ရင်ဝှက် ကဗျာ

                                                                      အခန်း (၁)

မွန်းဆန်းနား Cafe ...

@@@@@@@@@

ဒီဆိုင်လေးက နာမည်လဲ ဆန်းသလို ဆိုင်အပြင်ဆင်လေးကလဲ အတော်ချစ်စရာကောင်းသည်။ အထူးသဖြင့် ချစ်သူစုံတွဲတွေအတွက်

သီးသန့် ကမ္ဘာလေးတစ်ခုလို ဖန်တီးပေးထားတဲ့ ကော်ဖီဆိုင်လေးပေါ့။ နှစ်ထပ်အိမ်လေးကို ကော်ဖီဆိုင်လေးအဖြစ် ရိုးရိုးလေး ..

ပြင်ဆင်ထားတယ်။ ထူးခြားချက်က ဆိုင်အပေါ်ထပ်မှာ ထိုင်ခုံတွေကို တစ်နေရာနဲ့တစ်နေရာ သေချာလေး ခြားပေးထားတယ်။

တစ်နေရာနဲ့တစ်နေရာ သေချာ မမြင်ရသလို .. သေချာလဲ မကြားရဘူး။ ထိုင်ခုံလေးတွေက စုံတွဲခုံလေးတွေဖြစ်ပြီး မီးမှိန်မှိန်လေးကို

မြင်သာရုံလောက်ပဲ ထွန်းပေးထားတာမို့ စုံတွဲတွေ အကြိုက်ဆိုင်လေးပေါ့။ Pop သီချင်း ချိုချိုလေးတွေ အမြဲတမ်း တိုးတိုးလေး

ဖွင့်ပေးထားသည်။ ဒါကြောင့် မွန်းဆန်းနား ကော်ဖီဆိုင်လေးက ချစ်သူစုံတွဲတွေအတွက် နားခိုရာ ဆိုင်လေး ဖြစ်နေတော့သည်။

ယွန်း နဲ့ ကျွန်တော် ဒီဆိုင်လေးမှာ ပထမဆုံး ဆုံဖြစ်ခဲ့တယ်။ ဆုံဖြစ်ပုံကလဲ ရိုးရိုးလေးပါပဲ။ ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်း ကောင်းစံ တို့

စုံတွဲက ကျွန်တော် နဲ့ ယွန်း ကို မွန်းဆန်းနားမှာ မိတ်ဆက်ပေးခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်က ကောင်းစံ ရဲ့ သူငယ်ချင်း၊ ယွန်း က ကောင်းစံရဲ့

ချစ်သူ မြတ်နိုးရဲ့ သူငယ်ချင်းပေါ့။ ကောင်းစံတို့ အတွဲရဲ့ အောင်သွယ်ပေးမှုကြောင့် ကျွန်တော် နဲ့ ယွန်း တို့ ဒီဆိုင်လေးမှာ ပထမဆုံး

ဆုံဖြစ်ခဲ့တယ်။ ယွန်းကို ပထမဆုံး တွေ့လိုက်တော့ ကျွန်တော် ကောင်းစံကို စိတ်ထဲကနေ အကြိမ်ကြိမ် ကျေးဇူး တင်မိသွားတယ်။

ယွန်းက လှတယ်။ သွက်လက်တယ်။ စကားပြောရင် ခက်မြန်မြန် ပြောတတ်ပြီး လှုပ်ရှားပုံ အမူယာလေးတွေက ဆွဲဆောင်မှု ရှိသည်။

တွေ့တွေ့ချင်း ကျွန်တော် ယွန်းကို စိတ်ဝင်စားသွားတယ်။ ယွန်းက တစ်ခြား မိန်းကလေးတွေလို ရှက်မနေဘူး။ ပဲမများဘူး။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းနဲ့

ကျွန်တော့်ကို သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်လို စတွေ့ကတည်းက ဆက်ဆံတယ်။ ကျွန်တော်က အနေအေးတယ်။ စကား သိပ်မပြောတတ်ဘူး။

ရှက်ကလဲ ရှက်တတ်သေး။ ယွန်းကတော့ ကျွန်တော်နဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက်ပဲ။ ဒါကြောင့်မို့လဲ ကျွန်တော် ယွန်းကို မြင်မြင်ချင်း ချစ်မိသွားပုံပဲ။

“ ပြည့်စိုး .. သူ့နာမည်က ယွန်းရတနာ တဲ့။ မြတ်နိုးရဲ့ သူငယ်ချင်းပေါ့။ ”

ကောင်းစံရဲ့ မိတ်ဆက်ပေးတဲ့စကား။ ကျွန်တော်က ယွန်းကို ပြုံးပြလိုက်တယ်။ ယွန်းကလဲ ပြန်ပြုံးပြတယ်။ လှလိုက်တာ လို့ စိတ်ထဲကနေ

ပြေလိုက်မိတယ်။ ယွန်း အသားရေက ဖြူဖွေးနေပြီး မိတ်ကပ် ပါးပါးလေး လိမ်းထားသည်။ တစ်ခြား ဘာအပြင်ဆင်မှ မလုပ်ထားပဲ ..

သဘာဝအတိုင်းလေး ချစ်စရာကောင်းနေတဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်။ ဂါဝန်ပန်းရောင်လေးကြောင့် သူမရဲ့ အလှက very cute ပဲဗျာ။

“ ဟုတ် .. ကျွန်တော့်နာမည် ပြည့်စိုးဟိန်း ပါ။ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်။ ”

“ ယွန်းကလဲ ဝမ်းသာပါတယ်။ ဟဲ့ .. မြတ်နိုး .. လက်စသတ်တော့ နင်ဘာလို့ ငါ့ကို အတင်းခေါ်နေလဲဆိုတာ ငါ သဘောပေါက်ပြီ .. ”

“ ဟာ .. ယွန်း .. နင်ကလဲ အဲ့လို ပေါ်တင်ကြီး မပြောနဲ့လေ ... ဟိ .. သဘောပေါက်ရင်လဲ ပြီးရော .. ”

ယွန်းပြောလိုက်တဲ့ စကားကြောင့် ကျွန်တော် အနည်းငယ် နေရခက်သွားသည်။ သူတို့ ဘာကို ပြောနေလဲ ကျွန်တော် သိလိုက်သည်။

ယွန်းက သူပြောချင်တာကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းနဲ့ ဒဲ့  ပြောတတ်တယ်ဆိုတာ ပထမဆုံး သဘောပေါက်လိုက်သည်။

“ ကိုပြည့်စိုးဟိန်းက ယွန်းထက် ကြီးမယ့်ပုံပဲ။ ဘာနဲ့ကျောင်းပြီးထားလဲ .. ယွန်းက အင်္ဂလိပ်မေဂျာနဲ့ မနှစ်ကမှ Master ဘွဲ့ယူထားတာ .. ”

“ ကျွန်တော်က ကွန်ပျူတာ နဲ့ ကျောင်းပြီးတာ သုံးနှစ်ရှိပြီ ယွန်း .. ကျွန်တော့် အသက်က ၂၆ နှစ်ပါ။ ”

“ ဟုတ်လား .. ဒါဆို ယွန်းထက် ၂ နှစ် ကြီးတယ်။ ယွန်းက ၂၄ နှစ် .. မြတ်နိုးနဲ့က ငယ်ငယ်လေးကတည်းက သူငယ်ချင်းတွေ ”

“ အတူတူပဲ .. ကျွန်တော်လဲ ကောင်းစံနဲ့ သူငယ်တန်းကတည်းက သူငယ်ချင်းတွေ .. ”

ကျွန်တော်နဲ့ ယွန်း ပြိုင်တူ ပြုံးလိုက်ကြသည်။ စိတ်ထဲမှာ ဒီတွေ့ဆုံမှုက ဘာကို ဦးတည်နေသလဲဆိုတာ နှစ်ယောက်စလုံး သိနေပြီးသားလေ။

ကျွန်တော့် အရင်ရည်းစားနဲ့ လမ်းခွဲခဲ့သည်မှာ ၄ နှစ်ရှိခဲ့လေပြီ။ အထက်တန်းကျောင်းကတည်းက တွဲလာခဲ့တာ ကျွန်တော် တက္ကသိုလ် နောက်ဆုံးနှစ်မှာ

နှစ်ဦးသဘောတူ လမ်းခွဲခဲ့ကြသည်။ သူက နိုင်ငံခြားမှာ ပညာ ဆက်သင်ပြီး အဲ့ဒီမှာပဲ အခြေချချင်တယ်။ ကျွန်တော်က မြန်မာပြည်မှာပဲ နေပြီး ..

စီးပွားရေးလုပ်ကာ အခြေချချင်တယ်။ အဲ့ဒီမှာ သူမနဲ့ကျွန်တော် စတင်ပြီး သဘောထား ကွဲလွဲခဲ့သည်။ သူမကလဲ သူမ အတ္တနဲ့သူမ။ ကျွန်တော်ကလဲ ..

ကိုယ်ချစ်တဲ့ မြို့လေးကို စွန့်ခွာပြီး ဘယ်မှ မသွားချင်။ ဒီမှာပဲ သေတဲ့အထိ နေချင်သည်။ နောက်ဆုံး ငြိနှိုင်းမရတော့ လမ်းခွဲလိုက်ကြသည်။

အဲ့ဒီကတည်းက ကျွန်တော် နောက်ထပ် အချစ်သစ်မရှာပဲ အေးဆေးပဲ နေလာခဲ့သည်။ ကျောင်းပြီးတော့ ကျောင်းမှာ ခင်ခဲ့တဲ့ ဝင်းအောင် နဲ့အတူ

စပ်တူ ရှယ်ယာထည့်ကာ Computer Sale and Service ဆိုင်လေး ဖွင့်ခဲ့သည်။ ကြိုးစားမှုကြောင့် အခုဆို ဆိုင်ခွဲ နှစ်ခုပါ ဖွင့်လာနိုင်ခဲ့သည်။ သူမကတော့ ..

သူမ အရမ်းနေချင်တဲ့ နိုင်ငံရပ်ခြားမှာ ကျောင်းပြီးသွားလို့ အလုပ်လုပ်ကာ ရည်းစား အသစ်တောင် ရနေပြီလို့ ကြားသည်။ ကျွန်တော် အသဲကွဲခဲ့ပါတယ်။

အချိန်အကြာကြီး တွဲခဲ့တဲ့ ချစ်သူမို့ အတော် ခံစားခဲ့ရသည်။ အလုပ်ထဲမှာပဲ စိတ်နှစ်ပြီး ကုစားခဲ့သည်။ အခုတော့ ကျွန်တော် နေသားကျနေပါပြီ။

ကောင်းစံ နဲ့က ငယ်သူငယ်ချင်းလဲဖြစ် အိမ်နီးချင်းလဲ ဖြစ်တာမို့ အမြဲတွဲဖြစ်သည်။ ကောင်းစံ .. မြတ်နိုးနဲ့ ချစ်သူတွေဖြစ်သွားတော့ ကျွန်တော်နဲ့

သိပ်မတွေ့ဖြစ်တော့ပေ။ တစ်ရက်တော့ ကောင်းစံက မြတ်နိုးမှာ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ယွန်းရတနာ ဆိုတဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရှိတယ်။ ကျွန်တော် နဲ့

မိတ်ဆက်ပေးချင်တယ်။ ယွန်းကလဲ Single ပဲမို့ ကျွန်တော့်ကို လိုက်စေချင်တယ်ဆိုပြီး အောင်သွယ်တော့သည်။ ကျွန်တော်လဲ facebook ကနေ ..

ယွန်းရဲ့ ဓါတ်ပုံတွေကို မြင်ပြီး စိတ်ဝင်စားသွားသည်။ ယွန်းက အပြင်မှာ ပိုပြီး ချစ်စရာကောင်းနေသည်။ မြတ်နိုးကလဲ ယွန်းကို ကျွန်တော် နဲ့ သဘောတူသည်။

ဒါကြောင့် အခုလို သူတို့ ချိန်းတွေ့နေကြ မွန်းဆားနား ဆိုင်လေးမှာ ကျွန်တော် နဲ့ ယွန်းကို တွေ့ဆုံပေးခြင်းဖြစ်တော့သည်။

“ ကျွန်တော့်ကို ကိုပြည့် လို့ပဲ ခေါ်ပါနော်။ ယွန်းရတနာကိုလဲ မြတ်နိုးတို့ခေါ်သလို ယွန်းလို့ပဲ ခေါ်မယ်နော် .. ”

“ ဟုတ် .. ကိုပြည့် ခေါ်ချင်သလိုခေါ်ပါ။ ကိုပြည့်က စကားပြော အရမ်းယဉ်ကျေးတယ်နော်။ အနေလဲ အေးပုံပဲ .. ယွန်းနဲ့တော့ ဆန့်ကျင်ဘက်ပဲ .. ဟိ ”

“ ဟုတ်တယ် ယွန်း .. ဒီကောင်က ငယ်ကတည်းက စကားနည်းတာ။ လူအေးကြီး .. အေးလွန်းလို့လဲ ခုချိန်ထိ အရည်မပျော်သေးတာပဲ ကြည့် .. ”

“ ဟာ .. မင်းကလဲကွာ .. ငါ့ဘာသာ အေးဆေး နေချင်လို့ အပူမရှာတာပါကွာ .. ”

ကောင်းစံ အပို့ကောင်းမှုကြောင့် ကျွန်တော် နေရခက်ရပြန်သည်။ ယွန်းကတော့ ကျွန်တော့်ကို ခိုးကြည့်ပြီး တခစ်ခစ် နဲ့ ရယ်နေသည်။

“ အရမ်း မစ ပါနဲ့ ကောင်းရယ်။ ဟိုမှာ ကိုပြည့် မျက်နှာ နီရဲနေပြီ။ သြော် .. ဒါနဲ့ .. ယွန်း .. နင် Laptop ဝယ်ချင်တယ်ဆို .. ခု အတော်ပဲ ..

ကိုပြည့်က Computer Showroom ဖွင့်ထားတာဆိုတော့ သူ့ဆိုင်မှာ သွားဝယ်လိုက်လေ။ ”

“ ဟယ် .. ဟုတ်သားပဲ .. ကိုပြည့် ဈေးလျော့ပေးရမယ်နော်။ Laptop ကောင်းတာလေး တစ်လုံးလောက် လိုချင်လို့ ကူညီပါဦးနော် ”

“ အာ .. ရပါတယ်။ ကျွန်တော့်ဆိုင်မှာ Brand အစုံရှိတယ်။ ကြိုက်တာ ရွေးဝယ်လို့ရတယ်။ ဆိုင်လာခဲ့ပါ .. ဈေးလဲ လျော့ပေးပါမယ်ဗျ ”

“ ယွန်းက သိပ်နားမလည်ဘူး။ ကိုပြည့် ကောင်းမယ်ထင်တာပဲ ရွေးပေး။ မနက်ဖြန် ယွန်း ကိုပြည့် ဆိုင်ကို လာခဲ့မယ်လေ .. ”

“ ဟာ .. ပြည့်စိုး ကတော့ ငါတို့နဲ့လာတွေ့တာ ဈေးပါ ရောင်းလိုက်ရပြီဟေ့ .. မင်း ဒီဝိုင်းကို ရှင်းသင့်တယ်နော် .. ဟား .. ”

“ အေးပါကွာ .. မင်းမပြောလဲ ငါရှင်းမှာပါ။ ယွန်း လို ချစ်စရာကောင်းတဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်နဲ့ ခင်မင်ခွင့်ရလို့ ကျေးဇူးလဲ တင်ပါတယ် ”

ကျွန်တော်လဲ မသိမသာ ပြန်ထည့်လိုက်သည်။ ယွန်းက ကျွန်တော့်ကို မျက်စောင်းထိုးလိုက်ပြီး ပြုံးနေသည်။ ကျွန်တော်လဲ ယွန်းကို မသိမသာရော ..

သိသိသာသာပါ ငမ်းနေမိတော့သည်။ အဲ့ဒီနေ့က ကျွန်တော့်ဘဝထဲကို ယွန်းရတနာ စတင်ရောက်လာတဲ့ နေ့လေးအဖြစ် အမှတ်တရဖြစ်ခဲ့ပါသည်။

ဒီလိုနဲ့ နောက်နေ့တွေမှာ ယွန်းက ကျွန်တော့် ဆိုင်ရောက်လာပြီး ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ခင်မင်မှုလေးက တစ်စစ တိုးပွားခဲ့သည်။

(၅)လလောက် နေတော့ ကျွန်တော် မနေနိုင်တော့ပဲ ယွန်းကို ဖွင့်ပြောခဲ့သည်။ ယွန်းကလဲ အခြေနေကို ကြိုသိနေပြီးသားမို့ သိပ်ပြီး ..

အိုက်တင် မခံခဲ့ပါ။ ကျွန်တော့်ကို (၂)လ စောင့်ခိုင်းပြီး မွန်းဆားနား ဆိုင်လေးမှာပဲ အဖြေပေးခဲ့လေသည်။

ဒီလိုနဲ့ .. ယွန်းနဲ့ ကျွန်တော် ချစ်သူတွေ ဖြစ်ခဲ့ကြလေသည်။

...................................။

အခန်း (၂)

လူအ Valentine's ...

@@@@@@@@@

ယွန်း နဲ့ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ပထမဆုံး V-Day လေး ရောက်လို့လာခဲ့ပြီ။ ချစ်သူသက်တမ်း (၆)လ အကြာမှာပေါ့။ V-Day မှာ သူများတွေလို

အင်္ကျီဆင်တူတွေ ဘာတွေ မလုပ်ခဲ့ကြပါ။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်စလုံး အဲ့ဒါတွေ ဝါသနာ မပါဘူး။ V-Day မှာ အမှတ်တရလေးအဖြစ် ..

အတူတူ ရှိနေချင်လို့ နှစ်ယောက်သား Date လုပ်ခဲ့ကြတယ်။ ထုံးစံအတိုင်း မွန်းဆန်းနား ဆိုင်လေးမှာပေါ့။ ယွန်းက ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲ

ခေါင်းလေး မှီနေရင်း ကျွန်တော်တို့ ထွေရာလေးပါး လျောက်ပြောနေကြတယ်။ အဲ့ဒီလို ဦးတည်ရာမရှိ လျောက်ပြောနေရတာကိုက အရသာလေ။

“ .............. ” (ဖုန်းမြည်သံ)

ကျွန်တော့်ဆီ ဖုန်းဝင်လာလို့ ဖုန်းကိုင်လိုက်တယ်။

“ ပြည့်စိုး .. မင်း အခု ဘယ်မှာလဲ ”

“ ငါ .. ယွန်းနဲ့ မွန်းဆန်းနားမှာ ရှိနေတယ် ”

“ အေး .. အားတော့နာပါတယ်ကွာ။ ငါ့ကို တစ်ခုလောက် ကူညီပါဦး။ မင်း ဆိုင်ကို ပြန်လာတော့မယ်ဆိုရင် ငါ့တိုက်ခန်းမှာ ..

စာရင်းစာအုပ်လေး ဝင်ယူခဲ့ပေးပါလား။ ငါ မနက်က မေ့ကျန်ခဲ့လို့ကွာ။ အခု အရေးကြီး ကိစ္စရှိလို့ အိမ်ဘက်ကို မလာနိုင်တော့ဘူး။

မင်း ပြန်မှ ဝင်ယူခဲ့ပေး  ”

“ အေး .. ရပါတယ်။ ငါ ဝင်ယူခဲ့ပေးမယ်။ ဒါပဲလား ဘာမှာဦးမလဲ ”

“ မမှာတော့ပါဘူးကွာ .. မင်းသာ ချစ်သူလေးနဲ့ အေးဆေးပျော်ခဲ့။ ဆိုင်မှာ လူကျနေလို့ နောက်မှပဲ ပြောတော့မယ် ဒါပဲနော် .. ”

ကျွန်တော်နဲ့ အလုပ်အတူလုပ်တဲ့ ဝင်းအောင်က အကူညီလှမ်းတောင်းခြင်းဖြစ်သည်။ သူက ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းတစ်ခုမှာ တစ်ယောက်တည်းနေသည်။

ကျွန်တော်လဲ အိမ်မှာ မအိပ်ချင်တဲ့နေ့တွေဆို သူ့တိုက်ခန်းမှာ သွားပြီး အိပ်လေ့ရှိသည်။ အဲ့ဒီတိုက်ခန်းက ကျွန်တော့်ရဲ့ ဒုတိယအိမ်ဆိုလဲ မမှားပေ။

“ ကို .. ဘယ်သူဆက်တာလဲ .. ”

“ ဆိုင်က ကိုယ့်သူငယ်ချင်း ဝင်းအောင် ဆက်တာပါ။ ဆိုင်ကို ပြန်လာရင် သူ့တိုက်ခန်းကနေ စာရင်းစာအုပ်ကျန်ခဲ့လို့ ဝင်ယူခဲ့ပေးဖို့ပြောတာ ”

“ တိုက်ခန်းက ဝေးလား .. ”

“ ဒီဆိုင်နဲ့က သိပ်မဝေးပါဘူး .. အပြန်ကျမှ ယူလိုက်တော့မယ် ”

“ မဝေးရင်လဲ ဒီကနေပြန်ရင် ဝင်ယူလိုက်ပါလား။ ပြီးမှ ယွန်းတို့ ကမ်းနားဘက် လမ်းလျှောက်ကြတာပေါ့။

တော်ကြာ ကမ်းနားဘက်ရောက်လို့ ဒီဘက်ကို ပြန်လာရရင် အဝေးကြီးပဲလေ ”

“ အင်း .. ယွန်းပြောတာ ဟုတ်တယ်။ ကဲ .. ဒါဆိုလဲ ကိုတို့ သွားကြစို့လေ ”

ကျွန်တော်နဲ့ ယွန်းတို့ မွန်းဆန်းနားကနေ ဝင်းအောင်ရဲ့ တိုက်ခန်းရှိရာကို ထွက်လာခဲ့သည်။ တိုက်ခန်းအောက်ရောက်တော့

ကျွန်တော်က ကားပါကင်ထိုးပြီး ယွန်းကို ကားထဲမှာ ခဏနေခဲ့ဖို့ ပြောလိုက်သည်။

“ ယွန်း .. ကို အပေါ်တက်ယူလိုက်မယ်။ ကားထဲမှာပဲ စောင့်နေလိုက်နော် ”

“ အာ .. ကားထဲမှာ မနေချင်ပါဘူး။ ယွန်းလဲ လိုက်ခဲ့မယ်လေ။ ကို ပြောပြောနေတဲ့ ကို့ရဲ့ ဒုတိယအိမ်ဆိုတာ ဒီတိုက်ခန်းမလား ..

ယွန်းလဲ ရောက်ဖူးချင်တယ် ”

“ ဟုတ်တယ် ယွန်း .. ဒါဆိုလဲ လိုက်ခဲ့လေ ”

တိုက်ခန်းဆီရောက်ဖို့ ကျွန်တော်တို့ ဓါတ်လှေကား စီးလိုက်သည်။ ယွန်းက သီချင်းလေး တိုးတိုးလေး ညည်းရင်း လိုက်လာခဲ့သည်။

အခန်းကို ရောက်တော့ ကျွန်တော့်မှာပါလာတဲ့ သော့အပိုတစ်ချောင်းနဲ့ တံခါးဖွင့်ကာ ဝင်လိုက်သည်။ အခန်းထဲရောက်တော့

ဝင်းအောင်ရဲ့ စာရေးစားပွဲဆီ သွားပြီး သူယူခိုင်းတဲ့ စာရင်းစာအုပ်ကို ရှာလိုက်သည်။ ယွန်းက တိုက်ခန်းထဲ လျောက်ကြည့်နေသည်။

“ ယွန်း .. သွားကြစို့ .. ဒီမှာ စာအုပ် ရပြီ ”

ယွန်းက ကျွန်တော့်ကို စိုက်ကြည့်နေသည်။ ကျွန်တော်ကလဲ ယွန်းကို ကြည့်ကာ အူကြောင်ကြောင်နဲ့ မေးငေါ့ပြသည်။

“ ဘာလဲ ယွန်းရဲ့ .. သွားမယ်လေ .. လာ ”

“ ကို .. ရှင် တကယ် ရိုးတာပဲနော် ”

“ အန် .. ဘာဖြစ်လို့လဲ ယွန်း ”

“ ကိုရယ် .. အ .. လိုက်တာ အရမ်းပဲ။ မိန်းကလေးက ဖွင့်ပြောရမှာလား။ ဟင်း ... ငါနော် .. အူတွေ ယားလိုက်တာ .. ”

“ ဘာ .. ဘာဖြစ်လို့လဲဟင် .. ”

“ ဟောတော့ .. ဒီလောက် ပြောနေတာကို သဘောမပေါက်သေးဘူး။ ကို .. ဒီချိန်မှာ ယွန်းနဲ့ ပက်သက်ပြီး ဘာခံစားချက်မှ မဖြစ်ဘူးလား ”

“ ဟင် .. ဖြစ်တယ်လေ .. ယွန်းကို အရမ်းချစ်တာလေ။ အဲ့ဒါ ကိုယ့်ခံစားချက်ပေါ့ ”

“ အင်းလေ ချစ်တာက ဟုတ်တယ် .. တစ်ခြားရော ကို့စိတ်ထဲမှာ ဘာမှ မဖြစ်ဘူးလား။ ကို ခုချိန်ထိ ယွန်းကို အနမ်းပေးတာ ..

လက်ချိုးရေလို့ ရနေတယ်။ လူတွေ ရှိနေလို့ပါ .. မလွတ်လပ်လို့ပါ .. ဆိုပြီး ယွန်းတို့နှစ်ယောက် သေချာကို ကြည်နူးရတယ် မရှိဘူး။ 

သိလား အဲ့ဒါ။ ”

“ အင်း .. ဟုတ်တယ် .. ဟီး .. ယွန်းက မရှက်ပဲ ကိုကပဲ ခဏခဏ ရှက်ပြနေတယ် .. ဆောရီးပါ ယွန်းရယ် .. ကိုက ပတ်ဝန်းကျင်ကို

အရမ်း ဂရုစိုက်မိနေတယ် ”

“ ဟာ .. ဒီလူကြီးနဲ့တော့ ခက်တာပဲ။ ဒဲ့ပဲ ပြောတော့မယ် .. အခု ဒီအခန်းမှာ ကို နဲ့ ယွန်းနဲ့ အေးဆေး နေလို့ရတယ်လေ။ ဘယ်လောက် အေးချမ်းလဲ ..

ဘယ်သူမှလဲ မရှိဘူး။ ဟွန်း .. တော်ပြီ မပြောချင်တော့ဘူး .. အဲ့လောက် အ နေရင်လဲ ပြန်ကြစို့ .. လာ .. သွားမယ်။  ”

ယွန်းက မျက်နှာကို အောက်ငုံ့ထားပြီး ကျွန်တော့်ကို ပြောနေသည်။ ယွန်း ဒဲ့ပြောမှပဲ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ လက်ရှိ ရောက်နေတဲ့

အခြေနေကို သေချာ သတိထားမိတော့သည်။ ဟုတ်သားပဲ .. အတော် တုံး လိုက်တဲ့ ငါပါလားလို့ တွေးလိုက်မိသည်။ ဘယ်သူမှ မရှိတဲ့ တိုက်ခန်းတစ်ခုမှာ

ကျွန်တော် ယွန်းနဲ့အတူရှိနေသည်။ နောက်ပြီး ဒီနေ့က V-Day .. အခြေနေက ဒီလောက် မျက်နှာသာပေးနေတာတောင် ကျွန်တော် ယွန်းအပေါ်မှာ

ရိုးသားလွန်းနေသည်။ ကျွန်တော့် ရိုးသားမှုက တုံးအ လွန်းသွားပြီ။

“ ယွန်း .. ”

“ သိသွားပြီလား .. ကို ရယ် .. ယွန်းက ရှင်နဲ့ ဘယ်သူမှ မရှိတဲ့ အခန်းထဲ နှစ်ယောက်တည်း အတူနေချင်လို့ တမင် လိုက်လာတာလေ။

ဒီမှာဆို ယွန်းတို့ အေးဆေး နေလို့ရတာပဲ။ နည်းနည်းလေးတောင် မရိပ်မိဘူးလား .. မိန်းကလေးဘက်ကနေ အဲ့လောက် ပွင့်လင်းပြနေတာ

ယွန်းကို အထင်သေးတော့မှာပဲ။ ”

ကျွန်တော် ယွန်းနားကို အမြန်သွားလိုက်ပြီး ယွန်းကို ဖက်လိုက်သည်။

“ အထင်မသေးပါဘူး ယွန်းလေးရယ် .. ကို တောင်းပန်ပါတယ်။ ယွန်း အပေါ် ချစ်လွန်းလို့ အခွင့်ရေး မယူရက်ခဲ့ဘူး။ ချစ်လွန်းလို့ပါ ..

ကိုလဲ ယွန်းနဲ့ အတူနေချင်တာပေါ့။ ဟိုလေ .. ဟိုတယ် သွားဖို့ အကြိမ်ကြိမ်တွေးမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ယွန်း ကို့ကို တစ်မျိုးမြင်သွားမှာ ကြောက်လို့ .. ”

“ ဟင်း .. ရှင်ကတော့နော် .. တစ်ခြား ယောက်ျားလေးတွေဆို ကိုယ့်ကောင်မလေးနဲ့ အေးဆေးနေချင်လို့ ဇွတ်ဖန်တီးနေကြတာ။ ရှင်ကတော့ ..

ဒီက မိန်းကလေးဖြစ်ပြီး ဒဲ့ပြောမှ သဘောပေါက်တော့တယ်နော်။ ရှင့်ကို မျက်နှာလဲပူတယ် .. ရှက်လဲ ရှက်တယ်။ ချစ်လဲ အရမ်းချစ်တယ် .. သိလား ”

ကျွန်တော် ယွန်းမျက်နှာလေးကို ကြည့်ပြီး ဘာမှ မပြောနိုင်တော့ပါ။ ယွန်း နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို ဖက်ကနဲ နမ်းလိုက်တော့သည်။

ယွန်း နှုတ်ခမ်းတွေကို အားရတဲ့အထိ နမ်းရှိုက်လိုက်ပြီး ဖွဖွလေး ပြန်လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ ယွန်းက ကျွန်တော့်ကို စိုက်ကြည့်နေပြီး ...

“ ကိုသာ တောင်းဆိုမယ်ဆိုရင် ယွန်းဘဝကို ကို့အတွက် ပေးအပ်ဖို့ ပြင်ဆင်ပြီးသားပါ။ ယွန်း ကို့ကို ယုံတယ်။

ယွန်းဘဝရဲ့ လက်တွဲဖော်က ကိုကလွဲပြီး ဘယ်သူမှ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ ယွန်း ကို့ကို အရမ်းချစ်တယ်။ ယွန်း ကိုနဲ့အတူ ..

တစ်သက်လုံး နေသွားချင်တယ်။ အဲ့ဒါ ယွန်း မျှော်လင့်ချက်ပဲ ”

“ ယွန်းရယ် .. ချစ်လိုက်တာ .. ”

ကျွန်တော် နောက်တစ်ကြိမ် ယွန်းကို အနမ်းပေးလိုက်သည်။ ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ ကျွန်တော့် လက်များက အနမ်းနဲ့အတူ ယွန်းရဲ့ ခန္ဒာကိုယ်လေးကို

ပွတ်သပ်လိုက်တော့သည်။ ယွန်းကလဲ ကျွန်တော့်ကျောပြင်အနှံ့ သူ့လက်ကလေးနဲ့ ပွတ်သပ်နေသည်။ ကျွန်တော် စိတ်တွေ ထိန်းမထားနိုင်တော့။

ယွန်းကို ပွေ့ချီလိုက်ကာ ဘေးနားမှာ အသင့်ရှိနေသော ကုတင်ပေါ်သို့ အသာလေး လှဲတင်လိုက်သည်။ ယွန်းက နှုတ်ခမ်းလေး ကိုက်ထားပြီး ..

ကျွန်တော့်ကို စိုက်ကြည့်နေသည်။ ကျွန်တော် ယွန်းရဲ့ လည်တိုင်လေးကို ခပ်ဖွဖွလေး အနမ်းပေးလိုက်သည်။ ယွန်းက တစ်ချက်တွန့်သွားပြီး ..

ကျွန်တော့်ကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားတော့သည်။

“ ယွန်း .. ဟိုလေ .. ကို .. ယွန်း အင်္ကျီလေး ချွတ်ကြည့်ချင်တယ် .. ဟိုဟာ .. ”

“ ဘာ .. ဟိုဟာလဲ .. ခုကျတော့ သူမဟုတ်တဲ့အတိုင်းပဲ။ ကျွန်မက ရှင့်ချစ်သူပဲ .. ရှင့်သဘောကျ နေပေးပါ့မယ် ..

ဟုတ်ပြီလား .. တကယ်ပဲ ”

ယွန်းက ခွင့်ပြုလိုက်ပြီမို့ ကျွန်တော် လက်ရဲသွားသည်။ ယွန်းရဲ့ တီရှပ် အင်္ကျီလေးကို ခါးကနေ မပြီး ချွတ်လိုက်သည်။

အနီရင့်ရောင် ဘော်လီလေးနဲ့ ယွန်းရဲ့နို့အုံလေးတွေ အဖွေးသား ပြူထွက်လာသည်။ ကျွန်တော် ခဏတာ ယွန်းရဲ့ အပေါ်ပိုင်းအလှကို

အရသာခံ ငေးကြည့်နေမိသည်။

“ ကြည့်နေလိုက်တာ .. အင်္ကျီချွတ်ပြီး ဘာလုပ်မလို့လဲ .. လူကြီးနော် .. ခုကျတော့ မရိုးတော့ဘူး .. ခစ် ခစ် .. ”

“ ယွန်း .. နို့လေးတွေက လှလိုက်တာကွာ။ ဖုဖောင်းနေတာပဲ ”

ကျွန်တော် စကားပြောရင်း ဘော်လီအပေါ်မှာ ပြူထွက်နေတဲ့ ဘယ်ဘက် နို့အုံဖွေးဖွေးလေးကို ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်သည်။

“ ဟိတ် .. ကြည့်ပဲကြည့်လေ .. ဘာလို့နမ်းတာလဲ .. ဟွန်း .. အာ .. ယားတယ် .. ခစ် ခစ် ”

“ ယွန်း .. ဘော်လီလေး ချွတ်လိုက်မယ်နော် .. ကို အူယားလာပြီ .. ကို့ကို ကြည့်ခွင့်ပေးပါနော် ”

“ ဟိ .. ခွင့်တောင်းနေပုံက ချစ်စရာလေး။ ကြည့်ချင်ရင် ချွတ်လိုက်ပေါ့ .. ခစ် ”

“အ” ပြီဆို နှစ်ယောက်မရှိတဲ့ ကျွန်တော် .. ဘော်လီကို လွယ်လွယ်နဲ့ မချွတ်နိုင်ပြန်ဘူး။ အနောက်က ချိတ်သုံးချိတ်ကို မမြင်မကန်းနဲ့

ဖြုတ်ကြည့်လိုက်တယ်။ ဘော်လီက အရမ်း ကြပ်နေတာမို့ ချိတ်တွေက လွယ်လွယ်နဲ့ ဖြုတ်မရ။

“ ကိုရယ် .. ရှင်ကလေ .. တော်ပြီ ယွန်းပဲ ချွတ်လိုက်တော့မယ်။ ကို ချွတ်နေတာသာစောင့်ရင် မိုးချုပ်သွားတော့မယ် ”

ယွန်းက ကျွန်တော့်ကို မျက်စောင်း အကြိမ်ကြိမ်ထိုးပြီး သူ့လက်ကို နောက်ပြန်လှန်ကာ ဘော်လီချိတ်တွေကို အမြန်ချွတ်လိုက်သည်။

သူ ဖြုတ်လိုက်တော့လဲ အလွယ်လေး။ စိတ်ထဲမှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် နာရင်း အကြိမ်ကြိမ် ရိုက်လိုက်မိတော့သည်။ တုံးလိုက်တဲ့ငါ .. ဖျင်းလိုက်တဲ့ငါကွာ။

ဘော်လီ ကျွတ်သွားတော့ ယွန်းရဲ့ နို့လေးတွေအလှကို ထင်းကနဲ မြင်လိုက်ရသည်။ နို့သီးခေါင်း နီနီရဲရဲလေးက ကျွန်တော့်စိတ်တွေကို အဆက်မပြတ်

ဆွဲဆောင်နေတော့သည်။ အာခေါင်တွေ ခြောက်လာသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ယွန်းက ကျွန်တော့်ကို မကြည့်ပဲ ဘေးကိုသာ မျက်နှာလွှဲထားသည်။

သူ ရှက်နေပြီ။ ကျွန်တော်လဲ ဘာမှ မပြောတော့ပဲ နို့သီးခေါင်းလေးကို အသာလေး ငုံကာ စို့လိုက်သည်။ ယွန်း ခန္ဒာကိုယ်လေး တွန့်သွားပြီး

ကျွန်တော့် ဆံပင်တွေကို သူ့လက်နဲ့ ထိုးဆွနေသည်။ ကျွန်တော် နို့လေးတွေကို ဘယ်ညာ တစ်ဖက်ဆီ အဆက်မပြတ် စို့နေမိသည်။

“ ကို .. စို့လို့ ကောင်းလား .. ယွန်း နေရ ခက်လိုက်တာ။ ရင်ထဲ တစ်မျိုးကြီး ခံစားနေရတယ် ”

ကျွန်တော် နို့စို့ရာကနေ ယွန်းကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။

“ စို့လို့ အရမ်းကောင်းတယ်  .. ယွန်း နို့လေးတွေက အိစက်နေတာပဲနော်။ ကိုင်လို့လဲ ကောင်းတယ် ”

“ အဲ့ဒါ ကို အမြဲစို့ရမယ့် နို့လေးတွေပဲ။ ကို စို့ပေးတာကို အရမ်းသဘောကျတယ် သိလား .. ”

ယွန်းက စကားပြောရင်း ကျွန်တော့် ခေါင်းကို ကိုင်ကာ သူ့နို့လေးတွေဆီ ခေါ်ဆောင်သွားသည်။ ကျွန်တော်လဲ နည်းနည်း အစို့ကြမ်းလိုက်သည်။

“ အာ့ .. ကို .. အရမ်း မစုပ်နဲ့ .. နာတယ် ”

ယွန်းဆီက သတိပေးစကား ကြားရပေမယ့် ကျွန်တော် ကိုယ့်ကိုကိုယ် မထိန်းနိုင်တော့ဘူး။ နို့တစ်ဖက်ကို စို့နေချိန် ကျွန်တော့်လက်တစ်ဖက်က ..

တစ်ခြား နို့တစ်ဖက်ကို အားရပါးရ  နယ်နေမိသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ကလိပေးလိုက်တော့ ယွန်းဆီကနေ ညည်းသံလေးတွေ

အဆက်မပြတ် လွင့်ပျံလာတော့သည်။

“ ဟင့်အင်း .. မနေတတ်တော့ဘူး .. ကိုရယ် .. အရမ်းချစ်တယ် .. အာ့ .. ကို .. ဖြေးဖြေးစို့ပါကွာ .. ဟင်း .. ”

ကျွန်တော် အားရအောင် စို့ပြီးသွားတော့ ယွန်းကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။ ယွန်းက ကျွန်တော့်ကို နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ကာ ငေးကြည့်နေသည်။

“ ယွန်း .. ကို လုပ်မယ်နော် .. ”

“ ဘာလုပ်မှာလဲ ..  ဒီက နို့ပဲ ပေးစို့တာနော် ”

“ မရတော့ဘူးကွာ .. အပေါ်နို့စို့ပြီးတော့ အောက်နို့လေးပါ စို့ချင်လာပြီ ”

“ အာ .. ဘာတွေ ပြောနေမှန်းလဲ မသိဘူး။ သွား .. တော်ပြီ မစို့နဲ့တော့ .. ”

ယွန်းက ရှက်သွားပြီး သူ့နို့လေးတွေကို လက်နဲ့ဖုံးကာ ဝပ်လျား မှောက်လိုက်သည်။ ကျွန်တော်က အနောက်ဘက်ကနေ သူ့ ကျောကုန်းလေးကို ..

ခပ်ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်သည်။ ယွန်းက ဘာမှ မပြောပဲ ငြိမ်နေသည်မို့ ကျွန်တော်  သူ့ကျောကုန်းတစ်လျောက်ကို လျှာဖျားလေးနဲ့ နေရာအနှံ့ နမ်းလိုက်သည်။

ကိုယ်လုံးလေး တစ်ချက်တစ်ချက် တွန့်သွားပုံက ချစ်စရာကောင်းသည်။ အောက်မှာ ဂျင်းဘောင်းဘီ အတိုလေးနဲ့ မို့တက်နေသော တင်ပါးလေးကို

ကြည့်ရတာ အရသာရှိလှသည်။ ကျွန်တော် ယွန်းရဲ့ ခါးလေးကို နမ်းလိုက်ချိန် လက်တွေက ယွန်းရဲ့ မို့တက်နေတဲ့ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ပွတ်သပ်လိုက်သည်။

ယွန်းက မှောက်ရာကနေ ပက်လက်လှန်လိုက်ပြီး ...။

“ ဒီတစ်ခါတော့ သေချာမြင်ရပါတယ်နော် .. ဟွန့် .. ဘောင်းဘီပါ ချွတ်မပေးပါရစေနဲ့ ကိုကိုရယ် .. ခစ် ..  ”

ကျွန်တော် ယွန်းရဲ့ ဘောင်းဘီ ကြယ်သီးလေးကို အမြန်ဖြုတ်လိုက်သည်။ ဘောင်းဘီကို အောက်ထိ ဖြေးဖြေးချင်း ဆွဲချလိုက်တော့

အပေါ်က ဘလာစီယာလေးနဲ့ ဆင်တူ အနီရင့်ရောင် အတွင်းခံလေးကို မြင်လိုက်ရသည်။ ယွန်းက အတွင်းခံအလယ်နေရာကို

လက်ကလေးနဲ့ အုပ်မိုးပြီး ရှက်နေရှာသည်။ မျက်နှာကိုလဲ ဆံပင်တွေနဲ့ ဖုံးထားကာ ကျွန်တော့်ကို မကြည့်ရဲ ဖြစ်နေသည်။

ကျွန်တော်က ဘာမှ မပြောတော့ပဲ ဘောင်းဘီကို အဆုံးထိ ချွတ်ကာ ဘေးကို ပစ်လိုက်သည်။ ယွန်းက ခန္ဒာကိုယ်ကို ဘေးတစောင်း

လှည့်လိုက်ပြီး ကွေးကွေးလေး ရှက်နေတော့သည်။ ကျွန်တော်က ယွန်းနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ဝင်လှဲလိုက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းလိုက်သည်။

ယွန်းက ကျွန်တော်နဲ့အတူ စည်းချက်ညီစွာ ပြန်နမ်းသည်။ နမ်းနေရင်း ကျွန်တော့်လက်တွေက ယွန်းရဲ့ နို့အုံလေးတွေကို ..

တစ်ဖက်စီ အားရအောင် နယ်နေမိသည်။ ယွန်းက ကျွန်တော့်ကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း အဆက်မပြတ် နမ်းနေသည်။

ကျွန်တော့်လက်များက ယွန်းရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီနား မသိမသာ ရောက်သွားပြီး အတွင်းခံအောက်ကို လက်လျိုကာ ဝင်လိုက်သည်။

ယွန်းက ကျွန်တော့် နှုတ်ခမ်းများကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း နမ်းနေသည်။ ယွန်း ဖီးလ် တက်နေပြီဆိုတာ ကျွန်တော် ရိပ်မိသည်။

ယွန်းရဲ့ ဘောင်းဘီအောက်က ပိပိလေးဆီ လက်ကို ရောက်အောင်သွားလိုက်တော့ မွှေးညှင်းလေးတွေကို စတင် ထိတွေ့မိသည်။

အမွှေးလေးတွေကို ကျွန်တော် အသာလေး ပွတ်သပ်ပြီး ယွန်းရဲ့ ပိပိလေးကို လိုက်ရှာသည်။ အရည်လေးတွေ စို့နေတဲ့ ပိပိ နှုတ်ခမ်းသားလေးကို

ထိလိုက်မိတော့ ယွန်း တစ်ချက် တွန့်သွားသည်။

“ ကို .. လက်နဲ့ မထိုးလိုက်နဲ့နော် .. ကြောက်တယ် ”

“ အင်း .. ”

ကျွန်တော် သူ့ရဲ့ ပိပိထိပ်လေးကို လက်နဲ့ အသာလေး ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ပိပိလေးမှာ ချွဲကျိကျိ အရည်လေးတွေ ထွက်နေလေပြီ။

အခွင့်ရေးကို လက်လွတ်ခံလို့မဖြစ်တော့။ ကျွန်တော် နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းရာကနေ အောက်ကို တစ်ဖြည်းဖြည်း ငုံ့သွားလိုက်ပြီး

ယွန်းရဲ့ ချက်ကလေးထဲ လျှာလေး ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ယွန်း နေရခက်သွားလေသည်။ နောက်တော့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို

အသာလေး အောက်ကို ဆွဲချလိုက်တော့ .. တြိဂံပုံ အမွှေးလေးတွေနဲ့အတူ ယွန်းရဲ့ ပိပိ လေးကို မြင်လိုက်ရသည်။ ရင်ခုန်သံတွေ

အမြန်ဆုံး ဖြစ်နေချိန်ပေါ့။ ရင်ဘတ်ထဲ တဒုန်းဒုန်းနဲ့ ကျွန်တော် ရင်တွေ အရမ်းခုန်နေလေပြီ။ ချစ်သူရဲ့ ပိပိလေးကို ပထမဆုံး မြင်လိုက်ရတဲ့

ခံစားချက်ကို ဘယ်လို ပြောရမှန်းတောင် မသိ။ ကျေနပ်မှုနဲ့အတူ ရင်ခုန်ရ လွန်းသည်။

“ ဟာ .. ဘာလုပ်မလို့လဲ .. အဲ့ဒါကို နမ်းမလို့လား .. မလုပ်ပါနဲ့ကိုရယ် .. ယွန်း မနေတတ်လောက်ဘူး ”

ယွန်း ပြောလိုက်ချိန်က နောက်ကျသွားလေပြီ။ ကျွန်တော်နဲ့ နှုတ်ခမ်းများက ယွန်းရဲ့ ပိပိလေးပေါ် ရောက်လို့သွားလေပြီ။

ယွန်းရဲ့ မိန်းမ ကိုယ်တွင်းနံ့ကို ပထမဆုံး ခံစားလိုက်ရသည်။ ငန်ကျိကျိ အရသာနဲ့အတူ စိုစွတ်နေတဲ့ ပိပိ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို

ကျွန်တော် လျှာနဲ့ အသာလေး ထိုးမွှေလိုက်သည်။

“ အာ .. ကို .. မလုပ်နဲ့ .. မနမ်းနဲ့ .. ညစ်ပတ်နေတာကိုကွာ ”

ယွန်းက ကျွန်တော့်ခေါင်းကို အတင်း ထိုးဖယ်ပေမယ့် ကျွန်တော်က ယွန်းလက်တွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ချုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

သူ့ရဲ့ ပိပိလေးကို လျှာနဲ့ အသာလေး လျက်လိုက်တော့သည်။

“ မလုပ်ပါနဲ့ဆို .. အာ့ .. ကိုရယ် .. ယွန်း မနေတတ်ဘူးကွာ .. မလုပ်ပါနဲ့ .. ”

ယွန်းက ပေါင်နှစ်ဖက်ကို  အတင်း ပြန်စိလိုက်တာမို့ သူ့ရဲ့ ပိပိလေးကို ကျွန်တော် မမြင်ရတော့။

“ ယွန်း .. ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူးကွာ .. ချစ်လို့ နမ်းပေးတာပဲ .. ပေါင် ပြန်ကားပေးနော် ”

“ ဟင့်အင်း .. ယွန်း ငရဲကြီးတော့မှာပဲ .. အဲ့လိုကြီး မလုပ်ပါနဲ့ .. ”

“ မကြီးပါဘူး .. ချစ်လို့ လုပ်ပေးတာ ဘာမှ ငရဲမကြီးဘူး ”

ကျွန်တော် ယွန်းလက်တွေကို ချုပ်ထားရာကနေ လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ သူ့ပေါင်တံနှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ ကိုင်ကာ အသာလေး ဖြဲလိုက်ပြီး

အနမ်းမိုးတွေ ဆက်တိုက်ရွာလိုက်သည်။ ယွန်းက ခေါင်းအုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုတ်ကိုင်ထားကာ နှုတ်ခမ်းကိုက်ပြီး လူးလွန့်နေသည်။

သူ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပြန်မစိနိုင်အောင် အားနဲ့ ထိန်းထားရင်း ကျွန်တော် သူ့ပိပိလေးကို အားရပါးရ နမ်းလိုက်တော့သည်။

အစိလေးကို ပါးစပ်ထဲ ငုံကာ လျှာနဲ့ ကလိလိုက်တဲ့အခါဆို ယွန်း တင်ပါးတွေ အပေါ်ကို မြှောက်တက်သွားသည်။

“ အာ့ .. ဘယ်လိုကြီးလဲ မသိဘူး။ နေရခက်လိုက်တာ .. ကိုရယ် တော်ပါတော့ .. ယွန်း အရည်တွေ ထွက်ချင်နေပြီ ..

ကို့ပါးစပ်ထဲ ဝင်ကုန်တော့မယ် .. အမယ်လေး .. ကိုရယ် .. ရပ်ပါတော့ .. ဟင့်အင်း .. ဟင့်အင်း .. အာ့ .. ”

ကျွန်တော်လဲ သူ ဘာပြောပြော ဂရုမစိုက်နိုင်တော့။ တတ်ထားသမျှ ပညာကုန်သုံးပြီး နမ်းလိုက်မိသည်။

ခဏနေတော့ ယွန်း မခံနိုင်တော့ပဲ သူ့ပိပိလေးထဲကနေ အရည်လေးတွေ စီးကျလာတော့သည်။ ယွန်း ပြီးသွားပြီဆိုတာ သိလိုက်သည်။

ကျွန်တော် နမ်းတာကို ရပ်လိုက်ပြီး ယွန်းကို ကြည့်လိုက်သည်။ ယွန်းတစ်ယောက် ချမ်းနေသလို တစ်ကိုယ်လုံး တုန်နေပြီး မျက်လုံးလေး

မှိတ်ကာ တဆတ်ဆတ် ဖြစ်နေတော့သည်။ ကျွန်တော် ယွန်းကို သနားသွားသည်။ သူ့နှာဖူးလေးကို အသာလေး နမ်းလိုက်သည်။

“ အရမ်းဆိုးတာပဲ .. မလုပ်ပါနဲ့ပြောလဲ မရဘူး။ တစ်ကိုယ်လုံး ရိုက်ချိုးလိုက်သလို ခံစားနေရတယ်။ မောလိုက်တာ .. ဟူး ... ”

ကျွန်တော် ပြုံးလိုက်မိသည်။ သူ တကယ်ကို ခံစားနေရသည်။ ယွန်းမှာ ပြီးမြှောက်တဲ့ ခံစားချက်ကို အပြည့်၀ ခံစားလိုက်ရတာမို့

အတော်လေး ပင်ပန်းသွားပုံပဲ။ ကျွန်တော် ယွန်းကိုကြည့်ပြီး သနားသွားတာမို့ ဘာမှ ဆက်မလုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

ယွန်းက ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းလေးတိုးကာ ကွေးကွေးလေး အမောဖြေနေရှာတော့သည်။ ကျွန်တော်က ယွန်းကို ဖက်ထားလိုက်ပြီး

ယွန်းနဲ့အတူ ခဏတာ ငြိမ်သက်နေလိုက်သည်။

“ ကို .. ဘာမှ မလုပ်ပါနဲ့တော့နော်။ ဒီနေ့တော့ ဒီလောက်နဲ့ပဲ ကျေနပ်တော့။ ယွန်း တကယ်ကို မခံနိုင်တော့လို့ပါ ..

အမယ်လေး ဘယ်လိုကြီးလဲ မသိဘူး ”

“ အင်းပါ .. ယွန်း အရမ်းမောသွားလား .. နောက်ဆို ခံနိုင်အောင် ကြိုးစားနော် ”

“ အမယ်လေး .. ဒီလိုမှန်းသိ .. ဒီအခန်းထဲ လိုက်မလာပါဘူး။ ဒီက အဲ့လောက် ဖြစ်မယ်မထင်လို့ လိုက်လာတာ ..

တော်ပြီ နောက်ဆို ဘယ်မှ မလိုက်တော့ဘူး ”

“ ဟာ .. အဲ့လို မရဘူးလေ .. အစရှိရင် အဆုံးဆိုတာ ရှိရမှာပေါ့။ ဒီမှာ တန်းလန်းကြီး ကျန်ခဲ့တာနော် ..

နောက်ဆို အဆုံးထိ သွားမယ် ဒါပဲ .. ”

“ အာ .. သွားဘူး .. ခေါ်နဲ့ လိုက်ဘူး .. ခစ် .. ခစ် ”

ယွန်းက သူ့အဝတ်စားတွေကို ကောက်ယူကာ ရေချိုးခန်းဘက်ကို ရှက်ပြေးလေး ထွက်သွားသည်။ အဲ့ဒီနေ့က ကျွန်တော့်အတွက်

ကိစ္စအားလုံး မပြီးမြှောက်လိုက်ဘူး။ ဒါပေမယ့် စိတ်ထဲမှာ ကျေနပ်နေသည်။ ချစ်ရသူကို ပြုစုပေးရတဲ့ ခံစားချက်က ကျွန်တော့်ကို ပီတိဖြစ်စေသည်။

ပထမဆုံး အတွေ့ကြုံက ရင်အခုန်ရဆုံးဆိုတာ ကျွန်တော် သိလိုက်ရသည်။ ယွန်းကို အိမ်ပြန်ပို့ပေးပြီး ဆိုင်ပြန်ရောက်တော့ ဘာအလုပ်မှ မလုပ်နိုင်ပဲ ..

တိုက်ခန်းထဲက အဖြစ်ပျက်ကို ခဏခဏ ပြန်တွေးနေမိသည်။

သူ့ ကိုယ်တွင်းနံ့လေးကို ကျွန်တော် ခံစားနေရတုန်းပဲ။ သူ့နို့အုံလေးတွေကို ကျွန်တော် ထိတွေ့နေရတုန်းပဲ။

သူ့ကိုယ်လုံး အလှလေးကို ကျွန်တော် အရသာ ခံနေတုန်းပဲ။ အချစ်က လူတစ်ယောက်ကို ခံစားမှု မျိုးစုံ ပေးစွမ်းနိုင်သည်ဆိုတာ

ကျွန်တော် လက်ခံလိုက်သည်။ ကျွန်တော် ရင်တွေ ခုန်နေတုန်းပဲ ..............။

...................................။

 အခန်း (၃)

 Double ရတနာ ...

@@@@@@@@

“ တုံ ... ” ( facebook messenger အသံ )

( အရမ်းလွမ်းတယ်ကွာ .. အခု ဘာလုပ်နေလဲ )

( ဆိုင်အတွက် လိုအပ်တဲ့ စာရင်းတွေ လုပ်နေတယ် .. ယွန်းရော ဘာလုပ်နေလဲ )

( ပြောပြီးပြီလေ .. ကို့ကို ထိုင်လွမ်းနေပါတယ်ဆိုနေ .. ကိုရယ် .. မတွေ့ရတာ တစ်လတောင် ရှိတော့မယ် ပြန်မလာသေးဘူးလား )

( နောက် ၃ရက်လောက်နေရင် ပြန်လာတော့မှာပါ။ ကိုလဲ အရမ်းလွမ်းတာပဲ။ အလုပ်ကိစ္စဆိုတော့ မဖြစ်မနေ သွားရတာမို့ပါ )

( အင်းပါ .. ကိုယ့်ချစ်သူလေးက အလုပ်တွေ အရမ်းကြိုးစားတော့ ဒီက ဝမ်းသာရမှာပေါ့။ ကျန်းမာရေးလဲ ဂရုစိုက်နော် )

( အင်းပါ .. ယွန်းလဲ ဂရုစိုက်နော် .. )

( သြော် .. ကို .. ပြောစရာရှိတယ်။ ကို ပြန်လာရင် ယွန်းရဲ့ မမ တစ်ယောက်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမလို့ .. သိလား )

( ဟုတ်လား .. ယွန်းအိမ်က သိသွားကြပြီလား .. )

( အကုန်တော့ မသိဘူး။ ဒါပေမယ့် လွန်း နဲ့ အရင်မိတ်ဆက်ပေးမှာ။ ယွန်းအထက်က မမ လေ။

မဇင်နဲ့ မမဖြူ ကတော့ နောက်မှ ထမင်းစားပွဲလုပ်ပြီး မိတ်ဆက်ပေးမယ်။ လွန်းက ဇွတ်ကိုပဲ ကိုနဲ့ မိတ်ဆက်ခိုင်းနေတာ။ )

( ယွန်းရဲ့ အမြွှာအစ်မ လွန်းရတနာ ဆိုတာလား )

( ဟုတ်ပ .. တစ်ခြားသူတွေသာ ဖုံးထားလို့ရမယ် .. လွန်းကိုတော့ အကြာကြီး ဖုံးထားလို့ မရဘူး။

သူက ယွန်းနဲ့ စိတ်ဓါတ်ခြင်း အရမ်းတူတာ။ ကို မြင်ရင် သိပါလိမ့်မယ်။ လွန်း နဲ့ ယွန်းက ညီအစ်မတွေဆိုတာထက်

သူငယ်ချင်းလိုပေါင်းတာ။ အရမ်းလဲ ချစ်ကြသလို အရမ်းလဲ သတ်ကြတာ .. ဟိ )

( အင် .. ဘယ်လိုကြီးလဲ .. )

( ဟိ .. ငယ်တုန်းကဆို ခဏခဏ ရန်ဖြစ်တာလေ။ ပြီးရင်လဲ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အပျောက်မခံဘူး သိလား။

ကဲပါ .. ကို ပြန်ရောက်မှပဲ တွေ့ကြတာပေါ့။ လွန်း နဲ့ မတွေ့ခင် မှာစရာရှိတာလေးတွေ မှာထားရဦးမယ်။

လွန်းက အရမ်းလည်တာ .. ကို့ကို မြင်တာနဲ့ ဒုက္ခပေးမှာ သေချာတယ် )

( ကြောက်စရာကြီး .. ဟ ဟ )

( အမယ် သူများ အစ်မကို ဘာကြောက်စရာကြီးလဲ .. လွန်းက ယွန်းလိုပဲ အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတယ် .. ခစ် .. ခစ် .. ဒါပဲနော် ..

အောက်တော့မယ် .. အာဘွား .. မွှစ် မွှစ် .. အရမ်းချစ်တယ် )

( အာဘွား .. အရမ်းချစ်တယ် )

.........................။

ကျွန်တော် အလုပ်ကိစ္စနဲ့ မြဝတီ ရောက်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ချစ်သူလေးနဲ့ မတွေ့ရတာ တစ်လတောင် ပြည့်တော့မယ်။ ပစ္စည်းအသစ်တွေ

တစ်လအတွင်း ဆက်တိုက် ရောက်မှာမို့ စိတ်တိုင်းကျ ရွေးချယ်ဖို့ မြဝတီမှာ တစ်လလောက် လာနေရသည်။ ပစ္စည်းရတာနဲ့ ချက်ချင်းပြန်ပြီး

ချစ်သူလေးနဲ့ အလွမ်းသည်ချင်လှပြီ။ ယွန်းလဲ ကျွန်တော့်ကို အရမ်းလွမ်းနေလောက်ပြီ။ အနေဝေးတဲ့ ချစ်သူတွေ ချစ်ရတာ ဘယ်လောက် ..

ပင်ပန်းလဲ ကျွန်တော် နားလည်သွားသည်။ ကျွန်တော်တောင် တစ်လ မပြည့်သေး .. အရမ်း လွမ်းနေရသည်။ အချိန်အကြာကြီး ဝေးနေသူတွေ

ဘယ်လောက်များ ခံစားလိုက်ရမလဲ ....။

ယွန်းတို့ မိသားစုဝင် အားလုံးပေါင်း (၅)ယောက်ရှိသည်။ ယွန်းဖေဖေ က ယွန်းမွေးပြီး မကြာခင်မှာပဲ နှလုံးရောဂါနဲ့ ဆုံးသွားရှာလေပြီ။

ယွန်းက မိသားစုထဲမှာ အငယ်ဆုံး သမီးဖြစ်သည်။ သူ့အမေရယ် သူ့အစ်မ (၃)ယောက်နဲ့အတူနေကြသည်။ အငယ်ဆုံး သမီးမို့ အားလုံးက

အလိုလိုက်ထားသည်။ ယွန်းတို့ ညီအစ်မတွေ အကုန်လုံး အိမ်ထောင် မကျသေးပေ။ သိရသလောက် ယွန်းအစ်မတွေမှာ ရည်းစားပင် မရှိကြ။

အားလုံးက အပျိုကြီးတွေ လုပ်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားပုံပဲ။ ယွန်းဖေဖေ ရှာထားခဲ့သည်များမှာ မနည်းတာမို့ ဘဏ်တိုးနဲ့တင် ယွန်းတို့ ..

တစ်မိသားစုလုံး အလုံလောက် သုံးဆွဲနိုင်သည်။ ယွန်းက အိမ်မှာပဲ Handmade ပစ္စည်းလေးတွေလုပ်ကာ Online ကနေ ရောင်းသည်။

ယွန်းအစ်မ လွန်းကတော့ ယွန်းလိုပဲ အင်္ဂလိပ်မေဂျာနဲ့ Master ဘွဲ့ရထားပြီး ၁၀ တန်း ကလေးများကို ဂိုက်ပြန်လုပ်ပေးသည်။ ကျန်တဲ့ ..

မိသားစုဝင်များကတော့ မှီခို ပေါ့။

ယွန်းတစ်ယောက်သာ ကျွန်တော်နဲ့ ချစ်သူတွေဖြစ်ပြီး အိမ်ထောင်ပြုဖို့ ရည်ရွယ်ထားသူဖြစ်သည်။ ကျန်တဲ့ အစ်မတွေကတော့

အိမ်ထောင်မပြုတော့ဘူးလို့ ယွန်း ပြောဖူးသည်။ အခုဆို ကျွန်တော်နဲ့ ယွန်း ချစ်သူဖြစ်တာ တစ်နှစ်ပြည့်တော့မယ်။

ကျွန်တော့် မိဘတွေနဲ့ ယွန်းကို မိတ်ဆက်ပေးပြီးပြီ။ ယွန်းကတော့ သူ့အိမ်ကလူတွေနဲ့ မိတ်မဆက်ပေးသေးဘူး။

အငယ်ဆုံးလေးမို့ အားလုံးက နှမြောမှာ အသေချာပဲမို့ မပြောရဲသေးဘူးလို့ ဆိုသည်။ ကျွန်တော်လဲ ယွန်း စိတ်သဘောကျ နေပေးခဲ့သည်။

ချစ်သူ သက်တမ်း (၂)နှစ်လောက်နေမှ အိမ်ထောင်ပြုကြမယ်လို့ တိုင်ပင်ထားသည်။

ယွန်းရဲ့ အထက်က သူ့အစ်မ လွန်းရတနာ နဲ့ တွေ့ရတော့မယ်ဆိုတော့ စိတ်လှုပ်ရှားမိသည်။ မိသားစုဝင်တစ်ဦးနဲ့ ပထမဆုံး တွေ့ရမှာမို့ ..

တစ်ခုခု မှားလို့တော့ မဖြစ်။ သူတို့ သဘောကျဖြစ်ဖို့ ကြိုးစားရမည်။ ယွန်း ပြောပြထားလို့ လွန်းရတနာ အကြောင်းတော့ အနည်းငယ် သိထားသည်။

ယွန်း နဲ့ တစ်မိနစ်သာ ခြားပြီး မွေးထားတဲ့ အမြွှာ အစ်မ ဖြစ်သည်။ ယွန်းနဲ့ ရုပ်ရော စိတ်ရော အရမ်းတူတယ်လို့ သိထားသည်။ မိသားစုဝင် တစ်ဦးနဲ့

ပထမဆုံးတွေ့ဆုံတဲ့အခါ အားလုံး အဆင်ပြေပါစေလို့ ကျွန်တော် ဆုတောင်းနေမိသည်။

..................။

ခရီးက ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း ချစ်သူလေးဆီ သတင်းပို့ရသည်။ ဒီနေ့တော့ ခရီးပန်းနေပြီမို့ ယွန်းနဲ့ မနက်ဖြန်မှ တွေ့နေကြ မွန်းဆန်းနားမှာ

ချိန်းထားသည်။ မတွေ့ရတာ ကြာပြီမို့ ချစ်သူလေးကို လွမ်းလှပြီ။ ထုံးစံအတိုင်း မွန်းဆန်းနားမှာ တစ်ခုခု စားပြီး ဝင်းအောင်ရဲ့ တိုက်ခန်းမှာ

အေးဆေး နှစ်ပါးသွားဖို့ စီစဉ်ထားသည်။

ကျွန်တော် နဲ့ ယွန်းက Sex ကိစ္စမှာ အတော်လေး နားလည်မှု ရနေကြပြီ။ အတိုင်ဖောက်ညီညီနဲ့ နှစ်ယောက်စလုံး နားလည်မှုအပြည့်နဲ့ ဆန္ဒတွေ

ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်ခဲ့သည်။ မနက်ဖြန်တော့ တစ်လစာ အလွမ်းတွေကို အတိုးချပြီး ဝင်းအောင်ရဲ့ တိုက်ခန်းမှာ တစ်နေကုန် ကြည်နူးမယ်လို့

ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ ယွန်းကလဲ ကျွန်တော် ဘာဖြစ်ချင်လဲဆိုတာ မပြောပဲ သိတယ်။ ကျွန်တော့်မှာ Sex နဲ့ ပက်သက်ပြီး နားလည်မှု အပြည့်ရှိတဲ့

ချစ်သူလေးကို ပိုင်ဆိုင်ထားလို့ ကံကောင်းသည်ဟု ဆိုရမည်။ မနက်ဖြန်ကို တွေးရင်း ရင်ခုန်မိပြန်သည်။

.......................။

“ .............. ”

“ ဟိတ် အိပ်ပုပ်ကြီး မထ သေးဘူးလား။ ၁၀နာရီထိုးနေပြီနော်။ ဒီက အလှတွေပြင်ပြီး မွန်းဆန်းနားကို သွားတော့မှာ ..

သူက ခုချိန်ထိ မထသေးဘူး ”

“ ဆောရီးပါ ယွန်းရယ် .. ကို ခရီးပန်းနေလို့ အိပ်တာ ကြာသွားတယ်။ ကဲ .. ထပြီ ချစ်သူလေးရေ ..

ရေချိုးပြီး အခု ထွက်လာခဲ့မယ်။ ယွန်း ကြိုရောက်နေလဲ ကို့ကို ခဏစောင့်ပေးနော် ”

“ အင်း .. အဲ့ဒါဆို ယွန်း သွားတော့မယ်နော်။ ကို့ကို မွန်းဆန်းနားကနေ စောင့်နေမယ်။ မြန်မြန်လာခဲ့နော် ”

“ အိုကေ .. ”

အိပ်ယာထပြီး ရေအမြန်ချိုးကာ ကျွန်တော်လဲ မွန်းဆန်းနားကို အပြေးလေး ထွက်လာခဲ့တယ်။ တစ်လလောက် လွမ်းနေရတဲ့ ချစ်သူလေးကို

တွေ့ချင်လှပြီ။ အရှင်းဆုံးလမ်းကို ရွေးပြီး အမြန်ဆုံး မောင်းလာခဲ့တော့သည်။ မွန်းဆန်းနားကိုရောက်တော့ ကျွန်တော်တို့ ထိုင်နေကြ ..

အပေါ်ထက်က စုံတွဲခုံလေးသို့ အပြေးတက်လာခဲ့သည်။ တနင်္လာနေ့ နေ့လည်ခင်းမို့ မွန်းဆန်းနား အပေါ်ထပ်မှာ လူရှင်းနေသည်။

အပေါ်ထပ်ရောက်တော့ ထိုင်နေကြခုံလေးမှာ ကျွန်တော့် ချစ်သူလေး ယွန်း တစ်ယောက် ရောက်နှင့်နေပြီ။ ကျွန်တော့်ကို ကျောပေးထားတာမို့

ကျွန်တော် ရောက်နေတာကို သူ မသိသေးပေ။ သူ့ကို အံ့သြအောင် လုပ်ချင်တာမို့ အသာလေး အနောက်ကနေ ခြေသံလုံလုံနဲ့ သွားလိုက်သည်။

အနားရောက်တော့ ယွန်းကို အနောက်ဘက်ကနေ တင်းကြပ်စွာ ဖက်လိုက်သည်။

“ ယွန်း .. ရောက်နေတာကြာပြီလား .. လွမ်းလိုက်တာကွာ ”

ကျွန်တော် ယွန်းကို စကားပြောလိုက်ရင်း သူ့ပါးလေးကို အားရပါးရ နမ်းလိုက်သည်။ ယွန်း ကိုယ်လုံးလေး တစ်ချက်တွန့်သွားလေသည်။

ယွန်းက ကျွန်တော့်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး အံ့သြသွားသည်။ ကျွန်တော်က ပါးကို နမ်းရတာ အားမရသေး .. ပတ်ဝန်းကျင်မှာလဲ ဘယ်သူမှ မရှိတာမို့ ..

ယွန်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွကို ခပ်မြန်မြန်လေး နမ်းလိုက်သည်။ ရုတ်တရက်ဆိုတော့ ယွန်း လန့်သွားပုံပဲ။ အနောက်ကို ဆတ်ကနဲ တွန့်သွားသည်။

ကျွန်တော် အားရအောင် နမ်းပြီး သူ့မျက်နှာလေးကို ကြည့်ကာ အလွမ်းဖြေလိုက်သည်။

“ ပြောပါဦး .. ကို့ကို မလွမ်းဘူးလား .. ”

“ လွမ်းတာပေါ့ ကိုရဲ့ .. ကဲ .. ထိုင်ပါဦး .. ကိုက တွေ့တာနဲ့ ဇွတ်ပဲနော်။ ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး လူကို လန့်သွားတာပဲ ”

“ ဟီး .. လွမ်းလို့ပါကွာ .. ကြည့်ပါဦး ငါ့ချစ်သူလေး နည်းနည်း ပိန်သွားသလိုပဲ။ မျက်နှာလေး ချောင်ကြသွားတယ် ”

“ ဟုတ်လား .. အဲ့ဒါ ကို့ကို လွမ်းလို့လေ .. ခစ် .. ခစ် .. ”

“ ယွန်း .. ဘာမှ မှာမထားဘူးလား။ ခါတိုင်း မှာနေကြအတိုင်း မှာထားတာ မဟုတ်ဘူး။ မနက်စာရော စားပြီးပြီလား .. ”

“ ဟင့်အင်း မစားရသေးဘူး။ ဘာမှာရမှန်း ယွန်းမှ မသိတာ ”

“ အမယ် .. ကိုတို့ မှာနေကြအတိုင်းပဲ မှာလိုက်လေ .. ဒီနေ့ ဆိုင်မှာ လူအတော် ရှင်းတာပဲ။ ဝိတ်တာတောင် မတွေ့ရဘူး ”

ကျွန်တော် ပတ်ဝန်းကျင်ကို တစ်ချက် ကြည့်လိုက်သည်။ ကျွန်တော် နဲ့ ယွန်းကလွဲပြီး ဘယ်သူမှ မရှိပေ။ နေ့လည်ခင်းမို့ ဆိုင်က

လူအတော် ရှင်းနေသည်။ မွန်းဆန်းနားက ညနေမှ စုံတွဲတွေနဲ့ စည်ကားလေ့ရှိတဲ့ ဆိုင်လေး ဖြစ်သည်။ ခဏနေတော့ လှေကားနင်းသံ ..

ကြားလိုက်ရပြီး ဆိုင်အပေါ်ထပ်သို့ လူတစ်ယောက် တက်လာသည်ကို သတိထားမိသည်။

“ ဝိတ်တာ တက်လာတာဖြစ်မယ်။ ယွန်း .. ကိုတို့ မှာနေကြအတိုင်းပဲ မှာလိုက်မယ်နော် ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျွန်တော် လှေကားရှိရာဘက်ကို လှည့်လိုက်တဲ့အခါ ......။

“ ဟယ် .. ကို .. ရောက်နေပြီလား။ အမယ်  .. လွန်း နဲ့တောင် မိတ်ဆက်ပြီးပြီပေါ့ .. ”

“ ဟင် ... ”

ကျွန်တော် မြင်လိုက်ရတာက ဝိတ်တာမဟုတ်ပဲ နောက်ထပ် ယွန်း တစ်ယောက်။

ကျွန်တော် တစ်ကိုယ်လုံး ထူပူသွားပြီး ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိ ဖြစ်သွားသည်။

“ ကို .. ဘာဖြစ်နေတာလဲ .. ယွန်းကို တွေ့တာ သရဲမြင်တာကြနေတာပဲ .. လန့်သွားလိုက်တာ ”

“ ဟို .. မင်းက ယွန်း ဆိုရင် .. သူ ... သူက ... ”

“ အဲ့ဒါ ယွန်း အစ်မ လွန်း လေ .. ကို့ကို ယွန်းပြောထားတယ်လေ။ လွန်း နဲ့ ကို့ကို မိတ်ဆက်ပေးမယ်ဆိုတာ မေ့နေပြီလား ..

အဲ့ဒါ အခု ကိုနဲ့တွေ့မှာကို လွန်းက ဇွတ်အတင်း သူလဲ လိုက်ခဲ့မယ်ဆိုတာနဲ့ ခေါ်လာတာ။ သြော် ဘာလဲ .. ကိုက လွန်းကို

ယွန်းလို့ ထင်နေတာလား .. ဟဲ့ လွန်း .. နင် ငါ့ချစ်ချစ်ကို ဘာတွေ ပုံမှားရိုက်နေတာလဲ .. ”

“ ခစ် .. ခစ် .. သိချင်ရင် နင့်ချစ်ချစ်ကို မေးကြည့်ပေါ့ ”

ဟာ .. သွားပြီ။ လွဲတာမှ အကြီးကြီးကို လွဲပြီ။ ယွန်းအစ်မ လွန်းရတနာကို ခုနကပဲ ကျွန်တော် ပါးတွေနမ်း kissing တွေ ဆွဲလိုက်သည်။

သေပြီ .. လွန်းရတနာ က ဘာဖြစ်လို့ ငြိမ်နေတာလဲ။ ဘာလို့ ယွန်းအဖြစ် ဟန်ဆောင်ရတာလဲ။ အောင်မလေး မျက်နှာပူလိုက်တာ။

ကျွန်တော် ဒီနေရာကနေ ထွက်ပြေးချင်မိသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးက တူလွန်းသည်။ ရုပ်ရော အသံပါ တစ်ပုံစံတည်းဆိုတော့

ကျွန်တော် ဘယ်လိုမှ ခွဲခြားလို့ မရခဲ့ဘူး။

“ အင်း .. ဟုတ် .. ဟုတ်တယ် .. ကိုက လွန်းကို ယွန်းထင်နေပြီး စကားတွေ ပြောနေတာ ”

“ ခစ် .. ခစ် .. ဖြစ်ရမယ် ကိုရယ်။ ဟဲ့ .. လွန်း .. နင်ကလဲ ဘာမှ ပြန်မပြောဖူးလား။ နင်နော် .. ငါ့ချစ်ချစ်ကို အရမ်းကြပ်တာပဲ။

ကို မှားလဲ မှားစရာပါပဲ။ ယွန်း နဲ့ လွန်းက ရုပ်ရော အသံရော အကုန်တူတာ။ လွန်းက ယွန်းထက် နည်းနည်းလေး ပိန်တာပဲ ကွာတယ်။ ”

ကျွန်တော် လွန်းကို တစ်ချက် ခိုးကြည့်လိုက်သည်။ လွန်းက ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သလို အေးဆေးပဲ ပြုံးနေသည်။

ကျွန်တော့်မှာတော့ ကမ္ဘာပျက်နေသည်။

“ ကဲ .. ထိုင်ပါဦး ကိုရယ်။ ယွန်း အောက်ထပ်မှာ စားစရာတွေ အကုန်မှာခဲ့ပြီ။ ဒီရောက်မှ ဗိုက်နာလာလို့

Toilet ခဏသွားနေတာ။ ဟဲ့ .. လွန်း .. ဒါ ငါ့ချစ်ချစ် ကိုပြည့်စိုးဟိန်း ပဲ .. ဘယ်လိုလဲ ချောတယ်မလား .. ဟိ ”

“ ချောပါတယ် .. ချောပါတယ်။ မိန်းမနော် .. ချစ်သူနဲ့တွေ့တော့ အူကို မြူးနေတာပဲ မပြောချင်ဘူး ”

“ မတွေ့ရတာ ကြာပြီဟဲ့ .. လွမ်းတာပေါ့လို့ ”

ယွန်းက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျွန်တော့် ရင်ခွဲထဲ ခေါင်းဝင်တိုးလေသည်။ သူ့အစ်မ လွန်း ရှေ့မှာတောင် အနေထိုင်က ပွင့်လင်းသည်။

ကျွန်တော်က လွန်း ကို အားနာနေတာမို့ ယွန်းကို ချက်ချင်း ပြန်မဖက်နိုင်ပဲ ကြောင်တောင်တောင် ဖြစ်နေတော့သည်။

“ ယွန်းကလဲ .. အခု ကိုနဲ့တွေ့တာကို ယွန်းအစ်မ လိုက်လာမယ်ဆိုတာ ကြိုလဲ မပြောဘူးကွာ ”

“ အဲ့ဒါ လွန်းက မပြောခိုင်းတာ။ တော်ကြာ ကို နေရခက်နေမှာစိုးလို့တဲ့။ ဘယ်လိုလဲ ယွန်းအစ်မ က ချစ်ဖို့ကောင်းရဲ့လား .. ”

“ အင်း .. ကောင်းတယ် .. အဲ မဟုတ်ဘူး .. ဟင် .. ဟုတ်တယ် .. ”

ကျွန်တော် တစ်ယောက်တည်း စကားတွေ ချာလပတ်ရမ်းကုန်သည်။ လွန်းက ကျွန်တော့်ကို မျက်စောင်းထိုးကာ ရယ်နေသည်။

ကျွန်တော် လွန်းကို မကြည့်ရဲဘူး။ စိတ်ထဲမှာ ခုနက လူမှားပြီး နမ်းတုန်းက လွန်း ဘာလို့ မငြင်းပဲ ငြိမ်ခံနေတာလဲဆိုတာ ..

တွေးမရ ဖြစ်နေသည်။

“ ယွန်း .. နင့်ချစ်ချစ်က အရမ်း ရှက်တတ်တာပဲ။ ရှက်သာ ရှက်တာ နင့်ကို အတော် ချစ်တတ်ပုံရတယ် .. ခစ် .. ခစ် ”

လွန်း စကားကြောင့် ကျွန်တော် ပိုပြီး နေရခက်သွားသည်။ လွန်းက တမင် ရွဲ့ပြီး ပြောလိုက်မှန်း ကျွန်တော် သိသည်။ လွန်းရတနာ ..

မင်းက ဘယ်လို မိန်းမမျိုးလဲ .. ဘာလို့ အဲ့လောက်တောင် ယွန်းနဲ့ တူနေရတာလဲ .. အသံပါ လာတူနေတယ် သေစမ်းကွာ .. ။

“ ချစ်တာပေါ့ဟ .. ကိုက ငါ့ကို အရမ်းချစ်တာ။ ကဲ .. နင် ငါ့ချစ်ချစ်ကို အမှတ် ဘယ်လောက် ပေးမှာလဲ .. 100% အပြည့်မလား ”

“ အင်း .. ကိုပြည့်နဲ့ မတွေ့ခင်ကတော့ 50% လောက်ပဲ ပေးမယ် တွေးထားတာ .. အခုတော့ 100% ပေးလိုက်ပါမယ်လေ ..

ကိုပြည့် .. နောက်ဆို လွန်း နဲ့ မိသားစုဝင်တွေ ဖြစ်တော့မှာမို့ အခုကတည်းက ကြိုပြောထားမယ်နော်။ လွန်းက ယွန်းထက်

နည်းနည်းပို ဆိုးတယ် သိလား .. ခစ် .. ခစ် ... အဲ့ဒါ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သည်းခံရမယ် .. ဒါပဲ .. မဟုတ်ရင် ယွန်းနဲ့ သဘောမတူနိုင်ဘူး ”

“ ဗျာ .. ဟုတ် .. ဟုတ် .. ကျွန်တော် သည်းခံပါ့မယ်။ ကျွန်တော့်ကို မိသားစုဝင်လို သတ်မှတ်တဲ့အတွက် လွန်းကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

နောက်လဲ လိုအပ်တာ ရှိရင် အချိန်မရွေး အကူညီတောင်းပါ။ ကျွန်တော် တတ်နိုင်သလောက် ကူညီပါ့မယ်။ ”

“ တကယ်နော် .. ဟင်းဟင်း .. နောက်မှ ထွက်မပြေးနဲ့ .. လွန်းက ခင်ပြီဆို အရမ်းခင်တတ်တာ။ ကိုပြည့်ကို စတွေ့တကည်းက ..

စိတ်ထဲမှာ အရမ်းခင်သွားတယ်။ နောက်ပြီး သိပ်ချစ်ရတဲ့ ညီမလေးရဲ့ ချစ်သူဆိုတော့ ကိုယ့် မိသားစုဝင်လို ခံစားလိုက်ရတယ်။ ”

“ ဟဲ့ လွန်း .. နင် အိမ်မှာပြောတုန်းက.. နင့် ကိုပြည့်က အဲ့လောက်လဲ ချစ်စရာမကောင်းပါဘူးဆို .. အခုတော့ ..

နင် မြင်မြင်ချင်း သဘောကျသွားပြီမလား .. ဟား .. ”

“ ဟာ .. ယွန်း ဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲ အားနာစရာကွာ ”

“ အမယ်လေး ဘာမှ အားမနာနဲ့ လွန်း နဲ့ ယွန်းက သူငယ်ချင်းလိုပေါင်းတာ။ ဘာဖြစ်လဲ ကိုက ချစ်ဖို့ကောင်းလို့ ပြောတာပဲ ”

“ ချစ်ဖို့ကောင်းပါ့ .. လူကလဲ ချော။ အလုပ်ကိုင်လဲကောင်း။ စကားပြောလဲ ယဉ်ကျေး။ နောက်ပြီး ချစ်လဲ အရမ်းချစ်တတ် ..

ခစ် .. ခစ် .. ကဲ အမှတ်ပြည့်ပါပဲတော် .. ကျေနပ်ပြီလား ”

ကျွန်တော့်ကို မျက်စောင်းတွေထိုးပြီး ပြောနေတဲ့ လွန်းကိုကြည့်ပြီး ကျွန်တော် စိတ်ထဲကနေ အံ့သြနေမိသည်။ သူတို့ညီအစ်မ နှစ်ယောက်ရဲ့

ပွင့်လင်းမှုက သာမန်ထက် ပိုသည်ဟု ခံစားရသည်။ အမြွှှာ ညီအစ်မတွေမို့လား .. တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အရမ်း ပွင့်လင်းပြီး ..

အတော် ချစ်ပုံရသည်။ ကျွန်တော့်မှာ ယွန်း နဲ့ လွန်းကြား မျက်နှာကြီး မအီမလည်နဲ့ အတော် နေရခက်နေသည်။ လွန်းကို အားရပါးရဖက်ကာ ..

အနမ်းတွေ ပေးမိခဲ့သည်ကို ဘယ်လိုမှ မေ့ထားလို့မရ။ မျက်နှာပူပူနဲ့ ညီအစ်မ နှစ်ယောက်ကြား ကျွန်တော် အတော်လေး မွန်းကြပ်ခဲ့ရသည်။

အဲ့ဒီနေ့က ကျွန်တော် နဲ့ ယွန်းတို့ ဝင်းအောင် တိုက်ခန်းလဲ မဒိုးခဲ့ရပါ။ လွန်း ပါနေသောကြောင့် မွန်းဆန်းနားမှာ တွေ့ဆုံအပြီး

သူတို့နှစ်ယောက် အိမ်ပြန်သွားကြသည်။ မပြန်ခင် ယွန်း ကွယ်ရာမှာ လွန်းက ကျွန်တော့်ကို သေချာ စိုက်ကြည့်ပြီး လျှာထုတ်ကာ

ပြောင်ပြ သွားသည်။ အတော် ဆိုးတဲ့ ကောင်မလေးပါလားလို့ တွေးမိသည်။

လွန်းရတနာ .. မင်းက ဘယ်လို မိန်းမမျိုးလဲ။ အားရပါးရ အနမ်းခံလိုက်ရတာတောင် စိတ်မဆိုးပဲ ဘာမှ မဖြစ်သလို ဟန်ဆောင်နိုင်တယ်။

တကယ်ဆို .. လူမှားပြီး နမ်းလို့ ကျွန်တော့်ကို စိတ်ဆိုးရမှာ မဟုတ်လား။ အခုတော့ စိတ်မဆိုးတဲ့အပြင် ကျွန်တော့်ကို အမှတ်ပြည့်တောင်

ပေးလိုက်သေးတယ်။ အဲ့ချိန်တုန်းက ကျွန်တော် ယွန်းကို ခဏမေ့သွားပြီး လွန်း အကြောင်းပဲ တွေးနေမိတော့သည်။

.............................။

အခန်း (၄)

အတိတ်ရဲ့ အရိပ် ...

@@@@@@@@@

“ ကြည့် .. ခုထိ အပေါက်ကို မရှာတတ်သေးဘူး။ ယွန်းတို့ လုပ်နေတာ အခါပေါင်း မနည်းတော့ဘူး ..

ခုချိန်ထိ ဒီ Position ဆို အမြဲတမ်း အပေါက်ရှာမရဖြစ်နေတယ် ”

“ ဆောရီးပါ ယွန်းရယ် .. ကို့ဟာက အပေါ်ကို ကော့နေတော့ ယွန်း ကုန်းပေးရင်

အပေါက်က အောက်ကိုရောက်သွားပြီး ထိုးရခက်တယ် ”

“ ကဲ .. ကြာပါတယ် .. လာ ..  ”

ယွန်းက ကျွန်တော့် ငပဲကို လက်ပြန် ကိုင်လိုက်ပြီး သူ့ ပိပိ လေးနဲ့ သေချာ တေ့ပေးသည်။ ယွန်းက ဖင်လေးကုန်းပြီး ခံရတာ အရမ်းကြိုက်သည်။

ကျွန်တော် ငပဲက ထောင်လာရင် အပေါ်ကို ကောက်ပြီး ကော့လာတာမို့ ဖင်ကုန်းပေးတဲ့အခါ ထိုးရ ခက်သည်။ ဝင်သွားရင်တော့ တော်ရုံနဲ့ မကျွတ်ဘူး။

ယွန်းက အလိုက်တသိနဲ့ ငပဲကို ကိုင်ကာ သေချာတေ့ပေးမှ ဝင်လေ့ရှိသည်။ ဒါကို ဘယ်လောက် ကျင့်ကျင့် ခုချိန်ထိ ကိုယ့်ဘာသာ ထိုးလို့ မရသေး။

“ အာ့ .. ဝင်သွားပြီ။ ဖြည်းဖြည်းဆောင့်နော် .. ကို။ အရမ်း မကြမ်းနဲ့ ”

“ ယွန်း .. ကောင်းလား .. ”

“ အရမ်းကောင်းတယ်။ အထဲကို အရမ်းထိတယ်။ တစ်ချက်ချင်း အဆုံးထိ ဖြေးဖြေးဆောင့်ပေး ..

ဟင်း ... ကောင်းလိုက်တာ ကိုရယ် ... ”

ကျွန်တော် တစ်ချက်ချင်း ငပဲကို အဆုံးထိ ဖြေးဖြေးလေး ချော့သွင်းရင်း အရသာခံလိုက်သည်။ ယွန်း ပိပိလေးက သေးသေး စိစိလေးမို့လုပ်ရတာ

ပြည့်ကြပ်ကာ အရသာရှိလှသည်။ ယွန်းက ဖင်ကုန်းပြီး ခံရတာ ကြိုက်သလို ကျွန်တော်က ယွန်း အပေါ်ကနေ ကျွန်တော့်မျက်နှာဘက်ကို

ကျောပေးပြီး တက်ဆောင့်တဲ့ Position ကို ကြိုက်သည်။ အဲ့လို တက်ဆောင့်နေချိန်ဆို ယွန်းရဲ့ တင်ပါးလေးတွေကို အနောက်ကနေ

အသာလေး ပင့်ကိုင်ရင်း တစ်ချက်ချင်း ထိန်းပေးရတာကို အရမ်းသဘောကျသည်။

ယွန်းက သူ့အကြိုက် ဖင်လေးကုန်းပြီး အားရအောင် ခံပြီးရင် ကျွန်တော့်အကြိုက် အပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်ပေးလေ့ရှိသည်။

အနည်းဆုံး အဲ့ဒီ Position နှစ်ခု လုပ်ပြီးမှ ကျွန်တော်တို့ ပြီးလေ့ရှိသည်။ ပြီးတဲ့အခါ ကျွန်တော် အပြင်မှာ ပန်းလေ့ရှိသည်။ ကွန်ဒုံး မသုံးဘူး။

ကွန်ဒုံးနဲ့ လုပ်ရတဲ့အရသာကို ယွန်းရော ကျွန်တော်ရော မကြိုက်ပါ။ ယွန်းကို ဘာ side effect မှ မဖြစ်စေချင်လို့ သောက်ဆေး ထိုးဆေး

ဘာညာ မသုံးခိုင်းဘူး။ Safe ဖြစ်အောင် ပြီးခါနီးဆို အပြင်မှာပဲ ပန်းလေ့ရှိသည်။

“ ဟင်း .. ကောင်းတယ် ကိုရယ် .. မောနေပြီလားဟင်။ ယွန်း အပေါ်ကနေ ဆောင့်ပေးမယ်လေ။ ပက်လက်လှန်လိုက်တော့ ”

ကျွန်တော် ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်သည်။ ယွန်းက ချက်ချင်း အပေါ်ကနေ မဆောင့်သေးဘူး။ ကျွန်တော့်ပေါ် တက်ခွကာ ကျွန်တော့်ရဲ့

နို့သီးခေါင်းတွေကို သူ့လျှာလေးနဲ့ ကလိပေးပြန်သည်။ ယားကျိကျိ အရသာလေးက တစ်မျိုး ကောင်းနေသည်။ ကျွန်တော့် လည်ပင်းကို နမ်းလိုက် ..

နို့သီးခေါင်းတွေကိုနမ်းလိုက်နဲ့ ကျွန်တော့်ကို အသေချာ ပြုစုပေးသည်။ ကျွန်တော်က မျက်လုံး မှိတ်ထားပြီး ဇိမ်ခံတာပေါ့။ အားရအောင် နမ်းပြီးမှ

ကျွန်တော့်ဘက်ကို ဖင်လေးပေးပြီး ငပဲ အပေါ်ကို တက်ခွလိုက်သည်။ ငပဲကို ကိုင်ကာ သူ့ ပိပိလေးနဲ့ တေ့လိုက်ပြီး အသာလေး ထိုင်ချလိုက်သည်။

ပထမဆုံး ဝင်သွားတဲ့ ခံစားချက်က အရမ်းကောင်းသည်။ လိင်တံ တစ်လျောက် ပူကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ယွန်းရဲ့ ကိုယ်တွင်း အသားဆိုင်များက

နွေးထွေးစွာ ကြိုဆိုလိုက်တဲ့ ခံစားချက်က ထိရှလွန်းသည်။

“ အာ့ .. ဟင်း ... ကောင်းလိုက်တာ ယွန်းရယ် .. ”

ကျွန်တော့် ခြေသလုံးတွေပေါ် သူ့လက်ကို ထောက်ရင်း တစ်ချက်ချင်း အရသာရှိရှိ ဆောင့်ပေးနေတဲ့ ယွန်းကို ကြည့်ရင်း ကျွန်တော် ကြည်နူးရသည်။

ချစ်သူလေးက ငါ့ကို အရသာရှိအောင် လုပ်ပေးတတ်လိုက်တာလို့ တွေးရင်း အမြဲတမ်း ပျော်ရွှင်ရသည်။ ယွန်းရဲ့ ဖင်လုံးလေးတွေကို အောက်ကနေ

ပင့်ကိုင်ရင်း ကျွန်တော် ခါးကော့ကာ သူက ဖိအချ ကျွန်တော်က ကော့ပေး နဲ့ အတိုင်ဖောက်ညီညီ ချစ်ရည်လူးကြသည်။ တဖြေးဖြေးနဲ့ ယွန်းရဲ့

ဆောင့်ချက်များက မြန်လာသည်။ ကျွန်တော် ပြီးချင်လာပြီဆို ယွန်းရဲ့ ဖင်လေးကို အသာလေး ပုတ်ကာ အချက်ပြလေ့ရှိသည်။ ယွန်းက အလိုက်တသိနဲ့

ဆောင့်တာကို ခဏ ရပ်ကာ ငြိမ်ပေးသည်။ အချိန်ဆွဲကာ လုပ်ချင်တာမို့ ပြီးချင်တိုင်း ဖင်လေးကို ပုတ်ကာ သတိပေးရသည်။

“ ယွန်း .. မောနေပြီလား .. ကို ပြီးချင်လာပြီ .. ယွန်းရော .. ”

“ ယွန်း ပြီးသွားတာ နှစ်ခါရှိနေပြီ .. ခစ် .. ခစ် .. ကိုသာ မပြီးနိုင်သေးတာ။ အရမ်းဇိမ်ခံတာပဲ .. ဟွန့် .. အာ့ .. ဟင်း ....  ”

“ ဟုတ်လား .. ဒါဆို ကို ပြီးလိုက်တော့မယ်။ မြန်မြန်လေး ဆောင့်ပေး .. ထွက်ခါနီးရင် ပြောမယ် ”

ယွန်းက ကျွန်တော် ပြီးအောင် ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်ပေးရှာသည်။ သူ့ခမျာ အတော်လေး မောနေပြီ။

ကျွန်တော်လဲ အမြန်ပြီးအောင် စိတ်နှစ်လိုက်သည်။

“ ကို .. ပြီးတော့မှာလား ..  ဘယ်နေရာမှာ ပြီးချင်လဲ .. ”

ဒါက ယွန်းရဲ့ နောက်ဆုံး ပြုစုတဲ့ အချစ်သင်္ကေတလေးပေါ့။ ဘယ်မှာ ပြီးချင်လဲတဲ့။ ဟုတ်တယ် .. ကျွန်တော် ပြီးတော့မယ်ဆိုရင် ယွန်းက သူ့ရဲ့

ခန္ဒာကိုယ်မှာ ဘယ်အစိတ်ပိုင်းပေါ် ပြီးချင်လဲ အမြဲမေးလေ့ရှိသည်။ သူ့နို့လေးတွေပေါ် .. ဒါမှမဟုတ် သူ့ဗိုက်ကလေးပေါ် .. တစ်ခါတစ်လေ

သူ့မျက်နှာပေါ် ပြီးလေ့ရှိသည်။

“ နို့တွေပေါ် ပြီးချင်တယ်။ အာ့ .. မရတော့ဘူး .. ယွန်း .. ပြီးတော့မယ် .. ချွတ်လိုက်တော့ ”

ယွန်းက ဆောင့်ပေးနေရာကနေ ဇတ်ကနဲ ချွတ်လိုက်ပြီး ပက်လက်လှန်ပေးသည်။ ကျွန်တော်က အမြန် ထထိုင်ပြီး ယွန်းဗိုက်ပေါ် တက်ခွကာ

ငပဲကို ဂွင်းတိုက်ပြီး ယွန်းရဲ့ နို့အုံလေးတွေပေါ် အားရပါးရ ပြီးချလိုက်သည်။ အရည်တွေ ထုတ်ပြီးသွားတော့ ကျွန်တော့် ငပဲထိပ်လေးနဲ့

ယွန်း နို့သီးခေါင်းလေးကို ပွတ်သပ်လိုက်သည်။

“ အရည်တွေ အများကြီးပဲတော့ .. ဟူး မောလိုက်တာ .. ကျေနပ်ရဲ့လား ကိုရိုးကြီးရဲ့ ”

“ ကျေနပ်တာပေါ့ ယွန်းရယ် .. ငါ့ချစ်သူလေးက အရမ်း ပြုစုတတ်တာပဲ ”

ယွန်းက ဘေးမှာ ရှိတဲ့ တစ်ရှူး Box ကနေ တစ်ရှူးများ ယူလိုက်ပြီး သန့်ရှင်းရေး လုပ်လိုက်သည်။ နောက်ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကို လှဲခိုင်းပြီး

ရင်ခွဲထဲ ခေါင်တိုးကာ နှစ်ယောက်သား ပြီးမြောက်ခြင်းအရသာကို ဇိမ်ခံကြလေသည်။ ကျွန်တော်က ယွန်းရဲ့ နှာဖူးလေးကို နမ်းရင်း

တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားလိုက်သည်။

အခု ကျွန်တော်တို့ ကြည်နူးနေတာ ဝင်းအောင်ရဲ့ တိုက်ခန်းမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဝင်းအောင်က ဒီနေ့ အလုပ်နားတာမို့

သူ့တိုက်ခန်းမှာ ရှိနေတယ်။ ဒါကြောင့်မို့ ကျွန်တော်တို့ ဟိုတယ်မှာ ချိန်းတွေ့ရတော့သည်။

ခဏနေတော့ .....။

“ ............ ” (ဟိုတယ်ဖုန်းမှ ဖုန်းမြည်လာသည်)

“ ဟယ်လို .. ”

“ မင်္ဂလာပါအစ်ကို .. Reception ကပါခင်ဗျ။ အစ်ကို့အခန်းနံပါတ်နဲ့ ပါဆယ်ထုပ်လေးတစ်ခု ရောက်နေလို့

လှမ်းအကြောင်းကြားတာပါ။ အခန်းကို ပို့ပေးရမလားခင်ဗျ။ ”

“ မပို့နဲ့ ညီလေး .. အစ်ကို ခဏနေ ဆင်းယူလိုက်မယ် ”

ကျွန်တော် ယွန်းအတွက် Online ကနေ အမှတ်တရ လက်ဆောင်လေးတစ်ခု မှာထားသည်။ ဒီနေ့ ဟိုတယ်မှာပဲ အနေများမှာမို့ မှာထားတဲ့

ပစ္စည်းလေးကို Delivery နဲ့ ဟိုတယ် ကိုပဲ ပို့ခိုင်းထားသည်။ ပစ္စည်းလေး ရောက်ပြီမို့ Reception ကနေ အကြောင်းလှမ်းကြားခြင်းဖြစ်သည်။

ယွန်းကို Surprise လုပ်ချင်တာမို့ ကိုယ်တိုင်ပဲ ဆင်းယူလိုက်မယ်လို့ တွေးလိုက်သည်။ ယွန်းကတော့ ထုံးစံအတိုင်း လုပ်ပြီးသွားရင် ခဏလေး

မှိန်းနေလေ့ရှိသည်။ ကျွန်တော် ယွန်းဘေးကနေ အသာလေး ထလိုက်ပြီး အဝတ်စားများ ဝတ်ကာ ဟိုတယ် အောက်ထပ်ကို သွားလိုက်သည်။

အောက်ကို ဆင်းဖို့ ဓါတ်လှေကားနားရောက်တော့ ...။

.......................။

“ ဟယ် .. ဟိန်း .. ဟိန်း ဟုတ်ပါတယ်နော် .. ”

ဘေးကနေ ကြားလိုက်ရတဲ့ အသံကြောင့် ကျွန်တော် လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ .. မမြင်ရတာ နှစ်ချီနေပြီဖြစ်တဲ့

ကျွန်တော့်ရဲ့ ရည်းစားဟောင်း ဝေနှင်းခိုင် ...။

“ ဟင် .. နှင်း .. ”

“ တိုက်ဆိုင်လိုက်တာ .. ဟိန်း ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ဒီ ဟိုတယ် ရောက်နေတာလဲ။ မတွေ့ရတာ အတော် ကြာသွားပြီနော် ”

ကျွန်တော် လိမ်လိုက်မိသည်။

“ အလုပ်ကိစ္စနဲ့ အသိတစ်ယောက်ကို လာတွေ့တာ .. နှင်း က ရော .. ”

“ နှင်း ဒီပြန်ရောက်နေတာ မကြာသေးဘူး။ သူငယ်ချင်းတွေလဲ အလည် လိုက်လာတယ်လေ။ သူတို့က လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်တယ်ဆိုလို့

နှင်း အိမ်မှာ မတည်းပဲ .. ဒီဟိုတယ်မှာ တည်းနေကြတာလေ။ အဲ့ဒါ သူတို့နဲ့တွေ့ပြီး ပြန်တော့မလို့”

“ သြော် .. တိုက်ဆိုင်တယ်နော် .. ရေစက်က မကုန်သေးဘူးထင်တယ် ”

“ ဟုတ်ပ .. ချိန်းထားရင်တောင် လွဲဦးမယ်။ ဒါနဲ့ ဟိန်း အိမ်ထောင်ကျပြီလား .. ”

“ မကျသေးဘူး .. နှင်း ရော .. ”

“ ဟင့်အင်း မကျသေးဘူး။ ဟိန်းက ဘာလို့ ခုချိန်ထိ အိမ်ထောင် မပြုသေးတာလဲ။ ပိုက်ဆံတွေ ဇွတ်ရှာနေတုန်းပဲလား ”

“ မဟုတ်ပါဘူးကွာ .. ဒီလိုပါပဲ .. ပြုချိန် မတန်သေးလို့ မပြုသေးဘူးလို့ပဲ ပြောရမှာပဲ။ နှင်းရော .. ချစ်သူနဲ့ အဆင်ပြေလား ”

“ နှင်း Single ဖြစ်နေပြီ။ ဟို တစ်ယောက်က သစ္စာမရှိဘူး။ နှင်း ကွယ်ရာမှာ နောက်တစ်ယောက် ထားတယ်လေ ..

အဲ့ဒါကြောင့် လမ်းခွဲလိုက်တယ်။ ”

“ သြော် .. ဟုတ်လား ကို စိတ်မကောင်းပါဘူး ”

“ မေ့လိုက်ပါပြီ။ ဟိန်း ရော ကောင်မလေးနဲ့ အဆင်ပြေလား .. ”

အဆင်ပြေချက်ကတော့ အခုပဲ နှစ်ပါးသွားပြီး ထွက်လာတာ နှင်းရေ လို့ ပြောလိုက်ချင်သည်။ သို့သော် ဘာလို့မှန်း မသိ ဆက်တိုက် လိမ်မိပြန်သည်။

ယွန်း အပေါ်ကို အားနာသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ယွန်းရေ ကိုယ့်ကို ခွင့်လွှတ်ပါ။ လူ့စိတ်ဆိုတာ တစ်ခါတစ်လေ တစ်ကိုယ်ကောင်း အရမ်းဆန်သည်။

သံယောဇဉ်ဆိုတာ အတော်ကြီး နှိပ်စက်သား။ မေ့ထားတာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့ ရည်းစားဟောင်းနဲ့ ရုတ်တရက်တွေ့လိုက်ရတော့ အတိတ်က

အဖြစ်ပျက်တွေ ဖွားကနဲ အသစ်ပြန်ဖြစ်သွားလေသည်။ နှင်းက ကျွန်တော်နဲ့ တွဲတုန်းကနဲ့ အတော်လေး ကွဲပြားနေလေပြီ။ အရင်တုန်းက

ကလေးရုပ်လေးနဲ့ ပုပုသေးသေး။ အခုတော့ လူကြီးဆန်ဆန် ဆံပင် အရှည်နဲ့ တစ်ကိုယ်လုံး ကျော့ရှင်း လှပနေသည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလဲ

အရင်ကထက် ထွားလာသည်။

“ အင်း ကိုလဲ တစ်ယောက်တည်းပါပဲ ”

“ ဟုတ်လို့လား .. မလိမ်နဲ့နော် .. ”

“ မလိမ်ပါဘူး .. ဒါနဲ့ နှင်းက ဘယ်တော့ ပြန်မှာလဲ။ ဟိုမှာရော အဆင်ပြေလား ”

“ ပြေပါတယ်။ လစာလဲ ကောင်းတယ်။ ဟိုမှာ တိုက်ခန်းလဲ ဝယ်ထားပြီးပြီ။ နိုင်ငံသားအဖြစ်ပါ ခံယူပြီး အခြေချတော့မလို့ ..

အဲ့ဒါ နောက်ဆိုရင် မပြန်ဖြစ်တာ များမှာမို့ ဒီတစ်ခေါက် မြန်မာပြည်မှာ မိသားစုနဲ့ တစ်ပတ်လောက် နေမလို့ ခွင့်ယူလာတာလေ ”

“ သြော် .. နှင်းတောင် တစ်ခြား နိုင်ငံသား ဖြစ်တော့မှာပဲ။ သေချာ ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီပေါ့ ”

“ နှင်းရဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ကို ဟိန်း အသိဆုံးပါ။ နှင်းက သူများတိုင်းပြည်မှာ နေရတာကို သဘောကျတယ်။ ကိုယ့်နိုင်ငံကို မချစ်လို့တော့ မဟုတ်ဘူး။

နှင်းဘဝကို ဒီနိုင်ငံမှာပဲ မပြီးဆုံးချင်ဘူး။ နိုင်ငံအနှံ့သွားပြီး အလုပ် လုပ်ချင်တယ်။ သူတို့ ရေမြေ ဓလေ့စရိုက်တွေကို လေ့လာချင်တယ်။ ”

“ ကောင်းပါတယ် .. နှင်းလဲ နှင်း ရည်ရွယ်ထားသလို ဖြစ်နေပြီပဲ .. ပျော်နေမှာပေါ့ ”

“ ပျော်တာထက် ကျေနပ်တယ်ဆို ပိုမှန်ပါလိမ့်မယ်။ ဒါပေမယ့် ဘယ်လောက်ပဲ ရည်ရွယ်ချက်တွေ ပြည့်ပြည့်

အနားမှာ ကိုယ်နဲ့ စိတ်တူ ကိုယ်တူ လက်တွဲဖော် မရှိတာတော့ နှင်းကံဆိုးတယ်ပဲ ပြောရမှာပဲ။ ”

နှင်းရဲ့ စကားတွေက ကျွန်တော့်ကို စိတ်လှုပ်ရှားစေသည်။ သို့သော် သူနဲ့ကျွန်တော် ဘယ်လိုမှ ငြိနှိုင်းမရခဲ့တာတွေ ပြန်သတိရလိုက်သည်။

နှင်းကို ကျွန်တော် ချစ်ခဲ့ပါတယ်။ တစ်ဘလုံးစာ ရည်ရွယ်ပြီး ချစ်ခဲ့တာပါ။ အချိန်အကြာကြီး ချစ်သူတွေ ဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် အခုတော့ ဘာမှ မဆိုင်တော့တဲ့

လူတစ်ယောက်လို ခံစားနေရသည်။ စိတ်ထဲမှာ ဝမ်းနည်းမှုနဲ့အတူ အလိုမကျမှုတွေပါ ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ ဘာလို့ ငါ ဒီလို ခံစားရတာလဲ။

ငါ့ဘဝမှာ ယွန်း ရှိနေပြီပဲ။ ဘာလို့ အတိတ်က ချစ်သူကို စိတ်ထဲမှာ တမ်းတမိနေတာလဲ။ ကိုယ့်ကိုကိုယ် အပြစ်ရှိသလို ခံစားနေရပြီး

နှင်း အပေါ်မှာလဲ တာဝန် မကင်းသလို ခံစားရပြန်သည်။

“ ဟိန်း .. ဘာတွေ တွေးနေတာလဲ .. ”

“ အဲ .. ဆောရီး .. နှင်းကို ရုတ်တရက်တွေ့လိုက်တော့ အရင်က အကြောင်းတွေ ပြန်သတိရသွားလို့ပါ ”

ကျွန်တော့် စကားကြောင့် နှင်း မျက်နှာပျက်သွားသည်။ ကျွန်တော် နှင်းကို ဒဲ့ ပြောလိုက်မိလို့ အားနာသွားသည်။

ဟုတ်တယ် ခုချိန်မှာ ကျွန်တော် ဒါတွေကို မပြောသင့်တော့ဘူး။ သူလဲ သူ့ဘဝနဲ့သူ ဖြစ်နေပြီလေ။

“ နှင်းလဲ အမှန်တိုင်း ဝန်ခံရရင် .. ဟိန်းလိုပဲ ခံစားနေရတယ်။ ဟိန်းရယ် .. ကံကြမ္မာက ထူးဆန်းလိုက်တာ။ ပြီးသွားပြီထင်တဲ့ အတိတ်က ..

ခုချိန်မှ ပြန်ပေါ်လာတယ်။ နှင်း .. ဟိန်းကို တစ်ခါတစ်လေ အရမ်း သတိရတာပဲ။ နိုင်ငံခြားမှာ တစ်ယောက်တည်း အားငယ်တဲ့ အချိန်တိုင်း ..

နှင်းဘေးမှာ ဟိန်း ရှိနေရင် ဘယ်လောက် ကောင်းမလဲလို့ တွေးမိတယ်။ ကဲပါ .. အတိတ်ကို ပြန်မသွားတာပဲ ကောင်းပါတယ်။ ”

“ ဟုတ်ပါတယ် .. ခုချိန်မှ ဒါတွေ ပြောနေလို့လဲ ဘာထူးမှာလဲ။ အနာဂတ်မှာ နှင်း အဆင်ပြေပါစေလို့ပဲ ကို ဆုတောင်းပါတယ်။

ကဲ .. ဟိန်း ကို ခွင့်ပြုပါဦး။ ဒီမှာပဲ ဟိန်း .. နှင်းကို အပြီးတိုင် နှုတ်ဆက်ခဲ့ပါတယ်။ ”

ကျွန်တော့် စကားတွေက နှင်းကို အတော်လေး ရိုက်ခတ်သွားသည်။ နှင်းမျက်နှာက ရုတ်တရက် ဝမ်းနည်းသွားပြီး မျက်ရည်များ လဲ့လာသည်။

ကျွန်တော်လဲ ရင်ထဲ ဆို့နင့်သွားပြီး ဘာမှ မဖြစ်သလို ဟန်ဆောင်ထားရသည်။

“ ဟိန်း ဆီက အဲ့လို စကားကြားတော့ .. နှင်း .. နှင်း .. ဝမ်းနည်းတယ် သိလား .. ဟင့် .. ဟင့် .. ”

“ ဟာ .. နှင်း .. မငိုနဲ့လေ .. ကို မပြောသင့်တာတွေ ပြောမိပြီ ထင်တယ်။ မငိုပါနဲ့ကွာ .. ”

“ မရဘူး .. သူ့လိုလို ဝမ်းနည်းတာ နှင်းလဲ မတတ်နိုင်ဘူး။ ဟင့် .. ဟင့် .. ဟိန်းက နှင်းရဲ့ အချစ်ဦးပါ။ အချစ်ဦးကို ဘယ်တော့မှ မေ့မရဘူးဆိုတာ

အရမ်းမှန်တယ်။ ဒါပေမယ့်လဲ နှင်း မေ့နိုင်အောင် ကြိုးစားရဦးမယ်။ နှင်း ပင်ပန်းရဦးမယ် ဟိန်းရယ် .. ဘာလို့ ဒီမှာ လာဆုံရတာလဲလို့ ”

“ နှင်းရယ် .. ခုချိန်မှာ ကိုယ်တို့ ဘာများ တတ်နိုင်တော့လို့လဲ။ ဒီလိုပဲ လမ်းခွဲရမှာ မဟုတ်လား။ နှင်းလဲ ကို့ရဲ့ အချစ်ဦးပါ။

လွယ်လွယ်နဲ့ ဘယ်မေ့ရခဲ့မလဲ။ ဒီလိုပဲ အလုပ်ထဲ စိတ်နှစ်ပြီး နှင်းကို မေ့နိုင်အောင် ကြိုးစားခဲ့ရတာ။ အခုတော့ အရာအားလုံးက

အသစ်က ပြန်စလိုက်သလိုပဲ .. ဟူး  ”

“ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် .. ဟိန်းနဲ့ ဒီလိုကြီး လမ်းမခွဲချင်တာ အမှန်ပဲ။ ကျေးဇူးပြုပြီး နှင်းကို ခုနကလို မနှုတ်ဆက်ပါနဲ့လား။ နှင်း အရမ်း ဝမ်းနည်းတယ်။

လွန်ခဲ့တဲ့ (၅)နှစ်ကလဲ ဟိန်း .. နှင်းကို ခုလိုပဲ ပြောခဲ့တာနော်။ အဲ့တုန်းက နှင်း ငိုလိုက်ရတာ တစ်ညလုံးပဲ .. ”

ခက်တော့နေပြီ။ ကျွန်တော် ဘာလုပ်ရမလဲ။ အစကတည်းက ကျွန်တော့်မှာ ချစ်သူရှိနေပြီ။ မကြာခင် လက်ထပ်တော့မယ်လို့ ပြောလိုက်ရင်

အကောင်းသား။ အခုတော့ ကိုယ့်အတ္တကို မလွန်ဆန်နိုင်လို့ ဒုက္ခ တွေ့ပြန်ပြီ။ ယွန်းရယ် .. ကို မှားသွားပြီ။ ကို အရမ်း မှားသွားပြီကွာ။

ယွန်းအပေါ် အပြည့်၀ မရိုးသားနိုင်ခဲ့ဘူး။

“ ဖြစ်နိုင်ရင် ဟိန်းနဲ့ ထပ်တွေ့ချင်တယ်။ နှင်း မပြန်ခင် ဟိန်းနဲ့ ခဏလေးပဲဖြစ်ဖြစ် တွေ့ချင်မိတယ်။ နှင်း မရှက်တော့ပါဘူး။

ဟိန်းကို နှင်း ခုချိန်ထိ မေ့မရဘူးဆိုတာ ဝန်ခံပါတယ်။ ဘယ်လိုမှ ရှေ့ဆက်လို့ မဖြစ်နိုင်ပေမယ့် .. နှင်း ဒီမှာ ရှိနေတုန်း ဟိန်းနဲ့အတူ နေချင်မိတယ်။

နှင်းအတွက် အချိန်ခဏလောက် ပေးပါလားဟင်။ ချစ်သူတွေ မဟုတ်တော့ပဲ အရင်းနှီးဆုံး မိတ်ဆွေအဖြစ်နဲ့ နှင်းအနားမှာ နေပေးလို့ရမလား ”

“  ရပါတယ်ကွာ။ ကဲ မငိုနဲ့တော့နော် ”

“ ဟိန်း ဖုန်းနံပါတ် နှင်းကို ပေးထားလေ။ နောက်ရက်တွေ အဆင်ပြေတဲ့နေ့တွေ့ကြတာပေါ့။ ”

“ အင်း .. ကို့ လိပ်စာကဒ် ယူထားလေ။ နှင်း အားတဲ့နေ့ ကို့ဆီ ဖုန်းဆက်ပေါ့ .. တွေ့ကြတာပေါ့။ ”

“ ဒါဆို နှင်းသွားတော့မယ်နော်။ ဟိန်းက ဒီမှာပဲ စောင့်နေလိုက်။ ဓါတ်လှေကား အတူတူ မစီးချင်ဘူး။ နှင်းကို နားလည်ပေးပါနော် ”

“ ကို သဘောပေါက်ပါတယ်။ နောက်မှ တွေ့မယ်နော် ”

နှင်း ထွက်သွားတော့ ကျွန်တော် ဟိုတယ် နံရံကို မှီလိုက်ပြီး သက်ပြင်းတစ်ချက် အရှည်ကြီး မှုတ်ထုတ်လိုက်တော့သည်။ နှင်းရယ် ဘာလို့ ..

ပြန်ပေါ်လာတာလဲကွာ။ ငါ မင်းကို မေ့ထားတာ ကြာပြီ။ မင်းနဲ့ အမှတ်တရတွေ အားလုံး မြေမြှပ်ထားတာ ကြာပြီလေ။ ပျောက်နေတဲ့ အနာဟောင်းကို

ဘာလို့ လာဆွရတာလဲ။ အခုတော့ ငါ ပြန်နာတတ်နေပြီ။ ကျွန်တော် ဓါတ်လှေကားစီးကာ စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ Reception သို့ ထွက်လာပြီး

ပါဆယ်ထုပ် ယူကာ ယွန်းရှိရာ အခန်းသို့ ပြန်တက်လာသည်။

“ ကို .. ဘယ်သွားနေတာလဲ .. အကြာကြီးပဲ။ ”

“ သြော် .. ဒီမှာလေ ယွန်းအတွက် ကိုမှာထားတဲ့ လက်ဆောင်လေး ရောက်နေလို့ အောက်ဆင်းယူတာ။

လမ်းမှာ အသိတစ်ယောက်နဲ့တွေ့ပြီး စကားပြောနေလို့ကြာသွားတာ။ ရော့ .. ဒါ ယွန်းအတွက် ကို့ရဲ့ Surprise .. ”

“ ဟယ် လှလိုက်တဲ့ Hand Chain လေး .. ကိုက အရမ်း ရွေးတတ်တာပဲ။ ကြိုက်တယ် သိလား .. ”

ကျွန်တော် ပေးလိုက်တဲ့ ပလက်တီနမ် Hand Chain လေးကို ယွန်းက ချက်ချင်း ကောက်ဝတ်ကာ ပျော်နေလေသည်။

ကျွန်တော့်ဆီတော့ ယွန်းရဲ့ အပျော်တွေ မကူးဆက်နိုင်တော့။ နှင်း အကြောင်းက ခေါင်းထဲ ရောက်နေတာမို့ ယွန်း မသိအောင်

ဟန်ဆောင်ပြီး ပြုံးနေရသည်။

ယွန်းရယ် .. ပျော်နေလိုက်တာ။ မင်း ချစ်သူက မင်းအပေါ် မရိုးသား နိုင်ခဲ့ဘူးဆိုတာ မင်းသိရင် အခုလို ပျော်နိုင်ပါ့မလား။

ကို တောင်းပန်ပါတယ် ယွန်းရယ် ................။

..............................။

အခန်း(၅)

လွန်း ရစ်သည့် ကြိုး ...

@@@@@@@@@@

“ သား .. ယွန်းလေးကို အိမ်အလည် ခေါ်ခဲ့ဦးလေ။ မေမေ့ ချွေးမလောင်းလေးကို မမြင်ရတာ ကြာပြီ ”

“ ဟုတ်ကဲ့ မေမေ .. အခုတလော သား အလုပ်များနေလို့ ယွန်းနဲ့တောင် သိပ်မတွေ့ဖြစ်ဘူး။

သား အားတဲ့နေ့ သူ့ကို ခေါ်လာခဲ့မယ်။ မေမေ မှာလိုက်တဲ့ အားဆေးတွေ အခုဝယ်နေတာ။ ဘာထပ် မှာချင်သေးလဲ ”

“ မမှာတော့ပါဘူး။ မေမေ သောက်နေကြ ဆေးတွေ စုံအောင်သာ ဝယ်ခဲ့တော့ .. ကဲ ဒါပဲနော် .. ”

“ ဟုတ် မေမေ .. ”

အမေ မှာလိုက်တဲ့ ဆေးတစ်ချို့ကို ဆေးဆိုင်မှာ ဝင်ဝယ်အပြီး ဆိုင်သို့ ကျွန်တော် ပြန်လာခဲ့သည်။ ဆိုင်ထဲရောက်တော့ ဝင်းအောင်က ...။

“ ပြည့်စိုး .. ရုံးခန်းထဲမှာ မင်းကောင်မလေး ရောက်နေတယ်။ ငါ ဆိုင်(၃)ကို ခဏ သွားလိုက်ဦးမယ်။ ”

“ ဟုတ်လား .. ယွန်းက ငါ့ဆီ ဖုန်းလဲ ကြိုမဆက်ဘူး ”

“ အဲ့ဒါတော့ ငါလဲ မပြောတတ်ဘူး။ သွားပြီဟေ့ .. ”

ကျွန်တော် ရုံးခန်းထဲကို ဝင်လိုက်တော့ ယွန်း ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒါပေမယ့် စိတ်ထဲမှာ ယွန်းမှ ဟုတ်ရဲ့လားလို့ တွေးမိနေသည်။

“ ယွန်း .. ”

“ ဟိတ် .. ယွန်း မဟုတ်ဘူး လွန်း ပါနော်။ ဟိုနေ့ကလို ဇွတ် မလုပ်နဲ့ဦး .. ဟွန်း ”

“ အဲ .. ဆောရီး လွန်း .. ”

ကျွန်တော် ချက်ချင်းပဲ မျက်နှာကြီး ပူထူသွားသည်။ ဝင်းအောင်က လွန်းကို ယွန်း ထင်နေပုံပဲ။ လွန်းက အဲ့လိုပဲ ယွန်းပုံစံ

ဖမ်းတတ်မှန်း ကျွန်တော် တဖြေးဖြေး သိလာသည်။ မဖြစ်ဘူး နောက်ဆို ယွန်းပဲ ဖြစ်ဖြစ် လွန်းပဲဖြစ်ဖြစ် တွေ့တာနဲ့ သတိထားမှ။

ငါ့အဖြစ်ကလဲနော် .. ဘယ်လိုကြီးလဲ။

“ ဟိုလေ .. ကျွန်တော် အဲ့နေ့က ယွန်း ရှိနေလို့ လွန်းကို သေချာ မတောင်းပန်လိုက်ရဘူး။

ကျွန်တော် အနူးအညွတ် တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ။ ကျွန်တော် တကယ်ပဲ လူမှားသွားတယ်။

ကျွန်တော့်ကို စိတ်ဆိုးနေမှာပဲနော် .. ”

“ ဆိုးတာပေါ့ .. ဒီက ရှင်းပြချိန်တောင် မရလိုက်ဘူး။ ကိုပြည့်က ဇွတ်အတင်းကို .......

