အစက ရိုးရိုး နောက်တော့တမျိုးတိုးလို့....

 

အခန်း၁။ မြယမုံစိမ်း

"မောင် ဟိုအိမ်ရှေ့ က ကောင်လေးက တော်တော်နှာဘူးကျတယ်နော်၊ မ ကို ကြည့်ကြည့်နေတာ ခေါ်တော တထောင်အားနဲ့ တခါထဲ"

"အိုကွာ မ ကလည်း အရမ်းဆက်ဆီ ကျတာကိုး၊ ကြည့်မှာပေါ့။ အဲဒီကောင်လေးမှ မဟုတ်ဘူး၊ ဂန်ဒူးမဟုတ်တဲ့ ယောက်ျား တိုင်း ကြည့်မှာပဲ၊ မောင့် အလုပ်က ကောင်တွေတောင် ဟိုနယူးယီးယား ပါတီ မှာ တွေ့ပြီးကတဲက မ ကို အရမ်းမိုက်တာပဲ မင်းကံကောင်းတယ် ဆိုပြီးပြောနေကြတာ"

"ဟွန့် သူတော်တော် သဘောကျနေတယ်ပေါ့၊ အဲလိုပြောတော့ မောင်က စိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှ မနေဘူးလား"

"အို ဘယ်လိုနေရမလဲ ကိုယ့်မိန်းမ မိုက်လို့ မိုက်တယ် ပြောတာပဲဟာ"

"သူတို့ ငမ်းပြီး စိတ်ထဲမှာ ပြစ်မှား နေကြမလား ဆိုပြီး မတိုဘူးလားလို့"

"အိုကွာ ဘာလို့တိုရမှာလဲ၊ စိတ်ထဲ ဖြစ်တာပဲ တကယ်ဖြစ်တာမှ မဟုတ်ပဲ၊ မောင်က မောင့်မိန်းမ ကို ယုံပြီးသားပဲ"

"အင်းပါ ထားပါတော့ မောင် အူမတိုတတ်ဘူး ဆိုတာတော့ သိပါတယ်၊ မ ကမေးကြည့်တာပါ၊ မောင့်စိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှ မနေဘူးလားလို့"

ကျမ ပြောသာ ပြောနေတာ စိတ်ကတော့ သိပ်မလုံဘူးရယ်။ မောင့်ကိုသာ မကြိုက်ဘူး ကွန်ပလိန်းနေတာ၊ တကယ်က အဲလို ယောက်ျားလေး တွေက ကိုယ့်ကို ကြည့်ရင် ပီတိ ဖြစ်ရတယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း ဂုဏ်ယူတယ်လေ။ အဲလိုလှအောင်လည်း နည်းနည်းတော့ ကြိုးစားရတာပေါ့၊ အိပ်ပြီးစား၊ စားပြီးအိပ် တီဗီထိုင်ကြည့်နေရုံနဲ့တော့ ယောက်ျားလေး တွေ ကြိုက်တတ်တဲ့ ဘော်ဒီမျိုး ဘယ်ရလိမ့်မလဲ။ အစားအသောက်လည်း ကြည့်စား ရတယ်။ ကိုယ်လက်လေ့ကျင့်ခန်းလည်း လုပ်ရတယ်လေ။ ကျမ မျက်နှာလေးက လည်း ဝိုင်းဝိုင်းလေး နဲ့ ငယ်ငယ်ထဲက လူတိုင်းက ချောတယ်လို့ ပြောကြတယ်လေ။ တရုပ်စပ်ပေမဲ့လည်း နူတ်ခမ်းက ထူထူလေး ဆိုတော့ ဆက်ဆီ ဖြစ်နေတာလားမသိ၊ အဟိ။ ဒါတောင်မှ ငယ်ငယ်ထဲက စာအရမ်းဖတ်လို့ မျက်မှန်ပုလင်းဖင်တတ်ထားရသေးတာ။ နို့မို့လို့ကတော့ အဟင်း။ မော်ဒယ်တွေ၊ မင်းသမီးတွေလောက်တော့ သနားသေးတယ်။

မောင် က ထုံးစံအတိုင်းအလုပ်သွားကာနီး ကျမ ကို အားရပါးရ နူတ်ခမ်းစုပ်နမ်း လိုက်ပါတယ်။

"ကဲပါ မရယ် မောင် မကို ယုံတယ်ဆိုတာ သိတယ်မလား၊ ကဲညနေ ရုပ်ရှင်သွားမှာလား မ ကြိုက်တဲ့ မင်းသားပါတဲ့ကား တင်နေပြီလေ"

"အင်းသွားမယ်လေ မောင်၊ မောင်စောစောပြန်လာခဲ့လေ"

"အိုကေ လေ မ ဆေးခန်း က ပြန်လာတဲ့ အချိန် မောင်လည်းရောက်အောင်ပြန်လာမယ်လေ၊ ဘိုင့်ဘိုင်မ"

မောင် အလုပ်ကို သူ့ကားလေး မောင်းထွက်သွားတာကို ဝရံတာကနေ ငုံ့ကြည့်လက်ပြရင်း က မျက်လုံးက မျက်နှာချင်းဆိုင် တိုက်ခန်းကို ရောက်သွားတယ်။ အို၊ ဟိုကောင်လေးပေါ့၊ ပြောလို့မှ မဆုံးသေးဘူး။ ကျမကို ပြုံးစေ့စေ့နဲ့ ကြည့်နေတာ၊ ဘာလေးလဲမသိဘူး။ ကျမ မျက်နှာကို ခတ်တည်တည်ပဲ ထား၊ ကိုယ့်ကို လှမ်းကြည့်နေတာကို မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အိမ်ထဲကို ပြန်ဝင်လာခဲ့တယ်။ အိမ်နေရင်း ဘောင်းဘီ အတိုလေး ဝတ်ထားလို့ စင်းဖြောင့်နေတဲ့ ပေါင်တံလှလှလေးတွေ၊ ဘောင်းဘီအောက်က ဖောင်းကြွ လုံးကျစ်နေတဲ့ တင်သားလေးတွေကို၊ အဲဒီကောင်လေး ဆက်ကြည့်နေတယ်လို့ စိတ်ထဲမှာ ခံစားနေရတယ်။ ကျမ အတွင်းဘက်ကို အမြန်ဆုံးလျှောက်လာမိလိုက်တယ်။ ရင်ထဲမှာ တော့ တဒုန်းဒုန်းနဲ့ပေါ့။ ဘာဖြစ်လို့မှန်းတော့ မသိဘူး။ ကျမကိုယ်ကျမလည်းမသိဘူး။ တကယ်ဆိုရင် ကျမတို့ အိမ်ထောင်သက်က အခုမှ သုံးနှစ်လောက်ပဲ ရှိသေးတာ၊ မောင့်ကို ငြီးငွေ့တာတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး၊ မောင်က ကျမကို ငြီးငွေ့တာဆိုရင်တော့ နည်းနည်းဖြစ်နိုင်မလားမသိဘူး။ ရကာစတုန်းက တည ကို သုံးခါလောက် ချစ်ပွဲဝင်ခဲ့ဘူးတဲ့မောင် အခုတော့ တပတ်မှ တခါ အနိုင်နိုင်ရယ်။

အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာရင်းနဲ့ နံရံကပ်နာရီကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်၊ အချိန်ရှိသေးတယ် ရေချိုးလိုက်မှ တော်ကြာ ညီညီ ထလာရင် ရေချိုးခန်း မအားဖြစ်နေမယ်။ ဆိုပြီး ကျမတို့ အခန်းထဲ က မျက်နှာသုတ်ပုဝါ ကို ယူပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်းထဲကျမှ ကျမ အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ ကျမ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ချွတ်လိုက်ပြီးတော့ ခွဆုံလေးကို ကြည့်လိုက်တော့ ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ အရေလေး စိုပြီးကွက်နေတယ်။ အဲဒီ အိမ်ရှေ့က ကောင်လေးကြောင့်လား၊ အလုပ်မသွားခင် ကျမ နူတ်ခမ်းကို အားကုန်စုပ်နမ်းသွားတဲ့ မောင်ကြောင့်ပဲလား၊ မသိတော့ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ မနေနိုင်လို့ နည်းနည်းလေး ဖုထ နေတဲ့ ကျမရဲ့ အစေ့လေးကို အသာ လက်ဖျားနဲ့ဖိပြီးပွတ်လိုက်မိတယ်။

"အိ....ရှီး....."

ကျမ ကိုယ်လေးတောင် တုံသွားမိတယ်။ တကယ်တော့ ကျမ လိုနေတာကြာပြီလေ၊ မောင်ကလည်း မလှုပ်ရှားတာ တပတ်ကျော်သွားပြီ။ ကျမ လက်တဖက်က လက်ခလည်အဖျားလေးနဲ့ အစေ့ လေးကို ပွတ်ပြီး ဖိနေမိတယ်။ ကျမသွေးတွေနွေးလာတယ်။ အားမလို အားမရတအားကို ပွတ်ခြေနေမိပြီ။

..အင်းးးးး အီးးးး ကျွတ်စ်......ရှီးးး.....အ..အ...

...ဒုန်း..

"ဟင်"

ကျမ တအားဖီးတက် ပြီး ပွတ်နေမိလို့ ကိုယ့်ပါးစပ်က အသံထွက်လို့ ထွက်မှန်းမသိ လိုက်ပေမဲ့ ရေချိုးခန်းတံခါးကို ဝုန်းကနဲ တခုခု က လာတိုက်မိလိုက်တာကြောင့်လန့်သွားပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဟန်မပျက်၊

"ဟေ့ ဘယ်သူလဲ ညီညီ လား"

အပြင်က ဘာသံမှ မကြားရတာနဲ့ ကျမ ခုနယူလာတဲ့သဘက်ကို ရင်လျှားလိုက်ပြီး တံခါးကို အသာလေး ဖွင့်ပြီး ခေါင်းပဲ ထုတ်ပြီး အပြင်ကို ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ အပြင်မှာ ဘယ်သူမှ မတွေ့ရပေမဲ့၊ ခုနက ရေချိုးခန်းတခါးဝမျာ ခင်းထားတဲ့ အခင်းလေးက သူ့နေရာမှာ မရှိတော့ဘဲ ဘေးနားကို လွင့်ကျနေတာတွေ့ရပါတယ်။ ကျမ အဲလောက်တော့ မတုံးပါ။ အသံထွက်အောင် မာစတာဘိတ်လုပ်မိတဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပဲ ရှက်သွားမိပါတယ်။ အဲဒါနဲ့ ရေကို ကမန်းကတမ်းချိုး လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာခဲ့ပါတော့တယ်။ ကျမ ဆံပင်က သိပ်အရှည်ကြီး မဟုတ်ဘူး ပုခုံးကျော်ရုံလေး ပေမဲ့ ဒီနေ့တော့ ရှက်ရှက်နဲ့ ခေါင်းလည်းမလျှော်တော့ဘူး ရေပဲ အမြန်ချိုးပြီး ထွက်လာလိုက်တော့ သိပ်ပြင်ဆင်စရာ မလိုပဲနဲ့ ဆေးခန်းသွားဖို့ကို ခနလေး နဲ့ အဆင်သင့် ဖြစ်သွားတယ်။

မီးဖိုထဲ မှာတော့ မနက်က ဒေါ်လေး မသန်းမြင့် ဝယ်ပြီး လာထားပေးတဲ့ မုန့်ဟင်းခါး ကို ဟင်းရည်လေး နွေးလိုက်တယ်။ မောင်က တပွဲစားသွားပြီး ကော်ဖီလည်းသောက်သွားပြီ။ ကျမ အတွက်နဲ့ ညီညီ့ အတွက် တော့ကျန်သေးတယ်။ မုန့်ဟင်းခါး ဟင်းရည်လေးပူလာတော့ ကျမအတွက် မုန့်ဖတ်ထည့်ထားတဲ့ ပုဂံထဲ ဟင်းရည်ထည့်ရင်းက မှ သတိရတယ်။ ဟင် ညီညီ ဘယ်မှာလဲ။ ခါတိုင်းဆို ကျမ ရေမိုးချိုးပြီးတာနဲ့ သူရေဝင်ချိုး၊ ပြီးရင် မနက်စာ ကျမစားချိန် သူရောက်လာပြီ။ ကမန်းကတန်းစားပြီး ကျောင်းကို ကမန်းကတန်း သွားတော့တာ။ ခုတော့ သူဘယ်ရောက်နေတာလဲ။ ခုနက ရေချိုးခန်းတံခါး က အသံကို ပြန်စဉ်းစား မိပြီး ကျမ မျက်နှာတခုလုံး ပူရှိန်းသွားတယ်။ ဟွန့် ဒီကောင်လေး ရေချိုးဖို့လာရင်း ငါ ရေချိုးခန်းထဲ မာစကာဘိတ်လုပ်နေတဲ့အသံ ကြားလို့ ချောင်းနားထောင်ရင်း ခြေချော်ပြီး တံခါးနဲက တိုက်မိလို့ အသံထွက်သွားတာပဲ ဖြစ်မယ် ရှက်လိုက်တာ လို့ တွေးနေမိတယ်။ နေပေ့စေတော့ ဒီနေ့တော့ သူ့ဘာသာ သူစားပေစေတော့ ငါလည်း ဆေးခန်းသွားစရာရှိတာ သွားတော့မယ်လို့တွေးပြိး အိမ်ရှေ့ထွက်လာခဲ့တယ်။

အိမ်ရှေ့ခန်းက နံရံကပ်နာရီကို ကြည့်မိတော့ စိတ်ပူသွားတယ် ကြည့်စမ်း ကောင်လေး ကျောင်းနောက်ကျတော့မယ်။ ခုထိ အိပ်ယာက မထသေးဘူးလားမသိဘူး။ အိမ်က မထွက်ခင်နိုးခဲ့အုံးမှ ပါလေဟု တွေးရင်း ဇွဲချစ်ညီညီ လို့ခေါ်တဲ့ ညီညီ ရဲ့ အိပ်ခန်းတံခါးကို သွားခေါက်လိုက်တယ်။ တံခါးက နဂိုထဲက ဟနေလို့ ကျမခေါက်လိုက်တော့ ပွင့်သွားတယ်။ ဟောတော့။ ကျမ မျက်နျာတောင် ပူနွေးသွားတာပဲ။ ကြည့်လေ ကောင်လေး အိပ်နေလိုက်တာ ပုဆိုးက လည်ပင်းမှာ ကွင်းလုံးစွတ်နေတယ် အောက်က လီးကြီးက မာတောင်ပြီး ထောင်နေလိုက်တာ။ အလံတိုင်ကြီးလိုပဲ။  ခနကြောင်ပြီး ကြည့်နေမိပြီးမှ အခန်းပြင်ကို နောက်ပြန်ဆုတ်လိုက်ရင်း တံခါးကို အသာပိတ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ တံခါးကို မဖွင့်ပဲ အပြင်က နေ တဒုန်းဒုန်းထုလိုက်တယ်။

"ဟေး ညီညီ၊ မထသေးဘူးလား၊ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ကျောင်းနောက်ကျတော့မယ်လေ"

အခန်းထဲက ချက်ချင်းအသံမကြားသေးပေမဲ့ ခနနေတော့ အသံထွက်လာတယ်။

"ဟုတ်ကဲ့ မမစိမ်း ကျွန်တော်ထပြီ ညက စာကြည့်တာ ညဉ့်နက်သွားလို့"

"အင်းအင်းဒါဆို မမဆေးခန်းသွားပြီနော်၊ နောက်ဖေးမှာ မုန့်ဟင်းခါးနဲ့ ကော်ဖီ ရှိတယ်စားသွားလိုက်"

အဲလိုပဲ လှမ်းအော် ပြောလိုက်ပြီးတော့ ကျမလည်း အိမ်ထဲက ကမန်းကတမ်းထွက်လာခဲ့မိပါတော့တယ်။

.....................................................................

အခန်း၂။ ဇွဲချစ်ညီညီ ။

အဟီး အိမ်ရှေ့က တံခါးပိတ်သွားသံကြားမှ ပဲ ကျွန်တော်လည်း အခန်းထဲက ထွက်ရဲတော့တယ်၊ လူက လန့်လိုက်တာ၊ စောစောတုန်းက တောင်နေတဲ့ လီးတောင် နည်းနည်းပျော့ကျသွားတယ်။ မနက် အိပ်ယာနိုးပြီး ထုံးစံအတိုင်း မျက်နှာသစ်ဖို့ ရေချိုးခန်းဘက်ကို ထွက်ခဲ့တော့ ရေချိုးခန်းထဲ က အသံတခုကြားလိုက်ရတယ်။ အဲဒါနဲ့  ဘာသံလဲ ဆိုပြီး တံခါးနားကပ်နားထောင်လိုက်တာ၊ အွန်လိုင်းမှာ ကြည့်ထားတဲ့ အောကားထဲက အတိုင်းပဲ အသံကြားလိုက်ရတယ်။ ကိုကြီးက ဒီအချိန်ဆို အလုပ်သွားပြီး သူနဲ့ မမစိမ်း နှစ်ယောက်ထဲ အိမ်မှာ ကျန်နေကြဆိုတော့ မမစိမ်းပဲ ဆိုတာသိလို်က်တယ်။ သိလိုက်တာနဲ့ကို လီးက ချက်ချင်းတန်း တောင်လာတယ်။ မတောင်ခံ နိုင်မလား။ ကျွန်တော့်လို လူပျိုပေါက် ဟိုမုန်းထတဲ့ အရွယ် အဲလောက် လှလှပပ တောင့်တောင့် မရီး က အိမ်မှာ နေရင် ဘောင်းဘီတို နဲ့၊ တခါတလေ ပိတ်သားပျော့ပျော့ ဂါဝန်အရှည် ခြေသလုံးလောက်ကို အောက်က အတွင်းခံမပါ၊ ဘာမပါနဲ့ သွားလာနေတာ။ စူးစူးစိုက်စိုက် မကြည့်မိအောင် သတိထားနေရတာ။ စိတ်ထဲက တော့ ပြစ်မှားပြီးသားလေ။

