( အခန်း ၁ )
*********
" စိုးမြင့်ရေ "
" ပြော … ကိုစံတင့် "
ဆောင်းအကုန် နွေအကူးမို့ လယ်ယာ လုပ်ငန်းခွင် ဝင်ပြီး ပြန်လာသော ရွာသူရွာသားများ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြင့် ဆူညံ နေသည်။
" ည … အရက်တိုက်ကွာ … နက်ဖန် …… မင်း စပါးတွေ …… အပြီး ရိတ်မယ် "
" ရပါတယ်ဗျာ … ညကြ …… စမ်းရီ ကို … အမြည်း လုပ်ခိုင်း ထားမယ် "
ရွာလယ် လမ်းမကြီးပေါ် မိန်းမတစ်ချို့ ထဘီတိုတို ထမင်းချိုင့်လေးများ ကိုင်ရင်း တနေ့တာ ပင်ပန်းသမျှ ပြေပျောက်စေရန် ေယာကျ်ား တချို့မှာလည်း ညပိုင်း အရက်သောက်ရန် လယ်ရှင် ယာရှင် များထံ ပူဆာ နေကြ၏။ တစ်နေကုန် ပင်ပန်းထားသမျှ ညပိုင်း အရက်ဖြင့် အပန်းဖြေ ကြသည်မှာ မြေစွန်း ရွာလေး၏ ဓဧလ့ စရိုက်ပင်။
" ဟေး …… စိုးမြင့် …… ဒီနှစ် မောင်ရင့် … စပါးခင်းက … အအောင်ဆုံးပါကွာ "
" ဟုတ် … ဦးကြီး ရေ … မနှစ်က … ရံှုးကြေး ပြန်ရ လောက်တယ် "
စိုးမြင့် အိမ်နား အရောက် ရွာ၏ အနောက်ဖက်ခြမ်း နေထိုင်သူ ဦးသာအောင် လှမ်းပြောနေသဖြင့် ပြန်ဖြေ နေသည်။
" အေးပါ …… မရင်းကွင်းကို … ငါ့ ဘဲတွေ … လာကျောင်းမှာနော် "
" ဟုတ် … ဦးကြီး "
စပါး ရိတ်ပြီးသည်နှင့် လယ်ကွင်းထဲ စပါး အကျန်များ ခရုများ ဂဏန်းများ ဥစမ်း နေသော ဘဲများ အတွက် အထူး ကောင်းမွန်သော အစာ ဖြစ်၏။ စိုးမြင့် အိမ်ရောက်ချိန် အိမ်ရှေ့စားပွဲပေါ် ရေနွေးကြမ်းနှင့် ဆတ်သားခြောက်ဖုတ် အဆင်သင့် ပြင်ထားကာ သနပ်ခါး အဖွေးသားနှင့် မယားချောလေးအား တွေ့လိုက်ရသည်။
" ဟေး …… အတော်ပဲဟေ့ … ညကြ … ကိုစံတင့် တို့ အဖွဲ … လာမှာ … ဆတ်သားခြောက် ရှိသေးရင် ထပ်ဖုတ်ဟေ့ … စမ်းရီ "
" အမလေးတော် … စပါးတွေ ရိတ်ဖို့ … ကျန်သေးတယ် … တော်တို့က …… သောက်ပွဲ ကျင်းကြ မလို့လား "
" နက်ဖန်ဆို … ပြီးပါပြီ …… ခင်စမ်းရယ် … ကိုစံတင့် တို့ အဖွဲ့က … တကယ် အလုပ် လုပ်တာ … ပြန် သိတတ် ရမှာ "
" မယ့်လေး … ဟုတ်ပါပြီရှင် … လာခဲ့ … ခဏ နားဦး … ချေွးတိတ်မှ ရေချိုး … အအေး ပတ်မယ် "
မယားဖြစ်သူ ဘေးနား ခဏထိုင်ကာ ချေွးခြောက်သည်နှင့် ရေချိုးဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး ရေစည်ကန် ရှိရာ အိမ်အနောက်ဖက် လျှောက်လာ ခဲ့တော့သည်။ ခင်စမ်းရီလည်း ဆတ်သားခြောက် ဖုတ်ရန် မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်လာခဲ့၏။ ကြောင်အိမ်ထဲ သိမ်းထားသော ဆတ်သားခြောက် အခွေအား ယူကာ ဓါးဖြင့် အနေတော် ခုတ်ထစ်ပြီး မီးပြန် မွှေးကာ ထပ်ဖုတ် နေသည်။
" မမရီ …… ကိုကြီး စိုး … ပြန်ရောက်ပြီလား "
" အင်း … နောက်ဖေးမှာ ရေချိုး နေတယ် "
အောက်ပိုင်း ကျက်သော ဆတ်သားခြောက် တုံးများအား အထက်အောက် လှည့်ပေး နေစဉ် နောက်ကျော ဘက်မှ ညီမဖြစ်သူ၏ ယောကျ်ား ဝင်းကို စကားသံ ကြားရသဖြင့် ပြန်ဖြေ လိုက်၏။
" နင်က … ဘာပြောမလို့လဲ …… ဝင်းကို "
" ဟိုလေ … အမ ညီမရဲ့ … ပိုက်ဆံ … ယူသုံး မိလို့ … လင်မယား စကားများထားတာ … အဲဒါ … "
ဝင်းကို စကားပြောရင်း ရပ်ကာ အကြည့်ရွေ့ လိုက်သည်။ ခင်စမ်းရီ၏ ထမိန်အောက် ပေါင်တံ ဖွေးဖွေးလေးအား မီးဖိုမှ မီးအလင်း ရောင်ဖြင့် မြင်နေရသည်။ ဆတ်သား ခြောက်အား မဲဖုတ်နေသဖြင့် ထမိန် အောက်နားစမှာ ဒူးဆစ်နား ရောက်နေပြီး အောက်စ လွတ်နေသည်ကို သတိ မထားမိပေ။ ခင်စမ်းရီမှာ တောသူဆိုသော်လည်း အသားဖြူကာ ရုပ်ရည် ကြည့်ကောင်း လှ၏။ ခန္ဓာကိုယ် ပြည့်ပြည့် တင်းတင်းနဲ့မို့ ရွာထဲ ချစ်သူခင်သူ ပေါများ လှသည်။ အနေ တည်သဖြင့် ဝင်းကိုမှာ အနား မကပ် ရဲပေ။
နောက်ဆုံး ခင်စမ်းရီ ယောကျ်ား ယူသည်နှင့် ခင်စမ်းရီ၏ ညီမ တင်မေသန်းအား ရအောင်လိုက်ကာ လက်ထပ် ပေါင်းသင်းနေသည်။ ခြံတဝင်းထဲ အိမ်ခွဲ နေသော်လည်း ရေတွင်း တတွင်းထဲမို့ ဝင်းကို ရေချိုးတိုင်း ခင်စမ်းရီနှင့် ခဏတိုင်း ဆုံမိ၏။ တခါတခါ အဝတ်လျှော်ရင်း အောက်စလွတ်နေသော ခင်စမ်းရီ ပေါင်ကြားမှာ အဖုတ်လေးအား ဝင်းကို အတိုင်းသား မြင်နေရသည်။ အနီးကပ်မို့ အဖုတ် အောက်ဖက် ဖင်ကြားထိ ပေါက်နေသော အမွှေးနုလေးများပါ တွေ့နေရ၏။
" ဟိတ် … အဲဒါ … ဘာလို့လဲ … ပြောလေ … ငါမေး နေတာ … မဖြေဘူး "
ခင်စမ်းရီ အသံကြားမှ ဝင်းကို အသိပြန်ဝင် လာပြီး အကြည့်ရွေ့ကာ ပိုက်ဆံ ခဏချေးရန် ပြောဆိုနေသည်။
" ဟူးးးး …… နင့်လည်း …… ငါ မပြောချင်ဘူး … ဝင်းကို …… အချိန်ပြည့် … လောင်းကစား လုပ်နေတာ … ကဲ … ခဏစောင့် … ငါ အပေါ်တက်ယူ ပေးမယ် "
ခင်စမ်းရီ မှာ ဝင်းကိုအား မကြည်ဖြူ သော်လည်း ညီမ ဖြစ်သူ ယောကျ်ားမို့ လင်မသိအောင် လက်သိပ်ထိုး ပေးနေမိ၏။ လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်မှာ မယားညီကိုချင်း ဝင်းကိုအား ကြည့်မရပေ မယားဖြစ်သူ ခင်စမ်းရီအား မရောရန် ကြိတ်မှာထားသည်။
"ကျေးဇူးပဲ … မမရီ … ကျနော် … သွားဦးမယ် "
" အေး "
///////////////////////
ခင်စမ်းရီ ကိုယ်လုံးလေး တုန်ကာ မျက်နှာလေး ရံှု့မဲ့ နေ၏။ လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့် နှင့် ကိုစံတင့်တို့ အဖွဲ့ အိမ်ပေါ် အရက်သောက် နေရာ ဘေနား ထိုင်ပေးရင်း သေးပေါက်ချင် လာသဖြင့် အိမ်အောက် ဆင်းပေါက်ရာ အခက် တွေ့နေတော့သည်။ သေးပေါက်ပြီး အပြန် လှေကားနားတွွင် ဝင်းကိုမှာ ပိုင်ဆိုးပိုင်နင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားဖြင့် နူတ်ခမ်းချင်း ဆွဲစုပ်နေ၏်။
" ဝင်းကို …… တော်တော့ဟာ … အပေါ်မှာ … ကိုစိုးမြင့်တို့ ရှိတယ် "
" ကိုကြီးစိုးက … အရက် သောက်ရင် … ထမင်းမေ့ ဟင်းမေ့ မယားမေ့ပါ … မမရီ ရယ် "
စကားဆုံးသည်နှင့် အဖုတ်အား ထမိန်အပြင်မှ လက်ဖြင့် ပွတ်ပေးပြန်သည်။ ခင်စမ်းရီ အသာလေး ကြိတ်ရုံးကာ သူမ အဖုတ်အား ပွတ်ပေးနေသော ဝင်းကို လက်အား ဆွဲဖယ်ပစ်၏။
" ဒီလို … မလုပ်ပါနဲ့ … ဝင်းကို်ရယ် … မကောင်းပါဘူး "
" မမရီ … ညီမက … ကျနော့်ကို … အလိုး မခံဘူးဗျ … ၃ရက်ရှိပြီ … ခုလည်း … မမရီ … အမေနဲ့ သွားအိပ် နေတာ … ကျနော့် … စိတ်တွေ မရဘူးဗျာ "
" ဟာ … အဲဒါ … နင်တို့ … လင်မယား ကိစ္စလေ … ငါနဲ့ … ဘာဆိုင်တုန်း … မလုပ်နဲ့ဟာ … ကိုစိုးမြင့် … သိသွား လိမ့်မယ် "
" အဲဒါဆို … နောက်ဖေး သွားမယ်လေ … လာခဲ့ "
လက်ဆွဲ ခေါ်ရာ ခင်စမ်းရီ မှာ လှေကား ကွေ့မှ အိမ်ပေါ် မော့ကြည့်ရင်း ဝင်းကိုနောက် ပါလာခဲ့သည်။ ခြေတန်ရှည် အိမ်၏ အနောက်ဖက် အိမ်သာအနီးရှိ မန်းကျည်းပင်နားထိ ဆွဲခေါ်လာ၏။
" ဒီနားဆို … ဘယ်သူမှ မမြင်ရဘူး … မမရီ "
မန်းကျည်းပင်အောက် အရောက် ဝင်းကိုမှာ ခင်စမ်းရီအား နူတ်ခမ်းချင်း ပြန်တေ့စုပ်ကာ အဖုတ်အား ပြန်ပွတ် နေသည်။ ခင်စမ်းရီမှာ ပေါင်တံများ စိရင်း မန်းကျည်းပင် အား ကျောမှီထားရ၏။
" ဟင် … အရည်တွေ စိုနေပါ့လား "
ဝင်းကိုမှာ ထမိန်လှန်ပြီး ပွတ်လိုက်သဖြင့် လက်ချောင်း လေးများ စိုနေရာ ကပ်ပြောလိုက်သည်။
" ဟမ် … ခုန … ငါ သေးပေါက် ထားတာလေ "
" ဟုတ်လို့လား "
ပြောပြော ဆိုဆို ဝင်းကိုမှာ ခင်စမ်းရီရှေ့ ဒူးထောက် ထိုင်ကာ ပေါင်တံတဖက် ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ပြီး အဖုတ်အား အောက်မှ ပင့်ယက်လိုက်၏။
" ဟာ …… ငရဲ ငအုံတွေ … ကြီးပါ့မယ် … ဝင်းကိုရယ် … ဘာတေွလုပ်နေတာလဲ …… ကျွတ် ……… မလုပ်ပါနဲ့ ……… အ … ရှီးးးးးး ……… ဘယ်လိုကြီးလည်း ……… ဟင့် "
ဝင်းကိုမှာ ခင်စမ်းရီ စကားအား ဂရုမစိုက်တော့ အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ လျှာသွင်းကာ အထက်အောက် ဖိယက်ပစ်သည်။ တဖြည်းဖြည်း မာခဲပြီး ခေါင်းထောင် လာသော အစိလေးပါ ဆွဲစုပ်လိုက်၏။ ခင်စမ်းရီ အသံမထွက် နိုင်တော့ တခါမှ မခံစားဖူးသော အရသာ လေးထဲ မျောပါနေသည်။ ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး လေပေါ် မြောက်တက်သွား သလိုလို ပြန်ကျ လာသလိုလိုနှင့် ဝင်းကို ဆံပင်အား ဆွဲဆုပ်ထားရ၏။ ကြာကြာ အယက် မခံနိုင်ခဲ့ပေ ပထမဆုံး အတွေ့ကြုံမို့ ၅မိနစ်ခန့် အကြာ ဝင်းကို၏ လျှာဖျားထိပ်၌ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ် လိုက်ရတော့သည်။
" ဖယ် … ဖယ် ……… ဖယ် တော့ ဟာ …… ဝင်း ကို ……… ငါ ………… မ ………… မ ………… မ ရ တော့ ဘူး ဟ ………… ဟင့် ……………… အားးးး ……… ရှီးးးးးး ……………… ထွက် ကုန် ပါ ပြီ ဟာ "
ခင်စမ်းရီ စောက်ရည်များ ပန်းသည်နှင့် ဝင်းကိုမှာ ထရပ် လိုက်သည်။ သို့သော် အရှိန်ဖြင့် ပန်းထွက်လာသော စောက်ရည်များမှာ ဝင်ကို ရင်ဘတ်အား ပန်းမိသွားရ၏။ မတ်တပ်ရပ်ပြီး သည်နှင့် ပုဆိုးအား စလွယ်သိုင်းရင်း ပေါင်တံ ၂ဖက် ဖြဲကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားဖြင့် အဖုတ်ထဲ ဒစ်ကြီး ဖိသွင်းလိုက်၏။
" ဟင့် ဟင့် …… နင် ပိုက်ဆံ လိုရင် … ငါ ကူညီပါ့မယ် … ဒီလိုကြီး … မလုပ်ပါနဲ့ ဟယ် ……… အအ …… နာလိုက်တာ ……… ဟင့် "
ခင်စမ်းရီ တယောက် မန်းကျည်းပင်အား ကျောမှီရင်း အိမ်ဘက် ငေးကာ ကြိတ်ပြောနေရသည်။ အသံကျယ်ကျယ် မပြောရဲပေ လူသိ သွားသည်နှင့် လင်မယား ကွဲကာ အရှက်တကွဲ အကျိုးနည်း ဖြစ်ရမည်။ တောင်းပန်နေစဉ် ဝင်းကိုမှာ သူမ ခါးလေးအား လက်၂ဖက် ဖြင့် ဆွဲကာ လီးတဆုံး သွင်းပြီး ဆောင့်လိုး ပစ်တော့၏။
" ဗျစ် ……… ဘွတ် ……… အ …… ဇွိ ……… ဗွပ် ……… ဟင့် ……… ဗျစ် …… ကျွတ် …… ငါတော့ သေတော့မယ် … ထင်တယ် … အား ……… အီး ……… ကျွတ်ကျွတ် "
ခင်စမ်းရီ မတ်တပ် အနေထားဖြင့် ဒူးများ ညွတ်ချင် လာသည်။ အရှိန်ဖြင့် လာလာဆောင့်သော ဝင်းကို လီးထိပ်မှာ သားအိမ်ဝ ထိမိသဖြင့် စောက်ပတ်အုံလေး ကျင်ကာ မခံစား နိုင်တော့ပေ။ ကြိတ်ခံနေစဉ် ဝင်းကို တယောက် မယားဖြစ်သူ အဖုတ်ထက် စီးပိုင်နေသော အဖုတ်အား အားရပါးရ ခါးဆွဲလိုးတော့၏။
" ဟင့် …… အမလေး …… သေပြီ …… သေပါပြီ…… နာလိုက်တာ ဟာ … အီးဟီး "
" မငိုပါနဲ့ …… မမရီ ရယ် …… စောက်ဖုတ်လေးက … အရမ်းကောင်းတာပဲ …… လိုးလို့ ကောင်းနေလို့ပါ "
ဝင်းကိုမှာ တတွတ်တွတ် တောင်းပန်ရင်း အလိုး မပြတ်ပေ။ ခင်စမ်းရီမှာ လီးဒဏ် ခံနိုင်လာသည်နှင့် လီးအရသာ တွေ့နေသဖြင့် စိတ်ဆိုးရမည်လား ခွင့်လွှတ်ရမည်လား ဝေခွဲမရခဲ့။ လင်ဖြစ်သူနှင့် အိမ်ထောင်သက် ၂နှစ် အတွင်း ဒီလိုအရသာ တခါမှ မခံစားဖူးသေးပင်။ စိတ်ထဲ ရှက်စိတ် ၀မ်းနည်းစိတ်များ ရောကာ ဒွန်တွဲ ခံစား နေမိသည်။ စီးပွားရေးဘက် စိတ်ရောက်နေသော စိုးမြင့်နှင့် အိမ်ထောင်ဦး အစလို နေတိုင်း မလိုးဖြစ်တော့။ ၂ပတ် ၁ခါ လောက်သာ စိတ်ပါမှ တက်လိုးသော လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့် နောက်ဆုံး လိုးပေးခဲ့သည်မှာ ၁၀ရက် ကျော်လာခဲ့သည်။
ဒီနေ့ညမှ ဝင်းကို ဇွတ်အတင်း လိုးသဖြင့် ခံနေရ၏။ မလိုးခင် သူမအဖုတ်အား လျှာဖြင့် ထိုးထိုးယက်ရာ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ခဲ့ ရပြန်သည်။ အိမ်ထောင် သက်တမ်း တစ်လျှောက် လင်ဖြစ်သူတောင် ယက်မပေးခဲ့။ ဒီလို အယက်ခံရ ကောင်းမှန်းလည်း မသိခဲ့ပေ။ မရွံ မရှာဖြင့် သူမ စောက်ပတ်အား ယက်ပေး နေသည့် ဝင်းကိုအား ကြည့်ရင်း သနားသလိုလို အားနာ သလိုလို ဖြစ်မိသေး၏။ ခင်စမ်းရီ ရင်ထဲ လှိုက်တက် လာသည် ဖေါ်မပြနိုင်သော ခံစားချက်လေး ခံစား နေရသည်။
" အားအား ……… ပြီး ……… ပြီး ……… ပြီးပြီ ……… မမရီ ရယ် ………… အင့် "
မနားတမ်း ဆွဲလိုးရင်း ၁၅ မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် ဝင်းကိုမှာ ခင်စမ်းရီ အဖုတ်ထဲ လရည်များ ပန်းထည့် လိုက်တော့၏။
" ကောင်းလိုက်တာ … မမရီ ရယ် … ကျနော် သွားတော့မယ် "
" သွား … နင် ဒီကိစ္စ … ဘယ်သူ့မှ … ပြန်မပြောနဲ့နော် … ပတ်ဝန်းကျင် သိရင် … ငါရှက်လို့ … သေလိမ့်မယ် … ဟင့် ဟင့် "
" အင်းပါ … မမရီ ရယ် "
ဝင်းကို ထွက်သွားမှ ခင်စမ်းရီ တယောက် ရေတွင်းဘက် လျှောက်လာကာ အဖုတ်အား ရေငင်ပြီး ဆေးကြော လိုက်သည်။
//////////////////////////
၂ပတ်ခန့် အကြာ ညနေစောင်းတွင် ခင်စမ်းရီ တယောက် မြို့ပေါ် စပါးများ သွားပို့သော လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့် ပြန်လာသဖြင့် နွားလှည်းဖြင့် ကြိုရန် ထွက်လာခဲ့သည်။ စိုးမြင့်မှာ စပါး အထွက်ကောင်းသဖြင့် ထော်လာဂျီ ငှားကာ အခေါက်ခေါက် အခါခါ သွားပို့ပြီး အပြန် လိုင်းကားဖြင့် ပြန်လာရ၏။ ကားလမ်းမှာ ရွာဖြင့် ၂မိုင်ခန့် ဝေးသေး သဖြင့် ခင်စမ်းရီမှာ လင်တော်မောင် အမောပြေရန် သွားကြိုနေသည်။
" မမရီ …… ဘယ်တုန်း … မှောင်တော့မယ် … ကျနော် အဖေါ်လိုက်ခဲ့မယ် "
ရွာလယ် အရောက် စကားသံနှင့် အတူ လှည်းပေါ် ခုန်တက် လာသော ဝင်းကိုအား တွေ့လိုက်ရ၏။
" ငါ … ကိုစိုးမြင့် … သွားကြို မလို့ … မလိုက်နဲ့ဟာ … ပြန်ဆင်း "
ခင်စမ်းရီ လှည်းအား ခဏရပ်ကာ ပြောဆိုနေသည်။လွန်ခဲ့သော ၂ပတ်ခန့်မှ ဝင်းကို ဇွတ်လိုးလိုက် သဖြင့် ရှက်လဲရှက် မျက်နှာလည်း ပူကာ ရှောင်နေမိ၏။
" ရပါတယ် … မောင်းပါ … တော်ကြာ … ကိုကြီးစိုး … မြို့က ပြန်မလာသေးရင် … ကားလမ်းဘေး … မမရီ တယောက်ထဲ … ဖြစ်နေမှာ "
ဝင်းကို စကားမှာ အကျိုးကြောင်း ဆီလျော် နေသဖြင့် ခင်စမ်းရီ ဘာပြန် ပြောရမှန်း မသိတော့။ ရွာထဲ လမ်းသွား လမ်းလာ များမှာလည်း မရီးနှင့် မတ်မို့ အထွေအထူး စိတ်မဝင်စားကြ။ သက်ပြင်းချကာ ခင်စမ်းရီ နွားလှည်းအား မောင်းထွက် လာခဲ့သည်။ ရွာမှ လွန်လာသည် အထိ ဝင်းကိုမှာ လှည်းနောက်ဖျားတွင် ထိုင်နေပြီး ၁မိုင်ခန့် အကြာ သရက်တောထဲ အဖြတ် ဗွေဖေါက်လာ၏။ ညနေစောင်းမို့ နေလုံးကြီး မေးတင်ကာ သစ်ရိပ်များ ကြားမှ နေရောင် ဖျော့ဖျော့လေး ၁ပြောက် ၂ပြောက်သာ ကျရောက်နေပြီး ပတ်ဝန်းကျင်မှာ အမှောင်ထု ကြီးစိုး နေသည်။
………………………………
[ အခန်း၂ ]
********
ဝင်းကိုမှာ လှည်းနောက်ဖျား မှ တင်ပလင် ခွေထိုင် နေသော ခင်စမ်းရီ နောက်ကျောဘက် ခြေဆင်း ခွထိုင် လိုက်သည်။
" မမရီ …… ကျနော့်ကို … ဘာလို့ ရှောင်နေတာလဲ ဟင် "
ပြောလဲပြော ခါးအား သိုင်းဖက်ကာ ရင်ဖုံး အကျၤ ီလည်ပင်း နားမှ ပေါ်နေသော လည်ပင်းနှင့် ပုခုံးကြား နေရာ လေးအား နူတ်ခမ်းဖြင့် စုပ်ယူလိုက်သည်။
" ဟာ …… လုပ်ပြန်ပြီဟာ …… အ ……… ယားတယ်ဟ … ငြိမ်ငြိမ် နေ …… မလုပ်နဲ့ "
ခင်စမ်းရီမှာ ရုတ်တရက် နှုတ်ခမ်း အထိအတွေ့ဖြင့် နွေးကနဲ့ ဖြစ်ကာ ဝင်းကို၏ နှုတ်ခမ်းမွှေး ငုတ်တိုများကြောင့် လည်ပင်းတဝိုက် ယားတက်လာ၏။ တဆက်ထဲ ဖင်ကြား ထောက်မိနေသော ဝင်းကို၏လီးကြီး မာလာသည်ကို ခံစား သိရှိလိုက်သည်။ သရက်တောထဲ လူသွားလူလာ မရှိသလောက် တိတ်ဆိတ်နေကာ ညအိပ်တန်း ဝင်ရန် ဆူညံနေသော ကျေးငှက်သံများနှင့် လှည်းဘီးမှ ထွက်နေသော တကျွီကျွီ တအီအီ အသံများသာ ထွက်ပေါ် နေ၏။
" ကျွတ် …… ဝင်းကို …… တော်တော့ဟာ …… အရင် တခါလည်း …… ငါ့ကို …… အားရအောင် … လုပ်ပြီးပြီ မလား … တယောက်ယောက် မြင်သွားရင် … နင်ရော ငါရော …… အရှက်ကွဲပြီး …… အိမ်ထောင်ရေးပါ … ပျက်စီးမှာ "
" အင်းပါ … ကျနော် … အဲကိစ္စ …… ဘယ်သူ့မှ မပြောပါဘူး …… မမရီက …… တအား လှတော့ … အပျို ကတည်းက … စွဲလမ်း နေတာပါ "
" ဟင် …… နင် …… နင် ……… ငါ့ကို …… အရင် ကတည်းက …… စိတ်ဝင်စား နေတာလား "
" ဟုတ်တယ် …… ကျနော်က …… လူပေ လူတေမို့ …… မမရီ နားလေး … မကပ်ရဲတာပါ …… အဲတာမို့ …… တင်မေသန်းကို … ရအောင်လိုက်ပြီး … မမရီ နားလေး … အနီးကပ် နေရအောင် … လက်ထပ် လိုက်တာပါ "
ဟုတ်သည်ရှိ မဟုတ်သည်ရှိ ဝင်းကို၏ စကားလုံး များမှာ ခင်စမ်းရီ အတွက် ဘဝင်ကျသွား ရသည်။ လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်နှင့်တောင် လက်ထပ်ပြီး နောက်ပိုင်း ချစ်ကြောင်း ကြိုက်ကြောင်း မပြောဖြစ်ခဲ့ အချိန်ပြည့် စီးပွားရေး အကြောင်းသာ ပြောဆိုနေဖြစ်၏။ ဝင်းကိုမှာ စကား ပြောရင်း နောက်မှ ထိုင်လျက် အနေထားနှင့်ပင် လည်ပင်း သားလေးအား ဘယ်ညာနမ်းလိုက် ဆွဲစုပ်လိုက် ပြုလုပ် နေသည်။ တဖြည်းဖြည်း မာထင်လာသော လီးထိပ်ဖြင့် ခင်စမ်းရီ ဖင်သားစိုင်အား ဖိထိုးကာ နောက်မှ သိုင်းဖက် ထားသော လက်တဖက်မှာ ထမိန် အပေါ်မှ ပေါင်ဂွ လေးထဲ နိူက်ပွတ်ပေး၏။
" အ ……… တော်ပါတော့ ဟာ … အင်းဟင်း ……… ခုချိန် … ငါတို့က …… အိမ်ထောင်သည် တွေလေ …… ဆင်ခြင်နေရမှာ … နင့်အတွက်လည်း မကောင်းဘူး …… ငါ့ အတွက်လည်း မကောင်းဘူး"
ပါးစပ်က ငြင်းနေသော်လည်း သိသိသာသာ ရုန်းကန်ခြင်း မလုပ်မိတော့။ လင်ဖြစ်သူ ဆီမှ တခါမှမရဖူးသော ကာမ အထိတွေ့ များအောက် မသိစိတ်မှ သာယာနေမိ၏။ ပတ်ဝန်းကျင် အခြေနေကြည့်ကာ ဝင်းကိုမှာ တဆင့် တက်လိုက် ပြန်သည်။ နောက်ကျောဘက် ပေါင်ဖြဲ ထိုင်နေရာမှ ညာဘက်ဘေး ရွေ့ထိုင်ကာ ခင်စမ်းရီ၏ တင်ပလင် ခွေထိုင်နေသော ပေါင်တံအား ဆွဲဖြဲ လိုက်၏။ ပေါင်တံများ ပြဲလာသည်နှင့် ဘေးတိုက် အနေထားဖြင့် ထမိန်အောက် ခေါင်းတိုး၀င်ကာ အဖုတ်အား အငမ်းမရ ယက်ပေးတော့သည်။
" အိုရ် …… လုပ်ပြန်ပြီဟာ …… ပြောမရဘူး …… အ ……… အအ ……… ရှီးးးး ……… ကျွတ် "
ခင်စမ်းရီမှာ ပေါင်တံ၂ဖက် မသိမသာ ထပ်ဖြဲပေးရင်း ထမိန်ပေါ်မှ ဝင်းကို ခေါင်းအား ကိုင်ကာ ပေါင်ခြံထဲ ဖိကပ် ထားမိ၏။ လှည့်းပေါ်တွင် ပေါင်ဖြဲ ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် ဖင်ကြီး လူးလွန့်နေရသည်။ ခုချိန် ကားလမ်း ဘေးနားလေး အမြန်ရောက်သွားမှာ စိုးရိမ် နေတော့၏။ သရက်ပင် ခပ်ကြီးကြီး အပင်အောက် အရောက် နွား၂ကောင်အား အနားပေးသလိုနှင့် လှည်းအား ဘေးကပ် ရပ်ပစ်လိုက်သည်။
" မမရီ … ဒီချိန် …… လူသွား လူလာ မရှိဘူးရယ် … လှဲအိပ်လိုက် "
" မြန်မြန် လုပ်နော် "
ခင်စမ်းရီ တယောက် အထိအတွေ့အောက် မျောပါသွားရာ ကာမသွေးများ ထိန်းမရတော့ပေ။ ဝင်းကို စကားအဆုံး လှည်ပေါ်တွင် ပက်လက် လှဲချပစ်သည်။ ခင်စမ်းရီ လှဲလိုက်သည်နှင့် ဝင်းကိုမှာ ထမိန် ဆွဲချွတ်လိုက်၏။
" ဟင် …… ဘာလို့ …… ချွတ်မှာလည်း …… ဒီတိုင်း …… လုပ် …… လုပ် …… ……… "
ခင်စမ်းရီ ကာမ မီးတောက်လေး တောက်လောင် နေသော်လည်း သူစိမ်းယောကျ်ားရှေ့ ဖင်တုံးလုံး ခံရန် မဝံမရဲ ဖြစ်နေမိသည်။ လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်နှင့်တောင် ထမိန်အား ဆီးခုံးပေါ်ရုံလေး လှန်ခံတတ်၏။ သို့သော် ဝင်းကိုမှာ ဇွတ်ဆွဲ ချွတ်နေသဖြင့် လှည်းပေါ် ခင်းထား သော ဝါးကြမ်းကပ်ဖြင့် ညှိကာ ထမိန်ပြဲမှာ စိုးရိမ်ကာ ဖင်ကြီး ကြွပေးလိုက်ရသည်။ ထမိန် ကျွတ်သည်နှင့် ပေါင်ဂွထဲ ဖေါင်းကြွနေသော အဖုတ်လေးအား ဝင်းကိုမှာ တပြတ်ပြတ် ယက်ရင်း မာခဲလာသော အစိလေးပါ ဆွဲစုပ် ပစ်၏။ နေရောင် ဖျော့တော့တော့ လေးထဲ ခင်စမ်းရီ ခေါင်းထောင် ကြည့်ရာ သူမပေါင်ဂွထဲ ဝင်းကို တယောက် မရွံမရှာဖြင့် စောက်ပတ်အား ယက်နေရုံ မက စိမ့်ထွက် လာသော စောက်ရည်များပါ စုပ်ယူမျိုချ နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ခင်စမ်းရီ အသိတရားများ ပျောက်ကွယ်ကုန်၏။ ဒီချိန် လက်တော်မောင် ရောက်လာလျင်တောင် မရပ်ချင်တော့။ ပိုဆိုးသည်က ဝင်းကို လျှာထိပ်လေးမှာ အဖုတ်ဝ အောက်ဖက်ရှိ ဖင်ဝလေးထဲ တိုးဝင်လာသဖြင့် အသဲတွေ အူတွေ ပြောင်းပြန်ဖြစ်ကာ ပက်လက် အနေထားဖြင့် ခြေဖျားထောက်ပြီး အဖုတ်လေး ကော့ပေးလိုက်တော့၏။ ထူးကဲသော ကာမ စည်းစိမ်အောက် ကြာကြာ မထိန်းနိုင်ခဲ့ စိတ်လျော့လိုက် သည်နှင့် အဖုတ်ဝထဲမှ စောက်ရည်များ သေးပန်းသလို ထောင်ပန်းကာ ဝင်းကို မျက်နှာအား ရွှဲနှစ် သွားစေသည်။ ဒီတကြိမ် ထူးထူးခြားခြား ခင်စမ်းရီ လက်လေး ၂ဖက်မှာ ဝင်းကို ခေါင်းအားဖမ်းဆွဲရင်း သူမ အဖုတ်လေးနှင့် ဝင်းကိုပါးစပ်အား လွတ်ထွက် သွားမှာ စိုးရိမ် နေသရောင် ဆွဲကပ်ထားတော့၏။
" အားးးး ………… အားးးး ………… သေပြီ ……… သေပြီ ………… အမလေးးးး ………… ကောင်း လိုက် တာ ဟာ "
ဝင်းကိုမှာ အရည်များ ပန်းထွက်နေသော အဖုတ်အား မလွတ်တမ်း ဖိယက်ပေးနေသည်။ အရည်များ ကုန်စင်မှ ခင်စမ်းရီ အဖုတ်ထဲ လီးသွင်းကာ စိတ်တိုင်းကျ ဆောင့်လိုးတော့သည်။ ခင်စမ်းရီ တချီ ပြီးထားသော်လည်း ကာမစိတ်များ ရပ်မသွားပေ။ ပက်လက် အနေထားဖြင့် အောက်မှ ဖင်ကြီး ဝေ့ကာဝိုက်ကာနှင့် နှဲ့ပေးနေ၏။
" မမရီ …… လေးဖက် ကုန်းလိုက်နော် "
ဒီအခြေအနေ ရောက်မှ ခင်စမ်းရီ ရှက်ကြောက် မနေတော့ ချွတ်ထားသော ထမိန်အား အရှည်လိုက် ခေါက်ကာ ဒူးအောက်ခံရင်း ဝင်းကို စိတ်တိုင်းကျ လှည်းပေါ်တွင် လေးဖက် ကုန်းပေးလိုက်၏။ ၁၅မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် ပြင်းထန်သော လိုးချက် များအောက် ခင်စမ်းရီမှာ ဒုတိယ အကြိမ် အရည်များ ပန်းထုတ်ပြီး ခဏအကြာ ဝင်းကိုပါ အထွဋ်ထိပ် ရောက်ရှိသွားသည်။ ၂ယောက်သား ခဏ အမောဖြေကာ နွားလှည်းလေး မောင်းထွက် လာခဲ့ကြ၏။ ကားလမ်း အစပ်သို့ ရောက်သော် စိုးမြင့်မှာ အထုပ်လေး ၂ထုပ်ဖြင့် ရွာလမ်းဘက် လျှောက်လာ နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
/////////////////////////
ညဘက် လူခြေတိတ်ချိန် ဝင်းကိုတယောက် မယားဖြစ်သူ အိပ်ပျော် နေသည်ကို သေချာအောင် ကြည့်ရင်း နောက်ဖေးပေါက် အသာဖွင့်ကာ အိမ်သာ သွားသလိုလိုနှင့် တဖက်အိမ်၏ အနောက်ဖက် မန်းကျည်းပင်နား လျှောက်လာခဲ့သည်။ မန်းကျည်းပင်အောက် အမှောင်ထဲ မတ်တတ်ရပ် စောင့်နေသော ခင်စမ်းရီအား တွေ့လိုက် ရ၏။
" စောင့်နေတာ ကြာပြီလား … မမရီ "
ခပ်တိုးတိုး ပြောကာ ထမိန်အပေါ်မှ ပေါင်ကြားထဲ နှိုက်ပွတ် ပေးလိုက်သည်နှင့် ခင်စမ်းရီ မှာလည်း ဝင်ကို လီးအား ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ် ပေးနေ၏။
" နင့်မိန်းမ … ညနေက … မြင်လိုက်တယ် … အိမ်ပြန် ရောက်နေတာလား "
" အင်း … မြန်မြန် လိုးရအောင် … မမရီ … သူအိပ်တုန်း ထွက်လာတာ "
" အေးပါ … လိုးလေ "
စကားအဆုံး ခင်စမ်းရီမှာ ထမိန်လှန်ပြီး ခြေဖျား ထောက်ကာ ပေါင်ကား ပေးလိုက်သည်။ ဝင်းကိုမှာ လိုးနေကြ ပုံစံအတိုင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ် ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ဆွဲလိုးနေ၏။ ထိုချိန် စိုးမြင့်မှာ တရေးနိုး အာခြောက်နေသဖြင့် ရေထသောက်ရင်း သေးပေါက်ရန် အိမ်အောက်ထပ် ဆင်းလာခဲ့သည်။ မန်းကျည်းပင်နား အရောက် ညည်းသံသဲ့သဲ့ ကြားရသဖြင့် မျက်မှောင် ကြုံ့သွားရသည်။ အမှောင်ထဲ အားစိုက် ကြည့်ရာ မတ်တတ် လိုးနေကြသည့် လူရိပ် ၂ရိပ်အား တွေ့လိုက်ရ၏။ မှောင်နေသော်လည်း ထွက်ပေါ်နေသော အသံမှာ မယားဖြစ်သူ အသံမှန်း သိလိုက်ရသည်။
ဝုန်းကနဲ့ ဒေါသ ဖြစ်မိသော်လည်း အိမ်ထောင်ရေး သုခ အပြည့်ဝ မပေးနိုင်သော အဖြစ်အား တွေးမိပြီး ဝမ်းနည်းစွာဖြင့် ဆက်ချောင်း ကြည့်နေမိ၏။ စိတ်ပါ လက်ပါ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ထမိန်အား မကာ ခါးကော့ခံနေသော မယားဖြစ်သူ အပေါ် စိတ်မဆိုးပဲ တဖြည်းဖြည်း သနားစိတ်လေး ဝင်လာခဲ့သည်။ ပေါင်ကြားထဲ မတောင်တာ ကြာပြီ ဖြစ်သော လီးမှာ သိသိသာသာ တင်းမာလာ၏။ လီးအား ပုဆိုးအပြင်မှ အုပ်ကိုင်ရင်း မြင်ကွင်းအား အားစိုက် ကြည့်နေမိသည်။ ဝင်းကိုနှင့် ခင်စမ်းရီမှာ အထိအတွေ့ အောက် မျောနေသဖြင့် ခပ်လှမ်းလှမ်း စိုးမြင့် ရောက်နေသည်ကို သတိမထား မိတော့ပေ။
" အအ …… ပြီးတော့မယ် …… ဆောင့်ဆောင့် …… ဝင်းကို "
ခင်စမ်းရီ အံကြိတ်သံလေး ထွက်ပေါ်လာပြီး တအအ တရှီးရှီးဖြင့် ၂ယောက်သား ခဏအကြာ ငြိမ်သွား တော့သည်။
" ကောင်းတာ … မမရီ ရယ် …… လိုးရတာ …… မဝဘူး "
" ဒီည …… တော်တော့ဟာ … ကိုစိုးမြင့် ရော … နင့်မိန်းမ ရော …… ရှိတယ် "
ခင်စမ်းရီ စကားပြောရင်း မထားသော ထမိန်အား ပြန်ချကာ ပေါင်ကြားမှ အရည်များအား သုတ်ပစ်လိုက်၏။
" နက်ဖန် …… နေ့လည် … ကျနော် လာမယ် … စောင့် နေနော် "
" အင်းပါ … ၁၂နာရီ လောက်ဆို … ကိုစိုးမြင့် …… မြို့ တခေါက် သွားဦးမှာ "
" ဟုတ် … ခု … လီးကြီး ပေပွနေတာ … သန့်ရှင်း ပေးဦးလေ "
" ဟွန့် …… ခုလေး လိုးပြီးတာကို … အားမရ နိုင်ဘူး "
ပြောပြောဆိုဆို ခင်စမ်းရီမှာ မြေကြီးပေါ် ဒူးထောက် ထိုင်ရင်း စောက်ရည်များ ပေကပ်နေသော ဝင်းကို လီးအား ပြောင်နေအောင် စုပ်ပေး လိုက်တော့သည်။ မြင်ကွင်းကြောင့် မြင့်စိုးစိတ်ထဲ ဝမ်းနည်းလာကာ ဆုပ်ကိုင်ထားသော လီးအား အမှတ်မထင် စွလိုက် မိသည်။ ခါးတချက် တွန့်ကာ လရည်များ ဗျစ်ကနဲ့ ပန်းထွက်လာ၏။ မယားဖြစ်သူ ခင်စမ်းရီမှာ ဝင်းကို လီးအား ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်ကာ ဒစ်ကြီးအား တရံှု့ရံှု့ နမ်းပြီးမှ ထရပ်လိုက်သည်။ မြင့်စိုး တယောက် မှောင်ရိပ်ထဲ နောက်ပြန်လှည့်ကာ အိမ်ပေါ် ပြန်တက် လာခဲ့သည်။ ခင်စမ်းရီ တက်လာမှ ခုမှနိုးသည် ပုံစံဖြင့် သေးဆင်း ပေါက်လိုက်တော့၏။
//////////////////////////
" စမ်းရီ ရေ … ငါ သွားပြီဟေ့ … ညနေ မိုးချုပ်ရင် … ချုပ်မှာ … ထမင်းစာရင် … စားထားနှင့် … မစောင့်နဲ့ "
" အမ် … မြို့ပေါ်တင် မလား … လျှောက်မသွားနဲ့ နော် …… စပါးဖိုး ယူပြီး … ရွာတန်းပြန်ခဲ့ "
" အေးပါ … စမ်းရီ ရ … တခါတခါ … ပိုက်ဆံ ထုတ်တာ … လူများရင် ကြာတယ် ဟ "
မနက် လင်းသည်နှင့် စိုးမြင့်မှာ မယားဖြစ်သူအား ပြောပြီး လှည်းပေါ်တက်ကာ နွား၂ကောင်အား ကြိမ်တို့ရင်း ထွက်ခွာ သွားတော့သည်။ ခင်စမ်းရီ မနက်ပိုင်း အိမ်မှု့ကိစ္စများ ပြီးသည်နှင့် နေ့ခင်းဘက် အိမ် အောက်ထပ်တွင် မြေပဲများ ထိုင်ရွေးနေသည်။ ရင်ဖုံးအကျၤ ီ အပါးလေးနှင့် တင်ပလင် ခွေထိုင်နေရာ ထမိန် အဟောင်းလေးထဲ ခါးအောက် ဖင်ကြီးမှာ အိကား နေသည်။ ဝင်းကိုတယောက် မနက်ကတည်းက တဖက်အိမ်အား လူရိပ်လူခြေ ကြည့်ကာ ချောင်းနေရာ နေ့ခင်းဘက် စိုးမြင့် လှည်းထွက်သွားသည်နှင့် အိမ်၏ အနောက်ဖက်မှ ပတ်ကာ ခင်စမ်းရီနား ရောက်ရှိလာ၏။
" မမရီ … ကိုကြီးစိုး … သွားပြီမလား "
ဘေးနား ကပ်ထိုင်ရင်း ကြမ်းပြင်ပေါ် ကားထွက်နေသော ဖင်သားစိုင်အား ပွတ်သပ်ကာ မေးနေသည်။
" အင်း … နင့် မိန်းမရော … မရှိဘူးလား "
" ထုံးစံ အတိုင်းပေါ့ … မနက် ကတည်းက … အမေတို့ အိမ် … သွားပြီ "
ဝင်းကိုမှာ ညပိုင်း မန်းကျည်းပင်အောက် လိုးရသည်မှာ အားမရသည့်ဟန်နှင့် ဘေးတိုက် အနေထားဖြင့် ထမိန်အား ပေါင်ရင်း ဆွဲလှန်လိုက်၏။ ထမိန် အောက်နားစလေး ပေါင်ရင်း ကပ်သွားသည်နှင့် ပေါင်တံ တုတ်တုတ်ကြားထဲ အမွှေးများ ဖုံးနေသော စောက်ပတ်လေး ပေါ်ထွက်လာသည်။
" ဟာ …… အိမ်ပေါ်သွားမယ် … အောက်က … လူမြင်ကွင်းကြီး "
" အင်း … လီးစုပ် ပေးဦးနော် "
" ဒါပဲ … ဟွန့် "
ခင်စမ်းရီမှာ လင်ရှေ့ ဝင်းကိုအား အရောမဝင် သော်လည်း လင်ကွယ်ရာ ဝင်းကို၏ မယားသဖွယ် အစွမ်းကုန် လိုက်လျောပေးသည်။ အိမ်ပေါ် ရောက်သည်နှင့် အိပ်ခန်း တံခါးစေ့ရာ ဝင်းကိုမှာ မင်္ဂလာဦး လက်ဖွဲ့ကုတင်ပေါ်တွင် ပုဆိုးချွတ်ပြီး ကုတင်စောင်း ဖင်တုံးလုံးထိုင်နေ၏။ လင်ဖြစ်သူ လီးထက် ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော ဝင်းကို လီးအား မြင်သည်နှင့် မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ကာမစိတ် ကြွလာကာ ပါးလေး ခွက်၀င်နေအောင် စုပ်ပေးလိုက်သည်။ လီးစုပ်ရင်း လက်တစ်ဖက်က အငြိမ်မနေပေ လဥ၂လုံးအား ဆုပ်နယ်ပေးပြန်၏။
" ကောင်းလိုက်တာ … မမရီ ရယ် … ပါးစပ်ထဲ … ပြီးလိုက်မယ် … ဒီတခါ ထွေးမပစ်နဲ့ နော် … လရည်တွေ မျိုချလိုက် …… အင့် …… ဇွွိိ …… ဖပ် …… ဗွပ် "
ဝင်းကို သင်ပေးထားသဖြင့် ခင်စမ်းရီ လီးစုပ် တတ်သည်မှာ သိပ်မကြာသေးပေ။
…………………………………
[ အခန်း ၃ ]
********
ပါးစပ်အား လီးဖြင့် လိုးပေးသည် ကိုလည်း နှစ်ချိုက် နေမိသည်။ ပါးစပ်ထဲ လီးတန်းလန်းမို့ ခင်စမ်းရီ စကား ပြန်မပြောနိုင်ပေ မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ ခေါင်းလေး ငြိမ့်သည် ဆိုရုံလေး လုပ်ပြလိုက်၏။ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် လီးစုပ် ပေးနေသော ခင်စမ်းရီ ပါးစပ်လေးအား ကြည့်ကာ ဝင်းကိုမှာ ကုတင်းစောင်း ထိုင်ရင်း ကာမစိတ်များ ကြွတက် လာတော့၏။
" အင့် ……… စုပ် စုပ် ………… ရှီးးးးးး ……… အားဟား ……… ကောင်းတယ် "
အားမလို အားမရဖြင့် ကုတင်စောင်း ထိုင်နေရာမှ ကြမ်းပြင်ပေါ် ထရပ်ကာ ခင်စမ်းရီပါးစပ်အား ဆွဲလိုး ပစ်သည်။ ပါးစပ်လေး အလိုးခံရင်း ခင်စမ်းရီမှာ နူတ်ခမ်းဒေါင့်မှ အကျိအချွဲများ ထွက်လာကာ မျက်ရည် ဝဲလာရှာ၏။ ပါးစပ်အား ဒူးထောက် အလိုးခံရင်း ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက်လှဲချရာ ဝင်းကိုမှာ အလိုက်သင့် ခင်စမ်းရီ မျက်နှာအား ခွကာ ပါးစပ်အား ဖိလိုးတော့သည်။
" ဝု …… ၀ူး ………… အု … အု ……… ဗြွတ် …… ပလွပ် ……… ဝေါ့ ……… အူး ……… ပလောက် ပလောက် … အု … ဝု ……… ဝေါ့ ဝေါ့ ဝေါ့ "
ခင်စမ်းရီ အသက်ရှု ကြပ်ကာ မျက်လုံး ပြူးထွက် လာသည်။.လီးကြီးမှာ ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲ ဖြစ်ကာ အာခေါင် လာလာထောက်သဖြင့် ခဏတိုင်း ပျို့တက် နေ၏။ ဝင်းကိုမှာ လည်ပင်းအတွင်းသား အပျော့လေးအား လိုးနေရာ မရပ်နိုင်တော့ ခင်စမ်းရီ ခေါင်းအား ဖိကာ အဆက်မပြတ် လိုးရင်း လရည်များ ပန်းထည့် လိုက်တော့သည်။
" အားးးး ……… ရှီးးးးးး ……… ထွက် ……… ထွက် ………… ထွက်ပြီ ……… မမရီ ……… မျိုချနော် "
လှမ်းသတိ ပေးရင်း လရည်များ ညှစ်ထုတ်ရာ ခင်စမ်းရီမှာ ပက်လက် အနေအထားနှင့် ၀င်လာသမျှ လရည်များအား တဂွတ်ဂွတ် မျိုချပစ်ရသည်။
" အင်း …… ရပြီ ရပြီ …… ဟူးးးး ရှီးးးးးး "
ဝင်းကိုမှာ လရည်များ ကုန်စင်မှ လီးအား ဆွဲထုတ်ကာ ထရပ်ရင်း ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန် လှဲလိုက်၏။ ခင်စမ်းရီမှာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက် အနေအထားဖြင့် ချက်ချင်း မထနိုင်သေးပေ။ နူတ်ခမ်းတဝိူက် ပေကပ် နေသော လရည်နှင့် အကျိအချွဲများအား လက်ခုံဖြင့် သုတ်ကာ အသက်ဝအောင် ရှုနေရသည်။ ခဏ အကြာမှ ထရပ်ကာ မှိန်းနေသော ဝင်းကို၏ လီးအား ပြန်မာ လာအောင် ထပ်စုပ်ပေးနေ၏။
" ဝင်းကို …… မမရီကို … လိုးပေးဦးလေ "
၁၀မိနစ်ခန့် စုပ်ပေးပြီးသည်နှင့် မာထင်လာသော လီးအား ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း တောင်းဆို လိုက်ပြန်သည်။
" မမရီ …… အပေါ်က … တက်လိုးလေ "
ဝင်းကိုမှာ ပက်လက် အနေထားဖြင့် ကုတင်ပေါ် ဇိမ်ခံရင် ပြန်ပြောနေသည်။ ခင်စမ်းရီ အဖုတ်လေး အရည်စိမ့် ထွက်ကာ လီးဆာနေသဖြင့် ဟန်မဆောင် နိုင်တော့။ ထရပ်ရင်း ထမိန်ချွတ်ကာ လီးထိပ်ပေါ် အဖုတ်ဝလေး တေ့ကာ ဖိထိုင်ချလိုက်ရ၏။ အဖုတ်ထဲ လီးဝင်လာမှ နေသာထိုင်သာ ရှိလာရသည်။ ၁၀ချက်ခန့် ပုံမှန်လေး အထုတ်သွင်း လုပ်ရင်း လီးဝင်လီးထွက် ကောင်းလာ သည်နှင့် အားရပါးရ ဆောင့်ပေးနေမိ၏။ ရွာထဲ နေခင်းဘက် လူခြေတိတ် နေသဖြင့် စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ် တအအ တအီးအီး ညည်းကာ ဆောင့်ချ ပစ်သည်။ စိတ်တိုင်းကျ လိုသလို ဆောင့်နေရင်း မိနစ်၂၀ ကျော်ကျော်တွင် ၂ယောက်သား ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ် လိုက်တော့၏။
/////////////////////
ထိုချိန် မြို့သွားချင်ဟန်ဆောင်ပြီး အိမ်ပြန်လာသော စိုးမြင့်အား ခင်စမ်းရီရော ဝင်းကိုပါ သတိမထား မိခဲ့။ စိုးမြင့်မှာ ညပိုင်း မယားဖြစ်သူ ခင်စမ်းရီ၏ နေ့လည်ဘက် သူမရှိချိန် ချိန်းလိုးရန် ပြောနေသော စကားအား ကြားယောင်ကာ ရွာထိပ်တွင် နွားလည်းအား ထားပြီး နွား၂ကောင်အား အပင်ရိပ်တွင် ချည်ရင်း အိမ်သို့ ခြေချင် လျှောက်လာခဲ့သည်။ အိမ်ပေါ်တက်ကာ အသံမပေးပဲ ထရံကြားမှ ချောင်းကြည့်နေရာ မယားဖြစ်သူမှာ ပြီးသွားသည်နှင့် ဖင်အားကြွကာ ဘေးနားလှဲချစဉ် ဝင်းကိုလီးအား မြင်လိုက်ရ၏။ မယားဖြစ်သူ အဖုတ်ထဲမှ ထွက်လာသော လီးကြီးမှာ စောက်ရည်များနှင့် ထောင်မတ် နေဆဲပင်။ တိုတ်ခိုင် ထွားကြိုင်းသော ဝင်းကိုလီးကြီးအား ကြည့်ရင်း မယားဖြစ်သူ ခင်စမ်းရီ စွဲလမ်းသွားကြောင်း ချက်ချင်း နားလည်မိ၏။