အာ .. တော်ပြီ အဲ့ကိစ္စ မေ့ထားလိုက်ရအောင် .. ရှက်စရာကြီး .. ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး။ ”

“ အားနာလိုက်တာဗျာ။ ဒါနဲ့ အခု လွန်းက ဘာကိစ္စရှိလို့ ကျွန်တော့် ဆိုင်ကို လာတာလဲ ”

“ ကိုပြည့်ပဲ ပြောထားတယ်လေ .. အကူညီလိုရင် အချိန်မရွေး လာတောင်းဆို .. ”

“ ဟုတ် .. ကျွန်တော် ဘာကူညီပေးရမလဲ လွန်း .. ”

“ အကူညီကတော့ .. လွန်းကို ပိုက်ဆံ ချေးပါလားဟင် ”

“ ဗျာ .. ”

“ ဟုတ်တယ် .. လွန်းကို ၇၅၀ လောက် ချေးပါနော် ”

“ ဗျာ .. သိန်း ၇၅၀ ပြောတာလား လွန်း .. ”

“ အာ .. မဟုတ်ပါဘူး .. ၇၅၀ ပါဆိုနေ .. သေချာ မကြားရဘူးလား .. ၇၅၀ ကျပ် .. ”

“ ဟင် .. ၇၅၀ တည်းနဲ့ လွန်းက ဘာလုပ်မလို့လဲ ”

“ ဒီလို .. လွန်းက ဒီနားလေးမှာ Bakery သင်တန်းတက်နေတာ။ အဲ့ဒါ သင်တန်းနောက်ကျနေလို့ အိမ်ကနေ အမြန်ထွက်လာတာ။

ပိုက်ဆံအိပ် အိမ်မှာ ကျန်ခဲ့တယ်။ အခု ထမင်းသုပ် စားချင်တာ ပိုက်ဆံ မပါတော့ ကိုပြည့်ဆိုင်က ဒီနားမှာဆိုတာ သတိရပြီး လာချေးတာ ”

“ သြော် .. ဒါဆိုလဲ လိုလိုမယ်မယ် နှစ်သောင်းလောက် ယူသွားလိုက်လေ။ ၇၅၀ တော့ မလုပ်ပါနဲ့ .. ”

“ အာ .. မယူချင်ပါဘူး။ ၇၅၀ အတိကျပဲ ချေးချင်တယ် ”

ခက်တာပဲ ဘယ်လို ကောင်မလေးလဲဟ။ လူကို ၇၅၀ အတိကျ လာချေးနေတယ်။

ကျွန်တော် ပိုက်ဆံ အိပ်ထဲက တစ်ထောင်တန် တစ်ရွက် ထုတ်ပေးလိုက်သည်။

“ လွန်း .. ကိုပြည့်မှာ အကြွေ မရှိလို့ တစ်ထောင်တန် ယူသွားလိုက်နော် ”

“ ဟင့်အင်း ၇၅၀ အတိကျ လိုချင်ပါတယ်ဆိုနေ .. မရဘူး ၇၅၀ အတိကျပေး ”

ကျွန်တော် ဆိုင်ရောင်းကြေးထဲကနေ အနုတ်များရှိမလား ရှာကြည့်သည်။

ခုချိန်မှာ ၅၀ တန်က ရွှေထက်တောင် ရှားနေတယ်မလား။ ဘယ်လိုမှ ရှာမတွေ့။

“ လွန်း .. အကြွေ ၂၅၀ က တကယ် မရှိဘူး။ ဒီမှာ ငါးရာတန်ပဲ ရှိနေတယ်။ တစ်ထောင်တန်ပဲ ယူသွားလိုက်ပါလား ”

“ တော်ပြီ မယူတော့ဘူး .. ထမင်းသုပ်လဲ မစားတော့ဘူး။ ပြောတော့ဖြင့် အချိန်မရွေး အကူညီတောင်းပါပြောပြီး

ငွေလေး ၇၅၀ တောင် မချေးပေးနိုင်ဘူး။ ကိုပြည့် မပေးနိုင်ရင် ယွန်းနဲ့ သဘောမတူပဲ နေလိုက်မှာနော် ”

“ အဲ .. မလုပ်ပါနဲ့ လွန်းရယ်။ ခက်တာပဲ .. ကျွန်တော် ဘယ်လို လုပ်ရပါ့ ”

“ ဒီလိုလုပ် .. ကိုပြည့် လွန်းနဲ့ လိုက်ခဲ့ပြီး လွန်းကို ထမင်းသုပ်ဖိုး လိုက်ရှင်းပေးကွာ။

ပိုတဲ့ ပိုက်ဆံကို ပြန်ယူလိုက်။ ဒါဆို ၇၅၀ အတိကျ ချေးတာ ဖြစ်သွားပြီ ”

“ ဗျာ .. ”

“ မဗျာနဲ့ .. လိုက်မှာလား မလိုက်ဘူးလား ပြော .. ”

“ ဟုတ် .. လိုက်ခဲ့ပါမယ် ”

“ ဟီး .. ဒီလိုမှပေါ့ .. လာ သွားစို့ .. လွန်းမှာ ကားပါတယ်။ အပြန်ကျ ကိုပြည့်ကို ပြန်လိုက်ပို့ပေးမယ် ”

ကျွန်တော် အူကြောင်ကြောင်နဲ့ လွန်းနောက်ကနေ ပါသွားတော့သည်။ လွန်းရတနာ ဆိုးတယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးလား။

ဟူး .. အတော် မလွယ်တဲ့ ကောင်မလေးပဲ။ ယွန်း သတိပေးတာကို ကျွန်တော် အခုမှ သေချာ နားလည်တော့သည်။

တော်တော် ရစ်ပါလား လွန်းရတနာ ...။

လွန်းက လမ်းဘေး ဈေးသည်တွေ တန်းစီပြီး ရောင်းနေတဲ့ လမ်းတစ်ခုနားမှာ ကားရပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူစားချင်တဲ့

အထမ်းသည် အသုပ်ဆိုင်နား ကျွန်တော့်ကို ခေါ်သွားသည်။ အသုပ်ဆိုင်ရောက်တော့ ....။

“ ဦးလေးကြီး .. ထုံးစံအတိုင်း သမီးကို ထမင်းသုပ် ငါးဖယ်ကြော်လေးနဲ့ ချည်ငံစပ်လေး လုပ်ပေး။

ကိုပြည့်ရော ဘာစားမလဲ .. ”

“ မစားတော့ပါဘူး လွန်း .. ”

“ ဘာလဲ .. လမ်းဘေးဆိုင်မှာ မစားချင်လို့လား။ ဟွန်း ..  ကြီးကျယ်လိုက်တာ ”

“ အာ မဟုတ်ပါဘူးဗျာ။ ကျွန်တော် ဗိုက်မဆာလို့ပါ ”

“ မရဘူး လွန်းကို ခင်တယ်ဆို စားရမယ်။ ဦးလေးကြီး သမီး မှာသလိုပဲ ထမင်းသုပ် နောက်ထပ်တစ်ပွဲ လုပ်ပေးပါဦး ”

ဆိုင်ရှင် ဦးလေးကြီးက ထမင်းသုပ် နှစ်ပွဲ ပြင်ပေးလိုက်သည်။

“ ရော့ .. စားကြည့် .. ဒီဦးလေးကြီး ထမင်းသုပ်က အရမ်းစားကောင်းတာ။ ကိုပြည့် လျှာလည်သွားမယ် ”

ကျွန်တော် လွန်း ပေးတဲ့ ထမင်းသုပ်ကို အားနာနာနဲ့ စားလိုက်သည်။ လွန်း ပြောသလိုပဲ အတော် စားကောင်းသည်။

ငါးဖယ်ကြော်ကလဲ ထုပ်ထုပ်လေး။

“ ဘယ်လိုလဲ စားကောင်းတယ်မလား .. ”

“ အင်း ကောင်းတယ် လွန်း .. ”

“ ဟိ .. ဒါဆို အားရပါးရ စား .. ”

လွန်းက ကလေးတစ်ယောက်လို ပျော်ရွှင်စွာ ထမင်းသုပ်ကို အားရပါးရ စားနေသည်။

“ ကိုပြည့် .. ဟင်းရည်လေး သောက်ကြည့် .. ရှယ်ပဲ ”

“ ဟုတ် .. ”

ထမင်းသုပ်က စားကောင်းတော့ ခဏလေးနဲ့ ကုန်သွားလေသည်။ လွန်းကတော့ ထမင်းသုပ်ကို အရသာခံပြီး စားနေတာမို့ မကုန်သေး။

“ မစားချင်ဘူးလဲ ပြောသေး .. စားသွားတာ မြန်လိုက်တာ။ ကိုပြည့် တစ်ပွဲကို ၇၅၀ ကျတယ်။ နှစ်ပွဲဆိုတော့ ၁၅၀၀ ရှင်းပေးလိုက်နော် ”

ကျွန်တော် ပိုက်ဆံ ၁၅၀၀ ရှင်းပေးလိုက်သည်။ သူပြောတဲ့ ၇၅၀ ဆိုတာ ဒီလိုကိုး။

“ ကဲ .. ထမင်းစားပြီးပြီဆိုတော့ .. ဟိ .. အချိုလေးက တည်းချင်ပြန်ရော။ ကိုပြည့် လွန်းကို နောက်ထပ် ၃၀၀ လောက် ထပ်ချေးပါဦးနော် ”

“ ဟုတ် .. လွန်း ဘာစားချင်လို့လဲ ”

“ ဟိုနားလေးက ဆန်ချိုအေး အရမ်းကောင်းတယ်။ လာ .. ဆန်ချိုအေး သွားသောက်ရအောင် ”

ကျွန်တော်လဲ လွန်း ခေါ်ရာသို့ လိုက်သွားရပြန်သည်။

“ အန်တီ ဆန်ချိုအေး နှစ်ခွက် .. သံပရာသီး သုံးစိတ်လောက် ညှစ်ပေးနော် ”

လွန်း ပြောတာ အကုန် မှန်သည်။ ဆန်ချိုအေးကလဲ ကျွန်တော် သောက်ဖူးသမျှထဲမှာ အကောင်းဆုံးဖြစ်သည်။ ရှတတနဲ့ ချိုချည်လေး။

“ ဘယ်လိုလဲ သောက်လို့ကောင်းလား။ တစ်ခွက်မှ ၃၀၀ ပဲ .. တန်တယ်နော်။ လွန်းက လမ်းဘေး အစားစာတွေ အရမ်းကြိုက်တာ။

အမြဲ မစားဖြစ်ပေမယ့် တစ်ခါတစ်လေ စားချင်လို့ကို တကူးတက လာစားတယ်။ နောက်ပြီး လမ်းဘေးမှာစားရတာ ဝန်ဆောင်ခလဲ မပေးရဘူး။

စားသောက်ဆိုင်တွေဆို စားရတာက နည်းနည်း ဝန်ဆောင်ခက ယူသေး .. Tax ကလဲ ဆောင်ရသေးတယ်လေ ”

လွန်း ပြောတာကို ကျွန်တော် သဘောကျမိသည်။ လွန်းက တစ်ခြား မိန်းကလေးတွေလို ပဲ မများပဲ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း နေတတ်သည်။

ယွန်း နဲ့ အတော် တူပါလားလို့ တွေးမိသည်။ တစ်ခါတစ်လေ လွန်းနဲ့ စကားပြောရင် ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာ ယွန်းလို့ပဲ ထင်နေမိသည်။

“ ကဲ .. အချိုလဲ တည်းပြီးသွားပြီ။ ဒီနေ့အဖို့ သာယာသွားပြီ။ အခုလို လွန်းကို လိုက်ကျွေးတဲ့အတွက်

ကိုပြည့်ကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ အကြွေးတွေ မှတ်ထားနော် .. နောက်မှ လာရှင်းပေးမယ် ”

“ ရပါတယ် လွန်းရယ် .. ကျွန်တော် ကျွေးတာပါ။ မပေးပါနဲ့ဗျာ ”

“ အို .. မရဘူး .. ချေးတာက ချေးတာပဲ။ ပိုက်ဆံ ချေးချင်လို့ ကိုပြည့်ဆီ လာပါတယ်ဆိုနေ .. ပြန်ပေးမှာပဲ ”

“ ကဲ .. လွန်း သဘောပါပဲ။ ကိုပြည့်တို့ ပြန်ကြတော့မလား .. ”

“ ဟုတ် .. လွန်း လိုက်ပို့ပေးမယ်နော် ”

“ ကောင်းပါပြီ လွန်း .. ”

ကျွန်တော်တို့ ပြန်မယ်အလုပ် .......။

“ ဟဲ့ .. လွန်း .. ဘယ်လာတာလဲ။ အမယ် .. ဒါက ဘယ်သူလဲ .. မိတ်ဆက်ပေးဦးလေ ”

ကျွန်တော်တို့ကို စုံတွဲတစ်တွဲမှ လာနှုတ်ဆက်သည်။ သူတို့ကိုမြင်တော့ လွန်းမျက်နှာ တစ်ချက်ပျက်သွားသည်ကို သတိထားလိုက်မိသည်။

လွန်းက ကျွန်တော့်လက်မောင်းကို ရုတ်တရက် ဖက်ကနဲ ဆွဲလိုက်သည်။ ကျွန်တော်လဲ ဘာလဲဟဆိုပြီး ကြောင်သွားသည်။

“ ဟယ် ရွှန်းလဲ့ .. နင်နဲ့တွေ့တာ အတော်ပဲ ငါလဲ မိတ်ဆက်ပေးချင်နေတာကြာပြီ။ ဒါ ငါ့ချစ်ချစ်လေ ..

နာမည်က ကိုပြည့်စိုးဟိန်း တဲ့။ ချစ် .. ဒါက လွန်း သူငယ်ချင်း ရွှန်းလဲ့အောင် တဲ့ ”

“ ဟယ် .. နင်က ရည်းစားရနေပြီပေါ့။ ငါက နင့်ကို အဖြစ်မရှိဘူးထင်နေတာ .. ဟိ .. ဟိ ..

တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် ကိုပြည့်စိုးဟိန်း ”

လွန်း က ကျွန်တော့်လက်မောင်းကို အသာညှစ်လိုက်သည်။ တစ်ခုခုကို အချက်ပြနေတဲ့ သဘော။

ကျွန်တော်လဲ လွန်းဘာလို့ ဒီလိုပြောမှန်း နားမလည်ပေမယ့် အခြေနေအရ အလိုက်သင့် ပြောလိုက်သည်။

“ ဟုတ် .. ဝမ်းသာပါတယ် မရွှန်းလဲ့အောင် ”

“ ကိုပြည့်စိုးဟိန်း .. ဒါက ရွှန်းလဲ့ရဲ့ ချစ်သူ ကိုဇာမဏီ တဲ့။ Electronic ပစ္စည်းရောင်းတယ်။ မြို့ထဲ (၁၈)လမ်းမှာ

သူ့ဆိုင်က နာမည်ကြီး Kingdom Electronic ဆိုင်လေ .. ရောက်ရင် ဝင်ခဲ့နော်။ ဆိုင်ကြီးဆိုတော့ ရှာလို့လွယ်တယ် ”

“ ဟုတ် .. ကျွန်တော်က ဒီနားလေးက မာလာမြိုင်လမ်းမှာ Computer Showroom ဖွင့်ထားပါတယ်။ ”

ရွှန်းလဲ့အောင်က သူ့ချစ်သူ လုပ်ငန်းကို ကြွားဝါတဲ့ လေသံနဲ့ ဂုဏ်ယူပြီး ပြောနေသည်။ စကားပြောပုံကလဲ ဒေါင့်မကျိုး။

လွန်း ဘာလို့ အခုလို ပြောနေလဲ ကျွန်တော် နည်းနည်း သဘောပေါက်သွားသည်။ ဇာမဏီဆိုသူက ...။

“ မာလာမြိုင်လမ်းဆိုတော့ .. IT Nation ဆိုင်လားဗျ။ ”

“ ဟုတ်တယ်ဗျ .. ကိုဇာမဏီ သိတယ်ပေါ့ ”

“ အာ .. သိတာပေါ့ဗျာ။ ခင်ဗျားဆိုင်က Computer လောကမှာ နာမည်ကြီးပဲ။ ဆိုင်ခွဲတွေလဲ ရှိတယ်မလား ..

ကျွန်တော့် အသိ Computer ဆိုင်တွေက ခင်ဗျားဆိုင်ကနေ ပစ္စည်းယူနေကြလေ။ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာတယ်ဗျာ။

နောက်မှ ခင်ဗျားဆီက ပညာယူရဦးမယ်။ ကျွန်တော်လဲ အဲ့ဘက်လိုင်းကို စိတ်ဝင်စားနေတာ ကြာပြီ ”

“ ဟုတ်လား .. ကျေးဇူးပါဗျာ။ နောက်တော့ အေးအေး တွေ့ကြတာပေါ့။ ကဲ .. လွန်း သွားကြစို့လား။

ကို အလုပ်ကိစ္စတွေ ရှိသေးတယ်။ အားနာပါတယ်ဗျာ ကျွန်တော် အလုပ်လေးရှိသေးလို့ ကျွန်တော်တို့ကို

ခွင့်ပြုပါဦးနော် ”

ကျွန်တော်လဲ အနေခက်နေတာမို့ အလုပ်ကို အကြောင်းပြပြီး စကားစ ဖြတ်လိုက်သည်။ ရွှန်းလဲ့အောင် မျက်နှာက

နည်းနည်း အပိုးကျိုးသွားသည်။ ကျွန်တော့်ကို အထင်ကြီးသလို ကြည့်နေသည်။ လွန်း ကတော့ ကျွန်တော့် လက်ကို

ဖက်ပြီး တစ်ချိန်လုံး ပြုံးနေတော့သည်။

“ လွန်း .. နင့်ချစ်ချစ်က ဆရာကြီးပဲ။ နင်က ခုလိုဆိုတော့လဲ ဘယ်ဆိုးလို့တုန်း ”

“ ဒါပေါ့ဟဲ့ .. ကိုပြည့်က အားလုံးပြည့်စုံတဲ့ ယောက်ျားတစ်ယောက်လေ။ အဟဲ .. နောက်မှပဲ ပြောပြတော့မယ်။

ငါတို့ သွားလိုက်ဦးမယ်။ ကိုပြည့်က အားတာမဟုတ်ဘူး။ အခုတောင် မနည်းကို ခေါ်လာရတာ .. သွားပြီနော် ရွှန်းလဲ့ ”

“ အင်း .. မိန်းမ .. ညကျ ငါ ဖုန်းဆက်ဦးမယ်။ ”

“ အေး .. ”

လွန်းနဲ့ကျွန်တော် ကားရပ်ထားတဲ့နေရာကို ထွက်လာခဲ့သည်။ ကားပေါ်ရောက်တော့ ..

“ လွန်း .. ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ .. ”

“ အာ အဲ့ကောင်မက အရမ်းစပ်စုပြီး အရမ်းကြီးကျယ်တာ။ ငယ်သူငယ်ချင်းမို့သာ သည်းခံနေတာ။ ငယ်ကတည်းကဆို လွန်းကို

အကုန် လိုက်ပြိုင်တယ်။ လွန်းကိုလဲ အချစ်ရေးမှာ အဖြစ်မရှိဘူး ဘာလေးနဲ့ တစ်ခြားသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အတင်းတုတ်တယ်။

မုန်းစရာကြီး .. အဲ့ကြောင့် အမြင်ကပ်လို့ ကိုပြည့်ကို ချောဆွဲလိုက်တာ။ ဟိ .. စိတ်မဆိုးနဲ့နော် .. အဲ့ကောင်မ မျက်နှာကြီး ဖြစ်သွားလိုက်တာ။

အမယ်လေး ပျော်တာ .. ကျေနပ်တယ် ”

“ ဟင်း .. လွန်းကတော့ လုပ်လိုက်ရင် ဇွတ်ပဲ။ ကျွန်တော် အတော် နေရခက်သွားတယ်ဗျ ”

“ ဟိ .. ဆောတီး .. ဆောတီး .. အားကြီး ကျေးဇူးနော် ”

ဆိုင်ပြန်ရောက်တော့ ကျွန်တော် အလုပ် လုပ်မရ။ စိတ်ထဲမှာ လွန်းရဲ့ ထူးဆန်းတဲ့ အပြုမူများကို အံ့သြနေမိသည်။ လွန်းရတနာ ကို နားလည်ဖို့ ..

ကျွန်တော် အတော် ကြိုးစားရဦးမယ်။ ယွန်း စိတ်ဓါတ်ကို ကျွန်တော် အသေးစိတ် သိသလောက် လွန်းကိုကျ ဘယ်လိုမှ မခန့်မှန်းတတ် ဖြစ်နေသည်။

လွန်း နဲ့ ပက်သတ်ပြီး နောက်ထပ် ကျွန်တော် ဘာတွေ ကြုံရဦးမလဲ။ ကျွန်တော် သတိရှိရှိနဲ့ နေဖို့တော့လိုသည်။ လွန်းက အလည်မလေး။

ဆိုးလဲ ဆိုးသည်။ ရစ်ချက်ကတော့ မြင်တဲ့အတိုင်းပဲ။ ချစ်စရာလဲ ကောင်းတယ်လို့ တွေးမိသည်။ လွန်း နဲ့ ထမင်းသုပ် စားခဲ့တာကိုတွေးမိပြီး

ကျွန်တော် တစ်ယောက်တည်း ရယ်လိုက်မိတော့သည်။

........................။

အခန်း (၆)

ဒိုင်ယာရီတစ်အုပ်ရဲ့ ပထမဆုံးစာမျက်နှာ ...

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

ဒီနေရာကို ကျွန်တော် မရောက်ဖြစ်တာ နှစ်အတော် ကြာခဲ့ပြီ။ အရင်တုန်းကဆို ဒီလမ်းတွေကို ချောင်းပေါက်မတတ် ကျွန်တော် လာနေကြပေါ့။

နှင်းက နိုင်ငံခြားမပြန်ခင် ကျွန်တော့်ကို ဖုန်းဆက်ပြီး တွေ့ရအောင် ချိန်းသည်။ အရင်တုန်းကလို သူ့အိမ်လမ်းထိပ်မှာ ကျွန်တော့်ကို လာခေါ်ခိုင်းသည်။

နှင်း နဲ့ ချစ်သူဖြစ်ခဲ့တုန်းက ကျွန်တော် အမြဲတမ်း သူ့ကို ဒီနေရာမှာ လာခေါ်နေကြဖြစ်သည်။ အခုတော့ ပတ်ဝန်းကျင်က ဘာမှ မပြောင်းလဲပေမယ့်

ကျွန်တော် နဲ့ နှင်းရဲ့ အခြေနေတွေက အပြောင်းလဲကြီး ပြောင်းလဲသွားပြီ။ မရောက်တာကြာပြီဖြစ်တဲ့ နှင်းတို့ ရပ်ကွက်ထဲသို့ စိတ်တွေ လေးလံစွာဖြင့်

ကျွန်တော် ရောက်ခဲ့လေပြီ။ နှင်းက ကျွန်တော်နဲ့ဆုံနေကြ လမ်းထိပ် တမာပင်အောက်မှာ အရင်တုန်းကလို စောင့်နေသည်။

အတိတ်က အဖြစ်ပျက်လေးတစ်ခု ကျွန်တော် ပြန်ခံစားရပြန်ပြီ။

“ နှင်း .. စောင့်နေတာ ကြာပြီလား .. ”

“ မကြာသေးပါဘူး ”

နှင်းက ကျွန်တော့် ကားပေါ် တက်လိုက်သည်။ လက်ထဲမှာ စာအုပ်လေးတစ်အုပ် ကိုင်ထားသည်ကို သတိထားမိသည်။

“ နှင်းတို့ ရပ်ကွက်က အရင်လိုပဲ ဘာမှ မပြောင်းလဲဘူးနော် ”

“ ဟုတ်တယ် .. အရင်အတိုင်းပဲ။ နှင်း ဟိုမှာ ရှိနေချိန်ဆို ဒီရပ်ကွက်လေးကို အရမ်းလွမ်းတာ။

အိမ်ပြန်ချင်စိတ်တွေ မနည်း ထိန်းထားရတယ် ”

“ ဟုတ်မှာပေါ့ .. ဒါနဲ့ ဟိန်းတို့ ဘယ်သွားကြမလဲ ”

“ ကန်ဘောင်မှာ ရှမ်းခေါက်ဆွဲ သွားစားမယ် ”

ကျွန်တော် တစ်ခုခုကို ရိပ်မိလိုက်သည်။ ပထမ .. လာခေါ်နေကြ လမ်းထိပ်မှာ ချိန်းတယ်။ နောက်တော့ စားနေကြ ကန်ဘောင်က ရှမ်းခေါက်ဆွဲဆိုင်။

ကျွန်တော် မှတ်မိပါတယ်။ နှင်း နဲ့ ကျွန်တော် ချစ်သူတွေဖြစ်ပြီး ပထမဆုံး ချိန်းတွေ့တုန်းက အခုအတိုင်းပင် ဖြစ်သည်။ နှင်း ဘာသဘောနဲ့ အခုလို

ပြန်လုပ်တာလဲ။ နှင်း လက်ထဲက စာအုပ်ကို သေချာကြည့်လိုက်တော့ ဒိုင်ယာရီ စာအုပ်လေး ဖြစ်နိုင်သည်။ ကျွန်တော် နှင်းကို ဘာမှ မပြောတော့ပဲ ..

ကန်ဘောင်ဘက်သို့ မောင်းလာခဲ့သည်။ လမ်းမှာ နှင်း နဲ့ ကျွန်တော် စကားမပြောဖြစ်ပဲ တိတ်ဆိတ်နေခဲ့သည်။ ကန်ဘောင်ကို ရောက်တော့ ထိုင်နေကြ

ရှမ်းခေါက်ဆွဲ ဆိုင်လေးသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ဆိုင်ပုံစံကလဲ အရင်အတိုင်း ဘာမှ မပြောင်းလဲ။

“ ဟယ် .. သမီးတို့ မတွေ့တာ ကြာပြီနော်။ အန်တီက ဒီမြို့ကနေ ပြောင်းသွားကြပြီ ထင်နေတာ ”

“ အန်တီက သမီးတို့ကို ချက်ချင်း မှတ်မိတယ်နော်  ”

“ မှတ်မိတာပေါ့အေ .. ကိုယ့် ဖောက်သည် အရင်းကြီးတွေပဲ ”

ဆိုင်ရှင် ရှမ်းမကြီးက ကျွန်တော်တို့ကို မြင်တာနဲ့ တန်းမှတ်မိသည်။ မှတ်မိမှာပေါ့ .. တစ်ချိန်တုန်းက ကျွန်တော် နဲ့ နှင်း ဒီဆိုင်မှာ တွေ့နေကြလေ။

“ မှတ်မိတယ်ဆိုလဲ .. သမီးတို့စားနေကြအတိုင်းလေး ချပေးပါနော် ”

“ အေးအေး .. လုပ်ပေးမယ် .. ခဏစောင့်နော် ”

နှင်း နဲ့ ကျွန်တော် ထိုင်နေကြ ကန်ရေပြင်အစပ်က ခုံလေးမှာ ထိုင်လိုက်ကြသည်။ စိတ်ထဲမှာ လွန်ခဲ့သော (၅)နှစ်ကျော်သို့

ပြန်ရောက်သွားသည်။ နှင်းက အေးဆေး တည်ငြိမ်စွာနဲ့ပဲ ကျွန်တော့်ကို စကားပြောသည်။

“ ကြည့်ပါဦး .. ဘာမှ မပြောင်းလဲဘူးနော် ဟိန်း .. အန်တီရှမ်းမ တောင် နှင်းတို့ကို မှတ်မိတယ်။ ”

“ ဟုတ်တယ် .. နှင်း .. ”

နှင်းက လက်ထဲမှ ဒိုင်ယာရီ စာအုပ်လေးကို စားပွဲပေါ် တင်လိုက်သည်။

“ နှင်း .. အဲ့ဒါ နှင်းရဲ့ ဒိုင်ယာရီ စာအုပ်မလား .. ဘာလို့ ယူလာတာလဲ ”

“ ဟုတ်တယ် ဟိန်း .. ဒီစာအုပ်လေးကို နှင်း ခုချိန်ထိ သိမ်းထားတုန်းပဲ။ ဒီစာအုပ်လေးရဲ့ ပထမဆုံး စာမျက်နှာမှာ

ဟိန်း နဲ့ ချစ်သူတွေဖြစ်တုန်းက ပထမဆုံး ချိန်းတွေ့ခဲ့တဲ့ အကြောင်းလေးတွေ အသေးစိတ် ချရေးထားတယ်လေ။ ”

“ နှင်း .. ဘာသဘောနဲ့ အခုလို လုပ်ရတာလဲ။ စာအုပ်ထဲကအတိုင်း လုပ်နေတယ်ဆိုတာ ကို သိတယ်။

ပထမ လမ်းထိပ်မှာ လာခေါ်ခိုင်းတယ်။ အခု ကန်ဘောင်ကို လာတယ်။ ဒါ ဟိန်းတို့ ပထမဆုံး ချိန်းတွေ့တုန်းက အတိုင်းပဲ .. ”

နှင်းက ကျွန်တော့်ကို ဝမ်းနည်းတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်လိုက်သည်။ စာအုပ်လေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ပိုက်လိုက်ပြီး ..။

“ ဒီနေ့တစ်ရက် .. ဟိန်းက နှင်း ချစ်သူအဖြစ် နေပေးပါလား ”

“ ဘယ်လို .. ”

“ ဟုတ်တယ် ဟိန်း .. ဒီနေ့တစ်ရက်တည်းပါ။ နှင်း ဟိန်းနဲ့ ချစ်သူဖြစ်ခွင့် တစ်ရက်လောက် ယူပါရစေ။ မနက်ဖြန်ဆို နှင်း နိုင်ငံခြားကို ပြန်ရတော့မယ်။

မပြန်ခင် ဟိန်း နဲ့ ပထမဆုံး ချိန်းတွေ့တုန်းကလို ပြန်ခံစားချင်တယ်။ နှင်းရဲ့ ချစ်သူအဖြစ် ဒီနေ့တစ်ရက်လောက် နေပေးပါနော် ”

“ နှင်းရယ် .. ဘာလို့ ခံစားချက်တွေကို ပြန်ဖော်ရတာလဲ။ ပြီးခဲ့တာတွေ ပြီးပါစေတော့လား။ အခုလို လုပ်တော့ နှင်း ခံစားရမှာပေါ့ ”

“ မတတ်နိုင်ဘူး ဟိန်း .. နောက်ဆို ဟိန်းနဲ့ အပြီး လမ်းခွဲရတော့မှာ သိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဟိန်းနဲ့ ပက်သတ်ပြီး အမှတ်တရလေးတွေ

နှင်း သယ်ဆောင်သွားချင်တယ်။ ဒီ အမှတ်တရလေးတွေက နှင်း နိုင်ငံခြား ပြန်ရောက်တဲ့အခါ နှင်းကို အထီးမကျန်အောင် နှစ်သိမ့်ပေးနိုင်မယ်လို့

ယုံကြည်တယ်။ အနည်းဆုံးတော့ နှင်းအတွက် လွမ်းစရာလေးတွေ ရှိနေမှာပေါ့။ ”

ကျွန်တော် နှင်းကို သနားသွားသည်။ ခုချိန်မှာ ကျွန်တော်သာ ယွန်းနဲ့ ချစ်သူတွေ မဖြစ်သေးပဲ တစ်ယောက်တည်း ဆိုရင် နှင်းကို နောက်တစ်ကြိမ်

ချစ်မိသွားမှာ အသေချာပင်။ သူ့ကို ဒီမှာပဲနေဖို့ ကျွန်တော် နောက်တစ်ခါ စည်းရုံးမိမှာပဲ။ သူလဲ ဒီတစ်ခါ ကျွန်တော့်ကို မခွဲနိုင်ဘူးဆိုရင် ..

ကျွန်တော်နဲ့အတူ နေချင်မလား။ ကျွန်တော့်စိတ်တွေက မတွေးသင့်တာတွေ တွေးမိနေပြီ။ မဖြစ်နိုင်တာကို တောင့်တမိပြန်ပြီ။ ကျွန်တော့်မှာ

သိပ်ချစ်ရတဲ့ ယွန်း ရှိနေပြီဆိုတာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် အကြိမ်ကြိမ် သတိပေးနေရသည်။ ခွင့်လွှတ်ပါ နှင်းရယ်။ နှင်းနဲ့ ကို ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး။

“ ဘယ်လိုလဲ ဟိန်း .. နှင်း တောင်းဆိုတာကို လုပ်ပေးမှာလား ”

ကျွန်တော် နှင်းလက်ကလေးကို ကိုင်လိုက်မိသည်။ မလုပ်သင့်မှန်း သိရဲ့နဲ့ သံယောဇဉ်ကြိုးတွေက ကျွန်တော့်ကို နောက်တစ်ကြိမ် ရစ်ပတ်လေပြီ။

တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် သိပ်ချစ်ခဲ့ကြတဲ့ ချစ်သူတွေဖြစ်ခဲ့တာမို့ နှင်း နဲ့ ကျွန်တော့်ကြားမှာ သံယောဇဉ်က ထုထည် ကြီးမားသည်။

နှင်းရဲ့ တောင်းဆိုမှုကို ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှ ကျွန်တော် မလွန်ဆန်နိုင်ခဲ့ဘူး။ နှင်းကို ပြန်တွေ့လိုက်တာနဲ့တင် ငယ်ဘဝကို အလိုလို ရောက်သွားတယ်။

“ လုပ်ပေးပါမယ် နှင်းရယ်။ နှင်းဘက်က ဒီလောက် တောင်းဆိုနေမှတော့ ကိုက ဘာလို့ မလုပ်ပေးနိုင်ရမှာလဲ။

နှင်း ခံစားရမှာကို ဟိန်း မလိုချင်တာတော့ အမှန်ပဲ ”

“ ခံစားရတာက နောက်မှပေါ့။ အခုတော့ ဟိန်းနဲ့အတူ အရင်တုန်းကလို ပျော်ချင်တယ်။ ဒီမှာကြည့် ဒိုင်ယာရီလေးမှာ အကုန် ရေးထားတယ်။

အခု ရှမ်းခေါက်ဆွဲစားပြီးရင် ကန်ဘောင်မှာ လမ်းလျှောက်မယ်။ အရင်တုန်းကလို ဟိန်းက နှင်း ပုခုံးလေးဖက်ထားမယ်။ နှင်းက ဟိန်း ခါးလေးကို

ဖက်ထားမယ်။ နောက်ပြီး ........ ”

“ ကဲ .. မမနှင်း .. ရှမ်းခေါက်ဆွဲတွေ အေးကုန်မယ်။ အရင် စားလိုက်ရအောင် .. နောက်မှ ဆက်ပြော .. ”

မမနှင်းလို့ ခေါ်လိုက်တော့ နှင်းမျက်နှာလေး ပျော်ရွှင်သွားသည်။ ကျွန်တော်က အရင်တုန်းက စကားပြောရင် တစ်ခါတစ်လေ မမနှင်းဆိုပြီး ..

အပျော်သဘောနဲ့ ခေါ်တတ်သည်။ ချစ်သူတစ်ယောက်လို ကျွန်တော် နေပေးလိုက်မှန်း သူ သဘောပေါက်သွားတာမို့ ပျော်သွားပုံပဲ။

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ကိုကိုဟိန်း .. ပေး နှင်း နယ်ပေးမယ် ”

နှင်းကလဲ ကျွန်တော့်ကို အပျော်သဘောနဲ့ ကိုကိုဟိန်း လို့ ခေါ်လေ့ရှိသည်။ ရှမ်းခေါက်ဆွဲစားတိုင်း ကျွန်တော် စားမယ့်ဟာကို အမြဲနယ်ပေးနေကြ။

သြော် .. ချက်ချင်းပဲ အတိတ်ကို ပြန်ရောက်သွားပါလား နှင်းရယ်။ ငါ မင်းကို သနားလိုက်တာ။ ဒါပေမယ့်ကွာ ........။

ရှမ်းခေါက်ဆွဲစားပြီးတော့ နှင်းရဲ့ ဒိုင်ယာရီ စာမျက်နှာအတိုင်း ကျွန်တော်တို့ ကန်ဘောင်မှာ လမ်းလျှောက်ကြသည်။ ရာသီဥတုက မိုးအေးအေး

လေတဖြူးဖြူးနဲ့မို့ လမ်းလျှောက်လို့ အတော် ကောင်းသည်။ နှင်းက အရင်လို ကျွန်တော့်ကို စကားတွေ အများကြီး ပြောတော့သည်။

သူ့အိမ်အကြောင်း .. သူ့သူငယ်ချင်းတွေအကြောင်း .. သူမွေးထားတဲ့ ခွေးလေး အကြောင်း .. ကျွန်တော်တို့ ခဏတာ ကန်ဘောင်မှာ စကားပြောရင်း

မနက်ခင်း ချိန်းတွေ့မှုလေးကို အချိန်ကုန်စေခဲ့သည်။

.......................။

ကျွန်တော်တို့ ကန်ဘောင်က ခုံတန်းလေးမှာ ထိုင်ရင်း စကားပြောနေကြသည်။

နှင်းက သူ့ဒိုင်ယာရီစာအုပ်လေးကို ဖတ်ရင်း တခစ်ခစ် ရယ်နေသည်။

“ ဘာတွေ သဘောကျနေတာလဲ ”

“ ဟား .. ဟိန်း မှတ်မိသေးလား။ အဲ့ဒီတုန်းက ကန်ဘောင်က အပြန် မြက်ခင်းပြင်ပေါ် လမ်းလျှောက်ရင်း နှင်းတို့ ချော်လဲကြတယ်လေ။

မိုးရွာထားတော့ နှစ်ယောက်သား မြက်ခင်းပေါ် လျောကနဲ ပစ်လဲသွားတာ မှတ်မိလား .. ”

“ မှတ်မိတယ်။ အဲ့တုန်းက ကို ဖိနပ် ပြတ်သွားတယ်။ ဘေးမှာ လူတွေလဲရှိတယ်။ နှင်း အရမ်း ရှက်သွားတယ်လေ ”

“ ဟုတ်ပ .. နှစ်ယောက်သား ရှက်ရှက်နဲ့ အမြန် လစ်ပြေးကြတာ .. ခစ် .. ခစ် .. အဲ့တုန်းက နှင်းက ဟိန်းအတွက်

သားရေဖိနပ်လေး တစ်ရံ အပြန်မှာ ဝယ်ပေးခဲ့တယ်နော် ”

“ အင်း .. ဟုတ်တယ် .. ဘာလဲ ကိုတို့ အဲ့တုန်းကလို ချော်လဲရမှာလား .. အဲ့ဒါတော့ မလုပ်ပါနဲ့ကွာ ”

“ ဟား .. မဟုတ်ပါဘူး ဟိန်းရယ် .. ချော်တော့ မလဲဘူး။ ဒါပေမယ့် ဟိန်းအတွက် ဖိနပ်တရံ ပြန်ဝယ်ပေးချင်တယ်။ အမှတ်တရပေါ့ ..

ဟိန်း စီးနေကြ သားရေဖိနပ်လေးကို အရင်တုန်းက ဝယ်ပေးခဲ့တဲ့ ဆိုင်မှာပဲ ပြန်ဝယ်ပေးမယ်။ ဆိုက်နံပါတ်ကအစ နှင်းက မှတ်ထားတာ။

နံပါတ် (၁၁) စီးတာမလား .. ဒီမှာကြည့် အကုန်ရေးထားတယ် ”

ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ထဲ အတိတ်က အရိပ်တွေ ပြန်ရောက်လို့လာပြန်သည်။ နှင်း နဲ့ ပတ်သတ်ခဲ့တဲ့ အတိတ်က ကြည်နူးစရာ ကောင်းလှသည်။

ငယ်ချစ်တွေမို့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အပျောက်မခံခဲ့ကြဘူး။ သွားအတူ စားအတူနဲ့ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် နေ့တိုင်းလိုလို တွေ့ဖြစ်ကြသည်။

ငယ်သေးတဲ့ အရွယ်မို့ မိုက်ရူးရဲလဲ ဆန်ခဲ့ကြသည်။ ဒါတွေအားလုံး ဒီနေ့ တစ်ရက်တည်း အကုန် ပြန်ဖြစ်တော့မှာလား။

နှင်းနဲ့ အရင်လို မြက်ခင်းပြင်ပေါ်ကနေ လမ်းလျှောက်ပြီး ကန်ဘောင်ကနေ ကျွန်တော်တို့ ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ အရင်လို ချောမလဲ ခဲ့ပါ။ အပြန်မှာ ..

ကန်ဘောင်နဲ့ သိပ်မဝေးတဲ့ ဖိနပ်ဆိုင်ကို လိုက်ရှာကြသည်။ နှစ်တွေကြာပေမယ့် ဖိနပ်ဆိုင်ကလဲ အရင်အတိုင်း ဖွင့်ထားဆဲ။ နှင်းက ကျွန်တော့်အတွက်

သားရေဖိနပ်တစ်ရံ ဝယ်ပေးသည်။ အားလုံးဟာ သူ့ဒိုင်ယာရီထဲအတိုင်းပေါ့။ ကန်ဘောင်ကနေ အပြန် ကျွန်တော်တို့ ရုပ်ရှင် ကြည့်ကြလေသည်။

ကံကြမ္မာက ထူးဆန်းလှသည်။ အရင်တုန်းက ကြည့်ခဲ့သည်မှာ သရဲကား .. အခု ကြည့်ဖြစ်သည်မှာလဲ သရဲကား။

ရုပ်ရှင်ကြည့်တော့မယ်ဆိုတော့ ကျွန်တော် စိတ်လှုပ်ရှားမိသည်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ အတိတ်တုန်းက ရုပ်ရှင်ကြည့်ရင်း ကျွန်တော် နှင်းကို ပထမဆုံး

အနမ်းပေးခဲ့သလို ပထမဆုံး လက်သရမ်းခဲ့လို့ ဖြစ်သည်။ အဲ့ဒီအဖြစ်ပျက်လဲ နှင်း ဒိုင်ယာရီထဲမှာ ပါနေမလား။ နှင်းကတော့ သူ့စာအုပ်ကို

ကျွန်တော့်ကို အကုန်ပေးမဖတ်ဘူး။ သူပဲဖတ်ပြီး သူပဲ ဦးဆောင်ကာ သွားနေသည်။ ကျွန်တော့်ဘဝမှာ ပထမဆုံး မိန်းကလေးတစ်ယောက်နဲ့ ..

ထိတွေ့ခဲ့ရတဲ့ အဖြစ်မို့ အားလုံးကို ကျွန်တော် မှတ်မိနေသည်။ ကျွန်တော် ရင်ခုန်မိပြန်သည်။

“ တိုက်ဆိုင်လိုက်တာ .. သရဲကားတဲ့ .. နှင်းတော့ အော်ရဦးမယ် ”

“ အရင်တုန်းကလို အကျယ်ကြီး မအော်နဲ့နော် ”

“ ကြောက်ရင်တော့ အော်မှာပဲ .. လာ ဝင်ကြစို့ ပြတော့မယ်ထင်တယ် ”

ရုပ်ရှင်ရုံထဲရှိ အတွဲခုံလေးမှာ ကျွန်တော်တို့ ထိုင်လိုက်ကြသည်။ အစွန်ဆုံး အတွဲခုံလေးဖြစ်ပြီး ဘေးမှာ လျှောက်လမ်းမရှိတာမို့

လူသွားလူလာ မရှိပါ။ နေ့ခင်းပွဲမို့ ရုပ်ရှင်ရုံထဲမှာ ကြည်တဲ့သူ သိပ်မရှိပေ။ ကျွန်တော်တို့ဘေးက အတွဲခုံတွေမှာလဲ လူရှင်းနေသည်။

အရင်တုန်းက နေ့ခင်းပွဲတွေဆို အတွဲခုံ မဝယ်ပဲ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် မသိမသာ အတွဲခုံကို ပြောင်းထိုင်ကာ လူလည်ကြတတ်သေးသည်။

သရဲကားက စပြီဆိုတာနဲ့ တန်းခြောက်တော့သည်။ ထုံးစံအတိုင်း နှင်းက အားရပါးရ အော်လေသည်။ အရမ်းကြောက်ပြီဆို ရင်ခွင်ထဲ

ခေါင်းတိုးလာပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို သူ့မျက်နှာပေါ်အုပ်ပြီး ကြည့်သည်။ ကျွန်တော်ကတော့ ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်မို့ မကြောက်အား။

အရင်တုန်းက ကျွန်တော် ဘာလုပ်ခဲ့လဲ ကျွန်တော် အသိဆုံးလေ။ ကျွန်တော် အဲ့တုန်းက နှင်းအပေါ် အတော် ဆိုးခဲ့သည်။ ပထမဆုံး

ချိန်းတွေ့တဲ့နေ့မှာတင် စိတ်ကို မထိန်းပဲ ပေါက်ကရတွေ လုပ်ခဲ့မိသည်။

ဇတ်ကား အလယ်လောက် ရောက်တော့ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ မှောင်ရိပ်ခို ဇတ်လမ်းလေးက အစပြုလေပြီ။ နှင်းက တစ်ချိန်လုံး

ကျွန်တော့်ရင်ခွဲထဲ ရောက်နေပြီး ကျွန်တော့်ကို မော့ကြည့်နေသည်။ ကျွန်တော်က နှင်းကို ဖက်ထားပြီး သူ့ကို ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။

နှင်းက မျက်လုံးလေး မှိတ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့် အနမ်းများကို ဖိတ်ခေါ်လိုက်သည်။ ကျွန်တော် သူ့မေးစေ့လေးကို ကိုင်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို

အသာလေး နမ်းလိုက်တော့သည်။

(၅)နှစ်ကျော်ကြာ ထိတွေ့ခွင့်မရခဲ့သော နှုတ်ခမ်းလေး။ အခုတော့ နှစ်ယောက်စလုံး အတွေ့ကြုံကိုယ်စီ ရှိနေပြီမို့ ငယ်တုန်းကလို အနမ်းတွေက ..

ဘေးမချော်တော့။ နှုတ်ခမ်းများကို အထက်အောက် တစ်လှည့်စီ စုပ်ကာ အပြန်အလှန် အနမ်းပေးကြလေသည်။ ကျွန်တော် နမ်းရုံကလွဲပြီး ဘာမှ ..

မလုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ သို့သော် နှင်းရဲ့ လက်တစ်ဖက်က ကျွန်တော့် လက်တစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာ သူ့ နို့လေးတွေပေါ် အုပ်မိုးလိုက်သည်။

နှင်း .. မင်း ဘာဖြစ်ချင်တာလဲ။ ငါ အရမ်းမလွမ်းချင်လို့ နမ်းရုံလေးပဲ နမ်းပါရစေ။ ငါက တကယ်ပဲ မင်းရဲ့ ချစ်သူပြန်ဖြစ်သွားပြီလား။

အရင်တုန်းက ရုပ်ရှင်ကြည့်တိုင်း ကျွန်တော် လက်သရမ်းခဲ့သလို နှင်းက သူ့နို့တွေကို ကျွန်တော်လက်ထဲသို့ သူကိုယ်တိုင် ထိုးအပ်လိုက်လေပြီ။

ကျွန်တော် ဘယ်လိုမှ ရှောင်လွှဲလို့ မရတော့ပေ။ နှင်းရဲ့ နို့လေးကို အသာလေး ဖိညှစ်ရင်း အနမ်းများ ဆက်တိုက် ပေးလိုက်မိသည်။ နှင်းက ..

ကျွန်တော့် တီရှပ် အင်္ကျီအောက်ကို သူ့လက် လျှိုကာ ကျွန်တော့်ရဲ့ ရင်ဘတ်ကို ပွတ်သပ်လိုက်သည်။

မရတော့ဘူး .. ကျွန်တော့်စိတ်တွေ ထန် လာပြီ။ ထိန်းချုပ်ထားသမျှ တစ်စခြင်း လွှတ်ချလိုက်ရသည်။ နှင်းကလဲ တီရှပ် အင်္ကျီလေး ဝတ်လာတာမို့..

သူ့အင်္ကျီအောက်ကို လွယ်လွယ်ကူကူပဲ လက်လျှိုကာ ဘောလီအုပ်မိုးထားတဲ့ သူ့နို့လေးတွေကို ကျွန်တော် စိတ်တို့င်းကျ နယ်နေမိသည်။

“ ဟိန်း .. နှင်းကို ချစ်လားဟင် .. ”

ခုချိန်မှာ ဒီမေးခွန်းကို ကျွန်တော် ဖြေရမှာ အကြောက်ဆုံးပဲ။ တစ်ရက်တာ ချစ်သူအဖြစ် နေပေးမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားမှတော့ ကျွန်တော် နှင်းရဲ့ ..

ချစ်သူအဖြစ် အပြည့်၀ နေပေးရတော့မည်။ ဒါကြောင့် လက်ရှိ ချစ်သူ ယွန်းကို ခဏ မေ့ထားလိုက်ပြီး အတိတ်ကို အပြီးတိုင် ပြန်သွားလိုက်တော့သည်။

“ ချစ်တာပေါ့ နှင်းရယ် ”

“ နှင်း နို့တွေကို ကိုင်ရတာ အရင်လို ခံစားရရဲ့လားဟင် .. အဲ့တုန်းက ဟိန်း အရမ်းဆိုးတယ်နော်။ ပထမဆုံး ချိန်းတွေ့တဲ့နေ့မှာတင် နှင်းကို ..

နေရာအနှံ့ ကိုင်ခဲ့တယ်။ အဲ့တုန်းက နှင်း အရမ်း ရှက်တာပဲ သိလား။ ဒါပေမယ့် ဟိန်းကို ချစ်လို့ စိတ်မဆိုးပဲ အားလုံး ခွင့်ပြုခဲ့တယ်။

အဲ့ဒါ ဘာလို့လဲ သိလား။ ဟိန်းက နှင်းရဲ့ ဘ၀ လက်တွဲဖော်လို့ ယုံကြည်ခဲ့လို့ပဲ။ နှင်းကို ထာဝရ ချစ်သွားမှာလားဟင် .. ”

နှင်းက တကယ်ကို အရင်တုန်းကအတိုင်း ပြောဆို ဆက်ဆံနေသည်။ ကျွန်တော်က ဘာလို့ တုံ့ဆိုင်းနေတာလဲ။ နှင်းတစ်ယောက် သူ့ဆန္ဒအတိုင်း ..

ကျွန်တော့်ကို ချစ်သူအဖြစ် အသက်သွင်းနေတာ ကျွန်တော့်ဘက်က အပြည့်၀ လိုက်လျောသင့်နေပြီ။ ကဲ .. ဖြစ်ချင်တာဖြစ်ကွာ။

ဒီနေ့ ကျွန်တော့် ချစ်သူက နှင်း ပဲ ဖြစ်တော့သည်။ နှင်းရယ် .. ငါ မင်းကို အရမ်းချစ်တယ်ကွာ။

ဆုံးဖြတ်ချက်နဲ့အတူ ကျွန်တော် အရင်လို ဆိုးမိတော့သည်။ ကျွန်တော် ခုံအောက်ကို အနည်းငယ် နှိမ့်ဆင်းလိုက်ပြီး နှင်းရဲ့ အင်္ကျီကို

ရင်ဘတ်ပေါ်ထိ မ လိုက်ကာ နှင်းရဲ့ နို့လေးများကို အမှောင်ထုကြားထဲမှာ အားရပါးရ စို့လိုက်တော့သည်။ နှင်းက ကျွန်တော့်ကို တင်းကြပ်စွာ

ဖက်ထားရင်း တိုးတိုးလေး ညည်းရှာသည်။

“ ဟိန်း .. အရမ်းဆိုးတယ်ကွာ .. အာ့ .. ဟင်း .. ”

သရဲကားက ခုချိန်မှာ ကြောက်ဖို့မကောင်းတော့ပါ။ ဘယ်လောက် ခြောက်ခြောက် ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် သရဲ မကြောက်တော့ပေ။

နှင်းလဲ မအော်နိုင်တော့ပါ။ နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ပြီး ကျွန်တော် ပြုသမျှ နုနေရ ရှာပြီ။ နို့လေးတွေကို တစ်ဖက်စီ အားရအောင် စို့ပြီးတော့

ကျွန်တော် ပုံမှန်အတိုင်း ပြန်ထိုင်လိုက်သည်။ နှင်းက အနည်းငယ် မောသွားပြီမို့ ကျွန်တော့်ကို မှီကာ ငြိမ်သက်နေလေသည်။

“ ထောင်နေပြီလား .. နှင်း ကိုင်ကြည့်ချင်တယ် ”

နှင်းက ကျွန်တော့် ဘောင်းဘီခွကြားမှာ ဖုထွက်နေတဲ့ ငပဲနေရာကို လက်နဲ့စမ်းကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည်။

နှင်း နဲ့ ကျွန်တော်က သက်တမ်းရင့်ချစ်သူတွေ ဖြစ်ခဲ့ကြတာမို့ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် နားလည်မှုအပြည့်နဲ့ အရမ်းရင်းနှီးခဲ့သည်။

အခု ကျွန်တော့်စိတ်တွေ ဘာဖြစ်နေလဲ နှင်း သိနေသည်။ နှင်းက ကျွန်တော့်ကို အတိတ်တွေဆီ အပြီးခေါ်ဆောင်သွားလေပြီ။  ကျွန်တော့် ငပဲမှာ

ဘောင်းဘီအောက်တွင် အတော် မာနေလေပြီ။ ကျွန်တော် ဘောင်းဘီ ကြယ်သီးဖြုတ်ကာ ဇစ်ဖွင့်လိုက်ရင်း အတွင်းခံအောက်က ငပဲကို အပြင်သို့

လွတ်လွတ်လပ်လပ် ထောင်ခွင့် ပေးလိုက်သည်။ နှင်းက ကျွန်တော့် ငပဲကို အသာလေး ပွတ်သပ်လိုက်သည်။

“ ဟယ် .. ကြီးလာတယ်တော့ .. အရင်က အဲ့လောက် မကြီးပါဘူး ”

“ သြော် .. အဲ့တုန်းက ကို့အသက်က ငယ်သေးတယ်လေ။ ဖွံ့ဖြိုးဆဲ အချိန်ဆိုတော့ အခုနဲ့ ဘယ်တူမလဲ ”

နှင်းက ဘာမှ မပြောတော့ပဲ သူ့ကိုယ်လုံးလေးကို အသာလေး နှိမ့်ဆင်းကာ ကျွန်တော့် ငပဲကို ဇတ်ကနဲ ငုံလိုက်သည်။ ရုတ်တရက်မို့ ကျွန်တော်

အံ့သြသွားသည်။ ဒါ .. ဒါကတော့ ဒိုင်ယာရီထဲ မပါဘူး။ အဲ့တုန်းက ကျွန်တော် နှင်းနို့လေးပဲ ကိုင်ခဲ့တာ။ ပထမဆုံး ချိန်းတွေ့တာဆိုတော့ အရမ်းလဲ

မလုပ်ရဲခဲ့။ တော်ကြာ အခွင့်ရေးသမားလို့ ထင်မှာလဲ ကြောက်တာမို့ kissing ဆွဲ .. နို့လေးကိုင်ရုံလောက်နဲ့ ပြီးခဲ့တာ။ အခုတော့ နှင်းက ကျွန်တော့်ကို

ရုပ်ရှင်ရုံထဲမှာ BJ ပေးနေလေပြီ။ ဒါမျိုး တစ်ခါမှ ကျွန်တော် မကြုံဖူးပေ။ နှင်း .. မင်း တကယ်ပဲ ငါ့ကို နှိပ်စက်ပြီပေါ့။

နှင်းက ခါးလေးကုန်းပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဂရုမစိုက်ပဲ ကျွန်တော့် ငပဲကို အားရပါးရ စုပ်ပေးတော့သည်။ ကျွန်တော်က ပတ်ဝန်းကျင်ကို သတိထားပြီး

ကြည့်နေရသည်။ သရဲကားက အရှိန်ကောင်းနေတာမို့ အားလုံးက တအားအား နဲ့ အော်နေကြသည်။ ကျွန်တော်လဲ အော် လိုက်ပါသည်။

ကြောက်လို့တော့ မဟုတ် .. ဖီးလ် တက်နေလို့။

“ အား .. နှင်းရယ် .. ကောင်းလိုက်တာ .. ”

ကျွန်တော် နှင်းရဲ့ ခေါင်းလေးကို ကိုင်ကာ အရသာ ခံနေမိသည်။ နှင်းလဲ ပညာစုံ တတ်နေပြီပဲ။ ကျွန်တော့် ငပဲကို ကျွမ်းကျင်စွာ ကိုင်တွယ်ရင်း

အဆက်မပြတ် မှုတ်ပေးနေသည်။ ကျွန်တော် ခေါင်းမော့ မျက်လုံးမှိတ်ကာ နှင်းရဲ့ မှုတ်ချက်များကို အရသာ ခံနေမိတော့သည်။

“ တော်ပါတော့ နှင်းရယ် .. ကို မနေတတ်တော့ဘူး။ စိတ်တွေလဲ ထန် လာပြီ ”

“ ဟိန်း ပြီးတဲ့အထိ စုပ်ပေးရမလားဟင် .. ”

“ မလုပ်ပါနဲ့ .. ရုပ်ရှင်ရုံထဲမှာတော့ ကို မပြီးချင်ဘူး ”

“ ဒါဆို .. ဘယ်မှာ ပြီးချင်တာလဲ။ တော်ဝင် မှာ လား .. ”

တော်ဝင်ဆိုတာ ကျွန်တော်နဲ့ နှင်း သွားနေကြ ဟိုတယ်နာမည်ပေါ့။ ဒီနာမည်ကို မေ့ထားတာ ကြာခဲ့လေပြီ။

“ နှင်း .. တကယ် ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီလား။ ကို နှင်းကို အားနာတယ်ကွာ ”

“ အပိုတွေ ပြောပြီ။ ဟိန်း သွားချင်နေတာ မသိဘူးများ ထင်နေလား။ မလိမ်နဲ့ .. အခု တော်ဝင်ကို သွားချင်နေပြီမလား ”

“ အင်း .. ဟုတ်တယ် .. ဒိုင်ယာရီထဲမှာ မပါလောက်ဘူးထင်လို့ မပြောတာ .. ဟီး ”

“ အဲ့ဒါတွေတော့ ဒိုင်ယာရီထဲ ဘယ်ရေးမလဲ .. နှင်း နှလုံးသားထဲမှာပဲ ရေးထားတာရှင့်။ အကုန်ချရေးလို့ မဖြစ်ဘူး ..

တော်ကြာ တစ်ယောက်ယောက် ဖတ်မိသွားရင် ရှက်စရာကြီး ”

“ ဒါဆို သွားကြစို့ကွာ .. သရဲကားလဲ မကြည့်ချင်တော့ဘူး။ နှင်း အလှကိုပဲ ကြည့်ချင်နေပြီ ”

“ ဟွန့် .. အရမ်းဆိုးတဲ့ ကိုကိုဟိန်း .. ”

“ မမနှင်းက ဇွတ်လုပ်တာကိုး .. ”

“ အာ .. သွား .. မပြောနဲ့ ရှက်တယ် ”

ကျွန်တော် နှင်းကို အားရပါးရ ဖက်လိုက်ပြီး နှစ်ယောက်သား ရယ်လိုက်ကြသည်။

တစ်ရက်တာ ချစ်သူ သက်တမ်းရဲ့ အလှပဆုံး အချိန်လေးတွေပေါ့။

............................။

အခန်း(၇)

အတိတ်စေရာ (သို့မဟုတ်)

ဒိုင်ယာရီတစ်အုပ်ရဲ့ နောက်ဆုံးစာမျက်နှာ ...

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

( တော်ဝင် ဟိုတယ် )

“ ဟာ .. ညီလေး မလာတာ ကြာပြီနော်။ ကောင်မလေးနဲ့ အိမ်ထောင်ကျသွားပြီ ထင်နေတာ ”

“ မကျသေးပါဘူးဗျာ .. အခု သူပါတယ်ဗျ။ အပြင်မှာ စောင့်နေတယ်။ ထုံးစံအတိုင်း ကျွန်တော်တို့ ယူနေကြ အခန်း(၁၄) အားလား ”

“ မင်းကလဲကွာ .. ခုချိန်ထိ မယူဖြစ်သေးဘူးလား။ အဟဲ .. ကြာနေပြီနော်။ အခန်း(၁၄) အားတယ်ဗျာ။

 ညီလေး ဘာမှာဦးမလဲ .. ကွိုင်တွေ ဘာတွေ လိုသေးလား ”

“ ကွိုင် မလိုတော့ဘူး။ အရင်လိုပဲ ABC နှစ်ဗူး Tiger တစ်လုံး Shark တစ်ဗူး ထမင်းကြော်တစ်ပွဲ နဲ့ အာလူးကြော်တစ်ပွဲ လုပ်ပေး .. ”

“ ငါ့ညီက ဘာမှ မပြောင်းလဲဘူးနော် .. အိုကေ ပို့ပေးလိုက်မယ်။ ဟေ့ တစ်ယောက်လောက် ဧည့်သည်ကို အခန်း(၁၄) လိုက်ပို့ပေးဦး ”

အားလုံးက အရင်အတိုင်းပါပဲ။ ကျွန်တော့်ကို မြင်တာနဲ့ Reception က ဘဲကြီးက တန်းမှတ်မိလေသည်။ မှတ်မိဆို လာခဲ့ပေါင်းလဲ မနည်းဘူးကိုး။

ကျွန်တော် အခန်းယူပြီးတာနဲ့ အပြင်မှာစောင့်နေတဲ့ နှင်းကို သွားခေါ်ကာ အခန်း(၁၄)သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ အခန်း(၁၄)က ကျွန်တော်တို့အတွက်

အမှတ်တရတွေ အများကြီး ရှိတဲ့ အခန်းပေါ့။ ကျွန်တာ် နဲ့ နှင်းရဲ့ သီးသန့်ကမ္ဘာလေးထဲရောက်တော့ ကျွန်တော့် အသက်တွေ ပြန်ငယ်သွားသလို

ခံစားလိုက်ရသည်။ ပထမဆုံး ဟိုတယ်ကို လာတုန်းကဆို နှစ်ယောက်သား ရှက်ရှက်နဲ့ အခန်းထဲ ဝင်ခဲ့ကြသည်ကို ပြန်ပြောရင်း နှင်းနဲ့ကျွန်တော်

ပြိုင်တူ ရယ်လိုက်မိသည်။

“ အစ်ကိုလေး .. မှာထားတာတွေ ခဏနေ လာပို့ပေးမယ်နော် ”

ဝိတ်တာက ထုံးစံအတိုင်း စပရေးဖြန်း အဲကွန်းဖွင့်ပေးပြီး ထွက်သွားလေသည်။ ဝိတ်တာ ထွက်သွားတာနဲ့ ကျွန်တော် နှင်းကို ပြေးဖက်လိုက်သည်။

“ ဟိန်း .. ဘီယာသောက်ဦးမှာမလား .. အေးဆေးပေါ့ကွာ ”

“ အင်းလေ .. အခုလဲ ဘာလုပ်နေလို့လဲ .. ကို့ချစ်သူလေးကို မဖက်ရဘူးလား ”

“ ဖက်ပါရှင် .. အခန်းလေးက အရင်တိုင်းပဲနော်။ အားလုံးက အရင်တိုင်းပါလား ဟိန်းရယ် .. ”

“ ဟုတ်ပကွာ .. ဒီအခန်းလေးထဲ မရောက်တာ ကြာပြီ။ နှင်း အခု ဘယ်လို ခံစားနေရလဲ .. ”

“ ရင်တွေ ခုန်နေတာ အရမ်းပဲ။ ဒီအခန်းကို ခဏခဏ လာဖူးပေမယ့် အခုတစ်ခေါက်က ပထမဆုံး ရောက်တုန်းကလို ရင်ခုန်နေတယ်။

ဟိန်းရော .. ဘယ်လို ခံစားရလဲ .. ”

“ ကိုလဲ အတူတူပဲ .. စိတ်တွေ အရမ်းလှုပ်ရှားနေတယ် ”

ကျွန်တော် နှင်း နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို အငမ်းမရ နမ်းလိုက်သည်။ နှင်းက ကျွန်တော့်ခါးကို ဖက်ထားတာ အပြန်လှန် နမ်းရင်း

ဟိုတယ်ဇာတ်လမ်းလေး အစပြုလိုက်တော့သည်။ နမ်းနေရင်း တံခါးခေါက်သံ ကြားလို့ နှစ်ယောက်သား အရှိန်ပျက်သွားကြသည်။

“ ဒေါက် .. ဒေါက် .. ”

“ အစ်ကိုလေး မှာထားတာတွေ လာပို့တာပါ ”

“ ဟာကွာ .. မြန်လိုက်တာ ခဏနေမှ ပို့တော့ ဘာဖြစ်မှာလဲ ”

“ ဟိ .. သွား တံခါး ဖွင့်ပေးလိုက်ဦး ”

ကျွန်တော် တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ဝိတ်တာက မှာထားတာတွေ ချပေးပြီး ပြန်ထွက်မယ်အလုပ် ဝိတ်တာကို နှစ်ထောင် ဘောက်ဆူးပေးလိုက်သည်။

ဒါကလဲ အကျင့်တစ်ခုလိုဖြစ်နေသည်။ အရင်ကတော့ ကျွန်တော်တို့လာရင် ပို့နေကျ ဝိတ်တာလေး ရှိသည်။ အခုတော့ ရှိမယ် မထင်တော့။

အချိန်တွေ ကြာခဲ့ပြီလေ။

“ ကျေးဇူး အစ်ကိုလေး .. လိုတာရှိ ဖုန်းဆက်လိုက်နော် .. ပျော်ရွှင်ပါစေ ”

ဝိတ်တာထွက်သွားတော့ နှင်းက ကျွန်တော့် အကြိုက် ABC နဲ့ Tiger ကို အချိုးကျကျ စပ်ပေးနေသည်။ ဟိုတယ်လာတိုင်း သူ ကျွန်တော့်ကို

လုပ်ပေးနေကြပေါ့။ ဘီယာစပ်နေတဲ့ နှင်းကို ကြည့်ပြီး ကျွန်တော် ကြည်နူးရပြန်သည်။ ကျွန်တော့်အပေါ် အလိုက်သိလွန်းတဲ့ မိန်းကလေးတွေနဲ့

ကြုံခဲ့ရတာမို့ ကျွန်တော့်မှာ အချစ်ရေး  ကံကောင်းတယ်လို့တွေးမိသည်။

“ ကဲ .. ရပါပြီရှင် .. ဟောဒီမှာ ဟိန်းအကြိုက် စပ်ကြားဘီယာလေး ”

နှင်း ကမ်းပေးတဲ့ ဘီယာကို တစ်ဝက်ကျိုးသည်အထိ ကျွန်တော် မော့လိုက်သည်။

“ ဆရာကြီး ဖြေးဖြေး သောက်လေ .. ရေဆာနေတာလား .. ခစ် .. ခစ် ”

“ မသောက်တာ ကြာလို့လားမသိဘူး အရသာ ရှိတာကွာ။ နှင်း ဗိုက်ဆာနေရင် ပူတုန်းလေး ထမင်းကြော် စားလိုက်လေ ”

“ ဟင့်အင်း .. နောက်မှ စားတော့မယ်။ ဟိန်း ဘီယာ သောက်တာကို မမြင်ရတာကြာပြီ .. သေချာကြည့်ဦးမယ် ”

ကျွန်တော် ဘီယာ နောက်တစ်ကြိမ် မော့လိုက်သည်။ နှင်းက အာလူးကြော် တစ်ချောင်းကို အလိုက်တသိနဲ့ ပါးစပ်နား တေ့ပေးသည်။

တစ်ခွက်ကုန်တော့မှာမို့ နောက်တစ်ခွက် ကြိုစပ်ပေးပြန်သည်။

“  ငါ့ချစ်သူလေးက အရင်တိုင်းပဲ အလိုက်သိချက် .. အဲ့ဒါကြောင့် ချစ်နေတာ ”

ကျွန်တော် နှင်းနားကို သွားပြီး ပါးလေးကို အားရပါးရ နမ်းလိုက်သည်။

“ ရော့ နောက်တစ်ခွက် ... နှစ်ခွက်သောက်ပြီးရင် ခဏ နားရမယ်နော်။ အကုန် မသောက်နဲ့ဦး ..

တော်ကြာ ဇိမ်ခံဖို့ မကျန်ပဲနေမယ်။ အင့် .. အမြည်းလဲ စားဦး .. ”

နှင်း စကားကြောင့် ကျွန်တော့် ငပဲက ဖြေးဖြေးချင်း ထောင်လာပြန်သည်။ ဇိမ်ခံဖို့ မကျန်ပဲနေဦးမယ်ဆိုတဲ့ စကားကို ငပဲက နားလည်နေသည်။

ဘီယာ နှစ်ခွက် သောက်ပြီးတော့ ကျွန်တော် ရီဝေေ၀ ဖြစ်လာသည်။ မသောက်ဖြစ်တာ ကြာပြီမို့ ပိုမူးနေသလား မသိ။ ရိပ်တိတ်တိတ်နဲ့ အလွန်ငြိမ့်ပေါ့။

နှင်းက ကျွန်တော့် အခြေနေကို သိသည်။ ကျွန်တော့်နား ကပ်လာပြီး တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။

“ ဇိမ်ခံတော့မှာလား .. ”

“ အင်း .. အောက်မှာ ထောင်နေပြီ ”

နှင်းက သူ့အပေါ် အင်္ကျီ နဲ့ ဘော်လီကို ချွတ်လိုက်သည်။ နှင်းရဲ့ နို့အုံ ထွားထွားလေးတွေကို ကြည့်ရင်း ကျွန်တော့် ရမ္မက်တွေ ဆူပွက်လာတော့သည်။

နှင်းက ငယ်ကတည်းက နို့ကြီးတယ်။ လူကသာ ပုပု သေးသေး နို့ကတော့ အတော် ကိတ်တဲ့အထဲမှာ ပါတယ်။ နောက်တော့ ကွာတား ဘောင်းဘီကို

ဖြေးဖြေးချင်း ချွတ်ပြရင်း ကျွန်တော့်ကို Show ကြည့်ရသလို အရသာ ခံစေသည်။ ပြောင်နေအောင် ရိပ်ထားပြီးမှ အနည်းငယ် ပြန်ပေါက်နေတဲ့

မွှေးညှင်း ရေးရေးလေးတွေ နဲ့ နှင်းရဲ့ အောက်ပိုင်းအလှကို ကျွန်တော် မြင်လိုက်ရသည်။ တစ်ကိုယ်လုံး ချွတ်ပြီးသွားတော့ နှင်းက ကျွန်တော့် ရှေ့မှာ

ဒူးလေးကွေးပြီး ထိုင်လိုက်သည်။

ကျွန်တော့် ဘောင်းဘီကြယ်သီးကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး အဆုံးထိ ချွတ်လိုက်သည်။ ကျွန်တော်က အပေါ် အင်္ကျီကို အမြန်ချွတ်လိုက်သည်။

အတွင်းခံအောက်က ပါးပြင်းထောင်နေသော ကျွန်တော့် ငပဲကို အသာလေး ထုတ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ကို စိုက်ကြည့်ကာ သူ့နို့နှစ်လုံးကြား

ငပဲကို ညှပ်ပြီး ဂွင်းထုပေးသည်။ ကျွန်တော်က နှင်းလုပ်သမျှကို ဘီယာလေးသောက်ပြီး ကြည့်နေလိုက်သည်။ နှင်း နို့အကိတ်လေးတွေနဲ့

ဂွင်းထုပေးရင် သိပ်အရသာရှိတာ။

“ အခုမှ သေချာမြင်ရတယ်။ တကယ်ကြီး ထွားလာတာနော် .. ကြည့်ဦး လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ထားတာတောင် ခေါင်းထွက်နေတုန်း ”

“ ဟုတ်တယ် .. အရင်ကထက် ပိုတုတ်ပြီး နည်းနည်း ပိုရှည်လာတယ်။ နှင်းနို့လေးတွေက အရင်အတိုင်းပဲ နုညံ့လိုက်တာ ”

“ နှင်းကို ဘီယာ နည်းနည်းတိုက်ဦး .. ”

ကျွန်တော် နှင်းကို ဘီယာ ကမ်းပေးလိုက်သည်။ နှင်းက ဘီယာ တစ်ငုံလောက် သောက်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့် ငပဲကို သူ့ပါးစပ်ထဲ

အသာ ထိုးထည့်ကာ မှုတ်ပေးတော့သည်။ ကျွန်တော်က ခွက်ထဲမှ လက်ကျန် ဘီယာကို နည်းနည်းချင်း သောက်ကာ နှင်းရဲ့ ပြုစုမှုကို

အပြည့်၀ အရသာ ခံတော့သည်။ နှင်းက ချစ်သူကို ပြုစုတဲ့နေရာမှာ အရမ်း စိတ်ရှည်သည်။ ကျွန်တော် အားရတဲ့အထိ မှုတ်ပေးလေ့ရှိသည်။

ကျွန်တော် အားရပြီဆိုတော့မှ ရပ်သည်။ ကျွန်တော် မရပ်ခိုင်းသရွေ့ သူ မှုတ်ပေးရှာသည်။ ကျွန်တော်ကလဲ BJ အရမ်းကြိုက်တဲ့ကောင်မို့

ကြာကြာ ဇိမ်ခံလေ့ရှိသည်။

“ ဟူး .. ကောင်းလိုက်တာ နှင်းရယ် .. လျှာဖျားလေးနဲ့ လုပ်ပေးဦး။ အင်း .. ဟုတ်တယ် .. အဲ့အတိုင်းလေး .. အာ့ .. ရှယ်ပဲကွာ .. ”

နှင်းက ကျွန်တော့် လိင်တံတစ်လျှောက် သူ့လျှာလေးနဲ့ နေရာအနှံ့ လျှက်ပေးသည်။ ဒစ်ခေါင်းကို အထဲမှာ ငုံထားရင်း

လျှာနဲ့ကလိပေးတဲ့အခါဆို ကောင်းလွန်းလို့ ဖင်ပါ ကြွယူရသည်။ ကျွန်တော် ဘီယာ နောက်တစ်ခွက် ငှဲ့ကာ သောက်လိုက်သည်။

“ နှင်း ဘီယာ သောက်လိုက်ဦး .. ”

နှင်းက မှုတ်နေရင်း ခဏနားကာ ဘီယာ သောက်လိုက်သည်။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ အတိတ်က ချစ်ခြင်းတရားတွေက ငြိမ့်ငြောင်းလွန်းသည်။

Sex ကိစ္စမှာ အေးဆေး အချိန်ယူကာ လုပ်လေ့ရှိသည်။ ဖြေးဖြေးနဲ့ နှေးနှေးပေါ့။ နှစ်ယောက်စလုံး အချိန်ပေးနိုင်မှ ဟိုတယ်ကို လာလေ့ရှိသည်။

အရင်တုန်းကတော့ နှစ်လ တစ်ခါလောက် ချစ်ရည်လူးလေ့ရှိသည်။ အခုတော့ (၅)နှစ်ကျော်ကြာမှ ပြန်လည် ဖြစ်ပေါ်လာသော ချစ်ခြင်းတရားတွေပေါ့။

“ တော်ပြီ နှင်း .. နှင်း ပြုစုတာ မခံရတာ ကြာလို့လားမသိဘူး .. မှုတ်ပေးတာနဲ့တင် ပြီးချင်လာပြီ ”

“ ပြီးချင်ရင် ပြီးလိုက်လေ .. ထိန်းမထားနဲ့ .. အချိန် ရှိသေးတာပဲ .. ”

“ ဟင့်အင်း .. အပြီးထိ လုပ်ချင်တယ်။ ”

“ ဒါဆို ခဏစောင့် .. သန့်ရှင်းရေး လုပ်ဦးမယ် .. ”

နှင်းက ရေချိုးခန်းထဲ ပြေးဝင်သွားသည်။ သူ့ပိပိလေးကို ကျွန်တော့်အတွက် သန့်ရှင်းရေး လုပ်နေသည်။ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတော့

နှင်းက ကျွန်တော့် ပေါင်ပေါ် တက်ခွပြီး အနမ်းပေးလိုက်သည်။ ကျွန်တော်က နှင်းရဲ့ ဖင်လေးကို သေချာပွေ့လိုက်ပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။

နှင်း ကိုယ်လုံးလေးက ဆွေ့ကနဲ ကျွန်တော် ချီရာသို့ ပါလာသည်။ ကုတင်နားရောက်တော့ နှင်းကို အသာလေး ချပေးလိုက်သည်။

နှင်းက အလိုက်တသိနဲ့ ပေါင်လေး ကားပေးသည်။ ကျွန်တော်က ကုတင်ခြေရင်းမှာ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး နှင်းရဲ့ ပိပိလေးကို အသာ ဖြဲကာ ..

လျှာဖျားလေးနဲ့ အစိနေရာလေးကို လျှက်လိုက်သည်။

“ ဟင်း ..... ဟိန်းရယ် .. ဒီခံစားချက်ကို နှင်း မရတာ အတော်ကြာသွားပြီ။ ကောင်းတယ်ကွာ .. အာ့ ... ဟင်း ........ ”

နှင်း တောင်းတနေတဲ့ အရာကို ကျွန်တော် ကြိုးစားပြီး လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ပိပိ နှုတ်ခမ်းသားတွေကို အားရအောင် ငုံလိုက်ပြီး

အထဲရောက်မှ လျှာနဲ့ စိတ်တိုင်းကျ မွှေပေးလိုက်တဲ့အခါ နှင်း တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ပြီး အရမ်း ဖီးလ်တက်သွားတယ်။

သူ သိပ်ကြိုက်တဲ့ အရသာပေါ့။ ပိပိ အစိလေးကို ကျွန်တော့် နှုတ်ခမ်းနဲ့ ခပ်ဖွဖွလေး ဆွဲလိုက်ရင် နှင်းဆီကနေ အား ဆိုပြီး အသံလေး

ထွက်လာလေ့ရှိသည်။ အရင်တုန်းကဆို နာလို့ မလုပ်ပါနဲ့ပြောသည်။ နောက်ပိုင်းတော့ အဲ့ဒါ နာကျင်မှုကပဲ အရသာ တစ်ခုအဖြစ်

ပြောင်းလဲသွားတော့ ကျွန်တော့်ကို အစိလေး ဆွဲပေးဦး ပြောတော့သည်။

“ မရတော့ဘူး .. အရမ်းကောင်းလို့ ပြီးချင်လာပြီ .. ဟိန်း .. နှင်း ပြီးလိုက်တော့မယ် ”

ကျွန်တော် နှင်း အပြည့်၀ ပြီးမြှောက်အောင် ပိပိ အထဲထိ လျှာကို ရသလောက် သွင်းရင်း ကန့်လန့်တိုက် လျှက်ပေးလိုက်သည်။ အစိလေးကို

ဆွဲလိုက် လျှာနဲ့ အထဲကို ထိုးလိုက်နဲ့ တတ်သည့်ပညာ အကုန်သုံးတော့သည်။ နှင်းမှာ ကျွန်တော့်ရဲ့ မှုတ်ချက်များကို မခံနိုင်တော့ပဲ အရည်များ

ထွက်လာတော့သည်။ နှင်း ပြီးသွားပြီဆိုတော့ အရည်တွေ ရွှဲနေတဲ့ သူ့ပိပိလေးကို လက်ညိုးနဲ့ ကစားပေးရင်း သူ့ကို အရသာ ခံစေသည်။

ဖင်လေး တဆတ်ဆတ်တုန်နေရင်း နှင်း တစ်ယောက် ပထမဆုံးအကြိမ် ပြီးသွားလေတော့သည်။

“ ကောင်းလိုက်တာ ဟိန်းရယ် .. ဒီလို မပြီးရတာ ကြာပြီ  ”

“ နှင်း ခဏ နားလိုက်ဦးနော် .. အမောပြေသွားမှ ကို လုပ်မယ် .. ”

“ ဟင့်အင်း မနားတော့ဘူး .. ဟိန်း လုပ်တာ ခံချင်နေပြီ။ နှင်းကို အရင်တုန်းကလို ချစ်ပေးနော် ..

နှင်း နောက်တစ်ခါ ပြီးချင်တယ် ”

“ ဒါဆို ကို လုပ်တော့မယ်နော် .. ခြေထောက်လေး မြှောက်ပြီး ပေါင်ကားပေးထား .. ”

နှင်းက သူ့ဒူးခေါင်းနှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ ကိုင်ကာ ခြေထောက်ကို အပေါ်မြှောက်ပြီး ကားလိုက်သည်။ နှင်း ပိပိလေးမှာ ပြီးခါစ အရည်တွေ ရွှဲနေပြီမို့ ..

အလွယ်တကူပဲ ငပဲက လျောကနဲ ဝင်သွားတော့သည်။ ငပဲကို အထုတ်သွင်း လုပ်ရင်း နှင်းရဲ့ ပိပိ အစိလေးကို လက်နဲ့ ပွတ်ချေပေးလိုက်သည်။

နှင်းမှာ တအင်းအင်း နဲ့ နောက်တစ်ကြိမ် ပြီးမြှောက်ဖို့ အစပြုလေတော့သည်။ အံ့ကြိတ်ကာ ကျွန်တော် လုပ်သမျှ ဘာမှမပြောပဲ ငြိမ်ခံနေတော့သည်။

ကျွန်တော်လဲ မလုပ်ရတာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့ နှင်း ပိပိလေးကို အငမ်းမရ ခက်သွက်သွက်လေး လုပ်လိုက်သည်။ အရင်တုန်းကထက် ပိုကောင်းနေသလိုပဲ။

“ ဟိန်း .. နာနာဆောင့်ပေး .. အရမ်းကောင်းတယ်။ အာ့ .. ဆောင့် .. ဆောင့် ..  မညှာနဲ့ .. နှင်း ခံနိုင်တယ် .. အို .. အမေ့ .. အာ့ ”

ကျွန်တော် နှင်း ပေါင်လုံးတွေကို လက်နဲ့ ဖိထားပြီး မနားတမ်း အားရပါးရ ဆောင့်လိုက်သည်။ နှင်းမှာ ကာမ အရသာကို လူးလွန့်နေအောင်

ခံနေရသည်။ ကျွန်တော်က နှင်းနဲ့ Sex လုပ်တဲ့အခါတိုင်း တဏှာကြီးလေ့ရှိသည်။ အားမနာတမ်း ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်သည်။ နှင်းကလဲ

ခံနိုင်ရည် ရှိတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်။

“ နှင်း .. ဖင်ကုန်းပေး .. နောက်ကနေ လုပ်မယ် ”

ကျွန်တော် ပြောလိုက်တာနဲ့ နှင်းက ချက်ချင်းပဲ ဖင်ကုန်းပေးသည်။ ပြူထွက်လာတဲ့ သူ့ပိပိလေးကို ကျွန်တော် လျှာနဲ့ ခဏလေး လျှက်ပေးလိုက်သည်။

နှင်းက ကျွန်တော့်အကြောင်း သိပြီးသား။ ငပဲကို သူ့လက်နဲ့ကိုင်ကာ အပေါက်နားတေ့ပေးသည်။ ကျွန်တော် ခုချိန်ထိ အပေါက်ပျောက်နေတုန်းပဲလေ။

ဝင်သွားပြီဆိုတာနဲ့ အားမနာတမ်း ဆောင့်တော့သည်။

“ ဖြောင်း .. ”

နှင်း ဖင်လေးကို အားရပါးရ ရိုက်လိုက်သည်။ ကျွန်တော် နှင်းအပေါ် ဆက်ဆံတာ ကြမ်းသည်။ စိတ်တွေ လွတ်ထွက်သည်အထိ ဖြစ်တတ်သည်။

ကျွန်တော့် စိတ်တွေကို အကုန် လွှတ်ပေးထားသည်။ ကျွန်တော် နှင်းအတွက် တစ်သက်စာ မေ့မရမယ့် အမှတ်တရတွေ ဖန်တီးပေးတော့မည်။

“ နာလား .. ”

“ နာတယ် ”

“ ဖြောင်း .. ”

“ ကောင်းလား .. ”

“ ဟင့် .. ကောင်းတယ် ”

“ ဖြောင်း .. ”

“ ကြိုက်လား .. ချစ် .. ကြိုက်လားလို့ မေးနေတယ်လေ ”

“ ကြိုက် .. ကြိုက်တယ် ချစ် .. အရမ်း ကြိုက်တယ် .. နာနာဆောင့်  .. အား .. ကျွတ် .. အမယ်လေး  ”

“ အင့် .. အင့် .. အား .. ကောင်းတယ် .. ”

“ မရတော့ဘူး .. အမယ်လေး .. မရတော့ဘူး .. ပြီးတော့မယ် .. အာ့ ... အမယ်လေး .. ပြီးချင်ပြန်ပြီ .. အမေ့ .. အား ”

နှင်း နောက်တစ်ကြိမ် ပြီးချင်နေပြီမို့ ကျွန်တော် သူ့ခါးကိုကိုင်ပြီး ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ နှင်းမှာ ကျွန်တော့် ဆောင့်ချက်များကို

မခံနိုင်ပဲ ဒုတိယအကြိမ် ပြီးသွားတော့သည်။ သူ ပြီးသွားမှ ကျွန်တော်လဲ ဆောင့်တာ ရပ်လိုက်သည်။ နှင်းက အရုပ်ကျိုးပြတ်လို ရှေ့ကို

ဘုန်းကနဲ လဲကျသွားသည်။

“ ဟင်း .... ဟိန်းရယ် .. နှင်း နောက်တစ်ခါ ပြီးသွားပြန်ပြီ .. ဘယ်လိုမှ ထိန်းလို့ မရဘူး ”

ဒီတစ်ခါတော့ နှစ်ယောက်စလုံး မောသွားပြီမို့ ကျွန်တော် နှင်းဘေးမှာ လှဲလိုက်ပြီး နှင်းကို တစ်ဖက်လှည့်ခိုင်းကာ ဘေးတစောင်း အနေထားဖြင့်

ပေါင်ကို ကားလိုက်သည်။ နှင်းက ပေါင်တစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ကိုင်ကာ အပေါ်ကို မြှောက်ပေးထားသည်။ ကျွန်တော်က ငပဲကို အသာလေး ချော့သွင်းရင်း

ဖြေးဖြေးလေး လုပ်ကာ အမောဖြေနေလိုက်သည်။

“ ဟိန်း .. ဒီတစ်ခါ ပြီးလိုက်တော့နော် .. နှင်း မရတော့ဘူး .. တစ်ကိုယ်လုံး အရမ်း တုန်နေပြီ ”

“ အင်းပါ .. ခဏနေ ပြီးလိုက်မယ်။ ချစ်လိုက်တာ နှင်းရယ် .. ”

“ နှင်းလဲ ဟိန်းကို အရမ်းချစ်တယ်။ အာ့ .. ဖြေးဖြေးလုပ်ပါကွာ .. မခံနိုင်တော့ဘူး ”

ကျွန်တော် ဘေးတစောင်း အနေထားနဲ့ ဖြေးဖြေးလေး လုပ်ရင်း နှင်းကို နောက်ကနေ ပွေ့ထားလိုက်သည်။ နှင်းက ကျွန်တော့်လက်ကို

ဖွဖွလေး ကိုက်ကာ အံ့ကြိတ်ပြီး ခံရှာသည်။ ဒီပုံစံက ကျွန်တော် မောသွားတိုင်း အမောဖြေတဲ့အနေနဲ့ ဖြေးဖြေးလေး လုပ်တဲ့ Position ပေါ့။

နှင်းလဲ အရမ်း မခံရသလို ကျွန်တော်လဲ အမော သက်သာလေသည်။ နှင်း ခံနိုင်အောင် ငပဲကို အဆုံးထိ မထိုးတော့ပဲ တစ်ဝက်လောက်ပဲထည့်ကာ

အေးဆေးလေး လုပ်နေလိုက်သည်။ လုပ်နေရင်း အမောပြေလာပြီး ပြီးချင်စိတ် ဖြစ်လာသည်။

“ နှင်း .. ကို ပြီးအောင် လုပ်လိုက်တော့မယ် .. ပက်လက်လှန်ပေးနော် ”

နှင်းကို ပက်လက်လှန်စေကာ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို စုကိုင်လိုက်ပြီး စိနေတဲ့ ပိပိလေးထဲ အသာချော့သွင်းလိုက်သည်။

“ ဟိန်း .. အရမ်း မကြာနဲ့တော့ .. နှင်းကို သနားပါကွာ ”

“ ဒီတစ်ခါ အတူတူ ပြီးမယ်လေ .. အာ့ .. ကောင်းလိုက်တာကွာ .. ”

“ အမယ်လေး ထပ်ပြီးရဦးမယ် .. ဟင်း ... အာ့ .. ဖြေးဖြေးလုပ် .. အို ... ကောင်းလာပြန်ပြီ  .. အင်ဟင်း ...  ”

အရှိန်လေး ရလာတော့ ကျွန်တော် ကိုင်ထားတဲ့ ခြေထောက်တွေကို ဘေးကို ကားလိုက်ပြီး ပေါင်ရင်းနှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ ဖိတွန်းရင်း

အားပါပါနဲ့ဆောင့်လိုက်သည်။ နှင်းမှာ အတော်လေး ခံစားနေရပြီး နောက်ဆုံးအကြိမ် ပြီးဖို့ ပြင်ဆင်နေသည်။ ကျွန်တော်လဲ နှင်း

နောက်တစ်ခါ ပြီးနိုင်အောင် ငပဲကို အထဲမှာ မွှေပေးလိုက်သည်။

“ အဲ့လိုကြီး မလုပ်နဲ့ .. အောင့်တယ် .. နာနာဆောင့်တော့ .. ရပြီ .. ”

နှင်းက ခံနိုင်သွားပြီမို့ ကျွန်တော် မြန်မြန် အထုတ်သွင်းလုပ်ကာ ပြီးအောင် စိတ်နှစ်လိုက်သည်။ အားရအောင် လုပ်လိုက်ရတာမို့ လိင်တံက

ပူထူနေပြီး အတော်ကောင်းနေပြီ။ ဒီတစ်ခါ ကျွန်တော်လဲ မထိန်းထားနိုင်တော့ .. စိတ်ကို လွှတ်ကာ ပြီးတဲ့အထိ မြန်မြန်လေး လုပ်လိုက်တော့သည်။

“ နှင်း .. ပြီးချင်ပြီလား .. ကိုတော့ ပြီးချင်နေပြီ .. အာ့ ..  ”

“ ပြီးတော့မယ် .. နာနာလေး ဆောင့်ပေး .. ပြီးချင်လာပြီ .. အမယ်လေး .. သေပါပြီ .. ဟင်း ... ”

“ အား .. ပြီးတော့မယ် .. မရတော့ဘူး .. နှင်းလဲ ပြီးလိုက်တော့ .. ”

“ ပြီးတော့မယ် .. ခဏ လုပ်ပေးဦး .. မထုတ်နဲ့ဦး ..  အာ့ .. ”

ကျွန်တော် အချိန်ဆွဲလို့ရအောင် ငပဲအောက်ခြေကို တစ်ချက်ညှစ်လိုက်ပြီး ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုက်သည်။

“ ပြီးတော့မယ် .. အမေ့ .. မရတော့ဘူး .. ဟင့်အင်း .. ဟင့်အင်း .. အာ့ .. ပြီးပြီ .. ပြီး ..... ”

နှင်း ပြီးသွားပြီဆိုတော့ ကျွန်တော်လဲ အားကုန်တစ်ချက်ဆောင့်ကာ ငပဲကို ဇတ်ကနဲ ထုတ်လိုက်ပြီး နှင်း ဗိုက်လေးပေါ် အရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။

နှင်းကတော့ တဆတ်ဆတ်နဲ့ တုန်နေပြီး မျက်လုံးမှိတ်ကာ အကြောဆွဲနေတော့သည်။ ကျွန်တော်လဲ အရည်များ ကုန်သည်အထိ ဂွင်းတိုက်လိုက်သည်။

“ နှင်း .. စုပ်ပေးဦး ”

နှင်းက မျက်လုံး မဖွင့်ပဲ ပါးစပ်လေး ဟ ပေးသည်။ ကျွန်တော်က နှင်းပါးစပ်ထဲ ငပဲကို ထိုးထည့်ကာ အရသာ ခံလိုက်ပြန်သည်။ နှင်းနဲ့ ပက်သက်ရင်

ကျွန်တော်က အဲ့လိုပဲ အနိုင်ကျင့်လေ့ရှိသည်။ နှင်းက ကျွန်တော် ခိုင်းသမျှ ဘယ်တော့မှ မငြင်းပဲ လုပ်ပေးတတ်တဲ့ မိန်းမမျိုး။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော်

နှင်းကို နှမြောမိသည်။

“ ဟူး .. ပြီးသွားပြီ .. ဟိန်း အရမ်းဆိုးတယ်ကွာ။ လူကို ရိုက်တာမှ တဖြောင်းဖြောင်း နဲ့ .. အခုထိ နာနေတုန်း ..  ဟွန်း .. ”

“ ဆောရီးပါကွာ .. ကို စိတ်လွတ်သွားတယ်။ နှင်းပဲ အရင်တုန်းကအတိုင်း လုပ်ပေးဆို .. အခု အရင်တုန်းက ပြည့်စုံဟိန်း ဖြစ်သွားတယ်လေ ”

“ ဒီကလဲ အရင်တုန်းက ဝေနှင်းခိုင် ပါနော်။ လုပ်သမျှ အံကြိတ်ခံမယ့်သူပါ .. ”

ကျွန်တော် နှင်း လည်တိုင်လေးကို အနမ်းလေး ပေးလိုက်သည်။ နှင်းက ကျွန်တော့် နှဖူးကို ပြန်နမ်းသည်။

“ ဟိန်း .. ချမ်းတယ်ကွာ။ စောင်ခြုံပြီး ခဏလောက် နားရအောင်နော် .. အရမ်းလဲ မောနေတယ် ”

ကျွန်တော် စောင်ခြုံလိုက်ပြီး နှစ်ယောက်သား စောင်အောက်မှာ ကွေးကွေးလေး ဖက်ကာ အမောဖြေလိုက်ကြသည်။ နှင်းက

သက်ပြင်းလေးချကာ ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲမှာ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး မှေးသွားရှာသည်။ ကျွန်တော်လဲ ပင်ပန်းသွားပြီမို့ အနားယူလိုက်တော့သည်။

..................။

“ ဟိန်း .. ထ တော့ ”

“ ဟင် .. ကို အိပ်ပျော်သွားတာလား .. ”

“ ဟုတ်ပ .. ၅နာရီ ထိုးနေပြီ .. နှင်းတို့ ဒီကနေအပြန် ညဈေးဘက် သွားလည်ရအောင်နော်။

ညဈေးကို မရောက်တာကြာပြီ။ နှင်းကို လိုက်ပို့ပေးဦး ”

“ အိုကေ .. သွားကြတာပေါ့ ..  နှင်းရော ထမင်းစားပြီးပြီလား .. ”

“ စားပြီးပေါ့ .. သူအိပ်နေတုန်း ဒီမှာ တစ်ယောက်တည်း ပျင်းနေတာ။

အိပ်နေလိုက်တာများ ဟောက်တောင် ဟောက်တယ်။ ဒီက သနားလို့ မနှိုးပဲ နေတာ ”

“ နှင်းကလဲကွာ .. နှိုးလိုက်တာ မဟုတ်ဘူး။ ဟဲ .. ပွဲကြမ်းလိုက်တော့ အရမ်း ပင်ပန်းသွားတယ် ”

“ တော်ပါ .. ဒီမှာ သုံးခါတောင် ဆက်တိုက် ပြီးသွားတာနော် .. လူကို လှိမ့်နေတာပဲ။ အရမ်း လုပ်နိုင်သူကြီး ..

ဒါတောင် မတားရင် လေးခါမြောက်တောင် ပြီးရဦးမလားမသိဘူး .. သိပ်ဆိုးတာပဲ ”

“ ဟီး .. ချစ်လို့ပါကွာ .. ကို လန်းသွားအောင် ရေချိုးလိုက်ဦးမယ် ”

“ အင်း မြန်မြန်ချိုး အအေး ပတ်နေမယ် ”

“ အိုကေ .. ”

ကျွန်တော် ရေအမြန်ချိုးကာ တော်ဝင် ကနေ ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ နှင်း သွားချင်တဲ့ ညဈေးဘက်ကို မောင်းလာခဲ့သည်။ အချိန်က နေဝင်သွားပြီမို့ ..

မှောင်စ ပြုလေပြီ။ မကြာခင် ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် လမ်းခွဲရတော့မယ်။ နှင်းက တစ်ချိန်လုံး ကျွန်တော့်လက်မောင်းကို ဖက်ထားသည်။

ညဈေးကိုရောက်တော့ ဆိုင်ခန်းများ စတင် ခင်းကျင်းနေပြီ။ ဈေးဝယ်များလဲ ရောက်လာပြီမို့ ညဈေးက စည်ကားစ ပြုနေလေပြီ။

“ မှတ်မိလား ဟိန်း .. ပထမဆုံး ချိန်းတွေ့တုန်းက နှင်းတို့ ဒီညဈေးလေးမှာ နောက်ဆုံး အချိန်ဖြုန်းခဲ့တယ်နော် ”

“ အင်း မှတ်မိတယ်။ အဲ့တုန်းက နှင်း အမျိုးတစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်လို့ မမြင်အောင် ပတ်ပုန်းခဲ့ရသေးတယ်လေ ”

“ ဟုတ်ပ .. အဲ့ အန်တီကြီး မြင်သွားလို့ကတော့ နောက်နေ့ ဟိန်းနဲ့ တွေ့ခွင့်ရမှာ မဟုတ်ဘူး။

အဲ့တုန်းက နှင်းတို့ ငယ်သေးတော့ အိမ်က ရည်းစားထားတာ လက်မခံသေးဘူးလေ ”

ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် ညဈေးလမ်းတစ်လျောက် အရင်က အကြောင်းတွေ ပြောပြီး လမ်းလျောက်လာခဲ့ကြသည်။ နှင်းက မကြာခင်

လမ်းခွဲရတော့မှာကို မေ့ထားပုံပဲ။ ဘာမှ မဖြစ်သလို ဟန်ဆောင်နေမှန်း ကျွန်တော် သိသည်။ ကျွန်တော်ကတော့ အချစ်ဦးနဲ့ ချစ်ရည်လူးတဲ့အထိ

အမှတ်တရတွေ ဖြစ်သွားတာမို့ စိတ်ထဲမှာ ဝမ်းနည်းမှုနဲ့အတူ နှင်းကို နှမြောနေမိတယ်။ ကျွန်တော်နဲ့ နောက်တစ်ခါ ပြန်ဆုံတွေ့စေတဲ့ ကံကြမ္မာကိုသာ

အပြစ်တင်လိုက်တော့သည်။ တစ်ချို့ အရာတွေဟာ ဘယ်လောက်ပဲ ထိန်းသိမ်းထားပါစေ .. အသိတစ်ချက် လွတ်သွားတာနဲ့ အရာအားလုံး

လွှင့်စင်ကွဲအက်သွားတတ်သည်။

 

နှင်း ချိန်းတဲ့နေရာကို ကျွန်တော် မလာခဲ့သင့်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် လာခဲ့မိတယ်။ အခုတော့ တစ်သက်စာ မေ့မရမယ့် အမှတ်တရတွေ ဒီနေ့ကစပြီး

ကျွန်တော့် ဘဝထဲ ရှင်သန်နေတော့မယ်။ ကျွန်တော် ယွန်း အပေါ် မရိုးသားနိုင်ခဲ့ဘူး။ ယွန်း မသိနိုင်ပေမယ့် ကျွန်တော် လိပ်ပြာ မလုံတော့ပေ။

ကို့ကို ခွင့်လွှတ်ပါ ယွန်းရယ်။ လောကကြီးမှာ ကို လွန်ဆန်လို့ မရတဲ့ အကြောင်းတရားတွေ ရှိနေတယ်။ မဖြစ်သင့်မှန်း သိသိကြီးနဲ့ ဇွတ်တိုးမိတယ်။

နှင်းနဲ့ကျွန်တော် ညဈေးမှာ မုန့်တွေ လျောက်စားရင်း အားရအောင် လည်ပတ်လိုက်သည်။ အချိန်တွေက အကုန်မြန်လိုက်တာ။ ခုချိန်ထိ ..

နှင်းက ခွဲရတော့မယ့်အကြောင်းကို နည်းနည်းလေးမှ မပြောခဲ့။ ကျွန်တော်လဲ နှင်း သဘောကျ ပျော်ရွှင်စွာ အတူရှိနေပေးလိုက်သည်။

အချိန်က ည (၈)နာရီ ထိုးလေပြီ။

“ ဟိန်း .. နှင်းကို ဟိုနားက ပြောင်းဖူးပြုတ်ဆိုင်မှာ ပြောင်းဖူးပြုတ် ဝယ်ပေးပါလား .. နှင်း ဒီကနေ စောင့်နေမယ်လေ ”

“ လိုက်ခဲ့လေကွာ .. အတူတူ သွားကြတာပေါ့ ”

“ ဟင့်အင်း လူအများကြီးထဲ မတိုးချင်တော့ဘူး .. ဝယ်ပေးပါကွာ .. ဒီမှာပဲ စောင့်နေမယ် ”

“ အင်း .. ဒါဆို ခဏစောင့် .. ”

ကျွန်တော် ပြောင်းဖူးပြုတ်သည်ဆီ သွားပြီး ဝယ်လိုက်သည်။ နှင်းရှိရာကို ပြန်လာတော့ နှင်းကို မတွေ့တော့ဘူး။ ပတ်ဝန်းကျင်ကို

လျှောက်ကြည့်တော့လဲ နှင်းကို လုံး၀ ရှာမရတော့။ ကျွန်တော် သဘောပေါက်လိုက်ပါသည်။ နှင်း ကျွန်တော့်ကို နှုတ်မဆက်ရက်လို့

တစ်ယောက်တည်း ထွက်သွားလေပြီ။ ကျွန်တော် နှင်းဖုန်းကို ခေါ်ကြည့်တော့ ဖုန်းပိတ်ထားလေသည်။

“ အစ်ကိုကြီး .. ခုနက ဒီနားမှာ စောင့်နေတဲ့အစ်မက ပြောင်းဖူးပြုတ်ကိုင်ထားတဲ့

အစ်ကိုကြီးလာရင် ဒီစာလေး ပေးလိုက်ပါလို့ မှာသွားတယ်။ ”

ဘေးနား အကင်ဆိုင်က ကောင်မလေးက ကျွန်တော့်ကို စာတစ်စောင်ပေးသည်။

နှင်း ပေးသွားတာပဲဆိုပြီး ကျွန်တော် စာကို ချက်ချင်းဖတ်လိုက်သည်။

(  ဟိန်း ..

နှုတ်ဆက်ခဲ့ပါတယ်နော်။ ဟိန်း မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး နှင်း ဘယ်လိုမှ မနှုတ်ဆက်ရက်လို့ ဟိုတယ်မှာ ဟိန်း အိပ်နေတုန်း ဒီစာကို ရေးလိုက်တာပါ။

ဒီနေ့ နှင်း အရမ်းပျော်ရပါတယ်။ နှင်းအတွက် တစ်ရက်တာ ချစ်သူ ဖြစ်ပေးလို့ ဟိန်းကို ကျေးဇူး အရမ်းတင်တယ်။ ဖြစ်နိုင်ရင် ဟိန်း ရဲ့ ချစ်သူအဖြစ် ..

ထာဝရ နေသွားချင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာ နှင်း နားလည်ပါတယ် ဟိန်းရယ်။ ဟိန်းမှာ ရည်ရွယ်ထားတဲ့ ချစ်သူ ရှိတယ်ဆိုတာ

သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ကနေတဆင့် နှင်း သိထားတယ်။ ချစ်သူမရှိဘူးလို့ ဟိန်းက နှင်းကို လိမ်ခဲ့သို နှင်းကလဲ အတ္တကြီးစွာနဲ့ ဟိန်းချစ်သူဆီကနေ

ဟိန်းကို တစ်ရက်တာ လုလိုက်မိတယ်။ နှင်းတို့ နှစ်ယောက်စလုံး အတိတ်ကို မလွန်ဆန်နိုင်ခဲ့ဘူးနော်။ နှင်းကို ခွင့်လွှတ်ပါနော်။ ဟိန်း ချစ်တဲ့သူနဲ့

သာယာတဲ့ မိသားစုဘဝလေး ပိုင်ဆိုင်ပါစေလို့ နှင်း ဆုတောင်းပေးလိုက်ပါတယ်။

ဒါပဲနော် ..။

ဟိန်းရဲ့ တစ်ချိန်က ... နှင်း )

နှင်းက ကျွန်တော့်ကို အနုညံ့ဆုံး နှုတ်ဆက်သွားပြီး အပြင်းထန်ဆုံး လမ်းခွဲသွားလေပြီ။

သူ့ဒိုင်ယာရီလေးရဲ့ နောက်ဆုံး စာမျက်နှာကို သူဆက်ပြီး ရေးနိုင်ပါ့မလားလို့ ကျွန်တော် တွေးပူနေမိသည်။

နှုတ်ဆက်ခဲ့ပါတယ် နှင်းရယ်။ မင်းလဲ အနာဂတ်မှာ ချစ်သူ အသစ်နဲ့ ထာဝရ ပျော်ရွှင်ပါစေကွာ။

( ............... )

“ ဟယ်လို .. ”

“ ကို .. ယွန်း ဖုန်းခေါ်နေတာကြာပြီ .. ဘာလို့ မကိုင်တာလဲ။ ဘာများဖြစ်နေလဲ စိတ်ပူနေတာ ”

“ ဘာ .. ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူးကွာ။ အလုပ် အရမ်းရှုပ်နေလို့ ဖုန်းကို Silent လုပ်ထားမိတယ်။ အဲ့ဒါကြောင့် မသိလိုက်တာ .. ”

“ ဒါဆိုလဲ ပြီးရော .. ဒီက ဘာများဖြစ်လို့လဲဆိုပြီး စိတ်ပူနေတာ။ ခုချိန်ထိ အိမ်ပြန်မရောက်သေးဘူးလား ”

“ အင်း .. ပြန်တော့မှာ .. အိမ်ရောက်ရင် ဖုန်းဆက်လိုက်မယ်နော် ”

“ ဟုတ် .. ကားကို သတိထားမောင်းနော် မိုးချုပ်နေပြီ ”

“ အင်းပါ .. ဒါပဲနော် ”

“ ဟုတ် .. ချစ်တယ် မွှစ် .. မွှစ် .. ”

ယွန်းအသံလေး ကြားလိုက်တော့ ကျွန်တော့်စိတ်တွေကို ပြန်ထိန်းချုပ်ရင်း ကားစက်နှိုးလိုက်သည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော် ဘဝကို ရှေ့ဆက်ရဦးမည်။

ကို့ကို ဂရုစိုက်တဲ့အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ယွန်းရယ်။ ကို့ကို ခွင့်လွှတ်ပါ။ ကို ဒီနေ့ မင်းအပေါ် အမှားကြီး မှားလိုက်မိပြီ။

ကျွန်တော့်စိတ်တွေ အရမ်းလေးနေတယ်။ ရင်ဘတ်ထဲမှ ခံစားချက် မျိုးစုံ ဖြစ်ပေါ်နေသည်။ နှင်းနဲ့ ပက်သတ်ပြီး ကျွန်တော် နောက်တစ်ကြိမ်

အသဲမကွဲချင်တော့ပါ။ ဒီတစ်ခါတော့ အတိတ်ကို အနာဂတ်ဆီ ဘယ်တော့မှ ခေါ်မသွားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။ ကျွန်တော့်ရဲ့ အနာဂတ်က

ယွန်းဆီမှာ ရှိနေပြီပဲ။

ကို့ကို ခွင့်လွှတ်ပါ ယွန်းရယ် ....။ ခွင့်လွှတ်ပါ .. ကို အရင်ကထက်ပိုပြီး မင်းကို ဂရုစိုက်ပါ့မယ်နော်။

.......................။

ဆောင်းဧည့်သည်

****************

နွေတစ်ခုမှာ ချစ်ရတဲ့ နှင်းပွင့်လေးကို

အမှတ်မထင် ကောက်ရခဲ့တယ်။

ချစ်လွန်းလို့ တယုတယ သိမ်းထားပေမယ့်

အချိန်တန်တော့ အရည်ပျော်သွားခဲ့ပြီ။

မင်းနဲ့အတူ ကခုန်ဖို့

ဘ၀ ဇာတ်ခုံကို ငါ့နှလုံးသားနဲ့

အလှပဆုံး စင်ထိုးခဲ့တယ်လေ။

ဒါပေမယ့် .. မင်းတစ်ယောက်တည်း

ကကြိုးစုံစွာ ကပြီးမှ နှစ်ပါးသွားကဖို့

ငါ့ကို ဘာလို့ မဖိတ်ရတာလဲ။

တကယ်ဆို ..

ငါဟာ မင်းနဲ့အတူ ဇတ်သိမ်းခန်းထိ

စာတန်းထိုးချင်သူပါ။

( PSH ရဲ့ ရင်ဝှက် ကဗျာ မှတ်တမ်းမှ .. )

......................။

အခန်း (၈)

Family Dinner ...

@@@@@@@@

ချိန်းထားသည့် အချိန်ထက် (၁၅)မိနစ်လောက် ကြိုရောက်အောင် သွားလိုက်သည်။ စားသောက်ဆိုင်ရောက်တော့ စားကောင်းမယ် ထင်တဲ့ ဟင်းပွဲ

(၁၀)မျိုးလောက် မှာလိုက်သည်။ စားသောက်ဆိုင်ရဲ့ VIP Room တစ်ခုမှာ ကျွန်တော် တစ်ယောက်တည်း စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေသည်။ ဒီနေ့က ယွန်းရဲ့ ..

မိသားစုဝင်တွေနဲ့ ညစာ စားဖို့ ချိန်းထားတယ်လေ။ မကြာခင် ယွန်းတို့ ရောက်လာတော့မယ်။ ယွန်း မိသားစုတွေထဲမှာ လွန်း ကလွဲပြီး ကျန်တဲ့သူတွေကို

ကျွန်တော် အပြင်မှာ မမြင်ဖူးသေးဘူး။ အစစ အရာရာ အားလုံး အဆင်ပြေပါစေလို့ မျှော်လင့်ရင်း ယွန်းတို့ အလာကို စောင့်နေလိုက်သည်။

( ........... )

“ ကို .. ရောက်နေပြီလား .. ယွန်းတို့ စားသောက်ဆိုင်ရှေ့ ရောက်နေပြီ ”

“ ရောက်နေပြီ ယွန်း .. အောက်ထပ်မှာ ကို့နာမည်ပြောလိုက်နော်။ သူတို့ လိုက်ပို့ပေးလိမ့်မယ် ”

“ အိုကေ .. ဒါပဲနော် .. လာပြီ ”

ကျွန်တော် အခန်းရှေ့ထွက်ကာ ယွန်းတို့ကို ကြိုဖို့ စောင့်နေလိုက်သည်။ ခဏနေတော့ ယွန်းတို့ မိသားစု ရောက်လာသည်။ ယွန်း နဲ့ လွန်းက ..

ကျွန်တော့်ကိုမြင်တာနဲ့ ပြုံးပြသည်။ ကျန်တဲ့ မိသားစုဝင်တွေကတော့ ခပ်တည်တည် ဖြစ်နေသည်။ ကျွန်တော်က အခန်းတံခါးဖွင့်ပေးပြီး

နောက်ဆုံးမှ ဝင်လိုက်သည်။

အားလုံး ကိုယ်စီ ထိုင်လိုက်ကြပြီး ....။

“ ကို .. ဒါ ယွန်း မိသားစုပေါ့။ လွန်း ကတော့ ကို နဲ့ ခင်ပြီးသားဆိုတော့ မိတ်မဆက်ပေးတော့ဘူး။

ဒါက လွန်း အထက်က အစ်မ နာမည်က မဇင်ပွင့်ဖြူ တဲ့။ မဇင် လို့ ယွန်းတို့ကခေါ်တယ်။ ပုံစံကတော့ မြင်တဲ့အတိုင်းပဲ .. ဟိ .. ”

“ ဟုတ် .. တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် မဇင် ”

“ အေး .. ဝမ်းသာတယ် ယောက်ဖ ”

“ ဟဲ့ မိဇင် .. ဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲ .. နင်ကတော့ .. ”

အကြီးဆုံးအစ်မ ဖြစ်သူက ဝင်ပြောလိုက်သဖြင့် ဇင်ပွင့်ဖြူ ခေါင်းပု သွားသည်။ အားလုံးက ပြုံးစိစိ နဲ့ ကျွန်တော့်ကိုကြည့်နေသည်။

ဇင်ပွင့်ဖြူ က ကျွန်တော့်ကို လက်ကမ်းကာ နှုတ်ဆက်သဖြင့် ကျွန်တော်လဲ အူကြောင်ကြောင်နဲ့ လက်ချင်းချိတ်ကာ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

ဆံပင်က မိန်းမပုံစံမဟုတ်ပဲ ယောက်ျားလေး ဘိုကေ ပုံစံနဲ့ဖြစ်သည်။ ဝတ်ထားသည်မှာလဲ မိန်းမ မဆန်ပဲ ယောက်ျားဆန်ဆန်ဖြစ်သည်။

ကျွန်တော် ရိပ်မိလိုက်သည်။ မဟုတ်မှလွဲရော ဇင်ပွင့်ဖြူက ယောက်ျားလျာ ဖြစ်မယ်ထင်တယ်။ Tom Boy ပုံစံ ပေါက်နေသည်။

အသက်က ကျွန်တော့်ထက် (၅)နှစ်လောက် ကြီးပြီး (၃၀)ကျော်လောက်ဖြစ်မည်။ ယွန်းက သူ့မိသားစုအကြောင်း ဘာမှ ကြိုမပြောထားသဖြင့်

ကျွန်တော်လဲ ခုမှ သေချာ မြင်ဖူးသည်။ ယွန်း တို့တစ်မိသားစုလုံး အသားဖြူပြီး အကုန် ချောကြသည်။

“ ကို .. ဒါက ယွန်းတို့ အစ်မအကြီးဆုံး မမေပွင့်ဖြူ တဲ့ .. မမဖြူလို့ ယွန်းတို့က ခေါ်တယ် ”

“ ဟုတ် .. မမဖြူ .. တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်နော် ”

“ အေး ဝမ်းသာပါတယ်။ မမ ညီမတွေက မြင်တဲ့အတိုင်းပဲ တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီ။ နောက်ဆို မင်း ပိုသိလာပါလိမ့်မယ်။ ”

ကျွန်တော် ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ ပြုံးပြလိုက်သည်။ မေပွင့်ဖြူက ခပ်တုတ်တုတ်  ဖြစ်သည်။ လူကြီးဆန်ပြီး အိန္ဒြေရှိတဲ့ မိန်းမမျိုး။

အနေထိုင် အေးပုံ ရသည်။ အသက်ရွယ်ကတော့ (၄၀)နည်းပါးလောက် ဖြစ်မည်။

“ ဟောဒါက .. ယွန်းတို့ရဲ့ မေမေ ဒေါ်ရတနာပွင့်ဖြူ ပေါ့ .. မေမေ .. ဒါ သမီး ချစ်သူ ကိုပြည့်စိုးဟိန်း လေ ”

ယွန်းမေမေ ကတော့ အသက်(၆၀)ကျော်လောက်ဖြစ်မည်။ ယွန်းနဲ့ လွန်းက မအေတူတွေဖြစ်ပြီး မဇင် နဲ့ မမဖြူက

ဖအေတူ ဖြစ်သည်။ ယွန်းဖေဖေ မျက်နှာကိုတော့ ယွန်း ဖုန်းထဲကနေ ဓါတ်ပုံပြလို့ မြင်ဖူးခဲ့သည်။ ခန့်ချောကြီးပေါ့။

“ သမီး ပြောပြထားလို့ သား အကြောင်းတွေ သိပြီးပါပြီ။ အန်တီ အနေနဲ့ ဘာမှ ပြောစရာမရှိပါဘူး။ သားက မိကောင်းဖခင် သားတစ်ယောက်ပဲ။

အမှန်တိုင်းပြောရရင် အန်တီ့ သမီးတွေ ဘယ်သူမှ အိမ်ထောင် မပြုတော့ဘူးထင်နေတာ။ အခုတော့ ယွန်းလေးက သူ့မှာ ချစ်သူရှိတယ် ..

လက်ထက်ဖို့အထိ ရည်ရွယ်ထားတယ်လို့ ပြောလာတယ်။ အစကတော့ သမီးလေးကို နှမြောတဲ့ စိတ် ဖြစ်မိတယ်။ ဒါပေမယ့်လဲ အန်တီတို့ ..

မိသားစုမှာ အားကိုးရမယ့် ယောက်ျားသားက မရှိဘူးလေ။ ယွန်း ဖေဖေက ယွန်းတို့အမြွှာညီအစ်မ မွေးပြီး မကြာခင်မှာ ဆုံးသွားရှာတယ်။

ဒီတော့ အန်တီတို့မှာ မိန်းမသားတွေချည်း ကျန်ခဲ့တာပေါ့။ အန်တီ့မှာက ရောဂါတွေလဲ ရှိတော့ သမီးတွေကို စိတ်မချဖြစ်နေရတယ်။

အခုတော့ အန်တီတို့ မိသားစုထဲ သား ရောက်လာတော့မယ်ဆိုတော့ အန်တီ ကြိုဆိုပါတယ်။ နောက်ဆို သားကိုပဲ အားကိုးရတော့မယ်။ ”

“ စိတ်ချပါ အန်တီ .. ယွန်းမိသားစုက ကျွန်တော့်ရဲ့ မိသားစုပါပဲ။ အန်တီကလဲ ကျွန်တော့်ရဲ့ အမေ ပါပဲ။ ကျွန်တော့် မိဘများကလဲ ..