အဲတော့ အခု ရေချိုးခန်းထဲက အသံကြားတာနဲ့ မမစိမ်း ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ အဖုတ်ပွတ်နေပုံကို တွေးမြင်နေပြီး ဒူးတောင် ချောင်သွားလို့ လဲမကျသွားအောင် ကမာန်းကတန်း ရေချိုးခန်းတံခါး လက်ကိုင်ကို လှမ်းကိုင်မလို့ လုပ်မိတာ အထဲက မမစိမ်း ကြားသွားမယ် ဆိုပြီး လန့်သွားပြီး ခြေထောက်ပေါ်မှာပဲ ဟန်ချက်မပျက်အောင် ခြေမလေးကို ကုတ်ထိန်းလိုက်တာ အောက်က ပိတ်စလေး က သံမံတလင်းပေါ်က ချော်ထွက်သွားပြီး ကျွန်တော့် ခေါင်းနဲ့ ရေချိုးခန်းတံခါး ဒိန်းကနဲ ဆောင့်မိတော့တာပဲ။ အထဲက မသဲမကွဲ အော်လိုက်သံကြားတော့ ကျွန်တော်ကတော့ လစ်ပြီပဲ အခန်းထဲ အမြန်ပြန်ပြေးဝင်ပြီး အိပ်ယာပေါ်တက်လှဲ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက် တယ်။ ဒါပေမဲ့ မမစိမ်း လိုက်လာတာ မတွေ့တော့ စိတ်သက်သာရာရသွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဟိုကောင်ကတော့ မသက်သာပါဘူးဗျာ။ မာတောင် တောင့်တင်းနေပြီ။ နောက် မမစိမ်းကို လည်း မျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲတော့ အပြင်မထွက်ပဲ အိပ်ယာထဲ မှာ အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်နေမိတယ်။ နည်းနည်းကြာတော့ လီးကလည်း မာ ကျောကလည်းပူလာတော့ ပုဆိုးကို အပေါ်လှန်တင်ရင်း ကိုယ့်လီးကို လက်ဖဝါးနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေမိတယ်။ အဲလိုနေတုန်းမှာ မမစိမ်း အသံကြားရတယ်။ ဟင်သူတောင် ဆေးခန်းသွားတော့မယ်၊ ငါ့ကို လာနိုးတော့မှာပဲ ဆိုတော့၊ စိတ်ရိုင်းဝင်လာတယ်။ ကိုယ့်ရဲ့ မာတောင်တောင့်တင်းနေတ့လီးကြီးကို ပြချင်လာတယ်။ အိပ်ပျော်နေတုန်းဆိုတော့ သူလည်းအပြစ်ပြောလို့ မရနိုင်ဘူး ဆိုပြီး ပုဆိုးကို ကွင်းလိုက် လည်ပင်းပေါ်မတင်ထားလိုက်တယ်။ မမစိမ်း အိပ်ခန်းတံခါးတွန်းဖွင့်လိုက်တော့ အိ ကနဲ အသံနဲ့ ခနငြိမ်သွားတယ်။ နောက်တော့ တံခါးကို ဖြည်းဖြည်းလေး ပြန်ပိတ်သံကြားရပြီးမှ တံခါးကို တဒုံးဒုံး ထုသံကြားရတော့တယ်။

"ဟေး ညီညီ၊ မထသေးဘူးလား၊ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ကျောင်းနောက်ကျတော့မယ်လေ"

ကျွန်တော် အသံချက်ချင်းမပေးသေးပဲ ခနငြိမ်နေလိုက်တယ်။ တံခါးကို နောက်တခါထပ်ထုတော့မှ ၊

"ဟုတ်ကဲ့ မမစိမ်း ကျွန်တော်ထပြီ ။ ညက စာကြည့်တာ ညဉ့်နက်သွားလို့"

"အင်းအင်းဒါဆို မမဆေးခန်းသွားပြီနော်၊ နောက်ဖေးမှာ မုန့်ဟင်းခါးနဲ့ ကော်ဖီ ရှိတယ်စားသွားလိုက်"

မမစိမ်းထွက်သွားတော့ ကျွန်တော်ကမန်းကတန်းထ မမစိမ်းနဲ့ ကိုကြီးတို့ အိပ်တဲ့ အခန်းထဲ ဝင်လိုက်တယ်။ ကုတင်ခြေရင်းမှာ မမစိမ်း မနက်က ဝတ်နေတဲ့ အိမ်နေရင်း ဘောင်းဘီအတိုလေး။ အဲဒါလေးကို ကောက်ပြီး ခွဆုံနား သူ့စောက်ဖုတ်လေးနဲ့ ထိနေမဲ့ နေရာလောက်ကလေးကို နမ်းကြည့်တော့ အနံ့လေးတခုရတယ်။ ကျွန်တော့်လက်တဖက်ကလည်း လီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး တချက်နှစ်ချက်ထုလိုက်တယ်။ ကျောင်းလည်းသွားရတော့မယ်ဆိုတော့ ဘောင်းဘီလေးကို သူ့နေရာသူပြန်ထားလိုက်ပြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်းထဲမှာတော့ အတွင်းခံဘောင်းဘီအဝါလေး ခုပဲ ရေလျှော်ထားလို့ထင်တယ် စိုနေတုန်း။ တန်းနားကို ငုံ့နမ်းကြည့်တော့ ဆပ်ပြာနံ့ပဲ ရတယ်။ အချိန်လည်းမရှိတော့ဘူး ဆိုတော့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းကို ရေတခွက် နှစ်ခွက်လောင်းချိုးလိုက်ပြီးတော့ ဆပ်ပြာကို လက်နဲ့ပွတ်၊ နည်းနည်းလေး ပျော့သွားပြီ ဖြစ်တဲ့ လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး ဂွေလှိမ့်တော့တာပေါ့။ ခါတိုင်းဆို အိမ်နားက စော်ကြီးတွေ။ ကျောင်းက ခပ်တောင့်တောင့်ဆရာမတွေ၊ ကျောင်းက ဆော်လေးတွေ အစုံလျှောက်မှန်းပေမဲ့ ဒီတခါတော့ မမစိမ်းပဲ။ ဘယ်သူ့မှ မမှန်းတော့ဘူး။ ခနလေးနဲ့ လရေတွေ ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်ထဲကို တဖြုတ်ဖြုတ်ကျပြီး လူလဲ တုန်ခါ မော၊ နဲ့ တချီပြီးသွားတော့တယ်။ အဲတော့မှ၊ ဟာ ကျောင်းနောက်ကျပြီ ဟဆိုပြီး ရေကမန်းကတန်းလောင်းချိုး မုန်းဟင်းခါးတောင် မစားနိုင်တော့ အဝတ်အစားဝတ်ပြီး အိမ်က ထွက်လာခဲ့တော့တယ်။

........................................

အခန်း ၃။ မြတ်သူရ ။

အဟီး အဲဒီစော်ကြီးက တော်တော်မိုက်တာပဲ။ ကျွန်တော် အိမ်ရှေ့ ဝရံတာကနေ လမ်းသွားလမ်းလာတွေ ကြည့်သလိုလို နဲ့ သူ့ကို ရှိုးနေတာလည်း သူသိတယ်။ မျက်နှာထားက ခပ်တည်တည်ပေမဲ့ လူကတော့ တကယ့် ဆက်ဆီဗျာ။ တရုပ်စပ် ဆိုတော့ အသားကလည်း ဖွေးနေတာ။ အဲဒါ အိမ်နေရင်းဆို သူက ရှော့ပင် ဝတ်လေ့ရှိတော့ပေါင်လုံးတွေက ဖွေးနေတာပဲ။ တောင့်တာကလည်း တောင့်သလားမမေးနဲ့၊ ကျွန်တော့်စော်လေး နဲ့ တခြားစီပဲ။ ကျွန်တော့်စော်လေးက ပြားချပ်ချပ်လေး၊ ရုပ်ကလေးက ချောပြီး နီးစပ်လို့ ဖြစ်သွားတယ်ပဲ ဆိုပါစို့ဗျာ။ တီးတော့ မတီးရသေးဘူး။ ကျွန်တော်က စော်တွေနဲ့ ပတ်သက်လာရင်တော့ ကံကောင်းတယ် ခေါ်ရမယ်၊ ငယ်ငယ်ကထဲက အတွေ့အကြုံစုံလာပြီးပြီ။ ဆိုတော့ လက်ထဲ စော်လက်ကိုုင်မရှိရင် မနေတတ်ဘူးလေ။ အဲတော့ အခု ညိုညိုဇင် ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးက ကျွန်တော်နဲ့ တတန်းထဲ၊ ကျွန်တော်တို့ လက်တွေ့အုပ်စုထဲမှာ ရုပ်အချောဆုံး၊ ဘော်ဒီလေးက ပိန်လျှလျှ။ မိန်းခလေး ငါးယောက် ယောက်ျားလေး နှစ်ယောက် အုပ်စု ဆိုတော့ ယောက်ျားလေးတွေက ရွှေပဲလေ ဟဲဟဲ။ ကျွန်တော်က နဂိုထဲက လည်း ဇရှိတော့ လပိုင်းလောက်နဲ့ ကျွန်တော့်စော်ဖြစ်လာတာပေါ့။ ညိုက ရီးစားလည်း တခါမှ မထားဘူး။ ကျွန်တော်က သူ့အချစ်ဦးဆိုတော့ သူ့အတွက်က အဆန်းပေါ့။ ကျွန်တော့်အတွက်က တော့ ရိုးနေပြီလေ။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်က သိတယ်၊ သူ့ကို အတင်း လုပ်မရဘူးဆိုတာ၊ ဖြည်းဖြည်းချင်း စည်းရုံးရမယ်ဆိုတာ သိတော့ ကြိုးရှည်ရှည်လှန်ထားတာပေါ့။ ကိုယ့်အပေါ်ကို ယုံကြည်မှုရအောင်။

ကျွန်တော်က မြစ်ဝကျွန်းပေါ်မြို့လေးတခုက ဆယ်တန်းအောင်လာတာလေ၊ ကောလိပ်ကို တခြားမြစ်ဝ ကျွန်းပေါ်က မြို့ကြီးတခုကို သွားရမှာပေမဲ့၊ ဦးလေး ရှိတဲ့ ရန်ကုန်ကို အိမ်က ပို့ထားလိုက်တာ။ အနည်းဆုံး အဆောင်ဖိုး၊ အိမ်ခန်းငှားခ ဖိုးသက်သာရအောင်ပေါ့။ ဦးလေးက အိပ်စ်ပို့စ် ကုမ္ပဏီတခုမှာ လုပ်တယ် ပြည်တွင်းက ပစ္စည်းတွေကို ဝယ်စုပေးရတဲ့ အဝယ်တော်သဘောမျိုးပေါ့ ။ တခါတလေ ရာသီချိန်ပေါ်မူတည်ပြီး နယ်ထွက်၊ ပစ္စည်းကောက်ရတာတွေ၊ ပိုက်ဆံကြိုပေးပြီး သွားစည်းရုံးရတာတွေ ရှိတယ်။ ဦးလေး မိန်းမ ကတော့ နိုင်ငံခြားက ကုမ္ပဏီတခုမှာ လုပ်နေတယ်။ဦးလေး မိန်းမ က အီးလိုလဲကောင်းတော့ အလုပ်ဖြစ်နေတာပဲ။ ဘာလုပ်သလဲတော့ ကျွန်တော်လဲ သေခြာမသိပါဘူး။ သူတို့ က ကလေးမရကြတာလား မယူတာလားမသိ။ အသက်ကတော့ ဦးလေးက ဦးလုံးကြိုင်က ၃၈ နှစ်၊ သူ့မိန်းမ က ၃၅ နှစ်ရှိနေကြပြီ။ သူတို့က အိမ်မှာလည်း ချက်မစားကြဘူး၊ ဦးလေး မိန်းမ ဒေါ်မူယာတင့် ရဲ့ အမေ အိမ်က သူတို့ အိမ်နဲ့ တလမ်းကျော်မှာ ရှိတယ်၊ ဒေါ်မူယာတင့်ရဲ့ အမ အပျိုကြီးတွေက ထမင်းဟင်းချက်ပြီး သူတို့ကို ဂျိုင့်နဲ့ လာပေးတယ်။ အဲဒီအိမ်က ခိုင်းတဲ့ကောင်မလေးက မနက်အစောကြီး လာပို့ပေးလိုက်ရင် တခါတလေ ဒေါ်မူယာတင့်က ရုံးမှာ စားဖို့ နည်းနည်းထည့်ယူသွားတတ်တယ်။ ကျန်တာတွေကို ညနေပြန်လာရင်စားကြတယ်။

အာ့တာ အိမ်ရှေ့အခန်းက စော်ကြီးအကြောင်းပြောရအုံးမယ်။ သူက မျက်နှာက ကျွန်တော်ရှိုးလိုက်ရင် အမြဲ စုပုတ်နေတာဗျ။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီစူပုတ်ပုတ်လေးကိုက ချစ်စရာလေးဗျ။ ဆက်ဆီ ပဲ။ နောက်သူက ဆရာဝန်မလေ၊ ကျွန်တော်တို့ လမ်းထိပ်မှာပဲ သူ့ဆေးခန်းဖွင့်ထားတယ်။ မေတ္တာရိပ်မြုံ ဆေးခန်းဆိုတာ။ အောက်မှာက ဒေါက်တာမြယမုံစိမ်း တဲ့ဆိုင်းဘုတ်က။ နာမည်က လည်းအပျံစား။ တခါတလေ သူဆေးခန်းသွားတဲ့ အချိန် ကျွန်တော်လည်း ကျောင်းသွားဖို့ ရယ်ဒီ ဖြစ်နေပြီ ဆိုရင် မသိမသာ အနောက်က လိုက်သွားပြီး သူ့ဖင်လုံးလှလှလေးကို လိုက်ပြီး သွားရည်ကျရတယ်။ သူ့ဆေးခန်းက လမ်းထိပ်တင် ဆိုတော့ သူက အမြဲ လမ်းလျှောက်သွားလေ့ရှိတယ်။ သူ့ဖင်လေးက လုံးလုံးလေး ချစ်စရာလေးရယ်။ ခါးကလည်းသေး၊ ဘော်ဒီက တကယ့် စလင်း ဘော်ဒီမှာ နို့တွေက ဖောင်းဖောင်းလုံးလုံးလေး၊ ခါးသေးသေး ဖင်က လုံးလုံးလေး ဆိုတော့ တော်တော့်ကို မိုက်တာ၊ မော်ဒယ်တွေ အတိုင်းပဲ။ နေကောင်းရဲ့သားနဲ့ နေမကောင်းဘူးဆိုပြီး သူ့ဆေးခန်း သွားပြရမလားလည်း အမြဲ စဉ်းစားမိတယ်။ လက်တွေ့သာ အကောင် အထည်မဖေါ်ဖြစ်တာ အဟီး။ အိမ်က ဦးလေး မိန်းမ ဒေါ်မူယာတင့်နဲ့ ကတော့ တခြားစီပဲ၊ ဒေါ်လေးမူယာ က တကယ့် ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးကြီး၊ ဖင်ဆုံကြီးက ကားနေတာ နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး၊ နိ့တွေကလည်း အကြီးကြီးတွေပဲ၊ ခါးက အဲလောက် မသေးပေမဲ့ ဖင်ကြီးရင်ကြီးဆိုတော့ ခါးကသေးသွားသလို ထင်ရတယ်။ ဗိုက်လည်းနည်းနည်းလေး ဖောင်းချင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ အားရပါးရကြီး၊ ကျွန်တော် စိတ်ရိုင်းဝင်လာပြီး ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းဆော်ချင် လာရင်တော့ ဒေါ်လေးမူယာ ကို မှန်းပြီးထုလိုက်တာပဲ၊ ငြင်ငြင်သာသာ ဇိမ်ခံဆွဲမယ်ဆိုရင်တော့ အိမ်ရှေ့က ဒေါက်တာမ ကို မှန်းထုတာပဲ။ ခုလောလောဆယ်တော့ ကျွန်တော့်စော် ပိန်ကပ်လေး ညိုနဲ့ ဒီနေ့ ချိန်းထားတယ် စည်းရုံးနေတာ ကြာပြီ အဆင်ပြေရင်တော့ အိမ်ခေါ်လာပြီး လုပ်ပြစ်မယ်လို့ မှန်းထားတာပဲ၊ နေ့လည်နေ့ခင်းဆို အိမ်မှာက ဘယ်သူမှ မရှိဘူးလေ။ အင်း ကျောင်းသွားဖို့ ပြင်မှပါ။

အခန်း ၄။ မင်းရဲကိုကို ။

မင်းရဲကိုကို ရုံးကို ရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း သူ့အိပ်တွေ စားပွဲပေါ်တင်၊ သူ့လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဘက် ကိုကိုကြီး ရောက်နေတာ တွေ့ တာနှင့် နှစ်ယောက်သား လဘက်ရည်ဆိုင်သို့ ထွက်လာကြသည်။ လဘက်ရည်ဆိုင်ကလည်း လူစည်ကားသော ဘတ်စ်ကားမှတ်တိုင်နားမှာ မို့ ကားမှတ်တိုင်မှာ စောင့်နေကြသော၊ ဘတ်စ်ကားပေါ်မှ ဆင်းလာကြသော အလုပ်သွား အလုပ်လာ မိန်းမပျို အငယ် အလတ် အကြီး အကုန် မျက်စေ့ အစာကြွေး ကြလေသည်။ မင်းရဲကိုကို နှင့် ကိုကိုကြီးမှာ အလုပ်ထဲ ကျမှ သိကြသော်လည်း ဝါသနာတူ စိတ်ဝင်စားတာ တူသဖြင့် အတော်ပေါင်းမိ ကြပြီး အချင်းချင်း ဟန်မဆောင်တမ်း စိတ်ထဲ ရှိတာကို ပြောလို့ရကြသည်။ အထူးသဖြင့် အင်တာနက် ပွန်ဆိုက်တွေ မှ ဇာတ်လမ်းများ ဗီဒီယိုများကို အချင်းချင်း ရှယ်ခြင်း၊ ဝေဖန် ပြောဆို ဆွေးနွေးခြင်းများလည်း လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ သူတို့ ရှေ့ ဖြတ်လျှောက်သွားကြသော စော်များ အကြောင်း၊ သူတို့ ရုံးမှ စော်များ အကြောင်းလည်း တီးတိုး ဆွေးနွေး ဝေဖန်ကြလေ့ရှိသည်။

ကိုကိုကြီးမှာ အညာသား ဖြစ်ပြီး အနည်းငယ် ညိုမှောင်သော အသားအရောင်ရှိသည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က မင်းရဲကိုကို နှင့် ယှဉ်လျှင် အနည်းငယ်ဝသည်ခေါ်ရမည်။ ကိုကိုကြီး မိန်းမ မှာ သူနှင့် တမြို့ထဲ မှ ဖြစ်ပြီး တခြား အစိုးရ ဌာန တခုတွင် ရာထူး ခပ်ကြီးကြီး ဖြင့် တာဝန်ထမ်းဆောင်နေသူ ဖြစ်သည်။ ကိုကိုကြီး မိန်းမ မြတ်ဝတ်ရည် မှာ အသား မဖြူ မညို မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်း၊ မျက်မှန်အထူကြီးကြောင့် မျက်လုံးလေး အနည်းငယ်ပြူး သည်ဟု ထင်ရသည်။ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်မှာ ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးလေးဖြင့် ဖင်လေးနည်းနည်းကောက်သလို ရှိသော်လည်း ဆွဲဆောင်မှုရှိသော ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်လေးဖြစ်သည်။ ခလေးတယောက် ရှိပြီး ငါးတန်း ကျောင်းသားကလေး ဖြစ်နေလေပြီ။ ကိုကိုကြီး တို့ လင်မယားမှာ မင်းရဲကိုကို တို့ထက် အသက် အနည်းငယ်ကြီးလေသည်။ မင်းရဲ ကိုကို ထက်စာလျှင် ကိုကိုကြီး မှာ စကားပြောဆိုရာမှာ ပိုပွင့်လင်းလေသည်။ အတွေ့အကြုံလည်း ပိုများသည်။

တနေ့ သူတို့ လဘက်ရည်ဆိုင် ရှေ့မှ ဖြတ်လျှေက်သွားသော မိန်းမ တယောက် အပေါ် သူတို့ ထင်မြင်ချင်များ ကို ပြောနေကြရာမှ မင်းရဲကိုကို ၏ သုံးသပ်ချက်ကို ကိုကိုကြီးက ရီမောလျှက်။

"ကဲ မင်းကို ငါမေးမယ်၊ မင်း ဝတ်ရည် ကို ဘယ်လိုထင်လဲ"

"ဟာ ခင်ဗျားမိန်းမ ကို ကျွန်တော်က ဘယ်လိုထင်ရမှာလဲ"

"ဆက်ခ် နဲ့ ပတ်သက်ရင်ပြောတာကွ၊ ငါ့ကို အားမနာနဲ့ မင်းရဲ့ ထင်မြင်ချက်ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောစမ်းပါ"