ရွာထဲ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် ထွန်းကြိုင် သတိပေးတုန်း အလေး မထားခဲ့သဖြင့် နောင်တရနေရှာသည်။ ပက်လက်လှန် လှဲနေသော ခင်စမ်းရီ အဖုတ်မှ ဝင်းကို လရည်များမှာ ဖင်ကြားထဲထိ စီးကျနေသည်။ မယားဖြစ်သူ၏ အရည် ရွှဲနေသော စောက်ပတ်အား အိမ်ထောင်သက်တမ်း တလျှောက် ခုမှ နေခင်း ကြောင်တောင် မြင်ဖူးရသည်။ လရည်များ လျှံကျနေရင်း စောက်ခေါင်း အတွင်းသား နီနီလေးပါ မြင်နေရ၏။ ထိုချိန် ဝင်းကိုမှာ ထထိုင်ပြီး ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် ပက်လက် မှိန်းနေသော ခင်စမ်းရီ၏ ရင်ဘတ်ပေါ် ခွလိုက်ပြန်၏။ စိုးမြင့် နားမလည် နိုင်အောင် ကြောင်သွား ပြန်သည်။ ဘာများ လုပ်မလို့ပါလိမ့်ဟု တွေးနေတုန်း ဝင်းကိုမှာ စောက်ရည်နံ့ လရည်နံ့များ တထောင်းထောင်း ထနေသော လီးအား ခင်စမ်းရီ ပါးစပ်နား တေ့ပေး လိုက်၏။
အသန့်ရှင်း ကြိုက်သော မယားဖြစ်သူ ခင်စမ်းရီမှာလည်း သူမ မဟုတ်သလိုပင် အကျိအချွဲများ ကပ်နေသော ဝင်းကို လီးအား မက်မက်မောမော စုပ်ပေး နေပြန်သည်။ ဝင်းကိုမှာ ခင်စမ်းရီ မျက်နှာလေးအား ရွှန်းရွှန်း စားစား ကြည့်ကာ ပါးစပ်ထဲ လီးအား အရင်းထိ ထိုးသွင်းပစ်၏။ ပါးစပ်ထဲ လီးတံကြီး မဆန့်မပြဲ ဝင်သွားသဖြင့် စိုးမြင့်မှာ ကြည့်ရင်း စိတ်မသက်သာ သော်လည်း ခင်စမ်းရီမှာ မျက်ခုံးကြော၂ဖက် တွန့်သွားရုံမှ အပ အခက်အခဲ မရှိပေ။ ခေါင်းလေးမော့ကာ ပါးစပ်အား အလိုးခံနေ ပြန်သည်။ ခဏအကြာ ခင်စမ်းရီ ပါးစပ်ထဲ ဝင်းကိုလီးမှာ ပြန်လည် မာကျောလာ၏။
" ရှီးးးးး ……… ရပြီ ……… မမရီ ……… ဝမ်းလျား မှောက်လိုက် "
ဝင်းကိုမှာ ခင်စမ်းရီ ပါးစပ်ထဲမှ လီးအား ပြန်ဆွဲထုတ်ရင်း ထရပ် လိုက်သည်။ ခင်စမ်းရီမှာ မတ်တပ် ရပ်ထားသော ဝင်းကို ခြေ၂ချောင်းကြား ခန္ဓာကိုယ်အား ၁ပတ်လှည့်ကာ မှောက်ရင်း ဖင်ကြီး ကော့ပေးနေ၏။ ဝင်းကို တယောက် ခြေ၂ဖက်အား နောက်အနည်းငယ် ဆုတ်ကာ ခင်စမ်းရီ၏ ဖင်အနောက်နား ပေါင်ရင်းပေါ် ထိုင်ချလိုက်သည်။ ဖင်ဝလေးနှင့် စောက်ဖုတ်အုံပေါ် စီးကပ်နေသော လရည်များအား ဒစ်ဖြင့် ဖိပွတ်နေ၏။ တဆက်ထဲ ဖင်နှစ်ခြမ်း ဖြဲကာ တံတွေးထွေးချရင်း ဖင်ဝ နီညိုလေးထဲ လီးထိပ် ဖိသွင်းလိုက်သည်။
" ဟင် …… အပေါက်မှားမယ် …… ဝင်းကို "
" မမှားပါဘူး … မမရီ ရယ် …… ဖင်ကို လိုးပေးမလို့ပါ "
ခဏအကြာ ခင်စမ်းရီ၏ အော်သံလေး ငယ်သံ ပါနေ တော့သည်။ ဝင်းကိုမှာ ခင်စမ်းရီ အော်သံအား ဂရုမစိုက်ပေ လီးအား အဆုံးထိ ထုတ်လိုက် ပြန်သွင်း လိုက်နှင့် တချက်ချင်း ဖိလိုးနေ၏။ ခင်စမ်းရီ ကျောပေါ် မှောက်ချကာ ပုခုံးလေး ကိုက်လိုက် ဖင်ကြွလိုးလိုက်နှင့် ခဏအကြာ ဖင်ထဲမှ လီးအားထုတ်ကာ အဖုတ်ထဲ ပြောင်းလိုးပေးသည်။ ခင်စမ်းရီ တယောက် ဖင်ရော အဖုတ်ရော တလှည့်ဆီ အလိုးခံရင်း မျော့နေတော့၏။ ဝင်းကို ပြီးသွားချိန် အရုပ်ကြိုးပျက် ဖြစ်ကျန်ရစ်သည်။
စိုးမြင့် အပြင်ခဏ ရှောင်ပြီး ပြန်လာရာ အိမ်အပေါ်ထပ်၌ ဝင်းကို မရှိတော့ပေ။ ကုတင်နား ရောက်သည်နှင့် ခွေခွေလေး လှဲနေသော မယားဖြစ်သူ ဖင်ကြီးအား ကြည့်ကာ လီးက ထောင်ထွက်နေသည်။ ပုဆိုးအား စလွယ်သိုင်းကာ အဖုတ်ဝ တေ့ရင်း ဆောင့်လိုးတော့၏။
" အား …… အမေ့ ……… ကိုစိုးမြင့် လား "
" အင်း …… ရှီးးး …… အင့် ……… ဘွတ် ဘွတ် … ကောင်းတာကွာ "
ဝင်းကို လီးဒဏ်ကြောင့် ခင်စမ်းရီမှာ ဖင်ရော အဖုတ်ပါ ကျိန်းနေရသည်။ ကံကောင်း ထောက်မှစွာ စိုးမြင့်မှာ ကြာကြာ မလိုးနိုင်ခဲ့ အချက် ၃၀လောက် ဆောင့်ကာ အဖုတ်ထဲ လရည် ပန်းထဲ့ရင်း ဘေးနား ဝင်လှဲနေသည်။
" ကိုစိုးမြင့် …… မြို့ မတက်ဖူးလား "
" အင်း "
" ဘာလို့ "
" နောက်၁ပတ်မှ … သွားတော့ မလို့ "
///////////////////////////
၁၀ရက်ခန့် ဝင်းကို ပျောက်နေပြန်သည်။ ခင်စမ်းရီ အိမ်မှု့ ကိစ္စများ လုပ်ပြီးတိုင်း အနားယူချိန် ဝင်းကို လီးကြီးသာ မြင်ယောင် နေမိသည်။ စိတ်ထဲ တနုံ့နုံ့ဖြင့် တခုခု လိုအပ်သလို ခံစားနေရ၏။ လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်နှင့်လည်း ၁ပတ် ၁ခါလောက်သာ လင်မယား သဘာဝ ဆက်ဆံ ဖြစ်သည်။ အိမ်သာ ထဲဝင်ပြီး အဖုတ်ထဲ လက်သွင်း မွှေကာ အာသာ ဖြည်သော်လည်း စိတ်ကျေနပ်မှု့ မရခဲ့ပေ။
နောက်၃ရက်ခန့် ညီမဖြစ်သူ အိမ်ဘက် လူရိပ် မြင်လိုက် သဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှား သွားမိသည်။ လင်တော်မောင် စိုးမြင့် အပြင် ထွက်သည်နှင့် ဟန်မဆောင် နိုင်တော့ ညီမဖြစ်သူ အိမ်ဘက် ခြေဖွနင်းကာ လျှောက်လာခဲ့သည်။ ထင်သည့် အတိုင်း ဝင်းကို ပြန်ရောက်နေသည်။ ခင်စမ်းရီ ထင်သည့် အတိုင်း ဝင်းကို ပြန်ရောက်လာသည်။ တယောက်ထဲတော့ မဟုတ် မယားဖြစ်သူ တက်မေသန်းပါ အတူ ပါလာခဲ့၏။
" အား …… အား …… အား …… လိုးစမ်း …… ဖင်ကို … လျှာနဲ့ …… လိုးစမ်း …… အား …… ကောင်းလိုက်တာ ဟာ "
တင်မေသန်းအား ကုတင်ပေါ် ပက်လက် လှဲခိုင်းပြီး ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းတိုးကာ ယက်ပေးနေ၏။ မယားဖြစ်သူ အကြိုက် လျှာအား စုချွန်ကာ ဖင်ပေါက် နီညိုလေးအား ထိုးလိုက် ဖိယက်လိုက် မွှေလိုက် လုပ်ပေးနေသည်။
" အင်း … အင်း ………… အ …………… ရှီး …………… အား ………………… ကျွတ် ……… တော်ပြီ ……… ပြီးသွား လိမ့်မယ် "
တင်မေသန်း ထထိုင်စဉ် ဝင်းကိုမှာ ထရပ်ရင်း ပုဆိုးချွတ်ကာ ပါးစပ်နား လီးထိပ် တေ့ပေး လိုက်တော့သည်။ တင်မေသန်း မှာ အရင်ဆုံး ဒစ်ဖူးအား ဆွဲစုပ်ကာ ပါးစပ်ထဲ ငုံရင်း လဥ၂လုံးအား လက်ဖြင့် ချေပေးနေသည်။ ခဏ အကြာမှ လီးတံအား အရင်းထိ မျိုထားလိုက်၏။ ခင်စမ်းရီ တယောက် ညီမဖြစ်သူ၏ လီးစုပ် ကျွမ်းကျင်မှု့ အပေါ် အားကျနေမိသည်။ ပါးစပ်အား လီးအရင်းထိ အလိုးခံနိုင် သော်လည်း မျိုမချ နိုင်သေးပေ။ တင်မေသန်းမှာ လုပ်နေကျ အလုပ်တခု လုပ်နေသလိုပင် အခက်ခဲမရှိ လီးအား အရင်းထိ မျိုလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်နှင့် ဒစ်ဖူးအား သွားလေးဖြင့် ဖိဖိ ကိုက်ပေး နေပြန်၏။ ခင်စမ်းရီ တယောက် စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေကာ လက်တဖက်မှာ ပေါင်ကြားထဲ ထမိန်အပြင်မှ ပွတ်နေမိသည်။ မမြင်တာ ၁၀ရက်ကျော် ရှိနေသော ဝင်းကို လီးကြီးမှာ ညီမဖြစ်သူ ပါးစပ်ထဲ အကြောစိမ်းများ ထကာ တင်းပြောင် နေသဖြင့် ပြေးပြီးစုပ်ချင်သည့် စိတ်များ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်နေရ၏။
" ပြွတ် ပြွတ် ……… ပလပ် ……… ပြွတ်စ် ……… လိုးတော့ဟာ ……… ဝင်းကို "
တင်မေသန်းမှာ လီးထိပ်အား ခပ်ပြင်းပြင်း တချက် ဆွဲစုပ်ရင်း ကုတင်ပေါ် ဝင်းကိုရှေ့ လေးဖက် ကုန်းပေး လိုက်သည်။
" မိန်းမ … အဖုတ် လိုးရမှာလား … ဖင်လိုး ရမှာလား "
" ဖင် အရင် လိုးဟာ … နင် ငါ့ကို …… ဖင်လိုး မပေးတာ … ကြာပြီ "
" ဟမ် …… နင့်ပါသာ … စိတ်ဆိုးပြီး …… အမေ့အိမ် …… ပြန်ပြန် အိပ်နေတာလေ "
" တော်စမ်းပါ …… အမေ့ဆီ ပြန်အိပ်လည်း …… နင်လိုးချင်ရင် … လာလိုးလို့ … ရနေတာ …… ဘယ်မယား …… သွားလိုး နေမှန်းမှ … မသိတာ ဟွန့် "
ဝင်းကို ဘာစကားမှ ထပ်မပြောတော့ တင်မေသန်း ဖင်ဝလေးထဲ တံတွေး ထွေးချကာ လက်ခလယ် လေးနှင့် ထိုးမွှေ ပေးနေသည်။ ခဏအကြာ လက်ညိုးပါ ပူးထည့် မွှေရာ တင်မေသန်း ဖင်ကြီး အငြိမ် မနေနိုင်တော့ ရမ်းခါရင်း ဖင်ကြီး ကော့ပေးနေတော့၏။
" ဟင့် …………… ရှီးးးးး …………… အအ ………… အရမ်း ကောင်းနေပြီ …………… ယောကျ်ားရယ် ……… အားဟား ……… လိုးပါတော့ "
တင်မေသန်း စကားအဆုံး ဝင်းကိုမှာ ဖင်ထဲမှ လက်ချောင်းများ ပြန်ထုတ်ရင်း ဖင်အား ဆွဲထောင် ပစ်သည်။ လီးထိပ်အား တံတွေးစွတ်ရင်း ဖင်ထဲ ဖိသွင်း ပြစ်၏။
" အ ……… အမေ့ ………… ရှီးးးးးး "
ဒစ်ကြီး မြုတ်သွားသည်နှင့် တင်မေသန်း ခေါင်းလေး မော့တက်လာသည်။ ဝင်းကို ဆောင့်လိုးတိုင်း ဖင်ကြီး ကော့ပေးရင်း အော်ညည်းနေ၏။ ခင်စမ်းရီ တယောက် ညီမဖြစ်သူ ဖင်ထဲ ဝင်ထွက်နေသော လီးကြီးအား ကြည့်ကာ ဖင်ဝလေး ယားလာပြီး အစား ဝင်ခံချင်သည့် စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာရသည်။ အဖုတ်ပွတ် နေသော လက်အား ဖင်ဆီရွေ့ကာ ထမိန်အပြင်မှ ဖင်ပေါက်လေး ထဲ ရသလောက် လက်ချောင်းလေး ထိုးသွင်းပစ်၏။
" အား … အား ………… ယောကျ်ား ရယ် …… လိုးပါ ……… အအ ……… ကောင်းလိုက်တာ ဟာ "
ထိုချိန် ညီမဖြစ်သူ အော်သံလေး ထွက်ပေါ်လာ သဖြင့် သေချာ ပြန်ကြည့်နေပြန်၏။
" ကောင်းလား ………… မိန်းမ ………… အင့် ……… အင့် ……… ဇွိ …………… ဗွပ် "
ကြည့်နေရင်း ဝင်းကို၏ စောင့်ချက်များ ပြင်းထန်လာကာ ချေွးများ ရွှဲလာသည်ကို မြင်နေရသည်။
" အအ ……… ရှီးးးးး ………… ကျွတ် ………… လိုးလိုး …… ယောကျ်ား ………… မရပ်နဲ့တော့ ……… မိန်းမ ………… ပြီး တော့ မယ် နော် ……… အအအအ ……… ကောင်းတာ ……… ယောကျ်ား ရယ် "
" အင့် ………… ဗွိ ………… ဗြိ ………… ဘွတ် ……
ညှစ်ထား ………… မိန်းမ …………… အားအား ………… ယောကျ်ားလည်း ပြီးတော့မယ် … ရှီးးးးး ………… အင့် အင့် "
အဆက်မပြတ် ဆွဲလိုးရင်း ဝင်းကို တယောက် တင်မေသန်းနှင့် ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် ပြီးကာ ဖင်ထဲ လရည်များ ပန်းထည့်ရာ ပြည့်လျှံ နေတော့သည်။ ခင်စမ်းရီ အိမ်ဘက် ပြန်လာရာ ပေါင်ခြံထဲ စောက်ရည်များ စီးကျ နေ၏။ ညပိုင်း ထမင်းစားပြီး သည်နှင့် အိပ်ယာ ဝင်ရာ အိပ်မပျော်တော့ပေ။
……………………………………
[ အခန်း ၄ ]
********
ဘေးနား လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်မှာ ဟောက်သံများ ပေးကာ တခူူးခူး ဖြင့် အိပ်ပျော်နေသည်။ ဟိုလိမ့် ဒီလိမ့်ဖြင့် အိပ်ပျော်သွားရာ မနက် ၄နာရီ ထိုးမှ မျက်လုံးလေး ပွင့်လာခဲ့သည်။ ၁ပတ်၁ခါ မနက်တိုင်း အိမ်ရှေ့ ဆွမ်းချက် လောင်းသဖြင့် အိမ်အောက် ဆင်းကာ မီးဖိုချောင်ထဲ မီးမွှေးလိုက်၏။ မီးမွှေး ပြီးသည်နှင့် ဆန်ဆေးရန် နောက်ဖေး ရေတွင်းနား ထမင်းအိုး ကိုင်ကာ လျှောက်လာ ခဲ့သည်။
" ရွှတ် ရွှတ် …… မမရီ "
" ဟင် …… ဝင်းကို "
" အင်း …… သေးထပေါက်တာ …… မီးရောင်မြင်လို … သေချာအောင် … စောင့်ကြည့် နေတာပါ "
" အင်း …… နင် ထလာတော့ …… နင့် မိန်းမ …… အိပ်တုန်းလား "
" ဟုတ် "
ဝင်းကို စကားကြောင့် ခင်စမ်းရီမှာ ဟန်မဆောင်တော့ ထမင်းအိုးအား အမြန်ဆေးကာ မီးဖိုချောင်ထဲ ခေါ်လာ ခဲ့သည်။ မီးဖိုခန်း တံခါးဘေး ဝင်းကိုအား မတ်တပ် ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ပုဆိုးလှန်ခိုင်းကာ သူမမှာ မြေကြီးပေါ် ဒူးထောက်ရင်း လီးအား အငမ်းမရ ဆွဲစုပ်တော့၏။ ဝင်းကို လီးဆီမှ ညီမဖြစ်သူ၏ စောက်ရည်နံ့ ခပ်စူးစူးလေး ရရှိနေပြန်သည်။
" နင့် လီးက … မဆေးရ သေးဘူးလား "
" အင်း … မမရီ …… ညီမကို …… တညလုံး … လိုးပေး ရတာလေ "
ခင်စမ်းရီ စကား ဆက်မပြောတော့ လီးအား ထောင်မတ် လာအောင် စုပ်ကာ ထမိန်ချွတ်ရင်း မြေကြီးပေါ် ခင်းပေး လိုက်သည်။
" နင် … ပက်လက် အိပ်လိုက် … ငါ အပေါ်က … တက်လိုးမယ် ဟာ "
ခင်စမ်းရီ လီးငတ်နေသဖြင့် မရှက်နိုင်တော့။ ဝင်းကို ပုဆိုးအား ဆွဲချွတ်ကာ ပက်လက် လှဲချသည်နှင့် အပေါ်မှ ခွလိုးတော့သည်။ လီးစုပ်ပေး ကတည်းက အဖုတ်ထဲ စောက်ရည်များ အိုင်နေသဖြင့် လီးဝင်သည်နှင့် တဇွိဇွိ တဗွိဗွိဖြင့် လီးဝင်လီးထွက် သံများ ထွက်ပေါ်လာ၏။ အသံ ကျယ်လာလျင် အိမ်အပေါ်ထပ် အိပ်ပျော်နေသော လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့် ကြားသွားမှာ စိုးရိမ်မိသဖြင့် စိတ်ရှိတိုင်း မဆောင့်ရဲ ထိန်းဆောင့် နေရရှာသည်။ ဝင်းကိုမှာ တညလုံး မယားဖြစ်သူ တင်မေသန်းအား လိုးထားသဖြင့် စိတ်သိပ် မကြွတော့ပေ။ ခင်စမ်းရီ ဆောင့်သမျှ ဇိမ်ခံ နေလိုက်၏။
" အင့် … ဗြိ …………… ဘွတ်ဘွတ် … ဝင်းကို …… နင် စိတ်မပါဘူးလား …… ပြန်ဆောင့် …… လိုးလေဟာ "
" အာ …… မမရီ ကလည်း …… ပါပါတယ် …… တင်မေသန်းကို …… တညလုံး …… လိုးထားလို့ပါ …… ဆောင့်ဆောင့် …… ကျနော့်လီးကို …… မမရီ စိတ်တိုင်းကျ ဆောင့် "
" အေးပါ …… ငါကတော့ …… အိမ်ပေါ် အိပ်နေတဲ့ ……လင်မသိအောင် … နင့်ကို …… ခေါ်လိုး နေတာ … နင်က … စိတ်မပါ သလိုကြီး "
ထိုချိန် စကားသံ ညည်းသံများကြောင့် စိုးမြင့် အိမ်အောက်ထပ် ဆင်းလာရာ မီးဖိုခန်းထဲ မယားဖြစ်သူနှင့် မယားညီကို တော်သူ ဝင်းကိုတို့ လိုးနေကြသည်ကို တွေ့လိုက် ရတော့သည်။ လေးဖက်ကုန်းပေး ထားသော ခင်စမ်းရီအား ဝင်းကိုမှာ နောက်မှ ဒူးထောက်ဆွဲလိုး နေ၏။
" အင့် …… အား …… အမလေး … ဟင့် …… မြန်မြန်
လိုးပါ … ဝင်းကိုရယ် ……… အား …… အဟင့် … တော်ကြာ … ကိုစိုးမြင့် … အိမ်ပေါ်က ဆင်းလာရင် အခက် …… အားးး …… အီးးး …… "
ခင်စမ်းရီ ဖင်ကြီးကော့ကာ လေသံတိုးတိုးဖြင့် ကြိတ်ညည်း ပြောလိုက်သော်လည်း စိုးမြင့် ကောင်းစွာ ကြားနေရသည်။ ဝင်းကိုမှာ ဖွေးဥနေသော ဖင်သားစိုင် ၂ခြမ်းအား ညှစ်ချေရင်း တချင်ချင်း ဆောင့်လိုးနေ၏။ ခင်စမ်းရီ ပြီးထားသဖြင့် အဖုတ်မှာ စောက်ရည်များ ရွှဲနစ်နေကာ လီးဝင်လီးထွက်သံများ ဆူညံလာရသည်။ စိုးမြင့်မှာ ပထမ တကြိမ် မန်းကျည်းပင်အောက် အမှောင်ထဲ မြင်ဖူး သော်လည်း ခုလို မယားဖြစ်သူ လေးဖက်ကုန်း ခံနေ သည်ကို အနီးကပ် မြင်လိုက်ရချိန် ရင်ထဲ ကတုန်ကယင် ဖြစ်နေ၏။
" ကိုရီးစိုး … ဒီအချိန် … ဆင်းလာအုံးမှာ ……မဟုတ်ပါဘူး … အင့် အင့် …… ဗြိ ……… ဇွိ…… ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် … "
" အ ……… ရှီးးးး ……… တခါတခါ …… သေးထ …ပေါက်တတ်တယ် …… မြန်မြန် ပြီးအောင်လုပ် ……ဆွမ်းလည်း ချက်ရဦးမှာ "
လှေကား ခြေရင်းမှ ချောင်းကြည့်နေသော စိုးမြင့်မှာ မယားဖြစ်သူ စောက်ပတ်ထဲ ဝင်းကိုလီးကြီး တဇွပ်ဇွပ် တဖွတ်ဖွတ် ဝင်ထွက်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း ကာမစိတ် များ ပြင်းထန်ထကြွ လာတော့သည်။
" အားးး …… အား ……… ကောင်းလိုက်တာ …… မမရီ ရယ် …… စောက်ဖုတ်လေးက … စီးပိုင်နေတာ "
" ကြိုက်ရင် …… ဆောင့်လေ …… အင့် အင့် …… ဇွိ … ဘွတ် …… အင့် …… ဆောင့်စမ်းပါ … ခပ်ပြင်းပြင်းလေး …… အား … ဟုတ်တယ် "
ခုချိန်ထိ မယားဖြစ်သူအား ထမိန်ချွတ် မလိုးဘူး သဖြင့် ဖင်အဖွေးသားနှင့် ကုန်းခံနေသော ခင်စမ်းရီအား ကြည့်ရင်း တစ်ကိုယ်လုံး တဖျင်းဖျင်းနင့် ကြက်သီးများ ထလာပြီး လီးတံအား ပုဆိုးအပြင်မှ အုပ်ကိုင် ပွတ်သပ် ပေးနေရ၏။ ခင်စမ်းရီမှာ တချီပြီးထား သော်လည်း အဖုတ် အတွင်းသားများအား လီးထိပ်မှ ထိထိမိမိ ချိတ်ဆွဲ ပွတ်တိုက် နေသဖြင့် စောက်ရည်များ တကျော့ပြန် စိမ့်ထွက် လာရသည်။ လိုးပွဲအား ကြည့်ရင်း အာခေါင် ခြောက်လာကာ ဂွင်းထုရင်း လည်ချောင်း ရှင်းလိုက်မိ၏။
" အဟမ်း … "
ခပ်တိုးတိုး ချောင်းဟန့်သံကြောင့် ခင်စမ်းရီတို့ လိုးနေရာမှ ရပ်ကာ မီးဖို ခဏငြိမ်သွား ကြသည်။ စိုးမြင့်မှာ လည်ချောင်းရှင်းပြီး လက်ရှိ အခြေနေအား သတိရကာ သူချောင်းနေမှန်း သိမည်ဆိုးသဖြင့် အိမ်ပေါ် ခြေသံ မကြားအောင် ပြန်တက်ပြီး လှေကားထိပ် အရောက် အသံပြုလိုက်ရ၏။
" စမ်းရီ … ဆွမ်းချက် နေတာလား "
" ရှင် …… ဟုတ် "
" ဟာ "
အိမ်အပေါ်ထပ် လှေကားထိပ်မှ ပီပီပြင်ပြင် ကြားလိုက် ရသော စိုးမြင့် အသံကြောင့် မီးဖိုချောင် လေးထဲ ခင်စမ်းရီနှင့် ဝင်းကိုတို့ မျက်နှာပျက်ကာ ဝရုန်းသုန်းကား ဖြစ်သွားကြသည်။ ဝင်းကိုမှာ ဒူးထောက် လိုးနေရာမှ လီးအား ဆွဲထုတ်ရင်း မတ်တပ် ရပ်ပြီး ပုဆိုးအမြန် ကောက်ဝတ်ကာ နောက်ဖေးပေါက်မှ ထွက်ပြေးတော့၏။ ခင်စမ်းရီ မှာလည်း အဖုတ်ထဲ လီးကျွတ် ထွက်သည်နှင့် လေးဖက် ကုန်းနေရာမှ ထရပ်ကာ မြေကြီးပေါ် ခင်းထားသော ထမိန်အား ကောက်ဝတ် လိုက်ရသည်။ စောက်ရည်များအား ထမိန်ပေါ်မှာ လက်ဖြင့် ဖိသုတ်ချိန် မီးဖိုချောင် တံခါးဝ၌ စိုးမြင့်အား မြင်ကာ ကိုယ်လေး တုန်တက် သွားသည်။
စိုးမြင်မှာ ခင်စမ်းရီ ထိတ်လန့်ကာ ကြည့်နေသည်ကို မသိဟန်ဆောင်ရင်း နောက်ဖေး အိမ်သာဘက် လျှောက်သွားလိုက်၏။ ခင်စမ်းရီ ရင်တဒိုင်းဒိုင်း တုန်နေရသည်။ သူမတို့ လိုးနေသည်ကို လင်ဖြစ်သူ သိများသွားလားဟု စိတ်ထဲ တွေးမိနေ၏။ ကာမစိတ် တက်နေချိန် သာယာ မိသော်လည်း သွေးအေးသွားချိန် အပြစ်ရှိသော လူတစ်ယောက်လို ခံစားနေရ ရှာသည်။ လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်အပေါ် စိတ်ကုန်နေသဖြင့် ဒီလို လုပ်မိတာ မျိုးလားဟု သူမကိုယ်သူမ သံသယဝင်ကာ စိတ်ရှုတ်လာမိ၏။ လင်တော်မောင်များ သိရင် ဘယ်လို နေမလဲ တွေးမိချိန် မျက်ရည်၀ဲတက် လာပြန်သည်။မီးဖိုခန်းထဲ ဆွမ်းချက်ရင်း ငုတ်တုတ်ထိုင်ပြီး မျက်ရည်များ စီးကျ လာတော့၏။ မနက်လင်းသည်နှင့် ရေချိုးအဝတ်စား လဲကာ ဆွမ်းလောင်းပြီး အိမ်ထဲပြန်ဝင် လာခဲ့သည်။ အိမ်ထဲအရောက် စိုးမြင့်မှာ နှီးဦးထုတ် ခပ်ငိုက်ငိုက် စောင်းကာ အိမ်အပေါ်ထပ်မှ ဆင်းလာနေ၏။
" စမ်းရီ "
" ရှင် "
" ငါ … မြို့ ခဏသွားဦးမယ် "
" ဟုတ် "
စိုးမြင့် ထွက်သွားသည်နှင့် ဆွမ်ဇလုံအား ဆေးကြော သိမ်းဆည်းရင်း အိမ်အပေါ်ထပ် တက်လာခဲ့သည်။ မနက် ဝေလီဝေလင်းတွင် ဝင်းကိုအား ခွလိုးထားသဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး ညှောင်းညာ ကိုက်ခဲနေပြန်၏။ ကုတင်ပေါ် ခဏလှဲအိပ်ကာ ပြန်နိုးလာစဉ် အဝတ်လျှော်ရန် သတိရပြီး အိပ်ယာမှ မထချင်ထချင်ဖြင့် ထလိုက်ရသည်။
" မမရီ "
အိမ်အောက်ထပ် အရောက် နောက်ဖေးပေါက်မှ ဝင်းကို အသံကြားလိုက် ရပြန်၏။
" ဟင် … ဝင်းကို "
" ဟုတ် … ကျနော် ဝင်ခဲ့မယ် … ကိုရီးစိုး မရှိဘူး မလား "
" အင်း … မြို့တက် သွားတယ် "
ဝင်းကိုမှာ ပြောပြောဆိုဆို ဝင်ချလာကာ အဝတ်ထုပ် ပွေ့ထားသော ခင်စမ်းရီအား ဖက်နမ်းလိုက်သည်။
" ရွှတ် …… ရှူး ……… ရွှတ်ရွှတ် … မနက်က … ကိုရီးစိုး ရိပ်မိသွားလား … မမရီ "
" အင်း … ငါလည်း အဲဒါ စဉ်းစားနေတာ …… ချောင်းသံက … မီးဖိုခန်း နားက ကြားတာနော် …… ငါ့ကို … ဆွမ်းချက်တာလား … လှမ်းမေးတော့ … အသံက … လှေကားထိပ်က ကြားရတယ် "
" အင်း … ကျနော်လည်း …… အဲလို ထင်နေတာ "
" ဟူးးးး … ကိုစိုးမြင့် သိသွားရင် …… ဘယ်လောက် …… ခံစားရမလဲ … မသိဘူး "
စကားပြောရင်း ဝင်းကိုမှာ ရှေ့တည့်တည့်မှ မျက်နှာချင်း ဆိုင် ဖက်ရင်း တင်းရင်းကျစ်လစ်သော ပေါင်တံကြား လီးဖြင့် ဖိပွတ်နေပြန်သည်။
" မမရီက … တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ … တအား ဆောင့်တော့ … အသံတွေ မြည်နေတာ "
လီးဖြင့် ပေါင်ကြားထဲ ဖိဆွဲခံရစဉ် ခင်စမ်းရီ ခါးတွင် ညှပ်ပွေ့ထားသော အဝတ်ဟောင်း ထုတ်လေး မြေကြီးပေါ် ကျသွားရ၏။
" ပြွတ်စ် …… ပလပ် ပလပ် "
ဝင်းကိုမှာ မျက်ဝန်းရွဲကြီးဖြင့် စိုက်ကြည့်နေသော ခင်စမ်းရီ နူတ်ခမ်းအား စုပ်ရင်း မနက်ပိုင်း အပြီးထိ မလိုးလိုက်ရ သဖြင့် လီးက ပြန်တောင် လာတော့သည်။
" ပြွတ် …… အွန့် … ပလွပ် …… နင့် မိန်းမရော … ဝင်းကို "
" မနက်လင်း ကတည်းက … မမရီတို့ အမေ့အိမ် … ထွက်သွား ပြီလေ "
ခင်စမ်းရီ၏ မိခင်မှာ နောက်အိမ်ထောင်ပြုပြီး သမီး၂ယောက် အိမ်ထောင် ကျသည်နှင့် ခင်ပွန်းဟောင်း ဘက်မှ ကျန်ရစ်သော ခြံဝိုင်းအား သမီး၂ယောက်အား ခွဲနေခိုင်းကာ သူမမှာ နောက်အိမ်ထောင်နှင့် တခြားရွာတွင် အတူနေထိုင်လျက် ရှိသည်။
" ညီမလေး ရှိရင် … သိပ် အတင့်မရဲနဲ့ … ဝင်းကို "
" မရှိပါဘူး … မမရီ ရဲ့ …… "
ဝင်းကိုမှ စကားစ ခဏ ဖြတ်ကာ ခင်စမ်းရီ လက်အား လီးပေါ် ယူတင်လိုက်ပြန်၏။
" နေဦး … ဝင်းကို … နောက်ဖေးပေါက် … တံခါး စေ့လိုက်ဦး "
" ဟုတ် "
ဝင်းကို တခါးသွားစေ့ချိန် ခင်စမ်းရည်မှာ နောက်မှ ကပ်ပါလာပြီး တံခါးဂလန့် ချပြီး ပြန်အလှည့် ဝင်းကို လီးအား ရဲတင်းစွာဖြင့် ပုဆိုးပေါ်မှ အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ လက်ထဲ လီးတံမှာ မာတောင် နေသဖြင့် စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်း ဖြစ်လာရ၏။ ဝင်းကိုမှလည်း ခင်စမ်းရီ ပေါင်ကြားထဲ ထမိန်အပြင်မှ လက်ဝါးဖြင့် ပြန်ပွတ် ပေးနေသည်။
" ဝင်းကို … နင် …… မနက်က … ငါ့ကို ပြီးအောင် မလိုးလိုက်ရတော့ … နင့်မိန်းမ … ဆက်မလိုးဘူးလား "
" မလိုးပါဘူး … မမရီ ရဲ့ … ကျနော်က … မမရီကို ထပ်လိုးဖို့ … အားတွေ စုထားတာပါ "
ဟုတ်သည်ရှိ မဟုတ်သည်ရှိ ခင်စမ်းရီ တယောက် ဝင်းကိုမှာ မယားဖြစ်သူထက် သူမအား ပိုပြီးစွဲလမ်းနေ သလို ပြောလာသဖြင့် ဘဝင်ကျနေမိ၏။ လီးအား ပုဆိုးပေါ်မှ ပွတ်သပ် ပေးနေမိသည်ကို အားမရ တော့သည့် ပုံစံဖြင့် ပုဆိုးခါးပုံစ ဆွဲချွတ်ကာ တင်းမာစွာ တဆက်ဆက် တောင်နေသော လီးအား ဒစ်ကြီး ကားလာအောင် ဆွဲဖြဲလိုက် ပြန်စုပေးလိုက် လုပ်နေ တော့သည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ဝင်းကိုလီးအား ဂွင်းထု ပေးရင်း သူမ အဖုတ်လေးမှာ စောက်ရည်များ စိမ့်ထွက်လာရ၏။
" အင်းဟင်း … နင့်လီးကြီးက … တအားကို သန်တာ … ကိုစိုးမြင့် ဟာနဲ့ … တခြားစီပဲဟာ "
ခင်စမ်းရီ တယောက် ဝင်းကို လီးအား ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်ရင်း စိတ်မထိန်း နိုင်တော့သဖြင့် မြေကြီးပေါ် ဒူးထောက် ထိုင်ကာ လီးအား မက်မက်မောမော ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။
" ရှီးးးး ……… အား ……… ပြွတ် … ပလပ် ပလပ် … ပြွတ် ပြွတ် …… အား …… အီး ……… အွန်း …… ကောင်းလိုက်တာ မမရီ ရာ "
ဝင်းကိုမှာ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် လီးစုပ်ခံရင်း ခင်စမ်းရီ ဆံနွယ်များအား ထိုးဖွပေးနေ၏။ ခင်စမ်းရီမှာ လီးထိပ်အား လျှာဖြင့်ယက်လိုက် လီတံတချောင်းလုံး သွားလေးဖြင့် တဆက်ဆက် ကိုက်လိုက် ဒစ်အောက် ်မေးသိုင်းကြိုး နေရာလေးအား လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးစွ ပေးလိုက်နှင့် မက်မက်မောမော စုပ်ပေး နေတော့သည်။ လီးထိပ်မှ စိမ့်ထွက်လာသော အရည်ကြည် ဥလေး များအား စုပ်ယူမျိုချကာ ဒစ်အား ဖိကိုက်ရင်း တွဲကျ နသော လဥ၂လုံးကိုပါ လက်ဖြင့် ညှစ်ချေ ပေးလိုက်ပြန်၏။
" အားးးး … ရှီးးး …… တော် … တော် တော့ …… မမရီ ……… ပက်လက် လှန်လိုက်တော့ "
၁၅မိနစ်ခန့် အကြာ ဝင်းကို မနေနိုင်တော့ ခင်စမ်းရီအား မြေကြီးပေါ် ပက်လက် လှဲခိုင်းကာ ထမိန်လှန်ပြီး လိုးတော့သည်။ အပေါ်မှ မှောက်လိုးကာ ၂ယောက်သား အပြန်အလှန် နမ်းရံှု့ရင်း ချေွးများ ရွှဲနှစ်လာရ၏။ ထိုချိန် ဝင်းကိုမှာ ခါးပြန်မတ်ပြီး ဒူးထောက်ကာ ခင်စမ်းရီ၏ တုတ်ခိုင်တင်းရင်း နေသော ပေါင်၂လုံးအား ပုခုံးပေါ် ထမ်းကာ မီးပွင့်မတတ် ဆောင့်လိုးတော့သည်။
" အင့် …… အင့် …… ကောင်းလိုက်တာ … မမရီ ရယ် … ကိုစိုးမြင့် ပြန်မလာမချင်း … လိုးမယ်နော် "
မိနစ်၂၀ခန့် ပေါင်ထမ်းလိုးပြီး ပေါင်တံများ ပြန်ချကာ နို့အုံ ၂ဖက်အား ညှစ်ချေရင်း လိုးလိုက်ပြန်၏။
" အမ် …… နင့် မိန်းမ ပြန်လာရင်ရော "
" သူလာရင် …… တံခါးတွေ စိပြီး … မမရီတို့ … အိမ်အပေါ်ထပ် … သွားလိုးမယ်လေ …… သူလိုက်ရှာလည်း …… အသံမပေးရင် … အိမ်အပေါ်ထပ် … မတက်ပါဘူး "
" ဟွန့် … ဒါမျိုးကျ … ဉာဏ်သွားပါ့ … "
" တအား လိုးချင်လို့ပါ … မမရီ ရဲ့ … ပြီးတော့ … လိုးပြီးရင် … ပိုက်ဆံ နဲနဲ ချေးဦး … ညကြ … ဖဲသွား ရိုက်မလို့ "
" မယ့်လေး … အံအောပါ့ … လူလည်းလိုးသေး … ပိုက်ဆံက … ထုတ်ပေးရသေး … ကဲ …… လိုးပါ …… အားရှိသလောက် … နာနာလေး လိုး … ပြီးရင် … ပိုက်ဆံပေးမယ် … ဟုတ်ပြီလား "
ခင်စမ်းရီမှာ စကားပြောရင်း အောက်မှ ဖင်ကြီးကော့ ပေးကာ ပြီးကာနီး သူမပါးစပ်အား အလိုးခံရင်း လရည်များ ပန်းထည့်ခိုင်းလိုက်၏။ အဖုတ်နှင့် ပါးစပ်အား တလှည့်စီ လိုးလိုက် နားလိုက်ဖြင့် ၂နာရီခန့် အကြာတွင် လရည်နံ့ စောက်ရည်နံ့များ မွန်ထူကာ ၂ယောက်သား မလှုပ်နိုင်တော့ပဲ မြေကြီးပေါ် လှဲအိပ်ကာ အနားယူလိုက် ကြတော့သည်။
…………………………………
( အခန်း ၅ )
*********
၁လခန့်အကြာ ခင်စမ်းရီ အိမ်သို့ မိခင်ဖြစ်သူ ရောက်ရှိလာတော့၏။
" စမ်းရီ ရေ … စမ်းရီ "
" ရှင် … ကိုစိုးမြင့် "
" ဒီမှာ … အမေတို့ … လာနေပြီ "
" ဟုတ် … ဟုတ် "
ခင်စမ်းရီ နေ့ခင်းဘက် စားသောက်ပြီး ဆန်ရွေးနေချိန် အိမ်ရှေ့ပေါက်မှ လင်ဖြစ်သူ အော်သံကြောင့် ထွက်လာ ခဲ့လိုက်သည်။
" ဟယ် … အမေ "
" သမီး "
" လာလာ … သီတင်းကျွတ်မှ … လာမယ် ထင်တာ "
အိမ်ရှေ့ပေါက် ရောက်သည်နှင့် မိခင်ဖြစ်သူနှင့် အတူ ပထွေးဖြစ်သူကိုပါ တွေ့လိုက်ရ၏။
" အေး … သမီးရေ … အမေ့ မျက်လုံးက … ခွဲရမှာတဲ့ … ကြိုလာလိုက်တာ … ညည်းဦးလေးလဲ ပါတယ် … ခြံဝမှာ "
" အော် … အမေ … လာ ဒီမှာထိုင် … အထုတ်တွေ ကိုစိုးမြင့် … သယ်ပေးလိမ့်မယ် "
မိခင်ဖြစ်သူအာ အိမ်ထဲခေါ်လာရင်း ခုံရှည်တွင် ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ တဆက်ထဲ မီးဖိုချောင်ဘက် ရေနွေးဖြည့်ရန် ဓတ်ဗူးလေး ကိုင်ရင်း လျှောက်လာခဲ့၏။ ဓတ်ဗူးထဲ ရေနွေးနှင့် လက်ဖက်ခြောက် ထည့်ကာ ပြန်အထွက် ရုတ်တရက် ဦးတင်ငွေ စကားကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်လေး မသိမသာ တုန်သွားရသည်။
" ဟော … သမီးလေးတောင် … ဝလာတယ် "
ဦးတင်ငွေမှာ အေးစက်စက် မျက်လုံးများနှင့် ခင်စမ်းရီအား စိုက်ကြည့်ရင်း ပြုံးပြီး လှမ်းနူတ်ဆက်နေ၏။
" ဟုတ် … ဟုတ် … ဦးလေး "
ဦးတင်ငွေမှာ ဒေါ်ကြည်ခင်၏ နောက်အိမ်ထောင်ပင်။ဒေါ်ကြည်ခင်နှင့် သက်တူရွယ်တူ အသားညိုညို အရပ်မြင့်မြင့် ရုပ်ရည် ကြည့်ကောင်းသူ တယောက်ဖြစ်သည်။
" မကြည်ခင်က … ဒီအိမ် ခဏဝင်ဦးမယ် ပြောလို့ … ဦးလေးတို့လည်း … ကြိုထွက်လာကြတာ "
ဦးတင်ငွေ အပြုံးမှာ နွေးထွေးသော်လည်း ခင်စမ်းရီ ကျောချမ်းနေမိသည်။ တဆက်ထဲ အရင်ချိန်များအား တွေးမိနေ၏။
///////////////////////
အပျိုဘဝ ညီမဖြစ်သူ တင်မေသန်းနှင့် မြို့သို့ ကျောင်းတက်နေချိန် မိခင်ဖြစ်သူ နောက်အိမ်ထောင် ပြုလိုက်၏။ ညီမဖြစ်သူ တင်မေသန်းမှာ စိတ်ဆိုးပြီး မြို့မှ ပြန်မလာသော်လည်း ခင်စမ်းရီမှာ ကျောင်းမှ ခွင့်ယူပြီး မိခင်ဖြစ်သူ အိမ်သို့ ခဏ ပြန်လာခဲ့သည်။
" သမီး … ဒါက … ကိုတင်ငွေတဲ့ … ညည်းအဖေရဲ့ … မိတ်ဆွေပေါ့ … ခု အမေနဲ့ လက်ထပ်ပြီး … ဒီမှာပဲ နေတော့မှာ "
ဒေါ်ကြည်ခင် မိတ်ဆက်ပေးချိန် ခင်စမ်းရီ စိတ်ထဲ ခပ်စိမ်းစိမ်းပင်။ ငယ်ငယ်ကတည်းက လူစိမ်းမြင်ရင် ခံစားမိတဲ့ ခံစားချက်မျိုးသာရှိ၏။ စာမေးပွဲဖြေပြီး ညီအမ ၂ယောက် အိမ်ပြန်လာချိန် အိမ်က ပြောင်းလဲနေပြီ။ ခြံဝိုင်း အနောက်ဖက်ကို ထရံကာကပ်မိုး ဂိုဒေါင်ပုံစံကြီး ဆောက်ပြီး အထဲတွင် ခင်စမ်းရီတို့ ရွာမှထွက်သော မြေပဲများ သိုလှောင်ထား၏။ ဖခင်ရှိစဉ် ထရံကာ ကပ်မိုး အိမ်လေးအား ပျဉ်ထောင်ကာ သွပ်မိုး ပြင်ဆောက်ပြီး ကုန်စုံဆိုင်နဲ့အတူ အပေါင်ဆိုင် အသေးလေး ဖွင့်ထားတော့သည်။ သာမန် တောသူတောင်သား လက်လုပ်လက်စားများ နေသော ခင်စမ်းရီတို့၏ မွေးရပ်မြေ ရွာလေးတွင် ဒေါ်ကြည်ခင် တယောက် ၁နှစ်ခန့်အကြာ ရွှေတွဲလဲ ငွေတွဲလဲ နေနိုင်လာ၏။ အိမ်၏ နောက်ဖေးခန်းတွင် ဦးတင်ငွေနှင့် ဒေါ်ကြည်ခင် နေသော အိပ်ခန်းအကျယ်ကြီး ဖွဲ့ထားလိုက်သည်။ ဦးတင်ငွေမှာ အနေအထိုင် ကျစ်လစ်တာလား မိခင်အား ချစ်တာလား ခင်စမ်းရီ မသိ။ အပြင် သိပ်မထွက်ပဲ မိခင်ဖြစ်သူ နားလေး ကပ်နေသည်ကို တွေ့နေရ၏။
ဦးတင်ငွေမှာ တစ်ခါတလေ အပေါင်ပစ္စည်း လက်ခံလျင်လည်း ဒေါ်ကြည်ခင်နှင့် ရင်းနှီးသူများအား လိုသလောက် ထုတ်ပေးပြီး အတိုးလည်း လျော့ယူ ပေးလိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်း ရွာထဲ အကြောင်းကြီးငယ် ရှိချိန် ငွေလိုသော သူများမှ မြို့မှ အပေါင်ဆိုင်သို့ မသွားကြတော့ပေ။ ဒေါ်ကြည်ခင်တို့ အပေါင်ဆိုင်သို့ အတိုးနဲနဲနှင့် ယူသုံးနေကြ၏။ ခင်စမ်းရီ ရွာထဲ လျှောက်လည်တိုင်း မိခင်၏ နောက်အိမ်ထောင် ဦးတင်ငွေမှာ တော်ကြောင်း တတ်ကြောင်း ကောင်းသတင်းက မွှေးနေတော့သည်။ တချို့ မုဆိုးမ တခုလပ်များပင် ဒေါ်ကြည်ခင်အား အားကျနေကြ၏။ ပထွေးဖြစ်သူ ဦးတင်ငွေမှာ အပေါင်ဆုံး ပစ္စည်းများ ပြန်ယူလျင်လည်း အမြတ်စွန်း နဲနဲနှင့် ပြန်အရွေး ခံတတ်သည်။ တချို့ ပိုက်ဆံ အခက်အခဲ ရှိလာသည့် အခါမျိုး ဦးတင်ငွေတို့ဆီ အထုပ်လေးဆွဲပြီး အလိုလို ရောက်လာတော့၏။
တင်မေသန်းမှာ ကျောင်းပိတ်ရက် ပထွေးအား မနှစ်မြို့သဖြင့် အိမ်မကပ်ပဲ ဖခင်ဖြစ်သူ အမျိုးများနှင့် သွားနေလိုက်သည်။ ခင်စမ်းရီမှာ ကျောင်းပြန် မတက်မချင်း တအိမ်ထဲ အတူနေကာ တဖြည်းဖြည်း ဦးတင်ငွေနှင့် ရင်းနှီးလာခဲ့၏။ ပထွေးနဲ့ မယားပါသမီး ဆိုသော်လည်း ဦးတင်ငွေမှ တကယ့် ဖခင်တယောက်လို ဆက်ဆံပေးသည်။ ခင်စမ်းရီ တက္ကသိုလ် နောက်ဆုံးနှစ် ကျောင်းပိတ်ရက်တွင် အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး ၁ပတ်အကြာ ဥပုတ်နေ့မို့ ကုန်စုံဆိုင်ရော အပေါင်ဆိုင်ပါ ပိတ်ထားလိုက်၏။ ထုံးစံအတိုင်း ရွာထဲ လျှောက်လည်ရင်း ခါတိုင်းလို ညနေထိမနေပဲ အိမ်ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ရွာထဲမှ အပြန် ဆီးပုံးတင်းလာသဖြင့် အိမ်ရှေ့ပေါက်မှ မဝင်ပဲ အိမ်၏ ဘေးမှပတ်ကာ နောက်ဖေးဘက် သေးပေါက်ပြီး အိမ်အနောက်ပေါက်မှ ဝင်လာခဲ့၏။
" အား ……… ကောင်လိုက်တာ ……… ကိုတင်ငွေ ရယ် …… လုပ်တတ်လိုက်တာ ……… အအ အ "
နေ့လည် ၂နာရီ ကျော်ကျော် လေးပဲ ရှိသေးတယ်။ ခင်စမ်းရီ အရွယ်ရောက်လို့ တက္ကသိုလ် တက်နေသူမို့ အသံကြားသည်နှင့် ဘာလဲတန်းသိလိုက်၏။ ခြေသံ ဖွနင်းပြီး မိခင်၏ အိပ်ခန်းတံခါးနား တိုးကပ် လာခဲ့သည်။ ခင်စမ်းရီ ရွာထဲ လျှောက်လည်တိုင်း ညနေပိုင်းမှ ပြန်လာတတ်သည်မို့ ဒေါ်ကြည်ခင်နှင့် ဦးတင်ငွေမှာ အိမ်ရှေ့တံခါးသာ ပိတ်ပြီး အိပ်ခန်းတံခါး မပိတ်ပဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးနေကြ၏။
လက်၅လုံးလောက် ဟနေသော တံခါးကြားမှ ချောင်းကြည့်ရာ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ ဖခင်ရှိစဉ် ကတည်းက အတူအိပ်သော ကုတင်ကြီးပေါ် ထမိန်မပါပဲ လေးဘက် ကုန်းပေးထားသည်။ ဦးတင်ငွေမှာ ခင်စမ်းရီတို့ ဖခင်ဖြစ်သူ မြတ်နိုးတန်ဖိုး ထားသော ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ဆံနွယ်များအား လက်တဖက်နဲ့ စုကိုင်ရင်း ဖင်နောက်မှ ဆွဲလိုးနေ၏။
" ဖြန်း ……… အ …… ဖြန်း … ဘွတ် …… ဟင့် ……… အ အ … အင့် … "
ဦးတင်ငွေမှာ ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ဖင်ကြီးအား လွတ်နေသော လက်တဖက်နှင့် ရိုက်လိုးရာ ဖင်သားစိုင်၂ဖက် နီရဲလာရသည်။ သို့သော် အားကနဲ့ အီးကနဲ့ အော်နေသည့် ဒေါ်ကြည်ခင့် ပုံစံမှာ အားရကျေနပ်သော မျက်နှာနှင့် စိတ်ပါလက်ပါ ဖင်ကြီး နောက်ပြန် ကော့ခံနေတော့၏။
" အင့် ……… ဘွတ် ………… အားးး ……… ကောင်းလိုက်တာ ……… မကြည် ရယ် … စောက်ဖုတ်ကြီးက … ညှစ်ပေးနေတာလား "
" ကောင်းရင် …… နာနာလေး လိုးလေ … ကိုတင်ငွေ ရဲ့ … ကြိုက်သလောက် သာလိုး …… တခုပဲ … ကွယ်ရာ … အပျော်မရှာရဘူး "
" မရှာပါဘူး … ဒီစောက်ပတ်ကြီး … စလိုး ကတည်းက … ဆွဲနေတာပါ … ဒါနဲ့ … ဟိုးအရင် … မကြည် ယောက်ျား ကိုဘမြင့် လိုးတာနဲ့ … ခု ကိုတင်ငွေ လိုးတာ … ဘယ်ဟာ … ပိုကောင်းလဲ ဟင် "
ခင်စမ်းရီ မျက်မြင်မို့သာ ယုံလိုက်ရ၏။ တရွာလုံး လေးစားချင်ခင်ပြီး အလှူတန်း ရက်ရောသလောက် ပုတီး တကိုင်ကိုင်နှင့် နေတတ်သော မိခင်နှင့် ပထွေးဖြစ်သူ ဦးတင်ငွေမှာ ဆိတ်ကွယ်ရာအရပ် ရမ္မက်သွေးကြွယ်သော ခပ်ရိုင်းရိုင်း စကားလုံးများ ပြောဆိုရင်း လိုးနေကြသည်။