အန်တီတို့နဲ့ တွေ့ချင်နေတယ်။ တစ်ရက်တော့ နှစ်ဖက် မိဘတွေ စုံစုံလင်လင် တွေ့ရဖို့ ကျွန်တော် စီစဉ်ပါဦးမယ်။ ”

“ ကောင်းပါတယ်ကွယ်။ အန်တီ့ သမီးလေး အခုလို မောင်ပြည့်စိုးဟိန်းလို လူကောင်းတစ်ယောက်နဲ့ တွေ့ရလို့ ဝမ်းသာပါတယ်။

သားကို အခုမှ မြင်ဖူးပေမယ့် သားအကြောင်းတွေ သမီးယွန်းနဲ့ အမြဲပြောဖြစ်တာမို့ အန်တီ့ဘက်က သဘောကျနေပြီးသားပါ။

သားကို ယွန်းလေးနဲ့ သဘောတူပါတယ်။ မင်္ဂလာဆောင် ကိစ္စကတော့ သားတို့ပဲ တိုင်ပင်ပြီး လုပ်ကြပေါ့။ အန်တီကတော့ အသက်လဲ

ကြီးပြီဆိုတော့ အေးဆေးပဲ နေချင်တယ်။ နောက်ဆို အန်တီ့ သမီးတွေကို စောင့်ရှောက်ပေးပါနော်။ သားလက်ထဲ အန်တီ အပ်ပါတယ်။ ”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ အန်တီ .. ကျွန်တော် သားမက်ကောင်းတစ်ယောက်ဖြစ်အောင် ကြိုးစားပါ့မယ်။ အန်တီ့ကိုလဲ မြင်မြင်ချင်း အမေတစ်ယောက်လို

ချစ်ခင်မိပါတယ်။ ဒီက အစ်မတွေလဲ ကျွန်တော့် အစ်မတွေလို ခင်မိပါတယ်။ အားလုံးလဲ ကျွန်တော့်ကို အမြင်မတော်တာရှိရင် ဆုံးမနိုင်ပါတယ် ”

“ ယွန်းလေး .. ကိုပြည့်က နင် ပြောတာထက် ပိုပြီး လိမ္မာပါလား။ မမဖြူတော့ သဘောကျသွားပြီ ”

“ ဟဲ .. ပြောပါတယ် .. ယွန်းချစ်သူက အရမ်း ယဉ်ကျေးပြီး လိမ္မာပါတယ်လို့ .. အခုတော့ ယုံသွားပြီမလား ”

အားလုံး ရယ်လိုက်ကြသည်။ မှာထားတဲ့ အစားသောက်များ လာချပေးနေပြီမို့ စကားပြော ခဏ ရပ်လိုက်ကြသည်။

မဇင်တစ်ယောက် ကျွန်တော် မှာထားတဲ့ ဟင်းပွဲတွေကို ကြည့်ရင်း ....။

“ ကိုပြည့် .. မင်း မှာထားတာ ဒါ အကုန်ပဲလား ”

“ ဟုတ် .. ဘာမှာချင်သေးလို့လဲ ..  မဇင် ”

“ မင်း မှာထားတဲ့ ဟင်းပွဲတွေက ဘီယာလေးနဲ့မှ လိုက်တာ။ မင်း သောက်တတ်တယ်မလား ”

“ ဗျာ .. ဟုတ် .. သောက်တတ်ပါတယ်။ အရက်တော့ မသောက်ဘူး ဘီယာလောက်ပဲ သောက်ပါတယ်။ ”

“ သောက်တတ်ရင် နည်းနည်းကစ်ရအောင် .. ဘီယာ မှာလိုက်ကွာ ”

ကျွန်တော် အူကြောင်ကြောင် ဖြစ်သွားကာ ယွန်းကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ယွန်းကတော့ ကျွန်တော့်ကို ကြည့်ပြီး သဘောကျနေသည်။

“ မိဇင် .. ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ။ နင် အမေ့မျက်နှာကို အိုးမဲ သုတ်နေတာလား။

ဒါ အိမ်မှာ အပျော် စားနေတာ မဟုတ်ဘူးနော်။ နည်းနည်းလဲ သတိထားဦး ”

“ ဟာ မမဖြူကလဲ .. ကိုပြည့်က မကြာခင် ကျွန်တော်တို့ မိသားစုဝင်ဖြစ်တော့မှာပဲ ဘာရှက်စရာလိုလဲ။

အားလုံး ပျော်ပျော်ပါးပါးပေါ့ဗျာ .. ဟဲ့ ယွန်း .. ကူပြောပေးဦး ”

“ အောင်မာ သူသောက်ချင်တာနဲ့ လူကို စစ်ကူတောင်းနေတယ်။

ဟိ .. မသောက်ဖြစ်တာတောင် ကြာနေပြီနော် .. မှာလိုက် .. မှာလိုက်  ”

“ အဲ့ဒါသာ ကြည့် .. သားရေ .. သမီးလတ် မိဇင် ကို အန်တီလဲ မနိုင်ဘူး။ သူက ကျားကျားလျားလျားဆိုတော့ တစ်ခုခုဆို

အိမ်မှာ သူ့ပဲ အားကိုးနေရတာ။ ယောက်ျားလေးအဖြစ် မွေးလာရင် အကောင်းသား။ အခုတော့ ဟိုမရောက် ဒီမရောက်နဲ့ ”

“ အမေကတော့ လုပ်ပြီ။ ယောက်ျားလေးလိုပဲ မြင်ပါဆိုနေ .. ဘယ်လိုမှ ပြောမရဘူး။

ကိုပြည့် ဘီယာ မှာလိုက်တော့ ဟင်းပွဲတွေ အေးကုန်တော့မယ်။ ငါတို့ ပျော်ပျော်ပါးပါး သောက်ကြ စားကြတာပေါ့ ”

“ ကိုရေ .. မှာပေးလိုက်။ ယွန်းတို့က အိမ်မှာဆို တစ်ခါတစ်လေ ဘီယာကို အပျော် သောက်နေကြ။ မေမေကလွဲပြီး ကျန်တဲ့သူ

အကုန်သောက်တတ်တယ်။ အိမ်မှာက ဒီလိုပဲ ညီအစ်မတွေ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းနဲ့ ပျော်ကြတာ။ ယွန်းတို့ မိသားစုက ပွင့်လင်းတယ်။

ကို နေရခက်နေပြီလား .. ”

“ မခက်ပါဘူး ယွန်းရယ် .. ပိုပြီးတောင် လွတ်လပ်သလို ခံစားရတယ်။ အိုကေ .. မဇင် ခဏစောင့် ကျွန်တော် မှာလိုက်မယ် ”

ကျွန်တော် လူခေါ် ဘဲလ်ကို တီးလိုက်သည်။ ဝိတ်တာတစ်ယောက် အခန်းထဲ ဝင်လာသည်။

“ ညီလေး အစ်ကိုတို့ကို Tiger (၃)လုံးလောက် .. မြန်မြန်လေးနော် ”

“ ဟဲ့ .. လွန်း .. ငြိမ်လှချည်လား .. ”

“ နင်တို့ပြောနေတာ နားထောင်နေတာလေ။ ငါက ဘာဝင်ပြောရမှာလဲ .. ငါနဲ့ ကိုပြည့်က သိနေပြီးသားပဲဟာ  ”

“ အန်တီ .. ကျွန်တော်တို့ နည်းနည်း သောက်မယ်နော်။ အန်တီရှေ့မှာဆိုတော့ အားနာမိတယ် ”

“ အားမနာနဲ့ သား .. မူးအောင်တော့ မသောက်ကြနဲ့။ အိမ်မှာဆို အန်တီ့ ကွယ်ရာမှာ ဒီညီအစ်မတွေ ခဏတိုင်း သောက်နေတာ ..

ပြောလို့လဲ မရဘူး။ သူတို့ ပျော်ပါစေဆိုပြီး လွှတ်ပေးထားရတယ်။ ကြာတော့ အန်တီ့အတွက် ရိုးနေပါပြီ။ အန်တီက သားကိုပဲ

အားနာနေတာ။ အန်တီတို့ မိသားစုကို သားစိတ်ထဲ တစ်မျိုး မြင်နေမှာစိုးလို့ ”

“ အာ .. မမြင်ပါဘူး အန်တီရယ် .. ခုခေတ်မှာ ဘီယာ သောက်တာ မဆန်းပါဘူး။ သောက်တတ်တော့ ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးမှာလဲ ..

အသုံးဝင်တာပေါ့။ ကျွန်တော်က အရက်မကြိုက်ပါဘူး။ သောက်လဲ မသောက်ဘူး။ တစ်ခါတစ်လေ အပျင်းပြေ ဘီယာလောက်ပဲ

သောက်တတ်ပါတယ်။ ”

“ ကဲ .. မိသားစုတွေ ပျော်ပျော်ပါးပါး စားကြ သောက်ကြတာပေါ့။ အန်တီ့ကိုတော့ ရေနွှေး ပူပူလေးပဲ လုပ်ပေး .. ”

ဝိတ်တာမှ ဘီယာ များ လာချပေးသည်။ ဝိတ်တာ ကမ်းပေးသော ဘီယာခွက်များကို ယွန်းတို့ ညီအစ်မတွေဆီ

တစ်ခွက်ချင်း ချပေးလိုက်သည်။ မဇင်ကတော့ ဘီယာခွက် လက်ထဲ ရောက်တာနဲ့ တစ်ငုံ မော့လိုက်သည်။

“ မဇင် .. ချီးယားစ် လုပ်ဦးမယ်လေ .. ဇွတ်တော့ .. ”

“ ဟုတ်သားပဲ .. ကဲ .. မကြာခင် တော်ရတော့မယ် ယောက်ဖလေးအတွက် .. ချီးယားစ် .. ”

အားလုံး ခွက်ကိုယ်စီ တိုက်လိုက်ပြီး ချီးယားစ်လုပ်ကာ သောက်လိုက်ကြသည်။ မမဖြူကတော့ နည်းနည်း ရှက်နေပုံပဲ။ ဘီယာကို နည်းနည်ပဲ သောက်ပြီး

ပြန်ချထားသည်။ ယွန်း နဲ့ လွန်းကတော့ အပြိုင် မော့နေသည်။ ကျွန်တော်လဲ နည်းနည်းမော့ကာ အစားသောက်များကို ပန်းကန်ထဲသို့ လိုက်ထည့်ပေးလိုက်သည်။

ကျွန်တော့် အပြုမူကို ကြည့်ပြီး အားလုံးက သဘောကျနေကြသည်။ ကျွန်တော်လဲ စိတ်ထဲမှာ မွန်းကြပ်မနေပဲ လွတ်လပ်ပေါ့ပါးသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

ယွန်းတို့ မိသားစုနဲ့ တွေ့ဆုံပွဲလေးက ကျွန်တော် ထင်ထားတာထက် အများကြီး အဆင်ပြေခဲ့သည်။ အထူးသဖြင့် မဇင် ကြောင့် တစ်ဝိုင်းလုံး တဟားဟားနဲ့

ပျော်ခဲ့ရသည်။ ယွန်းတို့ညီအစ်မတွေက ပျော်ပျော်နေတတ်ပြီး ဟန်ဆောင်မှု ကင်းကြသည်။ ကျွန်တော့်ကိုလဲ မိသားစုဝင်တစ်ယောက်လို ဆက်ဆံသည်။

ဒီလို ချစ်စရာကောင်းတဲ့မိသားစုထဲ ကျွန်တော် ရောက်တော့မှာမို့ စိတ်ထဲမှာ အတိုင်းမသိ ပျော်ရွှင်နေမိသည်။ ဒီလိုနဲ့ အားလုံး စားသောက်အပြီး ..။

“ ကိုပြည့် .. အားတဲ့အခါ မမဖြူတို့အိမ် လာလည်လေ ”

“ ဟုတ် .. လာလည်မှာပေါ့။ နောက်မှ ခဏခဏ လာလို့ မမဖြူ ကျွန်တော့်ကို အမြင်ကပ်နေဦးမယ် ”

“ အယ် .. မကပ်ပါဘူးတော် .. မကြာခင် ကိုယ့်မောင်လေး ဖြစ်တော့မှာပဲ။

ကဲ .. အားလုံးလဲ စားပြီးကြပြီဆိုတော့ ယွန်းရေ မမ တို့ ပြန်ကြတော့မလား ”

“ ဟုတ် .. ပြန်မယ်လေ။ ကို .. ယွန်းတို့ ပြန်တော့မယ်လေ။ နောက်မှ တွေ့တာပေါ့ ”

“ ကောင်းပြီ ယွန်း .. ကဲ .. အားလုံးပဲ အခုလို ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နဲ့ ဆုံဆည်းခွင့်ရလို့ ကျွန်တော် အရမ်းဝမ်းသာပါတယ်ခင်ဗျ ”

“ အန်တီတို့ကလဲ ဝမ်းသာပါတယ် သားရယ်။ နောက်ဆို အိမ်ကို မကြာ မကြာ လာလည်ပေါ့။ ကဲ အန်တီတို့ ပြန်တော့မယ် ”

ကျွန်တော် ယွန်းတို့ မိသားစုကို ကားပေါ်ရောက်တဲ့အထိ လိုက်ပို့ပေးလိုက်သည်။ အားလုံး အဆင်ပြေပြေနဲ့ ပြီးသွားလို့ ကျွန်တော် ကျေနပ်နေသည်။

ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ ယွန်းတို့ မိသားစုအကြောင်းကို အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျွန်တော့် မိဘတွေကို ပြန်ပြောပြသည်။ အဖေ နဲ့ အမေက သဘောတွေကျနေပြီး

မင်္ဂလာပွဲကို ယွန်း စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ပေးရန် ပြောသည်။

မင်္ဂလာပွဲ နဲ့ ပက်သက်ပြီး ကျွန်တော်နဲ့ ယွန်း ဘာမှ သေချာ မတိုင်ပင်ရသေးပါ။ ရည်းစားဘဝနဲ့နေရတာ အားမရသေးဘူးမို့ လက်ထပ်မယ့် ကိစ္စကို

သေချာမပြောဖြစ်သေး။ ရည်းစားဘဝဆိုတာ လက်ထပ်ပြီးသွားရင် ဘယ်တော့မှ ပြန်မရနိုင်တော့ဘူးလေ။ ယွန်းကလဲ ရသလောက် လွတ်လွတ်လပ်လပ်

နေချင်သေးသည်။ ကျွန်တော်ကလဲ စီးပွားရေးမှာ အချိန်ပေးချင်သေးတာမို့ ရည်းစားဘဝကို တစ်နှစ်လောက် နှစ်ဦးသဘောတူ သက်တမ်းတိုးထားကြသည်။

ဒါပေမယ့် တစ်ချိန်မှာ အိမ်ထောင်ကျတော့မယ့် မိမိ အဖြစ်ကို တွေးမိရင်း ကျွန်တော် စိတ်လှုပ်ရှားမိသည်။

( ............ )

“ ဟိတ် .. အိမ် ပြန်ရောက်ပြီလား .. ”

“ အင်း .. ပြန်ရောက်နေပြီ ”

“ ဘယ်လိုလဲ ယွန်း အစ်မတွေက ချစ်ဖို့ကောင်းရဲ့လား .. ”

“ အားကြီး ချစ်ဖို့ ကောင်း။ ကို အရမ်း ပျော်တာပဲ ယွန်းရယ်။ တကယ်ပြောတာ ..

အားလုံးက ကို့ကို လက်ခံတဲ့အတွက် အခု ပျော်နေရတယ်။ ”

“ ယွန်းလဲ အရမ်းပျော်တယ်။ အခု အိမ်မှာ ကို့အကြောင်း အတင်းတုတ်နေကြတာ။ ဟိ .. အစ်မတွေက ကို့ကို အရမ်းသဘောကျနေတယ်။

မေမေကလဲ အမှတ်ပြည့်ပေးတယ်။ ကိုပြည့်စိုးဟိန်း .. ရှင် သိပ်ကံကောင်းတယ် သိလား။ နောက်ဆို ဒီထက်ပို ကံကောင်းဦးမှာ .. ”

“ အင်းပါကွာ .. ”

“ ဘာ .. အင်းပါလဲ .. သူများ ညီမလေးကို ပျော်အောင်ထားနော်။ မဟုတ်ရင် လွန်းနဲ့ တွေ့သွားမယ်။

သိတယ်မလား လွန်းရတနာ အကြောင်းကို။ ကြားလား .. မကြားလဲနေ .. ဒါပဲ .. ဟိ ”

“ အာ .. လွန်းလေ .. ဖုန်းကို ဇွတ်လုပြီး ပြောသွားတယ်။ အရမ်းဆိုးတယ် အဲ့ကောင်မ .. ”

“ ကဲ .. ကို့အကြောင်း ဆက်ပြီး အတင်းတုတ်လိုက်ဦး။ ဒီညတော့ စိတ်ချမ်းသာလို့

စောစော အိပ်မယ်ကွာ။ တာ့တာနော် .. Good Night ငါ့ချစ်သူလေး ”

“ ဟုတ် .. Good Night ပါ .. အရမ်းချစ်တယ် ”

“ Same to you ပါ .. ဒါပဲနော် .. ”

....................။

အခန်း(၉)

မိန်းမသားတွေမို့ ...

@@@@@@@@

“ ကိုပြည့် .. အိမ်အထိ လိုက်ပို့ပေးလို့ ကျေးဇူးပဲနော်။ ဒါနဲ့ ယွန်းတို့အိမ်က ဟိုဘက်လမ်းမှာလေ ”

“ ဟုတ်လား .. ကျွန်တော် ယွန်း အိမ်ကို မရောက်ဖူးသေးဘူး။ သူ့မိသားစုနဲ့တော့ မိတ်ဆက်ပြီးပြီ ”

“ ဒါဆိုလဲ အိမ်သွားလည်ပါလား .. နီးနီးလေးပဲဟာ .. ဒီကနေ သွားရင် လမ်းဆုံတစ်ခုတွေ့မယ်။ ညာဘက်ကို ချိုးပြီး ..

ပထမဆုံး တွေ့တဲ့ လမ်းကြားထဲ ဝင်လိုက်။ အဲ့ဒီမှာ အဝါရောင် နှစ်ထပ်တိုက်လေး တွေ့လိမ့်မယ်။ အဲ့ဒါ ယွန်းတို့ အိမ်ပဲ ”

“ အတော်ပဲ ရောက်တုန်း ဝင်လိုက်ဦးမယ်။ ကဲ မြတ်နိုး .. သွားပြီနော် .. ”

“ ဟုတ် .. ကျေးဇူးနော် ”

ကောင်းစံနဲ့ မြတ်နိုး ကျွန်တော့်ဆိုင်ကို အလည်လာရင်း အပြန်မှာ ကားပျက်သွားလေသည်။ ကောင်းစံက မြတ်နိုးကို အိမ်ပြန်ပို့ပေးဖို့

ကျွန်တော့်ကို အကူညီတောင်းတာနဲ့ ကျွန်တော် လိုက်ပို့ပေးခြင်းဖြစ်သည်။ မြတ်နိုးက ယွန်းတို့နဲ့ တစ်ရပ်ကွက်ထဲ နေတာမို့

ယွန်းအိမ်ကို လမ်းညွှန်ပေးလိုက်သည်။ ကျွန်တော် ယွန်း အံ့သြသွားအောင် ဖုန်းကြိုမဆက်တော့ပဲ အလည်သွားလိုက်သည်။

မြတ်နိုး ညွှန်တဲ့အတိုင်း မောင်းလာရင်း အဝါရောင် နှစ်ထပ်တိုက်လေး တွေ့လိုက်သည်။ အိမ်လေးက နေချင်စရာလေးဖြစ်သည်။

အိမ်ရှေ့မှာ အတန်ငယ် ကျယ်ဝန်းသော ခြံဝင်းလေးရှိသည်။ ခြံထဲမှာ ပန်းပင် မျိုးစုံ စိုက်ပျိုးထားလေသည်။

ကျွန်တော် အိမ်ရှေ့ကိုရောက်တော့ ကားရပ်လိုက်ပြီး ခြံတံခါး၀ နားသွားပြီး အထဲကို ကြည့်လိုက်တော့

မမဖြူက ပန်းပင်တစ်ချို့ကို ပေါင်းသင်နေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ကျွန်တော် မမဖြူ ကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။

“ မမဖြူ .. မမဖြူ ”

“ ဟယ် ကိုပြည့် .. အိမ်လာလည်တာလား .. ”

“ ဟုတ် .. ဒီနားကို ကိစ္စတစ်ခုနဲ့ ရောက်လာလို့ လမ်းကြုံတာနဲ့ ဝင်ခဲ့တာ။

အိမ်ကိုလဲ မရောက်ဖူးသေးလို့လေ။ ယွန်းရော ရှိလား မမဖြူ ”

“ ရှိပ .. ခုနကပဲ မမ နဲ့ ခြံထဲမှာ စကားပြောနေသေးတယ်။ လာ .. မောင်လေး  ”

မမဖြူက ခြံတံခါးဖွင့်ပေးသည်။

“ ယွန်းရေ .. ဟဲ့ .. ယွန်း .. ဒီမှာ ကိုပြည့် ရောက်နေတယ်။

ခုနကပဲ စကားပြောနေတာ ဘယ်ရောက်သွားလဲ မသိဘူး ”

“ ယွန်း ရေချိုးနေတယ် မမဖြူရေ .. ”

“ သြော် .. ဟုတ်လား .. အေးအေး .. လွန်း ဒီမှာ ကိုပြည့်ရောက်နေတယ် ထွက်ခဲ့ဦး ”

လွန်းက အခန်းတစ်ခုကနေ ပြေးထွက်လာသည်။ ကျွန်တော့်ကို မြင်တော့ အံ့သြသွားသည်။

“ ဟယ် .. ကိုပြည့် အလည်လာတယ်ပေါ့။ ယွန်းလဲ သိပုံမရဘူး .. ဘာလဲ .. ကြိုမပြောပဲ အိမ်ကို လာ Check တာပေါ့လေ ”

“ မဟုတ်ပါဘူး .. ဒီဘက်ကို ကိစ္စတစ်ခုနဲ့ ရောက်လာလို့ လမ်းကြုံတာနဲ့ ဝင်ခဲ့တာပါ။

ဒီနား ရောက်နေပြီမို့ ဖုန်းမဆက်ဖြစ်တော့တာ။ ဒါနဲ့ အန်တီရော နေကောင်းလား ”

“ ကောင်းပါ့ .. ခုချိန်ဆို အပေါ်ထပ် ဘုရားခန်းမှာ ပဌာန်းရွတ်နေပြီထင်တယ်။ နောက်မှ ခေါ်လိုက်မယ် ”

“ ရတယ် .. အရေးမကြီးပါဘူး။ လွန်းတို့ အိမ်လေးက ချစ်စရာလေးနော်။ သုတ်ထားတဲ့ အရောင်ကလဲ အဆန်းပဲ ”

“ အဲ့ဒါ လွန်း idea လေ .. ဟဲ ဟဲ .. အရင် အရောင်က မွဲခြောက်ခြောက်ကြီး .. မကြိုက်တာနဲ့ ပြန်သုတ်ထားတာ မကြာသေးဘူး ”

“ ဟယ် တူးနံ့ရတယ်။ မိဇင်ကို ဟင်းနွေးခိုင်းထားတာ ခုမှ သတိရတယ်။ ဒီကောင်မလေးက တော်တော်ရယ် ..

မဖြစ်ဘူး .. သွားကြည့်ဦးမှ .. ဟင်းအိုးပစ်ပြီး ဘယ်သွားနေမှန်း မသိဘူး။ ကိုပြည့် ထိုင်ဦးနော် ”

မမဖြူက မီးဖိုချောင်ဘက် ထွက်သွားသည်။

ရုတ်တရက် ကျွန်တော် ဗိုက်နာလာလေသည်။ အရေးထဲ ဒီရောက်မှ ဗိုက်နာရတယ်လို့။

ချက်ချင်းပဲ ဗိုက်က အတော်နာလာသည်။ ကိစ္စက ထိပ်ဝကို ရောက်ချင်နေပြီ။ ကျွန်တော် ထိုင်မရ ထမရနဲ့ နေရခက်နေသည်။

“ ကိုပြည့် .. ဘာဖြစ်လို့လဲ .. မျက်နှာကလဲ မအီမသာကြီး ”

“ ဟို .. ကျွန်တော် ဗိုက်နာလာလို့ .. ”

“ ခစ် .. ဗိုက်နာရင်လဲ အိမ်သာ သွားလိုက်လေ။ လာ .. လွန်း လိုက်ပို့မယ် ”

“ အားနာလိုက်တာ။ မနက်က စားထားတဲ့ မုန့်ဟင်းခါးက အခုမှ တန်ခိုးပြနေပြီ။ ”

“ အမယ်လေး ဘာ အားနာစရာရှိလဲ။ လူပဲ အီးပါရမှာပေါ့လို့ .. ခစ် .. ခစ် ”

လွန်းကတော့ လုပ်ပြီ။ ပြောလိုက်ရင် အဆန်းကြီးပဲ။ ကျွန်တော်လဲ လွန်း နောက်ကို ဖင်လေး ရှုံ့ရင်း လိုက်သွားသည်။

အိမ်သာနား ရောက်တော့ ...။

“ ဟယ် .. ယွန်း ရေချိုးနေတာ မပြီးသေးဘူးတော့။ ခေါင်းလျှော်နေတုန်း ထင်တယ်။ ရေချိုးခန်းနဲ့အိမ်သာက တွဲလျက်လေ။

သူက ရေချိုးရင် အရမ်းကြာတာ။ သူ့စောင့်နေလို့ကတော့ ကိုပြည့် တန်းလန်းတွေ ဖြစ်ကုန်တော့မယ် .. ခစ် .. ခစ် ”

“ ရ .. ရပါတယ် ကျွန်တော် စောင့်လိုက်ပါမယ် ”

“ အာ မစောင့်နဲ့ .. လာ .. အပေါ်ထပ် မဇင်တို့ အခန်းမှာ အိမ်သာ ရှိတယ်။ အဲ့ဒီမှာ သွားလိုက်တော့ ”

“ အာ .. ရပါတယ် အားနာစရာ .. ”

“ ကဲ .. အားနာနေလို့ ကိစ္စက ပြီးမသွားဘူး .. လာပါဆိုနေ .. ”

ကျွန်တော်လဲ မျက်နှာပူပူနဲ့ လွန်း ခေါ်ရာ အပေါ်ထက် မဇင် အခန်းသို့ လိုက်သွားသည်။ ကိစ္စကလဲ အတော် ထွက်ချင်နေပြီ။

“ မဇင် နဲ့ မမဖြူက အတူတူ တစ်ခန်းနေကြတယ်။ လွန်းနဲ့ယွန်းက အောက်ထပ်က အခန်းမှာ တူတူနေကြတယ်။

မေမေက တစ်ယောက်တည်း သီးသန့်တစ်ခန်း။ လာ .. ကိုပြည့် .. ဘယ်သူမှ မရှိဘူး .. လွတ်လွတ်လပ်လပ်သာ ဗုံးကြဲပေတော့။

အေးဆေးသွားပြီးမှ အောက်ဆင်းခဲ့နော်။ မဇင် အောက်ထပ်မှာလဲ မရှိဘူးဆိုတော့ အပေါ်ဆုံးထပ် လေဟာပြင်မှာ ထုံးစံအတိုင်း

ဖုန်းပွတ်နေတာဖြစ်မယ် ”

“ ဟုတ် .. ကျေးဇူးနော် လွန်း .. ”

ကျွန်တော်လဲ မနည်းကို အောင့်ထားရတာမို့ အိမ်သာထဲ တန်းပြေးတော့သည်။ အထဲရောက်တော့ လွန်းပြောသလို အားရပါးရ

ဗုံးကြဲလိုက်တော့သည်။ တော်ပါသေးရဲ့ .. အခုမှပဲ လောကကြီးက လှပသွားတော့တယ်။ ဟူး ... ဟာ .... ။

အိမ်သာတက်ချင်ဇောနဲ့ သေချာမမြင်ခဲ့ဘူး။ အခုမှ သေချာကြည့်မိတယ်။ ရေချိုးခန်းနဲ့ အိမ်သာ တွဲလျက်မို့ မိန်းမ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီနဲ့

ဘော်လီတွေ တန်းဆီပြီး လှမ်းထားတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ဘိုထိုင်ပေါ်ထိုင်နေရင်း ဘေးကိုကြည့်လိုက်တော့ ရာသီသုံး Pad အထုပ်တွေ အများကြီး။

ဘော်လီ နဲ့ အတွင်းခံတွေက ဆိုက်ဒ် နှစ်မျိုးဖြစ်နေတယ်။ ခပ်ကြီးကြီး ဆိုက်ဒ်က မမဖြူဖြစ်မယ်။ သေးသေးကတော့ မဇင်ပေါ့။

ကျွန်တော်လဲ ဘာကြောင့် ဆိုက်ဒ်တွေ ခွဲခြားနေလဲ မသိပါဘူး။ ဒီမြင်ကွင်းမျိုး ကျွန်တော် ပထမဆုံး မြင်ဖူးခြင်းပဲ။ နေရခက်တာတော့ အမှန်။

ပတ်ပတ်လည်မှာ အတွင်းခံ နဲ့ ဘော်လီတွေ ဝိုင်းနေတာလေ။ မဖြစ်ဘူး ကိစ္စပြီးတာနဲ့ အမြန်လစ်မှ။ ဗုံးကလဲ အမုန်းကြဲနေရသဖြင့်

တော်တော်နဲ့ မပြီးနိုင်။

“ ချောက် .. ”

ဟင် .. အခန်းတံခါးပိတ်သံကြားတယ်။ ဘယ်သူ ဝင်လာတာလဲ မသိဘူး။ ယွန်းလား .. ဒုက္ခပဲ .. ဘယ်သူမှန်းလဲ မသိဘူး။

အိမ်သာတည်း အောင်းနေလို့တော့ မဖြစ်ဘူး။ မတတ်နိုင်ဘူး ဘယ်သူပဲဖြစ်ဖြစ် အိမ်သာထဲကနေ ထွက်ရမှာပဲ။ အပြင်ရောက်မှ

တွေ့တဲ့သူ နှုတ်ဆက်တာပေါ့။ ကျွန်တော် ကိစ္စပြီးပြီးချင်း သန့်ရှင်းရေး အမြန်လုပ်ကာ အိမ်သာတံခါးကို ဖြေးဖြေးလေး ဖွင့်လိုက်တော့ ...။

Oh My God ........ !!!

မဇင်တစ်ယောက် အိပ်ယာပေါ်မှာ နားကြပ်တပ်ပြီး ဖုန်းကြည့်နေသည်။ ရိုးရိုးကြည့်နေတာ မဟုတ်ဘူး။ လက်တစ်ဖက်က ဖုန်းကိုကိုင်ထားပြီး

နောက်လက်တစ်ဖက်က သူ့ပေါင်ကြားကို ပွတ်သပ်နေသည်။ ဘောင်းဘီတိုကို ပေါင်ရင်းလောက်ထိ လျောချထားပြီး ဖင်တုံးလုံးနဲ့ပေါင်ကြားကို

အားရပါးရ ပွတ်ကာ ဖုန်းကြည့်နေတာ။ ဘေးတစောင်းကြည့်နေတာမို့ ကျွန်တော့်ကို မမြင်ဘူး။ ဒုက္ခပါပဲ .. ငါ ဘာလုပ်ရမလဲ။

ပြဿနာတော့ အကြီးကြီး တက်ပြီ။

“ အား .. ကျွတ် .. ကျွတ် .. ဟင်း ... ”

သူ့ဖုန်းကို ကျွန်တော် သေချာမြင်နေရသည်။ ဖုန်းထဲမှာ အပြာကား ဖွင့်ထားသည်။ သူ့ ညည်းသံတွေ အတိုင်းသား ကြားနေရသည်။

မဇင်ကတော့ နားကြပ်တပ်ထားလို့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို လုံး၀ သတိမထားမိ။ ကျွန်တော် အိမ်သာတံခါးကို အသာလေး ပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး ..

ဇောချွေးများ ပျံလာတော့သည်။ ဘာလုပ်ရမလဲ .. ခုချိန် ထွက်သွားလို့ မြင်သွားရင် ပြဿနာတက်ပြီ။ ငါ ဘာလုပ်ရမလဲ .. ယွန်းရေ ..

ကို့ကို ကယ်ပါဦး .. ဒီမှာ မင်းချစ်ချစ် ဒုက္ခ လှလှကြီး တွေ့နေပြီ။ အိမ်သာထဲမှာ တစ်ယောက်တည်း ကမ္ဘာပျက်လေပြီ။

ခဏနေတော့ ကျွန်တော် မနေနိုင်တော့ပဲ အိမ်သာတံခါးကို အသာလေး ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။

“ အားရပါးရ လုပ်စမ်း ယောက်ျား ..  အား .. ကျွတ် .. ကျွတ် .. ကောင်းတယ်။ အမယ်လေး ယောက်ျားရယ် ...

မိန်းမကို လျှက်ပေးတယ်ပေါ့ .. အို .. ဟင့်အင်း .. ဟင့်အင်း .. အာ့ .. ကျွတ် .. ”

တစ်ယောက်တည်း စကားတွေ ပြောနေသည်။ ပြောနေတဲ့ စကားတွေက မိန်းမ စကားတွေ။ WTF !!! ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ။

မဇင်က ယောက်ျားလျာပါ။ သူ့ကို Lesbian (မိန်းမချင်းကြိုက်သူ) လို့ထင်နေတာ။  အခု သူ့ကိုယ်သူ လင်ယောက်ျားရှိတဲ့

မိန်းမတစ်ယောက်လို စကားတွေပြောပြီး အာသာဖြေနေတယ်။ ကျွန်တော် စိတ်ဝင်စားပေမယ့် အခြေနေက လုံး၀ မဟန်တော့။

ဒဲ့တွေ ကစ်နေတာ။ မဇင် တော်တော် ထန်နေသည်။ ကျွန်တော် ချောင်းကြည့်ရတာလဲ စိတ်မလုံ။ တော်ကြာ ဒီဘက်လှည့်လာလို့

ဘွားကနဲ တွေ့သွားရင် သေပြီ ဆရာပဲ။

“ ကြိုက်တယ် .. ဆောင့် .. ဆောင့် .. နာနာလေးဆောင့် .. အို .. ယောက်ျားရယ် .. ကောင်းတယ်။

ပြီးချင်နေပြီ ယောက်ျားရယ် .. အာ့ လာ့ လာ့  .. ကောင်းလိုက်တာ .. ကောင်းတယ် .. ဆောင့် .. အား .. အာ့ ”

ဇာတ်ရှိန်က ပိုမြင့်လာပြီ။ ပေါင်ကြားကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်ရင်း မဇင်တစ်ယောက် ပွဲကြမ်းနေလေပြီ။

ကယ်ပါဦး ယွန်းရေ .. အခြေနေက တော်တော် ဆိုးနေပြီ။

“ ဒေါက် .. ဒေါက် .. ဒေါက် .. ”

“ မဇင် .. အထဲမှာ ရှိလား။ တံခါးဖွင့်ပေးဦး .. အရေးထဲ လော့ချထားသေးတယ်။  မဇင် ... မဇင်ရေ ............. ”

အပြင်ဘက်ကနေ တံခါးခေါက်ပြီး အော်နေတာ လွန်းလား ယွန်းလား ကျွန်တော် မခွဲခြားတတ်တော့။ ကယ်တင်ရှင် လာပြီထင်တယ်။

ကျွန်တော် အိမ်သာတံခါးကို အမြန်ပိတ်လိုက်ပြီး အိမ်သာထဲမှာ ထူပူပြီး စိတ်လှုပ်ရှားနေတော့သည်။ တစ်ခါမှ ဒီလောက် ရင်မတုန်ဖူးဘူး။

“ အာ .. ပြီးတော့မှာကိုကွာ .. ဒီကောင်မလေးက တစ်မှောက်။ ဟေ .. ဘာလဲ .. လွန်း ... ငါ အခန်းထဲမှာ ရှိတယ် ”

“ ရှိရင်လဲ တံခါး အမြန်ဖွင့်ပေးဦး .. ”

မဇင်က ဘောင်းဘီ အမြန်ဝတ်လိုက်ပြီး တံခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်သည်။

“ ဘာလဲဟာ .. အေးအေး မနေရဘူး .. ”

“ မဇင် .. အိမ်သာထဲမှာ ကိုပြည့်ရှိတာ မသိဘူးလား ”

“ ဘာ ... ”

အော်ချက်က အကျယ်ကြီးပဲ။ အိမ်သာထဲကနေ ကျွန်တော် အားလုံကို ကြားနေရသည်။ ဒုက္ခတော့ များပြီထင်တယ်။ စိတ်ညစ်တာပဲ။

“ ဘယ်လို .. ကိုပြည့် .. ကိုပြည့်ရှိတယ် ဟုတ်လား။ ဘယ်တုန်းက ငါ့အိမ်သာထဲ ရောက်နေတာလဲ ”

“ ခုနကပဲ အိမ်အလည်လာတယ်။ သူဗိုက်နာနေလို့ အိမ်သာတက်နေတာ။ အောက်ထပ် အိမ်သာက ယွန်း ရေချိုးနေလို့ မအားတာနဲ့

မဇင် အိမ်သာထဲ သွားခိုင်းလိုက်တာ။ ကိုပြည့် ထွက်မလာတာ အတော်ကြာနေလို့ လိုက်လာတာ။ မဇင် ရှိနေလို့ အိမ်သာထဲကနေ

မထွက်ရဲဘူးထင်တယ်။ ကိုပြည့်ရေ အားနာလိုက်တာ .. ရပြီ ထွက်ခဲ့တော့ ”

“ ကိုပြည့် အိမ်သာထဲရှိနေတာ နင်က ငါ့ကို ဘာလို့ ကြိုမပြောရတာလဲ။ အာ .. ငါသေချင်တော့တာပဲ ”

မဇင်က သူ့အကြောင်းနဲ့သူမို့ ရှက်ပြီး အခန်းထဲကနေ ပြေးထွက်သွားသည်။ လွန်းက မဇင်ကိုကြည့်ရင်း အံ့သြနေသည်။

“ ဟောတော့ .. ဘာများဖြစ်လို့ ဒီလောက် သေချင်သွားတာလဲ ..

ငါ့အစ်မက ဒီလိုကျ ရှက်တတ်သား။ ကဲ .. ကိုပြည့်ရေ ထွက်ခဲ့တော့ ရပြီ ”

ကျွန်တော်လဲ ခပ်တည်တည်ဖြင့် အိမ်သာထဲကနေ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။

“ ဟယ် ချွေးတွေလဲ ပျံလို့ .. အားနာလိုက်တာ ကိုပြည့်ရယ်။ မဇင်က အပေါ်ဆုံးထပ်ကနေ အခန်းထဲ ဝင်လာတာဆိုတော့

ကိုပြည့်ရှိမှန်း မသိဘူးဖြစ်သွားတယ်။ လွန်းလဲ မဇင်ကို လိုက်ရှာတာ မတွေ့တာနဲ့ အခန်းထဲမှာထင်ပြီး လိုက်လာတာ။ ”

“ ဟုတ် .. ဟုတ်တယ် .. ကျွန်တော် အိမ်သာတက်နေတုန်း မဇင် အခန်းထဲ ဝင်လာတာဖြစ်မယ်။

ကျွန်တော်လဲ လူဝင်လာသံကြားလို့ အားနာတာနဲ့ ငြိမ်နေမိတယ်။ တော်ပါသေးရဲ့ လွန်း ရောက်လာလို့ .. ဟူး ... ”

“ ကိုပြည့်ရယ် .. ကိစ္စပြီးရင်လဲ ထွက်ခဲ့လိုက်ပေါ့။ မဇင် မြင်တော့ရော ဘာဖြစ်လဲ .. အရမ်း ရှက်တတ်တာပဲနော် ”

ထွက်လာလို့ မရဘူး လွန်းရေ။ နင့် အစ်မက စပယ်ရှယ် ပွဲကြမ်းပြနေတာ ငါ ဘယ်လိုလုပ် ထွက်လာရမှာလဲ။

မဇင်ကတော့ သူ ဖီးလ်တက်သမျှ ကျွန်တော် အကုန်ကြားသွားမှန်း သိသွားလို့ ရှက်ကာ ထွက်ပြေးသွားပြီထင်တယ်။

“ အားနာလို့ပါ။ ရုတ်တရက် အိမ်သာထဲကနေ ကျွန်တော် ထွက်လာမြင်ရင် လန့်သွားမှာစိုးလို့ မထွက်ပဲ စောင့်နေတာ ”

“ ဖြစ်ရမယ် ကိုပြည့်ရယ် .. လာ .. အောက်ထပ်မှာ မေမေ စောင့်နေတယ် ”

ကျွန်တော် လွန်းနဲ့အတူ အောက်ထပ်ကို သွားလိုက်သည်။ ယွန်းက ရေချိုးပြီး အလှပြင်ပြီးနေပြီ။

ကျွန်တော့်ကို မြင်တော့ ပျော်သွားသည်။

“ ဆောရီးနော် ကို .. ယွန်း ရေချိုးတာ ကြာသွားတယ်။ အိုကေ သွားပြီလား ”

“ အင်း .. အိုကေသွားပါပြီ။ ”

ယွန်းက ကျွန်တော့် လက်မောင်းကို ဖက်လိုက်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲ အတူတူ တွဲလာသည်။ ကျွန်တော် မဇင်ကို မျက်နှာပူပူနဲ့ ရှာနေမိသည်။

မဇင်ကို လုံး၀ မတွေ့ရ။ ဧည့်ခန်းထဲမှာ မမဖြူ နဲ့ ယွန်းမေမေ ထိုင်နေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ကျွန်တော် ဆိုဖာတစ်ခုပေါ် ထိုင်လိုက်သည်။

ယွန်းက ကျွန်တော့်ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်သည်။ လွန်းကတော့ သူ့မေမေနားမှာ ထိုင်လိုက်သည်။

“ အန်တီက ပဌာန်းရွတ်နေတာ ခုမှ ပြီးတယ်။ သား .. ရောက်မှတော့ အေးဆေးပေါ့။ နေ့လည်စာ စားပြီးမှ ပြန်နော် ..

ဒီနေ့ ပုဇွန်တုတ် ချက်တယ်။ သားကြိုက်လားတော့ မသိဘူး။ မိဖြူ .. ခဏနေ ထမင်းပွဲ ပြင်ထားလိုက်တော့။ ကိုပြည့်နဲ့အတူ ..

အားလုံး စားကြတာပေါ့ ”

“ ဟုတ် မေမေ .. ဒါဆို သမီး သွားပြင်လိုက်ဦးမယ် ”

မမဖြူက ဧည့်ခန်းထဲကနေ ထွက်သွားသည်။ လွန်းက ကလေးတစ်ယောက်လို သူ့မေမေ ပုခုံးပေါ် ခေါင်းမှီရင်း ကျွန်တော့်ကို ပြုံးပြသည်။

“ ဒါနဲ့ မိဇင် တစ်ယောက် ဘယ်ရောက်နေလဲ။ တစ်နေကုန် သူ့ပဲ ကြည့်နေရတာ။ အပြင်ကလဲ ခဏခဏ လည်တတ်သေး။

အပေါင်းသင်းကလဲ ယောက်ျားလေးတွေ များပ။ မိန်းကလေးဆိုတာ မမေ့နဲ့ဦး ပြောလဲ မရဘူး။ သူ့ကိုယ်သူ ယောက်ျားလေးဆိုပြီး

လုပ်ချင်တိုင်းလုပ်နေတာ။ ဘယ်နေ့ ဒုက္ခရောက်မလဲ မသိဘူး သားရယ် .. ”

ဒုက္ခက ခုလေးတင်ပဲ ရောက်ပြီးသွားပြီ အမေရေ။

“ လွန်း .. မိဇင်ကို သွားခေါ်လိုက်ဦး။ ကိုပြည့် ရောက်နေတာ သူမသိဘူးလား .. လာပြီး နှုတ်ဆက်ဦးလို့ .. ”

“ ရပါတယ် မခေါ်ပါနဲ့တော့ .. နေပါစေ ”

“ ကိုယ့်အိမ်လို သဘောထားပြီးသာ နေကွယ်။ အန်တီတို့က မိန်းမသားတွေချည်းဆိုတော့ ..

သား နေရခက်မှာ စိုးတယ်။ အားလုံးကို ကိုယ့်မိသားစုလို့ သဘောထားနော် ”

“ ဟုတ် .. ရပါတယ် အန်တီ .. နောက်ဆို ကျွန်တော် အန်တီကို မေမေလို့ပဲ ခေါ်ပါရစေနော် ”

“ ခေါ်ပါ .. မဟုတ်လဲ မကြာခင် ကိုပြည့်က အမေ့သား ဖြစ်တော့မှာပဲ ”

“ အမယ် .. ကိုက ခုကတည်းက လေ့ကျင့်နေပြီပေါ့။ ဟိ .. ခေါ်ကြည့်ပါဦး မေမေ လို့ .. ”

“ ဟဲ့ .. ယွန်းပေါက်စ .. ညည်းကတော့နော် .. ”

“ သူကိုတော့ ပြောမနေနဲ့ မေမေ .. ကျွန်တော်လဲ သူ့ကို မနည်းထိန်းနေရတာ ”

“ ဟိ .. ခေါ်လိုက်တာ ချစ်စရာလေး။ ဘာ ထိန်းရတာလဲ .. ဒီက လိမ္မာနေပါပြီနော် ”

“ အော့ .. လိမ္မာလိုက်တာ .. မသိရင်ခက်မယ် ”

“ ဟဲ့ .. လွန်း .. ငါ့ချစ်ချစ်ရှေ့မှာ ဒေါက်မဖြုတ်နဲ့နော် .. ဟင်း .. တွေ့မယ် ”

“ ကဲ .. ဒီနှစ်ယောက်က အဲ့လိုပဲ သားရေ။ ရန်ဖြစ်လိုက် ပြန်ချစ်လိုက်ပဲ။ ချစ်တာလဲ သူတို့အပြင် နှစ်ယောက်မရှိဘူး။

အမြွှာဆိုတော့ စိတ်တူ ကိုယ်တူနဲ့။ ငယ်တုန်းကဆို ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် နှစ်ခု ဝယ်ပေးရတာ။ အကြိုက်ချင်းလဲ တူတယ်လေ ”

“ ဟုတ်ပ .. တူလွန်းလို့ ကျွန်တော်ဆို ခုချိန်ထိ သူတို့နှစ်ယောက်ကို သေချာ မခွဲတတ်သေးဘူး ”

လွန်းက ကျွန်တော့်ကို လျှာထုတ်ကာ ပြောင်ပြသည်။ ကျွန်တော် နေရခက်သွားသည်။

ဒီကောင်မလေး အားအားရှိ လျှာထုတ်ပြနေတာပဲ။

“ မေမေ .. ထမင်းစားလို့ရပြီနော် .. အကုန်ပြင်ပြီးပြီ ”

မမဖြူက ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်လာပြီး ထမင်းစားဖို့ ခေါ်လိုက်သည်။ မမဖြူက ဒီအိမ်ရဲ့ အိမ်ရှင်မ ဖြစ်မည်။ အချက်အပြုတ် အားလုံး

သူပဲ လုပ်တာဖြစ်မယ်။ အိမ်ထောင်မှု နိုင်နင်းတဲ့ မိန်းမ တစ်ယောက်ဖြစ်မယ်လို့ တွေးမိသည်။

“ ကဲ .. တို့မိသားစု အတူတူ ထမင်းစားရအောင်။ လွန်း .. မိဇင်ကို သွားရှာစမ်း။ ထမင်းစားမယ်လို့ ..  မြန်မြန်ခေါ်ခဲ့ ”

ကျွန်တော်တို့ ထမင်းစားပွဲမှာ ကိုယ်စီ ဝင်ထိုင်လိုက်ကြသည်။ မမဖြူက ဟင်းပွဲများ အားလုံးကို သေချာ စီစဉ်ထားသည်။ စားကောင်းမယ့်ပုံပဲ။

ပုဇွန်တုတ်ချက် ၊ ငါးပိရည်ချို နဲ့ တို့စရာအစုံ ၊ ချည်ပေါင်ခါး ဟင်းရည် ၊ ကြက်ဥနဲ့ပန်းမုံလာကြော် ၊ ပဲကြီးနှပ်လဲ ပါသေးတယ်။ အတော်စုံတာပဲ။

ဟင်းတွေကြည့်ပြီး ကျွန်တော်လဲ ဗိုက်ဆာလာလို့ အားမနာနိုင်တော့။

“ မေမေ .. မဇင်က .. ဟို .. ဗိုက်အောင့်နေလို့ နောက်မှ စားတော့မယ်တဲ့။ ဘယ်လိုမှ ခေါ်လို့မရဘူး ”

“ ကဲ .. ဒါဆိုလဲ တို့တွေပဲ စားလိုက်ကြရအောင်။ အားလုံး ထမင်းလက်ဆုံ စားချင်ပါတယ်ဆိုမှ ဒီကောင်မလေးက တစ်မျိုး ..

စားနော် သား .. ဘာမှ အားမနာနဲ့ ကိုယ့်အိမ်မှာလို သဘောထားပြီး အားရပါးရ စား။ ယွန်းပေါက်စ .. ဟင်းတွေ ထည့်ပေးလိုက်လေ ”

“ စားနော် ကို .. မမဖြူ လက်ရာက ရှယ်ပဲ။ နောက်ဆို ဒီအိမ်မှာပဲ ထမင်းစားချင်သွားမယ် ”

ယွန်းက ကျွန်တော့်ကို ပုဇွန်တုတ် ထည့်ပေးရင်း သူလဲ အားရပါးရ စားလိုက်သည်။ ကျွန်တော်လဲ မမဖြူရဲ့ လက်ရာကောင်းမှုကြောင့် ..

ဟန်မဆောင်နိုင်ပဲ အ၀ တီးတော့သည်။ ထမင်း နှစ်ပန်းကန်တောင် ကုန်သည်။ အားလုံးက ကျွန်တော် အားရပါးရစားလို့ သဘောကျနေသည်။

ကျွန်တော်လဲ ပထမဆုံး အကြိမ်ဆိုတော့ အကြာကြီး မနေသင့်တာနဲ့ ထမင်းစားပြီးတော့ ယွန်းနဲ့ ခြံထဲက ဒန်းပေါ်မှာ စကား ခဏပြောရင်း ..

ပြန်တော့မယ်ဆိုပြီး အားလုံးကို နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ မဇင်ကိုတော့ ခုချိန်ထိ မတွေ့ရဘူး။ ကျွန်တော်လဲ မဇင်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ရမှာ လန့်နေသည်။

ဖြစ်သွားတာက သေသေးမှ မဟုတ်တာ။ ကျွန်တော် အကုန်ကြားသွားမှန်း သူသိသွားမှာပဲ။ ကျွန်တော် နောက်နေ့တွေ  ဘယ်လိုမျက်နှာမျိုးနဲ့ မဇင်ကို

စကားပြောရမှန်း မသိတော့။ မတတ်နိုင်ဘူး ဖြစ်သမျှအကြောင်း အကောင်းချည်းပဲပေါ့။

ပြန်ခါနီး ယွန်းက ကျွန်တော့်ကို ခြံထိပ်အထိ လိုက်ပို့သည်။ ယွန်း အိမ်ထဲ လှည့်ပြန်သွားတော့ ကျွန်တော် ယွန်းတို့ အိမ်ကို တစ်ချက် မော့ကြည့်လိုက်သည်။

ပြတင်းပေါက်ကနေ ကျွန်တော့်ကို ချောင်းကြည့်နေတဲ့ မဇင်ကို ဖြတ်ကနဲ တွေ့လိုက်သည်။ ကျွန်တော် မော့ကြည့်တာ မြင်သွားတော့ လိုက်ကာစကို ..

အမြန်ကာလိုက်ပြီး လှစ်ကနဲ ပျောက်သွားသည်။

မဇင်ရေ .. နောက်ဆို ဘီယာ အတူတူ သောက်ဖို့ ကျွန်တော် မဖိတ်ရဲတော့ဘူးဗျာ။

.......................။

အခန်း(၁၀)

     ဒဲ့ ...

@@@@@@

ဒီနေ့တော့ ဆိုင်မှာ လူကျနေသည်။ ကျွန်တော်လဲ ရုံးခန်းထဲမှာ သုံးလစာ ပစ္စည်းအဝင်အထွက် စာရင်းတွေနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေသည်။

ဝင်းအောင် က စိတ်ညစ်နေတဲ့ ပုံစံ နဲ့ ရုံးခန်းထဲ ဝင်လာပြီး ကျွန်တော့်ဘေးနား ရောက်လာသည်။

“ ဒေါ်လာဈေးတွေက တက်ပြီးရင်းတက်ကွာ။ စိတ်ညစ်တယ်။ ငါတို့က ဒေါ်လာနဲ့တွက်ပြီး ရောင်းရတာဆိုတော့ Customer တွေကို ..

မျက်နှာ ပူလာပြီ။ ပစ္စည်းဈေးတွေက ခုန်တက် .. ဈေးက ခုတစ်မျိုး တော်ကြာတစ်မျိုးဖြစ်။ ဟူး .. နောက်ဘဝမှာ လူပြန်ဖြစ်ရင် ..

London မှာပဲ လူ ဖြစ်ပါစေလို့ ဆုတောင်းတယ်ကွာ။ ပြည့်စိုး .. မင်းရော ဘယ်မှာ လူဖြစ်ချင်လဲ ”

“ ဟဟ .. ငါကတော့ Switzerland ပဲ ဒိုးမယ် သားကြီးရေ။ ရှုခင်းတွေကလဲ အသေမိုက်။

စော်တွေကလဲ ချော။ UK တော့ မသွားချင်ဘူးကွာ။ ပျင်းစရာကြီး .. ”

“ အောင်မာ လူ့အခွင့်ရေးအများကြီးရှိတဲ့ နိုင်ငံကွ .. မင်း Switzerland ကမှ ပျင်းစရာကောင်းတာ။

ဒါမဲ့ .. စော်လေးတွေ မိုက်ရင်တော့ ငါ့ လှမ်းခေါ်ဦးနော် .. ဟား .. ”

“ မခေါ်ဘူး .. မင်းဘာသာ လူ့အခွင့်ရေးတွေနဲ့ ပျော်နေလိုက်။ ဟား .. ”

“ အေး လောလောဆယ်တော့ ဒီနိုင်ငံမှာ ပိုက်ပိုက်ရအောင် ကြိုးစားရဦးမှာပေါ့။ ပြည့်စိုး .. ခဏနေ အားရင် ..

ဆိုင်(၂)ဘက် သွားလိုက်ဦး။ ဟိုမှာ ပစ္စည်းတစ်ချို့ ကုန်နေတယ်ပြောတယ်။ ဆိုင်(၂) မန်နေဂျာက နေမကောင်းလို့

ခွင့်ယူထားတယ်။ တစ်ချက်လောက် သွားကြည့်ပေးဦး ”

“ အေး .. ငါ အခုပဲ သွားလိုက်မယ်။ စာရင်းလုပ်နေတာလဲ ပြီးပြီ။ ရော့ .. ဒါ ပြီးခဲ့တဲ့ သုံးလစာ အဝင်အထွက် စာရင်းပဲ။

လိုအပ်တာ မင်းပဲ ကြည့်လုပ်လိုက်တော့။ ကဲ .. ငါ ဆိုင်(၂)ကို သွားလိုက်ဦးမယ် ”

ကျွန်တော် ဆိုင်(၂)ကို သွားဖို့ လိုအပ်တာ ပြင်ဆင်ပြီး ဆိုင်ထဲကနေ ထွက်လာခဲ့သည်။

ဆိုင်ပြင်ရောက်တော့ ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေ ကျွန်တော့်ကို တစ်ယောက်ယောက် လှမ်းခေါ်နေသည်။

“ ကိုပြည့် .. ဟေ့ ကိုပြည့် .. ”

“ ဟင် .. မဇင် ”

မဇင်ကို ရုတ်တရက်တွေ့လိုက်တော့ ကျွန်တော် လန့်သွားသည်။ ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ကျွန်တော့်ဆိုင်နား ရောက်နေတာလဲ။

“ ကိုပြည့် အားရင် မင်းနဲ့ငါ စကား ခဏပြောရအောင် ”

“ ဟုတ် .. အားပါတယ်။ ဒီမှာတော့ စကားပြောရတာ အဆင်မပြေဘူး။

ရှေ့နားမှာ ကော်ဖီဆိုင် ရှိတယ်။ အဲ့ကို သွားရအောင်လား ”

“ အေး .. သွားလေ .. ငါနောက်ကနေ လိုက်ခဲ့မယ် ”

ကော်ဖီဆိုင်ရောက်တော့ လူရှင်းရာ ဒေါင့်တစ်နေရာမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ကျွန်တော့်မှာ ရင်တထိပ်ထိပ်နဲ့ပေါ့။

“ မဇင် ဘာသောက်မလဲ .. ”

“ Espresso တစ်ခွက် .. ”

သောက်တဲ့ ကော်ဖီကအစ အပြင်းပါလား။ အခြေနေက ဘာတွေ ဖြစ်မလဲမသိဘူး။

ကျွန်တော်လဲ မျက်နှာပူပူနဲ့ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သလို ဟန်ဆောင် နေရသည်။

“ အစ်ကို့ကို Latte တစ်ခွက် .. နည်းနည်းစိမ့်ပေး ”

“ ဟုတ်ကဲ့ .. ခဏစောင့်ပေးပါနော် ”

ဝိတ်တာမလေး ထွက်သွားတော့ မဇင်က ကျွန်တော့်ကို မကြည့်ပဲ လမ်းမဘက်ကိုသာ ကြည့်နေသည်။

ကျွန်တော်လဲ သူ ဘာပြောမလဲ စိတ်လှုပ်ရှားစွာ စောင့်မျှော်နေသည်။ ခဏနေတော့ ....။

“ ဒုန်း !!! .. ”

နင့်မေကလွှား .. လန့်လိုက်တာ။ မဇင်က စားပွဲကို အားရပါးရ ထု လိုက်တဲ့အသံ။ အသံက တော်တော်ကျယ်သည်။

ဆိုင်ထဲမှ လူများက ဘာဖြစ်တာလဲဆိုပြီး ကြည့်နေကြသည်။ ကျွန်တော်က ဘာမှမဖြစ်တဲ့ ပုံစံ ဖမ်းပြီး အေးဆေးနေလိုက်သည်။

“ ငါ .. စိတ်တွေ အရမ်းရှုပ်နေတယ်။ အိပ်မရတာ (၅)ရက် ရှိနေပြီ။ တစ်ချိန်လုံး ခေါင်းထဲမှာ ဒါတွေပဲ တွေးမိနေတယ်။

ဒီတော့ မင်းနဲ့ငါ ဒဲ့ ရှင်းမှ ဖြစ်တော့မယ်။ ဒါကြောင့် မင်းကို သေချာ လာတွေ့တာ။ ကိုပြည့် ငါမေးတာ မှန်မှန်ဖြေစမ်းကွာ ..

လုံး၀ မလိမ်နဲ့ .. ထပ်ပြောမယ် လုံး၀ မလိမ်နဲ့ .. ”

“ ဟုတ် .. မေးပါ ကျွန်တော် မလိမ်ပါဘူး ”

“ ငါ့အခန်းထဲမှာတုန်းက မင်း အားလုံးကို သေချာကြားလိုက်တယ်မလား .. မလိမ်နဲ့နော် .. ”

“ ဟုတ် ကြားလိုက်တယ် ”

“ တောက်စ် .. ဒါဆို နောက်တစ်ခု ထပ်မေးမယ်။ မလိမ်နဲ့နော် .. မြင်ရော မြင်လိုက်တယ်မလား .. မလိမ်နဲ့ .. ”

ဒဲ့ တွေ မေးကုန်ပြီ။ ဒုက္ခပဲ .. သူ့ပုံစံက အတော် စိတ်ဆိုးနေသည်။ လက်သီးနဲ့များ ထထိုးမလား မသိဘူး။

အခြေနေကြည့် လှုပ်ရှားမှ .. ယွန်းရေ မင်း မမ ကို လာခေါ်ပါဦး။

“ ပြောလေ .. ဘာစဉ်းစားနေတာလဲ ”

“ ဟုတ် .. မြင် ... မြင် လိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် ခဏပါပဲ .. မြင်မြင်ချင်း ကျွန်တော်လဲ မျက်နှာပူလို့ တံခါးပိတ်လိုက်တယ် ”

“ တောက်စ် ငါထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ .. မင်း အကုန် ကြားပြီး အကုန်မြင်သွားတာပဲ။ ငါ အခု ဒေါသ ထွက်နေတယ်။ စိတ်တွေလဲ အရမ်း

မွန်းကြပ်နေတယ်။ ဒေါသထွက်တာ မင်းကို မဟုတ်ဘူး .. ငါ့ကိုယ်ငါ ဒေါသထွက်နေတာ။ စိတ်ထဲမှာ တစ်ချိန်လုံး ခံစားနေရတယ်။

ငါ့အသက် (၃၄)နှစ် ရှိပြီ။ ခုချိန်ထိ တစ်ယောက်တည်း နေလာခဲ့တာ။ ငါ့ Personal ကိစ္စတစ်ခု မင်း သိသွားပြီ။ ငါ့မိသားစုတောင် မသိတဲ့

ကိစ္စကို မင်းသိသွားတာ ကိုပြည့်။ တစ်သက်လုံး တစ်ခါမှ ဒီလောက် စိတ်မညစ်ဖူးဘူး။ ”

ဝိတ်တာမလေးက ကော်ဖီတွေ လာချပေးသဖြင့် ကျွန်တော်တို့ စကားပြော ခဏရပ်လိုက်သည်။

မဇင် အိမ်မရဘူးဆိုတာ ဟုတ်မည်။ မျက်ကွင်းတွေ ချောင်ကျနေပြီး နည်းနည်းတောင် ပိန်သွားသလိုပဲ။

“ ကျွန်တော့်ကို ဘာပြောချင်တာလဲ .. ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပါ မဇင် .. ”

“ အဲ့တုန်းက ငါ ဘာတွေပြောခဲ့လဲ မင်းသေချာကြားခဲ့မှာပေါ့။ ဟုတ်တယ် .. မင်းကြားခဲ့သလိုပဲ ငါ အခု ပြောင်းလဲချင်နေတယ်။

အဲ့ဒါ ဘာလို့လဲ။ တစ်သက်လုံး ယောက်ျားတစ်ယောက်လို နေလာပြီးမှ အခု နောက်ပိုင်း ငါ့စိတ်တွေ ဖောက်ပြန်လာတယ်။

ငါ့ကိုယ်ငါ ဘာဖြစ်နေမှန်း နားမလည်တော့ဘူး။ ငါ့ကိုယ်ငါ ဒေါသထွက်လွန်းလို့ တစ်ခုခု လုပ်ပစ်ချင်နေတယ်။ ငါ့စိတ်တွေ အရမ်းမွန်းကြပ်ပြီး

မနေနိုင်တော့လို့ မင်းဆီလာခဲ့တာပဲ။ ယွန်းနဲ့ ပက်သက်ပြီး မင်းနဲ့ငါ ရှေ့လျောက် အများကြီး ဆုံရဦးမှာ။ တစ်လောကလုံး ဘယ်သူမှ

မသိအောင် ဖုံးကွယ်ထားတဲ့ ငါ့အကြောင်း ကို မင်းသိသွားပြီ။ ဒီတော့ ဒီကိစ္စကို အခု ရှင်းမှ ဖြစ်မယ်။ ”

ကျွန်တော် နည်းနည်း သဘောပေါက်လာပြီ။ သူ့ကိုယ်သူ မိန်းမစိတ် ပေါက်နေတာကို ကျွန်တော်သိသွားလို့ ပေါက်ကွဲနေတာပဲ။

“ ငယ်ကတည်းက ခုချိန်ထိ ငါ ရည်းစားတောင် မထားဖူးဘူး။ ငါ့ကိုယ်ငါ မိန်းမပဲ ကြိုက်တဲ့သူလို့ ထင်ခဲ့တာ။

အရင်က စော်ချောချောလေးတွေ တွေ့ရင် ရင်ခုန်တယ်။ သဘောကျတယ်။ ရည်းစားဖြစ်ချင်တယ်။ ဒါပေမယ့် မင်းသိတဲ့အတိုင်း

ငါတို့ နိုင်ငံမှာ LGBT တွေအတွက် အခွင့်ရေး သိပ်မရှိဘူး။ ငါ့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာလဲ Gay နဲ့ Lesbian တွေ မရှိဘူး။ အသိ အသိုင်းဝိုင်းမှာလဲ

မရှိဘူး။ ဒီတော့ ငါ တစ်ယောက်တည်းပဲ နေလာခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် အခုနောက်ပိုင်း ငါ .. ငါ ... တောက်စ် .. မဖြစ်ရဘူးကွာ .. ”

ဒီလောက်တောင် ကျွန်တော့်ကို ဒဲ့ လာရှင်းနေမှတော့ ကျွန်တော်လဲ ဒဲ့ ပြန်ကစ်ဖို့ အချိန်တန်လေပြီ။

သူဘာဖြစ်နေလဲ ကောင်းကောင်း သဘောပေါက်သွားလေပြီ။ ကဲ .. မဇင်ရေ .. ပြည့်စိုးဟိန်း ဒဲ့ ကစ်တော့မယ်နော် ...။

“ မဇင် .. စိတ်ကို နည်းနည်းလျော့ပြီး ကျွန်တော် ပြောတာကို နားထောင်ပေးပါ။

မဇင် .. သဘာဝတရား ဆိုတာကို နားလည်လား ”

“ ဘာပြောချင်တာလဲ .. ”

“ ကျွန်တော်မေးတာ ရှင်းရှင်းလေး .. သဘာဝတရားကို နားလည်လားလို့။ နေရာတိုင်းမှာ အားလုံးဟာ သူ့သဘာဝနဲ့သူ ရှိတယ်။

သဘာဝတရား ရဲ့ ဖြစ်တည်မှုကို ဘယ်နဲ့မှ ပြောင်းလဲလို့မရဘူး။ ပြုပြင်လို့လဲ မရဘူး။ ဖုံးကွယ်ပြီး ဟန်ဆောင်ထားလို့ပဲ ရမယ်။

ဒါပေမယ့် သဘာဝတရားကတော့ သူ့မူလအတိုင်း ရှိနေမှာပဲ။ ”

“ မင်းပြောတာ ငါ သိပ်မရှင်းဘူး .. ”

“ ကျွန်တော် သေချာရှင်းပြမယ်။ အခု မဇင် ဖြစ်နေတာ သဘာဝတရားကို ပြုပြင် ပြောင်းလဲဖို့ ကြိုးစားနေလို့ပဲ။ မဇင်က မွေးကတည်းက ..

မိန်းမ တစ်ယောက်။ ဒါ မဇင်ရဲ့ သဘာဝတရား ပဲ။ ဒါပေမယ့် မဇင် ပြုပြင် ပြောင်းလဲခဲ့တယ်။ ယောက်ျားတစ်ယောက်လို နေခဲ့တယ်။

ကိုယ့်ဘာသာ ယောက်ျားလျာ ဆိုတဲ့ ဘောင်တစ်ခု သတ်မှတ်ပြီး အဲ့ဒီ ဘောင်ထဲမှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပိတ်လှောင်ခဲ့တယ်။ အခု မဇင် ဘောင်ထဲမှာ

နေရတာ မွန်းကြပ်နေပြီ။ တစ်ချို့က Gay ဖြစ်ချင်လို့ကို ဖြစ်တာ။ လုံး၀ မပြောင်းလဲဘူး။ ကိုယ်ဖြစ်ချင်တဲ့ ဘဝမှာ ပျော်နေတယ်။ သဘာဝတရားကို

တစ်သက်လုံး ဖုံးကွယ်နိုင်တဲ့အထိ ခံယူချက် ခိုင်မာကြတယ်။ မဇင်က သူတို့လို မဟုတ်ဘူး။ Gay ဖြစ်ရတာ မွန်းကြပ်နေပြီ။ ဒါကြောင့် မဇင် ..

မိန်းမတစ်ယောက်လို ခံစားနေရတာပေါ့။ ဒါကို ကိုယ့်ကိုကိုယ် အပြစ်တင်နေလို့ မရဘူး။ မဇင်ရဲ့ သဘာဝတရားကို မဇင် ပြန်လက်ခံချင်နေတာ။

ဒါ ဖြစ်သင့်တဲ့ ကိစ္စပါ။ အမှားတစ်ခု မဟုတ်သလို အပြစ်တစ်ခုလဲ မဟုတ်ဘူး။ ကျွန်တော်ပြောတာ လက်ခံလား ”

“ ဆက်ပြော .. ငါ နားထောင်နေတယ် ”

“ မဇင်က ငယ်ကတည်းက ယောက်ျားလေးလို နေခဲ့တယ်။ ကြာတော့ ယောက်ျားလျာ အဖြစ် ခံယူလိုက်တယ်။ အခုတော့ ..

တစ်သက်လုံး နေလာခဲ့တဲ့ Character တစ်ခုကို မဇင် ပြောင်းလဲရမှာ ကြောက်နေတယ်။ သူများတွေ မဇင်အပေါ် ပျက်ရယ်ပြုမှာ

စိုးရိမ်နေတယ်မလား။ တော်ကြာ ငါ ပြောင်းလဲလိုက်ရင် ငါ့ကို လှောင်ကြမလား .. ဘာညာ စိုးရိမ်နေတယ် .. ဟုတ်တယ်ဟုတ်။

ကျွန်တော်ပြောတာ ဟုတ်လား .. မှန်မှန်ဖြေ .. ”

“ အင်း .. ဟုတ်တယ် .. ဆက်ပြော .. ”

“ ဒီတော့ဗျာ .. မဇင် ဘောင်ထဲကနေ ရုန်းထွက်ဖို့ အချိန်တန်ပြီ။ မဇင် စိတ်အလိုကျအတိုင်း နေလိုက်ပါ။ ဒါမှ မဇင် စိတ်ချမ်းသာလိမ့်မယ်။

ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဂရုစိုက်မနေနဲ့။ ဘယ်လောက်ပဲ ချစ်ပါတယ်ပြောပြော သေသွားတာ ကြာရင် မေ့သွားကြတာချည်းပဲ။ ပတ်ဝန်းကျင်ဆိုတာ

ချီးမွန်း (၇)ရက် .. ကဲ့ရဲ့ (၇)ရက် မဟုတ်လား။ မဇင် ပြောင်းလဲတာ ကြာသွားရင် အားလုံးက မဇင်ကို အရှိအတိုင်း လက်ခံသွားလိမ့်မယ်။ ”

“ ငါ ပြောင်းလဲရမှာ ကြောက် .. အာ မဖြစ်ပါဘူးကွာ။ စကားနဲ့ပြောတာ လွယ်ပေမယ့် တကယ့်လက်တွေ့မှာ မလွယ်ဘူး ”

“ မကြောက်ပါနဲ့ဗျာ။ ရဲရဲသာ ဘောင်ထဲကနေ ထွက်ခဲ့လိုက်ပါ။ မဇင်ရဲ့ မိသားစုက မဇင်ကို မိန်းမ တစ်ယောက်လို မြင်ချင်ကြတာ။

အမေဆို မဇင်ကို စိတ်ပူနေရှာတယ်။ ယွန်းဆို ကျွန်တော့်ကို ခဏခဏ ပြောတယ်။ မဇင်သာ ဆံပင်ရှည်လေးနဲ့ အလှပြင်လိုက်ရင် ..

အရမ်း လှတဲ့ မိန်းမ တစ်ယောက်ဖြစ်မှာတဲ့။ မဇင်ကို အဲ့လို မြင်ချင်လိုက်တာတဲ့။ အားလုံးက မဇင်ကို သဘော၀ အတိုင်း ရှိနေစေချင်တာ။

ကျွန်တော်လဲ မဇင်ကို အဲ့လိုပဲ မြင်ချင်မိတယ်။ ဖြစ်ပြီးခဲ့တာတွေ ဖြစ်ပြီးပြီပဲ။ ကျွန်တော့်ကိုလဲ ရှက်မနေပါနဲ့တော့ .. ”

“ ဟင်း .. ငါ ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ ကိုပြည့်။ မင်းပြောတာတွေ အကုန်မှန်တယ်။ ငါ ဝန်ခံပါတယ်။ ငါ ပြောင်းလဲချင်နေပြီ။

ဒါပေမယ့် ပြောင်းလဲရမှာ ငါကြောက်နေတယ်။ ငါ .. ငါ .. ပင်ပန်းနေပြီ .. စိတ်ဆင်းရဲ .. အာ .. ”

မဇင်က စကားပြောရင်း ဝမ်းနည်းလာပြီး မျက်ရည်များ လဲ့လာသည်။ စကားကို ဆက်မပြောနိုင်ပဲ တစ်ရှူးနဲ့ သူ့မျက်လုံးကို ..

မျက်ရည်မကျအောင် သုတ်လိုက်သည်။ ဒီလိုဆိုတော့ ကျွန်တော် မဇင်ကို သနားသွားသည်။

“ ရှင်းရှင်းလေးပါ မဇင်ရယ် .. ဒီနေ့ကစပြီး မဇင် ပြောင်းလဲလိုက်ပါ။ တစ်သက်လုံး နေသားကျနေတဲ့ ပုံစံကို ပြောင်းလဲရမှာဆိုတော့ ..

မလွယ်ကူမှန်း ကျွန်တော် သိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဖြေးဖြေးချင်း အချိန်ယူပြီး ပြောင်းလဲလိုက်ပါ။ ရှေ့ဆက်ရမယ့် နေ့ရက်တွေ အများကြီး

ကျန်ပါသေးတယ်။ ကျွန်တော် ပြောတာ လက်ခံလိုက်ပါ။ မဇင်ရဲ့ စိတ်ခံစားမှုအတိုင်း နေလိုက်ပါ။ မကြာခင် မဇင် ပျော်ရလိမ့်မယ်။

ကျွန်တော် ပြောတာ ယုံပါဗျာ ”

“ ကိုပြည့် .. မင်းကို ကျေးဇူးလဲ တင်တယ်။ လေးလဲ လေးစားမိတယ်။ မင်းနဲ့ အခုလို စကားပြောလိုက်တော့ စိတ်ထဲမှာ

အများကြီး ပေါ့သွားတယ်။ ငါ ကြိုးစားကြည့်ချင်တယ်။ မင်းကိုလဲ ငါမရှက်နိုင်တော့ပါဘူး။ မင်း ငါ့ဘေးနားမှာ ရှိနေပေးပါနော်။

ငါ့အကြောင်းကို မင်းအသိဆုံး ဖြစ်နေပြီ ”

“ စိတ်ချပါဗျာ .. မဇင် ဘက်မှာ ကျွန်တော် အမြဲရှိနေပါ့မယ်။

မဇင် .. ကျွန်တော်က မဇင်နာမည်ကို ခေါ်ရင် .. ရှင် .. လို့ ထူးကြည့်ပါလား ”

“ အာ .. ဒီချိန်ကြီး မနောက်နဲ့ကွာ ”

“ ကျွန်တော် မနောက်ဘူး အတည်ပြောနေတာ။ မဇင် ဘဝမှာ .. ရှင် .. လို့ ဘယ်နှစ်ခါ ထူးဖူးလဲ ”

“ မင်းကလဲ ငယ်ကတည်းက ဒီလိုနေလာတာ .. တစ်ခါမှ မထူးဖူးဘူး ”

“ ဒါဆို အခု ထူးကြည့်လိုက်။ ကျွန်တော်က မဇင် အမေခေါ်သလို ခေါ်ကြည့်ပေးမယ်။

ကျွန်တော့်ကို အမေလို့ သဘောထားပြီး .. ရှင် .. လို့ ထူးကြည့်လိုက်။ ပြီးရင် မဇင် ဘယ်လို ခံစားရလဲ ပြန်ပြောပြ ”

“ ငါ .. မထူးချင်ဘူးကွာ ”

“ တွေ့လား .. မဇင်ပဲ ပြောင်းလဲချင်တယ်ဆို .. အခု ကျွန်တော်က ကူညီနေတာလေ။ လုပ်ပါဗျာ .. ထူးကြည့်လိုက်ပါ။ ”

“ ဟင်း .. ပြီးရော .. ခေါ်ကြည့်ကွာ ”

“ ဟဲ့ .. မိဇင် ..... ”

ကျွန်တော် သူ့အမေ ခေါ်သလို ခေါ်လိုက်သည်။ မဇင် ရှက်ရှက်နဲ့ တိုးတိုးလေး ထူးလိုက်သည်။

“ ရှင် .. ”

“ မကြားရဘူး ကျယ်ကျယ်လေး ပြန်ထူးဗျာ .. ဟဲ့ .. မိဇင်ရေ .. ”

“ ရှင် .. ”

“ ကဲ .. ဘယ်လိုခံစားရလဲ ”

“ စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးကြီးပဲ .. ဒါပေမယ့် ငါ ကျေနပ်နေတယ် ”

“ အဲ့ဒါ အဖြေပဲ။ မဇင် နောက်ဆို အဲ့လိုပဲ ထူးရတော့မယ်။ ဒါ မဇင်ရဲ့ သဘာဝတရားပဲ။

ဘာမှ ရှက်နေစရာမလိုဘူး။ ရဲရဲသာ ပြောင်းလဲလိုက်ပါ။ ”

မဇင်က ကျွန်တော့ကို အားကိုးတဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ စိုက်ကြည့်ကာ ပြုံးလိုက်သည်။ သူ အခုမှပဲ ပြုံးနိုင်တယ်။ စတွေ့တုန်းက မျက်နှာနဲ့

တစ်ခြားစီဖြစ်သွားသည်။ မဇင်ရဲ့ မိန်းမ အမူယာတစ်ချို့ကို မြင်လိုက်ရသည်။ ကျွန်တော့် စကားတွေကို မဇင် လက်ခံသွားတဲ့အတွက်

စိတ်ထဲမှာ ပျော်နေမိသည်။

“ နောက်ပြီး မဇင် ကျွန်တော့်ကို စကားပြောရင် .. ငါ .. ငါ နဲ့ မပြောနဲ့ .. မမဇင် လို့ ပြောင်းပြောကြည့် ”

“ ကိုပြည့် .. မင်း .. ငါ့ကို အတော်ကြပ်တာပဲ ”

“ မကြပ်ပါဘူးဗျာ .. လုပ်ပါ .. ငါ .. ဆိုတဲ့နေရာမှာ မမဇင် လို့ ပြောင်းကြည့် .. ”

မဇင်က ခေါင်းငုံ့သွားပြီး ကျွန်တော့် စမ်းသပ်ချက်တွေကို မဝင့်မရဲ နဲ့ တုံ့ပြန်နေသည်။

“ ငါ .. အဲ .. မမဇင် အခုမှ နေလို့ကောင်းသွားတယ်။ မမဇင် မင်းကို ကျေးဇူးအရမ်းတင်ပါတယ် ”

“ မမဇင် လို့ ပြောရတာ ဘယ်လိုခံစားရလဲ ”

“ ငါ့စိတ်တွေ .. အဲ .. မမဇင် စိတ်တွေ နုညံ့သွားသလို ခံစားရတယ်။

စိတ်ထဲမှာ မမဇင်က မိန်းမ တစ်ယောက်ပါလားလို့ မြင်လာတယ် ”

“ ကျေနပ်တယ်ဗျာ။ ဒီလိုပဲ ဖြစ်သင့်တယ်။ ကျွန်တော် မဇင် အတွက် ဝမ်းသာပါတယ်။

နောက်ဆို ကြိုးစားပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ပြောင်းလဲလိုက်ပါနော်။ ”

“ အင်း .. မင်းပြောသလို မမဇင် ကြိုးစားကြည့်မယ် ”

ကျွန်တော် နောက်ဆုံး စမ်းသပ်ချက်အနေနဲ့ မဇင် ရဲ့ လက်ကို ဖတ်ကနဲ ကိုင်လိုက်သည်။ မဇင် လန့်ပြီး အံ့သြသွားလေသည်။

“ မဇင် ဘယ်လို ခံစားရလဲ .. ”

“ အာ .. ကိုပြည့် .. မင်း .. ဒါ ဘာလုပ်တာလဲ ”

မဇင်က လက်ကို ပြန်ရုတ်ဖို့ ကြိုးစားသည်။ ကျွန်တော်က လက်နှစ်ဖက်သုံးပြီး သူ့လက်များကို ကျစ်နေအောင် ဆုတ်ကိုင်ထားသည်။

“ ပြောလေ .. ရှက်သွားတယ်မလား ”

“ လွှတ်ကွာ .. ငါ ရှက်တယ် ”

ကျွန်တော် လွှတ်ပေးလိုက်သည်။

“ အဲ့ဒါ ကျွန်တော့်ရဲ့ နောက်ဆုံး ရှင်းပြချက်ပဲ။ မဇင် အခု ရှက်သွားတာ မိန်းမတစ်ယောက်အနေနဲ့နော် .. ဟုတ်တယ်မလား။

ကျွန်တော်နဲ့ စတွေ့တုန်းက မဇင် ကျွန်တော့်ကို လက်ဆွဲပြီး နှုတ်ဆက်ခဲ့တယ်။ အဲ့တုန်းက မဇင်က ယောက်ျားတစ်ယောက်လို

ခံယူပြီး နှုတ်ဆက်ခဲ့တာမို့ ဘာမှ မခံစားရပေမယ့် အခု မိန်းမစိတ်ဝင်နေပြီမို့ ရှက်နေတယ်။ ကဲ သဘောပေါက်လိုက်တော့ ”

“ ခွေးကောင်လေး ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး။ တော်ပြီ ငါ .. အဲ .. မမဇင် ပြန်တော့မယ်။ နောက်မှ တွေ့တာပေါ့ ”

မဇင်တစ်ယောက် ရှက်ရှက်နဲ့ ဆိုင်ထဲကနေ ထပြေးသွားလေသည်။ ကျွန်တော် မဇင်ကိုကြည့်ကာ ရယ်နေမိတော့သည်။

အပျိုကြီး အတော်ရှက်သွားပုံပဲ။ ငါကလဲ ငါပဲ .. ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး လက်သွားကိုင်လိုက်တာလဲ။ အစမ်းသပ် လွန်သွားပုံရတယ်။ ဟီး ဟီး ...။

ကျွန်တော့် စမ်းသပ်ချက်က ပြင်းထန်သွားလား။ မတတ်နိုင်ဘူး။ သူ့ဝေဒနာကို ကျွန်တော် ဒဲ့ ပဲ ကုသပေးရတော့မယ်။

အားတော့နာတယ် အပျိုကြီးရေ ... အခုတော့ ဒဲ့ မထွက်ပဲ တွတ်ထွက်သွားပြီပေါ့ဗျာ။

မဇင်ရေ .. နောက်တစ်ခါကျရင် မိန်းမတစ်ယောက်အဖြစ်နဲ့ ဘီယာ အတူသောက်ဖို့ ဖိတ်ခေါ်လိုက်ပါတယ်။

............................။

အခန်း(၁၁)

ညငှက်လေးတို့ ပျံသန်းရာ ...

@@@@@@@@@@@@@

“ ရော့ .. မင်းဝေစု .. ဒီတစ်ခေါက် မဆိုးဘူးကွ။ ဆိုတော့ .. ငါတို့ ဒီည ကဲ ရအောင်ကွာ။ မကဲဖြစ်တာ ကြာပြီ။ ”

“ မင်းကတော့ လုပ်ပြီ။ အမြတ်လေး နည်းနည်းပိုထွက်လာတာနဲ့ ဇာတ်လမ်းက စပြီ။ ငါ မိန်းမယူဖို့ ပိုက်ဆံ စုရမယ်။

မင်းလို တစ်သက်လုံး FA လုပ်မယ့်ကောင် မဟုတ်ဘူး။ ယွန်းလေး နဲ့ အိမ်ထောင်ပြုဖို့ ငါ ကြိုးစားရဦးမယ်။ ”

“ မင်းကလဲကွာ .. လာစမ်းပါ။ ဒီည အေးဆေးသောက်ပြီး Club ဒိုးရအောင်။ Club မရောက်တာလဲ ကြာပြီ။

စံစံ နဲ့ ယံယံ ကိုလဲ လွမ်းနေပြီ။ သူတို့လေးတွေလဲ ငါတို့ကို သတိရနေရောပေါ့ .. အဟက် .. ပြောရင်းနဲ့

စိတ်တွေ ထ လာပြီ .. ဟီး ”

“ မင်းလဲ ဒါနဲ့သေမှာပဲ။ အိမ်ထောင်လေး ဘာလေး ပြုဖို့ စိတ်မကူးတော့ဘူးလား .. ”

“ အေးဆေးပေါ့ကွာ .. အသက် (၃၀) မကျော်သေးပါဘူး။ ငါက (၃၀)ကျော်မှ အိမ်ထောင်ရေး စဉ်းစားမယ်။

အခုတော့ ပျော်နိုင်သလောက် ပျော်ဦးမယ်။ လိုက်ခဲ့ပါကွာ .. မင်းကလဲ အရင်လို တစ်ရက်လောက် ကဲ ရအောင် ”

(၃)လတစ်ခါ ကျွန်တော် နဲ့ ဝင်းအောင်က ဆိုင်ရဲ့ အမြတ်များကို ခွဲဝေကာ လစာ ကိုယ်စီ ယူကြသည်။ ဒီတစ်ခါတော့ ရောင်းကြေးလေး

အမြတ်ပိုထွက်လာလို့ လက်ထဲ ငွေရွှင်နေလေသည်။ ထုံးစံအတိုင်း ငွေရွှင်တာနဲ့ ဝင်းအောင်က Club ဒိုးဖို့ ဟန်ပြင်နေပြီ။ ဝင်းအောင်က

ပျော်ပျော်နေတတ်ပြီး ညငှက်လေးတွေနဲ့ပဲ ဇာတ်လမ်းရှုပ်သည်။ အတည်ပေါက် လုံး၀ မထား။ ညငှက်လေးတွေ တစ်ယောက်ပြီး

တစ်ယောက် ရေလောင်းပေါင်းသင်ရင်း သူ့ရဲ့ လူပျိုဘဝကို ဖြတ်သန်းသည်။ ဘယ်နေ့ ဒုက္ခ ရောက်မလဲ မသိ။ ကျွန်တော် သတိပေးလဲ မရ။

Sugar Daddy လုပ်ပြီး ရှာသမျှလဲ အဲ့ဒါနဲ့ ကုန်နေသည်။

ဝင်းအောင်က တက်ကြွတဲ့ ကြက်ဖ ဖြစ်နေသည်။ ကျွန်တော်လဲ ဒီရက်ပိုင်း အလုပ်များပြီး ပင်ပန်းနေတာမို့ စိတ်ပျေလက်ပျောက်

သွားချင်နေမိသည်။ ယွန်းကိုတော့ ဒီနေ့ည ဘော်ဒါတွေ ဆုံမှာမို့ ညကျ ဖုန်းမဆက်နဲ့တော့လို့ ကြိုပိတ်ထားမှ ဖြစ်မည်။ မဟုတ်ရင်

ညတိုင်း ကျွန်တော့်ဆီ Check in ဝင်နေကြမို့ သတိထားရသေးသည်။

“ ပြီးရောကွာ .. သွားကြတာပေါ့။ ငါ ယွန်းဆီ ဖုန်းဆက်ပြီး ပိတ်လိုက်ဦးမယ်။ ညကျ ငါ့ကို လာခေါ်ကွာ။

ဒီညတော့ ဘယ်ချိန်ပြန်ရောက်မှန်း မသိတော့ အိမ်ကိုလဲ မင်းဆီမှာ အိပ်မယ်လို့ ပြောခဲ့တော့မယ်။ ”

“ အဲ့လိုလုပ်စမ်းပါ .. ညကျ လာခေါ်လိုက်မယ် ”

......................။

ည(၇)နာရီ ထိုးတော့ ဝင်းအောင်က ကျွန်တော့်ကို လာခေါ်သည်။ ကျွန်တော်တို့ Club ကို တန်းမသွားသေး။ ထုံးစံအတိုင်း ..

Club နားက ဘီယာဆိုင်တစ်ခုမှ အရှိန်တင်လေ့ရှိသည်။ အရှိန် ရပြီး (၉)နာရီကျော်လောက်မှ Club ကို သွားလေ့ရှိသည်။

ဘီယာဆိုင်ရောက်တော့ ကျွန်တော်က ထုံးစံအတိုင်း စပ်ကြား ၄ ခွက်လောက် သောက်ဖြစ်သည်။ ဝင်းအောင်ကတော့ ..

အပြင်းသမားမို့ သူ့အိမ်က Double Black ယူခဲ့ကာ လက်ကျန် ဖြတ်နေသည်။ ဘီယာဆိုင်မှာ (၂)နာရီလောက် အချိန်ဖြူန်းပြီးတော့

နှစ်ယောက်သား အရှိန်လေး တက်လာပြီး Club ဒိုးဖို့ ပြင်ကြလေသည်။

Club ကို ရောက်တော့ လူသိပ်မရှိသေး။ (၁၀)နာရီကျော်လောက်မှ လူပိုစည်လေ့ရှိသည်။ ခိုင်းနေကျ ဝိတ်တာလေးက ကျွန်တော်တို့ကို

မြင်တာနဲ့ အနားကနေ မခွာပဲ ကပ်နေတော့သည်။ ဝင်းအောင်က မုန့်ဖိုးပေး ကြမ်းတာကိုး။ မြင်တာနဲ့ တစ်သောင်းတန် တစ်ရွက် ပေးပြီးသား။

ဝင်းအောင်က VIP ဝင်ထားတာမို့ စားပွဲဝိုင်း အဆင်သင့်ရသည်။ ဘီယာ နှစ်ခွက်လာချပေးတာမို့ ကျွန်တော် ဆက်ပြီး ကစ်နေလိုက်သည်။

“ ကိုကြီးအောင် .. ဘာလိုသေးလဲ။ စော်လေးတွေတော့ မစုံသေးဘူး။ ခဏနေ ရောက်တော့မှာပါ။

Show လျှောက်တဲ့အထိ နေမှာမလား .. ”

“ အေး .. ဟုတ်တယ်။ စံစံ နဲ့ ယံယံ ရောက်ရင် ငါ့ဆီ လွှတ်လိုက်။ ဒီနေ့ မိုးချုပ်တဲ့အထိ နေမယ်။

မင်းလဲ ငါတို့နား မကြာ မကြာ လာပေး .. တော်ကြာ Club ထဲ မင်းကို ရှာရတာ မလွယ်ဘူး။ ”

“ စိတ်ချပါ .. ကိုယ့် အာစိတွေပဲ။ ကျွန်တော် အကုန်လုပ်ပေးမယ်။

ကိုကြီးပြည့် .. ဘာလိုသေးလဲ .. အမြည်း ယူဦးမလား ”

“ မယူတော့ဘူး ငါတို့ သောက်ခဲ့ပြီးပြီ။ ”

“ ဟုတ် .. ဒါဆို ကျွန်တော် သွားလိုက်ဦးမယ်။ လိုတာရှိရင် Bar ကောင်တာ ရှေ့မှာ ကျွန်တော် ရှိနေမယ် ”

“ အိုကေ .. ”

Club ဆိုတော့ DJ က အုံးအုံးဒိုင်းဒိုင်းနဲ့ ဆူညံနေတာပေါ့။ တစ်ခါတစ်လေ အဲ့ဒီ ဆူညံမှုကပဲ ကျွန်တော်တို့ကို

အပန်းပြေစေတာ မဟုတ်လား။ မျက်စိရှုပ် နားပင်း နဲ့ မြင်မြင်သမျှ မသဲကွဲ။ ကျွန်တော်ကတော့ ဘီယာ သောက်ပြီး ဆိုဖာပေါ် ..

ငြိမ့်နေလိုက်သည်။

“ မရောက်တာ ကြာလို့လားမသိဘူး .. စော်လေးတွေ ပိုလန်းလာသလိုပဲ။ အသစ်ကလေးတွေလဲ တွေ့ရတယ် ”

“ ဟေ့ကောင် .. ဇွတ် သွားမကပ်နဲ့ဦး။ အမှန်ကန်တွေလဲ ဒီလာကြတယ်။ အားလုံးကို လိုင်း ထင်မနေနဲ့ဦး။ ”

“ အေးပါ .. ငါခွဲတတ်ပါတယ်ဟ .. Club ပါး ဝနေပြီ။ မြင်တာနဲ့ သိတယ် ဟေ့ကောင် .. ”

“ သိရင်လဲ ပြီးရော .. ဘာပြဿနာမှ မဖြစ်ချင်ဘူး ”

“ အေးဆေးပါကွာ .. မင်းဘာသာ သောက်နေစမ်းပါ။ ငါတော့ များနေပြီ။ ဒီလောက်ဆို ကဲလို့ ကောင်းပြီ ”

ခဏနေတော့ ဝင်းအောင်ရဲ့ အချစ်တော်လေးတွေ ရောက်လာသည်။ စံစံ နဲ့ ယံယံ မှာ ရှမ်းတရုတ်မလေးတွေဖြစ်ပြီး

ပုပု လုံးလုံးလေးတွေ ဖြစ်သည်။ စကား ဝဲတဲတဲ နဲ့ ပုံစံလေးတွေက ယောက်ျားတွေအကြိုက် အကိတ်လေးတွေပေါ့။

ဝတ်ထားသည်မှာလဲ Club မယ်လေးတွေ ပြီပြီ ပြေးဖက်ချင်စရာလေးတွေ။ မြင်တာနဲ့ အူယားမိတာ အမှန်ပဲ။

“ အမယ်လေး ပေါ်တူမူကြီးတွေ .. မတွေ့ရတာ ကြာပေါ့။ ခုမှပဲ ရောက်လာတော့တယ်နော် .. ဟွန့် ”

“ အလုပ်များနေလို့ပါကွာ .. လာစမ်းပါဦး ငါ့အသဲလေးကို မမြင်ရတာ ကြာပြီ .. လွမ်းနေတာ ဒီက .. ”

စံစံက ဝင်းအောင်ရဲ့ လက်ကိုင်တုတ်လေး ဖြစ်သည်။ ဝင်းအောင်ကို မြင်တာနဲ့ ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်ပြီး မြူတော့သည်။

ဝင်းအောင်ကလဲ စံစံ ပါးကို အားမနာတမ်း နမ်းလိုက်သည်။ ယံယံ ကတော့ ကျွန်တော့်နား ကပ်ထိုင်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ကို ပြုံးပြကာ

နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ ဝိတ်တာလေးက စိတ်ချရသည်။ ငှက်ကလေးတွေ ရောက်လာတာနဲ့ အသိုက်ဆီ တန်းခေါ်လာသည်။

“ ကိုပြည့် .. စကားနည်းလှချည်လား။ ဘာလဲ ယံယံကို မမြင်တာကြာလို့ စိမ်းကားသွားပြီလား ”

“ မဟုတ်ပါဘူးကွာ .. နည်းနည်းမူးနေလို့ အမူးဖြေနေတာ။ ယံယံက အရင်တိုင်းပဲ ချစ်စရာကောင်းမှကောင်း .. ”

“ သွားပါ .. အခုမှ .. ”

ယံယံက ကျွန်တော့ လက်မောင်းကို ဖက်ကာ သူ့ခေါင်းကို ကျွန်တော့် ပုခုံးပေါ် မှီလိုက်သည်။

“ သဲလေးတို့ ဘာစားဦးမလဲ .. မှာချင်တာရှိ မှာလေ ”

“ တော်ပြီ စားခဲ့ပြီးပြီ။ ဘီယာပဲ သောက်တော့မယ် ”

အနားမှာ အသင့်ရပ်နေသော ဝိတ်တာလေးကို ဝင်းအောင်က ဘီယာ လေးခွက် နဲ့ အစုံကြော်တစ်ပွဲ မှာလိုက်သည်။

“ စံလေး .. အသစ်လေးတွေ မရောက်ဖူးလား .. ပြပေးဦး .. ”

“ လူဆိုး .. ဒီကဖြင့် သူ့ကို လွမ်းနေတာ။ သူက အသစ်မျှော်နေတယ်ပေါ့လေ။ ရောက်ပါ့ .. အလန်းလေးတွေချည်းပဲ ”

“ စံလေးကလဲကွာ .. ကို့ အကြောင်းသိရဲ့သားနဲ့။ အဆင်ပြေရင် ဒီည အမုန်းကမ်းမှာနော် ”

“ အင်းပါ .. ဒီကလဲ တာဝန်ကျေစေရမယ်။ ကိုပြည့်ရော .. အသစ်လေးတွေ ကြည့်ဦးမလား .. ”

“ နောက်မှ ကြည့်မယ်ဟာ .. ငါ နည်းနည်းမူးနေပြီ။ အမူးပြေအောင် သွား က လိုက်ဦးမယ်။ ဝင်းအောင် ဒီမှာပဲ နေခဲ့မှာမလား ”

“ အေး .. ဒီမှာပဲ ရှိနေမယ်။ စံလေးပြမယ့် အသစ်လေးတွေ ငမ်းလိုက်ဦးမယ် ”

“ ယံယံ ကိုနဲ့ လိုက်ခဲ့ .. က ရအောင် .. ”

ကျွန်တော် ယံယံလက်ကိုဆွဲကာ Dancing Floor သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ မူးနေပြီမို့ လူက မြှောက်ကြွနေတော့သည်။

Dancing Floor ပေါ်ရောက်တော့ ယံယံ ခါးလေးကို ဖက်ကာ DJ ရဲ့ မြူးကြွမှုနဲ့အတူ က လိုက်သည်။ ယံယံက ကျွန်တော့် ပုခုံးကို

ဖက်ထားပြီး ကျွန်တော်နဲ့အတူ အတွဲညီအောင် လိုက် က ပေးသည်။ ယံယံက ကနေရင်း ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးကာ ..

ကျွန်တော့် လည်ပင်းကို မမှီတမှီ လှမ်းပြီး နမ်းသည်။ ကျွန်တော်ကလဲ ယံယံ နို့လေးတွေကို လစ်ရင် လစ်သလို ကိုင်တော့သည်။

မီးရောင် တဖျတ်ဖျတ်နဲ့မို့ မြင်ကွင်းက ဘာမှ မသဲကွဲ။ ကျွန်တော်လဲ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဂရုမစိုက်နိုင်။ မူးမူး နဲ့ ကိုင်လိုက် က လိုက်ပေါ့။

နာရီဝက်လောက် က ပြီးတော့ မောလာလို့ ဝင်းအောင်တို့ရှိရာ ဝိုင်းသို့ ပြန်လာခဲ့သည်။ ဝိုင်းကိုရောက်တော့ ဝင်းအောင်ဘေးမှာ ..

စော် အလန်းလေးတစ်ယောက် ရောက်နေသည်။ ဝင်းအောင်က စော်လေးကို ပုခုံးဖက်ကာ ပွား နေသည်။ စံစံတော့ ဘယ်ရောက်သွားမှန်းမသိ။

စော်လေးကို စံစံ ချိတ်ပေးသွားတာဖြစ်မည်။ အတော်လန်းတဲ့ စော်ပါလားလို့ တွေးလိုက်မိသည်။

“ ဟေ့ကောင် .. မောသွားပြီလား။ သူ့နာမည်က သုသု တဲ့။ ချစ်စရာ မကောင်းဘူးလား .. ”

“ အေး ကောင်းပါတယ်။ မင်း အဆင်ပြေရင် ပြီးတာပဲ .. ”

“ ကိုပြည့် .. ယံယံ တစ်ခြား ဧည့်သည်တွေ သွားတွေ့လိုက်ဦးမယ်။ နောက်မှ ပြန်လာခဲ့မယ်နော်  ”

“ အင်း ပြန်လာဦးနော် .. နောက်မှ ယူတော့ .. ”

“ အင်းပါ .. ”

ယံယံက မသွားခင် ကျွန်တော့်ပါးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းသွားသေးသည်။

“ ဟေ့ကောင် .. ယံယံလေးက အရင်ကထက် ပိုမိုက်လာတယ်နော်။ ဒီည သူ့ကိုပဲ ခေါ်လိုက်ပါလား .. ”

“ အေးဆေးပေါ့ကွာ .. အချိန်ရှိပါသေးတယ်။ ဒါနဲ့ သုသု က အသစ်လား .. အရင်တုန်းက မတွေ့မိပါဘူး ”

“ ဟုတ် .. ဒီရောက်တာ မကြာသေးဘူး။ စံစံ ဖန်တီးပေးလို့ ရောက်လာတာလေ။

စံစံ ပြောပြလို့ အစ်ကိုတို့အကြောင်း သိထားပါတယ်။ ”

“ ဘာသိထားလို့လဲ ပြောပါဦး .. ”

“ အစ်ကိုတို့က သဘောကောင်းပြီး အရမ်း ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်တဲ့။ စိတ်တိုင်းကျ နေပေးဖို့ မှာသွားတယ်။

ကိုအောင် .. ဒီည သုသု ကို ခေါ်မှာလား .. တစ်ခြား ရွေးဦးမှာလားဟင် .. ”

“ မရွေးတော့ဘူး .. သုသုလေးကို မြင်မြင်ချင်း ကြွေသွားပြီ။ စိတ်တိုင်းကျ ချစ်ပေးမှာလား ”

“ ချစ်မှာပေါ့လို့ .. ဒါဆို သုသု လူရသွားတဲ့အကြောင်း ခဏသွားပြောဦးမယ်။ ပြန်လာခဲ့မယ်နော် ”

“ အိုကေ .. မကြာနဲ့နော် .. ”

“ ဟုတ် .. ”

သုသု ထွက်သွားတော့ ဝင်းအောင်က ကျွန်တော့်နား ကပ်လာပြီး ..။

“ စောက်ရမ်းမိုက်တယ်ကွာ။ ဘော်ဒီလေးက ငါ့အကြိုက်ပဲ .. ဒီညတော့ Club လာတာ မှန်သွားပြီ။ ”

“ မင်းကတော့ အသစ်မြင် အဟောင်းမေ့ပဲ။ စံစံ လေးလဲ မိုက်လာပါတယ်ဟ .. မခေါ်ချင်ဘူးလား ”

“ အာ .. ရိုးနေပြီလေကွာ။ မင်းကလဲ ခေါ်မယ့်ခေါ် အသစ်ပဲ ခေါ်မှာပေါ့။ မင်းရော ဒီည မခေါ်တော့ဘူးလား ”

“ အင်း ... ခေါ်ရင်ကောင်းမလား .. ”

“ လခွမ်း .. စောက်ပဲက များနေသေး။ ခေါ်မယ့်ခေါ် အလန်းလေး သေချာရွေးကွာ။ ယံယံလေးက မိုက်လာပေမယ့် ..

မင်းလဲ ရိုးနေလောက်ပြီ။ ငါ့လိုပဲ အသစ်ကလေး တစ်ယောက်လောက် ရအောင် ဆွဲလာခဲ့ .. ”

“ ဟင်း .. မင်းနဲ့ပေါင်းပြီး ငါပါ ဖွံကြောင်တတ်နေပြီ။ ”

“ ဟား .. ဒါမှ အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်းတွေလို့ ခေါ်တယ်။ ကဲ .. ချီးယားစ် .. ”

“ ချီးယားစ် .. ”

ကျွန်တော်တို့ ခွက်ချင်းတိုက် ဆက်တိုက် သောက်လိုက်ကြသည်။ သောက်လိုက် ပေါက်လိုက် ကလိုက်နဲ့ပေါ့။

...........................။

 အခန်း(၁၂)

ငှက်ကလေးတစ်ကောင် ဖမ်းမိတယ် ...

@@@@@@@@@@@@@@@@@

“ Lady and Gentleman, please welcome to our show. Tonight ..... ”

Model Show စလေပြီ။ ဝင်းအောင်ကတော့ သုသုနဲ့ သာယာကာ ငြိမ့်နေသည်။ ကျွန်တော်လဲ မကြည့်ရတာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့

Show လျှောက်တာကို သေချာကြည့်ဖို့ အားမွေးလိုက်သည်။ ကျွန်တော်တို့ ဝိုင်းက စတိတ်စင်နဲ့ အရမ်းမဝေးတာမို့ Show ပွဲကို

သေချာ မြင်နေရသည်။ DJ က သံစဉ်ပြောင်းသွားပြီး Show လျှောက်မယ့် မော်ဒယ်လေးများ တန်းစီပြီး ထွက်လာသည်။

တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် လမ်းလျှောက်ပြရင်း နောက်ခံစကားပြောသူက မော်ဒယ်တစ်ယောက်ချင်းဆီကို နာမည်နဲ့တကွ

မိတ်ဆက်ပေးနေသည်။ စော်တွေက အကုန် လန်းနေတော့သည်။ တစ်ချို့ဆို အပြင်က မင်းသမီးတွေတောင် မမှီ။ မိုက်ချက်။

တကယ့် အလန်းလေးတွေ။ ကျွန်တော်လဲ ဘီယာ မော့ရင်း အရသာခံကာ ကြည့်နေသည်။

“ ရှင်နွေနှောင်း ဖြစ်ပါတယ် ..... ”

ဟင် .. မဟုတ်သေးပါဘူး။ ငါပဲ အမြင်မှားတာလား။ ရှင်နွေနှောင်း ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးကို မြင်တော့ ကျွန်တော် မတ်တပ် ထရပ်လိုက်မိသည်။

ဘာလို့လဲဆိုတော့ ရှင်နွေနှောင်းက ကျွန်တော့်ချစ်သူ ယွန်းနဲ့ တစ်ပုံစံတည်းဖြစ်နေသည်။ ငါ မူးနေပြီထင်တယ်။ ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ယွန်းကို ..

မြင်လိုက်ရတာလဲ။ ကျွန်တော် မျက်လုံးများပွတ်လိုက်ပြီး နောက်တစ်ခါ သေချာကြည့်လိုက်သည်။ ရှင်နွေနှောင်းက တစ်ပတ်ပြန်လျှောက်ကာ ..

စတိတ်စင်ရှေ့ ပြန်ရောက်လာသည်။ ဟင် .. ဟုတ်တယ် .. ယွန်း မှ ယွန်းအစစ် .. အာ မဟုတ်သေးပါဘူး။ မဖြစ်နိုင်ဘူး .. မဖြစ်နိုင်တာကွာ။

ရှင်နွေနှောင်း အထဲကို ပြန်ဝင်သွားတော့ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲ ဒွိဟတွေ များနေတာမို့ Club အပြင်ဘက်ကို ထွက်ပြီး

ယွန်း ဆီကို ဖုန်းခေါ်ကြည့်သည်။ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး .. ဒါပေမယ့် တူလွန်းတယ်။ ငါ မူးနေပြီလား ..။

( ................ )

“ ဟယ်လို .. ကို .. ပြန်ရောက်ပြီလား။ ညနက်နေပြီနော် .. ”

တော်ပါသေးရဲ့ ငါ အမြင်မှားတာပဲ ဖြစ်မယ်။ ယွန်းက သူ့အိမ်မှာပဲ။ အေးလေ ဘယ်လိုလုပ် ယွန်း ဖြစ်နိုင်မှာလဲ။

ဒါပေမယ့် ဘာလို့ ရှင်နွေနှောင်းက ယွန်းနဲ့ ဒီလောက် တူနေရတာလဲ။ အာ .. ငါ မူးနေပြီထင်တယ်။

“ အင်း ပြန်ရောက်နေပြီ။ အိပ်ခါနီး ယွန်းကို သတိရလို့ ဖုန်းဆက်လိုက်တာ။

ယွန်း မအိပ်သေးဘူးလား။ တစ်ခြားသူတွေရော အိပ်ကြပြီလား ”

“ အိပ်တော့မလို့ပဲ။ တစ်ခြားသူတွေက အိပ်နေလောက်ပြီ။ လွန်း တစ်ယောက်တော့ အိပ်မအိပ် မသိဘူး။

သူက ဒီည အိမ်မှာ မရှိဘူး။ ဒီရက်ပိုင်း သူ့ သူငယ်ချင်းအိမ်မှာ ညပိုင်း စာကျက်ဝိုင်းရှိလို့ အဲ့မှာပဲ ညနက်တဲ့အထိ

စာသင်ပြီး အိပ်လေ့ရှိသည်။ နေ့တိုင်းတော့ မဟုတ်ဘူး။ တစ်ပတ်ကို ၄ ရက်လောက် သွားအိပ်တယ်။ ”

ဟင် .. ဒါဆို ငါ ခုနက မြင်လိုက်တာ လွန်းများ ဖြစ်နေမလား။ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ လွန်းက ဘာလို့ ဒီရောက်နေမှာလဲ။

“ သြော် .. အင်း .. ဒါဆိုလဲ ယွန်းလေး အိပ်တော့နော်။ အားမှ အိမ်လာလည်ဦးမယ် ”

“ ဟုတ် .. ဒါဆိုလဲ အိပ်ပြီနော် .. တာ့တာ .. မွှစ် မွှစ် ”

“ အင်း တာ့တာ .. ချစ်တယ်  ”

ကျွန်တော် ဖုန်းချလိုက်ပြီးချင်း Club ထဲကို ပြန်သွားကာ ခိုင်းနေကြ ဝိတ်တာလေးကို လိုက်ရှာလိုက်သည်။

“ ကိုကြီးပြည့် .. ဘာလိုအပ်လို့လဲ .. ”

“ အေး .. ရှင်နွေနှောင်းဆိုတဲ့ တစ်ယောက်ကို မင်းသိလား။ ခုနက Show လျှောက်သွားတဲ့ တစ်ယောက်လေ ”

“ ရှင်နွေနှောင်း ဟုတ်လား .. သေချာတော့ မသိဘူး။ အသစ်ဖြစ်မယ် .. ဘာလို့လဲ စိတ်ဝင်စားလို့လား။

ကျွန်တော် မော်ဒယ် နားနေခန်းထဲ လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ။ ကိုကြီးတို့က VIP တွေဆိုတော့ ဝင်လို့ရတယ်။ ”

“ အေး .. ဒါဆိုလဲ လိုက်ပို့ပေးကွာ ”

ကျွန်တော့်စိတ်တွေ အမူးပြေချင်နေပြီ။ စိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့ ဝိတ်တာ ခေါ်ရာနောက်ကို လိုက်သွားလိုက်သည်။ မော်ဒယ် နားနေခန်းရောက်တော့

ဘဲတစ်ယောက်က မူးမူးနဲ့ ရှင်နွေနှောင်းကို ရစ်နေသည်။ ကျွန်တော် ချက်ချင်း အနားမသွားသေးပဲ ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေ ရှင်နွေနှောင်းကို

သေချာမြင်ရအောင် ကြည့်လိုက်သည်။ ဟုတ်တယ် ရှင်နွေနှောင်းက လွန်း နဲ့ ယွန်းတို့နဲ့ တစ်မျက်နှာတည်းပဲ။ လွန်း .. မင်းက ရှင်နွေနှောင်းလား။

“ ရပြီ .. မင်းသွားတော့ .. ငါ လိုအပ်မှ လာရှာမယ် ”

ဝိတ်တာလေးကို ကျွန်တော် နှင်ထုတ်လိုက်သည်။ ကျွန်တော် ရှင်နွေနှောင်းအသံကို သေချာနားစွင့်လိုက်သည်။

ရှင်နွေနှောင်းအသံက လွန်းအသံပဲ။ အသံကြားမှ ပိုသေချာသွားသည်။ ရှင်နွေနှောင်းက လွန်းမှ လွန်းအစစ်။

“ ရှင် ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ။ ဘယ်လောက် ပေးပေး ကျွန်မ မလိုက်ပါဘူးဆို .. စိတ်ညစ်တာပဲ ”

“ ဘာလဲ နည်းသေးလို့လား .. ၆ သိန်း ပေးမယ်ကွာ။ လိုက်ခဲ့ပါကွာ .. မင်းကို မြင်ပြီး အရမ်းကြွေသွားလို့ပါ။ ”

“ မလိုက်ပါဘူးဆို .. ကဲ သွားပါတော့။ ”

“ ဟာ .. မင်းက ဘယ်လောက် လိုချင်တာလဲ။ (၁၀)သိန်းလား .. မင်းသာ အပြုစုကောင်းရင် (၁၀)သိန်းလဲ ငါပေးနိုင်တယ်။

လိုက်ခဲ့ပါကွာ .. မင်း ကြေးက အရမ်းမြင့်နေပြီ။ ဒီလောက် ဘယ်သူမှ မပေးဖူးဘူးမလား .. ကဲ .. (၁၀)သိန်းကွာ .. လိုက်ခဲ့တော့ ”

“ တောင်းပန်ပါတယ်ရှင် .. ကျွန်မ သူငယ်ချင်းက Night မလိုက်ပါဘူး။

လမ်းလျှောက်ရုံပဲ လျှောက်တာပါ။ ရှင် တစ်ခြားသူ ရှာလိုက်ပါ။ ”

“ တောက်စ် .. မင်းတို့က ဘာတွေလဲကွာ ”

အခြေနေကို အကဲခေတ်မိတဲ့ လုံခြုံရေး နှစ်ယောက်က လွန်းတို့ နားကပ်လာတာမို့ လွန်းကို ရစ်နေသော ဘဲမှာ

လုံခြုံရေး ရောက်လာလို့ တောက်စ် တခေါက်ခေါက်နဲ့လစ်သွားလေသည်။ ကျွန်တော် လွန်းနား သွားလိုက်ပြီး ......။

“ လွန်း .. ခဏ လိုက်ခဲ့စမ်း .. ”

“ ဟင် .. ကိုပြည့် .. ဟာ .. ဒုက္ခပဲ .. ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ဒီမှာ လာဆုံရတာလဲ။ ငါတော့ ဒီနေ့ သေချင်တာပဲ ”

ကျွန်တော် ဘာမှ မပြောပဲ လွန်းလက်ကို ဆွဲကာ နားနေခန်းရဲ့ လူရှင်းရာ နေရာတစ်ခုကို ခေါ်သွားလိုက်သည်။

လုံခြုံရေး တစ်ယောက်က ချက်ချင်းပဲ ကျွန်တော့် အနားရောက်လာသည်။

“ ရတယ် .. သူ့ကို ကျွန်မ သိတယ်။ ဘာမှ မဖြစ်ဘူး .. ”

လွန်း ပြောလိုက်လို့ လုံခြုံရေးက အနားကနေ ပြန်ထွက်သွားသည်။

“ လွန်း .. မင်း ဒါဘာလုပ်တာလဲ။ ဒီနေရာက မင်းနဲ့ ဘယ်လိုမှ မအပ်စပ်ဘူး .. ဘာတွေ လျှောက်လုပ်နေတာလဲ .. ”

“ ဟင်း ... ကိုပြည့်ကရော ဒီကို ဘာလာလုပ်တာလဲ ”

“ ငါ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က ဇွတ်ခေါ်လို့ ရောက်လာတာ။ ကဲပါ ငါမေးတာ ဖြေစမ်းပါ။

ဘာလို့ ဒီမှာ Show လျှောက်နေတာလဲ။ မင်းကို မြင်တော့ ငါ အံ့သြလွန်းလို့ လိုက်လာတာ။ ငါ မေးတာ ဖြေစမ်း လွန်း .. ”

“ လွန်း .. အလုပ် လုပ်နေတာလေ ”

“ ဘာ .. မင်း ဒီ အလုပ်လုပ်ရအောင် ဘယ်လောက်တောင် ပိုက်ဆံ လိုနေလို့လဲ။

မင်းအိမ်က ဒီလောက် အဆင်ပြေနေတာ။ ငါ့ကို မညာနဲ့ .. အမှန်တိုင်းပြောစမ်း လွန်း .. ”

“ မညာဘူး .. လွန်း ဒီမှာ တကယ် အလုပ် လုပ်နေတာ။ စိတ်ညစ်လိုက်တာ .. ဘာလို့ ကိုပြည့်နဲ့မှ လာဆုံရတာလဲ ”

“ ဒီလိုပါရှင် .. ကျွန်မက လွန်းရဲ့ သူငယ်ချင်း အေးမာ ပါ။ ကျွန်မ အားလုံး ရှင်းပြပါမယ်။

လွန်း .. နင်ပြောပြောနေတဲ့ ကိုပြည့်ဆိုတာ သူလား ”

“ ဟုတ်တယ် အေးမာ .. ”

အေးမာဆိုသူက ကျွန်တော့်ကို အားနာတဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ကြည့်ပြီး ရှင်းပြသည်။

“ ခက်တော့တာပဲ .. ကိုပြည့်နဲ့မှ ဒီမှာ လာတွေ့ရတယ်လို့။ ကိုပြည့် စိတ်ကိုလျော့ပါနော်။ ကျွန်မ ရှင်းပြပါ့မယ်။

လွန်းက ကျွန်မကို ကူညီနေတာပါ။ ကျွန်မ မိသားစုက ငွေကြေး အခက်ခဲ အရမ်းဖြစ်နေပါတယ်။ ကျွန်မ အဖေက

လောင်းကစားသမားမို့ အကြွေး ပတ်လည်ဝိုင်းနေတယ်။ ကျွန်မက နေ့ပိုင်း အလုပ်တစ်ခုလုပ်ပြီး ညပိုင်း ဒီ Club မှာ

Show လျှောက်ပြီး အဖေ့ အကြွေးတွေကို တတ်နိုင်သလောက် စပ်နေသူပါ။ ဒါကို ကြာလာတော့ လွန်းက မကြည့်ရက်လို့

သူလဲ ဒီမှာ Show လျှောက်ပြီး ကျွန်မကို တစ်ဖက်တစ်လမ်း ကူညီမယ်လို့ ပြောခဲ့တယ်။ အစက ကျွန်မ ဘယ်လိုမှ

လက်မခံခဲ့ပါဘူး။ သူနဲ့ ဒီနေရာနဲ့ ဘာမှ မဆိုင်ဘူးလေ။ ဒါပေမယ့် လွန်းအကြောင်းလဲ ကိုပြည့် သိမှာပါ။ သူလုပ်ချင်ပြီဆို

ရအောင် လုပ်တတ်တယ်။ ကျွန်မ အကြိမ်ကြိမ် တားတဲ့ကြားကနေ ဒီမှာ လာလုပ်တယ်။ ကျွန်မလဲ ဘယ်လိုမှ

ပြောမရလို့ သူ့ကို လွှတ်ပေးထားရတယ်။ ”

“ ဟုတ်တယ် .. လွန်းမှာ ကိုယ်ပိုင် ပိုက်ဆံက အများကြီး မရှိဘူး။ မေမေတို့ဆီကနေ တောင်းဖို့လဲ အဆင်မပြေဘူး။

အေးမာက လွန်း အရမ်းချစ်တဲ့ သူငယ်ချင်း။ သူ့ခမျာ အရမ်း ဒုက္ခရောက်နေတာ။ လွန်း ဒီအတိုင်း ကြည့်မနေနိုင်ဘူး။

ဒီမှာက လမ်းလေးလျှောက်ပြရုံနဲ့ ပိုက်ဆံ အရမ်းရတယ်။ အသားပဲ့ပါသွားတာလဲ မဟုတ်ဘူး။ ”

“ ဘာ အသားပဲ့ပါ မသွားရမှာလဲ။ မင်းအသိုင်းဝိုင်းက လူတစ်ယောက်ယောက် မင်းကို မြင်သွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။

မင်းမိသားစုရဲ့ သိက္ခာကို ထည့်မတွက်တော့ဘူးလား။ ခုနကပဲ လူတစ်ယောက် မင်းကို ရစ်နေတာ ငါမြင်တယ်။

မင်းကို ပြောနေတာ ကြားပြီး ငါ ဘယ်လောက် ဒေါသထွက်လဲ သိရဲ့လား။ မင်း အဲ့လို အပြောခံနေရတာကိုက ငါရင်နာတယ်။

အဲ့ကောင်ကို ငါ ထိုးချင်တာ ယားနေတာပဲ။ တောက်စ် .. လွန်း .. မင်းကွာ .. လုပ်ချင်တာ လျှောက်လုပ်နေတယ် ”

“ အာ .. မသိဘူး။ လူမိသွားတော့လဲ ဘာဖြစ်လဲ။ ဒီမှာ ရိုးရိုးသားသား လုပ်စားနေတာ။ သူများပစ္စည်း ခိုးစားနေတာမဟုတ်ဘူး။

လွန်း ခုချိန်မှာ အေးမာကို ကူညီချင်တာပဲသိတယ်။ ကိုပြည့် .. သွားတော့။ လွန်းကို မမြင်လိုက်ဖူးလို့ပဲ သဘောထားလိုက် ”

“ မသွားဘူး။ တောက်စ် .. လွန်း .. မင်းကွာ .. ”

ကျွန်တော့်စိတ်တွေ ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရတော့ပဲ လွန်း ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို နာနာဆုပ်ကိုင်ရင်း ဒေါသကြီးစွာ စိုက်ကြည့်မိလိုက်သည်။

လွန်းက ကျွန်တော့်ကို လန့်သွားပြီး မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ မော့ကြည့်နေသည်။

“ ကိုပြည့် .. အဲ့လောက် ဖြစ်သွားတာလား ”

“ ဟာ ဖြစ်တာပေါ့ကွ .. ”

“ ဘာလို့ အဲ့လောက် ဒေါသထွက်ရတာလဲ။ ကိုပြည့် ဒေါသထွက်တာ ပထမဆုံး မြင်ဖူးတာပဲ။ ကြည့်လို့ကောင်းသား ”

“ လွန်း .. ပြောလေ ဆိုးလေပါလား။ မအေးမာ .. ဘယ်လိုမှတော့ မအောက်မေ့ပါနဲ့။

မအေးမာ ရဲ့ အကြွေးက ဘယ်လောက်ရှိလို့လဲ ”

“ ရှင် .. ဘာလို့မေးတာလဲ .. ”

“ ကျွန်တော် မေးတာသာ ဖြေပါ .. ဘယ်လောက်လဲ ”

“ သိန်း(၈၀) ပါ .. ”

“ ကောင်းပြီ .. ကျွန်တော် မအေးမာကို သိန်း(၈၀) ချေးပေးပါမယ်။ အတိုးလဲ မယူသလို အဆင်ပြေတဲ့အချိန်မှ ပြန်ဆပ်ပါ။

မနက်ဖြန် ကျွန်တော့်ဆိုင်မှာ လာယူပေးပါ။ အခု ကျွန်တာ် လွန်းကို ဒီကနေ ခေါ်သွားတော့မယ်။ မအေးမာ ရော လိုက်ခဲ့ပါ။ ”

“ ကိုပြည့် တကယ်ပြောတာလား .. ခုချိန်မှာ မယူသင့်မှန်း သိပေမယ့် ကျွန်မကို ကူညီပေးလို့ ကျေးဇူးအရမ်းတင်ပါတယ်။

အခုတော့ ကျွန်မ လိုက်လို့ မဖြစ်သေးဘူး။ ကျွန်မ အလုပ်က မပြီးသေးဘူး .. လွန်းလဲ လိုက်လို့ မရလောက်ဘူး ”

“ ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ နင်တို့ကို လမ်းလျှောက်ဖို့ ခေါ်နေပြီ .. သွားတော့ .. ”

မန်နေဂျာလိုလို ဘာလိုလို ကောင်က ကျွန်တော်တို့နားရောက်လာပြီး လာဟောက်သည်။

“ ကိုပြည့် .. ကျွန်မတို့ သွားလိုက်ဦးမယ်နော်။ လွန်း .. လာလေ .. ”

ကျွန်တော် လွန်းလက်ကို ဆွဲထားလိုက်သည်။

“ မအေးမာ သွားချင်သွားပါ။ လွန်းကို ကျွန်တော်နဲ့ထားခဲ့ပါ။ စိတ်ချပါ ဘာမှ မဖြစ်စေရဘူး ”

“ ဒါဆိုလဲ ကျွန်မ သွားလိုက်ဦးမယ် ”

“ ဟေ့ .. ပြောနေတယ်လေ .. ရှင်နွေနှောင်း နင်ရော လိုက်သွားလေ ”

“ ဟေ့လူ .. ဒီမှာ စကားပြောနေတာ မမြင်ဖူးလား ”

“ မြင်တယ်လေ .. ဘာလဲ Night ခေါ်ဖို့ ညှိနေကြတာလား။ သူက Night မလိုက်ဘူးနော်။ ခင်ဗျား ပင်ပန်းရုံပဲ ရှိမယ် ”

“ သူ လိုက်မှာပါ။ သူ့ကို အခု ခေါ်သွားမယ် .. ဘယ်လောက်ပေးရမလဲ ”

“ အမယ် .. တယ်ဟုတ်ပါလား။ ရှင်နွေနှောင်း မင်းပြောတော့ Night မလိုက်ဘူးဆို .. အခု တကယ် လိုက်သွားမှာလား ”

လွန်းက ဘာမှ မပြောပဲ ခေါင်းငုံ့ ထားသည်။ အတော် အရစ်ရှည်တဲ့ကောင်ပဲ .. မြန်မြန် ရှင်းမှ ဖြစ်တော့မည်။

“ ဟေ့လူ .. ဘယ်လောက်လဲ မေးနေတယ်လေ ”

“ သူလိုက်မယ်ဆို Club ဝန်ဆောင်ကြေးအနေနဲ့ ၁ သိန်းခွဲပေးရင် ခေါ်သွားလို့ရတယ်။ ကျန်တာတော့ သူနဲ့ ညှိလိုက် .. ”

ကျွန်တော် ပိုက်ဆံအိပ်ထဲကနေ ၂ သိန်း ထုတ်ပေးလိုက်သည်။

“ ရော့ ၂ သိန်း .. ပိုတဲ့ ၅သောင်းက ခင်ဗျား အချိုးပြင်ဖို့ ပေးတာ ”

“ အာ .. ဘောစိကလဲ စိတ်ကြီးပဲ။ ကျေးဇူးပါဗျာ .. ကဲ ဒါဆိုလဲ ခေါ်သွားလို့ ရပါပြီ။

ဟဲ့ ရှင်နွေနှောင်း နောက်နေ့ကျ နင်ဘယ်လောက်နဲ့ တည့်သွားလဲ ငါ့ လာပြောဦး ”

မန်နေဂျာဆိုတဲ့ကောင်မှာ ငွေမြင်တော့ လူခင်သွားလေပြီ။ စောက်ခွက်ကို အားရပါးရ ထိုးလိုက်ချင်ပေမယ့်

လွန်းရှိနေလို့ ဘာ ပြဿနာမှ မဖြစ်ချင်တာနဲ့ စိတ်ထိန်းလိုက်သည်။

“ တောက်စ် .. လာ သွားစို့ လွန်း ..  ”

“ နေဦး လွန်း အဝတ်စားတွေ ယူလိုက်ဦးမယ် ”

လွန်းက အနားမှာရှိတဲ့ Locker တစ်ခုထဲကနေ ကျောပိုးအိပ်တစ်ခုကို ယူကာ ကျွန်တော် ခေါ်ရာနောက်ကို လိုက်လာခဲ့သည်။

Club ထဲပြန်ရောက်တော့ ဝင်းအောင် ရှိရာ ဝိုင်းကို သွားလိုက်သည်။ ဝင်းအောင်က ဝီစကီထပ်ချကာ အရှိန်ကောင်းပြီး မူးနေပြီ။

ကျွန်တော့် ဘေးမှာ လွန်း ပါလာတာ သူ သတိမထားမိဘူး။ သုသု ကိုသာ ပွတ်သပ်နေတော့သည်။

“ ဝင်းအောင် .. မင်းဘာသာ နေခဲ့တော့။ ငါ အရေးကြီး ကိစ္စရှိလို့ ပြန်တော့မယ် ”

“ ဟ .. ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ .. ငါ့ကို တစ်ယောက်တည်း ထားခဲ့တော့မှာလား။ အမယ် အသစ်ကလေး တွေ့ပြီပေါ့ ”

ဝင်းအောင်က မူးမူးနဲ့ ကျွန်တော့် ဘေးမှာရှိတဲ့ လွန်းကို တစ်ခြားသူအထင်နဲ့ ပြောနေတော့သည်။ ကျွန်တော် လွန်းကို ..