"အင်း မဝတ်ရည်  ကြည့်ရတာ သူက ဖေ့စ်ဘုပ်ပေါ်မှာ ဘုန်းကြီး ဆွမ်းကပ်တာတွေ ပဲ အမြဲတင်၊ နောက်ပြီးတော့ ဥပုဂ်လည်း အမြဲစောင့်၊ ကျွန်တော်တွေ့ရသလောက်က ရုံးမသွားတဲ့ အချိန်တွေ မှာ ယောဂီ ထမိန် အမြဲဝတ်နေသလိုပဲ၊ ခင်ဗျား လိုချင်တာ မရဘူး မဟုတ်လား ဟားဟား၊ သူက အဲဒီကိစ္စတွေ စိတ်ပါပုံ မရဘူး"

"ဟဲဟဲ အဲဒါကို ပြောချင်လို့ ဝတ်ရည်က အတော်ထန်တာ၊ တခါတလေ ငါတောင် မနိုင်လို့ လက်လှန်ထားရတယ်၊ တခါတလေ ငါမတတ်နိုင်ရင်၊ ငါနေမကောင်းလို့ ဒီနေ့ ရုံးမှာ ပင်ပန်းလာလို့ လို့ပြောပြီး ရှောင်ရတယ်၊"

"ဟင် ခင်ဗျားကလည်းဗျာ၊ အသက်လည်း အဲလောက်မကြီးသေးပဲနဲ့ဟာကို"

"အသက်တော့ မကြီးသေးဘူးပေါ့ကွာ၊ ဒါပေမဲ့ ငါတို့ အတူတူ အိပ်လာတာ ဆယ်နှစ်ကျော်နေပီလေကွာ မင်းတို့ လင်မယားလို မနေ့တနေ့က အိမ်ထောင်ကျတာမှ မဟုတ်တာ မကြီးသေးပေမဲ့ အိမ်ထောင်သက် ဆယ်နှစ်ကျော်ကွာ မင်းပဲ စဉ်းစားကြည့် အေးပါ မင်းက တော့ စဉ်းစားတတ်သေးမှာ မဟုတ်ပါဘူး၊ ငါတို့ လို နှစ်ကြာမှ သိမှာ"

"အင်း ကျွန်တော် နားလည်ပါတယ်၊ ခင်ဗျားလို ဆယ်နှစ် မပြောနဲ့ ကျွန်တော် တို့ သုံးနှစ်လောက်မှာတောင် အခုက အရင်လို ဟုတ်တော့ဘူး၊ တပတ်မှ နှစ်ခါလောက်တောင် အနိုင်နိုင်၊"

"ဟာ အဲဒါတော့ မင်းလွန်တယ်ကွာ စိမ်း က ဒီလောက် လှတာ၊ အသားလေးက လည်းဖွေးနုနေတာပဲ ဝတ်ရည်လို ညိုညို တုတ်တုတ် မှ မဟုတ်ပဲ"

"အဲဒါနဲ့ ဘာဆိုင်လည်းဗျ မဝတ်ရည်က ညိုညိုတုတ်တုတ်လေးနဲ့ ဆက်ဆီကျပါတယ်ဗျ"

မင်းရဲကိုကို ပါးစပ်မှ မရည်ရွယ်ပဲ လွှတ်ကနဲက ထွက်သွားသည်။ ပြီးမှ ကိုကိုကြီးကို အားနာသွားမိသည်။ ကိုကိုကြီး က ပြုံးပြီး၊

"အေးငါလည်း အဲလို ထင်တာပဲကွ၊ ငါက တော့ ညိုညို တုတ်တုတ်လေး လည်းဆက်ဆီကျတယ် ဖြူဖြူသွယ်သွယ်လေး လည်း ဆက်ဆီကျတယ်ထင်တာပဲ၊ တချို့လူတွေက တော့ အဲလိုမှုတ်ဘူးလေ၊ မင်းက ဝတ်ရည်ကို ဆက်ဆီကျတယ်ထင်တာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွာ ဟဲဟဲ"

"အင်း ကျွန်တော်လည်း ခင်ဗျားလိုပါပဲဗျ၊ မဝတ်ရည် ကို ဆက်ဆီကျတယ်ဆိုတာ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲ ဘာမှ ရှိလို့ မဟုတ်ပါဘူးဗျာ၊ စိတ်မရှိပါနဲ့"

"ဟကောင်ရ စိတ်မရှိပါဘူးဆို၊ မင်းကလည်း ငါက ပိုတောင် သဘောကျသေးတယ် ဟဲဟဲ၊ အေး မင်းကို ငါပြောရအုံးမယ်ကွ၊ မင်းနဲ့ငါနဲ့ ကြားမှာပဲ ထားနော် အဲဒီစကားကို"

"ခင်ဗျားကလည်း ကျွန်တော့်ကို သတင်းဖြန့်ချီရေးများ မှတ်နေလို့လား"

"သိပါတယ်ကွ ဒါပေမဲ့ ဒါက ငါတို့ ပါစင်နယ် အတွင်းရေးမို့ပါ၊"

"အင်းပါ ကျွန်တော်ကလည်းနောက်တာပါ၊ စိတ်မပူပါနဲ့ ကျွန်တော့်မိန်းမတောင် မပြောဘူးဗျာကဲ"

"ဒီလိုကွ၊ ငါတို့ က အိမ်ထောင်ကျတာလည်း ဆယ်နှစ်ကျော်ပြီ ဆိုတော့ တယောက်အထာလည်း တယောက်သိနေပြီမလား၊ မနှစ်က ငါတို့ ငပလီ ကို အပန်းဖြေသွားကြတာ မှတ်မိတယ်မလား၊ အဲဒီတုန်းက တနေ့ ငါတို့ မိသားစု သောင်ပြင်မှာ ဆော့နေကြတုန်း သားက အီးပါချင်တယ်ဆိုတာနဲ့ ငါက အိမ်သာ သွားပို့တယ်။ အဲကောင်က အီးပန်းနေလို့ တော်တော်ကြာ သွားတယ်၊ အဲဒါပြီးတော့ ငါတို့ ပြန်လာကြတော့ ငါ့မိန်းမ နားမှာ ဘဲတဗွေကို တွေ့လိုက်တယ်၊ အဲဒါနဲ့ ငါတို့လည်း ကမန်းကတန်း ပြန်လျှောက်လာကြတော့ အဲကောင် ထွက်သွားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်၊ ငါလည်း မိန်းမ နားရောက်တော့ ခုန ဘယ်သူလည်း လို့ မေးတော့ မိန်းမ က ရီတယ်၊ ပြီးမှ ပြောပြတယ် သူ့ကို တယောက်ထဲမှတ်လို့တဲ့ လာကျူတာတဲ့၊ နောက်မှ ယောက်ျားနဲ့ လို့ ပြောတာကို တော်တော်နဲ့ မသွားသေးဘူး တဲ့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး၊ အမ က လာထည့်နေတယ် ဘာညာနဲ့ ဆက်ချွဲနေသေးတယ်တဲ့၊ နောက်မှ ငါတို့ လာနေတာကို ဟိုမှာ လာနေပြီ ဆိုတော့မှ လစ်သွားတယ်တဲ့၊ ထူးဆန်းတာက ငါက အဲကောင်ကို စိတ်မတိုတဲ့ အပြင် စိတ်လှုပ်ရှားသွားတယ်၊ ပထမ မိန်းမက ငါ စိတ်ဆိုးပြီး အဲဒီကောင်ကို သွားပြဿနာ ရှာမှာ စိုးလို့ ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းပြောသေးတယ်၊ ငါ စိတ်မဆိုးပဲနဲ့ စိတ်ဝင်စားနေတာ တွေ့မှ သူက သေခြာပြောပြတာ၊ အဲဒီကောင် က အပြောကောင်းတယ် ဆိုပဲ၊ သူသာ အပျို ဆိုရင်တော့ ကျသွားလောက်တယ်တဲ့၊ အဲတော့ ငါကလည်း ပြောတာပေါ့၊ တကယ်လို့ ငါမပါလာဘူးဆိုရင်ရော မင်းဘယ်လို ထင်သလဲလို့၊ ဆိုတော့ အို ကိုကလည်း  ဝတ်ရည်က အိမ်ထောင်သည် ဟာကို ဖြစ်စရာလားတဲ့၊ ငါက တကယ်လို့ ကို က စိတ်မဆိုးဘူးဆိုရင်ရော ဝတ်ရည် စိတ်ထဲ ဘယ်လို နေမလဲလို့ မေးလိုက်တယ်၊ သူ့မျက်လုံးတွေက ငါ့ကို သေခြာကြည့်နေတယ် ငါနောက်နေတာလား အတည်လား ဆိုတာကို၊ ကိုနော် လျှောက်ပြောမနေနဲ့ ဘာညာ လို့ သူက ပြောနေတယ် ဒါပေမဲ့ သူ စိတ်ဝင်စားတယ်ဆိုတာ ငါသိနေတယ်။ ငါ့မိန်းမ ပဲ သူ့မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်ရင် သူစိတ်လာနေလား မလာဘူးလားဆိုတာလောက်တော့ ငါသိပါတယ်၊ အဲဒါနဲ့ အဲဒီက စပြီး ငါ သူ့ကို သွေးတိုးစမ်းလာခဲ့တယ်။ ငါတို့ လင်မယားရဲ့ ဆက်ခ် ကိစ္စလည်း ပြန်ပြီး တော့ တိုးတက်လာတယ်ကွ၊ ပထမ တော့ ငါက သူ့ကို ပြောတယ် တကယ်မလုပ်နဲ့ စိတ်ကူးယဉ် ဆိုရင် ခွင့်ပြုတယ်ကွာ လို့ ပြောတယ်၊ ဥပမာ အွန်လိုင်း ရီးစားတွေ ဘာတွေ ထား၊ ဆက်ခ် ချပ်တွေ ဘာတွေလုပ်၊ ငါအဲလောက်တော့ ခွင့်ပြုတယ် ဆိုတော့ သူက အရမ်း စိတ်တက်ကြွတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူမလုပ်ရဲသေးဘူး၊ တော်ကြာတဲ့ မတော်လို့ အဲဒီအွန်လိုင်းက ကောင်က ငါတို့ နဲ့ အပြင်မှာ သိတဲ့လူတွေ ဘာတွေ ဖြစ်နေရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲတဲ့၊ သူပြောတာလည်း ဟုတ်တာပဲလေ၊ သူ့လို ရာထူးဌာနနဲ့ အရာရှိမ တယောက်က အဲဒါမျိုး ဖြစ်ပြီး လူသိသွားရင် သေပြီလေ၊ ဒါပေမဲ့ အဲဒီအတွေးစိတ်ကူးယဉ်လေးတွေက လည်း ငါတို့ကို အိပ်ဆိုက်တင်း ဖြစ်စေတယ်လေကွာ၊ အဲဒါနဲ့ ငါတို့ နှစ်ယောက် အွန်လိုင်း ဆိုက်တွေ ထဲ ဟိုသွားဒီသွားနဲ့ ကြည့်မိတယ်။ လက်တွေ့တော့ ခုထိ အကောင်အထည်မဖေါ်ရဲသေးပါဘူး၊ သူ့ကို ငါက လည်းပြောထားတယ် အဲလို လုပ်မယ်ဆိုရင် ငါ့ကို အသိပေးလို့ ငါအားပေးတယ်လို့ ပြောထားတယ်။ အဟီး"

"အင်း ခင်ဗျားတို့ ကတော့ စံပါပဲ၊ ကျွန်တော့် မိန်းမ ကို ကျွန်တော် က မောင့် သူငယ်ချင်းတွေက မ ကို မိုက်တယ်လို့ပြောနေကြတယ်ဆိုတော့ မောင်က မတိုဘူးလားတဲ့ လို့တောင် ပြန်မေးသေးတယ်"

"အဲဒါ မင်းကို စမ်းတာကွ၊ ဟဲဟဲ။ မတိုဘူး ပြောရင်လည်း သူတို့ ကို မချစ်ဘူး ဆိုပြီး စိတ်ကောက်ပြမယ်၊ တိုတယ် ဆိုရင်လည်း မင်းကို သူက နောက်ဆို ဘာမှ ပြောမှာ မဟုတ်တော့ဘူး၊ တခြားဘဲတဘွေလာရစ်ရင် တောင် လျိုထားတော့မှာ"

"အင်း ထားပါတော့ အဲတော့ ခင်ဗျားတို့ ကိစ္စ က စိတ်တော့ ဝင်စားစရာပဲ၊ အဲတော့ အခု မဝတ်ရည်က အွန်လိုင်း ရီးစားရနေပြီလား၊ အဟီး ဆောရီးနော် ခင်ဗျားပြောလို့ မေးကြည့်တာ"

"ရပါတယ်ကွာ မင်းကလည်း မင်းကို ငါက တမင်ပြောပြတာပဲဟာ၊ ဒီလိုကွ သူ့လိုပဲ ငါလည်း တွေးပူတာပဲ၊ တော်ကြာ စိတ်ထားမကောင်းတဲ့ကောင်ဖြစ်ပြီး သူ့ရဲ့ အိုင်ဒီကို အကြောင်းတခုခုကြောင့် သိသွားခဲ့ရင် နောက်ဆက်တွဲတွေကို လန့်တာပေါ့။အဲဒါကြောင့် ငါက လည်း ငါစစ်ဆေးပြီး စိတ်ချရမှ သူ့ကို မီးစိမ်းပြမယ်လို့ တကယ်လို့ သူနဲ့ အဆင်ပြေနေကြရင် သူတို့ ကိစ္စဒီတေးငါမပါတော့ဘူးလို့ ၊ ငါ့ကိုပဲ သူပြန်ပြောပြတာ နားထောင်မယ်လို့ ပြောထားတယ်"

"အင်း ခင်ဗျားကရော ဘယ်လို စစ်ဆေးမှာလဲ"

"ခိခိ အဲတာပြောတာပေါ့၊ ငါက ဝတ်ရည်ကို ဖြီးထားတယ်လေ၊ ငါက အိုင်ပီတွေ ပရောက်စီတွေကို ကွန်ပြူတာသမားတယောက်နဲ့ ချက်ခိုင်းမယ် နောက် သူနဲ့ စချပ်တဲ့ အချိန်မှာ ငါလေ့လာမယ်၊ အိုကေဆိုရင် မီးစိမ်းပြမယ်လို့ ပြောထားတယ်၊ တကယ်က ငါလည်း နားမလည်ဘူး အိုင်ပီတွေဘာတွေ၊ အဲဒီမှာ မင်းကို သတိရသွားတယ်"

"ဟင် ကျွန်တော်လည်း အိုင်ပီကိစ္စတွေ ပရောက်စီ ကိစ္စတွေ နားမလည်ပါဘူးဗျာ"

"အိုင်ပီ၊ ပရောက်စီ ကိစ္စမဟုတ်ဘူးကွ၊ မင်း အွန်လိုင်းအကောင့်တခုနဲ့ ဝတ်ရည်ကို လာချပ်ကွာ၊ ငါက စစ်ကြည့်သလိုနဲ့ စိတ်ချရတယ်ဆိုပြီး မီးစိမ်းပြလိုက်မယ်၊ အဲတော့ ဝတ်ရည် အွန်လိုင်းရီးစားရသွားမှာပေါ့၊ငါကလည်း ဝတ်ရည် ဘယ်သူနဲ့ ချပ်နေသလဲ ဆိုတာကို သိထားပြီးသား ဆိုတော့ အေးဆေးပဲပေါ့၊ ဘယ်လိုလဲ၊ မင်းလုပ်ပေးမလား"

"ဟာဗျာ ခင်ဗျားကလည်း ကြံကြီးစည်ရာ၊ မကောင်းပါဘူး"

"ကောင်းပါတယ်ကွ မင်းလည်း အွန်လိုင်းမှာ အပျင်းပြေ၊ ဝတ်ရည်လည်း ဖီးတက်၊ ငါ့အတွက်လည်းကောင်းပေါ့"

"ကျွန်တော်က ခင်ဗျားကို မျက်နှာပူရမှာပေါ့ဗျ"

"ပူစရာမလိုဘူးဟကောင်၊ ငါက မင်း အကောင့်ကို စိတ်ချရတယ် ပြဿနာမရှိနိုင်ဘူးလို့ မီးစိမ်းပြပြီးရင် ဝတ်ရည်ကို ငါက ပရိုက်ဗိတ်ဆီပေးမယ်လို့ ပြောထားတယ်၊ ငါလည်း ဝင်မနှောက်ယှက် ဝင်မကြည့်ဘူး၊ ဝတ်ရည်ပြောတာပဲ နားထောင်ပြီး ဖီးသွင်းမှာ၊ဟဲဟဲ"

"ဖြစ်ပါ့မလားဗျာ၊ မဝတ်ရည်ကို အားနားစရာကြီး"

"ဟေ့ကောင်လုပ်မနေနဲ့ ငါက တောင် အဲလောက် ပြောနေမှ ၊ ငါ့ကိုလည်း ကူညီတဲ့အနေနဲ့ပေါ့ကွာ၊ နောက်ပိုင်းဖီးမလာတော့ရင် ဖြတ်လိုက်ပေါ့၊ အွန်လိုင်းပဲဟာ၊ စမ်းကြည့်ပါ ခနတော့၊ ဘယ်လိုလဲ၊ ကူညီမယ်မလား"

"စဉ်းစားအုံးမယ်ဗျာ"

...............................