" ရှင်လိုးတာ … ပိုကောင်းတာပေါ့ … ရှင့်လီးက ကိုဘမြင့် လီးထက် … ရှည်လည်းရှည် … ထွားလည်း ထွားတော့ … အားရတယ် ……… ရှီးးးးးး ………… အားးးးး ……… ဆောင့် ဆောင့် "
ခင်စမ်းရီ ငယ်ငယ် ကတည်းမှ မိခင်နှင့်ဖခင် ကာမဆက်ဆံချိန် ခဏတိုင်း မြင်ဖူးထား၏။ မိခင်ဖြစ်သူမှာ ထမိန်ချွတ် မခံဘူးပေ။ လေးဖက်ကုန်းဖို့ မဆိုထားနှင့် လင်မယား သဘာဝ ထမိန်လှန်ပြီး ပက်လက်အိပ်ရင်းသာ ခံတတ်၏။ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးဘမြင့်မှာလည်း ပထွေးဖြစ်သူ ဦးတင်ငွေလောက် ကြာကြာမလိုးနိုင်ပေ။ ဦးတင်ငွေမှာ အချိန်ကြာကြာ လိုးနိုင်ကာ နာရီဝက် ကျော်သည်အထိ ပါးစပ်မှ ကြမ်းတမ်းသော စကားလုံးများ ပြောလိုက် ဖင်ရိုက်လိုက်နှင့် လိုးနေဆဲပင်။ ခပ်ရိုင်းရိုင်း စကားလုံး များကြောင့် ခင်စမ်းရီ အလိုလို ရှက်လာမိ၏။ မိခင်မှာလည်း မထင်မှတ် လောက်အောင် ကာမစိတ်များ ကြွနေရာ နောက်၅မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် ဦးတင်ငွေ၏ အံကြိတ်သံများ ထွက်လာပြီး ဆောင့်ချက်များ ပြင်းထန် လာတော့သည်။
" အားးးးး ……… အ ……… မ ရ တော့ ဘူး …… မကြည် ရယ် …… ပြီး ………… ပြီး ……… ပြီးတော့ မယ် "
" အင်း …………… ရှီးးးးးးး ………… မရပ်နဲ့နော် ……… ဆောင့်ဆောင့် ……… ကျမ လည်း ……… နီး နေ ပြီ "
ခင်စမ်းရီ အကြည့်မရွေ့နိုင်ပဲ မြင်ကွင်အား မျောနေစဉ် ဖင်အား အစွမ်းကုန် ထောင်ပေးထားသော ဒေါ်ကြည်ခင်၏ အဖုတ်ထဲ ဦးတင်ငွေမှာ နောက်ဆုံးတချက် ဆောင့်လိုးပြီး လီးအရင်းထိ ဖိကပ်ထားတော့၏။
" ရှီးးးးးး ……… ကောင်းလိုက်တာ ……… ကိုတင်ငွေရယ် ……… ကျမလည်း ပြီးတယ် … သိလား … လီးကို မထုတ်နဲ့ဦး …… စိမ်ထားပေး "
ဦးတင်ငွေမှာ ဒေါ်ကြည်ခင်၏ စကားအတိုင်း ခဏ စိမ်ထားပေးပြီးမှ လီးအား အဖုတ်ထဲမှ ထုတ်လိုက်ရာ လရည်များ ဗွက်ကနဲ့ အမ်ထွက်လာတော့သည်။ ဒေါ်ကြည်ခင် ဘေးနားလှဲချသည်နှင့် ဦးတင်ငွေမှာ ပူပူနွေးနွေး လိုးထားသော အဖုတ်အား ကုန်းယက် ပေးလိုက်၏။
" ဟင့် …… ရှီးးးး … ရပြီ … ရပြီ … "
ဒေါ်ကြည်ခင် တားမှ အဖုတ်အား ယက်ပေးနေသည်ကို ရပ်ကာ ခေါင်းရင်းဘက် ဒူးထောက်လျက် အနေထားနှင့် တိုးကပ်သွားပြီး လီးအား စုပ်ခိုင်းနေသည်။ မြင်ကွင်းကြောင့် ခင်စမ်းရီ ဒူးများမခိုင်ချင်တော့။ မနက်လင်းသည်နှင့် ပါးစပ်မှ ဘုရားစာ ရွတ်နေတတ်သော မိခင်ဖြစ်သူ ပါးစပ်ထဲ ခုချိန် ပထွေးဖြစ်သူ ဦးတင်ငွေ၏ လီးတံကြီး ရောက်နေတော့၏။ ဒေါ်ကြည်ခင် မက်မက်မောမော စုပ်ပေးနေသည့်တိုင် ဦးတင်ငွေမှာ အားမရသည့်ပုံနှင့် ပါးစပ်ထဲ ၃ချက်၎ချက်လောက် ဆွဲလိုးပြီးမှ လီးအား ဆွဲထုတ်ပစ်သည်။ ဦးတင်ငွေ ကုတင်ပေါ် လှဲချလိုက်သည်နှင့် ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ ထထိုင်ပြီး ဒူးတုတ်လှဲရင်း လီးထိပ်အား ငုံပြီး မှိန်းနေတော့၏။ ခင်စမ်းရီ ပေါင်ခြံထဲ နွေးကနဲ့ဖြစ်ကာ နောက်ဖေးအိမ်သာ တခေါက်ပြန်သွားရင်း အဖုတ်အား သေချာဆေးကြောပြီးမှ အိမ်ရှေ့ပေါက်က အသံပေးပြီး တံခါးဖွင့် ဝင်လာခဲ့ရ၏
/////////////////////////
" ဟဲ့ … သမီး … အမေ မေးနေတာ … ပြန်လည်း မဖြေဘူး "
" ဟမ် … အမေ "
ဒေါ်ကြည်ခင့် စကားသံကြောင့် ခင်စမ်းရီ အတွေးစလေး ပျက်သွားရတော့သည်။
" အိမ်ကို … သမီးသွားစောင့်ပေးဦး "
" ရှင် … ဟုတ် … အမေ … "
" အငယ်မ တင်မေသန်းကို … အမေ မစောင့်ခိုင်းရဲဘူး … လင်ရော မယားရော … လောင်းကစား သမားတွေ … "
မျက်လုံးခွဲရမည် ဖြစ်သဖြင့် အပေါင်ဆိုင်နှင့် ဈေးဆိုင်အား ခင်စမ်းရီအား စောင့်ခိုင်းနေ၏။
" အင်းပါ … အမေရဲ့ … "
" ရက်ကြာရင်တော့ … ကိုတင်ငွေကို … အိမ်ပြန် လွတ်လိုက်မှာ … တင်မေသန်းတို့ လင်မယားကို … ဆေးရုံစောင့်ဖို့ ခေါ်သွားလိုက်မယ် "
" ဟုတ် … အမေ ကြိုက်သလို … စီစဉ်ပါ "
" စိုးမြင့်ရော … စားရေးသောက်တာ … ဖြစ်ရဲ့လား … "
သမီးဖြစ်သူအား ပြောပြီး တဆက်ထဲ သမက်ဖြစ်သူဘက် လှမ်းမေးလိုက်ပြန်သည်။
" ရပါတယ် … အမေရဲ့ … အိမ်မှာက … အခြောက်အခြမ်းတွေ ရှိပါတယ် … ကျနော့် အတွက် မပူပါနဲ့ "
စိုးမြင့်မှာ ယောက္ခမဖြစ်သူအား ပြောပြီး ရေနွေး ငှဲ့ပေးနေ၏။
" ကဲ … အမေတို့ … နားကြဦး … သမီး အဝတ်တွေ သွားလျှော်ပြီး … ညနေစာ … စီစဉ်ဦးမယ် "
ရောက်ရာပေါက်ရာ စကားပြောရင်း ခဏအကြာ ခင်စမ်းရီ အဝတ်လျှော်ရန် အိမ်နောက်ဖေး ရေစည်ကန်ဘက် ထွက်လာခဲ့သည်။
/////////////////////////
" ဟာ … အဲလို အတင့်မရဲနဲ့လို့ … ဘယ်နှစ်ခါပြောရမလဲ … ဝင်းကိုရယ် "
" ဘာဖြစ်လဲ … မမရီရဲ့ … ကျနော်က … အဲလို မမရီ … စိတ်လှုပ်ရှားပြီး … လန့်နေတာလေးကို … တအားသဘော ကျနေတာ "
" ဟွန့် … အမေနဲ့ ဦးလေး … အိမ်ရောက်နေတာဟ "
" အင်းပါ … ကျနော် သိတယ် … မမရီ … အမေတို့အိမ် သွားစောင့် ပေးရမှာဆို "
" ဟုတ်တယ် "
" ကျနော်တော့ … လွမ်းနေရဦးမှာပေါ့ "
" အံမယ် … အပိုတွေ … နင့်မိန်းမ ရှိသားနဲ့ "
ခင်စမ်းရီမှာ ရေစည်ကန်နား အဝတ်လျှော်လိုက် နောက်ဖေး ပေါက်အား လူထွက် လာမလား လှည့်ကြည့်လိုက် နှင့် ပြန်ပြောနေသည်။
" မိန်းမရှိလည်း … ဒါကြီးက … မမရီမှ မမရီပါဗျာ "
ဝင်းကို ပြောပြောဆိုဆို ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် ပုဆိုး အောက်နားစအား လှန်ပြရာ လမွှေးအုံအောက် လီးညိုကြီးမှာ ခင်စမ်းရီအား ခေါင်းထောင် ကြည့်နေ၏။
" ဟာ … အိမ်ထဲမှာ … အမေတို့ရော … ကိုစိုးမြင့်ရော ရှိတယ် … ဝင်းကို ရ "
" အင်းပါ … မလိုးတော့ပါဘူး … ဂွင်းပဲ … ထုပေး "
" ဟာ … နင်ကလည်း ဇွတ် "
ခင်စမ်းရီ ငုတ်တုတ်ထိုင်ရင်း အိမ်နောက်ဖေးပေါက် လှည်ပြန် ကြည့်ကာ ဆပ်ပြာမြုပ် ပေနေသော လက်ကလေးဖြင့် ဝင်းကိုလီးအား ကိုင်ကာ တဘတ်ဘတ် ဖြင့် ဂွင်းတိုက် ပေးနေရသည်။
" ကြာတာ ဝင်းကိုရယ် … လရည်မထွက်သေးဘူး "
၁၀မိနစ်ခန့်အကြာ လက်ထဲ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထကာ တင်းမာနေသော လီးအား ခပ်သွက်သွက် တိုက်ရင်း ဝင်းကိုမျက်နှာအား စိုက်ကြည့်ပြီး မေးလိုက်ပြန်၏။
" အင်း … ခဏ လိုးမှနဲ့ တူတယ် … မမရီ "
" အမ် … အဲတာတော့ မဖြစ်ဖူးနော် "
" မမရီ … စိတ်မပါဘူးလား "
" စိတ်မပါတာ … မဟုတ်ဖူးလေဟာ … လူတွေရှိနေတာ "
အမှန်တကယ်လည်း ခင်စမ်းရီ တယောက် ဝင်းကိုအား ပက်လက် လှန်ခိုင်းပြီး အပေါ်မှ တက်ခွလိုးချင်သည့် စိတ်များ ထိန်းချုပ်နေရ၏။
" အင်း … မမရီ အဝတ်လှမ်းရင်း … နွားတင်းကုတ်ဘက် … လာခဲ့လိုက် … အဲဒီနား လိုးရအောင်လေ "
" ဟင် "
ဝင်းကို စကားကြောင့် ခင်စမ်းရီ တွေသွားရသည်။ အိမ်နောက်ဖေး အဝတ်လှန်း ကြိုးတန်းမှာ နွားတင်းကုတ် နှင့် မန်းကျည်းပင်အား ချိတ်တန်း ထားသဖြင့် လူလာလျင် အဝတ်လှမ်းနေဟန် ဟန်ဆောင်ဖို့ လွယ်ကူနေ၏။ ဂွင်းထု ပေးရင်း စောက်ပတ်လေးထဲ တဆစ်ဆစ် ခံစားနေရာ ဝင်းကို လီးအား လွတ်ရင်း လျှော်ပြီးသား အဝတ်တချို့ ပွေ့ကာ ထရပ်လိုက်တော့သည်။
" အင်း … မြန်မြန်လိုးနော် … နောက်က လိုက်ခဲ့ "
နွားတင်းကုတ်နား အရောက် ခင်စမ်းရီမှာ အဝတ်တန်း ကြိုးပေါ် အဝတ်များ စုပုံတင်ကာ အိမ်ဘက် တချက်ကြည့်ရင်း ဝင်းကိုအား အရင် ဝင်ခိုင်းလိုက်သည်။
" လုပ်ဟာ … နင် ပက်လက် လှန်လိုက် "
" အင်းပါ … မမရီ ရဲ့ "
ဝင်းကို ကြိတ်ကျေနပ် သွားရ၏။ နွားတင်းကုတ် အနောက်ဖက်ဒေါင့်နား ပုဆိုးချွတ်ခင်းပြီး ပက်လက် လှဲအိပ်ရင်း လီးအား ၂ချက်၃ချက်ဆွကာ ထောင်ပေးလိုက်သည်။ ခင်စမ်းရီ တယောက် ထမိန် အောက်နားစလေး ခါးထိလှန်တင်ကာ လူအရိပ်ခြေ ကြည့်ရင်း လီးပေါ်ခွရပ်လိုက်၏။
" ဝင်းကို … နင် … အိမ်ဖက် ကြည့်ထားနော် … လူလာရင် …… ငါ့ သတိပေး "
ပြောလည်းပြော အိမ်အနောက်ဖက် ကျောပေးကာ ထိုင်ချ လိုက်၏။ လီးထိပ်အား အဖုတ်ဝတေ့ပြီး ဖိသွင်းရင်း ရင်ဘတ်ပေါ် လက်ထောက်ကာ ဖင်ကြွပြီး ဆောင့်နေ တော့သည်။ ဝင်းကိုမှာ ပက်လက် အနေထားနှင့် ဖင်အား လက်၂ဖက်ဖြင့် ပင့်ကိုင်ပြီး ခင်စမ်းရီ ဖင်အကြွ မပေးနေ၏။ ဖင်အား ညှစ်ကိုင်ထားသဖြင့် ခင်စမ်းရီ စိတ်ကြွကာ တဘွတ်ဘွတ် မြည်အောင် ပစ်ဆောင့်လိုက်သည်။
" အင့် ……… အ … အ ……… အင့်ဟာ …… အင့် အင့် "
၁၀မိနစ်ခန့် မနားတမ်း ဆောင့်ရာ ပေါင်တံများ ညှောင်းလာပြီး မောလာရ၏။
" အင်း … အီးးးး …… ဝင်းကို …… ငါမောလာပြီ "
ခင်စမ်းရီ စကားအဆုံး ဝင်းကိုမှာ နို့အုံအား အင်္ကျီအပြင်မှ ညှစ်ပေးပြန်သည်။ စိတ်ထဲ ဖျင်းကနဲ့ ၅ချက်၆ချက် ဆောင့်ပြီးသည်နှင့် ဆက်မဆောင့်နိုင်ပဲ လီးအရင်းထိ ကပ်ကာ ဖင်ကြီး ကြိတ်ဝိုက်နေရ၏။
" အင်း …… ကောင်းလိုက်တာ …… မမရီ …… ဟုတ်တယ် …… ဖင်ကို ဝိုက်ပြီး ကြိတ်လှည့်ပေး "
" အေးပါဟာ ……… အ ……… အား အား … မရ ……… ဟင့် ………… မရတော့ဘူး ……… အင့် အင့် …… "
အပေါ်မှခွကာ ဖင်ကြီးဝိူက်နှဲ့ရင်း ကာမအရသာအား ခင်စမ်းရီ ထိန်းမထားနိုင်တော့ အောက်နူတ်ခမ်းလေး ဖိကိုက်ရင်း အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားရသည်။
" ဟူးးးးးး ……… ရှီးးးးး ……… အရမ်းကောင်းတာပဲ …… ဝင်းကိုရယ် … တကိုယ်လုံး အီစိမ့်နေတာ "
ထိုချိန် ဦးတင်ငွေ တယောက် နေ့ခင်းကြောင်တောင် အိမ်၏ အနောက်ဖက် အိမ်သာနား သေးလာပေါက်ရင်း နွားတင်းကုတ် ဘက်မှ ညည်းသံကြောင့် ခြေအစုံ ရပ်လိုက်မိသည်။
" အင်းဟင်း …… ကျွတ် ကျွတ် "
တီးတိုးသံလေးများ နားထဲ ကြားနေရသည်။ အသံမှာ မပီမသ တိုးညှင်သော်လည်း မယားပါသမီး ခင်စမ်းရီ အသံလေးမှန်း သိရှိလိုက်သည်။ မျက်မှောင်ကျုံ့ပြီး စဉ်းစားရင်း နွားတင်းကုတ်နား ခါးကုန်းလျှောက်ကာ တိုးကပ်လိုက်၏။
" အင်း … ကျနော် လည်းပြီးတော့မှာပါ "
မြင်ကွင်းကြောင့် ဦးတင်ငွေ အံအောမှင်သက် သွားရသည်။ မယားပါးသမီး အငယ်မ၏ ယောက်ျားဖြစ်သူမှ အကြီးမအား စကားပြောရင်း အောက်မှ ကော့လိုးပေးနေ၏။
" အင်းဟင်း …… မြန်မြန်လုပ် ဝင်းကို … အမေနဲ့ ဦးလေး ရှိတယ် … တော်ကြာ နောက်ဖေး ထွက်လာရင် … မကောင်းဘူး "
" ပြီးတော့မှာပါ … မမရီ ရဲ့ …… အင့် …… ဗြိ …… ဖွပ် …… ဘွတ် …… "
သို့သော် ၁၀မိနစ် ကျော်လာသည်အထိ ဝင်းကို မပြီးသေးပေ။
" ပြီးသေးဘူးလား ဟာ "
" မမရီ … လေးဖက်ကုန်းလိုက် ပါလား "
ဝင်းကို စကားအဆုံး ခင်စမ်းရီမှာ ခင်းထားသော ပုဆိုးပေါ် ဖင်အဖွေးသားနှင့် လေးဖက် ကုန်းပေးလိုက်၏။ ဝင်းကိုမှာ ကျော်ပေါ် ရင်ဘတ်အပ်ရင်း ဒူးထောက်လိုးနေသည်။ ဦးတင်ငွေ ချောင်းသည့် နေရာအား ကျောပေးထားသည့် အနေထားမို့ ခင်စမ်းရီ စောက်ပတ်လေးထဲ ဝင်းကို လီးကြီး ဝင်ထွက်နေရာ အဖုတ်၂ခြမ်းမှာ ဘေးသို့ကားလိုက် စုလိုက်ဖြင့် လဥ၂လုံးမှာ အောက်ဖက် အက်ကွဲကြောင်း ထိပ်အား တဖတ်ဖတ် ရိုက်မိနေသည်။
" ဆောင့် …… အင့် …… နာနာလေး …… အ …… ရှီးးးး …… ဟင့် … "
" အင်းပါ … အသံ တအား … ထွက်မဆိုးလို့ "
ခင်စမ်းရီ စကားအဆုံး ဝင်းကို ဆောင့်လိုးရာ စောက်ရည်များ ပြောင်လဲ့နေသော လီးကြီးမှာ အဖုတ်ဝထဲ ကျွတ်လုနီးပါး ထွက်လာလိုက် ပြန်ဝင်လိုက်နှင့် လီးအရည်ပြားပေါ် အဖြူမြုပ် လေးများ ကပ်နေတော့သည်။ စောက်ပတ် အတွင်းသား ရဲရဲလေးများ လန်ထွက်လာသည်ကို ကြည့်ရင်း ဦးတင်ငွေ စိတ်များကြွကာ ပေါင်ကြားထဲ လီးမှာ ခုံးထလာ၏။
" ဟင် … မပြီးသေးပဲနဲ့ … ဘာလို့ ဆွဲထုတ်လိုက်တာလဲ … ရှီးးးး အားးးးး "
ခင်စမ်းရီ အဖုတ်လေး ဟာတာတာ ဖြစ်ကျန်ရစ်သဖြင့် လက်တဖက် ပေါင်ကြားသွင်းကာ အဖုတ်အား ပွတ်ရင်း မေးနေပြန်၏။
" ဖင်လိုး မလို့ပါ … မမရီ ရဲ့ "
" အာ … ဒီမှာ နောက်တချီ … ပြီးတော့မှာကို … ဟွန့် "
" အင်း အဲဒါဆိုလည်း …… မမရီ ပြီးအောင် …… အရင်လိုး ပေးမယ် … စောက်ပတ်ကို … လက်နဲ့ဖြဲထားပေး "
ဝင်းကို တယောက် မောဟိုက်သံနှင့် ပြောရင်း ဖင်ပေါက်လေးအား ဒစ်ဖြင့် ဖိပွတ်နေပြန်သည်။
" အဖုတ်ကို … ပြီးအောင် လိုး … "
စကားအဆုံး ခင်စမ်းရီမှာ အဖုတ်ပွတ်ရင်း လက်ချောင်းလေး နှစ်ဖက်ဖြင့် စောက်ပတ်အား ဆွဲဖြဲပေးနေ၏။ လက်နှစ်ချောင်း ဂွလေးထဲ အစိလေး ပြူးထောင်နေကာ အဖုတ်ဝလေး ဟလာရသည်။ ဘွတ်ကနဲ့ လီးဝင်သည်နှင့် ခင်စမ်းရီ စောက်ပတ်လေးမှ ဖမ်ညှစ်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း ဦးတင်ငွေ လီးဆီမှ တင်းကနဲ့ ဖြစ်ကာ လီးကြီး ငေါထွက်လာတော့သည်။ ထိုချိန် ဝင်းကိုမှာ ခပ်သွက်သွက် လိုးရင်း စောက်ပတ်နှင့် ဖင်ဝ အစပ်ကြား နေရာလေးအား လက်မနှင့် ဖိဝိုင်းပေးရာ ခဏအကြာ ခင်စမ်းရီ တယောက် တအအ ညည်းရင်း ဒုတိယ အကြိမ် ပြီးသွားရသည်။ ခင်စမ်းရီ ပြီးသည်နှင့် ဝင်းကိုမှာ လီးအား ဆွဲထုတ်ပြီး ဖင်ပေါက်လေးထဲ ဒစ်အားဖိသွင်းပစ်၏။ သို့သော် စောက်ရည်များ ညှစ်ထုတ်နေချိန်မို့ ဖင်ဝလေး ရှုံ့ကာ ဒစ်အား တားထားသလို ဖြစ်နေပြန်သည်။
" ဘွတ် …… ဗျစ် …… အီး …… ကျွတ်ကျွတ် … ကျွတ် "
ခဏသာ တားထားနိုင်ပြီး ဝင်းကို အားစိုက် ထည့်လိုက်သည်နှင့် ဘွတ်ကနဲ့ ဒစ်ကြီးမှာ ဖင်ပေါက်ထဲ တိုးဝင်လာ၏။ မချိမဆံ ညည်းသံလေးမှာ ဖင်လိုးနေသော ဝင်းကိုသာမကာ ချောင်းကြည့် နေသော ဦးတင်ငွေပါ လရည်ထွက်မတတ် ခံစားလာမိသည်။ ခဏအကြာ ဝင်းကို အံကြိတ်သံလေး ပေါ်လာပြီး လရည်များ ပန်းထုတ်ပစ်တော့၏။
" အ …… မမရီ ……… အ အား …… ကျနော်လည်း … ပြီး ……… အအ ……… ပြီးပြီ … ပြီး … အားဟား …… "
လီးကြီး ပျော့မသွားခင်ထိ ခင်စမ်းရီမှာ ဖင်ကြီး နောက်ပြန် ပြန်ဆောင့်ပေးရင်း လီးအား အဖုတ်ဖြင့် ညှစ်ထားလိုက်သည်။ ၂ယောက်သား ကာမအရသာ အမြင့်ဆုံး ခံစားနေချိန်မို့ နောက်ဖေးဘက် သေးလာပေါက်သော ဦးတင်ငွေအား ဝင်းကိုရော ခင်စမ်းရီပါ သတိမထားမိလိုက်ပေ။
///////////////////////
( အခန်း ၆ )
*********
ဝင်းကို ထွက်သွားသည်နှင့် ခင်စမ်းရီတယောက် နွားတင်းကုတ်ထဲမှ ထွက်လာကာ လျှော်လက်စ အဝတ်များ ထပ်လျှော်ပြီး ရေချိုးရင်း အဖုတ်လေးအား သေချာဆေးကြောပစ်၏။ ရေချိုးပြီးသည်နှင့် ရေလဲထမိန် လဲဝတ်ကာ အိမ်၏နောက်ဖေးပေါက် လျှောက်လာခဲ့သည်။ ထိုချိန် ဦးတင်ငွေတယောက် အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာကာ ခင်စမ်းရီ လှုပ်ရှားမှု့မှန်သမျှ မသိမသာ ခိုးကြည့်နေသည်။ ရင်လျားထားသော ထမိန်၏ ပါးလွှာမှု့ကြောင့် ပေါင်တံကြီးများနှင့် ကားထွက်နေသော ဖင်ကြီးအား အနီးကပ် မြင်နေရသည်။
လုံးဝန်းသောနိူ့အုံ၂ဖက်၏ နို့သီးခေါင်းများ ရေလဲ ထမိန်အတွင်းမှ အရာလေး ထင်းနေ၏။ မျက်နှာပေါ် ရေစက်လေးများနှင့် တဘက်သုတ်နေသော ခင်စမ်းရီအား ဦးတင်ငွေ စူးစိုက်ကြည့်နေသည်။ ခင်စမ်းရီ ရင်တုန်နေမိ၏။ ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး စူးစူးစိုက်စိုက်ကြီး ကြည့်နေသော ပထွေးဖြစ်သူကြောင့် စိတ်ထဲတွင် အမျိုးအမည် မသိသော ခံစားမှု့လေး ဖြစ်ပေါ်လာ၏။ မသိဟန်ဆောင်ကာ လျှော်ထားသော ဆံနွယ်များအား မျက်နှာရှေ့ချကာ ရေသုတ်နေ၏။ ဦးတင်ငွေရှေ့ တဘက်သုတ်ရင်း ခန္ဓာကိုယ်လှုပ်တိုင်း နိုအုံများနှင့် ဝိုင်းစက် ကော့ထွက် နေသော ဖင်သားစိုင်၂ဖက်ပါ တုန်ခါသွား၏။
" ဦးလေး … အမေရော "
ခင်စမ်းရီမှာ ခုံရှည်နား ကုန်းကုန်းကွကွလုပ်ရင်း သူမအား စိုက်ကြည့်နေသော ပထွေးဖြစ်သူအား လှမ်းမေးလိုက်၏။
" ဟင် … ဟို …… မကြည်ခင်က … ညည်းယောက်ျားနဲ့ ရွာထဲ လျှောက်လည်နေတုန်း "
ဦးတင်ငွေ ဒုတ်ကနဲ့ ရင်ခုန်ကာ အကြည့်လွဲလိုက်ရသည်။
" အော် … ဟုတ် … ဦးလေး ထမင်းဆာပြီလား … ချဉ်ရည်ဟင်းလေး … ပြန်နွှေးပြီး … စားလို့ရပြီနော် … "
" မဆာသေးပါဘူး … ညည်းအမေ ပြန်လာမှပဲ … အတူစားတော့မယ် "
" အင်း … အဲတာဆို … သမီး အဝတ်လဲလိုက်ဦးမယ် … ပြီးမှ … လက်ဖက်လေး သုပ်ပေးမယ် … အစာပြေပေါ့ … "
စကားပြောရင်း ရေလဲထမိန်အား ပြင်ပြီးရင်လျားကာ အိမ်အပေါ်ထပ် တက်သွားတော့၏။ အိမ်ပေါ်တက်ရာ လှေကားထစ် တလျှောက် ခင်စမ်းရီ ဖင်သားစိုင်များ လှုပ်ရမ်းတုံခါနေသည်ကို ဦးတင်ငွေ တယောက် အာသာငမ်းငမ်း ကြည့်ရင်း ကာမစိတ်များ ကြွနေရသည်။ စိတ်ထဲ ခင်စမ်းရီ အိမ်ထောင်မကျခင် အတူနေခဲ့ရသော အချိန်ကာလလေးအား သတိရမိနေသည်။ ဒေါ်ကြည်ခင်နှင့် အိမ်ထောင်ကျကာစ လင်မယားလိုးတိုင်း အိပ်ခန်းရှေ့ ရိပ်ကနဲ့ ရိပ်ကနဲ့ တွေ့ရတတ်သော ခင်စမ်းရီအား သတိထားမိလာသည်။ နောက်ပိုင်း ခင်စမ်းရီ အိမ်ထောင်မကျခင်ထိ အာသာဖြည်နေသည်ကို ချောင်းကြည့်ရင်း ဂွင်းထုခဲ့ရသည့် ရက်တွေလည်း မနဲခဲ့ပေ။ အငယ်မ တင်မေသန်းမှာ အိမ်သိပ်မကပ်သဖြင့် ပါသိပါသာ နေမိသော်လည်း တအိမ်ထဲ လက်ပွန်းတတီး နေထိုင်ရသော ခင်စမ်းရီအား လိုးချင်စိတ်များ ပြင်းထန်ခဲ့ဖူး၏။
အငယ်မ တင်မေသန်းမှာ အိမ်သိပ်မကပ်သဖြင့် ပါသိပါသာ နေမိသော်လည်း တအိမ်ထဲ လက်ပွန်းတတီး နေထိုင်ရသော ခင်စမ်းရီအပေါ် ကာမဆက်ဆံချင်သည့် စိတ်များ ဖြစ်ခဲ့ဖူး၏။ မယားပါသမီးလေး၏ ခန္ဓာကိုယ် အလှအပများအား တက်မက်မိကာ လိုးချင်စိတ် ပြင်းထန်သော်လည်း အစခက်နေရသည်။ အဆင်မပြေလျင် အရှက်ကွဲကာ မယားဖြစ်သူ ဒေါ်ကြည်ခင်နှင့်ပါ ကွဲရမည့်အဖြစ်မို့ စဉ်းစားချင့်ချိန်နေရင်း ခင်စမ်းရီ အိမ်ထောင် ပြုသွားသဖြင့် ဝေးခဲ့ရတော့၏။ သို့သော့် ယခုချိန် ခင်စမ်းရီနှင့် ဝင်းကိုတို့ နွားတင်းကုတ်ထဲ လိုးနေကြသည်ကို မြင်တွေ့လိုက်သဖြင့် အခွင့်သာလျင် အကြပ်ကိုင်လိုးရန် တေးထားလိုက်၏။
ခုလည်း တအိမ်လုံး ၂ယောက်ထဲ ဆိုသော အသိဖြင့် ခင်စမ်းရီ အဝတ်စားလဲချိန် ချောင်းကြည့်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ ခြေဖွနင်းကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း တက်လာခဲ့၏။ အိမ်အပေါ်ထပ် ရောက်သည်နှင့် ခင်စမ်းရီ အိပ်ခန်းတံခါးနား တိုးကပ်လိုက်သည်။ ခင်စမ်းရီ၏ ရှိုက်ဖိုကြီးငယ်များအား မြင်တွေ့ရတော့မည်မို့ ဦးတင်ငွေ တံခါးကိုင်ထားသော လက်လေး တုန်နေရသည်။ ၂နှစ်ကျော် ၃နှစ်နီးပါ ဝေးခဲ့ရသော မယားပါသမီး၏ ခန္ဒာကိုယ် အလှအပများအား ဒုတိယအကြိမ် မြင်လိုက်ရတော့၏။
ခင်စမ်းရီမှာ အိမ်အပေါ်ထပ် တယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်မို့ ရေလဲထမိန်အား ခြေရင်း ပုံချထားရာ ခန္ဒာကိုယ်မှာ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်နေတော့သည်။ ပေါင်တံဖွေးဖွေး ၂ဖက်၏ဂွဆုံတွင် ရေစိုအမွှေးလေးများ ကပ်နေသော စောက်ဖုတ်လေးအား မြင်နေရ၏။ ဦးတင်ငွေ ကြည့်ရင်း အခန်းထဲဝင်ပြီး တက်လိုး ပစ်ချင်သည့် စိတ်များ တဖွားဖွား ပေါ်လာရသည်။ ခင်စမ်းရီ၏ အဝတ်မဲ့ ခန္ဒာကိုယ်အား ကြည့်ရင်း လီးအား ပွတ်သပ်နေမိသည်။ ခင်စမ်းရီ အဝတ်စားလဲနေချိန် အောက်ထပ်ပြန်ဆင်းကာ ခုံရှည်ပေါ်ထိုင်ရင်း ဂွင်းထုနေတော့၏။ ခင်စမ်းရီ အဝတ်စား ဝတ်ပြီးသည်နှင့် အခန်းပြင် ပြန်ထွက်ကာ အိမ်အောက် ပြန်ဆင်းလာသည်။
" ဟင် "
လှေကားအရောက် အိမ်အောက်ထပ်ရှိ ခုံရှည်ပေါ်တွင် မျက်လုံးမှိတ်ကာ ပုဆိုးလှန်ဂွင်းထုနေသော ဦးတင်ငွေအား တွေ့လိုက်ရ၏။
" ရှီးးးး … အ …… ဖတ် ဖတ် ဖတ် … အ … စမ်းရီ ရယ် "
ခြေလှမ်းများ ရပ်သွားရသည်။ အောက်ဆက် မဆင်းပဲ လှေကား လက်တန်းလျားလေး ကိုင်ကာ ကြည့်နေမိသည်။ ပထွေးဖြစ်သူမှာ မိမိနာမည် ခပ်တိုးတိုး ရွတ်ကာ ဂွင်းထုနေသည်ကို ကြည့်ရင်း စိတ်လှုပ်ရှား လာရသည်။ အိမ်ထောင်ကျပြီး အိမ်ထောင်ရေး သုခလေးအား လင်ဖြစ်သူ အပြည့်အဝ မဖြည့်စီးနိုင်သဖြင့် ကာမစိတ်မှာ ထကြွ လွယ်လာသည်။ ခုလည်း ပထွေးဖြစ်သူ ဂွင်းတိုက်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း အဖုတ်လေး တင်းလာရ၏။ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်ကာ ၁၀မိနစ်ခန့် အကြာမှ ဆင်းလာခဲ့တော့သည်။ အိမ်အောက်ထပ် ရောက်သည်နှင့် ဦးတင်ငွေ၏ အကြည့်များမှာ စောက်ဖုတ်လေးရှိရာ ပေါင်ကြားသို့ ရောက်ရှိလာသဖြင့် ရှိန်းကနဲ့ဖြစ်သွားရ၏။
" ဦးလေး … ခဏလေးနော် … သမီး လက်ဖက် သုပ်ပေးမယ် … အမေတို့ မလာခင် … အစာပြေ စားထားပေါ့ "
" အေးပါ …… ရပါတယ်ဟာ "
ဦးတင်ငွေမှာ သူမပေါင်ဂွလေးအား အကြည့်မပျက်ပဲ ပြန်ဖြေနေသည်။ စကားအဆုံး ခင်စမ်းရီ မီးဖိုချောင်ဖက် လျှောက်သွားရာ လှုပ်ခါနေသော ဖင်ကြီးအား ဦးတင်ငွေကြည့်ရင်း လီးတံမှာ ခုံးထလာပြန်၏။ ခဏအကြာ ခင်စမ်းရီမှာ လက်ဖက်သုပ် ပန်းကန်လေး ကိုင်ထွက်လာပြီး စားပွဲပေါ် လာချပေးနေသည်။
" စမ်းရီ … ရေနွေးလေးရော လုပ်ဟာ …… "
လက်ဖက်ပန်းကန် ချအပြီး ခင်စမ်းရီ မထိုင်ခင် ဦးတင်ငွေမှာ ရေနွေးငှဲ့ရင်း လှမ်းပြောနေ၏။
" အော် … ဟုတ် … တည်ပြီးသား ရှိပါတယ် … ဦးလေးရဲ့ … "
ခင်စမ်းရီ မီးဖိုချောင်ဘက် ပြန်ဝင်လာကာ ရေနွေးဖြည့်ပြီး ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ စားပွဲခုံနား အရောက် လက်ဖက်ပန်းကန် ဘေးမှ အကြမ်ပန်းကန်လေးထဲ ရေနွေးငှဲ့ပေးလိုက်သည်။
" ဟာ …… စမ်းရီ … အင်္ကျီကြယ်သီး … သေချာတပ်ဦး ဟ "
ရုတ်တရက် ဦးတင်ငွေ စကားကြောင့် ကြည့်မိရာ ဖွေးဥနေသော နို့အုံအပေါ်ခြမ်းလေး ဘော်လီထဲမှာ ထွက်ပေါ်နေသည်။ ရေနွေးငှဲ့ရင်း သေချာမတပ်မိသော သူမအင်္ကျီ နှိပ်စေ့လေးပြုတ်ကာ ဘော်လီထဲမှ နို့အုံများအား လှပ်ပြသလို ဖြစ်နေမိ၏။
" အိုရ် … "
ရေနွေးဓတ်ဗူးအား အစို့လေးဖွင့်ပြီး ငှဲ့ပေးစဉ် စိတ်လှုပ်ရှားလာသဖြင့် ပန်းကန်လုံးထဲ ပြည့်လျှံကာ စားပွဲပေါ်မှတဆင့် အောက်သို့စီးကျကုန်သည်။
" အမလေး … ပူတာ စမ်းရီရယ် "
" ဟင် … ကန်တော့နော် … ကန်တော့ … ဦးလေး "
ရေနွေးပူများ ဦးတင်ငွေ ပေါင်ပေါ်စီးကျကုန်ရာ ခင်စမ်းရီတယောက် ဓတ်ဗူးအား စားပွဲပေါ်အမြန် ပြန်တင်လိုက်သည်။ တဆက်ထဲ ရေနွေးပူများ စိုကုန်သော ဦးတင်ငွေပေါင်တံအား သူမလက်လေးဖြင့် သပ်ချပေးရာ မပျော့မမာ ဖြစ်နေသော လီးကြီးအား လက်ချောင်း ထိပ်လေးဖြင့် ထိမိသွား၏။ ခဏကြောင်ကြည့်မိရင်း သတိပြန်ဝင်လာရာ ပြုတ်နေသော အင်္ကျီကြယ်သီးများအာ အမြန်တပ်လိုက်တော့သည်။ ဦးတင်ငွေဘေးနား မထိုင်ရဲတော့ပဲ နောက်ဖေး ထွက်လာခဲ့ရ၏။ ရေကန်နား ရောက်မှ ကတုန်ကရင် ဖြစ်နေသော စိတ်အားထိန်းကာ နောက်လှည့် ကြည့်မိ၏။ ဦးတင်ငွေ လက်ဖက်ထိုင်စားနေသည်ကို မြင်မှ ဟူးကနဲ့ သက်ပျင်းချကာ လုပ်မိလုပ်ရာ နွားတင်းကုတ် ဘေးနားရှိ ကြိုးတမ်းပေါ်မှ လှန်းထားသော အဝတ်ရေစိုများ ရုတ်မိနေပြန်သည်။
" ဟာ … ကျွတ် … "
ရုတ်ပြီးသား အဝတ်များ ကြိုးတန်းပေါ် ပြန်လှန်းရင်း နွားတင်းကုတ်နားလေး ထိုင်ချလိုက်၏။ အဖြစ်ပျက်များ ပြန်တွေးရင်း အပျိုဘဝတွင် မိခင်ဖြစ်သူအား ကော့ပျံအောင် လိုးနိုင်သော ပထွေးဖြစ်သူ လီးကြီးအား လက်နှင့်ထိမိသဖြင့် မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင်ကာ စိတ်ထဲ ရှိုးတို့ရှန်းတန်း ဖြစ်နေရသည်။ တောင်တွေး မြောက်တွေးနှင့် အချိန်မည်မျှ ကြာသွားသည်မသိ အိမ်ထဲမှ မိခင်ဖြစ်သူ အသံနှင့် လင်ဖြစ်သူ အသံကြားမှ နောက်ဖေးပေါက်မှ ပြန်ဝင်လာခဲ့၏။
/////////////////////////
နေ့လည်စာ မိသားစုလိုက် အတူစားကာ ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ ခင်စမ်းရီအား မှာစရာရှိရာ မှာနေတော့သည်။
" စမ်းရီ … သမီး … အမေ ဆေးရုံတက်နေတုန်း … အိမ်ကို ညည်းသွားစောင့်ပေးဦး "
" အော် … ဟုတ် … အမေ … "
" အေး … အငယ်မ လင်မယားက … လောင်းကစား ဖက်နေတာ … အမေ စိတ်မချဘူး … သူတို့ လင်မယားကို … ဆေးရုံခေါ်သွားမလို့ … "
ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ သမီး၂ယောက်လုံး ချစ်ခင်သော်လည်း အနေတည်ပြီး စနစ်ဇယားကျသော ခင်စမ်းရီအား ယုံကြည်မှု့ရှိ၏။ သမီးငယ် တင်မေသန်းမှာ အကြောင်းအမျိုးမျိုး ပြကာ ပိုက်ဆံတောင်းနေသဖြင့် ဈေးဆိုင်နှင့် အပေါင်ဆိုင်အား မထားရဲပေ။
" အင်းပါ … အမေရဲ့ … စိတ်ချလက်ချသွား "
" စိုးမြင့်ရော …… ငါ့သား တယောက်ထဲ … အဆင်ပြေပါ့မလား "
သမီးဖြစ်သူ စကားအဆုံး သမက်ဖြစ်သူအား တဆက်ထဲ လှမ်းမေးလိုက်၏။
" ရပါတယ် … အမေရဲ့ … ၁ပတ် ၁၀ရက်စာ … အခြောက်အခြမ်းလေး … ကြော်လှော်ပေးထားရင် … ကျနော် အဆင်ပြေပါတယ် "
" အေးပါ … ဟုတ်ပါပြီ … ဆေးရုံမှာ … အမေ ရက်ကြာရင် … ကိုတင်ငွေ့ကို … ပြန်လွတ်လိုက်မှာပါ … အပေါင်ဆိုင် … အဝင်အထွက် စာရင်းကျ … သူပဲ နားလည်တာလေ … "
သမက်ဖြစ်သူအား ပြောရင်း သမီးဖြစ်သူ ခင်စမ်းရီဘက် တဆက်ထဲ လှည့်ပြောလိုက်သည်။ စကားတပြောပြောနှင့် ထမင်းစားကာ စားသောက်ပြီးသည်နှင့် ဒေါ်ကြည်ခင်တို့ လင်မယားမှာ အိမ်ရှေ့ ကွပ်ပျစ်လေးပေါ် ထိုင်ပြီး စကားပြောနေကြ၏။ ခင်စမ်းရီ ပန်းကန် ခွက်ရောက်များ ဆေးကြောပြီး မနားတော့ပေ။ လင်တောင်မောင်အတွက် အခြောက်အခြမ်းများ ကြော်လှော်နေတော့သည်။ အားလုံးပြီးမှ အိမ်အပေါ်ထပ် တက်ကာ လင်ဖြစ်သူဘေးနား ဝင်လှဲလိုက်၏။
" စမ်းရီ … ညကြ … အမေတို့ အောက်ထပ် သိပ်လို့ … ဖြစ်ပါ့မလား … အေးနေဦးမယ် … "
" ဟုတ်သား … အဲတာဆို … စမ်းရီတို့ ဘေးခန်း … ရှင်းပေးလိုက်မယ် "
" အင်း … ထ … ညကြ … ငါက နဲနဲသောက်ဦးမှာ … ခိခိ … ခုရှင်းရအောင် "
" ဟွန့် … ဒါပဲ … ကျမ … အမေတို့အိမ် … သွားစောင့်တဲ့ချိန် … တယောက်ထဲ … မဆင်မခြင် မသောက်ရဘူးနော် … "
" အေးပါ ဟာ "
စကားအဆုံး လင်မယား၂ယောက် အိပ်ခန်းချင်း ကပ်လျက် အခန်းလွတ်အား ဖုံများသဲများ လှဲကျင်းကာ အိပ်ယာပြင်ပေး ထားလိုက်တော့သည်။ အားလုံးပြီးမှ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာကာ ကုတင်ပေါ်တွင် ခင်စမ်းရီတယောက် လင်ဖြစ်သူ ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးမှေးလိုက်၏။
///////////////////////////
ညနေပိုင်း အိပ်ယာနိုးလာချိန် ဖက်အိပ်နေသော လင်တော်မောင့် လက်အား အသာဖယ်ကာ အောက်ထပ် ဆင်းလာခဲ့သည်။ အောက်ထပ်တွင် မိခင်ရော ပထွေးဖြစ်သူပါ မတွေ့ရပေ။ ရွာထဲ လျှောက်လည်နေမှန်း တွေးမိကာ လူလစ်သည်နှင့် ဝင်းကိုတို့ အိမ်ဘက် မယောင်မလည်ဖြင့် လျှောက်လာတော့သည်။ ညီမဖြစ်သူ မရှိသဖြင့် အိပ်ခန်းထဲ အိပ်ပျော်နေသော ဝင်းကို၏ ပုဆိုးလှန်ကာ လီးအား အငမ်းမရ ဆွဲစုပ်လိုက်၏။ ၁၀မိနစ်ခန့် အားရအောင် စုပ်ပြီး ထမိန်ချွတ်ကာ တက်ခွလိုက်သည်။ လီးအား စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးထိ ဝင်အောင် အပေါ်မှ ဖိသွင်းရင်း လီးထိပ်ဖြင့် သူမသားအိမ်ခေါင်း ထိကပ်ချိန် ရှေ့နောက် ကြိတ်ပွတ်ပစ်၏။ ခါးဆန့်ပြီး မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ ကြိတ်ပေးနေစဉ် တောင်ထနေသော သူမ စောက်စိလေးအား ဝင်းကိုမှ လက်မဖြင့် ဖိချေ ပေးပြန်သည်။ အဖုတ် အတွင်းရော အပြင်ပါ ကာမအရသာလေး ရရှိနေသဖြင့် တအီးအီး ညည်းနေမိ၏။
" ရှီးးးးး ……… အင်းဟင်း …… ဝင်းကို …… နင့် လီးကြီးကလည်း … မာလိုက်တာ … အရမ်းပဲ "
ခင်ပွန်းဖြစ်သူ၏ လီးမှာ နောက်ပိုင်း မာကျောမှု လျော့ကျ လာပြီး သူမအား လိုးပေးသည့်အခါ အာသာ မပြေတော့ သဖြင့် တောင့်တင်း သန်မာသော ဝင်းကိုလီးအား အားရကျေနပ် နေမိသည်။
" အင်း … မမရီ …… အမေတို့အိမ် မသွားခင် … အားရအောင် လိုးသွားလေ "
" အ ………… ရှီး ……… ကျွတ် ကျွတ် … လိုးတောင် မလိုးရသေးဘူး …… အထဲစိမ်ပြီး ပွတ်ရုံနဲ့ … ငါ့ စောက်ဖုတ်ကြီး … အရမ်းကောင်းနေပြီ …… အားဟ …… အင့် ……… ပြိ ……… ဇွိ …… သိရဲ့လား "
ခင်စမ်းရီမှာ ဝင်းကိုနှင့် ကာမဆက်ဆံတိုင်း တစ်တစ်ခွခွ ညစ်ငြမ်းစွာ ပြောရင်း လိုးရသည်ကို နှစ်ခြိုက် နေမိသည်။
" သိပါတယ် … မမရီ … သားအိမ်ဝကို …… ကျနော့် လီးထိပ်နဲ့ …ထောက်ပွတ်နေတလေ …… အားးး …… အ …… ဒစ်ကြီးကျင်တက် လာပြီ … အီစိမ့်နေတာပဲ ဗျာ "
ဝင်းကိုမှာ စကားပြောရင်း ခင်စမ်းရီ ဖင်ကြီး ညှစ်ချေကာ ပင့်မလျက် ဖိကပ်ပွတ်နေသော စောက်ဖုတ်လေးထဲ ကော့းညှောင့် ပေးနေ၏
" ဟင့် …… အ …… လုပ်တတ်လိုက်တာ …… ဝင်းကို ရယ် …… ရှီးးးးး ………… အ အ …… "
ခါးလေး မဆိုစလောက် တုတ်လာသော်လည်း ကြီးမားဖွံ့ ထွားသော ဖင်သားစိုင် ၂ဖက်ကြောင့် အချိုးအဆစ် လှပနေဆဲပင်။ ၁၀မိနစ်ခန့် စိတ်တိုင်းကျ ကြိတ်ပွတ်ရင်း စကားပြောရပ်ကာ တချက်ချင်း ဆောင့်လိုးပြန်သည်။ ဝင်းကိုမှာ အပေါ်မှ တဘွတ်ဘွတ်နှင့် ဆောင့်နေသော ခင်စမ်းရီ နို့အုံ ၂ဖက်အား အင်္ကျီ ကြယ်သီးများ ဖြုတ်ကာ ဘော်လီအပြင်မှ ညှစ်ချေပေးလိုက်၏။ နောက်ထပ် ၁၀မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် ခင်စမ်းရီ အံကြိတ်သံလေး ထွက်လာကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ် လိုက်တော့သည်။ စောက်ရည်များ ညှစ်ထုတ်ရင်း စောက်ခေါင်း အတွင်းသား များဖြင့် လီးကြီးအား ညှစ်ပေးရာ ဝင်းကိုလည်း တင်းမခံနိုင် တော့။ အောက်မှ အချက်၂၀ခန့် ကော့လိုးရင်း လရည်များ ညှစ်ထုတ်လိုက်ရ၏။
" အား …… ကောင်းလိုက်တာ …… မမရီ ရယ်
၂ယောက်သား ကာမအထွဋ်အထိပ် ရောက်ကာ ခင်စမ်းရီမှာ ဝင်းကို ရင်ဘတ်ပေါ် မှောက်ချပစ်၏။ စောက်ဖုတ်လေးထဲ လီးအား စိမ်ထားရင်း ဝင်းကို မျက်နှာအား အားရကျေနပ်သော မျက်ဝန်းလေးနှင့် ကြည့်ကာ နမ်းပေးလိုက်သည်။ ၂ယောက်သား ပြီးသွားသည်တိုင် ခင်စမ်းရီမှာ အဖုတ်ထဲမှ လီးအား မထုတ်ပဲ ဖင်ကြီးလှုပ်ကာ ကြိတ်ပွတ်နေ၏။
" နက်ဖန် … မမရီ … အမေတို့အိမ် သွားတော့မှာပေါ့ "
" အင်းးး … ရှီးးးးး … ဟုတ်တယ် … နင်တို့ လင်မယား …… အမေတို့နဲ့ … ဆေးရုံ လိုက်စောင့်ရမှာ "
ခင်စမ်းရီ ဖင်ကြီးအား အနှဲ့မပျက် အီစိမ့်သော ကာမစည်းစိမ်လေး ခံယူရင်း စကားပြန်ပြောနေသည်။ လည်ပင်မှ ချွေးစက်များမှာ နို့အုံကြားမှ ဗိုက်ပေါ်ထိ စီးကျလာတော့၏။
" ဝင်းကို … ငါသွားမယ်ဟာ … အမေတို့ ညစာ စားဖို့ … ငါပြင်ဆင် ပေးရဦးမှာ "
ခဏနားပြီးမှ ခင်စမ်းရီ အိမ်ဘက်ပြန်လာခဲ့သည်။ အိမ်ဘက် ပြန်ရောက်သည်နှင့် ထမင်းဟင်း နွေးကာ ညစာ ပြင်ဆင်နေတော့သည်။ တဖြည်းဖြည်း အလင်းပျောက်ကာ အမှောင်ထု ကြီးစိုးလာချိန် ဒေါ်ကြည်ခင်နှင့် ဦးတင်ငွေတို့ ပြန်ရောက်လာ၏။ ခဏအကြာမှ လင်တော်မောင် မြင့်စိုး အရက်နံ့လေး သင်းကာအိမ်ထဲ ဝင်လာတော့သည်။ ညပိုင်း စားသောက်ပြီး အိမ်အောက်ထပ် ခုံရှည်ပေါ် ထိုင်စကားပြောရင်း မိုးချုပ်လာသဖြင့် အိပ်ယာဝင်ရန် ပြောဆိုနေကြ၏။
" အောက်က လေတိုးတယ် အမေ … အပေါ်ထပ်ပဲ … အိပ်ပါ … သမီးတို့ အခန်းပြင်ထားပြီးသား "
" အေးပါ … ၁ရက်၂ရက်ပါပဲ … အပေါ်ပဲ အိပ်လိုက်မယ် "
ဒေါ်ကြည်ခင်၏ စကားအဆုံး ၄ယောက်သား စကားစဖြတ်ကာ ထရပ်လိုက်သည်။
" ကိုတင်ငွေ … ကျမ အခင်းလေး သွားမလို့ … နောက်ဖေး လိုက်ခဲ့ဦး "
" အေး … သွားသွား မကြည်ခင် "
ဦးတင်ငွေတို့ လင်မယား နောက်ဖေးသွားစဉ် ခင်စမ်းရီတို့ လင်မယားမှာ အိမ်အပေါ်ထပ် တက်လာခဲ့၏။
/////////////////////////
ဒေါ်ကြည်ခင် နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေစဉ် ပေါင်ဂွလေးထဲ အသားစိုင် နွေးနွေးလေး ထိကပ်လာသဖြင့် ခါးလေး ဆက်ကနဲ့ တွန့်သွားမိ၏။ ထိုအသားစိုင် အိအိလေးမှာ အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်း တလျှောက် ဖိဆွဲနေသဖြင့် ရုတ်တရက် မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ ပေါင်ဂွလေးထဲ ဦးတင်ငွေ ခေါင်းလေး လှုပ်ခါနေ၏။
" ဟင် …… ကိုတင်ငွေ ……………… အ … ရှီး …………………… ကျွတ် ကျွတ် "
အိပ်ခန်းခြင်း ကပ်လျက်တွင် သမီးဖြစ်သူ လင်မယား ရှိနေသဖြင့် ကြိတ်ညည်းနေစဉ် စောက်စိအား စုပ်ခံလိုက်ရသဖြင့် တကိုယ်လုံးတုန်ကာ ဖင်ကြီး ကော့တက်သွားရသည်။ ဖင်ကြီး အိပ်ယာပေါ် ပြန်အကျ သူမပေါင်တံ ၂ဖက်အား ခပ်ကာကား ဆွဲထောင်ခံရကာ အစိလေး ဖိကိုက်ခံရသဖြင့် သေးထွက်မတတ် ခံစားလိုက်ရ၏။
" မကြည်ခင် … ထကုန်းလိုက်ပါလား "
" ဟင် … ဒီတိုင်း လုပ်လေ … ကိုတင်ငွေရဲ့ "
ဦးတင်ငွေမှာ မနက်ပိုင်း မြင်ခဲ့ရသော ခင်စမ်းရီ ဖင်ကြီးအား မှန်းကာ လိုးချင်နေသဖြင့် ဒေါ်ကြည်ခင့်အား ကုန်းခိုင်းနေတော့သည်။
" လုပ်ပါ … မကြည်ခင်ကလဲ … "
" ရှင် တအား မလုပ်နဲ့နော် … ဟိုဘက်ခန်းမှာ … ကလေးတွေနဲ့ "
ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ လင်တော်မောင်အကြောင်း သိနေသဖြင့် ကြိုပြောထားရင်း လေးဖက်ကုန်းပေးလိုက်၏။ လေးဖက် ကုန်းလိုက်သည်နှင့် ဦးတင်ငွေမှာ အဖုတ်ထဲ လီးတဆုံးသွင်းကာ ဖင်ပေါက်ထဲ လက်မလေး သွင်းမွှေပေးနေသည်။