မျက်နှာပူသွားသည်။ လွန်းက ကျွန်တော့်ကို မျက်စောင်းထိုးပြီး ကြည့်နေသည်။ ဒုက္ခပဲ .. ငါတော့ သောက်ရှက်ကွဲတော့မယ်။

“ ဟေ့ကောင် ဘာတွေပြောနေတာလဲ .. အေး .. ငါ မထားခဲ့လဲ မင်း နေခဲ့မှာပဲဟာ ..

အပိုတွေ ပြောမနေတော့ဘူး။ ငါ သွားမှ ဖြစ်မှာမို့ကွာ .. နောက်နေ့မှ သေချာ ရှင်းပြမယ်။ ဒါပဲကွာ သွားပြီ ”

“ ဟာ .. ပြည့်စိုး .. နေဦးလေ .. ဟေ့ကောင် .. အာ .. ”

ဝင်းအောင် လှမ်းခေါ်နေတာကို ကျွန်တော် ဂရုမစိုက်နိုင်တော့။ လွန်းလက်ကို ဆွဲပြီး Club ထဲကနေ အမြန်ထွက်လာခဲ့သည်။

လွန်းကတော့ ကျွန်တော်နောက်ကနေ အပြေးလေး လိုက်လာသည်။ Club အပြင်ရောက်တော့ ကျွန်တော် Taxi တစ်စီး ငှားလိုက်သည်။

Taxi ပေါ်ရောက်တော့ ...။

“ ဆရာ .. ဘယ်ပို့ပေးရမလဲ .. ”

“ ကျွန်တော်တို့ ခဏ စကားပြောဦးမယ်။ လောလောဆယ် ဒီကနေ ဝေးရာကို မောင်းဗျာ။ ပြီးမှ ဘယ်သွားမလဲ ပြောမယ် ”

“ လွန်း .. အိမ်ပြန်မလား ”

“ ဟင့်အင်း .. လွန်း အိမ်ပြန်လို့ မဖြစ်ဘူး။ (၁၂)နာရီတောင် ကျော်နေပြီ။

ဒီချိန်ကြီးပြန်ရင် အိမ်ကလူတွေ ဘာဖြစ်တာလဲဆိုပြီး လန့်သွားလိမ့်မယ် ”

“ အင်း ဟုတ်တယ်။ ကဲ ရှုပ်ပါတယ် .. ကားဆရာ ဒီနားမှာ အနီးဆုံး ဟိုတယ် ဘာရှိလဲ ”

“ ဒီနားဆို .. သြော် ..  ပါရာဒိုက် ရှိမယ်။ သန့်လဲ သန့်တယ် .. ဈေးလဲ သင့်တယ် ဆရာ ”

“ အေး .. ရတယ် အဲ့ဒီကိုပဲ မောင်းလိုက် ”

“ ကိုပြည့် .. လွန်းကို ဟိုတယ် ခေါ်သွားမလို့လား ”

“ အေးလေ .. ခုချိန် ငါလဲ ပြန်စရာ အိမ်မရှိဘူး။ မင်းကိုလဲ ငါ့အိမ် ခေါ်သွားလို့မှ မရတာ။

ဟိုတယ်မှာပဲ ဒီည အိပ်ရတော့မှာပေါ့။ မနက်ကျမှ မင်း အိမ်နားထိ ပြန်လိုက်ပို့ပေးမယ်။ ”

“ လွန်းကို စိတ်ဆိုးနေတုန်းပဲလား ”

“ မဆိုးတော့ပါဘူး ”

“ အန် .. မဆိုးဘူးသာပြောတယ် မျက်နှာကြီးက ကြောက်စရာကြီး ”

“ မင်းက တော်တော်ဆိုးတာကိုး။ တော်သေးတာပေါ့ ငါနဲ့ စောစော တွေ့လို့။ မဟုတ်ရင် တစ်ခုခုများ ဖြစ်လို့ကတော့ ..

အာ .. မသိတော့ဘူး။ ငါလဲ ဘာဖြစ်သွားမှန်းကို မသိပါဘူး။ အမူးတောင် အတော်ပြေသွားပြီ ”

“ ကိုပြည့်က လွန်းကို အရမ်း ဂရုစိုက်တာပဲနော်။ လွန်း သူငယ်ချင်းရဲ့ အခက်ခဲကိုလဲ ကူညီပေးတယ်။

ဘာလို့ လွန်းအပေါ် အဲ့လောက် ကောင်းရတာလဲ .. ”

“ မသိတော့ဘူး။ လွန်းရယ် ပါးစပ်လေး ပိတ်ပြီး ငြိမ်နေပေးပါ။ ငါလဲ ဘာမှ မပြောတတ်တော့ဘူး ”

“ ခစ် .. ခစ် .. အရမ်း ချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ။ ယွန်းကို မနာလိုလိုက်တာ .. ”

“ ဘယ်လို .. ”

“ ဟုတ်တယ် .. ယွန်းကို မနာလိုဘူး။ ကိုပြည့်လို လူမျိုးနဲ့ လွန်းလဲ ဖူးစာ ဆုံချင်တယ် ”

“ နောက်တော့ တွေ့လာမှာပေါ့။ မင်းအသက်က ငယ်ပါသေးတယ်။ ရှေ့လျောက် အများကြီး ကြုံရဦးမှာ ”

“ ဟင့်အင်း .. ကိုပြည့်လို လူက နှစ်ယောက် မရှိနိုင်ဘူး။ ဘယ်လောက်ပဲ တွေ့တွေ့ ကိုပြည့်နဲ့တော့ မတူနိုင်ဘူး။

လွန်းက ကိုပြည့်နဲ့ တစ်ပုံစံတည်း တူတဲ့သူနဲ့ ချစ်သူ ဖြစ်ချင်တာ။ ခက်တာက နှစ်ယောက် မရှိတာပဲ။ ”

“ လွန်း .. ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ။ ငါ မမူးပဲ မင်းများ မူးနေလား မသိဘူး ”

“ ခစ် .. ခစ် .. မူးပါဘူး။ ရူးသွားတာရှင့် ရူးသွားတာ .. ”

“ ဆရာလေး .. ပါရာဒိုက် ရောက်ပြီခင်ဗျ။ ”

Taxi ခ ရှင်းပေးပြီး ကျွန်တော်တို့ ကားပေါ်ကနေ ဆင်းလိုက်ကြသည်။ လွန်းက ကျွန်တော့်နား ကပ်လာပြီး တိုးတိုးလေးပြောသည်။

“ ကိုပြည့် .. လွန်းကို ဟိုတယ်ခေါ်ပြီး ဘာလုပ်မလို့လဲဟင် ”

“ အာ .. ဘာမှ မလုပ်ပါဘူး။ မင်း အိပ်ဖို့ နေရာ ရှာပေးတာလေ။ ဒုက္ခပဲ ဘာတွေ တွေးနေလဲ မသိဘူး ”

“ ဟိ .. သိဘူးလေ။ လွန်းက တစ်ခါမှ ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်နဲ့ ဟိုတယ် မလာဖူးဘူး။ အဲ့ကြောင့် မသိလို့ မေးကြည့်တာ .. ”

“ ဒီကောင်မလေးနဲ့တော့ .. ဟင်း .. လာ သွားမယ် ”

“ စိတ်ကြီးပဲ .. ဒီက ခင်လို့ စ တာကို။ လူဆိုးကြီး .. လူကို မလိမ့်တပတ်နဲ့ ဟိုတယ် ခေါ်လာတယ် ”

“ အာ .. လွန်း .. တောင်းပန်ပါတယ် .. မရစ်ပါနဲ့ကွာ .. ”

“ ခစ် .. ခစ် .. ကိုပြည့် အဲ့လိုပြောရင် လွန်း အရမ်းသဘောကျတာပဲ။ ကဲ .. ကြွ ကြွ .. အမယ်လေး ဟိုတယ်ထဲ ဝင်ရတော့မယ်။

ကြောက်လိုက်တာနော်။ ကိုပြည့် လွန်းကို သနားပါနော် .. ဒါ လွန်း ပထမဆုံး ရောက်ဖူးခြင်းပါ ”

“ လွန်း ... ”

“ ဟား .. ဟား .. ”

ကျွန်တော် လွန်းကို မနိုင်တော့လို့ ဘာမှ မပြောတော့ပဲ ဟိုတယ်ထဲ အမြန်ဝင်သွားလိုက်တော့သည်။ လွန်းက နောက်ကနေ မျက်လုံးလေး

ပေကလပ် ပေကလပ်နဲ့ လိုက်လာသည်။ အတော်ရစ်တဲ့ ကောင်မလေး။ ကျွန်တော့်ကို နေရခက်အောင် နည်းမျိုးစုံနဲ့ လုပ်တတ်သည်။

ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့် စိတ်ထဲမှာ အဲ့လို ရစ်တာလေးကို သဘောကျနေမိသည်။

စိတ်ကိုထိန်းစမ်း ပြည့်စိုးဟိန်း .. ဒါ လွန်းနော် .. ယွန်းမဟုတ်ဘူး။

........................။

အခန်း(၁၃)

လွန်း သီကျူးတဲ့ ည ...

@@@@@@@@@@

ဟိုတယ် Reception ရောက်တော့ တစ်ယောက်ခန်း နှစ်ခန်း ယူလိုက်သည်။

“ ညီလေး တစ်ယောက်ခန်း နှစ်ခန်း ယူမယ် ”

“ အခန်းကပ်လျက် ယူမလားအစ်ကို .. ”

“ ရတယ် .. ကပ်လျက်ဆို ပိုကောင်းတာပေါ့ ”

“ ဟုတ်ကဲ့ အစ်ကို .. မှတ်ပုံတင်လေးတွေပါရင် ခဏပေးပါဦးခင်ဗျ။ တစ်ခြား ဘာမှာဦးမလဲ ”

“ မှာချင်တာရှိမှ ဖုန်းဆက်လိုက်မယ်ကွာ။ လောလောဆယ် အခန်း နှစ်ခန်းသာ စီစဉ်ပေး ”

အခန်းယူပြီး ကျွန်တော်တို့ ဟိုတယ် ဝိတ်တာ ခေါ်ရာနောက်သို့ လိုက်သွားကြသည်။ လွန်းနေရမယ့် အခန်းကိုရောက်တော့ ...။

“ ကဲ .. လွန်း .. ဒီမှာပဲ အေးဆေး အိပ်တော့။ ငါ ဟိုဘက်ခန်းမှာ ရှိမယ်။ စိတ်ချလက်ချသာ အိပ်။

မနက်ကျရင် စောစောလေး ထပြီး ငါ့ကို လာနှိုးဦး။ ငါက မနက်ဆို နေမြင့်မှ ထတတ်လို့ .. ”

“ တစ်ယောက်တည်း အိပ်ရမှာ ကြောက်စရာကြီး .. ”

“ ဘာကြောက်စရာရှိလဲ .. တံခါးလော့ချပြီး အိပ်ပေါ့။ မနက်မှ တွေ့မယ်နော် .. သွားပြီ ”

“ ကိုပြည့် .. ”

“ ဘာလဲ လွန်း ”

“ ဒီက ကြောက်ရင် အော်မှာနော် .. တစ်ခါမှ ဒီလို အိပ်ဖူးတာ မဟုတ်ဘူး။ ”

“ အကျယ်ကြီးတော့ မအော်ပါနဲ့။ ကြောက်ရင်လဲ အောင့်သာ ခံပေတော့။ ငါလဲ မပြောတတ်တော့ဘူး ”

“ ဟွန့် .. သွားတော့ ဒါပဲ .. လူဆိုးကြီး ”

လွန်းက ထုံးစံအတိုင်း လျှာထုတ်ပြပြီး အခန်းတံခါးပိတ်ကာ လော့ချလိုက်သည်။ ကျွန်တော်လဲ ကိုယ့်အခန်းကို သွားပြီး အိပ်ယာပေါ် ဘုန်းကနဲ

ပစ်လှဲကာ ပင်ပန်းသမျှ အမောဖြေလိုက်သည်။ ဟူး .. ငါ ဒီနေ့ ဘာတွေဖြစ်ကုန်တာလဲ။ လွန်း နဲ့ ဟိုတယ် မှာ အိပ်နေရပါလား။ ဖြစ်လိုက်ရင်

စောက်ဆန်းတွေချည်းပဲ။ လူလန်းသွားအောင် ရေချိုးချင်သွားသည်။ တစ်ကိုယ်လုံးလဲ ဘီယာစော် နံဟောင်နေလေသည်။ ရေချိုးလိုက်ဦးမှပဲ။

ရေချိုးလိုက်တော့ တစ်ကိုယ်လုံး ပေါ့ပါးသွားသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ နာရီကြည့်လိုက်တော့ တစ်နာရီ ထိုးတော့မယ်။

တံဘတ်တစ်ထည် ခါးမှာ ပတ်လိုက်ပြီး ရေခြောက်အောင် သုတ်လိုက်သည်။

“ ဒေါက် .. ဒေါက် .. ”

ဘယ်သူလဲဟ။ Room Service လား မသိဘူး။ ကျွန်တော် အဝတ်စား မဝတ်သေးပဲ တံခါး သွားဖွင့်လိုက်သည်။

“ ဟင် .. လွန်း .. ဘာဖြစ်လို့လဲ ”

ကျွန်တော့် ကိုယ်ပေါ်မှာ တံဘတ်တစ်ထည်ပဲ ပတ်ထားတာမို့ တံခါးနဲ့ ကွယ်ကာ လွန်းကို စကားပြောလိုက်သည်။

“ ရေချိုးနေတာလား ”

“ အင်း .. အခုပဲ ချိုးပြီးတယ်။ ဘာလဲ ပြောလေ .. လွန်း မအိပ်သေးဘူးလား ”

“ လွန်း အိပ်မရလို့ .. အဲ့ဒါ ပျင်းတာနဲ့ စကားပြောရအောင် ထွက်လာတာ ”

“ ဒါဆိုလဲ ခဏစောင့် ကို အဝတ်စား ဝတ်လိုက်ဦးမယ် ”

“ အာ .. စောင့်နိုင်ဘူး .. ဖယ် .. ဝင်မယ် ”

တံခါးကို ဇွတ်တွန်းလိုက်ပြီး အခန်းထဲ အတင်းဝင်လာသည်။ ကျွန်တော့်မှာ တံဘတ်တစ်ထည်ပဲ ပတ်ထားတာမို့ နေရခက်ရပြန်သည်။

ကျွန်တော့်မှာ ကုတင်ဘေးက အဝတ်စားတွေ အမြန်ကောက်ယူပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ပြေးရတော့သည်။ ရေချိုးခန်းထဲမှာ အဝတ်စား

အမြန်ဝတ်လိုက်သည်။

“ ကြာတယ်ကွာ .. ကိုပြည့် .. မပြီးသေးဘူးလား ”

“ ပြီးပါပြီကွာ .. ကဲ .. ပြော .. အိပ်စရာရှိတာ မအိပ်ဘူး .. မပင်ပန်းဘူးလား ”

“ ပင်ပန်းပါဘူး။ လွန်းက အိမ်မှာလဲ ညနက်မှ အိပ်တာ။ တစ်ခါတစ်လေ စာသင်စရာမရှိရင်

မိုးလင်းခါနီးမှ အိပ်ပြီး နေ့ခင်းမှ နှိုးရော .. အကျင့်ဖြစ်နေပြီ။ ”

“ အခုက အခြေနေ မတူဘူးလေ။ လွန်းက မိန်းကလေးတစ်ယောက်။ ဒီချိန်ကြီး ကိုနဲ့ တစ်ခန်းထဲရှိနေတာ

မသင့်တော်ဘူးလေကွာ။ သွား .. အိပ်ပျော်အောင် အိပ်လိုက်နော်။ အိပ်မပျော်လဲ ဖုန်းနဲ့ သီချင်းနားထောင်နေလိုက် .. ”

“ ကိုပြည့် .. ဘီယာသောက်ချင်တယ်။ လွန်းကို ဘီယာ မှာပေး ”

“ အာ .. ဒီချိန်ကြီး ဘာလို့သောက်နေမှာလဲ ”

“ အာ မရဘူး .. မှာပေးဆို မှာပေး .. ဘီယာ (၄)လုံး မှာလိုက် ”

“ အန် .. (၄)လုံးတောင် .. သောက်နိုင်လို့လား .. မူးနေဦးမယ် ”

“ အတူတူ သောက်မယ်လေ။ မူးတော့လဲ ဘာဖြစ်တုန်း။ အခန်းထဲပြန်ပြီး အိပ်လိုက်ရုံပဲဟာ .. မှာပေးဆိုနေ ”

“ ဟင်း .. လွန်းနဲ့တော့ ခက်ပြီ ”

ပြောမရမှန်းသိလို့ ကျွန်တော် Reception ကို ဖုန်းခေါ်ကာ ဘီယာ နဲ့ အမြည်းတစ်ချို့ မှာလိုက်သည်။ လွန်းက ဘီယာ မရောက်ခင်အထိ

ကျွန်တော့်ကို ဘာမှ မပြောပဲ သူ့ဖုန်းကို ပွတ်နေသည်။ ကျွန်တော်လဲ အူကြောင်ကြောင်ဖြင့် သူ့ဘေးနားထိုင်ကာ ဖုန်းပွတ်နေလိုက်သည်။

ဘီယာ ရောက်လာတော့ လွန်းက ဘီယာ နှစ်ခွက် ငှဲ့လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ကို တစ်ခွက်ပေးကာ သူ့ဘီယာကို တစ်ဝက်ကျိုးသည်အထိ ..

သောက်လိုက်သည်။ ဘီယာ အတော်ကြိုက်တဲ့ ကောင်မလေးပဲ။ သောက်နေတာ ဆရာမကြီး စတိုင်နဲ့။ အမြည်းက ညဘက်ဆိုတော့ ..

အသင့်စား အာလူးကြော်ထုပ်ပဲ ရတော့သည်။ လွန်းက အာလူးကြော် တဂျွစ်ဂျွစ် ဝါးလိုက် .. ဘီယာ မော့လိုက်နဲ့ တစ်ခွက်က ခဏလေးနဲ့

ကုန်သွားသည်။ နောက်တစ်ခွက် ငှဲ့ကာ ဆက်တိုက်သောက်နေသည်။

“ လွန်း .. ဖြေးဖြေးသောက်လေ .. ”

“ ဟီး .. မသောက်ရတာ ကြာပြီ။ အခုမှပဲ သောက်ရတော့တယ်။ ကိုပြည့်လဲ သောက်လေ ..

လွန်းတောင် တစ်ခွက်ကုန်ပြီ။ ကိုပြည့်က မကုန်သေးဘူး။ လွန်း limit က မြင့်တယ်နော် .. ဟိ .. ”

“ အင်း .. သောက် .. သောက် .. စကားလေး ဘာလေးလဲ ပြောဦး။ ဘီယာမြင်တာနဲ့ မော့နေတာပဲ ”

“ ဟိ .. ဘာဖြစ်လဲ .. ကြိုက်တာကိုး။ သောက်မယ် .. သောက်မယ် .. လာထား ”

နောက်တစ်ခွက် ကုန်ပြန်ပြီ။ ဒီကောင်မလေး ဟုတ်ရော ဟုတ်ရဲ့လား။ အတော် သောက်နိုင်တာပဲ။ သုံးခွက်မြောက် ငှဲ့နေလေပြီ။

ကျွန်တော်လဲ ပြောနေလဲ မောရုံပဲမို့ လွှတ်ပေးထားလိုက်သည်။ လွန်းဆိုတာ ဘယ်သူ ဘာပြောပြော သူလုပ်ချင်တာ လုပ်တဲ့သူမလား။

“ ကိုပြည့် .. လွန်းကို ယွန်းနဲ့ တူလို့ အလိုလိုက်တာလား ”

“ မဟုတ်ပါဘူး .. လွန်းက ယွန်းရဲ့ အစ်မပဲ။ လွန်းကို စောင့်ရှောက်ဖို့ ကိုပြည့်မှာ တာဝန်ရှိတယ်လေ ”

“ အာ .. စောင့်ရှောက်တာတွေ ဘာတွေ လာပြောမနေနဲ့ .. ခုနက Club ထဲမှာ ကိုပြည့် ဒေါသတွေ အရမ်းထွက်နေပြီး ..

လွန်း ကို ပြောသွားတဲ့ စကားတွေ ခုထိ ပြန်ကြားနေတုန်းပဲ။ လွန်းလေ .. ယောက်ျားတစ်ယောက် ကိုယ့်ကို ဂရုစိုက်တာ ..

ဒါ ပထမဆုံးခံဖူးတာပဲ။ အဲ့ဒါ သိလား .. သိလားလို့ ”

ဒီကောင်မလေး မူးပြီထင်တယ်။ စိတ်ထိန်းနော် ပြည့်စိုးဟိန်း .. လွန်းနော် ယွန်းမဟုတ်ဘူး။

ကျွန်တော့်ကိုယ် ကျွန်တော် အတန်တန် သတိပေးနေရသည်။ ဟူး တကယ် မလွယ်ပါလား လွန်းရယ်။

“ အင်း သိပါပြီ .. လွန်း .. သောက်တာ တော်တော့နော် .. မူးနေမယ် ”

“ တော်ပါဘူး .. သောက်ဦးမှာ .. ခုမှ သုံးခွက်ပဲ ရှိသေးတယ်။ ပါးပါးလေး ရှိသေးတယ် .. ဟီး ..  ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ မော့လိုက်ပြန်သည်။ သုံးခွက်မြောက်လဲ ကုန်သွားလေပြီ။ သေချာပြီ သူ မူးနေပြီ။ လေးခွက်မြောက် ထည့်ပြန်သည်။

ကျွန်တော် တားသော်လဲ နားမထောင်။ ကျွန်တော်လဲ စိတ်ရှုပ်လာတာမို့ လွန်းနဲ့ အပြိုင် လိုက်သောက်တော့သည်။ မူးပြီး အိပ်သွားလဲ

အေးတာပဲ။ မဟုတ်ရင် ကျွန်တော့် စိတ်တွေ ထိန်းမရ ဖြစ်ကုန်တော့မယ်။ ချစ်သူနဲ့ ရုပ်ခြင်းအရမ်းတူတဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်နဲ့ ..

တစ်ခန်းတည်း အတူရှိနေတာလေ။ စဉ်းစားသာ ကြည့်ကြပါတော့။

လေးခွက်မြောက် တစ်ဝက်ကျိုးသွားတော့ လွန်းက ကျွန်တော့်ကို ဘာမှ မပြောပဲ စိုက်ကြည့်နေသည်။ ကျွန်တော် နေရခက်လာသည်။

ကြည့်တာမှ ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး အကုန်ကြည့်နေသည်။ ဒီကောင်မလေး ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ။ လွန်း .. မင်း တော်သင့်နေပြီ။

“ ကိုပြည့် .. ”

“ ပြော .. ”

“ ချစ်တယ်ကွာ .. ”

“ ဖူး .. !!! ”

သောက်နေတဲ့ ဘီယာ သည်းသွားတော့သည်။ ဟန်မပျက် ပြန်ထိန်းလိုက်ရသည်။ ဇာတ်လမ်းတော့ စ လေပြီ။

“ ခစ် .. ခစ် .. လန့်သွားလား ”

“ ဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲ။ လွန်း မူးနေပြီ .. အခန်းထဲ ပြန်တော့နော် .. လိမ္မာပါတယ်ကွာ  ”

“ မကြားလိုက်ဘူးလား .. ချစ်တယ်လို့။ အရမ်းချစ်တယ် .. အရမ်းချစ်တယ် .. အရမ်းချစ်တယ် .. ကဲ ကြားပြီလား ”

“ ကြားတယ် .. ချစ်လို့ မရဘူးလေ။ ကိုက လွန်း ညီမလေးရဲ့ ချစ်သူလေ။ ဘာတွေ လာပြောနေတာလဲ လွန်းရယ် ”

“ အာ .. မသိဘူး .. ချစ်တာက ချစ်တာပဲ။ မတတ်နိုင်ဘူး ကိုပြည့်ကို လွန်း အရမ်းချစ်တယ်။

အဲ့ဒါ လွန်းကို အခုချက်ချင်း အဖြေပြန်ပေး ”

“ ဘာ ဖြေရမှာလဲ .. ခက်တာပဲ .. လွန်း အခန်းပြန်တော့နော်။ ကို လိုက်ပို့ပေးမယ် .. လာ ”

“ လွန်းကို ပြန်မပို့နဲ့နော် .. အကျယ်ကြီး အော်လိုက်မှာ .. ”

“ အာ .. မအော်နဲ့လေ .. ဟင်း ...... ”

“ အဖြေပေးဆိုနေ .. ချစ်လား .. အရမ်းချစ်မှာလား .. အဲ့ဒါပဲ ပြော။ မချစ်ဘူးတော့ မပြောနဲ့ အော်လိုက်မှာ .. ”

အဲ့ဒီမှာ လဲသေလိုက်တော့ ပြည့်စိုးဟိန်းရေ .. မင်းဘာလုပ်မလဲ။ လွန်းက မင်းကို မေးနေပြီ။ မင်း ဘာပြန်ဖြေမလဲ ...။

ငါ ဘာပြန်ပြောရမှာလဲ။ ယွန်းရေ .. မင်းအစ်မ ငါ့ကို ရစ်ပြန်ပြီ။ ဒီတစ်ခါ ရစ်ချက်က ဘယ်သူမှ ကယ်နိုင်မယ် မထင်တော့ဘူး။

“ အဖြေ မပေးဘူးလား။ ဒါဆို တကယ် အော်လိုက်တော့မယ် .. အာ .. ”

ကျွန်တော် လွန်းပါးစပ်ကို ပြေးပိတ်ရတော့သည်။ တကယ်အော်မှာ သေချာသည်။ တော်တော်ဆိုးတဲ့ ကောင်မလေးပါဗျာ။

“ ဟာ .. လွန်း မအော်နဲ့လေ။ ချစ်တယ် .. ချစ်တယ် .. ဟုတ်ပြီလား .. မအော်နဲ့နော် .. ”

မတတ်နိုင်ဘူး။ အခြေနေအရ မီးစင် ကြည့်ကရတော့မယ်။ အင်း .. ဖြစ်သမျှအကြောင်း အကောင်းချည်းပဲပေါ့။

“ တကယ် .. ဟိ .. ပျော်လိုက်တာ။ လွန်းကို အရမ်းချစ်လား .. ”

“ အင်း အရမ်းချစ်တယ်။ ကဲ .. လွန်း အခန်း ပြန်ရအောင်နော် .. လာ .. ”

“ မပြန်ပါဘူးဆိုနေ .. ဘီယာတွေ များကြီး ကျန်သေးတယ်။ အ၀ သောက် ဦး မှာ ။ ကိုပြည့်က လွန်းကို ချစ်တယ် ပြောလို့ ..

ပျော်ပျော်ကြီး သောက် ဦး မှာ ။ မပြန်ဘူး .. လွန်းလဲ ချစ်သူနဲ့ အတူတူနေချင်တာပေါ့လို့ .. အဟင့် .. ”

“ ဒါဆိုလဲ .. သောက်ကွာ .. ကဲ .. ချီးယားစ် .. ”

အမူးလွန်ပြီး မြန်မြန်အိပ်သွားပါစေဗျာ။

“ ချီးယားစ် .. ချစ်သူတွေ ဖြစ်တဲ့ အမှတ်တရ .. ချီးယားစ် ”

လွန်း တော်တော် မူးနေပြီ။ မျက်လုံးတွေ စင်းလာပြီး ပြောချင်တာတွေ လျှောက်ပြောနေတော့သည်။

“ ကိုပြည့် .. ချစ်တယ်ဆို လွန်းကို အာဘွား ပေး .. ”

“ လွန်း အရမ်း မူးနေပြီ။ ခက်တာပဲ .. ”

“ မမူးပါဘူးဆိုနေ .. မပေးဘူးလား မပေးရင် .. အော် ... ”

ကျွန်တော် နောက်တစ်ခါ သူ့ပါးစပ်ကို ထ ပိတ်ရပြန်သည်။ ကဲ ဖြစ်ချင်တာဖြစ် .. မတတ်နိုင်တော့ဘူး။ ကျွန်တော် လွန်းပါးလေးကို နမ်းလိုက်သည်။

“ အာ .. ကလေးတစ်ယောက်ကို နမ်းသလို မနမ်းနဲ့ .. ဒီကို နမ်း ..  ”

လွန်းက သူ့နှုတ်ခမ်းကို ဆူလိုက်ပြီး မျက်လုံး မှိတ်ထားသည်။ ကျွန်တော် တံတွေး အကြိမ်ကြိမ် မျိုချနေရပြီ။ စိတ်ကို လျော့လိုက်ပြီး နီရဲနေတဲ့

လွန်း နှုတ်ခမ်းထော်ထော်လေးကို အသာလေး နမ်းလိုက်တော့သည်။ လွန်းက ကျွန်တော့် လည်ပင်းကို ဖက်ပြီး အနမ်းခံသည်။ ခဏနမ်းပြီးတော့

ကျွန်တော် နောက်ဆုတ်လိုက်သည်။

လွန်းက ကျွန်တော့်ကို ရီဝေနေသော အကြည့်များဖြင့် ကြည့်ကာ ပြုံးလိုက်ပြီး ....။

“ ကိုပြည့် .. လွန်းကို အင်္ကျီချွတ်ပေး ”

“ အာ .. မချွတ်ပေးပါဘူး။ ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ လွန်းရယ် .. ခက်ပြီနော် ”

“ ချွတ်ပေးလို့ ပြောနေတယ်နော် .. မချွတ်ပေးဘူးလား .. ဒါဆို .......... ”

လွန်းက လက်ကို အပေါ်မြှောက်ထားပြီး သူ့တီရှပ် အင်္ကျီကို ချွတ်ခိုင်းနေသည်။ မချွတ်ပေးရင် အော် မယ့် စတိုင်က အပြည့်။

ကဲ .. ပြည့်စိုးဟိန်း .. ခုချိန်မှတော့ မင်းလဲ ဘာမှမတတ်နိုင်တော့ဘူး။ ချွတ်စရာရှိတာသာ ချွတ်ပေးလိုက်ပါတော့ကွာ။

“ ဘောင်းဘီရော ချွတ်ပေး .. ဒါတွေရော အကုန်ချွတ်ပေး ”

“ လွန်း .. ဒါတွေပါ ချွတ်ရင် မင်း ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်တော့မယ် ”

“ အင်းလေ .. အဲ့လိုနေချင်လို့ ချွတ်ခိုင်းပါတယ်ဆိုနေ အကုန်ချွတ်ပေးကွာ။ ဟေ့ မူးနေပြီနော် လွန်း အကြောင်း သိတယ်မလား ”

“ အင်း .. သိတယ် .. မင်းအကြောင်းလဲ သိတယ်။ ငါ့ကိုယ်ငါလဲ သိတယ်။ ဟင်း ... ”

“ ခစ် .. ခစ် .. သိရင် ပြီးတာပဲ .. ”

ကျွန်တော် လွန်းကိုယ်ပေါ်ကနေ အတွင်းခံတွေပါမကျန် အားလုံး ချွတ်ပေးလိုက်ရသည်။ လွန်းက ကျွန်တော် လုပ်သမျှ နှုတ်ခမ်းကိုက်ကာ

ကြည့်နေသည်။ ကျွန်တော်လဲ သူ့ကို ရဲရဲမကြည့်ပဲ သူခိုင်းတဲ့အတိုင်း လုပ်ပေးနေမိသည်။ လွန်းက အဝတ်စားဗလာနဲ့ ကိုယ်တုံးလုံးလေး

ဖြစ်သွားလေပြီ။

ကျွန်တော် မရဲတရဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ ကောက်ကြောင်းများက ယွန်းနဲ့ တူပေမယ့် .. လွန်းက ယွန်းထက် ကိုယ်လုံး နည်းနည်း ပိုသေးသည်။

ဒါပေမယ့် သူ့နို့တွေက ယွန်းထက် ကြီးသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ယွန်းလို နီရဲရဲလေး မဟုတ်ပဲ ပန်းရောင်ဖျော့ဖျော့လေး ဖြစ်သည်။

အကွင်းသေးသေးလေးနဲ့ နို့ထွားထွားလေးပေါ့။ ကျွန်တော် အာခေါင်တွေ ခြောက်လာလေပြီ။ ကျွန်တော့် မျက်စိရှေ့မှာ လွန်းတစ်ယောက်

အဝတ်ဗလာဖြင့် ရပ်နေသည်။

“ ကို .. လှရဲ့လား .. လွန်းကို သဘောကျရဲ့လား ”

“ အင်း လှတယ် .. သဘောကျတယ် ..  ဟူး ... ”

“ ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားမှတော့ ဘာ ရပ်ကြည့်နေတာလဲ။ လွန်းကို ချစ်တယ်ဆို .. ချစ်ရင် လွန်းကို ဖက်ထားလေ .. လာ .. ”

ကျွန်တော် လွန်းအနား သွားလိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ဖက်လိုက်သည်။ စိတ်ထဲမှာ လွန်းက ယွန်းနဲ့အရမ်းတူပေမယ့် ..

လွန်းကို ယွန်းနဲ့ မမှားတော့ပဲ လွန်းလို့ပဲ ကျွန်တော် သေချာ ခံစားနေရသည်။

“ လွန်းကို နမ်းပါဦး ကို  .. ”

လွန်းက ကျွန်တော့်ကို မော့ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။ ကိုယ်လုံးတီး မိန်းမတစ်ယောက် ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေမှတော့ ..

ကျွန်တော် ဘာများ လွန်ဆန်နိုင်ဦးမှာလဲ။ အရာအားလုံးကို မေ့ပစ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော် ဆိုးချင်လာသည်။ လွန်း .. ငါ ဆိုး ပါရစေတော့။

ဒီတစ်ခါတော့ ကျွန်တော့် အနမ်းများက ရမ္မက်ဆန်သွားလေပြီ။ လွန်း နှုတ်ခမ်းများကို အထက်အောင် စုပ်သပ်ကာ အားရအောင် နမ်းတော့သည်။

လွန်းက ကျွန်တော့်ကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားပြီး ပြန်နမ်းသည်။ ကျွန်တော် စိတ်တွေ လုံး၀ ထိန်းမရတော့ .. အကုန် လွှတ်ချလိုက်မိတော့သည်။

နှုတ်ခမ်းကို နမ်းပြီးတော့ လွန်းရဲ့ လည်တိုင် ဖွေးဖွေးလေးကို နမ်းမိပြန်သည်။ လွန်းက ညည်းသံလေး ထွက်လာပြီး ကျွန်တော် နမ်းသမျှ ခံနေသည်။

“ ကို .. လွန်းကို အများကြီး ချစ်ပါနော်။ လွန်းလေ .. ကိုပြည့်ကို .. ကို လို့ အရမ်းခေါ်ချင်ခဲ့တာ။

ယွန်းက ကိုပြည့်ကို .. ကို လို့ခေါ်လိုက်တိုင်း လွန်း ခံစားရတယ်သိလား။ အဲ့လိုလေး .. လွန်း အရမ်းခေါ်ချင်တာလေ ”

ကျွန်တော် ဘာမှ ပြန်မပြောနိုင်တော့။ လွန်းကို ကုတင် ပေါ် တွန်းလိုက်သည်။ လွန်းက ပက်လက်လေး လန်သွားသည်။

ကျွန်တော် လွန်းအပေါ်ကနေ လွန်းရဲ့ နို့လေးများကို တစ်ဖက်စီ စို့လိုက်တော့သည်။ လွန်း က ဘာမှ မပြောပဲ ညည်းပဲ ညည်းနေတော့သည်။

“ ဟင်း ... အာ .. ကိုရယ် .. အင်းဟင်း .. ဟင့် ... ”

ယွန်း နဲ့ လွန်းမှာ သူတို့ကိုယ်ပိုင် ရနံ့လေးတွေ ရှိကြသည်။ ယွန်းနဲ့ အသားချင်းထိတွေ့တိုင်း သူလိမ်းနေကြ ချိုချဉ် Lotion နံ့လေး အမြဲရသည်။

လွန်းဆီကနေတော့ နှင်းဆီရနံ့ သင်းသင်းလေး ရလိုက်သည်။ နို့လေးတွေကို အားရအောင် စို့ပြီးတော့ ကျွန်တော် လွန်းကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။

လွန်းက ကျွန်တော့် ပါးနှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ကိုင်ကာ .....။

“ လွန်း .. ကို့ကို ဘယ်ချိန်မှာ စ ချစ် သွားလဲ သိလား ”

“ ဟင့်အင်း မသိဘူး ”

“ လွန်း နဲ့ ကို .. ပထမဆုံးတွေ့တုန်းက လွန်းကို ယွန်းထင်ပြီး နမ်းခဲ့တယ်လေ။ အဲ့တုန်းက လွန်း အရမ်းလန့်သွားတာ။ ရှက်လွန်းလို့ ငြိမ်နေမိတယ်။

နောက်တော့ ကိုက လွန်းကို ယွန်းအမှတ်နဲ့ စကားတွေပြောတယ်။ လွန်း ကို့ကို မြင်မြင်ချင်း သဘောကျမိခဲ့တယ်။ စိတ်ဆိုးလို့ ပြန်ပြောချင်ပေမယ့် ..

ကို့ကို မြင်လိုက်တော့ လွန်း ဘာမှ ပြန်မပြောနိုင်ခဲ့ဘူး။ ကိုသိလား .. အဲ့တုန်းက အနမ်းက လွန်းဘဝရဲ့ ပထမဆုံး အနမ်းပဲ။ ဘဝရဲ့ ပထမဆုံးအနမ်းကို

ကို့ဆီကနေ ရလိမ့်မယ်လို့ လွန်း လုံး၀ မမျှော်လင့်ထားဘူး။ အဲ့ချိန်ကစပြီး လွန်း ကို့ကို ရင်ခုန်မိသွားတယ်။ သိပြီလား ”

“ အင်း .. ကိုသိပါပြီ လွန်း .. ကိုတို့ ရှေ့မဆက်သင့်ဘူးထင်တယ်။ ကိုလဲ မူးနေပြီ .. မဖြစ်သင့်တာတွေ မဖြစ်ခင်

အချိန်မှီ ရပ်ရအောင်နော်။ လွန်းက လိမ္မာပါတယ် ..  ပြန်တော့နော်။ ကို့ကို ချစ်ရင် ကို့စကားကို နားထောင်ပါကွာ ”

ကျွန်တော် နောက်ဆုံးအကြိမ် မဖြစ်သင့်တာတွေ မဖြစ်အောင် တားဆီးခဲ့ပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် မအောင်မြင်ခဲ့ဘူး။ လွန်းမှာ အရင်ကတည်းက

ကျွန်တော်နဲ့ပက်သတ်ပြီး လိုအင်ဆန္ဒတွေ အများကြီး ရှိနေပုံရသည်။ အခုချိန်မှာ ကျွန်တော်နဲ့ နှစ်ယောက်တည်း ဟိုတယ်မှာ ရှိနေတာမို့ ..

သူ့ဆန္ဒကို အတားဆီးမဲ့ လွတ်လပ်ခွင့် ပေးလိုက်ပုံရသည်။ ကျွန်တော် လွန်းရဲ့ ဆန္ဒတွေကို ဖြည့်စည်းပေးချင်သလို ယွန်းကိုလဲ စိတ်ထဲကနေ

အကြိမ်ကြိမ် တောင်းပန်နေမိသည်။

“ မနှင်ပါနဲ့တော့ ကိုရယ်။ လွန်းတောင် မရှက်နိုင်ပဲ ဒီအခြေနေ ရောက်နေပြီပဲ။ လွန်းလေ ကိုနဲ့ ဒီလိုနေချင်ခဲ့တာကြာပြီ။ အိပ်မက်တွေလဲ

ခဏ ခဏ မက်ခဲ့တယ်။ လွန်း မူးနေပေမယ့် အသိ ရှိပါသေးတယ်။ ခုချိန်မှတော့ လွန်းကို ယွန်းအဖြစ် သတ်မှတ်ပြီး ချစ်လိုက်တော့နော် ..

လွန်း နားလည်ပေးပါမယ်။  ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကို ချစ်တာ ယွန်းလေ .. လွန်းမှ မဟုတ်တာ .. ဟင့် ... အာ .. လွန်း .. ငိုချင်လာပြီ ”

လွန်းက ပြောရင်း မျက်ရည်များကျလာသည်။ လွန်းဆီက ဒီစကားကြားတော့ ကျွန်တော် ဝမ်းနည်းသွားတယ်။ လွန်းကိုလဲ သနားမိပြန်သည်။

အမှန်တိုင်း ဝန်ခံရရင် လွန်းကို ကျွန်တော် ချစ်မိနေပါပြီ။ သူ့ရဲ့ ထူးခြားတဲ့ အပြုမှုတွေ .. ရစ်တာလေးတွေ .. ပြောပုံဆိုပုံလေးတွေက

ကျွန်တော့်ကို စိတ်လှုပ်ရှားစေတာ ကြာခဲ့ပြီ။ ငါ့မှာ ယွန်းရှိနေတယ်ဆိုတဲ့ .အသိနဲ့ ကျွန်တော် လွန်းကို တတ်နိုင်သလောက် ကြိုးစားပြီး ရှောင်ခဲ့သည်။

ဒီအခြေနေရောက်မှတော့ ကျွန်တော် လွန်းကို ရှောင်လွဲလို့မရတော့။ လွန်းကို သနားချစ်နဲ့ ကျွန်တော် ချစ်မိသွားလေပြီ။ ချစ်သူနဲ့ ရုပ်တူနေလို့လဲ

ဖြစ်နိုင်သလို .. လွန်းပုံစံကို သဘောကျလို့လဲ ဖြစ်နိုင်သည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော် ချစ်မိလေပြီ။

“ ခုချိန်မှာ လွန်းက ယွန်းမဟုတ်ပါဘူး .. လွန်းကိုပဲ ချစ်မိသွားတာပါ။ ကို့ကို ခွင့်လွှတ်ပါ။ ကိုက .. လွန်း ညီမလေးရဲ့ ချစ်သူဖြစ်နေတယ်။

မဖြစ်သင့်မှန်း သိပေမယ့် ကိုလဲ လွန်းကို စိတ်ဝင်စားမိတာ ကြာပါပြီ။ ဒါပေမယ့် .. ကို စည်းရှိရမယ်လေ။ အခုတော့ အဲ့ဒီစည်းကို ..

မလွန်ဆန်နိုင်တော့ဘူး။ ကို .. လွန်းကို ချစ်တယ်။ ကို ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ လွန်းရယ်။ ကိုက ယွန်းနဲ့ မကြာခင် လက်ထပ်တော့မှာလေ ”

“ ကို .. စိတ်ညစ်သွားလား .. လွန်း တောင်းပန်ပါတယ်နော်။ ညီမလေးကိုလဲ လွန်း အားနာမိတယ်။ သူ့ချစ်သူကို လွန်း လုလိုက်မိပြီ။

စိတ်မညစ်ပါနဲ့ ကိုရယ်။ လွန်း ကို့အနားမှာ တိတ်တိတ်ပုန်း ချစ်သူလေးအဖြစ် အမြဲတမ်း နေပေးပါ့မယ်။ လွန်းကို ချစ်နေရင် ရပါပြီ။

ညီမလေးကိုလဲ ဒီထက်ပို ချစ်ပေးပါနော်။ လွန်းက ညီမလေးကို အရမ်းချစ်တာ။ သူ့ကိုချစ်သလို ကို့ကိုလဲ အရမ်းချစ်တယ်။

လွန်း ချစ်တဲ့သူနှစ်ယောက် ပျော်နေတာ မြင်ရရင် လွန်းလဲ ပျော်ပါတယ်။ ကို့စိတ်ထဲ ဘာမှမဖြစ်နဲ့တော့နော်။ လွန်း အားလုံးကို နားလည်ပါတယ်။ ”

“ လွန်းရယ်။ ကို .. လွန်းကို သနားလိုက်တာ ”

ကျွန်တော် လွန်းရဲ့ မျက်ရည်များကို သုတ်ပေးပြီး နမ်းလိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ ချစ်သူကို ကြင်နာယုယစွာ နမ်းလိုက်တဲ့ အနမ်းမျိုးပေါ့။

သူတို့ ညီအစ်မ နှစ်ယောက်စလုံးကို ကျွန်တော် ချစ်မိသွားပြီ။ လွန်းက နားလည်မှုအပြည့်နဲ့ ကျွန်တော့် အချစ်ကို တောင့်တနေသည်။

ကျွန်တော် ရှေ့ဆက် သူတို့ ညီအစ်မနှစ်ယောက်ကြား ဘယ်လို နေရမလဲ တွေးရင်း စိတ်လှုပ်ရှား ရင်ခုန်နေမိသည်။

“ လွန်း .. ကို့ကို အဆုံးထိ ခွင့်ပြုမှာလား ”

“ အင်း .. ကို့ သဘောပါ။ လွန်းကို ကို ပိုင်သွားပါပြီ။ လွန်း ကြောက်တော့ကြောက်တယ်။ ဒါပေမယ့် ကို့ကို ချစ်တော့ ..

ကိုနဲ့အတူ နေချင်မိတယ်။ လွန်းက အတွေ့ကြုံမရှိတော့ လွန်းကို ဖြေးဖြေးလေး ချစ်ပါနော်။ လွန်း ကြောက်တယ် ”

အခုမှ ကြောက်နေလို့ မရတော့ဘူး လွန်းရယ်။ ကို .. အငြင်သာဆုံးနဲ့ အနုညံ့ဆုံး ချစ်ပေးပါမယ်။ ကျွန်တော် လုပ်နေကြ အမူကျင့်တွေ ..

ခဏဖျောက်လိုက်ပြီး လွန်းကို သနားတာမို့ မြန်မြန်ပဲ ပြီးအောင် လုပ်တော့မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ လွန်း လည်ပင်း .. နို့လေး နဲ့

ဗိုက်သားလေးတွေကို တစ်ခုချင်း ဖွဖွလေး နမ်းရင်း ညင်သာစွာ ချစ်လိုက်မိတော့သည်။ လွန်းက မျက်လုံးမှိတ်ထားပြီး နေရခက်နေသည်။

ပိပိလေးကို မြင်တော့ လွန်း နဲ့ ယွန်းရဲ့ ကွာခြားချက်လေးကို တွေ့လိုက်သည်။ လွန်းရဲ့ ပိပိလေးမှာ အမွှေးလုံး၀ မရှိပါ။ အကုန်ပြောင်နေအောင်

ရိပ်ထားသည်။ ယွန်းကတော့ ကြိဂံပုံ မွှေးညှင်းလေးတွေ အမြဲထားလေ့ရှိသည်။ လွန်းကတော့ ပြောင်ရှင်းနေအောင် ရိပ်ထားလေသည်။

ကျွန်တော် လွန်းရဲ့ ပိပိလေးကို လက်ညိုးနဲ့ အသာလေး ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ ပိပိလေးမှာ အရည်လေးတွေ ရွှဲလို့နေလေပြီ။

“ ကို .. နေရခက်လိုက်တာ။ အဲ့လို မပွတ်နဲ့တော့ .. ထည့်ချင်ရင် ထည့်လိုက်တော့နော် ”

လွန်းက Sex နဲ့ပက်သတ်ရင် အတွေ့ကြုံ မရှိသေးတာမို့ ကျွန်တော် အရမ်း ကလိ မနေတော့။ စိတ်တွေလဲ အတော် ထန်နေပြီ။

လိုရင်းကို အမြန်သွားပြီး အားလုံးကို အဆုံးသတ်လိုက်တာ ကောင်းမည်။ လွန်း ပေါင်လေးကို အသာလေး ကားလိုက်ပြီး ငပဲကို

တေ့တာ ဖြေးဖြေးလေး ချော့သွင်းလိုက်တော့သည်။ ကျွန်တော် လွန်းအပေါ်ကို မှောက်လိုက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်း နဲ့ လည်တိုင်လေးကို

တစ်လှည့်စီနမ်းလိုက်သည်။

“ အာ့ .. နာတယ် .. ဖြေးဖြေး .. နာတယ်တော့ .. ”

လွန်း ပြောတာကြားတော့ ကျွန်တော် ပြုံးလိုက်မိသည်။ ပထမဆုံး အတွေ့ကြုံမို့ နာရှာမှာပေါ့။ ကျွန်တော် အကုန် မသွင်းပဲ ထိပ်လေးပဲ

ဝင်အောင် စိမ်ထားရင်း လွန်း နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းလိုက်သည်။ နမ်းနေရင်း တစ်ဝက်လောက် ဝင်တဲ့အထိ အသာလေး ချော့သွင်းလိုက်သည်။

“ လွန်း .. နာသေးလား ”

“ အင်း .. နည်းနည်းအောင့်တယ်။ ရတယ် လွန်း ခံနိုင်ပါတယ် ”

ကျွန်တော် အဆုံးထိ သွင်းကြည့်လိုက်သည်။ လွန်းက အံကြိတ်ထားပြီး ကျွန်တော့်ကို စိုက်ကြည့်နေသည်။

“ အကုန် ဝင်သွားပြီလားဟင် ”

“ အင်း ဝင်သွားပြီ .. နာသေးလား ”

“ အစပိုင်းလောက် မနာတော့ဘူး။ ဘယ်လိုကြီး ခံစားနေရမှန်း မသိဘူး .. အဲ့လိုပဲ ဖြစ်တတ်လား ကို ”

“ အင်း .. ဖြစ်တတ်တယ်။ မကြောက်နဲ့နော် .. ကို ဖြေးဖြေးလေး လုပ်ပေးမယ် ”

“ ဟုတ် .. အာ့ .. ဟင့် .... ”

ကျွန်တော် (၁၀)ခါလောက် ဖြေးဖြေးလေး အထုတ်အသွင်း လုပ်လိုက်သည်။ လွန်း ပိုပြီး နားလည်သွားပြီထင်တယ်။ အရင်ကလောက် ..

နေရ မခက်တော့ဘူး။ မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြီး ကျွန်တော့်လက်များကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။ ချစ်သူအသစ်ကို လုပ်ရတာမို့ ကျွန်တော့်စိတ်တွေ

အရမ်းလှုပ်ရှားနေပြီး ခဏလေးနဲ့ ပြီးချင်လာသည်။ လွန်းကိုလဲ သနားတာမို့ ခဏပဲလုပ်ပြီး ပြီးလိုက်တော့မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

လွန်းက ကျွန်တော့်ကိုကြည့်လိုက် မျက်လုံးလေး မှိတ်လိုက်နဲ့ပေါ့။

“ လွန်း .. နာသေးလား ”

“ ဟင့်အင်း .. သိပ်မနာတော့ဘူး ”

“  ဒါဆို .. လွန်း ခံနိုင်ရင် နည်းနည်းမြန်လိုက်မယ်နော် ”

“ ဟုတ် .. ရတယ် .. ”

ကျွန်တော် ခပ်မြန်မြန်လေး ဆောင့်လိုက်သည်။ အရင်ကထက် ပို အားထည့်လိုက်သည်။

လွန်းရဲ့ ပထမဆုံး အတွေ့ကြုံလေးကို အင်တာဗျူးချင်တာမို့ မေးလိုက်မိပြန်သည်။

“ ဘယ်လိုနေလဲ လွန်း .. ”

“ နေလို့ကောင်းတယ်။ တစ်မျိုးလေးပဲ .. စကားတွေ မပြောချင်ဘူးကွာ။ လုပ်စရာ ရှိတာ လုပ်တော့ ..

လွန်း နေရခက်နေပြီ။ အာ့ .. ဖြေးဖြေး .. ဟင်း ... ဘယ်လိုလဲ မသိဘူး .. အောင့်လဲအောင့် .. နေလို့လဲကောင်းတယ်။

ဟင်း ... ဖြေးဖြေး ကို .. အောင့်တယ် .. အာ့ .. ”

ကျွန်တော်လဲ ထိန်းထားတဲစိတ်တွေကို လွှတ်လိုက်ကာ လွန်းခြေသလုံးလေးတွေကို တစ်ဖက်စီ ကိုင်ရင်း လွန်းရဲ့ ပိပိလေးကို

အရသာခံကာ တစ်ချက်ချင်း နာနာလေး ဆောင့်လိုက်သည်။ လွန်းက ရင်ဘတ်ပေါ် လက်သီးလေးဆုပ်ပြီး နေရခက်နေသည်။

လုပ်လိုက် နားလိုက်နဲ့ အချက်(၃၀)လောက် လုပ်ပြီးတော့ ကျွန်တော့်စိတ်တွေ ပြီးချင်လာတော့သည်။

“ လွန်း .. ကို ပြီးချင်နေပြီ။ နည်းနည်း ဆောင့်မယ်နော် .. အပြီးထိ လုပ်လိုက်တော့မယ် ”

“ ဟုတ် .. လွန်းလဲ အရည်တွေ ထွက်ချင်နေပြီ။ မရတော့ဘူး .. အာ့ .. အပြီးထိ လုပ်လိုက်တော့ ..

အင်ဟင်း .. အာ ... ကို မရတော့ဘူး .. ထွက်ကုန်ပြီတော့.. အမယ်လေး .. ထွက်ကုန်ပြီ .. ဟင့်အင်း .. အာ့ ... ”

“ ဘာမှမဖြစ်ဘူး .. အားရအောင် ပန်းထုတ်လိုက်။ ခဏသည်းခံနော် .. ကိုလဲ ပြီးတော့မယ် ..

အာ့ .. ကောင်းလိုက်တာ လွန်းရယ် ... ဟူး .. အင့် .. အင့် ..  ”

ကျွန်တော် ခပ်သွက်သွက်နဲ့ ပြင်းပြင်းဆောင့်ပြီး စိတ်နှစ်ကာ ပြီးလိုက်တော့သည်။ ပြီးခါနီး ငပဲကို ဇတ်ကနဲ အပြင်ထုတ်ပြီး လွန်းရဲ့ ..

အမွှေးလေး ပြောင်နေတဲ့ ဆီးခုံလေးပေါ် အားရပါးရ ပန်းထုတ်လိုက်လေသည်။ လွန်းက ကျွန်တော် ပြီးတာကို အထူးဆန်းအနေနဲ့

ကြည့်နေသည်။

“ အရည်တွေ အများကြီး ထွက်လာတယ်နော် .. လွန်းက နည်းနည်းလေးပဲ ထွက်တယ်။

မတူဘူးနော်။ ကို .. လွန်း ဗိုက်မကြီးပါဘူးနော် ”

“ မကြီးပါဘူး လွန်းရဲ့ .. Safe ဖြစ်အောင်လို့ ကို့ သုတ်ရည်တွေ အပြင်မှာ ပန်းထုတ်လိုက်တာလေ။

အထဲမှာ မပြီးရင် ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ ကိုက သုတ် အားသန်တယ်။ ထုတ်လိုက်ရင် အများကြီး ထွက်တယ် ”

“ တော်ပါသေးရဲ့ ..  အဲ့ဒါတွေ လွန်း ကိုင်ကြည့်ချင်တယ် ”

သုတ်ရည်များကို လွန်းက မရဲတရဲ ကိုင်ကြည့်သည်။ သူလုပ်နေပုံလေးက ချစ်စရာ အတော်ကောင်းသည်။

“ လွန်း လိမ်းနေကြ Lotion တွေနဲ့ တူတယ် .. ဟိ .. ချွဲပျစ်ပျစ် လေးတွေတော့ .. ”

“ လွန်း မောသွားပြီလား ”

“ အရမ်း မမောပါဘူး။ နေရပဲ ခက်တာ။ ကိုက ဖြေးဖြေးလေး ချစ်ပေးတော့ သိပ်မခံရဘူး။

ယွန်းနဲ့လုပ်ရင်ရော အဲ့လိုပဲလားဟင် ”

“ အာ .. လွန်းကလဲ ဘာလို့ ယွန်းက ပါလာတာလဲ။ အဲ့လိုမေးတော့ ကို မျက်နှာပူတာပေါ့ ”

“ ပူပါနဲ့ .. သိချင်လို့ မေးတာပဲ။ ဖြေလေ ယွန်းကိုရော ဒီလိုပဲ ဖြေးဖြေးလေး လုပ်တာလား။ သူများ ညီမလေးကို ..

အရမ်း အနိုင်ကျင့်နေပြီလား။ လူဆိုးကြီး .. နှစ်ယောက်စလုံး သူ့လက်ထဲ ရောက်နေပြီ .. ဟွန်း ..  ”

“ အာ .. မပြောတတ်တော့ဘူး .. လွန်း စ လို့ ဖြစ်ကုန်တာလေ။ ကိုယ့်ဘာသာ နေတာ လွန်း ကြောင့် ဖြစ်ကုန်တာ ”

“ ဘာခုမှ လွန်းကြောင့်လဲ .. စောစောကတည်းက အခန်းထဲ ပြန်ပို့ရင် ရနေတာကိုး။

လူများကို အနိုင်ကျင့်တယ်။ စိတ်ပုတ်ကြီး .. အင့် .. အင့် .. မှတ်ပြီလား .. ခစ် .. ခစ် .. ”

လွန်းက ကျွန်တော့် ရင်ဘတ်ကို ထုရင်း ပြောလေသည်။ တကယ် မလွယ်တဲ့ ကောင်မလေးပဲ။ ခုကျ တစ်မျိုး။

“ ဟိ .. ကိုက အရမ်း စ လို့ကောင်းတာပဲ။ ချစ်လိုက်တာ .. ”

လွန်းက ကျွန်တော့် နှုတ်ခမ်းကို ဖြတ်ကနဲ နမ်းလိုက်သည်။ နည်းမျိုးစုံနဲ့ ငါ့ကို ဒုက္ခပေးတတ်ပါလား လွန်းရယ်။

“ ကို .. လွန်း မူးနေလို့ အိပ်ချင်နေပြီ။ လွန်းကို တစ်ညလုံး ဖက်ထားပေးနော် ..

အိပ်တော့မယ် .. ကို့ကို အရမ်းချစ်တယ်။ Good Night နော်  ”

လွန်းက စောင်ခြုံပြီး တစ်ဖက်လှည့်သွားသည်။ ကျွန်တော်လဲ စောင်အောက်ကို ဝင်ကာ လွန်းရဲ့ ကျောပြင်လေးကို ရင်နဲ့ကပ်ကာ

လွန်းကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ဖက်ထားလိုက်သည်။ လွန်းကတော့ မူးနေတဲ့ အရှိန်နဲ့မို့ ခဏလေးနဲ့ အိပ်ပျော်သွားလေသည်။

ကျွန်တော့်မှာတော့ တော်တော်နဲ့ အိပ်မရခဲ့။ အတွေးပေါင်းများစွာနဲ့ ဘာတွေ ဆက်ဖြစ်မလဲ တွေးရင်း .................။

.......................။

ရစ်လုံးလေး

***********

အလင်းသဲ့သဲ့ ငါ့ညဟာ ..

မင်းလက်ထဲက မီးတစ်စကြောင့်

ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး လင်းထိန်သွားတယ်။

ငါသာ လေတံခွန် ဆိုရင်

မင်းက ငါ့ကို ထိန်းချုပ်ထားတဲ့

ရစ်လုံးလေးပေါ့။

မင်း နာနာရစ်မှ

မင်းအနားကို ရောက်ခွင့်ရှိသူမို့ ..

တောင်းဆိုပါရစေ။

မင်းနဲ့ချိတ်ဆက်ထားတဲ့

ငါ့ရင်ဘတ် မှန်စာကြိုးတွေ

ပြတ်တောက်မသွားဖို့ ..

ဂရုစိုက်တစိုက် ရစ်ပေးပါ။

သံသရာလေထုထဲ

မင်းနဲ့ ဝေးရာသို့ ..

ငါ လွှင့်မျော မသွားပါရစေနဲ့။

( PSH ရဲ့ ရင်ဝှက် ကဗျာ မှတ်တမ်းမှ ... )

..............................။

အခန်း(၁၄)

 VIP အနှိပ်သည် ...

@@@@@@@@@

“ အေး ဟုတ်တယ် .. အဲ့နားလေး သား .. ကျွတ် .. ကျွတ် .. ”

“ ဖေဖေ .. သက်သာရဲ့လား .. ”

“ အေး .. သက်သာပါတယ်ကွာ။ အသက်ကြီးလာတော့ ဘာမှမကောင်းတော့ဘူး။

ဒီ ကျီးပေါင်းရောဂါလဲ ဘယ်တော့မှ ပျောက်မှာ မဟုတ်ပါဘူးကွာ ”

“ အဖေကလဲ .. သေလောက်တဲ့ ရောဂါ မဟုတ်ပါဘူးဗျာ။ ဘယ်နား နှိပ်ပေးရဦးမလဲ ”

“ ရပြီ .. သက်သာသွားပြီ။ သြော် .. ငါ့သားကို ပြောရဦးမယ်။ မနေ့က အဖေ့နယ်က အိမ်ကို ငွေနှင်းမှိုခြောက်တွေ

ပို့ထားတယ်။ အဲ့ဒါ အများကြီးဆိုတော့ မင်းအမေက မင်းကောင်မလေးအိမ်ကို တစ်ဝက်ခွဲပေးချင်လို့ ငါ့သား ဆိုင်သွားရင်း

ဝင်ပို့ပေးပါလား။ ဒီနေ့က ဥပုသ် နေ့ဆိုတော့ မင်းယောက္ခမကြီး ဥပုသ်စောင့်ရင် နေ့လည်စာ မမှီလိုက်မှာစိုးလို့

မနက်ပိုင်းပဲ အရောက်ပို့ပေးလိုက်။ ”

“ ဟုတ် .. ဆိုင်သွားရင်း ဝင်ပို့လိုက်မယ်။ ခြေထောက်တွေ မုံညှင်းဆီ လူးပေးဦးမယ်။ ”

“ အေး .. သာဓု .. သာဓု .. သာဓုပါကွာ။ ငါ့သားလဲ အဖေ့ကို ပြုစုတာနဲ့ အတော်တောင် နှိပ်တတ်နေပြီ။ ”

“ သား သူငယ်ချင်း မြင့်နိုင် ကို သိတယ်မလား။ သူက အခု တိုင်းရင်းဆေး အကြောပြင်ဆရာလေ။

အဲ့ဒါ သူ့ဆီသွားပြီး အနှိပ်ပညာ နည်းနည်းပါးပါး သင်ထားတာ။ အဖေက အနှိပ်လွှတ်တာမှ မဟုတ်တာ။ ”

“ အေး .. သာဓုပါကွာ။ ကဲ မုန့်ညှင်းဆီ လိမ်းပြီးရင် လက်တွေသေချာဆေးပြီး အလုပ်သွားတော့ ”

“ ဟုတ် .. ”

............................။

ကျွန်တော် ယွန်းတို့ အိမ်ကို မရောက်တာကြာပြီ။ ယွန်တို့ အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ အိမ်တံခါးတွေ အကုန် ပိတ်ထားသည်။ ဘယ်သူမှ မရှိကြဘူးလား။

စိတ်ထဲမှာတော့ ယွန်းနဲ့အတူ လွန်းကိုပါ တွေ့ချင်နေမိသည်။ လွန်းနဲ့ ပါရာဒိုက်မှာ ဇာတ်လမ်းတွေ ရှိခဲ့ပြီးနောက် ကျွန်တော်လဲ သူတို့နှစ်ယောက်ကို

မျက်နှာပူတာမို့ အိမ်ကို အလည်မသွားပဲနေခဲ့သည်။ ဒီနေ့တော့ ဖေဖေ ပို့ခိုင်းတဲ့ ငွေနှင်းမှိုခြောက်တွေကို နေ့လည်စာ အမှီ ပို့ပေးရမှာမို့ ဆိုင်သို့

ထွက်လာရင်း ယွန်းတို့အိမ်ကို အရင်ဝင်ပို့လိုက်သည်။

ခြံရှေ့ရောက်တော့ ကျွန်တော် ယွန်းကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။

“ ယွန်းရေ .. ယွန်း .. ”

“ လာပြီ .. ”

အိမ်ထဲကနေ တံခါးဖွင့်သံကြားလိုက်ပြီး မမဖြူ ထွက်လာသည်။

“ ကိုပြည့် .. အိမ်အလည်လာတာလား ”

“ အင်း အလည်လာရင်း ဒီမှာ ဖေဖေက ငွေနှင်းမှိုခြောက်တွေ ပို့ခိုင်းလိုက်လို့ပါ။ ဒီနေ့က ဥပုသ်နေ့ဆိုတော့

မမဖြူတို့ ဥပုသ်စောင့်ရင် နေ့လည်စာ အမှီစားရအောင် ဆိုင်ကိုသွားရင်း တစ်ခါတည်း ဝင်ပို့လိုက်တာ။ ”

“ ကဲ .. ဒါဆိုလဲ အိမ်ထဲ ဝင်ပါဦး။ ”

“ မမဖြူ .. တစ်အိမ်လုံးလဲ တိတ်ဆိတ်လို့ ဘယ်သူမှ မရှိဘူးလား။ ”

“ အေး .. မရှိကြဘူး။ ဥပုသ်နေ့ ဒီချိန်ဆို ဒီလိုပဲ။ ယွန်းက သူ့အလုပ်အတွက် လိုအပ်တာတွေ ဥပုသ်နေ့တိုင်း မြို့ထဲ

သွားဝယ်တယ်။ မိဇင် နဲ့ လွန်းက ဈေးသွားတယ်လေ။ မမဖြူတို့က နေ့တိုင်း ဈေးမသွားနိုင်ဘူး။ ဥပုသ်တစ်ခါ ဈေးသွားပြီး

လိုအပ်တာ အကုန်ဝယ်တယ်။ မေမေက လမ်းထိပ် ဓမ္မာရုံမှာ သီလယူ တရားနာပေါ့။ မမဖြူကတော့ အိမ်စောင့်။

အားလုံး ခုနကမှ ထွက်သွားကြတာ။ မင်းနဲ့ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ပဲ။ ”

“ သြော် .. ဒါဆိုလဲ ကျွန်တော် ကြာကြာမနေတော့ပါဘူး။ ရော့ မမဖြူ .. ငွေနှင်းမှိုခြောက်တွေ .. ”

“ အေး ကျေးဇူးပါပဲ။ မေမေက ငွေနှင်းမှိုကြော်လေး သိပ်ကြိုက်တာ။ နေ့လည်ကျ ကျွေးလိုက်မယ်နော်။ ”

“ ဟုတ် .. ဒါဆို ကျွန်တော် ပြန်တော့မယ်။ ”

“ အေးအေး မောင်လေး .. ”

ကျွန်တော်လဲ အိမ်ပေါက်ဝကနေ လှည့်ပြန်မယ် အလုပ် ........။

“ အမယ်လေး .. အား .. ကျွတ် .. ကျွတ် .. အာ့ လာလာ .. အမယ်လေး ... နာလိုက်တာ ..  ”

“ ဟာ မမဖြူ .. ဘာဖြစ်တာလဲ .. ”

“ ကြွက်တက်သွားတာ .. အမယ်လေး နာလိုက်တာ .. လုပ်ပါဦး ကိုပြည့်ရယ် .. အမယ်လေးတော့ .. ”

ကျွန်တော်လဲ မမဖြူကို ဧည့်ခန်းထဲသို့ တွဲကာ ခေါ်လာခဲ့သည်။ မမဖြူက အတော် နာနေပုံပဲ။ ဧည့်ခန်းထဲက ဆိုဖာပေါ်မှာ သူ့ကို သေချာထိုင်ခိုင်းပြီး

ခြေသလုံး ကြွက်သားကို ကြည့်လိုက်တော့ ညာဘက်ခြေသလုံး ကြွက်သားမှာ အနည်းငယ် ဖုထွက်နေလေသည်။ ကြွက်တက်ရင် ခြေထောက်ကို

အောက်ကို စိုက်ထားရပြီး ဒူးခြိုင့်ကနေ အားနဲ့ အောက်သို့ တက်နေတဲ့ ကြွက်သားကို ဖိချပေးရသည်။ နာနာဖိချလေ အမြန်သက်သာလေပေါ့။

“ မမဖြူ .. ကန်တော့နော် .. အမြန်ဖိချမှ ရမယ်။ မဟုတ်ရင် နာနေမှာ ”

ကျွန်တော်လဲ လက်နှစ်ဖက်ကို သုံးကာ အားထည့်ပြီး ဖိချပေးလိုက်သည်။ မမဖြူက ဆိုဖာပေါ် ကျောမှီရင်း တဆာဆာ အော်နေတော့သည်။

(၁၀)ခါလောက် အကြိမ်ကြိမ် ဖိချလိုက်တော့ ဖုထွက်နေတဲ့ ကြွက်သားမှာ တဖြေးဖြေး ပျော့လာသည်။ ကြွက်သားပျောက်သွားပေမယ့်

ဒဏ်ကတော့ ကျန်နေဦးမည်။

“ အမယ်လေး .. နာလိုက်တာ။ ဒီလို မဖြစ်တာကြာပြီ။ ခုနက အိမ်ထဲ လှည့်အဝင် ခြေခေါက်ပြီး ကြွက်တက်သွားတာ ..

အား .. ကျွတ် .. ကျွတ် .. ငါ့မောင်ရယ် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ မင်းရှိနေလို့သာ မဟုတ်ရင် မမဖြူ တစ်ယောက်တည်း

သေလောက်အောင် ခံရမှာ။ ရပြီ .. မောင်လေး .. နည်းနည်း သက်သာသွားပြီ .. ဟင်း ... ”

“ မမဖြူ ခြေထောက်ကို အပေါ်မမြှောက်သေးနဲ့ဦး။ အောက်ကိုပဲ ချထား .. ရတယ် ကျွန်တော့်ကို အားမနာနဲ့ ..

ကျွန်တော်က အဖေ့ကို အမြဲနှိပ်ပေးနေကြမို့ ဒါတွေ အကုန်တတ်တယ်။ အကြောပြင်ဆရာ တစ်ယောက်ဆီမှာလဲ

သေချာ သင်ထားတာလေ။ အဖေက ကျီးပေါင်းသမား မမဖြူရဲ့ .. ကျွန်တော်ပဲ အမြဲနှိပ်ပေးနေရတာ .. ”

“ ဟယ် .. ဟုတ်လား .. တူလိုက်တာ။ မမဖြူမှာလဲ ကျီးပေါင်း ရှိတယ်။ အရမ်းမပြင်းပေမယ့် ..

တစ်ခါတစ်လေဆို အရမ်းအနှိပ်ခံချင်တာ နဲ့ မိဇင် ကိုပဲ နှိပ်ခိုင်းရတယ်။ သူ့ခိုင်းရတာလဲ သိတဲ့အတိုင်း

စိတ်ပါတစ်ချက် မပါတစ်ချက်နဲ့ .. နှိပ်ပေးတာကိုပဲ ကျေးဇူးတင်နေရတယ် ငါ့မောင်ရယ် ”

ကျွန်တော့်လက်တွေကို ခရင်းခွပုံ လုပ်ပြီး မမဖြူရဲ့ ခြေသလုံးတစ်လျှောက်ကို သေချာ နှိပ်ပေးလိုက်သည်။ အိမ်မှာ အဖေ့ကို ပြုစုပေးတဲ့အတိုင်း

သေချာ လုပ်ပေးလိုက်တယ်။ မမဖြူက ခဏတော့ ငြိမ်ခံနေပြီး ကျွန်တော့်ကို အားနာတယ်ထင်ပါရဲ့ ...။

“ ရပြီ .. မောင်လေး .. အားနာလိုက်တာကွယ်။ သက်သာသွားပါပြီ .. ”

ကျွန်တော်လဲ သူနေရခက်နေမှာစိုးလို့ အနှိပ်ရပ်လိုက်ပြီး မမဖြူနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

“ အဖေကတော့ ဂုတ်ကျီးပေါင်း ဖြစ်တာ။ တစ်ချိန်လုံး ဂုတ်ပဲ နှိပ်ပေးနေရတာ။ မမဖြူကရော .. ”

“ အင်း .. ပြောရမှာ ရှက်ပေမယ့် ရောဂါအနေနဲ့ပြောပြရရင် မမဖြူက သွေးဆုံးတာ မကြာသေးတော့ သွေးဆုံးကိုင်ပြီးကတည်းက

ခါးအောက်ပိုင်းတွေ နာလာတယ်။ ခါးကြော ၊ ပေါင်ကြော နဲ့ ခြေသလုံးတွေပေါ့။ တစ်ခါတစ်လေ ခြေဖဝါးတွေထိ အပူတွေခဲပြီး

အရမ်းနေရခက်တာ။ မိန်းမတိုင်း မကြုံရပေမယ့် မမဖြူ ကံဆိုးတယ်ပဲ ဆိုပါတော့ကွယ်။ သွေးဆုံးကိုင်ပြီးကတည်းက ခုချိန်ထိ

သက်သာတယ်မရှိပါဘူး။ ဆေးခန်းပြကြည့်တော့ ခါးအောက်ပိုင်း ကျီးပေါင်းဖြစ်ချင်နေတာလို့ပြောတယ်။ ဆေးခန်းသွားတိုင်း

အပေါ်ယံလောက် ဆေးလူးပေးပြီး သောက်ဆေးတွေပဲ ပေးတယ်။ မသက်သာပါဘူးကွယ်။ ဒီရောဂါက အနားမှာ သေချာ လုပ်ပေးတဲ့သူရှိမှပါ။ ”

“ သြော် .. ဖြစ်ရလေဗျာ။ အခုရော ဘယ်လိုနေသေးလဲ ”

“ အင်း .. ဒီရက်ပိုင်း ကျီးပေါင်းပြန်ထနေတာ ကြာပြီ။ မနေ့ညကပဲ မိဇင်ကို ပေါင်တွင်းကြောတွေ တက်လာလို့ အိပ်မရတာနဲ့

နှိပ်ခိုင်းရသေးတယ်။ ဒီလိုပဲ သူနှိပ်ပေးနေတုန်း ကြိုးစားပြီး အိပ်ပျော်အောင် အိပ်ရတယ်။  ကြွက်တက်တာတော့ ဒီနေ့မှဖြစ်တာ။

သိပ် မသက်သာပါဘူး။ ဟင်း ... လုံးဝပျောက်ဖို့ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူးလား မသိပါဘူးကွယ် ”

“ နှိပ်ရုံနဲ့ မရဘူး မမဖြူရဲ့ .. ဆေး သေချာလိမ်းမှဖြစ်မှာ။ အကောင်းဆုံးကတော့ သဘာ၀ မုံညှင်းဆီပဲ။ အကြောလိမ်းဆေး

နည်းနည်းရောပြီး မုံညှင်းဆီကို အသားထဲထိ စိမ့်နေအောင် လူးပေးနိုင်မှ သက်သာတာ။ မဟုတ်ရင် အပေါ်ယံ ဘယ်လောက် နှိပ်နှိပ် ..

နှိပ်တုန်း သက်သာပြီး နောက်ရက် ပြန်ဖြစ်တာပဲ။ ကျွန်တော်ဆို အိမ်မှာ အဖေ့ကို မုံညှင်းဆီ အမြဲလူးပေးရတယ်။ လူးတဲ့အခါလဲ ..

နာနာဖိလူးမှ ရတာ။ အသားထဲ စိမ့်ဝင်လေ သွေးလေပွင့်ပြီး နေလို့ကောင်းလေပဲ။ ”

“ ဒီအိမ်မှာတော့ မင်းပြောသလို အသားထဲ စိမ့်နေအောင် လူးပေးနိုင်တဲ့သူ မရှိဘူး။ အားလုံးက မိန်းမတွေချည်းမို့

မိန်းမအားလောက်ပဲ သုံးနိုင်တယ်။ မင်းပြောသလို အနှိပ်ခံဖို့ဆိုရင် ဆေးခန်းပဲ ပြေးရတော့မှာပဲ .. အာ့ .. အမယ်လေး ..

ကြွက်တက်တဲ့ ဒဏ်က မပျောက်သေးဘူး ..  ခါးတွေက နာလာပြန်ပြီ .. ”

“ ဟင်း .. မမဖြူရယ် .. ရောဂါလဲသိ .. ဝေဒနာလဲ ရှိနေမှတော့ ရအောင် ကုရမှာပေါ့။ ကဲ .. ကျွန်တော့်ကို ကိုယ့်မောင်လေးလို့

သဘောထားပေးဗျာ။ မုံညှင်းဆီ ရှိတယ်မလား။ ကျွန်တော် အခု လိမ်းပေးမယ်။ ပေါင်ကြောနဲ့ ခြေသလုံးတွေ လိမ်းလိုက်ရင်

သက်သာသွားမှာ။ မမဖြူသာ ခွင့်ပြုရင် သေချာလိမ်းပေးပါရစေဗျာ။ ကျွန်တော် ဒီရောဂါအကြောင်း သေချာသိနေလို့ပါ။ ”

မမဖြူက တစ်ချက် တွေဝေသွားသည်။ ခံစားနေရတဲ့ ဝေဒနာကို သူ အရမ်းပျောက်ချင်မှာ သေချာသည်။ သို့သော်လဲ သူ့မှာ ကျွန်တော့်ကို

အားနာနေသလို သွေးမတော် သားမစပ်တဲ့သူမို့ ခိုင်းရမှာ စိုးရွံ့နေပုံရသည်။ ကျွန်တော်လဲ တကယ်ပဲ သက်သာစေချင်လို့ စေတနာစကား

ပြောလိုက်မိခြင်းဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် ကိုယ် နှိပ်ပေးရမှာက ၄၀ ကျော် သွေးဆုံးခါစ အပျိုကြီးတစ်ယောက်ဆိုတာ သတိမေ့သွားသည်။

“ ရ .. ရပါတယ် ကိုပြည့် .. နေပါစေ .. မမဖြူ နောက်နေ့မှ ဆေးခန်းသွားလိုက်ပါမယ်။

တော်ကြာ အိမ်ကလူတွေ ပြန်လာလို့ မင်းနှိပ်ပေးနေတာတွေ့ရင် မမဖြူကို ဝိုင်းပြောနေကြဦးမယ်။ ”

“ ခုနကမှ အားလုံး အိမ်က ထွက်သွားကြတာဆို .. ပြန်မလာလောက်သေးပါဘူး။

တစ်ခါလောက် အနှိပ်ခံကြည့်လိုက်ပါလားဗျ။ သက်သာစေရမယ်လို့ ကျွန်တော် အာမခံတယ်။ ”

“ ရပါတယ်ကွယ်။ အင်း မင်းကလဲ ကူညီချင် .. မမဖြူကလဲ သင့်တော်ပါ့မလား တွေးနေ ..

နာကလဲနာ .. အမယ်လေး နာလာပြန်ပြီ .. အာ့ ..  ကျွတ် .. ကျွတ် ..  ”

“ ကဲပါဗျာ .. သင့်တော်တာ မသင့်တော်တာ နောက်မှ ငါ့အစ်မ .. လောလောဆယ် နာပြန်ပြီမလား။

မုံညှင်းဆီ ဘယ်နားသွားယူရမလဲသာ ပြောပါဗျာ။ မြန်မြန်လိမ်းမှ သက်သာမှာကို .. ”

“ ဟင်း ... ကဲ .. ဒါဆိုလဲ မီးဖိုချောင် ပန်းကန်စင်နားက ဗီရိုထဲမှာ မုံညှင်းဆီ ပုလင်း ရှိတယ်။

လိမ်းဆေးကတော့ မမဖြူ အခန်းက မှန်တင်ခုံပေါ်မှာရှိတယ်။ မင်းပဲ သွားယူလိုက်ပါတော့။ ”

“ ဟုတ် .. ခဏစောင့်နော် မမဖြူ ”

ကျွန်တော် မုံညှင်းဆီပုလင်း နဲ့ အကြောလိမ်းဆေး အမြန်သွားယူလိုက်ပြီး ....။

“ မမဖြူ .. ဆိုဖာပေါ် လှဲလိုက်ပါလား။.. ကန်တော့ဗျာ .. ပေါင်ရင်းကနေ လိမ်းရင်တော့ အကောင်းဆုံးပေမယ့် မမဖြူ ရှက်မစိုးလို့

ပေါင်လယ်လောက်ထိတော့ ထဘီလေး ခဏ မပေးထားပါ။ စိတ်ထဲမှာ ဆေးခန်း ရောက်နေတယ်လို့သာ မှတ်လိုက်နော်။

ကျွန်တော့်ကိုလဲ မဇင်လို့သာ သတ်မှတ်လိုက်။ ”

“ အင်း .. အင်း .. ”

မမဖြူက ကျွန်တော်ပြောတဲ့အတိုင်း ဆိုဖာပေါ် လှဲလိုက်ပြီး သူ့ထဘီစကို ပေါင်လယ်လောက်ထိ မဝင့်မရဲ မပေးလိုက်သည်။

ကျွန်တော် လက်ဖဝါးပေါ် လိမ်းဆေးအနည်းငယ်နဲ့ မုံညှင်းဆီရောကာ နာနာ ပွတ်ခြေ လက်ပူထုတ်လိုက်ပြီး ပေါင်လယ်ကနေ

ဖိကိုင်ကာ ဒူးခေါင်းထိပ်ထိ ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။

“ မမဖြူ .. နည်းနည်းတော့ နာမယ်နော်။ အောင့်ခံပေး .. ”

“ အင်း .. အင်း .. အမယ်လေး .. ဖြေးဖြေး ငါ့မောင် ”

ကျွန်တော် ပေါင်တံကို ခရင်းခွပုံ ကိုင်လိုက်ပြီး ဆေးလူးရင်း နှိပ်ပေးလိုက်သည်။ မမဖြူမှာ နေရခက်သွားပြီး လက်ကို ရင်ဘတ်ပေါ် မိုးထားကာ

တစ်ချက် တစ်ချက် တွန့်သွားတတ်သည်။ ကျွန်တော်လဲ မုံညှင်းဆီ အသားထဲ စိမ့်ဝင်စေဖို့ပဲ အာရုံရောက်နေသည်။ အားနဲ့ဖိလိုက် နှိပ်လိုက်နဲ့။

မမဖြူက မျက်လုံးမှိတ်ထားပြီး တအင်းအင်း နဲ့ နာလဲနာ .. ကောင်းလဲကောင်း ဖြစ်နေပုံပဲ။

“ ဘယ်လိုနေလဲ မမဖြူ သက်သာရဲ့လား ”

“ အေး .. သက်သာတယ်။ ပေါင်အောက်ကနေ အပူတွေ ထွက်ချင်လာသလိုပဲ .. ”

“ ဟုတ် .. ခဏနေမှ အပူသေချာထုတ်ပေးမယ်။ လောလောဆယ် ဆီ အရင်လူးလိုက်မယ်။ ”

“ အေး .. အေး .. မင်း အဆင်ပြေသလိုသာ လုပ် .. အာ့ .. ကျွတ် .. ကျွတ် .. အပေါ်နည်းနည်း .. ”

ခဏနေတော့ မမဖြူ တစ်ယောက် ဝေဒနာကို ထိရောက်စွာ ကုသစေချင်လို့လားမသိ။ သူ့ထဘီစကို အပေါ်သို့ နည်းနည်း ဆွဲမ ပေးသည်။

ဆိုလိုတာက ပေါင်ရင်းအထိ အနှိပ်ခံချင်တာလား မမဖြူ။ သူ မရှက်နိုင်ပဲ အနှိပ်ခံချင်လို့ မသိမသာ ဆွဲလှန်ပေးတာဖြစ်မည်။

ကျွန်တော်လဲ သူ့ပေါင်ရင်းထိ မြင်လိုက်တော့ စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးကြီး ဖြစ်သွားရသည်။ ၄၀ ကျော်စ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အောက်ပိုင်းအလှကို

တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးတာမို့ ဖြစ်မည်။ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး လုံးအိနေသော မမဖြူရဲ့ ပေါင်လုံးတွေကို နှိပ်ရတာ အရသာတစ်မျိုး ခံစားမိလာသည်။ မဖြစ်ဘူး ..

ဘာလို့ ဒီလိုဖြစ်တာလဲ။ ငါ့စေတနာက အရောင်ဖြူရဲ့သားနဲ့ ဘာဖြစ်လို့ ငါ့စိတ်က အရောင်ဆိုးချင်လာတာလဲ။ နှိပ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်လက်တွေက

အနှိပ်သည် လက်ကနေ မိန်းမတစ်ယောက်ကို ထိတွေ့ခံစားနေသော လက်များအဖြစ် တဖြေးဖြေး ပြောင်းလဲလို့ လာချေပြီ။

“ အင်း .. ကောင်းလိုက်တာ ငါ့မောင်ရယ် .. အမယ်လေး အရသာရှိလိုက်တာ။

အေး ဟုတ်တယ် အဲ့ဒီနေရာတွေ .. အာ့ ... ကျွတ် .. ကျွတ် .. ဟင်း ... ”

မမဖြူရဲ့ ဝေဒနာ ငြီးတွားသံက ကျွန်တော့်နားထဲမှာ ကာမငြီးတွားသံတွေ အဖြစ် ပြောင်းလဲပြီး ကြားနေရသည်။ မမဖြူပြောတဲ့ သင့်တော်ပါ့မလားဆိုတဲ့

စကားကို ကျွန်တော် ပြန်ကြားလိုက်သည်။ သူစိုးရိမ်တဲ့အတိုင်း မသင့်တော်တာတွေ ကျွန်တော် တွေးနေမိပါလား။ စိတ်ကို ထိန်းစမ်းကွာ။ စိတ်ကို

ထိန်းစမ်းကွာလို့ ပြောနေပေမယ့် ကျွန်တော့်လက်များက မမဖြူ အဆုံးထိ လှန်ပေးထားသော ပေါင်းရင်းများဆီ ချီတက်နေလေပြီ။

ကျွန်တော် ပေါင်ရင်းကို မကိုင်ရဲ ကိုင်ရဲနဲ့ အသာ ကိုင်လိုက်ပြီး ပေါင်ပတ်ပတ်လည်ကို စကောဝိုင်း ရစ်သလို လက်နဲ့ရစ်ပြီး နှိပ်ပေးရင်း ..

ဆေးလူးပေးလိုက်သည်။ ဒါကို မမဖြူ အတော် သဘောကျပုံရသည်။ ပေါင်တွင်းကြောအစ ပေါင်ရင်းက ဆိုသည့်အတိုင်း ပေါင်ရင်းကို

သေချာလူးပေးလေ နေလို့ကောင်းလေမို့ ပေါင်ရင်းကိုပဲ အာရုံစိုက်ကာ နှိပ်ပေးလိုက်သည်။ စိတ်တွေက ၄၀ ကျော် အပျိုကြီးတစ်ယောက်ရဲ့

ပေါင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးကို ကိုင်နေရပါလားလို့ ခံစားနေမိတော့သည်။

“ ကိုပြည့် .. မောင်လေး .. အားမနာနိုင်တော့ပါဘူး။ မင်းနှိပ်ပေးတာ ကောင်းလွန်းလို့ မမဖြူ ခဏ မှောက်လိုက်ဦးမယ်။

ပေါင်အောက်ပိုင်းနဲ့ ဒူးခြိုင့်ကို သေချာလေး လူးပေးပါဦး။ အားလဲနာတယ် ကျေးဇူးလဲတင်ပါတယ် ငါ့မောင်ရယ် .. ”

“ ဟုတ် .. ရတယ် မမဖြူ .. အားမနာပါနဲ့ .. ”

မမဖြူက သူ့ထဘီစကို ဒူးခေါင်းထိ ပြန်ဖုံးလိုက်ကာ ပက်လက်လှန်ရာကနေ မှောက်ပေးလိုက်သည်။ အဲ့ဒီတော့မှ ကျွန်တော့်ရဲ့ အဖြူရောင်စိတ်တွေ

အမဲရောင်နယ်မြေသို့ တမုန်းပြေးသွားလေတော့သည်။ မမဖြူရဲ့ တင်ပါးကြီးက စွင့်ကားနေပြီး တင်ဆုံကြီးက အနောက်သို့ စူထွက်နေလေသည်။

ထဘီအောက်တွင် အကိတ်ဆိုမှ တကယ့် အကိတ်ကြီး။ တစ်ခါမှ ဒီလောက် တောင့်တင်းတဲ့ ဖင်ဆုံကြီးကို အနီးကပ် မမြင်ဖူးပေ။ စိတ်ထဲမှာ ဖင်လုံးကြီး

နှစ်ဖက်ကို အားရပါးရ ကိုင်ပစ်လိုက်ချင်တော့သည်။ အဲ့ဒီလောက်ထိ ကျွန်တော့်စိတ်တွေ နက်မှောင်သွားလေသည်။ အသိစိတ်ကို မနည်းထိန်းချုပ်ရင်း

ကျွန်တော် မမဖြူရဲ့ ထဘီကို ပေါင်ရင်းထိ ဆွဲလှန်လိုက်တော့သည်။ မြင်ကွင်းက အနာပေါ် တုတ်ကျ သွားသလိုပါပဲ။

“ အင်း .. အဲ့နား နာနာလေး နှိပ်ပေး မောင်လေး။ ဟုတ်တယ် အဲ့ဒီနားလေး ..ဟင်း .. ထိတယ် ငါ့မောင် ..

အကြောကို သေချာထိတယ်ကွယ်။ ဒီလိုမျိုး အနှိပ်ခံချင်နေတာ။ အခုမှပဲ ခံရတော့တယ်။ အမယ်လေး .. ကောင်းလိုက်တာ .. ”

ကျွန်တော်လဲ ကောင်းနေပြီ မမဖြူရယ်။ ဘာလို့ ဒီလောက် တောင့်ပြီး ဒီလောက် ဖြူဖွေးနေရတာလဲဗျာ။ ပေါင်အောက်မှာရှိတဲ့ မှဲ့လေးတစ်ချို့က

ကျွန်တော့်ကို ဖမ်းစားနေပြန်သည်။ ကျွန်တော် ဆက်ပြီး မနှိပ်ရဲတော့ပဲ လက်တွေလဲ တဖြေးဖြေး တုန်လာပြီ။ ဒူးခေါင်းခြိုင့်ဆီသို့ အာရုံပြောင်းကာ

နှိပ်လိုက်တော့သည်။ မဟုတ်ရင် ဖင်တုံးကြီးတွေကို ပြေးကိုင်မိတော့မည်။ ဒူးအောက်ပိုင်းက ခြေသလုံး ကြွက်သားတွေကို နာနာလေးဖိဆွဲရင်း

ခြေဖဝါးတွေထိ ဆေးလူးပေးလိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်မျက်လုံးများက တင်ဆုံကြီး ဆီသို့။

“ ခြေဖဝါးတွေထိ မလူးပါနဲ့ ငါ့မောင်ရယ် .. အားနာလိုက်တာ .. ရတယ် ”

“ ရပါတယ်ဗျ .. ခြေဖဝါးကလဲ အရေးကြီးတဲ့ ခန္တကိုယ် အစိတ်ပိုင်းထဲမှာ ပါတယ် မမဖြူရဲ့။ တစ်ကိုယ်လုံးက အကြောတွေ ခြေဖဝါးမှာ

လာဆုံတယ်လေ။ ဒီနားလေးကို နှိပ်ရင် ခေါင်းကိုက်တာပျောက်တယ်။ ဒီနားလေးက အသဲ၊ ဒီနားက နှလုံး၊ ဒီနားက သရက်ရွက် ..

တစ်ခြားနေရာတွေလဲ ရှိသေးတယ်။ ကျွန်တော်က သူငယ်ချင်း အကြောပြင်ဆရာဆီမှာ သင်ထားလို့ သိနေတာ။ ”

“ တော်လိုက်တာ ငါ့မောင်ရယ် .. မမဖြူတော့ မင်းနဲ့တွေ့တာ တကယ်ကံကောင်းတာပဲ။

အင်း .. နောက်ဆိုရင်တော့ မင်းကို ဒီလို မခိုင်းရဲပါဘူး။ အိမ်ကလူတွေသိရင် ဝိုင်းဆဲကြမှာ .. ”

“ သိတော့လဲ ဘာဖြစ်လဲဗျာ .. ကိုယ့်အစ်မကို နှိပ်ပေးတာပဲ။ ”

“ အမယ်လေး အခု ဘယ်သူမှမရှိလို့ ရှက်ရှက်နဲ့ အနှိပ်ခံရဲတာ။ အင်း .. ကောင်းလဲကောင်း .. ထိလဲထိ .. မင်းလုပ်တာနဲ့

ငါတော့ အနှိပ်သည် လက်ဆွဲဖြစ်တော့မယ်ထင်တယ်။ မင်းလို နှိပ်တတ်တဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်လောက် ရပ်ကွက်ထဲ

ရှာကြည့်ဦးမှပါ။ ခုလိုလေး အနှိပ်ခံလိုက်ရတော့ အတော် အဆင်ပြေတယ်။ ”

“ ငါ့အစ်မရယ် .. ကျွန်တော် ရှိနေတာပဲ။ အားမနာနဲ့ နောက်ဆို အမြဲနှိပ်ပေးမယ်။ မမဖြူက တစ်ခြားသူ မသိစေချင်ရင် ..

နောက် ဒီလို ဥပုသ်နေ့မျိုး လူရှင်းတဲ့အချိန် ကျွန်တော် လာနှိပ်ပေးပါ့မယ်ဗျ။ ဝေဒနာကိုတော့ ခါးစည်းမခံပါနဲ့ဗျာ .. ”

“ အင်း .. ခါးဆိုလို့ .. မင်းကို အားနာပြီး မပြောတာ။ အခု အဓိက နာနေတာ ခါးတွေပဲ။

ဒါပေမယ့် ခါးကိုတော့ မနှိပ်ခိုင်းရက်ပါဘူး ငါ့မောင်ရယ်။ သင့်လဲ မသင့်တော်ပါဘူး။

ကဲ .. ကဲ .. ရပြီ။ တော်တော့နော် .. ”

“ ဟင်း .. မမဖြူကတော့ ကျွန်တော် ပြောတာကို နားမလည်ဘူး။ ကဲပါဗျာ .. နှိပ်လက်စနဲ့ မထူးပါဘူး။ ”

ကျွန်တော်လဲ ဒီလောက်နဲ့ အဆုံးသတ်လို့ရပေမယ့် စိတ်ရဲ့ စေရာကို မတားဆီးနိုင်ပဲ မမဖြူရဲ့ ခါးကို အဝတ်စားတွေပေါ်ကနေ

နှိပ်ပေးလိုက်မိသည်။ အမှန်က ကျွန်တော် တင်ဆုံကြီးကို ကြည့်ရတာ အားမရသေးလို့ဖြစ်သည်။ အစွဲလမ်းဆိုတာ ချက်ချင်းဖျောက်ဖို့

ခက်ပါလား မမဖြူရယ်။ အခိုက်တန့်သာ မြင်လိုက်ရပေမယ့် မမဖြူရဲ့ တင်ဆုံအလှကို ကျွန်တော့် တစ်ဘဝစာ မှတ်မိနေချင်ပြီ။

“ အို .. ဟဲ့ .. ငါ့မောင် .. မင်းကလဲ ဇွတ်ပဲတော့။ မလုပ်ပါနဲ့ဆိုနေ .. ဟင်း ..  ”

“ အားတော့နာတယ် မမဖြူ .. နှိပ်မယ့်နှိပ် အကုန်နှိပ်ပေးသွားပါရစေ။ ခဏ သည်းခံပေးပါဗျာ။ ”

မမဖြူတော့ စိတ်ဆိုးသွားလားမသိ။ ကျွန်တော့်လက်တွေကို ကျွန်တော် ကိုယ်တိုင် မထိန်းချုပ်နိုင်တော့။ လက်များက မမဖြူရဲ့ ခါးရှိရာတွင်

ဝတ်စားထားသော အပေါ်အင်္ကျီနဲ့အောက်ပိုင်းထဘီကြားကို ဆွဲဟ ပလိုက်သည်အထိ ရဲတင်းလွန်းသွားသည်။ ဒါက လူတစ်ယောက်အတွက်

Self control ပျောက်ဆုံးချိန်လို့ခေါ်မလား .. လက်တွေက အလိုလို လှုပ်ရှားနေမိသည်။ မမဖြူကိုလဲ ကျွန်တော် အားမနာနိုင်တော့။

လုပ်ချင်တာကို ဇွတ်လုပ်မိခဲ့သည်။ မမဖြူရဲ့ ထဘီက အနည်းငယ် ပြေသွားပြီး ခါးဖြူဖြူလေး အထင်းသား ပေါ်လာတော့သည်။ ကျွန်တော်လဲ

မုံညှင်းဆီ နည်းနည်း ဖြူးကာ ခါးကြောများကို ဝှေ့ကာ ဝိုက်ကာနဲ့ တတ်သမျှ ပညာကုန်သုံးပြီး နှိပ်ပေးလိုက်တော့သည်။

မမဖြူက ထဘီကျွတ်မည် စိုးသောကြောင့် လက်ကို နောက်ပြန်လှန်ပြီး သူ့ထဘီစကို ဆွဲထားလိုက်သည်။ ကျွန်တော့်လုပ်ရပ်ကို ချက်ချင်းပဲ

တားဆီးလိမ့်မယ် ထင်ပေမယ့် ကျွန်တော့် အနှိပ်ပညာ သူ့ခါးဆီ ရောက်သွားတော့ သူ ဘယ်လိုမှ မလွန်ဆန်နိုင်ဘူး ဖြစ်သွားပုံရသည်။

ကျွန်တော် နှိပ်ပေးတာကို ဘာမှမပြောပဲ ငြိမ်ခံနေသည်။ အဲ့ဒီချိန်မှာပဲ ကျွန်တော် နောက်တစ်ကြိမ် Self control ပျောက်သွားပြန်ပါသည်။

ဘာလို့လဲဆိုတော့ ထဘီက အောက်ကို ဆက်လျောသွားပြီး မမဖြူရဲ့ အဖြူရောင် အတွင်းခံဘောင်းဘီကြီးကို လက်မဝက်လောက်

မြင်လိုက်ရလေသည်။ သွားပြီ .. အကုန်မြင်ရတာထက် ဒီလို တစ်ပိုင်းတစ်စ မြင်လိုက်ရတာက ပိုခံရခက်သည်ဆိုတာ ကျွန်တော့်လိုကြုံမှ

သိကြမှာပါ။ ကျွန်တော် တံတွေး မြိုချလိုက်ရင်း .. တစ်ပိုင်းတစ်စ မြင်နေရတဲ့ အတွင်းခံအဖြူလေးကို မနားတမ်း ငမ်းနေမိပါတော့သည်။

မျက်လုံးထဲမှာ မမဖြူတို့ အခန်းထဲတွင် အိမ်သာတက်ခဲ့တုန်းက မြင်တွေ့ခဲ့ရသော အတွင်းခံများ ကျွန်တော့်နားမှာ ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေသည်။

“ ရပြီ ငါ့မောင် .. တော်ပါတော့ကွယ် .. မမဖြူ အနေခက်လာပြီ။ ”

တောင်းပန်ပါတယ် မမဖြူ .. နောက်ဆုံးအကြိမ် .. နောက်ဆုံးအကြိမ်လေး တစ်ခုလောက်တော့ လုပ်ခွင့်ပြုပါဗျာ။

ကျွန်တော် မမဖြူရဲ့ အတွင်းခံ အနားစလေးကို နှိပ်နေရင်း ထိမိတာလိုလို ဘာလိုလိုနဲ့ မသိမသာ ထိလိုက်ပြီး အတွင်းခံ ဘေးလျား

တစ်လျှောက်ကို လက်နဲ့ဖိကာ ပွတ်ဆွဲချလိုက်တော့သည်။ အမှန်က ကျွန်တော် ပွတ်ဆွဲချင်သည်က အထက်အောက်ပါ။ ဒါပေမယ့် ..

ရသလောက်လေး ကျွန်တော် ဆင်ကြံ ကြံလိုက်မိသည်။ ဒီလုပ်ရပ်ကို မမဖြူ သတိထားမိမှာ သေချာသည်။ ကျွန်တော့်လက်တွေက

သူ့အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို သေချာကြီး ကိုင်လိုက်မှန်း မမဖြူ သတိထားမိသွားလား။

ကျွန်တော် လုပ်ချင်တာလုပ်ပြီးမှ စိုးရိမ်စိတ်တွေ ပေါ်လာတော့သည်။ ကျွန်တော် ရနေတဲ့အခွင့်ရေးကို အဆုံးထိ အသုံးချခဲ့မိသည်။

တောင်းပန်ပါတယ် မမဖြူ။ သိသာသွားလားဗျာ။

သိသာသွားပုံကတော့ မမဖြူ မှောက်ရာကနေ ဇတ်ကနဲ ထထိုင်သွားသည်အထိပါပဲ။

“ အားနာလိုက်တာ မမဖြူ .. ကျွန်တော် အနှိပ်လွန်သွားတယ်။ မတော်လို့ပါနော် .. ”

“ အင်း .. ရ .. ရတယ် .. ”

“ ဘယ်လိုနေသေးလား ခါးနာတာ သက်သာလား။ တစ်ခြားရော ဘယ်လိုနေသေးလဲ။ ”

“ အင်း .. အကုန် သက်သာသွားပြီ။ မောင်လေး .. ပြန်တော့နော်။

မမဖြူ .. အတော် သက်သာသွားပြီ။ ကျေးဇူးအရမ်းတင်ပါတယ်။ ”

“ ရပါတယ်။ ဒီမှာပဲ ခဏလှဲနေပြီး အနားယူလိုက်နော်။ ခြေထောက်ကိုတော့ အောက်ကို ခဏချပေးထား။

အပေါ်ပြန်မြှောက်မိရင် ကြွက်ပြန်တက်တတ်တယ်။ သက်သာသွားရင်လဲ ကျွန်တော် ပြန်တော့မယ်နော်။ ”

“ အေး .. အေး .. ကောင်းပြီ .. ပြန်တော့နော် .. မမဖြူ လိုက်မပို့နိုင်တော့ဘူး။

မင်းဘာသာ ခြံတံခါးကို သေချာလေး ပြန်ပိတ်ပေးခဲ့တော့။ ”

“ ဟုတ် .. သွားပြီနော် ”

ကျွန်တော်လဲ လုပ်ချင်တာ လုပ်လိုက်မိလို့ မျက်နှာပူပူနဲ့ အမြန်ပြန်ချင်နေသည်။ မမဖြူ အတော် လန့်သွားပုံရသည်။

စကားကို မနည်းပြောနေရမှန်း ကျွန်တော် သိသည်။ တောင်းပန်ပါတယ် မမဖြူ။ အနေခက်ပြီး အိန္ဒြေပျက်သွားခဲ့ရင် ..

ကျွန်တော့်ကို ခွင့်လွှတ်ပါ။

ကျွန်တော် အိမ်ပေါက်ဝနားရောက်တော့ ဧည့်ခန်းထဲကနေ မမဖြူရဲ့ ခေါ်သံကို ကြားလိုက်ရသည်။

“ ကိုပြည့် .. မောင်လေး ”

“ ဟုတ် .. မမဖြူ ”

“ ဟို .. ဟိုဒင်း ... နောက်တစ်ခါ ဥပုသ်နေ့ကျ .. မင်း ဒီလိုပဲ လာနှိပ်ပေးနိုင်မလားဟင် .. ”

ဟင် .. ကျွန်တော့် တင်ဆုံကြီးကို နောက်တစ်ခါ ပြန်မြင်ရဦးမှာပါလား။

“ ဟုတ် .. လာနှိပ်ပေးမယ် မမဖြူ .. အဲ့ခါကျ ကျွန်တော် အပူတွေပါ သေချာထုတ်ပေးပါ့မယ်။ ”

“ အင်း .. ဒီအချိန်ပဲနော် .. သိတယ်မလား .. ”

“ ဟုတ် .. သိတယ် မမဖြူ .. ကျွန်တော် သိပါတယ်ဗျ။ ”

ကျွန်တော် သိပါတယ် မမဖြူ။ မမဖြူ ဘာကိုပြောချင်လဲဆိုတာ ကျွန်တော် သေချာသိပါတယ်ခင်ဗျ။

........................။

အခန်း(၁၅)

ကူညီပါရစေ ...

@@@@@@@

ယွန်းနဲ့အတူ ကျွန်တော်တို့ ထိုင်နေကြ မွန်းဆန်းနား မှာပေါ့ ...။

“ ကို .. ပြောဦးမယ်။ မဇင်လေ .. ခုတလော ဘာတွေဖြစ်နေလဲမသိဘူး။ ဆံပင်ရှည်လာတာ မညှပ်ဘူးတော့။

သူ အရင်ကဆို နည်းနည်းရှည်ရင် ဘိုကေ သွားညှပ်နေကြ။ အခု .. ရှည်လာတာကို မညှပ်သေးဘူး သိလား ”

သိတာပေါ့ မဇင် စတင်ပြောင်းလဲနေပြီပဲ။ ကောင်းပါတယ် .. သူဖြစ်ချင်တာကို ဖြစ်အောင် လုပ်နိုင်ပါစေလို့

စိတ်ထဲကနေ ဆုတောင်းပေးလိုက်တယ်။

“ နောက်ပြီး .. အနေထိုင်လဲ ပြောင်းလာတယ်။ အရင်ကဆို လမ်းလျှောက်ရင် ယောက်ျားပုံစံနဲ့ အရမ်းမြန်တာ။

အခု လမ်းလျှောက်ရင် နွဲ့တဲ့တဲ့ နဲ့ သိလား။ ငါ့အစ်မ ဘာဖြစ်နေတာလဲ မသိဘူး။ မိန်းမစိတ်များ ပေါက်နေလား ..

အာ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ သူက ငယ်ကတည်းက ယောက်ျား ဖြစ်ချင်နေတာ။ အိမ်ကလူတွေလဲ သူ့ကြည့်ပြီး အံ့သြနေတယ်။

သူကတော့ ခပ်တည်တည်ပဲ။ မီးဖိုချောင်မှာလဲ သူ့ဘာသာ ကြော်လှော်နေတယ်။ အရင်ကဆို မမဖြူက သူ့အတွက် ..

အကုန် လုပ်ပေးရတာ။ ခု သူစားချင်တာ သူ့ဘာသာ လုပ်စားနေတာတော့ ”

“ ကောင်းတာပေါ့ .. မဇင် ပြောင်းလဲလာတာ ယွန်းတို့ ဝမ်းသာရမှာပေါ့။ ”

“ မေမေ ကတော့ သူ့သမီး မိန်းမစိတ် ပေါက်နေလားဆိုပြီး ကြိတ်ဝမ်းသာနေတယ်။

နောက်ပြီး .. ပြောရဦးမယ် .. ဟိ .. အိမ်က အတင်းတွေ ကိုနဲ့ တုတ်လိုက်ဦးမယ်။ ”

“ ပြောပါဦး .. ”

“ လွန်းလေ .. အခုတလော အရမ်းငြိမ်တာပဲ။ ယွန်းနဲ့ ရန်လဲ မဖြစ်တော့ဘူး။ ယွန်းကိုလဲ အလိုလိုက်နေတယ်။

တစ်နေ့က ယွန်းအတွက်ဆိုပြီး မုန့်တွေ အများကြီး ဝယ်လာတယ်။ အရင်က သူ မုန့်ဝယ်လာလို့ ယွန်း တောင်းစားရင်

မကျွေးဘူး .. ရန်ဖြစ်ရတယ်။ စားချင် ကိုယ့်ဘာသာ ဝယ်တဲ့။ အခုတော့ ယွန်းအတွက် မုန့်တွေ အများကြီး ဝယ်ပေးတယ်။

ယွန်းကိုလဲ အရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့ ဂရုစိုက်တယ်။ သူလဲ ပြောင်းလဲလာတယ်။ အိမ်မှာ ဘာတွေဖြစ်နေလဲ သိတော့ဘူး။ ”

ဒီတစ်ခါတော့ ယွန်းစကားကြောင့် ကျွန်တော် နေရခက်သွားသည်။ လွန်းတစ်ယောက် ကျွန်တော်နဲ့ ပတ်သက်မိလိုက်လို့ သူ့ညီမလေးကို အားနာပြီး

အရင်ထက် ပိုဂရုစိုက်နေတာဖြစ်မယ်။ ရုတ်တရက် လွန်းကို ကျွန်တော် သတိရသွားသည်။ လွန်း .. အဆင်မှ ပြေရဲ့လား။ လွန်းနဲ့ ပါရာဒိုက်ဟိုတယ်မှာ

တွေ့ပြီးကတည်းက အဆက်သွယ် မရတာ ကြာပြီ။ ကျွန်တော့်ဆီ ဖုန်းလဲ မဆက်ဘူး။ ကျွန်တော်လဲ ကိုယ့်အပြစ်နဲ့ကိုယ်မို့ ဖုန်းမဆက်ရဲဘူး။

လွန်းတစ်ယောက် ဘာတွေဖြစ်နေမလဲ ...။

“ ကို .. ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ .. ယွန်း ပြောတာ မကြားဖူးလား .. ”

“ ဟင် .. ဘာပြောလိုက်တာလဲ ယွန်း ”

“ တွေ့လား .. ဒီက ပြောနေတာကို စိတ်မဝင်စားဘူး သူ့အလုပ်ကြောင်းပဲ တွေးနေတာမလား။ မေမေက ရွာပြန်ချင်တယ်တဲ့ ..

မေမေရဲ့ အဖေ ယွန်းတို့ အဖိုးရဲ့ ဇာတိလေ။ ရွှက်ပန်ကုန်း ရွာတဲ့။ ဒီမြို့နဲ့ သိပ်မဝေးဘူး။ အဲ့ဒါ ယွန်းတို့ကို ကိုအားတဲ့နေ့

လိုက်ပို့ပေးပါလား။ ရွာမှာ တစ်ညတော့ အိပ်ရမယ်။ နေ့ချင်းပြန်ကျ ပင်ပန်းတယ်လေ။ လိုက်ပို့ပေးမှာလား .. ”

“ အင်း .. လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ .. ဘယ်တော့ သွားချင်တာလဲ။ ”

“ ကို အားတဲ့နေ့ သွားမယ်လေ။ မေမေက အရမ်းသွားချင်နေတာ။ ဟိုမှာ သူ့အမျိုးတွေ အများကြီး ရှိတယ်။

မတွေ့ရတာ ကြာလို့ လွမ်းနေလေရဲ့။ လိုက်ပို့ပေးလိုက်ပါ ကိုရယ် .. ယွန်းတို့ အတူတူသွားကြတာပေါ့ ”

“ တစ်မိသားစုလုံး သွားမှာလား .. ”

“ အင်းပေါ့ .. ကို့ကားနဲ့ဆို အားလုံးဆန့်တယ်။ ယွန်းအိမ်က ကားက သေးတော့ အကုန် မဆန့်ဘူး။

အဲ့ကြောင့် ကို့ကို လိုက်ပို့ခိုင်းတာ။ သွားမယ်ဆို တစ်မိသားစုလုံး သွားချင်တာပေါ့။ ”

“ အိုကေလေ .. ကို အားတဲ့နေ့ လိုက်ပို့ပေးမယ်။ ”

“ ဟုတ် .. ဒါဆို ကို လိုက်ပို့ပေးမယ်လို့ မေမေ့ကို ပြောထားလိုက်မယ်နော် ”

“ အင်း .. ယွန်း ပြန်ကြရအောင်။ ကို အလုပ်ကိစ္စနဲ့ သွားစရာ ရှိသေးတယ်။ ”

တကယ်တော့ ကျွန်တော် ဒီနေ့ ဘာအလုပ်မှ ထွေထွေထူးထူး မရှိပါဘူး။ ဒါပေမယ့် လွန်း အကြောင်း တွေးမိပြီး ယွန်းကို မျက်နှာပူနေတာမို့

ပြန်ချင်တာနဲ့ လိမ်လိုက်ရတော့သည်။ ကျွန်တော်နဲ့ ယွန်း .. မွန်းဆန်းနားကနေ ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ ယွန်းက သူ့ကားနဲ့ လာတာမို့

သူ့ဘာသာ ပြန်သွားသည်။ ကျွန်တော်လဲ အိမ်သို့ ကားမောင်းလာခဲ့သည်။ ကားမောင်းရင်း ဖုန်းဝင်လာလို့ ကိုင်လိုက်သည်။

( .............. )

“ ဟယ်လို .. ”

“ ကိုပြည့်လား .. ”

“ ဟုတ်ကဲ့ .. ဘယ်သူလဲ မသိဘူး ”

“ ငါ .. အဲ .. မမဇင်ပါ .. ”

“ ဟုတ် .. မမဇင် .. ဖုန်းနံပါတ်က စိမ်းနေတော့ မသိဘူးဖြစ်သွားတယ်။ ”

“ အင်း .. မမဇင် မင်းဖုန်းနံပါတ်ကို ယွန်းဖုန်းထဲကနေ ခိုးမှတ်ထားတာ။ မင်း အခု အားလား .. ”

“ ဟုတ် .. ဘာဖြစ်လို့လဲ .. ”

“ ဟို .. အားရင် မမဇင် ကို ခဏလောက် လာတွေ့ကွာ ”

“ ဟုတ် ဘယ်ကိုလာရမလဲ .. အိမ်ကိုလား မမဇင် ”

“ အိမ်မဟုတ်ဘူး .. မြို့ထဲ (၁၂)လမ်းက Queen အလှပြင်ဆိုင်ကို လာခဲ့။

မမဇင်လဲ အိမ်ကနေ အခု ထွက်ခဲ့မှာ။ အဲ့ရောက်မှ ဆုံကြတာပေါ့။ လာမယ်မလား .. ”

“ ဟုတ် .. ခဏနေမှ ရောက်မယ်။ အခု အဲ့ဘက် လမ်းမသင့်သေးလို့ .. ”

“ အင်း ရတယ် ဖြေးဖြေးလာ။ ဒါပဲနော် .. မမဇင် စောင့်နေမယ်။ ”

မဇင်တစ်ယောက် အပြောဆို အတော် ပြောင်းလဲသွားသည်။ အရင်လို မာဆတ်ဆတ် မဟုတ်တော့ပဲ စကားပြောပုံက မိန်းမတစ်ယောက်လို

ဖြစ်လာသည်။ ဘာလို့ ကျွန်တော့်ကို ချိန်းလဲ မသိဘူး။ ကျွန်တော် ကား ပြန်ကွေ့ကာ မြို့ထဲဘက် မဇင်ပြောတဲ့ အလှပြင်ဆိုင်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။

လမ်းပိတ်နေတာမို့ (၄၅)မိနစ်လောက် မောင်းလိုက်ရသည်။ အလှပြင်ဆိုင်ရောက်တော့ ဆိုင်ဧည့်ခန်းမှာ မဇင် ကို တွေ့လိုက်သည်။

“ မဇင် .. ကျွန်တော် ရောက်ပြီ။ ကားပိတ်နေလို့ နည်းနည်းနောက်ကျသွားတယ်။ ”

မဇင်က မဂ္ဂဇင်းတစ်အုပ် ဖတ်နေရာက ကျွန်တော့်ကို မြင်တော့ ပြုံးပြသည်။

“ ရပါတယ်ကွာ။ ကိုပြည့် .. မင်းကို လာခိုင်းရတာ အားနာပါတယ်။ မမဇင်လဲ အကူညီတောင်းစရာဆိုလို့ မင်းပဲ ရှိတာမို့ပါ။

ဘယ်သူ့ကိုမှ အကူညီတောင်းလို့ မဖြစ်လို့လေ။ ထိုင်ပါဦး .. ဒီမှာ ကော်ဖီရတယ် သောက်ဦးမလား ”

“ မသောက်တော့ပါဘူး .. ဘာ ကူညီပေးရမလဲ ပြောလေ ”

“ ဟို .. ဟင်း .. ရှက်မနေတော့ပါဘူးကွာ။ မင်းက မမဇင်အကြောင်း အကုန်သိနေပြီပဲ။ မင်းပြောတဲ့ ဆံပင်အရှည် နဲ့ အလှပြင်လိုက်ရင် ..