အခန်း ၅။ ကိုကိုကြီး ။

မင်းရဲကိုကို ဆီက လုပ်ပေးပါမယ်ဆိုတဲ့ ဂတိရတော့ ကျွန်တော် တော်တော်ပျော်သွားတယ်။ကိုယ့်အကြံအစည် တဝက်လောက် အဆင်ပြေသွားပြီကိုး၊ တကယ်တော့ ကျွန်တော်က ကိုယ့်မိန်းမ ကို သူများနဲ့ လိုးတာကို ကြည့်ချင်တဲ့ ကပ်ကိုးလို့ ခေါ်တဲ့ စိတ်မျိုးပေါ်နေတာ တနှစ် နှစ်နှစ်လောက်ရှိနေပြီ။ အိမ်ထောင်သက် ရှစ်နှစ်ကိုးနှစ်လောက် ကြာလာတော့ မိန်းမ နဲ့ ပုံစံမျိုးစုံလည်း လုပ်ရတာ နည်းနည်းတော့ ငြီးငွေ့လာတယ်။ မိန်းမ ကိုလုပ်နေရင်းက တခြားမိန်းမ တယောက်ကို လုပ်နေတယ်လို့လည်း စိတ်ထဲ မှန်းလုပ်နေမိတယ်။ နောက် ကိုယ့်မိန်းမကို တခြားတယောက် လုပ်နေတယ်လို့လည်း စိတ်ထဲ မှန်းလုပ်မိတယ်။ အဲဒါတွေက ကိုယ့်ကို ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားစေတယ်။ မိန်းမ ကိုတော့ ပေါ်တင် ဖွင့်မပြောရဲဘူးလေ။ တော်ကြာ ကိုယ့်ကို ဆိုက်ကိုလို့ ထင်သွားမှာလည်း စိုးတယ်လေ။ အဲဒါနဲ့ ငပလီ ခရီးစဉ်ပြီးတော့ မိန်းမ ကို နှပ်ကြောင်းပေးလာတာ မိန်းမ က အွန်လိုင်း ရီးစား ထားကြည့်ဖို့ သဘောတူတာနဲ့ အရမ်း ဝမ်းသာခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ်ဘာမှန်းမသိတဲ့ ပေါက်ကရ အွန်လိုင်းက ကောင်နဲ့တော့ ပေးမဖြစ်ချင်ပါဘူး။ ကိုယ်က အမြဲ လေ့လာပြီး အကဲခတ်လို့ ရနေမှ ကိုယ့်ကွန်ထရိုးအောက်မှာ ရှိမှာ မဟုတ်လား၊ တော်ကြာ ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ နဲ့ အရှက်တွေကွဲ၊ ကိုယ့်အိမ်ထောင်လဲ ပြိုကွဲ ဖြစ်သွားမှာလည်း မလိုချင်ဘူးလေ။ အဲဒါကြောင့် မိန်းမ လည်း တဖက်လူကို လူစိမ်း လို့ပဲ ထင်၊ ကိုယ်က လည်း စိတ်ချရမဲ့ ကောင်၊ ရုံးက မင်းရဲကိုကို ကိုစည်းရုံးကြည့်တာ၊ ဒီကောင်လေးက ပထမ အင်တင်တင်ပေမဲ့ သူ့ကြည့်ရတာ ဝတ်ရည်ပေါ်လည်း စိတ်ဝင်စားပုံရတယ်လေ။ အဲတော့ နောက် သူက လုပ်ပေးပါ့မယ် ပြောလိုက်တော့ ပျော်ပြီပေါ့ကျွန်တော်။ မင်းရဲကိုကို ဆိုတော့ ပူစရာလည်း မလိုဘူးလေ။ တခုခု ဒီကောင် ရုတ်ရုတ်လုပ်မယ်ကြံလည်း သူ့မိန်းမ က ချောချောလေး၊ ဆရာဝန်မ၊ တရုပ်မလေး၊ နိကပ်ချွတ်ပြီး တကိုယ်လုံးတောင် ရက်ပြစ်လိုက်ချင်စိတ်ပေါက်တယ်။ အဟိ။ ဒီကောင် ရုတ်ရုတ်လုပ်ရင် မင်းမိန်းမ ကို ဖွင့်ပြောလိုက်မယ် ဆိုပြီး ကိုင်လိုက်ရုံပဲ၊ လုပ်စရာ မလိုလောက်ဘူးလို့တော့ထင်တာပဲ။ သူလည်း ကိုယ့်လိုမျိုး ရောဂါ အတွင်းခံရှိပြီး ကပ်ကိုးလုပ်ချင်တယ် ဆိုရင်တော့ အတိုင်းထက် အလွန်ပေါ့။ ဘာပြောကောင်းမလဲ သူ့မိန်းမလေး နဲ့ ဝတ်ရည်နဲ့ ခနလဲ မယ် ဆိုရင်တောင် ကိုယ့်ဘက်က အလိုက်ပေးလဲလိုက်မယ် ဟဲဟဲ။ သူ့မိန်းမ က သုံးနှစ်လောက်ပဲ လုပ်ရသေးတာ၊ ဝတ်ရည်က ကိုယ်လုပ်ထားတာ ဆယ်နှစ်ကျော်ပြီ။ ကလေးတောင် တယောက်ရှိနေပြီလေ။ အင်း၊ တွေးရင်းတောင် လီးက တောင်လာတယ်။

မင်းရဲကိုကိုနဲ့ စကားပြောပြီး သူ့ဆီက လုပ်ပေးမယ် ဆိုတဲ့ ဂတိရလာတဲ့ နေ့က ညဘက် ဝတ်ရည်ကို လိုးတော့၊ ဝတ်ရည်ကို မင်းရဲကိုကို လိုးနေတယ်လို့ စိတ်ထဲက မှန်းပြီးဆော်လိုက်။ မင်းရဲကိုကို မိန်းမ ဒေါက်တာမြယမုံစိမ်း ကို ဆော်နေတယ်လို့ တွေးပြီး ဆော်လိုက်နဲ့ တော်တော့်ကို ကောင်းသွားတာ။ မိန်းမကတောင် မသင်္ကာဘူး ဒီနေ့ ဘယ်စော်ကို မျက်စေ့ထဲ တွေ့လာသလဲတဲ့။ မတွေ့ပါဘူးကွာ မိန်းမ နဲ့ မလုပ်ရတာ ကြာလို့ပါလို့ ပြောတာတောင် သိပ်မယုံဘူး၊ လင်မယားသက် အဲလောက်ကြာလာတော့လည်း လိမ်မရဘူးဗျ။ ဟားဟား။

နောက်တော့ မင်းရဲကိုကို နဲ့ တိုင်ပင်ပြီးတော့ ဝတ်ရည်နဲ့ ဘယ်လို အွန်လိုင်းမှာ ဆုံကြမလဲ ဆိုတာကို ရွေးကြတယ်။

အခန်း ၆။ မြတ်ဝတ်ရည် ။

မောင်က အဲဒီဘဲ ဆို အဆင်ပြေမယ်ထင်တယ်ကွ လို့ ပြောတော့ ဝတ်ရည်လည်းသဘောတူတယ်၊ အဲဒီ ကောင်လေး ကြည့်ရတာ ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးလေး အွန်းလိုင်းမှာ တွေ့တဲ့ စော်ဆိုပြီးတော့လည်း စကားလုံးကြမ်းကြမ်းတွေ မသုံးဘူး၊ နောက်တကယ်အရေးကြီးတာက သူက နိုင်ငံခြားကလို့ ပြောတယ်။ အင်္ဂလန်မှာ ကျောင်းတက်နေတယ်လို့ ပြောတာပဲ။ တခြားဒီတေးတော့ မပြောပါရစေနဲ့တဲ့ တကယ်က ဝတ်ရည်က လည်း မသိချင်ပါဘူး။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ကိုယ်ကလည်း မပြောချင်ဘူးလေ။ ဒါပေမဲ့ မောင်က ဝတ်ရည်ကိုယ်စား ဝတ်ရည်က မန္တလေးက လို့ ပြောထားလိုက်တော့ ပြီးတာပဲပေါ့။ အင်း၊ ပထမတုန်းက မောင်နဲ့ ဝတ်ရည် ကွန်ပြူတာရှေ့ အတူထိုင်ပြီး တော့ ချပ်ကြတာ၊ နောက်တော့ မောင်က ဝတ်ရည်ကို ကိုယ့်ဘာသာပဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ချပ်တော့ ထူးခြားမှ သူ့ကို ပြောတဲ့၊ သူလည်းဝင်မရှုတ်တော့ဘူး ဆိုပြီး ဝတ်ရည်ကို ပတ်စ်ဝပ်တွေ ကိုယ့်ဘာသာ ပြန်လဲခိုင်းတယ်။ အခု ဆို ဝတ်ရည်တယောက်ထဲ ရှိတဲ့ အချိန်တို့ ၊ ဝတ်ရည်ရုံးမှာ အားတဲ့ အချိန်တို့ မှာ ချပ်ဖြစ်တယ်။

ကောင်လေးက သူ့ကိုယ်သူ  ဒင်ကြီး တဲ့၊ နာမည်ကြီးကလည်း အသည်းယားစရာ၊ ခစ်ခစ်။ မောင်ကလည်း ဝတ်ရည်အကောင့်ကို thiri469 လို့ ဖွင့်ထားတယ်လေ။ မောင့် အပြောကတော့၊ သီရိ ဆိုတာတွေက အဗေလဘယ် မဖြစ်လို့ အနောက်က နံပါတ်ထည့်ထားတာတဲ့။ နံပတ်ကလည်း ကြည့်အုံး၊ ခစ်ခစ်။ သူများတွေ ရုတ်တရက် ဖတ်လိုက်ရင် သီရိဖော်ဆစ်စတီနိုင်း လို့ ဖြစ်နေမှာပေါ့။ သူက တော့ အဲဒါကောင်းတယ်တဲ့။ ပေါက်ကရတွေ လေ။ ဝတ်ရည်ကလည်း အပျော်ပဲ ဆိုတော့ ဘာမှ မပြောတော့ပါဘူး။ဒါပေမဲ့ ကောင်လေးက ချပ်ထဲမှာကျတော့ မမသီရိ လို့ခေါ်တယ်။ သူက သူ့ကိုယ်သူ ၃ဝ မပြည့်သေးဘူးလို့ ပြောတာကိုး။ ဝတ်ရည်ကလည်း တမင် နဂို ၃၄ နှစ်ကို အသက်တမင် ကြီးအောင် ၃၆ လို့ ပြောထားလိုက်တယ်။ အာ့ကြောင့် ဝတ်ရည်က သူ့ကို မင်းနဲ့ ငါလို့ ပြောပြီး သူက မမသီရိ နဲ့ ကျွန်တော်ဆိုပြီးပြောတာ။

အဲဒီကောင်လေး နဲ့ ချပ်တာ ချပ်နေတာ သူ့ပုံလည်း မမြင်ဖူးဘူး၊ ကိုယ်က လည်း ကိုယ့်ပုံကို ပြဖို့ မရည်ရွယ်တော့ မပြခိုင်းဘူး။ အဲတော့ သူ့ပုံကို ကိုယ့်စိတ်ကူးထဲမှာ ကိုယ်မြင်ဖူးတဲ့ ကောင်လေးတယောက်ပုံ ဖေါ်ထားလိုက်တယ်။ အဟိ။ အဲဒါကိုတော့ မောင့်ကို မပြောပြတော့ဘူး၊ တော်ကြာ မောင် အထင်လွဲနေမှာစိုးလို့၊ အဲကောင်လေးက ဝတ်ရည့် ရုံးမှာ ရုံးအကူလာလုပ်နေတဲ့ မောင်မောင်ထွေး လေ။ ကောင်လေးက အသက်၂ဝ ကျော်လေး၊ မိဘ က ချို့တဲ့လို့ အဝေးသင်တက်ရင်းက အလုပ်လာလုပ်နေတာ၊ ရုပ်လေးက သနားကမားလေးနဲ့ လူက ခပ်သွယ်သွယ်။ လူက တော့ တကယ့်ရိုးရိုးသားသား၊ အလုပ်ကိုလည်း မခိုမကပ်လုပ်တယ်။ ခိုင်းလို့လည်း အင်မတန်ဖင်ပေါ့တဲ့ ကောင်ကလေး၊ မရိုးတာကတော့ သူ့မျက်လုံးတွေ။ မိန်းခလေးတွေကို ကြည့်တဲ့ သူ့မျက်လုံးတွေ။ ဝတ်ရည်ကိုလည်း လစ်ရင်လစ်သလို ခိုးခိုးကြည့်တာ၊ အထူးသဖြင့် ဝတ်ရည်ရဲ့ နောက်ပိုင်းကိုပေါ့၊ ယောက်ျားလေးတွေ ပြောလေ့ရှိတဲ့ အိုး ပေါ့။ ဝတ်ရည် ရဲ့ အိုးကို လစ်ရင် လစ်သလို ခိုးခိုးပြီးကြည့်တဲ့ သူ့မျက်လုံးတွေက အငွေ့တောင်ထွက်နေသလိုပဲ။ ဝတ်ရည် က မသိချင်ယောင် ဆောင်နေတာ။ အဲလို အကြည့်ခံရတာကို ဝတ်ရည်က သဘောကျတာပေါ့၊ ဝတ်ရည်ရဲ့ တင်တွေက လုံးပြီး ကျစ်နေတာ၊ ခလေးတယောက်သာရှိတာ တချို့ ခလေးအမေတွေလို ပျော့ပြဲနေတာမဟုတ် ဘူးလေ။ ဝတ်ရည်က ကိုယ့်တင်ကလေး အဲလို လုံးပြီးတော့ ကားနေတာကို ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ထဲ လှည့်ပတ်ကြည့်ရင်း သဘောကျနေတာဆိုတော့၊ ကိုယ့်ပစ္စည်းကို အဲလိုလေး တပ်မက်မောချီးကျူးတဲ့ အကြည့်နဲ့ အကြည့်ခံရတော့ ရင်ဖိုပြီး ကျေနပ်နေမိတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ရောင့်တက်အောင်တော့ မလုပ်ပါဘူး။ ခပ်တည်တည်ပဲ ဆက်ဆန်တယ်။ ကိုယ်နဲ့ ကလည်း အဆင့်အများကြီးကွာတာဆိုတော့ သူက ဝတ်ရည်ကို အရမ်းလည်း ကြောက်ပါတယ်။ အခု ဒင်ကြီး နဲ့ ချပ်တော့ ဒင်ကြီး ပုံစံကို မောင်မောင်ထွေး လို့ ယူဆ ပြီး ချပ် နေလိုက်တော့ ဖီးလေးက တမျိုး ဖြစ်ရတယ်။

ဒင်ကြီးကလည်း ခေသူမဟုတ်ဘူးနော် ဝတ်ရည်ကို ခနလေးနဲ့ ခင်သွားအောင် ပြောနိုင်တယ်။ ဝတ်ရည်နဲ့ သူနဲ့ကလည်း ဝါသနာချင်းတူတော့ စာအုပ်၊ရုပ်ရှင် သီချင်းတွေ အကြောင်းပြောဖြစ်ကြတယ်။ အကြိုက်တွေလည်း တူတော့ ရင်းနှီးသွားတာ အရမ်းမြန်တာပဲ။ နောက်ပြီး အပြင်မှာလည်း တွေ့မှာ မဟုတ်ဘူးလေ လို့ စိတ်ထဲ ဆုံးဖြတ်ထား၊ မောင်ကလည်း အားပေးနေတော့ ဒင်ကြီးနဲ့ ဝတ်ရည်က ခင်မင်မှုနူံး အရမ်းကို မြန်သွားတယ်။ အဲလိုနဲ့ ဒင်ကြီး က ဝတ်ရည်ကို မမသီရိကို ကျွန်တော်ချစ်နေမိပြီ ဗျာ ဆိုတော့၊ နဂိုထဲက အွန်လိုင်း ရီးစားထားဖို့ မောင်ကိုယ်တိုင်က ဒီအကောင့်ကို ဖွင့်ပေးထားတာဆိုတော့ ဝတ်ရည်က လည်း ဒင်ကြီးကို ချစ်ပါတယ်လို့ အဖြေပေးလိုက်တယ်။ အဲဒီတော့ ဝတ်ရည်တို့ နှစ်ယောက် အခေါ်အဝေါ်တွေလည်း ပြောင်းလို့ မောင်မောင် နဲ့ မမ ဆိုပြီး ဖြစ်လာကြတယ်။ အပြောအဆိုတွေလည်း အရမ်းကို ပွင့်လင်းလာကြတယ်။ ဒင်ကြီး က နောက်တော့ ဝတ်ရည်ကို မမ ရင်သားမြှောင်းလောက်တော့ ပြပါလား ဘာညာ ဖြစ်လာတယ်။ မောင့် ကို ပြောပြတော့ မောင်က ပြလိုက်ပါလား ဘာဖြစ်လဲ ဆိုပေမဲ့ ဝတ်ရည်က မရဲပါဘူး။ လည်ပင်းအရမ်းဟိုက်တာလောက် နဲ့ပဲ အပေါ်ကနေ ရိုက်ပြလိုက်တယ်။ မျက်နှာကို တော့ မပြပါဘူး၊ အာ့တာတောင် အရမ်းလှတာပဲ ဘာညာနဲ့ လာတယ်။ နောက်တော့ မောင်က လည်းဘေးကနေ မြှောက်ပေး တော့ ဝတ်ရည် ဘရာဇီယာနဲ့ ပုံ ပြလိုက်တယ်။ မောင့်ကို တော့ အနားမှာ မနေခိုင်းပါဘူး ဝတ်ရည်က ပြောပဲ ပြောပြတော့တယ်၊ နောက်ဝတ်ရည် ရင်သားတွေ ဘရာဇီယာ မပါပဲ နဲ့ ပြလိုက်တဲ့ နေ့က ဆို ဝတ်ရည် ပိပိလေး မှာတောင် အရည်တွေ စိုရွဲနေတာပဲ၊ နို့သီးခေါင်းလေးက လည်းထောင်မတ်လို့ပေါ့။ အဲဒီတော့ ဒင်ကြီးကလည်း သူ့ပစ္စည်းကို ရိုက်ပြတယ်။ မာတောင် တောင့်တင်းနေတာပဲ။ လုံးပတ်က တော့ သိပ်အကြီး ကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ အရည်က တော်တော်ရှည်ပုံပဲ။ ဒစ်ကြီးကလည်း ကားလို့၊ မောင့်လီး ကလွဲရင် ပထမဆုံး မြင်ဖူးတဲ့တစိမ်း ယောက်ျား လီး မို့ ဝတ်ရည်လည်း အတော်ကို စိတ်ထ သွားရတယ်။ ညဘက်ကျတော့ မောင့်ကို ပြန်ပြောပြတော့ မောင် လည်း စိတ်တွေ အရမ်းထပြီး တော့ ဝတ်ရည်ကို တက်လုပ်တာ မုဒိန်းကျင့်တာ ကျနေတာပဲ။ ဝတ်ရည်ကိုယ်တိုင်က လည်း ပိပိ မှာ အရေတွေ ရွဲစိုနေလို့ တော်သေးတာပေါ့။ နောက်နေ့ ရုံးသွားတော့ ဒင်ကြီး လို့ ဝတ်ရည်ဘာသာ ပုံဖေါ်ထားတဲ့ မောင်မောင်ထွေး လေးကို တွေ့တော့ တောင် ဝတ်ရည် ရင်တွေ ခုံပြီး ပိပိလေး ထဲ အရေတွေ စိုလာရတယ်။ အဲဒါကိုတော့ မောင့်ကို ပြန်မပြောပြမိတော့ဘူး။ မောင်မောင်ထွေးလေးကိုလည်း ရုံးခန်းခေါ်ပြီး အလုပ်ခိုင်းရင်းက ဝတ်ရည် ရင်သားမြှောင်း ကို မသိမသာ ရှိုးလိုက်မိတယ်။ မောင်မောင်ထွေး ကြည့်နေမှန်းသိရက် နဲ့ ဖိုင်စင် အောက်ဆုံးထပ်က ဖိုင်တခုကို ကုန်းပြီး ဆွဲထုတ်လိုက်သေးတယ်။ ဝတ်ရည် အိုးကို ဒီကောင်လေး အသေငမ်းနေတော့မယ် ဆိုတာ သိသိချည်းနဲ့လေ။ အွန်လိုင်းမှာ ဒင်ကြီး နဲ့ ပြောရင်းကျူ ရင်း နှာက ပွထလာတော့ အပြင်မှာလည်း မောင်မောင်ထွေး လေးကို ဟိုရှိုးဒီရှိုး ပြမိရုံမက အရမ်းကို ရင်းရင်းနှီးနှီး လည်း ပေါင်းဖြစ်လာခဲ့တယ်။

နောက်ပိုင်းမှာ တော့ ဒင်ကြီး နဲ့ ဆက်ချပ် ကို ပေါ်တင်ပဲ ချပ်လာခဲ့ကြတော့တယ်။

...................