" ဟင့် … ကျွတ် … မလုပ်နဲ့ … "
ဖင်ပေါက်ထဲ လက်ချောင်းလေး ဝင်လာသည်နှင့် ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ခန္ဓာကိုယ်လေး ကတုံကရင်လေး ဖြစ်လာပြီး အရင်းထိ မြုတ်နေသော လီးတံအား ဆက်ကနဲ့ဆက်ကနဲ့ ညှစ်ပေးမိနေ၏။
" ရှီးးးး …… အ …… အင်းဟင်း …… အဲလို မလုပ်နဲ့ … ဟင့် …… မလုပ်ပါနဲ့ဆို … "
" မကောင်းလို့လား … မကြည်ခင်ရဲ့ "
" မဟုတ်ပါဘူး … ဖင်ထဲက တစ်မျိုးကြီးပဲ … ယားတယ် "
" အဲဒါဆို … ဖင်ကို လိုးပေးမယ်လေ "
" အမလေး … အဲဒါတော့ မလုပ်နဲ့ … ဟိုတခါ ကျမ … ၂ရက်လောက် လမ်းမလျှောက်နိုင်ဘူး "
" အင်းပါ … အဖုတ်ပဲ လုပ်မှာပါ "
" ကျွတ် … ရှင်ကလည်းလေ … အတော် အဆန်း ထွင်ချင်တာ … အ ……… ရှီးးးးး …… "
ဦးတင်ငွေ စကားဆက်မပြောပဲ ဖင်ပေါက်ထဲ လက်ချောင်းလေး ထည့်မွှေရင်း တချက်ချင်း လိုးနေရှာသည်။ ၁၀မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် လီးတံအား အဖုတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်၏။ လီးထိပ်ပေါ် တံတွေးများ ထွေးချကာ ဖင်ပေါက်ထဲမှ လက်ချောင်းလေး ထုတ်ကာ လီးထိပ်လေး တေ့လိုက်တော့သည်။
" ဟင် … ဖင် ဖင် … ဖင်လုပ်မလို့လား … ဖြည်းဖြည်းနော် … ကိုတင်ငွေ … "
ဒေါ်ကြည်ခင် လီးအရသာ တွေ့နေသဖြင့် ဇွတ်မငြင်းတော့ ကြိတ်ခံရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။
" အင်းပါ … မကြည်ခင်ရဲ့ … "
မယားဖြစ်သူ စကားကြောင့် ဦးတင်ငွေမှာ ဖင်ပေါက်လေးထဲ တချက်ချင်း ကြိတ်လိုးနေရ၏။
" ထိန်းလိုးနေရတော့ … အားရရဲ့လားဟင် "
" ဟမ် … ဘာတွေမေးမှန်း မသိဘူး … ဟွန်း … လိုးစမ်းပါရှင် "
" လိုးနေတာပါ … မကြည်ခင် … အားမရမှာစိုးလို့ "
" မယ့်လေး … အားရလို့ အလိုးခံခဲ့တာ … နှစ်ချီနေပါပြီ "
နှစ်ယောက်သား အသံနှိမ့်ပြောရင်း ဦးတင်ငွေ ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးနေသည်။
"အင့် ……… အ ……… ဗြိ ……… ဖွပ် ဘွတ် ………
အားးး …… ရှီးးး ……… ဟင့် …… အားးး …… အ "
ည၁၂နာရီခန့် တအီးအီးတအအ အသံများကြောင့် ခင်စမ်းရီ အိပ်ရာမှ လန့်နိုးလာခဲ့သည်။ ညည်းသံ ရှိုက်သံများ တဖြည်းဖြည်း ကျယ်လာစဉ် ကြည့်ချင်မြင်ချင်သည့် စိတ်အား မထိန်းချုပ်နိုင်တော့။ ကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ ကပ်လျက်အိပ်ခန်းဘက် ခြေဖွလျှောက်ကာ တိုးကပ်လာခဲ့၏။ထရံပေါက်လေးထဲ မျက်လုံးကပ်ကြည့်ရာ ပထွေးဖြစ်သူမှာ မိခင်အား လေးဖက်ကုန်းခိုင်းပြီး ကြိတ်လိုးနေသည်ကို ဘေးတိုက် အနေထားဖြင့် မြင်လိုက်ရ၏။
" အားးးး …… ရှီးးးးး ……… ကောင်းလိုက်တာ … မကြည်ခင်ရယ် … အသံတွေ တအားထွက်နေပြီ … ပက်လက်လှဲလိုက်တော့နော် "
ခင်စမ်းရီ အသက်ရှုရန် မေ့နေမိ၏။ ပထွေးဖြစ်သူ ပြောသမျှ လိုက်လျောပေးနေသော မိခင်အား ငေးကြည့်နေသည်။ ဒေါ်ကြည်ခင် လေးဖက်ကုန်းနေရာမှ ပက်လက်လှန် လှဲချသည်နှင့် ဦးတင်ငွေ အပေါ်မှ မှောက်လိုးနေ၏။ ဖင်ကြီး အကြောဆွဲသလို ဆက်ကနဲ့ဆတ်ခနဲ့ တုန်နေ၏။ အောက်မှ ဒေါ်ကြည်ခင် မှာလည်း ဦးတင်ငွေ ဖင်ကြီးဆွဲကာ အသာ ပင့်ဆောင့်ရင်း တဟင်းဟင်းနှင့် တွန့်လိမ်နေသည်။ လီးကြီးမှာ ဒေါ်ကြည်ခင်၏ အဖုတ်ထဲ အရင်းအထိ စိုက်ဝင်ကာ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြင့် မိနစ်၂၀ကျော်ကျော်တွင် ၂ယောက်သား ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ပြီးသွားရ၏။ ရုပ်ရည် ကြည့်ကောင်းသော ဒေါ်ကြည်ခင်၏ နက်မှောင်သော ဆံနွယ်များမှာ ခေါင်းအုံးပေါ် ဖွာဆင်းနေသည်။ ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်လာသော အလင်းရောင်လေးအောက် လင်ဖြစ်သူမျက်နှာအား စိုက်ကြည့်ရင်း အသက် မျှင်းရှုနေ၏။
" မကြည်ခင် … နောက်တစ်ချီ … လုပ်ပေးရ ဦးမလား ဟင် "
" အင်း … ဆေးရုံက … ဘယ်နှစ်ရက် … နေရမလဲ မသိဘူး … ရှင် အားရအောင် လုပ်လေ "
မျက်လုံးခွဲလျင် ခဏဝေးရဦးမည်ဟုသော အသိကြောင့် ၂ယောက်သား ခပ်တင်းတင်း ဖက်လိုက်ကြ၏။
" ခဏနားပြီး … ထပ်လုပ်မယ်နော် "
စကားပြောရင်း ဦးတင်ငွေမှာ ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ဗိုက်ပေါ်မှ ကိုယ်လုံးကြွလိုက်ရာ အကျိအချွဲများ ပေကပ်နေသော လီးကြီး အဖုတ်ထဲမှ ကျွတ်ထွက်လာ၏
" နဲနဲပျော့သွားပြီ … ကိုတင်ငွေ … ခ်ခ် … "
ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ထွက်သွားသော လီးကြီးအား ကြည့်ကာ ခပ်တိုးတိုးရယ်ရင်း ပြောလိုက်သည်။
" စုပ်ပေးလိုက်ရင် … နောက်တစ်ချီတော့ … အသာလေးပါ … မကြည်ခင်ရဲ့ … ခိခိ "
" ဟွန့် … ကျမလည်း ရှင်နဲ့တွေ့မှ … အကုန် တတ်လာရတာ … တကယ်ပဲ … "
ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်သော ဦးတင်ငွေအား မျက်စောင်းလေး ထိုးရင်း ပြန်ပြောနေ၏။ ခဏအကြာ ဦးတင်ငွေမှာ ဒေါ်ကြည်ခင်၏ နို့နှစ်လုံးအား တလှည့်ဆီ စို့ပေးနေရာ ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ ဦးတင်ငွေ ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးအား ပြန်လည် ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ် ပေးနေ၏။
……………………………
( အခန်း ၇ )
*********
ဒေါ်ကြည်ခင် တချီပြီးထားသော်လည်း ကာမစိတ်မကျပဲ အမောပြေသည်နှင် ဦးတင်ငွေကိုယ်ပေါ် တက်ခွကာ လီးတံအား အဖုတ်နှင့်ဖိပွတ်ရင်း ဖင်ကြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်နေတော့၏။
" မကြည်ခင် … ခဏ … စုပ်ပေးပါ့လား "
ဦးတင်ငွေမှာ လီးပေါ် ဖင်ကြီးဝိုက်ကာ နှဲ့ကာဖြင့် ခွပွတ်နေသော ဒေါ်ကြည်ခင်အား လှမ်းပြောလိုက်သည်။
" အင်း … စုပ်ပေးမယ် "
ပြောလည်ပြော ခန္ဓာကိုယ်အား အောက်လျှောဆင်းကာ လင်ဖြစ်သူ လီးအား ကုန်းစုပ်တော့၏။ အဖုတ်နှင့် ဖိပွတ်ထားသဖြင့် အရည်များ ပေကပ်နေသော လီးတံထိပ်အား လျှာလေးနှင့် ထိုးလိုက် လီတချောင်းလုံး ယက်လိုက်နှင့် ခဏအကြာ ငုံစုပ်ပေးလိုက်သည်။ ၁၀မိနစ်ခန့် စုပ်ပေးရင်း သူမကိုယ်တိုင် စောက်ဖုတ်လေး ဖြဲပြီး အယက်ခံချင်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်နေတော့သည်။
" ကိုတင်ငွေ … ယက်ပေးဦးမလား ဟင် "
" ယက်ပေးမှာပေါ့ … မကြည်ခင် ရဲ့ … ပက်လက်လှဲလိုက် "
ဦးတင်ငွေ စကားအဆုံး ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ လီးစုပ်နေရာမှ ဘေးနားလှဲချကာ ပက်လက်အနေထားဖြင့် ပေါင်တံများ ဖြဲပေးလိုက်၏။ အိပ်ယာပေါ် ဖင်ကြီးအိကားနေကာ အဖုတ်ကြီး ဖေါင်းကြွနေသည်။ ဦးတင်ငွေ ထထိုင်ရင်း စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ခလယ်ထဲ့မွှေကာ အဖုတ်တပြင်လုံး ယက်ပြီး အစိလေး ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်၏။ ဒေါ်ကြည်ခင် ဖင်ကြီးကော့ကာ တအအ ညည်းနေတော့သည်။
" ရှီးးးးး …… အင်းဟင်း …… အားးး အ …… လိုးကြစို့ …… ကိုတင်ငွေ … "
ဒေါ်ကြည်ခင့် စကားအဆုံး ဦးတင်ငွေမှာ ယက်ပေးနေရာမှ ရပ်ပြီး အဖုတ်ဝထဲ ဒစ်ကြီးတေ့ကာ ဖိထည့်ပစ်သည်။
" ဗြိ … အ … "
ဒစ်ဝင်သည်နှင့် ဆောင့်လိုးရာ ဒေါ်ကြည်ခင် တယောက် အင့်ကနဲ့ အကနဲ့ ကြိတ်ညည်းနေတော့၏။
" ဖြည်း … ဖြည်း …… ဖြည်းဖြည်းလိုး …… ကိုတင်ငွေ … အအ …… အ … "
ဒုတိယအချီတွင် ဦးတင်ငွေ ဆောင့်ချက်များ ပိုပြီး ပြင်းထန်လာသဖြင့် ဒေါ်ကြည်ခင် သတိပေးနေရသည်။ ခင်စမ်းရီ တယောက် မိခင်နှင့် ပထွေးဖြစ်သူ လိုးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း အဖုတ်လေး ပွတ်နေမိသည်။ ထိုချိန် ဦးတင်ငွေမှာ ဒေါ်ကြည်ခင်အား လိုးနေရင်း နို့ကုန်းစို့ရာ ခင်စမ်းရီ ယောင်ရမ်းပြီး သူမနို့အုံအား ညှစ်နေမိပြန်၏။
ဦးတင်ငွေ အတော်ကြာကြာ ဆောင့်လိုးပြီး ညှောင်းလာချိန် ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ အလိုက်တသိဖြင့် အပေါ်မှ တက်လိုးပေးနေသည်။ ခင်စမ်းရီမှာ ဒီအသက်ရွယ်ထိ ကာမစိတ် ပြင်းထန်နေသော မိခင်ဖြစ်သူအား အံအောနေမိသည်။ ဦးတင်ငွေ အောက်မှ အရသာခံပြီး နို့၂လုံးအား ညှစ်ပေးရင်း ဒေါ်ကြည်ခင် မောလာချိန် ပြန်လှဲခိုင်းကာ အပေါ်မှ ဆောင့်လိုးပေးလိုက်၏။ လင်မယား၂ယောက် အပေးယူမျှစွာ တက်ညီလက်ညီ လိုးရင်း ဒေါ်ကြည်ခင်၏ အဖုတ်မှာ ယားယံလာကာ လီးတံအား ညှစ်ပေးနေသည်။
" အား …… အ … လုပ် လုပ် …… ကိုတင်ငွေ … ကောင်းလိုက်တာ ရှင် … ကျမ ပြီးတော့မယ် … ရှီးးး … "
အသံနိမ့်ကာ ကြိတ်ပြောနေသော ဒေါ်ကြည်ခင်၏ စကားအဆုံး ဦးတင်ငွေမှာ အရှိန်မြှင့်ဆောင့်ရင်း ရှေ့ဆင့်နောင်ဆင့် ဒုတိယအချီ အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားကြသည်။
" ရှီးးးးး … ကောင်းလိုက်တာ … မကြည်ခင် ရယ် "
စောက်ဖုတ်ထဲ လီးတဆုံးကပ်ကာ ကိုယ်လုံးကြီး ဇပ်ငင်ဇပ်ငင်ဖြင့် လရည်များ ပန်းထည့်လိုက်၏။ခဏအကြာ အိပ်ခန်းလေးထဲ စကားသံများ တိတ်ဆိတ်သွားပြီး ငြိမ်သက်သွားတော့သည်။
///////////////////////////
နောက်ရက်မနက် မနက်စာ စားအပြီး စိုးမြင့်မှာ ယာထဲ ထွက်သွားတော့သည်။ ခင်စမ်းရီနှင့် ဒေါ်ကြည်ခင်တို့ ထိုင်စကားပြောနေချိန် ဦးတင်ငွေ အိမ်ပေါ်တက်ကာ ပြန်မှေးနေ၏။
" အမေ "
" ဘာတုန်း … သမီးရဲ့ "
" ရောက်တုန်းရောက်ခိုက် … အဖေ့ အမျိုးတွေ … နူတ်ဆက်ဦးလေ "
ခင်စမ်းရီမှာ မိခင်ဖြစ်သူအား ဖခင်အရင်းဖြစ်သူ၏ ညီ ညီမများအား နူတ်ဆက်ရန် ပြောဆိုလိုက်သည်။
" အေးပါအေ … ခဏနေ ရွာမြောက်ခြမ်းဘက် … လျှောက်ရင်း … နူတ်ဆက်မှာပါ … မနေ့က ညည်းယောက်ျားနဲ့ … တောင်ဘက်ခြမ်း သွားရင်း နေကုန်သွားလို့ "
၂ယောက်သား စကားထိုင်ပြောရင်း စကားစဖြတ်ကာ ခင်စမ်းရီ နေ့လည်နှင့် ညစာအတွက် ချက်ပြုတ်နေ၏။ မနက် ၁၀နာရီခွဲလောက်တွင် ဦးတင်ငွေ ပြန်နိုးလာကာ လင်မယား၂ယောက် ခုန်ရှည်ပေါ်ထိုင်ပြီး စကား ပြောနေကြပြန်သည်။
" ပုံတော်ရင် … ဆေးရုံတရက် အိပ်ပြီး … ရှင်ပြန်ချင် ပြန်လေ … ဝင်းကိုနဲ့ တင်မေသန်း ကို …… ခေါ်ထားလိုက်မယ် "
" အင်းပါ … အခြေနေ ကြည့်ကြတာပေါ့ … ၂ရက်၃ရက်နဲ့ … မကြည်ခင် မျက်လုံးခွဲဖြစ်ရင် … မပြန်တော့ပါဘူး "
" မပြန်လို့တော့ မဖြစ်ဖူး ကိုတင်ငွေရဲ့ … စမ်းရီက ဈေးရောင်းတတ်ပေမယ် … ပစ္စည်းပေါင်တာ ရွေးတာကျ … ရှင်ရှိမှ …… ဖြစ်မှာလေ "
" ကဲပါ …… စိတ်ချလက်ချနေပါ … ဆေးရုံတရက် အိပ်ပြီး … အိမ်ပြန်ပါ့မယ် … ဟုတ်ပြီလား "
" အမေ …… ရွာမြောက်ဘက်ခြမ်း သွားဦးမှာဆို "
လင်မယား၂ယောက် စကားပြောနေချိန် သမက်ဖြစ်သူ စိုးမြင့် အိမ်ထဲဝင်လာကာ လှမ်းမေးနေသည်။
" ဟမ် … အေးအေး … နင့် အလုပ်တွေ ပြီးပြီလား … စိုးမြင့် "
ဆောင်းထားသော နှီးခမောက်လေး ချွတ်ကာ ယက်ခပ်ရင်း ဝင်လာသော စိုးမြင်အား ဒေါ်ကြည်ခင် ပြန်မေးလိုက်၏။
" လူငှားတွေ သေချာ မှာထားပါတယ် … အမေရဲ့ … မပူနဲ့ … နေမပြင်းခင် ရွာထဲ သွားလေ "
" အေးပါ … သွားစို့ …………… ကဲ … ကိုတင်ငွေ … ကျမ ကလေးတွေ အဖေဘက်က အမျိုးတွေ … ဒီရောက်တုန်း … မျက်နှာပြလိုက်ဦးမယ်နော် "
သမက်ဖြစ်သူအား ပြန်ပြောရင်း တဆက်ထဲ နောက်ယောက်ျား ဦးတင်ငွေကိုပါ ပြောလိုက်တော့၏။ ထိုနောက် ယောက္ခမနှင့်သမက် ၂ယောက်သား အိမ်ဝိုင်းထဲမှ ထွက်ခွာသွားတော့သည်။
////////////////////////////
ထမင်းဟင်း ချက်ပြုတ်ပြီးသည်နှင့် ခင်စမ်းရီတယောက် ရေချိုးသနပ်ခါးလူးကာ အိမ်ပေါ်တက်မှေးရင်း အိပ်ပျော်သွားခဲ့၏။ ထိုချိန် ဦးတင်ငွေ အိမ်အပေါ်ထပ် တက်လာကာ ခင်စမ်းရီ အိပ်ခန်းတံခါးနား မယောင်မလည်ဖြင့် ရပ်နေတော့သည်။ ဒေါ်ကြည်ခင်ရော စိုးမြင့်ပါ ရွာထဲသွားကြသဖြင့် အိမ်အပေါ်ထပ် ၂ယောက်ထဲ ဆိုသော အသိဖြင့် ရဲတင်းနေ၏။ ခင်စမ်းရီ ဝတ်ထားသော အင်္ကျီမှာချည်ထည်အပါးလေးမို့ အသားရောင် ဘော်လီလေးအား အထင်းသား မြင်နေရသည်။ဘေးတိုက် အနေထားဖြင့်ထမိန် အထက်ဆင်လေး ဟပြီး လျော့တိလျော့ရဲ ဖြစ်နေသဖြင့် ခါးအောက်မပေါ်တပေါ် ဖြစ်နေသော ဖင်သားစိုင်မှာ ရုန်းထွက်နေ၏။ လမ်းလျှောက်တိုင်း တုန်ခါနေသော ခင်စမ်းရီဖင်ကြီးအား ဆုပ်ကိုင်ချင်သည့်စိတ်များ ထိန်းထားရသည်။ မြင်ကွင်းမှာ ကြည့်ကောင်းနေသဖြင့်ဦးတင်ငွေ အသံမပေးပဲ အသာရပ်ကြည့်နေသည်။ ခင်စမ်းရီ တယောက် အိပ်ပျော်နေရင်း ခပ်ကွေးကွေး အနေထားမှ ပက်လက်လှန် အညှောင်းဆန့်ကာ ပေါင်ခြံလေး ကုတ်နေပြန်သည်။ ပထွေးဖြစ်သူ အနီးကပ် ကြည့်နေသည်ကို မသိပဲ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ပွတ်သပ်ကုတ်ရင်း ထမိန်အထက်ဆင်မှာ ပေါင်လယ်သို့ ရောက်သွားတော့၏။
စောက်ဖုတ်လေး ပေါ်လာသည်နှင့် ဦးတင်ငွေမှာ ကုတင်စောင်း ဝင်ထိုင်ရင်း ပုဆိုးလှန်ကာ ဂွင်းထုနေသည်။ အဖုတ်လေးအား နီးနီးကပ်ကပ် မြင်နေရသော်လည်း ခင်စမ်းရီ လက်ချောင်းလေးမှာ အစိနေရာလေး တင်ထားသဖြင့် အားမလိုအားမရ ဖြစ်ကာ လက်ကောက်ဝတ်လေး အသာကိုင်ရင်း ပေါင်တံဘက် ရွေ့တင်လိုက်၏။ ထိုချိန် ခင်စမ်းရီ လက်လေးမှာ လည်ပင်းပြောင်းကုတ်ရာ ချည်သားအင်္ကျီထဲဘော်လီ အပေါ်သို့ လျှံထွက်နေသော နိုအုံလေးပါ ပေါ်လာတော့သည်။ နို့အုံလေးကြည့်လိုက် အဖုတ်လေး ကြည့်လိုက်နှင့် ဂွင်းတိုက်ရင်း ဦးတင်ငွေစိတ်များ လွတ်ထွက်သွားရ၏။ စိတ်ကူးထဲ ခွလိုးနေရင်း ပက်လက်လေး အိပ်နေသော ခင်စမ်းရ်ီကိုယ်ပေါ် တက်ခွ လိုက်တော့သည်။ ခင်စမ်းရီ အိပ်ပျော်နေချိန် ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်း ဖိခံရသဖြင့် လန့်နိုးလာရ၏။
" ဟင် …… ဦးလေ … ဘာလုပ် … လုပ် …… အို … "
စကားပြောရင်း သူမကိုယ်ပေါ် ခွထားသော ပထွေး ဖြစ်သူကြောင့် ခင်စမ်းရီ တယောက် စကားစရပ်ကာ ထိတ်လန့်သွားမိ၏။
" ဟာ … မသင့်တော်ပါဘူး … ဦးလေးရယ် … ဆင်းပါနော် … "
" ငါနဲ့ကျ … မသင့်တော်ဘူးလား … ဝင်းကိုကျရော … ဟမ် "
ပြောပြောဆိုဆို ဦးတင်ငွေမှာ ခင်စမ်းရီ အင်္ကျီအား ဆွဲဖြဲကာ နို့အုံများအား ဘော်လီအပြင်မှ ကိုင်ညှစ်နေသည်။
" ဟာ … ဘာတွေ လာလုပ်နေတာလဲ … မလုပ်ပါနဲ့ … "
" ရှီးးးးး … နို့တွေက တင်းနေတာပဲ … "
" အို့ ……… မကိုင်… မကိုင်ပါနဲ့ ……. ဖယ်ပါ "
" ငြိမ်ငြိမ်နေဟာ … နင်နဲ့ငါ … ၂ယောက်ထဲရှိတာ … ဘယ်သူမှ မရှိဘူး … "
ဦးတင်ငွေ ပြောပြောဆိုဆို ပုဆိုးချွတ်ချလိုက်ရာ ဒစ်ကြီးလန်နေသော နီညိုရောင် လီးတံကြီး ပေါင်ကြားထဲ ထောင်မတ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။
" အို့ … အေမ့ …… "
ပထွေးဖြစ်သူ၏ လီးကြီးအား ကြောင်ကြည့်နေစဉ် နူတ်ခမ်းချင်း ကုန်းစုပ်ခံလိုက်ရတော့၏။
" ပြွတ် …… အု … ပြွတ် … မလုပ် …… မလုပ်ပါနဲ့ …… ဦးလေး ရဲ့ … ပြွတ်စ် … အွန့် … ပြွတ်… "
လင်ဖြစ်သူနှင့် မိခင်မရှိချိန် တက်လိုးခံရမည်မှန်း တွေးမိရာ အပေါ်မှခွထားသော ဦးတင်ငွေအား တွန်းပစ်ကာ ကုန်းရုန်းထလိုက်သည်။
" ငြိမ်ငြိမ်နေဟာ … စမ်းရီ … နင်နဲ့ ဝင်းကို … နောက်ဖေး တင်းကုတ်ထဲ … လိုးတာ …… နင့်ယောက်ျား ပြောလိုက်ရမလား …… လာစမ်း … "
" ဝုန်းးးးး …… အားးးးး …… "
ခင်စမ်းရီ ထအပြေး လက်တဖက်အား ဖမ်းကိုင်ကာ ဆွဲလှဲ ပစ်ပြန်သည်။
" အိုရ် …… မဟုတ်တာ ရှင် …… "
ခင်စမ်းရီ မျက်စိမျက်နှာပျက်ကာ ကြောက်လန့် တကြားဖြင့် တကိုယ်လုံး တုန်ရီလာ၏။ ထိုချိန် ဦးတင်ငွေမှာ ကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ အိပ်ခန်းတံခါး ဂလန့်ထိုးပိတ်ပြီး လီးတန်းလန်းဖြင့် ကုတင်နား ပြန်လျှောက်လာသည်။ ခင်စမ်းရီမှာ မျက်နှာလေး ငုံ့ထားရင်း လက်ရှိ အခြေအနေအား စဉ်းစားနေမိသည်။ လင်ဖြစ်သူ သိသွားလျင် အိမ်ထောင်ရေး ပြိုကွဲမည်ကို ထိတ်လန့်လာမိ၏။ လူမသိသူမသိ ဦးတင်ငွေ အလိုကျနေပြီး နူတ်ပိတ်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ သို့သော် ဝင်းကိုလီးထက် ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော ပထွေးဖြစ်သူ၏ လီးကြီးဖြင့် အလိုးခံရမည်ကို တွေးပြီး ကြောက်လန့်မိပြန်၏။
" ဟူးးး …… နင် သဘောမတူလဲ …… ရတယ် … "
ဦးတင်ငွေမှာ စိတ်မသာမသာဖြင့် ခေါင်းငုံ့ ငြိမ်သက်နေသော ခင်စမ်းရီအား အကဲခတ်ကာ ချွတ်ထားသော ပုဆိုးအား ပြန်ဝတ်လိုက်တော့သည်။
" ဟင် … ခဏ …… ကျ … ကျမ … အဟင့် ဟင့် …… "
ခင်စမ်းရီ စကားဆက်မပြော နိုင်တော့ပေ မျက်နှာအား လက်ဝါး၂ဖက်ဖြင့် အုပ်ကာ ရှိုက်ငိုနေတော့၏။
" အေးလေ … နင် လက်ခံရင် … ပြီးတာပဲ … ငါ အကြမ်းပတမ်း … မလုပ်ချင်ပါဘူး … ဟင်း ဟင်း … "
ဦးတင်ငွေ ပြောရင်း ဝတ်လက်စ ပုဆိုးအား ပြန်ချွတ်ကာ ကုတင်စောင်း ခြေတွဲလောင်း ထိုင်လိုက်သည်။
" ထမိန် … နင့်ပါသာ ချွတ်ပြီး … ငါ့ရှေ့ … လာရပ်ပြ "
နောက်ပိုင်း ခင်စမ်းရီ ငြင်းမရတော့ အဝတ်များချွတ်ကာ ခန္ဓာကိုယ်တုံးလုံး အနေထားဖြင့် ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ ဦးတင်ငွေရှေ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ရပ်နေမိ၏။ ထမိန် ချွတ်ထားရာ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဝတ်မထားသဖြင့် ပေါင်တံဖွေးဖွေး တုတ်တုတ်ကြား အမွှေးများ ဖုံးနေသော စောက်ဖုတ်လေး အတိုင်းသား မြင်နေရသည်။ ပထွေးဖြစ်သူရှေ့ ရှက်မိသဖြင့် ပေါင်တံ၂ဖက် စိကာ လက်၂ဖက်နှင့် အုပ်ကာလိုက်သည်။
" အာ … လက်က ဖယ်လေ … ဘာလို့ … စောက်ဖုတ်ကို … ကာထားတာလဲ … "
ပြောပြောဆိုဆို ဦးတင်ငွေမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် ရှေ့တည့်တည့် မျက်နှာလေးရဲကာ ရပ်နေသော ခင်စမ်းရီ၏ လက်၂ဖက်အား ဆွဲဖယ် လိုက်တော့သည်။
" ဟာ …… စောက်ဖုတ်လေးက … အိဖေါင်းနေပါလား …… ဒီမှာ …… စမ်းရီ …… နင့်ကို … ဝင်းကို ထက် … သာအောင် … ငါ လိုးပေးနိုင်ပါတယ် … ဒီမှာကြည့် "
လက်ဖယ်ရင်း အဖုတ်လေး ကြည့်ကာ ပေါင်ကြားထဲ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးအား ၂ချက်၃ချက် ဂွင်းတိုက်ပြရင်း လက်မှလွတ်လိုက်သည်။
" အိုရ် …… မပြ ပါ နဲ့ …… မ ပြ နဲ့ … ဟင့် …… "
အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထကာ တောင်မတ်နေသော လီးကြီးအား ခင်စမ်းရီ မကြည့်ပဲလည်း မနေနိုင်။ ကြည့်မိတော့လည်း ထိတ်လန့်နေမိသည်။
" မကြောက်ပါနဲ့ …… နင့် အမေတောင် … ညတိုင်း ဒါကြီးကို စုပ်ပြီး … အားရပါးရ … အလိုးခံပြီးမှ … အိပ်တတ်တာ ဟ … "
စကားပြောရင်း မျက်နှာလေး ရဲနေသော ခင်စမ်းရီ၏ စောက်မွှေးအုံအား လက်ဖြင့် ဆွဲဆုပ်လိုက်သည်။
" အောက်ထိုင်စမ်း "
စောက်မွှေးအုံအား လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ တဆက်ထဲ ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်ခိုင်းနေ၏။
" ဟင့် … မလုပ် ……… အ … အားးး …… သေပါပြီ …… ထိုင်ပါ့မယ် …… အဟင့် …… ကျွတ် ကျွတ် … "
ခင်စမ်းရီမှာ စောက်မွှေးအုံအား ဆောင့်ဆွဲခံရသည်နှင့် ဦးတင်ငွေ လက်ကောက်ဝတ်အား လက်၂ဖက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာ အလိုက်သင့် ထိုင်လိုက်ရ၏။
" အင်္ကျီချွတ်ဟာ … ဘောလီရော ချွတ် "
ဦးတင်ငွေမှာ အဖုတ်အုံလေး ညှစ်ကိုင်ရင်း ပြောနေရာ ခင်စမ်းရီ အင်္ကျီရော ဘော်လီပါ အမြန် ချွတ်လိုက်ရသည်။
" နင့်နို့တွေက … တင်းနေတာပဲ "
ပြောလည်းပြော နို့သီးခေါင်း၂ခုအား ညှစ်ချေရာ ခင်စမ်းရီ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ကာ မျက်ရည်ဝဲလာရ၏။
" ငါမေးတာ … အမှန်တိုင်း … ဖြေနော် "
" ဟင့် …… အ …… ဟုတ် … ဟုတ်ကဲ့ "
" ဝင်းကိုက … နင့်ကို … စိုးမြင့် မသိအောင် … လိုးနေတာ … ကြာပြီလား … ဘယ်ချိန် ကတည်းကလဲ "
" ဟုတ် …… ဟုတ် …… နဲနဲ ကြာပါပြီ … "
ဦးတင်ငွေမှာ အဖုတ်လေး ပွတ်ကာ နို့အုံလေး ညှစ်ပေးရင်း သိချင်သည့် အကြောင်းအရာများ မေးနေသည်။
" နင့်ကို … ဇွတ်တက် လိုးတာလား … ဒါမှမဟုတ် … နင်ကိုယ်တိုင် … ခံချင်တာလား "
" ရှင် …… ဟို … ဟို … ပထမ … ဝင်းကိုက … အတင်း တက်လုပ်တာပါ … နောက်ကျတော့ … ဟို လေ … ဟို …… "
" ဟမ် … နောက်ကျတော့ ဘာဖြစ်တုန်း … ဆက်ပြောလေ …… မြန်မြန်ပြော "
" အားးး …… အမေ့ …… တအား မညှစ်ပါနဲ့ … အ … ကျွတ် ကျွတ် …… ပြော … ပြောပါ့မယ် …… ဟင့် …… နောက်ကျတော့ … ကျွန်မကိုယ်တိုင် ခံတာပါ "
" ဟင် … နင့် ယောက်ျား … စိုးမြင့်က … မလုပ်နိုင်တာလား "
" လုပ် …… လုပ် …… လုပ်နိုင်ပါတယ် … "
" ဟမ် … ဒါနဲ့များ …… "
" ဟို ဟို … ဝင်းကိုက … ကိုစိုးမြင့်ထက် … အကြာကြီး လုပ်နိုင် တယ် ……… "
ဦးတင်ငွေ စကားမဆုံးခင် ဖြတ်ပြောရင်း ပြောမိသော စကားလုံး များကြောင့် ရှက်ပြီး အသံလေး တိမ်ဝင်သွားရ၏။
" အော် … နင်က … ကြာကြာ ခံချင်တာပေါ့ … ဟုတ်လား … "
ခင်စမ်းရီ ပါးစပ်က မဖြည်ရဲတော့ ခေါင်းလေး မသိမသာ ညိတ်ပြနေသည်။
" ပါးစပ်က ဖြေဟာ "
ဦးတင်ငွေ နို့အုံနှစ်ဖက်အား ခပ်တင်းတင်း ညှစ်ချေရင်း ပြောလိုက်ပြန်၏။
" အ …… ဖြေပါ့မယ် … တအား မညှစ်ပါနဲ့ … နာလိုက်တာ … ဟင့် ဟင့် "
စကားအဆုံး ဦးတင်ငွေမှာ မျက်နှာချင်းချင်းဆိုင် ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် ပုဆိုးလှန်ကာ ထောင်မတ်နေသော လီးအား လှုပ်ပြလိုက်ပြန်သည်။
" ရော့ … ငါ့လီးကြီး သေခြာကြည့် … ဝင်းကို လီးထက် တုတ်လား "
" အိုရ် … "
ခင်စမ်းရီ မျက်နှာလေး ရဲတက်လာကာ မျက်လုံးလေး ပြူးလာရ၏။ အနီးကပ်မို့ ပေါင်ကြားထဲ ကြီးမားတုတ်ခိုင်နေသော လီးကြီးအား ကြည့်ရင်း တကိုယ်လုံး ကြက်သီးဖုများ ထလာရသည်။ ဦးတင်ငွေမှာ ရှက်နေသော ခင်စမ်းရီ လက်အား ဆွဲယူကာ လီးပေါ်တင်ပေးရင်း ဝင်းကိုနှင့် လိုးသည့်အကြောင်းများ အသေးစိတ် မေးမြန်းနေ၏။ ခင်စမ်းရီ အစပိုင်း ရှက်နေသော်လည်း နောက်ပိုင်း ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ် ပြန်ပြောပြရင်း စိတ်ကြွလာမိသည်။ လီးတံအား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင် ထားရာမှ ပွတ်သပ်ပေးရင်း အဖုတ်ထဲ အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်လာ၏။
" ဝင်းကို မိန်းမ … နင့်ညီမ ကရော … မရိပ်မိဘူးပေါ့ "
" ဟုတ် "
" ငါလည်း … ကြာကြာလိုးနိုင်ပါတယ် ဟာ "
စကားပြောရင်း ဦးတင်ငွေမှာ မတ်တတ်ထရပ်ရာ ခင်စမ်းရီ နှာဖူးထက် လီးကြီး ဆက်ကနဲ့ဆက်ကနဲ့ ခါရမ်းနေ၏။
" လီးစုပ် ပေးဦး "
" ဟင် "
ခင်စမ်းရီ ဒူးတုတ်ထိုင်နေရာမှ ဦးတင်ငွေ လီးအား မော့ကြည့်ရင်း မျက်နှာပျက်နေသည်။
" စုပ်မပေးချင်လည်း … နင့်အမေနဲ့ နင့်လင်ပြန်လာရင် … ဝင်းကိုနဲ့ ဖြစ်တာတွေ … "
" ရှင် …… အဲ … အဲလို မပြောပါနဲ့ … စုပ်ပေးပါ့မယ် "
အားနည်းချက်အား အကြပ်ကိုင်နေသော ပထွေးဖြစ်သူ၏ လီးအား လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း မရဲတရဲ စိုက်ကြည့်လိုက်၏။ တဆက်ထဲ ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ပွတ်သပ်ပေးရင်း စိတ်လှုပ်ရှားမှု့ ပြင်းထန်လာရသည်။ လီးကြီးမှာ ခင်စမ်းရီ လက်သီးဆုပ်ထဲ လက်ခလယ်နှင့်လက်မ မထိချင်ပေ။ လီးအရင်းမှ ထိပ်ဘက် ရွေ့ကိုင်ကာ ဒစ်ကြီး ဖြဲကြည့်လိုက်ပြန်၏။
" ရှီးးးး … ကျွတ် …… စုပ်တော့ ဟာ "
ဦးတင်ငွေ စကားအဆုံး ဒစ်ကြီးအား ဖမ်းငုံရာ သေးနံ့ညှီစို့စို့အနံ့များ နှာခေါင်းဝ တိုးဝင်လာတော့သည်။
" စုပ်လေဟာ … နင် လီးစုပ်တတ်တယ် မလား … ပါးစပ်ထဲငုံပြီး … ခေါင်းကို … ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ်လေး လုပ်ပေး "
ဝင်းကိုလီးအား ခဏတိုင်း စုပ်ပေးတတ်သော်လည်း ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲ ဖြစ်နေသော ဒစ်ကြီးကြောင့် အနေရခက်နေ၏။
" အု … ပလောက် … ပြွတ် … ပလွတ် … ပလွတ် … အင်း …… ဟုတ်တယ် … ကောင်းလိုက်တာ ဟာ … စုပ် စုပ် "
ခင်စမ်းရီ ပါးစပ်လေး ရသလောက်ဟကာ စုပ်ပေးနေသဖြင့် ဦးတင်ငွေ အရသာတွေ့နေ၏။ နူတ်ခမ်းထဲ မဆန့်မပြဲ ဝင်နေသော လီးအား ကြည့်ကာ ခေါင်းအားညှပ်ကိုင်ရင်း လီးတံအား ဖိသွင်းပစ်သည်။
" အင့် …… ပြိ … ပလွပ် …… အု … အု … အု "
ကြိုးစားစုပ်နေသော လီးကြီးမှာ အာခေါင်ထဲ တိုးဝင်လာသဖြင့် ခင်စမ်းရီ အသက်ရှူ ကြပ်သွားရသည်။ အာခေါင်ထဲ ထောက်မိစဉ် မျက်လုံးပြူးကာ မျက်နှာလေး နီမြန်းလာသည်။ ပါးပြင်မှ သနပ်ခါး ပါးကွက်လေးပေါ် မျက်ရည်စီးကြောင်းများ ထင်းလာ၏။ မခံနိုင်သည့်အဆုံး ဦးတင်ငွေ ပေါင်တံအား လက်၂ဖက်ဖြင့် တွန်းထားရသည်။ ဦးတင်ငွေမှာ လီးတံတလျှောက် ပူနွေးသော အရသာလေးအား လက်လွတ်မခံပေ။ နူတ်ခမ်း၂ဖက်အား လမွှေးအုံနှင့် ကပ်သည်အထိ လည်ချောင်းထဲ ဖိသွင်းပစ်၏။
" ပြိ … အွတ် …… အု … အု ……… အော့ …… အု …… အူးးး "
တအော့အော့ဖြင့် နူတ်ခမ်းမှ သွားရည်များ အမ်ကျလာမှ လည်ချောင်းထဲ မြုတ်နေသော လီးတံအား ထုတ်ပေးလိုက်သည်။
" ပလွပ် …… ဝေါ့ …… ဖူးးး …… ဖလူးးးး …… အဟွတ် ဟွတ် …… ဟွတ် ဟွတ် …… အူးဟူး … "
ခင်စမ်းရီ ချောင်းတဟွတ်ဟွတ် ဆိုးကာ အသက်မျှင်းရှု နေရသည်။ ပက်လက်လေး အသက်မျှင်းရှုနေသော ခင်စမ်းရီ၏ ရင်ညွှန့်လေး နမ်းပေးရာ ရင်ဘတ်လေး ကော့ပေးသဖြင့် နို့သီးခေါင်းလေးများ တလှည့်စီ စို့ပေးရင်း ကိုယ်လုံးအား အောက်လျှောလိုက်သည်။ ခင်စမ်းရီ အသက်ရှုသံများ မြန်လာပြီး ပေါင်ဂွထဲ အဖုတ်လေး မို့အစ်လာတော့၏။ အဖုတ် ဘေးနူတ်ခမ်းသား ၂ဖက်အား တဖက်ပြီးတဖက် ဆွဲစုပ်ပြီး အစိလေး သွားဖြင့် ဖိကိုက်ပေးရာ ဖင်ကြီး ကြွတက်လာရင်း ဦးတင်ငွေ မျက်နှာအား အဖုတ်နှင့် ကော့ထိုးလိုက်သည်။
" ဟင့် …… အား ............ အ "
စုပ်သပ်ညည်းရင်း အဖုတ်ဝလေး ရှုံ့ချည်ပွချည်ဖြင့် လက်၂ဖက်မှာ အိပ်ယာခင်းအား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ရင်း လူးလိမ့်ပြီး ကာမစိတ်များ ထကြွလာရသည်။ ထိုချိန် ဦးတင်ငွေမှာ ခင်စမ်းရီ ပေါင်ကြား ဒူးထောက် နေရာယူကာ ပေါင်တံ၂ဖက် ဆွဲမြှောက်ရင်း ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်၏။ တဆက်ထဲ အဖုတ်ဝလေး ဒစ်ဖြင့်တေ့ကာ ခင်စမ်းရီ မျက်နှာလေး လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ လတ်တလော ရရှိနေသော ကာမအရသာလေး ပျောက်ကာ ခင်စမ်းရီ မျက်နှာလေး ထိတ်လန့်နေ၏။ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးကြီးဖြင့် အလိုးခံရတော့မည်မို့ အံကြိတ်ထားမိသည်။ ဦးတင်ငွေမှာ ထိတ်လန့်နေသော ခင်စမ်းရီ အဖုတ်လေးထဲ ဒစ်ဖြင့်တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်တော့၏။
" အား … အမလေး ……… ကြပ်လိုက်တာ … ဟင့် …… အ ……… "
ခင်စမ်းရီ ခေါင်းမော့တက်သွားပြီး ခန္ဓာကိုယ်လေး လူးလွန့်ကာ ပေါင်တံ၂ဖက်အား မြှောက်ကွေး ဖြဲလိုက်ပြန်သည်။
" အမေ့ …… အားးးး … သေပြီ … သေပါပြီ "
မှောက်လိုးနေသော ဦးတင်ငွေ ကျောပြင်အား ကုတ်ခြစ်ရင်း အော်ညည်းနေ၏။ မဆန့်မပြဲ ဝင်ထွက်နေသော လီးတံအား တောင့်ခံရင်း စောက်ဖုတ် အတွင်းသားများမှ ညှစ်ပေးသလိုဖြစ်ရာ ဦးတင်ငွေမှာ အရသာတွေ့ကာ ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးတော့သည်။
" အင့် … ဇွိ …… ဘွတ် … အ … "
ခင်စမ်းရီ နှာခေါင်းဝမှ ထွက်လာသော အသက်ရှုသံများ ပြင်းထန်နေကာ အသက်ရှုပြီး ပြန်ထုတ်လိုက်သော လေများမှာ ဦးတင်ငွေ မျက်နှာပေါ် ရိုက်ခတ်နေသည်။ ဦးတင်ငွေမှာ ခပ်ပြင်းပြင်း တချက်ဆောင့်လိုးရင်း ခင်စမ်းရီ လည်တိုင်အား ဖိစုပ်ပစ်သည်။
" အ …… အင်း ……… အင်းဟင်း ……… ကျွတ် … "
လည်တိုင်ပျော့လေး စုပ်ကာ မနားတမ်း ဆောင့်လိုးလိုက်၏။
" ဘွတ် … အ ……… ဗြစ် ……… ဟင့် …… ဇွိ …… ဖွပ် ……… ဗွပ် ………အ … ရှီးးးး …… အင်းဟင်း … "
၁၅မိနစ်ခန့်အကြာ လီးဒဏ် ခံနိုင်လာသည်နှင့် ခင်စမ်းရီ တယောက် မသိမသာ ခါးလေးကော့ကာ ဆောင့်ချက်များ ခံယူနေသည်။ ရမ္မက်ညည်းသံလေး ဆက်တိုက် ထွက်ပေါ်လာပြီး အောက်မှမသိမသာ ပြန်ဆောင့်နေ၏။
" အင့် ……… အ ……… ဟင်း …… ကျွတ် ……….... အား …… ရှိး ............. အိုး ... ဘွပ် …… ဗွတ် ……… ဟင့် ……… ဗျစ် ……… အ အ အအ "
စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်လီးထွက်သံများ ဆူညံလာပြီး တဖြည်းဖြည်း နို့လေးများ ရမ္မက်ဇောဖြင့် မာထင်လာတော့သည်။ နို့သီးခေါင်းလေး စို့ပြီးလိုးရာ ခင်စမ်းရီ လက်လေးမှာ ဦးတင်ငွေခေါင်းအား ဖမ်းကိုင်ရင်း ရင်ဘတ်လေး ကော့ပေးနေ၏။ မြှောက်ကွေးထားသော ပေါင်တံ၂ဖက် ကားလိုက် စုလိုက်ဖြင့် ခြေချောင်းလေးများ ကုတ်ကွေးလာပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ကာ ပါးစပ်မှ အသံမျိုးစုံ ညည်းနေတော့သည်။
" အ ……… အား … အား ........... ဆောင့်ပေး … ဆောင့် ……… အ ……… ဟင့် … "
နာရီဝက် ကျော်ကျော်တွင် ဦးတင်ငွေ အံကြိတ်သံကြီး ပေါ်လာပြီး ခင်စမ်းရီ အဖုတ်လေးထဲ လရည်များ ပန်းထည့်လိုက်တော့၏။
……………………………………
( အခန်း ၈ )
*********
ညနေပိုင်း ဦးတင်ငွေ တယောက် ပုံမှန်အတိုင်း တည်ငြိမ်နေသည်။
" ဟော … မကြည်ခင် ပြန်လာပြီ "
အိမ်ပေါက်ဝမှ စိုးမြင့်နှင့်အတူ ဝင်လာသော မယားဖြစ်သူ ပြုံးပြနှုတ်ဆက်သည်။ မိခင်ဖြစ်သူနှင့် လင်တော်မောင် အသံကြားမှ ခင်စမ်းရီ အိမ်အပေါ်ထပ်မှ အောက်ဆင်းလာ၏။ ဦးတင်ငွေ အာရွှင်နေသော်လည်း ခင်စမ်းရီမှာ လင်နှင့်မအေရှေ့ စိတ်မလုံမလဲ ဖြစ်ကာ ခေါင်းငုံထားမိသည်။ ညပိုင်း ညစာအတူစားရင်း ခင်စမ်းရီမှာ ပထွေးဖြစ်သူအား အလိုးခံမိသည့်ပုံရိပ်များ မြင်ယောင်ရင်း ငေးငိုင်နေ၏။
" ဟဲ့ … စမ်းရီ သမီး … ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ "
ထမင်းစားရင်း မိခင်ဖြစ်သူ အသံကြောင့် ငိုင်နေရာမှ သတိပြန်ကပ်လာသည်။
" ဟင် … ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး … အမေရဲ့ "
" အဲ့တာဆို စားလေ … စားပြီး စောစောအိပ်ကြ … အမေလည်း … မနက် ဆေးရုံစောစော သွားမှာ "
အားလုံးစားသောက် ပြီးသည်နှင့် ခင်စမ်းရီ ပန်းကန်ခွက်ရောက်များ ဆေးကြောသိမ်းဆည်းပြီးမှ အိမ်ပေါ်တက်ခဲ့လိုက်သည်။
/////////////////////////////
" အ …… ဖြည်းဖြည်းပဲ လုပ်ပါဆို … တအားပဲ … "
မှေးကနဲ့အိပ်ပျော်သွားရာ ဘေးခန်းမှ မိခင်နှင့် ပထွေးဖြစ်သူ ဦးတင်ငွေတို့၏ စကားသံများကြောင့် တရေးနိုးလာခဲ့သည်။
" ဆေးရုံရောက်ရင် … လုပ်လို့ရမှာ မဟုတ်ဖူး မကြည်ခင်ရဲ့ … စမ်းရီတို့ လင်မယားလဲ … အိပ်လောက်ပါပြီ … "
" အင်းပါ … တအားမကြမ်းနဲ့ဦး "
စကားသံများ နားစွင့်နေရင်း ဘေးနား တခူးခူး အိပ်ပျော်နေသော လင်ဖြစ်သူအား လှည့်ကြည့်မိ၏။အိမ်ထောင် သက်တမ်းတလျှောက် ကာမသုခလေးမှာ အမြဲတမ်း တို့လို့တန်းလန်း ဖြစ်ခဲ့ရ၏။
" အ … အားးးး …… အဆုံးထိ ဝင်ပြီလား ဟင် "
မချိမဆန့် အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းနှင့် မိခင်ဖြစ်သူ စကားသံလေးကြောင့် ထထိုင်လိုက်၏။
" ဟင့် … အ …… နာတယ် … အရမ်း မလုပ်ပါနဲ့ "
အသံလေးမှာ အမှန်တကယ် မချိမဆန့် ခံစားနေရသော အသံမှန်း သိသာနေသည်။ ခင်စမ်းရီ မြင်ချင်စိတ် ပြင်းပြကာ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းပြီး ကာထားသော ထရံကြားလေးထဲမှ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ဟိုးအရင် ဖခင်ဖြစ်သူ သက်ရှိထင်ရှားရှိစဉ် ပုတီးလေးကိုင်ကာ ဘုရားစာ တရားစာ တခုမဟုတ်တခု ရွတ်နေတတ်သော မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ ကုတင်ပေါ် ထမိန်မရှိတော့။ အင်္ကျီကြယ်သီးများ ပြုတ်နေကာ နို့အုံတစ်ဖက် ပေါ်နေ၏။ ဦးတင်ငွေမှာ နို့အုံတဖက်အား ကုန်းစို့ရင်း ပုဆိုးလှန်ကာ ဒူးထောက်လိုးနေသည်။
" ခဏလေးပါ … မကြည်ခင် ရယ် … "
" အဖုတ်ပဲ … လုပ်ပါတော် … ဖင်ပေါက်က တစ်စို့ကြီး ဖြစ်နေတာ … "
ချော့ပြောနေသော်လည်း ဦးတင်ငွေမှာ နို့စို့မပြတ် ဖင်ကြီးကြွကာ ဆောင့်လိုးနေ၏။
" ဘွပ် …… ဗျစ် …… အင့် …… ဇွိ …… ဘွပ် ဗွပ် …… အင့် …… ကျွိ …… ဘွတ် … ဘွတ် … ကျွိ … ကျွိ …… "