မမဇင်က မိန်းမတစ်ယောက်လို ဖြစ်သွားမယ်ဆိုတာလေ။ အဲ့ဒါအခု မမဇင် မင်းပြောသလို လုပ်ကြည့်မလို့ .. နောက်ပြီး ...

မမဇင်ရဲ့ ပြောင်းလဲသွားမယ့် ပုံစံကို မင်းကို ပထမဆုံး မြင်ဖူးစေချင်တယ်။ အခု မင်းကြောင့် မမဇင် အများကြီး ပြောင်းလဲနေပြီ။

အိမ်မှာလဲ မမဇင်ကို ကြည့်ပြီး တစ်မိသားစုလုံး အံ့သြနေတယ်ထင်တယ်။ မမဇင်အတွက် ခက်ခဲပေမယ့် ကြိုးစားပြီး လုပ်နေတယ်။ ”

“ အခုလို ကြားရတာ ဝမ်းသာတယ်ဗျာ။ မမဇင်ရဲ့ ပြောင်းလဲမှုကို ကျွန်တော်လဲ ကြိုဆိုပါတယ်။ ”

“ အခု ဆံပင်တုတတ်ပြီး အလှပြင်ကြည့်မလို့ စောင့်နေတာ။ မင်းမလာသေးလို့ မလုပ်သေးတာ။ ပြီးရင်တော့ အကုန်ပြန်ဖျက်ပြီး ..

မူလပုံစံနဲ့ အိမ်ပြန်ရမှာပဲ။ အိမ်မှာလဲ မလုပ်ရဲတော့ ဆိုင်ပဲ လာခဲ့တာ။ နောက်ပြီး ဒီနေ့ မမဇင်ကို အချိန်ထပ်ပေးပါလား ..

မမဇင် လုပ်ချင်တာတွေ ရှိသေးတယ်။ မမဇင် ဘေးနားမှာ မင်းရှိနေရင် အားရှိသလို ခံစားရတယ်။ မအားရင်လဲ ပြောနော် .. ဘာမှ မဖြစ်ဘူး .. ”

“ အားပါတယ် .. မမဇင် လုပ်ချင်တာ ပြောပါ။ ကျွန်တော် ကူညီပေးပါမယ်။ ”

“ ကျေးဇူးပဲ ကိုပြည့် .. ဒါဆို မမဇင် သွားပြင်လိုက်တော့မယ်။ ခဏ စောင့်ဦးနော် ”

“ ဟုတ် .. အေးဆေး လုပ်ပါ ”

အပျိုကြီး အလှပြင်ခန်းထဲ ဝင်သွားလေပြီ။ ဘယ်လိုပုံစံ နဲ့ ပြန်ထွက်လာမလဲ မသိ။ ကျွန်တော်လဲ သူ ပြောင်းလဲသွားမယ့်ပုံစံကို စိတ်ဝင်စားနေသည်။

ဒါပြီးရင် ဘာများ ကူညီခိုင်းဦးမလဲ မသိဘူး။ ကဲပါ .. ဒီနေ့ အားနေတာပဲ။ အပျိုကြီး စိတ်တိုင်းကျ နေပေးရုံပေါ့။ မဇင် တော်တော် ပြောင်းလဲနေပြီပဲ။

အခုတော့ မဇင်က ကျွန်တော့်ကို သူ့အတွင်းရေး သိသူမို့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဆက်ဆံနေသည်။

နာရီဝက်လောက် ကြာတော့ အလှပြင်အခန်းထဲကနေ မဇင်ရဲ့ ခေါ်သံကို ကြားလိုက်သည်။

“ ကိုပြည့်ရေ .. ဝင်ခဲ့ပါလား ”

ကျွန်တော်လဲ ဖတ်နေတဲ့စာအုပ်ကို ချလိုက်ပြီး မဇင် ရှိရာကို သွားလိုက်သည်။ မဇင်က ခါးလည်လောက်ရှိတဲ့ ဆံပင်တု တပ်ထားပြီး

ကျွန်တော့်ကို ကျောပေးထားသည်။ အပျိုကြီးခမျာ ချက်ချင်း မပြရဲဘူး ရှက်နေပြန်ပြီ။

“ မဇင် .. ဒီဘက် လှည့်ပါဦးဗျ ”

မဇင် လှည့်ပြလိုက်တော့ ကျွန်တော် တကယ်ပဲ အံ့သြသွားရသည်။ တကယ် လှသွားတာဟ။ မြင်နေကျ မဇင် မဟုတ်တော့ပဲ အခုမှ တွေ့ဖူးတဲ့

မမ ချောချောတစ်ယောက် ဖြစ်သွားသည်။ မိတ်ကပ် ပါးပါးလိမ်းထားပြီး မျက်တောင်တုတတ်ကာ နှုတ်ခမ်းနီ ပန်းရောင် ရင့်ရင့်နဲ့ မဇင်ရဲ့ မျက်နှာက

ချောမောလှပတဲ့ မာနကြီးကြီး မမ တစ်ယောက် ပုံစံဖြစ်နေသည်။ မဇင် လှချက်ဗျာ ...။

“ လှလိုက်တာဗျာ .. တကယ်ပြောတာ .. မဇင် အရမ်းချောတာပဲ ”

မဇင် ကျွန်တော့်စကားကြားတော့ ရှက်သွားသည်။ သူ့ကိုယ်သူ မှန်ထဲမှာ ကြည့်ရင်း ပြောင်းလဲသွားတဲ့ သူ့အလှတရားကို

ကျေနပ်နေပုံရသည်။ ကျွန်တော် မဇင်နား ကပ်သွားလိုက်ပြီး သေချာကြည့်လိုက်သည်။

“ ကိုပြည့် .. အဲ့လိုကြီး စိုက်မကြည့်နဲ့ကွာ။ ငါ .. အာ .. မမဇင် မနေတတ်ဘူး။ မင်းကလဲ .. ကြည့်နေလိုက်တာ ”

“ အံ့သြလို့ပါဗျာ .. မဇင် နောက်ဆို ဒီလိုပဲ နေပါလား။ အရမ်းချောတယ် .. ငါ့မမ အရမ်းလှ ”

“ ဟာကွာ .. အခုတော့ မနေချင်သေးဘူး။ ဒီပုံစံနဲ့သာ အိမ်ပြန်သွားရင် ရပ်ကွက်ထဲက ခွေးတောင် မမဇင်ကို

မှတ်မိမှာမဟုတ်ဘူး။ တော်ပြီး ပြန်ဖျက်လိုက်တော့မယ်။ ပြီးရင် မမဇင် ကို Shopping Centre လိုက်ပို့ပေးပါလား။

မမဇင် ဝယ်စရာလေးတွေ ရှိလို့ လိုက်ပို့ပေးဦးနော် ”

“ Shopping ထွက်မယ်ဆိုလဲ ဒီပုံစံအတိုင်းလေးနဲ့ လိုက်ခဲ့ပါဗျာ။ အိမ်ပြန်ခါနီးမှ ဖျက်လိုက်ပါလား ..

ပြင်ထားတာ နှမျောစရာကြီး .. လုပ်ပါဗျာ .. ဒီအတိုင်းပဲ သွားရအောင်။ မဇင်လဲ လေ့ကျင့်ပြီးသား ဖြစ်တာပေါ့။ ”

“ အင်း .. မင်း သဘောပဲ။ ဒါဆို အပြင်မှာ ခဏစောင့်နော် .. လိုတာလေး နည်းနည်း လုပ်ပြီး ထွက်လာခဲ့မယ်။ ”

“ အိုကေ .. ”

မင်ဇင်က တီရှပ် နဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီ အမြဲ ဝတ်လေ့ရှိသည်။ အခု ဆံပင်ရှည်ရှည် မိတ်ကပ်ပါးပါး နဲ့ဆိုတော့

အဆိုတော် မာရဇ္ဖ ရဲ့ ဆွဲအား သီချင်းကို ပြေးသတိရမိသည်။ မဇင်ရေ .. ဒီလိုကျတော့ ခင်ဗျားက သိပ်လှပါလားဗျ။

ကျွန်တော်နဲ့ မဇင် အလှပြင်ဆိုင်ကနေ အနီးဆုံး Shopping Centre တစ်ခုကို သွားလိုက်ကြသည်။ မဇင်က ကားထဲမှာ ဘာမှ မပြောပဲ

ငြိမ်ငြိမ်လေး လိုက်လာသည်။ ကျွန်တော်လဲ အချစ်သီချင်းတစ်ပုဒ် ဖွင့်လိုက်ပြီး သီချင်းနားထောင်ရင်း ကားမောင်းလာခဲ့သည်။

Shopping Centre ရောက်တော့ ကားပါကင်ထိုးလိုက်သည်။

“ မဇင် .. ဘာ ဝယ် ချင်လို့လဲ ”

“ မင်း မရယ်နဲ့နော် ..  ”

“ မရယ်ပါဘူး .. ပြော ”

“ မိန်းကလေး အဝတ်စားတွေ ဝယ်မလို့။ ဂါဝန် တို့ စကပ်တို့ပေါ့ .. မမဇင်မှာ အဲ့ဒါတွေ တစ်ခါမှ မဝတ်ဖူးဘူး။ ဝယ်လဲ မဝယ်ဖူးဘူး။

အဲ့ဒါ ဘယ်သူမှ မသိအောင် ခိုးဝယ်မလို့။ တစ်ခါမှ မဝယ်ဖူးတော့ ကိုယ် နဲ့လိုက် မလိုက် မကြည့်တတ်ဘူး။ အဲ့ဒါ မင်းက မမဇင်နဲ့

လိုက်ရဲ့လားဆိုတာ ကြည့်ပေးကွာ။ ဖြစ်တယ် မလား ”

“ ဖြစ်ပါတယ် .. မဇင်ကို ကျွန်တော် အစအဆုံး ကူညီပေးမယ်။ မဇင်သာ မိန်းကလေးပုံစံ အမြန်ဆုံး ပြောင်းလဲပြီး

အားလုံးကို ချပြလိုက်စမ်းပါဗျာ။ အခု ဒီမျက်နှာသာ အိမ်ကလူတွေ မြင်ရင် အရမ်းဝမ်းသာကြမှာ။ ကျွန်တော်တောင်

ဘာလို့မှန်း မသိဘူး ပျော်နေတယ် .. ဟီး ”

“ အမယ် .. မင်း တော်တော် စကားတတ်တယ်။ မင်းနဲ့တွေ့ရင် မမဇင် စိတ်ချမ်းသာရတယ်။

ကိုပြည့် .. မင်းက တစ်ဖက်လူကို စိတ်ချမ်းသာအောင် အရမ်းပြောတတ်တာပဲ။ ”

“ မတတ်ပါဘူးဗျာ .. အရှိတိုင်း ပြောတာ .. တကယ် ”

“ ကဲ .. တော်ပြီ .. သွားကြစို့ ”

မဇင် ရှက်ရှက်နဲ့ ကားပေါ်ကနေ ဆင်းသွားသည်။ ကျွန်တော်တို့ မဇင် ဝယ်ချင်တဲ့ အဝတ်စားတွေ ဝယ်ဖို့ အဝတ်စားတွေ ရောင်းတဲ့ဘက်ကို

ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ မိန်းကလေးဝတ်တွေ စုံစုံလင်လင်ရှိတဲ့ ဆိုင်တစ်ခုရောက်တော့ ကျွန်တော်တို့ ဆိုင်ထဲဝင်လိုက်ကြသည်။ မဇင်က တစ်ခါမှ

မဝယ်ဖူးသော မိန်းမဝတ်များကို ဘာဝယ်ရမှန်း မသိဖြစ်နေသည်။ ကျွန်တော်က မဇင် နဲ့ လိုက်ဖက်မယ်ထင်တဲ့ ဂါဝန် ဝမ်းစပ်လေး တစ်စုံကို

တွေ့လိုက်လို့ မဇင်ကို ပြလိုက်သည်။

“ မဇင် .. ဒါလေး မလှဖူးလား .. မဇင်နဲ့ဆို လိုက်မယ် ”

“ အင်း .. လှတယ်ကွ .. မင်းက ရွေးတတ်သားပဲ။ နောက်ထပ် ရွေးပေးဦး။ ”

ဒီတစ်ခါတော့ စကပ်တိုတို တစ်ထည်နဲ့ စတိုင်ကျကျ အင်္ကျီတစ်ထည် ရွေးလိုက်သည်။ Office Style ပေါ့။ စကပ်က မဇင်ဝတ်လိုက်ရင် သူ့အရပ်မောင်းနဲ့ဆို

ဒူးအထက်လောက် ဖြစ်မည်။ ဝတ်ရဲလောက်မည်ထင်လို့ရွေးပေးလိုက်သည်။ မဇင်က သူ့စိတ်တိုင်းကျ ဘောင်းဘီပွပွတစ်ထည်နဲ့ ဇာအင်္ကျီတစ်ထည် ရွေးလိုက်သည်။

အားလုံး (၃)စုံ ရပြီမို့ မဇင် အဝတ်စားလဲခန်းထဲ အစမ်း ဝတ်ကြည့်ဖို့ ဝင်သွားလေသည်။ သူ့လက်ထဲမှာ ဘော်လီတစ်ထည် ယူသွားတာလဲ တွေ့လိုက်သည်။

ဘော်လီပါ ဝယ်မလို့ထင်တယ်။ မမြင်ချင်ယောင် ဆောင်နေမှ .. မဟုတ်ရင် ရှက်နေဦးမယ်။

ခဏနေတော့ ကျွန်တော် ပထမဆုံး ရွေးလိုက်တဲ့ ဂါဝန်ဝမ်းစပ်လေးနဲ့ ထွက်လာသည်။ မဇင် မြင်လိုက်တော့ “ ဟာ ” ကနဲ ဖြစ်ရသည်။

ဘာလို့လဲဆိုတော့ တစ်ချိန်လုံး ပြားချပ်နေတဲ့ မဇင်ရဲ့ နို့တွေက အခုတော့ ဖုဖောင်းနေတယ်။ အရှေ့ကို အတော်ထွက်လာပြီး စူစူလေး။

“ ကိုပြည့် .. အဆင်ပြေရဲ့လား။ မင်းကလဲ ကြည့်ပဲ ကြည့်နေတယ် .. ပြောဦး အဆင်ပြေလားလို့ ”

“ ပြေတယ် .. မဇင် နဲ့ လိုက်တယ်။ အခုမှ တကယ့် မိန်းကလေးအစစ်ဖြစ်သွားတယ်။ ဟို .. အဲ့ဒါက ... ”

“ ဘာလဲကွ .. ဘာ အဲ့ဒါလဲ .. ”

“ ဘာ .. ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး ”

ကျွန်တော် သူ့နို့များကို စိုက်ကြည့်ကာ ပြောနေမှန်း ရိပ်မိသွားသည်။ မဇင် ရှက်သွားပြီး သူ့ရင်ဘတ်ကို လက်နဲ့ ရုတ်တရက် အုပ်လိုက်သည်။

ကျွန်တော် အငမ်းလွန်သွားလေပြီ။ မတတ်နိုင်ဘူး အံ့သြလို့ တစ်ချိန်လုံး သူ့နို့ပဲ ကြည့်နေမိသည်။ ကျွန်တော်လဲ အားနာတာနဲ့ အကြည့်လွှဲလိုက်သည်။

“ ဘာလဲ .. မမဇင် ရဲ့ အပေါ်ပိုင်းကြည့်ပြီး အံ့သြသွားတာလား။ ”

ကျွန်တော် ဒဲ့ ကြည့်မိတော့ ဒဲ့ ကြီး အမေးခံလိုက်ရသည။ ဒီက ဘယ်လို ပြန်ဖြေရမှာလဲဗျ။

ဒဲ့တွေ ခုချိန်ထိ လွှတ်တုန်းပါလား။ ကဲ .. ငါလဲ ဒဲ့ ပေါ့ကွာ။

“ ဟုတ်တယ် .. အဲ့ဒါမြင်ပြီး အံ့သြသွားလို့ ”

“ အရင်က အဝတ်အမြဲစည်းထားတာလေ။ မမဇင်က ယောက်ျားလေးလို နေတတ်တော့ အဲ့ဒါကြီး ထွက်နေရင် မနေတတ်ဘူး။

အဲ့ဒါကြောင့် အဝတ်အမြဲစည်းထားတာ။ အခုမှ ဘော်လီနဲ့ နေကြည့် .. အာ .. ငါလဲ ဘာတွေ ပြောမိနေလဲ မသိဘူး။

လှတယ်ဆိုလဲ နောက်တစ်စုံ သွားလဲတော့မယ်။ ”

မဇင်က အခန်းထဲ ပြေးဝင်သွားတော့သည်။ ကျွန်တော်လဲ သူ ကွက်ကွက် ကွင်းကွင်းရှင်းပြလိုက်တော့ နားလည်သွားသည်။

နောက်ထပ် ကျွန်တော် ရွေးပေးတဲ့ Office Style လေး ဝတ်ပြီး ထွက်လာလေသည်။ ဒီတစ်ခါလဲ ကျွန်တော် ပါးစပ် ဟ ရပြန်သည်။

ဖြောင့်စင်းနေတဲ့ ခြေသလုံးဖြူဖြူလေးနဲ့ ပေါင်တံဖွေးဖွေးလေးကို မြင်လိုက်ရသည်။ မဇင်က မိသားစုထဲမှာ အသားအဖြူဆုံးဖြစ်သည်။

တစ်ကိုယ်လုံး ဖွေးဥပြီး အသားရေ အတော်လှသည်။ ကျွန်တော် နောက်တစ်ခါ ငမ်းမိပြန်သည်။

“ ဘဝမှာ စကပ်တိုတို ဝတ်ဖြစ်လိမ့်မယ်လို့ တစ်ခါမှ မတွေးမိဘူး။ နေရတော့ ခက်သားဟ။ ဘယ်လိုနေလဲ .. ”

“ လုံး၀ မိုက်တယ်ဗျာ။ ကျွန်တော် ဟာကနဲ ဖြစ်တာ နှစ်ခါရှိနေပြီ။

ဒီအဝတ်စားနဲ့က .. နေဦး .. မဇင် ဒီမှာ ခဏစောင့် .. ကျွန်တော် ပြန်လာခဲ့မယ်။ ”

ကျွန်တော် ဆိုင်ထဲက လေဒီရှူးဖိနပ်များ တင်ထားတဲ့ ကောင်တာကိုသွားပြီး မဇင် နဲ့ လိုက်ဖက်မယ်ထင်တဲ့

လေဒီရှူး တစ်ရံ ယူလိုက်သည်။ မဇင်နား ပြန်သွားလိုက်ပြီး ...။

“ မဇင် .. ဒီရှူးလေး စီးကြည့်လိုက်။ ဒါမှ ဝတ်စုံလေးနဲ့ လိုက်မှာ။ အခုစီးထားတဲ့ ညှပ်ဖိနပ်နဲ့ သိပ်မလိုက်ဘူး ”

မဇင်က ကျွန်တော် ပေးတဲ့ ရှူးဖိနပ်ကို စီးကြည့်သည်။ တစ်ခါမှ မစီးဖူးတော့ ခြေထောက်က ချက်ချင်းမဝင်ပဲ ကြပ်နေသည်။

ကျွန်တော်လဲ မနေနိုင်ပဲ မဇင်နား ထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ခြေဖနောင့်ကို ကိုင်လိုက်ကာ ရှူးဖိနပ်ထဲ ခြေထောက်ဝင်အောင် ထည့်ပေးလိုက်သည်။

“ ဟာ .. ကိုပြည့် .. ရတယ် .. ရတယ် ”

မဇင် အနေခက်သွားပြီး ကျွန်တော့်ကို တားသည်။ ကျွန်တော်က သူပြောတာကို ဂရုမစိုက်ပဲ သေချာ စီးပေးလိုက်သည်။

“ ရှယ်ပဲ .. အခုမှ လိုက်ဖက်သွားတယ်။ ဂွတ်ပဲဗျာ .. ”

ကျွန်တော် လက်မထောင်ပြလိုက်သည်။ မဇင်က ကျွန်တော့်ကို စိုက်ကြည့်နေသည်။ သူ့အကြည့်က တစ်မျိုးပြောင်းနေသည်။

ကျွန်တော့်ကို သဘောကျလို့ ကြည့်နေတဲ့ အကြည့်မျိုး။ ကျွန်တော်လဲ မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်လိုက်သည်။ အပျိုကြီးရဲ့ အကြည့်တွေ ...။

“ ဖိနပ်ပါ ရွေးပေးလို့ ကျေးဇူးကွာ။ ဒီဖိနပ်လေးလဲ ကြိုက်တယ်။ နောက်ဆုံး တစ်စုံ လဲလိုက်ဦးမယ်။ ”

နောက်ဆုံး ထွက်လာတော့ အိမ်နေရင်း ပေါ့ပေါ့ပါးပါး စတိုင်မျိုး။ ဇာအင်္ကျီ လက်ပြတ်လေးနဲ့ ဘောင်းဘီ ပွပွတစ်ထည်။

ဒီပုံစံလဲ တစ်မျိုး ချစ်ဖို့ကောင်းနေသည်။ အပျိုကြီး ဒီနေ့ အရမ်းချော အရမ်းလှနေပါလား။ ဒီလိုသာ အစောကြီး ပြောင်းလဲခဲ့ရင် ..

စိတ်ဝင်စားတဲ့ ယောက်ျားတွေ ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေမှာ အသေချာပဲ။ အခုမှ သူ့အလှတရားများက သူ့ဆီကို ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။

“ ဒါလေးလဲ အဆင်ပြေတယ်။ အိမ်နေရင်း ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ဝတ်လို့ကောင်းမယ်။ အခုရွေးထားတာတွေ အကုန်လိုက်တယ်။

အကုန်သာ ယူခဲ့လိုက်တော့။ မဇင် ကျွန်တော် တစ်ခုလောက် တောင်းဆိုချင်တယ်။ ”

“ ဘာလဲကွ .. ”

“ လေဒီရှူးလေးဝတ်ထားတဲ့ စတိုင်လေးကို ကျွန်တော် ဝယ်ပေးပါရစေ။ အမှတ်တရပေါ့။ လက်ခံပါနော် ”

“ အင်း .. မင်း သဘောပဲ။ မမဇင်ကလဲ မင်းကို ကျေးဇူးတင်တဲ့အနေနဲ့ မုန့်လိုက်ကျွေးမယ်။ တစ်ခုခု စားပြီးမှ ပြန်ကြတာပေါ့။

မဇင် အိမ်ကထွက်လာတုန်းကအတိုင်း ပြန်ဝတ်လိုက်ဦးမယ်။ မိတ်ကပ်တွေလဲ ဒီဆိုင်က Toilet ထဲမှာ ဖျက်လိုက်တော့မယ်။ ”

“ နှမြောစရာကြီးဗျာ ... ဒီအတိုင်းလေး ဝတ်ပြီး အိမ်ပြန်လိုက်ပါလား ”

“ အာ .. အခု မဝတ်ရဲသေးပါဘူးဆို .. နောက်မှ အိမ်ကလူတွေကို ဖြေးဖြေးချင်း သိသွားအောင် လုပ်မယ်။ ”

“ ဒါဆိုလဲ အေးဆေးလုပ်နော်။ ဒီဆိုင်နဲ့ မျက်စောင်းထိုးက မုန့်ဆိုင်မှာ ကျွန်တော် စောင့်နေမယ်။ ”

“ အင်း .. သွားစောင့်နေ .. မမဇင် ခဏနေ လာခဲ့မယ်။ ”

ကျွန်တော် မုန့်ဆိုင်မှာ ထိုင်စောင့်ရင်း စိတ်ထဲမှာ မဇင်ရဲ့ အလှကို ပြန်မြင်ယောင်ပြီး သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။

ယွန်း အစ်မတွေနဲ့ ငါ ရေစက် အတော်ပါတာပဲ။ ယွန်းနဲ့ ချစ်သူဖြစ်ခဲ့တယ်။ လွန်းနဲ့လဲ ချစ်သူဖြစ်ခဲ့ပြန်ပြီ။ မမဖြူကိုလဲ မတော်ရာတွေ ထိလိုက်မိတယ်။

အခုလဲ အပျိုကြီး မဇင် နဲ့ ပက်သတ်မိနေပြန်ပြီ။ အပျိုကြီး ကျွန်တော့်ကို သဘောကျနေတယ်ဆိုတာ အကြည့်တွေက တဆင့် ကျွန်တော် ရိပ်မိနေသည်။

မဖြစ်ဘူး .. ဒီတစ်ခါတော့ ငါ ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှ ထပ်ပြီး မှားလို့မဖြစ်ဘူး။

မဖြစ်ဘူးနော် ပြည့်စိုးဟိန်း .. မင်း များနေပြီ ..............။

ဟာ .. မေ့နေတာ အခုမှ သတိရတယ်။ မနက်ဖြန် ဥပုသ်နေ့ပဲ။

ဒီတစ်ခါတော့ အိမ်ကနေ မုံညှင်းဆီ စစ်စစ်လေး ယူသွားဦးမှ။

...........................။

အခန်း(၁၆)

ချစ်သင်္ကေတ ...

@@@@@@@@

ဥပုသ်နေ့။

ဒီလိုအချိန် ဒီနေရာကို ကျွန်တော် ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။ ခြံထဲသို့ မဝင်ခင် အပြင်ကနေ အခြေနေကို သေချာကြည့်လိုက်သည်။

အရင်တစ်ခါလို အားလုံး ထွက်သွားကြပြီထင်တယ်။ အိမ်တံခါးတွေ အကုန် ပိတ်ထားသည်။ မမဖြူကို လှမ်းခေါ်ကြည့်လိုက်သည်။

“ မမဖြူ .. မမဖြူ ”

“ ကိုပြည့် .. တံခါးဖွင့်ထားတယ်။ ဝင်ခဲ့နော် ”

အိမ်ထဲကနေ မမဖြူ အော်ပြောလိုက်သည်။ ခြံတံခါးသော့ခတ်မထားလို့ ကျွန်တော်လဲ အသာတွန်းရင်း အိမ်ထဲ ဝင်ခဲ့လိုက်သည်။

ဧည့်ခန်းရောက်တော့ မမဖြူက ကျွန်တော့်အတွက် သံပရာရည်တစ်ခွက် ဖျော်လာကာ စားပွဲပေါ် ချပေးလိုက်သည်။

“ သံပရာရည်လေး သောက်ဦး။ လက်ထဲက ဘာကြီးလဲ .. ”

“ မုံညှင်းဆီ ပုလင်းပါ။ နယ်ကနေ အဖေကိုယ်တိုင် မှာထားတဲ့ ဆုံနဲ့ ကြိတ်တဲ့ ဆုံဆီ စစ်စစ် မမဖြူ။

ဒီကဟာတွေထက် ပိုစစ်တယ်။ ဒါကြောင့် မမဖြူအတွက် ကျွန်တော် ယူလာတာ။ ”

“ အေး ကျေးဇူးပါကွယ်။ လိမ်းဆေးကတော့ ဒီမှာ အဆင်သင့်ပဲ။ ဒီတစ်ခါတော့ သိပ်အကြာကြီး မနှိပ်ပါနဲ့တော့။

မင်းကို အားနာလို့ပါ။ မမဖြူလဲ မင်းနှိပ်ပြီးကတည်းက ခုချိန်ထိ နေလို့ကောင်းသွားလိုက်တာ။

အိပ်လို့လဲ ကောင်းမှကောင်း။ မင်းကို နေ့တိုင်း ကျေးဇူးတင်နေမိတာ .. ”

“ ဝမ်းသာပါတယ်ဗျာ။ ကျွန်တော်လဲ တတ်သလောက်လေး ကူညီပေးတာပါ။

ကဲ .. အချိန်လဲ သိပ်မရတော့ ကျွန်တော် နှိပ်ပေးတော့မယ်နော် .. လှဲလိုက်ပါဦး။ ”

အမှန်က မှောက်လိုက်ပါဦးလို့ပြောချင်တာ။ တင်ဆုံကြီးကို လွမ်းလှပြီ။ မမဖြူက ဆိုဖာပေါ် အသာလှဲလိုက်ပြီး သူ့ထဘီစကို ဒူးအထက်လောက်

မတင်ပေးလိုက်သည်။ ကျွန်တော်လဲ မမဖြူနားမှာ ခုံတစ်ခု ယူထိုင်လိုက်ပြီး လက်ဝါးထဲ မုံညှင်းဆီ ရွှဲရွှဲပွတ်ကာ ဒူးခေါင်းနေရာကနေ အောက်ကို

ဖိချပြီး လိမ်းပေးလိုက်သည်။ နောက်တစ်ကြိမ် နှိပ်ပေးဖို့ အခွင့်ရေးပေးတာမို့ အရင်ကလောက် စိတ်ထဲမှာ နေရခက်မနေတော့ပေ။

မမဖြူ ကို ရင်းရင်းနှီးနှီး စကားတွေ ပြောလိုက်မိသည်။

“ မမဖြူ .. နောက်ပြီးရင် ခါးတွေ နှိပ်ပေးမယ်နော်။ အဲ့နေ့က ကျွန်တော်လဲ အနှိပ်လွန်သွားလို့အားနာနေတာ။

ငါ့အစ်မတော့ ရှက်နေတော့မှာပဲဆိုပြီး မျက်နှာပူပူနဲ့ မမဖြူကို သေချာတောင် မကြည့်ရဲပဲ ပြန်ပြေးတော့တာပဲ ..

ဟီး .. ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ်နော်။ စိတ်မဆိုးပါနဲ့ဗျာ။ ”

“ စိတ်မဆိုးလို့ပဲ မင်းကို နောက်တစ်ခါ နှိပ်ခိုင်းနေတာပေါ့ ငါ့မောင်ရယ်။ မဆိုးပါဘူးကွယ် .. မင်းစေတနာကို မမဖြူ သိပါတယ်။

မမဖြူလဲ အမှန်တိုင်းပြောရရင် မင်း ခါးကို နှိပ်ပေးတုန်းက အတော် နေလို့ကောင်းတာ။ မမဖြူ ရောဂါက အဓိကဖြစ်နေတာ

ခါး ပါလားဆိုပြီး နားလည်လိုက်တယ်။ ခါးကြောတွေ ပြေသွားတော့ ကျန်တာတွေလဲ အကုန် သက်သာသွားတယ်။

အဲ့ဒါကြောင့် ဒီနေ့လဲ ခါးလေး နည်းနည်းတော့ နှိပ်ပေးပါဦး။ ”

“ ဟုတ် .. မမဖြူ .. ကျွန်တော် သေချာနှိပ်ပေးပါမယ်။ မမဖြူ ထဘီလေး ခဏ အပေါ်တင်မယ်နော်။ ”

“ အေး .. အေး .. ”

ကျွန်တော် ပေါင်ရင်းထိ ထဘီကို ဆွဲတင်လိုက်သည်။ စိတ်တွေက အရင်လို နက်မှောင်သွားပြန်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ စိတ်တင်မက အောက်က ငပဲကပါ

အလိုတူ အလိုပါ ဖြစ်ချင်လာသည်။ ကျွန်တော် ဒါတွေ ကြိုတွေးမိလို့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို တင်းထုပ်နေအောင် ဆိုက်ဒ်သေးပဲ ဝတ်လာခဲ့သည်။

ငပဲခမျာ ရဲရဲ မဝင့်ကြွားနိုင် .. သည်းခံပါကွာ။ ငါလဲ မတတ်သာလို့ပါ။

ကျွန်တော် နှိပ်ရင်း ငမ်း .. ငမ်းရင်းနှိပ်ကာ အရသာခံနေမိသည်။ ပေါင်ရင်းကနေ ခြေသလုံးအဖျားထိ တစ်လျှောက်လုံး ပွတ်ဆွဲရသည့်အခါဆို

စိတ်ထဲမှာ မရိုးမရွ နဲ့ အတော် အရသာရှိသည်။ ကျွန်တော် မမဖြူရဲ့ VIP အနှိပ်သည်ဘဝကို ကျေနပ်ကာ ဝမ်းသာပီတိ ဂွမ်းဆီ ထိနေတာ့သည်။

“ ရပြီ မောင်လေး။ ဟိုနေ့ကလို မမဖြူ မှောက်လိုက်ဦးမယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ ခါးကို အရင်နှိပ်ပေးကွယ်။

နောက်မှ ပေါင်တွင်းကြောတွေ အပူထုတ်ပေးတော့။ ခါးတွေ အနှိပ်ခံချင်နေလို့နော်။ ”

ကျွန်တော့် တင်ဆုံကြီးကို မြင်လိုက်ရပါပြီ။ ဒီတစ်ခါ ကြည့်ရတာ ပိုအရသာရှိသလိုပဲ။ မမဖြူက အနှိပ်ခံရင် အဆင်ပြေအောင်လို့ ထဘီကို

အသားထူတာ မဝတ်ထားပဲ အသားပါးတဲ့ ချည်ထည်ထဘီမျိုး ဝတ်ထားတာမို့ တင်ဆုံကြီးအလှက အရင်ကထက် ပိုဝင့်ကြွားနေတော့သည်။

ကိုင်ချင်လိုက်တာ မမဖြူရယ်။ ဘာလို့မှန်းကို မသိဘူးဗျာ .. မမဖြူရဲ့ တင်ဆုံကြီးကို မြင်လိုက်တိုင်း အားရပါးရ ကိုင်ပြီး ရိုက်ပလိုက်ချင်တယ်။

“ အင်း .. ဟုတ်တယ် .. အဲ့နားလေး နာနာသာ နှိပ် .. မမဖြူ ခံနိုင်တယ်။

အာ့ လာ လာ  .. ကျွတ် .. ကျွတ် .. အရသာရှိတာကွယ် .. ကောင်း .. အင်း ... ”

ဒီငြီးတွားသံတွေ ကျွန်တော် ပြန်ကြားရပြန်ပြီ။ ဒီတစ်ခါတော့ ကျွန်တော့် ငပဲက သူ့ကို လွှတ်လပ်ခွင့်ပေးပါလို့ တဆာဆာ တောင်းဆိုနေလေပြီ။

မဖြစ်ဘူး သားကြီးရေ .. မဖြစ်ဘူးဟ။ သည်းခံပါကွာ .. ငါလဲ မင်းနဲ့အတူ စိတ်ဆင်းရဲနေပါတယ်။ အရင်တစ်ခါလို အတွင်းခံဘောင်းဘီကြီး

မြင်ရဦးမလားဆိုပြီး တွေးမိကာ ရင်ခုန်နေမိသည်။ ဒီတစ်ခါတော့ ကျွန်တော် မထိရဲတော့ပါ။ တစ်ခါထိတာ မတော်တစ၊ နှစ်ခါထိရင်တော့ ....။

“ ရပြီ ကိုပြည့် .. ဒီလောက်ဆို နေလို့ကောင်းသွားပြီ။ ပေါင်တွင်းကြောတွေပဲ ဆက်နှိပ်ပေးတော့နော်။ ”

မမဖြူက ထဘီကို ပြန်ဆွဲချမယ် အလုပ် ...။

“ မမဖြူ .. ဒီအတိုင်းလေး ပက်လက်လှန်လိုက်ပါလား။ ကျွန်တော် ဗိုက်ကြောတွေ မုန့်ညှင်းဆီ နည်းနည်းလူးပေးချင်လို့။ ခါးကို လူးပေးရင်

ဗိုက်ကိုပါ လူးမှဖြစ်မယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ လူတစ်ယောက်ရဲ့ ဝမ်းဗိုက်နဲ့ခါးက တစ်ဆက်တည်းမို့ အကုန်လူးနိုင်ရင် ပိုကောင်းတယ်။

လူးပြီးသွားရင် အရင်တစ်ခေါက်ထက် နေလို့ကောင်းသွားမယ်။ နားလည်တာလေး ပြောပြတာပါ။ မမဖြူ အနေခက်မယ်ဆိုလဲ ရပါတယ်။ ”

“ အင်း .. အလူးတော့ ခံချင်ပါတယ်ကွယ်။ ဒါပေမယ့် မမဖြူ ဗိုက်ကို မင်းကို ပြလို့ မဖြစ်ဘူး။ မဖြစ်ပါဘူးကွယ် .. ”

“ ဘာလို့လဲဗျ .. ရှက်လို့လား။ ရှက်တယ်ဆိုလဲ ခဏပဲ သည်းခံပါဗျာ။ ကျွန်တော် မြန်မြန်လူးပြီးတာနဲ့ ပြန်ဖုံးပေးပါမယ်။

ဒီတစ်ခါ နောက်တစ်နည်း စမ်းသပ်ချင်လို့ပါ။ ဗိုက်ကြောတွေ လူးပြီးသွားရင် အရင်ကထက် ပိုနေလို့ကောင်းသွားမှာ။ ”

ကျွန်တော်လဲ စေတနာရော တဏှာရော ရောကုန်ပါပြီ။ မမြင်ဖူးတဲ့ နယ်မြေသစ်တစ်ခုကို မြင်ချင်နေသည်။ ဆေးလူးပေးချင်တာလဲ ပါတာပေါ့လေ။

ရမလား ပြောကြည့်လိုက်တော့ မမဖြူ ပုံစံက တစ်ခုခုကို စိုးရိမ်နေသလို ပြောနေသည်။ အေးလေ အပျိုကြီးဆိုတော့လဲ ရှက်နေမှာပေါ့။ ငါကလဲ ငါပဲ။

“ မင်း စေတနာကို နားလည်ပေမယ့် .. မဖြစ်ပါဘူး .. မဖြစ်ဘူး ကိုပြည့်ရယ် ..

ကဲ .. ပေါင်တွေ အပူထုတ်ပေးပြီးရင် နားလိုက်တော့နော်။ ”

“ ဒါဆိုလဲ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲဗျာ။ ကျွန်တော်က စေတနာနဲ့ တစ်ခါတည်း လုပ်ပေးချင်လို့ ပြောမိတာပါ။

ကျွန်တော့်ကိုလဲ တစ်မျိုးမမြင်ပါနဲ့နော်။ မမဖြူကို ကိုယ့်အစ်မကြီးတစ်ယောက်လို ချစ်လို့ ခင်လို့ လုပ်ပေးချင်မိတာ။ ”

“ စိတ်ခုသွားလား ကိုပြည့်ရယ်။ မင်းကို အားလဲနာ .. ခင်လဲ တကယ်ခင်ပါတယ်။ အမှန်က မင်းကို အနေခက်တာထက်

မင်းကို မမြင်စေချင်တာ တစ်ခုရှိနေလို့ပါ မောင်လေးရယ်။ ဒါပေမယ့် မမဖြူ မင်းကို သိစေချင်နေတယ်။ အင်း .. အခုမဟုတ်လဲ

တစ်ချိန်ကျ မင်းသိလာမှာပဲ။ ကဲပါလေ .. မင်းလဲ မကြာခင် မိသားစုဝင်ဖြစ်တော့မှာဆိုတော့  .. ဟင်း ... ”

မမဖြူ စကားတွေကို ကျွန်တော် သေချာနားမလည်ဘူးဖြစ်နေတယ်။ ဘာပြောချင်တာလဲ မမဖြူ။

မမဖြူက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ထဘီစကို အပေါ်ပြန်မတင်ပဲ ဆွေ့ကနဲ ပက်လက်လှန်လိုက်သည်။ ပက်လက်လှန် ပြီးပြီးချင်း သူ့ဗိုက်ပေါ်သို့

ချက်ချင်း လက်တင်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ကို စိုက်ကြည့်နေသည်။ ကျွန်တော်လဲ ဆေးလူးပေးဖို့ လက်ကို ခဏဖယ်ပါဦး ပြောရတော့သည်။

“ လက်ဖယ်ပေးဦး မမဖြူ .. အဲ့နေရာ လိမ်းပေးချင်တာ။ ”

မမဖြူ လက်ကို ဖယ်လိုက်သောအခါ ကျွန်တော် “ ဟာ .. ” ကနဲ ဖြစ်ရတော့သည်။ မမဖြူရဲ့ ချက်အောက်နားမှာ တက်တူးတစ်ခု ထိုးထားလေသည်။

တကယ်ကို မထင်မှတ်ထားတဲ့ မြင်ကွင်းတစ်ခု။ မမဖြူလို အနေအေးပြီး အိန္ဒြေကြီးတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်မှာ အခုလို တက်တူးတစ်ခု ရှိနေမယ်လို့

လုံး၀ ထင်မထားခဲ့။ နောက်ထပ် အံ့သြဖို့ကောင်းတာက တက်တူးက မြန်မာစာလုံး နှစ်လုံးတည်း။ အဲ့ဒီ စာလုံးနှစ်လုံးကို မြင်ပြီး အံ့သြခဲ့ရသည်။

တက်တူးမှာ ရေးထားတာက .. ( လွန်း-ယွန်း ) တဲ့။

“ အံ့သြသွားလား ကိုပြည့် .. ”

“ ဟုတ် .. ဟုတ် .. မမဖြူက ညီမလေးတွေကို အတော်ချစ်တာပဲနော်။

ဘယ်တုန်းကများ ထိုးထားတာလဲဗျာ။ စာလုံးတွေက ဝိုင်းစက်နေတာပဲ။ ”

ကျွန်တော်လဲ ချောလဲ ရောထိုင်လိုက်ရသည်။ စကားကို ကြည့်ကောင်းအောင် ဆက်ပြောရသည်ပေါ့။

“ မမဖြူ အသက် (၁၉)နှစ်အရွယ်တုန်းက ထိုးထားတာ။ ”

“ ဗျာ .. ဟုတ်လား။ အတော် ငယ်သေးတာပဲ။ ကျွန်တော်က အသက်ကြီးမှ ထိုးတယ် မှတ်တာ။

ဒါဆို မမဖြူ အဲ့အရွယ်ရောက်မှ လွန်းနဲ့ယွန်းကို မိဘတွေက မွေးတာလား။ အခု မမဖြူ အသက်က .. ”

“ မမဖြူ အသက်က အခု (၄၄)နှစ်ထဲ ရောက်ပြီ။ မိဇင်က မမဖြူနဲ့ (၁၀)နှစ်ကွာတယ်။

အစက မမဖြူက တစ်ဦးတည်းသောသမီးပေါ့။ နောက်တော့ မရည်ရွယ်ပဲ မေမေက မိဇင်ကိုယ်ဝန်ကို

ရလိုက်ပြီး မိဇင်ကို မွေးခဲ့တယ်။ မိဇင်က မခေါ်ပဲရောက်လာသူပေါ့ကွယ်။ နောက်တော့ ... ”

မမဖြူက စကားကို ဆက်မပြောပဲ ခဏရပ်လိုက်သည်။ သူ့မျက်နှာမှာ ဝမ်းနည်းရိပ်တွေ ဖြတ်သန်းလို့လာသည်။

ဘာတွေများ ဖြစ်ခဲ့လို့လဲ။ ကျွန်တော် စိတ်ဝင်တစားနဲ့ နားထောင်နေမိသည်။

“ နောက်တော့ ... လွန်း နဲ့ ယွန်း အမြွှာလေး မွေးလာခဲ့တယ်။

ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီ အမြွှာလေးက ဖေဖေ နဲ့ မေမေ မွေးခဲ့တာမဟုတ်ဘူး။ ”

“ မိဘတွေက မွေးတာမဟုတ်ဘူးဆိုတော့ လွန်း နဲ့ ယွန်းကို

မမဖြူတို့ မိသားစုက မွေးစားခဲ့တာလား။ ”

“ မွေးစားခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး ကိုပြည့်။ လွန်း နဲ့ ယွန်းကို မမဖြူကိုယ်တိုင် ဝမ်းနဲ့လွယ်ပြီး

မွေးခဲ့တာပါ။ တကယ်တော့ လွန်း နဲ့ ယွန်းက မမဖြူရဲ့ သမီးတွေပါ။ ညီမတွေ မဟုတ်ဘူး။ ”

“ ဗျာ .. ဘယ်လို .. ဒါဆို .. မမဖြူက လွန်း နဲ့ ယွန်းရဲ့ အမေလို့ ပြောလိုက်တာလား။ တကယ်လားဗျာ။

အံ့သြလွန်းလို့ ဘာပြောရမှန်း မသိတော့ဘူး။ ကျွန်တော်က မမဖြူကို သူတို့အစ်မကြီးလို့ပဲ ထင်ခဲ့တာ။

ဒါဆို .. မဇင်က လွန်းနဲ့ယွန်းရဲ့ အဒေါ်ပေါ့နော်။ ”

“ ဟုတ်တယ် မိဇင်က သူတို့လေးတွေရဲ့ အဒေါ်ပေါ့။ မိဇင်က မမဖြူ သမီးတွေနဲ့ အသက်သိပ်မကွာတော့

ညီအစ်မတွေလိုပဲ သတ်မှတ်ထားတယ်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုလဲ မသိစေချင်ဘူးလေ။ အားလုံးက တို့တွေကို

ညီအစ်မတွေလို့ပဲ မြင်စေချင်တယ်။ ”

“ လွန်းနဲ့ယွန်းရော ဒီအကြောင်းတွေ သိတယ်မလား မမဖြူ ”

“ ဟင့်အင်း .. လွန်း နဲ့ ယွန်း ခုချိန်ထိ မမဖြူဟာ သူတို့အမေမှန်း မသိသေးဘူး။ ဒီကိစ္စကို သိတဲ့သူဆိုလို့ မေမေ နဲ့ မိဇင်

နှစ်ယောက်ပဲရှိတယ်။ အခုတော့ မင်းအပါဝင် သုံးယောက်ပေါ့။ မမဖြူ ဘာလို့ သမီးတွေကို မပြောပြလဲဆိုတော့ သူတို့အသက်က

ငယ်သေးတယ်။ ထိလွယ် ရှလွယ်တဲ့ အရွယ်လေးတွေမို့ ခုချိန်မှာ သိသွားရင် သူတို့မှာ စိတ်ဒဏ်ရာဖြစ်သွားမှာစိုးတယ်။

အချိန်တန်ရင်တော့ မမဖြူကိုယ်တိုင် ဖွင့်ပြောပြမှာပါ။ ”

“ ကြားရတာ မယုံနိုင်စရာပါပဲ။ ဘာတွေများ ဖြစ်ခဲ့လို့လဲ မမဖြူရယ် .. ”

“ မင်းက မကြာခင် မမဖြူတို့ မိသားစုဝင်ဖြစ်တော့မှာမို့ သိထားသင့်တယ်ထင်ပြီး ပြောပြလိုက်တာပါ။ ဒါပေမယ့် ဒီကိစ္စကို

မမဖြူ သမီးတွေ လုံး၀ မသိပါစေနဲ့နော်။ မင်းကို မမဖြူ ယုံကြည်ပါတယ်။ မမဖြူ ဘာတွေဖြစ်ခဲ့လဲဆိုတာတော့ ပြောရရင်

အရှည်ကြီးပေါ့ကွယ်။ မင်းနားလည်အောင် အတိုချုံးပြီးပဲ ပြောပြမယ်။ နားထောင်ပေးမလား။ ”

“ ဟုတ် .. ကျွန်တော် နားထောင်နေပါတယ်။ ”

“ မမဖြူ ၁၈နှစ် ပြည့်ကာစ အရွယ်ပေါ့။ အဲ့တုန်းက မမဖြူတို့ အိမ်ဘေးကို ကိုဆက်ပိုင် ဆိုတဲ့ လူတစ်ယောက် ပြောင်းလာတယ်။

သူက မမဖြူနဲ့ အသက် (၁၀)နှစ်ကျော်ကွာတယ်။ အသားဖြူဖြူ ရုပ်ချောချော ခေတ်ပညာတတ် စီးပွားရေးသမားတစ်ယောက်ပေါ့။

အဲ့တုန်းက မမဖြူက စိတ်ကစားတတ်တဲ့အရွယ်။ ကိုဆက်ပိုင်က မမဖြူတို့အိမ်ကို အိမ်နီးချင်းအဖြစ် အလည်လာရင်း စတွေ့ကာ

ကိုဆက်ပိုင်ကို မမဖြူ တစ်ဖက်သတ် ကြိုက်ခဲ့မိတယ်။ နောက်တော့ မမဖြူ မိဘတွေနဲ့ ကိုဆက်ပိုင် အရမ်းရင်းနှီးသွားကြပြီး

သူလဲ အိမ်အဝင်ထွက် များလာတာပေါ့။ ”

မမဖြူက မျက်ရည်များ လဲ့လာပြီး စကားကို ခဏရပ်ပြီးမှ ပြန်ပြောလိုက်သည်။

“ ကိုဆက်ပိုင်ကလဲ မမဖြူကို သဘောကျခဲ့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ ကိုဆက်ပိုင်နဲ့ မမဖြူတို့ တိတ်တိတ်လေး ချစ်ကြိုက်ခဲ့ကြတယ်။

မမဖြူက ကိုဆက်ပိုင်ကို လူပျိုတစ်ယောက်လို့ပဲ ထင်ခဲ့တယ်။ ကိုဆက်ပိုင်ကလဲ သူ့ကိုယ်သူ လူပျိုတစ်ယောက်ပါလို့ ပြောခဲ့တယ်လေ။

ဒါပေမယ့် သူက မမဖြူကို လိမ်ခဲ့တာ။ တကယ်တော့ သူက အိမ်ထောင်သည် ကလေးနှစ်ယောက်အဖေမှန်း မမဖြူ နောက်မှ သိခဲ့ရတယ်။

နောက်မှ သိပြီး နောင်တတွေ အများကြီးနဲ့ပေါ့။ အချစ်ကို ယုံလွယ်ပြီး ဘဝပါ ပုံပေးမိခဲ့တယ်။ နောက်တော့ မမဖြူမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိခဲ့တယ်။

ကိုယ်ဝန်ရှိမှန်းလဲ သိတော့ အစက ကိုဆက်ပိုင်က မမဖြူကို လက်ထပ်ပါ့မယ်လို့ ကတိတွေပေးပြီး အချိုသတ်ခဲ့တယ်။ တစ်နေ့တော့ ..

ဘာမပြော ညာမပြောနဲ့ ကိုဆက်ပိုင် မမဖြူ အနားကနေ ပျောက်ချင်းမလှ ပျောက်သွားတော့တယ်။ သူ့အိမ်ကိုလဲ ရောင်းသွားတယ်။ ”

“ ဖြစ်ရလေ မမဖြူရယ် .. ဒါနဲ့ ဒီတက်တူးလေးက .. ”

“ ဒါလေးက ကိုဆက်ပိုင် ပေးခဲ့တဲ့ အချစ်သင်္ကေတ လေးပေါ့။ သူက တက်တူးထိုးရတာ အရမ်းဝါသနာပါတယ်။ သူ့လက်မောင်းကို

နဂါးတက်တူး သွားထိုးတုန်းက မမဖြူ လိုက်သွားခဲ့တယ်။ ကိုယ်ဝန်ရှိခါစပေါ့။ သူက သမီးလေး အရမ်းလိုချင်တာတဲ့။ နာမည်ရှေ့မှာ

လွန်း (သို့မဟုတ်) ယွန်း ဆိုပြီး ထည့်ချင်တယ်တဲ့။ အဲ့ဒါနဲ့ အမှတ်တရအဖြစ် မမဖြူ ဗိုက်ပေါ်မှာ လွန်း-ယွန်း ဆိုပြီး တက်တူးလေး

ထိုးပါလားတဲ့။ မမဖြူလဲ ငယ်ရွယ်သူမို့ သူပြောသမျှ အကုန်လုပ်ခဲ့မိတယ်။ အချစ်သင်္ကေတလေးအဖြစ် အမှတ်တရဖြစ်ချင်လို့ပါဆိုပြီး

မမဖြူကို အတင်းထိုးခိုင်းခဲ့တယ်။ အခုတော့ သူထိုးခိုင်းတဲ့ အချစ်သင်္ကေတအတိုင်း အမြွှာကလေး လွန်း နဲ့ ယွန်းက မမဖြူဆီ

ရောက်လာခဲ့ပြီပေါ့။ တိုက်ဆိုင်တာကတော့ တက်တူးထဲကအတိုင်း နာမည်နှစ်လုံးစလုံး မှဲ့ခဲ့ရတာပါပဲ။ ”

“ စိတ်မကောင်းလိုက်တာ မမဖြူရယ် .. ”

“ ကိုဆက်ပိုင် မမဖြူကို ပစ်သွားတော့ မမဖြူလဲ အရူးမီးဝိုင်း ဖြစ်ပြီပေါ့။ နောက်ဆုံးတော့ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်တော့တဲ့အဆုံး မိဘတွေကို

ဖွင့်ပြောလိုက်ရတယ်။ ဖေဖေ နဲ့ မေမေက မမဖြူ အပေါ် သဘောထားကြီးစွာ ခွင့်လွှတ်ခဲ့တယ်။ ဖြစ်ပြီးမှတော့ ဘာမှ မတတ်နိုင်တော့ဘူးလေ။

ဒါပေမယ့် ပတ်ဝန်းကျင်မှာ မမဖြူကို လူထင်မသေးအောင် ဖေဖေ နဲ့ မေမေက အလုပ်ကိစ္စကို အကြောင်းပြပြီး မမဖြူတို့ တစ်မိသားစုလုံး

နယ်တစ်ခုမှာ ပြောင်းနေခဲ့ကြတယ်။ အဲ့ဒီမှာပဲ မမဖြူ သမီးလေးတွေကို မွေးခဲ့တယ်။ နောက်တော့ ဒီမြို့ပေါ် ပြန်ပြောင်းလာပြီး ဖအေ မပေါ်ပဲ

မွေးလာတဲ့ ကလေးတွေ မဖြစ်ရအောင် သမီးလေး လွန်းနဲ့ယွန်းကို မမဖြူရဲ့ ညီမလေးတွေအဖြစ် ပတ်ဝန်းကျင်ကို အယုံသွင်းခဲ့ကြတယ်။

သမီးလေးတို့ မိဘတွေကတော့ မမဖြူရဲ့ အဖေ နဲ့ အမေ အဖြစ်နဲ့ပေါ့။ မမဖြူလဲ (၁၉) နှစ်နဲ့ ကလေးရခဲ့တာမို့ ပတ်ဝန်းကျင်က မမဖြူကို

သူတို့လေးတွေရဲ့ အစ်မအဖြစ် ယုံသွားကြတယ်။ မကြာခင်မှာပဲ ဖေဖေ တစ်ယောက် နှလုံးရောဂါနဲ့ ဆုံးသွားရှာတယ်လေ။ ”

“ သြော် .. နားလည်ပါပြီ။ ဦးဆက်ပိုင်နဲ့ရော မမဖြူ ပြန်မတွေ့ဖြစ်ဘူးလားဟင် ”

“ မမဖြူ လိုက်ရှာခဲ့ပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုယ့်ကို ပစ်ပြီး ထွက်ပြေးသွားသူမို့ ရှာမရခဲ့ပါဘူး။ သူ့မိသားစုနဲ့အတူ နိုင်ငံခြားကို

အပြီးပြောင်းသွားပြီလို့ နောက်ဆုံး သတင်းကြားခဲ့ရတယ်။ မမဖြူလဲ သူ့ကို စိတ်နာလွန်းလို့ လိုက်မရှာတော့ပဲ သမီးလေးတွေနဲ့အတူ

ဘဝကို ပျော်ပျော်ပဲ နေလိုက်တော့တယ်။ စိတ်ထဲမှာ သူတို့လေးတွေကို သမီးလို့ ခေါ်ချင်ပေမယ့် မမဖြူ ခုချိန်ထိ အစ်မတစ်ယောက်လိုပဲ

ဟန်ဆောင်နေခဲ့တယ်။ နောက်တော့ မိန်းမသားတွေချည်း ကျန်ခဲ့တဲ့ ဒီမိသားစုလေးကို မမဖြူ အတတ်နိုင်ဆုံး စောင့်ရှောက်ခဲ့တာ

ခုချိန်ထိပေါ့ ကိုပြည့်ရယ်။ အခု မင်းက မိသားစုဝင်ဖြစ်တော့မှာမို့ မမဖြူ အားရှိသလို ခံစားနေရတယ်။ မင်းလို အစစ အရာရာ ပြည့်စုံတဲ့

ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို သမီးလေး ယွန်းနဲ့ သဘောတူပါတယ်။ ဒါကြောင့်လဲ မင်းကို အခုလို အားလုံး ပြောပြတာပေါ့။ ”

“ ဟုတ် ကျွန်တော့်ကို မိသားစုအဖြစ် ယုံကြည်ပေးလို့ ကျေးဇူးပါ မမဖြူ။

အဲ .. မေမေ လို့ ခေါ်ရမှာလားဟင် .. ဘယ်လိုပြောရမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး။ ”

“ အမယ်လေး .. မေမေလို့တော့ မခေါ်ပါနဲ့ .. တော်ကြာ ငါ့သမီးတွေ ကြားသွားပါဦးမယ် ကိုပြည့်ရယ်။ မမဖြူ လို့ပဲ ခေါ်ပါ။

မမဖြူကလဲ မင်းကို သားမက်တစ်ယောက်လို့မမြင်ပဲ ကိုယ့်မောင်လေးလို့ပဲ မြင်နေတာ။ မမဖြူပဲ .. မမဖြူပဲနော် .. ”

“ ဟီး .. ကျွန်တော်လဲ မမဖြူကို ကိုယ့်အစ်မကြီးလို့ပဲ မြင်နေတာပါဗျာ။

နောက်ဆုံး ကုန်ကုန်ခေါ်ရမယ်ဆိုရင် ယောက္ခမလေး လို့ပဲ ခေါ်လိုက်မယ်။ ”

“ အယ် .. ဘယ်လို .. ”

“ ဟုတ်တယ်လေ .. မမဖြူရဲ့ မေမေက ကျွန်တော့် ယောက္ခမကြီးဆိုတော့

မမဖြူက ကျွန်တော့် ယောက္ခမလေး ပေါ့။ ”

“ ဟယ် .. ကိုပြည့် .. မင်း စကားတတ်ချက်ကတော့ကွာ။ ဒါပဲနော် မင်းကို မမဖြူ ပြောထားပြီးပြီ။

အခုအကြောင်းတွေကို လွန်းနဲ့ယွန်း လုံး၀ မသိပါစေနဲ့။ မမဖြူကို ကတိပေးပါလား ကိုပြည့်။ ”

“ စိတ်ချပါဗျာ။ မမဖြူရဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်က ကျွန်တော့်ဆီမှာ လုံခြုံပါတယ်။ ”

မမဖြူ ကျေနပ်သွားသည်။ အားလုံးကို ဖွင့်ပြောလိုက်ရလို့ စိတ်ပေါ့ပါးသွားတယ် ထင်တယ်။ ကျွန်တော်လဲ မမဖြူက လွန်းနဲ့ယွန်းရဲ့

အမေပါလားဆိုတာ စိတ်ထဲကနေ လက်မခံနိုင်ဖြစ်နေတယ်။ အေးလေ လောကကြီးက ကိုယ်ဖြစ်ချင်တာမဖြစ်ပဲ သူဖြစ်ချင်တာဖြစ်တာကိုး။

မမဖြူက ကျွန်တော်ထင်ထားသလို အပျိုကြီး မဟုတ်တော့ဘူး။ ကလေးနှစ်ယောက်အမေ ဖြစ်နေပါလား။ ကံကြမ္မာက ဆန်းကြယ်လွန်းပါဘိ။

ကျွန်တော် နဲ့ မမဖြူ အရင်ကထက် ပိုရင်းနှီးသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ မမဖြူလဲ ကျွန်တော့်လို ခံစားမိမှာ သေချာသည်။

“ မမဖြူ .. ကျွန်တော် မပြန်ခင် နောက်ဆုံးအကြိမ် ခါးတွေ ဆီလူးပေးချင်တယ်။ ”

“ အေး .. မမဖြူလဲ အဲ့ဒါ ပြောမလို့ အပူတွေပါ ထုတ်ပေးသွားဦး။

မြန်မြန်တော့လုပ် ခဏနေ အားလုံး ပြန်လာကြတော့မှာ။ ”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ယောက္ခမလေး .. ဟီး .. စ တာနော် .. ”

“ ဟင်း .. မင်းတော့နော် .. ”

မမဖြူက ဆိုဖာပေါ် မှောက်လိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ ကျွန်တော့်လက်များက ရဲတင်းစွာ သူ့ထဘီ နဲ့ အင်္ကျီကြားကို ဆွဲဟ လိုက်တော့သည်။

ထဘီကို အောက်ကို နည်းနည်း လျောချလိုက်သည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီကြီး ပေါ်လာသည်အထိ ဆွဲချချင်ပေမယ့် မဆွဲရဲပါဘူးဗျာ။

ခါးကို နာနာလေး နောက်ဆုံးတစ်ခေါက် ဆီလူးပေးရင်း နှိပ်ပေးလိုက်သည်။ နှိပ်နေရင်း မမဖြူရဲ့ လက်တစ်စုံက နောက်သို့ရောက်လာပြီး

သူ့ထဘီစကို လက်ရှိထက် နည်းနည်းထပ်လျောပေးလိုက်သည်။ ဟာ .. သွားပြီ .. အစကမှ ထွက်ပြေးချင်နေတဲ့ ကျွန်တော့် Self control ကြီး

နှင်တံနဲ့တို့လိုက်တဲ့ နွားသိုးကြိုးပြတ်ကြီးလို ကျွန်တော်ဆီကနေ တမုန်းထွက်ပြေးသွားတော့သည်။

ဘာလို့လဲဆိုတော့ ဒီတစ်ခါ ကျွန်တော် မြင်လိုက်တာက အတွင်းခံဘောင်းဘီ မဟုတ်ပဲ တင်ဆုံကြီးရဲ့အစ ကောက်ကြောင်းအလှကို

ထင်ထင်ရှားရှား မြင်လိုက်ရတာမို့။ မမဖြူရဲ့ ဖင်နှစ်မွှာ အစကြောင်းလေးကို ကျွန်တော် မသိမသာ ထိချင်လာတော့ ...။

“ မမဖြူ ... ကန်တော့နော် .. မတော်ရာ ထိမိသွားခဲ့ရင် ကြိုတောင်းပန်ပါတယ်။ ”

“ အင်း .. တောင်းပန်မနေနဲ့ .. ထိထိမိမိသာ လုပ်ပါတော့ကွယ်။ အာ့ .. ကျွတ် .. ကျွတ် .. ကောင်းလိုက်တာ။

အေး .. အဲ့ဒီ တင်ဆုံနားလေး .. ဟင်း .. ငါတော့ မင်းကို လက်မလွှတ်နိုင်တော့ဘူး ထင်ပါတယ် ကိုပြည့်ရယ် .. ”

“ ကျွန်တော်လဲ မမဖြူကို ခေါင်းစ ခြေအဆုံး ပြုစုပေးချင်ပါတယ်။

မမဖြူ .. ဒါပြီးရင် ပေါင်တွင်းကြောတွေ အပူထုတ်ရအောင်နော်။ ”

“ အေး .. အေး ကျေးဇူးပါ ငါ့မောင်ရယ် .. အာ့ လာ လာ .. အင်း .. ”

ကျွန်တော်လဲ ခွင့်ပြုချက်ရပြီမို့ ဖင်ကြားအစပ်လေးကို ရဲရဲပဲ ခဏခဏ ထိလိုက်ပြီး နှိပ်ပေးလိုက်ပါတော့သည်။

သိချင်တာ တစ်ခုတော့ မေးလိုက်ချင်တယ် ယောက္ခမလေး မမဖြူရယ်။

ဒီတစ်ခါ အတွင်းခံဘောင်းဘီကြီး ဘာလို့ ဝတ်မထားတာလဲဗျာ။ ဘာလို့လဲ .......။

...........................။

အခန်း(၁၇)

အိမ်တွင်းဖြစ် Party ...

@@@@@@@@@@

အိပ်ယာနိုးနိုးချင်း ပြတင်းပေါက်ကို ဖွင့်လိုက်တော့ နွေရဲ့ လေပြေရူးက တံခါးမခေါက်ပဲ အခန်းထဲသို့ ပြေးဝင်လာတော့သည်။

ဥသြငှက်သံနဲ့အတူ သင်္ကြန် ရနံ့လေးကို ကျွန်တော် ရှူလိုက်မိသည်။ သင်္ကြန်ရောက်ဖို့ တစ်ရက်သာ လိုတော့သည်။ ဒီနေ့ကစပြီး

နှစ်ဆန်း (၃)ရက်နေ့အထိ ဆိုင်ပိတ်ကာ အလုပ်နားထားသည်။

ဝင်းအောင်က လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်ပတ်လောက်ကတည်းက မပြန်တာကြာပြီဖြစ်တဲ့ သူ့မိဘများရှိရာ နယ်မြို့သို့အလည်ပြန်သည်။

သင်္ကြန်ကို မကဲပဲ မနေနိုင်လို့ အကြတ်နေ့မှ ပြန်လာပြီး လည်မယ်လို့ ပြောသွားသည်။ ကျွန်တော်ကတော့ ယွန်းနဲ့အတူ သင်္ကြန် ကို

ဖြတ်သန်းဖို့ စီစဉ်ထားသည်။ မမဖြူက သူ့အမေနဲ့ သင်္ကြန်တွင်း တရားစခန်း ဝင်လေ့ရှိသည်။ အိမ်မှာ ယွန်းရယ် လွန်း နဲ့ မဇင် တို့

သုံးယောက် ကျန်ခဲ့သည်။ မမဖြူက သူ့သမီးတွေကို စောင့်ရှောက်ပေးဖို့ မှာသွားခဲ့သည်။

ကျွန်တော် ယွန်းဆီကို ဖုန်းဆက်လိုက်သည်။

“ ကို .. ပြော ”

“ မနက်ဖြန် အကြိုနေ့ဆိုတော့ ယွန်းတို့ ဘာအစီစဉ် ရှိလဲ။ ”

“ မနက်ဖြန် ယွန်းတို့ညီအစ်မတွေ အိမ်သန့်ရှင်းလေး လုပ်မယ်။ တစ်နေကုန် လုပ်ရမှာဆိုတော့ ယွန်း မအားလောက်ဘူး။

တစ်နှစ်လုံး ဒီအချိန်ပဲ တစ်အိမ်လုံး သန့်ရှင်းရေး လုပ်ဖြစ်တာလေ။ ကို လာမယ်ဆို အကျနေ့ လာခဲ့ပါလား။ အဲ့နေ့ကျ ..

ယွန်းတို့ အိမ်မှာပဲ ပျော်ပျော်ပါးပါး သောက်ကြ စားကြတာပေါ့။ ဟိ .. မေမေ နဲ့ မမဖြူလဲ မရှိတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပဲ။ ”

“ အိုကေ ဒါဆိုလဲ ကို အကျနေ့မှ ယွန်းတို့ဆီ လာခဲ့မယ်။ ”

“ လာရင် ဘီယာ ဝယ်ခဲ့ဦး။ ပျော်ပျော်ပါးပါး အိမ်မှာပဲ ကဲ ကြတာပေါ့။

အဲ့နေ့ကျ လွန်းက ဟော့ပေါ့ လုပ်မယ်ပြောတယ်။ ကျန်တာ ဘာမှ မဝယ်ခဲ့နဲ့တော့ .. ”

“ အိုကေ .. ဘီယာ တစ်ဖာဆို တော်ပြီလား .. ”

“ အာ .. နည်းတယ် နှစ်ဖာ ဝယ်ခဲ့ .. ခစ် .. ခစ် .. (၃)ရက်လုံး သောက်မယ်။ ”

“ အန် .. ရွဲ့ပြောနေတာ။ ယွန်းတို့ညီအစ်မတွေက မနိုင်ဘူးနော်။ ဒါနဲ့ ကို နဲ့အတူ သင်္ကြန်မလည်တော့ဘူးလား .. ”

“ လည်မှာပေါ့ .. ဒါပေမယ့် တရက်လောက်ပဲ လည်ချင်တယ်။ ကို နဲ့အတူ အိမ်မှာပဲ အေးဆေး နေချင်တာ။ ”

“ ဒါဆိုလဲ အကျနေ့မှ ကို လာခဲ့တော့မယ်နော်။ တာ့တာ .. လိုတာလေးတွေ ပြေးဝယ်လိုက်ဦးမယ်။ ”

“ ဟုတ်ကဲ့ .. ”

..........................။

သင်္ကြန်အကျနေ့။

သင်္ကြန်ရောက်တိုင်း ကျွန်တော့်စိတ်တွေ လွတ်လပ်ပေါ့ပါးသလို ခံစားရသည်။ တစ်နှစ်လုံးမှာ ဒီအချိန်ပဲ အလုပ်ကို ခဏမေ့ထားပြီး

အနားယူရသည်။ ယွန်းတို့အိမ်ဘက် ကားမောင်းလာရင်း လမ်းမပေါ် ရေကစားနေကြတဲ့ ကလေးတွေကိုကြည့်ကာ ၊

သင်္ကြန်ကားတွေကို ငေးမောရင်း ၊ သင်္ကြန်မဏ္ဍပ်များကို လိုက်ကြည့်ရင်း .. သင်္ကြန်ရဲ့ အငွေ့သက်ကို အပြည့်၀ ခံစားနေမိသည်။

နေရာတိုင်းမှာ သင်္ကြန်သီချင်းများ လွင့်ပျံနေပြီး နှစ်တိုင်းကြားနေရပေမယ့် ဘယ်တော့မှ မရိုးနိုင်တဲ့ သီချင်းတွေပေါ့။

ဘီယာ တစ်ဖာ လက်မှာပွေ့ထားရင်း ကျွန်တော် ယွန်းတို့ အိမ်ကို ရောက်ခဲ့လေပြီ။ မဇင် က ခြံထဲမှာ ပန်းပင်တွေ ရေးလောင်းနေလို့

ကျွန်တော့်ကို မြင်တာနဲ့ တံခါး လာဖွင့်ပေးသည်။ မဇင် ဆံပင်တောင် ဂုတ်ထောက်နေပြီ။ နောက်ထပ် နည်းနည်းရှည်လာရင် မိန်းမပုံစံ

ဖြစ်သွားတော့မယ်။ အပျိုကြီး တကယ်ကြီး ပြောင်းလဲနေပြီ။

“ လာ .. ကိုပြည့် .. ”

“ ယွန်းရေ .. ကိုပြည့် ရောက်ပြီ။ ”

“ ဟ ဟ .. ဘီယာ တစ်ဖာ တကယ် ဝယ်ခဲ့တာလား .. ”

“ အင်းလေ ယွန်းပဲ တစ်ဖာ ဝယ်ခဲ့ဆို။ သောက်ပြီးလို့ ပိုတာ ကို ပြန်ယူသွားလိုက်မယ်။ ”

“ အမယ် .. ပေးပါဘူး .. စိတ်ချ ကုန်စေရမယ်။ လွန်း ဟော့ပေါ့လုပ်နေတာ မပြီးသေးဘူးလား မသိဘူး။

ယွန်း သွား စပ်စုလိုက်ဦးမယ်။ ကို .. ဧည့်ခန်းထဲမှာ ခဏထိုင်ဦးနော်။ ဒီနေ့တော့ အေးဆေးမှ ပြန် ..  ”

လွန်းကို ပြန်မြင်ရမယ်ဆိုတော့ ကျွန်တော် ရင်ခုန်သွားသည်။ ဟိုတယ်မှာ ဖြစ်ပျက်ခဲ့ပြီးနောက် ကျွန်တော်နဲ့ လွန်း အဆက်သွယ်

မလုပ်ဖြစ်ခဲ့တော့။ လွန်းကလဲ ကျွန်တော့်ကို ဖုန်းမဆက်သလို ကျွန်တော်လဲ မဆက်သွယ်ဖြစ်ခဲ့။ အခုတော့ လွန်းကို ပြန်တွေ့ရပြီမို့

စိတ်လှုပ်ရှားနေမိသည်။

မဇင်က ကျွန်တော့်အနားရောက်လာပြီး ...။

“ ကိုပြည့် .. သူတို့ မရှိတုန်း ပြောဦးမယ်။ မမဇင် နဲ့ စကားပြောရင် အရင်လိုပဲ ပြောနော်။

မမဇင်ကလဲ မင်းကို အရင်လို မင်းနဲ့ငါပဲ ပြောမယ်။ တော်ကြာ သူတို့ရိပ်မိနေလိမ့်မယ်။ ”

“ မဇင်ကလဲ ခုချိန်ထိ ဖွင့်မပြောသေးဘူးလား။ သိသွားတော့ ဘာဖြစ်လဲ .. ”

“ အာ .. မနေရဲသေးဘူးကွ။ ဖြေးဖြေးပေါ့ ”

“ အင်းပါ .. မဇင် သဘောပဲ ”

“ ကိုရေ .. မီးဖိုချောင်ထဲက ပစ္စည်းတွေ ကူသယ်ပေးပါဦး။ ”

ယွန်း လှမ်းခေါ်လိုက်လို့ ကျွန်တော် မီးဖိုချောင်ထဲ လိုက်သွားလိုက်သည်။ လွန်းကို မြင်လိုက်ပေမယ့် လွန်းက ကျွန်တော့်ကို ဂရုမစိုက်ပဲ

သူလုပ်စရာရှိတာ လုပ်နေသည်။ ကျွန်တော်က အလေးဆုံး ဟင်းရည်အိုးကို သယ်သည်။ ယွန်းက ဟော့ပေါ့ချက်သည့် အိုးကို သယ်တယ်။

လွန်းကတော့ လင်ပန်းတစ်ချပ်ဖြင့် ဟော့ပေါ့ထဲ ထည့်သည့် ပစ္စည်းစုံကို သယ်လာသည်။ မဇင်က ဧည့်ခန်းစားပွဲခုံကို ရှင်းပေးလိုက်သည်။

ကျွန်တော်တို့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ သောက်ကြ စားကြတော့မယ်ပေါ့။ မဇင်က သင်္ကြန်သီချင်း တစ်ပုဒ် ဖွင့်လိုက်သည်။

“ ကို .. ဘီယာ သုံးဗူး အရင်ဖောက်ပေး။ ကျန်တာတွေ အေးအေးလေး သောက်ရအောင်

ရေခဲသေတ္တာထဲ နည်းနည်း ထည့်ထားလိုက်မယ်။ ”

“ လွန်း နေကောင်းတယ်နော် ”

ကျွန်တော် လွန်းကို နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ လွန်းက ကျွန်တော့်ကို ပြုံးပြသည်။ လွန်း အရမ်းတည်ငြိမ်နေပါလား။ အရင်လို တက်တက်ကြွကြွ

မဟုတ်ပဲ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့ ဟော့ပေါ့အတွက် သူလုပ်စရာ ရှိတာ လုပ်နေသည်။ ခဏနေတော့ ယွန်းပြန်ရောက်လာကာ ဘီယာဗူး

ကိုယ်စီ ကိုင်လိုက်ပြီး ချီးယားစ် လုပ်ကာ သောက်လိုက်ကြသည်။

“ ဟာ .. မွှေးနေတာပဲ။ လွန်း .. နင့် ဟော့ပေါ့က ရှယ်ပဲ .. ”

“ ငါက ကျန်တာသာ မလုပ်တတ်တာ။ ဒါတော့ စပယ်ရှယ် ကျွမ်းတယ်။ ကိုပြည့် ထည့်စားနော် .. ”

ကျွန်တော်တို့ ဟော့ပေါ့စားလိုက် ဘီယာလေး သောက်လိုက်နဲ့ သင်္ကြန်ကို ကြိုဆိုလိုက်ကြသည်။ ဘီယာ တစ်ဗူးစီ ကုန်သွားတော့ ..။

“ ကို .. သီချင်းဆိုကွာ။ ယွန်းက သင်္ကြန်ယိမ်းနဲ့ ကမယ်။ ယွန်းက ကျောင်းမှာ ငယ်တုန်းကဆို သင်္ကြန်ယိမ်း က နေကြ။ ”

“ ဟုတ်သား ကိုပြည့် .. တစ်ပုဒ်လောက် ဆိုကွာ။ ငါ ကာရာအိုကေ ပြောင်းလိုက်မယ်။ ယွန်း ကတာ မကြည့်ရတာ ကြာပြီ။ ”

မဇင်က သီချင်းဆိုဖို့ မိုက်နှစ်လုံး ယူကာ ကာရာအိုကေဆိုဖို့ အသံချိန်လိုက်သည်။ လွန်းကတော့ ကျွန်တော့်ကို ခိုးခိုးကြည့်ရင်း

တစ်ချိန်လုံး ငြိမ်နေတော့သည်။ ကျွန်တော်လဲ လွန်းကို ခိုးကြည့်ရင်း အခြေနေအရ အလိုက်ထိုက် ဆက်ဆံနေမိသည်။

သင်္ကြန်သီချင်းက အများကြီးမရ .. ဆိုနေကြ ရှာပုံတော်မင်းသားကြီးပဲ ဆိုလိုက်သည်။ ယွန်းက ကျွန်တော်ဆိုပြီ ဆိုတာနဲ့

ခါးလေး နွဲ့ကာ သင်္ကြန်ယိမ်းလေး က တော့သည်။ မဇင် နဲ့ လွန်းက လက်ခုပ်တီးကာ အားပေးကြသည်။ သီချင်းပြီးသွားတော့ ..။

“ ဟေး .. အဆိုလဲကောင်း အကလဲ ကောင်း။ ငါ့ညီမ အတွဲက အရမ်းလိုက်ဖက်တာပဲ။

ကိုပြည့် မင်းက သီချင်းဆိုလဲကောင်းနော်။ စွယ်စုံရ ကိုပြည့်ပဲ .. ”

“ အထင်မကြီးပါနဲ့ မဇင်ရယ် .. ကျွန်တော်လဲ ဒီတစ်ပုဒ်ပဲ ကောင်းကောင်းဆိုတတ်တာ။ ”

ယွန်းက ရေခဲသေတ္တာထဲ ထည့်ထားတဲ့ ဘီယာတွေ ယူလာပြီး တစ်ဗူးဆီ ဖောက်ကာ သောက်လိုက်ကြသည်။ မဇင်က မိုက်ခဲနေသည်။

ဖြူနီပြာဝါ သီချင်းကို အပြီပြင် ဟဲ နေသည်။ လွန်း နဲ့ ယွန်းက နောက်ကနေ လိုက်ဆိုပြီး ပျော်နေကြသည်။ ကျွန်တော်လဲ သူတို့ကို

ကြည့်ပြီး ပျော်နေမိသည်။ ကျွန်တော် ဘီယာ နောက်တစ်ဗူး သောက်ရင်း အေးဆေး ထိုင်ကြည့်နေလိုက်သည်။

“ ဟူး .. မောတာကွာ .. တော်ပြီ ယွန်း .. ငါ မဆိုနိုင်သေးဘူး။ ဘီယာအေးဆေး သောက်ဦးမယ်။ ကိုပြည့် သောက်ကွာ ..

မူးရင်လဲ ဒီမှာပဲ လှဲပြီး အမူးဖြေလိုက်တော့။ ငါတော့ မသောက်တာကြာလို့လားမသိဘူး တစ်ဗူးပြီးတစ်ဗူး ကစ်ချင်နေတာ။ ”

“ ကို .. ယွန်းနဲ့ မီးဖိုချောင်ထဲ ခဏလိုက်ခဲ့ပါလား .. ဟင်းရည်ကျန်တာ သွားသယ်ရအောင် ”

ကျွန်တော်လဲ ယွန်း လက်ဆွဲခေါ်ရာနောက်သို့ ပါသွားလေသည်။ မီးဖိုချောင်ထဲ ရောက်တော့ ယွန်းက ကျွန်တော့်ဖက်လိုက်ပြီး ..

အားရပါးရ နမ်းတော့သည်။ ဒီကောင်မလေး အတော်ဆိုးသည်။ ကျွန်တော်လဲ အလိုက်တသင့် ပြန်နမ်းရင်း ဧည့်ခန်းဘက်သို့

လှမ်းကြည့်ရသေးသည်။ ယွန်းက နမ်းနေရင်း ကျွန်တော့် ဘောင်းဘီကြယ်သီး နဲ့ ဇစ်ကို အမြန်ဖွင့်လိုက်ကာ အတွင်းခံအောက်သို့

လက်လျှိုပြီး ကျွန်တော့် ငပဲကို ကိုင်လိုက်သည်။

“ ဟီး .. မကိုင်ရတာ ကြာလို့ ကိုင်ကြည့်တာ။ နွေးနေတာပဲ .. ”

“ ယွန်း .. မလုပ်နဲ့လေ။ ဒါ ဟိုတယ်မဟုတ်ဘူး ယွန်း အိမ်နော်။ ”

“ သိပါတယ် .. အဲ့ဒါကြောင့် မီးဖိုချောင်ထဲ ခေါ်ခဲ့တာပေါ့။ ဘာလိုက်ကြည့်နေတာလဲ .. သူတို့မမြင်ပါဘူးကွာ။

ယွန်းကို သေချာ ပြပါဦး။ ကို နဲ့ အရင်လို လွတ်လွတ်လပ်လပ် မချစ်ရတာ ကြာနေပြီ။ ကိုရော မချစ်ချင်ဘူးလား ”

“ ချစ်ချင်ပါတယ် .. ဒီမှာတော့ မလုပ်ပါနဲ့။ ယွန်း အစ်မတွေ မြင်သွားရင် ကို ဘယ်လိုမျက်နှာနဲ့ နေရမှာလဲ။ ”

“ အာ .. မမြင်ပါဘူးဆိုနေ .. ပြဦး ကြည့်ချင်တယ်။ ”

ကျွန်တော် သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး ငပဲကို ဘောင်းဘီအောက်ကနေ ထုတ်ကာ ပြလိုက်သည်။ ငပဲက မမာ မပျော့ အခြေနေပေါ့။

ယွန်းက သူ့လက်နဲ့ ငပဲကို သေချာဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုပေးရင်း ကျွန်တော့်ကို နမ်းတော့သည်။ ကျွန်တော်က ယွန်းကိုယ်လုံးလေးကို

ပွေ့ရင်း ပြန်နမ်းလိုက်သည်။ ကျွန်တော် မတားမချင်း ယွန်းက ကျွန်တော့် ငပဲကို ထုပေးရင်း နမ်းနေဦးမှာသေချာသည်။

မဖြစ်ဘူး .. ယွန်း မူးနေပြီလား။ ကျွန်တော် ယွန်း ခေါင်းကို ကိုင်ကာ အသာလေး နောက်သို့ ပြန်တွန်းလိုက်ရသည်။

“ ယွန်း .. ကို ပြောနေတယ်နော်။ သတိထားဦး။ မူးနေပြီလား ..

တော်တော့ .. အားလုံး မြင်သွားရင် ခက်ကုန်တော့မယ် ”

ယွန်းက ကျွန်တော့်ကို မော့ကြည့်ရင်း ရယ်နေသည်။

“ ဘာရယ်နေတာလဲ .. ”

“ ကို ဖြစ်နေတဲ့ ပုံစံလေး သဘောကျလို့ .. ခစ် .. ခစ် .. ကို နေရခက်နေရင်လဲ မလုပ်တော့ပါဘူး။

ဒီက သနားလို့ လွှတ်ပေးလိုက်တာနော်။ ဟင်း .. ဟင်း .. အချစ်မခံရတာကြာနေပြီ သိရဲ့လား ကိုရိုးကြီးရဲ့ ”

“ အင်းပါ သိပါတယ်။ ဒီကြားတည်း ကိုလဲ အားတာပဲ။ တစ်ရက် ဟိုတယ် သွားကြတာပေါ့ ”

“ ဟွန်း .. အရင်တိုင်းပဲ ဒီက စ မှ သူက လိုက်လာတယ်။ ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး။ သိပ် ရိုးတာပဲ။ ”

မရိုးဘူး ယွန်းရယ်။ ငါက လုံး၀ မရိုးတဲ့ လူအကြီးတစ်ယောက်ပါ။ မင်း မသိသေးလို့ပါကွာ။ မင်းသိသွားရင် ငါ့ကို

မြင်ချင်မှာတောင် မဟုတ်တော့ဘူး။ ငါ့အကြောင်းတွေ မင်းမသိသေးလို့ မင်းကို အားနာလိုက်တာ ယွန်းရယ်။

ကျွန်တော်နဲ့ ယွန်း ဧည့်ခန်းကို ပြန်ရောက်တော့ လွန်းက ကျွန်တော့်ကို စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ကျွန်တော် ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှ ..

လွန်းကို ပြန်မကြည့်ရဲတော့။ ယွန်း နဲ့ ကျွန်တော် မီးဖိုချောင်ထဲ ဘာသွားလုပ်လဲ သူသိနေပုံပဲ။ မဇင်ကတော့ ဟော့ပေါ့စားရင်း

ဖုန်းပွတ်နေသည်။ ယွန်းက ရောက်တာနဲ့ သုံးဗူးမြောက် ဘီယာလက်ကျန်ကို သောက်လိုက်ပြီး နောက်တစ်ဗူး ထပ်ဖောက်သည်။

“ ကိုပြည့် .. ဟော့ပေါ့တွေ စားဦး အေးကုန်တော့မယ်။ ”

လွန်းက ကျွန်တော့် ပန်းကန်လုံးထဲသို့ ဟော့ပေါ့များ ထည့်ပေးသည်။ ယွန်းက ကျွန်တော့် လက်မောင်းကို ဖက်ထားကာ

ဘီယာသောက်ရင်း မဇင်ဆိုတဲ့ သီချင်းကို နောက်ကနေ လိုက်ဆိုနေသည်။ ကျွန်တော် ဘီယာ (၃)ဗူးကုန်တော့ ရှူးပေါက်ချင်လာတာနဲ့ ..။

“ ယွန်း ကို အိမ်သာ သွားလိုက်ဦးမယ်။ ”

“ ဟုတ် .. ယွန်း မဇင် နဲ့ တစ်ပုဒ်လောက် အတူတူ ဆိုလိုက်ဦးမယ်။ ”

ကျွန်တော် အိမ်သာရှိရာသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ အိမ်သာထဲမှာ ဝိတ်လျော့ပြီး တံခါး ပြန်ဖွင့်လိုက်တော့ အိမ်သာ အပေါက်ဝမှာ ရပ်နေတဲ့

လွန်းကို ရုတ်တရက် တွေ့လိုက်ရသည်။ လွန်းက တံခါးဖွင့်တာနဲ့ ချက်ချင်းပဲ အိမ်သာထဲသို့ ပြေးဝင်လာပြီး ကျွန်တော့်ရင်ခွဲထဲ

ခေါင်းတိုးကာ တင်းကြပ်စွာ ဖက်လိုက်တော့သည်။

“ အရမ်းလွမ်းတာပဲ ကိုရယ်။ လွန်းကို ပစ်ထားတယ်နော်။ ဘာလို့ အဆက်သွယ်မလုပ်တာလဲ။ ”

“ လွန်းက ဖုန်းမဆက်တော့ ကိုလဲ အပြစ်လုပ်မိထားသူမို့ ပြန်မဆက်ရဲဘူးဖြစ်နေတယ်။ ”

“ အပြစ်လုပ်သူက လွန်းပါ။ ကို နဲ့ မဆိုင်ပါဘူး။ လွန်း ကို့ကို အရမ်းသတိရလို့ တစ်ချိန်လုံး လွမ်းနာကြနေတာ သိရဲ့လား ..

အခု ကို့ကို မြင်လိုက်တော့ အရမ်းပျော်တာပဲ။ အရမ်းချစ်တယ် ကိုရယ် .. လွန်းကို ချစ်ရဲ့လားဟင် ”

“ ချစ်ပါတယ် လွန်းရယ် .. လာ အပြင်ထွက်ရအောင်နော်။ တော်ကြာ ယွန်းတို့ မြင်သွားလိမ့်မယ်။ ”

“ ခဏလေး ဖက်ထားပါရစေဦးကွာ။ သူတို့သီချင်းဆိုနေတာ ဒီက ကြားနေရတာပဲ။

မပြီးသေးပါဘူး။ ကို .. လွန်းကို နမ်းပါဦး .. ”

ကျွန်တော် လွန်းနှုတ်ခမ်းလေးတွေကို နမ်းလိုက်သည်။ လွန်းက မျက်ရည်များ ဝဲ နေပြီး ကျွန်တော့်ကို စိုက်ကြည့်နေသည်။

“ လွန်း .. သွားကြစို့နော် ”

လွန်းက ကျွန်တော့်ကို ဖက်ထားတဲ့ လက်တွေကို မလွှတ်ချင် လွှတ်ချင်နဲ့ ဖယ်လိုက်သည်။ ကျွန်တော် လွန်းကို အရမ်သနားသည်။

သူ့ခမျာ ကိုယ်ချစ်ရတဲ့သူကို လွတ်လပ်စွာ ချစ်ခွင့်မရတဲ့ အဖြစ်ပါလား။ ဘာလို့ ကို့ကိုမှ ချစ်မိရတာတုန်း လွန်းရယ်။ တကယ်ဆို ..

မင်းဟာ လွတ်လပ်ပေါ့ပါးတဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်အနေနဲ့ ချစ်သူနဲ့ ပျော်ရွှင်စွာ နေရမယ့် အရွယ်လေးပါ။

ကျွန်တော် အိမ်သာထဲက ထွက်လိုက်ပြီး ဟန်မပျက် ဧည့်ခန်းဘက်သို့ သွားလိုက်သည်။ လွန်းက နောက်ကနေ မသိမသာလေး

ပြန်လိုက်လာသည်။ ယွန်း နဲ့ မဇင်ကတော့ ဘီယာ နောက်တစ်ဗူးဆီဖောက်ကာ ချီးယားစ်ရင်း သီချင်းဆို ကောင်းနေကြတုန်း။

ကျွန်တော်လဲ ဘီယာတစ်ဗူး ထပ်သောက်ကာ ပျော်နေတဲ့ပုံစံဖမ်းပြီး နေလိုက်ရသည်။ လွန်းက ဒီနေ့ ဘီယာ သိပ်မသောက်ဘူး။

နှစ်ဗူးတောင် မကုန်သေး။ သူ ဘာလို့ ဘီယာ မသောက်ချင်မှန်း ကျွန်တော် သိသည်။ လွန်းရယ် .. အားလုံးကို ခဏမေ့ထားလိုက်ပါ။

 ............................။

“ ယွန်း .. ဒီတစ်ဗူးသောက်ပြီးရင် တော်တော့နော်။ ၄ ဗူးတောင် ရှိနေပြီ။ ”

“ အာ .. အေးဆေးပါ။ သောက်နိုင်ပါသေးတယ်။ ဟီး .. ယွန်း ဒီနေ့ အရမ်းပျော်တယ်။

ကိုနဲ့ အတူ ပထမဆုံး အိမ်မှာ သင်္ကြန်ကျတဲ့ အမှတ်တရမို့ .. ချီးယားစ် .. ”

ယွန်းက ၄ဗူးမြောက်ကို အားရပါးရ မော့လိုက်တော့သည်။ မဇင်က ကျွန်တော်တို့ အခြေနေကို ဖုန်းပွတ်ရင်း အကဲခေတ်နေသည်။

လွန်းကတော့ သူ့ဘာသာ အေးဆေး သောက်ရင်း သီချင်းနားထောင်နေသည်။ ခဏနေတော့ ယွန်းတစ်ယောက် အမူးလွန်လာပြီး

လောကကြီးနဲ့ အဆက်သွယ်ပြတ်ချင်နေလေပြီ။ သောက်နေရင်း မျက်လုံးများ မှေးသွားကာ ဘယ်ညာ ယိမ်းထိုးလာတော့သည်။

“ ကိုပြည့် .. မင်းချစ်ချစ်တော့ ကျိုးတော့မယ်ထင်တယ်။ အဲ့ကောင်မလေးက သူ့ limit သူ မသိဘူး။

အရင်တုန်းက အိမ်မှာသောက်ရင်လဲ သူပဲ အရင် ကျိုးတာ။ ခက်တာပဲ .. မင်းကို အားနာလိုက်တာ။ ”

“ ရပါတယ် .. မူးပြီး အိပ်ပျော်သွားတော့လဲ အခန်းထဲ လိုက်ပို့လိုက်တာပါ့။ သူ ပျော်သလို နေပါစေ။ ”

“ အင်း .. မင်း နောက်ဆို သိပ်အလို မလိုက်နဲ့နော်။ ဟော .. ပြောရင်း မှောက်သွားပြီ .. တွေ့လား ငါ မပြောဖူးလား။ ”

ယွန်းတစ်ယောက် ဆိုဖာနောက်မှီပေါ် ခေါင်းပက်လက်လှန်ရင်း အတော် ကောင်းနေလေပြီ။

ပါးစပ်ကနေလဲ ဘာတွေပြောနေမှန်းမသိ။

“ ဟဲ့ .. လွန်း .. သူ့ကို အခန်းထဲ ပို့လိုက်တော့။ ဒီမှာ မူးပြနေတာ ကိုပြည့်ကို အားနာစရာကြီး။ ”

“ ယွန်း .. လာ .. အခန်းထဲ သွားရအောင် ”

“ အာ .. အင် .. သွားချင်ဘူး။ ကို နဲ့ အတူနေချင်တယ် .. လိုက်ဘူး။ ”

“ ကိုပြည့် .. မင်းပဲ သူ့ကို ပွေ့ပြီး လိုက်ပို့ပေးလိုက်တော့။ ဒီအတိုင်း ခေါ်လို့ရမှာ မဟုတ်ဘူး။

လွန်း .. နင်ပါ လိုက်သွားပေးလိုက် ”

ကျွန်တော်လဲ လွန်းကိုယ်လုံးကို အောက်ကနေ ပွေ့ပြီး မလိုက်ကာ ယွန်းအခန်းဆီသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ လွန်းက အနောက်ကနေ ..

လိုက်လာသည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ ယွန်းကို ကုတင်ပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။ ယွန်းက တအင်းအင်း နဲ့ မူးနေသည်။

“ တကယ်ပါပဲ .. သောက်လိုက်ရင် အမူးကြီးပဲ။ ကို .. စိတ်ညစ်သွားလား ”

“ လွန်း .. အခန်းထဲမှာ အဲ့လို မပြောနဲ့လေ။ တော်ကြာ ယွန်း ကြားသွားဦးမယ်။ ”

“ အမယ်လေး ကြားနေပါဦးမယ်။ အခြေနေလဲ ကြည့်ဦး။ မကြာခင် အိပ်သွားတော့မှာ။ ကို .. ဒါ လွန်းတို့ အခန်းလေ။

ကြုံတုန်း ကို့ကို ပြရဦးမယ်။ ဒါက လွန်း အရုပ်တွေ၊ ဒီဘက်က ယွန်းဟာတွေ၊ ဒါက လွန်းရဲ့ ဗီရို နောက်ပြီး ဒါက

ကို့ကို လွမ်းတိုင်း ဒီခုံလေးမှာထိုင်ပြီး ဖုန်းထဲက ကို့ပုံလေးတွေကို ကြည့်ရင်း အလွမ်းဖြေတဲ့နေရာလေးပေါ့။ ”

“ လွန်း အပြင်မှာပဲ ပြောရအောင်ကွာ။ ကို စိတ်မလုံဘူး .. ”

“ ကြည့်ပါဦး ကိုရယ် .. ညီမလေး အိပ်ပျော်နေတာ ချစ်စရာလေး။ သူ့ခမျာ လွန်း က သူ့ချစ်သူကို

လုခဲ့တယ်ဆိုတာ မသိရှာဘူး။ လွန်းလေ သူ့ကို အရမ်းအားနာသလို အရမ်းလဲ ချစ်တယ်။ ”

လွန်းက သူ့ညီမလေးကို စောင်ခြုံပေးကာ ယွန်းရဲ့ နှာဖူးလေးကို နမ်းလိုက်သည်။ ကျွန်တော်လဲ အခန်းထဲကနေ ထွက်လာခဲ့သည်။

ကြာကြာမနေရဲဘူးလေ။ လွန်းက နောက်ကနေ လိုက်လာသည်။ ကျွန်တော်တို့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ဆက်လက် စားသောက်လိုက်ကြသည်။

......................။

ကျွန်တော်လဲ လွန်းနဲ့မဇင် တို့နဲ့အတူ ဆက်ပြီး သောက်ကြ စားကြရင်း

ခဏနေတော့ အိမ်ရှေ့သို့ သင်္ကြန်ကားတစ်စီး ရောက်လာသည်။

“ ဇင်ကြီးရေ .. ဟေ့ကောင် ဇင်ကြီး .. မင်း မလိုက်လို့ ငါတို့ အိမ်အထိ လာခေါ်တာ။ ”

“ အာ .. စိတ်ညစ်တာပဲ။ ဖိုးတုတ်တို့ဖြစ်မယ်။ မလိုက်ပါဘူးဆို အတင်းပါလား .. တောက်စ် ”

မဇင်က ထိုင်ရာကနေ အိမ်ရှေ့သို့ ပြေးထွက်သွားသည်။ ကျွန်တော်နဲ့ လွန်းလဲ နောက်ကနေ လိုက်သွားသည်။

“ ဟေ့ကောင် .. ဇင်ကြီး လိုက်ခဲ့ကွာ။ အေ့ .. မင်း မပါရင် ပွဲမစည်ဘူး .. လာစမ်းပါကွာ .. ”

ဖိုးတုတ်ဆိုတဲ့ တစ်ယောက်က မူးမူးနဲ့ မဇင်ကို အတင်း ကားပေါ်တက်ဖို့ ခေါ်နေသည်။ ဖိုးတုတ်ပုံစံက ကားပေါ်ကနေ

ဆင်းလာကတည်းက ယိုင်ထိုးနေသည်။ အတော်မူးနေပုံပဲ။ ကျွန်တော်လဲ အခြေနေကို သေချာကြည့်နေသည်။ မဇင်က

မျက်နှာတော်တော် ပျက်နေသည်။

“ မလိုက်ပါဘူးဆိုနေကွာ။ ဖိုးတုတ် မင်းမူးနေရင်လဲ တစ်ခြားသူ သွားရစ် .. ငါတော့ လာမရစ်နဲ့ .. ”

“ မရဘူး လိုက်ခဲ့ရမယ်။ ဟေ့ကောင်တွေ ဇင်ကြီး မလိုက်ရင် ငါတို့လဲ မပြန်ဘူး။

ဒီမှာပဲ သင်္ကြန်ကျမယ် .. ဟေဟေး .. ရေပုံး ဘယ်မလဲ .. ငါ မင်းကို ရေမလောင်းရသေးဘူး။ ”

“ ဖိုးတုတ် .. ငါ ပြောနေတယ်နော်။ မင်း ငါ့စိတ်ကို သိတယ်မလား။ မင်းတို့ ပြန်တော့ ..

ဒီမှာ ငါ့အသိလဲ ရောက်နေတယ်။ ငါ သူ့ရှေ့မှာ ဒေါသ မထွက်ချင်ဘူး။ မင်း ပြန်မလား မပြန်ဘူးလားပြော ”

“ မပြန်ဘူး ဟေ့ကောင် .. မပြန်တော့ ဘာလုပ်ချင်လဲ။ အေး ပြန်စေချင်ရင် လိုက်ခဲ့။ အေ့ ....

ကဲမယ် ကမယ် ဒွန့်မယ်။ အေ့ .. အရင်တုန်းကလို စော်လေးတွေ ပတ်ရွှိုင်းမယ်။ လာစမ်းပါကွာ .. ”

ဖိုးတုတ်က မဇင်လက်ကို အတင်းဆွဲပြီး ခေါ်လေပြီ။ မဇင်က ကျွန်တော့်ရှေ့မှာမို့ ရှက်သွားပုံရသည်။ ဖိုးတုတ်လက်ကို ပုတ်ချရင်း

ရုန်းလိုက်သည်။ သို့သော် ယောက်ျားအားနဲ့ ဆွဲထားတာမို့ ရုန်းမရ။ ကျွန်တော် မနေနိုင်တော့ပဲ ဖိုးတုတ်လက်နဲ့ မဇင်လက်ကို

ကြားကနေ ဆွဲဖယ်လိုက်သည်။

“ ဟာ .. ဟေ့ကောင် .. ဘာလုပ်တာလဲ။ ဒီမှာ ငါ့သူငယ်ချင်း ခေါ်နေတာ မင်းနဲ့ ဘာဆိုင်လဲ ”

“ ဖိုးတုတ် .. နင် သွားတော့ဆိုနေ .. ကိုပြည့် ဘာမှမဖြစ်ဘူး ရတယ်။ ဒီကောင် အရမ်းမူးနေတာ။ ”

“ သူမှ မလိုက်ချင်တာဗျာ။ ဘာလို့ ဇွတ်ခေါ်နေတာလဲ .. အေးဆေး ပြန်ပါတော့။ ”

“ ဇင်ကြီး .. ဒါ မင်း အသိလား။ အေး .. မင်းအသိမို့ ငါ စိတ်ထိန်းနေတာနော်။ မဟုတ်ရင် ဆွဲထိုးပြီးပြီ။

ဘာကောင်လဲကွ .. ဇင်ကြီး မင်းမလိုက်ရင် ငါ မပြန်ဘူးနော်။ မင်းဘာသာ ဘာလုပ်လုပ် စောက်ဂရုမစိုက်ဘူး။ ”

“ အာ .. ငါ ဒေါသထွက်လာပြီ။ ဒီလောက်တောင် ပြောမရတာ .. ”

မဇင်က ဖိုးတုတ်ကို ထိုးလိုက်တော့သည်။ ရုတ်တရက်မို့ ဖိုးတုတ် အငိုက်မိသွားသည်။ အနောက်က ကားပေါ်မှ လူများ အောက်သို့

ပြေးဆင်းလာကြသည်။ ဖိုးတုတ်က အထိုးခံလိုက်ရလို့ ရှက်ရမ်း ရမ်းတော့သည်။ အရမ်းမူးနေတာမို့ မဇင်ကို ပြန်ထိုးမယ်အလုပ်

ကျွန်တော် မဇင်ရှေ့မှာ ကာလိုက်ပြီး အထိုးခံလိုက်သည်။ ပါးတစ်ခြမ်း အီစောင့်သွားလေသည်။

“ ဟာ .. ကိုပြည့် .. ဟေ့ကောင် ဖိုးတုတ် .. တောက်စ် .. ”

မဇင်က အနားမှာ ရှိတဲ့ မြေကြီးထဲ စိုက်ထားသော ပေါင်းသင်တံကို ကောက်ယူလိုက်ပြီး ဖိုးတုတ်ကို ထိုးမယ် လုပ်တော့သည်။

လွန်းက မဇင် ခါးကို ပြေးဖက်လိုက်ပြီး မလုပ်ဖို့ တားရှာသည်။ ကားပေါ်ကလူများက ဖိုးတုတ်နားရောက်လာပြီး ဖိုးတုတ်ကို ဝင်ဆွဲသည်။

“ ဟေ့ကောင် ဖိုးတုတ် .. ဒါ ဇင်ကြီးလေကွာ။ တော်ပါတော့ .. မင်းတို့ကလဲ အချင်းချင်းကိုကွာ။

ဇင်ကြီး ငါတို့တောင်းပန်ပါတယ်။ ဒီကောင် စောက်သဲကွဲပြီး ဇွတ်သောက်ထားလို့ အရမ်းမူးနေတယ်။ ”

“ မင်းတို့ကောင်ကို အခုချက်ချင်း ငါ့ခြံထဲကနေ ခေါ်သွား။ မဟုတ်ရင် ငါ တကယ် ထိုးမှာ .. သွားတော့ ”

ဖိုးတုတ်က မဇင်ကို မကျေနပ်တဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ကြည့်နေသည်။ ကျွန်တော်လဲ ပြန်မထိုးလိုက်ရလို့ အတော် ခံပြင်းနေမိသည်။

မဇင်ကို ပြဿနာမဖြစ်စေချင်တာနဲ့ စိတ်ကိုထိန်းလိုက်ရသည်။ လွန်းက အတော်လန့်သွားပြီး ကြောက်နေရှာသည်။

ဖိုးတုတ်ရဲ့လူများက ဖိုးတုတ်ကို ကားပေါ် ဇွတ်ဆွဲခေါ်ပြီး ထွက်သွားကြလေသည်။

မဇင်က ကျွန်တော့် မျက်နှာကို လာကိုင်ပြီး ..။

“ နာသွားလား မောင်လေးရယ် .. မမဇင် တောင်းပန်ပါတယ်။ ”

“ ရပါတယ်ဗျာ .. ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး။ ”

မမဇင် ဆိုတဲ့ စကားကို ကြားတော့ လွန်း အံ့သြသွားလေသည်။ မဇင်က သူ့ကိုယ်သူ ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ပဲ မမဇင် လို့ သုံးလိုက်မိသည်။

လွန်းက အလည်မလေးပြီပြီ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကိုကြည့်ကာ တစ်ခုခုကို သဘောပေါက်သွားပုံရသည်။ ကျွန်တော်လဲ ဟန်မပျက်

ထိန်းလိုက်ရင်း အိမ်ထဲသို့ ဝင်လာခဲ့သည်။ မဇင်က ကျွန်တော့်နားကနေ မခွာပဲ ဧည့်ခန်းထဲရောက်တော့ ရေခဲတစ်တုံးယူကာ အဝတ်နဲ့စည်းပြီး

ကျွန်တော့်ပါးကို ကပ်ပေးနေသည်။

“ ရတယ် မဇင် .. ကျွန်တော့်ဘာသာ လုပ်လိုက်မယ်။ သိပ်မနာပါဘူး။ ”

“ တောက်စ် .. ဖိုးတုတ် .. တွေ့ကြသေးတာပေါ့။ လုံး၀ မကျေနပ်ဘူး .. တောက်စ် ..  ”

“ စိတ်လျော့ပါဗျာ .. ဘာမှ မဖြစ်ကြပါနဲ့တော့။ တစ်ခုခုဆို မဇင်ပဲ နစ်နာလိမ့်မယ်။ ”

“ မသိဘူးကွာ .. မင်းကို ထိုးသွားတာ မမဇင် ဒီတစ်သက် မကျေဘူး။

မမဇင် မင်းကို အားနာလိုက်တာ ကိုပြည့်ရယ်။ ”

“ မဇင် .. ဘယ်လိုပြောလိုက်တယ်။ မမဇင် ဟုတ်လား .. ဘယ်တုန်းက အဲ့လို ပြောတတ်သွားတာလဲ။ ”

“ အဲ .. ငါ .. ငါ ယောင်သွားလို့ပါ လွန်းရယ်။ ”

“ ဟယ် .. ယောင်တာကလဲ ချက်ချင်းကြီး အခုမှ ကြားဖူးတယ်။ မဇင် အခုနောက်ပိုင်း ပြောင်းလဲနေတယ်ဆိုတာ ရိပ်မိတယ်။

မဇင် အခု ကိုပြည့်ကို မမဇင် .. မမဇင် နဲ့ ပြောနေတယ်နော်။ ကိုပြည့်ကလဲ တစ်ခုခု သိနေသလိုပဲ .. ”

ပြောပါတယ် လွန်းက အလည်မလေးပါဆိုနေ။ အခုတော့ အစ် နေပြီ။ ကျွန်တော်လဲ ဘာမှမသိသလို ဟန်ဆောင်နေရတော့သည်။

မဇင်က သူခိုး လူမိသွားသလို ရှက်သွားတော့သည်။ လွန်းက ကျွန်တော့်တို့နှစ်ယောက်ကို သေချာကြီး စိုက်ကြည့်နေတော့သည်။

“ ယွန်းလဲ အိပ်သွားပြီဆိုတော့ ကျွန်တော် ပြန်တော့မယ်နေည် လွန်း ..

နောက်မှ လာလည်မယ်နော်။ မဇင် ကျွန်တော် ပြန်လိုက်ဦးမယ်။ ”

“ နေပါဦး ကိုပြည့်ရယ် .. အနာကို သေချာ ရေခဲအုပ်သွားပါဦး။ တော်ကြာ အိမ်ရောက်မှ နာနေဦးမယ်။ ”

“ ရပါတယ် လွန်း .. ဒီလောက်နဲ့ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။ ကဲ .. ပြန်လိုက်ဦးမယ်နော်။ ”

ကျွန်တော်လဲ နေရခက်နေပြီမို့ နှစ်ယောက်စလုံးကို နှုတ်ဆက်ကာ အိမ်အပြင်သို့ အမြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ အနောက်မှာ မဇင် နဲ့လွန်းက

ကျွန်တော့်ကို ငေးကြည့်ရင်း ကျန်ခဲ့တော့သည်။ ကားပေါ်ရောက်မှ စိတ်ပေါ့ပါး လွတ်လပ်သွားတော့သည်။ လွန်း နဲ့ မဇင်တော့ ဘာတွေ

ဆက်ဖြစ်ကြမလဲ ကျွန်တော် မသိတော့။ လောလောဆယ် ဒီကနေ ထွက်သွားတာ အကောင်းဆုံးပဲ။

အား .. ကျွတ် .. ကျွတ် .. မအေဘေး ဖိုးတုတ် .. နာတာကွာ။

........................။

 အခန်း(၁၈)

Hello ...

@@@@

အခန်းထဲမှာ ကိုယ့်ပါးကိုယ် မှန်ထဲမှာ ပြန်ကြည့်ရင်း ... တော်သေးတယ် ထိုးတာ သိပ်မပျင်းလို့ ယောင်မနေဘူး။

အထိုးမခံရတာလဲ ကြာသလို မထိုးရတာလဲ ကြာပြီ။ အရင်က ဝင်းအောင်နဲ့ Club မှာ ကဲခဲ့တုန်းက ၂ခါလောက် ရန်ဖြစ်ဖူးသည်။

အဲ့တုန်းက လူငယ်စိတ်မို့ တစ်ခုခုဆို ဒေါသက အရင်ရှေ့ရောက်သည်။ အခုတော့ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် စဉ်းစားပြီးမှ လုပ်တတ်နေသည်။

ဖုန်းဖွင့်လိုက်တော့ ဝင်းအောင် ပို့ထားတဲ့ message ကို တွေ့လိုက်သည်။

( သားကြီး .. ငါ ဒီည ပြန်လာနေပြီ။ မနက်ဖြန် ရေပက်ခံထွက်ဖို့ လာခေါ်မယ်။ ဂျစ်ကားလဲ ငှားပြီးပြီ။

ငါ့သူငယ်ချင်းတွေလဲပါမယ်။ လူနည်းနေလို့ ယွန်းတို့ ညီအစ်မတွေကိုလဲ အကုန်ခေါ်ခဲ့ကွာ။ အားလုံးပျော်ပျော်ပါးပါးပေါ့။ )

( အေး .. ငါ ယွန်းတို့ကို ပြောထားလိုက်မယ်။ )

ဝင်းအောင်ဆီ စာပြန်ပို့နေစဉ် ယွန်းဆီကနေ ဖုန်းဝင်လာသည်။

( .......... )

“ ကို .. ”

“ ယွန်း .. အမူးပြေသွားပြီလား။ ”

“ ပြေသွားပြီ။ ကို အထိုးခံရတယ်ဆို .. နာသေးလား။ ယွန်း သိသိချင်း အရမ်း ဒေါသထွက်တာပဲ။

မဇင် နဲ့လဲ ရန်ဖြစ်လိုက်တယ်။ အဲ့ဒီ ဖိုးတုတ်ဆိုတဲ့လူကို ကြည့်မရတာကြာပြီ။ ဟာ .. ပြောရင်း ဒေါသက ထွက်လာပြီ။ ”

“ ကို ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးကွာ။ မဇင်နဲ့ ရန်မဖြစ်နဲ့တော့နော်။ ယွန်းက လိမ္မာပါတယ်။ စိတ်လျော့ပါကွာ။

ဒီည ဝင်းအောင် ပြန်လာမယ်။ သင်္ကြန်လည်ဖို့ ဂျစ်ကားတစ်စီးလဲ ငှားထားတယ်တဲ့။ ကိုတို့ မနက်ဖြန်ကျ

ဝင်းအောင်တို့နဲ့အတူ ရေပက်ခံထွက်ရအောင်။ ယွန်းတို့ အကုန်လုံး လိုက်ခဲ့နော်။ မနက်ဖြန် ၉ နာရီလောက် လာခေါ်မယ်။ ”

“ ဟုတ် .. ဒါဆို မနက်ဖြန် ယွန်းတို့ စောင့်နေမယ်နော်။ ကိုရယ် ယွန်း တောင်းပန်ပါတယ်နော်။

ယွန်း အပျော်လွန်ပြီး မှောက်တဲ့အထိ သောက်လိုက်မိတယ်။ အခု ခေါင်းနည်းနည်းကိုက်နေလို့ ပြန်မှေးလိုက်ဦးမယ်။ ”

“ အင်း .. ရပါတယ်ကွာ။ သံပရာရည်လေး သောက်ပြီးမှ အိပ်လိုက်နော် ”

“ ဟုတ် .. တာ့တာ ”

....................။

ဝင်းအောင်က မကဲရရင် မနေနိုင်တဲ့ သင်္ကြန်မို့ ဒီနေ့ည အမှီပြန်လာပြီး မနက်ဖြန် ရေပက်ခံထွက်ဖို့ပြောထားသည်။ ကျွန်တော်လဲ ယွန်းတို့အိမ်မှာ

နေရတာထက် ရေပက်ခံထွက်ရတာက ပျော်စရာကောင်းမယ်ထင်လို့ ယွန်းတို့ညီအစ်မ သုံးယောက်စလုံးကို ခေါ်ပြီး လည်မယ်လို့ ပြောထားသည်။

ဝင်းအောင်ရဲ့ မိန်းကလေးသူငယ်ချင်းတွေလဲ ပါမှာမို့ ယွန်းတို့အတွက်လဲ အဖော်ရှိသွားသည်။

မနက်ဖြန်အတွက် ဘာဝတ်ရင်ကောင်းမလဲ ပြင်ဆင်နေရင်း ........။

( ............... )

“ ဟယ်လို .. မဇင် .. ပြောပါ ”

“ အေး .. ကိုပြည့် အနာသက်သာလား။ အားနာလိုက်တာ ငါ့မောင်ရယ်။ ”

“ မနာတော့ပါဘူး။ ပျောက်သွားပါပြီ။ ”

“ မင်း ခုနက ယွန်းနဲ့ စကားပြောနေတာမလား။ ယွန်းက မင်းအထိုးခံရတာ သိပြီး အိမ်မှာ ပွဲကြမ်းနေတာ။

ငါ့ကြောင့်ဆိုပြီး မမဇင်ကို ပြောသွားလိုက်တာများ။ မမဇင်လဲ အရင်စိတ်နဲ့သာဆို သူ့ကို ပြန်လုပ်မိမှာ။

အခုတော့ စိတ်တွေ အတော် ပြောင်းလဲနေလို့လားမသိဘူး သူနဲ့ပြိုင်ပြီး ရန်မဖြစ်ချင်တော့ဘူး။ ”

“ မဖြစ်ပါနဲ့ဗျာ .. ခုနက ယွန်းကိုလဲ ကျွန်တော် ပြောလိုက်ပါတယ်။ မဇင်က အကြီးဆိုတော့ ..

သည်းခံလိုက်ပါနော်။ သူပြောတာ မှားတာရှိရင်လဲ ကြားတည်းကနေ ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ်။ ”

“ အာ .. ရပါတယ်ကွာ။ ယွန်းက မမဇင်ရဲ့ ညီမလေးပါ။ သူ ဘာပြောပြော ငါ ခွင့်လွှတ်ပါတယ်။

အခု မမဇင် မင်းဆီကို ဖုန်းဆက်တာက လွန်း အကြောင်း ပြောချင်လို့။ မင်းပြန်သွားတော့ လွန်း က မမဇင်ကို

အတင်းမေးတော့တာပဲ။ ဒါနဲ့ မမဇင်လဲ လွန်းကို အကုန် ဖွင့်ပြောလိုက်တော့တယ်။  ”

“ ဗျာ .. ဘယ်လို အကုန်လဲ ”

“ သြော် .. မင်းကလဲ ဟိုကိစ္စ .. အဲ .. အဲ့ဒါကြီးတော့ ဘယ်ပြောမလဲ။ မင်း မမဇင် အခန်းမှာ အိမ်သာတက်နေတုန်းက

မမဇင်က ဆံပင်တုတတ်ပြီး အလှပြင်နေတာကို မင်းမြင်သွားတယ်လို့ပဲ ပြောလိုက်တာပေါ့။ အဲ့ဒါကြောင့် မင်းက ..