အခန်း ၇။ မောင်မောင်ထွေး ။

"အားအား အီးအီးး အိုးးးးး ကောင်းလိုက်တာ မမဝတ်ရည်ရယ်"

ကျွန်တော့်ပါးစပ်က အသံထွက်ပြီးတောင် ငြီးလိုက်မိတယ်။ အိုး လူကို မောဟိုက်သွားတာပဲ၊ တနေ့လုံး တောင်နေရတဲ့လီး။ ရေမချိုးခင် အိမ်သာထဲ ဝင်ပြီးတော့ ထုပြစ်လိုက်တာ။ လရေတွေ တဖြုတ်ဖြုတ်ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားမှ နည်းနည်းနေသာသွားတယ်။ ဒါတောင်မှ စိတ်ထဲမှာ ဒီနေ့ အိကနဲ့ ကိုယ့်ပေါင်ရင်းနဲ့ ထိလိုက်ရတဲ့ ဒေါ်မြတ်ဝတ်ရည် တင်သား တင်းတင်းလေး ရဲ့ အရသာကို မမေ့နိုင်သေးဘူး။

ကျွန်တော်တို့ ဌာနက အရာရှိမကြီး ဒေါ်မြတ်ဝတ်ရည်ကို တင်းနေတာ တော်တော်ကြာလှရောပေါ့။ တကယ်တော့ ဒေါ်မြတ်ဝတ်ရည် လို့သာ ဒေါ်တတ်ခေါ်နေကြတာ အသက်က ၃ဝ လောက်ပဲ ရှိအုံးမယ် ထင်တာပဲ။ အသားလေး ညိုစိမ့်စိမ့် နဲ့ အိုးက မိုက်သလားမမေးနဲ့ လုံးပြီး စွံ့နေတာပဲ။ အရပ်ကလည်း မနိမ့်မမြင့်၊ မျက်နှာလေးက ဝိုင်းဝိုင်းလေး  ချစ်စရာကလေး။ ပါးချိုင့်လေးက ပါးတဖက်မှာ ပါလိုက်သေး။ အရင်တုံး ကတော့ ကိုယ်နဲ့ က အရမ်းကွာခြားလွန်းတော့ အဝေးကနေပဲ မသိမသာ ခိုးခိုးကြည့်ပြီး စိတ်ထဲက ပြစ်မှားနေရတာ။ နောက်ပိုင်းကျတော့ ကျွန်တော့်ကို သူ့လူရင်းလို သဘောထားပြီး သူ့ လက်အောက်မှာ တိုက်ရိုက်ခိုင်း နေတော့ သူ့အခန်းကို ခနခန ဝင်ထွက်ခွင့်ရနေပြီး သူနဲ့ လည်း ပိုရင်းနှီးလာတော့ ပိုပိုပြီး လိုးချင်စိတ်ပေါက်လာရတယ်။ ခလေးတယောက်အမေ အိမ်ထောင်နဲ့ ဆိုပေမဲ့ ဟို အပျို ပြားချပ်ချပ် တွေနဲ့ ဘယ်သူ့ရွေးမလဲ ကျွန်တော့် မေးလို့ကတော့ ဒေါ်မြတ်ဝတ်ရည်ကို ပဲ ရွေးမှာပဲ၊ အဟီး။ ခုနောက်ပိုင်း သူဝတ်တဲ့ အကျႌတွေက လည်း နည်းနည်းဟိုက်လွန်းသလား ကိုယ်က ပဲ ဘူးကျလွန်းလို့လားမသိဘူး သူ့ နို့သား အပေါ်ပိုင်း ကို တော်တော်မြင်ရတယ်။ နောက်ပြီး  အခန်းထဲမှာ ကျွန်တော်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိတုံး ကုံးကုံးကွကွ လုပ်လိုက်ရင် ကားပြီး တင်းတက်လာတဲ့ သူ့ဖင်ကြီး တွေက အနောက်က နေ ဆောင့်လိုးချင်စရာဗျာ။ တခါတလေ သူ့ ကို တနေ့လုံး ခိုးကြည့်ပြီး စိတ်ထဲက ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ လုပ်နေမိတာ ရုံးမဆင်းခင်ကို ဘောအောင့်တော့တာပါပဲဗျာ။ အဲဒါကြောင့် နောက် ပိုင်း ဆို သိပ်တင်းလာရင် ရုံးက အိမ်သာထဲ ပဲ ဝင်ပြီး ဂွေလှိမ့် လိုက်ရတော့တယ်။ နို့မို့ ဘောအောင့်တဲ့ဒဏ် မခံနိုင်ဘူးဗျ။

ကျွန်တော့် စိတ်ပဲ ထင်လို့လား၊ ဘာမှန်းတော့ မသိဘူး၊ သူကလည်း နည်းနည်း ဖေဘာပေးလာသလိုပဲ ဗျ။ မောင်ထွေး မောင်ထွေး နဲ့ ရုံးက အလုပ်တင်မက ပါစင်နယ်တွေပါ ခိုင်းတာတယ်။ ဒီကကောင်က လည်း အနားကပ် အနံ့ရူနေရရင်တောင် ကျေနပ်နေပြီ ဆိုတော့ ဘာခိုင်းခိုင်း ကြုံးလုပ်တော့တာပဲ။ သိပ်မကြာသေးခင် ကမှ ဒေါ်မြတ်ဝတ်ရည် အကြည့်တွေက လည်း တမျိုး လိုပဲ။ ကျွန်တော့် လီးကို တချိန်လုံးမာနေစေတော့တာပဲ။

"ဟဲ့ကောင်လေး အိမ်သာတက်တာက လည်း အပင်ပေါက်တော့မှာလား ထမင်းစားရတော့မယ်လေ၊ မြန်မြန်လုပ် ရေချိုးအုံးမှာ မလား"

ဟိုက် တော်သေးတယ်၊ ခုပဲ ပြီးသွားလို့ လုပ်နေတုံးတန်းလန်းသာ ကြီးကြီးသီတာ့ အသံကြားလိုက်ရ ရင်ဖီးအောက်သွားမှာ။

"ဟုတ်ကဲ့ ကြီးကြီးသီတာ ကျွန်တော် ပြီးပါပြီ ဘိုက်ထဲက ရစ်နေလို့ နေ့ခင်းက ပေါက်စီ အချဉ်ကြောင့်လားမသိဘူး"

အဲလိုလေး ဖောရှောပြီး ရေချိုးခန်းဝင် ပြီး ရေကန်ထဲက ရေတွေ တဝုန်းဝုန်းနဲ့ လောင်းချိုးပြစ်လိုက်တော့တယ်။

ကျွန်တော့်မိဘတွေက ချို့တဲ့ ပြီး ကျွန်တော်တို့ နယ်မှာကလည်း ဘာအလုပ်မှ မယ်မယ်ရရ မရှိတော့ ရန်ကုန်က အဖေ့အမ ဝမ်းကွဲတော် တဲ့ အပျို ကြီးညီအမ ဒေါ်သီတာမြင့် နဲ့ ဒေါ်သူဇာဆင့် တို့ က သူတို့ အိမ်မှာလည်း ယောက်ျားလေး အဖေါ်ရ၊ လက်တိုလက်တောင်းလည်းခိုင်းလို့ ရ အောင်၊ဆိုပြီး ခေါ်ထားပေးတာ။ ကျောင်းကိုတော့အဝေးသင်ယူ၊နောက်တော့ နီးစပ်ရာတွေ နဲ့ သွင်းပေးထားလို့ အစိုးရဌာနတခုမှာ ဝင်လုပ်နေတာလေ။ကြီးကြီးသီတာ က ဈေးမှာ အထည်ဆိုင်လေးရှိတယ်၊ ကြီးကြီးသူဇာက အလယ်တန်းပြဆရာမ၊ အိမ်မှာလည်း ခလေးတွေ ကို ကျူရှင်လေး ဘာလေးပေးတယ်။ သူတို့မှာ အထည်ဆိုင် အတွက်ရော၊ ထမင်းဟင်းချက်အဝတ်လျှော်စတာလုပ်ဖို့ရော ဆွေမျိုးနီးစပ် နယ်က ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ရှိ တယ်။ သူတို့ ကထမင်းဟင်းကို ပိုချက်ပြီး သူတို့ ညီမ အငယ်ဆုံး တဖက်လမ်းမှာ နေတဲ့ အန်တီမူယာတင့် တို့ အိမ်ကိုလည်း သွားပေးရသေးတယ်။ အန်တီမူယာတင့်က သူတို့ကို ထမင်းအတွက် လခပေးတယ်။

ကျွန်တော့် ဆီက ပိုက်ဆံမယူဘူး၊ အိမ်မှာ ရှိနေတဲ့ အချိန် အိမ်အလုပ်ဆိုင်အလုပ် ဝိုင်းကူလုပ်ပေါ့၊ ကျွန်တော်ကတော့ သိတတ်တဲ့ အနေနဲက တခါတလေ ငွေပိုလေး ဘာလေး ရှိရင် သူတို့ကို ကန်တော့ပါတယ်။ သူတို့က အဲဒါတောင် မယူဘူး၊ နင့်မိဘ တွေ ဆီ ပြန်ပို့ပေး လို့ပဲ ပြောတာပါ။ ငါတို့ မှာ ဒီအမျိုးလေး ပဲ ရှိတာဆိုပြီး အမြဲပြောပါတယ်။

ဒီနေ့ တော့ အန်တီမူယာ တို့ ဆီ ထမင်းချိုင့် သွားပို့ပေးဖို့ ကောင်မလေးက အလုပ်ရှုတ်နေ၊ ကျွန်တော်လည်း အလုပ်သွားဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေတာနဲ့ ကျွန်တော်ဝင်ပေးလိုက်မယ် ဆိုပြီး ထမင်းချိုင့် ယူထွက်လာခဲ့တယ်။အန်တီမူယာ တို့အိမ် ထမင်းချိုင့်ဝင်ပို့ပေးပြီးတော့ ထွက်အလာ အရှေ့က သွားနေတဲ့ တရုပ်မလေး တယောက် ကို အိုးကြုံစီးလိုက်သွားလိုက်တယ်။ အဟီး အိုးကြုံစီးဆိုတာ သိမှာပေါ့။ ရှေ့ကနေ ဖင်လေး တုံတုံ တုံတုံ နဲ့ သွားနေတဲ့ စော်တွေအနောက်က နေ မျက်စေ့အရသာခံ လိုက်ကြည့်တာကို ပြောတာလေ။ အသားက ဝင်းနေလို့ တရုပ်မ လို့ ထင်တာပါ။ ဖင်က ဒေါ်မြတ်ဝတ်ရည်လို လုံးဖွံ့ကား နေတာ မဟုတ်ပေမဲ့ သူဝတ်ထားတဲ့ ထမိန်လေး အောက်မှာ ခါးသေးလို့လားမသိ လုံးကျစ်ကျစ် ကလေးနဲ့ ကြည့်လို့ကောင်းနေတယ်။ ဘော်ဒီလေးက မော်ဒယ် တွေလိုပဲ။ အနောက်က မသိမသာလိုက်ရင်းက မှ မျက်နှာကို မြင်ချင်လို့ ခြေလှမ်းကို သွက်သွက်လေး လျှောက်ပြီး ကျော်တက်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်တယ်။ ခြေသုံးလေးလှမ်းကျော်ပြီးမှ မျက်နှာမြင်လိုက်ရတော့၊ ဟိုက် အဲဒါ လမ်းထိပ် ကားမှတ်တိုင်နားက ဆေးခန်းက ဆရာဝန်မပဲ၊ မေတ္တာရိပ်မြုံ ဆိုလား၊ တခါ ကြီးကြီးသီတာ နေမကောင်းလို့ လိုက်ပို့တုန်းက တွေ့ဖူးတာ၊ အဲတုန်းကတောင် ဒီဆရာဝန်မ တော်တော်မိုက်တာပဲ လို့ တွေးမိခဲ့သေးတာ၊

ကျွန်တော်က သူ့ကို ကျော်လျှောက်သွားရင်း လှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်လုပ်မိလို့ထင်တယ်၊ အဲဒီ ဆရာဝန်မ က ကျွန်တော့်ကို ပြန်ကြည့်နေတယ်။ အာ့တာနဲ့ မျက်လုံးကို ကမန်းကတန်းလွဲပြီး ကားမှတ်တိုင် ဆီ လျှောက်လာခဲ့လိုက်တယ်။

ကားမှတ်တိုင် မှာ ရုံးသွားဖို့ ဘတ်စ်ကား စောင့်ရင်း နဲ့ ဆေးခန်းဘက်ကို မသိမသာ ကြည့်မိတယ်။ ဆရာဝန်မ လေးများ ထပ်မြင်ရမလားလို့လေ။ အဟီး။ တဏှာစိတ်များနော်။ မနေ့ ညနေကလည်း ဒေါ်မြတ်ဝတ်ရည်ကို မှန်းပြီး ကောင်းကောင်းထုခဲ့ပြီးပြီ။ အခု ဒီဆရာဝန်မ လေးကိုလည်း လုပ်ချင်နေပြန်ပြီ။ အဟီး။ ရုံးရောက်ရင် ဒေါ်မြတ်ဝတ်ရည် နားကပ် အနံ့ရူရအုံးမယ်လို့ စဉ်းစားမိလိုက်တော့ ရင်ခုံသံမြန်လာပြီး လီးလည်းနည်းနည်းမာလာရတယ်။ အင်း။ ဒီလို ဆိုတော့လည်း နေ့တဒူဝကို ဖြတ်သန်းရတာ သိပ်ပျင်းစရာ မကောင်းဘူးပဲ။ ဟဲဟဲ။

..............................

အခန်း ၈။ မြယမုံစိမ်း

ကျမ အစက ထင်နေတာက မစားရလို့ ငတ်တယ်ပေါ့လေ။ မောင်က မလုပ်တချက်လုပ်တချက်မို့ ကျမ စိတ်တွေ ကစားနေတယ်ပေါ့။ ဟိုအိမ်ရှေ့က ကောင်လေး ကြည့်နေရင်လည်းရင်ဖို လို့၊ အိမ်က ညီညီ မသိမသာ ကျမ ပေါင်တန်တွေ ဖင်တွေကို ခိုးခိုးကြည့်နေရင်လည်း စိတ်တွေ ထလို့ အဲလို ဖြစ်နေရတဲ့ အကြောင်းက မောင် ကျမ ကို ကာမ ဆန္ဒတွေ ဝလင်အောင် မဖြည့်ဆည်းပေးလို့ ပေါ့။ အဲလို ထင်ခဲ့မိတာ။ အခုတော့ မှားမှန်းသိပြီလေ။

မောင် ကခုတလော ကျမ ကို ဆက်တိုက် ပြန်လုပ်လာတယ်။ အိမ်မှာ နေရင် ကွန်ပြူတာမှာ ထိုင်ရင်ထိုင် မထိုင်ရင် ကျမကို လုပ်တာပဲ။ တခါတလေညကြီးသန်းကောင်တောင် ကွန်ပြူတာရှေ့ထိုင်နေတတ်တယ်။ နောက်ပြီးတော့လည်း ကျမကို လုပ်ရင်လည်း အေးဆေးမလုပ်တော့ဘူး။ ပါးစပ်က မျိုးစုံ ပြောတယ်။ အခု မောင့်နေရာမှာ အိမ်ရှေ့က ကောင်လေး ဆို မ ဘယ်လို နေမလဲတို့။ သူ့ရုံးက သူငယ်ချင်း ဦးကိုကိုကြီး ဆိုရင်ရော မဘယ်လိုနေမလဲတို့။ နောက် တခါတလေ နယ်က နေ မြို့တက်ပြီး ပစ္စည်းတွေ ဘာတွေ လာဝယ်ရင် အိမ်မှာတည်းတတ်တဲ့၊ သူ့ဘကြီး ဦးဘသာ က ကျမ ကို အတင်းကြံရင်ရော ဘယ်လိုနေမလဲတို့။ အဲဒါမျိုးတွေ တနေ့ တမျိုး ပြောင်းပြောပြီး လိုးတဲ့ အကျင့်ရလာတယ်။ပထမတော့ ကျမက စိတ်ဆိုးသေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ မောင်က အင်း အင်း မ မကြိုက်ရင် မပြောတော့ပါဘူး ဆိုပြီး ကျမ ကို စိတ်ထအောင်ဆွပြီး လိုးနေရင်းနဲ့ အဲလို စကားတွေ ပြန်စလာပြန်ရော။ ကျမ ကိုယ်တိုင်က လည်း ဟန်သာ ဆောင်နေတာ သူ အဲလို ပြောပြောပြီး လိုးရင် ကျမ စောက်ဖုတ်ကလေးက ဖောင်းကြွပြီး အရည်တွေ တရွဲရွဲ နဲ့ ဖြစ်နေရတာ။အာ့တာနဲ့ နောက် ဆို သူပြောချင်သလို ပြောလွတ်ထားလိုက်တော့တယ်။အဲဒီတော့မှ ပိုဆိုးလာရော၊ သူက မလုပ်ခင်ပဲ ဇာတ်လမ်းဆင်ပြီး အရင်စလာတယ်။ ဟိုကောင်လေးက ကျမကို လမ်းမှာ နောက်က လိုက်လာပြီး ဘတ်စ်ကားပေါ်မှာ ထောက်တာတို့။ သူနဲ့ ကိုကိုကြီးတို့ အိမ်မှာ အရက်သောက်ရင်း သူက မူးလို့ ဆိုဖာပေါ်မှာ အိပ်ပျော်နေတုန်း ကိုကိုကြီးက ကျမကို အိပ်ခန်းထဲမှာ မုဒိန်းကျင့်တာတို့။ သူက ခရီးထွက်သွားတုန်း သူ့ဘကြီး ဦးဘသာက အိမ်မှာလည်းရောက်နေပြီး ညဘက် ကျမအိပ်ပျော်နေတုန်းဝင်လာပြီး မုဒိန်းကျင့်တာတို့။ အဲလို ဇာတ်လမ်းတွေ ဆင်လာတယ်။နောက်ပိုင်း ကျမ လည်း အဲဒါတွေက တကယ်မဟုတ်ဘူး သူကိုယ်တိုင်က ဇာတ်လမ်းဆင်တာပဲလေ ဆိုပြီး သူ့အကြိုက် ပြန်ဟန်ဆောင်ပလိုက်တယ်။ ဥပမာ၊ ဘဘကြီးရယ် မလုပ်ပါနဲ့ မောင်သိသွားရင် မကောင်းပါဘူး ဘာညာပေါ့။ အဲလိုလေး ပြောလိုက်ရင် သူ့လီးကြီးကလည်း တအားတောင်၊ ကျမ ဖုတ်ဖုတ်လေးက လည်း အရည်တွေ တအားရွဲ၊ ဟိုအရင်တုန်းက မကြုံဘူးတဲ့ ကာမ အရသာ အထွတ်အထိတ်ကို ရောက်ရောက်သွားတော့တာပဲ။ အဲလို နဲ့ ခုနောက်ပိုင်း ညတိုင်းလိုလို ကျမတို့ လင်မယား လုပ်ဖြစ်လာကြတယ်။

အဲဒါကြောင့် ပြောတာလေ၊ စောစောတုန်းက ကျမထင်ခဲ့တာက အစာ မဝလို့ ဆာနေတယ်ထင်တာ၊ အခုတော့ စားရတဲ့ ခလေးပိုငတ်တယ် ဆိုတဲ့ စကားက ပိုမှန်မလားတောင် မသိဘူး။ ကျမ ကာမဆန္ဒတွေက လည်း အမြဲ နိုးကြွ နေသလိုပဲ။