ဒေါ်ကြည်ခင် မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့လာပြီး ကုတင်တိုင်များ ခါရမ်းလာကာ တကျွိကျွိ တအိအိ မြည်လာတော့၏။
" တော် … တော်ပါတော့ … ဆို … သေချင်တာပဲ.. "
အသံမှာ နာကျင်ပြီး အလိုမကျသည့် အသံမျိူးတော့ မဟုတ် ရမ္မက်သံလေး ရောထွေးနေသည်။
" ဟင့် …… အ …… အင့် … အိ …… တော် … တော်တော့ … ပြီး … ပြီး …… အားးး ……အီး … "
မချိမဆန့် အော်သံလေးနှင့် ဒေါ်ကြည်ခင် တယောက် အိပ်ယာခင်းအား လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်လိုက်၏။
" ကောင်းလိုက်တာ … မကြည်ခင် ရယ် … ဟူးးးး … "
တဆက်ထဲလိုလို ကြိတ်လိုးနေသော ဦးတင်ငွေ၏ အားရကျေနပ်သံလေး ပေါ်လာတော့သည်။၂ယောက်သား တဖြည်းဖြည်း ငြိမ်သက်သွားမှ ခင်စမ်းရီ အကြည့်ခွာကာ ကုတင်ပေါ် ပြန်တက်လာ၏။ လင်တော်မောင် အိပ်ပျော်နေသဖြင့် ကာမဒုက္ခလေး ခံစားရင်း အိပ်ယာလေးထဲ လက်ဖြင့်သာ အာသာ ဖြေလိုက်ရသည်။
//////////////////////////////
နေရောင်ခြည် နုနုလေးအောက် နံနက်ခင်းအစ ကျေးငှက်သံလေးများ သာယာဖွယ် ကြားနေရသည်။
" အမေရေ … သမီးတို့ … ရောက်ပြီ "
မိသားစု၎ယောက် မနက်စာ စားပြီး အိမ်အပေါ်ထပ် အထုတ်ပိုးများ ပြင်နေချိန် အောက်ထပ်မှ တင်မေသန်း အသံကြားလိုက်ရ၏။
" အေးအေး … အငယ်မ … ဝင်းကိုရော ပါလား "
အောက်ထပ်မှ အသံပေးနေသော သမီးအငယ်မအား ဒေါ်ကြည်ခင်တယောက် ပြန်မေးလိုက်သည်။
" ဟုတ် … အမေ … ကျနော် ပါပါတယ် "
ဝင်းကိုလည်း ယေက္ခမဖြစ်သူ ဒေါ်ကြည်ခင်အား ပြန်ဖြေနေသည်။
" အေးအေး … ခဏထိုင်ကြဦး … စိုးမြင့်က … စမ်းရီကို အမေတို့ရွာ လိုက်ပို့နေတာ … ပြန်လာတော့မှာပါ "
ခင်စမ်းရီမှာ မနက်ပိုင်း စားသောက်ပြီး မိခင်ဖြစ်သူဆိုင်အား ဈေးကူရောင်းရန် ထွက်ခွာတော့၏။ စိုးမြင့်မှာ မယားဖြစ်သူအား လှည်းဖြင့် လိုက်ပို့ရာ ၁နာရီခန့်အကြာ အိမ်ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။ စိုးမြင့်ရောက်ပြီး ခဏအကြာ ဒေါ်ကြည်ခင်တို့ လင်မယား အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းလာကြရာ ဝင်းကိုနှင့် စိုးမြင့်မှာ အထုတ်ပိုးများ လှည်းပေါ်တင်နေကြ၏။
" ကဲ … အေမတို့ သြာျးကစို့ "
" ဟုတ်အမေ … "
" အမေတို့လည်း … ဆိုင်ပိတ်တာ ၂ရက်ရှိပြီ … ညည်းအမ စမ်းရီကို … မနက်အစောကြီး … လွတ်လိုက်ရတာ "
လှည်းပေါ်ထိုင်ပြီးသည်နှင့် ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ တင်မေသန်းအား ပြောပြနေသည်။ စကား တပြောပြောနှင့် ရွာထိပ်ကျောက်လမ်းနား ရောက်လာရာ စိုးမြင့် လှည်းရပ်လိုက်တော့၏။ မြို့ပေါ်သွားသော လိုင်းကား ရောက်လာသည်နှင့် အထုတ်ပိုးများ ကားပေါ်တင်ပေးပြီးမှ ရွာသို့ပြန်လာခဲ့သည်။
//////////////////////////////
" လူနာရှင် … ရှိလား "
" ရှိပါတယ် ကွယ်"
" ရော့ … ဦးလေး … ဒီလိပ်စာ အတိုင်းသွား … "
ဆေးရုံရောက် ကတည်းက ဦးတင်ငွေ တယောက် ဆေးရုံမှ စစ်ခိုင်းသမျှ ဆီးအဖြေ သွေးအဖြေ အထူးကု ဆေးခန်းများသို့ သွားစစ်နေရသည်။ ဒေါ်ကြည်ခင် မျက်လုံးခွဲကာနီး ဆီးချိုတက်လာသဖြင့် ခွဲမည့်ရက် ရွေ့လိုက်ရတော့သည်။ အပြင် ဓါတ်ခွဲခန်း များတွင်လည်း စာရွက်ပေါ် ရေးပေးလိုက်သည့် ဆရာဝန်၏ နာမည်အား အရင် လိုက်မေးရပြန်သည်။ ဆေးရုံက တာဝန်ကျ ဆရာဝန်တွေနှင့် အပြင် ဓါတ်ခွဲခန်းက အချိတ်အဆက်တွေ ရှိနေကြောင်း သိလိုက်၏။ မယားဖြစ်သူ မျက်လုံးကြောင့်သာ လိုအပ်လား မလိုအပ်လား မသိရသော ဆီးအဖြေ သွေးအဖြေများ ခဏတိုင်းစစ်နေရ၏။ ပထမတကြိမ် စစ်ရာ ၃သောင်းလောက်ကုန်ကာ နောက်တကြိမ် ထပ်စစ်ခိုင်းပြန်သည်။ အကျိုးကြောင်း မေးကြည့်သော်လည်း ဆီးချိုမကျလျင် မျက်လုံးအား ခွဲမပေးနိုင်ကြောင်းသာ ရှင်းပြနေ၏။
ဗဟုသုတနည်းတာလား ဥဏ်တိမ်တာလားမသိ ဆီးအဖြေ သွေးအဖြေ စစ်ပေးနိုင်သောစက်များ ဆေးရုံကြီးတွင် မရှိသည်မှာ ဦးတင်ငွေ တွေးမရခဲ့။ မရှိဆင်းရဲသား အောက်ခြေလူတန်းစားများ အဖို့ ငွေကြေးဒုက္ခ ရောက်နေရသော ဆေးရုံပေါ်မှ အဖြစ်ပျက်များ မြင်တွေ့နေရသည်။ ဦးတင်ငွေတို့ နေထိုင်ရာ တောကြုံအုံကြား မဟုတ်ပဲ မြို့ကြီးပြကြီး ဆေးရုံကြီးတွင် ဓါတ်ခွဲခန်းသုံးစက်များ မတွေ့ရပေ။ လူနာအတော်များများ အပြင်အထူးကု ဆေးခန်းများတွင် သွားစစ်နေရ၏။ တီဗွီအစီစဉ်များ စာစောင်များတွင် ငွေကြေးပြည့်စုံသော အလှူရှင်များ ခဏတိုင်း လှူနေသည်ကို မကြာခဏ တွေ့မြင်နေသည်။ အမှန်တကယ် လိုအပ်သည့် နေရာများတွင် ကျန်းမာရေးဝန်ကြီးဌာနမှ ဘာအကြောင်းကြောင့် အကောင်အထည် မဖော်နိုင်မှန်း တွေးမရခဲ့။
တခါတရံ အလှူရှင်များရှိလျက် သောက်ဆေး ထိုးဆေးများ လူနာများမှ အပြင်က ဝယ်ပေးရသေးသည်။ ဦးတင်ငွေ သွေးအဖြေ စောင့်ရင်း ဘာရယ်မဟုတ် တွေးမိတွေးရာ တွေးနေမိ၏။ မရှိဆင်းရဲသား လူနာများအတွက် ငွေကုန်ကြေးကျ သက်သာစေရန် တာဝန်ရှိ ဌာနဆိုင်ရာ အဖွဲ့များမှ ထိုက်သင့်သလောက် ငွေကောက်ခံပြီး စစ်းဆေးပေးစေချင်မိ၏။ လက်တွေ့တွင် လူနာမပြောနှင့် လူနာစောင့်တောင် သေချင်စိတ် ပေါက်သွားနိုင်သည်။ လူနာရှင်များ အပူရုပ် ဟန်လုပ်ကာ ၁ပတ်ထဲနှင့် သုံးလေးသိန်းလောက် ဘာမသိညာမသိ ကုန်ကျနေရ၏။
ရောဂါကျွမ်းပြီး လူနာ အသက် ထွက်ကာနီးထိ စစ်လိုက်ရတဲ့ဆီး စစ်လိုက်ရတဲ့သွေး လူနာ အသက်ငင်နေချိန်ထိ တာဝန်ကျဆရာဝန်များမှ အသည်းအသန် ဆီးအဖြေ သွေးအဖြေကို ဇွတ်ယူခိုင်း တတ်သေးသည်။ နောက်ဆုံးချိန်မို့ မျော်လင့်ချက်လေးနှင့် ယူလာသော ဆီးအဖြေ သွေးအဖြေ စာရွက်များအား ဝတ်ကျေတန်းကျေ ဖတ်ကြည့်ကာ လူနာကုတင် ခြေရင်းဘက် ပစ်ချထားပြီး ထပ်မကြည့်ကြတော့။ သေကာနီး လူနာ၏ ဓတ်ခွဲခန်းအဖြေများ မရွေးလျင် စစ်းဆေးထားသော ဓါတ်ခွဲခန်း ကုန်ကျစရိတ် ဆုံးရှုံးမှာ စိုးရိမ်သည်လားမသိ ဝေခွဲရခက်နေမိသည်။
ကာယကံရှင်မှာလည်း လူနာဆုံးပါးသွားလျင် ပူဆွေးဝမ်းနည်းပြီး ဓါတ်ခွဲခန်းအဖြေအား သတိမရတော့။ အောက်ခြေ ဖြစ်ပျက်နေသော အဖြစ်အပျက်များ ကျန်းမာရေးဝန်ကြီးနှင့် သက်ဆိုင်ရာ လူကြီးများ မြင်စေချင်မိသည်။ ကျန်းမာရေး မကောင်းသဖြင့် ဝင်ငွေမရှာနိုင်ချိန် လူအတော်များများ အသက်အား ကံပေါ်သာ ပုံချထားရ၏။
" ဒေါ်ကြည်ခင် … ရှိလား … ဒေါ်ကြည်ခင် … "
သွေးစစ်အဖြေ ထိုင်စောင့်နေစဉ် ဆေးခန်း ကောင်တာမှ အော်သံကြောင့် ဦးတင်ငွေ ထရပ်လိုက်သည်။
" ဟုတ် … ရှိပါတယ် "
" သွေးအဖြေ ဆီးအဖြေ … လာယူပါရှင် "
ကျသင့်ငွေရှင်းပြီး အထူးကုဆေးခန်းမှ ဆေးရုံကြီးသို့ ပြန်လာခဲ့ရသည်။
////////////////////////////
" ဟော … ဦးလေး ပြန်လာပြီ အမေ "
ဦးတင်ငွေ လူနာဆောင်ထဲ ဝင်လိုက်သည်နှင့် ကုတင်ဘေး ခုန်ရှည်ပေါ် ထိုင်နေသော တင်မေသန်းမှာ ဒေါ်ကြည်ခင်အား လှမ်းပြောနေ၏။
" ကိုတင်ငွေ … ကျမမျက်လုံးက ဘာတဲ့တုန်း "
" ငါလည်း … မသိပါဘူး မကြည်ခင်ရယ် … ဆရာဝန် ပြောတဲ့အတိုင်း … လုပ်နေရတာ "
ဆေးအဖြေယူပြီး ပြန်လာသော ဦးတင်ငွေအား ဒေါ်ကြည်ခင် လူနာကုတင်ပေါ် လှဲနေရာမှ လှမ်းမေးနေသည်။
" ဟူးးးး … အဲတာ ဆိုလည်း … အထူးကု ဆေးခန်း ပြောင်းရအောင် … အမေ … သမီးတို့ ညက အပြင်အိပ်ရတာ … ခြင်တအား ကိုက်တယ် "
မိခင်နှင့် ပထွေးဖြစ်သူ စကားပြောနေချိန် တင်မေသန်း မျက်နှာလေးရှုံ့ကာ ဝင်ပြောလိုက်၏။ လူနာဆောင်များမှာ လူနာစောင့် တယောက်ထက် ပိုမစောင့်ရသဖြင့် ရောက်သည့်ညတွင် တင်မေသန်းတို့ လင်မယား အပြင်ထွက်ကာ ဆေးရုံဝင်းအတွင်း အဆင်ပြေသည့် နေရာတွင် အိပ်လိုက်ရ၏။
" အေးပါ … သမီးရယ် … အမေလည်း ဒီအဆောင် … မနေချင်ပါဘူး … ဘေးက လူနာတွေ အော်ကြဟစ်ကြနဲ့ … ကောင်းကောင်း မအိပ်ရပါဘူး "
ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ လင်တော်မောင်နှင့် စကားပြောရင်း သမီးဖြစ်သူဖက် အကြည့်ရွေ့ကာ လှမ်းပြောလိုက်၏။
" ဒါနဲ့ … ဝင်းကိုရော "
ဒေါ်ကြည်ခင်၏ စကားအဆုံး ဦးတင်ငွေမှာ တင်မေးသန်းအား လှမ်းမေးလိုက်ပြန်သည်။
" ရှိတယ် ဦးလေး … ရေသန့်ဗူး သွားဝယ်နေတာ "
ဆေးရုံပေါ်တွင် ညနေပိုင်းထိ မထူးခြားသဖြင့် မိသားစု၎ယောက် တိုင်ပင်ကာ အထူးကုဆေးခန်းသို့ ပြောင်းတက်လိုက်တော့သည်။
////////////////////////////////
အထူးကု ဆေးခန်းရောက်သည်နှင့် အခန်းငှားရာ လူနာခန်းမှာ ပေ၂၀ပတ်လည် အကျယ်ရှိပြီး ကုတင်၂လုံး ခုန်ရှည်၁လုံး အသုံးဆောင်ပစ္စည်းများ ထားရန် စားပွဲခုံတလုံးနှင့် ရေချိုးခန်း ပါရှိ၏။ ကုတင်၂လုံး အလယ်တွင် လိုက်ကာစအထူ ခြားထားပြီး ဘေးနံရံတွင် ဖလက်တီဗွီတလုံး တပ်ဆင်ပေးထားသည်။ နေ့လည်ပိုင်း ဒေါ်ကြည်ခင် ဓတ်မှန်ရိုက်ကာ ဓတ်မှန်ရိုက်ပြီးသည်နှင့် တင်မေသန်းမှာ မိခင်ဖြစ်သူအား ဆီးချိုကျဆေး တိုက်လိုက်၏။ ဒေါ်ကြည်ခင် အိပ်ပျော်သွားသည်နှင့် ခြေရင်းဘက် ကုတင်ပေါ် မှေးလိုက်တော့သည်။
" တင်မေသန်း … သမီး "
ဆေးရုံကြီးတွင် အိပ်ရေးပျက်ခဲ့ရသဖြင့် မှေးရင်း အိပ်ပျော်သွားစဉ် နာမည်ခေါ်သံကြားရသဖြင့် ဆက်ကနဲ့ လှန့်နိုးလာသည်။
" ရှင် … ဦးလေး … "
ကုတင်ပေါ် အိပ်နေရာမှ ထထိုင်ရာ ချည်သားအင်္ကျီ ကြယ်သီးလေး ပြုတ်ကာ ဘော်လီအောက်မှ နို့အုံအပေါ်ခြမ်းလေး ပေါ်နေသည်ကို သတိမပြုမိပေ။ ဦးတင်ငွေ စူးစိုက်ကြည့်ကာ ကိုယ်လုံးလေးအား လှမ်းဖက်လိုက်၏။
" ဟင် … ဘာ …… ဘာလုပ်မလုပ်လဲ … "
ဦးတင်ငွေမှာ ဘာစကားမှမပြောပဲ ရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေသော တင်မေသန်း ပါးပြင်လေး နမ်းကာ နို့အုံလေး ဆက်ကနဲ့ညှစ်လိုက်သည်။
" အိုရ် … "
တင်မေသန်း ကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်ကာ ဦးတင်ငွေ ရင်ခွင်ထဲမှ ကြိတ်ရုန်းထွက်လိုက်၏။ ဒုတိယအကြိမ် ဦးတင်ငွေ ထပ်ဖက်ပြန်သည်။ ဒီတကြိမ် တင်မေသန်း ကိုယ်လုံးအား ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲကာ ခပ်တင်းတင်း ဖက်ရင်း အဖုတ်အား ထမိန်အပြင်မှ ဆုပ်ညှစ်လိုက်သည်။
" အ … ကျွတ် "
စောက်ဖုတ်လေး ညှစ်ခံရသဖြင့် နာလည်းနာ ရှက်လည်းရှက် ခံရခက်နေသည်။
" ဝင်းကို မရှိပါဘူး … ဆေးဝယ် လွတ်လိုက်တယ် … ပိုက်ဆံ ပိုပေးလိုက်တော့ … အရက်ဝင်သောက်ဦးမှာ … အတော်နဲ့ မလာတော့ပါဘူး "
" အမ် … ဟို ဟို … အမေ … "
" နင့်အမေလည်း … အိပ်ပျော်နေတာပါ … "
တင်မေသန်းမှာ မိခင်ဖြစ်သူနှင့် လက်ထပ်ပြီးကာစ ပထွေးအား ကြည့်မရခဲ့ပေ။ သို့သော် သူမ အိမ်ထောင်ပြုပြီး နောက်ပိုင်း ဖဲရိုက်ရင်း အကြွေးတင်ကာ ဒုက္ခရောက်နေရ၏။ လင်ဖြစ်သူ ဝင်းကိုမှာလည်း အိပ်စလိုးပင်။ အိပ်လိုက် စားလိုက် သောက်လိုက် လိုးလိုက်မို့ ဘာမှအားမကိုးရ။ မိခင်ဖြစ်သူ မသိအောင် ဦးတင်ငွေမှာ ငွေကြေး ထောက်ပံ့ ပေးခဲ့သည်။ တင်မေသန်း ဝင်းကိုနှင့် မယူခင် တက္ကသိုလ်တက်ရင်း ချစ်သူထားခဲ့ဖူးသည်။ အိမ်ထောင်ကျပြီး ၂လခန့်အကြာ ချစ်သူမှာ ရွာကအိမ်သို့ ရောက်ရှိလာပြီး မူးမူးနှင့် တက်လိုးသွား၏။ ထိုအဖြစ်ပျက်များအား ဦးတင်ငွေ အစဆုံးမြင်ခဲ့ရာ ၁၀ရက်ခန့်အကြာ တင်မေသန်းအား အကြပ်ကိုင် လိုးတော့သည်။
မိခင်နှင့် လင်တော်မောင် မသိအောင် အလိုးခံမိရင်း တဖြည်းဖြည်း ဦးတင်ငွေ၏ အထိအတွေ့အောက် သာယာနေမိသည်။ ဝင်းကိုမှာ သူမဆီမှ လိုသလောက် ပိုက်ဆံတောင်းပြီး ဖဲလည်ရိုက်နေရာ တင်မေသန်းအဖို့ ကာမသုခလေး ဇတ်တငမ့်ငမ့် ဖြစ်နေရ၏။ ညပိုင်းလင်ဖြစ်သူ ဝင်းကို ဖဲရိုက်ထွက်သည်နှင့် ပထွေးဖြစ်သူအား မျှော်တတ်လာသည်။ ဦးတင်ငွေမှာ စီးပွား အရှာကောင်းသလို ကာမပညာ ပြည့်စုံလှ၏။ တင်မေသန်းအား ဖင်ရောအဖုတ်ရော ရအောင်လိုးကာ လီးစုပ်တတ်အောင်ပါ သင်ပေးလိုက်သည်။ နောက်ပိုင်း တင်မေသန်း အိမ်ပြောင်းပြီး ဖခင်အရင်း၏ ခြံဝိုင်းထဲ အမဖြစ်သူ ခင်စမ်းရီတို့ လင်မယားနှင့်အတူ အိမ်တလုံး ဆောက်နေသည်အထိ ငွေလိုတိုင်း မိခင်ဖြစ်သူအိမ်အား ပြန်ကာ ပထွေးဖြစ်သူထံ တောင်းရင်း အလိုးခံလေ့ရှိသည်။
ခုလည်း လူနာခန်းထဲရှိ ခါးတစ်ဝက်လောက် မြင့်သော ကုတင်ပေါ် ပက်လက်အနေထားနှင့် ခြေနှစ်ဘက် တွဲလောင်းချရင်း ပေါင်တံ၂ဖက်ဖြဲပေးလိုက်သည်။
" မြန်မြန် လုပ်နော် … ဦးလေး "
" အေးပါ "
ဦးတင်ငွေမှာ တင်မေသန်း ပေါင်ကြားထဲ မတ်တပ်ရပ် နေရာယူပြီး ထမိန်အောက်နားစ လှန်ကာ အဖုတ်ထဲ လီးတဆုံး ဖိသွင်းလိုက်သည်။
" အ … အမေ့ … "
အဖုတ်ထဲ တင်းကြပ်စွာ တိုးဝင်လာသော လီးကြီးကြောင့် တင်မေသန်း ကြိတ်အော်မိ၏။ ထိုချိန် ဦးတင်ငွေမှာ အင်္ကျီကြယ်သီးများ ဆွဲဖြုတ်ကာ တဆက်ထဲ ဘော်လီအား နိုပေါ်လာအောင် ဆွဲချရင်း ကိုယ်လုံးမှောက်ပြီး နို့သီးခေါင်း တဖက်အား သွားဖြင့်ဖိကိုက်ပစ်၏။
" အ … ကျွတ် ကျွတ် … မကိုက်နဲ့ … "
တင်မေသန်း နို့သီးခေါင်း နီညိုလေးပေါ် သွားရာလေး ထင်းလာရသည်။ ဦးတင်ငွေမှာ ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ခြေရင်းဘက် ကုတင်ပေါ်တွင် တင်မေသန်းအား အိမ်မှာလိုပင် နှိပ်စက်ပြီး လိုးချင်နေ၏။
" အော်ရင် နင့်အမေ … နိုးလာလိမ့်မယ် နော် "
ပြောလဲပြော အဖုတ်ထဲ တဆုံးထည့်ထားသော လီးတံအား ဖြည်းဖြည်းချင်း ထုတ်ကာ တချက်ချင်း ဖိလိုးလိုက်သည်။ တင်မေသန်း မအော်တော့ နာကျင်သွားသော နို့အုံအား လက်ဝါးဖြင့်အုပ်ကာ လီးဒဏ်အား ကြိတ်ခံနေ၏။ ဦးတင်ငွေမှာ တင်မေသန်း ငြိမ်သွားပြီး အဖုတ်လေး အရည်စိမ့်လာချိန် ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုးပစ်သည်။ ၁၅မိနစ်ကျော်ကျော်တွင် တင်မေသန်း လီးအရသာ တွေ့ကာ မိခင်ဖြစ်သူ ကုတင်ဘက် တချက်ကြည့်ရင်း အဖုတ်လေး မသိမသာ ကော့ပေးနေ၏။
" ကျွတ် … နဲနဲ ဆောင့်ပါ့လား "
ဖင်ကြီးကော့ကာ အားမလိုအားမရ ပြောနေစဉ် ဦးတင်ငွေမှာ လီးတံအား ပြန်ထုတ်ရင်း အရည်ရွှဲနေသော အဖုတ်ကြားထဲ အစိလေးအား ဆွဲစုပ်ပစ်၏။
" ဟာ … ဒါ အိမ်မဟုတ်ဖူး … ဦးလေးရဲ့ … မနှိပ်စက်ပါနဲ့ … ဟင့် "
ဦးတင်ငွေ ဘာမှမပြောပဲ အစိလေး ဖိစုပ်ရင်း နို့တွေ ချေပေးလိုက်သည်။
" ရှီးးးး …… အ …… အင်းဟင်း … "
တင်မေသန်း တယောက် မိခင်များ နိုးလာမလား လင်တော်မောင်များ ပြန်ရောက်လာမလား တွေးရင်း အစိလေး အစုပ်ခံကာ စိတ်လှုပ်ရှားနေရ၏။ ဦးတင်ငွေမှာ အဖုတ်လေး အားရအောင် ယက်ပြီးမှ ခါးပြန်ဆန့်ကာ လီးအားပြန်သွင်းရင်း မတ်တပ်ရပ် လိုးလိုက်ပြန်သည်။
" ဟင့် ……… အား …… အ … ကောင်းလိုက်တာ … "
ခဏအကြာ တင်မေသန်း ကိုယ်ပေါ် ခါးညွတ်မှောက်ချရင်း နို့သီးခေါင်းလေးများ စို့ပေးလိုက် နို့အုံအား ဆုပ်နယ်လိုက်နှင့် မနားတမ်းလိုးရာ တင်မေသန်း ခံစားမှု့မျိုးစုံဖြင့် အဖုတ်လေး အီစမ့်လာရသည်။
" အ …… လိုး ……… အင့် …… အ ဟ … "
ဒေါ်ကြည်ခင် အိပ်ပျော်နေသည်မို့ အသံမထွက်အောင် အောက်နူတ်ခမ်း ဖိကိုက်ထားရင်း မထိန်းနိုင်တော့။ အသံနိမ့်ကာ ခပ်တိုးတိုး ကြိတ်ညည်းလိုက်ရ၏။
" ဦးလေး … အထဲ မပြီးနဲ့နော် … "
" အင်းပါ … သိပါတယ် "
တင်မေသန်းမှာ ဦးတင်ငွေအား အကြိမ်ကြိမ် အလိုးခံခဲ့သော်လည်း အဖုတ်ထဲ မပြီးခိုင်းပေ။ ၁၀မိနစ်ခန့် ထပ်လိုးပြီး ဦးတင်ငွေမှာ ကုတင်ပေါ်တက်ကာ တင်မေသန်းနှင့် ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဘေးတိုက် လှဲအိပ်လိုက်၏။
" ရှီးးးး … အင်းဟင်း … "
မျက်နှာချင်းဆိုင် ဘေးတိုက်အနေထားဖြင့် မျက်နှာရှေ့ ရောက်နေသော လီးတံအား လက်တဖက်ဖြင့် ဆွဲယူကာ စုပ်ပေးလိုက်သည်။ ဒစ်ထိပ် အပေါက်လေးထဲ လျှာဖျားလေးနှင့် ထိုးဆွပေးရာ ဦးတင်ငွေမှာ တင်မေသန်း အစိလေး ဖိကိုက်ပေး၏။
" ပြွတ်စ် … ဟင့် … အ "
" ရှီးးးး … ပလပ်ပလပ် … ပြိ … "
နှစ်ယောက်သား တယောက်ဟာ တယောက် ယက်ရင်း စုပ်ရင်း အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားကြတော့သည်။
/////////////////////////////////
( အခန်း ၉ )
*********
" ခဏနားပြီး … ထပ်လိုးကြဦးဆို့ … "
၂ယောက်သား ငြိမ်နေရာမှ ဦးတင်ငွေမှာ တင်မေသန်း နားနားလေး ကပ်ပြောလိုက်၏။
" အင်းပါ … ပြီးမှ လိုးပေါ့ … ခု ခဏ ဖယ်ဦး … သန့်ရှင်းရေး လုပ်ရအောင် "
" ရွှတ် … "
စကားအဆုံး တင်မေသန်း ကိုယ်ပေါ် မှောက်နေရာမှ ပါးလေးနမ်းကာ ဘေးနား လိမ့်ဆင်းလိုက်သည်။
" ဗွိ … ပလွပ် "
အဖုတ်လေးထဲမှ ဦးတင်ငွေ လီးတံကြီး ပလွပ်ကနဲ့ ကျွတ်ထွက်လာ၏။
" ထလေ … ရေချိုးခန်းထဲ သွားဆေးရအောင် "
တင်မေသန်းမှာ အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်မှိန်းရန် ဟန်ပြင်နေသော ဦးတင်ငွေ၏ လီးကြီးအား မျက်လုံးလေး ထောင့်ကပ် ကြည့်ရင်း ထထိုင်လိုက်၏။ ၂ယောက်သား ကုတင်ပေါ်မှ အသံမမြည်အောင် ဆင်းကာ အိမ်သာနှင့်ရေချိုးခန်း တွဲထားသော အခန်းထဲ သန့်စင် ဆေးကြောပြီးမှ ကုတင်နား ပြန်လာကာ အနား ယူလိုက်ကြသည်။ ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ ဆေးအရှိန်နှင့် အိပ်ပျော်နေဆဲပင်။ နာရီဝက်ခန့် နားပြီး ကျောပေးကာ ကွေးကွေးလေး မှေးနေသော တင်မေသန်း ဖင်ကြီးအား ကြည့်ရင်း ဦးတင်ငွေ လီးပြန် တောင်လာပြန်သည်။ ထမိန် အောက်နားစလေး ခါးပေါ်ဆွဲတင်ကာ ဖင်သားစိုင်အား ပွတ်သပ်ပေးလိုက်၏။
" ဟင် … ဦးလေး … ထပ်လုပ်ဦးမှာလား "
တချီအလိုးခံပြီး မှေးနေရင်း ဖင်ကြီးအား ဆုပ်နယ် ခံရသဖြင့် တင်မေသန်း လှည့်မကြည့်ပဲ မေးနေသည်။
" အင်း … နင့် အမေ … မနိုးသေးပါဘူး … တခါလောက် ထပ်လိုးရအောင် "
ပြောလည်းပြော တင်မေသန်း နောက်ကျောဘက် ကိုယ်တစောင်း လှဲကာ ဖင်ဝလေး ယက်ပေး လိုက်တော့၏။
" ရှီးးးး …… အ ……… ဟို … ဟို … ဒီထဲ … ဖင်တော့ မလိုးနဲ့နော် … သမီး မခံနိုင်ရင် … အသံတွေ ထွက်ကုန်မှာ "
ငွေလိုတိုင်း မိခင်မသိအောင် အိမ်လာယူချိန် အဖုတ်ရော ဖင်ကိုပါ ရက်ရက်စက်စက် လိုးတတ်သဖြင့် ပထွေးဖြစ်သူအား ကြောက်နေမိသည်။
" အင်းပါ … အဖုတ်ပဲ လိုးမှာပါ "
ဦးတင်ငွေမှာ ဖင်လိုးခံရမည်ကို စိုးရိမ်သံလေးနှင့် ပြောနေသော တင်မေသန်း ဖင်ပေါက်လေးအား လျှာဖျားလေး စုချွန်သွင်းကာ တေ့စုပ်ပေးပြန်၏။
" ပလွပ် …… ပြိ ပြိ … ပြွတ်စ် … အားဟား …… ရှီးးးးး …… ကောင်းလိုက်တာ … ဦးလေး ရယ် "
ပေါင်နှစ်လုံးကြား ညှပ်နေသော စောက်ဖုတ်လေး ဖေါင်းအစ် လာကာ အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်လာရ၏။ ၁၀မိနစ်ခန့် အယက်ခံရင်း တင်မေသန်း မခံနိုင်တော့ ဒုတိယအကြိမ် အလိုးခံချင် စိတ်များ ဖြစ်ပေါ် လာတော့သည်။
ခပ်ကွေးကွေး အနေထားမှ ပက်လက်လှန်လိုက်ရာ ပေါင်ခွဆုံမှ စောက်ဖုတ်မှာ ဖေါင်းကြွနေပြီး အလိုးခံရန် အဆင်သင့် ဖြစ်နေတော့သည်။ ဦးတင်ငွေ အချိန်မဆွဲတော့ မယားဖြစ်သူ ဒေါ်ကြည်ခင် နိုးမလာခင် ဒုတိယအချီ လိုးရန် ဆုံးဖြတ်ထား၏။ တင်မေသန်း ပေါင်ကြား ဒူးထောက် နေရာယူကာ ထောင်မတ်နေသော လီးတံအား ညာလက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ရင်း အဖုတ်ဝလေး ဖိထည့်လိုက်၏။
" အင့် … အင်း "
ရုတ်တရက် တင်မေသန်း ကိုယ်လုံးလေး တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားရသည်။
" ဇွိ …… ဗြစ် … အင့် …… ဘွတ် … ဗြစ် … ဗြစ် … "
အဖုတ်ဝ တေ့မိနေသော လီးအား ခါးအားဖြင့် ဖိသွင်းလိုက်ရာ တဗြစ်ဗြစ်နှင့် တိုးဝင်သွားတော့၏။
" ဟင့် …… အ ……… ရှီးးးးး ……… အင်းဟင်း ဟင်း "
တင်မေသန်း ရင်ဘတ်လေးကော့ကာ ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေထားလေးမှ ပေါင်တံ၂ဖက် မြှောက်ကွေးရင်း တဟင်းဟင်း ညည်းငြူလိုက်၏။
" ကျွတ် …… အားဟ…… "
မျက်ခုံးကြောလေး တွန့်ကာ စုပ်သပ်နေသော မျက်နှာလေးအား ကြည့်ရင်း ဦးတင်ငွေမှာ လီးအား အဆုံးထိ ဆက်မသွင်းသေးပဲ တဝက်လောက် အရောက်တွင် ခဏရပ်ပြီး အသာပြန်ထုတ်ရာ အဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားများ လီးနှင့်ကပ်ပါ လာတော့သည်။
" မသံမထွက်အောင် … ဖြည်းဖြည်းပဲ လိုးနော် … ဦးလေး … "
" အင်းပါ … "
စကားပြောရင်း ဒစ်ပေါ်သည်အထိ ဆွဲထုတ်ကာ လီတဝက်လောက် ပြန်ဖိသွင်းရင်း အချက်၂၀ခန့် ပုံမှန်လေး လိုးပေးလိုက်၏။
" ဇွိ …… ဗြိ …… ဘွတ် … ဗွိ … ဘွတ် ဘွတ် … "
တဇွိဇွိနှင့် အဖုတ်ထဲ အရည်ကြည်များ စိမ့်လာစဉ် ဦးတင်ငွေမှာ တင်မေသန်း၏ ချိုင်းအောက် လက်လျိုသွင်းကာ ပုခုံး၂ဖက်အား ခပ်တင်းတင်း ကိုင်၍ လီးတဆုံး ဆောင့်လိုးပစ်သည်။
" ဗျစ် …… ဗွပ် …… ဒုတ် …… အ ……… ဘွတ် …… အင့် …… အီးးးး …… ကျွတ်ကျွတ် …… အ … အား "
တင်မေသန်း မနေနိုင်တော့ မိခင်ဖြစ်သူ ကုတင်ဘက် စိတ်မလုံသလို ကြည့်ရင်း တကျွတ်ကျွတ်နှင့် ကြိတ်ညည်း နေရသည်။
" ဖြည်းဖြည်း … ဦးလေး … "
" အေးပါ … "
တင်မေသန်း မျက်နှာလေး စိုက်ကြည့်ရင်း ဦးတင်ငွေမှာ မနားတမ်း ထိန်းလိုးနေ၏။
" ဘွတ် … ဗြွတ် …… အ … အ …… အင်းဟင်း …… "
လိုးချက်များအောက် တင်မေသန်း မျက်လုံးများ စင်းကျလာကာ အသံမညည်းမိအောင် အောက်နှုတ်ခမ်းလေး ဖိကိုက် ထားလိုက်သည်။
" ဟင့် … တအားပဲ … အမေ နိုးသွားလိမ့်မယ် … "
" မနိုးပါဘူး သမီးရယ် … ဟင်း ဟင်း "
ဦးတင်ငွေ အသံနိမ့်ပြောရင်း တင်မေးသန်း နို့အုံအား ဆွဲညှစ်ပြန်သည်။ တဆက်ထဲ ခြေရင်းဘက် ခေါက်ထားသော စောင်အား ဆွဲယူကာ တင်မေသန်း ဖင်အောက် ခုပေးလိုက်၏။ တင်မေသန်း ခါးလေး ကော့တက်လာပြီး အဖုတ်လေး ပိုပြီး မို့အစ်လာတော့သည်။ ကာမစိတ်ကြောင့် ဖေါင်းကြွနေသော အဖုတ်လေးမှာ ဦးတင်ငွေ အတွက် လိုးပြီးရင်း လိုးချင်စဖွယ် ဖြစ်နေရ၏။
" ဗျစ် … ဘွပ် …… ဒုတ် …… အ …… ဘွတ် …… ဟင့် …… ဇွိ …… ဖွပ် ဘွတ် … အင့် … "
လီးကြီးဝင်လာတိုင်း တင်မေသန်းမှာ အဖုတ် အတွင်းသား များနှင့် ပြန်ညှစ်ပေးရင်း နာရီဝက် ကျော်ကျော်တွင် ၂ယောက်သား ဒုတိယအကြိမ် အထွဋ်အထိပ် ရောက်ရှိသွားကြ၏။
" ရှီးးးး …… ကောင်းလိုက်တာ … ဟင်း … "
" အင်းဟင်း "
မျက်နှာချင်းဆိုင် အထက်အောက် အနေထားဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ပူးကပ်ဖက်ရင်း မောဟိုက်စွာ ညည်းငြူနေကြသည်။
" ကောင်းတာဟာ … နင့် စောက်ဖုတ်လေးက "
" ဖြည်းဖြည်း လိုးပါဆို … တအားပဲ … ဦးလေး ရယ် "
တင်မေသန်း တယောက် ဦးတင်ငွေ ကျောပြင်အား ပွတ်သပ်ရင်း ပြန်ပြောနေ၏။ ခဏအကြာ လူချင်းခွာပြီး တင်မေသန်း မှေးနေရာ ဦးတင်ငွေမှာ ဒေါ်ကြည်ခင့် ကုတင်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ခုံရှည်ပေါ် ထိုင်နေတော့သည်။
///////////////////////////
ဝင်းကို ပြန်လာချိန် ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ခြေရင်းဘက် ကုတင်ပေါ် တင်မေသန်း အိပ်ပျော်နေသည်။ ဝယ်လာသော ဆေးကဒ်များ ဒေါ်ကြည်ခင့် ခေါင်းရင်းဘက် စားပွဲခုံပေါ်တင်ကာ မယားဖြစ်သူ အိပ်နေသော ကုတင်နား လျှောက်လာလိုက်၏။ တင်မေသန်းမှာ လူနာခန်း၏ အရှေ့ဘက် နံရံအား မျက်နှာမှုကာ ကျောပေး အိပ်နေသဖြင့် ဖင်ကြီး နောက်ကော့နေ၏။ ဦးတင်ငွေ၏ လိုးချက်များအောက် ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေရာ အင်္ကျီကြယ်သီးများ အကုန် မတပ်နိုင်တော့ အပေါ်နှပ်သီး ၂လုံးပွင့်ကာ နို့အုံများ ရုန်းထွက်နေသည်။ မယားဖြစ်သူ ဘေးနား ဝင်ထိုင်ရင်း တက်လိုးချင်သည့် စိတ်များ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်လာရ၏။ သို့သော် ဒေါ်ကြည်ခင့် ကုတင်၏ အနောက်ဖက် နံရံကပ်လျက် ခုံရှည်ပေါ် ဂျာနယ် ထိုင်ဖတ်နေသော ဦးတင်ငွေကြောင့် စိတ်ထိန်း ထားရသည်။ ဒေါ်ကြည်ခင် သတိပြန်ရလာပြီး ညပိုင်း စားသောက် ပြီးသည်နှင့် ဝင်းကိုတို့ လင်မယား အိပ်ယာဝင်ခဲ့သည်။
အပြုစုအယုယ ကောင်းပြီး ထိထိမိမိ လိုးနိုင်သော ဦးတင်ငွေကြောင့် တင်မေသန်း၏ ကာမစိတ်များ ငြိမ်နေသော်လည်း ဝင်းကိုမှာ မနေနိုင်တော့ပေ။ မီးထပိတ်ကာ ခြင်ထောင်ချရင်း ကြိတ်လိုးလေး လိုးနေရသည်။ ထိုချိန် ဦးတင်ငွေမှာလည်း ခုံရှည်ပေါ် လှဲရင်း နံရံကပ်တီဗွီအား ကြည့်နေရာမှ ထပိတ်လိုက်၏။ တဆက်ထဲ လူနာကုတင်ပေါ် မျက်လုံးအား ပတ်တီး စီးထားလျက် အိပ်ပျော်နေသာ ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ကုတင်နား တိုးကပ်လာသည်။ ချထားသော ခြင်ထောင်အား လှန်ကြည့်ရာ ပက်လက်အနေထားနှင့် ထမိန်အား ဖြစ်သလို ဝတ်အိပ်နေသော ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ထမိန် အောက်နားစမှာ ဒူးဆစ်အထက်နား ရောက်နေ၏။
ဘော်လီမပါသော ချည်သားအင်္ကျီလေးထဲ နိုအုံကြီး မို့မှောက်နေရာ နို့သီးခေါင်အရာလေး ထင်းနေပြန်သည်။ ထမိန် အောက်နားစအား ဗိုက်ပေါ်လှန်တင်ရာ ပေါင်တံတုတ်တုတ် ၂ဖက်ကြားထဲ ညှပ်နေသော အဖုတ်အား တွေ့လိုက်ရ၏။ ၂ရက်ခန့် မလိုးရသော မယားဖြစ်သူ စောက်ဖုတ်အား ကြည့်ရင်း ခြေရင်းဘက် ကုတင်အား အကဲ ခတ်လိုက်ပြန်သည်။ လိုက်ကာ ကန့်ထားသော ခြေရင်းဘက် အခန်းမှ ကုတင်သံ တကျွိကျွိလေး ကြားနေရသဖြင့် ဝင်းကိုတို့ လင်မယား လိုးနေသည်ကို ရိပ်မိလိုက်၏။ ဦးတင်ငွေ မီးမပိတ်တော့ ကုတင်ပေါ် တက်ကာ ခြင်ထောင် ပြန်ချလိုက်သည်။
" ဟင် … ကိုတင်ငွေလား "
ဒေါ်ကြည်ခင် နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေစဉ် လည်ပင်အား လျှာဖြင့် အယက် ခံလိုက်ရသဖြင့် လန့်နိုးလာသည်။
" အင်း "
ဦးတင်ငွေ ခပ်တိုးတိုး ပြန်ဖြေရင်း အပေါ်မှ မိုးခွကာ လည်တိုင်တလျှောက် လျှာဖြင့် ပတ်ယက်နေသည်။ လည်တိုင်အား ပြွတ်ကနဲ့ ဆွဲစုပ်လိုက် ပြန်လွတ်လိုက် ယက်လိုက်နှင့် ဒေါ်ကြည်ခင် ရင်ခုန်လာရသည်။ လင်ဖြစ်သူ၏ အပြုစု အယုယအား ခဏတိုင်း ကြုံဖူးသော်လည်း မျက်လုံးခွဲပြီး ပတ်တီး စည်းထားရာ ဘာမှမမြင်ရသဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားနေ၏။ စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ ဆက်ကနဲ့ ဦးတင်ငွေ ခေါင်အား ဆွဲကာ နှုတ်ခမ်းချင်း ခပ်ပြင်းပြင်း ဆွဲစုပ် လိုက်တော့သည်။
" ပြွတ်စ် … ပလပ် … အင့် … ပလွပ် … အငယ်မတို့ လင်မယား … အိပ်ပြီလားဟင် … ပြွတ် ပြွတ် "
ဦးတင်ငွေ နှုတ်ခမ်းအား နမ်းလိုက် စုပ်လိုက်နှင့် အမျိုးမျိုး တုံ့ပြန်ရင်း သမီးဖြစ်သူ လင်မယားအား သတိရကာ စိတ်မလုံသဖြင့် မေးနေ၏။
" အိပ်သွားပါပြီ … မကြည်ခင် ရဲ့ "
ဦးတင်ငွေမှာ တင်မေသန်းတို့ လင်မယား လိုးနေမှန်း သိသော်လည်း ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ကာမစိတ်အား အနှောက်ယှက် မဖြစ်အောင် လိမ်ပြောလိုက်သည်။
" မီးပိတ်ရဲလား ဟင် "
" ပိတ်ထားတာပေါ့ "
မီးလည်း ပိတ်မထားပေ။ ဒေါ်ကြည်ခင် ဘာမှ မမြင်ရသဖြင့် ဦးတင်ငွေ ပြောသမျှ ယုံကြည်ကာ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ကာမအရသာလေး ခံယူနေမိ၏။ အထိအတွေ့ကြောင့် အဖုတ်လေး ဖေါင်းကြွလာချိန် ဦးတင်ငွေ လိင်တံကြီးမှာလည်း ပုဆိုးထဲ ထောင်မတ် လာရသည်။ ထိုချိန် ဦးတင်ငွေမှာ အင်္ကျီ ကြယ်သီးများ ဖြုတ်ကာ အနည်းငယ် အိတွဲနေသော နို့အုံ၂ဖက်အား ဖိစို့ရင်း မိုးခွထားသော ကိုယ်လုံးအား အောက်လျှော ချလိုက်သည်။ တဆက်ထဲ ထမိန်အား ဗိုက်ပေါ် လှန်တင်ကာ အဖုတ်ဆီ မျက်နှာ အပ်လိုက်တော့၏။
" ပလပ် ပလပ် … ပလပ် … "
အဖုတ်အား စယက်သည်နှင့် ဒေါ်ကြည်ခင် ပေါင်နှစ်ချောင်း ဖြဲကာ ဦးတင်ငွေ ခေါင်းအား ခပ်တင်းတင်း ဆွဲဆုပ်ရင်း အဖုတ်နှင့် ကပ်ထား လိုက်သည်။
" အအ ……… အ …… ဟင့် …… အ … ရှီးးးးး …… "
အယက်ခံနေကြ ဖြစ်သော်လည်း မျက်လုံးအား ပတ်တီး စီးထားသဖြင့် ခံစားမူ့ တမျိုးဖြစ်ကာ ညည်းနေမိ၏။ တချက်တချက် ဖင်ကြီး အိပ်ယာခင်းနှင့် လွတ်ကာ ကြွတက်လာရင်း ပေါင်တံများ တုန်လာရသည်။ ပေါင်ကြားထဲ မနားတမ်း ယက်နေသော လင်ဖြစ်သူ၏ ဆံပင်များ ဆွဲဆုပ်ကာ တကျွတ်ကျွတ် စုပ်သပ်နေရ၏။ ထိုချိန် ဦးတင်ငွေမှာ လျှာကြမ်းကြီးဖြင့် အစိလေး ဖိယက်ရင်း လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် နို့နှစ်လုံးအား ညှစ်ပေးလိုက်ပြန်၏။
" ရှီးးးးးး …… အ … "
ဒေါ်ကြည်ခင် အံကြိတ်ညည်းရင်း စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ပျစ်ချွဲချွဲ အရည်များ ပွက်ကနဲ့ ထွက်ကျ လာတော့သည်။
" အင်း …… အင်းဟင်း … ရပြီ …… ရပြီ … တော်တော့ … "
ပြောလည်းပြော ထထိုင်လိုက်ရာ ဦးတင်ငွေမှာ ဒူးထောက် ပြန်ထိုင်ရင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖက်နမ်းလိုက်သည်။ တဆက်ထဲ ပုဆိုးအား ခါးပေါ် လှန်တင်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း ဖိစုပ်ရင်း လျှာလေး ပါးစပ်ထဲ သွင်းမွှေပေး၏။ ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ နူတ်ခမ်းချင်း အလိုက်သင့် ပြန်စုပ်ပေးရင် ဦးတင်ငွေ ပေါင်ကြားမှ လီးအား လက်တဖက်ဖြင့် စမ်းကြည့် လိုက်သည်။
" ကိုတင်ငွေ … ခဏ "
နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်ကာ ၅မိနစ်ခန့် ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း လက်ထဲ လီးတံကြီး မာထင်လာရာ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့။ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် လီးအား ကုန်းစုပ်တော့သည်။
" ဒါကြီးကို … ကျမ တအား သတိရတာပဲ "
" အင်း … သတိရရင် …… စုပ်လေ "
စကားအဆုံး ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ လီးစုပ်ချင်ဇောဖြင့် အငမ်းမရ ငုံ့စုပ်ရာ မျက်လုံးအား ပတ်တီးစီးထားသဖြင့် လီးထိပ်အား မငုံမိပဲ ဒစ်မှာ နှာဖူး ထောက်မိကာ ဦးတင်ငွေ ဒစ်ကြီး ကျင်သွားရ၏။
" အိ့ …… ဒီမှာ …… ဒီမှာ … မကြည်ခင် … "
လီးငတ်နေသော မယားဖြစ်သူ၏ ပါးစပ်ပေါက်ထဲ လီးထိပ်အား ခပ်မြန်မြန် တေ့ပေးလိုက်ရပြန်သည်။
" အု …… ပလွပ် …… ပြွတ်စ် ……… ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် …… "
ဒေါ်ကြည်ခင် စကားဆက်မပြောတော့ ပါးစပ်နား တေ့လာသော ဒစ်အား ခပ်ပြင်းပြင်း ဆွဲစုပ်ကာ လီးတံအား လျှာဖြင့် ပတ်ယက်နေတော့၏။
" ရှီးးးးး …… အအ …… အင်း …… ကောင်းတယ် …… စုပ် …… စုပ် ……… အား …… ဟင်း …… ကျွတ် ကျွတ် …… "
စကားမဆုံးခင် ဒစ်အား ပြန်စုပ်လိုက်သဖြင့် ဦးတင်ငွေ စကားစ ရပ်ကာ ညည်းလိုက်ရပြန်သည်။ ၁၀မိနစ်ခန့် အားရအောင် စုပ်ပြီး ဦးကြည်ခင်အား ကုတင်ပေါ် ပက်လက် လှဲခိုင်းလိုက်တော့၏။
" ပက်လက်လှဲလိုက် … ကျမ အပေါ်က … တက်လိုးမလို့ "
" အင်း … မကြည်ခင် သဘော … "
ဦးတင်ငွေ ပက်လက် လှန်ပေးရာ လီးမှာ ထောင်ပီး တဆက်ဆက် တုန်နေ၏။
" ရှင့်ဟာကြီး … တေ့ပေးဦး နော် … "
" အင်းပါ … ဖြည်းဖြည်း ခွ "
ဒေါ်ကြည်ခင် လီးပေါ်ခွထိုင်လိုက်သည်နှင့် လီးအား လက်ဖြင့်ထိန်းကာ အဖုတ်ဝထဲ တေ့ပေးလိုက်တော့၏။
" ဗြိ ……… ဇွိ ……… ဘွတ် …… အ ……… "
ဒစ်ဝင်သည်နှင့် ခါးအား ချုပ်ကိုင်ကာ အောက်မှ ပင့်လိုးရင်း ဆွဲကပ်ပစ်သည်။
" အမလေး … ကောင်းတာ … ကိုတင်ငွေ …… ရှီးးးး …… ဟူးးးး …… "
လီးကြီး အရင်ကပ်လာသည်နှင့် ဒေါ်ကြည်ခင် ဖင်ကြီးမြှောက်ကာ ဖိချရင်း ဆီးခုံးချင်း ကပ်ကာ ကြိတ်ဆွဲတော့သည်။
" အင့် ……… အ ……… ကျွတ် … ကျွတ် … မလိုးတာ ကြာလို့လား မသိဘူး …… ဟူးးးး …… ဘွတ် ဘွတ် …… ဘွတ် …… အရမ်းကောင်းတယ်"
တချက်ပြီးတချက် ဆောင့်လိုက် ကြိတ်ပွတ်လိုက်ဖြင့် ၁၅မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် ဒေါ်ကြည်ခင် မောဟိုက်လာ၏။
" မကြည်ခင် … ခဏ နားဦး … အပေါ်က လိုးပေးမယ် နော် "
" အင်းပါ … ကျမ ခါးတွေ နာလာပြီ … ရှင် အပေါ်က လိုးတော့ "
ဒေါ်ကြည်ခင် လီးပေါ်မှ ဆင်းရင်း ပက်လက်လှန်ပြီး ပေါင်တံများ ကားပေးရာ ဟသွားသော အဖုတ် အတွင်းသား နီနီရဲရဲလေးများ မြင်နေရသည်။ အက်ကွဲကြောင်းထိပ် စောက်စိလေး မာခဲနေကာ အဖုတ်ဝ စိမ့်နေသော အရည်ကြည်များ ဖင်ကြားထဲထိ စီးကျနေတော့၏။
" လိုးမယ်နော် … မကြည်ခင် "
ပြောလည်းပြော အရည်ကြည်များ အိုင်နေသော အဖုတ်ဝလေးထဲ ဒစ်ကြီးတေ့သွင်းလိုက်သည်။
" ဘွတ် … အ …… ကျွတ် … "
အဖုတ် နူတ်ခမ်းဝလေး ပူကနဲ့ တင်းသွားသဖြင့် ဒေါ်ကြည်ခင် ခါးတွန့်ကာ စုပ်သပ်လိုက်၏။
" ပြိ …… ဘွတ် ……… ဇွိ ……… ရှီးးး …… အ … အင်းဟင်း … "