မမဇင် အကြောင်းတွေ သိနေတာလို့ ပြောလိုက်တယ်။ မမဇင်လဲ အဆင်ပြေအောင် ကြည့်လိမ်ရတာပေါ့။ နောက်ပြီး

လွန်း သိသွားပြီဆိုတော့ ယွန်းလဲ သိသွားမှာ သေချာတယ်။ ”

“ ဟူး .. တော်ပါသေးရဲ့ .. အကုန် ဖွင့်ပြောလိုက်တယ်ဆိုလို့ လန့်သွားတာပဲ ”

“ ဟာ .. မင်းကလဲ အားလုံးကို အမှန်တိုင်း ပြောစရာလား။ ဟိုကိစ္စက မင်းနဲ့ငါပဲ သိရမှာလေ။

ဒီကမ္ဘာမှာ မင်းတစ်ယောက်တည်း သိရမယ့် ကိစ္စ .. မင်းနော် .. ဘယ်သူ့မှ မပြောရဘူးနော် .. ”

ဟိုကိစ္စဆိုတာကြီး ကျွန်တော် ပြန်မြင်ယောင်လာသည်။ ဘောင်းဘီ ဖင်တစ်ဝက်လျောပြီး အားရပါးရ ထန် နေသော မဇင်ရဲ့ ပုံစံကို

ပြန်မြင်နေမိသည်။ မဇင်ကို ကိုယ်ချင်းစာသလို ရယ်လဲ ရယ်ချင်မိသည်။ သူ့ခမျာ တစ်ယောက်တည်း ဖြတ်သန်းနေရတာဆိုတော့

သွေးသားရဲ့ အလိုဆန္ဒကို သူ ဘယ်ငြင်းနိုင်မှာပဲ။

“ မပြောပါဘူးဗျာ .. စိတ်ချပါ။ မဇင်ရဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်က ကျွန်တော့်ဆီမှာ လုံခြုံပါတယ်။ ”

“ လုံခြုံတယ်ဆိုပေမယ့် မင်း သိနေတာကိုက မမဇင်အတွက် ခုချိန်ထိ နေရခက်နေတုန်းပဲ။ ”

အပျိုကြီးကလဲ လုံခြုံပါတယ်ဆိုတာကို ခက်တော့နေပြီ။ သူပဲ လာလာ အစဖော်နေပြီးတော့။

ဒီလောက်တောင်ရှိတာ နည်းနည်းလောက်တော့ ကလိလိုက်ဦးမှ ...။

“ မဇင် ပြောလိုက်မှ အဲ့ကိစ္စကို ကျွန်တော်တောင် ပြန်သတိရသွားတယ်။ ”

“ ဟာ .. မရနဲ့ .. အာ .. မင်းကွာ .. မေ့လိုက်တော့လေ .. ”

“ ဟီး .. ကျွန်တော်က ချစ်လို့ နောက်တာပါဗျ။ မဇင် နေရခက်သွားလား .. ဟီး .. အလကား စ တာ .. ”

“ မင်းနော် .. စ ချင်ရင် တစ်ခြားဟာ စ .. အဲ့ဒါတော့ မ စ နဲ့ .. ငါမနေတတ်ဘူး။ ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး။ ”

“ နေရမခက်ပါနဲ့တော့ဗျာ။ ကျား၊မ ဆိုတဲ့ အရာကို ခဏမေ့ထားပြီး လူသားတစ်ယောက်အနေနဲ့တွေးရင်

အဲ့ကိစ္စက မထူးဆန်းပါဘူး။ မဇင်ကို ကျွန်တော် အပြည့်၀ နားလည်ပါတယ်။ ကဲ .. ငါ့အစ်မ စိတ်ထဲမှာ

ဘာမှ ဖြစ်မနေနဲ့တော့။ ကျွန်တော်က မမဇင်ကို အပြည့်၀ နားလည်တဲ့ မောင်လေးတစ်ယောက်ပါဗျ။ ”

“ မင်းကွာ .. စကား အရမ်းတတ်တာပဲ။ ငါ ဘာပြန်ပြောရမှန်းကို မသိတော့ဘူး။ ”

“ ကဲပါ .. ပြောစရာရှိသေးရင် ပြောဦး။ ကျွန်တော် နားထောင်ပေးမယ်။ ”

“ ကိုပြည့် .. မမဇင် မင်းကို တစ်ခုလောက် တောင်းဆိုချင်တယ်။ နောက်ဆို မမဇင် ရင်ထဲမှာ မွန်းကြပ်နေရင်

မင်းကိုလာပြီး ရင်ဖွင့်ပါရစေနော်။ မမဇင်မှာ ရင်ဖွင့်စရာဆိုလို့ မင်းတစ်ယောက်ပဲ ရှိလို့ပါ။ မင်းက မမဇင်ကို

နားလည်ပြီး အစစအရာရာ အကုန်ကူညီပေးခဲ့တယ်။ မင်းရှိနေလို့သာ မမဇင် ခုချိန်ထိ တောင့်ခံနိုင်တာ။

မဟုတ်ရင် စိတ်ညစ်လွန်းလို့ လူက ရူးသွားမလားပဲ။ ”

“ အင်းပါ မဇင်ရယ် .. ကျွန်တော် မဇင် အနားမှာ အမြဲရှိနေပေးပါမယ်။ အခု အားလုံး သိသွားပြီဆိုတော့

မဇင် အိမ်မှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် မိန်းမတစ်ယောက်လို နေလိုက်တော့ဗျာ။ ဘာမှ ရှက်မနေနဲ့တော့။ ”

“ အင်း .. လွန်းကလဲ ကူညီပေးမယ်လို့ပြောတယ်။ သင်္ကြန်ပြီးမှ မမဇင်အတွက် လိုအပ်တာတွေ

အကုန် လိုက်ဝယ်ပေးမယ်တဲ့။ မင်းစကားတွေကြောင့် မမဇင် ပြောင်းလဲသွားလို့ မင်းကိုလဲ ကျေးဇူးတင်တယ်တဲ့။

သြော် .. တကယ်လို့ လွန်းက မင်းကို မမဇင် အကြောင်း မေးလာရင် အဆင်ပြေအောင် ကြည့်ပြောလိုက်ဦးနော်။ ”

“ ဟုတ်ကဲ့ .. သဘောပေါက်ပါတယ် မမ .. မမ ပြောသလို လိုက်နာပါ့မယ်ခင်ဗျ။ ”

“ ဟာ .. ဘယ်လိုပြောနေတာလဲ။ ကိုပြည့် မင်းနော် .. ငါ့ကို အဲ့လိုကြီး မခေါ်နဲ့ တစ်မျိုးကြီးပဲ ”

“ အာ .. မမ ကလဲ .. မမဖြစ်တော့မှာမို့ မမ လို့ ခေါ်တာလေ။ နောက်ဆို မမနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း

စကားပြောရင် မမ လို့ပဲခေါ်မယ်နော်။ နော်လို့ ... မမ ... နော် ... ”

“ အာ .. ဒီကောင်လေး .. တော်ပြီ ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်။ ဒါပဲကွာ .. ”

ကဲ မှတ်ပြီလား အပျိုကြီး။ ဒီလောက်တောင် အစ ဖော်ချင်တာ။

လူကမှ မနည်း မေ့ထားရပါတယ်ဆိုနေ .. တကယ်ပါပဲဗျာ။

...................။

( .............. )

ဟော .. ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ လွန်းဆီက ဖုန်းဝင်လာသည်။

အင်း ငါ့မလဲ ဒီတူဝရီး သုံးယောက်ကြား ဒုက္ခတော့ များပြီလား မသိဘူး။

“ ကို .. ”

“ လွန်း .. ပြော ”

“ အင်း .. ခုနက ယွန်း ကို့ဆီ ဖုန်းဆက်နေတာ ကြားတယ်။ ကို့အကြောင်းကြားပြီး မဇင် နဲ့ သူ စကားများကြသေးတယ်။

တော်ပါသေးရဲ့ မဇင်က အရင်လို မဟုတ်တော့လို့။ မဇင်နဲ့ ပက်သတ်ပြီး ကို့ကို မေးချင်တာရှိလို့ ဆက်လိုက်တာ။

အနာရော သက်သာလား .. ”

လွန်း ထပ်ပြီး အစ် နေသည်။ တော်ပါသေးရဲ့ မဇင်နဲ့ ဖုန်းကြိုပြီး ပြောထားလို့။ မဟုတ်ရင် ဘာပြန်ပြောရမှန်း မသိဘူး။

“ အင်း .. ဘာမှမဖြစ်တော့ပါဘူး။ ပျောက်သွားပါပြီ။ လွန်းက ဘာသိချင်လို့လဲ ပြောလေ။ ”

“ မဇင် .. မိန်းမစိတ် ပေါက်နေပြီတော့။ မဇင် ပြောပြလို့ လွန်း အားလုံးသိပြီးပြီ။ သူပြောင်းလဲသွားတာ ကို့ ကြောင့်ဆို။

ကို မဇင်အခန်းထဲ အိမ်သာတက်တုန်းက မဇင်တစ်ယောက် ရှက်ရှက်နဲ့ ထွက်ပြေးသွားတာကို အခုမှ ပြန်သတိရတယ်။

လက်စသတ်တော့ သူ မိန်းမပုံစံ ပြောင်းနေတာ ကိုက မြင်သွားတာကိုး။ ခစ် .. ခစ် .. ဖြစ်ရမယ် ကိုရယ်။ လွန်း ပြန်တွေးမိတိုင်း

ရယ်နေမိတယ်။ သူက အခု မိန်းမလိုပဲ နေတော့မယ်တဲ့။ လွန်းကိုလဲ ကူညီပါဦးပြောတယ်။ မဇင်ကို အပြတ်လှသွားအောင်

လုပ်ပေးရမယ် သိလား ”

“ ဟုတ်တယ် အဲ့တုန်းက သူ ဆံပင်တုတပ်ပြီး အလှပြင်နေတာ ကိုမြင်သွားလို့ ရှက်ပြီး ထွက်ပြေးသွားတာ။ နောက်နေ့တော့

ကို့ကို လာတွေ့ပြီး အဲ့ကိစ္စကို ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောဖို့ လာပြောတယ်။ ကိုလဲ မပြောပါဘူးလို့ ကတိပေးလိုက်လို့ ..

လွန်းတို့ကို ပြန်မပြောတာပါ။ အခု လွန်းသိသွားပြီဆိုတော့ သူ့ကို ကူညီပေးပါနော်။ သူ့ခမျာ တကယ်ပဲ ပြောင်းလဲချင်နေတာ။ ”

“ ကူညီမှာပေါ့လို့ .. မေမေ နဲ့ မမဖြူသာ သိရင် အရမ်းပျော်မှာပဲ။ ဒါနဲ့ မနက်ဖြန် ရေပက်ခံထွက်ကြမလို့ဆို ..

ယွန်းက အကုန်လိုက်ခဲ့ဖို့ ခေါ်နေတယ်။ မနက်ဖြန်ကျ ကို လာခေါ်မယ်တဲ့။ ”

“ ဟုတ်တယ် .. မနက်ဖြန် ဝင်းအောင်တို့နဲ့အတူ လည်ကြမလို့။ လွန်းတို့ ညီအစ်မ သုံးယောက်စလုံး လိုက်ခဲ့နော်။ ”

“ ယွန်း နဲ့ပဲ သွားပါလား ကိုရယ်။ လွန်း ပါနေတော့ ကို နေရခက်နေမှာပေါ့။ လွန်း မလည်ရလို့ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး ”

“ လိုက်ခဲ့ပါ လွန်းရယ်။ အတူတူ လည်ကြတာပေါ့။ မဇင်လဲ ပါမှာပဲဟာ ”

“ ဘာလဲ .. ချစ်သူနှစ်ယောက်စလုံးနဲ့ လည်ချင်နေတာမလား။ ဟွန်း .. မသိရင် ခက်မယ်။ လူဆိုးကြီး .. ”

“ ဟုတ်တယ်ကွာ .. အဲ့တော့ ဘာဖြစ်လဲ။ ပြောလေ .. နှစ်ယောက်စလုံးကိုချစ်တယ်ကွာ။

ချစ်တယ်ကွာ .. ချစ်တာမှ သိပ်ချစ် .. လွန်းကိုချစ်တယ်။ ယွန်းကိုလဲ ချစ်တယ် .. ကဲ ... ”

“ ဟယ် .. အရသာခံပြီး ပြောနေလိုက်တာများ .. မုန်းစရာကြီးတော့ .. တော်ပြီ ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်။

ဒီကလဲ ရှင့်ကို သိပ်ချစ်တာပါနော် .. ကျေနပ်ပြီလား။ ဒါပဲ .. ဟွန့် ”

သုံးယောက်သား တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ ဖုန်းပြောသွားလေသည်။ ကျွန်တော့် အချစ်ဇာတ်လမ်းက ညီအစ်မနှစ်ယောက်နဲ့တင်

ပြီးဆုံးမယ်ထင်နေတာ နောက်တစ်ယောက်ကပါ ကျွန်တော့် ရင်ဘတ်ထဲသို့ မသိမသာ တိုးလို့လာပြန်ပြီ။ ဒီတစ်ခါတော့ ကျွန်တော်

တစ်ခါမှ ရင်မခုန်ဖူးသေးတဲ့ မမ တစ်ယောက်အဖြစ်နဲ့ ကျွန်တော့်နှလုံးသားကို ဖမ်းယူ စားသုံးတော့မှာလား မမဇင်ရယ်။

မမဇင် ..  ခုတကည်းက တောင်းပန်ထားပါရစေ။ ကျွန်တော် လွန်တာရှိရင် ဝန်တာမိပါဗျာ။

..........................။

အခန်း(၁၉)

ရောင်စုံ သင်္ကြန် ...

@@@@@@@@

သင်္ကြန်အကြတ်နေ့။

“ ပြည့်စိုးရေ .. သွားမယ်ဟေ့။ အန်တီ မတွေ့ရတာတောင်ကြာပြီ နေကောင်းလားဗျ။ ”

“ ကောင်းပါတယ်ကွယ် .. သားတို့ သတိထားသွားဦးနော်။ သားရေ .. ဝင်းအောင်တို့ ရောက်နေပြီ။ ”

“ ဟုတ် .. အမေ  .. လာပြီ။ ကဲ အမေ သွားလိုက်ဦးမယ်။ ညကျမှ ပြန်လာတော့မယ်နော်။ ”

“ အေးအေး .. ယွန်းတို့ ညီအစ်မတွေကိုလဲ သေချာဂရုစိုက်နော်။ ”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ .. ”

ဝင်းအောင်က သူ ငှားထားတဲ့ ဂျစ်ကားနဲ့ ရေပက်ခံထွက်ဖို့ လာခေါ်သည်။ ကားပေါ်မှာ ကားဆရာရယ်

အမျိုးသားတစ်ယောက် နဲ့ အမျိုးသမီး နှစ်ယောက်ပါသည်။ ကျွန်တော် ကားပေါ်တက်လိုက်သည်။

“ ပြည့်စိုး .. ဒါ ငါ့ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေပဲ။ သူက စိုးထိုက် ၊ ဒီနှစ်ယောက်က ရူပါထွန်း နဲ့ တင့်တင့်ခိုင် တဲ့။

ငါတို့လဲ အခုမှ ပြန်တွေ့ကြတာ။ မစုံတာလဲ ကြာပြီ။ ကဲ .. အားလုံး ပျော်ပျော်ပါးပါးပေါ့ကွာ။ ကားဆရာရေ မောင်းဗျို့ .. ”

ကျွန်တော် ကားပေါ်က လူတွေကို ပြုံးပြကာ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ ကျွန်တော်တို့ ယွန်းတို့ ညီအစ်မသုံးယောက်ကိုခေါ်ဖို့

ယွန်းတို့ အိမ်ဘက် မောင်းလာကြသည်။ ယွန်းတို့ အိမ်ရောက်တော့ .....။

“ ယွန်းရေ .. ”

“ လာပြီ။ မဇင် တံခါးတွေ သေချာပိတ်ဦးနော်။ ”

“ အေးပါ .. လွန်းရေ တံဘတ်တွေ ပါတယ်နော်။ အဲ့ဒါ အရေးကြီးတယ်။ မီးသတ်ပိုက်နဲ့ထိုးရင် သေအောင် ခံရမှာ။ ”

“ ပါတယ် မဇင် .. ဒီမှာ အထုပ်လိုက် ထည့်လာတယ်။ ”

ယွန်းတို့ ညီအစ်မ သုံးယောက်ရဲ့ သင်္ကြန်ဖက်ရှင်ကို မြင်ပြီး ကျွန်တော် သဘောကျသွားသည်။ အထူးသဖြင့် မိန်းကလေးပုံစံ ဖြစ်နေသော

မဇင်ရဲ့ သင်္ကြန်ဖက်ရှင်ပေါ့။ မဇင်က အရင်လို နို့မပြားတော့ပဲ ဖုဖောင်းနေလေပြီ။ ယွန်းက အဖြူရောင် အနွေးထည်ပါးပါးလေး နဲ့

လွန်းက အပြာရောင် အနွေးထည်လေးခြုံပြီး၊ မဇင်က အဝါရောင် အနွေးထည်နဲ့ပေါ့။ မျက်လုံးထဲ ဆေးရောင်စုံ လှပနေတော့သည်။

လွန်းနဲ့ယွန်းက ကွာတားဘောင်းဘီဆင်တူလေးတွေနဲ့မဇင်က ဂျင်းဘောင်းဘီ အရှည်နဲ့။ ကျွန်တော်လဲ သူတို့ကို မြင်တာနဲ့ လိုအပ်တာ

ကူလုပ်ပေးပြီး အားလုံး ကားပေါ်တက်ကာ သင်္ကြန်ရေ အပက်ခံဖို့ ပျော်ရွှင်စွာ ထွက်လာခဲ့သည်။

“ ကဲ .. အားလုံးပဲ နောက်မှ မိတ်ဆက်ကြတော့။ ဝင်းအောင် .. ဒါ ယွန်းရဲ့ အစ်မတွေပဲ။

နေ့လည် အေးဆေး နားတော့မှပဲ မိတ်ဆက်ပေးတော့မယ်။ အခု ငါတို့ ဘယ်သွားမလဲ .. ”

“ ကန်တော်ကြီးဘက် ဒိုးရအောင်။ အဲ့ဘက်မှာ မဏ္ဍပ်တွေ ပေါတယ်။ အဲ့မှာ ရေပက်ခံရင်း

နေ့လည်ကျ ကန်တော်ကြီးထဲမှာပဲ နားကြတာပေါ့။ ကားဆရာရေ ကန်တော်ကြီးဗျို့ .. ”

ယွန်း နဲ့ လွန်းက ကျွန်တော့် ဘေးတစ်ဖက်စီမှာ ရပ်နေသည်။ မဇင်ကတော့ လွန်း ဘေးမှာ ရပ်လိုက်သည်။ ဝင်းအောင်တို့ အုပ်စုကတော့

ကားရှေ့ပိုင်းမှာပေါ့။ ကျွန်တော်တို့ ကန်တော်ကြီးဘက်ကို မောင်းလာပြီး မဏ္ဍပ်တစ်ခုတွေ့တိုင်း ခဏရပ်ကာ ရေပက်ခံကြသည်။

ယွန်းက ရေပက်ခံရတော့မယ်ဆိုတာနဲ့ ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲ တိုးကာ ရေကာသည်။ ယွန်းကို ဖက်ထားရတဲ့အချိန်ဆို ကျွန်တော် လွန်းကို

အားနာနေမိသည်။ မဇင်က လွန်းကို ဖက်ထားပြီး ရေကာသည်။ ဝင်းအောင်တို့အုပ်စုကတော့ ကားပေါ်မှာပါလာတဲ့ ရေခဲရေဖြင့် ..

အပြန်လှန် ပြန်ပက်ရင်း အော်ဟစ် ပျော်ရွှင်နေကြသည်။ အုံးအုံးဒိုင်းဒိုင်း သင်္ကြန် သီချင်းသံများနဲ့အတူ သင်္ကြန်ရဲ့ အထိတွေ့ကို ကျွန်တော်တို့

ပျော်ပျော်ကြီး ကခုန် ကြိုဆိုလိုက်သည်။ မဏ္ဍပ် ၅ ခုလောက် ဖြတ်ပြီးသွားတော့ ကျွန်တော်တို့လဲ ချမ်းတုံနေလေပြီ။ ခဏနေတော့ ရှေ့မှာ

မီးသတ်ပိုက်တွေနဲ့ အားရပါးရ ထိုးနေတဲ့ အဖွဲ့ကို မြင်လိုက်သည်။

“ ရှေ့မှာ မီးသတ်ပိုက်ဟေ့။ မိန်းကလေးတွေ အလယ်ကိုလာ။ ငါတို့က အပြင်ကနေ ကာပေးထားမယ်။ ”

ဝင်းအောင်က သတိပေးလိုက်လို့ မိန်းကလေးများ ကားအလယ်ကို စုထိုင်လိုက်ကြသည်။ လွန်းက အသင့်ပါလာသော တံဘတ်တွေထုတ်ပြီး

ရေကာဖို့ ပြင်ဆင်တော့သည်။ ကျွန်တော်တို့ ယောက်ျားလေး သုံးယောက်က တစ်ဖက်စီ ကာပေးထားလိုက်သည်။

“ ဟာ .. အလန်းလေးတွေ .. ထိုးဟေ့ .. ဟေ့ကောင်တွေ .. ဒီမှာလာထိုးဟ .. ဟား .. ”

မီးသတ်ပိုက်ဆရာများက အားရအောင် ထိုး လေပြီ။ ရေအား အရမ်းပြင်းတာမို့ ကျွန်တော်တို့မှာ ကျောကော့အောင် ခံရသည်။ ကျွန်တော့်မှာ

ယွန်း နဲ့ လွန်းကို လူမမှားအောင် သူတို့ဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီအရောင်တွေနဲ့ မှတ်ထားရသည်။ မဟုတ်လို့ မှားဖက်မိရင် ဒုက္ခ။ ကျွန်တော် ယွန်းကို

ဖက်ထားလိုက်သည်။ မီးသတ်ပိုက် အဖွဲ့တွေက တန်းစီပြီး ရှိနေတာမို့ တော်တော်နဲ့ မပြီးနိုင်။ ကြာလာတော့ ကျွန်တော်တို့လဲ မနေနိုင်တော့လို့

မိန်းကလေးတွေနဲ့အတူ ထိုင်လိုက်ပြီး သူတို့တံဘတ်တွေအောက် ဝင်တိုးရတော့သည်။ ရေတွေကြားမှာ အားလုံးက ဘာမှ မသဲကွဲ။

မျက်လုံးပင် မဖွင့်နိုင်ပဲ ရေပိုက်ထိုးတာကို ခံနေရသည်။

ထိုစဉ် ကျွန်တော့်ပါးတစ်ဖက် အနမ်းခံလိုက်ရသည်။ အနမ်းခံရတာ သေချာသည်။ ယွန်း နမ်းတာပဲလို့ ထင်လိုက်သည်။ မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ..

ယွန်းခေါင်းကို ကျွန်တော် လက်နဲ့ဖိပြီး ကာထားသည်။ ယွန်း မဖြစ်နိုင်ဘူး .. တစ်ချိန်လုံး ကျွန်တော့်လက်အောက်မှာ ရှိနေတာ။ ဒါဆို ဘယ်သူလဲ။

လွန်း ဖြစ်မယ်ထင်တယ်။ ဟင် .. လွန်းက ငါနဲ့တစ်ယောက်ကျော်မှာ။ မဖြစ်နိုင်ဘူး .. ဒါဆို ငါ့ဘေးနားကပ်နေတာ မဇင်ပဲ။ မဇင်လား .....။

ကျွန်တော် စဉ်းစားမနေတော့ပဲ မျက်လုံး ပြန်မှိတ်ထားလိုက်သည်။ နောက်တစ်ကြိမ် အနမ်းခံရပြန်လေသည်။ ကျွန်တော် ချက်ချင်းကြည့်ပေမယ့်

သေချာမမှီလိုက်ပြန်ဘူး။ မဇင်က ကျွန်တော့်လက်မောင်းကို ဖက်ထားပြီး မီးသတ်ပိုက်ကို ကာကွယ်နေသည်။ စိတ်ထဲ အူယားနေပြီ။ ဘယ်သူလဲ။

ဒီတစ်ခါတော့ အမိဖမ်းမယ်ဆိုပြီး မျက်လုံး မှိတ်ချင်ယောင်ဆောင်လိုက်သည်။ ဖတ်ကနဲ လာနမ်းပြန်သည်။ တရားခံ မိလေပြီ။ ရေတွေကြားမှာ

ကျွန်တော် နဲ့ မဇင် အကြည့်ချင်းဆုံသွားတော့သည်။ အပျိုကြီး ကျွန်တော့်ကို ခိုးနမ်းနေတယ်။ မဇင်က ချက်ချင်းပဲ ကျွန်တော့် လက်မောင်းကို

ကိုင်ထားရာကနေ ဖြုတ်လိုက်ပြီး လွန်းကို ဖက်ကာ လွန်းဘက်သို့ မျက်နှာလွှဲလိုက်သည်။ မဇင် .. ဒါ အကြံအကုန်ပဲလား အပျိုကြီးရယ် .....။

မီးသတ်ပိုက်အဖွဲ့ကို လွန်သွားတော့ အားလုံးလဲ အီစောင့်နေအောင် ခံလိုက်ရတာမို့ ကားခဏရပ်ကာ နားလိုက်သည်။ ယွန်းက ကျွန်တော့်လက်ကို

တွဲရင်း ပလက်ဖောင်းပေါ်မှာ ရေခါနေသည်။ မဇင်က ကျွန်တော့်ကို လုံး၀ မကြည့်ရဲတော့ပဲ လွန်းအနားမှာပဲ တစ်ချိန်လုံး ကပ်နေသည်။ လွန်းကတော့ ..

ကျွန်တော့်ကို ခဏခဏ ခိုးကြည့်နေသည်။

“ အားလုံး အတော်မှ ခံလိုက်ရရဲ့လား .. ဟား .. ငါတို့လဲ ကာပေးတာပဲ။ နင့်မေဂျီးတော် မီးသတ်ပိုက်တွေက မနည်းဘူးဟ ..

ပြည့်စိုး .. ငါတို့ နားကြတော့မလား။ ၁၂လဲ ကျော်နေပြီ။ ကန်တော်ကြီးထဲမှာပဲ နေ့လည်စာ စားရင်း နားရအောင်ကွာ။ ”

“ အေး ကောင်းတယ်။ ငါလဲ မခံနိုင်တော့ဘူး။ လူက စောက်ရမ်းချမ်းနေပြီဟ .. နည်းနည်းပါးပါး ကစ်မှဖြစ်တော့မယ်။ ”

“ အေး သင်္ကြန်မှာ ဘီယာတော့ မသောက်နဲ့ကွာ။ ငါ Black နှစ်လုံး ပါလာတယ်။ အပြင်းပဲ ကစ်ကွာ ”

“ အေး ငါလဲ အဲ့ဒါပြောမလို့ .. တောက်စ် ချမ်းတာကွာ .. ”

အားလုံး ကားပေါ်ပြန်တက်လိုက်ပြီး ကန်တော်ကြီးထဲ မောင်းလာခဲ့သည်။ အရိပ်ကောင်းကောင်း သစ်ပင်တစ်ပင်အောက်မှာ ကားထိုးပြီး

နားလိုက်ကြသည်။ ကျွန်တော် နဲ့ ဝင်းအောင်က နေ့လည်စာ စားဖို့ တစ်ခုခု သွားဝယ်ကြသည်။ ကျန်တဲ့လူတွေကတော့ ရေခါ ရေစစ် နဲ့

ရေခြောက်အောင် လုပ်နေကြသည်။ အပြန်မှာ ထမင်းထုပ်တွေနဲ့အတူ ယွန်းတို့ သောက်ဖို့ ဘီယာ အနည်းငယ်ပါ ဝယ်လာခဲ့သည်။

ကားပေါ်မှာ ဝိုင်းထိုင်လိုက်ရင်း ကျွန်တော်တို့ သောက်ကြ စားကြသည်။ အားလုံးကိုလဲ အချင်းချင်း မိတ်ဆက်ပေးပြီးပြီမို့ မိန်းကလေးများလဲ

ရင်းနှီးသွားကာ စကားလက်ဆုံ ကြနေကြသည်။ ခဏနေတော့ ကျွန်တော်တို့ ယောက်ျားလေး သုံးယောက်က ယွန်းတို့နဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ

တစ်ဝိုင်းဖွဲ့ကာ သောက်လိုက်ကြသည်။ ဝင်းအောင်နဲ့ စိုးထိုက်ကတော့ တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက် ကစ်ကာ လေပေါနေကြသည်။ မဇင်က ..

တစ်ချက်တစ်ချက် ကျွန်တော့်ကို ခိုးကြည့်နေမှန်း ကျွန်တော် ရိပ်မိသည်။ မမြင်ချင်ယောင်ပဲ ဆောင်နေလိုက်သည်။ ဒဲ့ကြည့်ရင် ရှက်သွားမယ်နော်။

ယွန်းက ကျွန်တော့်နားရောက်လာပြီး ...။

“ ကို .. အရက်တွေ အရမ်းမသောက်နဲ့နော်။ တော်ကြာ ကိုတို့ အမူးလွန်ပြီး တစ်ခုခုဖြစ်မှာ ကြောက်တယ်။ ”

“ မဖြစ်ပါဘူး .. ချမ်းလို့ နည်းနည်းသောက်တာပါ။ ကိုက အရက်မှ မကြိုက်တာ။ ဒါပေမယ့် ဒီချိန်က ဘီယာနဲ့ အဆင်မပြေဘူး။

ဘီယာက ရှူးခဏခဏ ပေါက်ချင်တော့ သင်္ကြန်နဲ့ မလိုက်ဘူး။ ယွန်းတို့ရော သောက်ပြီးကြပြီလား။ ”

“ အင်း .. တစ်ယောက်ကို နှစ်ဗူးဆီတော့ သောက်ပြီးပြီ။ ဟိ .. မနေ့ကလိုတော့ မသောက်ရဲတော့ဘူး။

တော်ကြာ မှောက်သွားရင် ကိုနဲ့အတူ မလည်လိုက်ရပဲ နေမယ်။ ”

“ ဟုတ်ပ .. မနေ့က တော်တော်ဆိုးတယ်။ ဘာမှတောင် မပျော်လိုက်ရဘူး သူက မှောက်သွားတယ်။ ”

“ ဟီး .. ဆောရီးပါ။ ဟဲ့ .. လွန်း Toilet သွားဦးမလား .. ငါ သွားချင်လို့ လိုက်ခဲ့ပေးဦး။ ”

“ အေး လိုက်ခဲ့မယ်။ ”

“ ဟဲ့ ငါရော လိုက်ခဲ့မယ်လေ။ ”

“ အာ .. လိုက်မနေနဲ့ ညောင်းတယ်။ မဇင်က ခုနကမှ သွားထားတာကို ”

လွန်းက ကျွန်တော်တို့နားရောက်လာပြီး ယွန်းနဲ့အတူ Toilet ထွက်သွားသည်။ ကျွန်တော်လဲ ယွန်းတို့ မရှိတော့မှ မဇင်ကို မူးမူးနဲ့ ခဏခဏ

ခိုးကြည့်နေမိသည်။ မဇင်က ကျွန်တော် ကြည့်နေတာ သိသည်။ သူလဲ ကျွန်တော့်ကို မမြင်ချင်ယောင် ဆောင်နေပါလား။ မဇင် တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေပြီ။

ကျန်တဲ့ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်က ကန်တော်ကြီးထဲ လျှောက်လည်မယ်ဆိုပြီး ထွက်သွားသည်။ ကျွန်တော် မဇင်နား သွားလိုက်သည်။ အပျိုကြီးကို

နည်းနည်းလေးမှ မကလိရရင် မနေနိုင်တဲ့ ကျွန်တော် .. တတ်နိုင်ဘူး သူ စ တာပဲ။

“ မမ .. ချမ်းနေတုန်းလား ”

“ မချမ်းတော့ပါဘူး .. အဲ့လို မခေါ်ပါနဲ့ဆိုကွာ .. မင်းကလဲ ”

“ ခေါ်မှာပဲ .. ယွန်းတို့မှ မရှိတာ .. ဘာဖြစ်တုန်း ”

“ ခေါ်ရင်လဲ သတိထားခေါ်ကွာ။ သူတို့ကြားသွားရင် ငါ ရှက်ရဦးမယ်။ ”

“ မမက တစ်မျိုးပဲနော် .. ရှက်ချင်ရင်လဲ ဇွတ် .. မရှက်ချင်တဲ့အခါကျ မရှက်ပြန်ဘူး။ ”

ကျွန်တော့်စကားကြားတော့ မဇင်တစ်ယောက် ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိနဲ့ ဖြစ်လေပြီ။ ကျွန်တော့်ကို လုံး၀ မကြည့်တော့။ တစ်ဖက်ကို လှည့်ကာ

ရေညှစ်သလိုလို ဘာလိုလိုနဲ့ ရှက်ရမ်း ရမ်းတော့သည်။ ကျွန်တော်က မူးနေတဲ့ အရှိန်လေးနဲ့ဆိုတော့ တော်ကီက သူ့အလိုလို အော်တိုရိုက်လေပြီ။

“ မမ .. ဘာလို့လဲ ... ”

“ ဘာကိုလဲ ကိုပြည့် .. မမဇင် နားချင်တယ်ကွာ နောက်မှပြောတော့ ”

“ ဘာလို့လဲလို့ မေးနေတယ်လေ .. ဖြေပါဦး။ ”

“ ဘာဖြေရမှာလဲကွ .. မင်း မူးနေပြီထင်တယ်။ သွားတော့နော် ..

ဟိုမှာ မင်းသူငယ်ချင်းတွေ စောင့်နေတယ်။ ”

“ မဖြေရင် မသွားဘူး။ ဒဲ့ပဲ မေးတော့မယ်ဗျာ။ ဘာလို့ကျွန်တော့်ကို ခိုးနမ်းရတာလဲ။ ”

“ အာ .. ဘယ်မှာ နမ်းလို့လဲ။ ဘာတွေလာပြောနေတာလဲကွာ။

တောင်းပန်ပါတယ် မောင်လေးရယ် .. မမဇင်ကို မရစ်ပါနဲ့တော့။ ”

“ ရစ်တာမဟုတ်ပါဘူး သိချင်လို့ မေးတာပါ။ ကျွန်တော့်ကို ခိုးနမ်းတာ သုံးခါတောင်နော်။ ”

“ မနမ်းပါဘူးဆိုနေ .. ငါ့ကို ဘာတွေလာမေးနေတာလဲ .. သွားတော့ဆို ”

“ တကယ် မနမ်းခဲ့ဘူးလား။ ”

“ အင်း .. ”

“ သေချာတယ်နော် .. ”

“ သေချာတယ် မနမ်းဘူး။ ”

“ ဒါဆို ယွန်းနမ်းတာဖြစ်မယ်။ ခဏနေ ယွန်းပြန်လာမှ မေးကြည့်ဦးမယ်။ တကယ်လို့ သူနမ်းတာ မဟုတ်ဘူးဆိုရင် ..

ယွန်းနဲ့ ကျွန်တော် ပြဿနာတက်ပြီပဲ။ ယွန်းက တရားခံ ဘယ်သူလဲ သိချင်မှာပေါ့လေ။ ”

“ ဟာ .. မမေးနဲ့ .. အာ .. ကိုပြည့် .. ငါ .. ငါ ... ”

“ ဘာလဲဟင် .. ပြောလေ မမ .. ”

“ အာ .. ဟို .. ဟုတ်တယ် .. ငါ နမ်းတာကွာ။ ငါနမ်းတာ။ ကိုပြည့် .. မင်းက အဲ့တုန်းက ငါ့ဘေးနားမှာ တစ်ချိန်လုံးရှိနေပြီး

ငါ့ကိုရေကာပေးထားတော့ .. ငါ .. ငါ .. ဟင်း .. ငါ့စိတ်တွေ ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်ပဲ မင်းကို နမ်းလိုက်မိတယ်။ ”

နောက်ဆုံးတော့ အပျိုကြီး ဝန်ခံလေပြီ။

“ ဘာလို့ စိတ်မထိန်းနိုင်တာလဲ ”

“ ကိုပြည့် .. ဒီလောက်ပြောပြီးရင် တော်တော့ကွာ။ ဟိုမှာ ယွန်းတို့ လာနေကြပြီ။ သွားတော့ .. ”

“ မမ .. ”

“ ဘာလဲ .. ”

“ နောက်မှ ပြောမယ်နော် .. မပြီးသေးဘူး အကြွေးမှတ်ထား။ ”

“ အာ .. သွားတော့ဆိုနေ .. ”

ကျွန်တော်လဲ ယွန်းတို့လာနေပြီမို့ အသာလေး လှည့်ထွက်လာခဲ့သည်။ မဇင်တစ်ယောက် ကမ္ဘာပျက်နေလောက်ပြီ။ အားနာပါတယ် မဇင်ရယ် ..

ကျွန်တော်ဆိုတဲ့ကောင်က ဆိုးပြီဆို ဘယ်သူမှ တားမရဘူးဆိုတာ မဇင် သိလာပါလိမ့်မယ်။

ဝင်းအောင်တို့ဆီ ပြန်သွားလိုက်ပြီး အောင်မြင်တဲ့အပြုံးကြီးနဲ့ ကျွန်တော် နှစ်ပတ်လောက် ထပ်ကစ်လိုက်တော့သည်။ ဝင်းအောင် နဲ့ စိုးထိုက်ကတော့

စော်တွေ လိုက်ငမ်းရင်း သောက်နေကြသည်။ ကန်တော်ကြီးထဲမှာ အနားယူပြီးတော့ ကျွန်တော်တို့ မြို့ထဲဘက်က EDM မဏ္ဍပ်တွေဘက် ပတ်ခဲ့ကြသည်။

မဇင်က ကျွန်တော့်နားကို လုံး၀ မကပ်တော့။ ကျွန်တော်က ဘီယာနှစ်ဗူးကို ဝီသုံးပတ်ရောထားတဲ့ ရေသန့်ဗူးကိုင်ကာ သောက်လိုက် က လိုက်နဲ့ ..

သင်္ကြန်ယိမ်းတွေ ဇွတ်ယိမ်းနေတော့သည်။ ယွန်းက ကျွန်တော့်ခါးကို ဖက်ထားပြီး ထိန်းရှာသည်။

ဒီလိုနဲ့ စားသောက်ဆိုင်တစ်ခုမှာ ကျွန်တော်တို့အဖွဲ့ ညနေပိုင်း ခဏနားလိုက်သည်။ နေဝင်တော့မည်။ သင်္ကြန်ကားများလဲ တီးဝိုင်းရှိရာ မဏ္ဍပ်တွေဆီ ပြေးကုန်ကြပြီ။

ကျွန်တော်တို့လဲ ညပိုင်း တီးဝိုင်းရှိရာ မဏ္ဍပ်တစ်ခုမှာ ခဏရပ်ပြီး စတိတ်ရှိုးကြည့်ပြီးမှ အိမ်ပြန်မယ်လို့ တွေးထားသည်။ စားသောက်ဆိုင်ကနေ ပြန်ထွက်လာပြီး

မြို့ထဲဘက် အဆိုတော်များ သီဆိုရာ မဏ္ဍပ်တစ်ခုနားတွင် ကားထိုးလိုက်ပြီး စတိတ်ရှိုးကြည့်ကြသည်။ ခဏနေတော့ လွန်းက ကားပေါ်ကနေ ဆင်းသွားပြီး ..

ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာရှိတဲ့ အကင်ဆိုင်သို့ အကင်သွားဝယ်သည်။ ယွန်း နဲ့ မဇင်ကတော့ သီချင်းနားထောင်ရင်း ကားပေါ်မှာ ကျန်ခဲ့သည်။

ကျွန်တော်လဲ သူတို့ အာရုံပြောင်းနေတုန်း လွန်းအနားကို မသိမသာ သွားလိုက်ပြီး ....။

“ လွန်း .. ပျော်ရဲ့လား ”

“ အင်း ပျော်တာပေါ့။ ”

“ ကိုက လွန်းကို အားနာနေတာ။ ယွန်းရှိနေတော့ လွန်းကို သေချာ ဂရုမစိုက်နိုင်ဘူးဖြစ်နေတယ်။ ”

ကျွန်တော် လွန်းလက်ကို ကိုင်လိုက်သည်။ လွန်းကို ကျွန်တော် အရမ်းသနားနေမိသည်။

သူ့ခမျာ ကိုယ့်ချစ်သူနဲ့ အတူပျော်ချင်ရှာမှာပဲ။ လွန်းက ကျွန်တော့် စိုက်ကြည့်ရင်း ........။

“ ကို .. လွန်းကို တကယ်ချစ်တာလားဟင် ”

“ ချစ်တာပေါ့ လွန်းရယ်။ တကယ်ပါ .. ယွန်းရှိနေလို့ ကို လွန်းကို စကားသိပ်မပြောဖြစ်တာ။

ညကျ ကို့ဆီ ဖုန်းဆက်ဦးနော်။ ယွန်း အိပ်သွားမှ ခေါ်လိုက်တော့။ ကဲ .. ဝယ်ပြီးပြီလား သွားရအောင်။ ”

ကျွန်တော်တို့ ကားဆီ ပြန်လာခဲ့ကြသည်။ ကားနားရောက်တော့ ကားပေါ်မှာ ရပ်နေတဲ့ ယွန်းက

ကျွန်တော်တို့ကို မြင်တော့ ....။

“ ဟဲ့ .. ယွန်း .. အကင်သွားဝယ်တာလား .. ကျွေးဦး ”

“ ဟင် ... ”

ကားပေါ်က အဖြူရောင် အနွေးထည် ဝတ်ထားတဲ့ ယွန်းက အောက်မှာ ကျွန်တော်နဲ့အတူပါလာတဲ့ လွန်းကို .. ယွန်းလို့ ခေါ်လိုက်တော့ ကျွန်တော် လန့်သွားတော့သည်။

ခုနက အကင်ဆိုင်နားမှာ ကျွန်တော်နဲ့ စကားပြောခဲ့တာ လွန်း မဟုတ်ဘူး။ ယွန်း ပါလား။ သွားပြီ ငါတော့ သေပြီ။ ကျွန်တော် သူတို့နှစ်ယောက်ကို အင်္ကျီအရောင်နဲ့

ခွဲမှတ်ထားရသည်။ အခု အင်္ကျီက ပြောင်းပြန် ဖြစ်နေတော့ ကျွန်တော် ဘယ်လိုမှ မခွဲတတ်ဖြစ်သွားသည်။ ကျွန်တော်နဲ့အတူ ပါလာသော ယွန်းက အေးဆေးပဲ ကားပေါ်မှာ

သူ့အနွေးထည် အဖြူရောင် ဝတ်ထားတဲ့ လွန်း ကို သူဝယ်လာတဲ့ အကင်တွေ ပေးလိုက်သည်။

“ ရော့ .. အကုန်မစားနဲ့ဦး ငါ့အတွက်လဲ ချန်ဦး ”

“ ယွန်း .. မင်း အနွေးထည်အရောင်က .. ”

“ ကိုက ယွန်း နဲ့ လွန်းကို အနွေးထည်အရောင်နဲ့ ခွဲမှတ်ထားတာဖြစ်မယ်။ ခုနက စားသောက်ဆိုင်မှာ နားနေတုန်း ယွန်းတို့နှစ်ယောက်

အနွေးထည် လဲလိုက်ကြတယ်။ ဒီအနွေးထည် နှစ်ထည်စလုံး လွန်း ဟာတွေလေ။ ယွန်းက သူ့ဆီကနေ ငှားဝတ်လာတာ။ သူက အဖြူရောင်လေး

ပြောင်းဝတ်ချင်တယ်ဆိုလို့ ယွန်းနဲ့ လဲလိုက်တာ။ အဲ့ဒါ .. ကို မမြင်လိုက်ဖူးထင်တယ်။ ”

“ ဟာ .. ကို .. ကို ... ”

“ ကို .. ဘာမှ မပြောပါနဲ့တော့။ နောက်မှ ပြောကြတာပေါ့။ ”

ယွန်းက တည်ငြိမ်စွာနဲ့ပဲ ကားပေါ်တက်ပြီး လွန်းတို့အနား ရောက်သွားသည်။ ကျွန်တော် ကိုယ့်ခေါင်းကို ကိုယ် ခပ်ပြင်းပြင်းရိုက်လိုက်မိတော့သည်။

သွားပြီ ငါတော့ အကြီးကြီး လွဲလေပြီ။ သောက်ထားသမျှ ချက်ချင်းပဲ ယူပစ်သလို ပျောက်သွားတော့သည်။ တစ်ကိုယ်လုံး ပူထူလာပြီး ဘာလုပ်လို့ ..

ဘာကိုင်ရမှန်းကို မသိတော့ဘူး။ သွားပြီ .. ငါ မဇင်ကို ရစ်ခဲ့သမျှ ဝဋ်ပြန်ခံရလေပြီ။ လွန်းနဲ့ကျွန်တော့်အကြောင်းကို ယွန်း သိသွားလေပြီ။

အိမ်အပြန်လမ်းမှာ ကျွန်တော် ဘယ်သူ့ကိုမှ စကားမပြောနိုင်တော့ပဲ တစ်ယောက်တည်း ကားနောက်ပိုင်းမှာ ထိုင်ရင်း တိတ်ဆိတ်နေသည်။

အားလုံးက ကျွန်တော် မူးနေတယ်ထင်ပြီး အေးဆေးလွှတ်ထားသည်။ အမှန်က ကျွန်တော် သောက်ရမ်း နေရခက်နေတာ။ အရင်ဆုံး ယွန်းတို့

ညီအစ်မသုံးယောက်ကို အိမ်ပြန်ပို့ပေးခဲ့သည်။ ယွန်းက ကားပေါ်ကဆင်းတော့ ကျွန်တော့်ကို ပြုံးပြပြီး နှုတ်ဆက်သည်။

“ ကို .. တာ့တာ ”

“ ကဲ .. အားလုံးပဲ တာ့တာနော် .. နောက်မှတွေ့မယ်ဟေ့ ”

ဝင်းအောင်က ယွန်းတို့ကို နှုတ်ဆက်သည်။ ကျွန်တော်လဲ ဟန်မပျက် နှုတ်ဆက်လိုက်ရသည်။

“ တာ့တာ .. ယွန်း .. သွားပြီနော် ”

အားလုံးကို နှုတ်ဆက်ပြီး ကျွန်တော်တို့ ယွန်းတို့အိမ်ကနေ ပြန်ထွက်လာကြသည်။

ယွန်းတို့ ညီအစ်မတွေ ကားပေါ်မရှိတော့မှ နည်းနည်း နေသာသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

“ ဝင်းအောင် .. ဒီကအပြန် ဘာအစီစဉ်ရှိလဲ ”

“ ကျန်တဲ့သူတွေ ပြန်ပို့ပြီးရင်တော့ ငါ တိုက်ခန်းပြန်တော့မယ်။

ခရီးလဲ ပန်းလာတယ်ဆိုတော့ လက်ကျန်ဖြတ်ပြီး အိပ်တော့မယ်ကွာ။ ”

“ အေး .. ငါလိုက်ခဲ့မယ်။ ဒီည ငါ အမူးသောက်ပြီး မှောက်ချင်တယ်။ ”

“ ဟ .. ဘယ်လိုဖြစ်တာတုန်း .. အထူးဆန်း .. မင်း အဲ့လောက် မသောက်တတ်ပါဘူး။ ”

“ အေး ဒီည သောက်မယ်ကွာ။ အပြင်းချပြီး အမူးသောက်မယ်။ အပြန်ကျ အရက် ဝင်ဝယ်ပေးဦး။ ”

“ အိုကေဗျာ .. အဖော်ရှိတော့ ငါလဲ အမူးသောက်ပြီး မင်းနဲ့အတူ လိုက်မှောက်ရုံပေါ့။

ကဲ .. ကားဆရာရေ နီးစပ်ရာ အရက်ဆိုင်မှာ အရက်ဝယ်မယ်ဗျို့ .. ”

အရာအားလုံးဟာ ကျွန်တော် တွေးသလို ဖြစ်မလာခဲ့။ အားလုံးဟာ သူ့သဘောနဲ့သူ ကျွန်တော့်ဆီ ရောက်လာပြီး ကျွန်တော့်ကို နည်းမျိုးစုံနဲ့ ခံစားမှုမျိုးစုံ

ပေးနေတော့သည်။ ရောက်လာတဲ့ ချစ်ခြင်းတရားတွေကို တစ်ခုမှ မလွန်ဆန်နိုင်ခဲ့တဲ့ ကိုယ့်အဖြစ်ကိုယ်တွေးရင်း ခံပြင်းမှုနဲ့အတူ ဒေါသလဲ ထွက်ခဲ့ရသည်။

တကယ်ဆို ကျွန်တော့်ဘဝမှာ ယွန်းတစ်ယောက်သာ ရှိနေသင့်သည်။ ရှေ့ဆက်ရမယ့် ဘဝခရီးလမ်းကလဲ ယွန်းနဲ့အတူ ဖြတ်သန်းဖို့ စီစဉ်ထားပြီးသားလေ။

အခုတော့ အဲ့ဒီ မျှော်လင့်ချက်လေး ကျွန်တော့်ဆီကနေ ထွက်သွားတော့မယ်ထင်တယ်။

ယွန်းတစ်ယောက် ကျွန်တော့်ကို ဘယ်လိုမြင်နေပြီလေ။ လွန်းကိုရော သူ ဘယ်လိုထင်သွားပြီလဲ။

တိုက်ခန်းကိုရောက်တော့ ကျွန်တော် ဘယ်သူနဲ့မှ စကားမပြောချင်တော့လို့ ဖုန်းပိတ်ထားလိုက်သည်။

ဘာမှ မတွေးချင်တော့လို့ အရက်ပဲ ဖိသောက်ကာ လောကကြီးနဲ့ အဆက်သွယ်ဖြတ်လိုက်ရတော့သည်။

.........................။

အခန်း (၂၀)

 စပ်စုစိန် ...

@@@@@@

သူခိုး လူမိသွားရင် ဘယ်လို ခံစားရလဲ။ ကျွန်တော့်လိုပဲ ခံစားနေရမလား။ ကျွန်တော်က သူခိုးတစ်ယောက်။ အချစ်ကို ခိုးခဲ့မိတဲ့ သူခိုးတစ်ယောက်။

မခိုးသင့်မှန်းသိရဲ့နဲ့ ခိုးလိုက်မိတယ်။ မချစ်သင့်မှန်းသိရဲ့နဲ့ ချစ်လိုက်မိတယ်။ အခုတော့ အချစ်သူခိုးမှာ အပြစ်တွေတိုးပြီး ချစ်သူရဲ့ အမုန်းထောင်မှာ

တစ်သတ်တစ်ကျွန်း ကျတော့မှာပါလား။ ကျွန်တော့် စိတ်တွေ အောက်ဆုံးထိ ထိုးကျနေပြီ။ ဘာလုပ်လုပ် စိတ်မပါ။

သင်္ကြန်ပြီးလို့ နှစ်ဆန်း (၃)ရက်နေ့ကို ရောက်ခဲ့ပြီပဲ။ အားလုံးက ခုချိန်မှာ မြန်မာ့နှစ်သစ်ကို မင်္ဂလာရှိစွာ ကြိုဆိုနေချိန် ကျွန်တော့်မှာတော့

အခန်းထဲ တစ်ယောက်တည်း ခံစားရင်း အချိန်တွေ အမြန်ကုန်ပါစေလို့ ဆုတောင်းနေမိတယ်။ အချိန်နဲ့အမျှ ခံစားနေရတာ ပင်ပန်းလွန်းပါတယ်။

( ......... )

“ ကိုပြည့် ”

“ မဇင် ပြောပါ ”

“ မင်းနဲ့ယွန်း ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ ငါ အရမ်းသိချင်နေလို့ ဆက်လိုက်တာ။

ငါ့ကို မှန်မှန်ပြောစမ်း .. ငါတို့မသိအောင် မင်းတို့ ရန်ဖြစ်ထားကြလား။ ”

“ မဖြစ်ပါဘူး မဇင် .. ”

“ မင်း မလိမ်နဲ့ကွာ .. တကယ်ဆို အတက်နေ့မှာ မင်းနဲ့ယွန်း အတူရှိနေရမှာ။ ခုချိန်ထိ မင်း ပေါ်မလာဘူး။ ယွန်းကလဲ မင်းအကြောင်းကို

အကြတ်နေ့ည ကတည်းက ဘာမှ မပြောတော့ဘူး။ အတက်နေ့ ဘာအစီစဉ်ရှိလဲမေးတော့ ဘာမှ မရှိဘူး .. မသိဘူးပဲ ပြောနေတယ်။

တစ်ချိန်လုံး ငါတို့ကို ရန်တွေ့နေတာ။ မင်းတို့ တစ်ခုခုတော့ ဖြစ်နေတယ်။ ငါသိတယ်နော် .. မလိမ်နဲ့ .. ပြောစမ်း ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ ”

“ ဟင်း .. ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူးဗျာ .. ကျွန်တော် အကြတ်နေ့က ကဲတာ များသွားပြီး ပင်ပန်းသွားလို့

နောက်နေ့ မတွေ့ဖြစ်တာပါ။ ကျွန်တော် အရက်နာကျနေလို့ နောက်မှ ပြန်ခေါ်လိုက်မယ်နော်။ ”

“ ဖုန်း မချနဲ့နော် .. ကိုပြည့် .. မောင်လေး .. မင်းကို မမဇင် အရမ်းခင်လို့ ခုလိုမေးနေတာ။ နောက်ပြီး ယွန်းနဲ့ပက်သတ်နေလို့

အရမ်းသိချင်နေတယ်။ မင်း မမဇင်ကို အားလုံးပြောလို့ရတယ်။ အမှန်တိုင်း ရင်ဖွင့်လို့ရတယ်။ မမဇင်ကလဲ မင်းကို အကုန် ရင်ဖွင့်ခဲ့တာပဲ။

အပြန်လှန်ပေါ့ကွာ။ ဒီတစ်ခါ မင်း ခံစားနေရတာကို မမဇင် နားထောင်ပေးပါမယ်။ ”

ရင်ဖွင့်လို့မရဘူး မမဇင်ရယ်။ ခုချိန်မှာ ကျွန်တော် အရမ်း ရင်ဖွင့်ချင်နေတာပါ။ ကျွန်တော်တို့ သုံးယောက်ကလွဲပြီး ဘယ်သူမှ မသိတဲ့

ကိစ္စတစ်ခုကို တစ်ခြားသူကို ပြောလိုက်ပြီး ရင်ဖွင့်လိုက်ချင်ပါတယ်။ တကယ်ပါဗျာ .. ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် ပြောလို့မဖြစ်ဘူး မမဇင်ရယ်။

“ ကိုပြည့် .. စကားပြန်ပြောဦးလေ .. ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ။ မမဇင်က မင်းကို ခင်သလောက် မင်းက မမဇင်ကို ပြန်မခင်ဘူးနော်။

ရပါတယ်ကွာ .. မင်း မပြောချင်လဲ အတင်းမမေးတော့ပါဘူး။ မမဇင်က မင်းကို ခိုးနမ်းခဲ့တာကအစ အရှက်မရှိပဲ ဝန်ခံခဲ့ရသူပါ။ မင်းကတော့

မမဇင် ပြောတာကို အမြဲနားထောင်ပေးပြီး အနိုင်ကျင့်တယ်နော်။ စိတ်ညစ်သွားရင် မမဇင် တောင်းပန်ပါတယ်။ မင်း ခံစားနေရမယ်ထင်နေလို့

မမဇင်က မင်းစိတ်ပေါ့သွားအောင် ကူညီပေးချင်တာပါ။ ဒါပါပဲကွာ .. ”

“ ကျွန်တော် နားလည်ပါတယ်ဗျာ။ မဇင်ကိုလဲ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် ပြောလို့မဖြစ်ဘူးဆိုတာ တကယ်လို့ မဇင်သာ

သိသွားရင် စိတ်ဆိုးမှာဗျ။ ဒေါသထွက်လိမ့်မယ်။ ကုန်ကုန်ပြောမယ်ဗျာ ကျွန်တော့် မျက်နှာတောင် နောက်ထပ် မြင်ချင်မှာ မဟုတ်ဘူးဗျ။

အဲ့လောက်ထိ ဖြစ်နိုင်တာမို့ ကျွန်တော် မပြောပါရစေနဲ့။ မဇင် ကျွန်တော့်အပေါ် သံယောဇဉ် ဘယ်လောက်ရှိလဲ ကျွန်တော် သိပါတယ်ဗျာ။ ”

“ ဟာ .. ဘာများလဲ ကိုပြည့်ရယ်။ မင်းက မပြောပါရစေနဲ့ဆိုလေ ငါက ပိုသိချင်လာလေပဲ။ ဘာများဖြစ်ခဲ့လို့ မမဇင်က မင်းမျက်နှာတောင်

မမြင်ချင်ရမှာလဲကွာ။ ကိုပြည့်ရယ် ဘာဖြစ်ခဲ့လို့လဲ .. ကဲ .. မမဇင်ကို အကုန်ပြောပြပါနော်။ မမဇင် စိတ်မဆိုးဘူးကွာ။ ကတိပေးတယ်။

လုံး၀ စိတ်မဆိုးဘူး။ နောက်ဆုံး တကယ်စိတ်ဆိုးရမယ်ဆိုရင်တောင် အတတ်နိုင်ဆုံး စိတ်ကိုထိန်းမယ်။ မင်းအပေါ်ထားတဲ့ မမဇင်ရဲ့ စိတ်ကို

မင်း အသိဆုံးပါ မောင်လေးရယ်။ ငါ ထပ်ပြောမယ် မင်းအသိဆုံးပါကွာ .. နော် ..  ”

အမှန်တိုင်းပြောရရင် ကျွန်တော် မဇင်ကို ဘာတွေဖြစ်နေလဲ ဖွင့်ပြောချင်နေသည်။ ခုချိန်မှာ ကျွန်တော့်အတွက် ရင်ဖွင့်စရာဆိုလို့မဇင် တစ်ယောက်သာ

ရှိမယ်ထင်တယ်။ ဒါပေမယ့် မမဇင်က ယွန်းတို့ရဲ့ အဒေါ်တစ်ယောက်။ တစ်နည်းဆိုရင် သူတို့နဲ့ အစ်မတစ်ယောက်လို နေတဲ့သူမို့ ကျွန်တော်

ဘယ်လိုနည်းနဲ့ ပြောထွက်မှာလဲ။ ဒါပေမယ့် အပျိုကြီးရဲ့ စကားတွေအောက်မှာ ကျွန်တော် အားနည်းစ ပြုလာပြီ။ ကျွန်တော် ပင်ပန်းနေပြီဗျာ။

တစ်ချိန်လုံး မ ထားရတဲ့ ကျောက်တုံးကြီးကို ခဏလေးဖြစ်ဖြစ် လွှတ်ချလိုက်ချင်သည်။

“ မဇင် .. ဖုန်းထဲမှာတော့ ကျွန်တော် မပြောချင်ဘူး။

ပတ်ဝန်းကျင် အေးဆေးပြီး အဆင်ပြေတဲ့ နေရာလေး ချိန်းရအောင်လား။ ”

“ အင်း .. ဒါဆို နေဦး .. မင်း .. သာလာဝီပန်းခြံနားက Dream KTV ကို သိလား။ ”

“ အင်း .. နာမည်ကြီးမို့ တစ်ခါတော့ ရောက်ဖူးတယ်။

အေးဆေးပြောချင်တာပါဆိုနေ KTV က အေးဆေးလို့လား မဇင်ရဲ့ ”

“ အေးဆေးတယ်လေ။ အနည်းဆုံးတော့ ကော်ဖီဆိုင်ထက် ပိုလွတ်လပ်ပါတယ်ကွာ။

ဘေးမှာ ဘယ်သူမှလဲ မရှိဘူး။ သီချင်းမဆိုပဲ အေးဆေး စကားပြောလို့ရတာပဲ။ ”

“ အင်း .. ဟုတ်ပါတယ် .. ဒါဆိုလဲ KTV ကို အခု လာခဲ့လိုက်မယ်။ ”

“ အေး မမဇင်နဲ့က သိပ်မဝေးတော့ ခဏနေ ရောက်မယ်။ စောင့်နေမယ်နော် .. ”

“ ဟုတ် .. ဒါပဲနော် .. ကျွန်တော် အခုထွက်ခဲ့ပြီ .. ”

ဖုန်းချလိုက်ပြီးတော့ ကျွန်တော်လဲ နေချင်သလိုနေ ဖြစ်ချင်သလိုဖြစ်နေတဲ့ ကိုယ့်ပုံစံကို နည်းနည်း သ လိုက်ပြီး အိမ်ကနေ ထွက်လာခဲ့သည်။

......................။

Dream KTV ...

ကျွန်တော် မဇင်ဆီ ဖုန်းဆက်လိုက်ပြီး အခန်းနံပါတ်မေးကာ တန်းဝင် သွားလိုက်သည်။ အခန်းထဲရောက်တော့

မဇင်က ဖျော်ရည်နဲ့ စားစရာ တစ်ချို့ မှာထားသည်။ မဇင်က ကျွန်တော့်ကို မြင်တာနဲ့ ပြုံးပြပြီး နှုတ်ဆက်သည်။

“ လာ .. ကိုပြည့် .. မင်းကြိုက်မလားတော့ မသိဘူး။ ငါလဲ လျှောက်မှာထားတာ .. ”

“ ဘီယာပဲ သောက်ချင်တယ်ဗျာ .. ”

“ မင်းကလဲကွာ .. နေပါဦး .. အေးဆေး စကားပြောပါရစေဦး .. ”

ကျွန်တော် လူခေါ် ဘဲလ် တီးလိုက်ပြီး ဘီယာ ၃လုံး မှာလိုက်သည်။ မဇင်က ကျွန်တော့်ကိုကြည့်ပြီး သက်ပြင်းချနေသည်။

“ ဟင်း .. ငါ ရင်တွေ တုန်လိုက်တာ။ ဘာတွေများ ဖြစ်ခဲ့တာလဲ ကိုပြည့်ရယ်။ ”

ကျွန်တော် ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ ဘီယာ ၂ခွက် ငှဲ့ကာ မဇင်ကို တစ်ခွက် ကမ်းပေးပြီး တစ်ကြိုက်တည်း တစ်ခွက်ကုန်သည်အထိ မော့ချလိုက်သည်။

“ ဖြေးဖြေးသောက်ပါကွာ .. ကဲ .. ပြောပါဦး .. ”

“ ယွန်း .. ကျွန်တော့်ကို စိတ်နာသွားပြီ မဇင်။ အရမ်း စိတ်နာသွားပြီဗျာ .. မုန်းနေလောက်ပြီ။ ”

“ ဘာလို့လဲ .. မင်းက သူစိတ်နာအောင် ဘာလုပ်ခဲ့တာလဲ .. ”

“ ကျွန်တော် နောက်တစ်ယောက် ထားခဲ့မိတယ် မဇင် .. ”

“ ဘာ .. ”

“ ပြောပါတယ် မဇင် စိတ်ဆိုးမယ်လို့ .. ဒေါသပါ ထွက်သွားပြီမလား။ ရော့ .. ထိုးလိုက်ဗျာ .. ရော့ ...

ဟောဒီ အခွက်ကြီးကို အားရအောင်သာ ထိုးလိုက်စမ်းပါဗျာ .. တောက်စ် .. ရော့ဗျာ .. ”

ကျွန်တော် ဘီယာ နောက်တစ်ခွက် ကုန်သည်အထိ သောက်လိုက်သည်။ မဇင်က ကျွန်တော့်ကို ဒေါသဖြစ်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့

စိုက်ကြည့်နေသည်။ သူ့စိတ်ကို မနည်း ထိန်းနေတာဖြစ်မယ်။ ထင်ပါတယ် .. ဒီလိုပဲဖြစ်မယ်လို့ .. ကျွန်တော် ကြိုတွေးပြီးသားပါ။

“ ဘာလို့လဲ ကိုပြည့် .. ဘာလို့ မင်း ဒီလို လုပ်ရတာလဲ .. ပြောစမ်းပါဦး .. ”

“ ကျွန်တော် ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှ မရှောင်နိုင်လို့ပါ။ ဟုတ်တယ် .. ဘယ်လိုမှကို ရှောင်ချိန်မရလိုက်ဘူး မမ ရယ် ..

မမ .. ကျွန်တော် မှားသွားတယ်။ ကျွန်တော်လဲ အတတ်နိုင်ဆုံး စိတ်ကိုထိန်းခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မရဘူးဗျာ .. မရခဲ့ဘူး။ ”

ကျွန်တော် မဇင်ကို အားလုံး ရင်ဖွင့်လိုက်တော့မည်။ စိတ်ထဲမှာ အနီးဆုံး ရှိနေသူလို့ ခံစားနေရပြီး သူ့ကို မမ လို့ပဲ ကျွန်တော် ခေါ်ချင်နေသည်။

“ ဘယ်တုန်းကတည်းက မင်းမှာ နောက်တစ်ယောက် ရှိနေတာလဲ။ သူက ဘယ်သူလဲ .. ယွန်းလောက် ချစ်စရာကောင်းလို့လား ..

ဟမ် .. ပြောစမ်း ကိုပြည့် .. ငါ့ညီမလေးလောက် ချစ်စရာကောင်းလို့လား။ တောက်စ် .. မင်းကွာ .. တစ်ခြားသူဆိုရင် ငါထိုးပြီးပြီ။ ”

“ ချစ်စရာကောင်းလို့ပေါ့ မမ ရယ်။ ချစ်စရာကောင်းလို့ ကျွန်တော် ချစ်မိသွားတာပေါ့ .. ”

“ အာ .. မင်း ... မင်း ... ဘာလို့လဲကွာ .. ”

မဇင်က လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ဆုပ်ထားပြီး မျက်နှာလွှဲကာ တရှူးရှူးနဲ့ ဒေါသတွေ ထွက်နေတော့သည်။ ကျွန်တော်လဲ ပူထူနေပြီး ဘီယာကိုပဲ

တစ်ခွက်ပြီး တစ်ခွက် သောက်လိုက်သည်။ သုံးခွက်မြောက် သောက်နေတုန်း မဇင်က ကျွန်တော့် ဘီယာခွက်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး သောက်လိုက်သည်။

ကျွန်တော် မဇင်ရဲ့ ခွက်ထဲသို့ ဘီယာ ငှဲ့ပေးလိုက်သည်။ သူလဲ အတော် ထိ နေပြီ။ ကျွန်တော်လဲ သူ့ကို ဘာလို့ ရင်ဖွင့်မိမှန်း မသိတော့ဘူးဗျာ။

“ ငါ့ကို ပြစမ်း .. မင်းကောင်မ မျက်နှာကို ငါမြင်ဖူးချင်တယ်။ ဘယ်လောက်တောင် ချစ်ဖို့ကောင်းလို့

မင်းကို အပိုင်ခေါ်သွားနိုင်တာလဲ .. ပြစမ်းကွာ မြန်မြန် .. ”

ကျွန်တော် ဖုန်းထဲမှာ သိမ်းထားတဲ့ လွန်း ပုံကို မဇင်ကို ပြလိုက်သည်။

“ ဒါ ငါ့ညီမပုံလေ .. မင်းကို ပြခိုင်းတာ မင်း နောက်ရည်စားပုံ ပြခိုင်းတာ .. ”

“ အဲ့ဒါ ယွန်း မဟုတ်ဘူး မမ .. လွန်း ဗျ .. လွန်း ... ”

“ ဘာ .. ”

နောက်တစ်ခါ “ ဘာ ” သွားလေသည်။ ကျွန်တော်လဲ ဘယ်အချိန် အထိုးခံရမလဲ တွေးရင်း မျက်နှာကို အားတင်းထားပါသည်။

“ ဟုတ်တယ် .. ကျွန်တော့် နောက်ရည်းစားက လွန်းဗျ။ လွန်း နဲ့ ကျွန်တော် ယွန်းကွယ်ရာမှာ ချစ်မိနေတယ်။ ဟင်း ..... မမ ရာ ..

ကျွန်တော့် စိတ်တွေ မွန်းကြပ်လွန်းနေပြီ။ ထွက်ပေါက်တစ်ခုမှ မရှိတော့ဘူး ထင်တယ်။ ဟားးးးး .. လောကကြီးက ရက်စက်တယ် ..

လှနေတဲ့ ဇာတ်လမ်းလေးကို ရုပ်ဆိုးအောင် လုပ်လိုက်တယ်။ လွန်းက ကျွန်တော့်ကို စိတ်ဝင်စားနေတာကြာပြီ။ ဒါကို ကျွန်တော် သိပါတယ်။

ဒါပေမယ့် အတတ်နိုင်ဆုံး ရှောင်ခဲ့တယ်။ မရဘူး .. မမ ညီမက ဇွတ်ကလေး .. မမ သိမှာပါ။ နောက်ဆုံးတော့ ကျွန်တော့်ကို

နောက်တစ်ခါချစ်မိအောင် လုပ်သွားတယ်ဗျာ။ ကျွန်တော် ဘယ်လိုမှ မရှောင်နိုင်ခဲ့ဘူး .. အာ .. တောက်စ် .. ”

ကျွန်တော် လေးခွက်မြောက်ကို non stop ကစ်လိုက်တော့သည်။ မဇင်က ကျွန်တော့်ကိုကြည့်ပြီး တစ်ခုခုကို စဉ်းစားနေပုံပဲ။

“ ဒါဆို .. မင်း နဲ့ လွန်း .. ဘယ်လောက်ထိ ဖြစ်ခဲ့ကြလဲ .. ငါ့ကို အမှန်တိုင်းပြောစမ်း .. ”

“ တကယ် ပြောရမှာလား .. မမ .. တကယ် သိချင်ရင် ပြောပြမယ်။ ကျွန်တော် နဲ့ လွန်း .... ”

မဇင်က ကျွန်တော့် စကားကို မျက်လုံး အဝိုင်းသားနဲ့ နားစွင့်နေသည်။ ကျွန်တော်လဲ စကားကို ခဏရပ်လိုက်ပြီး ဘီယာ သောက်လိုက်သည်။

တကယ်တမ်း ပြောရတော့မယ်ဆိုတော့ ပါးစပ်က ပြောမထွက်တော့ဘူး။ ဒါကြောင့် ဘီယာ သောက်ချင်ယောင် ဆောင်လိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် ..

မရတော့ပါ အချိန်နှောင်းသွားလေပြီ။ ကျွန်တော် ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အကုန် ဖွင့်ပြောရတော့မည်။

“ ပြောစမ်းဆို .. ”

“ ကျွန်တော် နဲ့ လွန်း .. မှားခဲ့ပြီးပြီ မမ .. မှားခဲ့ပြီးသွားပြီ .. ”

“ ဟာ .. ကိုပြည့် .. မင်းကွာ .. လုပ်ရက်လိုက်တာ။ ငါ့ ညီမလေး နှစ်ယောက်စလုံးကို .. အာ .. မင်းကွာ .. တောက်စ် .. ”

တကယ် ထိုးပါပြီ။ မိန်းမအားဖို့ သိပ်မနာပေမယ့် နာချင်ယောင် ဆောင်လိုက်သည်။ မဟုတ်ရင် ထပ် ထိုးမှာ သေချာသည်။ ကျွန်တော် နာလိုက်ပါသည်။

ဘေးကို လက်ထောက်လိုက်ပြီး ကျွန်တော် နာလိုက်ပါသည်။ အောက်နှုတ်ခမ်းစမှာ သွေးဆို့သွားလေသည်။ ကျွန်တော် ဟန်မပျက် ပြန်ထိန်းကာ

ဘီယာ ဆက်သောက်လိုက်သည်။

“ သြော် .. မင်းက ဘီယာ သောက်နိုင်သေးတယ်နော် .. တောက်စ် .. ”

“ ထိုးပါဗျာ .. နောက်တစ်ခါ မဟုတ်ဘူး .. ထိုး ချင်သလောက် ထိုးလိုက်စမ်းပါ။ ဘီယာတော့ သောက်ခွင့်ပြုပါ မမရယ် ..

ခုချိန်မှာ မမ ထိုးတာ ခံဖို့ ဘီယာလေးတော့ မျိုချခွင့်ပြုပါ။ ထိုး .. ကြိုက်သလောက်သာ ထိုး .. ဒါမှ ကျွန်တော် အနာသက်သာမှာ။ ”

“ ကိုပြည့် .. မင်း .... ဟင်း ... လွန်း .. လွန်း နင် သိပ်ဆိုးပါလား။ ကိုယ့်ညီမလေး ချစ်သူကိုမှ .. ဟင်း .... လွန်း .. နင်တော့နော် ... ”

“ ကျွန်တော် မမကို အနူးအညွှတ်တောင်းပန်ပါတယ်။ ဒီကိစ္စနဲ့ ပက်သက်ပြီး လွန်းကို ဘာမှ မလုပ်ပါနဲ့။ သူ့ခမျာ ကျွန်တော့်ကို ချစ်ရတာ

အရမ်းပင်ပန်းပါတယ်။ လူမသိ သူမသိ ချစ်ရရှာတယ်။ ခုချိန်ထိ တိတ်တိတ်ပုန်းပဲ ကျွန်တော့်အနားမှာ ရှိနေသူပါ။ သူက ယွန်းကို အရမ်းချစ်တာပါ။

မမလဲ သိမှာပါ။ ယွန်းအပေါ် စိတ်မကောင်းဖြစ်ပြီး တစ်ချိန်လုံး ခံစားနေရသူပါ။ ကျွန်တော် နဲ့ လွန်း သိပ်မတွေ့ဖြစ်ပါဘူး။ အခုဆို ကျွန်တော် လွန်းနဲ့

ချစ်သူလို မနေဖြစ်တာ အတော်ကြာနေပါပြီ။ စိတ်ကို လွှတ်ပေးခဲ့မိလို့ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် မှားခဲ့ကြပေမယ့် ခုချိန်ထိ လွန်းက ယွန်းအပေါ်မှာ

အစစရာရာ ဂရုစိုက်ပြီး ချစ်နေသူပါ။ မမရယ် .. ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ်။ ကျေးဇူးပြုပြီး လွန်းကို ဘာမှ မလုပ်ပါနဲ့ .. ”

ကျွန်တော် မဇင်ရှေ့မှာ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး သူ့လက်ကိုကိုင်ကာ တောင်းပန်လိုက်တော့သည်။ မဇင်က ကျွန်တော့်ကိုကြည့်ပြီး မျက်ရည်များ ကျလာသည်။

ဆိုသံမကြားပဲ တီးလုံးပဲ ထွက်နေတဲ့ ဖန်သားပြင်ကို ငေးမောနေရင်း သူ အတွေးလွန်နေသည်။ ကျွန်တော်လဲ သူ စကားမပြောမခြင်း ဒူးထောက်နေလိုက်သည်။

ခဏနေတော့ ကျွန်တော့်လက်များကို ပြန်ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ...။

“ နာသွားလား .. ”

“ မနာပါဘူး .. မမ စိတ်နာသွားမှာပဲ စိုးရိမ်နေတာ။ မနာပါဘူး မမရယ် .. ကျွန်တော့်အပြစ်က ဒီထက်ပို ထိုက်တန်ပါတယ်။ ”

“ ဟုတ်တယ် .. မင်း မနာဘူး ငါ နာသွားတာ။ ဟင့် .. ဟင့် .. ငါ နာသွားတာ ကိုပြည့်။ ဘာလို့လဲ သိလား .. ”

“ ဟာ မမ .. မငိုပါနဲ့ဗျာ .. ”

“ ငါ ငိုပါရစေကွာ .. ငါ နာတယ်ဆိုတာ မင်းကို ချစ်မိသူက လွန်း အပြင် နောက်တစ်ယောက် ရှိနေလို့ နာနေတာ ..

မင်း သိလား .. ငါက သူများကိုသာ ပြောနေတယ်။ ငါ ကိုယ်တိုင်ကရော မင်းကို ချစ်မိနေတာကွ .. အာ .. ငါ ..

ငါလဲ အပြစ်လုပ်မိသူပါ .. ဟင့် .. ဟင့် .. ငါလဲ မှား .. ဟင့် .. ”

“ ကျွန်တော် သိပါတယ် .. မမ မောနေပြီ ဆက်မပြောနဲ့တော့။ ကျွန်တော် သိလို့ပဲ အခုလို အားလုံး ဖွင့်ပြောတာပေါ့။ မဟုတ်ရင်

ကျွန်တော် ဘယ်တော့မှ ပြောမှာမဟုတ်ဘူး။ မမ နဲ့ ကျွန်တော်က တစ်ယောက်ကိုယ်တစ်ယောက် အားလုံးကို ခရေစေ့တွင်းကျကျ

သိတဲ့သူတွေပါ။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော် ရင်ဖွင့်လိုက်တာပါ။ ကျွန်တာ် သိပါတယ် .. သိပါတယ် မမရယ်။ ”

“ ဟင့် .. ဟင့် .. ယွန်းအပေါ်မှာ လွန်းလိုပဲ ငါလဲ တစ်ချိန်လုံး အားနာနေရတာ မင်း သိရဲ့လား။ မင်းကို စတွေ့ကတည်းက စိတ်ဝင်စားခဲ့မိတယ်။

မမဇင် ဘယ်ချိန်မှာ ချစ်မိသွားလဲဆိုတော့ မင်း မမဇင်ရှေ့မှာ ဖိုးတုတ်ထိုးတာ ခံလိုက်တုန်းကပေါ့။ အဲ့ချိန်မှာ မမဇင် မင်းကို ချစ်မိသွားတော့တယ်။

ဒါကြောင့် သင်္ကြန်မှာတုန်းက မင်းကို မနေနိုင်ပဲ နမ်းလိုက်မိတယ်။ ဟင့် ... ငါလဲ လွန်းလို မှားခဲ့သူပါကွာ .. မှားခဲ့သူပါ ... ဟင့် .. ဟင့် ..

ငါ ဘာလုပ်ရမလဲ .. ဟင့် .. ဘာလုပ်ရမလဲ မောင်လေးရယ် .. ဟင့် ... ဟင့် ...  ”

ဇာတ်လမ်းက ဇာတ်ညွှန်းပြောင်းသွားလေပြီ။ ယွန်းနဲ့ ပြဿနာဖြစ်နေတဲ့ ကိစ္စကနေ မဇင်နဲ့ နှလုံးသားရေးရာ ဖြေရှင်းခန်းသို့ ပြောင်းသွားလေပြီ။

ကျွန်တော်လဲ ဘာပြန်ပြောရမှန်းကို မသိတော့ပါဘူး။ မဇင်နား ထိုင်လိုက်ပြီး မဇင် ပုခုံးကို ဖက်လိုက်တော့သည်။ အားပေးချင်တာပါ။ သို့သော် ..

မဇင်က ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးကာ အားရပါးရ ငိုလိုက်တော့သည်။ ကျွန်တော် Remote ယူလိုက်ပြီး သီချင်းသံ နည်းနည်း ကျယ်လိုက်ရသည်။

ကျွန်တော် ခံစားနေရတဲ့ ဝေဒနာက သီးသန့် .. အခု ကြုံတွေ့နေရတဲ့ အဖြစ်က မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ဖွင့်ဟ ဝန်ခံချက်တွေကို နားထောင်နေရသည်။

ကျွန်တော် မဇင်ကို သနားမိပြန်ပြီ။ ဒီတစ်ခါတော့ ငါ မမှားသင့်တော့ဘူးလို့ အကြိမ်ကြိမ် သတိပေးနေမိသည်။ ကျွန်တော် မမှားပါရစေနဲ့တော့ မဇင်ရယ်။

မဇင်က ကျွန်တော့် အင်္ကျီ ကော်လံစကို တင်းနေအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း အရှိုက်မပြတ် ငိုနေတော့သည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ မျိုးစုံ ခံစားနေရမှန်း

ကျွန်တော် သိပါတယ်။ ညီမ နှစ်ယောက်နဲ့ ချစ်သူဖြစ်နေလို့ ကျွန်တော့်ကို အမြင်ကပ်သွားတဲ့ ခံစားချက်က တစ်ခု၊ ကိုယ်တိုင်က ကျွန်တော်အပေါ်

ချစ်မိနေလို့ အပြစ်ရှိသူလို ခံစားနေရတာ တစ်မျိုး ၊ အပျိုကြီးမို့ အရာအားလုံးကို လျှို့ဝှက်ပြီး နေလာခဲ့ရတဲ့ ခံစားချက်က တစ်ဖုံ ၊ နည်းမျိုးစုံ ခံစားနေရမှန်း

ကျွန်တော် နားလည်နေသောကြောင့် .....။

“ မမ .. တိတ်ပါတော့နော် .. ကျွန်တော့်ကို တကယ် ချစ်မိသွားတာလား။ ”

မဇင်က ကျွန်တော့်ကို မော့ကြည့်ရင်း ...။

“ ဟုတ်တယ် .. ”

“ ကျွန်တော် ဘာလုပ်ရမလဲ မမ .. မမတို့ ညီအစ်မတွေပေါ် အပြစ်တွေ တစ်ခုပြီး တစ်ခု လုပ်ခဲ့မိပြီ။ ကျွန်တော် မမကို နားလည်ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် .. ကျွန်တော့်ဘဝမှာ ယွန်း နဲ့ လွန်း နဲ့တင် ခံစားမှုတွေက စုံခဲ့ပြီ။ အခု ကျွန်တော် နောက်ထပ် ချစ်ရမှာ ကြောက်နေတယ်။

မမကို သနားပေမယ့် ကျွန်တော် မချစ်ရဲတော့ဘူး မမရယ်။ ခုချိန်မှာ ကျွန်တော် မမ ကို .. ချစ်ချင်ပေမယ့် .. ချစ်ချင်ပေမယ့် .... ”

မဇင်က ကျွန်တော့် နှုတ်ခမ်းများကို လက်ဝါးနဲ့ အုပ်လိုက်ပြီး .....။

“ မချစ်နဲ့ .. မမဇင်ကို မချစ်ပါနဲ့ .. လုံး၀ မချစ်ပါနဲ့နော်။ မမဇင် မင်းအချစ်ကို တောင့်တခဲ့ပေမယ့် မယူရဲပါဘူး။

မမဇင်ရဲ့ ခံစားချက်ကို မင်း သိတယ်ဆိုရင် ကျေနပ်ပါပြီ။ မမဇင်ကို မချစ်ပါနဲ့ ကိုပြည့်ရယ် .. မမဇင် တောင်းပန်ပါတယ်။ ”

“ မမ .. ”

“ ဟင် ”

ကျွန်တော် မဇင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းလိုက်တော့သည်။ ဒီအချိန်မှာ ကျွန်တော် ဘာကိုမှ ထိန်းချုပ် မထားချင်တော့ပါ။ မှားသွားပြီလား .. မမ။

မှားသွားပြီဆိုလဲ နှစ်ကိုယ်ကြား ဖြစ်တတ်တဲ့ အမှားလေးတစ်ခုလို့ပဲ သတ်မှတ်ပြီး ဗွေမယူပါနဲ့တော့ မမ ရယ်။ ကျွန်တော်နဲ့မမက ရင်ဖွင့်ဘက်တွေပါ။

ကျွန်တော်လဲ မမကို ရင်ခုန်မိသူပါ။ ဘယ်သူမှ မမြင်နိုင်တဲ့ အဖြူရောင် အမှားလေးအဖြစ် တိတ်တခိုးလေး မှားကြစို့လား မမ ရယ်။

ကျွန်တော် နမ်းပြီးတဲ့အခါ မဇင်က ကျွန်တော့်ကို ဂရုနာအပြည့်နဲ့ စိုက်ကြည့်နေသည်။ သူ့အကြည့်တွေကို ကျွန်တော် ကောင်းကောင်း

ဘာသာပြန်တတ်နေပြီ။ ကျွန်တော်နဲ့ မဇင်ကြားမှာ ခိုင်မာလွန်းတဲ့ သံယောဇဉ်ကြိုးလေး ရစ်ပတ်လို့နေလေပြီ။

“ မမ .. မောင့်ကို ခွင့်လွှတ်ပါ .. ”

ကျွန်တော် နောက်တစ်ကြိမ် နမ်းလိုက်သည်။ မဇင်က မျက်လုံးမှိတ်ထားပြီး ကျွန်တော့် ကော်လံစကို တင်းနေအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း .........။

“ ကိုပြည့် .. မမ ကို ပြန်ခွင့်ပြုပါတော့နော် .. ”

ကျွန်တော် ခေါင်းခါ ပြလိုက်သည်။ မဇင်က သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး ဆုပ်ကိုင်ထားသော ကော်လံစကို လွှတ်လိုက်သည်။

သူ့လက်များက သွေးဆို့နေသော ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းကို ပွတ်သပ်လိုက်ပြီး ..။

“ နာနေလားဟင် .. ”

“ မနာပါဘူး ... နောက်ဆို မောင့်ကို မထိုးခင် အရင်နမ်းပေးပါနော်။ ”

“ သြော် .. ဘယ်လို .. မောင်တဲ့လားကွယ်။ လွန်း မင်းကို ချစ်မိသွားတာ မမ မအံ့သြတော့ပါဘူး မောင်ရယ် .. ”

မဇင်က ကျွန်တော့် ပါးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာ သူ့နှုတ်ခမ်းများဆီသို့ ကျွန်တော့်ကို ခေါ်ဆောင်သွားပါတော့သည်။

သူလဲ တစ်ချိန်လုံး မ ထားရတဲ့ ကျောက်တုံးကြီးကို လွှတ်ချလိုက်လေပြီ။

..................။

အချစ်ဘဏ်

***********

ရှိနေတဲ့ အချစ်လေး

ပျောက်ပျက်မသွားအောင်

မမဆီမှာ ခဏလောက်

အပ်ထားပါရစေနော်။

အတိုးလေး ပုံမှန်တက်ပြီး

အရင်းလေး ပွားခဲ့တာမို့

ကျေးဇူးတင်ပါတယ် မမ ရယ်။

အချိန်တန်လို့ ပြန်ထုတ်မိရင်

အတိုးအရင်းပေါင်းပြီး ..

ကျွန်တော် ပြန်အပ်ပါ့မယ်။

မမရဲ့ နှလုံးသား ဘဏ်တိုက်မှာ

ကျွန်တော့် အချစ်တွေကို

သင့်တော်သလို

နေရာလေး စီစဉ်ပေးလိုက်ပါ။

အနည်းဆုံး တစ်နှစ်မှာ

တစ်ခါလောက်တော့ ..

ကျွန်တော့်ကို ပြန်ထုတ်ခွင့်ပြုပါနော်။

( PSH ရဲ့ ရင်ဝှက် ကဗျာ မှတ်တမ်းမှ ... )

..................။

အခန်း(၂၁)

အချစ်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ...

@@@@@@@@@@@@

ကျွန်တော် အကြတ်နေ့ညက ဝင်းအောင်တိုက်ခန်းမှာ အမှောက်သောက်ပြီး နောက်နေ့ ၁၁ နာရီကျော်မှ နိုးခဲ့သည်။ အတက်နေ့မှာ ၀င်းအောင်က

မဏ္ဍပ်မှာ ကဲဖို့ ခေါ်ပေမယ့် ကျွန်တော် လိုက်မသွားခဲ့ဘူး။ ဝင်းအောင်ရဲ့ တိုက်ခန်းမှာပဲ အရက်နာကြရင်း တစ်ယောက်တည်း နေခဲ့သည်။

ကျွန်တော့်ဆီကို အမေကလွဲပြီး ဘယ်သူမှ ဖုန်းမဆက်ခဲ့။ ကျွန်တော်ကလဲ ဘယ်သူ့ဆီမှဖုန်းမဆက်ပဲ အကျဉ်းသားတစ်ယောက်လို အခန်းထဲမှာ

ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပိတ်လှောင်ရင်း ရှေ့ဆက် ဘာတွေ ကြုံရဦးမလဲ ရင်မောနေခဲ့သည်။

ဆိုင်ပြန်ဖွင့်ပြီဆိုတော့ မောပန်းနေတဲ့ စိတ်အာရုံကို အတတ်နိုင်ဆုံး ပြုပြင်ထိန်းသိမ်းရင်း ကျွန်တော် အလုပ်မှာပဲ စိတ်နှစ်ကာ နေလိုက်သည်။

အခုဆို ဆိုင်ပြန်ဖွင့်တာ (၅)ရက်ရှိပြီ။ ယွန်းတို့ ညီအစ်မတွေနဲ့ အဆက်သွယ်ပြတ်နေတာ (၁၀)ရက်ကျော်နေပြီ။ အားလုံးကို လွမ်းနေမိသည်။

မဇင် နဲ့ ကျွန်တော် Dream KTV မှာ နှစ်ယောက်သား (မ) ထားတဲ့ ကျောက်တုံးတွေ ကိုယ်စီ လွှတ်ချခဲ့ပြီး ခဏတာ အပြန်လှန် ရင်ဖွင့်ခဲ့သည်။

အချစ်ဆိုတဲ့ အရာက လာချင်တိုင်းလာ ပြန်ချင်တိုင်းပြန် ရောက်ချင်တိုင်းရောက် ထွက်ချင်တိုင်း ထွက်လို့နေခဲ့သည်။ ကျွန်တော် မဇင်ကို

သနားမိခဲ့သည်။ မဇင်က ကျွန်တော့်ကို အတတ်နိုင်ဆုံး နားလည်အောင် ကြိုးစားရင်း သူ့အချစ်တွေကို ပြန်ဝှက်ကာ ကျွန်တော့်အနားမှာ

တိုင်ပင်ဖော် ရင်ဖွင့်ဘက်အဖြစ် အမြဲရှိနေပေးသည်။ ကျွန်တော်လဲ မဇင်ကို တိတ်တခိုးလေး သံယောဇဉ်ဖြစ်ကာ ခံစားရသမျှ ဖုန်းဆက်ပြီး

ရင်ဖွင့်နေမိသည်။ မဇင်က ကျွန်တော် ပြောသမျှ နားထောင်ပေးပြီး ကျွန်တော့်ကို ယွန်းနဲ့ သေချာ ညှိနှိုင်းဖြေရှင်းဖို့ ပြောခဲ့သည်။

မဇင် နဲ့ ကျွန်တော်ရဲ့ ဆက်ဆံရေးက ချစ်သူတွေထပ် ပိုသည့် နားလည်ဖော် ရင်ဖွင့်ဖော် တိုင်ပင်ဖော် သဘောမျိုးပေါ့။ ကျေးဇူးပါ မမ။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော် နဲ့ ယွန်းကို အဆင်ပြေစေချင်တယ်တဲ့။ လွန်းကို သနားပေမယ့် ယွန်းက ကျွန်တော့်အချစ်တွေကို အပြည့်ဝ

ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရှိသူမို့ ယွန်းကိုပဲ ဦးစားပေးဖို့ ကျွန်တော့်ကို သတိပေးခဲ့သည်။ လွန်းနဲ့လဲ နောက်ထပ် မပက်သက်မိအောင် နေစေချင်သည်။

သူကလဲ ကျွန်တော့်အပေါ် မောင်လေးတစ်ယောက်လိုပဲ ခင်မင်နိုင်အောင် ကြိုးစားမယ်လို့ပြောခဲ့သည်။ တကယ် ကြိုးစားနိုင်လို့လား မမရယ်။

ယွန်း နဲ့ လွန်း .. ဘာတွေ ဖြစ်နေကြပြီလဲ။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မခေါ်မပြောနိုင် ဖြစ်နေကြပြီလား။ ယွန်းတစ်ယောက် ကျွန်တော့်ကို

သစ္စာမရှိ ဖောက်ပြန်တဲ့လူလို့ မြင်နေမှာ သေချာတယ်။ လွန်းကိုလဲ သူ အရမ်းစိတ်ဆိုးနေမှာပဲ။ ဟူး .. ဘယ်သူမပြု မိမိမှုပဲမို့ အားလုံးဟာ

ကျွန်တော့် အပြစ်တွေချည်းပဲလို့ ခံယူရင်း ယွန်းတို့ ညီအစ်မတွေကို အဝေးကနေ မျက်နှာပူနေမိတော့သည်။

“ တုံ .. ”

ဟင် .. ယွန်းဆီကနေ message ဝင်လာတယ်။ ကျွန်တော် ဖုန်းကို အမြင်ကိုင်လိုက်ပြီး ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။

( ကို .. ဒီနေ့ ကိုဝင်းအောင် တိုက်ခန်းမှာ တွေ့လို့ အဆင်ပြေမလား။ ပြေတယ်ဆိုရင် (၁၁)နာရီလောက် ယွန်း လာခဲ့မယ် )

ယွန်းက ကျွန်တော့်ကို ဝင်းအောင်ရဲ့တိုက်ခန်းမှာ တွေ့ဖို့ ချိန်းသည်။ ကျွန်တော်နဲ့ပက်သတ်ပြီး သူပြောချင်တာတွေ အေးဆေးပြောလို့ရအောင်

ဝင်းအောင် တိုက်ခန်းကို ချိန်းတာဖြစ်မည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အရာအားလုံးကို ကျွန်တော် ရဲရဲရင်ဆိုင်လိုက်တော့မယ်။ ပုန်းကွယ်နေလို့ မဖြစ်ဘူး။

ဖြစ်ပြီးခဲ့သမျှ နောက်ပြန် လှည့် မရမယ့်အတူတူ အားလုံးကို ရင်ဆိုင်ဖြေရှင်းလိုက်တော့မယ်။

ယွန်း နဲ့ လမ်းခွဲရမယ့် အခြေနေအထိ ဖြစ်သွားနိုင်တာမို့ ကျွန်တော့်စိတ်ကို ကြိုတင်ပြင်ဆင်ရင်း ....။

( ပြေတယ် ယွန်း။ ဝင်းအောင်က ဆိုင်(၃)မှာ တစ်နေကုန်ရှိနေမှာ။ လာခဲ့လေ ကို စောင့်နေမယ် )

( အင်း )

ယွန်းဆီကနေ အင်းတစ်လုံးပဲ စာပြန်လာပြီး လိုင်းပေါ်ကနေ အောက်သွားသည်။ ယွန်း ကျွန်တော့်ကို စိတ်နာနေပြီလား။ အရင်လို .. တာ့တာ ..

ချစ်တယ် .. မွှစ် မွှစ် .. စတဲ့ နှုတ်ဆက်စကားလေးကို ကျွန်တော် လွမ်းနေမိသည်။ ကို လာခဲ့ပါမယ် ယွန်း .. မင်း ပေးသမျှ အပြစ်တွေကို တစ်ခုချင်း

ခေါင်းငုံ့ကာ လည်စင်း ခံပါ့မယ်။ စိတ်တိုင်းကျ ပြောဆို ဆက်ဆံသွားပါတော့ ယွန်းရယ်။

.....................။

ချိန်ထားသည့်အချိန်ထက် နာရီဝက် ကြိုရောက်အောင် သွားလိုက်သည်။ ယွန်းအလာကို စောင့်နေရင်း စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင် အတတ်နိုင်ဆုံး

ကြိုးစားပြီး အားယူနေရသည်။ ချစ်သူအပေါ် ဖောက်ပြန်မိတဲ့အတွက် တစ်ချိန်လုံး အပြစ်ရှိနေသလို ခံစားနေရတော့သည်။

“ တီ .. တီ ” (ဘဲလ် တီးသံ)

ကျွန်တော် တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ယွန်းက ကျွန်တော့်ကို သေချာပင် မကြည့်ပဲ အခန်းထဲသို့ အေးဆေးပဲ ဝင်လာသည်။ ကျွန်တော်လဲ ..

ဧည့်ခန်းဘက်သို့ သွားလိုက်ပြီး ဆိုဖာပေါ်ထိုင်လိုက်သည်။ ယွန်းက ကျွန်တော့်နောက်ကနေ လိုက်လာပြီး ကျွန်တော်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ

ထိုင်လိုက်သည်။ ယွန်းနဲ့ ဒီလိုမျိုး သူစိမ်းဆန်တဲ့ စိတ်ခံစားမှု တစ်ခါမှ မဖြစ်ခဲ့ဖူးပေ။ အခုတော့ ယွန်းက ကျွန်တော့်ချစ်သူ မဟုတ်တော့ဘူးလို့

စိတ်ထဲကနေ သူစိမ်းဆန်စွာ ခံစားနေရသည်။ ကျွန်တော် ယွန်းကို နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

“ ယွန်း .. နေကောင်းလား ”

“ ကောင်းပါတယ်။ ယွန်း ရေသောက်ချင်တယ်။ ရေတစ်ခွက်လောက် ပေးပါလား။ ”

ကျွန်တော် လေးပင်စွာ ထလိုက်ရင်း အနားက Water Cooler ကနေ ယွန်းအတွက် ရေခပ်ကာ ယွန်းရှေ့သို့ ရေခွက် ချပေးလိုက်သည်။

ယွန်းက ရေအနည်းငယ် သောက်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ကို သေချာကြည့်ကာ ...။

“ ပိန်သွားတယ်နော် .. ”

“ အင်း .. ခုရက်ပိုင်း အအိပ်ပျက် အစားပျက်မလို့နေမယ်။ ”

“ ဟုတ်မှာပေါ့ ”

“ ယွန်း စိတ်ထဲမှာ ရှိတဲ့အတိုင်း ကို့ကို ပြောဆို ဆက်ဆံပါ။ ယွန်းပြောသမျှ ကို နားထောင်နေပါ့မယ်။

ကို့ဘက်ကတော့ ဘာမှ ပြောစရာမရှိဘူး။ အားလုံး ယွန်း သိနေပြီပဲ။ ”

“ အင်း ပြောချင်လို့ လာခဲ့တာပဲ။ ဖြေးဖြေးပေါ့ .. ဒါနဲ့ ရှင့်နာမည်က ဘယ်သူ ”

“ ဘာလဲ ယွန်း .. မင်း ဘာကို မေးတာလဲ ကို နားမလည်ဘူး။ ”

“ သြော် ရှင့်နာမည်ကို မေးတာလေ။ ရှင့်နာမည် ဘယ်သူလဲ ”

“ ဘာလို့ အဲ့လိုမေးနေတာလဲ။ ဘာသဘောလဲကွာ .. ”

“ မေးတာသာဖြေပါ။ ရှင့်နာမည်က .. ”

“ ပြည့်စိုးဟိန်း ”

“ ပြည့်စိုးဟိန်း .. ဒီနာမည်ကို သေချာ ကြားဖူးသလိုပဲ။ သြော် .. ခုမှ သတိရတယ်။

ရှင်က ကျွန်မအစ်မ လွန်းရတနာရဲ့ ချစ်သူ ပြည့်စိုးဟိန်း ဆိုတာမလား ”

“ ယွန်း .. ဘာ .. ဘာသဘောနဲ့ ဒီလိုပြောနေတာလဲ။ ပြောစရာရှိတာ ဒဲ့ ပြောကွာ ..

မင်း ပြောသမျှ မင်းလုပ်သမျှ ငါ လည်စင်းခံဖို့ အသင့်ပဲ။ ငါ့ကို အဲ့လိုတော့ မရွဲ့ပါနဲ့ ”

“ ကျွန်မ မရွဲ့ပါဘူး။ အမှန်တိုင်း ပြောလိုက်တာ သေချာ မကြားလိုက်ဖူးလား။

ရှင်က ကျွန်မအစ်မရဲ့ ချစ်သူပဲ။ ဟုတ်တယ်မလား ကိုပြည့်စိုးဟိန်း ”

အရာအားလုံးကို ကြိုတင်ပြင်ထားတယ်ဆိုပေမယ့် ယွန်းဆီကနေ အခုလိုတွေ ကြားနေရတာ ကျွန်တော့်အတွက် နေရခက်လွန်းသည်။

ဒါ အစပဲ ရှိသေးတယ်ထင်တယ်။ ယွန်း ကျွန်တော့်ကို ဖြေးဖြေးချင်း နာကျင်အောင် လုပ်တော့မှာလား။ ယွန်းရယ် .. သတ်မယ်ဆိုလဲ

ချက်ချင်းပဲ သတ်လိုက်ပါတော့။ မနှိပ်စက်ပါနဲ့ .. တောင်းပန်ပါတယ် ယွန်းရယ်။

“ ဟုတ်တယ် .. ကို ယွန်းအစ်မ လွန်းနဲ့ ချစ်သူတွေဖြစ်ခဲ့ကြတယ်။ ဝန်ခံပါတယ်။  အဲ့ဒီအတွက် ဘာကြောင့်ဆိုတဲ့ ဖြေရှင်းချက်

ယွန်းကို ပြောစရာမရှိဘူး။ မှားခဲ့ပါတယ်လို့လဲ မပြောချင်တော့သလို .. တောင်းပန်ပါတယ်လို့လဲ မပြောနိုင်တော့ဘူး။

တစ်ခုပဲ ပြောချင်တယ်။ အားလုံး ကို့အပြစ်တွေမို့ ယွန်းပေးတဲ့ အပြစ်ကို ခံယူဖို့ အသင့်ပါပဲ။ ကို ဒါပဲ ပြောချင်တော့တယ်။ ”

“ စကားတတ်လိုက်တာ ကိုပြည့်စိုးဟိန်းရယ် .. ယွန်းပေးမယ့် အပြစ် ဟုတ်လား။

ပြောပါဦး .. ယွန်းက ဘယ်လို ပြစ်ဒဏ်တွေ ရှင့်ကို ပေးမယ်ထင်လဲ .. ပြောကြည့်ပါလား။ ”

“ မင်း ကို့ကို စိတ်နာပြီး လမ်းခွဲချင်နေပြီမလား။ ခုချိန်မှာ ကို မင်းကို ဘယ်လိုမှ လမ်းမခွဲနိုင်ဘူးလို့ပြောရမယ့် အချိန်မဟုတ်တော့ဘူး။

ကို့မှာ ပြောပိုင်ခွင့်မရှိဘူး။ မင်း လမ်းခွဲမယ်ဆိုလဲ ကို ကြည်ကြည်ဖြူဖြူနဲ့လက်ခံရုံပဲ။ နောက်ပြီး လွန်း နဲ့ ပက်သတ်ပြီး နောက်ထပ်

မင်း ဘာမှ မကြားရစေရဘူးလို့ ကို ကတိပေးတယ်။ မင်းနဲ့ လမ်းခွဲလိုက်ရပြီဆိုရင် ကို လွန်းနဲ့လဲ လမ်းခွဲလိုက်မှာပါ။ ”

ကျွန်တော် ပြောနေရင်း ဝမ်းနည်းလာကာ စကားသံများ ငိုသံ ပါလာသည်။ ဘဝမှာ ဒီလို ဝမ်းမနည်းဖြစ်တာ ကြာခဲ့လေပြီ။

ငိုချင်စိတ်ကို ထိန်းရင်း စကားကို အားယူပြီး ဆက်ပြောလိုက်သည်။

“ တစ်ခုတော့ ပြောချင်တယ်။ ကို မင်းကို အရင်ချစ်ခဲ့တာပါ။ အရမ်းချစ်ခဲ့တာပါ။ ဘဝအတွက်ရည်ရွယ်ခဲ့တာပါ။ လွန်းက နောက်မှ ကို့ဘ၀ထဲ

ဇွတ်တိုးပြီး ရောက်လာသူပါ။ ကို လွန်းရဲ့ အချစ်တွေကို မလွန်ဆန်နိုင်ခဲ့ဘူး။ မင်းကိုလဲ အရမ်းချစ်သလို လွန်းကိုလဲ ချစ်ခဲ့မိတယ်။

ဒါကြောင့် လမ်းခွဲကြမယ်ဆိုရင် မင်းတို့ နှစ်ယောက်စလုံးနဲ့ လမ်းခွဲပြီး ကိုယ့်ကိုကိုယ် အပြစ်ပေးလိုက်ပါမယ်။ ဒါ ကို့အတွက် အပြင်းထန်ဆုံး

အပြစ်ဒဏ်ပါ။ ဒီထက်ပိုပြီး နာကျင်စေချင်တယ်ဆိုရင်တော့ မင်းပေးတဲ့ အပြစ်အားလုံးကို ငါဆက်ပြီး ခံပါ့မယ် ယွန်း ”

ယွန်းက မျက်ရည်များ စီးကျလာပြီး ကျွန်တော့်ကို မျက်စောင်းထိုးကာ စိုက်ကြည့်နေသည်။ ကျွန်တော်လဲ မခံနိုင်တော့ပဲ

မျက်ရည်များက အလိုလို စီးကျလာတော့သည်။ ရင်ဘတ်ထဲမှာ ဆို့နင့်နေပြီး ကလေးတစ်ယောက်လို အော်ငိုလိုက်ချင်သည်။

“ လွန်းကို ဘာလို့ချစ်သွားတာလဲ။ ယွန်း နဲ့ တူနေလို့လား ”

“ အမှန်တိုင်းပဲပြောမယ်။ အစတုန်းက လွန်းကို မင်းနဲ့အရမ်းတူတာမို့ သာမန်ပဲ စိတ်ဝင်စားခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီထပ် ဘာမှ မပိုခဲ့ဘူး။

နောက်တော့ မထင်မှတ်ပဲ ကို့ဘက်ကနေ လွန်းနဲ့ ရင်းနှီးစွာ ပက်သတ်မိခဲ့တယ်။ ကို ပြောခဲ့ပြီးပြီပဲ။ ကို မလွန်ဆန်နိုင်ခဲ့ဘူး။

အသေးစိတ်တော့ မင်းကို မပြောပါရစေနဲ့တော့။ မင်းလဲ ကြားချင်မှာမဟုတ်သလို ကိုလဲ မပြောချင်ဘူး။ မင်း သိချင်တာရှိရင်

လွန်းကိုသာ မေးကြည့်လိုက်ပါတော့။ အခု မင်း နဲ့ လွန်းရဲ့ ဆက်ဆံရေးတွေ ဘယ်လိုဖြစ်နေမလဲ ကို သိပါတယ်။ သိပ်ချစ်ကြတဲ့

မင်းတို့ ညီအစ်မနှစ်ယောက်ကို သွေးခွဲမိခဲ့လို ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဒေါသထွက်လို့ မဆုံးဘူး။ ငါ အခု ငါ့ကိုယ်ငါ သတ်ပစ်ချင်လောက်အောင်

မုန်းနေတယ်။ ဝမ်းလဲနည်းတယ်။ ငါ မငိုရတာ ကြာပြီ ယွန်း။ ငါ အခု အရမ်း .. တောက်စ် .. အရမ်း .. ခံစားနေရတယ်ကွာ ”

ကျွန်တော် လက်သီးဆုပ်ကာ ခေါင်းငုံ့ထားလိုက်တော့သည်။ ကျွန်တော့် မျက်ရည်တွေကို ယွန်းကို မမြင်စေချင်ဘူး။ ကျွန်တော် ငိုတာ

ဒါ ပထမဆုံး သူ မြင်ဖူးခြင်းပါ။ ကျွန်တော့်ရဲ့ အငိုမျက်နှာကို သူ့ကို မပြချင်ဘူး။ တကယ်ဆို သူ့ကို ပျော်ရွှင်မှုတွေပဲ ပေးချင်ခဲ့တာပါ။

“ လွန်းနဲ့ရှင့်အကြောင်းတွေ ကျွန်မ သိနေတယ်ဆိုတာ ခုချိန်ထိ လွန်း မသိသေးဘူးနော်။ ”

“ ဘယ်လို ... ဒါဆို မင်းနဲ့လွန်း ဘာမှ မဖြစ်ကြသေးဘူးပေါ့။

ကို ထင်နေတာက မင်းနဲ့လွန်း ပြဿနာ တက်နေပြီထင်တာ။ ”

“ ဟင့်အင်း .. ခုချိန်ထိ လွန်း ဘာမှ မသိသေးဘူး။ လွန်းနဲ့ ကျွန်မ အရင်လိုပဲ ချစ်ချစ်ခင်ခင်နဲ့

ဆက်ဆံနေတုန်းပဲ။ ဘာလဲ .. ရှင်က ကျွန်မနဲ့လွန်း ပြဿနာတက်ပြီး မခေါ် မပြောနိုင်တော့ဘူး

ထင်နေတာလား။ ဒါဆို ရှင် မှားသွားပြီ ကိုပြည့်စိုးဟိန်း ”

“ ဟုတ်တယ် .. ပြဿနာတက်နေပြီထင်တာ။ အခု မင်း ကို့ဆီ ရောက်လာတာ ဒီကိစ္စကို

အပြတ်ရှင်းဖို့ ရောက်လာတာမလား။ လွန်းလဲ သိနေလောက်ပြီ ထင်နေတာ ”

“ သူ မသိသေးပါဘူး။ နောက်ပြီး ရှင် အံ့သြသွားအောင် နာမည်လေးတစ်ခု ပြောပြချင်တယ် ”

“ ဘာနာမည်လဲ .. ”

“ ပါ .. ရာ .. ဒိုက် .. ”

“ ဟင် .. ယွန်း .. မင်း .. မင်းဘယ်လိုသိတာလဲ။ လွန်း ပြောပြတာလား။ မင်းပြောတော့

လွန်းက ဘာမှ မသိသေးဘူးဆို .. အဲ့ဒီကိစ္စကို မင်း .. ဘယ်လိုသိတာလဲ .. ဟာ .. ”

“ အရမ်းလန့်သွားလား ကိုပြည့်စိုးဟိန်း ”

ကျွန်တော် ယွန်းမျက်နှာကို မကြည့်ရဲတော့။ ပါရာဒိုက်ဟိုတယ်မှာ လွန်းနဲ့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေကို ယွန်းက လွန်းပြောပြတာမဟုတ်ရင်

ဘယ်လို သိနေရတာလဲ။ တကယ်ဆို ပါရာဒိုက်ကိစ္စက ကျွန်တော်နဲ့ လွန်း နှစ်ယောက်တည်းပဲ သိတဲ့ ကိစ္စတစ်ခုပါ။ ဘယ်လိုလဲ။

“ ပြောလေ .. အရမ်း အံ့သြသွားလို့ စကားတောင် ပြန်မပြောနိုင်တော့ဘူး။ ”

“ ဟုတ်တယ် ယွန်း .. လွန်း မပြောပြပဲနဲ့ မင်း ဘယ်လို သိတာလဲ။

အဲ့ကိစ္စက ငါနဲ့လွန်း နှစ်ယောက်တည်းပဲ သိတဲ့ ကိစ္စ။ ဟာ .. ဘယ်လိုလဲ ယွန်း .. ဘယ်လိုလဲကွာ။ ”

“ ရှင်က ယွန်းကို အ တယ် ထင်နေတာကိုး။ ယွန်း မအ ဘူး ရှင်ရယ် ..

တစ်ခါတစ်လေ အ လိုက်ချင်ပေမယ့် ယွန်းက ယွန်းဖြစ်နေတာခက်တယ်။ ”

“ ဒါဆို အဲ့ကတည်းက ကိုနဲ့လွန်းအကြောင်းကို မင်းသိနေတာပေါ့။

ဘယ်လို သိသွားလဲဆိုတာ ပြောပြလို့ရမလား ယွန်း ”

“ ရတယ်။ ပြောချင်လို့လဲ အခု လာခဲ့တာပေါ့။

ရှင်သာ ယွန်းပြောသမျှကို နားထောင်နိုင်ပါစေ .. ”

“ ပြောပါ .. ယွန်း။ ကို နားထောင်နေပါတယ်။ ”

ကျွန်တော် စိတ်ကိုလျော့လိုက်ပြီး သက်ပြင်းတစ်ချက် ချကာ ယွန်းပြောသမျှကို နားထောင်လိုက်တော့သည်။

.......................။

အခန်း (၂၂)

 

ရှင်းတမ်း ..

@@@@@@

လွယ်အိပ်တစ်လုံး လွယ်ပြီး အခန်းထဲ ဝင်လာတဲ့ လွန်းကို အစက သေချာ သတိမထားမိဘူး။ နောက်မှ နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့

မနက် ၁၁ နာရီကျော်နေပြီ။ လွန်း ဒီနေ့ အိမ်ပြန်လာတာ နောက်ကျတယ်။ ခါတိုင်း သူ့သူငယ်ချင်းအိမ်မှာ ညအိပ် စာသွားသင်ရင်

မနက် ၉ နာရီဆို အိမ်ကို ပြန်ရောက်နေကြ။

“ ဟဲ့ .. နင် ဒီနေ့ အိမ်ပြန်လာတာ နောက်ကျတယ်နော်။ ”

“ အင်း .. မနေ့ညက ကလေးတွေ စာသိပ်မရလို့ မနက်ပိုင်း တစ်ချိန်ခေါ်ပြီး သင်ပေးလိုက်ရတယ်။

အား .. အိပ်ရေးမဝသေးဘူး .. ယွန်း .. ငါ ခဏ မှေးဦးမယ်။ နင် ထမင်းစားခါနီးမှ ငါ့လာနိုးတော့။ ”

“ အေး .. ငါ စားတော့မယ်ဆို လာနိုးလိုက်မယ်။ နင် အိပ်ရင်လဲ အဝတ်စားတွေ လဲပြီးမှ အိပ် ”

ကျွန်မ လွန်းနဲ့စကားပြောပြီး အခန်းထဲကနေ ထွက်လာခဲ့သည်။ ဒီနေ့ လျှော်စရာ အဝတ်တွေများတာမို့ မဇင် နဲ့ မမဖြူတို့အခန်းသွားပြီး

သူတို့ အဝတ်ပေတွေ သွားယူလိုက်သည်။ ခဏနေ ကျွန်မ အခန်းထဲပြန်ရောက်တော့ လွန်းက အိပ်ပျော်နေသည်။ သူ့အဝတ်ပေတွေကို

တစ်ခါတည်း လျှော်ဖို့ ယူခဲ့လိုက်သည်။

ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်တော့ အဝတ်တွေကို အဝတ်လျှော်စက်ထဲ ထည့်မယ်အလုပ် လွန်း အဝတ်စားတွေဆီကနေ ဘီယာနံ့ ရနေသည်ကို

သတိထားမိသည်။ ကျွန်မ သေချာကိုင်ပြီး ရှူကြည့်လိုက်တော့ ဘီယာနံ့က ထောင်းကနဲပဲ။ လွန်း စာသင်သွားတဲ့အိမ်က အရမ်းရိုးတဲ့ အိမ်ဖြစ်သည်။

သောက်တတ် စားတတ်တဲ့ အိမ်မဟုတ်။ နောက်ပြီး စာကျက်ဝိုင်းတစ်ခု။ ကလေးတွေလဲ ရှိတာမို့ ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှ လွန်း ဘီယာသောက်လိမ့်မယ်မဟုတ်။

ဒါဆို သူ့အဝတ်စားတွေက ဘာလို့ ဘီယာနံ့ ထွက်နေတာလဲ။ ကျွန်မ အတော် စိတ်ဝင်စားသွားသည်။ ဒါနဲ့ အဝတ်တွေ အဝတ်လျှော်စက်ထဲ

ထည့်ပြီးတော့ အခန်းထဲကို ပြန်သွားကာ လွန်း အိပ်ပျော်နေတုန်း သူ့ပိုက်ဆံအိပ်ကို ဖွင့်ကြည့်ပြီး စပ်စုလိုက်သည်။

မိတ်ကပ်ဗူး၊ နှုတ်ခမ်းနီ ၊ တိုနာ ၊ ရေမွှေး ၊ ပိုက်ဆံအိပ်အသေးတစ်လုံး နဲ့အတူ Bill ရှင်းထားသော ဘောက်ချာစာရွက်တစ်ခု ပိုက်ဆံအိပ်ထဲကနေ

ထွက်လာသည်။ ဘောက်ချာစာရွက်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ဟိုတယ်တစ်ခုမှာ Bill ရှင်းထားသော စာရွက်ဖြစ်နေသည်။ ရက်စွဲက မနေ့က ရက်စွဲ။

ဟိုတယ်နာမည်က ပါရာဒိုက် တဲ့။  Bill စာရွက်ထဲမှာ အခန်းဖိုး၊ ဘီယာ နဲ့ အစားသောက်ဖိုးများ တွက်ပြထားသည်။ ဟိုတယ်တစ်ခုရဲ့ Bill စာရွက်က

ဘယ်လိုလုပ် လွန်းဆီမှာ ရှိနေရတာလဲ။

လွန်း မနေ့ညက ဟိုတယ်ကို သွားခဲ့တာလား။ သူ့ဆီကနေ ဘီယာနံ့ ရနေမှတော့ ဒီစာရွက်ထဲကအတိုင်း ပါရာဒိုက်ဟိုတယ်မှာ ရှိနေတာဖြစ်မယ်။

ဟာ .. လွန်း ..  နင် ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ။ ဘယ်သူနဲ့သွားတာလဲ။ နင့်မှာ ရည်းစား မရှိပါဘူး။ ရှိရင်လဲ ငါ့ကို အသိမပေးပဲ နင် မနေပါဘူး။

ကျွန်မ သိချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ အရမ်းချစ်ရတဲ့ အစ်မမို့ သူဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်မ အကုန်သိချင်သည်။

သူနိုးလာရင် မေးလိုက်ရမလား။ အာ .. မဖြစ်ဘူး .. ရည်းစားရှိနေတယ်ဆိုရင် ဘာလို့ ငါ့ကို အစောကြီးကတည်းက မပြောတာလဲ။

ငါ့ကို မသိစေချင်လို့ မပြောတာလား လွန်း။ ဟိုတယ်တောင် သွားနေပြီဆိုတော့ နင်တို့ဖြစ်နေတာ ကြာပြီပေါ့။ ငါ့ကို ဘာလို့ မပြောပဲ

လျှို့ဝှက်ထားရတာလဲ။ စိတ်ပူလိုက်တာ ငါ့အစ်မရယ်။ နင် ဘယ်လို လူမျိုးနဲ့ ရည်းစားဖြစ်နေတာလဲ။

နောက်ဆုံး ကျွန်မ သိချင်စိတ်တွေ ထိန်းမရတော့တဲ့အခါ Bill စာရွက်မှာပါတဲ့ ဟိုတယ် ဖုန်းနံပါတ်ကို ခေါ်လိုက်ပြီး

လိပ်စာမေးကာ ဟိုတယ်ကို သွားလိုက်တော့သည်။ အနည်းဆုံးတော့ သူ ဟိုတယ် သွားခဲ့လား သေချာအောင် သိရတာပေါ့။

..................။

“ မင်္ဂလာပါ ”

“ ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်မက မနေ့ညက ဒီဟိုတယ်မှာ တည်းသွားတဲ့ တစ်ယောက်ပါ။ ဒီနေ့ ကျွန်မ လက်စွပ်လေး ပျောက်နေတာ

သတိထားမိလို့အဲ့ဒါ ကျွန်မ တည်းခဲ့တဲ့ အခန်းထဲမှာ ကျန်ခဲ့လား သိချင်လို့ပါ။ ကျေးဇူးပြုပြီး အခန်းထဲမှာ တစ်ချက်လောက်

ရှာကြည့်ချင်လို့ပါ။ ကျွန်မ နာမည်က လွန်းရတနာပါ။ မနေ့ညက ရှင်တို့ဆီမှာ မှတ်ပုံတင် Record ရှိပါလိမ့်မယ်။ နောက်ပြီး

ကျွန်မနဲ့အတူပါလာတဲ့ လူရဲ့ မှတ်ပုံတင် Record လဲ ရှိတယ်မလား။ တစ်ခုလောက် ကူညီပေးပါဦး။ မနေ့ညက ကျွန်မ နည်းနည်း

မူးနေလို့သူ့ကို သေချာမမှတ်မိဘူးဖြစ်နေတယ်။ ကျွန်မက ဘာလဲဆိုတာ ရှင်တို့နားလည်မှာပါ။ ဧည့်သည် နဲ့ လိုက်လာတာပါ။ ”

ကျွန်မ ကိုယ့်ကိုကိုယ် အပျော်မယ်တစ်ယောက်အဖြစ် ဟန်ဆောင်ပြီး ဟိုတယ် ဝန်ထမ်းကို ပြောလိုက်သည်။

“ ဟုတ်ကဲ့ ခဏလေးပါနော်။ ခဏလေး ... တွေ့ပြီခင်ဗျ။ ညီမ မှတ်ပုံတင်လေး ခဏလောက် ပြပါလား။ ”

ကျွန်မ အသင့်ယူလာသော လွန်းရဲ့ မှတ်ပုံတင်ကို ပြလိုက်သည်။ သူတို့ မှတ်ထားတဲ့ အချက်လက်နဲ့ မှတ်ပုံတင် အချက်လက်များ

တူမတူ စစ်ဆေးနေသည်။ လွန်းနဲ့ ရုပ်ချင်းတူတာမို့ သူတို့ ကျွန်မကို လွန်းလို့ ယုံသွားကြသည်။

“ ဟုတ်ကဲ့ ညီမနဲ့အတူ ပါလာတဲ့သူနာမည်က ကိုပြည့်စိုးဟိန်း လို့ ဒီမှာ မှတ်ထားပါတယ်။

သူ့ဆီကိုရော ဖုန်းဆက်ကြည့်သေးလားခင်ဗျ။ ”

ပြည့်စိုးဟိန်း ဆိုတဲ့ နာမည်ကိုကြားလိုက်တော့ ကျွန်မ အရမ်းအံ့သြသွားရသည်။

ဟန်မပျက်အောင် မနည်းထိန်းပြီး စကားပြန်ပြောရသည်။

“ ဟုတ် .. မဆက်ဖြစ်သေးဘူးရှင့်။ ”

“ ဒါဆို ညီမ သံသယ ရှင်းသွားအောင် ညီမတည်းခဲ့တဲ့ အခန်းကို လိုက်ပို့ပေးပါမယ်။ တစ်ချက်လောက် ရှာကြည့်လိုက်ပါ။

မတွေ့ဘူးဆိုရင်တော့ ညီမ လက်စွပ်က တစ်ခြားနေရာမှာ ပျောက်ခဲ့တာ ဖြစ်ပါမယ်။ ”

“ ဟုတ်ကဲ့ နားလည်ပါတယ်။ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ”

ကျွန်မလဲ လွန်း တည်းခဲ့တဲ့ အခန်းကိုရောက်သွားသည်။ ဘေးကပ်လျက်မှာ ကို တည်းခဲ့တာတဲ့။ ကိုနဲ့လွန်း ဘာတွေ ဖြစ်ခဲ့ကြတာလဲ။

လွန်းက ဘာဖြစ်လို့ ကိုနဲ့အတူ ဟိုတယ်မှာ ရှိနေတာလဲ။ ကျွန်မ အားလုံးကို နားမလည်နိုင်ဖြစ်နေသည်။ လွန်း .. နင် ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ။

ဟိုတယ်ကနေ ပြန်လာတော့ တစ်ချိန်လုံး ကျွန်မ စိတ်တွေ လေးပင်နေသည်။ မထင်မှတ်ပဲ သိလိုက်ရတဲ့ အကြောင်းရာတစ်ခုက ကျွန်မကို

တုန်လှုပ်သွားစေသည်။ လွန်းကို ကျွန်မ ရိပ်မိနေတာကြာပြီ။ ကျွန်မ အပေါ် အရင်ကထက် ပိုဂရုစိုက်နေပြီး အလိုလိုက်ပေးနေသည်။

ငါ့အစ်မ ပြောင်းလဲနေပါလားလို့ ရိုးရိုးပဲ ထင်ခဲ့တာ။ အခုတော့ လွန်း .. နင်က ကို နဲ့ ဇတ်လမ်းတွေ ရှိနေလို့ ငါ့ကို အလိုလိုက်နေတာလား။

လွန်းစိတ်ကို ကျွန်မ ကောင်းကောင်းနားလည်သည်။ တစ်ခြားသူသာ လိမ်လို့ရမယ် နင် ငါ့ကိုတော့ ဘယ်တော့မှ လိမ်လို့မရဘူး လွန်း။

လွန်းရယ် .. နင် ဘာလို့ ငါသိပ်ချစ်တဲ့ သူကိုမှ လိုချင်ရတာလဲ။ အရင်က နင်ကြိုက်တဲ့အရာတိုင်း ငါ လုခဲ့မိလို့ အခု ငါ ပြန်ဝဋ်လည်ပြီလား။

နင့်ဆီကနေ သက်မဲ့ပစ္စည်းတွေပဲ ငါ လုခဲ့တာပါ။ အခုတော့ နင်က ငါချစ်ရတဲ့သူကို ပြန်လုလိုက်ပြီလား။ ငါ ဘာလို လုပ်ရပါ့မလဲ လွန်း ...။

နင် .. ကို့ကို စိတ်ဝင်စားနေမှန်း ငါ တကယ်မသိခဲ့ဘူး။ ငါ့ချစ်သူမို့ နင့်ဘက်ကနေ ရင်းရင်းနှီးနှီး ဆက်ဆံပေးတာလို့ပဲ ထင်နေခဲ့တာ။

လွန်း .. ငါ နင့်ကို စိတ်ဆိုးတယ်။ မုန်းလိုက်ချင်တယ်။ ဒါပေမယ့် .. ငါ .. နင့်ကို အရမ်းချစ်တာဟ။ နင်က ငါ့ဘဝရဲ့ အချစ်ရဆုံး သူပါ။

ငါ နင့်ကို ခွင့်မလွှတ်နိုင်သေးဘူး လွန်း။ တောင်းပန်ပါတယ် ငါ့ချစ်သူကို ငါ့ကို ပြန်ပေးပါဟာ။ ကိုရယ် .. ရက်စက်လိုက်တာ ဘာလို့လဲ ....။

........................။

နောက်ရက်တွေမှာ ကိုနဲ့အတူ မွန်းဆန်းနားမှာ ချိန်းတွေ့တဲ့ တစ်ရက်က

လွန်းပြောင်းလဲနေတဲ့ ပုံစံကို ကျွန်မ ကို့ကို ပြောပြလိုက်တယ်။

“ လွန်းလေ .. အခုတလော အရမ်းငြိမ်တာပဲ။ ယွန်းနဲ့ ရန်လဲ မဖြစ်တော့ဘူး။ ယွန်းကိုလဲ အလိုလိုက်နေတယ်။

တစ်နေ့က ယွန်းအတွက်ဆိုပြီး မုန့်တွေ အများကြီး ဝယ်လာတယ်။ အရင်က သူ မုန့်ဝယ်လာလို့ ယွန်း တောင်းစားရင်

မကျွေးဘူး .. ရန်ဖြစ်ရတယ်။ စားချင် ကိုယ့်ဘာသာ ဝယ်တဲ့။ အခုတော့ ယွန်းအတွက် မုန့်တွေ အများကြီး ဝယ်ပေးတယ်။

ယွန်းကိုလဲ အရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့ ဂရုစိုက်တယ်။ သူလဲ ပြောင်းလဲလာတယ်။ အိမ်မှာ ဘာတွေဖြစ်နေလဲ သိတော့ဘူး။ ”

ကျွန်မ စကားကိုကြားတော့ ကို မျက်နှာတစ်ချက် ပျက်သွားတာ သတိထားလိုက်မိသည်။ နေရခက်သွားလား ကို။ ကိုက ကျွန်မ ဆက်ပြောတဲ့

စကားတွေကို မကြားတော့ဘူးထင်တယ်။ ကျွန်မကို ဘာမှ မပြောတော့ပဲ သူ့ဘာသာ အတွေးလွန်နေသည်။ လွန်းကို သတိရသွားလား ကို။

ကျွန်မ ကို့ကို သေချာငေးကြည့်ရင်း ကို့မှာ လွန်းနဲ့ပက်သတ်ပြီး ခံစားချက်တွေ အများကြီးရှိနေတယ်ဆို နားလည်လိုက်ပါတယ်။

“ ကို .. ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ .. ယွန်း ပြောတာ မကြားဖူးလား .. ”

“ ဟင် .. ဘာပြောလိုက်တာလဲ ယွန်း ”

“ တွေ့လား .. ဒီက ပြောနေတာကို စိတ်မဝင်စားဘူး သူ့အလုပ်ကြောင်းပဲ တွေးနေတာမလား။ မေမေက ရွာပြန်ချင်တယ်တဲ့ ..