အဲဒါကြောင့်လည်း မောင် အလုပ်သွားတဲ့ အချိန်နဲ့ ကျမ ဆေးခန်းမသွားခင် အချိန်လေးကြားထဲမှာ အိမ်ရှေ့က ကောင်လေး ကျမကို သူတို့ ဝရံတာကနေ ရှိုးနေတဲ့ အချိန်မျိုးမှာ ကျမ ဘော်ဒီ အလှကို မသိမသာ လှစ်ဟပြမိတယ်။ ကောင်လေးက လည်း နည်းနည်းပိုရဲလာသလိုပဲ ကျမ ဆေးခန်းကို ထွက်တာနဲ့ သူ က အနောက်က လိုက်လာပြီ။ ပထမပိုင်းတော့ ကျမ က မသိချင်ယောင်ဆောင်နေပေမဲ့ သူက ကျမနဲ့ မျက်လုံးချင်းမဆုံဆုံအောင် ကြည့်ပြီး ပြုံးပြတာတို့ ခေါင်းငြိမ့် နူတ်ဆက်တာတို့ လုပ်လာတယ်။ နောက်ပိုင်းသူက စကားပါ စပြောလာတယ်။ ဆရာမ ဆေးခန်းသွားပြီလားတို့၊ ဒီနေ့ ဆေးခန်းသွားတာ နောက်ကျတယ်နော်တို့၊ ကျမလည်းမကောင်းတတ်လို့ ခေါင်းငြိမ့်တာတို့ အင်းတို့ လုပ်လာရင်းနဲ့ သူက သူ့ကိုယ်သူ မိတ်ဆက်လို့ သူ့နာမည်မြတ်သူရ ဆိုတာလည်းသိလာရတယ်။ အိမ်က ညီညီ နဲ့ ဆို ကြီးလှမှ တနှစ်နှစ်နှစ် ဆိုတော့လည်း ကိုယ့်ထက် ငယ်တာပဲ အကြောင်းမှုတ်ပါဘူး၊ ဘာမှ ဖြစ်လာစရာ အကြောင်းမရှိဘူး ဆိုပြီး ကျမလည်း အသည်းပို မလှုပ်တော့ဘူးလေ။ သူစပြီး ကျမကို စကားစလာကထဲက မောင့်ကိုလည်း ပြောပြထားတယ်။ မောင်က တော့ အေးဆေးပဲ၊ အေးလေ မ၊ အိမ်နားနီးချင်းတွေပဲဟာ ဒီလောက်က တော့ တယောက်နဲ့ တယောက် မေးထူးခေါ်ပြောရှိမှာပေါ့တဲ့။ ပြောပြီးတော့ ညကျတော့ မြတ်သူရက မ ကို လိုးချင်တယ်ဆိုရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ၊ ဟော မြတ်သူရက မ ကို ကိုင်နေပြီတို့ ဘာတို့ နဲ့စလာရော၊ ကျမ လည်း အတွေးထဲ မြတ်သူရ ကို တွေးလိုက်မိပြီး စောက်ရည်တွေ က စိမ့်လာတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် စိတ်ရှုတ်မိတယ်။

ဟိုတလောက ကျောင်းတွေစာမေးပွဲပြီးလို့ ပိတ်သွားတော့ ညီညီ က သူတို့ အမျိုးတွေ ရှိတဲ့ နယ်ကို သွားလည်နေတယ်။ ခါတိုင်းဆိုလည်း မြတ်သူရလည်း သွားပြီ အိမ်မှာ မရှိတော့ဘူး။ အဲဒါတနေ့ ကျမ လည်းဆေးခန်း က နေ့လည်နားလို့ အိမ်ပြန်လာတဲ့ အချိန်။ မြတ်သူရတို့ အခန်းလှမ်းကြည့်တော့ ဝရံတာကို ထွက်တဲ့ တံခါးက ပွင့်နေတယ် ဆိုတော့ ဒီကောင်လေး အိမ်မှာ ရှိတယ်ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ဝရံတာကို ထွက်မလာ တော့ အထဲကို လှမ်းစပ်စုချင်စိတ်ပေါ်လာတယ်။ အဲဒါနဲ့ တံခါးကြားကနေ မောင့်ရဲ့ အဝေးကြည့်မှန်ဘီလူးနဲ့ ချောင်းကြည့်မိတယ်။ ဟယ်၊ အဲဒီအိမ်က အမကြီးနဲ့ မြတ်သူရနဲ့ ဖက်ပြီး နမ်းနေကြပါလား။ အဲဒီ အမကြီးက ရင်လျှားနဲ့ မြတ်သူရကလည်း အပေါ်ပိုင်းမှာ အကျႌမရှိဘူး အောက်မှာ လုံခြည်ပဲ ဝတ်ထားတယ်။ ဧည့်ခန်းကြီးထဲမှာ ဒါပေမဲ့ ကျမလို မှန်ဘီလူးနဲ့ အိမ်ရှေ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်အထပ် ကနေ မကြည့်လို့ က မမြင်ရနိုင်လို့လည်း သူတို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကဲတာနေမှာပေါ့။ နောက်တော့ အတွင်းဘက်ကို ဝင်သွားကြတယ်။ ကျမ ခေါင်းထဲမှာ ရှုတ်သွားတယ်။ ဒီကောင်လေးက အဲဒီအိမ်မှာ သက်လတ်ပိုင်း လင်မယားနှစ်ယောက်နဲ့ နေတာ အဲဒီအမကြီးရယ် သူ့ယောက်ျားရယ်၊ အဲဒီကောင်လေးရယ်ပဲ ရှိတယ်။ သူ့ယောက်ျားကရော အိမ်မှာ မရှိတာလား၊ ဒါမှ မဟုတ်သူ့ယောက်ျားကိုယ်တိုင်က လွတ်ထားတာလား၊ ကျမ ခေါင်းထဲ သိချင်စိတ်တွေ အရမ်းကို များလာပါတယ်။

ကျမ ပေါင်ကြားမှာလည်း အရေတွေ စိုလာတဲ့အထိ ဖီးတက်လာပါတယ်။ မောင့်ကိုတော့ မပြောပြတော့ဘူး၊ ကိုယ့်ဘာသာ လေ့လာပြီး အကဲခတ်တော့မယ်လို့ လဲ ဆုံးဖြတ်လိုက်မိပါတယ်။ လင်ရှိတဲ့ မိန်းမ ကအဲလို ဖြစ်ရတယ်တဲ့လား။ ကျမ နဲ့ မောင်နဲ့ က ဟန်ဆောင်ပြီးတော့ လုပ်နေကြတာ တကယ်မဖြစ်နိုင်ပါဘူးလို့ ကျမ က တွေးထားခဲ့တာ အခု သူများတွေက တကယ်လုပ်နေကြတာလား။ ကျမရဲ့ စူးစမ်းချင်စိတ်တွေနဲ့ နိုးကြွလာတဲ့ လိင်စိတ်တွေက တော်တော့်ကို အားကောင်းလာခဲ့ပါတော့တယ်။

.................................

အခန်း ၉။ မြတ်သူရ ။

လူက တော်တော်တင်းနေပြီ။ ကျွန်တော့် စော်လေး ညိုက လည်း ကဂျီကကြောင်၊ လွယ်မလိုနဲ့ခက်နေတယ်။ နို့လေး ကိုင်ဖို့ အဆင့်တောင် တော်တော်ကြိုးစားနေရတယ်။ လူက တင်းတော့လည်း တခါတလေ မျက်နှာပြောင်မိတယ်။ အိမ်ရှေ့က ကျွန်တော်မှန်း နေကြ ဆရာဝန်မ လေးကိုတောင် ဖွန်လိုက်လိုက်ကြောင် ပြီး ခပ်တည်တည်နဲ့ မရှက်မကြောက်၊ သွားဖြီးပြ၊ ဆရာမ ဆေးခန်းသွားပြီးလား ဘာညာ နဲ့ အာလိုက်တာ သူ့ဆီက ပထမ တော့ ကိုယ့်ကို မတူမတန်သလို အမူအယာပေးတွေလုပ်၊ နောက်တော့ အားနာလို့လားမသိ မျက်နှာရှစ်ခေါက်ချိုးကနေ ပျော့လာလိုက်တာ၊ အခု ဆို မေးထူး ခေါ်ပြော၊ လမ်းတွေ့ ပြုံးပြ အဆင့်တောင် ရောက်နေပြီ၊ ဟဲဟဲ။ သူ့အသံလေး ကြားရတာတောင် လီးတောင်ချင်သလိုလို ကို ဆက်ဆီ ဖြစ်တာကလား။

ဒီကြားထဲ ဦးလေးက နယ်သွားနေတော့ ဒေါ်လေး မူယာနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ၊ အောဇာတ်လမ်းတွေထဲက  ကားဒရိုင်ဘာ လို ကိုယ့်လီးလှန်ပြလိုက်ရင် ဒေါ်လေးမူယာက ပဲ ကိုယ်ခိုင်းတာလုပ်ပေးမဲ့ ဆက်ခ်ဆလေ့ ဖြစ်များ ကိုယ်ပဲ အိမ်ပေါ်က ခေါင်းနဲ့ ဆင်းရင်ဆင်း မဆင်းရင် ဂတ်ထဲ အချူပ်ထဲ ရောက်မလား ဘာဖြစ်မလဲ မသိ။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီ အချူပ်ထဲ သွားရမှာကို ကြောက်တာနဲ့ ဘာကို ဘာမှ ကို မစမ်းရဲ။

ဒေါ်လေး မူယာ ကလည်း ဦးလေး မရှိနေတော့ ပိုဟော့နေသလိုပဲ၊ နေ့တိုင်းလိုလို အလုပ်က လည်း နောက်ကျမှ ပြန်ရောက်တယ်။ ပါတီတွေလည်း အစုံနွဲနေသလား မသိ၊ အရက်နံ့လေး သင်းသင်းပြီး ပြန်လာတတ်တယ်။ ဝိုင်သောက်တာ နေမှာပါ၊ ဝိုင်ကလည်း အရက်စော်နံတာပဲလေ။

တနေ့ကျတော့ ဒေါ်လေး မူယာ တော်တော်လေး မူးလာတယ်ဗျ။ သူ့ကို လိုက်ပို့တဲ့သူတွေက လည်း အိမ်ရှေ့မှာ ချခဲ့တယ်ထင်တယ်။ ကျွန်တော် ဝရံတာပေါ်ကနေ ကြည့်နေတာ ဒေါ်လေးမူယာ ယိုင်ထိုးထိုင်ထိုး နဲ့ လှေခါးကို ဝင်သွားတာ တွေ့ရတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး လှေခါးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ တက်မလာသေးဘူး၊ လှေခါးလက်ရမ်းကို ကိုင်ထားပြီး ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျ ရပ်နေတာတွေ့ရတယ်။ အခြေအနေမကောင်းဘူးထင်တယ် ဆိုပြီး အောက်ကို ဆင်းသွားတော့ ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ၊ ဒေါ်လေး မူယာ  လက်ခါးလက်ရမ်းကို ကိုင်ပြီး မျက်လုံးစုံ မှိတ်ထားတယ်။ ဒေါ်လေး မူယာ အဆင်ပြေလား၊ လို့ မေးလိုက်တော့လက်က ပဲ ပြတယ် အံချင်နေသလိုလို ပုံမို့ ကျွန်တော် သူ့ကို သွားတွဲခေါ်လိုက်တယ်။ သူလက်တဖက်က လမ်းဘေးမြှောင်းကို လက်ထိုးပြနေတာတွေ့လို့ အဲဒီနားကို တွဲခေါ်သွားလိုက်တာ အဲဒီနားမှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး အံချပါလေရော။အံလို့ တော်တော်အားရသွားမှ ပဲ အပေါ်တက်မယ်ဆို ပြီးလက်ဟန်ခြေဟန်ပြတာနဲ့ ကျွန်တော်ပဲ တွဲပြီး လှေခါးထစ်တွေက နေတက်လာခဲ့ကြရတယ်။

ဒေါ်လေးမူယာ ဝတ်ထားတာကလည်း အသားပျော့ပျော့ချောချော ပုခုံးကြိုးသေးသေးလေးနဲ့ လက်ပြတ်ကို တဆက်ထဲ ပေါင်လယ်နားထိပဲရောက်တဲ့ ဒရက်စ် အကျႌမျိုး၊ လက်ထဲမှာလည်းရွှေရောင် ပိုက်ဆံအိပ်ကြီးကို ကိုင်ထားသေးတယ်။ အဲဒီလက်နဲ့ပဲ ကျွန်တော့်ပုခုံးပေါ်တင် ဖက်ထားတာ ဆိုတော့ သူ့ရဲ့ နို့ကြီးတွေက ကျွန်တော့် လက်မောင်းသားတွေကို ဖိအိလို့ပေါ့။ ရေမွှေးအနံ့ကလည်း ငရုတ်ကောင်းပက်ထားသလို ခတ်စူးစူး ဆိုတော့ အိမ်နေရင် အတွင်းခံမဝတ်ထားတဲ့ ကျွန်တော် ဒုက္ခကောင်းကောင်းတွေ့ပြီပေါ့။ လီးကြီးက ချက်ချင်းကို မာတောင်လာတာ၊ လှေခါးထစ်တွေက အရိပ်ကျပြီးမှောင်နေတာမို့ ကျွန်တော့်ပုဆိုးအောက်က ထောင်ထနေတဲ့ လီးကြီးကို ဘယ်သူမှ တော့ မတွေ့နိုင်ပါဘူးလေ။ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်တွဲပြီး လှေခါးထစ်ကို တက်နေရတဲ့ ဒေါ်လေးမူယာ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေကိုတော့ လီးထိပ် က သွားသွားပွတ်မိနေတယ်။ လီးကလည်း ရိုက်လေ မာလေ ဆိုတဲ့ အတိုင်း ဒေါ်လေးမူယာပေါင်လုံးကြီးတွေနဲ့ ပွတ်လိုက်တိုင်း နှစ်ဆပြန်မာမာ လာသလိုပဲ။ ကျွန်တော်က တော့ ဒေါ်လေးမူယာ အမူးလွန်နေပြီး အဲဒါကို သတိမထားမိပါစေနဲ့လို့ ဆုတောင်းနေရင်း နဲ့ လီးဒစ်ကို ပွတ်ပွတ်သွားတဲ့ အရသာကိုလည်း မှိန်းခံနေတာပေါ့။

ဒေါ်လေးမူယာ တို့ အခန်းထဲ ရောက်တော့ သူတို့ ကုတင်နားအထိကို တွဲသွားပြီး ကုတင်ပေါ်ကို လှဲတင်ပေးလိုက်တယ်။ ဒေါ်လေးမူယာရဲ့ ဒရက်စ်က နဂိုထဲက မှ ပေါင်လယ်လောက်ရှိတာ ကုတင်ပေါ် လှဲချလိုက်တော့ လှန်တက်သွားတာ အောက်က ပင်တီတောင် မြင်ရခါနီးပဲ။ ပေါင်လုံးကြီးတွေက လည်း ဖွေးကနဲ့ လုံးတုတ်နေတာဆိုတော့ ကျွန်တော့် မှာ လရေတွေတောင် ပန်းထွက်ချင်ရလောက်အောင်ကို ဖီးတက်သွားတယ်။ ကျွန်တော် ကုတင်ဘေးမှာ ခနရပ်ပြီး ဒေါ်လေးမူယာ ကိုယ်လုံးကို ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကြည့်နေမိပြီး မှ မကောင်းပါဘူးလေ ဆိုပြီး သွားတော့မယ်လို့ လှည့်လိုက်တော့ ဒေါ်လေးမူယာ က ကျွန်တော့်လက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်တယ်။

"ဟေ့ ကောင်လေး မသွားနဲ့တော့ ငါနဲ့ အိပ်တော့ဒီည"

ဆိုပြီးပြောလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်က နားကြားများ လွဲလို့လားလို့ သူ့မျက်နှာကို ပြန်ကြည့်တော့ သူ့မျက်လုံးတွေက ပွင့်နေတယ်။ ကျွန်တော့်ကို လည်း ရီဝေဝေ မျက်လုံးတွေနဲ့ ပါးစပ်ကတော့ ခပ်တွန့်တွန့် အပြုံးလေးနဲ့ပေါ့။ ကျွန်တော်က သူတကယ်ပြောနေတာလား ယောင်နေတာလား ဆိုတာကို ငုံကြည့်လိုက်တော့ သူ ကျွန်တော့်ကို ဆောင့်ဆွဲလိုက်တဲ့ အချိန်နဲ့ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှောက်ရက် ကျသွားတယ်။ သူ့နူတ်လမ်းစိုစိုတွေနဲ့ ကျွန်တော့် မျက်နှာ ကို နမ်းလာတယ်။ အဲလောက်တော့ ကျွန်တော်လည်း ဘယ်ထိန်းနိုင်တော့မလဲ၊ သူ့နူတ်ခမ်းကို ကျွန်တော့် ပါးစပ်နဲ့ ငုံပြီး စုပ်ပြစ်လိုက်တယ်။ သူက လျှာတွေ ဘာတွေလည်း ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲ ထိုးတည့်ပေးတော့ သူ့လျှာလေးကို ပါ အကုန်စုပ်ပြစ်လိုက်တယ်။

ကျွန်တော့် လက်တွေက လည်း သူ့နို့ကြီးတွေကို အကျႌပေါ်က ပဲ အုပ်ကိုင်ပြီး ဆုပ်နယ်ပေးနေမိတော့ သူကလည်း တအိးအီးငြီးလာတယ်။ ကျွန်တော် လည်း မီးစိမ်း ပြတာတွေ့ရတော့ အရမ်းကို သွားရည်ယိုနေခဲ့ရတဲ့ သူ့ပေါင်လုုံးကြီးတွေ ကို ရက်ချင်လာလို့ ခြေရင်းဘက်ကို တွားတွားဆင်းလိုက်ပြီး သူ့ဒရက်စ်ကို ခါးပေါ်အထိလှန်တင်ပြစ်လိုက်တယ်။ ဘွားကနဲပေါ်လာတဲ့ ပေါင်လုံးတုတ်တုတ်ကြီးတွေက ဖွေးဥနေတာပဲ ပေါင်အတွင်းသားတွေကို ကုန်းပြီး ရက် ပြစ်လို်က်တယ်။

"အိုး.. ခိခိ..ယားတယ်ကွယ် မောင်သူရရယ်"

အို ဒေါ်လေးမူယာက အသိရှိနေသေးတာပဲ ကျွန်တော်မှန်းလည်း သိနေတာကို အင်း ကောင်းတာပေါ့။ လို့ တွေးရင်း က သူ့ပင်တီခရမ်းရောက်လေးကို ဆွဲချွတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ သူက လည်း အလိုက်သင့် သူ့ဖင်ကြီးတွေကို ကြွပေးလာတာ။ အခုတော့ ဒူးထောင်ပေါင်ကားနဲ့ ပက်လက်လှန်နေတဲ့ ဒေါ်လေးမူယာ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက အမွှေးရိတ်ထားလို့ ပြောင်ချောနေပြီး အရေတွေနဲ့ ရွှမ်းလက်လို့ ကျွန်တော့် မျက်စေ့အောက်တည့်တည့်မှာ ရောက်နေပါပကော။

အဲဒီ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကျွန်တော့် လျှာအပြားလိုက်နဲ့ အားရပါးရ ခွေးထန်းလျှက်စားသလို ရက်ပြစ်လိုက်တယ်။ ငံကျိကျိ၊ ညှင်းဆိုးဆိုး အနံ့လေး ရှိပေမဲ့ ခနလေးနဲ့ နှာခေါင်းယဉ်သွားတာပါပဲ။ နောက်တော့ ဖုဖုလေး ဖြစ်နေတဲ့ သူ့စောက်စေ့လေးကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေးနဲ့ ဖိပွတ်ရင်း လျှာကို စောက်ခေါင်းထဲ ရသလောက် ထိုးထိုးပေးကြည့်တော့ ဒေါ်လေးမူယာ ဖင်ကြီးတရမ်းရမ်းနဲ့ ကော့ပြန်လာတာပေါ့။

"မောင်သူရ ရယ်လာတော့ကွယ် တို့ မနေနိုင်တော့ဘူး"

ဒေါ်လေး မူယာလိုပါပဲ ကျွန်တော်လည်း မနေနိုင်တော့ပါဘူး။ ဒေါ်လေးမူယာ ပေါင်နှစ်လုံးကြားဝင်ဒူးထောက်ပြီး သူ့ပေါင်တွေကို ဖြဲလိုက်တယ်။ သံချောင်းလို မာနေတဲ့ ကျွန်တော့် လီးကြီးကို ပွင့်ဖတ်လေးတွေ လန်နေတဲံ ဒေါ်လေးမူယာ စောက်ဖုတ်အဝမှာ တေ့ပြီး ထိုးသွင်းထည့်လိုက်တယ်။

"အားးးးးးးးးးအီး....ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်..."