ဒစ်ကြီး မြုပ်သွားသည်နှင့် တဆက်ထဲ လီးအား တချက်ပြီး တချက် ဖိလိုးရာ စောက်ပတ် အတွင်း နှုတ်ခမ်းသားများ လီးအရည်ပြားနှင့် ပွတ်ဆွဲ သွားသဖြင့် မျက်နှာလေး မော့ကာ ညည်းမိ လိုက်ပြန်သည်။
" အီး …… ကျွတ်ကျွတ် "
ခပ်တိုးတိုး ညည်းရင်း ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ရင်ဘတ်ကြီး ကော့တက် လာတော့၏။ အပေါ်မှ ခွလိုးစဉ် စိတ်တိုင်းကျ လိုသလို ထိန်းလိုးနိုင်သော်လည်း အောက်မှ ခံသည့်အချိန် လီးဒဏ်အား တောင့်ခံ နေရသည်။ ဦးတင်ငွေမှာ လီးအား ချက်ချင်း ပြန်ထုတ်ကာ မမြင်မကန်းနှင့် အလိုးခံနေသော မယားဖြစ်သူ၏ မျက်နှာလေးအား ကြည့်ရင်း ဒစ်ဖြင့် အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ အထက်အောက် ဖိဆွဲ ပေးလိုက်ပြန်သည်။
" နာလို့လား … မကြည်ခင် ရဲ့ …… "
" ဟင့်အင် … နာပါဘူး … ကောင်းလို့ ပါ …… အင့် …… အင်းဟင်း … "
စကားပြောရင်း အစိလေးအား ဒစ်ဖြင့် ဖိချေပေးရာ ဒေါ်ကြည်ခင် ခန္ဓာကိုယ်ထဲရှိ အကြောများ တဖျင်းဖျင်း စိမ့်နေရ၏။ ဖင်ကြီး ကြွတက်လာစဉ် ဦးတင်ငွေ ခပ်သွက်သွက်ပင် လီးအား အဖုတ်ထဲ ပြန်သွင်းကာ ဖိလိုးပစ်သည်။ ဒုတိယအကြိမ်တွင် မနားတော့ အချက်၅၀ခန့် မနားတမ်း လိုးရာ ဒေါ်ကြည်ခင် တယောက် ဦးတင်ငွေ ရင်ဘတ်အား တွန်းရင်း အောက်နူတ်ခမ်းလေး ကိုက်ထားရ၏။ စောက်ပတ်ထဲ လီးတံကြီး အပြည့် နေရာယူကာ တချက်ချင်း ဝင်ထွက် နေတော့၏။
" ခုနလို … ဆောင့်လေ … ကိုတင်ငွေ ကလည်း "
" အင်းပါ … အသံ ထွက်မဆိုးလို့ "
လိုက်ကာလေးသာ ခြားထားသော ခြေရင်းဘက် ကုတင်တွင်လည်း တင်မေသန်းတို့ လင်မယား လိုးနေသဖြင့် ဦးတင်ငွေ စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့်မလိုးရဲပေ။ အသာလေး ချော့လိုးရင်း စောက်ပတ်ထဲ လီးအား အရင်းထိကပ်ကာ ခါးအားဖြင့် လှည့်ကြိတ်ပေးရင်း နို့အုံ၂ဖက်အား အင်္ကျီပေါ်မှ ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။ ဖြူဖြူတောင့်တောင့် ခန္ဓာကိုယ်ကြီးနှင့် ကလေး၂ယောက် ထွက်ထားသောလည်း ဒေါ်ကြည်ခင်၏ အဖုတ်မှာ လိုးကောင်းဆဲမို့ ကျေနပ်နေမိ၏။ နို့အုံအား ဆုပ်နယ်ရင်း အင်္ကျီကြယ်သီးများ ဖြုတ်ကာ ဘော်လီအား အောက်ဆွဲချပစ်သည်။ ပေါ်လာသော နို့၂လုံးအား တလုံးပြီးတလုံး စို့ပေးရင်း မနားတမ်း ၃ချက် ၁ချက်လောက် ဆောင့်လိုး ပေးလိုက်၏။
" ဇွိ …… အ ……… ဘွတ် …… အားးး … ရှီးးးး …… ကျွတ် ……… အင့် ………… အအ ……… အ … "
ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ စိတ်ကြွလာသဖြင့် လီးကြီး ၀င်လာတိုင်း တအအ ညည်းကာ ဖမ်းညှစ် ပေးမိနေသည်။ လိုးချက်များ မြန်ဆန်လာချိန် အဖုတ်လေး အီစိမ့် လာတော့၏။
" ဇွိ …… ဘွတ် …… ဗွိ …… ဗျစ် …… အ …… အ "
စောက်ခေါင်းထဲ ရွှဲအိုင်နေသော အရည်များကြောင့် တဇွိဇွိ တဗွိဗွိဖြင့် အသံလေးများ ထွက်ပေါ်နေသည်။ လီးတံကြီး စောက်ပတ်ထဲ စီးပိုင်နေရာ ဦးတင်ငွေမှာ ခြေရင်းဘက် တင်မေသန်းတို့ လင်မယားအား အားမနာနိုင်တော့ အဖုတ်ထဲ ၀င်နိုင်သမျှ ဝင်အောင် ဆောင့်လိုးနေတော့၏။ ဒေါ်ကြည်ခင် တယောက် အင့်ကနဲအင့်ကနဲ ရှိုက်ရင်း ခါးလေး ကော့တက်လာရ၏။ လီးတဆုံး ၀င်လာပြီး လီးဆွဲထုတ်တိုင်း စောက်ပတ်လေး ဟာသွားရသည်။ ဦးတင်ငွေမှာ နို့သီးခေါင်း တဖက်အား စို့ပေးပြီး ကျန်နို့သီးခေါင်း တခုအား လက်ညှိုး လက်မနှင့် ညှပ်ချေပေးရင်း ဆောင့်လိုးပေးရာ ဒေါ်ကြည်ခင် စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ်ဖြင့် လီးအရသာ တွေ့ကာ ကျေကျေနပ်နပ် ခံယူနေတော့၏။
" ရှီးးးး …… အဟ …… ကောင်းလိုက်တာ …… ကိုတင်ငွေ ရယ် … ဆောင့် ဆောင့် "
ဦးတင်ငွေ ဆောင့်ချက်နှင့် အညီ ခါးကော့ ပေးနေသည်။ ခါးကော့ထိုးရင်း ဖင်ကြီး ဘယ်ညာ ယမ်းပေးလိုက် ဝိုင်းပေးလိုက်နှင့် ဒေါ်ကြည်ခင်၏ တုံ့ပြန်မှု့များကြောင့် ဦးတင်ငွေမှာ ရှေ့ကိုယ်လုံး မှောက်ချပြီး ချိုင်းအောက် လက်နှစ်ဖက်သွင်းကာ ပုခုံးနှစ်ဖက်အား ဆုပ်ကိုင်ရင်း အားကုန် ဆောင့်လိုး ပစ်သည်။
" ဆောင့် ……… အ …… နာနာလေး ဆောင့် ……… ဟင့် …… ကျွတ် …… မရပ်နဲ့ ……… အား …… မရပ်နဲ့တော့ …… အားးး အားးးးးး "
အားပါ ပြင်းထန်သော လိုးချက်များကြောင့် တချက်တချက် လီးထိပ်မှာ သားအိမ်ဝ ဆောင့်မိသဖြင့် ဒေါ်ကြည်ခင် သတိလက်လွတ် ညည်းနေတော့၏။ လီကြီး ဆောင့်ဝင်လာတိုင်း လဥ၂လုံးမှာ ဖင်ဝ တဘတ်ဘတ် ရိုက်မိရာ အရသာ ထူးနေရသည်။ မိနစ်၂၀ ကျော်ကျော်တွင် ဦးတင်ငွေ ကျောပြင်အား ကုတ်ခြစ်ရင်း ခြေချောင်းလေးများ ကုတ်ကွေးလာပြီး စောက်ရည်များ ဒလဟော ပန်းထွက်ကုန်တော့၏။ တဆက်ထဲ လိုလို ဦးတင်ငွေမှာလည်း လီးတံကြီး ကျင်ကနဲ့ ဖြစ်ကာ လရည်များ ညှစ်ထုတ်ရင်း စောက်ပတ်လေးထဲ လီးတဆုံး ဖိကပ် ထားလိုက်သည်။
" ကောင်းလိုက်တာ … ကိုတင်ငွေ ရယ် … နွေးနေတာပဲ … "
အဖုတ်ထဲ လည်ရည်များ ဝင်လာသည်နှင့် လီးတံအား ညှစ်ပေးရင်း ကာမစည်းစိမ်လေး ခံစားကျေနပ် နေတော့၏။
" အင်း … မကြည်ခင် … မဝသေးရင် … ခဏနားပြီး … ထပ်လိုး ပေးမယ်နော် … အင့် အင့် … "
ဦးတင်ငွေ လရည်ကုန်ကာနီး ၂ချက်၃ချက် ထပ်ဆောင့်ရင်း လီးအား ဆွဲထုတ်ကာ ၂ယောက်သား မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖက်အိပ်လိုက်ကြ၏။
" ကိုတင်ငွေ "
" ပြောလေ … မကြည်ခင် "
" ကျမ မျက်လုံးက … ပတ်တီး ချက်ချင်းမဖြည်ရဘူး … ရှင် မနက်ဖန် … ရွာပြန်ချင် ပြန်တော့ … ဟိုမှာလည်း ခင်စမ်းရီ … တယောက်ထဲ … ဈေးဆိုင်ရော အပေါင်ဆိုင်ရော … နိုင်မှာ မဟုတ်ဖူး "
" အင်းပါ … အလုပ်ကိစ္စတွေ … မတွေးပါနဲ့ … "
" ဖတ် ဖတ် …… အ အ …… အ "
ဒေါ်ကြည်လင်တို့ လင်မယား လိုးပြီး စကား ပြောနေချိန် ခြေရင်းဘက် ကုတင်မှ တဖတ်ဖတ် တအအဖြင့် အသံလေးများ ထွက်ပေါ်နေသည်။
" ဟင် … အငယ်မတို့ … မအိပ်သေးဘူး ထင်တယ် "
" အင်း … ဟုတ်လောက်မယ် "
ည ၁၁နာရီ ကျော်နေသော်လည်း တင်မေသန်း မအိပ်ရသေးပေ။ ပထွေးဖြစ်သူ ဦးတင်ငွေနှင့် လိုးထားသော်လည်း လင်ဖြစ်သူ ဝင်းကို အလိုကျ လိုက်လျော နေရသည်။ ဝင်းကိုမှာ အစပိုင်း ကြိတ်လိုး နေသော်လည်း ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ပြီးကာနီး ညည်းနေသော အသံများကြောင့် ကာမစိတ် တအားကြွကာ တင်မေသန်းအား ပက်လက် လိုးနေရာမှ လေးဖက်ကုန်းခိုင်းကာ နောက်မှ ခါးဆွဲ ဆောင့်လိုးနေသည်။ တင်မေသန်းမှာလည်း အထိအတွေ့အောက် မျောကာ အဖုတ်ထဲ လီးဝင်လာသည်နှင့် ဖင်ကြီး နောက်ကော့ပေးရာ တဖတ်ဖတ်နှင့် အသားချင်း ထိရိုက်သံများ ထွက်လာတော့သည်။ မနားတမ်းလိုးရင်း စောက်ရည်များ စိမ့်ထွက်လာကာ အိပ်ယာပေါ် စီးကျလာကာ ၁၀မိနစ် ကျော်ကျော်မှ ငြိမ်ကျသွားရ၏။
………………………………………
( အခန်း ၁၀ )
**********
ခင်စမ်းရီ တယောက် ဥပုတ်နေ့ ဆိုင်ပိတ်ရက်မို့ မနက်စာ ထမင်းစားပြီး ရေချိုးကာ အိပ်ခန်းထဲ ခဏမှေးရင်း အိပ်ပျော်သွားရသည်။
" စမ်းရီရေ … သမီး … "
အချိန် မည်မျှ ကြာသွားသည်မသိ နာမည်ခေါ်နေသံ ကြားလိုက်ရသဖြင့် လန့်နိုးကာ အိပ်နေရာမှ လူးလဲထရင်း အခန်းပြင် ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ အိမ်ရှေ့တံခါးနား ပထွေးဖြစ်သူ ဦးတင်ငွေ ရပ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။
" ဟင် …… ဦးလေး ပြန်လာပြီပေါ့ "
" အေး … သမီး တယောက်ထဲ … မနိုင်မနင်း ဖြစ်မှာစိုးလို့ … ပြန်လာတာဟ … "
" အမေ … အဆင်ပြေလား ဟင် "
" ပြေပါတယ် … ဆီးချို တက်လို့ …… အတော်နဲ့ မခွဲဖြစ်တာ "
" ခုရော "
" ခု ခွဲပြီးပါပြီ … ချက်ချင်း မဆင်းရသေးတာ "
" အော် … ပေးပေး … အဲဒီ အထုပ် "
စကားပြောရင်း ဦးတင်ငွေ လက်ထဲမှ အဝတ်အိတ်အား ထမီကိုဖြန့်ဝတ်ရင်း လှမ်းယူလိုက်သည်။ ထမိန်အား အလျင်စလို အမြန်ဝတ်လိုက်ရာ ပေါင်ကြားထဲရှိ စောက်မွှေးအုံလေး ပေါ်သွားသည်ကို သတိမထားမိပေ။ ဦးတင်ငွေ စိတ်ထဲ ဖျင်းကနဲ့ ခံစားလိုက်ရ၏။ အဝတ်အိတ် ကိုင်ကာ အိမ်ထဲ ဝင်သွားသော ခင်စမ်းရီ၏ ဖင်ကြီးအား ကြည့်ရင်း နောက်မှ ကပ်ပါလာခဲ့သည်။
" ဦးလေး … ထမင်းစား ပြီးပြီလား "
အဝတ်အိတ်အား စားပွဲပေါ်တင်ကာ ဦးတင်ငွေအား လှည့်မေးလိုက်၏။
" မစားခဲ့ပါဘူးဟာ … မနက်လင်း အိပ်ယာနိုးတော့ … ညည်းအမေနဲ့ ခဏ စကားပြောပြီး … ပြန်လာခဲ့တာ "
ဦးတင်ငွေ ပြန်ဖြေကာ စားပွဲခုံဘေး ထိုင်ခုံတလုံးပေါ် ဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း ခင်စမ်းရီ ကိုယ်လုံးအား သိမ်းကျူံး ကြည့်နေသည်။ ခင်စမ်းရီ၏ အိပ်ယာထဲမှ ထလာသော ကပိုက၇ို အလှအား အနီးကပ်ကြည့်ရင်း ခရီး ရောက်မဆိုက် ကာမစိတ်လေး နိုးကြားလာရသည်။
" ခဏနော် … ဦးလေး … ထမင်းက ပိုပါသေးတယ် … ညမနက် ပေါင်းချက်ထားတာ … ဟင်းပြန် နွေးလိုက်မယ် … ပြီးမှ စားရအောင် … "
ခင်စမ်းရီ စကားပြောပြီး မီးဖိုချောင်ဝင်ကာ ဟင်းပြန် နွေးနေ၏။ ဦတင်ငွေမှာ အဝတ်အိတ်အား အိပ်ခန်းထဲ ထားပြီး ပြန်ထွက်လာကာ ခင်စမ်းရီရှိရာ မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်လာရင်း နောင်ကျောဘက်မှ ရပ်ကြည့်နေသည်။ ခင်စမ်းရီ မှာလည်း သူမအား နောက်ကျောဘက်မှ စိုက်ကြည့်နေသော ဦးတင်ငွေကြောင့် ဟင်းအိုး နွေးရင်း စိတ်ထဲ ရှိန်းကနဲ့ ခံစားမှု့တစ်ခု ဖြစ်လာခဲ့၏။ ခံစားမှု့ကြောင့် လည်ပြန် လှည့်ကြည့်ရာ ဦးတင်ငွေ ပုဆိုးထဲ ထောင်ထွက်နေသော လီးအား မြင်လိုက်ရသဖြင့် မျက်လုံးလေး ပြူးလာမိသည်။ မသိဟန် ဆောင်ရင်း မျက်နှာ ချက်ချင်း ပြန်လှည့်ကာ ဟင်းအိုး ပြန်ကြည့်နေလိုက်၏။ ခင်စမ်းရီ၏ ကာမစိတ်မှာ အပျိုဘဝ မသိသာသော်လည်း အိမ်ထောင်ကျပြီး ထကြွ လွယ်လာသည်။ သို့သော် ပုံမှန် လိုးမပေးနိုင်သော လင်ဖြစ်သူကြောင့် မတ်တော်စပ်သူ ဝင်းကိုနှင့် တွေ့ပြီး လီးအရသာအား တပ်မက်စိတ် ပိုမိုပြင်းထန် လာခဲ့ရ၏။
" ကဲ … ရပြီနော် … ဦးလေး … စားရုံပဲ "
ပြောပြောဆိုဆို ထမင်းခူးကာ ဟင်းပန်ကန်များနှင့် ၂ယောက်သာ မီးဖိုချောင်မှ ထွက်လာရာ ဦးတင်ငွေမှာ ခင်စမ်းရီ၏ လှုပ်ရမ်းနေသော ဖင်ကြီးအား နောက်မှ ကြည့်ရင်း ကပ်ပါ လာတော့သည်။ အိကားနေသော ဖင်ကြီးအား ကြည့်ရင်း ဆက်ကနဲ့ ခါးဆွဲဖက်ရာ ပုဆိုးထဲ ထာင်မတ်နေသော လီးကြီးမှာ ဖင်ကြား အထက်နား ထောက်မိနေသည်။
" ဟာ …… ဦးလေး … ထမင်းစားလေ "
ခင်စမ်းရီ ခြေလှမ်းများ ရပ်ကာ လက်၂ဖက်လုံး ထမင်းပန်းကန်နှင့် ဟင်းပန်းကန် ကိုင်ထားသဖြင့် ရုန်းမရ ပြုမရ ဖြစ်နေရ၏။
" စားမှာပါ … စမ်းရီရဲ့ … "
ဦးတင်ငွေ ပြန်ဖြေရင်း မာတောင်နေသော လီးကြီးဖြင့် ဖင်သားစိုင်အား ခပ်တင်းတင်း ထောက်ကာ ခင်စမ်းရီ၏ ကိုယ်သင်းနံ့ လေးအား ကပ်ရှု လိုက်တော့၏။ တဆက်ထဲ ပါးတဖက်အား နောက်မှ ခေါင်းတိုးနမ်းကာ နို့အုံအား ညှစ်လိုက်ပြန်သည်။
" အာ … ဦးလေး ကလည်း … "
ခင်စမ်းရီမှာ ဝင်းကိုနှင့် နွားတင်းကုတ်ထဲ လိုးနေစဉ် ဦးတင်ငွေ တွေ့သွားရာမှ အကြပ်ကိုင် လိုးဖူး ထားသဖြင့် သိပ်မငြင်းရဲပေ။ ရုတ်တရက် ဖင်ကြီး နောက်ပစ်ရမ်းကာ နို့အုံ ညှစ်ထားသော ဦးတင်ငွေ လက်များ အားလျော့ သွားချိန် ဆက်ကနဲ့ ရှေ့ရုန်းထွက်ရင်း အိမ်ရှေ့ခန်းထဲ ခပ်သွက်သွက် လျှောက်ကာ ထမင်းပွဲ ပြင်ပေး လိုက်တော့၏။
///////////////////////////////
ဦးတင်ငွေ ထမင်း စားနေချိန် ခင်စမ်းရီ သူမ အိပ်ခန်းလေးထဲ ဝင်ကာ ထွက်မလာ တော့ပေ။
" စမ်းရီရေ … ဦးလေး ထမင်းပြီးပြီ "
ဧည့်ခန်း၏ အနောက်ဖက် ကပ်လျက် ခင်စမ်းရီ အိပ်ခန်းဖက် ကြည့်အော်လိုက်ရင်း ဦးတင်ငွေ ဆေးပေါ့လိပ် တလိပ်အား မီးညှိ ဖွာနေလိုက်၏။
" ဟုတ် … ဦးလေး … ထားလိုက် …… သမီး စာရင်း တွက်နေလို့ … ပြီးမှ သိမ်းလိုက်တော့မယ် "
အိပ်ခန်းထဲမှ ပြန်ပြောနေသဖြင့် ဦးတင်ငွေမှာ ဖွာလက်စ ဆေးလိပ်အား မီးငြိမ်းကာ ခင်စမ်းရီ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာရင်း စာရင်း တွက်နေသည့် စားပွဲခုံလေးနား တင်ပလင် ခွေထိုင်လိုက်သည်။
" ဦးလေး … ဒါလေး ပြီးမှ … စာရင်းတွေ … အကုန် ပြန်စစ် ကြည့်လိုက်နော် "
ခင်စမ်းရီ တယောက် သူမရောက်သည့် ရက်မှစ၍ ကုန်စုံဆိုင်၏ တနေ့စာ အမြတ်ငွေနှင့် အပေါင်ဆိုင်မှ ပစ္စည်း အဝင်အထွက် စရင်းများ ငွေးကြေး အဝင်အထွက် စာရင်းများ စနစ်တကျ လုပ်ပေးနေ၏။
" လုပ်ပါ … သမီးရယ် … ယုံပြီးသားပါ "
စကားပြောရင်း စားပွဲပေါ် လက်ထောက် စာရင်း တွက်နေသော ခင်စမ်းရီ၏ နို့အုံအား စိုက်ကြည့် နေသည်။ နို့အုံ၂ဖက်မှာ ချည်သား အင်္ကျီ အပါးလေးထဲ ရုန်းကန် ဖောင်းကြွနေ၏။ ထမိန်နှင့် အင်္ကျီကြား ထွက်နေသော ဗိုက်သား ဖွေးဖွေးအား ကြည့်ရင်း စိတ်ကြွကာ ရင်တဒိန်းဒိန်း ခုန်လာသည်။ ဘေးနား ကပ်ထိုင်ရင်း ပုဆိုးထဲ လီးမှာ ခုံးထလာတော့၏။
" ကျွတ် … ကျွတ် … ဇတ်ကြောတွေ တက်လိုက်တာ … "
ခဏအကြာ ခင်စမ်းရီ စာရင်းတွက်ရင်း ညှောင်းလာသဖြင့် တချက်ညည်းပြီး ဘယ်ညာ ဇက်ချိုးကာ လက်နောက်ပြန် ထောက်၍ ခါးကော့ထားလိုက်၏။ ခါးကော့သည်နှင့် ထမိန် အထက်ဆင်မှာ ပြည်လျော့ ကျသွားရာ ဝင်းနေသော ဆီးခုံးမို့မို့လေးထက် စောက်မွှေး မဲမဲလေးများ လှစ်ကနဲ့ ပေါ်သွားတော့၏။ ခင်စမ်းရီမှာ စာရင်း လုပ်ရင်းမို့ သတိ မထားမိသော်လည်း ဦးတင်ငွေ တကိုယ်လုံး သွေးသားများ ဆူပွက်ကာ စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်း ဖြစ်လာရသည်။
" ညှောင်းနေရင် … ဦးလေး နှိပ်ပေးရမလား … သမီး "
ပြောလည်းပြော ခင်စမ်းရီ နောက်ကျောဘက် ပြောင်းထိုင်ရင်း ဇတ်ကြောအား နှိပ်ကာ ခါးအောက် ပြည်ကျနေသော ထမိန်အတွင်းမှ ဖင်သားဖွေးဖွေးအား ခိုးကြည့်နေ၏။
" အင်း အင်း … ညကြမှ … အကြောဆေး … လူးအိပ်ရမယ် … "
" ညကြ … ဦးလေးကိုယ်တိုင် လူးပေးပါ့မယ် … တောင်ဆိတ်ဆီ … အစစ်ရှိတယ် … "
စကားအဆုံး နှိပ်နေရင်း ဦးတင်ငွေ မျက်လုံးများ ပုခုံးအား ကျော်ကာ နို့အုံအား အကြည့်ရွေ့လိုက်ပြန်၏။ ခင်စမ်းရီ လက်နောက်ပြန် ထောက်၍ ခါးကော့စဉ် အင်္ကျီပေါ်ရှိ ရင်ဘတ် ကြယ်သီး နှစ်လုံး ပြုတ်ထွက်သွားရာ ဘော်လီထဲ မို့မောက်နေသော နို့အုံအား မြင်နေရသည်။ မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ အနှိပ်ခံနေသော ခင်စမ်းရီ တယောက် အသက် ရှုလိုက်တိုင်း နို့၂လုံးမှာ ရုန်းကြွနေ၏။
" တင်ငွေ …… ဟေးးး တင်ငွေ "
ထိုချိန် ခြံဝန်းရှေ့မှ ဦးတင်ငွေအား အော်ခေါ်နေသဖြင့် ၂ယောက်သား လူချင်းခွာကာ ခင်စမ်းရီမှာ အဝတ်စားများ ပြန်ဆန့် ဝတ်လိုက်တော့သည်။
" ဟုတ် … ရှိတယ်ဗျို့ … "
ဦးတင်ငွေလည်း ပြန်အသံပေးရင်း ခင်စမ်းရီ အိပ်ခန်းမှ ထွက်ကာ အိမ်ရှေ့ ခြံဝန်းတံခါးရှေ့ လှမ်းကြည့် လိုက်သည်။
" ငါပါ ဟ …… တင်ငွေ ရ "
" အော် …… ကိုကြီး သောင်း …… လာလာ … ကျနော် ခုနကမှ …… မြို့က ပြန်ရောက်တာ "
" အေး …… ရွာထိပ် တွေ့လိုက်ပါတယ်ကွာ … အလုပ်တဖက်နဲ့မို့ … မကြည်ခင် သတင်း မမေးလိုက်ရတာ … ငါဝင်လာမယ်နော် "
" ဟုတ် … လာလာ "
ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် အသက်၆၀ကျော် ဝဝပုပု လူကြီး တယောက် ဝင်ချ လာတော့၏။
" ဟယ် … ဘယ်သူပါလိမ့်လို့ …… ဘဘသောင်း "
ခင်စမ်းရီမှာ အဝတ်စားများ သေချာပြင်ဝတ်ကာ အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းထဲ အရောက် ခြံဝမှ လျှောက်လာသော ဦးသောင်းရွှေအား မြင်လိုက်သဖြင့် နူတ်ဆက်လိုက်သည်။
" အေးဟ … ညည်းအမေ သတင်း … လာမေးတာဟေ့ "
" မကြည်ခင် သက်သာပါတယ် … ဘကြီးသောင်းရယ် …… မျက်လုံးက ခွဲပြီးပါပြီ … ပတ်တီး ဖြည်မယ့်ရက် စောင့်နေရစ်တာ … ရွာပြန်လာရင် … သွားလိုက် လာလိုက်မို့ပါ "
ခင်စမ်းရီအား လှမ်းမေးချိန် ဦးတင်ငွေ ဝင်ဖြေလိုက်၏။
" အော် … ကျန်းမာရင် … ဝမ်းသာပါတယ်ကွာ "
ဦးသောင်းရွှေနှင့် ဦးတင်ငွေတို့ စကားပြောနေချိန် ခင်စမ်းရီမှာ လက်ဖက်နှင့် ရေနွေးကြမ်း လုပ်ပေးကာ သူမအိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာပြီး စာရင်း ပြန်တွက် နေလိုက်သည်။ စာရင်းတွက်ပြီး အိပ်ယာပေါ် ခဏလှဲကာ အဖြစ်ပျက်များ ပြန်တွေးရင်း စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေး ဖြစ်လာရ၏။ ဦးတင်ငွေ၏ အထိအတွေ့များအား ပြန်မြင်ယောင်ရင်း လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်နှင့် လင်မယား သဘာဝ လိုးခဲ့ကြသည့် ပုံရိပ်များ ဝင်းကိုနှင့် ခိုးလိုးခဲ့သည့် ပုံရိပ်များ တလှည့်စီ ပြန်တွေးကာ အဖုတ်လေး ပွတ်နေမိ၏။
တဖြည်းဖြည်း အပြင်ဘက်တွင် စကားပြောနေသော ဦးတင်ငွေနှင့် ဦးသောင်းရွှေ စကားသံများ ကြားတချက် မကြားတချက်ဖြင့် အထိအတွေ့အောက် မျောသွားရသည်။ ယောက်ျားနှင့် အထိအတွေ့ ဝေးနေသဖြင့် ကာမဆန္ဒလေး ပြင်းထန်လာကာ ပေါင်နှစ်လုံး ကားရင်း အဖုတ်လေး ပွတ်လိုက် နို့အုံလေး ညှစ်လိုက်နှင့် မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ရင်း သတိလက်လွတ် အာသာ ဖြည်နေမိ၏။
" ရှီးးးးး … အ …… အီး …… "
၁၀မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် ခါးလေးကော့ကာ အရည်များ ပန်းထုတ်ရင်း ပက်လက်လေး မှိန်းကာ ငြိမ်ကျသွားသည်။ ခဏအကြာ အိပ်ခန်းမှ ထွက်လာရာ အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းထဲ ဦးတင်ငွေနှင့် ဦးသောင်းရွှေမှာ စကား ကောင်းတုန်းပင်။ နောက်ဖေး ရေတွင်းဘက် လျှောက်လာပြီး တာယာ ပုံးလေးနှင့် ရေငင်ကာ ဘေးဘီ မျက်လုံးကစားရင်း ထမိန်အား ခါးထိ လှန်တင်ပြီး ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်သည်။ စောက်ရည် ရွှဲနေသော အဖုတ်လေးအား ရေဆေးကာ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့၏။ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် အိပ်ယာပေါ် စောက်ရည်နံ့များ စူးကနဲ့ ရလိုက်မိသည်။
ဦးတင်ငွေ ပြန်ရောက် လာသဖြင့် လူချင်း အနီးကပ် ဆုံချိန် ခန္ဓာကိုယ်မှ အနံ့သက်များ ထွက်နေမလား တွေးမိရင်း ရေချိုးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။ အင်္ကျီနှင့် ဘောလီချွတ်ကာ ထမိန် ရင်လျားရင်း နောက်ဖေး ရေတွင်းနား ပြန်လျှောက် လာခဲ့သည်။ ရေချိုးရင်း ဆပ်ပြာတိုက်ရာ မျက်နှာနှင့် လက်မောင်း တိုက်ပြီးသည်နှင့် ရင်လျား ထားသော ထမိန်အားဖြည်ကာ ဟိုကြည့်ဒီကြည့်ဖြင့် ထမိန်ထဲ လက်သွင်းကာ အဖုတ်လေးအား သေချာ ပွတ်တိုက်နေ၏။ ဆပ်ပြာတိုက်ပြီး ရေချိုးရင်း အဖုတ်နှင့် ဖင်ကြားထဲ ထမိန်အပြင်မှ ပွတ်ကာ ဆေးနေပြန်သည်။
အားရပါးရ ရေချိုးပြီးမှ ရေလဲ ထမိန်လဲကာ ရေစိုထမိန်အား ရေညှစ်ရင်း ရေတွင်း အနောက်ဖက် ထမိန်တန်းတွင် လှမ်းပြီး အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့၏။ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် တံခါး ပြန်ပိတ်ကာ ကုတင်နား အရောက် ရေလဲထမိန်အား ချွတ်ချပစ်သည်။ ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းအား တဘက်ဖြင့် သုတ်ကာ အောက်ပိုင်းအား ချွတ်ထားသော ရေလဲထမိန်ဖြင့် သုတ်လိုက်၏။ ရေခြောက်သည်နှင့် သနပ်ခါး လူးကာ ကုတင်ပေါ် ပြန်မှေးရင်း အိပ်ပျော် သွားတော့သည်။
////////////////////////
ဦးတင်ငွေ တယောက် စိတ်မှာ ခင်စမ်းရီဆီ ရောက်နေ သော်လည်း ဦးသောင်းရွှေမှာ အတော်နှင့် မပြန်ပဲ စကား ကောင်းနေရာ ညနေ၃နာရီမှ ပြန်သွား တော့သည်။ ဦးသောင်းရွှေ ပြန်သွားသည်နှင့် ဦးတင်ငွေ ဟန်မဆောင်တော့ ခြံဝန်းတံခါး လိုက်စေ့ကာ အိမ်ထဲ ခပ်သွက်သွက် ပြန်ဝင်လာရင်း ခင်စမ်းရီ အိပ်ခန်းဘက် တန်းလျှောက်လာ၏။ အိပ်ခန်းထဲ မဝင်ခင် စေ့ရုံ စေ့ထားသော တံခါးကြားမှ အတွင်းဘက် ချောင်းကြည့်ရာ ကုတင်ပေါ် သနပ်ခါး ပါးကွက်ကြားလေးနှင့် ဒူးတဖက် ထောင်ကာ ပက်လက်လေး အိပ်ပျော်နေသော ခင်စမ်းရီအား တွေ့လိုက်ရသည်။
အခန်းတံခါး အသာဖွင့်ကာ ဝင်လာရင်း ကုတင်စောင်း ဝင်ထိုင်လိုက်၏။ ဘယ်ဖက် ခြေတဖက် ထောင်အိပ် နေသော ခင်စမ်းရီ၏ ထမိန် အောက်နားစ လေးမှာ ပေါင်လယ်ထိ လိပ်တက်နေပြီး နို့နှစ်ရောင် ပေါင်တံ တုတ်တုတ်လေး ပေါ်နေပြန်၏။ အင်္ကျီလက်ပြတ်လေး၏ အပေါ်ဘက် နှိပ်သီး၂လုံး ပြုတ်ကာ ဘော်လီထဲ နို့၂လုံး ရုန်းထွက်နေသည်။ ဦးတင်ငွေ အကြည့် ပြန်ရွေ့ကာ ခါးပေါ်ရှိ ထမိန် အထက်ဆင်လေး ဖြည်ရင်း ဆန့်ထားသော ညာဖက် ပေါင်လယ်ထိ ဆွဲချပစ်၏။ ထမိန် အဟ လေးထဲ ပြတင်းပေါက်မှ နေရောင်ကြောင့် စောက်ဖုတ်အုံလေး အတိုင်းသား မြင်လိုက်ရတော့သည်။
ခင်စမ်းရီမှာ ဦးတင်ငွေ ကုတင်စောင်း ဝင်ထိုင်ချိန် ကုတင်လေး အိကနဲ့ဖြစ်ကာ ဆက်ကနဲ့ နိုးလာသော်လည်း အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်ကာ အသာလေး အကဲ ခတ်နေသည်။ အထိအတွေ့အား တောင့်တမိသော်လည်း ဘယ်ကဘယ်လို စရမှန်းမသိ စလည်းမစရဲပေ။ မျက်လုံးလေး စင်းကာ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေသော ခင်စမ်းရီအား တစိမ့်စိမ့် ကြည့်ရင်း ဦးတင်ငွေ ကာမသွေးများ ဆူပွက်လာရ၏။ ခင်စမ်းရီမှာ သူမ ပေါင်ဂွလေးထဲ ဦးတင်ငွေ စူးစိုက်ကြည့်ရင်း ရမ္မက်စိတ်များ ကြွနေသည်ကို ပုဆိုးထဲ ထောင်ထွက်နေသော လီးတံအား ကြည့်ရင်း သိရှိနေသည
ထိုချိန် ဦးတင်ငွေမှာ ပုဆိုးချွတ်ချရာ ဒစ်ကြီးပြဲကာ ထောင်မတ်နေသော လီးအားမြင်သည်နှင့် အဖုတ်ထဲ ဆစ်ကနဲ့ ဖြစ်လာမိသည်။ လီးကြီးအား ခိုးကြည့်ချိန် ထမိန် ဆွဲချွတ်ရာ ဖင်ကြီး မသိမသာ ကြွပေးလိုက်၏။အောက်ပိုင်း ထမိန် ကျွတ်သွားသည်နှင့် ဦးတင်ငွေမှာ မို့အစ်နေသော စောက်ပတ်လေးအား ကြည့်ရင်း လီးတန်းလန်းဖြင့် ပေါင်ကြား ဒူးထောက် နေရာ ယူလိုက်တော့သည်။
ခင်စမ်းရီ မျက်နှာအား တချက် ကြည့်ရင်း ပေါင်အတွင်း သားလေး ဖိစုပ်ရာ အဖုတ်လေးမှာ အထိမခံရပဲ ချက်ချင်း ကာမသွေး ပြည့်ကာ အစိလေး ထောင်ထွက်လာ၏။ ပေါင်အတွင်းသား ၂ဖက် အားရအောင် ယက်ပြီးချိန် ဖင်ဝလေးမှ အစိလေးပေါ်ထိ ပင့်ယက်ရာ ခင်စမ်းရီ အိပ်ချင်ယောင် မဆောင်နိုင်တော့။ ဖင်ကြီးကြွကာ တအင်းအင်း ညည်းနေရသည်။ အထိအတွေ့အောက် တရှိန်းရှိန်းနှင့် ခြေချောင်းလေးများ ကုတ်ကွေးလာကာ အဖုတ်ဝလေးထဲ စောက်ရည်များ အိုင်လာတော့သည်။
" တော်တော့ နော် … ရှီးးးးး ……… လိုးမှာဖြင့် လိုးတော့ "
လီးငတ်နေသော အဖုတ်လေးမှာ ဟန်မဆောင်နိုင်ပဲ ဦးတင်ငွေအဖား ရှုံ့ချီပွချီ လုပ်ပြနေသည်။
" စမ်းရီ … သမီး နိုးပြီပေါ့ "
" ဟုတ် "
ခင်စမ်းရီ စကားအဆုံး ဦးတင်ငွေမှာ မာထောင် နေသော လီးတံအား စောက်ခေါင်း ပေါက်လေးထဲ ဖိသွင်းရင်း ဒစ်ကြီး ဝင်သွားသည်နှင့် ဖိလိုးရာ လီးတံကြီး ကြပ်သိပ် ဝင်သွားတော့၏။
" အင့် …… အမလေး … ဖြည်းဖြည်း … ကြပ်နေတယ် "
ပြောလဲပြော ဦးတင်ငွေ ရင်ဘတ်အား လက်၂ဖက်ဖြင့် ဆီးတွန်း ထားရသည်။ ဦးတင်ငွေမှာ ကိုယ်လုံး ရှေ့မညွတ်တော့ပဲ ပေါင်တံ၂ဖက်မကာ လီးအရင်းထိ ဝင်နိုင်အောင် ဆောင့်ထည့်လိုက်၏။
" အ …… ကျွတ်ကျွတ် "
ခင်စမ်းရီ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ကာ ခါးကော့ တက်လာသည်။
" ကောင်းလိုက်တာ … သမီး ရယ် … စောက်ပတ်လေးက … စီးပိုင် နေတာပဲ "
တခါ လိုးဖူးထားသည်မို့ လီးတဆုံး ဝင်သည်နှင့် ဦးတင်ငွေ မညှာတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးရာ ခင်စမ်းရီ၏ အားကနဲ့ အီးကနဲ့ ညည်းသံများ ဆူညံလာရ၏။
" ဟင့် ……… အ ……… အီးးးး …… အင့် အင့် …… ဗွပ် …… ဇွပ် …… ဖွပ် ……… ဘွတ် ဘွတ် "
တဖြည်းဖြည်း လီးဝင်လီးထွက် မြန်လာကာ ၁၅မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် လီးဒဏ် ခံနိုင် လာသည်နှင့် ဆောင့်ချက်များအား အသံထွက် မညည်းမိအောင် ထိန်းထားလိုက်သည်။ လီးကြီး ဆောင့်လိုး လိုက်တိုင်း စောက်ပတ်အုံလေး တင်းကနဲ့ ဖြစ်ကာ လီးတံအား အလိုလို ပြန်ညှစ်ပေးလိုက်၏။
" အ အား …… ကောင်းတယ် … ဦးလေး ရယ် … လိုး … မြန်မြန် လိုး … သမီး … ခံနိုင်ပြီ "
နားလိုက် လိုးလိုက်ဖြင့် စောက်စိလေးအား လက်မနှင့် ဖိချေပေးရာ နာရီဝက် ကျော်ကျော်တွင် ခင်စမ်းရီ ဖင်ကြီး ကော့ထိုးလာသလို ဦးတင်ငွေ ဆောင့်ချက်များ အားပါ ပြင်းထန်လာသည်။ ခဏအကြာ ၂ယောက်သား အသက်ရှုသံများ ပြင်းလာကာ ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် ပြီးသွားရတော့၏။ ခဏနားကာ ဦးတင်ငွေ ထထိုင်ပြီး ခင်စမ်းရီ အဖုတ်အား ကြည့်ရင်း နူတ်ခမ်းများ သပ်ချကာ ကုန်းနမ်းလိုက်ပြန်သည်။
" ဒီလောက် … လိုးထားတာတောင် … စောက်ပတ်လေးက … ဖောင်းကား နေတာ … "
ကာမစိတ် မကျသေးသဖြင့် လီးဝေးနေသော ခင်စမ်းရီ စောက်ပတ်လေးမှာ အရည်လဲ့ကာ လီးမျော် နေသည်ကို တွေ့နေရ၏။
" ယက်ပေး ဦးမှာလား … အဟင်း ဟင်း "
စကားအဆုံး ဦးတင်ငွေမှာ ပူပူနွေးနွေး လိုးထားသော အဖုတ်ဆီ မျက်နှာအပ်ရင်း စောက်ခေါင်းထဲ လျှာသွင်း မွှေပစ်ရာ ခင်စမ်းရီ ဒုတိယအကြိမ် ကော့ပျံ နေတော့သည်။
" ရှီးးးး …… အားးးး …… ဦးလေး … ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် လှဲပါ့လားဟင် … သမီး လည်း … ဦးလေး ဟာကြီး … စုပ်ပေးဦးမယ် "
၂ယောက်သား မျက်နှာချင်းဆိုင် ဘေးတိုက်လှဲကာ တယောက်ဟာ တယောက် စုပ်ယက် ပေးနေကြ၏။ ခင်စမ်းရီမှာ လီးစုပ်ရင်း သူမတံတွေးများဖြင့် တင်းပြောင် ထောင်ရမ်းနေသော လီးအားကြည့်ရင်း အပေါ်မှ ခွလိုးရန် စိတ်ကူးနေသည်။ ဦးတင်ငွေ လျှာစွမ်းအောက် စောက်ပတ်လေး တဆစ်ဆစ်ဖြင့် အလိုးခံချင်လာပြန်၏။
" စမ်းရီ … ဒီတခါ လေးဖက် ကုန်းပေးနော် … "
လီးစုပ်ရင်း စဉ်းစားနေချိန် ဦးတင်ငွေ ဆီမှ စကားသံ ထွက်ပေါ်လာသည်။
" ဖင်မလိုးနဲ့နော် … ဦးလေး "
စုပ်လက်စ လီးအား လွတ်ကာ ဦးတင်ငွေရှေ့ လေးဖက်ထောက် အနေထားနှင့် ဖင်ကြီး ကော့ပေး လိုက်၏။
" အင်းပါ … စောက်ပတ်ပဲ လိုးမှာ … စောက်ပတ်ကို လိုးလို့ မဝသေးဘူး "
ဦးတင်ငွေ ထထိုင်ကာ ခင်စမ်းရီ ဖင်ကြီးနောက် ဒူးထောက် နေရာယူရင်း ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ တဆက်ထဲ ဖင်ကြားထဲ ပြူးထွက်နေသော အဖုတ်ထဲ လီးသွင်းကာ ခါးဆွဲ လိုးတော့သည်။ အိကားနေသော ဖင်ကြီးအား ကြည့်လိုးရသဖြင့် ဦးတင်ငွေမှာ ပထမ အကြိမ်ထက် ကာမစိတ်များ ပိုကြွလာရ၏။ လီးကြီး ဝင်သွားချိန် အဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားများ အတွင်းသို့ ရှုံ့ဝင်သွားကာ လီးပြန် ထုတ်ချိန် နှုတ်ခမ်းသားများ အပြင် ငုံပါလာသည်ကို တွေ့နေရသည်။
" စမ်းရီ … သမီး "
" ရှင် "
" အပေါ်က … တက်လိုး ပေးပါ့လား "
ဝင်းကို၏ လီးအား အပေါ်မှ တက်ဆောင့်ပေးသည်ကို မြင်ဖူးထားသဖြင့် ဦးတင်ငွေမှာ မနားတမ်း လိုးရင်း ၁၅မိနစ်ခန့်တွင် ဆက်မလိုးပဲ ခဏရပ်ကာ ပြောလိုက်၏။
" ဟုတ် …… ခု တက်ဆောင့် ပေးရမှာလား "
ခင်စမ်းရီ လီးစုပ် ပေးကတည်းက အပေါ်မှ ခွလိုးရန် စိတ်ကူးထားရာ ကြိတ်ပျော်သွားရင်း ချက်ချင်း ပြန်မေးလိုက်သည်။
" အင်း … အပေါ်က လိုးပေး … အင့် …… ဘွတ် …… ဗျစ် …… ဖွပ် …… ဘွတ် ဘွတ် "
ပြောလည်းပြော လေးငါးချက် ပစ်ဆောင့်ကာ ဘေးနား ပက်လက်လှန်ရင်း လီးကြီး ထောင်ပေးလိုက်၏။ ခင်စမ်းရီ လေးဖက် ကုန်းနေရာမှ ထရပ်ကာ ဦးတင်ငွေ လီးပေါ် ခွထိုင်ပြီး ဖင်ကြီးမြှောက်ကာ တဖုန်းဖုန်း ဖိဆောင့် တော့သည်။ လီးတချောင်းလုံး စောက်ခေါင်းထဲ ထည့်ကာ ဆောင့်လိုက် ကြိတ်မွှေလိုက်နှင့် ဦးတင်ငွေ မှာလည်း အောက်မှ လီးအား ကော့ထားရင်း အလိုက်သင့် ပင့်လိုး နေတော့၏။
" အားးး ……… အ …… ကောင်းလိုက်တာ … ဦးလေး ရယ် …… ဒီလို အရသာ … မခံရတာ ကြာပါပြီ "
ခင်စမ်းရီ အဖို့ ဆောင့်လိုးတိုင်း အဖုတ်ထဲ ပြည့်ကြပ် နေသော လီးကြီး၏ ပွတ်တိုက် ချိတ်ဆွဲ နေမှု့ကြောင့် ဟစ်ဟာနသော ကာမအရသာများ ပြန်လည်ရရှိကာ အားရကျေနပ် နေတော့သည်။ စောက်ရည်များ ရွှဲလာသော်လည်း လုံးဝမနားပဲ ဦးတင်ငွေ လရည် ထွက်သည်အထိ နားလိုက် လိုးလိုက်ဖြင့် ဆောင့်ပေးနေ၏။ နောက်ထပ် ၁၅မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် အဖုတ် အတွင်းသားများ၏ ညှစ်ဆောင့်ပေးသည့် ဒဏ်အား ဦးတင်ငွေ မခံနိုင်တော့။ အောက်မှ အချက်၃၀ခန့် ပင့်လိုးရင်း လရည်များ ညှစ်ထုတ်လိုက်ရ၏။ တဆက်ထဲ လိုလို ခင်စမ်းရီလည်း အဖုတ်ထဲ နွေးကနဲ့ ဖြစ်ကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ရင်း ရင်ဘတ်ပေါ် မှောက်ကာ ဇပ်ငင်ဇငင်ဖြင့် ငြိမ်သွားတော့သည်။
……………………………………………
( အခန်း ၁၁ )
**********
ဦးတင်ငွေ အိပ်ခန်းထဲမှ ပြန်ထွက်သွားချိန် ခင်စမ်းရီ ပင်ပန်းနွမ်းလျစွာ ကျန်နေရစ်၏။ ညပိုင်း ခင်စမ်းရီ ထမင်း စားပြီးသည်ထိ ဦးတင်ငွေ အရက် သောက်နေတုန်းပင်။ တဖြည်းဖြည်း နေလုံးကြီး ပျောက်ကွယ်သွားကာ အမှောင်ထု ကြီးစိုးလာချိန် ရွာလေးထဲ တချို့ အိမ်လေးများတွင် မီးသီး လေးများပင် ထွန်းနေကြ၏။ အရက်သောက်ရင်း ဦးတင်ငွေမှာ ခင်စမ်းရီအား ညနေပိုင်း လိုးထားသော ပုံရိပ်များ ပြန်မြင် ယောင်နေသည်။ ခင်စမ်းရီမှာ ထမင်းစားပြီး စားပြီးသား ပန်းကန် ခွက်ရောက်များ နောက်ဖေး ရေတွင်းတွင် ဆေးကြော သန့်စင်ကာ အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာ၏။ ဦးတင်ငွေမှာ ခင်စမ်းရီ ကြော်လှော် ပေးထားသော အမြည်းများ ဆက်မစားပဲ ပုလင်းထဲမှ သွေးဆေးမှုံ့များ ပန်းကန်အသေး တချပ်ထဲ ထည့်ကာ အမြည်းအဖြစ် ယက်နေတော့၏။ ခင်စမ်းရီ ပန်းကန်များ သိမ်းဆည်းပြီး မီးဖိုချောင်မှ ပြန်ထွက် လာကာ ဦးတင်ငွေ ဘေးနား ကပ်ထိုင် လိုက်သည်။
" ပြီးသေးဘူးလား … ဦးလေးရဲ့ "
" အင်း … ဒါလေး လက်စသတ်ပြီး … ပြီးပါပြီ "
" ဦးလေး … သောက်ပြီးရင် … ထမင်း စားကြစို့ "
" အင်း … "
အရက်ခွက်ကိုင်ရင်း ခင်စမ်းရီ၏ စောက်ဖုတ်လေးရှိရာ ပေါင်ခြံထဲ စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်ရင်း ပြန်ဖြေ လိုက်သည်။ စောက်ဖုတ် နေရာလေး ကြည့်နေသဖြင့် ခင်စမ်းရီ ရင်ထဲ နွေးကနဲ့ ဖြစ်သွားမိ၏။
" အင်း … မူးပြီး …… ထမင်းမစားနိုင်ပဲ နေဦးမယ် "
" မမူးပါဘူး စမ်းရီရဲ့ … ဒီ အရက်က … ဒီချိန် အားဆေးလေ … ခိခိ "
ဦးတင်ငွေမှာ ခင်စမ်းရီ ကိုယ်လုံးအား လှမ်းဖက်ရင်း ပါးပြင်အား နမ်းကာ ကပ်ပြောနေသည်။ အမှန် တကယ်လည်း ဦးတင်ငွေ သောက်နေသော အရက်နှင့် ယက်နေသော သွေးဆေးမှာ ချက်ချင်း အာနိသင် ပြလာသည်။ ညနေပိုင်း လိုးပြီး ပျော့ခွေ သွားသော လီးကြီးမှာ ပေါင်ကြားထဲ အားအင် ပြည့်ဝကာ ခုံးထလာ၏။ ခင်စမ်းရီ ဘေးတိုက် အနေထားဖြင့် ဦးတင်ငွေ လီးအား ခိုးကြည့် လိုက်သည်။
" ကဲ ပြီးပါပြီ … ထမင်း မစားခင် … ခဏ စုပ်ပေးပါ့လား "
လက်ကျန် အရက်ခွက်အား မော့သောက်ပြီး ခွက်ပြန်ချရင် ပြောလိုက်တော့၏။
" ဟာ … ဦးလေး ကလည်းနော် … "
" လုပ်ပါ စမ်းရီရဲ့ … ညနေက ထပ်လုပ်မလို့ … ညကြမှ ဆို "
ဦးတင်ငွေ စကားပြောရင်း ပုဆိုးခါးပုံစ ဖြည်ချရာ ပေါင်ကြားထဲ လီးတံကြီး ဆက်ကနဲ့ ထောင်မတ်လာ၏။
" အင့် … စုပ်လေ … "
ခင်စမ်းရီ တယောက် လီးအား ကြည့်ရင်း ပါးစပ်လေး အလိုလို ဟသွားရသည်။ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထနေသော လီးတံကြီးမှာ ခေါင်းတရမ်းရမ်းမို့ လက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ကာ ခါးညွတ်ရင်း ပါးစပ်ထဲ သွင်းလိုက်မိသည်။ ဒစ်ကြီးငုံခဲကာ လျှာဖြင့် ဝိုက်စုပ်ရင်း ဂွင်းတိုက်ပေးရာ ဦးတင်ငွေ အံကြိတ် နေရ၏။
" ရှီးးးး …… ကျွတ် ကျွတ် "
လဥ၂လုံး အပေါ်ကျုံ့တက်လာကာ မခံနိုင်သည့်အဆုံး ခင်စမ်းရီ ခေါင်းအား ဖမ်းကိုင်ကာ ပါးစပ်အား ထလိုး တော့သည်။ ခင်စမ်းရီ ခုံပေါ်ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် လည်ချောင်းထဲ တစ်ဆို့ကြီး ဖြစ်ကာ မျက်လုံးများ ပြူးပြီး မျက်ရည် ဝဲတက်လာ၏။ အသက်ရှူကြပ်ကာ အကျိအချွဲများ နူတ်ခမ်းဒေါင့်မှ စီးကျလာချိန် ဦးတင်ငွေ ခပ်သွက်သွက် လိုးနေရာမှ လရည်များ ဗျစ်ကနဲ့ ပန်းထုတ် လိုက်တော့သည်။
" အု … "
ခင်စမ်းရီ မျက်ခုံးကြောလေး တွန့်သွားသော်လည်း ဝင်လာသမျှ လရည်များအား တဂွတ်ဂွတ် မျိုချပစ်၏။