မေမေရဲ့ အဖေ ယွန်းတို့ အဖိုးရဲ့ ဇာတိလေ။ ရွှက်ပန်ကုန်း ရွာတဲ့။ ဒီမြို့နဲ့ သိပ်မဝေးဘူး။ အဲ့ဒါ ယွန်းတို့ကို ကိုအားတဲ့နေ့

လိုက်ပို့ပေးပါလား။ ရွာမှာ တစ်ညတော့ အိပ်ရမယ်။ နေ့ချင်းပြန်ကျ ပင်ပန်းတယ်လေ။ လိုက်ပို့ပေးမှာလား .. ”

“ အင်း .. လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ .. ဘယ်တော့ သွားချင်တာလဲ ”

အဲ့ဒီနေ့က ကိုက ကျွန်မနဲ့ စကားမပြောချင်တော့လို့ အလုပ်ကို အကြောင်းပြပြီး စောစောပြန်သွားမှန်း ကျွန်မ သိပါတယ်။

ကျွန်မ နားလည်လိုက်ပါပြီ။ ကို့မှာ ကျွန်မနဲ့တန်းတူ ချစ်ရမယ့် သူတစ်ယောက် ရှိနေပြီလား။ ကို့အချစ်တွေကို ကျွန်မတစ်ယောက်တည်း

ပိုင်ဆိုင်ခွင့် မရှိတော့ဘူးပေါ့။ ကို ချစ်နေသူက လွန်း မဟုတ်ပဲ တစ်ခြားတစ်ယောက်သာဆို ကျွန်မ ကို့ကို အရမ်းနာကျည်းမိမှာ သေချာတယ်။

အခုတော့ ကိုနဲ့ ပက်သတ်နေတဲ့ လွန်းရတနာဆိုတာ ကျွန်မ သိပ်ချစ်ရတဲ့ အစ်မမို့ ကျွန်မ ဘယ်လို ရှေ့ဆက်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ကို

နားလည်ပေးရမှာလဲ။

လွန်းရယ် .. နင် ငါ့ကို လက်စားပြန်ချေလိုက်တာလား။ အရင်တုန်းက နင်ကြိုက်တာ မှန်သမျှ ငါ လုခဲ့မိခဲ့လို့ တောင်းပန်ပါတယ်ဟာ။

......................။

“ အေးဆေး သောက်နော် ကို။ ယွန်း မဇင်နဲ့ တစ်ပုဒ်လောက် အတူဆိုလိုက်ဦးမယ်။ ”

“ ယွန်း ..  ကို အိမ်သာ သွားလိုက်ဦးမယ်။ ”

သင်္ကြန် အကျနေ့က ကျွန်မတို့အိမ်မှာ ကိုနဲ့အတူ ဘီယာသောက်ကာ ဟော့ပေါ့ စားခဲ့ကြသည်။ ကို အိမ်သာဆီ ထွက်သွားတော့ ..

လွန်းက မသိမသာ နောက်ကနေ လိုက်သွားတာကို သီချင်းဆိုနေရင်း ကျွန်မ သတိထားလိုက်မိသည်။

“ မဇင် .. ယွန်း မဆိုချင်တော့ဘူး။ အခန်းထဲ ခဏသွားလိုက်ဦးမယ်။ ”

“ အေး မဆိုချင်လဲနေ .. ငါတော့ ပြီးအောင် ဆိုလိုက်ဦးမယ်။ ”

ကျွန်မ လွန်းနောက်ကနေ မသိမသာ လိုက်ပြီး ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ လွန်းက အိမ်သာတံခါးဝမှာ ရပ်နေသည်။ ကိုက အိမ်သာတံခါးကို

ဖွင့်လိုက်တာ့ လွန်းက ချက်ချင်းပဲ အိမ်သာထဲ ပြေးဝင်သွားသည်။ ကျွန်မ ကိုယ့်ပါးစပ်ကို လက်နဲ့ပိတ်ရင်း အံ့သြခဲ့ရသည်။ အိမ်သာတံခါးနား

ခြေသံမကြားအောင် တိုးသွားရင်း သူတို့ပြောနေတာကို နားထောင်လိုက်သည်။

“ အရမ်းလွမ်းတာပဲ ကိုရယ်။ လွန်းကို ပစ်ထားတယ်နော်။ ဘာလို့ အဆက်သွယ်မလုပ်တာလဲ။ ”

“ လွန်းက ဖုန်းမဆက်တော့ ကိုလဲ အပြစ်လုပ်မိထားသူမို့ ပြန်မဆက်ရဲဘူးဖြစ်နေတယ်။ ”

“ အပြစ်လုပ်သူက လွန်းပါ။ ကို နဲ့ မဆိုင်ပါဘူး။ လွန်း ကို့ကို အရမ်းသတိရလို့ တစ်ချိန်လုံး လွမ်းနာကြနေတာ သိရဲ့လား ..

အခု ကို့ကို မြင်လိုက်တော့ အရမ်းပျော်တာပဲ။ အရမ်းချစ်တယ် ကိုရယ် .. လွန်းကို ချစ်ရဲ့လားဟင် ”

“ ချစ်ပါတယ် လွန်းရယ် .. လာ အပြင်ထွက်ရအောင်နော်။ တော်ကြာ ယွန်းတို့ မြင်သွားလိမ့်မယ်။ ”

“ ခဏလေး ဖက်ထားပါရစေဦးကွာ။ သူတို့သီချင်းဆိုနေတာ ဒီက ကြားနေရတာပဲ။

မပြီးသေးပါဘူး။ ကို .. လွန်းကို နမ်းပါဦး .. ”

ကျွန်မ ဆက်ပြီး နားမထောင်နိုင်တော့။ အိမ်သာနားကန ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ ကျွန်မထင်တာတွေ အားလုံး သေချာသွားလေပြီ။

လွန်းနဲ့ကို ချစ်သူတွေ ဖြစ်နေကြပါလား။ ကျွန်မ စိတ်တွေ အရမ်း မွန်းကြပ်လာပြီး ဧည့်ခန်းထဲပြန်ရောက်တော့ ဘာမှ မလုပ်ချင်ပဲ

ဘီယာကို မူးတဲ့အထိ သောက်လိုက်ချင်တော့သည်။ တစ်ဗူးပြီးတစ်ဗူးသောက်ရင်း အတော် မူးလာသည်။ အသိစိတ်တော့ မပျောက်သေး။

ခဏနေတော့ ကျွန်မ တစ်ယောက်တည်း နေချင်တာမို့ အမူးလွန်ချင်ယောင်ဆောင်လိုက်တော့သည်။

“ ကိုပြည့် .. မင်းချစ်ချစ်တော့ ကျိုးတော့မယ်ထင်တယ်။ အဲ့ကောင်မလေးက သူ့ limit သူ မသိဘူး။

အရင်တုန်းက အိမ်မှာသောက်ရင်လဲ သူပဲ အရင် ကျိုးတာ။ ခက်တာပဲ .. မင်းကို အားနာလိုက်တာ။ ”

“ ရပါတယ် .. မူးပြီး အိပ်ပျော်သွားတော့လဲ အခန်းထဲ လိုက်ပို့လိုက်တာပါ့။ သူ ပျော်သလို နေပါစေ။ ”

“ အင်း .. မင်း နောက်ဆို သိပ်အလို မလိုက်နဲ့နော်။ ဟော .. ပြောရင်း မှောက်သွားပြီ .. တွေ့လား ငါ မပြောဖူးလား ”

ဟဲ့ .. လွန်း .. သူ့ကို အခန်းထဲ ပို့လိုက်တော့။ ဒီမှာ မူးပြနေတာ ကိုပြည့်ကို အားနာစရာကြီး ”

“ ယွန်း .. လာ .. အခန်းထဲ သွားရအောင် ”

“ အာ .. အင် .. သွားချင်ဘူး။ ကို နဲ့ အတူနေချင်တယ် .. လိုက်ဘူး။ ”

“ ကိုပြည့် .. မင်းပဲ သူ့ကို ပွေ့ပြီး လိုက်ပို့ပေးလိုက်တော့။ ဒီအတိုင်း ခေါ်လို့ရမှာ မဟုတ်ဘူး။

လွန်း .. နင်ပါ လိုက်သွားပေးလိုက် ”

ကိုက ကျွန်မကို ပွေ့ချီပြီး အခန်းထဲ လိုက်ပို့ပေးသည်။ လွန်းလဲ နောက်ကနေ ပါလာတာ ကျွန်မ သတိထားမိသည်။ ကျွန်မ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး

အရမ်းမူးနေသလို ဟန်ဆောင်ခဲ့သည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ ကို နဲ့ လွန်း ပြောနေတဲ့ စကားတွေကို ကျွန်မ ကောင်းကောင်း ကြားနေရသည်။

“ တကယ်ပါပဲ .. သောက်လိုက်ရင် အမူးကြီးပဲ။ ကို .. စိတ်ညစ်သွားလား။ ”

“ လွန်း .. အခန်းထဲမှာ အဲ့လို မပြောနဲ့လေ။ တော်ကြာ ယွန်း ကြားသွားဦးမယ်။ ”

“ အမယ်လေး ကြားနေပါဦးမယ်။ အခြေနေလဲ ကြည့်ဦး။ မကြာခင် အိပ်သွားတော့မှာ။ ကို .. ဒါ လွန်းတို့ အခန်းလေ။

ကြုံတုန်း ကို့ကို ပြရဦးမယ်။ ဒါက လွန်း အရုပ်တွေ၊ ဒီဘက်က ယွန်းဟာတွေ၊ ဒါက လွန်းရဲ့ ဗီရို နောက်ပြီး ဒါက

ကို့ကို လွမ်းတိုင်း ဒီခုံလေးမှာထိုင်ပြီး ဖုန်းထဲက ကို့ပုံလေးတွေကို ကြည့်ရင်း အလွမ်းဖြေတဲ့နေရာလေးပေါ့။ ”

“ လွန်း အပြင်မှာပဲ ပြောရအောင်ကွာ။ ကို စိတ်မလုံဘူး .. ”

“ ကြည့်ပါဦး ကိုရယ် .. ညီမလေး အိပ်ပျော်နေတာ ချစ်စရာလေး။ သူ့ခမျာ လွန်း က သူ့ချစ်သူကို

လုခဲ့တယ်ဆိုတာ မသိရှာဘူး။ လွန်းလေ သူ့ကို အရမ်းအားနာသလို အရမ်းလဲ ချစ်တယ်။ ”

ကို့ကို သိပ်ချစ်တယ်တဲ့လား လွန်းရယ်။ ကို နဲ့ စကားပြောရတာ နင် အရမ်းပျော်နေပုံပဲ။ နင် ဘာလို့ တစ်ခြားသူကို မချစ်ခဲ့တာလဲ။

ဘာလို့ ကို့ကိုမှ နင် ချစ်မိသွားတာလဲ။ ငါ နင့်ကို အမြင်လဲကပ်သလို သနားလဲ သနားတယ်။ နင်ခမျာ ငါ့ကွယ်ရာမှာပဲ ကို့ကို

ချစ်ခွင့်ရတဲ့ ဘ၀ ပါလား။ နင် ငါ့ကို အရမ်းချစ်တာ ငါသိပါတယ်။ ငါလဲ နင့်ကို အရမ်းချစ်တာပါ။ ငါ ဘာလုပ်ရမလဲ လွန်းရယ်။

လွန်းက ကျွန်မ နှာဖူးကို လာနမ်းသည်။ ကျွန်မ အရမ်းခံစားရတာပဲ။ စိတ်ထဲကနေ ကျွန်မ သူ့ပါးလေးကို ပြန်နမ်းလိုက်ပါတယ်။

သူတို့နှစ်ယောက် အခန်းထဲကနေ ထွက်သွားတော့ စောင်အောက်ကို ခေါင်းဝင်တိုးပြီး ကျွန်မ အားရအောင် ငိုချလိုက်တော့သည်။

အဲ့ဒီနေ့ညက ကျွန်မ အိမ်အပေါ်ဆုံးထပ် လေဟာပြင်မှာ တစ်ယောက်တည်း အကြာကြီး ထိုင်နေရင်း ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို

ခိုင်မာစွာ ချလိုက်တော့သည်။ လွန်း .. ငါ နင်တို့နှစ်ယောက် ချစ်ခြင်းကို မခွဲရက်ဘူး။ ကို့ကိုလဲ ငါမခွဲနိုင်ဘူးဟာ။

...............။

သင်္ကြန်အကြတ်နေ့ရောက်တော့ ကျွန်မတို့ ကိုနဲ့အတူ ရေပက်ခံထွက်ခဲ့ကြသည်။ ညရောက်တော့ အိမ်ပြန်ခါနီး စတိတ်ရှိူးကြည့်နေတုန်း

ကျွန်မ ဗိုက်ဆာလာလို့ အကင်သွားဝယ်တော့ ကိုက နောက်ကနေ လိုက်လာပြီး ကျွန်မကို လွန်း အမှတ်နဲ့ စကားလာပြောတော့သည်။

ကျွန်မ လွန်းအဖြစ် ဟန်ဆောင်လိုက်ပြီး ကိုပြောတာတွေ နားထောင်ခဲ့သည်။ နောက်တော့ ကိုက လူမှားပြီး စကားပြောနေမှန်း သိသွားသည်။

ကျွန်မ ကို့ကို ထပ်ပြီး ပုန်းရှောင်နေလို့ မရတော့ဘူး။ မဖြစ်တော့ဘူး ကိုရယ် .. ဒီကိစ္စ ကိုနဲ့ ကျွန်မ မျက်နှာချင်းဆိုင် ရှင်းမှ ဖြစ်တော့မယ်။

ကျွန်မကို အချိန်နည်းနည်းလောက်ပေးပါ။ ကိုတို့နှစ်ယောက်ကို ရင်ဆိုင်နိုင်ဖို့ ကျွန်မ သတ္တိတွေ မွေးရဦးမယ်။

လွန်းရယ် .. ငါ့ကို လိမ်ညာခဲ့တဲ့ နင်တို့နှစ်ယောက်ကို ပြစ်ဒဏ်တစ်ခုတော့ ငါ ပေးပါရစေ။ ဒါမှ ငါ့စိတ်တွေ နေလို့ရမှာမို့ပါ။

ငါပေးမယ့် ပြစ်ဒဏ်ကတော့ ........။

.........................။

အခန်း (၂၃)

 

  ပြစ်ဒဏ် ...

@@@@@@

ယွန်းရဲ့ စကားလုံးတိုင်းက ကျွန်တော့် နှလုံးသားကို ဓါးနဲ့တစ်ချက်ချင်း ထိုင်မွှန်းနေသလိုပဲ။ သူ ဒီစကားတွေ ကျွန်တော့်ကိုပြောဖို့

အတော်လေး အားယူခဲ့ရမှာ။ ယွန်းက အပြင်မှာ တက်ကြွတဲ့မိန်းကလေးလို့ထင်ရပေမယ့် သူ့နှလုံးသားက အရမ်းနုတယ်ဆိုတာ ..

ကျွန်တော် အသိဆုံးပါ။ သနားကြင်နာစိတ် အပြည့်ရှိသူ။ ကျွန်တော်နဲ့ လျှောက်လည်တိုင်း လမ်းမှာ ပိုက်ဆံတောင်းစားတဲ့သူ တွေ့ရင်

အမြဲတမ်း ပေးလေ့ရှိတယ်။ ခိုကလေးတွေတွေ့ရင် အစာကျွေးချင်တယ်။ လမ်းဘေး ခွေးလေးတွေတွေ့ရင် လက်ဖြောက်တီးပြီး ခေါ်တယ်။

အခုတော့ နုညံ့တဲ့ နှလုံးသား ပိုင်ရှင်လေးက သူ့နဲ့ မလိုက်ဖက်စွာ ပြင်းရှခက်ထန်တဲ့ စကားလုံးတွေ ပြောနေရပြီ။ မောနေပြီလား ယွန်းရယ်။

အားလုံးကို အသေးစိတ် ပြောပြပေးလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ကို မင်းကို မအံ့သြတော့ပါဘူး။ မင်းလို မိန်းကလေးမျိုးကို ဖုံးကွယ်ထားနိုင်မယ်လို့

ထင်နေတဲ့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပဲ အံ့သြမိပါတယ်။ ပါရာဒိုက်မှာ Bill ရှင်းတုန်းက Bill စာရွက်လေးကို လွန်းက အမှတ်တရအဖြစ် ကျွန်တော် မသိအောင်

ယူသွားတာဖြစ်မယ်။ အားလုံးကို ကျွန်တော် နားလည်လိုက်ပါပြီ။

“ ကို .. သိပါပြီ ယွန်း။ မပြောသင့်ပေမယ့် အရမ်းပြောချင်နေလို့ ပြောပါရစေ။

ကို တောင်းပန်ပါတယ်။ ကို မင်းအပေါ် မှားခဲ့ပါတယ်ကွာ။ ကို့မှာ ဒါပဲ ပြောစရာရှိတယ်။ ”

“ ကျွန်မလဲ ရှင့်ကို ဘာမှ ထပ်ရှင်းပြစရာမရှိတော့ဘူး။ ကျွန်မ အားလုံး ပြောလိုက်ပြီ။

ဒီလို စကားတွေ ရှင့်ကို ပြောရလိမ့်မယ်လို့ ဘယ်တုန်းကမှ မတွေးမိခဲ့ဘူး။ ”

“ ကောင်းပါပြီ ယွန်း။ ဒီတော့ ယွန်း အခု ဘာဖြစ်ချင်လဲ .. အရှင်းဆုံးသာ ပြောပါ။ ”

“ ရှင့်ကို မေ့လိုက်ချင်တယ်။ ရှင့်တစ်ယောက်တည်းကိုပဲ မေ့သွားနိုင်မယ့် ဆေးရှိရင် အခုချက်ချင်း သောက်လိုက်ချင်တယ်။

ရှင့်ကို မေ့သွားပြီး ရှင်နဲ့လွန်း ချစ်နေတာကို ဘေးကနေ ညီမတစ်ယောက်အနေနဲ့ ကြည့်နေချင်တယ်။ ”

“ ယွန်းရယ် .. ယွန်း ဘယ်လောက်ထိ လွန်းကို ချစ်လဲဆိုတာ ကို သိပါတယ်။ ကိုလဲ အခု ယွန်းနဲ့ စကားပြောရင်း ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခု ချလိုက်တယ်။

အဲ့ဒါက ခုချိန်ကနေစပြီး ကို .. မင်းတို့ညီအစ်မနှစ်ယောက်နဲ့ လမ်းခွဲလိုက်ပါတော့မယ်။ ယွန်း ဒီစိတ်တွေနဲ့ ကို့အပေါ် ဘယ်လိုမှ ကြည်ဖြူနိုင်မှာ

မဟုတ်သလို ကိုလဲ ဘယ်လိုမှ ရှေ့ဆက်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒီတော့ ကိုတို့ သုံးယောက်အတွက် အကောင်းဆုံးနည်းလမ်းကတော့ ပြတ်သားစွာ

လမ်းခွဲလိုက်ကြရုံပဲ ရှိတော့တယ်။ ဒါ ယွန်းဆီကနေ ကို ယူလိုက်တဲ့ ပြစ်ဒဏ်ပါပဲ။ ယွန်း ကျေနပ်မယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်။ နောက်ဆို ကို့ဘဝမှာ ..

ဒီထက်ပိုပြီး ဝမ်းနည်းကြေကွဲရမယ့် အဖြစ်မျိုး ရှိနိုင်မှာ မဟုတ်တော့ပါဘူး။ ယွန်း မကျေနပ်သေးဘူးဆိုလဲ ကို့ကို ကြိုက်တာ လုပ်သွားပါ။

နောက်ဆုံး ကုန်ကုန်ပြောမယ်ကွာ ယွန်း ကို့မျက်နှာကို တံတွေးနဲ့ ထွေးသွားရင်တောင် ကို ကျေနပ်ပါတယ်။ ”

“ မဟုတ်ဘူး .. အဲ့ဒါ ကျွန်မပေးတဲ့ ပြစ်ဒဏ် မဟုတ်ဘူး။ ရှင့်ဘာသာရှင် ပေးနေတဲ့ ပြစ်ဒဏ်ပါ။

ရှင့်ကို ကျွန်မပေးမယ့် ပြစ်ဒဏ်က အခုမှ ပြောမှာ။ ရှင် သေချာနားထောင်ပါ။ ”

ကျွန်တော် ပါးပေါ်မှ မျက်ရည်များကို သုတ်လိုက်ပြီး ဘေးကိုပဲ ငေးကြည့်ရင်း ယွန်းပြောတာကို နားထောင်နေလိုက်သည်။

“ ရှင့်ကို ပေးမယ့် ပြစ်ဒဏ်က ခုချိန်ကနေစပြီး ရှင် လွန်းနဲ့ လုံး၀ မပက်သတ်ရဘူး။

ဘယ်အချိန်ထိလဲဆိုတော့ .... ”

ကျွန်တော် ယွန်းကို ဖတ်ကနဲ ကြည့်လိုက်သည်။ သူပေးတဲ့ ပြစ်ဒဏ်ကို ရင်တမမနဲ့ နားထောင်နေမိသည်။

“ ဘယ်ချိန်ထိလဲဆိုတော့ ရှင် နဲ့ ကျွန်မ လက်မထပ်ခင် အချိန်ထိ ”

“ ဘယ်လို .. ဘယ်လိုပြောလိုက်တယ် ယွန်း ”

မထင်မှတ်ပဲ ကြားလိုက်ရတဲ့ စကားကြောင့် ကျွန်တော် အံ့သြရပြန်သည်။

“ ဟုတ်တယ် .. ရှင်နဲ့လက်မထပ်ခင် အချိန်ထိ လွန်းကို ရှင် လုံး၀ မပက်သက်ရဘူး။ လက်မထပ်ခင်အထိ ရှင်က ကျွန်မ ချစ်သူအဖြစ်နဲ့ပဲ

နေရမယ်။ ရှင့်ကို ဘယ်သူ့ကိုမှ ကျွန်မ မပေးနိုင်ဘူး။ သိပ်ချစ်ပါတယ်ဆိုတော့ အစ်မကိုလဲ မပေးနိုင်ဘူး။ လက်မထပ်ခင်ထိ ရှင့်ချစ်သူက

ကျွန်မတစ်ယောက်တည်းပဲ ဖြစ်ရမယ်။ ”

ယွန်းစကားကို ကြားတော့ ကျွန်တော် နားလည်သလို နားမလည်သလိုနဲ့ ဒွိဟတွေ ဖြစ်နေသည်။ ယွန်း ဘာကိုပြောချင်တာလဲ။

“ ကို နားမလည်နိုင်ဘူး ဖြစ်နေတယ်။ ဘာ .. ဘာလို့လဲ ယွန်း .. ဘာလို့ကို့ကို အခွင့်ရေး ပေးရတာလဲ ”

“ အံ့သြသွားလား .. ရှင်က ကျွန်မ အရမ်းချစ်ရတဲ့သူပါ။ လွန်းကလဲ ကျွန်မ အရမ်းချစ်ရတဲ့ သူလေ။ ကျွန်မ ချစ်တဲ့သူနှစ်ယောက်

သူတို့ချင်းလဲ ချစ်နေကြတယ်ဆိုတာသိတော့ အစက ဘယ်လိုမှ လက်မခံနိုင်ခဲ့ဘူး။ ရှင့်ကို အရမ်းစိတ်ဆိုးခဲ့သလို လွန်းကိုလဲ စိတ်ဆိုးတယ်။

ဒါပေမယ့် ဒီရက်တွေမှာ ရှင်နဲ့ တကယ်ပဲ လမ်းခွဲနိုင်ရဲ့လားလို့ ကျွန်မကိုယ်ကျွန်မ အကြိမ်ကြိမ် မေးခဲ့ပြီးပြီ။ မေးလိုက်တိုင်း ကျွန်မ ရှင်နဲ့

ဘယ်လိုမှ လမ်းမခွဲနိုင်ဘူး။ ဟင်း ... ရှင့်အပေါ်ထားတဲ့ ကျွန်မ အချစ်က ဘယ်လောက်ကြီးမားလဲဆိုတာ အခုမှပဲ သိလိုက်ရတယ်။ ”

“ ယွန်း ကို့အပေါ်ကို တကယ်ပဲ ကြည်ဖြူနိုင်ရဲ့လား။ လက်ထပ်တယ်ဆိုတာ လွယ်တဲ့ ကိစ္စ မဟုတ်ဘူးနော်။ လက်ထပ်ပြီးသွားရင်

တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ယုံကြည်နားလည်မှုနဲ့ ရှေ့ဆက်ရမှာ။ မင်း တကယ်ပဲ ကို့ကို ခွင့်လွှတ်နိုင်လို့လား။ လွန်းနဲ့ပက်သတ်ပြီး

တကယ်ပဲ နားလည်ပေးနိုင်လို့လား။ မင်း ကို့ကို တကယ် လက်ထပ်နိုင်လို့လားကွာ။ ”

“ ယွန်းက ဆုံးဖြတ်ပြီးရင် ဘယ်တော့မှ နောင်တ မရတတ်ဘူးဆိုတာ ကို့ကို သိစေချင်တယ်။ ”

ယွန်းဆီကနေ .. ကို .. လို့ ပြန်ကြားလိုက်တော့ ကျွန်တော့်ရင်ထဲ အတိုင်းမသိ ပျော်သွားသည်။ တစ်ချိန်လုံး လေးပင်နေတဲ့ စိတ်များ

လွှင့်ထွက်သွားပြီး စိတ်ထဲမှာ ကြည်နူးမှုတွေ ပြန်ခံစားလိုက်ရသည်။ ယွန်း .. မင်းက ဘယ်လိုမိန်းမမျိုးလဲ။ ငါ့ဘဝမှာ တစ်ခါမှ မချစ်ဖူးတဲ့

အချစ်တွေနဲ့ မင်းကို အမြဲတမ်း ချစ်သွားပါ့မယ်။ တစ်ခုပဲ .. ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာ သိပ်မရှင်းတာ တစ်ခုရှိနေလို့ မေးလိုက်တော့တယ်။

“ လက်မထပ်ခင် အချိန်ထိ ဆိုတဲ့ စကားကို သိပ်မရှင်းဘူး။ လက်ထပ်ပြီးသွားရင်ဆိုတာ ရှိနေလို့လား ”

“ ကို ဒီလို မေးလိမ့်မယ်လို့ ယွန်း ကြိုတွက်ပြီးသားပါ။ ဟုတ်တယ် လက်မထပ်အချိန်ထိဆိုမှတော့ လက်ထပ်ပြီးသွားရင်

ကို လွန်းနဲ့ ပက်သက်လို့ရတယ်လို့ ပြောလိုက်တာပါ။ ကို့ကို လွန်းရဲ့ ချစ်သူအဖြစ် အဲ့ဒီချိန်ကျမှ ကျွန်မ လက်ခံနိုင်မယ်။

ဘာလို့လဲဆိုတာ့ လွန်းကို အရမ်းချစ်လို့ ကျွန်မဘဝရဲ့ အမြတ်နိုးဆုံးအရာကို အဲ့ဒီချိန်ကျရင် သူ့ကို ပေးလိုက်မှာပါ။

ဒါဆို ယွန်း ဘာပြောချင်လဲဆိုတာ ကို သဘောပေါက်မှာပါ။ ဒီထက်ပိုပြီး ယွန်း ရှင်းမပြတတ်တော့ဘူး။ ကို ဘယ်လိုခံစားနေရလဲ။ ”

“ ကို .. ယွန်းကို အားနာနေမိတယ်ကွာ .. ”

“ ခုချိန်မှတော့ အားနာမနေပါနဲ့တော့ ကိုရယ်။ ဘဝမှာ သိပ်ချစ်ရတဲ့ ကိုနဲ့လွန်းအတွက် ယွန်းဘက်ကနေ နားလည်ပေးနိုင်ဖို့

အတတ်နိုင်ဆုံး ကြိုးစားသွားပါမယ်။ ယွန်း ကိုတို့နှစ်ယောက်စလုံးကို ခွဲမှ မခွဲနိုင်တာ။ ဘာတတ်နိုင်ဦးမှာလဲ .. ယွန်း .. ယွန်းလေ ..

ကို့ကို အရမ်းချစ်တာ ကိုရဲ့ .. ဟင့် .. ဟင့် .. အာ .. ဟင့် ...... လွန်းကိုလဲ အရမ်းချစ် .. အာ .. ဟင့် .. ကိုရယ် .. ဟင့် .. အိ ... ”

ယွန်းမှာ မျက်နှာကို လက်နဲ့အုပ်ကာ အားရပါးရ ငိုရှာတော့သည်။ ကျွန်တော် ယွန်းအနားသို့ သွားလိုက်ပြီး သူ့ကို ရင်ခွင်ထဲပွေ့လိုက်ကာ

သူနဲ့အတူ မျက်ရည်မိုးများ ရွာသွန်းလိုက်တော့သည်။ ယွန်းရယ် .. အဲ့လောက်တောင် ချစ်ရလားကွာ။ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ယွန်းရယ်။

“ ကို ကတိပေးပါတယ်။ ယွန်းပြောသလို လက်မထပ်ခင် အချိန်ထိ ကို လွန်းနဲ့ လုံး၀ မပက်သက်ပဲ နေပါ့မယ်။

ဒါပေမယ့် လက်ထပ်ပြီးသွားရင်တော့ ကို့ဘက်က ထိန်းသိမ်းနိုင်ပေမယ့် လွန်းဘက်က ကို့အပေါ် ...... ”

“ ဆက်မပြောနဲ့တော့ ကို။ ကို ဘာကိုပြောချင်လဲ ယွန်း သိတယ်။ လက်ထပ်ပြီးသွားရင် ယွန်းကိုယ်တိုင် ကို့ကို လွန်းလက်ထဲ

ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ ထည့်ပေးလိုက်မှာပါ။ လက်မထပ်ခင်အထိ ကို့ချစ်သူက ယွန်းတစ်ယောက်ပဲဆိုတဲ့ အသိနဲ့တင် ယွန်း ကျေနပ်ပါပြီ။

လွန်းက ကိုနဲ့ မတွေ့ခင်ထိ သူ့ဘဝမှာ တစ်ခါမှ ချစ်ခဲ့ဖူးတာ မဟုတ်ဘူး ကိုရဲ့။ အခုတော့ ချစ်ရသူကို တိတ်တိတ်ပုန်း ချစ်နေရတဲ့ဘဝ။

ယွန်းလေ .. လွန်းကို အရမ်းသနားတယ်။ အဲ့ဒါကြောင့် ယွန်း ကို့ကို ပိုင်ဆိုင်သွားပြီးရင် လွန်းကိုလဲ ပိုင်ဆိုင်ခွင့် ပေးလိုက်ချင်တယ်။

ယွန်းရှေ့မှာပဲ ကိုတို့နှစ်ယောက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချစ်သွားနိုင်မယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်။ ”

“ ဟာ .. ကို ဘာပြောရမှန်းတောင် မသိတော့ပါဘူး ယွန်းရယ်။ တကယ်ပါ ”

ယွန်းက ကျွန်တော့်ကို မော့ကြည့်သည်။ ကျွန်တော် သူ့ပါးပြင်ထက်က မျက်ရည်စများကို ယုယစွာ သုတ်ပေးလိုက်သည်။

ယွန်းမျက်နှာက ချက်ချင်းပြောင်းလဲသွားပြီး ......။

“ နေဦး .. ကျွန်မ ဆုံးဖြတ်ပုံအရဆိုရင် .. ကိုက မိန်းမနှစ်ယောက် ရသွားတာပေါ့နော်။ ”

“ ဟင် .. ယွန်းကလဲ ဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲ ”

“ ဟုတ်တယ်လေ .. လက်ထပ်ပြီးသွားရင် ကို့မှာ မိန်းမနှစ်ယောက် ရှိသွားမယ်။ တစ်ယောက် တရားဝင်ယူထားတာ။

နောက်တစ်ယောက်က တိတ်တိတ်ပုန်းလေး။ နောက်ပြီး မယားကြီးရော မယားငယ်ရော ရှင့်ကို သိပ်ချစ်ကြမှာ။

သူတို့ အချင်းချင်းကလဲ ချစ်နေဦးမှာ။ ဟာ .. ကိုပြည့်စိုးဟိန်း ရှင့်လောက် ကံကောင်းတဲ့သူ ဒီကမ္ဘာမှာ ရှိမှာမဟုတ်တော့ဘူး။ ”

ယွန်းပုံစံက အရင်တုန်းက ယွန်းရတနာ ဖြစ်သွားလေပြီ။ ကျွန်တော့်ကို လွတ်လပ်ပေါ့ပါးစွာ စကားတွေ ပြန်ပြောနေလေသည်။

ကျွန်တော်လဲ ယွန်းစကားတွေကြားပြီး ဘာပြန်ပြောရမှန်းကို မသိတော့ဘူး။ ဟုတ်တယ်လေ သူပြောနေတာတွေက ကျွန်တော်

လုံး၀ မတွေးမိတာတွေ။ ကျွန်တော် တကယ်ပဲ မိန်းမနှစ်ယောက် ရတော့မှာလား။

ညီအစ်မ နှစ်ယောက်နဲ့အတူ တကယ်ပဲ လက်ထပ် ပေါင်းသင်းသွားရတော့မှာလား။

ဟာ .. ပြည့်စိုးဟိန်း .. မင်းဟာက ထီပေါက်တာထက်တောင် ကံကောင်းနေပါလား။

“ ဟယ် .. သိပ် မပျော်ဘူးထင်တယ်။ မျက်နှာကြီးက မှိုရတဲ့ မျက်နှာကြီးတော့ .. ”

“ ဟာ .. ယွန်းကလဲကွာ ”

“ ခစ် .. ခစ် .. ပျော်လိုက်ပါတော့ ကိုရယ်။ ယွန်းလဲ အားလုံးကို အပျော်တွေနဲ့ပဲ အဆုံးသတ်လိုက်ချင်တယ်။ ”

“ ယွန်းရယ် ..... ”

ကျွန်တော် ယွန်း နှာဖူးလေးကို နမ်းရင်း အခုမှပဲ ပြုံးနိုင်တော့သည်။ ကျွန်တော့် အချစ်ရေးက ကံကောင်းသည်ဆိုတာထက် ပိုခဲ့ပါပြီ။

ယွန်းပေးတဲ့ ပြစ်ဒဏ်က ကျွန်တော်နဲ့ လွန်းအတွက်တော့ ထာဝရ မမေ့နိုင်စရာ လက်ဆောင်တစ်ခုပါပဲ။

“ ယွန်း .. တစ်ခုလောက် မေးဦးမယ်။ ”

“ ဘာလဲ ”

“ ကိုနဲ့လွန်းအကြောင်းကို ယွန်း သိနေတယ်ဆိုတာ ဘယ်ချိန်မှ လွန်းကို အသိပေးမှာလဲ။ လက်ထပ်ပြီးမှ အသိပေးမှာလား။

ဒီကြားထဲ ယွန်းအနေနဲ့ လွန်းကို ပုံမှန်အတိုင်း ဆက်ဆံနိုင်ပါ့မလား။ လွန်းက ကို့ကို မဆက်သွယ်ပဲ နေမှာမဟုတ်ဘူးနော်။

ကို့ဘက်က ကတိအတိုင်း မပက်သက်ပဲ နေနိုင်ပေမယ့် သူ့ဘက်က ကို့ကို နည်းမျိုးစုံနဲ့ ဆက်သွယ်လာမှာ။ လွန်းအကြောင်းလဲ

မင်း သိသားနဲ့ .. သူက သူလုပ်ချင်တာ ရအောင် လုပ်တတ်တယ်။ တော်ကြာ ယွန်း ပြောသလို ဖြစ်မလာရင် ယွန်း ..

စိတ်ဆင်းရဲမှာ .. ကို မလိုချင်ဘူး။  ”

“ သိသားပဲ။ ကိုသာ သူ့ကို အဆက်သွယ်ဖြတ်ကြည့် .. ကို့ဆီကို သူ မရောက် ရောက်အောင် လာမှာ သေချာတယ်။

ဟွန့် .. သူ့အကြောင်း ယွန်းအသိဆုံး။ အဲ့ဒါကြောင့် ယွန်း စီစဉ်ထားတာ တစ်ခုရှိတယ်။ အဲ့ဒါက ခဏနေရင် ..

ကို သိသွားလိမ့်မယ်။  ”

“ ဘာလဲကွာ .. အခုပြောလိုက်ပါလား။ ကို အရမ်းသိချင်တယ် .. အခုပြော ”

“ ဟင့်အင်း .. ခဏစောင့် .. အခုတော့ ဘာမှမပြောတော့ပဲ ယွန်းကိုပဲ ဖက်ထားပေးပါနော်။

ယွန်း မောနေပြီကွာ။ ခဏလောက် ငြိမ်ငြိမ်လေးနေရအောင်နော်။  ”

ကျွန်တော် သိချင်စိတ်ကို မနည်းအောင့်ပြီး နေလိုက်ရသည်။ ယွန်းက ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲမှာ မျက်လုံးလေး မှေးရင်း ငြိမ်ငြိမ်လေး ရှိနေသည်။

သူ့စိတ်တွေ အရမ်းမောနေရှာပြီ။ ကျွန်တော့်အပေါ် သူ့အချစ်တွေကို နားလည်မှုအရှိဆုံးနဲ့ အကြီးမားဆုံး ပေးခဲ့ရှာလေပြီ။ ကျွန်တော် ယွန်းကို

တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားရင်း ယွန်းနဲ့အတူ စိတ်အမောတွေ ဖြေလိုက်တော့သည်။

(၁၀)မိနစ်လောက်နေတော့ ...။

( တီ .. တီ ... )

“ ဘယ်သူလဲ မသိဘူး။ ဝင်းအောင် ပြန်လာတာများလား။ ယွန်း ခဏနော် .. တံခါးဖွင့်ကြည့်လိုက်ဦးမယ်။ ”

ကျွန်တော် တိုက်ခန်းတံခါးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ....။

“ ဟင် .. လွန်း .. ”

“ ဟယ် .. ကို .. ကိုက ဘယ်လိုလုပ် ဒီရောက်နေတာလဲ။ ”

“ ဒါ .. ကို့သူငယ်ချင်း ဝင်းအောင်ရဲ့ တိုက်ခန်းလေ .. ”

“ ဟင် .. ဒါ လွန်း စာသင်ရမယ့် တိုက်ခန်းမဟုတ်ဘူးလား။ ဒီမှာလေ ဒီလိပ်စာအတိုင်း လိုက်လာတာ။ မနေ့က ယွန်းက

သူ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရဲ့ မောင်လေးကို စာသင်ပေးဖို့ပြောထားတယ်။ လိပ်စာအတိုင်း ဒီအချိန်မှာ ဒီတိုက်ခန်းကို

သွားလိုက်ပါဆိုလို့ လွန်း အခု ရောက်လာတာ။ ”

ကျွန်တော် သဘောပေါက်လိုက်ပြီ။ ယွန်းက လွန်းကို ဒီမှာ ချိန်းလိုက်ပြီး အကုန်ဖွင့်ပြောပြတော့မယ်။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော့်ကို

ခဏစောင့်ပါလို့ ပြောတာကိုး။ လွန်း .. နောက်ရက်တွေကနေစပြီး မင်းနဲ့ငါ ခဏတာ လမ်းခွဲရတော့မယ်။ ငါတို့နှစ်ယောက်

ပျော်ရွှင်စွာနဲ့ ခဏတာ လမ်းခွဲလိုက်ကြပါစို့။

ဘယ်ချိန်ထိလဲဆိုတော့ မင်းညီမ ယွန်းနဲ့ လက်မထပ်ခင်ထိပေါ့။

ယွန်းပေးတဲ့ ပြစ်ဒဏ်ကို ငါတို့နှစ်ယောက် ကျေနပ်စွာ ခံယူလိုက်စို့နော်။

...........................။

အခန်း (၂၄)

တိမ်ပြာပြာနေ့တစ်နေ့ ...

@@@@@@@@@@@

မှန်ထဲမှာ မြင်နေရတဲ့ ကျွန်တော့်ပုံစံကို သေချာကြည့်ရင်း ရယ်ချင်နေမိသည်။ မောင့်ကျက်သရေ ခေါင်းပေါင်း၊ တောင်ရှည်ပုဆိုးနဲ့ အဝါရောင်

သတို့သားဝတ်စုံက မျက်လုံးထဲ တောက်လွန်းအားကြီးနေမလား တွေးနေမိသည်။ မင်္ဂလာဆောင် Theme တစ်ခုလုံးက အဝါရောင် ဖြစ်တာမို့

သတို့သား+သတို့သမီး ၊ နှစ်ဖက်မိဘများ၊ အရံများ .. အားလုံး အဝါရောင်တွေချည်း ဖြစ်နေတော့သည်။

ဒီနေ့က ကျွန်တော်နဲ့ ယွန်းတို့ရဲ့ သုံးနှစ်မြောက် Valentine's Day ၊ နောက်တစ်မျိုးက မင်္ဂလာပွဲကျင်းပတဲ့နေ့ နောက်ပြီး ဒီနေ့က Sunday ....။

ကျွန်တော့်အတွက် ရင်အခုန်ရဆုံး နေ့တစ်နေ့ဆိုလဲ မမှားသလို ဘဝမှာ တစ်ကြိမ်သာ ရရှိနိုင်မယ့် မင်္ဂလာနေ့ရက်လေး တစ်ရက်ပေါ့။

ယွန်းကို ကတိပေးထားတဲ့အတိုင်း ကျွန်တော်နဲ့ လွန်း မှာ မိသားစုဝင်များ ရှေ့တွင် မဖြစ်မနေ ပုံမှန် ဆက်ဆံသည့် အခြေနေကလွဲပြီး တစ်ယောက် နဲ့

တစ်ယောက် မပက်သက်ပဲ အတတ်နိုင်ဆုံး ထိန်းခဲ့ကြသည်။ ဝင်းအောင်တိုက်ခန်းမှာ ကျွန်တော်တို့ သုံးယောက် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြေရှင်းခဲ့ကြသည်။

အဲ့တုန်းက လွန်း တစ်ယောက် အံ့သြလွန်းလို့ သူ့ညီမလေးကို ဖက်ပြီး အတော် ငိုခဲ့သည်။ ညီအစ်မနှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ဖက်ကာ

ငိုနေပုံကို ကျွန်တော် ခုချိန်ထိ မေ့လို့မရသေး။ တစ်ခါတစ်လေ ချစ်ခြင်းတရားက မထင်မှတ်တဲ့အရာတွေကို သယ်ဆောင်လာတတ်ပါလား။

“ ဟား .. သတို့သားကြီး ..  ငါ့လခွီး မင်းကို ကြည့်ရတာ မျက်စိကျိန်းတာကွာ။ စောက်ရမ်းမိုက်တယ် သားကြီးရေ ”

ဝင်းအောင်က ကျွန်တော့်ကို ကြည့်ပြီး ရယ်နေသည်။ ဝင်းအောင် နဲ့ ကောင်းစံက သတို့သား အရံတွေပေါ့။

လွန်း နဲ့ မြတ်နိုးက သတို့သမီး အရံလုပ်လေသည်။ အားလုံး တူညီဝတ်စုံတွေနဲ့ ဝါချင်တိုင်းကို ဝါထိန်နေတော့သည်။

“ အေးပါ .. ရယ်ထားဦးပေါ့ကွာ။ စိတ်ထဲမှာတော့ အားကျနေတယ်မလား .. ”

“ အေး .. အားတော့ကျတယ်။ မင်းကိုလဲ သနားမိတယ်။ မကြာခင် အိုရတော့မယ် မင်းအဖြစ်ကို တွေးပြီး .... ဟင်း ... ”

“ ဟေ့ကောင် .. ငါ မင်္ဂလာယူနေတာနော် .. မနောက်နဲ့ ”

“ ဟား .. ငါလဲ ဘာပြောနေလို့လဲ။ သားကြီး မင်းကို ဒီလိုမြင်ရတာ ငါ စောက်ရမ်းပျော်တယ်ကွာ။ တကယ်ပြောတာ .. ”

“ ငါလဲ ပျော်နေတယ်ကွာ။ သတို့သမီးကို တွေ့ချင်လှပြီ မပြီးသေးဘူးလား မသိဘူး။ ”

“ အမယ်လေး ပြီးပါပြီ သတို့သားရယ်။ ကဲ .. ဒီဘက်ခန်းကို ကြွပါရှင့် ”

မြတ်နိုး လာပြောလို့ ကျွန်တော် သတို့သမီး အလှပြင်နေတဲ့ အခန်းထဲသို့ သွားလိုက်သည်။ မှန်တင်ခုံမှာ ထိုင်နေသော ယွန်းကို တွေ့လိုက်ရသည်။

လှ လိုက်တာ ယွန်းရယ်။ သဇင်ပန်းတွေ ဝေဆာနေအောင် ပန်ထားပြီး အဝါရောင် ထိုင်မသိမ်း သတို့သမီးဝတ်စုံလေးက ယွန်းနဲ့ လိုက်ဖက်လွန်းသည်။

ကျွန်တော် ယွန်းကို စကားမပြောနိုင်ပဲ ငေးကြည့်နေမိသည်။

“ ကို .. အဲ့လိုကြီး စိုက်မကြည့်နဲ့ .. ရှက်တယ်။ ဒီလိုဝတ်ထားရတာ နေရခက်လိုက်တာ။ လူကို မနည်းအောင့်ထားရတယ်။ ”

“ ခဏလေး သည်းခံလိုက်ပါ ယွန်းရဲ့ .. အရမ်းလှတယ်ကွာ။ ငါ့ချစ်သူလေးကို ကြည့်ရတာ ကျက်သရေ ရှိလိုက်တာ။ ”

“ ကိုလဲ အရမ်းချောတယ်။ ခန့်ချောကြီး .. ဟိ .. လာပါဦး ”

ယွန်းက ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်က ရင်ထိုးပန်းကို သေချာလေး ပြန်တည့်ပေးသည်။ ကျွန်တော် သူ့ကို နမ်းလိုက်ချင်ပေမယ့် အလှပျက်သွားမှာစိုးလို့။

“ ပြည့်စိုးရေ .. ပြီးရင်လဲ သွားကြရအောင်။ ခန်းမမှာ လူတွေ ရောက်နေပြီပြောတယ်။ ”

“ အေး ကောင်းစံ .. အိမ်သားတွေ အားလုံးကို မင်းပဲ သေချာကြည့်စီစဉ်ပြီး ခေါ်ခဲ့လိုက်ကွာ။ ခန်းမရောက်မှ တွေ့ကြတာပေါ့။ ”

“ စိတ်ချပါ .. ငါ အားလုံး စီစဉ်ပြီးပြီ .. မြတ်နိုးရေ .. ကိုတို့ သွားကြစို့ ”

ကျွန်တော်တို့ ကောင်းစံ စီစဉ်ထားသော မင်္ဂလာကားပေါ် တက်လိုက်ကြသည်။ စိတ်လှုပ်ရှားမှုကတော့ အတိုင်းထက်အလွန်ပါပဲ။ ဒီခံစားမှုမျိုးကလဲ

ဒီတစ်ကြိမ်သာ ရမယ်ထင်ပါတယ်။ ကားပေါ်မှာ ယွန်း နဲ့ ကျွန်တော် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်ရင်း ပြုံးလိုက်ကြသည်။ ဒီလိုနဲ့ ကျွန်တော်တို့

မင်္ဂလာကားလေးက ခန်းမရှိရာ မင်္ဂလာအခမ်းနားသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။

.........................။

( ကြွရောက် ချီးမြှင့်ကြသော ဂုဏ်သရေရှိ လူကြီး မိဘများရှင့်။ အစီစဉ် (၁) အရ ...

မင်္ဂလာချိန်ခါ ကျရောက်လာပြီမို့ မင်္ဂလာ သတို့သား မောင်ပြည့်စိုးဟိန်း နဲ့ မင်္ဂလာသတို့သမီး မယွန်းရတနာ တို့

မင်္ဂလာ စင်မြှင့်ထက်သို့ ကြွရောက်ပေးပါရန် ဖိတ်ကြားအပ်ပါသည်ရှင့် ... )

( တူနှစ်ဖြာ .. ရွှေဂဟေ ဆက်ဖို့ .. သွေမပျက်တဲ့ မေတ္တာ ... ရေစက်ရဲ့ ရှေးအလာ ... မနှေးအခါခါ ချင့်တွေး .. ဖြေရေးအခု ..

သမုဒယနွယ်လာ .. သြော် ဖြေရေးအခု သမုဒယနွယ်လာ ... အခုဘဝတကယ် ဘယ်မမုန်းတော့လေး ........... )

အခါတော်ပေး သီချင်းသံနဲ့အတူ မင်္ဂလာမောင်နှံမှာ ခန်းမထဲသို့ စတင်ဝင်ရောက်လာလေသည်။ ဘယ်အချိန်က ဘယ်သူ ထွင်သွားမှန်းမသိသော

ရေကြိုးငွေကြိုးတားနေသူတွေက အသင့်စောင့်နေလေသည်။ ကျွန်တော်လဲ လက်ထဲမှာ တစ်သောင်းတန်တစ်အုပ် ကိုင်ထားရပြီး တစ်ကြိုးလျှင်

၂သောင်းနှုန်းနဲ့ (၁၀)ကြိုးတောင် ဖွင့်ပေးခဲ့ရသည်။ ကျွန်တော်တို့ နောက်မှာတော့ နှစ်ဖက်မိဘများနှင့် မိသားစုဝင်များ အတွဲလိုက်ကြီးပေါ့။

စင်မြှင့်ပေါ်ရောက်တော့ ကျွန်တော်နဲ့ ယွန်းက အလယ်မှာ ထိုင်လိုက်ကြသည်။ ကျွန်တော့်ဘေးမှာတော့ ဝင်းအောင် နဲ့ ကောင်းစံပေါ့။

ယွန်းဘေးမှာတော့ လွန်း နဲ့ မြတ်နိုး တို့ အတူတူထိုင်လိုက်ကြသည်။ ကျွန်တော် ဒီချိန်မှာ လွန်းကို ခဏမေ့ထားရသည်။ အိမ်မှာတုန်းက

လွန်းကို ခဏလေး တွေ့လိုက်ရသည်။ ယွန်းလိုပဲ လှချင်တိုင်း လှနေသည်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် လွန်းနဲ့ စကားမပြောမိအောင် ထိန်းခဲ့ရသည်။

လွန်းကလဲ ကျွန်တော့်ကို စကား လာမပြောခဲ့ဘူး။ သူ့မိသားစုဝင်တွေနဲ့ပဲ အတူရှိနေပြီး ခန်းမထဲရောက်မှ ကျွန်တော် သူ့ကို ပြန်တွေ့ခဲ့ရသည်။

သြော် .. မေ့နေတာ မဇင်တစ်ယောက်လေ .. ဆံပင်အရှည်နဲ့ လုံးဝကို မိန်းမတစ်ယောက်ပုံစံနဲ့ ပွဲတက်နေတယ်။ တစ်ချို့ဆို မဇင်ကို ..

မမှတ်မိသည်အထိ အံ့သြနေကြသည်။

( အစီစဉ် (၂) အရ ...

ဘုန်းပြည့်သျှံ ကုမ္ပဏီ ဥက္ကထ ဦးမြင့်လွင် နှင့် ဇနီး ဒေါ်ခင်ညို တို့မှ မင်္ဂလာမောင်နှံအား မင်္ဂလာ လက်စွပ် နဲ့ မင်္ဂလာ ပန်းကုံးများ

ချီးမြှင့်ပေးပါရန် စင်မြင့်ထက်သို့ ဖိတ်ကြားအပ်ပါသည်ရှင့် ... )

“ ဖြောင်း .. ဖြောင်း .. ဖြောင်း .. ” (ဧည့်သည်များ ဂုဏ်ပြုသံ)

( အစီစဉ် (၃)အရ ...

ကြွရောက် ချီးမြှင့်ကြသော ဂုဏ်သရေရှိ လူကြီး မိဘများကို နိုင်ငံကျော် တေးဂီတ အဖွဲ့ Iron Cross ရဲ့ ဖျော်ဖြေမှုနဲ့အတူ ..

တည်ခင်းဧည့်ခံ ကျွေးမွေးသော အစားသောက်များကို အားလုံးပဲ ပျော်ရွှင်စွာ သုံးဆောင်ရင်း ချီးမြှင့်ပေးကြပါရန် ပန်ကြားအပ်ပါသည်ရှင့် ... )

(မရဘူး IC ပဲ ငှားပါရစေနော် .. ပုံ စာရေးသူ :P)

ကျွန်တော်နဲ့ ယွန်း စင်မြှင့်အောက်ကို သွားပြီး ကြွရောက် ချီးမြှင့်ကြသူများကို တစ်ဝိုင်းချင်း လိုက်နှုတ်ဆက်လိုက်ကြသည်။ ကြာလာတော့ လူက ..

မူးနောက်လာသည်။ ဟိုလူက လှမ်းခေါ် .. ဒီလူက လာခဲ့ပါဦးနဲ့ .. ကျွန်တော့်မှာ ချာချာလည်ကာ ယွန်းလက်ကို ဆွဲရင်း ခန်းမအနှံ့ လိုက်လံ

နှုတ်ဆက်နေရသည်။ ကိုလေးဖြူကြီးကတော့ ငွေလမင်း သီချင်းနဲ့ စဖွင့်လိုက်တော့သည်။ နောက်တစ်ပုဒ်က ကိုမျိုးကြီးရဲ့ လက်ခံပေးပါ။

ကိုအငဲကြီးကလဲ နယ်မြေသစ်များစွာ သီချင်းနဲ့ အရောက်ပို့ပေးသည်။ ကျွန်တော့်မှာ ကိုယ်အရမ်းကြိုက်တဲ့ အဆိုတော်တွေမို့ နားထောင်ချင်လဲ

အေးအေး နားမထောင်ရပါဘူး။ ခန်းမ ပတ်လည် လျှောက်သွားနေရသည်။ ယွန်းခမျာလဲ အတော် မောနေရှာပြီ။ အားတင်းထားပါ ယွန်းရေ ...။

“ ဗိုက်ဆာလိုက်တာ ကိုရယ် .. တစ်ခုခု စားရအောင်။ ယွန်း မနေနိုင်တော့ဘူး။ ”

“ ဟုတ်ပ .. ကိုလဲ ဆာနေပြီ။ နှုတ်ဆက်တာ ခဏရပ်ပြီး စားကြဦးစို့ ... ဟေ့ .. ဝင်းအောင် .. သူငယ်ချင်း လာဦး။ ”

“ ဘာလဲ ပြည့်စိုး ”

“ ဗိုက်ဆာနေပြီကွာ .. ငါတို့စားဖို့ စီစဉ်ပေးဦး။ ”

“ အေး .. ဒါဆိုလဲ ဒီဝိုင်းမှာပဲ ခဏထိုင်ပြီး စားလိုက်တော့။ ငါ လာချခိုင်းလိုက်မယ်။ ”

“ အိုကေ ”

ကျွန်တော်နဲ့ ယွန်းလဲ ဗိုက်ဆာနေတာမို့ လာချပေးတဲ့ အစားစာတွေကို အားရပါးရ စားလိုက်ကြသည်။

မမဖြူက ကျွန်တော်တို့နားရောက်လာပြီး ..။

“ ယွန်း ဖြေးဖြေးစားလေ .. နှုတ်ခမ်းနီတွေ ပျက်ကုန်ဦးမယ်။ ”

“ ပျက်ပျက် နေနိုင်တော့ဘူး .. နောက်မှ မြတ်နိုးကို ပြင်ခိုင်းတော့မယ်။ ”

“ ကိုပြည့် .. ငါ့မောင်လေး အရမ်းချော အရမ်းမိုက် .. ”

တော်ပါသေးရဲ့ .. ငါ့သားလေးလို့ မပြောလိုက်လို့။ ယောက္ခမလေးလဲ အရမ်းလှပါတယ်ခင်ဗျ။

“ မမဖြူလဲ အရမ်းလှနေတာ.. တကယ်ပြောတာ .. ကြည့်ရတာ ကျက်သရေကို ရှိလို့ ”

“ အမယ် အချင်းချင်းမြှောက်နေပြန်ပြီ .. ကဲ .. ယွန်းလေး စားပြီးရင် လိုက်နှုတ်ဆက်လိုက်ဦးနော်။

မေမေ တစ်ယောက်တည်းဖြစ်နေလို့ မမဖြူ သွားလိုက်ဦးမယ်။ မိဇင်က သူ့သူငယ်ချင်းတွေ ရောက်နေလို့

ဧည့်ခံနေတယ်။ လွန်းတစ်ယောက်တော့ ခုနက နယ်က အမျိုးတွေ ရောက်လာလို့ ဧည့်ခံနေတာတွေ့တယ်။ ”

“ ဟုတ် မမဖြူ .. ဖြေးဖြေးနော် ”

ကျွန်တော် မဇင်ကို လှမ်းတွေ့လိုက်သည်။ တကယ့်ကို မိန်းမတစ်ယောက် ပုံစံ ပြောင်းလဲသွားလေပြီ။ သူ့သူငယ်ချင်းတွေကြားမှာ

မိန်းကလေးတစ်ယောက်အဖြစ် ရဲရဲ ရင်ဆိုင်နိုင်နေပြီ။ KTV မှာ တွေ့ပြီးကတည်းက မဇင်နဲ့ ကျွန်တော် နောက်ပိုင်း သိပ်မတွေ့ဖြစ်ခဲ့။

ကျွန်တော် ယွန်းအိမ်ကို အလည်လာမှပဲ တွေ့ဖြစ်ကြသည်။ ကျွန်တော်လဲ ဒီရက်ပိုင်း ယွန်း နဲ့ လွန်းကြားမှာ အရာအားလုံးကို

ဖြေရှင်းနေရတာမို့ မဇင် နဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာတွေကို ခဏ မေ့ထားလိုက်တော့သည်။ မဇင်လဲ ကျွန်တော့်လိုပဲ မေ့ထားပုံရပါတယ်။

ကျွန်တော်တို့ စားပြီးတော့ ယွန်းက မြတ်နိုးကို လှမ်းခေါ်ပြီး နှုတ်ခမ်းနီ ပြန်ဆိုးခိုင်းနေသည်။ ကျွန်တော်လဲ လွန်းကို တွေ့မလားဆိုပြီး

ခန်းမထဲ ပတ်ကြည့်နေမိသည်။ လွန်းတစ်ယောက် အခုချိန် ဘယ်လို ခံစားနေရမလဲ။ ကျွန်တော် မေ့ထားသော်လဲ သတိရနေမိပြန်သည်။

“ ကဲ .. ကိုရေ .. ပြီးတော့မယ် အားတင်းထား။ နောက်ဆုံးတစ်ခေါက်လောက် နှုတ်ဆက်လိုက်ဦးစို့ ”

“ Fighting ယွန်း .. လာ .. ”

ကျွန်တော် ယွန်းလက်ကိုဆွဲပြီး နောက်ဆုံးအကြိမ် လိုက်နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ မင်္ဂလာချိန်လည်း တဖြေးဖြေးနဲ့ ပြီးဆုံးဖို့ ရောက်လာလေသည်။

ပွဲပြီးခါနီး အလှ ဓါတ်ပုံ နဲ့ ဗီဒီယို ရိုက်ခံပြီး ကျွန်တော်တို့ရဲ့ မင်္ဂလာပွဲလေးကို အဆုံးသတ်ကာ အားလုံး ကားကိုယ်စီဖြင့် အိမ်ပြန်လာခဲ့ကြလေသည်။

ယွန်းတို့ မိသားစုရဲ့ တောင်းဆိုမှုကြောင့် ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် ယွန်းတို့အိမ်မှာပဲ လောလောဆယ် နေဖို့ သဘောတူလိုက်ကြသည်။ ယွန်းတို့အိမ်

အပေါ်ထပ်မှာ တစ်ယောက်ခန်း တစ်ခန်း အပိုရှိတာမို့ လွန်းက အဲ့ဒီခန်းမှာ ပြောင်းနေသည်။ ကျွန်တော်နဲ့ ယွန်းကတော့ အောက်ထပ်က ယွန်းတို့

နေခဲ့သော အခန်းမှာ နေကြမယ်ပေါ့။ မြတ်နိုးရဲ့ အစီစဉ်ဖြင့် ကျွန်တော်တို့အခန်းလေးက မင်္ဂလာခန်းဝင် ပစ္စည်းများဖြင့် အရမ်း လှပနေတော့သည်။

ကြင်စဦး ဇနီးမောင်နှံအတွက် ချစ်စရာ မင်္ဂလာအခန်းလေးအဖြစ် ပြောင်းလဲထားပြီး ဒီည ကျွန်တော်တို့ ဖြစ်သန်းရမယ့် မင်္ဂလာဦးည အခန်းလေးပေါ့။

.....................။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အားလုံး ပင်ပန်းနေကြပြီမို့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ အမောဖြေသူကဖြေ .. အဝတ်စားလဲသူကလဲဖြင့် ကိုယ်စီ လှုပ်ရှားနေကြသည်။

ကျွန်တော် နဲ့ ယွန်းက အခန်းထဲမှာ ရှိနေပြီး အဝတ်စားများ မလဲခင် ယွန်းက ကုတင်ပေါ်မှာ ကျွန်တော်နဲ့အတူ Selfie အားရပါးရ ရိုက်နေသည်။

“ ဟိ .. မိုက်တယ် .. မင်္ဂလာဆောင်ပုံတွေ မရသေးခင် ဒီပုံလေးတွေ အရင်တင်ရမယ်။ ကို ... ပြုံးဦး .. 1 .. 2 .. 3 .. ”

“ ကဲ .. တောင်ပါတော့ ယွန်းရယ်။ ဘယ်နှစ်ပုံတောင် ရိုက်နေမှာလဲ။ ကို ဒီဝတ်စုံကြီး ချွတ်ချင်နေပြီ။ ”

“ ပြီးပါပြီ .. ကို အဝတ်စားလဲလိုက်တော့လေ။ ယွန်းတော့ ခဏနေမှ လဲမယ်။ တစ်ယောက်တည်းပုံလေးတွေ

မှန်တင်ခုံရှေ့မှာ ရိုက်လိုက်ဦးမယ်။ နောက်ဆို ဒီပုံလေးတွေက အမှတ်တရဖြစ်မှာ ကိုရဲ့ .. ခဏနော် .. ”

“ သဘောပါဗျာ .. ”

ကျွန်တော်လဲ အဝတ်စားလဲလိုက်မှ အတော်ပင် ပေါ့ပါးသွားသည်။ အခန်းအပြင်ကို ထွက်လိုက်ပြီး အိမ်သားတွေ ဘာတွေလုပ်နေလဲ ကြည့်လိုက်သည်။

မမဖြူက ညနေစာအတွက် ပြင်ဆင် ချက်ပြုတ်နေလေသည်။ ယောက္ခမကြီးတော့ သူ့အခန်းထဲမှာ အနားယူနေလောက်ပြီ။ မဇင်ကတော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ

ဖုန်းပွတ်နေလေသည်။ လွန်းတစ်ယောက်ကိုတော့ မတွေ့ရ။ အပေါ်ထပ်က သူ့အခန်းထဲမှာ ရှိနေတာဖြစ်မယ်။ လွန်းကို ကျွန်တော် တွေ့ချင်နေသည်။

ကျွန်တော် အိမ်အပေါ်ထပ်ကို မသိမသာ တက်သွားလိုက်သည်။ ရည်ရွယ်ချက်ကတော့ လွန်းကို တွေ့မလားပေါ့။ ဒါပေမယ့် ယွန်း အမြင်ရှင်းအောင်

အပေါ်ထပ်မှာ ယောက္ခမကြီးကို စကားသွားပြောမယ့်ပုံစံ လုပ်ထားရသည်။ အခန်းနားရောက်တော့ တံခါးခေါက်လိုက်သည်။

“ မေမေ .. ကျွန်တော်ပါ။ ”

“ အေး ဝင်ခဲ့ သား ”

“ မေမေ ပင်ပန်းသွားပြီလား .. ”

“ သိပ်မပင်ပန်းပါဘူးကွယ်။ ခဏနေ တစ်ရေးလောက်တော့ မှေးလိုက်ဦးမယ်။ ”

“ ဟုတ် .. ဒါဆိုလဲ အေးဆေး အနားယူဦးနော်။ လိုတာရှိ ကျွန်တော့်ကို ခိုင်းပါ .. ”

“ အေးပါ .. မင်းဘာသာ မင်းမိန်မနဲ့ သွားနေပါ။ ရတယ် ဘာမှ မလိုဘူး။ ”

“ ဟုတ် .. ”

ကျွန်တော် အမေ့ အခန်းထဲကနေ ထွက်လာပြီး နောက်လှည့်လိုက်တော့ ရုတ်တရက် လွန်းနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်မိတော့သည်။

“ လွန်း .. ”

“ ကို .. ”

ကျွန်တော်လဲ လွန်းကို တွေ့သာတွေ့ချင်တာ တကယ် မြင်လိုက်ရတော့ ဘာပြောရမှန်းမသိ ဖြစ်နေသည်။

“ ပင်ပန်းသွားပြီလား လွန်း .. ”

“ မပင်ပန်းပါဘူး။ ကို .. Congratulation ပါနော် .. ”

ကျွန်တော် ဟန်ဆောင်ပြီး ပြုံးလိုက်ရသည်။ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် လွန်းရယ်။

“ အင်း .. ကျေးဇူးပါ လွန်း .. ကို သွားတော့မယ်နော်။ ”

ကျွန်တော်လဲ တွေ့ချင်နေတဲ့ လွန်းမျက်နှာလေးကို မြင်လိုက်ရပြီမို့ ကျေနပ်သွားသည်။ ဒီထက်ပိုပြီး ဘာမှ မပြောချင်တော့လို့ လွန်းကိုနှုတ်ဆက်ပြီး

အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာခဲ့သည်။ ယွန်းကို ကတိပေးထားတဲ့ အချိန်က မပြည့်သေးဘူးလေ။ ယွန်းရဲ့ ခွင့်ပြုချက် ရတော့မှ ကျွန်တော် လွန်း နဲ့

ပုံမှန်အတိုင်း ပြန်ဆက်ဆံရမှာ။ ယွန်းကို ပေးထားတဲ့ ကျွန်တော့် ကတိကို တည်နိုင်အောင် အတတ်နိုင်ဆုံး ကြိုးစားရဦးမှာပေါ့ဗျာ။

လွန်း .. မင်း မကြာခင် ကို့ဆီကို ဘယ်လိုပုံစံနဲ့ ပြန်ရောက်လာမှာလဲ။ အရင်လိုပဲ ကို့ကို ချစ်သေးရဲ့လား .. ။

ကို ဝန်ခံပါတယ် လွန်း .. မင်းကို သတိမရပဲ တစ်ရက်မှ မနေနိုင်ခဲ့ဘူးဆိုတာ မင်းသိအောင် ပြောလိုက်ချင်တယ်ကွာ။

.........................။

အခန်း(၂၅)

Bachelor Party ...

@@@@@@@@@

ညနေ (၆)နာရီ။

“ ယွန်းရေ .. ပြီးရင် သွားရအောင်။ သူငယ်ချင်းတွေ မရောက်ခင် ကိုတို့ ကြိုရောက်နေမှ ဖြစ်မယ်။ ”

“ ပြီးပြီ ... ကို .. ဘယ်လိုလဲ လှရဲ့လား .. ”

“ လှပါ့ဗျာ .. Very Cute ပဲ .. ”

ယွန်းက မီးခိုးရောင်ဝမ်းစပ် စကပ်အတိုလေးနဲ့ အရမ်း ချစ်စရာကောင်းနေသည်။ Dinner ကို အကျယ်မချဲ့တော့ပဲ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့

အရင်းနှီးဆုံး သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ အကျဉ်းချုံးကာ ကျင်းပလိုက်တော့သည်။ ယွန်းအိမ်က လူတွေကလဲ တစ်နေကုန် ပင်ပန်းနေပြီမို့

ဘယ်သူမှ မလိုက်တော့ဘူး။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်လဲ ပင်ပန်းနေပေမယ့် ဘဝမှာ တစ်ခါသာ ကျင်းပလို့ရမယ့် Bachelor Party လေးမို့

ချိန်းထားတဲ့နေရာသို့ နှစ်ယောက်သား ပျော်ရွှင်စွာ ထွက်လာခဲ့ကြသည်။

ချိန်းထားသည့် စားသောက်ဆိုင်ရောက်တော့ ဆိုင်နောက်က မြက်ခင်းပြင် ကွက်လပ်လေးမှာ ကျွန်တော်တို့အတွက် အားလုံး ပြင်ဆင်ထားလေသည်။

စားပွဲဝိုင်း (၂)ဝိုင်းနဲ့အတူ အသဲပုံပူပေါင်းတစ်ချို့ကို ရောင်စုံမီးတန်းလေးများဖြင့် အလှဆင်ထားသည်။ ယွန်းက မြင်မြင်ချင်း အရမ်းသဘောကျနေသည်။

ချိန်းထားတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ လာတော့မှာမို့ လိုအပ်တာတွေ ကျွန်တော် လိုက်စစ်ရင်း ယွန်းကိုကြည့်ကာ ကြည်နူးနေမိသည်။ ယွန်းကတော့ ..

ရောက်တာနဲ့ Selfie တဖျတ်ဖျတ်နဲ့ပေါ့။

“ မှာထားတာတွေ ချပေးရတော့မလား အစ်ကို ”

“ အေး .. ချလိုက်တော့။ Juice .. အရက် ဘီယာ ရေခဲပုံး အစုံသာ ချပေးထားလိုက်။ ဟင်းပွဲတွေကိုလဲ ပူပူလေး လုပ်ပေးနော်။

နောက်ပြီး Ed Sheeran ရဲ့ Perfect သီချင်းလေး အခုဖွင့်ပေးကွာ။ ”

“ ဟုတ်ကဲ့ အစ်ကို .. ”

ခဏနေတော့ Perfect သီချင်းသံက ပတ်ပတ်လည် စပီကာတွေကနေ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ယွန်းက သီချင်းသံကြားတာနဲ့ ကျွန်တော့်ကို

ဖတ်ကနဲ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ကျွန်တော် သီချင်းစာသားကို လိုက်ဆိုရင်း ယွန်းအနားကို သွားကာ သူ့ကိုယ်လုံးလေးကို အနောက်ကနေ

ပွေ့ဖက်လိုက်သည်။ ယွန်းက ကျွန်တော့်လက်ကို ကိုင်ကာ ခန္တာကိုယ်လေး ယိမ်းရင်း ကျွန်တော်နဲ့ ယွန်း သီချင်းသံလေးနဲ့အတူ ငြိမ့်ညောင်းစွာ

က နေလိုက်သည်။ အရာအားလုံးဟာ တိုးတိတ် ငြိမ်သက်နေပြီး ကြည်နူးမှု ရသ အပြည့်နဲ့ပေါ့။

I found a love for me

Oh darling, just dive right in and follow my lead

Well, I found a girl, beautiful and sweet

Oh, I never knew you were the someone waiting for me

Cause we were just kids when we fell in love

Not knowing what it was

I will not give you up this time

But darling, just kiss me slow, your heart is all I own

And in your eyes, you're holding mine

Baby, I'm dancing in the dark with you between my arms

Barefoot on the grass, listening to our favourite song

When you said you looked a mess, I whispered underneath my breath

But you heard it, darling, you look perfect tonight ...

သီချင်းလေး ပြီးဆုံးသွားသည်အထိ ကျွန်တော် ယွန်းကို ထွေးပွေ့ထားလိုက်သည်။ ယွန်းက ဒီသီချင်းလေးကို အရမ်းကြိုက်တယ်လေ။

နှစ်ယောက်စလုံး သီချင်းထဲမှာ နှစ်မျောနေပြီး သီချင်းပြီးသွားမှ အသိပြန်ဝင်လာကာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်ကြသည်။

“ ဟာ ... ဒီ သတို့သား နဲ့ သတို့သမီး ခန်းခမထဲမှာ ကြည်နူးရတာ အားမရလို့

ဒီမှာလဲ ကြည်နူးနေကြပါလား။ ငါတို့က လာတာ စောသွားပြီထင်တယ်။ ”

ကောင်းစံတို့အတွဲ အရင်ရောက်လာသည်။ ကျွန်တော် ကောင်းစံကို လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ကာ ကြိုဆိုလိုက်သည်။ ယွန်းက မြတ်နိုးကို မြင်တာနဲ့

ပြေးဖက်တော့သည်။ မကြာခင် ဝင်းအောင် နဲ့အတူ သင်္ကြန်တုန်းက အတူကဲခဲ့သော စိုးထိုက် နဲ့ မိန်းကလေးသူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်လဲ

အတူပါလာကြသည်။ နောက်ထပ် ဖိတ်ထားတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ တဖြေးဖြေးရောက်လာပြီး အားလုံး လူစုံတက်စုံ ဖြစ်သွားသည်။

ဝင်းအောင်က ထိုင်ရာကနေ ထလိုက်ပြီး အရက်ခွက်ကိုင်ကာ ....။

“ ကဲ .. ငါတို့ ချစ်သူငယ်ချင်းကြီး ပြည့်စိုးဟိန်းတစ်ယောက် ခုချိန်ကနေစပြီး ယွန်းရတနာ ဆိုတဲ့ ချစ်ဇနီးလေးနဲ့အတူ

ဘ၀ တစ်လျှောက်လုံး မပူမပင်ပဲ ပျော်ရွှင်စွာ ဖြတ်သန်းနိုင်ပါစေလို့ ဆုတောင်းပေးပါတယ်။ အားလုံးပဲ ချီးယားစ် .... ”

“ ချီးယားစ် ... ”

“ ဟေ့ ဝင်းအောင် .. မင်းကရော ဘယ်တော့လဲကွ ”

“ အေး မင်းတို့ အဲ့လိုမေးမယ်မှန်း သိလို့ ဖြစ်နိုင်ရင် လည်ပင်းမှာ စာချိတ်ထားချင်တာကွ .. ”

“ ဟား .. ဘာချိတ်ထားမှာလဲ ပြောပါဦးဟဲ့ ”

“ အေး .. ကျွန်တော် ယောက်ျားစစ်စစ်ပါ။ အချိန်တန်ရင် မိန်းမယူပါမည်။

အခြောက်လုံး၀ မဟုတ်ပါခင်ဗျ လို့ ရေးပြီး ချိတ်ထားမလို့ဟေ့ .. ”

“ ဟား .. ”

ဝင်းအောင် စကားကြောင့် အားလုံး ရယ်လိုက်ကြသည်။ ကောင်းစံက ဝင်းအောင်နဲ့အတူ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ...

“ ဒီညတော့ ငါတို့ကောင်ကြီးကို အမူးတိုက်ရမယ်။ ဝင်းအောင် သူအိမ်မပြန်နိုင်ရင်

ငါတို့ ပြန်လိုက်ပို့ပေးမယ် ဟုတ်တယ်မလား။ ”

“ ဒါပေါ့ကွာ .. အားလုံးကိုချစ်ရင် ငါတို့တိုက်သမျှ အကုန်သောက်ရမှာပေါ့ကွာ။

ယွန်းရေ နင့်ယောက်ျားကို ဒီမှာတော့ ငါတို့ပိုင်တယ်နော်။ နင်က အိမ်ရောက်မှပိုင်မှာ .. ခိ .. ခိ ”

“ အမှောက်တော့ မသောက်ပါရစေနဲ့ သူငယ်ချင်းတို့ရာ ..

တော်ကြာ မင်္ဂလာဦးညလေး ဘာမှန်းမသိဖြစ်သွားဦးမယ်။ ”

“ အလို .. တွေ့လား .. သတို့သားကြီးက မင်္ဂလာဦးညလေး ဘာမှန်းမသိ ဖြစ်သွားလိမ့်မယ်တဲ့။

အဲ့ဒါ ဘာကိုပြောတာလဲ သူငယ်ချင်းတို့ရေ .. ငါက လူပျိုကြီးဆိုတော့ သိပ်နားမလည်ဘူးဟ .. ဟား .. ”

“ ဟာကွာ .. မင်းတို့ကောင်တွေ တော်တော်ဆိုးတယ်။ အေး သောက်ဆိုလဲ သောက်မယ်ကွာ။

ယွန်းရေ .. ကို မူးရင် ခွင့်လွှတ်ကွာ။ ဒီကောင်တွေက ပြောလို့ရတဲ့ ကောင်တွေ မဟုတ်ဘူး။ ”

“ အမယ်လေး .. ကို့ဘာသာ စိတ်တိုင်းကျ သောက်ပါရှင်။

ကို မူးသွားရင်လဲ ဒီက အမူးပြေတဲ့အထိ ထိုင်စောင့်နေမှာ .. ခစ် ခစ် .. ”

ယွန်းဆိုတာ အဲ့လို မိန်းကလေးမျိုး။ ဘယ်သူ ဘာပြောပြော ချစ်စရာကောင်းတဲ့ စကားလုံးတွေနဲ့ ပြန်ပြောတတ်တဲ့ သူလေး။

ဝင်းအောင် နဲ့ ကောင်းစံတို့ ကျွန်တော့်ကို မရစ်ရဲတော့ပဲ ငြိမ်သွားကြလေသည်။ ရစ်လဲ ယွန်းက အေးဆေးပဲဟာ .. ။

“ ယွန်း .. နင်ကတော့လေ .. ခစ် .. ခစ် .. ပျော်လိုက်တာဟာ။ နင့်ကို ဒီလိုလေး တွေ့ရလို့ အရမ်းပျော်တာပဲ။ ”

“ ငါလဲ နင့်တို့နဲ့ တွေ့ရလို့ အရမ်းပျော်နေတာပါဟ။ မြတ်နိုး .. ငါတို့ မိန်းကလေးတွေ သီးသန့် Selfie ဆွဲရအောင် ”

ယွန်းတို့ မိန်းကလေး အုပ်စုက ဆိုင်ထဲက ရေပန်းနားမှာ Selfie ဆွဲနေကြသည်။ ကျွန်တော်တို့ ယောက်ျားလေး အုပ်စုကတော့ သောက်လိုက် ပွားလိုက်

ပေါက်လိုက်နဲ့ပေါ့။ ဒီလိုနဲ့ ကျွန်တော်လဲ သူငယ်ချင်းတွေ တိုက်သမျှ အပြင်းရော အပျော့ရော အကုန် ရောကုန်ကာ အတော်လေး မူးလာသည်။

ဒါပေမယ့် မှောက်တဲ့အထိတော့ သောက်လို့မဖြစ်ဘူးဆိုပြီး ကိုယ့်ကိုကိုယ် သတိလေး အမြဲပေးနေရသည်။ ဒီလိုနဲ့ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ..

Bachelor Party လေးက အောင်မြင်စွာ ပြီးဆုံးသွားလေပြီ။

“ ကို .. ကားမောင်းနိုင်ရဲ့လား .. မမောင်းနိုင်ရင် သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ကို လိုက်ပို့ခိုင်းလိုက်လေ။ ”

“ ရတယ် ယွန်း .. အေးဆေးပါ။ ဖြေးဖြေးမောင်းပြီး သွားကြတာပေါ့။

ဟိုကောင်တွေလဲ အတော်မူးနေပြီ။ ဝင်းအောင်တစ်ယောက်တော့ အိမ်ပြန်ရောက်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ”

“ ဟုတ်လား .. သူက ဘယ်သွားမှာမို့လဲ ”

စံစံ နဲ့ ယံယံ ဆီပေါ့ ယွန်းရယ်လို့ ပြောလိုက်ချင်ပေမယ့် မပြောတော့ပါဘူး ဝင်းအောင်ရယ်။

“ သူက မူးရင် လျှောက်သွားနေကြမို့ပါ။ ကဲ .. ပြန်ကြစို့နော် .. လမ်းမှာ ကို့ကို ကားကြည့်ပေးဦး .. ”

“ ဟုတ် .. ဖြေးဖြေးမောင်းနော် .. ယွန်း ကြည့်ပေးမယ်။ ”

ဒီလိုနဲ့ ကျွန်တော့် အသိစိတ်ကို Level ပြန်တင်ရင်း ကားကို ဖြေးဖြေးနဲ့ ပုံမှန်အတိုင်းမောင်းကာ အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။ အိမ်ရောက်တော့

ည (၁၀)နာရီခွဲနေပြီ။ အိမ်ကလူတွေ အားလုံး အိပ်ကုန်ကြပြီထင်တယ်။ မမဖြူကတော့ မအိပ်သေးပဲ ကျွန်တော်တို့ အလာကိုစောင့်ပြီး

တံခါးဖွင့်ပေးရှာသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ အရာအားလုံး တိတ်ဆိတ်နေသည်။

“ ကျေးဇူးပဲနော် မမဖြူ.. ကျွန်တော်တို့ နည်းနည်းနောက်ကျသွားတယ်။ အကုန် အိပ်ကုန်ကြပြီထင်တယ်။ ”

“ ဟုတ်ပ .. မိဇင်တော့ ဟောက်တောင်နေပြီ။ လွန်းလဲ အိပ်နေလောက်ပြီ။ မေမေကတော့ အစောကြီးကတည်းက

အိပ်နေတာ။ ကဲ မင်းတို့လဲ ပင်ပန်းရောပေါ့ .. သွားနားကြတော့။ မမဖြူလဲ အိပ်တော့မယ်။ ”

“ ဟုတ် မမဖြူ .. ”

မမဖြူကို နှုတ်ဆက်ကာ အခန်းထဲရောက်တော့ ကျွန်တော် ယွန်းကို ဖတ်ကနဲ ဆွဲပွေ့ကာ အနမ်းမိုးများ သွန်ချလိုက်သည်။

“ အမယ်လေး ကိုရိုးကြီးကတော့ ဇွတ်ပဲနော် .. အင်္ကျီလေး လဲပါရစေဦး ”

“ မြန်မြန်လဲကွာ .. ချစ်ချင်နေပြီ။ ”

“ အင်းပါ .. ကိုလဲ အဝတ်စားတွေ ချွတ်လိုက်တော့ .. ”

ကျွန်တော် အဝတ်စားတွေ ချွတ်ကာ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ကုတင်ပေါ် တက်လှဲလိုက်ပြီး လက်ကိုနောက်ပစ်ကာ ယွန်း အဝတ်စားလဲတာကို

ကြည့်နေလိုက်သည်။ ယွန်းက ကျွန်တော့်ကို အူယားအောင် လုပ်နေသည်။ အဝတ်စားကို ဖြေးဖြေးချင်း ချွတ်နေတော့သည်။ နောက်တော့

ညဝတ် အင်္ကျီ ပါးပါးလေး လဲလိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ကို မျက်စောင်းထိုးကာ ကြည့်လိုက်သည်။

“ အမယ်လေး .. ကြောက်စရာကြီး ..

ကုတင်ပေါ်မှာ ကျားကြီး ရောက်နေတယ်တော့။ သမင်လေး အစားခံရတော့မယ်။ ”

“ ယွန်း .. လာတော့ကွာ .. ဒီမှာ ကျားကြီး ဗိုက်ဆာနေပြီ .. ”

“ နေပါဦး ကိုကိုကျားရဲ့ .. ကိုကိုကျား ခံတွင်းမိန်အောင် ဒီက သမင်လေးက သေချာလေး ပြင်ဆင်နေလို့ပါ .. ”

“ အာ .. အူယားလာပြီကွာ။ လာဆိုလာ .. မလာရင် ထ ကိုက်တော့မှာနော်။

အကိုက်မခံပဲ အလျှက်ခံချင်တယ်ဆို မြန်မြန်လာလိုက် သမင်လေး. မဟုတ်ရင် အရမ်းနာမှာနော်။ ”

ယွန်းက ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးကာ ဖက်လိုက်သည်။ ကျွန်တော် ယွန်းရဲ့ ပါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့

ကိုင်ကာ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို အငမ်းမရ နမ်းလိုက်သည်။ သူ့ရဲ့ ညဝတ် အင်္ကျီ ပါးပါးလေးအောက်ကို လက်လျှိုကာ ယွန်း နို့လေးကို

ကိုင်လိုက်ရင်း အင်္ကျီကို ချွတ်တော့မယ် အလုပ် ......။

“ ကို .. ခဏနေပါဦး .. ”

“ ဘာလဲ ယွန်းရဲ့ .. လုပ်ချင်နေပြီကွာ။ ”

“ ခဏလေးပါဆိုနေ .. ”

“ ဘာလဲကွာ .. ယွန်းကလဲ ဒီမှာ အရမ်းဖြစ်နေတာ မတွေ့ဖူးလား။ ”

“ တွေ့တယ်လေ .. အဲ့ဒါကြောင့် ခဏလေးလို့ပြောတာ .. ”

“ ဟင်း .. ”

ကျွန်တော် သက်ပြင်းချလို့မှ မဆုံးသေး ......။

“ ဒေါက် .. ဒေါက် .. ”

“ အာ .. ဒီချိန်မှ ဘယ်သူလဲ မသိဘူး။ အကုန် အိပ်နေပြီမလား။ ယွန်း တံခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်ဦး။

ကိုက တုံးလုံးကြီးဆိုတော့ စောင်ခြုံထားလိုက်မယ်။ ယွန်းပဲ သွားဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ”

ယွန်းက တံခါးနား အပြေးသွားလိုက်ပြီး အခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်သည်။

“ ဝင်ခဲ့ .. လွန်း .. ငါလဲ နင့်ကို မျှော်နေတာ .. ”

“ ဟင် .. ”

...............................။

 အခန်း (၂၆)

ဒုတိယမြောက် ...

@@@@@@@@

အခန်းထဲ ဝင်လာသော လွန်းကို မြင်တော့ ကျွန်တော့်မှာ ကိုယ်တုံးလုံးဆိုတာတောင် မေ့သွားပြီး ကုတင်ပေါ်ကနေ ဖတ်ကနဲ ဆင်းလိုက်မိသည်။

နောက်မှ ငါ တုံးလုံးကြီးဟ ဆိုပြီး သိလိုက်ကာ စောင်တစ်ထည် အမြန်ပတ်လိုက်ရတော့သည်။ ယွန်း က ကျွန်တော့်ကို ကြည့်ပြီး ခိုးရယ်လိုက်သည်။

လွန်းကတော့ အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ ကျွန်တော့်ဘက်ကို မကြည့်ပဲ အကြည့်လွှဲထားသည်။

“ ယွန်း .. မင်းတို့ ဒါ ဘာလုပ်တာလဲ .. ဘယ်လိုဖြစ် ... ”

“ ကို .. နောက်မှပဲ အံ့သြတော့။ အခုတော့ ဒါလေးကို မျက်လုံးမှာ ခဏစည်းထားပေး ”

ယွန်းက ပုဝါတစ်ထည်ကိုင်ပြီး ကျွန်တော့်နားကို ရောက်လာသည်။ ပုဝါဖြင့် ကျွန်တော့်မျက်လုံးများကို စည်းလိုက်သည်။ မြင်ကွင်းက ..

အားလုံး မှောင်မိုက်သွားပြီး အသံပဲ ကြားရတော့သည်။ ကျွန်တော့်မှာ ရင်တွေ တုန်နေရပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ရွစိခတ်နေအောင် နေရခက်နေသည်။

“ ဘာ .. ဘာလုပ်ကြတာလဲ .. ”

“ စကားမပြောနဲ့ .. ကုတင်ပေါ်မှာ ငြိမ်ငြိမ်လေး ထိုင်နေ။ ခဏနေရင် ပုဝါ ပြန်ချွတ်ပေးမယ်။

ယွန်း မချွတ်ပေးခင်အထိ လုံး၀ ကိုယ့်ဘာသာ မချွတ်နဲ့နော်။ လုံး၀ မကြည့်ရဘူး။ ”

ကျွန်တော့်မှာ ယွန်းပြောသလို နေရုံကလွဲပြီး ဘာပြန်ပြောရမှန်း မသိတော့ဘူး။ ကုတင်ပေါ်မှာ ငုတ်တုပ်ကြီးထိုင်နေရပြီး ဘာတွေဖြစ်နေလဲဆိုတာ

စိတ်ထဲကနေ အရမ်းသိချင်နေသည်။ သူတို့ ဘာလုပ်နေကြတာလဲ .. အသံတွေကို အတတ်နိုင်ဆုံး နားစွင့်ရင်း ဘာလုပ်နေလဲ စဉ်းစားမရဖြစ်နေသည်။

ဖြတ်သန်းခဲ့ရတဲ့ ညပေါင်းများစွာထဲမှာ ဒီညက ကျွန်တော့်အတွက် အထူးခြားဆုံးနဲ့ ရင်အခုန်ရဆုံး ညတစ်ည ဖြစ်နေတော့သည်။

ကျွန်တော် ဘာမှမမြင်ရတာ မိနစ် (၂၀)လောက် ရှိတော့မယ်။ ခုချိန်ထိ သူတို့နှစ်ယောက်ဆီကနေ စကားသံတွေ မကြားရပဲ တစ်ခုခု လုပ်နေတဲ့

အသံမျိုးပဲ ကြားရသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ဘာစကားမှ မပြောကြ။ တစ်ခါတစ်ခါ တိုးတိုးလေး ပြောသံတော့ ကြားသည်။ ဒါပေမယ့် သေချာ မသဲကွဲဘူး။

ဒီတော့ ကျွန်တော်လဲ ဘာဖြစ်နေမှန်း မသိတော့ဘူး။ သက်ပြင်း အကြိမ်ကြိမ်ချရင်း ယွန်း ပုဝါ လာချွတ်မယ့်အချိန်ကိုသာ စောင့်နေလိုက်တော့သည်။

“ ကို .. ပုဝါ ချွတ်ပေးတော့မယ်။ ဒါပေမယ့် မျက်လုံး မှိတ်ထားနော်။

ယွန်းက ဖွင့်ကြည့်ဆိုမှ ဖွင့် .. ခိုးမကြည့်နဲ့နော် .. ”

ယွန်းက စည်းထားတဲ့ ပုဝါကို အသာလေး ချွတ်ပေးလိုက်သည်။

“ ရပြီ .. ကြည့်တော့ .. ”

ကျွန်တော် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ကျွန်တော့်ရှေ့မှာ သတို့သမီးတစ်ယောက် ရောက်နေသည်။ မင်္ဂလာပွဲမှာ ယွန်း ဝတ်ထားတဲ့အတိုင်း

ဝတ်ဆင်ထားသော နောက်ထပ် သတို့သမီးတစ်ယောက်။ လွန်းက သတို့သမီးတစ်ယောက်လို ဝတ်စားထားရင်း ကျွန်တော့်ကို စိုက်ကြည့်နေသည်။

“ ဘယ်လိုလဲ .. လွန်း လှ ရဲ့လား ”

ယွန်း မေးလိုက်သော မေးခွန်း။ ကျွန်တော် ချက်ချင်းပြန်မဖြေနိုင်ခဲ့ဘူး။ အံ့သြမှုနဲ့အတူ လွန်းကိုပဲ စိုက်ကြည့်နေမိတော့သည်။ သစ်ခွပန်းကြီးကြီး

တစ်ပွင့် ခေါင်းမှာ ပန်ထားရင်း မိတ်ကပ်ပါးပါးလေး လိမ်းခြယ်ထားတဲ့ သဘာဝအတိုင်းလေး လှနေတဲ့ သတို့သမီးတစ်ယောက်ကို ကျွန်တော်

အချိန်အကြာကြီး ငေးကြည့်နေမိသည်။ လွန်းကို ဒီပုံစံနဲ့ မြင်ရလိမ့်မယ်လို့ လုံးဝကို မထင်မှတ်ခဲ့ပါ။ အခုတော့ ကျွန်တော် စိတ်ကူးယဉ်ဖူးသော

လွန်းရဲ့ သတို့သမီး ပုံစံကို ကျွန်တော် တကယ်ပဲ မြင်နေရသည်။ လွန်း .. မင်းက ငါ့စိတ်ကူးထဲက သတို့သမီးထက်တောင် လှနေပါလားကွာ။

“ ကို .. ”

“ လွန်း .. ”

“ လွန်း ကို ချစ်ရင် ယွန်းလိုပဲ လက်ထပ်ပေးပါနော်။ ”

“ ဘယ်လို .. ”

ကျွန်တော် ယွန်းကို ကြည့်လိုက်သည်။ ယွန်းက ကျွန်တော့်အနား ရောက်လာကာ ...။

“ လွန်းပြောတာ မကြားလိုက်ဖူးလား။ လွန်းက ပြောနေတယ်။

သူ့ကို ချစ်ရင် လက်ထပ်ပါတဲ့။ ကို .. လွန်းကို ချစ်လား .. မချစ်ဖူးလား။ ”

“ ချစ် ... အဲ .. ”

ကျွန်တော် ယွန်းရှေ့မှာဆိုတော့ စကားကုန် မပြောရဲဘူးဖြစ်နေသည်။ ယွန်းက ကျွန်တော့်လက်ကို ကိုင်လိုက်ပြီး ...။

“ ပြောလေ .. ကို .. ရဲရဲပြောလိုက်ပါ။ လွန်းကို ချစ်လား .. မချစ်ဖူးလားလို့ ”

ကျွန်တော် ယွန်းကို ကြည့်လိုက်တော့ ယွန်းက ကျွန်တော့် လက်တွေကို သေချာဆုပ်ကိုင်ပြီး စိုက်ကြည့်နေသည်။

ကျွန်တော် စိတ်ထဲမှာ ရှိတဲ့အတိုင်း အမှန်တိုင်းပဲ ပြောလိုက်တော့သည်။

“ ချစ်တယ်။ ကို .. လွန်းကို ချစ်တယ်။ ”

“ ဒါဆို .. ခုချိန်မှာ ကို လွန်းကို လက်ထပ်ခွင့်ရမယ်ဆိုရင် လက်ထပ်မှာလား။ ”

“ အင်း .. ”

(အင်း) တစ်လုံးသာ ကျွန်တော် ပြန်ပြောနိုင်တော့သည်။

“ ကဲ .. လွန်း .. နင် အားလုံး ကြားတယ်နော်။ ဒီတော့ ငါ့ဆန္ဒအတိုင်း နင်တို့ကို အခုပဲ ငါ လက်ထပ်ပေးမယ်။ တရားဝင်တာ မဝင်တာ

ဒီချိန်မှာ မရှိဘူး။ အသိမှတ် ပြုတာ မပြုတာလဲ မရှိဘူး။ ရိုးရိုးလေးပဲ  ခုချိန်ကနေစပြီး နင်နဲ့ကို့ကို ငါ့နှလုံးသားထဲမှာ အကြင်လင်မယားအဖြစ်

ကဗျည်းထိုးလိုက်ပြီ။ ဒါ နင်တို့ကို ငါ ဘယ်လောက်ချစ်လဲဆိုတဲ့ သက်သေပဲ။ ခုချိန်ကနေစပြီး ငါတို့သုံးယောက် ဒီအိမ်ထဲမှာပဲ အတူတူနေမယ်။

ဒီအိမ်ထဲမှာပဲ ချစ်ကြမယ်။ တစ်ခြားသူတွေရှေ့မှာ နင်တို့နှစ်ယောက်က ခဲအိုနဲ့ခယ်မ ဆိုပေမယ့် ငါ့စိတ်ထဲမှာတော့ နင်က ကို့ရဲ့ ဒုတိယမြောက်

ဇနီးမယားပဲ လွန်း။ နင့်ကို ပထမ ဖြစ်ခွင့်မပေးနိုင်တာ ငါ့ကို ခွင့်လွှတ်ပါ။ နင် ကျေနပ်မယ်ဆိုရင် နင့်ကို ဒုတိယဖြစ်ခွင့်တော့ ငါပေးနိုင်ပါတယ်။ ”

“ ယွန်း .. ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဟာ .. ဒုတိယဖြစ်ခွင့်ပေးလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ”

“ ဒီ မင်္ဂလာဦးညက နင်နဲ့လဲ ဆိုင်တယ် လွန်း .. ဒါကြောင့် နင်နဲ့တိုင်ပင်ပြီး ငါ ဒီလို လုပ်လိုက်တာပါ။

ငါ ပြောခဲ့တယ်လေ။ လက်မထပ်ခင်အချိန်ထိ နင်တို့ မပက်သတ်ရဘူးလို့ .. အခု .. ငါကိုယ်တိုင် နင်တို့ကို

ကျေကျေနပ်နပ်နဲ့ ပေါင်းသင်းနေထိုင်ဖို့ ခွင့်ပြုလိုက်ပါတယ်။ နင် ပျော်တယ်မလား လွန်း .. ပြောပါဦး .. ”

“ ပျော်တာပေါ့ ယွန်းရယ် .. ငါ အရမ်းပျော်ပါတယ်။ ကို .. လွန်းတို့ပြောတာတွေ ကြားပြီး အံ့သြနေပြီလား ..

လွန်းတို့ ညီအစ်မနှစ်ယောက်ရဲ့ ချစ်ခြင်းတရားက ကို့အတွက် ထူးဆန်းနေလား။ မအံ့သြပါနဲ့တော့ ကိုရယ်။

ယွန်းက လွန်းအပေါ်မှာထားတဲ့ သူ့အချစ်တွေကို သက်သေပြလိုက်ပြီ။ အဲ့ဒီအတွက် ကို ယွန်းကို ဒီထက်ပိုပြီး

ချစ်ပေးပါနော်။ လွန်းထက်ပိုပြီး ချစ်ပေးပါ ကိုရယ် .. ”

“ ဟာ .. ကို ဘာပြောရမှန်း မသိတော့ပါဘူးကွာ။ မင်းတို့နှစ်ယောက်ကို ချစ်ခဲ့မိတာ မှန်လား မှားလား ..

ဘာကိုမှ မဆုံးဖြတ်တတ်တော့ဘူး။ ကိုတို့ သုံးယောက် ဒီပုံစံနဲ့ ဘယ်အတိုင်းတာထိ ရှေ့ဆက်ကြမှာလဲ။

တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ပေါင်းသင်းနေထိုင်မယ်ဆိုရင် ဘာတွေ ဖြစ်လာမလဲ မင်းတို့ သိကြမှာပါ။

အဲ့ဒီ ကိစ္စကိုရော မင်းတို့နှစ်ယောက် ကြည်ဖြူစွာ လက်ခံနိုင်ရဲ့လား။ ကိုပြောတာ မင်းတို့ သိမှာပါ။ ”

“ ယွန်းဘက်က ကြည်ဖြူနိုင်လို့ပဲ မင်္ဂလာဦးညမှာပဲ လွန်းက ကို့ အခန်းထဲ ရောက်နေပြီလေ။

လွန်း .. ဒီလူကြီးက ခပ်တည်တည်နဲ့ ငါတို့ကို သူနဲ့ ပေါင်းသင်းနိုင်လား မေးနေတယ် .. ကြည့်ဦး ..

လူလည်ကြီးတော့ .. မသိရင် တို့နှစ်ယောက်ကပဲ သူ့ကို အတင်း အဓမ္မ သွေးဆောင်ဖြားယောင်းနေသလို .. ”

“ ဟုတ်ပ .. မုန်းစရာကြီး .. နှစ်ယောက်စလုံးက ဒီလောက် ပွင့်လင်းပြနေတာ သူက အုံ့ပုန်းလုပ်ပြနေတယ်။

တော်ပြီ .. အဲ့လောက် ရိုးတာကြီး ငါ မယူချင်တော့ဘူး။ နင်ပဲ ယူလိုက်တော့ .. လည်သွားမှ ငါ့ပြန်ပေး .. ခစ် .. ခစ် ”

“ အာ .. မင်းတို့နှစ်ယောက် .. အာ .. တကယ်ပါပဲ .. ”

အခြေနေက အနုတ်ဘက်ကနေ ချက်ချင်း အပေါင်းဘက်ကို ရောက်သွားသည်။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်

ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောဆိုပြီး အရမ်းချစ်ပြနေကြတဲ့ ညီအစ်မနှစ်ယောက်ကို ကြည့်ပြီး ကျွန်တော် အူယားလာသည်။

“ ကဲ .. ဒုတိယအကြိမ်မြောက် သတို့သားကြီး .. ဟောဒီမှာ ရှင့်ရဲ့ ဒုတိယဇနီးလောင်းလေးက

လက်ထပ်ခွင့်တောင်းဖို့ စောင့်နေပါတယ်။ ဘာ ကြည့်နေတာလဲ .. သွားလေ .. တောင်းလိုက် မြန်မြန် .. ”

ယွန်းက ကျွန်တော့်ကို လွန်းအနားသို့ တွန်းပို့လိုက်သည်။ ကျွန်တော် လွန်းလက်ကို ကိုင်လိုက်ပြီး ..။

“ လွန်း .. ကို့ကို ချစ်တယ်ဆိုရင် လက်ထပ်ခွင့်ပြုပါနော် .. ”

“ အင်း .. ”

“ ရော့ .. ဒီလက်စွပ်လေး စွတ်ပေးလိုက်ဦး .. ”

ယွန်းက ကျွန်တော့်ကို လက်စွပ်လေး တစ်ကွင်းပေးလိုက်သည်။ လက်စွပ်က ကျွန်တော် ယွန်းကို လက်ထပ်ခွင့်တောင်းတုန်းက လုပ်ပေးထားတဲ့

အမှတ်တရ လက်စွပ်လေးနဲ့ တစ်ပုံစံတည်း နောက်ထပ် တစ်ကွင်းဖြစ်နေသည်။ ယွန်းလက်မှာလဲ ကျွန်တော် ပေးခဲ့သော လက်စွပ်လေးကို

ဝတ်ထားသည်။ အကုန်လုံးကို အသေးစိတ် စီစဉ်ထားပါလား ယွန်း။ တကယ် အံ့သြမိတယ်ကွာ။

ကျွန်တော် လွန်းလက်လေးကို ကိုင်ပြီး လက်စွပ်လေး စွတ်ပေးလိုက်သည်။ ဘေးကနေ ယွန်းက လက်ခုပ် တိုးတိုးလေး တီးလိုက်သည်။

ကျွန်တော့်ဘဝရဲ့ ပထမဆုံး မင်္ဂလာဦးညလေးမှာ ဒုတိယမြောက် မင်္ဂလာပွဲလေးကို ရင်ခုန်ကြည်နူးစရာ အပြည့်နဲ့ တီးတိုးလေး ကျင်းပနေပါလား။

“ ကဲ .. သတို့သမီးလေးကို နမ်းလို့ရပါပြီ .. ”

“ အာ .. ယွန်း .. ”

“ ဘာလဲ ရှက်နေပြန်ပြီလား။ ကဲ .. လွန်း .. သူနမ်းတာ စောင့်မနေနဲ့တော့ ..

နင်ပဲ သူ့ကို မရှက်တမ်း နမ်းလိုက်ပါတော့ဟယ် .. တကယ်ပဲ .. ”

လွန်းက ကျွန်တော့် နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖတ်ကနဲ နမ်းပြီး နောက်ဆုတ်လိုက်သည်။ ကျွန်တော့်မှာ ရှက်ရှက်နဲ့ စပ်ဖြီးဖြီးကြီးပေါ့။

“ အားနာပါတယ် လွန်းရယ် .. နင့် သတို့သားကြီးကို ခေါင်းပေါင်းနဲ့ တောင်ရှည်တော့

မဝတ်ပေးနိုင်တော့ဘူး။ ဒီ တုံးလုံးကြီးကိုသာ နင့်ဘာသာ မျက်လုံးထဲ အလှဆင်လိုက်နော် .. ”

“ အေးပါဟ .. နင် ဒီလောက် လုပ်ပေးတာကိုပဲ ကျေးဇူးတင်လှပါပြီ။

ကြည့်ပါဦး ရုပ်ကြီးက ပြုံးနေလိုက်တာ။ မကြာခင် မိန်းမ နှစ်ယောက် ရတော့မှာမို့ ..

ရှင် သိပ်ပျော်နေတယ်မလား ကိုပြည့်စိုးဟိန်း .. ဟွန်း .. ရှင် အရမ်းကံကောင်းတာပဲ။ ”

“ ပျော်တာထက်ကို ပိုနေလို့ နေရခက်နေတာပေါ့ ငါ့မိန်းမတွေရဲ့ .. ကဲ သိပြီလား ”

မရတော့ဘူး ကျွန်တော်လဲ သူတို့နဲ့အတူ ကခုန်ချင်သွားပြီ။ ဒီ ပွဲက သုံးယောက်စလုံး ပြိုင်တူ ကခုန်ရမယ့်ပွဲ။

“ ဟယ် .. ကြားလား လွန်း။ ငါ့မိန်းမတွေတဲ့ .. တွေ့လား .. အရသာခံနေပြီတော့ .. ”

“ ဟဲ့ .. တိုးတိုးလုပ် .. အိမ်ကလူတွေ နိုးကုန်ဦးမယ်။

တော်ကြာ သူ့ခမျာ မင်္ဂလာဦးညလေး မဖြတ်သန်းလိုက်ရပဲ နေဦးမယ်။ ခစ် .. ခစ် .. ”

“ ဟုတ်သား .. ဟိ .. ကဲ .. သတို့သားကြီး .. ရှင့်ရှေ့မှာ ဇနီးနှစ်ယောက် ရှိနေတယ်နော်။

ရှင် ဘယ်သူ့ကို အရင်ချစ်မှာလဲ ပြော။ ဒီည ဘယ်သူနဲ့ အတူနေမှာလဲ။ ယွန်းနဲ့လား ..

ဒါမှ မဟုတ် လွန်းနဲ့လား .. ပြောပါဦး။ ”

“ မေးစရာ လိုသေးလို့လားကွာ .. ”

“ အင် .. ဘာဖြစ်လို့ ... ”

ကျွန်တော် ယွန်းနဲ့လွန်း နှစ်ယောက်စလုံးကို ဖက်လိုက်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက် နားရွက် တစ်ဖက်စီနား ကပ်ကာ ...။

“ နှစ်ယောက်စလုံး ငါ့မိန်းမ ဆိုမှတော့ ဒီည နှစ်ယောက်စလုံး ငါနဲ့ညားပြီပေါ့ကွာ။ ”

“ ဟယ် .. ”

“ အဲ .. ”

.....................။

အခန်း(၂၇)

သုံးနားညီ ရင်ခုန်သံ ...

@@@@@@@@@@

တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးသေးတဲ့ အမူယာလေးတွေနဲ့အတူ ယွန်းနဲ့လွန်းက ကျွန်တော့်ဆီကို တစ်လှမ်းချင်း လှမ်းလာနေသည်။

လွန်းနဲ့ယွန်း နှစ်ယောက်စလုံးနဲ့အတူ မင်္ဂလာဦးညကို ကျွန်တော် ဖြတ်သန်းရတော့မယ်။ ပွင့်လင်းစွာ ချစ်ကြတဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်ကို

ကျွန်တော့်ဘက်ကလဲ အပြည့်၀ ပြန်ချစ်ပေးရမည်။ လောင်မြိုက်ဖို့ အသင့်ပြင်နေတဲ့ ကျွန်တော့် ခန္တာကိုယ် တစ်ခုလုံးကို အချစ်ဆိုတဲ့

ထင်းတစ်စ ထိုးပြီး ရမ္မက်ဆိုတဲ့ မီးခြစ်နဲ့ ခြစ်ကာ စတင်လောင်မြိုက်ခိုင်းလိုက်ပါတော့သည်။

လွန်း နဲ့ ယွန်းက ညဝတ် အင်္ကျီ ပါးပါးလေးတွေ ဆင်တူဝတ်ထားကာ ကုတင်ပေါ်သို့ တစ်ဖက်စီ တက်လာသည်။ ကျွန်တော်လဲ

ကုတင်ပေါ်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ခါးလေးတွေကို တစ်ဖက်စီ ပွေ့ကာ ရင်ခွင်နားသို့ ဆွဲခေါ်လိုက်သည်။

ပထမမြောက် သတို့သမီးလေး ယွန်းကို ကျွန်တော် နမ်းလိုက်ပါသည်။ ယွန်းက ကျွန်တော့်ပါးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာ ကျွန်တော့်အနမ်းတွေကို ..

သူ့နှုတ်ခမ်းများဖြင့် ဖိစုပ်လိုက်ပြီး ပြန်နမ်းသည်။ ခဏနမ်းပြီးတော့ ကျွန်တော့်ခေါင်းကို လွန်းဘက်သို့ တွန်းပို့လိုက်သည်။

ကျွန်တော့်ရဲ့ ဒုတိယမြောက် သတို့သမီးလေး လွန်းက ယွန်းဆီက အနမ်းများကို လက်ဆင့်ကမ်းယူလိုက်သည်။ ကျွန်တော် လွန်းရဲ့

နှုတ်ခမ်းရဲရဲလေးကို အပေါ်အောက် တစ်လှည့်စီ ဖိစုပ်ပေးလိုက်သည်။ လွန်းက ကျွန်တော့်ကို နမ်းနေရင်း တစ်ချိန်လုံး စိုက်ကြည့်နေသည်။

ဒီအနမ်းကို မင်း အရမ်းလွမ်းနေတယ်မလား လွန်း။ ငါလဲ အရမ်းလွမ်းနေသူပါ။ ကျွန်တော် လွန်းပါးပြင်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ကာ နမ်းရင်း

လွန်းရဲ့ပါးစပ်ထဲသို့ လျှာဖျားလေးထိုးကာ သူ့လျှာလေးကို ရှာဖွေလိုက်မိသည်။

လွန်းလျှာဖျားလေးကို တို့ထိ ကစားနေတုန်း ယွန်းက ကျွန်တော့် နို့သီးခေါင်းများကို သွားလေးနဲ့ ဖွဖွလေး လာကိုက်သည်။

ခံစားချက်နှစ်ခုက ပြိုင်တူ ဖြစ်ပေါ်နေသည်။ ဒီခံစားမှုမျိုး ကျွန်တော် တစ်ခါမှ မရခဲ့ဖူးဘူး။ လွန်းကို နမ်းရတာ အားရသွားတော့ ..

ကျွန်တော့် နို့သီးခေါင်းများကို တစ်လှည့်စီ စုပ်သပ်ပေးနေတဲ့ ယွန်းခေါင်းလေးကို အသာ မ လိုက်ကာ ယွန်းကို တစ်လှည့် ပြန်နမ်းလိုက်သည်။

ဒီတစ်ခါတော့ ကျွန်တော့် လျှာကို လာထိ ကစားသူက ယွန်းဖြစ်တော့သည်။ ယွန်းနဲ့နမ်းတိုင်း သူ့လျှာလေးက ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းများကြားမှာ

ပြေးလွှားနေကြ။ လွန်းက ကျွန်တော်နဲ့ယွန်း အနမ်းခြင်း ဖလှယ်နေတာကို နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ပြီး ငေးကြည့်နေသည်။

ယွန်းကို နမ်းနေရင်း ကျွန်တော့်ဘယ်ဘက်လက်က လွန်းရဲ့ နို့အုံလေးတစ်ဖက်ကို အသာလေး ဖိညှစ်လိုက်သည်။ လွန်းက ကျွန်တော့်လက်ပေါ်မှာ

သူ့လက်ကို အုပ်မိုးလိုက်ပြီး ကျွန်တော် နယ်နေသော သူ့နို့လေးကို ကိုင်နေရင်း ဖီးလ်တက်နေသည်။ ညာဘက်လက်ကို ယွန်းရဲ့နို့တစ်လုံးစီ

အရောက်ပို့လိုက်ပြီး နို့နှစ်လုံးကို ကျွန်တော် စိတ်တိုင်းကျ နယ်နေမိတော့သည်။

သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ နို့အုံလေးတွေကို တစ်ဖက်စီ ဖိညှစ်နယ်နေရင်း တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ အားရအောင် နမ်းနေမိတော့သည်။

ကျွန်တော့်လက်တွေက နုညံ့အိစက်နေတဲ့ အထိတွေ့ကို တစ်ချိန်လုံး ခံစားနေရပြီး ကျွန်တော့်ဘေးမှာ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ရနံ့လေးတွေ

တစ်ဖက်စီ သင်းပျံ့လို့နေတော့သည်။ ယွန်းလည်တိုင်လေးကို နမ်းလိုက်တိုင်း ချိုချဉ်ရနံ့လေးရပြီး လွန်း ဂုတ်ပိုးလေးကို နမ်းလိုက်တိုင်း

နှင်းဆီရနံ့လေး ရနေသည်။ အရာအားလုံးဟာ ဖြေးဖြေးလေးနဲ့ ညိမ့်ညောင်းစွာ စီးဆင်းလို့နေသည်။

“ ကို .. လှဲလိုက်ပါလား။ ယွန်း မှုတ်ပေးချင်လို့ .. ”

ကျွန်တော် ထိုင်ရာကနေ အနောက်သို့ ပက်လက်လှန် လှဲလိုက်သည်။

“ ယွန်း .. ငါ ဘာလုပ်ရမလဲဟင် .. ”

“ ကို .. မေးနေတယ်။ ဘာလုပ်ရမလဲတဲ့ ..  ပြောလိုက်ဦးနော် .. ခစ် .. ”

သူတို့ချင်း ပြောနေတဲ့ စကားတွေက ကျွန်တော့်အတွက် သိပ်ရင်ခုန်ဖို့ကောင်းသည်။ ယွန်းက အငယ်ဆိုပေမယ့် အတွေ့ကြုံအရတော့

လွန်းထက် ကြီးသူမို့ ဒီနေရာမှာတော့ ယွန်းက လွန်းကို ပြေနေပုံက ဆရာမကြီးစတိုင်နဲ့။ ကျွန်တော်လဲ ယွန်းပြောသလို လှဲလိုက်ပြီး

လက်ကို နောက်ပစ်လိုက်ကာ ညီအစ်မနှစ်ယောက်ရဲ့ ပြုစုမှုကို အရသာရှိရှိ ခံစားဖို့ အဆင်သင့်ပြင်လိုက်သည်။ ယွန်းက ကျွန်တော့်ပေါင်ကို

နည်းနည်း ဆွဲဟလိုက်ပြီး ပေါင်ကြားမှာ ဒူးလေးကွေးရင်း ကျွန်တော့်ငပဲကို စုပ်ပေးတော့သည်။ လွန်းက ယွန်းလုပ်သမျှကို ငေးကြည့်နေသည်။

ဒီမြင်ကွင်းက သူ့အတွက် အတော်ပင် စိတ်လှုပ်ရှားစေလိမ့်မည်။ သေချာကို ငေးကြည့်နေသည်။ ပညာယူ လေ့လာနေတာလဲ ဖြစ်နိုင်သည်။

“ လွန်း .. လာပါဦး .. ”

ကျွန်တော် ခေါ်လိုက်လို့ လွန်းရဲ့ မျက်နှာလေး အနီးကပ်ရောက်လာသည်။ ကျွန်တော် လွန်း နှုတ်ခမ်းများကို နောက်တစ်ခါ နမ်းလိုက်သည်။

လွန်း အတော် စိတ်လှုပ်ရှားနေတယ်ထင်တယ်။ ကျွန်တော့်ကို နမ်းနေရင်း အောက်ဖက်မှာ အားရပါးရ မှုတ်ပေးနေတဲ့ သူ့ညီမကို ခိုးကြည့်နေသည်။

“ လွန်း .. အဲ့ဒါဘာလုပ်ပေးတာလဲ သိလား ”

“ သိတယ်။ စုပ်ပေးနေတာလေ။ အဲ့လိုလုပ်ပေးတာ ကို ကြိုက်လား ”

“ အင်း ကြိုက်တယ်။ အာ့ .. ကောင်းလိုက်တာကွာ .. ယွန်း .. လျှာလေးနဲ့ ကလိပေးဦး .. ”

လွန်းက ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ပေါ် ခေါင်းတင်ထားပြီး သူ့ညီမ မှုတ်ပေးနေတာကို ငေးကြည့်နေသည်။ ကျွန်တော်က လွန်းခေါင်းလေးကို ကိုင်ရင်း

ယွန်းရဲ့ မှုတ်ချက်များကို အရသာခံနေလိုက်သည်။ ဒီည ယွန်း မှုတ်ပေးတာ သိပ်ကောင်းနေပါလား။ အရမ်းထိတဲ့ အခိုက်ဆို ဖင်ပါ ကြွသွားတာမို့

လွန်းက ကျွန်တော်ကိုကြည့်ကာ အံ့သြနေပုံပဲ။

“ ဟင်း .. ကောင်းလိုက်တာ ယွန်းရယ်။ ဒီလို အမှုတ်မခံရတာ ကြာပြီ .. အူး .. အာ့ ... ထိတယ်ကွာ ..  ”

“ ဟဲ့ .. လွန်း .. နင်ကလဲ ကြည့်နေလိုက်တာ။

ဘာလဲ .. စုပ်ပေးချင်လို့လား။ လာလေ .. အတူတူ စုပ်ပေးရအောင် .. ”

ယွန်း ဖိတ်ကြားလိုက်လို့ လွန်းက ယွန်းနဲ့အတူ ဒူးလေးကွေးရင်း ကျွန်တော့်ကို မော့ကြည့်ကာ ယွန်းလက်ထဲက ကျွန်တော့် ငပဲကို အသာလေး

ဖိကိုင်ရင်း သူ့ပါးစပ်ထဲကို မဝင့်မရဲ ထည့်ကြည့်သည်။ ယွန်းစုပ်ပေးသလို သူ စုပ်ပေးကြည့်သည်။ အတွေ့ကြုံမရှိသူမို့ သူကြိုးစားပြီး လုပ်ကြည့်သည်။

“ အဲ့လို မဟုတ်ဘူး .. စုပ်နေတုန်း ပါးစပ်ကို မဟနဲ့။ ဒီလိုလေး စိထား။ အထဲမှာ ကို့ဟာကို နင့်လျှာလေးနဲ့ ကစားပေး။

သွားနဲ့လဲ မခြစ်မိစေနဲ့နော် .. ကို နာသွားဦးမယ်။ အင်း .. ဟုတ်တယ် .. အဲ့လိုလေးလုပ် .. အာဂေါင်လေးနဲ့ ပွတ်ပေး ..