နာလို့ တော့ မဖြစ်နိုင်ပါ ကောင်းသွားတာပဲ ဖြစ်မှာပါ။ စောက်ရေတွေရော ကျွန်တော့် တံတွေးတွေရောကြောင့် လီးကြီးက ဒေါ်လေးမူယာ စောက်ဖုတ်ထဲ အိကနဲ ဝင်သွားပါတယ်။ ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ အသွေးအသား အကြောတွေက အထိအတွေ့ကြောင့် တဖျဉ်းဖျဉ်း နဲ့ နှစ်ယောက်စလုံး အရသာတွေ့သွားရတာပါ။ အခုတော့ ကျွန်တော် မှန်းပဲ ထုနေခဲ့ရတဲ့ ဒေါ်လေး မူယာ ကို အခု သူတို့ လင်မယားအိပ်တဲ့ ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ပေါင်နှစ်လုံးဖြဲလို့ ကောင်းကောင်းလိုးဆောင့်နေရပြီပေါ့။ အကျႌတောက် ချွတ်ဖို့ အချိန်မဆွဲနိုင်လို့ ခါးပေါ်လှန်တင်ထားရတဲ့ ဒရက်စ်ကို ဂျိုင်းအောက်ထိဆက်လှန်ပြီး သူ့ကျော်အောက် လက်လျိုလို့ ဘရာဇီယာဂျိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်ပါတယ်။ လုံးဝန်းထွားကျိုင်းလှတဲ့ ဒေါ်လေးမူယာရဲ့ နို့ကြီးတွေက အတော်ကို ကြီးပါတယ်။ ခလေးလည်း မရှိလို့ ကျွဲကော်သီးလုံးလောက် နို့ကြီးတွေက တင်းရင်းလို့ ရှိနေပါသေးတယ်။ နို့သီးခေါင်းညိုညိုနှစ်လုံးက လည်း ထောင်မတ်လို့။ ကျွန်တော် ဆောင့်လိုးနေတာကို ခနရပ်၊ လီးကြီးကို ဒေါ်လေး မူယာရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိထည့်စိမ်ပြီးတော့ ဒေါ်လေးမူယာနို့တွေကို ငုံစို့လိုက်ပါတယ်။ ဒေါ်လေးမူယာက ကျွန်တော့်ခေါင်းကို ပွတ်သတ်ပေးနေရင်းက အောက်က နေ သူ့ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ကော့ပေးပြီး ဆက်လိုးပေးဖို့ အချက်ပြပါတယ်။ တကယ်က ကျွန်တော့်လီးထိပ်က ယားလာပြီး လရေထွက်ပြီးသွားတော့မှာမို့ အချိန်ဆွဲတဲ့ အနေနဲ့ နို့ကို တလှည့်ပြောင်းစို့နေတာပါ။

"မောင်သူရ ဆက်လုပ်လေကွယ် ဘာလို့ ရပ်နေတာလဲ၊ အဲဒါနောက်မှလုပ်လေ"

ဒေါ်လေးမူယာရဲ့ တိုက်တွန်းမှုကို ကျွန်တော်မလွန်ဆန်ဝံ့တော့ နို့စို့တာ ခနနားလိုက်ပြီး သူ့ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကို ဖက်လို့ ဖင်ကို ကော့ကော့ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပဲ ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ပါတယ်။

"ဖတ်..ဖွတ်..ဖလွတ်..ပြွတ်..ဖွတ်.."

"ဖတ်..ဖွတ်..ဖလွတ်..ပြွတ်..ဖွတ်.."

"အား ဒေါ်လေး ကျွန်တော် ပြီးတော့မယ်...အိုး....."

"အို..အေးးးးးအင်းးးးးးးးးအီးးးး"

ကျွန်တော့်လီးထိပ်က လရေတွေ ဒေါ်လေးမူယာ့စောက်ဖုတ်ထဲကို ဖြန်းပက်ထည့်လိုက်ချိန်မှာပဲ ဒေါ်လေးမူယာကလည်း ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တင်းပြီး ကျွန်တော့်ကို အတင်းဆွဲဖက်လာပါတယ်။ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံးတယောက်ကို တယောက် တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ထားရင်း ခနကြတော့မှ အသာလေး ဖြေလျှော့လိုက်ကြမိပါတော့တယ်။

................................

အခန်း ၁၀။ မင်းရဲကိုကို ။

မဝတ်ရည် နဲ့ ကျွန်တော် နဲ့ ချပ်တင်း က တော်တော့် ကို ပွင့်လင်းလာပြီး၊ တနေ့ထက်တနေ့လည်း မဝတ်ရည်ကို လိုးချင်တဲ့ စိတ်က တအားကို ပြင်းပြလာခဲ့ရတယ်။ ကိုကိုကြီး ကိုလည်း အားနာမိတယ်။ မဝတ်ရည်နဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ ဘယ်လောက်ထိအောင် ဖြစ်နေပလဲ ဆို မောင် နဲ့ မမ ဆိုတဲ့ အခေါ်အဝေါ်တွေတောင် ဖြစ်နေကြပြီ။ အွန်လိုင်းပေါ်မှာလည်း တယောက်နဲ့ တယောက် အသည်းပေါက်အောင် ချစ်သည်ဆိုတဲ့ ဟာမျိုးတွေတောင် နောက်သလို ပြောင်သလို ပြောလာကြပြီ။ ကိုကိုကြီး ပြောတဲ့ သူ့မိန်းမ တော်တော်ထန်ဆိုတာ အတော်ပင်မှန်ကြောင်းသိရတယ်။ မဝတ်ရည်က မျက်နှာ ကလွဲလို့ ကျွန်တော့်ကို အကုန်ပြပြီးနေပြီ။ မျက်နှာကလည်း နူတ်ခမ်းကနေ အောက်ပိုင်းကို ပြတယ်။ အောက်ပိုင်းက တော့ တကိုယ်လုံး မှာ ဘယ်နားမှည့်ရှိတယ်ဆိုတာက အစ ကျွန်တော်သိနေပြီ။ စောက်ဖုတ် ကိုလည်းပြတယ်။ စောက်စေ့ကို ပွတ်ပြတယ်၊ အရည်တွေ စိမ့်ကျနေတာလည်း မြင်ဘူးပြီးပြီ။ နို့ကြီးတွေကိုလည်း မြင်ဖူးပြီ။ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လည်း ဝက်ကမ် ရှေ့မှာ ဂွေလှိမ့်ပြ ဖူးပြီ။ ကျွန်တော် မြန်မာပြည်ပြန်လာလို့ မန္တလေးဘက်ရောက်ရင် သူမ နဲ့ ဆုံကြရအောင် ဟု တောင် ပြောခဲ့တယ်။ ဒါမှ မဟုတ် ရန်ကုန်မှာ လာဆုံမယ်လေဟုလည်း ပြောသေးတယ်။ တကယ်တော့ မဝတ်ရည်က အပြင်မှာ ဘယ်သူဆိုတာ ကျွန်တော် သိထားမှန်း သူမ မသိဆိုတော့ ကျွန်တော့် မှာသာ အသဲယား နေရတာ။ မဝတ်ရည်နဲ့ ချပ်နေရင်းက အပြင်မှာ ဆုံဖို့ ကျွန်တော်ချိန်းရင် သူတကယ်လာမယ်ဆိုတာကို ကျွန်တော်သိနေတော့ ပိုဆိုးနေတာပေါ့။ ကျွန်တော်က ကျွန်တော့် အိုင်ဒန်တတီကိုမှ ဖွင့်ပြလို့ မရတာ။ နောက်တခု ပိုပွင့်လင်းသွားတာက ကျွန်တော်ကို နိုင်ငံခြားကလူလို့ သဘောထားပြီး သူမ အတွင်းရေးတွေကို ပါ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဆွေးနွေးလာတော့ ကျွန်တော့်မှာ အခက်ကြုံရတယ်။ ဥပမာ ကျွန်တော့် ကိုယ်စား အပြင်မှာ တွေ့နေရသည့်ကောင်လေး တယောက်ကို သူမ စိတ်လာနေကြောင်းပြောပြတယ်။ သူမရုံးက ခိုင်းတဲ့ ကောင်ကလေး လို့ပြောတယ်။ ကြည့်ရတာက မဝတ်ရည်က အဲလောက် ဆာနေပြီး ကျွန်တော်နဲ့ လည်း ဆက်ခ်ချပ် တချိန်လုံးချပ်နေတော့ ပေါက်ကွဲတော့မည့် တိုင်းဗုံး လို ဖြစ်နေမှာ။ အဲတော့ အဲဒီကောင်လေးနဲ့ အပြင်မှာ တကယ်ဖြစ်သွားမှာ စိုးရိမ်မိတာပေါ့။ ဖြစ်မယ့်ဖြစ် ကျွန်တော်က သာ မဝတ်ရည်ကို လိုးချင်မိတာ။ အဲဒီကိစ္စကို ကိုကိုကြီးကို ဖွင့်ပြောရမလား တော်တော့်ကို ဦးနှောက်စားခဲ့ရတာ။ ကိုကိုကြီးကို လည်း သတိပေးချင်။ ကိုယ့်ကို ယုံကြည်ပြီး အွန်လိုင်းချစ်သူ မို့ အတွင်းရေးဖွင့်ပြောထားတဲ့ မဝတ်ရည်ကို လည်း သစ္စာမဖေါက်ချင်။ သို့သော်လည်း ကိုကိုကြီး က မူလ ပထမ ကိုယ့်ကို ပွင့်လင်းထားသော သူဖြစ်တာမို့ တနေ့ သူ့ကို ဖွင့်ပြောလိုက်ရတယ်။ ကိုကိုကြီးက တော်တော်လေး အံ့ဩသွားပုံ ရတယ်။

"ဟေ ဟုတ်လား၊ မင်းပြောတဲ့ ပုံပန်းသဏ္ဍန်အရ ဆိုရင် တော့ ဘယ်သူဆိုတာ ငါသိတယ်ကွ။ မောင်ထွေးလေးပဲနေမှာ၊ အဟီး။ ကောင်လေးက လူရည်တော့ သန့်ပါတယ် ခွိခွိ။ ဒါပေမဲ့ ငါမသိပဲ ဖြစ်သွားမှာတော့ မလိုချင်ဘူး၊ ငါက ဝတ်ရည်ကို သူများလိုးတာကို ကြည့်ချင်တာ။ ငါ့ကွယ်ရာမှာ သွားလိုးနေတာတော့ မကြိုက်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ ငါ့ကို ပြန်ပြောပြရင်တော့ ခွင့်လွတ်နိုင်ပါတယ်။ မင်းငါ့ကို ဖွင့်ပြောတာကျေးဇူးကွာ"

"ဟာ ခင်ဗျားကလည်း ပြောပြရမှာပေါ့၊ ကျွန်တော်က မဝတ်ရည်နဲ့ ခုလို ပြောချင်သလို ပြောခွင့်ရနေတာတောင် ခင်ဗျားကို အားလည်းနာ၊ကျေးဇူးလည်းတင်နေပါပြီဗျာ၊ အဟီးးးး"

"အင်းပါ၊ ဒါနဲ့ မင်းကို ငါတခုမေးမယ် မင်း စိတ်မဆိုးနဲ့"

"ဘာလဲ ဗျ မေးပါ။ ကျွန်တော်တောင် ခင်ဗျားမိန်းမ နဲ့ ပြောချင်သလို ပြောနေတာ ခင်ဗျား စိတ်မှ မဆိုးပဲနဲ့ဟာ"

"တခြားတော့ မဟုတ်ဘူး၊ မင်းကရော အဲလိုမျိုး မင်းမိန်းမ နဲ့ တခြားဘဲတဗွေနဲ့ လိုးတာ မကြည့်ချင်ဘူးလား"

"မပြောတတ်ဘူးဗျ။ အခု တော့ အဲဒီအိုင်ဒီယာက ကျွန်တော့်ကို စိတ်တော့လာစေတယ်။ တကယ်တမ်းကျတော့ ဘယ်လိုကောင်နဲ့ ဆိုတာလည်း မူတည်သေးတယ်ထင်တာပဲ၊ တော်ကြာ ရောဂါတို့ စောက်ပြဿနာတို့ တက်လာရင် သေရောပဲ"

"အေးပေါ့ကွ၊ အဲဒါကြောင့် ငါက ငါ့မိန်းမ ကို ကွန်ထရိုးလေးနဲ့ လှုပ်ရှားတာပဲ ဖြစ်စေချင်လို့ မင်းနဲ့ ချပ်ထားခိုင်းလိုက်တာ။ မင်းပြောသလို သူ့အောက်က ချာတိတ်ကလေးနဲ့ငါ့ကွယ်ရာမှ တော့ မဖြစ်စေချင်ပါဘူး"

"အင်း အဲဒါ လည်းဟုတ်တာပဲ"

"အင်း မင်း စိတ်မဆိုးဘူး ဆို ငါဆက်ပြောမယ်ကွာ၊ မင်း နဲ့ ဝတ်ရည်နဲ့ အိပ်ရအောင် ငါ ဂွင်ရိုက်ပေးမယ်၊ ငါနဲ့ မြယမုံစိမ်း နဲ့ရော အိပ်ရအောင် မင်းကူညီမလား၊ ရှင်းရှင်းပြောရရင် ဆွင်း ပေါ့ကွာ၊ ဆောရီးနော် ငါရိုင်းသလို ဖြစ်သွားရင်"

"အင်း မဖြစ်ပါဘူးဗျ။ ကျွန်တော်လည်း စဉ်းစားမိနေတာပါ။ မဝတ်ရည်ကို ကျွန်တော် တကယ်တော့၊ အိုဗျာ မျက်နှာပူပူပဲ ပြောရရင် မဝတ်ရည်နဲ့ ကျွန်တော် အိပ်ချင်နေမိပြီဗျ။ ကျွန်တော့်မိန်းမ ကို လုပ်တာတောင် တခါတလေ မဝတ်ရည်လို့ မှန်းနေမိတာ"

"အေးလေ မင်း ဝတ်ရည်နဲ့ အိပ်လို့ ရအောင် ငါဂွင်ဖန်ပေးမယ်၊ မြယမုံစိမ်းကိစ္စကိုရော မင်း ဘယ်လိုသဘောရလဲ"

"အင်း ခင်ဗျား ဆိုရင်တော့ ကျွန်တော် စိတ်မရှိလောက်ဘူးဗျ။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်က ဘယ်လို ဂွင်ရိုက်ပေးရမလဲ၊ စိမ်း က မလွယ်ဘူးထင်တယ်၊ "

"စိမ်းလွယ်တာ မလွယ်တာ မင်း ခေါင်းထဲ မထည့်နဲ့ ငါနဲ့ အခြေအနေပေးအောင်သာ ဂွင်ရိုက်ပေး၊ငါ့ဘာသာ စည်းရုံးမယ် အဲလိုမှ မရရင်လည်း အကြောင်းမဟုတ်ဘူး၊ ဝတ်ရည်ကိုတော့ မင်းနဲ့ ငါ ဂွင်ဆင်ပေးမယ်။ စိမ်းအတွက်က ငါ့တာဝန်ထား၊ မင်း မသိပဲနဲ့ မလှုပ်ရှားချင်လို့"

"အိုကေလေ အာ့တာဆိုလည်း ကြည့်ကြတာပေါ့"

ကျွန်တော့်စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာတယ်။ မဝတ်ရည်ကို လိုးချင်တာကလည်း တပိုင်း၊ စိမ်းကို ဒိပြင်ယောက်ျားတယောက် လိုးနေတာကို မြင်ရမယ်၊ ဒါမှ မဟုတ် ကျွန်တော့်ကွယ်ရာမှာ ဒိပြင်ယောက်ျား တယောက် လိုးတာကို ခံနေမယ် ဆိုတာကို တွေးရင်းနဲ့ကို လီးက တောင်လာတယ်။ ရင်ထဲမှာ လည်း တဒုံးဒုံး မြည်လာတယ်။ ကိုကိုကြီး စိမ်းကို ဘယ်လို လှုပ်ရှားမလဲ ဆိုတာလည်း တွေးရင်း နဲ့ စိတ်ဝင်စားလာရတယ်။ အင်း ကြည့်ရသေးတာပေါ့။ အခုတော့ ဒီည မဝတ်ရည်နဲ့ ချပ်ဖို့ကို အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားလာရတယ်။ တနေ့ မှာမဝတ်ရည်ကို တကယ်လိုးရတော့မှာပါလား ဆိုတဲ့ အသိကြောင့်ပေါ့။

ကျွန်တော်နဲ့ မမသီရိ ခေါ် မမမြတ်ဝတ်ရည် တို့ ချပ်ကြတာလေး နမူနာ အောက်မှာသာ ဖတ်ကြည့်ကြပါတော့။

10:08 PMဒင်ကြီး: မမနဲ့  မနေ့ မနက်က ချပ်လိုက်တာ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မအောင့်နိူင်တော့ပဲ ကိုယ့်ဘာသာ လက်နဲ့ ပလေး လိုက်ရတယ်မမရေ  အရမ်းကို တင်းလာလို့  ခိခိ

Thiri469: ခိခိ

10:10 PM ခုကော

10:12 PM ပြောပြမယ်

10:13 PM ဒီနှစ်လောက် မမစိတ်ထဲမှာ ဒီကိစ္စကို စိတ်ထဲတော်တော်ပါမိတယ်

  အသက်ကြောင့်လားတော့မသိဘူး

10:14 PM အရွယ်ကြောင့်လို့ မောင်ထင်လား

10:15 PM ဒင်ကြီး: အင်း မမ ဘာကြောင့် မှ မဟုတ်ဘူး

  မောင် နဲ့ နေ့တိုင်းချပ်နေလို့ ခိခိ

Thiri469: ခိခိ

10:16 PM ဖစ်နိုင်တာဘဲ

10:17 PM အရင်တုံးကဆို ရေခဲချောင်းစားရတာတွေ စိတ်မဝင်စားဘူး

  ခုတော့ စားဖို့ဘဲ စဉ်းစားနေမိတယ်  ခိခိ

ဒင်ကြီး: မောင့် ရေခဲ ချောင်းတွေ့ သွားလို့ထင်တယ် ခိခိ

10:18 PM မောင် က ငတ်နေတာနော်

Thiri469: မမလဲငတ်နေတာဘဲလေ

10:34 PM ဒင်ကြီး: အင်း ကဲ ဒါဆို မောင်လာရင် မမ က မောင်နဲ့ လာတွေ့မှာလား ( စိတ်ကူးယဉ်ပေါ့မမရယ် အပျင်းပြေ ခိခိ ) မောင် က အခန်းကောင်းကောင်းလေး ငှားထားမယ်

10:35 PM နည်းနည်းကောင်းတဲ့ ဟိုတယ်ပေါ့၊ မမ လာရင် မောင် က ဆပ်ပြာမြုပ်တွေနဲ့ ရေဇလုံကြီး ကိုဖြည့်ထားမယ်