" အု …… ဂလု … ပြွတ် ပြွတ် … ပြွတ် … ဂလု … "
လရည်များ ကုန်စင်သည်အထိ ပါးစပ်ထဲ တဒုတ်ဒုတ် သွေးတိုးရင်း မာထင်နေသော လီးကြီးအား အံအော နေမိသည်။ နူတ်ခမ်းဒေါင့်မှ လရည်များ လက်ခုံဖြင့် သုတ်ကာ နောက်ဖေး ရေတွင်းဆီ ကိုယ်လက် သန့်စင်ပြီး ဦးတင်ငွေဖို့ ထမင်းပွဲ ပြင်ပေး လိုက်တော့သည်။ ဦးတင်ငွေ ထမင်းစားပြီးမှ ၂ယောက်သား အိပ်ယာဝင်ခဲ့၏။
////////////////////////////
မနက် ၄နာရီခွဲသည်နှင့် ခင်စမ်းရီ အိပ်ယာထကာ ချက်ပြုပ် ကြော်လှော်နေ၏။ ၆နာရီခွဲ ကျော်ကျော် ဦးတင်ငွေ အိပ်ရာနိုးလာရာ ၂ယောက် ရေမိုးချိုးကာ မနက်စာအတူ စားကြသည်။ စားသောက် ပြီးသည်နှင့် ခင်စမ်းရီ ကုန်စုံဆိုင်ဖွင့်ချိန် ဦးတင်ငွေမှာ အပေါင်ဆိုင် ဖွင့်နေတော့၏။ ၈နာရီလောက် အကူခေါ်ထားသော မိန်းကလေးများ ရောက်လာပြီး ဈေးထိုင် ရောင်းရင်း ၁၂နာရီ မထိုးခင် အိမ်ဘက် ပြန်လာ၏။ အိမ်မှု့ကိစ္စများ လုပ်ပြီး အိမ်နောက်ဖေး ရေတွင်းဘက် အဝတ်ဟောင်းများ စုလျှော်လှန်းကာ အိမ်ထဲပြန်ဝင် လာခဲ့ပြန်သည်။
ဦးတင်ငွေ ထမင်းစားနားချိန် အိမ်ထဲ ဝင်လာရာ ခင်စမ်းရီ ခဏ လာနေချိန် တအိမ်လုံး ရှင်းနေရုံ သာမက တိုလီ ထွာလီ ပစ္စည်းလေးများ သူ့နေရာနှင့်သူ သပ်သပ် ရပ်ရပ်လေး ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၍ စိတ်ထဲမှ ကြိတ်ချီးကျူး နေမိသည်။ အငယ်မ တင်မေသန်းလို မဟုတ်ပေ။ တင်မေသန်းမှာ အိမ်ရောက်သည်နှင့် မိခင်ဖြစ်သူ အလစ် ပိုက်ဆံ တောင်းကာ ညဖက် တိတ်တခိုး အလိုးခံပြီး ပြန်သွားလေ့ ရှိသည်။ နောက်ဖေးဘက် သေးသွားပေါက်ရာ ရေတွင်းဘေး အုန်းပင်၂ပင်ကြား တန်းထားသော ကြိုးတန်းပေါ်တွင် လျှော်ဖွတ်ပြီးသော အဝတ်များ လှန်းထားသည်ကို တွေ့ရပြန်၏။
" အဝတ်တွေ … သမီး … လျှော်ထားတာလား "
ဦးတင်ငွေ အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းဘက် ပြန်အရောက် ထမင်းပွဲ ပြင်နေသော ခင်စမ်းရီအား လှမ်းမေး လိုက်သည်။
" ဟုတ် "
" အာ … မလုပ်ပါနဲ့ … ဆိုင်ပိတ်ရက်ကျမှ … ရွာထဲက တယောက်လောက် ခေါ်ပြီး … လျှော်ခိုင်းရင် ရပါတယ် "
" ရပါတယ် … သမီး အဝတ်တွေ လျှော်ရင်း … တခါထဲ လျှော်လိုက်တော့ … မပင်ပန်းပါဘူး "
စကားပြောရင်း ထမင်း အတူစားပြီး ခင်စမ်းရီ အိပ်ခန်းထဲ ခဏနားရင်း မှေးနေသည်။ မှေးရင်း အိပ်ပျော်သွားရာ အဖုတ်လေးထဲ လီးတံကြီး ဝင်ထွက် နေသည်မှာ အိပ်မက်လိုလို တစ်ကယ်လိုလို ခံစားနေရသည်။ တချက်တချက် သားအိမ်ဝ ထိမိသဖြင့် မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်ရာ အိပ်မက်မဟုတ်ပဲ တကယ် အလိုးခံနေရမှန်း သိလိုက်ရ၏။ ညပိုင်း စိတ်တိုင်းကျ လိုးထားသည်ကို အားမရပဲ နေ့ခင်းဘက်ပါ အိပ်ခန်းထဲ လာလိုးနေသော ပထွေးဖြစ်သူ၏ ရာဂစိတ်အား အံအော နေမိသည်။ နေရော ညပါ အလိုးခံရင်း ၁ပတ်ခန့်အကြာ ဒေါ်ကြည်ခင် ပြန်ရောက်မှ ကိုယ်ရှိန် သပ်လိုက်ကြ၏။ ဒေါ်ကြည်ခင် ညနေပိုင်း ရောက်လာရာ ထမင်း အတူစားရင်း ခွဲထားသော မျက်လုံးအကြောင်း ပြန်ပြောပြ နေတော့သည်။
" မယ့်လေး …… ကျမဖြင့် … ခွဲထားတဲ့ မျက်လုံးက … ယားနေတာ … ကိုယ့်ဟာကိုယ် ဖြည်ပစ်ချင်တာ … မနဲ သည်းခံနေရတယ် …… သူတို့ သတ်မှတ်ရက် … ရောက်မှ … ဆရာဝန်က စည်းထားတဲ့ ပတ်တီး ဖြည်ပေးတာ … ကိုတင်ငွေရေ … နေကာ မျက်မှန် အနက်လေး … ဝယ်ခဲ့ရသေးတယ် … နေရောင်ထိရင် မျက်လုံးက စူးနေလို့ "
" ဒါနဲ့ … ညီမလေးတို့ … လင်မယားရော "
စကားပြောရင်း ဘာရယ်မဟုတ် ခင်စမ်းရီမှာ ဝင်းကိုအား သတိရကာ မေးလိုက်မိ၏။
" အငယ်မ လင်မယားက … ဒီအိမ် မလိုက်တော့ဘူးတဲ့ … သူတို့အိမ် ပြန်သွားကြပြီ "
ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ ရိုးရိုး ပြောပြ နေသော်လည်း ဦးတင်ငွေမှာ အဓိပ္ပယ်ပါသော မျက်လုံးများနှင့် ကြည့်လိုက်သဖြင့် ခင်စမ်းရီ ထပ်မမေးတော့ပေ။ ထမင်းစားပြီး မိသားစု ၃ယောက် ခဏထိုင်စကား ပြောရာ ဒေါ်ကြည်ခင်မှ ခင်စမ်းရီအား အိမ်တွင် ဆက်နေခိုင်း နေသည်။
" စမ်းရီ သမီး … အမေ့ မျက်လုံးက … အလင်းရောင် သိပ်မကြည့်နိုင် သေးဘူး … ၁၀ရက်လောက် ဆက်နေပေးဦး …… "
" ရပါတယ် …… အမေ ရဲ့ "
" အေးပါ …… ညည်း ယောက်ျားကိုလည်း …… အငယ်မတို့ လင်မယားနဲ့ …… ငါ လှမ်းပြောထားပါတယ် "
စကားပြောရင်း တဖြည်းဖြည်း ညနက်လာရာ ၃ယောက်သား အိပ်ယာ ဝင်ခဲ့ကြတော့၏။ ခင်စမ်းရီ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာသော်လည်း ကုတင်ပေါ် ဟိုလိမ့် ဒီလိမ့်ဖြင့် အိပ်မပျော်သေးပေ။ အရင်ရက် များတွင် ညအိပ်ကာနီး ဦးတင်ငွေ လာလာ လိုးပေး သည်ကို သတိရကာ တောင့်တနေမိသည်။ ရာဂစိတ် အားကြီးသော ဦးတင်ငွေ တယောက် မိခင်ဖြစ်သူ ပြန်ရောက်လာသဖြင့် သူမဆီ မလာပဲ မိခင်အား လိုးများနေမလား တွေးမိပြန်၏။ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ နာတာရှည် ရောဂါသည်မဟုတ် မျက်လုံး ခွဲထားသည်မှ လွဲ၍ ခန္ဓာကိုယ်မှာ အလတ်ကြီး ရှိနေသေးသည်မို့ ဦးတင်ငွေ မလိုးပဲ နေမည်မဟုတ်။
ဟိုတွေး ဒီတွေးဖြင့် အိပ်မပျော်ပဲ သိချင်စိတ် ပြင်းပြကာ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာရင်း မိခင်ဖြစ်သူ အိပ်ခန်းနား ခြေဖွနင်းကာ လျှောက်လာ ခဲ့တော့သည်။ အိပ်ခန်းဆီမှ တအအ တဖတ်ဖတ် ညည်းသံများ အသားချင်း ထိကပ်သံများ ကြားရသဖြင့် ချောင်းကြည့်လိုက်၏။ အခန်းထဲ ကုတင်ပေါ် ဖင်အဖွေးသားနှင့် လေးဖက် ကုန်းပေး ထားသော မိခင်၏ နို့နှစ်လုံးမှာ လှုပ်ရမ်းနေသည်။ လင်ဖြစ်သူနှင့် ၁၀ရက်ခန့် ခွဲနေရသော ဒေါ်ကြည်ခင် တယောက် ရမ္မင်စိတ်များ ပြင်းထန်နေသည်။ မီးသီး မီးရောင် လေးအောက် တပ်မက်ဖွယ် ကောင်းသော ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအဆစ် များမှာ ခုထိဆွဲဆောင်မှု့ ရှိနေတုန်းပင်။ ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ဖင်ကြီးနောက် ဦးတင်ငွေမှာ ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် ခါးဆွဲကာ ဆောင့်လိုးနေတော့၏။
" အ …………… အင်း …………… အားးးး …………… ကျွတ် ကျွတ် … "
မိခင်ဖြစ်သူ ဖင်ကြားထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်နေသော လီးကြီးအား ဘေးတိုက် အနေထားဖြင့် မြင်နေရသည်။ လမွေးအုံ မဲမဲကြီးအောက် တုတ်ခိုင် ထွားကြိုင်း လှသော ပထွေးဖြစ်သူ လီးကြီးအား နှမျောသလို စူးစိုက် ကြည့်နေမိ၏။ ဦးတင်ငွေမှာ ထုံးစံအတိုင်း လီးအား ဒစ်ပေါ်အောင် ပြန်ဆွဲထုတ်ကာ အရင်းထိ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးပစ်သည်။
" ဘွတ် …… အား …… ကျွတ် … ကျွတ် "
ဒေါ်ကြည်ခင် မျက်နှာလေး မဲ့ကာ သူမဖင်ကြီးအား ရသလောက် ထောင်ပေးရင်း ငြီးငြူနေရသည်။ နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်းမို့ အဆုံးထိ ဝင်နေသော လီးကြီး ပြန်ဆွဲမထုတ်ခင် ဖင်ကြီးအား ဘယ်ညာရမ်းကာ အထက်အောက် ကြိတ်ပေးနေ၏။
" ရှီးးးး …… အားဟား …… ကိုတင်ငွေ ရယ် … အအ … အင်းဟင်း "
ကိုယ်တိုင် အလိုးခံဖူးသော လီးမို့ မိခင်ဖြစ်သူ ဘယ်လို ခံစား နေရမည်ကို သိရှိနေသည်။ ဦးတင်ငွေမှာ အချက်၅၀ခန့် မနားတမ်း ဆောင့်ရင်း လီးအား စောက်ခေါင်းထဲ အရင်းထိသွင်းကာ ခါးအားဖြင့် လှည့်ကြိတ် ပေးပြန်၏။ လီးတံကြီး အဖုတ်ထဲ မွှေနေသလို အဖုတ်အုံ တပြင်လုံး ဖိပွတ်သလို ဖြစ်ကာ ဒေါ်ကြည်ခင် ဖင်ကြီး ရမ်ခါနေရသည်။
" ရှီးးးး …… အင်းဟင်း …… လိုးတတ်လိုက်တာ …… ကိုတင်ငွေ ရယ် … "
ဒေါ်ကြည်ခင် မပီမသလေး ညည်းရင်း မျက်လုံးလေး စင်းကာ အားရ ကျေနပ်နေသည်။ ဦးတင်ငွေမှာ ၁၀ချက် ၁၅ချက်ခန့် ကြိတ်မွှေရင်း အဆီ အနည်းငယ် တက်နေသော ခါးအား လက်၂ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း လီးတံကြီးအား ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်လိုက်၏။ ထိုချိန် ခင်စမ်းရီမှာ အပြင်မှ ချောင်းကြည့်နေရင်း ၁၀ရက်နီးပါး နေညမပြတ် လိုးပေးထားသော ပထွေးဖြစ်သူ လီးကြီးကို မြင်သည်နှင့် စောက်ပတ်အုံလေး တင်းကာ ကြက်သီးမွေးများ ထလာတော့သည်။
" အီး … ကောင်းနေတာကို … ဘာလုပ်တာလဲ … "
မိခင်ဖြစ်သူ၏ အားမလိုအားမရ ညည်းသံလေးအဆုံး ခင်စမ်းရီ စောက်ပတ်လေးထဲ အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်ကုန်သည်။ ခြေဖျား လက်ဖျားများ အေးစက် လာကာ ရင်ခုန်သံ မြန်လာရင်း မိခင်နှင့် အတူ ဝင်ရောက် အလိုးခံချင်သည် စိတ်များ ဖြစ်ပေါ် လာရသည်။ နားထင်ပေါ် ချွေးသီးလေးများ သီးလာကာ အာခေါင် ခြောက်လာမိ၏။
ထိုစဉ် ဦးတင်ငွေမှာ အဖုတ်ထဲမှ ထုတ်လိုက်သော လီးအား ဖင်ပေါက်လေးထဲ ပြောင်းလိုး ပေးပြန်သည်။ ဘယ်အပေါက် လိုးလိုး ဒေါ်ကြည်ခင့် အတွက် ကာမသုခလေး ရနေသည်မို့ မျက်လုံးလေး ပြန်မှိတ်ကာ ကျေကျေနပ်နပ် အလိုးခံနေတော့၏။ စိတ်တိုင်းကျ အလိုးခံရင်း နာရီဝက် ကျော်ကျော်တွင် ၂ယောက်သား ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် ပြီးသွားရသည်။
" မကြည်ခင် … အားရရဲ့လားဟင် "
လီးအား အဖုတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်ပြီး မယားဖြစ်သူ ခေါင်းရင်းဘက် ဒူးထောင်ထိုင်ကာ မျက်နှာအား လရည် ထွက်ပြီးကာစ လီးဖြင့် တို့မေးနေ၏။
" အင်း "
ဒေါ်ကြည်ခင် ပြုံးကာ မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြီး ခေါင်းညိတ် ပြလိုက်သည်။ တဆက်ထဲ အကျိအချွဲများ ပေကပ်နေသော လီးတံအား ဖမ်းငုံလိုက်၏။ တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ရင်း လဥ၂လုံးကိုင်ကာ ညှစ်ချေ ပေးရင်ုးကိုယ်လုံးအား မှောက်ကာ ပြန်မှေး လိုက်တော့သည်။
" ကောင်းရဲ့လား … "
" ဖင်ထဲ … နဲနဲ နာတယ် "
" ဟုတ်လား … အဲဒါဆို … အိပ်ကြစို့… နောက်ရက်မှ … ထပ်လိုးပေးမယ် "
" ဟွန့် ... မဝသေးပါဘူး … ခု ထပ်လိုးပေးဦး "
၁၀ရက်ခန့် လီးဝေးနေသဖြင့် ဒေါ်ကြည်ခင် အာသာ မပြည်သေးပေ။
" အင်းပါ … ထပြီး … ကုန်းလိုက် "
ပက်လက်လှဲနေသော ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ပုခုံးအား ဆွဲမထူကာ လေးဖက်ကုန်း အနေထားလေး ပြင်ပေးရင်း ဖင်ဝလေး ယက်ပေးလိုက် ပြန်သည်။
" ဟ ……… အင့် ………… ရှီးးးးး ………… အင်းဟင်း ……… "
ဒေါ်ကြည်ခင် အိပ်ယာခင်း လေးအား လက်ဖြင့် ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင်က နှုတ်ခမ်းလေး ကိုက်ရင်း ဖင်ကြီး ထောင်ပေးနေသည်။
" မကြည်ခင် "
" ရှင် "
" ဖင်လိုးတော့ … တကယ် နာတာလား "
" အင်း … တော့် ဟာကြီးက … ဒီလောက် တုတ်နေတာ …… ဖင်မခံတာ ကြာတော့ … နာတာပေါ့လို့ … "
စကားအဆုံး ဒုတိယ အကြိမ် ဖင်လိုးစဉ် ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ဖင်ပေါက်လေးမှာ လီးဝေးနေသဖြင့် စီးကြပ်နေရာ ခပ်သွက်သွက် လုပ်မရပေ။ လီးကြီး ၀င်သွားတိုင်း တအအ ကြိတ်ညည်း နေရှာ၏။
" ဗြိ ……… ဘွတ် ……… ဇွိ ………… အ ……… ဖြည်းဖြည်းပဲ လုပ် ………… အားးးး ……… အ အ …… "
၁၀မိနစ်ခန့် တချက်ချင်း အလိုးခံနေရာမှ လီးဒဏ် ခံနိုင်လာသည်နှင့် ဖင်ကြီး မသိမသာ ကော့ပေး လာသည်။ ဆောင့်လိုက်တိုင်း ခေါင်းလေး မော့ကာ ဖင်ကြီး ရှေ့ပြန်တိုးပြီး နောက်တကြိမ် လီးကြီး ဝင်လာစေရန် ထပ်ခါထပ်ခါ မျော်နေရှာ၏။ ဦးတင်ငွေ မှာလည်း ဖင်ပေါက်လေးထဲ စိတ်နှစ်ကာ နူးညံ့သော ဖင်အတွင်း ကြွက်သားများ၏ ခပ်တင်းတင်းလေး ညှစ်ပေးမှု့ကို အရသာခံပြီး ခပ်သွက်သွက် လိုနေတော့သည်။
" အ ……… အမေ့ ………… ရှီးးးး ……… အင်းဟင်း …… ဟင်းဟင်း "
ညည်းသံလေး ထွက်လာသော်လည်း အားရကျေနပ် နေသည့် အနေဖြင့် ဦးတင်ငွေအား လည်ပြန် လှည့်ကြည့်လိုက် ဖင်ကြီး ဝိုက်ကစား ပေးလိုက်နှင့် လီးအရသာ ခံယူနေ၏။ ဦးတင်ငွေမှာ ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ပြီး ဒေါ်ကြည်ခင် လည်ပြန်ကြည့်တိုင်း ဆောင့်ချက်များ အရှိန် ထပ်မြှင့်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲလိုးပစ်၏။ နောက်ထပ် ၁၅မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် ဒေါ်ကြည်ခင် ညည်းသံလေး ပိုကျယ်လာပြီး ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး အကြောများ စိမ့်လာရသည်။
" ဟင့် ……… အ ……… ကောင်းတယ် …… အအ …… အရမ်းကောင်းတယ် ... ကိုတင်ငွေ ရယ် ... ရှီး ... "
ဒေါ်ကြည်ခင် ပါးစပ်မှ ဖွင့်ပြော လာသည်နှင့် ဦးတင်ငွေ အားကုန်ဆောင့်ရာ ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး တုန်ခါ နေတော့သည်။
" ဗြိ …………… အ …………… ဘွတ် …………… ရှီးးးး ………… ကျွတ် … ကျွတ် "
မြင်ကွင်းကြောင့် ခင်စမ်းရီ ခံစားမှု့ ပြင်းထန်လာကာ ထမိန် အောက်နားစလေး ဆွဲတင်ကာ အဖုတ်အား ပွတ်ရင်း လက်ခလယ်အား စောက်ခေါင်းထဲ သွင်းကာ ထိုးစွနေမိသည်။ တဆက်ထဲ လက်မလေးဖြင့် အစိလေးအား ဖိချေရာ အိပ်ခန်းထဲမှ ဦးတင်ငွေ မှာလည်း ဒေါ်ကြည်ခင်အား မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆောင့်လိုးနေပြန်၏။
" အ …… အားးး …… ကောင်းလိုက်တာ … ဆောင့် ဆောင့် … ကိုတင်ငွေ … အင့် …… အ …… "
ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ အိပ်ယာခင်းအား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ရင်း အကနဲ့ ညည်းရင်း လည်ချောင်းသံ တအင့်အင့်လေး ထွက်နေ တော့သည်။ ဦးတင်ငွေ၏ ဆောင့်ချက်များ အားပါပြင်းထန် လာသလို ခင်စမ်းရီ၏ အဖုတ်ထဲမှ လက်ချောင်းလေး အထုတ်သွင်း မြန်လာရ၏။
" အားးးးး …… ဆောင့် …… ဆောင့် … မရပ်နဲ့ …… "
ထိုချိန် ဒေါ်ကြည်ခင် တယောက် အိပ်ယာခင်းအား ပါးစပ်ဖြင့် ကုန်းကိုက်ကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်စဉ် ဦးတင်ငွေ မှာလည်း ခါးလေးအား လက်၂ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ အချက်၃၀ခန့် ဆောင့်ရင်း လရည်များ ညှစ်ထုတ်လိုက်၏။ ဒေါ်ကြည်ခင် မြို့ပေါ်မှ မျက်လုံးခွဲပြီး အိမ်ပြန်ရောက်သည့် ညတွင် ဖင်အား ၂ချီဆက်တိုက် အလိုးခံရသဖြင့် ကာမစည်းစိမ်လေး ခံစားရင်း ငြိမ်သွားတော့သည်။ မိခင်ဖြစ်သူ ငြိမ်သွားသည်နှင့် သိပ်မကြာလိုက် ခင်စမ်းရီ ပေါင်ခြံထဲ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ရာ ခြေမျက်စိထိ စီးကျလာ၏။ မိခင်ဖြစ်သူ အိပ်ခန်းဝမှ လေးလန်သော ခြေလှမ်းများဖြင့် အိပ်ခန်းဘက် ပြန်လာရင်း ကုတင်ပေါ် အရောက် တုန်းကနဲ့ အိပ်ပျော်သွားရသည်။
//////////////////////////
( အခန်း ၁၂ )
**********
ဒေါ်ကြည်ခင် ပြန်ရောက်လာပြီး ခင်စမ်းရီ တယောက် ကာမစည်းစိမ်လေး ခေတ္တခဏ ပျောက်ဆုံးသွားရာ ၅ရက်မြောက်နေ့မှ ပြန်လည်ရရှိခဲ့၏။
" ဝေါ …… ချွတ် …… ဖြောက် ဖြောက် … ဝေါ … ဝေါ …… ဝေါ …… "
နောက်၅ရက်ခန့် ဥပုတ်နေ့ ဆိုင်ပိတ်ရက်တွင် ညကတည်းမှ ရွာနေသော မိုးမှာ မနက်ထိ တဖြောက်ဖြောက် ရွာသွန်းနေသည်။ ခင်စမ်းရီ သူမ အိပ်ခန်းလေးထဲ ကွေးနေတုန်းပင်။ ဒေါ်ကြည်ခင် ဆေးရုံမှ ဆင်းလာ သော်လည်း ၁၀ရက်လောက် ထပ်နေ ခိုင်းသဖြင့် အိမ်မပြန်ရသေးပေ။
မနက်၅နာရီခွဲ ကျော်ကျော် ဦးတင်ငွေ အိပ်ရာ နိုးလာရာ ဒေါ်ကြည်ခင် အိပ်ပျော်နေ၏။ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ နောက်ဖေးဘက် ရေတွင်းဆီ မျက်နှာသစ်ရန် အသွား အိပ်ခန်းလေးထဲ ကွေးအိပ် နေသော ခင်စမ်းရီ ထမိန်မှာ အထက်ဆင် ပြည်ကာ ပေါင်ရင်းနား လျှောကျ နေသည်ကို ဟနေသော တံခါးကြားမှ ခပ်ရေးရေး မြင်လိုက်ရသည်။
" စမ်းရီ … ကွေးနေတာလား "
ဦးတင်ငွေ အခန်းဝမှ ရပ်ကြည့်ရင်း အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာကာ ကုတင်နား အရောက် ခပ်တိုးတိုး မေးလိုက်သည်။
" ဟင် … ဦးလေး … ဆိုင်ပိတ်တယ် မလား "
" ဆိုင်ပိတ်ပါတယ် … စမ်းရီရဲ့ … "
ကုတင်စောင်း ဝင်ထိုင်ကာ ကွေးအိပ်နေသော ခင်စမ်းရီ ဖင်ကြီးအား ဆုပ်နယ်ရင်း ပြောနေသည်။ တဆက်ထဲ ပြည်လျော့နေသော ထမိန်အား ဒူးဆစ်ထိ ဆွဲချလိုက်၏။
" ဟွန်း … ဦးလေးနော် … ညတိုင်းလည်း … အမေ့ကို တညလုံး လိုးနေတာ … "
" အင်း … မကြည်ခင်လည်း … ဆေးရုံမှာ ဆာနေရှာတာ နေမှာ … "
" အမေ ရော "
" အိပ်ပျော် နေတုန်းပါ "
ဒေါ်ကြည်ခင် ညစဉ်ညတိုင်း အားရပါးရ အလိုးခံရင်း မနက်ပိုင်း မထနိုင်တော့ ပင်ပန်းကာ အိပ်ပျော် နေတော့သည်။ ဦးတင်ငွေမှာ စကားအဆုံး ခင်စမ်းရီအား ကုန်းနမ်းလိုက်၏။ ခင်စမ်းရီ ငြိမ်ခံရင်း အိမ်ခန်းဝဘက် စိတ်မလုံသလို တချက် ကြည့်လိုက် သေးသည်။ မိုးရွာနေသဖြင် အိပ်ခန်လေး အေးနေ သော်လည်း မိခင်ဖြစ်သူ အိပ်ယာမနိုးခင် ပထွေး ဖြစ်သူနှင့် လိုးတော့မည်မို့ စိတ်လှုပ်ရှားကာ ချွေးစို့လာရ၏။
" ဦးလေး "
" ဟင် "
" ဟိုလေ … သမီး အရင် စုပ်ပေးမယ်နော် "
စိတ်လှုပ်ရှား နေရင်း လတ်တလော ဖြစ်ပေါ်နေသော ဆန္ဒလေးအား ထုတ်ပြော လိုက်မိသည်။
" စုပ်လေ "
ဦးတင်ငွေ ကုတင်စောင်း ထိုင်နေရာမှ ပုဆိုး ချွတ်ကာ ကုတင်ပေါ် တက်လာရင်း လီးအား ခင်စမ်းရီ ပါးစပ်နား ကပ်ပေး လိုက်တော့သည်။ ခင်စမ်းရီမှာ ပက်လက် လှဲနေရာမှ ထထိုင်ပြီး ပါးစပ်နား ကပ်လာသော လီးအား လက်လေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ရင်း ဒစ်ကြီးအား ဆွဲငုံပစ်သည်။ လီးဆာနေသဖြင့် စုပ်ချက်များ ပြင်းထန်ကာ လီးတံအား ပါစပ်ထဲ ရသလောက်မျိုရင်း လဥများပါ ညှစ်ပေးလိုက်၏။ အားရအောင် စုပ်ပြီးမှ လီးအား ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်ပေးလိုက်သည်။
" ခဏ … ဦးလေး "
လီးတံအား ပါးစပ်မှ ထုတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ စိထားသော အိပ်ခန်းတံခါးအား ဂလန့် ထိုးလိုက် တော့၏။ ကုတင်နား ပြန်အရောက် အင်္ကျီနှင့် ဘော်လီချွတ်ရာ နီညိုရောင် သန်းနေသော နို့သီးခေါင်းလေးနှင့် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး နို့၂လုံး ပေါ်လာသည်။ ဦးတင်ငွေ ငေးကြည့်နေချိန် ထမိန်အား ခြေရင်းပုံကာ ကိုယ်လုံးတီး အနေထားဖြင့် ကုတင်ပေါ် ပြန်တက်ပြီး ပက်လက်လှန် လှဲလိုက်သည်။
ဦးတင်ငွေ လီးကြီး ထောင်မတ်နေရင်း ခင်စမ်းရီ ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ဘယ်လက်ဖြင့် အမွှေးများ ဖုံးအုပ်နေသော စောက်ဖုတ်လေးအား ဖြဲကြည့်လိုက်၏။ အတွင်းသား နီနီရဲရဲ လေးများနှင့် အဖုတ် နှုတ်ခမ်းကြားထိပ် အစိလေးမှာ အဆံလေး ပြူးထွက် နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသားလေး ဟသွားသည်နှင့် အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ လျှာသွင်းကာ ပင့်ယက် ပေးလိုက်၏။ ခင်စမ်းရီ ပေါင်တံလေး ဆက်ကနဲ့ တုန်ကာ အရည်ကြည်လေး စိမ့်ထွက် လာသည်။ စောက်ခေါင်းထဲ အိုင်လာသော အရည်ကြည်များအား လျှာသွင်းစုပ်ရာ ပေါင်လေး ကားလာပြီး မျက်လုံးလေး မိတ်ကာ ညည်းနေရင်း ကြာကြာ အယက်မခံနိုင်ပဲ လိုးပေးရန် ဖွင့်ပြောလိုက်တော့၏။
" ဟင့် ……… သမီး မရတော့ဘူး …… လိုးပေးပါတော့ … ဦးလေး ရယ် "
ခင်စမ်းရီ စကားဆုံးသည်နှင့် ဦးတင်ငွေမှာ ထောင်နေသော လီးအား အဖုတ်ဝတေ့ကာ တဘွတ်ဘွတ်နှင့် မှောက်လိုးလိုက်သည်။ အိပ်ယာထ အားအင် ပြည့်နေသည့် အချိန်မို့ လီးတံမှာ ပိုမို မာထင်လျက် ဆောင့်ချက်များ ပြင်းထန်နေ၏။ ခင်စမ်းရီ တယောက် ထိမိသော လိုးချက်များ ခံယူရင်း မိနစ်၂၀ခန့်တွင် ပြီးသွားသော်လည်း ဦးတင်ငွေမှာ အတော်နှင့် မပြီးသဖြင့် စောက်ပတ်လေး ပူထူလာရသည်။ နောက်ထပ် ၁၀မိနစ် ကျော်ကျော်မှ ဦးတင်ငွေမှာ အားပါး ပြင်းထန်သော ဆောင့်ချက်များနှင့် လရည်များ ပန်းထုတ် ပစ်တော့၏။ ခင်စမ်းရီမှာ နွေးကနဲ့ တဖျောဖျော ဝင်လာသော လရည်များအား စောက်ပတ်ဖြင့် စုပ်ယူရင်း ကာမ စည်းစိမ်လေးအား ပြည့်ပြည့်ဝဝ ခံယူ နေလိုက်သည်။
/////////////////////////////
" စမ်းရီ ရေ "
" ရှင် … အမေ "
" ဘာလုပ် နေလဲ …… သမီး "
" ဝက်သားဟင်း … ပြန်နွေး နေတာ …… အမေ "
" အော် …… ဟင်းအိုး ခဏထားလိုက် … ဒီမှာ … သမီးယောက်ျား … လာနေပြီ "
" ဟုတ် … အမေ … လာပြီ လာပြီ "
မီးဖိုခန်းထဲ ဟင်းပြန်နွေးနေစဉ် မိခင်ဖြစ်သူ အော်သံ ကြောင့် ဟင်းအိုးဖုံးလေး ပြန်ဖုံးကာ ထွက်လာခဲ့သည်။ လင်ဖြစ်သူ ရောက်လာသဖြင့် ခပ်သွက်သွက် လျှောက်လာရာ ခါးအောက် ဖင်ကြီးမှာ တုန်ခါနေ၏။
" ကိုစိုးမြင့် … ဘာနဲ့ လာတာတုန်း … လှည်းယူခဲ့လား "
ခင်စမ်းရီ အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းထဲ အရောက် မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ကြည်ခင်နှင့် စကား ပြောနေသော လင်တော်မောင့်အား နူတ်ဆက်ရင်း လှမ်းပြောလိုက်၏။
" ဟော …… သမီး လာပြီ …… မင်းတို့ လင်မယား …… အေးဆေး စကားပြောကြ … အမေ … ဟင်းအိုး သွားကြည့် ပေးမယ် "
၁၅ရက်ကျော်ကျော် ခွဲနေရသော သမီးနှင့် သမက်အား လွတ်လွတ်လပ်လပ် စကားပြောရန် ဒေါ်ကြည်ခင် အလိုက်သိစွာ ထွက်လာခဲ့သည်။
" ဟုတ် … အမေ … "
စိုးမြင့်မှာ ထထွက်သွားသော ယောက္ခမအား လှမ်းပြောရင်း အနားလာထိုင်သော မယားဖြစ်သူအား ဆီးဖက်လိုက်၏။
" အို့ …… ကိုစိုးမြင့် ကလည်း … အမေ ရှိနေတာကို … ဟွန့် … ငြိမ်ငြိမ် နေ "
" အာ … ဒီလောက် အကြာကြီး ခွဲနေရတာကို … ဒါကြီး … တင်းနေပြီ … ဒီမယ် "
စိုးမြင့်မှာ ခရီးရောက်မဆိုက် မယားဖြစ်သူ ကိုယ်လုံးအား ဖက်ရင်း ပေါင်ကြားထဲ ထောင်မတ်နေသော လီးတံအား ပုဆိုးအပြင်မှ ကိုင်ပြနေသည်။
" အိုရ် "
တဆက်ထဲ ဘယ်လက်မှာ ခင်စမ်းရီ၏ ဖင်သားစိုင်အား ဆုပ်နယ်ရင်း ညာလက်မှာ ပုဆိုး ခါးပုံစအား ဖြည်ချလိုက်၏။ ခင်စမ်းရီ မျက်နှာလေး ရဲကာ မီးဖိုခန်းဘက် မျက်စိ ကစားရင်း မိခင်ဖြစ်သူ မြင်သွားမလား စိုးရိမ်ကာ ရင်ထိတ် နေမိသည်။
" စမ်းရီ … ဒီဟာကြီး … ကိုင်ကြည့် ပါဦး "
" အာ … "
" ခဏ …… လေးပါ …… စမ်းရီ ရဲ့ "
ခင်စမ်းရီမှာ မိခင်အိမ်တွင် ကာမသုခလေး တိတ်တခိုး ခံစား နေရသော်လည်း အနေ ဝေးနေသော လင်ဖြစ်သူ ဆာလောင်နေမည်ကို ရိပ်မိလိုက်၏။
" ဒီမှာ …… မကောင်းပါဘူး …… လာ … အိပ်ခန်းထဲ သွားဆို့ "
" အင်း … လုပ် မြန်မြန် … ဒီမှာ တအား တင်းနေပြီ "
" အမေ … ဟင်းအိုး အမေ ကြည့်လိုက်တော့နော် … ကိုစိုးမြင့် … ညှောင်းညာနေလို့ … နှိပ်ပေးလိုက်ဦးမယ် "
အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းမှ အိပ်ခန်းဘက် အလာတွင် မီးဖိုချောင်ဘက် မိခင်အား အသံ လှမ်းပေးလိုက်၏။ စိုးမြင့် ဟန်မဆောင်နိုင်ရှာပေ မယားဖြစ်သူ ဖင်ကြီး အုပ်ကိုင်ရင်း လိုက်ပါလာသည်။ ခင်စမ်းရီ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် တံခါး ဂလန့်လေး ထိုးလိုက်တော့၏။ စိုးမြင့်မှာ ကုတင်ပေါ် ထိုင်ရင်း မယားဖြစ်သူအား ရှေ့တည့်တည့် ရပ်ခိုင်းကာ မျက်စိ အရသာခံပြီး ခဏ ကြည့်နေသည်။
" စမ်းရီ … "
" ရှင် … "
" ကုတင်ပေါ် … မြန်မြန်တက် "
" ဟုတ် "
မိခင်နှင့် ပထွေးဖြစ်သူ လိုးတိုင်း ချောင်းမိသဖြင့် သူမ အလှည့် အချောင်းခံရမည်ကို တွေးမိကာ ရှက်စိတ်လေး ဝင်လာမိ၏။ ခင်စမ်းရီ တယောက် အခန်း တံခါးဘက် စိတ်မလုံသလိုကြည့်ကာ ကုတင်ပေါ် တက်ရင်း ပက်လက်လှဲပြီး ထမိန် လှန်ပေးလိုက်သည်။
" ဟင် … စမ်းရီ … စောက်ပတ်က … အမွှေး ရိတ်ထားတာလား … "
စိုးမြင့်မှာ စောက်မွှေး တမျှင်မှ မရှိပဲ ပေါင်ဂွထဲ မို့အစ်နေသော အဖုတ်အား သေချာကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။
" အင်း … "
အိမ်ထောင် သက်တမ်း တလျှောက် မမြင်ဖူးသဖြင့် စိတ်ထဲ ထူးဆန်း နေသော်လည်း ဆက်မမေးဖြစ်ပေ။ ဦးတင်ငွေ ပူဆာသဖြင့် ခင်စမ်းရီ ရိတ်ပေးထားရမှန်း စိုးမြင့် မသိခဲ့။ ပြည့်တင်းနေသော အဖုတ် နူတ်ခမ်းသားထိပ် အဆံလေး ပြူးနေသော စောက်စိ လေးအား ငေးကြည့်ရင်း ပေါင်ကြားထဲ လီးတံလေး ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တောင်လာရာ မယားဖြစ်သူ ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ပုဆိုး လှန်လိုးလိုက်သည်။ အချက်၃၀ပင် မပြည့် နားထင်ကြောများ ထောင်ကာ အံကြိတ်ရင်း စိုးမြင့် ပြီးသွားတော့၏။
" ငါလိုးတာ … ကောင်းလား …… စမ်းရီ "
" ရှင် … ဟုတ် "
ခင်စမ်းရီ ရယ်ချင်စိတ်အား ထိန်းကာ လင်ဖြစ်သူအား သနားနေမိသည်။ စလိုးကတည်းက ဆောင့်နေ သော်လည်း ခင်စမ်းရီ စိတ်မလုံသည်မှ လွဲ၍ ဘာမှ မခံစားမိ။ စိုးမြင့် ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းချိန် ခင်စမ်းရီ ထမိန်လေး ပြန်ဖုံးရင်း ထထိုင်လိုက်၏။ ၂ယောက်သား အဝတ်စားများ ဆွဲဆန့်ပြီးမှ အိပ်ခန်းပြင် ပြန်ထွက် လာကြသည်။
အခန်းပြင် ရောက်သည်နှင့် အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းထဲ ဦးတင်ငွေနှင့် ဒေါ်ကြည်ခင် စကားပြောနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ဘေးနား ဝင်ထိုင်ကာ ရောက်တတ်ရာရာ စကားများ ထိုင်ပြောနေသည်။ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာချိန် ဒေါ်ကြည်ခင် မရိပ်မိသော်လည်း ဦးတင်ငွေမှာ ခင်စမ်းရီ ပေါင်ကြား မသိမသာ ခိုးကြည့်နေ၏။ စကားပြောနေချိန် ရွာထဲ ဦးတင်ငွေ မှာထားသော ချက်အရက် လာပို့သဖြင့် ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ ပွစိပွစိ လုပ်နေတော့သည်။ အရက်ကြောင်း ပါလာသည်နှင့် ခင်စမ်းရီမှာ သူမ မရှိချိန် အိမ်တွင် တယောက်ထဲ ကျန်နေသော လင်ဖြစ်သူအား လှမ်းမေးလိုက်၏။
" ဟွန်း … ကိုစိုးမြင့် ရော … စမ်းရီ မရှိချိန် … ခိုးသောက်နေတာ မလား "
" ဟာ … မသောက်ပါဘူး … စမ်းရီရဲ့ "
" ကဲပါ … သောက်ကြမယ်ဆို … စိုးမြင့်လည်း တညအိပ်ပြီးမှ ပြန်ပေါ့ … သွားလိုက် လာလိုက်နဲ့ … ပင်ပန်းပါတယ် "
စိုးမြင့် တယောက် မယားဖြစ်သူအား လာခေါ်ရာ ယောက္ခမဖြစ်သူမှ တည အိပ်ခိုင်းနေသည်။ ညနေပိုင်း ဦးတင်ငွေနှင့် စိုးမြင့် အရက်သောက်ရာ ခင်စမ်းရီ အမြည်းများ ကြော်လှော် ပေးလိုက်ရ၏။ စားရင်း သောက်ရင်း တဖြည်းဖြည်း အမှောင်ထု ကြီးစိုးလာရာ ဒေါ်ကြည်ခင် အိပ်ယာ ဝင်သွားတော့သည်။
" ကဲ … ဒါပြီး ကျနော်တော်ပြီ … ဦးလေး ရေ … ဂေ့ … အွိ …… "
ဦးတင်ငွေ သိပ်မမူးသေး သော်လည်း စိုးမြင့်မှာ ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် ခန္ဓာကိုယ် ယိမ်းထိုးနေ၏။
" အေးပါ … ငါလည်း တော်ပါပြီ … မောင်စိုးမြင့် ရာ "
၂ယောက်သား အရက်ဝိုင်း သိမ်းမှ ခင်စမ်းရီမှာ ပန်းကန် ခွက်ရောက်များ သိမ်းကာ နောက်ဖေး ရေတွင်းတွင် ဆေးနေသည်။ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး အရက်ခွက်များ ဆေးနေစဉ် နောက်ကြောဘက်မှ ဒူးထောက် ခွနေသဖြင့် လှည့်ကြည့်ရာ ဦးတင်ငွေ ဖြစ်နေတော့၏။
" အိုးးးး …… ဦးလေး …… ဘာလုပ်တာလဲ …… ကိုစိုးမြင့် …… မြင်သွားလိမ့်မယ် "
ဦးတင်ငွေမှာ အိပ်ယာမဝင်ခင် နောက်ဖေး သေးလာ ပေါက်ရာ ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် ခင်စမ်းရီ၏ အိကားနေသော ဖင်ကြီး ကြည့်ရင် သေးပေါက်ပြီး ရေတွင်းနား လျှောက်လာကာ နောက်ကျောဘက် ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း သိုင်းဖက်လိုက်သည်။
" စိုးမြင့် … မူးနေပါပြီ …… စမ်းရီရယ် … စိုးရိမ် မနေပါနဲ့ "
ခင်စမ်းရီ ပန်းကန်များ ဆေးကြောရင်း အိမ်ရှေ့ခန်းဘက် လည်ပြန် လှမ်းကြည့်ရာ လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်မှာ ခေါင်းစိုက်နေ၏။
" လွတ်ပါ …… ဦးလေး ရယ် … ညကြမှ အခြေနေကြည့်ပြီး … တွေ့ရအောင်လေ "
ဦးတင်ငွေမှာ လွတ်မပေးပဲ ပုဆိုး ခါးပုံစ ဖြည်ချကာ ဆပ်ပြာမြုပ်များ ပေနေသော သော ခင်စမ်းလက်အား ယူပြီး ထောင်မတ်နေသော လီးပေါ် တင်ပေး လိုက်သည်။
" ခဏ ကိုင်ထားပေးဟာ … စမ်းရီ …… အင်း "
လီးအား ကိုင်ခိုင်းရင်း ဆွဲထူကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲလှည့်ရင်း မျက်နှာအနံ့ နမ်းပြီး နို့အုံ ၂ဖက်အား ဆုပ်နယ် ပေးနေ၏။
" ဟင့် ……… ဇွတ်ပဲ ……… ဦးလေးရယ် … စမ်းရီ ………… ကြောက် တယ် "
" အာ …… မကြည်ခင်လည်း အိပ်ပျော် နေပြီ … စိုးမြင့်လည်း …… မှောက်နေပါပြီ …… ဘာကြောက်တာလဲ …… ရော့ …… ရဲရဲကိုင်ပြီး …… ဂွင်းထုပေး "
ပြောပြီး လီးအား မရဲတရဲ ကိုင်ထားသော ခင်စမ်းရီ လက်အား အုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးရန် ပြောရင်း တချက်နှစ်ချက် ထုပြလိုက်သည်။
" အ ……… အင်း ……… ကောင်းလိုက်တာ … ထုပေး နော် "
တဆက်ထဲ လွတ်နေသော လက်တဖက်ဖြင့် ပေါင်ကြား နိူက်ကာ အဖုတ်အား ပွတ်ပေးလိုက် ပြန်၏။ ခင်စမ်းရီ ပေါင်တံလေး မသိမသာ ဖြဲကာ လမွှေးအုံ ထူထူအောက် ထောင်မတ် နေသော ဦးတင်ငွေ လီးအား ကြည့်ကာ တချက်ချင်း ဂွင်းထု ပေးနေမိသည်။ လရောင်အောက် လီးထိပ်မှ တင်းပြောင်နေသော ဒစ်ကြီးအား ကြည့်ကာ တံတွေး မျိုချရင်း လျှာသပ်ချ နေရ၏။
" စမ်းရီ …… စုပ်ချင်နေတာလား … စုပ်ချင်…… ပြန် ထိုင်လိုက်နော် "
လက်ထဲမှ လီးကြီး၏ အထိအတွေ့ကြောင့် ခင်စမ်းရီ ကြောက်စိတ်များ ပျောက်ကာ လီးအား စိုက်ကြည့်ရင်း ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်၏။ အကြောများ ထကာ တဆက်ဆက် တုန်နေသော လီးအား မက်မက် မောမော ကြည့်ရင်း အငမ်းမရ ဆွဲစုပ်တော့သည်။ လီးထိပ်အား စုပ်ရင်း အောက်ဖက် တွဲကျနေသော လဥမဲမဲ ၂လုံးအား တရွှတ်ရွှတ် နမ်းကာ လီးအရင်းမှ အဖျားထိ ပင့်ယက် ပေးပြန်၏။
" အ … အ ……… အိုးးးးး … ရှီးးးးးးး ……………………အူးးး ………… အီးးး ………… ကောင်းတာ …… "
ဦးတင်ငွေ ပြောရင်း ခင်စမ်းရီ ခေါင်းအား ထိန်းကိုင်ရင်း ရေတွင်းနှင့် ကပ်ကာ ပါးစပ်အား အသက်ရှု ကြပ်လာသည့် အထိ ဆွဲလိုးပစ်သည်။
" ဇွိ ……… ဗွိ ……… အအ …… အားဟား …… တော်ပြီ တော်ပြီ ……… ပါးစပ်ထဲ … ပြီးသွား လိမ့်မယ် …… ဟူးးး ……… ရှီးးးး "
လီးဆွဲထုတ်သည့် တိုင်အောင် ခင်စမ်းရီမှာ မညှာမတာ ပါးစပ်အား လိုးထားသော လီးအား စုပ်မဝသည့် ဟန်ဖြင့် ဒစ်အား ပြန်ဆွဲစုပ်ကာ လဥ၂လုံးအား လက်ဖြင့် ညှစ်ချေ ပေးနေပြန်သည်။
" အ ……… ရှီးးးးးး ……… အအအ …… ဖြည်းဖြည်း စုပ်ပါ …… စမ်းရီ ရ …… "
ဦးတင်ငွေ တယောက် ကာမစိတ် ပြင်းထန်လာသော ခင်စမ်းရီ ခေါင်းအား တွန်းထုတ် ပစ်လိုက်ရ၏။
အဲဒါဆို …… လိုးပေးတော့ လေ "
" ဟင် …… ခုကြ … ခံချင်နေပြီလား "
" အင်း …… မြန်မြန် လိုးပေးပါဆို "
ခင်စမ်းရီ မရှက်တော့ မိခင်ဖြစ်သူ အိပ်ပျော်နေသလို လင်ဖြစ်သူ မူးမှောက်နေသဖြင့် ဦးတင်ငွေ လက်အား ဆွဲကာ ရေတွင်း တောင်ဘက် ကြိုးတန်း ထားသော အုန်းပင်ကြား ဆွဲခေါ်လာသည်။ ဦးတင်ငွေ ချွတ်ချ ထားသော ပုဆိုးအား မယူနိုင်တော့ လီးတန်းလန်းဖြင့် ခင်စမ်းရီ နောက်မှ ကပ်ပါ လာတော့၏။ အနောက်ဖက်တွင် ဂိုဒေါင်ကြီး ရှိရာ တောင်ဘက် မြောက်ဘက်တွင် သစ်ပင်ကြီးများ ကာရံထားသဖြင့် မှောင်ရိပ်ကျသော နေရာလေး အရောက် ခင်စမ်းရီ ထမိန်ချွတ်ကာ မြေကြီးပေါ် ခင်းလိုက်တော့သည်။
" လာလာ … ဦးလေး လိုးချင်တဲ့ …… စောက်ပတ်ကို … ဖြဲပေးမယ် …… မြန်မြန်သာလိုး "
မြေကြီးပေါ် ချွတ်ခင်းထားသော ထမိန်ပေါ် ပက်လက် လှန်လှဲရင်း ပေါင်တံ၂ဖက်အား ဖြဲကာ လှမ်းပြော လိုက်၏။ ဦးတင်ငွေမှာ ခင်စမ်းရီ စောက်ဖုတ်အား ကြည့်ရင်း လီးအား တချက်နှစ်ချက် ဆွကာ တက်လိုးတော့သည်။
" ဗြိ …… ဘွတ် ……… အ …… "
အဖုတ်ထဲ တိုးဝင်လာသော လီးကြီးကြောင့် ခေါင်းတစ်ချက် ရမ်းပြီး အသက်အောင့်ကာ တောင့်ခံ ပေးလိုက်သည်။
" ဘွတ် ……… အား …… ကျွတ် ကျွတ် ……… ဖြည်းဖြည်း "
" အင်းပါ …… ဒါနဲ့ …… စိုးမြင့် ရောက်ရောက်ချင်း … အိပ်ခန်းထဲ လိုးနေကြတာ မလား "
" အင်း … ခဏလေးပါ … အမှန် ပြောရရင် … ကိုစိုးမြင့် က … ပန်းညိုးနေတာ … ကြာပါပြီ "
" အဲဒါကြောင့် နေမှာ … သမီး စောက်ပတ်လေးက … ဦးလေး လီးနဲ့ … ကြပ်ထုတ် နေတာ "
" အဲလိုတွေ …… မပြောပါနဲ့ … လိုးမှာသာ လိုး … "