ပြီးရင် ထိပ်ကလေးကို ဒီလိုလေး လျှက်လိုက် .. အထက်အောက် ဒီလိုလေး နမ်းလိုက် .. ရော့ .. လုပ်ကြည့် .. ”

သင်ပေးတဲ့သူနဲ့ သင်ယူတဲ့သူ အဆင်ကိုပြေနေတာပဲ။ သူတို့ကိုကြည့်ရင်း ကျွန်တော် ရယ်ချင်မိသည်။ ယွန်းမှာ သူ့အစ်မကို အသေးစိတ်

သင်ကြားနေလေသည်။ လွန်းခမျာ အပြင်မှာ Teacher တစ်ယောက်ဖြစ်ပေမယ့် အခုတော့ တပည့်တစ်ယောက်အဖြစ် ပညာသင်နေရပါလား။

“ အေး ဟုတ်တယ် အဲ့လိုလေး .. ။ ငါ့အစ်မက အတတ်မြန်သားပဲ .. ဟိ ..

ကို ဘယ်လိုနေလဲ လွန်း မှုတ်ပေးတာ ကောင်းရဲ့လား .. ”

“ ကောင်းတယ် ယွန်း .. အာ့ .. လွန်း .. ဖြေးဖြေး အရမ်းမမြန်နဲ့ .. ဖြေးဖြေးလေး ဖိစုပ်ပေး .. ”

လွန်းက ပညာသင်လေးပြီပြီ အတတ်နိုင်ဆုံး ကြိုးစားပြီး စုပ်ပေးသည်။ ယွန်းက လွန်းလုပ်တာကို ကြည့်ရင်း ဘေးကနေ ဆရာမကြီးလုပ်သည်ပေါ့။

နောက်တော့ မနေနိုင်တော့ဘူးထင်တယ်။ သူ့လျှာလေးက ကျွန်တော့် ငပဲနား ရောက်လာပြီး လွန်း လျှာလေးနဲ့အတူ ငပဲထိပ်ကို ကလိပေးတော့သည်။

ညီအစ်မနှစ်ယောက်ရဲ့ လျှာဖျားလေးတွေကို ကျွန်တော် အရသာခံလိုက်သည်။ အရမ်း ကောင်းပါလား ယွန်း နဲ့ လွန်းရယ်။ ကောင်းလိုက်တာကွာ။

ညီအစ်မနှစ်ယောက် တစ်လှည့်စီ စုပ်လိုက် ငုံလိုက် လျှက်လိုက်ဖြင့် ကျွန်တော် မတားမချင်း ဆက်တိုက် မှုတ်ပေးနေတော့သည်။ ဒီမြင်ကွင်းက

Porn ကြည့်တိုင်း ခဏခဏ ဖြစ်ချင်နေတဲ့ ဆန္ဒတစ်ခုပေါ့။ အခုတော့ တကယ်ပဲ မိန်းမနှစ်ယောက်ကို တစ်ပြိုင်တည်း ဆက်ဆံရတော့မယ်။

ကျွန်တော် သူတို့နှစ်ယောက်ကို ပြန်ပြုစုဖို့ အချိန်ရောက်လာလေပြီ။

“ ရပြီ .. ငါ့မိန်းမတွေ အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတယ်။ ”

ကျွန်တော် ထ ထိုင်လိုက်ပြီး လွန်း နဲ့ ယွန်းကို တစ်လှည့်စီ နမ်းလိုက်သည်။

“ အင်္ကျီတွေ ချွတ်လိုက်တော့ .. ”

ကျွန်တော် ခိုင်းတဲ့အတိုင်း နှစ်ယောက်စလုံး ညဝတ်အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်ကြသည်။ ကိုယ်တုံးလုံးလေး ဖြစ်သွားတဲ့ လွန်းကို ကျွန်တော် ဆွေ့ကနဲပွေ့ကာ

အောက်ကို လှဲလိုက်သည်။ သူ့လည်တိုင်လေးကို အငမ်းမရ နမ်းလိုက်သည်။ လွန်းရဲ့ ငြီးတွားသံလေးတွေ လွင့်ပျံလာသည်။ ယွန်းက ကျွန်တော်တို့ဘေးမှာ

အလိုက်သင့် လှဲလိုက်ပြီး သူ့အစ်မ လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။ ကျွန်တော် လည်တိုင်လေးကို နမ်းပြီးတော့ လွန်းရဲ့ နို့အုံလေးတွေကို တစ်ဖက်စီ

နမ်းရင်း အလုပ်ရှုပ်နေတော့သည်။ လွန်းက ကျွန်တော် နို့စို့ပေးတာကို ငြီးသံတိုးတိုးလေးနဲ့ ဖီးလ်တက်နေရှာသည်။

ကျွန်တော် လွန်းနို့လေးတွေကို စို့နေရင်း ယွန်းနို့လေးတွေကို မြင်လိုက်ပြီး အာရုံက ယွန်းဆီကို ရောက်သွားပြန်သည်။ ယွန်းအနားကို သွားလိုက်ပြီး

တင်းအိနေသော သူ့နို့လေးတွေကို အငမ်းမရ စို့လိုက်တော့သည်။ ယွန်းက ကျွန်တော့်ဆံပင်များကို ထိုးဆွကာ နေရခက်နေသည်။ လွန်းကတော့ ..

ကျွန်တော် အစို့ကြမ်းသွားတာမို့ မောနေရှာပြီး ကျွန်တော်နဲ့ယွန်းကို ငေးကြည့်နေသည်။ ဒါပေမယ့် ကြာကြာ ငေးမကြည့်နိုင် .. ကျွန်တော် ပါးစပ်က

လွန်း နို့တွေဆီ ကူးခတ်သွားပြန်သည်။ နှစ်ယောက်စလုံးကို တစ်လှည့်စီ စို့ပေးရင်း ညီအစ်မနှစ်ယောက်ရဲ့ ငြီးသံလေးတွေက အခန်းထဲ နေရာအနှံ့ပေါ့။

“ ဟင်အင်း ... ကိုရယ် .. အာ့ ... အာ့ .. တော်ပါတော့ ကိုရယ် .. လွန်း မခံနိုင်တော့ဘူး .. ”

မခံနိုင်တော့ဘူးဆိုလို့ .. ကျွန်တော့် နှုတ်ခမ်းများက ယွန်းဆီသို့ ...။

“ ကို .. ချစ်တယ် .. ဟင်း ... ခေါင်းလေးကို ဖွဖွလေး ကိုက်ပေးကွာ .. အာ့ .. ကိုရယ် .. ကောင်းလိုက်တာ ..  ”

တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီ အရသာခံ စားသုံးရင်း ကျွန်တော် အားရအောင် စို့နေလိုက်သည်။ ခဏနေတော့ ကျွန်တော်လဲ မောသွားပြီမို့ ရပ်လိုက်သည်။

ယွန်းနဲ့လွန်းမှာ မောပန်းနေတဲ့ မျက်နှာလေးတွေနဲ့ ကျွန်တော့်ကို ငေးကြည့်နေကြသည်။ ချစ်လိုက်တာ ငါ့မယားနှစ်ယောက်ရယ်။ ချစ်လိုက်တာကွာ။

“ လွန်း .. နင် ကို နမ်းတာ ခံဖူးတယ်မလား ”

“ ခံဖူးတယ်လေ .. နင်ကလဲ အခုပဲ နမ်းနေတာ ခဏခဏပဲကို .. ”

“ အာ ငါမေးတာ အဲ့ဒါမဟုတ်ဘူး။ ”

“ ဟင် .. ဘာကိုမေးတာလဲဟ ..  ”

“ ကို ..  လွန်းပြောတာ ဟုတ်ရဲ့လား .. ”

“ အင်း မလုပ်ပေးဖူးဘူး။ အဲ့တုန်းက ကိုလဲ လွန်းကို သနားတာနဲ့ အထဲထည့်ပြီး ခဏနဲ့ ပြီးလိုက်တယ်။ ”

“ သြော် .. အဲ့လိုလား .. ဟိ .. သိချင်လို့မေးကြည့်တာ။

ဒါဆို ငါ့မမက ဘာမှ မသိသေးဘူးပဲ။ ကို .. ဘာကြည့်နေတာလဲ .. လှုပ်ရှားလိုက်တော့ .. ”

ယွန်း ဘာကို ပြောချင်လဲ ကျွန်တော် သိသည်။ လွန်းရဲ့ ပိပိလေးကို နမ်းဖူးလားလို့ ယွန်းတစ်ယောက် သိချင်နေတာပေါ့။

ယွန်းက တော်တော် ချစ်စရာကောင်းပါလား။ သူ့အစ်မကို ချစ်လွန်းလို့ အစစအရာရာ ဦးစားပေးနေတယ်။ လိမ္မာလိုက်တာကွာ။

“ ဟင် .. ယွန်း .. နင်တို့ ငါ့ကို ဘာလုပ်မလို့လဲဟင် .. ”

ကျွန်တော် လွန်း ပုခုံးလေးကို ကိုင်ကာ ...။

“ မကြောက်နဲ့နော် .. ကို လွန်းကို နမ်းပေးမလို့ .. ဒီတစ်ခါ အနမ်းက ....... ”

ကျွန်တော် လွန်းကို အသာလေး တွန်းလိုက်သည်။ လွန်းက ကြောက်ကြောက်နဲ့ ကျွန်တော့်ကို စိုက်ကြည့်နေသည်။ ယွန်းက လွန်းနောက်ကျောကို

အနောက်ကနေ ပွေ့ဖက်လိုက်သည်။ လွန်းက ယွန်းကို ကျောမှီထားရင်း စိတ်တွေ လှုပ်ရှားပြီး ကြောက်နေရှာသည်။ ဘာမှန်း မသိရှာတော့ပေါ့။

ကျွန်တော် လွန်းပေါင်လေး နှစ်ဖက်ကို အနည်းငယ် ကားလိုက်ပြီး အလည်မှာ ဒူးကွေးထိုင်ကာ ကျားကြီး ရေသောက်ဆင်းလိုက်တော့သည်။

“ ဟင် .. အဲ့ဒါကို နမ်းမလို့လား .. ယွန်း .. လုပ်ပါဦး .. ငါ မနေတတ်လောက်ဘူး .. ကို .. အာ့ ..

ဘယ်လိုကြီးလဲ မသိဘူး .. အမယ်လေး .. ကို .. မလုပ်ပါနဲ့ ... ကို ... ယွန်း .. ငါ့ကို သနားပါ .. အာ့ .. ”

ကျွန်တော် လွန်းရဲ့ ပိပိထိပ်လေးကို လျှာနဲ့ အဆက်မပြတ် ကစားရင်း လက်ညိုးနဲ့ ပိပိထိပ်က အစိလေးကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။ လွန်းခမျာ ..

တစ်ကိုယ်လုံး နေရခက်သွားပြီး ယွန်းရဲ့ ရင်ခွင်ထဲမှာ ငါးရှဉ့်တစ်ကောင်အလား လူးလွန့်နေတော့သည်။ ကျွန်တော် လွန်း ပိပိရဲ့ အစိလေးကို

ဖွဖွလေး ကိုက်ကာ စုပ်လိုက်ချိန်ဆို လွန်းတစ်ယောက် မခံနိုင်တော့ပဲ ကျွန်တော့်ခေါင်းကို ဆောင့်တွန်းတဲ့အထိ ဖြစ်ခဲ့သည်။

“ ဟင့်အင်း .. မရတော့ဘူး .. မလုပ်နဲ့ .. အာ့ .... ကို ... ဘယ်လိုကြီးလဲ မသိဘူး ..

အရမ်း နေရခက်တယ် .. ကိုရယ် .. အို ... အမယ်လေး .. သေပါပြီ ... အာ့ ... ”

ကျွန်တော်လဲ လွန်း ပြောတာကို ဂရုမစိုက်တော့ပဲ ပိပိလေးထဲ လျှာထိုးထည့်ကာ ဆက်တိုက်ကစားနေမိသည်။

“ လွန်း .. နင် ပြီးချင်နေပြီလားဟင် .. ”

“ အင်း .. ဟုတ်တယ် .. အထဲမှာ အရည်တွေ ထွက်ချင်နေပြီဟာ .. အာ့ .... ဟင်း ... ”

“ ဘယ်လိုနေလဲ ကောင်းလား .. အရသာရှိလား .. ”

“ အင်း .. ရှိ .. ရှိတယ် .. နေရလဲခက်တယ် .. ကောင်းလဲကောင်းတယ် .. အ ... မရတော့ဘူး ..

ငါ မရတော့ဘူး .. အမယ်လေး .. တော်ပါတော့ ကိုရယ် .. ယွန်း .. ငါမရတော့ဘူးဟာ .. အာ့ ..... ”

လွန်းမှာ ပုံမှန်ထက် ပိုပြီး တဆတ်ဆတ် တုန်ကာ အကြောဆွဲသလို ဖြစ်သွားတော့သည်။ လွန်း ပြီးသွားလေပြီ။ ကျွန်တော်လဲ လွန်းပြီးသွားပြီဆိုတော့မှ

မှုတ်တာကို ရပ်လိုက်သည်။ လွန်းခမျာ .. အရုပ်ကျိုးပြတ်လေး ဖြစ်ကာ ယွန်းရဲ့ ရင်ခွင်ထဲ မျက်လုံးလေးမှေးရင်း ငြိမ်ကျသွားတော့သည်။

“ ကို .. လွန်း ပြီးသွားပြီထင်တယ် .. ”

“ အင်း ဟုတ်တယ် .. ယွန်း မင်းအလှည့်ပဲ .. လာ .. ”

“ နားပါဦးလား ကိုရယ် .. မောနေဦးမယ်။ ”

“ မမောပါဘူးကွာ .. လာ .. ပေါင်ကားပေးထား .. ”

လွန်းက အလိုက်တသိနဲ့ ယွန်းရင်ခွင်ထဲကနေ ဘေးကို ထွက်ကာ ခွေခွေလေး လှဲလိုက်ပြီး ကျွန်တော်တို့ကို ငေးကြည့်နေသည်။

“ အာ့ .. ကျွတ် .. ကျွတ် .. ကောင်းတယ် .. ဟင်း ... ကောင်းတယ် ကိုရယ် ..

ဟင်အင်း .. မပွတ်နဲ့ကွာ .. လက်နဲ့ထိုးပေး .. အင်း ... ကို .....  ”

ယွန်းကတော့ ကျွန်တော် မှုတ်ပေးနေကြမို့ ကျွန်တော့်အထှာတွေကို ကြိုသိနေသည်။ သူ့လက်နဲ့ အစိလေးကို သူ့ဘာသာ ပွတ်ရင်း ..

ကျွန်တော် မှုတ်တာကို အရသာခံနေသည်။ ခဏနေတော့ ယွန်းလဲ မခံနိုင်တော့ပဲ ပြီးချင်လာပြီမို့ ကျွန်တော့်ကို လက်နဲ့ နာနာလေးထိုးပြီး

လျှက်ပေးဖို့ ပြောသည်။ ကျွန်တော်လဲ လက်ခလယ်ကို ဝှေ့ကာဝိုက်ကာနဲ့ ပိပိလေးထဲ ထိုးသွင်းရင်း အစိလေးကို မနားတမ်း စုပ်လိုက်သည်။

“ မရတော့ဘူး ... ယွန်း ပြီးတော့မယ် .. ပြီးချင်ပြီ .. အာ ဟာ .. ကောင်းလိုက်တာ ..

မ .. ရ .. တော့ .. ဘူး .. ဟင်း ... ”

စကားကို မနည်း အားယူပြောရင်း ယွန်းတစ်ယောက်လဲ ပြီးသွားလေပြီ။ လွန်းဘေးနားမှာ လွန်းနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွေခွေလေးပေါ့။

ညီအစ်မ နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်ကာ ပြုံးလိုက်ကြသည်။ သူတို့ အပြုံးတွေက ကျေနပ်နေတဲ့ အပြုံးလေးတွေ။

ကျွန်တော်လဲ မောသွားပြီမို့ ညီအစ်မနှစ်ယောက်ကြား ဒိုင်ပင်ပစ်ကာ လှဲလိုက်သည်။ လွန်းက ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ကို ဖက်ထားပြီး

ယွန်းကတော့ သူ့လက်လေးနဲ့ ကျွန်တော့် ငပဲကို ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ ဘာလဲ ယွန်း .. အရှိန်ကျသွားမှာစိုးလို့လား။ မပူပါနဲ့ကွာ။

“ လွန်း .. နင် ပျော်ရဲ့လားဟင် ”

“ ပျော်တာပေါ့ ယွန်းရယ် .. ငါ တကယ် ပျော်နေတာပါ။ နင်ရော အဆင်ပြေရဲ့လား။ ”

“ ပြေပါတယ်ဟ .. ခုချိန်မှာ ငါ နင်နဲ့အတူ ကို့ကို ချစ်နေရပေမယ့် ငါတစ်ယောက်တည်း

ချစ်နေရသလို ခံစားနေရတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ နင်က ငါနဲ့အတူတူပဲမလို့ .. ”

“ ယွန်းလေးရယ် .. ငါ နင့်ကို အရမ်းကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဟာ .. ချစ်လဲ အရမ်းချစ်တယ်။ ”

“ ကဲ .. ညီအစ်နှစ်ယောက် ဒီည တစ်ယောက်ကိုယ်တစ်ယောက် ချစ်လို့ ပြီးကြဦးမှာလား ..

ကျုပ်ကိုရော မချစ်ချင်ကြဘူးလား။ ယွန်း .. အောက်ကိုလဲ သတိထားဦး။ အသင့်ဖြစ်နေပြီ .. ”

“ အဲ .. ဟုတ်ပ .. မာထောင်နေတာပဲ .. ဟိ .. သိသားပဲ။ မောနေသေးလို့ ငြိမ်နေတာ ခစ် .. ခစ် .. ”

ယွန်းက လှဲရာကနေ ဇတ်ကနဲ ထ လိုက်ပြီး ကျွန်တော် နဲ့ လွန်းကို ကြည့်ကာ ...။

“ ကို .. ဒီညတော့ နှစ်ယောက်စလုံးကို ချစ်ရမှာဆိုတော့ အရမ်းမောနေမှာစိုးလို့

ကို ကြိုက်တဲ့ပုံစံလေးနဲ့ အရင်လုပ်ပေးမယ်နော်။ လွန်း .. သေချာကြည့်ထားနော် .. ဟိ .. ”

ယွန်းက ကျွန်တော့်ကို ကျောပေးပြီး အပေါ်ကနေ ခွထိုင်လိုက်သည်။ ငပဲကို လက်နဲ့ ခဏပွတ်ပေးပြီး သူ့ ပိပိလေးထဲကို အသာလေး

တေ့ကာ သွင်းလိုက်သည်။ ဖြေးဖြေးလေး ဖိထိုင်ရင်း ခေါင်းကို မော့လိုက်ကာ ငြီးသံလေးနဲ့ သူ့ဇာတ်လမ်းလေးကို အစပြုလိုက်သည်။

ကျွန်တော်လဲ ယွန်း ဖင်လေးကို နောက်ကနေ ထိန်းပေးထားရင်း ယွန်းကို တစ်ချက်ချင်း အဆုံးထိ ဖိချကာ ဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည်။

“ အာ့ .. ကောင်းလား .. ကို .. ”

“ ကောင်းတယ် .. ယွန်း .. အူး .. ဖြေးဖြေး ဆောင့် .. မောနေမယ် .. ”

“ ဟုတ် .. ဟင်အင်း .. အရမ်းထိတယ် .. ချစ်တယ်ကွာ .. အာ့ ... ဟင်း .... အ .. ”

ယွန်းက စကားလေးပြောရင်း တစ်ချက်ခြင်း နာနာလေး ဖိဆောင့်ပေးသည်။ ကျွန်တော်က ယွန်းဖင်လေးကို စည်းချက်ကျကျ ထိန်းပေးရင်း

ခါးကို ကော့ကာ ပြန်ဆောင့်ပေးသည်။ လွန်းမှာ မမြင်ဖူးတဲ့ မြင်ကွင်းတွေမို့ မျက်လုံးလေး ပေကလပ်နဲ့ ကြည့်နေသည်။ ရှက်နေပုံလဲ ရသည်။

ကျွန်တော် လွန်းလက်မောင်းလေးကို ကိုင်လိုက်ပြီး အနားသို့ ခေါ်လိုက်ကာ လွန်းကို နမ်းလိုက်သည်။ လွန်းက နမ်းနေရင်း ခိုးကြည့်နေတုန်း။

အချက်(၃၀)လောက် ဆောင့်ပြီးတော့ ယွန်း မောသွားပုံရသည်။

“ ကို .. မရတော့ဘူး မောပြီ။ လွန်းကိုပဲ ဆောင့်ခိုင်းတော့ .. ”

“ ဟင့်အင်း .. ငါ မလုပ်ရဲဘူး .. ကြောက်တယ် .. ”

“ မကြောက်ပါနဲ့ဟ .. ငါ ရှိပါတယ် .. ငါ့လိုတော့ ကျောပေးပြီး မလုပ်နဲ့။

ကို့ပေါ်ကို မျက်နှာချင်းဆို ထိုင်လိုက် .. လာပါ .. ”

“ ဖြစ်ပါ့မလားဟယ် .. ကြောက်တယ်ဟာ .. ကို .. လွန်း ကြောက်တယ်။ ”

“ မကြောက်ပါနဲ့ လွန်းရဲ့ .. မနာပါဘူး .. လာ .. ယွန်းပြောသလို လုပ်လိုက် .. ”

လွန်းက ကျွန်တော့် ငပဲပေါ် စောင့်ညှောင့်လေး ထိုင်လိုက်သည်။ ယွန်းက ကျွန်တော့် ငပဲကို ကိုင်ထားပြီး လွန်းရဲ့ ပိပိလေးနဲ့ သေချာ

တေ့ပေးသည်။ လွန်းက ငပဲကို သူ့လက်နဲ့ ကိုင်ကာ ပိပိလေးထဲသို့ နည်းနည်း စမ်းထိုးကြည့်သည်။ သူ တကယ် ကြောက်နေရှာသည်။

“ ဝင်သွားပြီဆို အသာလေး ဖိချပြီး ထိုင်လိုက်။ ပထမတော့ နည်းနည်းအောင့်လိမ့်မယ်။

ပြန်ကြွတဲ့အခါ အရမ်း မထနဲ့ .. ဖြေးဖြေးလေး ပြန်ထ .. မဟုတ်ရင် ကျွတ်သွားလိမ့်မယ် .. ”

ယွန်းပြောတဲ့အတိုင်း လွန်းခမျာ မဝင့်မရဲနဲ့ လုပ်နေရသည်။ ကျွန်တော်လဲ လွန်းကိုကြည့်ပြီး သနားနေမိသည်။

“ အာ့ .. ဝင် .. ဝင်သွားပြီတော့ .. ယွန်း .. လုပ်ပါဦး .. ငါ မထိုင်ချ ရဲဘူး .. ”

ယွန်းက ဘာမှ မပြောတော့ပဲ လွန်းဖင်လေးကို ကိုင်ကာ အသာလေး အောက်ကို ဖိတွန်းလိုက်တော့သည်။

“ အမေ့ .. အာ့ ... အမယ်လေး .. အကုန်ဝင်သွားပြီ .. ဟင့်အင်း ..... ”

ကျွန်တော်က လွန်းရဲ့ ပေါင်လေးကို အသာလေး ပင့်ကိုင်ထားရင်း သူမနာအောင် အတတ်နိုင်ဆုံး ထိန်းပြီး လုပ်လိုက်သည်။

“ အာ့ .. ကို .. နာတယ် .. လွန်း .. နေရခက်လိုက်တာ ... အား ... ကို ... အောင့်တယ် ... ”

“ လွန်း .. ကို့ကို ဖက်လိုက် .. ”

ကျွန်တော် လွန်းကို ရင်ဘတ်ပေါ် မှောက်ခိုင်းလိုက်သည်။ အပေါ်တည့်တည့်က ဆောင့်ပေးနေရင် သူနာနေမည်ဆိုးသောကြောင့် 

လွန်းကို ရင်ခွင်ထဲ ပွေ့ထားကာ ဖင်ကို နည်းနည်းကြွပြီး လွန်းရဲ့ ပိပိလေးကို ခြေဖနောင့်ထောက်ကာ ပင့်ပင့်ပြီး လုပ်လိုက်သည်။

ယွန်းက လွန်းဖင်လေးကို အနောက်ကနေ အသာထိန်းပေးရင်း ငပဲ ကျွတ်မသွားအောင် ဂရုစိုက်ပေးနေသည်။

တာဝန်ကျေလိုက်တာ ယွန်းလေးရယ် ...။

“ လွန်း .. နာသေးလား .. ဘယ်လိုနေလဲ ကောင်းလား .. အင့် .. အင့် .. အာ့ .. ရှီး .. ”

“ ဟုတ် .. ကောင်းတယ် .. မနာတော့ဘူး .. အာ့ .. ကို .. အရမ်းကောင်းတယ် .. ”

ကျွန်တော်လဲ လွန်း မနာတော့ဘူးဆိုတာနဲ့ ဆက်တိုင်ပဲ ခပ်သွက်သွက်လေး လုပ်လိုက်သည်။ လွန်းကတော့ ကျွန်တော့်ကို ဖက်ထားရင်း

တအင်းအင်း နဲ့ အဆက်မပြတ် ငြီးနေတော့သည်။ ခဏနေတော့ .. ငပဲတစ်လျှောက် ပူကနဲ ဖြစ်သွားပြီး အရသာတစ်မျိုး ပြောင်းသွားသည်။

ဒီအရသာက ယွန်းက ကျွန်တော့် ငပဲကို လွန်း ပိပိလေးထဲကနေ ဆွဲထုတ်ပြီး စုပ်ပေးလိုက်လို့ပေါ့။ ၁၀ ခါလောက် စုပ်ပြီးတော့ ငပဲကို

လွန်း ပိပိလေးထဲ သူ ပြန်ထည့်ပေးလိုက်သည်။

“ ကို .. လွန်း ပြီးချင်လာပြန်ပြီ .. မနည်းထိန်းထားရတယ် .. မရတော့ဘူး ... အား .. အင်း .. အင်း .... ”

“ ပြီးချင်ရင် ပြီးလိုက် .. ကို နာနာလေး ဆောင့်ပေးမယ် .. အူး .. ကောင်းလိုက်တာ လွန်းရယ် .. ”

“ ပြီးတော့မယ် .. ကို ... အမယ်လေး ... ကိုရယ် .......... အာ့ ..................... ”

လွန်းမှာ ကျွန်တော့်ကို ဖက်ထားပြီး တ ဟင်း .. ဟင်း .. နဲ့ .. ရင်လှိုက်ဖို နေတော့သည်။ ရင်ဘတ်လေးမှာ နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်နဲ့ အတော် မောနေရှာသည်။

ကျွန်တော် လွန်းကို ဘေးသို့ လှဲခိုင်းလိုက်သည်။ သူ့ခမျာ ပထမတုန်းက ပြီးသွားခဲ့သလို ခွေခွေလေးပေါ့။ ယွန်းက သူ့အစ်မကို ကြည့်ကာ ပြုံးနေသည်။

“ လွန်း .. မောသွားပြီလား။ နောက်တစ်ခါ ပြီးချင်သေးလား .. ”

“ အမယ်လေး .. သေရပါလိမ့်မယ်တော်။ မရတော့ဘူး .. ဒီပွဲကနေ ငါ အောက်ပြီ .. ဟင်း .. ”

“ ခစ် .. ခစ် .. နင် အောက်ပြီဆို .. ငါ ဝင်တော့မယ်။

ကဲ .. ယောက်ျား .. ရှင့်မိန်းမ အကြိုက်ကို သိတယ်နော် .. ဟင်း .. ဟင်း .. ”

“ သိတာပေါ့ ငါ့မိန်းမရယ် .. လာစမ်း .. ”

ယွန်းက ကျွန်တော့်ရှေ့မှာ ဖင်လေး ကုန်းလိုက်သည်။ ဖြူဖွေး ဝင်းအိနေတဲ့ တင်ဆုံလေးက ဘေးကို ကားထွက်လာပြီး ပိပိ ရဲရဲလေးက ကျွန်တော့်ကို ..

အထူးတလည် ကြိုဆို နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ ကျွန်တော် အပေါက် ရအောင် ရှာမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ လာစမ်း ရအောင် ရှာမယ်။

ငပဲကို အရင်းကနေ တင်းနေအောင် ကိုင်လိုက်ပြီး နောက်လက်တစ်ဖက်က ယွန်းရဲ့ ပိပိလေးကို အသာလေး လိုက်စမ်းလိုက်သည်။ တွေ့ပြီ ......။

ကျွန်တော် ငပဲကို အောက်ကို ရသလောက် နှိမ့်ကာ လက်နဲ့စမ်းမိထားသော ပိပိလေးထဲသို့ သေချာချိန်ပြီး ထိုးလိုက်သည်။ လွန်းဆီက အရည်များက

ငပဲပေါ်မှာ ကပ်တွယ်နေတာမို့ ဒီတစ်ခါတော့ ယွန်း ပိပိ အပေါက်လေးထဲ လျောကနဲ ဝင်သွားပါတော့သည်။ ကျွန်တော် အပေါက် မပျောက်တော့ဘူး။

“ ဟယ် .. တန်းဝင်သွားပြီ .. တော်တယ် ငါ့ယောက်ျား .. အား .. ဝင်တာနဲ့ တန်းဆောင့်တော့တာပဲ ..

အမယ်လေး .. ကျွတ် .. ကျွတ် .. ယောက်ျား .. နာတယ် .. ဖြေးဖြေးလုပ် .. အာ့ လာ .. လာ .. ”

ကျွန်တော်လဲ အပေါက်တည့်တာနဲ့ အရောက်ထည့်လေသည်။ ယွန်း ဖင်လုံးလေး နှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ ဖိကိုင်ကာ အားရပါးရ ဆောင့်တော့သည်။

“ ယောက်ျားရယ် ကောင်းလိုက်တာ .. နာနာဆောင့် .. ချစ်လား မိန်းမကို .. ”

“ အင်း ချစ်တယ် .. အာ့ .. ဟူး .. မိန်းမ ကို စောက်ရမ်းချစ်တယ် .. ကောင်းလား .. ”

“ ကောင်းတယ် .. စကားမပြောချင်တော့ဘူး .. နာနာဆောင့်ပေးတော့ .. အာ့ ... ဟင့် ....

............ အို .. အမေ့ ..... အင်း .. အင်း ... ”

ကျွန်တော် ယွန်းကို ဆောင့်နေရင်း လွန်းကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ လွန်းက အားလုံးကို တအံ့တသြ နဲ့ ငေးကြည့်နေသည်။

ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် ပွဲကြမ်းလေ့ရှိတာ သူမှ မသိတာ။ အခုတော့ အားရပါးရ လုပ်နေကြတဲ့ ကျွန်တော် နဲ့ ယွန်း ပုံစံက

သူ့အတွက်တော့ လန့်စရာ မြင်ကွင်း ဖြစ်နေမလား ချစ်စရာ မြင်ကွင်းဖြစ်နေမလား ကျွန်တော်လဲ မစဉ်းစားတတ်တော့။

သေချာတာကတော့ သူ့အတွက် စိတ်လှုပ်ရှားစရာ မြင်ကွင်းတစ်ခု ဖြစ်နေမည်။

“ လွန်း .. ကို့ နို့တွေကို စို့ပေး .. အာ့ .. ဟင်း .. ”

“ ရှင် .. ဟုတ် .. ဟုတ် .. ”

လွန်းက ကျွန်တော့်နား ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့် နို့များကို စုပ်ပေးသည်။ ကျွန်တော် လွန်းခေါင်းလေးကို ကိုင်ကာ တစ်ဖက်က

ယွန်းဖင်ကိုကိုင်ပြီး မနမ်းတမ်း ဆောင့်နေလိုက်သည်။ ယွန်းကတော့ ခေါင်းအုံးကို မျက်နှာအပ်ကာ ဖင်လေးကို မိုးပေါ် ရသလောက်ထောင်ရင်း

အားရအောင် ခံနေတော့သည်။ အချက်(၅၀)လောက် မနားတမ်း ဆောင့်လိုက်သည်။ ကောင်းမှကောင်းပဲ။ အခြေနေကတော့ တစ်လောကလုံးမှာ

ကျွန်တော်တို့ မင်္ဂလာကုတင်ကြီးတစ်ခုတည်းပဲ ကွက်ကာ ငလျင်လှုပ်နေတော့သည်။ တော်သေးတယ် အောက်ထပ် အခန်းမို့ အပေါ်ကလူတွေ

မကြားနိုင်လောက်ဘူး။

“ ကို .. ပက်လက် ခဏလုပ်ပြီးရင် ယွန်း ပြီးလိုက်တော့မယ် .. မရတော့ဘူးကွာ .. မြန်မြန် ”

ယွန်းက လေးဘက်ကုန်းရာကနေ ပက်လက်လှန်လိုက်သည်။ ကျွန်တော်လဲ ယွန်း ပေါင်ရင်းကို ဖိကိုင်ပြီး

ငပဲကို ဇတ်ကနဲ အမြန်ပြန်ထည့်ကာ လုပ်လိုက်သည်။

“ ကိုလဲ ပြီးချင်နေပြီ .. အား .. ကောင်းလိုက်တာ ယွန်းရယ် .. ”

“ ဟင်း .... ပြီးချင်ပြီ .. မြန်မြန်လုပ် .. မ .. ရ .. တော့ .. ဘူး .. အာ့ ... ပြီး ... ပြီ .... အား .... ”

“ ခဏလေး ယွန်း .. ပြီးတော့မယ် .. ဟူး ...... အင့် .. အင့် .......... ”

“ ကို .. ဘယ်မှာပြီးချင်လဲ .. အာ့ .. ကိုရယ် ... ပြီးသွားတာတောင် မနားရပါလား။

.. အာ့ .. ကောင်းတယ် .. အမယ်လေး .. ကို .... ”

ကျွန်တော်လဲ အပြီးထိရောက်အောင် မနမ်းတမ်း ဖင်ကို အားယူပြီး ဆောင့်လိုက်သည်။ ပြီးချင်လာတော့ နို့တွေ စို့ပေးနေတဲ့ လွန်း ခေါင်းကို

အောက်ကို နှိပ်ချလိုက်ပြီး ငပဲကို ယွန်းဆီကနေ ဆတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်ကာ လွန်းရဲ့ မျက်နှာပေါ်လေးသို့ သုတ်ရည်များ အားရအောင်

ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့သည်။ လွန်းမှာ ကျွန်တော့်လုပ်ရပ်ကို ရုတ်တရက် ခံလိုက်ရတာမို့ ဘာမှ မပြောနိုင်ပဲ သူ့မျက်နှာပေါ် ကျလာတဲ့

သုတ်ရည်များကို အံ့သြကာ ကြည့်နေတော့သည်။ လွန်းတစ်ယောက် တော်တော် လန့်သွားသည်။

“ ဟာ .. ကို .. အရမ်းဆိုးတယ်ကွာ။ သူများ အစ်မ မျက်နှာလေးကို .. ဟွန်း .. ”

“ ဆောရီးပါ ယွန်းရယ် .. ကိုလဲ ပြီးချင်စိတ် အရမ်းဖြစ်ပြီး လုပ်လိုက်မိတယ်။

ဆောရီးနော် လွန်းလေး .. လန့်သွားလား .. ”

“ လန့်သွားတာပေါ့ .. ဘာမှန်းလဲမသိဘူး .. ကြိုလဲ မပြောဘူး .. ဒီမှာကြည့်ဦး ..

သူဟာတွေက နည်းနည်းလေးလဲ မဟုတ်ဘူး .. အများကြီးပဲ ... လူဆိုးကြီး ..

ပါးစပ်ထဲတောင် ဝင်ကုန်တယ်။ အာ .. ယွန်း .. ဒီမှာကြည့်ဦး ..  ”

“ ခစ် .. ဘယ်လိုနေလဲ .. ချိုလား .. ”

“ အာ .. နင်ကလဲ .. သူ့ဘက်ကချည်းတော့ .. တွေ့မယ် .. လာစမ်း.. နင်တော့ ..

ရော့ .. နင့် ယောက်ျားဟာတွေ ပြန်ယူ ...  ”

“ ယူဘူး .. နင့်ပေးတာပဲ .. ယူဘူး .. ခစ် .. အား .. တိုးတိုးလုပ် လွန်း .. အကုန် နိုးသွားဦးမယ်။ ”

ညီအစ်မ နှစ်ယောက် မျက်နှာချင်းဆိုင် ပုတ်ခတ် ပြောဆိုနေပုံလေးက အရမ်းချစ်စရာကောင်းနေတော့သည်။ မြင်ကွင်းက ကြည်နူးစရာ အပြည့်ပါလား။

ကျွန်တော် Wet တစ်ရှူးယူကာ လွန်းမျက်နှာလေးကို သန့်ရှင်းပေးလိုက်သည်။ စိတ်ထဲမှာတော့ လုပ်ချင်တာလုပ်ပြီး အားနာနေမိတော့သည်။

ကျွန်တော် ညီအစ်မနှစ်ယောက်ကြားမှာ ဝင်လှဲလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ ခြေထောက်တွေက ကျွန်တော့်ကို ခွထားကြလေသည်။ ကျွန်တော်လဲ

ညီအစ်မနှစ်ယောက်ရဲ့ နှာဖူးလေးတွေကို တစ်လှည့်စီ နမ်းရင်း အမောဖြေလိုက်တော့သည်။ ဟူး .. တော်တော် မိုက်တာပါလား။ ရှယ်တကာ့ ရှယ်ပါပဲ။

(၁၅) မိနစ်လောက် သုံးယောက်သား စကားမပြောနိုင်ပဲ အမောဖြေပြီးတော့ ...။

“ ယွန်း .. ငါ သွားတော့မယ်နော်။ ည တစ်နာရီထိုးတော့မယ်။ ဒီညလေးက ငါ့ဘဝအတွက် ဘယ်တော့မှ မေ့နိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။

နင်တို့နှစ်ယောက် ဒီနေ့ကစ နှစ်ပေါင်းရာချီတိုင် ပေါင်းသင်းရပါစေလို့ ငါဆုတောင်းပေးပါတယ်နော် .. ”

“ လွန်း .. ခဏနေမှ ပြန်ပါလား။ ငါ နင်နဲ့ တူတူနေချင်သေးတယ်။ ”

“ သွားတော့မယ်ဟာ .. နင်က ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကို့ရဲ့ တရားဝင် ဇနီးလေးပါ။

နောက်ဆို နင်က ကိုနဲ့အတူတူ ညတိုင်းအိပ်ရမှာပေါ့။ ”

“ ဟင့်အင်း .. အဲ့လို မပြောပါနဲ့။ နင်လဲ ကို့ရဲ့ ဇနီးပါ။ နောက်ဆို နင် အိပ်ချင်တိုင်း

ငါတို့နဲ့အတူတူ လာအိပ်လို့ရပါတယ်။ နင့်အတွက် ငါတို့ရဲ့အခန်းလေးက အမြဲတံခါးဖွင့်ထားပါတယ် မမ ရယ် .. ”

လွန်းတစ်ယောက် မျက်ရည်များ ဝဲ လာပြီး .....။

“ ကျေးဇူးပါ ညီမလေးရယ်။ ကို .. Good Night နော် .. ”

“ လွန်း .. ”

ကျွန်တော် လွန်းအနားကိုသွားသာ အိပ်ယာဝင်အနမ်းလေးဖြင့် နောက်ဆုံးအကြိမ် နှုတ်ဆက်လိုက်တော့သည်။

ခဏပဲ ထွက်သွားပါနော် လွန်း ...။

မကြာခဏ လာလည်ပါ။ ငါ နဲ့ ယွန်းက မင်းကို ထာဝရ စောင့်မျှော်နေမှာပါ။

.............................။

နှင်းဆီရမ္မက်

************

ချိုချဉ်နံ့သင်းနေတဲ့

နှင်းဆီနှစ်ပွင့်။

ငါ့ သွေးသားထဲမှာ

လူးလွန့်နေပြီ။

Please ..

အချိုးညီစွာ ကခုန်နိုင်ဖို့

ငါ့ကို .. ဝီစကီတစ်ပတ် နဲ့

ဘီယာတစ်ခွက် ပေးပါ။

သောက်ခဲ့သမျှ

ဒီညဟာ ..

ကြယ် အစုံဆုံးပဲ။

ကိုင်ထားတဲ့ ဓားတွေကို ..

လေချွန်လိုက်ပါတော့။

ရင်ဘတ်တစ်ခြမ်းစီ

အထိုးခံဖို့အသင့်ပါ။

သေချာချိန်ပေးကြ။

ငါ့ နှလုံးသားက

မင်းတို့နဲ့ ၉၀ ဒီဂရီ အရပ်မှာ။

ထွက်လာတဲ့

သွေးအရောင်ကိုကြည့်ပြီး

အံ့သြသွားလား။

မအံ့သြပါနဲ့။

ဒီသွေးက မင်းတို့အတွက်

သီးသန့်ဖော်စပ်ထားလို့

အဖြူရောင် ဖြစ်နေတာပါ။

( PSH ရဲ့ ရင်ဝှက် ကဗျာ မှတ်တမ်းမှ ... )

...................။

 အခန်း(၂၈)

အာသာပြေ အနမ်း ...

@@@@@@@@@@

(၂)နှစ်ခန့် ကြာသော် ...

“ ယွန်းရေ .. ကို ပြန်ရောက်ပြီဟေ့ .. ဟူး မောတာကွာ .. ”

“ ကိုရေ .. ရေချိုးခန်း ဝင်နေလို့ .. ခဏနော် ”

“ အေး .. ”

ကျွန်တော် အိမ်ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း ဆိုဖာပေါ် ဘုန်းကနဲ ကျောမှီလိုက်ကာ အမောဖြေလိုက်သည်။ ဒီနေ့ နေ အရမ်းပူသည်။

ဖောက်သည်ဆိုင်တွေကို ပစ္စည်းဖိုး အကြွေးတွေ လိုက်ကောက်ရင်း အတော် ပင်ပန်းသွားသည်။ အိမ်ထဲကို ဝေ့ကြည့်လိုက်တော့ ..

ဘယ်သူကိုမှ မတွေ့ရပေ။ အိမ်သားတွေ အားလုံး အပေါ်ထပ်မှာထင်တယ်။ ဟူး .. တော်သေးတယ် ငွေရှာရခက်နေချိန် အကြွေးလေးတွေ

နည်းနည်းပြရလိုက်လို့ အဆင်ပြေသွားတယ်။ ယွန်းက တစ်ပတ်ကို (၄) ရက် ဆိုင်(၁) မှာ ကျွန်တော့်ကိုယ်စား အလုပ် လုပ်ပေးနေသည်။

ကျွန်တော်လဲ ယွန်းကို ဆိုင်(၁) လွှဲပေးထားပြီး ဆိုင်(၂)ကို သေချာကြည့်ပေးသည်။ ဝင်းအောင်ကတော့ ဆိုင်(၃)မှာ အနေများသွားသည်။

ဒီနေ့တော့ ယွန်း အလုပ်နားရက်မို့ အိမ်မှာ ရှိနေသည်။

“ ကို .. ပြန်လာပြီလား။ မောနေတယ်ထင်တယ်။ ”

“ အင်း .. လွန်း .. ဘယ်သူမှမတွေ့ပါလား။ အပေါ်ထပ်မှာလား .. ”

“ အင်း မဇင် နဲ့ မမဖြူက သူတို့အခန်းထဲမှာ ကိုရီးယားကားကြည့်နေတယ်။

လွန်းက အခုမှ အောက်ဆင်းလာတာ။ မေမေက ထုံးစံအတိုင်း ဒီချိန်ဆို တစ်ရေး အိပ်နေလောက်ပြီ။ ”

ကျွန်တော် ယွန်း နဲ့ လွန်းကို လူမမှားတော့ပါ။ အတူတူနေလာတာ ကြာပြီမို့ သူတို့ကို စိတ်ထဲကနေ အလိုလိုနေရင်း ခွဲခြားတတ်နေပါပြီ။

လွန်းက အနားမှာ ယွန်းကလွဲပြီး ဘယ်သူမှ မရှိတဲ့အချိန်ဆို ကျွန်တော့်ကို ချစ်သူတစ်ယောက်လို ပြောဆို ဆက်ဆံသည်။ တစ်ခြားသူတွေရှိရင်တော့ ..

ကိုပြည့် ဘာညာပေါ့။ တစ်ခါတစ်လေ ယောင်ပြီး ကို လို့ ထွက်သွားတတ်သေးသည်။ ခုချိန်ထိတော့ ဘယ်သူမှ သတိမထားမိလို့ တော်သေးသည်။

“ ကို အအေး သောက်မလား .. ”

“ အင်း Shark တစ်ဗူးလောက် .. သြော် ဒါနဲ့ မနက်ဖြန် ယွန်းကို Ultrasound သွားရိုက်မှာ။

လွန်းလဲ လိုက်ခဲ့နော်။ ယွန်းက လွန်းကို လိုက်စေချင်နေတာ။ အတူတူ သွားရအောင် ”

“ အင်း .. တစ်ခုခု အကြောင်းပြပြီး လိုက်ခဲ့မယ်။ လွန်းလဲ အရမ်း သိချင်နေပြီ .. ဟိ ..

အထဲမှာ ဘာလေးလဲ အရမ်းသိချင်တာပဲ။ ယွန်းကတော့ ယောက်ျားလေးပဲ လိုချင်နေတာ ..

ကိုရော ဘာလေး လိုချင်လဲ .. ”

“ ဘာလေးဖြစ်ဖြစ် ကိုကတော့ ချစ်မှာပဲ။ ကဲ .. ကို အခန်းထဲမှာ နားလိုက်ဦးမယ်။

ဒီနေ့ နေအရမ်းပူလို့လားမသိဘူး ပင်ပန်းတာကွာ။ ”

“ ဟုတ် .. လွန်းလဲ ခဏနေ စာသင်သွားတော့မှာ .. ”

ကျွန်တော် အခန်းထဲ ဝင်လိုက်သည်။ တစ်ကိုယ်လုံး ချွေးနံ့တွေနဲ့မို့ အဝတ်စားလဲ လိုက်သည်။ အဝတ်စား လဲနေတုန်း အခန်းထဲသို့ ယွန်းတစ်ယောက်

ထဘီရေလျားလေးနဲ့ ဝင်လာသည်။ ဗိုက်ကလေးကလဲ ပူလို့။ (၄)လထဲ ရောက်ပြီလေ။ ကျွန်တော့်ရဲ့ စုဗူးလေးကို ကြည့်ရင်း ကြည်နူးနေမိသည်။

မဗိုက်လေးရဲ့ ရေစိုနေတဲ့ ထဘီရေလျား အလှလေးက အူယားစရာကောင်းလှသည်။ ရေစက်လေးတွေ တွဲလွဲခိုနေတဲ့ ဖြူဖွေးဝင်းအိနေတဲ့ ခြေသလုံး

ဖောင်းဖောင်းလေးက အထင်းသား ပေါ်နေပြီး ရင်ဘတ် နှစ်မွှာလေးက ကိုယ်ဝန်သည်လေးမို့ အရင်ကထက် ပိုထွားပြီး ဖုဖောင်းနေတော့သည်။

ကျွန်တော် ယွန်း အနားကို သွားကာ ဖက်လိုက်သည်။

“ အာ .. ရေသုပ်ပါရစေဦး .. ဒီလူကြီးကလဲ .. ”

“ ရေစိုနေတဲ့ အလှလေးကို သဘောကျလို့ပါကွာ .. လာပါဦး .. ”

“ ကို .. စိတ်ထိန်းနော် .. ဒီမှာ (၄)လဲထဲရောက်နေပြီ။ အရင်လို လုပ်ချင်တိုင်း လုပ်လို့မရဘူးရှင့်။ ”

“ အင်းပါ ကို စိတ်ထိန်းခဲ့တာ (၃)လတောင် ကျော်နေပြီ။ ယွန်းနဲ့ မချစ်ရတာလဲ ကြာလှပြီ။

ချစ်ချင်တယ်ကွာ .. ခဏလေးဖြစ်ဖြစ် .. လုပ်ပါ .. ”

“ အာ .. မရဘူးဆိုနေ .. တော်ကြာ ကလေးတစ်ခုခု ဖြစ်သွားဦးမယ်။ ကိုကလဲကွာ .. လိမ္မာပါတယ်။

စိတ်ကို လျော့လိုက်နော်။ သွား .. တစ်ခုခု ဝတ်ဦး .. တုံးလုံးကြီး အအေးပတ်နေဦးမယ်။ ”

“ ဟင်း ..... ဘယ်ချိန်ထိများ သည်းခံနေရမှာလဲ .. ဟူး ...  ”

“ ခစ် ... ခစ် .. မွေးပြီး ၂လအထိ ရှောင်ရမယ်တဲ့။ နေနိုင်အောင် နေ .. ကြားလား .. ”

“ အာ .. အကြာကြီးကွာ .. အဲ့လောက်ကြီးထိ မစောင့်နိုင်ပါဘူး။ ”

“ ကဲ .. ကိုရိုးကြီး .. ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ။ စိတ်ကိုလျော့ပါကွာ .. ”

“ အင်းပါ .. မလုပ်ရတာကြာတော့ လုပ်ချင်နေတာ။ လွန်းကလဲ ဒီ လာမအိပ်တာ ကြာပြီမလား။ ”

“ အမယ် သူများ အစ်မကို လွမ်းနေတယ်ပေါ့လေ။ သူ မလာတာ တစ်လကျော်ပဲ ရှိပါသေးတယ် ကိုရယ်။

ရှင်ကလေ သိပ်ကဲတာပဲ။ ယွန်းက မဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်လို့ပါဆိုပြီး သူများ အစ်မကို ခဏခဏပဲတော့ ..

ဟွန်း .. ရှင်နော် .. အခုလဲ လွန်းနဲ့ အတူနေချင်နေတာမလား ”

“ မဟုတ်ပါဘူးကွာ .. ယွန်းနဲ့ နေချင်တာပါ။ ဟဲဟဲ .. မတူဘူး ကို ခွဲခြားတတ်နေပြီ။ ”

“ ဘာ ခုမှ မတူဘူးလဲ။ ညားကာစတော့ မင်းတို့နှစ်ယောက်စလုံးကို ချစ်ရတာ အတူတူပါပဲဆို ..

လူကြီးနော် .. ကျွန်မတို့ကို အရမ်းအနိုင်မကျင့်နဲ့။ ရှင်အနိုင်ကျင့်တိုင်း ဒီနှစ်ယောက်က အမြဲခံနေရတာ။

ကြာတော့ အမြင်ကပ်လာပြီ မုန်းစရာကြီး ..  ”

“ အင်း ပြီးရောကွာ .. ဒီက ပိုက်ဆံတွေ အများကြီးရှာလာပြီး ပင်ပန်းလာလို့ ပြောမိတာပါ။

ကဲ .. နေနိုင်အောင် နေပါ့မယ် .. ဟုတ်ပြီလား .. ”

“ အမယ် .. သူ့စိတ်ကြီးပဲ .. အင်္ကျီဝတ်ဦးဆိုနေ .. အဲကွန်းဖွင့်ထားတယ် အအေးပတ်နေဦးမယ်။ ”

“ ပတ် .. ပတ် .. ”

“ ဟယ် စိတ်ကောက်တယ်ပေါ့ .. ခစ် .. ခစ် .. လူကို အသဲယားအောင် လာလုပ်နေတယ်။

ကဲ ကိုပြည့်စိုးဟိန်း .. ကလေးဆိုးကြီး .. ရေခြောက်အောင် သုပ်ပါရစေဦး .. ခဏစောင့် .. ”

ယွန်းက တံဘတ်တစ်ထည်နဲ့ ရေခြောက်အောင် အမြန်သုပ်လိုက်ပြီး ထဘီတစ်ထည် လဲလိုက်သည်။  ကျွန်တော်လဲ ဘာရယ်မဟုတ် ပျင်းနေတာနဲ့ ..

စိတ်ကောက်သည့်အထှာဖမ်းပြီး အိပ်ယာပေါ် တုံးလုံးကြီး လှဲနေလိုက်သည်။ စိတ်ထဲမှာ လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်လကျော်က လွန်းနဲ့ ချစ်တင်းနှောခဲ့တာတွေ

ပြန်မြင်ယောက်ရင်း အောက်က ငပဲမှာ အော်တို ထောင်လာတော့သည်။ ခဏနေတော့ ငပဲမှာ ပူကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ယွန်းက တံဘတ်လေး ရင်ဘတ်မှာ

ပတ်ထားပြီး ကျွန်တော့် ငပဲကို ခါးလေးကွေးကာ စုပ်ပေးနေသည်။ ကျွန်တော် ယွန်းကို အားနာသွားသည်။ သူ့ခမျာ ဗိုက်လေးနဲ့မို့ မနည်း ကုန်းနေရရှာသည်။

ကျွန်တော် လှဲရာကနေ ထထိုင်လိုက်ပြီး ကုတင်ဘေးကို ခြေထောက်ချကာ ပေါင်ကို နည်းနည်း ကားပေးလိုက်သည်။ ယွန်းက ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးလေးကွေးရင်း

ကျွန်တော့် ငပဲကို ပြုစုပေးရှာသည်။ အာသာပြေပေါ့လေ။ အထဲတော့ ထည့်လို့မဖြစ် .. ယွန်းပြောသလို ကလေးတစ်ခုခုဖြစ်မှာလဲ စိုးတယ်။

“ အာ့ .. ငါ့မိန်းမ ကောင်းလိုက်တာကွာ။ အာ့ ... ကောင်းတယ် .. ရှယ်ပဲ .... ”

ကျွန်တော် ယွန်း ရင်ဘတ်က တံဘတ်ကို ဖြည်လိုက်ပြီး ထဘီရေလျားကို ထပ်ဖြည်ကာ အောက်ကို လျောချလိုက်သည်။ ယွန်းရဲ့ ကိုယ်ဝန်ဆောင်

နို့တွဲတွဲလေးကို မြင်လိုက်ရသည်။ အဲ့ နို့တွဲတွဲလေးတွေကို ကျွန်တော် အရမ်းသဘောကျသည်။ မကြာခဏ ထိပ်ကလေးကို ညှစ်ကြည့်မိသည်။

နို့ရည်လေးတွေ ထွက်လာတိုင်း ကျွန်တော် ရင်ခုန်မိသည်။ ချစ်စရာကောင်းလိုက်တဲ့ နို့လေးတွေ။ မိခင်လောင်းတစ်ယောက်ရဲ့ သားသမီးကို

တိုက်ကျွေးဖို့ စုဆောင်းနေတဲ့ နို့ဗူးလေးပါလား။

ယွန်းက အဆက်မပြတ် တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုပ်ပေးနေသည်။ ကျွန်တော်လဲ နို့လေးကို ကိုင်လိုက် သူ့ခေါင်းလေးကို ဖိလိုက်နဲ့ ရသလောက် ဇိမ်ခံနေမိသည်။

“ ချောက် .. ”

“ ယွန်းရေ ...... အဲ ........... ”

ရုတ်တရက် အခန်းထဲသို့ လွန်း ဝင်လာလေသည်။ ကျွန်တော်လဲ အခန်းတံခါးကို လော့ချဖို့ မေ့သွားသည်။ တစ်ခြားသူတွေဆို

တံခါးခေါက်ပေမယ့် လွန်းကတော့ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ VIP လေးမို့ ဝင်ချင်တိုင်းဝင် ထွက်ချင်တိုင်းထွက်ပေါ့။ အခုလဲ

လွန်းက တံခါးမခေါက်ပဲ အမြန်ဝင်လာတော့သည်။ ဝင်လာတော့ ကျွန်တော်တို့ အဖြစ်ပျက်ကို အကုန် မြင်သွားတာပေါ့။

ယွန်းက လွန်းဝင်လာလို့ မှုတ်တာကို ခဏရပ်လိုက်ပြီး လွန်းဘက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

“ ဘာလဲ လွန်း .. ”

“ ဟို .. ဆောရီး .. ငါလဲ အရင်လိုမှတ်ပြီး တန်းဝင်လာတာ။ အရှိန်တော့ ပျက်ကုန်ပြီ .. ခိ ”

“ ကဲပါ ဘာပြောမလို့လဲ .. ”

“ ခေါင်းစည်းကြိုးကုန်နေလို့ လာယူတာဟေ့ .. ယူပြီးတာနဲ့ ချက်ချင်း ပြန်ပါ့မယ်တော် ...

လုပ်စရာရှိတာသာ ဆက်လုပ်ကြပါ။ ဟဲ့ .. ယွန်း .. သတိထားဦးနော် .. နင့်ဗိုက်က (၄)လနော် .. ဟင်း .. ”

“ အာ .. မလုပ်ခိုင်းပါဘူး။ ဒီမှာလေ ဇွတ်ကို လာသဲပြနေလို့ သူ စိတ်ပြေအောင် လုပ်ပေးနေတာ။

နင့်လူကြီးက ကိုယ်ဝန်သည်လေးမို့ သည်းခံပါလို့ မနည်းကို ပြောထားရတယ်ရှင့် .. သိရဲ့လား ”

“ ဟုတ်လား .. ကို .. တော်တော် ကဲ နော်။ သူများ ညီမလေးကို သနားဦး။ သူ့ခမျာ မပေါ့မပါးကြီးနဲ့ ”

“ အေးပါကွာ .. ကို နားလည်ပါတယ်။ အခုက အမှုတ် ခံရုံပါ .. ဘာမှ မလုပ်ပါဘူး လွန်းရဲ့။

အာသာပြေပေါ့ .. ဟီး .. လွန်းကမှ ဒီရက်ပိုင်း ရောက်မှ မလာတာ .. ”

“ အမယ်လေး .. ခဏခဏတော့ မလာနိုင်ဘူးရှင့် .. သိပ် ကဲ တာပဲ။

ယွန်း နင် သိပ်အလို မလိုက်နဲ့နော်။ ဒီလူကြီးက ခပ်ဆိုးဆိုးရယ် .. ”

“ ငါလဲ သူပင်ပန်းလာလို့ သနားပြီး လုပ်ပေးနေတာ။ တော်ပြီ လုပ်တော့ဘူး .. ချမ်းနေပြီ။ ”

“ လွန်း .. စာသွား မသင်သေးဘူးလား ”

“ သွားမှာ စောသေးလို့ ခဏစောင့်နေတာ။ ”

“ ဒါဆိုလဲ ယွန်းတာဝန်လေး ဆက်ပြီး ထမ်းဆောင်လိုက်ပါလားကွာ .. ”

“ ဟယ် .. ကိုပြည့်စိုးဟိန်း ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ .. နေ့ခင်းကြီးနော် ..

တစ်ခြားသူတွေ အကုန်လုံး နိုးနိုးကြားကြား ရှိနေတယ် .. ရှင်နော် .. ”

“ လာပါကွာ .. ခဏလေးပါပဲ။ ဒီမှာ တန်းလန်းကြီး ဖြစ်နေပြီ။

ယွန်း အင်္ကျီဝတ်လိုက်တော့ အအေးပတ်နေမယ်။ လွန်း .. လာလို့ .. ”

“ ကိုကလဲကွာ .. လွန်းက စာသွားသင်ရဦးမှာ။ ယွန်း ပြီးတဲ့အထိ မှုတ်ပေးမယ်လေ။

အမှုတ်ပဲခံပြီး မြန်မြန်ပြီးလိုက်ကွာ .. ”

“ ဟင်း ... ရပါတယ်ကွာ။ ကဲ ယွန်းလဲ မမှုတ်နဲ့တော့ အင်္ကျီ မြန်မြန် ဝတ်လိုက်တော့။

လွန်း .. အလကား နောက်တာပါ။ သွားစရာ ရှိတာ သွား .. အပြန်ကျရင် ကို့အတွက်

ဓါတ်ဆားထုပ်လေး ၅ထုပ်လောက် ဝယ်ခဲ့ပေးပါလား။ ဒီနေ့ ချွေးထွက်များနေလို့ .. ”

“ ဟုတ် .. ယွန်း ငါ ခေါင်းစီးကြိုး နည်းနည်း ယူသွားမယ်နော် .. အင်္ကျီ မြန်မြန်ဝတ်ပြီး Dryer နဲ့

ဆံပင်တွေ သေချာခြောက်အောင်လုပ်ဦး။ မနက်ဖြန် Ultrasound ရိုက်ရင် ငါ လိုက်ခဲ့မယ်။

ငါ့မှာ တူလေးလား တူမလေးလား အရမ်းသိချင်နေပြီဟ။ ”

“ အေးပါ။ ငါလဲ နင့်ကို ခေါ်ချင်နေတာ။ လွန်း ဂရုစိုက်သွားနော် .. ဒီချိန်က ကားတွေ အရမ်းရှုပ်တယ်။ ”

“ အင်းပါ .. ”

လွန်း အခန်းထဲကနေ ထွက်သွားသည်။ ကျွန်တော်လဲ စိတ်ကို လျော့ချလိုက်သည်။ ငပဲကတော့ စိတ်မလျော့ချင်သေးဘူးထင်တယ်။

လွယ်လွယ်နဲ့ မပျော့သေး။ ယွန်းက ဆံပင်ခြောက်အောင် Dryer နဲ့ မှုတ်နေသည်။ ကျွန်တော်လဲ စိတ်မပါတပါ နဲ့ အင်္ကျီဝတ်မည် အလုပ် ..။

“ ချောက် .. ”

“ လွန်း .. ဘာကျန်ခဲ့လို့လဲ .. ”

“ ဘာမှ မကျန်ဘူး .. ငါ ဒီစိတ်ကြီးနဲ့ စာသင်လို့ရမှာမဟုတ်ဘူး။ ကို .. မြန်မြန်လုပ်နော် .. လွန်း ကုန်းပေးမယ်။

မြန်မြန်လုပ်ပြီး မြန်မြန်ပြီးလိုက်။ ဘာကြည့်နေတာလဲ .. လာလေ .. လွန်း စာသွားသင်ရဦးမယ် မြန်မြန်လုပ် .. ”

“ ဟယ် .. ဖြစ်ရလေ .. လွန်း နင်ကတော့နော် .. ”

“ တတ်နိုင်ဘူး .. ဒီလူကြီးကို ခုချိန် ငါမှ မကူညီရင် သူ့မှာ တစ်ချိန်လုံး တန်းလန်းကြီး ဖြစ်နေတော့မယ်။

ငါလဲ ဒီရက်ပိုင်း ညပိုင်း Online Class တွေရှိတော့ ပင်ပန်းတာနဲ့ သူ့ဆီကို မလာဖြစ်ဘူး။ ကို .. လာဆို .. ”

လွန်းက ကျွန်တော့်အနားကို ရောက်လာကာ သူ့ထဘီလေးကို ခါးပေါ်ထိ မ တင်လိုက်ပြီး အောက်ခံ ဘောင်းဘီကို ဆွေ့ကနဲချွတ်လိုက်သည်။

ကုတင်ပေါ်ကို လက်နှစ်ဖက် ထောက်လိုက်ပြီး ကုန်းပေးသည်။ ပေါင်ကို နည်းနည်းကားလိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ကို လှမ်းခေါ်နေသည်။ ကျွန်တော်လဲ

ငပဲကို နည်းနည်း ထုလိုက်ပြီး Charging ပြန်သွင်းလိုက်သည်။ ငပဲက စိတ်ချရသည်။ ချက်ချင်းပဲ မာထောင်လာပြီး ငပဲကို ကိုင်ကာ လွန်းရဲ့

ပိပိလေးထဲသို့ အသာလေး ချော့သွင်းလိုက်တော့သည်။

“ အာ့ .. ကို .. နာနာဆောင့်ပြီး လုပ်တော့ .. ပြီးချင်ရင် တစ်ခါတည်း ပြီးလိုက်နော် ..

မညှာနဲ့ ဆောင့် .. အာ့ .. အာ့ လာလာ ..  ကျွတ် .. ကျွတ် .. အမယ်လေး ..... အာ့ ... ”

“ လွန်း နင်ကလဲ ဇွတ်ပဲနော် .. နင်လုပ်တာနဲ့ အားလုံး သိကုန်တော့မှာပဲ။ နေပါဦး ..

ငါ တံခါး လော့ချလိုက်ဦးမယ်။ ဟင်း .. ကိုနော် ရှင် တော်တော် ဆိုးတယ်။ ”

“ အာ့ .. ကို .. နာတယ် .. အရမ်းဆောင့်တာပဲ .. ကို .. အာ့ .. ကိုရယ် .. ”

“ အူး .. ကောင်းလိုက်တာကွာ .. အင့် .. အင့် .. ယွန်း .. ဒီနားလာဦး .. အင့် ... ”

ကျွန်တော် ယွန်းကို အနားကို လာခိုင်းလိုက်သည်။ အနားရောက်တော့ ယွန်းရဲ့ ထဘီရေလျားကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ထဘီလေး အောက်ကို

လျောကနဲ ပုံကျသွားပြီး ယွန်းရဲ့ ကိုယ်ဝန်သည် ဗိုက်ပူပူလေး အလှကို မြင်လိုက်ရသည်။ တစ်မျိုးကြည့်ကောင်းနေပြန်သည်။ သူ့နို့တွဲတွဲလေးကို ..

လက်နဲ့ အသာညှစ်ရင်း လွန်းကို အားရပါးရ ဆောင့်နေလိုက်သည်။ ယွန်းက ကျွန်တော့် ပုခုံးပေါ် ခေါင်းမှီရင်း ကျွန်တော့် နို့သီးများကို

လက်နဲ့ ကလိပေးနေသည်။ အချက်(၄၀)လောက် မနားတမ်း ဆောင့်လိုက်ရတာမို့ ကျွန်တော် မောသွားသည်။

“ ယွန်း .. စုပ်ပေးပါဦး .. ကို မောလို့ ခဏနားဦးမယ်။ ”

ယွန်းက ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးလေး ထောက်ပြီး ကျွန်တော့် ငပဲကို စုပ်ပေးသည်။ လွန်းက ကုန်းပေးရာကနေ ကုတင်အနားသတ်ပေါ် ဖင်ထိုင်ကာ

လဲှလိုက်သည်။ ခြေထောက်လေးတွေကို လေပေါ်မှာ မြှောက်ကာ သူ့ပေါင်ရင်းကို သူဘာသာ ကိုင်ထားရင်း နောက်တစ်ခေါက် ခံပေးဖို့

အသင့်ပြင်ထားသည်။ ကျွန်တော်လဲ ယွန်း မှုတ်ပေးတာကို ခဏ အရသာခံလိုက်ပြီး လွန်းဘက်ကိုလှည့်ကာ သူ့ခြေဖနောင့်လေးကို လက်နဲ့

ဆုပ်ကိုင်ရင်း ငပဲကို တေ့ကာ သွင်းလိုက်သည်။ ခါးကို အနောက်သို့ အားယူကော့ကာ တစ်ချက်ချင်း အဆုံးထိ ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။

“ ကျွတ် .. ကျွတ် .. ကောင်းတယ် .. ကိုရယ် .. မခံရတာကြာလို့မသိလား .. ကောင်းလိုက်တာ ..

အဆုံးထိ ထည့်ပြီး ဖြေးဖြေး ပြန်ထုတ်ပေး .. အာ့ .. ထိတယ် ..  အမေ့ .. ဟင်း .. ကောင်းတယ် ကို .. ”

“ လွန်း ဖြေးဖြေး အော်ကွာ .. အပြင်မှာ လူရှိတယ်ထင်တယ်။ မီးဖိုချောင်ထဲမှာ မမဖြူ ထင်တယ်။

ဟင်း .. မဖြစ်ပါဘူး။ ကဲ .. နင်တို့ မြန်မြန်လုပ်တော့ .. ငါ အပြင်ထွက်ပြီး စောင့်ပေးမယ်။ ”

 “ အာ့ .. အေး .. အေးပါ .. ကျေးဇူး .. ပဲ .. ယွန်း .. အာ့ .. အမယ်လေး ကို .. နာတယ် ..

အရမ်းကြမ်းတာပဲ ... ကောင်းရဲ့လား .. ကျွတ် .. ကျွတ် ... ကိုရယ် ... ”

ယွန်းက ထဘီကို ရေလျား ပြန်ဝတ်ကာ တံဘတ်ပတ်ပြီး အခန်းထဲကနေ ထွက်သွားသည်။

“ ကောင်းတယ် .. ဟင်း .. အင့် .. အင့် .. ကြိုက်တယ်ကွာ .. လွန်း .. အာ့ .. အင့် .. အင့် .. ”

“ ကြိုက်ရင် .. နာနာလေး ဆောင့်ပြီး ပြီးလိုက်တော့လေ။ အာ့ .. အမေ့ .. ငါနော် ...

ဆောင့်လိုက်တာကွာ .. အရမ်းပဲ .. အာ့ ... ကို .. ဟင်း .. အာ့ .. အမယ်လေး ..  ”

ကျွန်တော်လဲ မလုပ်ရတာ ကြာပြီမို့ အတိုးချကာ အားရပါးရ ဆောင့်ပြီး လုပ်လိုက်သည်။ အချိန်လဲ သိပ်မရတာမို့ ကုတင်ပေါ် လက်ထောက်ကာ

တစ်ကိုယ်လုံး အားနဲ့ ဖိချပြီး ဆောင့်လိုက်သည်။ ဆောင့်နေရင်း အရှိန်ရလာကာ ငပဲက ပူထူလာပြီး အတော်ကောင်းနေပြီ။  အချက်(၅၀)လောက်

မနားတမ်း ဆောင့်ရင်း ကျွန်တော် ပြီးချင်လာပြီ။

“ လွန်း .. ပြီးလိုက်တော့မယ်။ မ .. မရတော့ဘူး .. အား .. ကောင်းတယ် .. အင့် .. ”

“ ဟုတ် .. ပြီးလိုက်တော့ .. လွန်းက ပြီးနေတာ ကြာပြီ ..

ပြီးတော့ .. မယ် ဆို .. ပြော .. အာ့ .. ဟင်း ..  ”

“ ပြီးတော့မယ် .. ဟင်း .. ပြီးတော့မယ် လွန်း .. လုပ်ပါဦး .. ”

လွန်းက ကုတင်ပေါ်က အမြန်ဆင်းကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။ ကျွန်တော့် ငပဲကို သူ့လက်လေးနဲ့ အဆက်မပြတ်

ဂွင်းထုပေးသည်။ ကျွန်တော်လဲ ခါးကော့ကာ ပြီးမြှောက်ဖို့ အသင့်ပြင်လိုက်သည်။ ယွန်းနဲ့သာဆို အထဲမှာ အားရအောင် ပြီးလိုက်မိမယ်။

အခုတော့ လွန်း ဖြစ်နေလို့ အပြင်ကို ပန်းထုတ်ရဦးမယ်။

“ လွန်း ..  ဖယ်တော့ ပေကုန်လိမ့်မယ် .. ထွက်တော့မယ် .. အာ့ .. ရှီး ... ”

လွန်းက ဘာမှပြန်မပြောပဲ ကျွန်တော့် ငပဲကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက်တော့သည်။ ကျွန်တော်လဲ တားချိန်မရလိုက်ဘူး အရမ်းထွက်ချင်နေပြီမို့

လွန်း ပါးစပ်ထဲမှာပဲ အရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်ရတော့သည်။ လွန်းက အွတ်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး မျက်လုံး စုံမှိတ်ကာ ပါးစပ်ကို ငပဲ အရင်းနားထိ

စိနေအောင် ငုံထားတော့သည်။ ကျွန်တော်လဲ တဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီး အရည်များ ကုန်သည်အထိ စစ်ထုတ်နေမိသည်။ လွန်းရဲ့ ပါးစပ်ထဲမှာ

ပြီးလိုက်ရတဲ့ အရသာက ဘာနဲ့မှကို မတူပါဘူး။ လွန်းက ပါးစပ်ကို စိထားပြီး ခဏ မှုတ် လိုက်သေးသည်။ အပြီးကောင်းလွန်းလို့ တစ်ကိုယ်လုံး

အကြောဆွဲသလို ခံစားရတဲ့အထိပါပဲ။

အရည်များ ကုန်သွားတော့ လွန်းက လက်ဝါးလေးဖြန့်ပြီး အရည်တွေကို ပါးစပ်ထဲကနေ ထွေးထုတ်လိုက်သည်။ ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာ လွန်းရယ်။

ကျွန်တော်လဲ တစ်ရှူး ယူလိုက်ပြီး ကိုယ့်အမှိုက်ကိုယ် ပြန်ရှင်းရတော့သည်။ လွန်းက မှန်တင်ခုံလေးမှာ ပျက်သွားတဲ့ သူ့အလှကို ပြင်နေသည်။

ကျွန်တော် လွန်းကို နောက်ကနေ ဖက်လိုက်ပြီး ...။

“ လွန်း .. ကျေးဇူးနော် .. ကို့ကို ပစ်မထားတဲ့အတွက် ကျေးဇူးပါကွာ။ ”

“ သိရင် ပြီးတာပဲ။ လွန်း သွားတော့မယ် နောက်ကျနေပြီ။ ဒီရက်ပိုင်းတော့ သည်းခံပါကွာ။

လွန်း နောက် လဆို အရင်လိုပဲ ခဏခဏ လာအိပ်ပေးပါမယ်။ အခုက ကလေးတွေ စာမေးပွဲကာလမို့။ ”

“ အင်းပါကွာ .. ကို နားလည်ပါတယ်။ ကဲ သွားတော့နော်။ ”

လွန်း အခန်းထဲကနေ ထွက်သွားတော့ ကျွန်တော်လဲ ဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝသွားပြီမို့ အဝတ်စားလဲကာ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး တစ်ရေးလောက်

မှေးဖို့ ပြင်လိုက်သည်။ ယွန်းက အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာသည်။ အဝတ်စားလဲလိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ဘေးမှာ ဝင်လှဲကာ ကျွန်တော့်နားကို ကပ်ပြီး

တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။

“ ပါးစပ်ထဲ ပြီးလိုက်တာမလား ”

“ ဟင် .. ယွန်း ဘယ်လိုသိလဲ .. ”

“ ဟွန့် သိတာပေါ့ .. လွန်း နှုတ်ခမ်းနီက အရောင်ပြောင်းသွားတယ်လေ။

တွေ့တယ်မလား .. ယွန်းက အားလုံး သိတယ်ဆိုတာ .. ဟင်း .. ဟင်း .. ”

“ သိပါတယ် .. သိပါတယ် .. မလိမ်ရဲပါဘူး။ ညာပဲ ညာပါတော့မယ်။ ”

“ အာ .. ဒီလူကြီး .. ကဲဟာ .. ကဲဟာ .. ”

“ ဟေ့ .. ဖြေးဖြေးလုပ် ကို့ပူတူတူလေး လန့်သွားဦးမယ်။ လာ မိန်းမ မောနေပြီ ဖက်ထားပေးဦး .. ”

“ ဟွန့် .. ဖိုးကံကောင်းကြီး .. မုန်းတာကို ”

“ ကိုကတော့ မင်းတို့နှစ်ယောက်ကို ချစ်တာကို .. ”

ကျွန်တော် ယွန်းကို ဖက်ကာ အိပ်ပျော်အောင် အိပ်လိုက်ပါတော့သည်။ မကြာခင် ကျွန်တော် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်သွားကာ

အိပ်မက် မက်တဲ့အထိ ဖြစ်သွားသည်။

အိပ်မက်ထဲမှာ အခန်းတစ်ခုထဲ ကျွန်တော် ရောက်နေသည်။ ကျွန်တော့် နောက်ကနေ စကားပြောသံ ကြားလိုက်ရသည်။

ကျွန်တော် လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ...။

“ မောင် .. သီချင်းမဆိုရတာ ကြာပြီနော်။ မမ အရမ်းလွမ်းနေပြီကွာ။ KTV မှာ ဆုံရအောင် .. ”

“ ဟုတ် မမ .. စောင့်နေနော် .. မောင် လာခဲ့မယ် .. ”

“ ကိုပြည့် .. ”

နောက်ထပ် စကားသံ ကြားလိုက်လို့ အသံလာရာကို ကျွန်တော် လှည့်ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။

“ မောင်လေး .. ဒီတစ်ခါ အပူထုတ်ရင် ကြာကြာလေး လုပ်ပေးကွာ။ ဒီနေ့တော့ တစ်ကိုယ်လုံး ညောင်းနေလို့ ..

အကုန်သာ ဆီလူးပေးသွားတော့။ မင်း အဆင်ပြေအောင် ဒီမှာ အားလုံး ချွတ်ပေးထားတယ်။ ထိထိ မိမိ လုပ်နော် ..

မမဖြူ ကျေနပ်တဲ့အထိ လူးပေးရမယ်။ မမဖြူက တော်ဆိုမှ ရပ် .. လုပ်ပေးမှာလား .. ပြောလေ မောင်လေး ”

“ ဟုတ် .. မမဖြူ။ မမဖြူ စိတ်တိုင်းကျ အကုန်လုပ်ပေးပါမယ်။ ”

“ မောင် မလာသေးဘူးလား .. စိတ်တိုလာပြီကွာ .. အထိုးခံချင်ပြီထင်တယ်။ ”

“ လာပြီ မမ .. ”

“ ကိုပြည့် မောင်လေး .. လာလေ .. ဆေးလူးပေးဦးဆိုနေ .. ”

“ လာပြီ မမဖြူ .. ”

“ မောင် .. ဘယ်သွားတာလဲ ဒီကို လာလေ .. ”

“ မောင်လေး .. လာလေကွယ် .. မင်းကလဲ .. ဒီမှာ စောင့်နေတယ်ဆိုနေ .. ”

“ ဗျာ .. လာပြီ မမ .. အဲ .. မမဖြူ .. မဟုတ်ဘူး .. မမ .. အာ .......... မသိတော့ဘူးဗျာ ...................... ”

ကျွန်တော် လန့်နိုးသွားပါသည်။ တော်ပါသေးရဲ့ အိပ်မက် ဖြစ်နေလို့။

ဘေးမှာ ယွန်းက ကျွန်တော့်ကို ဖက်ထားကာ တရှူးရှူးနဲ့ အိပ်ပျော်နေသည်။

ဟင်း ... ငါ့အိပ်မက်ကြီးကလဲကွာ။

အိပ်မက်ဆိုးလို့ ပြောရမလား။ အိပ်မက်ကောင်းလို့ ပြောရမလား .. မသိတော့ပါဘူးဗျာ။

...........................။ ( ဇတ်သိမ်းပိုင်း သို့ ... )

အခန်း(၂၉)

ရင်ဝှက် ကဗျာ ...

@@@@@@@@

Ultrasound ရိုက်နေရင်း ကြားလိုက်ရတဲ့ နှလုံးခုန်သံလေးက ချစ်စရာကောင်းလွန်းသည်။

ကျွန်တော် စိတ်တွေ အရမ်းလှုပ်ရှားနေပြီး OG ဆရာဝန်အစ်မကို မေးလိုက်သည်။

“ အစ်မ .. ဘာလေးလဲဟင် ”

“ အမြွှာလေး .. ကိုပြည့် .. အမြွှာလေးတော့။ ဒီမှာကြည့် တွေ့လား .. နှစ်ယောက် ..  ”

“ ဟာ .. အမြွှာ .. ဟုတ် .. ဟုတ်လား .. ”

ငါတော့ ဝဋ်လည်ပြီထင်တယ်။ အမြွှာလေးတဲ့ .. လုံး၀ ထင်မထားခဲ့ဘူး။ ဘေးမှာ ရပ်နေတဲ့ လွန်းက ပါးစပ်ကို လက်နဲ့အုပ်ပြီး

အံ့သြနေလေသည်။ ယွန်းကတော့ ဆေးရုံကုတင်ပေါ် ပက်လက်လေးလှန်နေပြီး သူလဲ အံ့သြနေလေသည်။

“ အစ်မ .. မိန်းကလေး အမြွှာလား .. ”

“ ယောက်ျားလေး အမြွှာ .. နှစ်ယောက်စလုံး Male ပဲ။ ကျန်းမာတယ်။ ထွားလဲ ထွားတယ်။

အားလုံး အိုကေ။ အမြွှာမျိုးရိုးရှိရင် အမြွှာလေး ရတတ်တယ်လေ။ ကဲ .. တစ်ခါတည်း နှစ်မင်္ဂလာပေါ့ ..”

အောင်မလေး တော်ပါသေးရဲ့ .. ယောက်ျားလေးတွေတဲ့။ ပြည့်စိုးဟိန်း မင်းက ဒီလိုကျ ကြောက်တတ်သား။ တော်ပါသေးရဲ့ .. ဟား ..

လာထား .. မင်းတို့နှစ်ကောင်ကို ငါ့ပညာတွေ သေချာသင်ပေးရမယ် .. ဟီး .. ဟီး .. ။ သားနှစ်ယောက်အဖေ ဖြစ်ပြီကွ။ ငါကွ .. ။

“ အမယ်လေး ပျော်လိုက်တာ ယွန်းရယ် .. ယောက်ျားလေး အမြွှာတဲ့ .. ငါ ပျော်လိုက်တာဟာ ..

တူလေး နှစ်ယောက် တစ်ပြိုင်တည်း ရပြီ။ အမယ်လေး အိမ်ကလူတွေသိရင် ဘယ်လောက် ပျော်လိုက်မလဲ။ ”

“ ဟုတ်ပ လွန်းရယ် .. ငါ ယုံတောင် မယုံနိုင်ဘူး။ ဒါကြောင့် ငါ့ဗိုက်က (၄)လနဲ့ တော်တော် ပူနေတယ် မှတ်တာ။

အစ်မ .. ကလေးတွေ အကုန် အဆင်ပြေပါတယ်နော်။ အမြွှာဆိုတော့ သမီးလဲ စိုးရိမ်သွားတယ်။ ပျော်လဲ ပျော်တယ်။ ”

“ မစိုးရိမ်ပါနဲ့ သမီးရယ် .. အကုန် အဆင်ပြေတယ်။ နှလုံးခုန်နှုန်းလဲ ကောင်းတယ်။ အနေထားလဲ မှန်တယ်။

အားဆေး ပုံမှန်သောက်၊ အလေးပင် လုံး၀ မ မနဲ့။ အမြွှာဆိုတော့ လိုအပ်တဲ့ အဟာရ ပိုစားပေးရမယ်။

Due Date မရောက်မချင်း နေ့တိုင်း လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ပေး။ အမြွှာလေးဆိုတော့ နည်းနည်းတော့ ပင်ပန်းမယ်နော်။ ”

“ ဟုတ်ကဲ့ အစ်မ .. သမီး သေချာ ဂရုစိုက်ပါ့မယ်။ ပျော်လိုက်တာ .. ကို .. အရမ်းပျော်နေလား။ ”

“ ပျော်တာပေါ့ကွာ။ ခုချိန်မှာ ကို့လောက် ပျော်တဲ့သူ ဒီကမ္ဘာမှာ ရှိမှာ မဟုတ်ဘူး .. ပျော်လိုက်တာ ယွန်းရယ်။ ”

“ ကဲ ပျော်ရင်လဲ အိမ်ရောက်မှ အားရအောင် ပျော်တော့။ အခုတော့ လိုတာလေးတွေ စစ်သွားဦး ..

ဒီလိုပဲ အစ်မ သားဦးလေးတုန်းကလဲ မင်းတို့လို အရမ်းပျော်ခဲ့တာ။ နောက် သုံးယောက်မြောက်လဲမွေးရော ..

မေးပြန်ပြီဟဲ့ဆိုပြီး ဖြစ်တော့တာပဲ .. ဟား .. ”

OG ဆရာဝန် အစ်မကြီး စကားကြောင့် ကျွန်တော်တို့ ပြိုင်တူရယ်လိုက်ကြသည်။ ပြည့်စိုးဟိန်း မင်း လူဖြစ်သွားပြီ။

သမိုင်းပေးတာဝန် ကျေသွားပြီ။

...................။

(၅)နှစ်ခန့်ကြာသော် ...

“ ဟဲ့ .. ဟိန်းပြည့်နိုင် နဲ့ ဟိန်းပြည့်ပိုင် ... အမယ်လေး ခေါ်လိုက်ရတာ။ ခုချက်ချင်း ဒီကို လာခဲ့စမ်း။ ”

တုတ်တစ်ချောင်းကိုင်ကာ ယွန်းတစ်ယောက် သူ့သားနှစ်ယောက်ကို ခြံထဲကနေ အိမ်ထဲသို့ လာရန် အော်ခေါ်နေသည်။

အမြွှာနှစ်ကောင် တစ်ကိုယ်လုံး ပေတူးနေပြီး သူတို့အမေရှေ့ ရောက်လာသည်။ တုတ်ကိုမြင်တာနဲ့ ချက်ချင်း လက်ပိုက်သွားသည်။

“ အခုလေးတင် နင်တို့ကို ရေချိုးပေးထားတယ်။ ကြည့်စမ်း ခြံထဲက ဗွက်အိုင်မှာ အားရအောင် ဆော့နေတယ်ပေါ့ .. လာခဲ့စမ်း။ ”

“ ယွန်းကလဲကွာ .. ကလေးတွေကို မရိုက်ပါနဲ့။ နားလည်အောင် ပြောပါကွာ ရပါတယ်။ ”

“ မရဘူး ကိုရေ .. ရှင့်သားတွေက တုတ်ပြမှ ကြောက်တာ။ ဖအေတူတွေ .. ပြန်မပြော နားမထောင်လေးတွေ .. ဟွန့် ..

တွေ့မယ် နင်တို့အဖေ ရှိနေလို့ သက်သာသွားတယ်မှတ်။ တကတည်း တစ်နေကုန် နင်တို့ ကြည့်နေရတာနဲ့ မပြီးတော့ဘူး။

အလုပ်ကို လုပ်ရတယ် မရှိဘူး။ ကို .. အိမ်မှာ သူတို့ကို ခဏထိန်းပေးထားဦး။ ယွန်း ဆိုင် ခဏသွားလိုက်ဦးမယ်။

ဒီနေ့ ပစ္စည်းအသစ်တွေ ရောက်မှာမို့ လိုတာတွေ တစ်ခါတည်း ကြည့်ပြီး မှာခဲ့ချင်လို့။ နောက် ၃ နာရီလောက်မှ ပြန်ရောက်မယ်။ ”

“ အေး .. သွားပါ .. ကို ဒီနေ့အားတယ်။ ငါ့သား နှစ်ယောက် လာစမ်း ..

ဒီမှာ ဖေဖေ ရေခဲမုန့် ဝယ်လာတယ်။ စတော်ဘယ်ရီနဲ့ ချောကလက် .. ဘယ်သူ ဘာစားမလဲ ”

“ သားက စတော်ဘယ်ရီစားမယ်။ ”

“ သားက ချောကလက်စားမယ်။ ”

“ အေး .. မင်းတို့နှစ်ယောက်ကတော့ အကြိုက်မတူဘူးပဲ။ တော်သေး .. ဟား ”

“ ကို .. ရှင်နော် .. ဘာပြောချင်လဲ ယွန်း သိတယ်နော်။ ဟင်း .. ဟင်း .. ”

“ ဟား .. ဘာပြောလို့လဲ .. ဒါနဲ့ လွန်း ကို မတွေ့ပါလား။ မင်းတို့ တီတီလွန်း ဘယ်သွားလဲ သိလား။ ”

“ သိတယ် .. ခုနက သားတို့ကို ရေချိုးပေးပြီး သူ့အခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ ”

ကျွန်တော် လက်ထဲမှာ အိမ်ကလူတွေအတွက် ဖျော်ရည်နဲ့ မုန့်တွေ ဝယ်လာတာမို့ အားလုံးကိုပေးရန် လိုက်ရှာလိုက်သည်။

ယွန်းက အမြွှာနှစ်ကောင်ကို အင်္ကျီလဲပေးပြီး အပြင်သွားရန် အလှပြင်ဖို့ အခန်းထဲ ဝင်သွားလေသည်။ အမြွှာနှစ်ကောင်က

ဧည့်ခန်းထဲမှာ ကာတွန်းကားကြည့်ရင်း ရေခဲမုန့်စားနေကြသည်။ မဇင်ကိုတော့ မီးဖိုချောင်းထဲမှာ တွေ့လိုက်သည်။

“ မမ .. အဲ .. မဇင် .. ဖာလူဒါ ပါတယ် ရော့ ..  ”

“ ကိုပြည့် .. သတိထားကွာ .. မင်း ခုနောက်ပိုင်း ခဏခဏ မှားခေါ်နေတယ်။ ယွန်းနဲ့လွန်းက အရမ်းလည်တာနော် ..

သိသွားရင် ငါ အိမ်ပေါ်ကနေ ဆင်းနေရမယ်။ တစ်ခါတစ်လေ မင်းက သိပ် အတင့်ရဲတာပဲ။ မမ .. အာ ငါလဲ မှားပြန်ပြီ ..

ငါ့ကို လစ်ရင် လစ်သလို လာပြီး ကလိနေတယ်။ အခြေနေလေး ကြည့်ပြီးမှ လုပ် .. ဟွင်း ..  ”

“ ကဲပါဗျာ ဘယ်သူမှ မကြားပါဘူး။ ဒီလိုပဲ နေလာတာ နှစ်ပေါက်နေပြီ။ ရော့ မမ အကြိုက်တဲ့

ဖာလူဒါလေး သောက်လိုက်ဦး။ နောက်ပြီး မမကို ပြောစရာရှိတယ်။ ထုံးစံအတိုင်း ရင်ဖွင့်စရာလေး ရှိလို့ .. ”

“ အင်း .. ဒါဆို ခဏနေ ယွန်း အပြင်သွားမှ ပြောတော့။

လွန်းကတော့ သူ့အခန်းထဲမှာ စာသင်နေပြီထင်တယ်။ ”

“ ပြီးရော .. မမဖြူကို ဒူးမလိုင် သွားပို့လိုက်ဦးမယ်။ ”

“ အင်း .. နေဦး .. ”

“ ဘာလဲဟင် ”

“ မောင် .. ချစ်တယ်ကွာ .. ”

“ ဟာ .. မမ .. သတိထားဦး .. ”

“ ဟိ .. အေးပါ .. သွားတော့ .. ”

ကျွန်တော်လဲ မဇင်ကို မျက်စောင်းထိုးကာ အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ တက်လာခဲ့သည်။ အပျိုကြီး မဇင်မှာ ကျွန်တော်နဲ့အတူ တိတ်တခိုးလေး တိုင်ပင်ဖော်

တိုင်ပင်ဖက် ရင်ဖွင့်ဘက်ကြီးအဖြစ် နေလာခဲ့တာ (၈)နှစ်တောင် ကြာခဲ့ပြီ။ ကျွန်တော်လဲ သံယောဇဉ်ဆိုသည့် ကြိုးကို မဖြတ်နိုင်တဲ့အဆုံး အားလုံးနဲ့

အဆင်ပြေအောင် လိုက်လျောညီထွေ နေလာခဲ့တော့သည်။ လွန်း နဲ့ ယွန်းက ကျွန်တော့် ဇနီးမယားလေး နှစ်ယောက်ဖြစ်သလို မဇင်ကတော့ ..

ကျွန်တော့်ရဲ့ တိတ်တိတ်ပုန်း ချစ်သူလေးပေါ့။ မဇင် နဲ့ ကျွန်တော် ချိန်းတွေ့ပြီဆို ဘယ်နေရာဖြစ်မလဲ သိကြလား။ ဟုတ်ပ .. Dream KTV ပဲပေါ့။

KTV ရောက်ရင် သီချင်းတော့ မဆိုကြဘူး .. အင်း သီချင်းသွားဆိုတယ်ပဲ မှတ်လိုက်ပါတော့ဗျာ။  ဟဲ .. ဟဲ ... ။

“ မမဖြူ .. ကျွန်တော်ပါ .. ဝင်ခဲ့မယ်နော် .. ”

“ အေး ဝင်ခဲ့ .. ”

“ မမဖြူ ကြိုက်တဲ့ ဒူးမလိုင်လေး ဝယ်လာလို့ .. အေးတုန်းလေး သောက်လိုက်ဦး။ ”

“ ကြိုက်လို့သာ သောက်ရမှာ .. ဒူးရင်းသီးနဲ့ မမဖြူက သိပ်တည့်ချင်တာ မဟုတ်ဘူး။

ဒူးရင်းသီးက အကြောတက်တယ်။ မင်း ဝယ်လာတယ်ဆိုတော့လဲ သောက်ချင်သား .. ”

“ သောက်မှာသာ သောက် .. ရောဂါထလာရင် တစ်ကိုယ်လုံး ဆေးလူးပေးမယ် ဟုတ်ပလား .. ”

“ ဟေ့ .. တိုးတိုးပြောပါကွယ်။ တစ်ခြားသူတွေ ကြားသွားဦးမယ်။ မင်းနော် .. ငါ့သမီးတွေ သိလို့မဖြစ်ဘူးနော်။

မင်းကို အရမ်းခင်မိလို့ အကုန် လုပ်ခိုင်းနေတာ .. သိရဲ့လား .. ငါ့ကို ရှက်အောင် မလုပ်နဲ့ .. ”

“ ကိုယ့်ယောက်ျားလို ခင်တာလား မမဖြူ။ ငါ့ယောက္ခမလေးက ရှက်နေပြန်ပြီ။ မမဖြူ ငယ်ငယ်လေးနဲ့ အိမ်ထောင်ကျခဲ့ပြီး

ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ ပြုစုယုယမှုကို မရခဲ့တာ ကြာခဲ့ပြီ။ သွေးသားနဲ့ တည်ဆောက်ထားတဲ့ ခန္တာကိုယ်ပဲဗျာ။ ကျွန်တော်

နားလည်ပါတယ်လို့ ဘယ်နှစ်ခါ ပြောရမှာလဲ။ ကျွန်တော်လဲ မမဖြူရဲ့ ဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းပေးချင်ရုံပါ။ ဒီထက်ပိုပြီး ဘာမှ မမျှော်လင့်ပါဘူးဗျ။ ”

“ မမျှော်လင့်လို့သာပဲ။ ဒီက ရှိသမျှ သူ အကုန်မြင်ပြီးပြီ။ ကဲ .. သွားတော့။

မနက်ဖြန် ဥပုသ်နေ့ အဲ့ကျမှ အရင်ချိန်အတိုင်း ဒီကို လာခဲ့။ လူရှင်းမှ လာနော်။ ”

“ ဟာ .. နှင်တယ်ပေါ့။ ကြည့်စမ်း .. ကျွန်တော်က မနက်ဖြန် ဆေးလူးပေးရင် တင်ဆုံကြီးကို

အရင်လူးရင်ကောင်းမလား .. ကျောပြင်တစ်ခုလုံးကို အရင်လူးပေးရမလား .. ”

“ ဟယ် .. ပြောလေ ဆိုးလေတော့။ သွားပါတော့။ ကြာနေရင် လွန်းနဲ့ တိုးနေဦးမယ်။ လွန်း ခုနက အပေါ်တက်လာတာ တွေ့လိုက်တယ်။

သွားတော့နော် .. မနက်ဖြန်ကျမှ မင်း လူးချင်သလို လူး .. လုပ်ချင်သလိုသာ လုပ်တော့။ ကဲ တောင်းပန်ပါတယ် သွားပါတော့။ ”

ကျွန်တော်လဲ မမဖြူကို မျက်စောင်း တစ်ချက် ထိုးလိုက်ကာ အခန်းထဲကနေ ထွက်လာခဲ့သည်။ မမဖြူက ၄၀ ကျော် အလှ မဟုတ်တော့ပဲ

၅၀ ကျော် အလှပိုင်ရှင်ကြီး ဖြစ်နေပြီ။ ၅၀ ကျော်သွားလဲ တင်ဆုံကြီးက တင်းကားနေတုန်း။ ကျွန်တော့်ကို ခုချိန်ထိ ဆွဲဆောင်နေတုန်းပါပဲ။

ကျွန်တော် လွန်း အခန်းကို တံခါး ခေါက်လိုက်သည်။

“ လွန်းရေ .. ”

လွန်းက တံခါးဖွင့်လိုက်ပြီး အပြင်ကို တစ်ချက် ဝှေ့ကြည့်လိုက်သည်။ ဘယ်သူမှ မရှိဘူးဆိုတော့မှ ...။

“ ကို .. ပြော .. ”

“ ရော့ .. လွန်းကြိုက်တဲ့ Bubble Tea လေး ဝယ်လာတယ်။ ”

“ ကျေးကျေး .. စာသင်ရတာ အာခြောက်နေတာနဲ့ အတော်ပဲ။ ဒါကြောင့် ချစ်နေရတာ .. ”

လွန်းက ကျွန်တော့်ပါးကို ဖက်ကနဲ နမ်းလိုက်သည်။

“ လွန်း .. Online Class သင်နေတာလား။ ဘယ်တော့ပြီးမှာလဲ .. ”

“ အင်း သင်နေတုန်း .. နောက် နာရီဝက်လောက်နေရင် ပြီးပြီ။ ကို ဘာခိုင်းချင်လို့လဲ .. ”

“ ပြီးရင် ကို့အခန်းထဲ ခဏလာခဲ့ပါလား။ လွန်းကို ပြချင်တာလေး တစ်ခုရှိလို့ ”

“ ဘာများလဲ ကို ရဲ့ .. ”

“ အာ .. အခန်းထဲ ရောက်ရင် သိလိမ့်မယ်။ ”

“ ဟွန်း .. လူကို ညာမခေါ်နဲ့နော် .. မသိရင်ခက်မယ်။ ယွန်း မရှိဘူးမလား။ ယွန်း မရှိရင် ဟောဒီက လွန်းကို သိပ်ကပ်တာပဲ။

ယွန်း ရှိနေရင် ကျွန်မကို သတိတောင် မရဘူးမလား။ သူ့မိသားစုနဲ့ပဲ ပျော်နေတယ်။ ဒါနဲ့ မျောက်လောင်းလေးတွေရော ..

အောက်မှာ ငြိမ်ရဲ့လား။ ခုနကပဲ သူတို့ကို ရေချိုးပေးလိုက်တယ်။ ဆော့လိုက်တာမှ အားကြီးပဲ .. ”

ဟုတ်ပါတယ်။ ကျွန်တော် ညာနေတာပါ။ လွန်းကို အခန်းထဲ ညာခေါ်နေတာပါ။ အာဘွား မပေးရတာကြာလို့ အာဘွားပေးချင်လို့ပါ။

လွန်းက အရင်လို ခဏခဏ လာမအိပ်တော့ဘူးဗျ။ အရွယ်တွေလဲ ရလာတော့ Sex ကိစ္စကို အရင်ကလောက် စိတ်မသွင်းတော့ဘူး

ဖြစ်မယ်။ ယွန်းလဲ အတူတူပဲ။ အခု ကျွန်တော့်မှာ သူတို့နဲ့ တစ်လမှာ တစ်ခါ (သို့) နှစ်ခါလောက်သာ ချစ်တင်းနှောနေရပါတော့တယ်။

“ မဟုတ်ပါဘူး လွန်းလေးရယ် .. တကယ် ပြစရာလေး ရှိလို့ပါ။

လာခဲ့နော် ... မျောက်လောင်းတွေက အောက်ထပ်မှာ ရေခဲမုန့်စားနေတယ်။ ”

“ အင်း သူတို့ကို ပြောလိုက်ဦး။ တီတီလွန်းက ညကျရင် စာမေးမှာလို့။ သင်ထားတာတွေ ပြန်ကျက်ထားလို့ .. ”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာမ .. ”

“ ဟိ .. ချစ်တယ်။ စာသင်ပြီးတာနဲ့လာခဲ့မယ်။ ”

ကျွန်တော် နောက်ဆုံး ကျန်နေတဲ့ ဖျော်ရည်ကို ကိုင်ထားရင်း အောက်သို့ ဆင်းလာခဲ့သည်။ ဒီဖျော်ရည်ကတော့ ကျွန်တော့်ရဲ့ တရားဝင်

ချစ်ဇနီးလေး ယွန်းအတွက်ပေါ့။ ယွန်းက Green Tea လေး ကြိုက်တာမို့ သူ့အတွက်က Green Tea စပယ်ရှယ်လေးပေါ့။ ကျွန်တော့်မှာ

အားလုံးရဲ့ အကြိုက်တစ်မျိုးစီကို ဒီလိုပဲ ဖြည့်ဆည်းပေးနေရတယ်။ ပင်ပန်းပေမယ့် ကျွန်တော် ပျော်ပါတယ်ဗျာ။

သြော် ပြောဖို့မေ့နေတယ်။ စိတ်မကောင်းစရာပါပဲ။ ကျွန်တော့် ယောက္ခမကြီးတော့ (၉၆)ပါး ရောဂါနဲ့ လွန်ခဲ့သော (၂)နှစ်ကပဲ ဆုံးသွားရှာတယ်။

ဒါကြောင့် ကျွန်တော်က ဒီအိမ်မှာ အိမ်ဦးနတ်ဖြစ်သွားပြီး ဒီမိသားစုအပေါ် တာဝန်အမျိုးမျိုး ယူနေရင်း တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီ ချစ်နေရပါတော့သည်။

ယွန်း နဲ့ လွန်းကို လင်မယားတွေလို ပွင့်လင်းစွာ ချစ်ခွင့်ရပြီး မဇင်နဲ့တော့ အပြင်မှာ ချိန်းတွေ့ကာ ချစ်ရသည်။ မမဖြူ နဲ့တော့ ဥပုသ်နေ့တိုင်း

VIP အနှိပ်သည် လုပ်ရင်း သံယောဇဉ်တိုးကာ အခြေနေကတော့ လူပျိုတုန်းက ဝင်းအောင်နဲ့ သွားနေကြ Oli Massage လို တစ်ကိုယ်လုံး စိတ်တိုင်းကျ

ဆီလူးပေးရတဲ့ အဆင့်သို့ ရောက်ရှိနေပါပြီ။ Massage မှာ ဆီလူးပြီးလို့ အကြောလျော့ခိုင်းရင် ပိုက်ဆံပေးရတယ်။ ဒီမှာတော့ အလကားဗျ .. အလကား။

မမဖြူက ကျွန်တော့်ကို ပြန်ပြီး အကြောလျော့ပေးတတ်နေပြီ။ ဒီလောက်ဆို ဘယ်အခြေနေရောက်ပြီလဲ ခန့်မှန်းမိမှာပါနော့။

ဒီအိမ်လေးမှာ သူတို့အားလုံးက လျှို့ဝှက်ချက်ကိုယ်စီ နဲ့ပေါ့။ ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီ လျှို့ဝှက်ချက် အားလုံးကို သိနေသူက ဒီအိမ်မှာ တစ်ယောက်တည်းပဲ

ရှိတယ်။ အဲ့ဒါက အိမ်ဦးနတ်ကြီး အဖြစ် မကြာခင်ကမှ ဘွဲ့ခံယူထားသော ကျွန်တော် မောင်ပြည့်စိုးဟိန်း ပေါ့ဗျာ။ ကျွန်တော်လဲ အချစ်နဲ့ ပက်သက်ရင်

ထူးခြားတဲ့ ကိုယ့် ကံကြမ္မာကို မအံ့သြနိုင်တော့ပဲ အားလုံးကို အရှိအတိုင်း လက်ခံလိုက်ပါတော့တယ်။ အားလုံးကို ချစ်ပေးတယ်။ အားလုံးကလဲ

ကျွန်တော့်ကို ချစ်ကြတယ်။

နောက်ဆုံး ပြောချင်တာက ..

သူတို့ အားလုံးရဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်တွေက ကျွန်တော့်ဆီမှာ လုံခြုံပါတယ်ဗျာ။

အားလုံးက ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ထဲမှာ ချစ်လွန်းလို့ ဝှက်ထားရတဲ့ ရင်ဝှက် ကဗျာလေးတွေပါ။

ကျွန်တော် သတိရတိုင်း ခဏခဏ ထုတ်ဖတ်လေ့ရှိတဲ့ ရင်ဝှက် ကဗျာလေးတွေပေါ့။

..........................................။

                                                                           နိဂုံး

ကဲ .. ဘယ်လိုလဲ မိတ်ဆွေတို့။ ဘဝအမောတွေ ပြေကြရဲ့လား။ အားလုံး ဖတ်ပြီးသွားပြီဆိုရင်တော့ ပြည့်စိုးဟိန်းရဲ့ Finger Print ကို ကျွန်တော် ပြန်ပြီး

Lock ချ ပါရစေနော်။ ရင်ဝှက် ကဗျာ လေးတွေတော့ ခင်ဗျားတို့ သဘောကျရင် သိမ်းထားလို့ရပါတယ်။ ကျန်တာကိုတော့ ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပါနဲ့ဗျာ။

ပြည့်စိုးဟိန်းကတော့ သူ့ Finger Print ကို Lock ဖွင့်ပေးလိုက်လို့ ကျွန်တော့်ကို အတော် တင်းနေတယ်။ ကိစ္စမရှိပါဘူး သူ ကျွန်တော့်ကို ဘာမှလုပ်လို့

မရပါဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူကိုယ်တိုင်က ကျွန်တော့် Finger Print အောက်မှာ ရှိနေတဲ့သူလေ။ ကဲ .. ကျွန်တော် Lock ချလိုက်တော့မယ်နော်။

                                                    အားလုံးပဲ ကျန်းမာ ပျော်ရွှင် အဆင်ပြေကြပါစေ ...

 

                                                             ကိုဇန် ( 2.9.2021 / 2:10 AM )

................................။ ( ပြီးသေးဘူး။ အောက်မှာ Movie တွေထဲကလို Credit Scene လေး ပါသေးတယ် )      

ရင်ဝှက် ကဗျာ Credit Scene ...

မင်္ဂလာဦးည။

လှည့်ထွက်သွားတဲ့ လွန်းရဲ့ ကျောပြင်ကိုကြည့်ပြီး ယွန်းတစ်ယောက် ဝမ်းနည်းနေတာကို ကျွန်တော် ရိပ်မိသည်။ ယွန်းရယ် လွန်းကို သိပ်ချစ်တာပဲလား။

ကို ယွန်းကို အရမ်းချစ်ပါ့မယ်။ ကို့ဘဝကို ဒီချိန်ကစပြီး ယွန်းအတွက် အမြဲတမ်း ကြိုးစားပါ့မယ်။ ကို ယွန်းကို ထာဝရ ပျော်ရွှင်စွာ ထားနိုင်အောင်

ကြိုးစားသွားပါ့မယ်နော်။ ကို ကတိပေးပါတယ်။ ယွန်း ကိုနဲ့ ပက်သက်ပြီး စိတ်ချမ်းသာမှုတွေပဲ ရစေရမယ်။ ကို .. ယွန်းအတွက် အစစရာရာ အားလုံး

ဖြည့်ဆည်းပေးသွားပါမယ်။

“ ယွန်း ဘာသောက်ဦးမလဲ။ ကို အချိုရည် သွားသောက်မလို့ ”

“ ယွန်း ယူပေးမယ်လေ။ ”

“ နေ .. ယွန်း မောနေပြီ။ ကို သွားယူလိုက်မယ်။ ”

“ ဘာမှ မယူခဲ့နဲ့တော့။ ဒီမှာရှိတဲ့ ရေပဲ သောက်တော့မယ်။ ”

ကျွန်တော် အခန်းထဲကနေ ထွက်လာခဲ့ပြီး မီးဖိုချောင်ဘက် သွားလိုက်သည်။ ရေခဲသေတ္တာဖွင့်လိုက်ပြီး

အအေးတစ်ဗူး ယူလိုက်သည်။ မောပန်းနေတာမို့ အအေးကို ဖောက်ပြီး အားရပါးရ သောက်လိုက်သည်။

“ အတော် မောသွားတယ်ထင်တယ် .. ဟင်း .. ဟင်း .. ”

“ ဟာ .. ”

ညအချိန်မို့ ကျွန်တော် မီးမဖွင့်မိဘူး။ အမှောင်ထဲကနေ ကျွန်တော့်ကို စကားလှမ်းပြောလိုက်လို့ လန့်သွားသည်။

“ ဟေ့ မီးမဖွင့်နဲ့ .. မင်းရဲ့ မမ ပါကွ .. ”

“ ဟင် .. မမ .. အမှောင်ထဲမှာ ဘာလုပ်နေတာလဲ။ ”

“ ဘာမှ မလုပ်ဘူး။ ဒီအတိုင်းလေး ထိုင်ပြီး စဉ်းစားနေတာ။ ခုနက လွန်း မင်းတို့အခန်းထဲကနေ ထွက်လာပြီး

အပေါ်တက်သွားတာလဲ မမ မြင်တယ်။ နောက်ပြီး ... ဟင်း .. မောင် .. မင်း အရမ်းဆိုးတယ်နော်။ ”

“ မမ .. ကျွန်တော် .. ဟို ... ”

“ ဟိုတွေ ဒီတွေ လုပ်မနေနဲ့။ မမ အားလုံး မြင်တယ်၊ ကြားတယ်။ အင်း ငါ့ညီမတွေက မင်းကို သိပ်ချစ်ကြပါလား။

ချစ်လွန်းလို့ ခွဲဝေပေးတဲ့အထိနော်။ အံ့သြမိတယ် .. ယွန်းကို ဒီလောက်ထိ ခွင့်ပြုလိမ့်မယ်လို့ တကယ် မထင်မိဘူး။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မင်းအတွက် ကျေနပ်စရာကြီးပေါ့ .. ဟုတ်လား မောင် .. ပြောပါဦး .. ”

“ ကျွန်တော် ဘာပြောရမှာလဲဗျာ။ မမ အားလုံး သိနေပြီပဲ။

ကျွန်တော် မှားနေပြီလား မမ။ ဟင် .. ကျွန်တော် မှားသွားပြန်ပြီလားဗျာ .. ”

“ မင်း မမှားပါဘူး။ မင်းကို ချစ်ကြတဲ့ မမတို့ အားလုံး မှားနေကြတယ် ထင်တယ်။ ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီအမှားက မင်းကို ချစ်လွန်းလို့

ဖြစ်ကြတဲ့အဖြူရောင် အမှားတွေပါ။ မမ အားလုံးကို နားလည်ပေးနိုင်တယ်။ ဒါပေမယ့် မင်းကိုတော့ မကျေနပ်ဘူး မောင်ရာ ..

စိတ်ထဲမှာ မကျေနပ်ဘူး ဖြစ်နေတယ်။ မင်းက မမတို့ ညီအစ်မတွေကို ဘယ်ချိန်ထိ အနိုင်ယူနေမှာလဲ .. ပြောစမ်း မောင် .. ”

“ ကျွန်တော် အနိုင်ယူတာ မဟုတ်ဘူး။ မမတို့ကို ချစ်တဲ့ အချစ်က ကျွန်တော့်ကို အနိုင်ယူသွားတာ .. ”

“ စကားကလဲ တတ်လွန်းပါလား မောင်ရယ်။ မမ မောင့်ကို ချစ်မိတာ အဲ့ဒီ အပြောတွေကြောင့်လဲပါတယ်။

မင်းက ပုံစံလေးကြည့်တော့ ရိုးမလိုလိုနဲ့ မင်းအချစ်တွေက စပါးကြီးမြွေလိုပဲ။ ထိမိတာနဲ့ တစ်ခါတည်းရစ်ပတ်တော့တာ။

မမလဲ မရှောင်နိုင်ခဲ့ဘူး။ ငါ့ ညီမလေးတွေလဲ ရစ်ပတ်ခံလိုက်ရပြီ။ ဟင်း .. မမ မောင့်ကို ထိလဲ ထိချင် .. ရစ်ပတ်ခံရမှာလဲ

ကြောက်နေမိတယ်။ ငါ့ညီမနှစ်ယောက် ရစ်ပတ်ခံလိုက်ရသလို မင်းလဲ တစ်ချိန်ကျရင် မမကို ရစ်ပတ်မှာပဲ မလား .. ”

“ မမ ဘာကို ပြောချင်တာလဲ ဒဲ့ ပဲ ပြောပါတော့။ ”

“ KTV မှာတုန်းက မင်းအနမ်းတွေကို ခုချိန်ထိ မမ မေ့မရခဲ့ဘူး။ အဲ့တုန်းက မင်းကို ချစ်လွန်းလို့ ငြိမ်ခံနေမိတယ်။

မောင် .. ဆိုတဲ့ စကားလေးကို အရမ်း ရင်ခုန်ခဲ့တာ။ တတ်နိုင်တယ်။ သိပ် တတ်နိုင်တယ်ကွာ။ မင်းက မမ

ထင်ထားတာထက်ကို အဆိပ်ပြင်းပါလား မောင်ရယ်။ ”

“ မမ ပြောစရာရှိတာ ဒဲ့ ပြောကွာ။ မောင် အချိန်သိပ်မရဘူး။ ယွန်း ရိပ်မိသွားလိမ့်မယ်။

မမ မကျေနပ်ရင်လဲ ထိုးလိုက်ဗျာ။ မောင် ဒီချိန်မှာ ဘာမှ မပြောချင်တော့ဘူး။ ”

“ မထိုးပါဘူး မောင်ရယ်။ မထိုးရက်ပါဘူး။ မင်းကို ထိုးလိုက်တဲ့အချိန်က မမ ဘယ်လောက် နာကျင်ရလဲ

မင်းမှ မသိတာ။ နာလွန်းလို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်လုပ်ချင်တဲ့အထိပဲ။ ကဲ .. သွားတော့။ ယွန်း စောင့်နေတယ်မလား။ ”

“ မမရယ် .. မောင် အားလုံးကို တောင်းပန်ပါတယ်။ ”

“ ရပါတယ် .. မောင့်ကို ချစ်မိမှတော့ မောင် လုပ်သမျှ မမ အကုန် နားလည်ပေးရတော့မှာပေါ့။

တစ်ခုတော့ သိစေချင်တယ်။ မမ အချစ်က ယွန်း မင်းအပေါ်ကို ချစ်တဲ့ အချစ်ထက် မပိုရင်တောင်

မလျော့သွားဘူးဆိုတာ မောင့်ကို သိစေချင်တယ်။ မမ ပြောချင်တာ အဲ့ဒါပါပဲ .. မောင် ပျော်သလိုနေပါ။ ”

ကျွန်တော် မဇင်ကို နမ်းလိုက်ချင်တယ်။ ဒါကြောင့် ...။

“ မနမ်းပါနဲ့ မောင် .. ဒီညတော့ မနမ်းပါနဲ့ကွာ။ ဒီညမှာ မင်းအနမ်းတွေက သူတို့အတွက်ပဲ

ဖြစ်စေချင်တယ်။ မောင့်အနမ်းတွေကို ဒီည မမ မခံယူရဲဘူး။ မနမ်းပါနဲ့နော် .. တစ်ချိန်ကျ

မင်း ရစ်ပတ်မယ့် အချိန်ကို မမ ရင်ခုန်စွာနဲ့ စောင့်နေပါ့မယ်။ ကဲ .. သွားပါတော့ မောင်ရယ်။ ”

“ မောင် .. မမကို တကယ် ချစ်မိသွားတာပါ။ ဒါကို မမ မယုံရင်တောင် လက်ခံပေးပါနော်။

မမက မောင့်ဘဝရဲ့ အရင်းနှီးဆုံးသူပါ။ မောင့် ခံစားချက်တွေကို အမြဲသိနေတဲ့သူပါ။ ”

“ သိနေလို့ အရမ်းခံစားနေရတာပေါ့ မောင်ရယ်။ သွားတော့နော် .. ”

ကျွန်တော် မဇင်ကို အားနာတဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ကြည့်မိပြန်ပြီ။ ကျွန်တော် ဘာမှ မပြောနိုင်တော့ပါ။ မဇင်ကို ကျောခိုင်းပြီး

အခန်းထဲသို့ ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။ ယွန်းကတော့ တစ်နေကုန် ပင်ပန်းနေလို့ အိပ်ပျော်သွားရှာပြီ။ ကျွန်တော် အိပ်ယာပေါ်

လှဲလိုက်ပြီး မဇင် ပြောသွားတဲ့ စကားတွေကို နားထဲ ပြန်ကြားနေမိသည်။

( မင်းလဲ တစ်ချိန်ကျရင် မမကို ရစ်ပတ်မှာပဲ မလား ..

         မင်း ရစ်ပတ်မယ့် အချိန်ကို မမ ရင်ခုန်စွာနဲ့ စောင့်နေပါ့မယ်။ )

........................။

......................................... ပြီးပါပြီ ............................................။

          The End. A Beautiful Novel By Ko Zen.