ခင်စမ်းရီမှာ ပက်လက် အနေထားနှင့် သူမ အဖုတ်ထဲ လီးကြီး ဝင်ထွက် နေသည်ကို ကြည့်ရင်း ဖင်ကြီး ကော့ပေးနေသည်။ ဦးတင်ငွေမှာ ခင်စမ်းရီ ဖင်ကြီး ကော့ပေးလာသဖြင့် စိတ်ပို ကြွလာပြီး လီးအား ဒစ်ဖျားထိ ဆွဲထုတ်ပြီး ဆက်ကနဲ့ ပြန်ဆောင့် လိုးလိုက်၏။
" အားးး …… အမေ့ …… အင့် …… ကောင်းလိုက်တာ … ဘွတ် ……… ဗျစ် ……… အားးးး …… ကောင်းတယ် …… လိုးလိုး … တအား … ကောင်းတယ် ……… အင့် "
ခင်စမ်းရီ တယောက် လင်ဖြစ်သူ၏ မစို့မပို့ လိုးချက် လေးကြောင့် ဇပ်တငမ့်ငမ့် ဖြစ်နေရာ အဖုတ်ထဲ အရှိန်ဖြင့် တိုးဝင်လာသော လီးအား ပြန်ကော့ပေးရင်း ကြိတ်ညည်း လိုက်၏။ မိနစ်၂၀ ကျော်လာချိန် ဦးတင်ငွေမှာ ခင်စမ်းရီအား ကုန်းခိုင်း လိုက်ပြန်၏။ ခင်စမ်းရီ ပက်လက် အနေထားမှ ထထိုင်ရင်း ခင်းထားသော ထမိန်လေးပေါ် မျက်နှာအပ်ကာ ဖင်အဖွေးသားနှင့် ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ပေး လိုက်သည်။ ဦးတင်ငွေမှာ အဖုတ်လေးအား ၅မိနစ်ခန့် ယက်ပေးပြီး ခါးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲလိုးပြန်၏။
" ကောင်းလား … စမ်းရီ … အင့် အင့် … ဦးလေး လီးကြီး … အားရဲ့လား … "
" ဟုတ် …… အ … အား … အားရပါတယ် … "
" ကြိုက်လား …… ဦးလေး လိုးတာ ကြိုက်ရဲ့လား … ညည်း ယောက်ျားနဲ့ … ကွာတယ် မလား … "
ဦးတင်ငွေ နောက်မှ တတွတ်တွတ် မေးလိုးနေချိန် ခင်စမ်းရီမှာ မေးသမျှ ပြန်ဖြေရင်း ဆောင့်သမျှ ဖင်ကြီး ထောင်ခံ ပေးနေသည်။ ဦးတင်ငွေ တချက်ပြီး တချက် ဆောင့်လိုးရင်း နောက်ထပ် ၁၅မိနစ် ကျော်လာခဲ့သည်။ တဖြည်းဖြည်း ဆောင့်ချက်များ မြန်လာကာ နောက်ဆုံး တချက် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ရင်း လရည်များ ညှစ်ထုတ်ချိန် ခင်စမ်းရီလည်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ် လိုက်တော့၏။
" ရှီးးးးး …… ကောင်းလိုက်တာ ကွာ … စမ်းရီ …… ပြီးလား "
" ဟုတ် "
" ည တရေးနိုးကြ … လာခဲ့ဦး … ဦးလေး ဂိုဒေါင်ထဲက … စောင့်နေမယ် နော် … "
ပြောပြီး ဦးတင်ငွေ ထွက်သွားသည်နှင့် ခင်စမ်းရီ ရေတွင်းနား ပြန်လာကာ ဆေးလက်စ ပန်းကန်များ ဆက်ဆေးကာ အိမ်ထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။ သူမ ဝင်လာချိန် လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့် အိမ်ရှေ့ခန်းထဲ မရှိတော့။ ပန်းကန်များ သိမ်းပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာရာ ကုတင်ပေါ် ကွေးကွေးလေး အိပ်နေသော စိုးမြင့်အား တွေ့လိုက်ရ၏။ ဘေးနား အသာလှဲကာ ကျောပေး အိပ်လိုက်တော့သည်။
////////////////////////
( ဇတ်သိမ်း )
**********
ဦးတင်ငွေ မှာသွားသော စကားကြောင့် စိတ်ထဲ မတင်မကျလေး ဖြစ်နေမိသည်။ နက်ဖန် လင်ဖြစ်သူနှင့် အိမ်ပြန် တော့မည်မို့ နောက်ဆုံး နူတ်ဆက်သည့် အနေဖြင့် ပထွေးဖြစ်သူ လီးကြီးအား အားရပါးရ ခံသွား ချင်သေး၏။ အိပ်ပျော်သွားရင်း ကာမစိတ်၏ စေ့ဆော်မှု့ကြောင့် ည၁၂နာရီ ခွဲလောက်တွင် တရေးနိုးကာ ထထိုင်လိုက်သည်။ ဘေးနား တခူးခူးဖြင့် မူးအိပ်နေသော လင်ဖြစ်သူအား ကြည့်ရင်း ကုတင်ပေါ်မှ အသံ မမြည်အောင် ဆင်းပြီး အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာ ခဲ့သည်။ အိမ်လေးထဲ မှောင်နေရာ နောက်ဖေး တံခါးဆီသို စမ်းလျှောက် လာ၏။ စေ့ရုံသာ စေ့ထားသော တံခါးအား တွန်းဖွင့်ပြီး နောက်ဖေးဖက် ထွက်လာခဲ့သည်။ နောက်ဖေး ဂိုဒေါင်ထဲ မီးရောင်လေး မြင်လိုက်ရသဖြင့် လှမ်းကြည့်ရင်း လျှောက်လာခဲ့သည်။
" စမ်းရီ လား … လာလာ … ဦးလေး စောင့်နေတာ "
ဂိုဒေါင်တံခါးနား ရောက်သည်နှင့် အထဲမှ အသံ ထွက်ပေါ် လာရာ အိမ်ဘက် တချက် လှည့်ကြည့်ရင်း တံခါးဖွင့် ဝင်လာခဲ့၏။ အထဲ ရောက်သည်နှင့် ထပ်ထားသော ဆန့်အိတ်များ ဘေးနား စားပွဲခုံပေါ် ထိုင်နေသော ဦးတင်ငွေအား တွေ့လိုက်ရသည်။
" အမေရော … အိပ်ပျော်နေတာ မလား … "
" အင်း … ဒါနဲ့ နင့် ယောက်ျားရော … "
" ကိုစိုးမြင့်လည်း … အိပ်ပျော်နေတာပါ … အာ့မို … ထလာတာပေါ့ "
ထိုချိန် တရေးနိုး ရေဆာသဖြင့် မယားဖြစ်သူနှင့် ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် နိုးလာသော စိုးမြင့်တယောက် ဂိုဒေါင်နား ရောက်နေသည်ကို ခင်စမ်းရီရော ဦးတင်ငွေပါ သတိ မထားမိပေ။
" နက်ဖန် … တကယ် ပြန်တော့မှာလား "
" ဟုတ် "
အတွင်းဘက်မှ မယားဖြစ်သူ အသံကြောင့် မျက်မှောင် ကျုံ့သွားမိသည်။ စိုးမြင့်မှာ မူးအိပ်နေရင်း အာခြောက် လာသဖြင့် နိုးလာပြီး ရေထသောက်ရာ မယား ဖြစ်သူအား မတွေ့သဖြင့် အိမ်သာ သွားသည်ဟု တွေးရင်း အိမ်သာဘက် လာကြည့်ရာ ဂိုဒေါင်ထဲ မီးလုံးလေး လင်းနေသဖြင့် ဘေးပြတင်းဝနား တိုးကပ်ကာ အတွင်းဘက် ချောင်းကြည့်နေ၏။ မယားဖြစ်သူ ဒီအချိန် ဂိုဒေါင်ထဲ ဦးတင်ငွေနှင့် ဘာအတွက် အတူရှိနေသည်ကို စဉ်းစားနေချိန် ခင်စမ်းရီ စကားပြောရင်း ခါးပေါ်မှ အထက်ဆင်စ ဖြည်ချ လိုက်သဖြင့် ထမိန်မှာ ခြေရင်း ပုံကျသွားရာ ပေါင်တံ ဖွေးဖွေးကြား အဖုတ်လေး ပေါ်လာရ၏။ ငေးကြည့်နေစဉ် ဦးတင်ငွေ၏ လက်များမှာ မယားဖြစ်သူ၏ ခါးပေါ်မှတဆင့် ဖင်သားစိုင် ၂ခြမ်းအား ဆုပ်နယ်ရင်း အဖုတ်လေးပေါ် ပွတ်သပ် နေသည်ကို တွေ့လိုက်တော့သည်။ စိုးမြင့် ခြေဖျား လက်ဖျားများ အေးစက်လာကာ အာခေါင် ခြောက်လာ ပြန်သည်။
" အင်္ကျီချွတ်ဦး "
ဦးတင်ငွေမှာ အဖုတ်လေး ပွတ်သပ်ရင်း အင်္ကျီချွတ်ခိုင်းရာ ခင်စမ်းရီ အင်္ကျီနှင့် ဘော်လီချွတ်ချိန် လက်ချောင်း လေးအား အဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းပစ်၏။
" အ …… ကျွတ် … "
လက်ခလယ်လေး ထိုးမွှေပေးရာ ခင်စမ်းရီ နှဖူး ကြောလေး ကျုံ့ကာ အသံထွက် ညည်းနေရှာသည်။ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်သွားသည်နှင့် ခင်စမ်းရီမှာလည်း မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ဦးတင်ငွေ၏ ပုဆိုးအား ဆွဲချွတ်ပစ်ရာ ဒစ်ကြီးပြဲလန် နေသော လီးတံကြီး ပေါ်လာတော့၏။
လီးအား လက်တဖက်ဖြင့် ကိုင်ပြီး ပွတ်သပ်ပေးရင်း ကာမစိတ်ကြောင့် နို့သီးခေါင်းလေး တင်းမာလာရာ ဦးတင်ငွေမှာ နို့သီးခေါင်း ၂ခုအား တဖက်ပြီးတဖက် ဆွဲစို့နေသည်။ ခင်စမ်းရီ လက်တဖက်မှာ ဦးတင်ငွေ လီးအား ဂွင်းထုပေးရင်း ကျန်လက်တဖက်မှာ ခေါင်းအား ဖက်ပြီး မျက်လုံး မှိတ်ထားလိုက်၏။ ပေါင်ကြားထဲရှိ အဖုတ်အုံလေး ဖေါင်းကြွလာသည်နှင့် ဦးတင်ငွေမှာ အဖုတ်ထဲ သွင်းမွှေနေသော လက်ချောင်းလေး ပြန်ထုတ်ကာ ဒူးထောက် ထိုင်ချ လိုက်တော့သည်။ အဖုတ်လေးဆီ မျက်နှာအပ်ရင်း ယက်ပေးလိုက်ရာ ခင်စမ်းရီ တယောက် သူမနို့အုံ ၂ဖက်အား လက်ဖြင့် ပင့်ညှစ်ရင်း ခေါင်းမော့ကာ တအင်းအင်း ညည်းငြူနေရ၏။
" ဟင့် …… ရှီးးးး …… အားဟား …… အ …… ဦးလေး ရယ် ……ဟင့် …… တော် … တော်ပြီ "
ညည်းသံအဆုံး ဦးတင်ငွေမှာ အဖုတ်လေး ယက်ပေး နေရာမှ ရပ်ကာ ထရပ်လိုက်သည်။ ဦးတင်ငွေ ထရပ်သည်နှင့် ခင်စမ်းရီ အလိုက်သိစွာ ဒူးထောက် ထိုင်ချရင်း မျက်နှာရှေ့ ထောင်ရမ်းနေသော လီးထိပ်ရှိ ဒစ်ကြီးအား ဖမ်းငုံကာ ပါးခွက်အောင် စုပ်ပေးနေ၏။
" ရှီးးးးး …… အားးးး … စုပ် …… စမ်းရီ … သမီး …… အင်းဟင်း …… စုပ် … လဥတွေပါ … လျှာနဲ့ ယက်ဦး …… အင်း … ဟုတ်တယ် "
လီးအား တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ရင်း တွဲကျနေသော လဥ၂လုံးပါ တလုံးပြီးတလုံး ဆွဲငုံ ပေးလိုက်တော့၏။
" တော် … တော်ပြီ … လိုးကြစို့ … "
၁၀မိနစ်ခန့် အကြာ ဦးတင်ငွေ မခံနိုင်တော့ မလိုးရပဲ ပါးစပ်ထဲ ပြီးမှာ စိုးရိမ်ကာ စားပွဲခုံပေါ် ခေါက်တင် ထားသော မိုးကာစအား ယူရင်း မြေကြီးပေါ် ချခင်း လိုက်သည်။
" ဦးလေး … ပက်လက်လှဲလိုက် … သမီး အရင် … လိုးပေးမယ် "
ဂိုဒေါင်၏ အပြင်ဘက် မှောင်မဲ နေသော်လည်း အတွင်းထဲ မီးလုံးလေးအောက် မြင်ကွင်းမှာ ရှင်းလင်းနေသည်။
" ဟင့် ……… အ …… အားးး …… အ …… "
မိုးကာစ အခင်းလေးပေါ် ခင်စမ်းရီမှာ ခန္ဓာကိုယ် တုံးလုံးနှင့် စိုးမြင့် ချောင်းကြည့်နေသော ပြတင်းပေါက်ဖက် ကျောပေးထားလျက် အောက်မှ ပက်လက် အနေထားဖြင့် ထောင်ပေးထာသော ဦးတင်ငွေ လီးပေါ် တအအဖြင့် တက်ဆောင့်နေ၏။
" အင့် …… ဘွတ် …… အ …… ဗျစ် ……… အားးး ... အ အိုး ……… ဟင့် …… ဗွပ် ဗွပ် … ဖွပ် … ဘွတ် …… "
မယားဖြစ်သူ စောက်ဖုတ်လေးထဲ ၀င်လိုက် ထွက်လိုက် ဖြစ်နေသော ဦးတင်ငွေ လီးတံအား ငေးကြည့်ရင်း လီးကြီးမှာ မယားညီကို ဖြစ်သူ ဝင်းကို လီးထက် သိသိသာသာ ပိုကြီးနေသည်ကို တွေ့လိုက် ရသည်။ ခင်စမ်းရီ မှာလည်း အဖုတ်ထဲ ပြည့်ကြပ် နေသော လီးကြီးအား ဖိဆောင့်ရင်း အားရ ကျေနပ်သော ရမ္မက်သံလေးနှင့် ကြိတ်ညည်း နေတော့၏။
မယားဖြစ်သူနှင့် ဦးတင်ငွေတို့ ၂ယောက်သား နားလိုက် လိုးလိုက်ဖြင့် နာရီဝက်ခန့် ရမ္မက်ထန်စွာ လိုးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း ဖောင်းကြွ နေသော ခင်စမ်းရီ စောက်ဖုတ်ထဲမှ လရည်ဖြူဖြူများ စိမ့်ထွက်လာရာ စိုးမြင့် ပေါင်ကြားထဲရှိ လီးမှာ ထူးထူးခြားခြား မာတောင် နေသည်ကို သိလိုက်ရသည်။ ဖေါက်ပြန်နေသော မယားအား စိတ်မဆိုးပဲ ကာမစိတ် ထကြွနေသည်ကို ကိုယ့်ကိုကိုယ် နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေမိ၏။ ခင်စမ်းရီမှာ လရည်များ ထွက်နေရင်း မာထောင် နေသေးသော လီးတံကြီးအား အဆက်မပြတ် ဆောင့်ရင်း အားကနဲ့ တချက်ညည်းကာ ဦးတင်ငွေ ရင်ဘတ်ပေါ် ကိုယ်လုံး မှောက်ချရင်း ခန္ဓာကိုယ်လေး တဆက်ဆက် တုန်ပြီး ငြိမ်ကျ သွားတော့သည်။
" ကောင်းလား … စမ်းရီ "
ဦးတင်ငွေမှာ အပေါ်မှ အားအင် ကုန်ခမ်းစွာ မှေးနေသော ခင်စမ်းရီ၏ နဖူးလေး နမ်းကာ မေးနေ၏။
" အင်း … "
ခင်စမ်းရီ အင်းတလုံးသာ ဖြည်ပြီး မှောက်ခွထားရာမှ ပေါင်တဖက် ကြွပြီး ဘေးနား ပက်လက် လှဲအိပ်ရာ စောက်ဖုတ်ထဲမှ တဘူဘူ တဗင်ဗင်နှင့် လေအံသံများ လရည်များ အမ်ထွက်နေသည်။ စိုးမြင့် ကြည့်နေရင်း စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ တောင်မတ်နေသော လီးအား ဂွင်းထုလိုက်ရ၏။ ၁၀ချက်ပင် မပြည့် လရည်များ တဖျောဖျော ပန်းထွက် လာသည်။ ခင်စမ်းရီနှင့် ဦးတင်ငွေမှာ ခဏနားပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် လှဲလျက် ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် နေရာယူကာ တယောက်ဟာ တယောက် စုပ်ယက်ရင်း ဒုတိယ အချီတွက် အစပျိုးချိန် စိုးမြင့် ဒူးများတုန်ကာ ညွတ်ကျလာသဖြင့် ဆက်မကြည့်ပဲ အိမ်ထဲပြန်ဝင် လာခဲ့တော့၏။
///////////////////////////
နောက်ရက်မနက် စိုးမြင့် နိုးလာချိန် ခင်စမ်းရီ ဘယ်ချိန် ပြန်လာမှန်း မသိပေ။ ဘေးနား တခူးခူးဖြင့် အိပ်မော ကျနေတုန်းပင်။
" ဟော … စိုးမြင့် နိုးလာပြီ … မင်းမိန်းမ အိပ်တုန်းလား "
" ဟုတ် … အမေ "
" ထူးထူးခြားခြားပဲ … ကိုတင်ငွေလည်း … အိပ်တုန်း … အလုပ်နဲ့ ပတ်သက်ရင် … လုံးလ ဝရိယ ကောင်းတဲ့သူတွေ … ဒီနေ့မှ … မထနိုင်ကြဘူး "
" ဟုတ် "
ဦးတင်ငွေနှင့် ခင်စမ်းရီ အိပ်ယာ မထနိုင်သေးသည့် အကြောင်းအား ဒေါ်ကြည်ခင် မသိသော်လည်း စိုးမြင့် သိရှိနေ၏။
" အမေ … ထမင်းနဲ့ ပဲနဲ့ ကြော်ထားတယ် … ငရုပ်သီး ငပိကျော် လေးနဲ့ … စားပြီးမှ ပြန်ကြ "
မနက် ၉နာရီကျော်မှ ခင်စမ်းရီ နိုးလာကာ လမ်းလျှောက်ရင်း ကွတကွတလေး ဖြစ်နေရှာသည်။
" စမ်းရီ … သမီး … ရေချိုး ထမင်းစားပြီး … ပြန်ကြတော့ … နေပူရင် … မကောင်းဘူး … နွားတွေလည်း ပင်ပန်တယ် "
" ဟုတ် … အမေ … "
မိခင်ဖြစ်သူအား ပြန်ဖြေရင်း မျက်လုံး ကစားကြည့်ရာ ပထွေးဖြစ်သူ ဦးတင်ငွေအား မတွေ့သော်လည်း လင်ဖြစ်သူမှာ အိမ်ရှေ့ ခြံဝနား နွား၂ကောင်အား အစာကျွေး ရေတိုက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။ မိခင်ဖြစ်သူနှင့် စကားခဏ ထိုင်ပြောကာ နောက်ဖေး ရေတွင်းတွင် ရေချိုးလိုက်သည်။ ရေလဲထမိန် ရင်လျားလေးနှင့် အိပ်ခန်းထဲ သနပ်ခါး လိမ်းနေချိန် ဦးတင်ငွေ ဝင်လာကာ ခင်စမ်းရီ နားလေး ပုဆိုးခါးပုံစ ဖြည်ကာ ခြေရင်း ပုံချလိုက်သည်။ ခပ်ငိုက်ငိုက် တွဲကျနေသော လီးကြီးမှာ တင်ပလင် ခွေထိုင် နေသော ခင်စမ်းရီ ပါးလေးနား ဝဲနေ၏။
" ဟင် … ဦးလေး "
" အင်း … မပြန်ခင် … ခဏလေး စုပ်ပေးနော် … "
" ဟာ … အမေနဲ့ ကိုစိုးမြင့် … …… "
" မကြည်ခင်က … မနက်စာ ပြင်နေတာပါ … စိုးမြင့်က နွားစာ ကျွေးနေတာ …… မြန်မြန်လေး "
ဦးတင်ငွေ စကားကြောင့် ခင်စမ်းရီမှာ သနပ်ခါး ပေနေသော လက်လေးဖြင့် လီးကြီးအား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်လိုက်၏။ လီးကြီးမှာ လက်ဖဝါးထဲ တဒိတ်ဒိတ် သွေးတိုးကာ လီးထိပ် အပေါက်လေးမှ အရည်ကြည်လေး ဥနေရှာသည်။ အောက်သိုးသိုး အနံ့များနှင့် ကာမပန်းတိုင်သို့ အကြိမ်ပေါင်းများ ပို့ပေးနိုင်သော လီးကြီးအား ကြည့်ရင်း သနပ်ခါး ဆက်မလိမ်းသေးပဲ ပါးစပ်နား ဆွဲယူ စုပ်လိုက်သည်။
" ရပြီ …… စမ်းရီ … ဒီနား … ပက်လက် ခဏလှဲလိုက် "
၃မိနစ်ခန့် အကြာ ဦးတင်ငွေဆီမှ စကားသံ ခပ်တိုးတိုး ထွက်လာပြန်၏။ ခင်စမ်းရီမှာ လီးစုပ်ပေးရင်း ရပ်ကာ ဦးတင်ငွေ စကားအတိုင်း သနပ်ခါး ကျောက်ပြင် ဘေးနားလေး ထမိန်ရင်လျား လျက်လေးနှင့် ပက်လက် လှဲအိပ်လိုက်၏။ ချက်ချင်း ဦးတင်ငွေမှာ ထမိန် ဆွဲလှန်ကာ ပေါင်ကြားထဲ ဝင်ထိုင်ရင်း ရေစိုနေသော စောက်မွှေးငုတ်စိ လေးများနှင့် မို့အစ်နေသော အဖုတ်အား မက်မက် မောမော ကုန်းယက်ပေးလိုက်၏။
" ထမင်းကြော် … ခူးပြီးပြီဟေ့ … စမ်းရီနဲ့ စိုးမြင့် … စားလို့ရပြီနော် "
ဒေါ်ကြည်ခင့် အသံ ထွက်ပေါ်လာသည်နှင့် ဦးတင်ငွေ အဖုတ် ယက်နေရာမှ ထရပ်ကာ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်သွား တော့သည်။
////////////////////////////
ထမင်းကြော်စားပြီး စိုးမြင့်နှင့် ခင်စမ်းရီမှာ ဒေါ်ကြည်ခင်နှင့် ဦးတင်ငွေအား နူတ်ဆက်ပြီး သူတို့ လင်မယား နေထိုင်သော ရွာလေးသို့ ပြန်လာခဲ့ကြ၏။ ရွာလမ်းလေးမို့ လယ်ကွင်းဘေးနား ကပ်မောင်းရာ လယ်ကသင်းရိုးများ ဆူပင်ငယ်လေးများ လှည်းလမ်း တလျှောက် တွေ့နေရသည်။
" ဟော … စမ်းရီ ပြန်လာပြီ … ညည်းအမေ သက်သာရဲ့လား "
" ဟုတ် … မမမြ "
" စမ်းရီရေ … မကြည်ခင် မျက်လုံး ပြန်ကောင်းရဲ့လား "
" ပြန်ကောင်းပါတယ် … အရီး ရဲ့ … "
ရွာထဲဝင်သည်နှင့် အသိမိတ်ဆွေများ လှမ်းမေးနေရာ ခင်စမ်းရီ လှည်းပေါ်မှ ပြန်ဖြေနေရသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်ချိန် အထုတ်အပိုးများ ချကာ ခင်စမ်းရီမှာ အိမ်ပေါ်တက် အိပ်လိုက်တော့သည်။ တညလုံး ပထွေးဖြစ်သူအား အလိုးခံထားသဖြင့် တကိုယ်လုံး ကိုင်ရိုက်ထားသလို ညှောင်းညာနေရာ ကုတင်ပေါ် ရောက်သည်နှင့် တုံးကနဲ့ အိပ်ပျော်သွားရ၏။ ခဏအကြာ စိုးမြင့်တယောက် အိမ်ပေါ်တက်လာပြီး မယားဖြစ်သူ ဘေးနား ဝင်လှဲလိုက်သည်။ ခင်စမ်းရီ အိပ်ပျော် နေသော်လည်း စိုးမြင့်မှာ မယားဖြစ်သူနှင့် ဦးတင်ငွေတို့ လိုးသော ပုံရိပ်များ ပြန်မြင်ယောင်ကာ လီးတောင် နေရ၏။
သို့သော် ပင်ပန်းနွမ်းလျစွာ အိပ်ပျော်နေသော ချစ်မယား လေးအား ကြည့်ကာ မလိုးရက်ပေ။ ကျောပေး အိပ်နေ သဖြင့် ကော့ထွက်နေသော ဖင်ကြီးအား ကြည့်ရင်း ဂွင်းထု လိုက်တော့သည်။ ဂွင်းထုပြီးသည်နှင့် ခဏနားကာ အိမ်အောက်ဆင်းပြီး ထမင်း တည်လိုက်၏။ဟင်းမချက်တတ် သော်လည်း မယားဖြစ်သူ နိုးလာချိန် အဆင်သင့် စားနိုင်ရန် အခြောက် အခြမ်းများ ကြော်နေ တော့သည်။ ညနေပိုင်း ခင်စမ်းရီ နိုးလာရာ မျက်နှာလေး ပြည့်နေသော်လည်း မျက်လုံးများ မှေးမှိန်နေသေး၏။
" စမ်းရီ … နိုးပြီလား "
အိမ်အပေါ်ထပ်မှ ဆင်းလာသော မယားဖြစ်သူအား ကြည့်ရင်း စိုးမြင့် ငေးကြည့်နေမိသည်။
" ဟုတ် "
" ရေချိုးလိုက် … ထမင်းစားတော့မယ် မလား … ငါ … ခူးထားလိုက်မယ်
ခင်စမ်းရီ ရေချိုးပြီး ထမိန်ရင်လျားဖြင့် အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာချိန် စိုးမြင့် ထမင်းပွဲ ပြင်ဆင်ထားလိုက်၏။ ခဏအကြာ ခင်စမ်းရီ အိမ်ပေါ်မှ ပြန်ဆင်းလာရာ ပန်းရောင် အင်္ကျီလက်ပြတ် လေးထဲ မို့မောက်နေသော ရင်အစုံဖြင့် အနက်ရောင် ဗြောင်ထမိန်ထဲ ပေါင်လုံးများ တင်းရင်းနေသော မယားဖြစ်သူအား ငေးကြည့်နေမိသည်။
" ငါ့မိန်းမ … ရက်ပိုင်းလေး မမြင်တာနဲ့ … တအားကို လှလာတယ် "
" အွန် … နက်ဖန်မှ … ကိုစိုးမြင့် အကြိုက် …… ဟင်းတွေ ချက်ကျွေးမယ် … ခ်ခ် "
အနား ရောက်လာသည်နှင့် သနပ်ခါး အဖွေးသားနှင့် မျက်နှာလေး ပြုံးကာ လင်ဖြစ်သူအား ပြန်ပြော လိုက်သည်။
" စားတော့မှာ မလား …………… အော် … နေဦး … လက်ဆေးရေ ဇလုံ … မေ့နေတာ "
" နေ နေ … ကျမ သွားယူလိုက်မယ် "
ပြောလည်းပြော ခါးလည်ထိ ရှည်သော ဆံနွယ်များ တချက်ဝှေ့ယမ်းကာ နောက်ဖေးဖက် လှည့်ထွက် လိုက်၏။ နောက်မှ ကြည့်သော်လည်း မယားဖြစ်သူ၏ နောက်ပိုင်း အလှမှာ ထင်ထင်ရှားရှား ပေါ်လွင် နေတော့သည်။ ထမင်းစားပြီး လင်မယား ၂ယောက် ရွာထဲ လမ်းခဏ လျှောက်ကာ မှောင်စပျိုးသည်နှင့် အိမ်ပြန်လာခဲ့၏။ အိမ်အောက်ထပ် စကားခဏ ထိုင်ပြောရင်း ခဏအကြာ အိပ်ယာ ဝင်ခဲ့ကြသည်။ ခင်စမ်းရီ နှစ်နှစ် ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော် သွားသော်လည်း စိုးမြင့် အိပ်မပျော်သေးပေ။
" ဒေါင် …… "
ရွာထိပ်ရှိ ကင်းတဲမှ ဒေါင်ကနဲ့ ကြားရာ ည၁နာရီ ထိုးမှန်း သိလိုက်ရ၏။ ရွာထဲ လမ်းလျှောက်ရင်း ထမိန်ထဲ တုန်ခါနေသော ဖင်ကြီးအား ကြည့်ပြီး ဦးတင်ငွေ ခါးပေါ် တက်ဆောင့်နေသော မယားဖြစ်သူ၏ ပုံရိပ်များ မြင်ယောင် လာပြန်သည်။ အဖြစ်ပျက်များ ပြန်တွေးရင်း ကျောပေး အိပ်နေရာမှ ကိုယ်လုံး လှည့်ကြည့်ရာ ခင်စမ်းရီမှာ ပက်လက် အနေထားနှင့် ထမိန်အောက်နားစ လှန်တက်နေရင်း မီးသီး မီးရောင် လေးအောက် ပေါင်တံ ဖွေးဖွေးလေး ပေါ်နေတော့သည်။
" အင့် … အင်း ဟင်း "
ထိုချိန် ယောင်လိုက်သော အသံလေးနှင့် ညာဘက် လက်လေး မြှောက်တက်လာပြီး ပေါင်ခြံထဲ ကုတ်ရာ ထမိန် အောက်နားစမှာ ပေါင်ရင်း ချိတ်ပါလာ၏။ ဘေးတိုက် ကြည့်ရင်း စိုးမြင့် မနေနိုင်တော့ ထထိုင် ကြည့်ရာ ပေါင်တံများ စိထားသဖြင့် စောက်မွှေး ရိတ်ထားသော အဖုတ်လေး အစ်ထွက်နေကာ နူတ်ခမ်းသား အလယ်တွင် အက်ကွဲကြောင်းလေး မြင်လိုက်ရသည်။ အက်ကွဲကြောင်းထိပ် အစိလေး ညှပ်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း ကာမသွေးများ ဆူပွက် လာကာ ကြည့်ရုံနှင့် အားမရတော့။ ပုဆိုးချွတ်ရင်း ပေါင်တံအား ဖြဲကာ ပေါက်၂လုံးကြား ဒူးထောက် နေရာ ယူလိုက်သည်။ ပေါင်တံများ ဖြဲလိုက်စဉ် အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းလေး ဟသွားရာ နီနီရဲရဲ အသားနု လေးများ ပေါ်လာပြန်၏။ မာတောင်နေသော လီးအား အဖုတ်ပေါ် တင်ပြီး အက်ကွဲ ကြောင်းထဲ ဒစ်ဖြင့် ပွတ်ကြည့်ရာ ခင်စမ်းရီ နိုးလာတော့သည်။
" ဟင် … ကိုစိုးမြင့် "
" စမ်းရီ "
မယားဖြစ်သူအား နာမည်ပြန်ခေါ်ပြီး တောင်နေသော လီးတံအား အဖုတ်ထဲ တေ့သွင်းလိုက်သည်။ ခင်စမ်းရီ အဖုတ်မှာ ဦးတင်ငွေ လီးဒဏ်ကြောင့် အနည်းငယ် ကျယ်နေရာ လီးတချောင်းလုံး လျှောလျှောရှူရှူ ၀င်သွားရ၏။ အဖုတ်ထဲ ဝင်နေသော လင်ဖြစ်သူ၏ လီးအား စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများနှင့် ဆွဲညှစ်ပေးရင်း ဖင်ကြီး ကော့ပေးလိုက်သည်။ စိုးမြင့် အပေါ်မှ လိုးရင်း အတွေး ပေါက်လာသဖြင့် မယား ဖြစ်သူအား ဘေးတစောင်း အိပ်ခိုင်းပြီး ပေါင်တံ၂ဖက် ကွေးခိုင်းရာ ဖင်ကြားထဲ အဖုတ်လေး ဖေါင်းညှပ် နေတော့၏။ ခန္ဓာကိုယ်အား နောက်ကျောဘက် လှဲအိပ်ပြီး တစောင်းလိုးရင်း စောက်ဖုတ်ဝလေးမှ စိမ့်ထွက်နေသော ကျိချွဲချွဲ အရည်များအား လက်ခလယ်ဖြင့် သပ်ယူကာ ဖင်ပေါက်လေးထဲ နိူက်သွင်း မွှေပေး လိုက်ပြန်သည်။
" ဟယ် … ကိုစိုးမြင့် … အဲဒါ ဘာလုပ်တာတုန်း "
ဒီတကြိမ် ခင်စမ်းရီ စိတ်ကြွလာရင်း ဖင်နှိုက်ပြီး လိုးပေး တတ်သော ဦးတင်ငွေအား ဖျက်ကနဲ့ သတိရမိသွား၏။ လင်တော်မောင့် လီးမှာ အနည်းငယ် ချောင်နေသော်လည်း ဖင်ထဲ လက်ချောင်းလေး သွင်းမွှေစဉ် လီးအား ညှစ်မိရင်း ခပ်စီးစီးလေး ခံစားလာရသည်။
" အင့် … အား … ကောင်းလိုက်တာ … စမ်းရီ ရယ် "
" ကောင်းရင် … မြန်မြန်လိုးလေ … ဦးလေး ရဲ့ … "
အဖုတ်ထဲ ခပ်စီးစီးလေး ဝင်ထွက် နေသည့် လီး အရသာကြောင့် ရုတ်တရက် သတိရမိသော ဦးတင်ငွေ အမှတ်ဖြင့် ယောင်ပြီး ပြောမိရာ လိုးချက်များ ခဏ ရပ်သွားရ၏။ ခင်စမ်းရီ ယောင်ပြောပြီးမှ သူမ အမှားအား တွေးမိစဉ် စိုးမြင့်ဆီမှ ဆောင့်ချက်များ ပြင်းထန်လာကာ ဖင်ထဲ မွှေနေသော လက်ချောင်း လေးမှာ ထုတ်လိုက် သွင်းလိုက်ဖြင့် မြန်ဆန်လာ၏။ အလိုးခံရင်း ထူးထူးခြားခြား အဖုတ်လေး ယားလာပြီး စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ကာ ကာမ စည်းစိမ်လေး ပြည့်ပြည့်ဝဝ ခံစားလိုက်ရ တော့သည်။ ခဏအကြာ လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်မှာ ဘေးတစောင်း အနေအထားနှင့် နောက်ကျောဘက်မှ လိုးနေရင်း သူမအား ပက်လက် လှန်ခိုင်းနေ၏။ ခင်စမ်းရီ ပက်လက် လှန်ပြီးချိန် ဗိုက်ပေါ်ခွကာ လီးထိပ်လေးအား ပါးစပ်နားတေ့ပြီး ဂွင်းတိုက်ရင်း လရည်များ ပန်းထုတ် နေတော့သည်။ ခင်စမ်းရီ စိတ်ထဲ လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်အား ပထွေးဖြစ်သူ ဦးတင်ငွေ မှတ်ကာ ကြောင်ကြည့် နေမိ၏။
" အီးးးး ……… အ ……… အ အ …… "
လင်တော်မောင် ကိုယ်လုံးကြီး ဇပ်ငင်ဇပ်ငင်ဖြင့် လရည်များထုတ်ပြီး ဘေးနား လှဲချရင်း ငြိမ်ကျသွားချိန် ခင်စမ်းရီ အိပ်ရာမှ အသာထကာ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်။ အိမ်အောက်ထပ် ဆင်းကာ အဖုတ်ထဲ ကပ်နေသော လရည်နှင့် စောက်ရည် များအား နောက်ဖေး အိမ်သာထဲ သေးသွား ပေါက်ရင်း ဆေးကြောလိုက်၏။ အိပ်ယာထဲ ပြန်ရောက်သည်နှင့် စိုးမြင့်အား ကျောပေးအိပ်ကာ ရှိုက်ငို နေတော့သည်။ ဖေါက်ပြန်မိသည့် အဖြစ်ပျက်များ ပြန်တွေးရင်း ဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှ သူမဘက်မှ စိတ်အလို လိုက်နေ မိသဖြင့် အိမ်ပြန် ရောက်ချိန် လင်ဖြစ်သူအပေါ် အပစ်ရှိသလို ခံစားလာရ၏။
" စမ်းရီ "
ရုတ်တရက် အသံ ကြားလိုက်ရသဖြင့် မျက်ရည် များအား လက်ခုံဖြင့်သုတ်ကာ အင်္ကျီအား ဆွဲဆန့်ရင်း လှည့်ကြည့် လိုက်သည်။
" ဘာလို့ ငိုနေတာလဲ "
" မငိုပါဘူး "
ပြောပြီး လင်ဖြစ်သူအား ခပ်တွေတွေ စိုက်ကြည့် နေမိ၏။
" ရှင် … ကျမ ဖေါက်ပြန်တာတွေ … သိနေတာမလား "
" ဘာကို လဲ … စမ်းရီ ရ "
" မညာပါနဲ့တော့ … ခုန ကျမ ယောင်ပြောမိပြီး … နောက်ပိုင်း … ရှင့် ပုံစံ ပြောင်းလဲသွားတာ … ဟင့် … "
ခင်စမ်းရီ ထပ်ပြောရင်း မျက်ရည်များ စီးကျလာသည်။
" အင်း …… သိတယ် … ငါ … ခွင့်လွတ်ပါတယ် … စိတ်ထဲ ဘာမှ မထားနဲ့ …
" အဲဒါဆို … သိသိနဲ့ … ကျမကို … စိတ်မနာဘူးပေါ "
" မနာပါဘူး … ငါ့ အပစ်တွေလဲ ပါပါတယ် … ဆေးလိပ်နဲ့ အရက်ကို ခင်တွယ်နေတော့ … အိမ်ထောင်ရေး ကိစ္စ အားနည်းခဲ့ရတာပါ "
" ဟင့် … အဟင့် ဟင့် "
ခင်စမ်းရီ ရှိုက်ငိုရင်း စိုးမြင့် ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုး ဝင်လိုက်တော့သည်။ အလိုလိုက်ကာ မေတ္တာစိတ် ကြီးမားလွန်းသော လင်ဖြစ်သူအား သနားနေမိ၏။
" ကိုစိုးမြင့် … အားလုံးမြင်တယ် … မဟုတ်လား "
" အင်း "
" ကျမကို … မရွံဘူးလား ဟင် "
" အာ … မရွံ ပါဘူး "
" ခွင့်လွတ်ပါ …… ကိုစိုးမြင့်ရယ် … ကျမ လေ …… မနေနိုင်လို့ …… အဟင့် ဟင့် … ဟင့် ဟင့် … "
" ငါလည်း … ဆေးလိပ်နဲ့ အရက် … ဖြတ်တော့မှာပါ … "
ရင်ခွင်ထဲ တိုးကာ အမှားများ ဝန်ခံရင်း တသိမ့်သိမ့် ရှိုက်ငိုနေသော မယားဖြစ်သူ၏ နဖူးပေါ်မှ ဆံနွယ်များအား သပ်ချပေးရင်း နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်၏။ အတန်ကြာ ငိုပြီး ခင်စမ်းရီ ခေါင်းထောင်လာကာ ငိုပြီးစ ဝိုင်းစက် နက်မှောင်နေသော မျက်ဝန်း ရွဲကြီးနှင့် စိုက်ကြည့်ကာ လင်ဖြစ်သူအား နမ်းရင်း ဖက်အိပ် လိုက်တော့သည်။
////////////////////////////
" အင့် ……… ဇွိ ……… ဖွပ် …… ဘွတ် ……ဆက်ပြောပါအုံး … စမ်းရီ ရယ် "
နောက်ရက်မှ စ၍ စိုးမြင့်တယောက် အရက်နှင့် ဆေးလိပ်ဖြတ်ရာ တဖြည်းဖြည်း အမောခံနိုင်လာပြီး လီးတံ မာကျောမှု့ ပြန်ကောင်းလာရ၏။
" ကိုစိုးမြင့် ကလည်း … အိမ်ပြန် လာကတည်းက … ပြောပြနေတာကို … မရိုးသေးဘူးလား … အင့် … အင့် "
" အင်း … အဲလို … ဖြစ်ရပ်လေးတွေ … နားထောင်ရင်း လိုးရတာ … ကောင်းလွန်းလို့ပါ "
" အဲဒီအချိန် … စမ်းရီလည်း …… ကိုစိုးမြင့် ဆီက … မရဖူးတဲ့ … ကာမစည်းစိမ်တွေ … ဦးလေး တင်ငွေ ဆီက ရနေတော့ … အရူးမူးပေါ့ "
" အင်း … အမေက … မရိပ်မိဘူးလား … "
" မရိပ်မိတဲ့ အပြင် … သူ့အိမ်ကို … ၁၀ရက်လောက် … ထပ်နေခိုင်း သေးတာလေ "
" အော် … ဘယ်က စဖြစ်တာလဲ … သူက စတာလား … စမ်းရီ ဘက်က … စတာလား "
" တခါ ပြောပြီးသားလေ … ဝင်းကိုနဲ့ …… နွားတင်း ကုတ်ထဲ လုပ်တာ …… ဦးလေးတင်ငွေ … မြင်သွားတာပါဆို … "
" အော် … အဲဒါကို … အကြပ်ကိုင်ပြီး … လုပ်တာ "
ခင်စမ်းရီ ပြောပြ ထားသော်လည်း စိုးမြင့်မှာ ပြန်ပြန်မေးကာ အရသာ ခံတတ်နေ၏။
" ဦးလေး တင်ငွေက … အသက်ကြီးပေမယ့် … စိတ် တအားသန်တယ် "
လင်ဖြစ်သူ မေးတိုင်း ခင်စမ်းရီ မှာလည်း မပြောချင် သလိုနှင့် စီကာ ပတ်ကုန်းပြောကာ အလိုးခံရင်း အရသာ တွေ့နေမိသည်။
" အဲ့ဒါနဲ့ … စမ်းရီကလည်း … အင့် …… ဘွတ် … ဗျစ် …… အင့် "
စကားပြောရင်း စိတ်ကြွကာ စိုးမြင့် လေးငါးချက် ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။
" ရှီးးးးး …… ကောင်းလိုက်တာ … အဲလို ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့် … "
" အင့် … ဗြိ …… ဘွတ် … အင့် … ဆက်ပြောလေ … "
" ဟင့် … လိုးလိုး …… ပြောပြမယ် … အိမ်ထောင်သည် ဘဝမှာ … အိမ်ထောင်ရေး သုခလေး … မပြည့်ဝရင် … အခြေနေလည်း ပေးမယ် … လူလည်း မရိပ်မိ လောက်ဖူးဆို … ခံချင်တာပေါ့ … "
" အင်း "
" ဟင့် …… မရပ်နဲ့လေ …… လိုးရင်း နားထောင် …… ဆောင့်ဆောင့် … ဆောင့်စမ်းပါ …… အင့် …… "
ပြောပြရင်း လိုးချက်များ မရပ်စေချင် သဖြင့် သတိပေးနေပြန်၏။
" အား …… ကျွတ် … ကောင်းတယ် … လိုး … ရှင်က … သူစိမ်းယောက်ျားနဲ့ ကျမ…… လိုးတဲ့ကြောင်း ပြောရင် … လီးကြီးက … တအား မာတောင်လာတယ် "
နောက်ပိုင်း လင်မယား လိုးတိုင်း ခင်စမ်းရီ ဖေါက်ပြန်ခဲ့သော အဖြစ်ပျက်များ မေးရင်း မီးပွင့်မတတ် လိုးတတ်လာ၏။ ခပ်ရိုင်းရိုင်း စကားလုံးများ ပြောပြီး လိုးသည့် အခါတိုင်း လီးတံမှာ ပိုမို မာကြောလာပြီး ခင်စမ်းရီ ကိုယ်တိုင်လည်း အရင် အလိုးခံခဲ့ပုံများ ပြန်ပြောပြရင်း အလိုးခံရသည်မှာ သာမန်ထက် အရသာ ထူးကဲနေသည်ကို သတိထားမိ လာသည်။
ခင်စမ်းရီ ကုတင်ပေါ် ဒူး၂ဖက်တုတ်ကာ မျက်နှာအား အိပ်ယာခင်းပေါ် ကပ်ရင်း ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ပေး ထားသည်။ အိကားနေသော ဖင်ကြားထဲ အဖုတ်လေး အရည်လဲ့ပြီး ဖေါင်းကြွနေ၏။ စိုးမြင့် လီးတံမှာ ခါတိုင်းနှင့် မတူ မာကျောနေသဖြင့် မယားဖြစ်သူ ဖင်ကြီး ဆုပ်နယ် ပွတ်သပ်ရင်း အားရ ကျေနပ်နေ၏။ လီးထိပ်အား အဖုတ်ဝ တေ့ကာ လီးအရင်းထိ ကပ်အောင် ဆောင့်လိုးပစ်သည်။
" ဗျစ် …… ဒုတ် ……… အ ……… ကျွတ် … အောင့်သွားတာပဲ "
ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ပေးထားစဉ် လင်ဖြစ်သူမှ အရှိန်နှင့် ဆောင့်လိုးရာ ဒစ်မှာ သားအိမ်ဝ ထောက်မိသဖြင့် အဖုတ် တအုံလုံး အောင့်သွား ရသည်။
" နာလို့လား … စမ်းရီ "
" အီးးးး … ရ … ရ … ရတယ် …… ဆောင့်လေ …… "
အဖုတ်လေး အနည်းငယ် ကျင်သွားသော်လည်း ပိုပြီးထူကဲစွာ ရရှိသော ကာမအရသာ လေးကြောင့် ဖင်ကြီး နောက်ပစ်ကာ ထပ်ခါထပ်ခါ ဆောင့်ခိုင်း နေတော့သည်။
" ဇွိ … ဒုတ် …… အား ………… အိ ……… ဗျစ် …… ဘွတ် ……… အ …… အင်း …… ဘွတ် ဘွတ် …… "
မမျှော်လင့်ပဲ လင်တောင်မောင်၏ အားပါသော ဆောင့်ချက်များအောက် ခင်စမ်းရီ တယောက် အိပ်ယာပေါ် မျက်နှာအပ်ရင်း ညည်းနေမိသည်။ အလိုးခံနေရင်း ထူးခြားပြင်းပြသော ရာဂသွေး အရှိန်ကြောင့် မျက်နှာလေးရဲကာ ချွေးစေးများ ပျံလာရ၏။
" ပြောလေ … စမ်းရီရဲ့ … ဦးလေးတင်ငွေ က … ဒီမပြန်ခင်လေး … လိုးလွတ်လိုက် သေးလား "
စိုးမြင့်မှာ ကုန်းပေးထားသော မယားဖြစ်သူ၏ ခါလေး ဆွဲကာ ဆောင့်လိုးရင်း ထပ်မေးနေသည်။
" လိုးတာပေါ့ … ကိုစိုးမြင့်ရဲ့ … ဂိုဒေါင်ထဲ ခေါ်လိုးတာလေ … ရှင် ဆက်မကြည့်လို့ပါ … လင်းကာနီးထိ … လိုးလွတ်တာ "
ပထွေးဖြစ်သူနှင့် အလိုးခံခဲ့ သည်ကို လင်တော်မောင်အား ပြန်ပြောပြရင်း လီးအဝင်နက်ရန် ထောင်ပေး ထားသော ဖင်ကြီးအား နောက်သို့ တိုးကပ် ပေးလိုက်၏။
" ဗျစ် … ဘွတ် … အား … အိ … ကိုစိုးမြင့် … ခဏ … ပက်လက်လှန် အိပ်လိုက် … စမ်းရီ … အပေါ်က တက်ဆောင့်ဦးမယ် "
မိနစ် ၃၀ ကျော်ကျော်တွင် လင်ဖြစ်သူ အနည်းငယ် မောလာသဖြင့် ခင်စမ်းရီ အားမလိုအားမရ ဖြစ်ကာ အပေါ်မှ တက်လိုးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
" အင်း … ဆောင့်လေ "
စိုးမြင့်မှာ မယားဖြစ်သူ ဆန္ဒအတိုင်း ကုတင်ပေါ် ပက်လက် လှန်ပေးလိုက်သည်။ ခါတိုင်း မာကျောမှု့ အားနည်းသော လီးမှာ စောက်ရည်များနှင့် စိုရွှဲ ပြောင်လက်ကာ မာထင်နေ၏။
" ကြည့်ပါဦး … ကိုစိုးမြင့် လီးက … အရင်လို မဟုတ်ဖူး အင်းဟင်း "
ပက်လက်လှန် လှဲနေသော လင်ဖြစ်သူ အပေါ် ကားယားတက်ခွပြီး ထောင်မတ်နေသော လီးအား အဖုတ်ဝတေ့ရင်း ထိုင်ချလိုက်သည်။ လီးတံ စောက်ခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာသည်နှင့် ဖင်ကြီးကြွကာ မနားတမ်း ဆောင့်တော့၏။
" အင့် …… အ ………… ဟင့် …… အားးး …… အ …… ကောင်းလိုက်တာ .. ကိုစိုးမြင့် ရယ် … ရှင့်လီးက … တအားကို မာနေတာ …… အင့် ဟာ …… အင့် အင့် "
မျက်လုံးမှိတ်ပြီး တရစပ် ဆောင့်ရင်း ပြီးကာနီး စောက်ရည်များအား လင်ဖြစ်သူ မျက်နှာပေါ် ခွပန်း လိုက်တော့သည်။ နောက်ပိုင်း စိုးမြင့်တယောက် မယားဖြစ်သူအပေါ် လစ်ဟာခဲ့သော အိမ်ထောင်ရေး သုခလေးအား အတိုးချကာ ကာမခံစားမှု့ အသစ် အဆန်းများ ဖြည့်စည်း ပေးနေ၏။ ခင်စမ်းရီ ဈေးပြန်လာချိန် သူ့လီးနှင့် မတိမ်းမယိမ်း အရွယ်ရှိသော ခရမ်းသီးများ မြင်လျင် သိမ်းထားပြီး ညပိုင်း ရောက်သည်နှင့် လေးဖက် ကုန်းခိုင်းကာ ဖင်နှင့် အဖုတ်ထဲ ခရမ်းသီးနှင့် လီးအား တလှည့်စီ ပြောင်းလိုးပေး၏။ ခင်စမ်းရီမှာလည်း ၁ပတ် ၂ကြိမ်လောက် လင်တော်မောင့် လီးနှင့် ရွယ်တူဆိုဒ်တူ ခရမ်းသီးများ မရ ရအောင် ရှာဝယ် တတ်လာသည်။ တခါတရံ ခရမ်းသီးဆိုဒ် ကြီးသွားလျင် ခင်စမ်းရီ ဒုက္ခရောက်နေရ၏။
" ရှီးးးး …… အင့် အင့် … ကောင်းလား … စမ်းရီ … "
" အီးးးး …… အ …… ကောင်း … ကောင်းပေမယ့် … ဖင်ထဲက ဟာကြီး … ခဏထုတ်လိုက် … နာလို့ပါ "
" ဟာ … မထုတ်ပါဘူး … လူ၂ယောက် ဝိုင်းလိုးသလို … ခံစားရအောင် … လိုးပေးတာလေ "
" အင် … "
စိတ်ဆိုးရအခက် ပြုရအခက် လင်တော်မောင်၏ ကာမ စေတနာများမှာ အတိုင်းထက် လွန်နေသည်ကို သိရှိလိုက်ရ၏။
" လူ၂ယောက် ဝိုင်းလိုးသလို ဆိုတော့ …… ဘာလဲ … ဝင်းကိုနဲ့ ဦးလေးတင်ငွေ ကို … ခေါ်ပြီး ကျမကို …… လိုးခိုင်းမလို့လား … ဟွန့်
ကာမ ဘရိတ် ပေါက်နေသော လင်ဖြစ်သူအား အဆင်း ဘီးတပ်ပေးရာ စကားအဆုံး စိုးမြင့် တယောက် ရှုးရှုးရှားရှား ဖြစ်ကာ ဆောင့်ချက်များ ပိုပြီး အားပါ ပြင်းထန် လာ၏။ ဖင်ထဲမှ ခရမ်းသီးအား ခင်စမ်းရီ ဆွဲထုတ်လိုက် သည်ကို သတိမထားမိပဲ လီးတချောင်း ထဲနှင့် ဖင်ရော အဖုတ်ပါ ပူထူနေအောင် လိုးနိုင်လာတော့သည်။
………………………………………
စိတ်ကူးယဉ် ဇတ်လမ်းလေးအား ဒီမှာပဲ ရပ်နားရင်း စာဖတ်သူအားလုံး ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။
Original by #မောင်ခြိမ့်
Comments
Post a Comment