10:36 PM Thiri469: အင်း

ဒင်ကြီး: မောင်တို့ နူစ်ယောက် အတူတူ ဝင်ချိုးလို့ရအောင်

Thiri469: အင်း

10:37 PM ဒင်ကြီး: အင်း ရေချိုး ဆိုမှ မမ ကို ဟိုနေ့ က မောင်အီးမေးနဲ့ ပေးလိုက်တဲ့ ဗီဒီယိုရောကြည့်ပြီး ပလား  အဲ ဒီထဲ မှာ မောင်ကြိုက်တာက ဆပ်ပြာရည်တွေ အဖုတ်ပေါ် သုတ်ပြီး ဘဲ ကြီး ပေါင်ပေါ်မှာ ရှောတိုက်တာပဲ ခိခိ

10:38 PM Thiri469: အင်း

ဒင်ကြီး: ပေါင်ယားလိုက်တာ ခွိခွိ

Thiri469: ခိခိ

ဒင်ကြီး: မမ ကိုတော့ ဘပ်တပ်ထဲ မှာ မောင့်ပေါင်ပေါ် ထိုင်ခိုင်းမယ်

Thiri469: အင်း

10:39 PM ဒင်ကြီး: မောင့်ကောင်ကြီးက မမ ပေါင်နူစ်လုံးကြားက ထောင်ထွက်နေမယ်လေ

Thiri469: အင်း

ဒင်ကြီး: မမကို ထိုင်ထ လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ခိုင်းမလို့ ခိခိ

10:40 PM Thiri469: အင်း

ဒင်ကြီး: မမ အထ မှာ မောင်က အပေါက်တည့်အောင် ချိန်ပေးမယ် လေ

Thiri469: ခိခိ

ဒင်ကြီး: မမ ပြန်အထိုင်မှာ တခါထဲ စွိကနဲ ဝင်သွားအောင် ခိခိ

Thiri469: အင်း

10:42 PM ဒင်ကြီး: မမ အခု ပြောနေရင်းတောင် မောင့်ကောင်ကြီးတောင်လာပြီ

10:43 PM ခွိ

Thiri469: ဟိ

10:46 PM ဒင်ကြီး: ကဲ ပြောလေ မမ မောင့် ဆီလာ ဘပ်တပ်ထဲ မှာ မောင့်ပေါင်ပေါ်ထိုင်

  အဲလိုနဲ့

  တချီပြီးအောင်လုပ်လိုက်မယ် ကဲ

  မမ ရဲ့ နိူ့ကြီးတွေကိုလည်း စို့မယ်၊ မမ သားလေး မစို့တာ ကြာပြီ မလား

10:47 PM Thiri469: အင်း

ဒင်ကြီး: မမ နိူ့ကြီးနူစ်လုံးကြားမှာ လိုးရှင်းညှစ်ထည့်ပြီး မောင့်အတန်ကြီးကို ညှပ်ထားပေး

Thiri469: ဒီနေ့ shaved ထားတယ်

  အင်း

10:48 PM ဒင်ကြီး: မောင်ကကော့ကော့ ထိုးမယ် မမမေးစေ့ထိအောင်

Thiri469: အင်း

ဒင်ကြီး: မမက ခေါင်းငုံထားပြီး နူတ်ခမ်းဟထားပေး

Thiri469: အင်း

ဒင်ကြီး: မောင့်ဒစ်ဖျားက မမ နူတ်ခမ်း ဝ ကို သွားသွားထိမယ်

10:49 PM Thiri469: အင်း

10:50 PM ဒင်ကြီး: အင့်အင့်

10:51 PM မောင် အရမ်းတင်းလာပြီနော်မမ  ထွက်ခါနီးပြီ

Thiri469: အင်း

ဒင်ကြီး: ဟိုဘက်လှည့် လေးဘက်ထောက်ပေးတော့

Thiri469: အင်း  အရမ်းဆောင့်နော်

10:52 PM ဒင်ကြီး: ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ဆော်ရတာ အားရတယ်

Thiri469: အင်း

ဒင်ကြီး: အရမ်းဆောင့်မယ်

Thiri469: အဲ့ဒါအကြိုက်တူတယ်

10:53 PM ဒင်ကြီး: မောင့်လက်မ လေးကိုလည်း လိုးရှင်းလူးပြီး မမ ခရေပွင့်လေးထဲ ထိုးထိုးပေးမယ် ခိခိ

  အဲဒါကတော့ သွေးတိုးစမ်းတာပေါ့ ခိခိ

Thiri469: ကြိုက်ဖူး

ဒင်ကြီး: ခိခိ

10:54 PM မကြိုက်တော့ မမက ဖင်ရမ်းရင် မောင့် အတန်ကြီးက မမ အဖုတ်လေးထဲ မှာ ဟိုထိဒီထိ ဖြစ်သွားတာပေါ့ ခိခိ

Thiri469: ခိခိ

10:55 PM ဒင်ကြီး: မမ အခု မောင်က မောင့်ဟာကို ပုဆိုးပေါ်ကနေပွတ်နေတယ် ဒီညမောင် ပုဆိုးဝတ်ထားတယ် ခိခိ

  မမရော မမဟာလေးကို မပွတ်နေဘူးလား

10:56 PM Thiri469: ပွတ်နေတာပေ့ါလို့

ဒင်ကြီး: မမ ရဲ့ လက်ခလယ်ထိပ်ကလေးနဲ့ အဖုလေး ကို ပွတ်နေလေ

  မမ ရယ်

  မောင့် ကောင်ကြီးတောင် တအားယားနေပြီ

10:57 PM Thiri469: အင်း  အယားပြေလုပ်ပေးချင်လိုက်တာ

10:58 PM ဒင်ကြီး: တကယ်တော့ လုပ်တယ် ဆိုတဲ့ ဝေါဟာရ က ဂျင်နရယ်ဆန်တယ်မမရဲ့

  ဘာလုပ်လုပ် လုပ်တယ်ပဲ ပြောတာ

  ဒီ နေရာမျိုးမှာလည်း လုပ်တယ်ပဲ သုံးတာ သိပ်ဖီးမတက်ဘူး ခိခိ

  ဒါပေမဲ့ထားလိုက်ပါတော့ ခွိခွိ

10:59 PM Thiri469: ပြောရဲဖူးရယ်

ဒင်ကြီး: ခိခိ

  အယားပြေ စုပ်ပေးမယ် ပြောမလို့လား

  ခိခိ

Thiri469: အင်းပေ့ါ

ဒင်ကြီး: ဒါကို ပြောမထွက်ဘူး ခိခိ

11:00 PM Thiri469: ခိခိ

ဒင်ကြီး: မောင်က မမ ကိုအားနာလို့ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပြီး လုပ်မယ်ပြောတာ ခိခိ

11:01 PM မောင့်သဘောသာဆိုရင် ဖင်ဘူးတောင်ထောင်ပြီး xxxxx မယ်လို့ ပြောမှာ ခွိ

  အဲဒါက ပိုအားရတယ်

Thiri469: ခိခိ မောင်လဲပြောရခက်တာဘဲမလား

11:02 PM ဒင်ကြီး: မခက်ဘူး မောင်က မမ ကိုအားနာလို့  ခိခိ

 

Thiri469: ဟဟ

11:03 PM ဒင်ကြီး: မမ က စိတ်ဆိုးမှာလား  ကဲ  မောင်ပြောရင်

Thiri469: ဆိုးပါဘူး

ဒင်ကြီး: မဆိုးဘူးဆိုရင်ပြောမယ်

11:04 PM တချိန်လုံးပွင့်လင်းလာပြီး မှ

  ဒါလေး ပြောဖို့ ဝန်မလေးပါဘူး ခိခိ

Thiri469: ခိခိ

  ပြောလေ

  ဒါဆို

11:05 PM ဒင်ကြီး: မမ မနေ့ မနက်က ပြောလိုက်တာ မောင်ဖီးတက်သွားပြီး အိမ်ရောက်တော့ လက်နဲ့တောင်ထုတ်ယူလိုက်ရတယ် ခွိခွိ

Thiri469: စားချင်စိတ်ပေါက်တာကိုးလို့

ဒင်ကြီး: ခိခိ

11:07 PM မမ က မောင့်လီးကြီး ကို အားရပါးရ စုပ်ပေး ၊မောင့်လီးကြီး တအားမာလာ မှ မမ ကိုရေချိုးခန်းကြမ်းပြင် မှာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ခိုင်းပြီး မမ ပေါင်နူစ်လုံးကြားက ပြူထွက်လာတဲ့ မမစောက်ဖုတ်လေးထဲ မောင့်လီးကြီးကို ထိုးထည့်ပြီး တအားလိုးချင်တယ်၊ ကဲ မမ ဘယ်လိုထင်လဲ ခွိခွိ

Thiri469: သိပ်ကောင်းတာပေ့ါ လို့

ဒင်ကြီး: ခွိခွိ

11:08 PM Thiri469: မောင်ကအရပ်အရှည်ကြီး မမကပုတော့ ဂွကျမယ်ထင်တယ်

ဒင်ကြီး: အဲလို လိုးလို့ မှ မပြီးသေးရင် မမ ရဲ့ ပေါင်တချောင်းကို မြှောက်ပြီး မမ ရဲ့ အနောက်ကနေ ပြီး တပေါင်ကျော်နည်းနဲ့ လိုးပေးမယ်

11:09 PM Thiri469: ကောင်းတယ်

ဒင်ကြီး: မောင်က အောက်ကို လျှောချပြီး ကော့လိုးရုံပဲလေ မရဲ့

Thiri469: အင်း

11:10 PM ဒင်ကြီး: ပိုတောင်ကောင်းသေးတယ် မမ က ပုတယ်ဆိုရင် မမကို အောက်က ဆောင့်ပင့်လိုးနေရင်း မမနိူ့နူစ်လုံးကို ဆွဲနှယ်လို့ မှီသေးတယ်လေ ခွိခွိ

Thiri469: ခိခိ

  ဒါဆိုလဲ မြန်လာတော့

  :P

11:11 PM ဒင်ကြီး: အမြဲ တမ်းသုံးနေရင်လည်း ရိုးသွားမယ် တကယ် လိုတဲ့နေရာကျမှ သုံးမယ် ဟိဟိ စကားကို ခြှေတာတာ

Thiri469: ခိခိ

ဒင်ကြီး: လာမှာပေါ့ မမ ရယ်

  မောင် က လာချင်တာပေါ့

  မောင်တို့ နူစ်ယောက် ကြားတနေရာမှာ ဆုံကြရင်ကောင်းမယ်နော် ခွိ

11:12 PM Thiri469: း)

11:13 PM ဒင်ကြီး: မောင် နဲ့ ဆို မ စိတ်ချရတယ် ခွိခွိ မ နောက်ပိုင်းလည်း ဘာမှ စိုးရိမ်စရာမရှိဘူး၊ ခွိ၊ ဟို ရုံးကကောင်လေးနဲ့ ဆို နောက်ပိုင်း ပြဿနာ ရူတ်နိူင်တယ် ခွိ

  နောက် နေ့တိုင်းတွေ့ နေရတဲ့သူ တွေ

  ဆက်ဆန်ရေး အဆင်မပြေတော့ရင် မကောင်းတော့ဘူး ခွိခွိ

11:14 PM တရားချနေတာ မနာလိုလို့

Thiri469: ခိခိ

  စိတ်ချပါ

  သူနဲ့က ဘာမှ ဖစ်လာစာမရှိအောင်နေမယ်

ဒင်ကြီး: မ ကို မ ဘဲကြီး ကလွဲ ရင် ကို့တယောက်ကိုပဲ လိုးခွင့်ပေးပါ မရယ် နော် ခွိခွိ

Thiri469: အင်း

11:15 PM မောင်ကကျတော့ မတကိုယ်လုံးနီးပါးမြင်ဖူးတာဘဲလေ၊ ရုံးက ကလေးလေးက အပေါ်ယံလောက်ပါ

ဒင်ကြီး: အဲဒီ မ ရုံးက ကလေးလေးနဲ့ ဖစ် သွားရင်လည်း မောင် မနာလိုမှာ စိုးတယ်ဆိုပြီး ဖုံးမထားနဲ့ နော် မောင်က အဲလိုဟာမျိုးတွေလည်း ဝါသနာပါတယ်၊ ကြားချင်တယ် ခွိခွိ

11:16 PM Thiri469: ခိခိ

ဒင်ကြီး: ဖစ်ခဲ့ရင် လည်း ဒီတေးလေး မောင့် ကိုပြောနော် ခွိခွိ၊ မမ ဘဲကြီးမရိပ်မိဘူးလား

Thiri469: တခါတခါသူ့ကိုကြည့်ရင်း စိတ်တော့ လာသား

  ဒါမဲ့

  ယောက်နဲ့ကလွဲပီး ဘယ်သူနဲ့မှ မအိပ်ဖူးသေးတော့

  ယောက်ျား*

11:17 PM လက်တွေ့ဖစ်ဖို့က မလွယ်ဘူး  ယောက်ျားက မရိပ်မိလောက်ပါဘူး

ဒင်ကြီး: အင်း သူက မမလက်အောက်က  ဖြစ်နေတာက ဆိုးတယ်နော် ခွိခွိ

  မမ ကလည်း ရာထူးအကြီးကြီး မဟုတ်ဘူး ဆိုရင်တော့ မောင် မြှောက်ပေးပါတယ် ခိခိ

11:18 PM ခုကတော့ အဲဒီချာတိတ် က မကောင်းရင် ဇာတ်လမ်းရူတ်ကုန်မယ်

  ဆာရင် မောင် နဲ့သာ ချိန်းလိုက် ခွိခွိ လေယာဉ်လက်မှတ်ဖို့ စုထားမယ်

Thiri469: ခိခိ

11:20 PM ဒင်ကြီး: မမ နဲ့ အဲ လိုပြောလိုက်ပြီးရင် မမ ဆီကို အပြေးလာပြီးတော့သာ လိုးလိုက်ချင်တော့တယ်

11:21 PM Thiri469: ခိခိ

ဒင်ကြီး: ခုန မောင်ရေးလိုက်သလိုပေါ့ အားပါတော့ ဖီးတက်တာပေါ့ ခိခိ ---မ က ကိုလီးကြီး ကို အားရပါးရ စုပ်ပေး ၊ကိုလီးကြီး တအားမာလာ မှ မ ကိုရေချိုးခန်းကြမ်းပြင် မှာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ခိုင်းပြီး မ ပေါင်နူစ်လုံးကြားက ပြူထွက်လာတဲ့ မစောက်ဖုတ်လေးထဲ ကိုလီးကြီးကို ထိုးထည့်ပြီး တအားလိုးချင်တယ်၊ ကဲ မ ဘယ်လိုထင်လဲ ခွိခွိ

---

11:34 PM Thiri469: ကောင်းမယ်ထင်တာပေ့ါ

  ဟဟ

ဒင်ကြီး: အဲလိုမျိုး ခိခိ

Thiri469: အင်း

11:35 PM ဒင်ကြီး: မ နိူ့ကြီးနူစ်လုံးကြည့်ပြီး အခုန မောင်ပြောသလိုပဲ လိုးရှင်းလူးပြီး မောင့်လီးကြီးကို ကြားထဲ ညှပ်ထားပြီး လိုးချင်တယ်

  မ ရဲ့ နူတ်ခမ်းလှလှလေးကိုလည်း လိုးချင်တယ်

11:36 PM မ မကြိုက်တဲ့ အပေါက်လေးတော့ ချန်ထားအူးမယ် နောက်မှ မ ဘဲ ကြီးကို မြှောက်ပေးမယ် ခိခိ

Thiri469: ခိခိ

11:37 PM ဒင်ကြီး: မ ဘဲ ကြီး ကို မောင်နဲ့ အွန်လိုင်းသူငယ်ချင်းဆိုပြီးတော့ မိတ်ဆက်ပေးလိုက်  ပြီးတော့ ကိုယ့်မိန်းမ ကို ဘယ်လို ပုံစံတွေနဲ့ လုပ်ရင် ကောင်းတယ် ဆိုတာ လက်ချာပေးသလိုနဲ့ ပြောလိုက်မယ် ခိခိ

  မ က ဘယ်လိုကြိုက်သလဲ သာပြောပေးထားခိခိ

11:38 PM Thiri469: ခိခိ

ဒင်ကြီး: ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးတာ ကြိုက်တာတော့သိတယ် ခိခိ

11:39 PM မ မောင် အိပ်ချင်ပြီ ဒီနေ့ နည်းနည်း ပင်ပန်းထားလို့

  ချစ်တယ် မ ကို

11:40 PM မောင့် တသက် မှာ ကို အဲလိုပြောခွင့်ရတဲ့ မိန်းခလေးက မ တယောက်ပဲ ရှိသေးတယ်

Thiri469: အင်းပါ

  အိပ်တော့လေ

  ဂွတ်နိုက်

ဒင်ကြီး: ကျေးဇူးနော် မမ

Thiri469: ရပါတယ်

ဒင်ကြီး: ဂွတ်နိူက်

11:42 PM မမ နဲ့ အိပ်ယာတခုထဲမှာ ဆိုရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲ

  Thiri469: အင်း

11:43 PM ဒင်ကြီး: တနေ့ ပေါ့မ ရယ်နော် ခိခိ

  သါားပြီ

Thiri469: အခြေအနေရခဲ့ရင်ပေါ့

  အင်း

  တာ့တာ

ဒင်ကြီး: အင်းပါ

  ကို လောဘ နဲ့ လော မကြီးပါဘူး

11:44 PM Thiri469: း)

  :kiss

ဒင်ကြီး: ကစ်စ် မရေ

...............................

အခန်း ၁၁။ ကိုကိုကြီး ။

မင်းရဲကိုကို  ကို စကားတောက်လိုက် တာ အဆင်ပြေသွားတော့ ကျွန်တော် တော်တော်ပျော်သွားတယ်။ တကယ့်ကို တချက်ခုတ် နှစ်ချက်ပြတ်ပဲ၊ ကိုယ့်မိန်းမ ကိုလည်း သူများလိုးတာတွေ့ရမယ်၊ ကိုယ်လည်း သူများမိန်းမ ကို လုပ်ရမယ်။ အဲဒီ ဆရာဝန်တရုပ်မလေးကို လိုးချင်နေတာ အသည်းကို ယားနေတာပဲ။ ပေါင်တန်းဖွေးဖွေးလေး နဲ့ ကိုယ်လုံး ကျစ်ကျစ်လေး တအားဆွဲဖက်ပြီး ဆောင့်လိုက်ရရင်တော့ အဟီး။ တွေးရင်းနဲ့ လီးတောင်လာတယ်။ မင်းရဲကိုကို မိန်းမ မြယမုံစိမ်း လေး ကြည့်ရတာလည်း တင်းမဲ့ပုံလေးပဲ။ တခါတုံး က ပါတီမှာ တွေ့လို့ ကိုယ်က အမှတ်မထင်သူ့ ပေါင်တန်လေးတွေကို ကြည့်နေတာ မိသွားတော့ ကျွန်တော့် မျက်လုံးတွေကို စူးစူးစိုက်စိုက်ပြန်ကြည့်နေပုံက တခုခု ပဲ လို့ ထင်မိတယ်။ မင်းရဲကိုကို ကလည်း ကျွန်တော့်မိန်းမ ကို တော်တော်တင်းနေပြီ ဆိုတော့ ပထမဆုံး သူတို့ နှစ်ယောက် အဆင်ပြေသွားအောင် လုပ်ပေးမှ ကျွန်တော်လိုချင်တာတွေ လည်း ဖြစ်လာမယ်မဟုတ်လား။

အဲဒါနဲ့ မင်းရဲကိုကို ကို မြှောက်ပေးလိုက်တယ်။

"မင်း အခြေအနေကောင်းရင် ဖွင့်ပြောလိုက်ကွာ၊ မင်းဘယ်သူလဲ ဆိုတာ"

ဆိုတော့ သူက လန့်နေတယ်။

"ဟာ ခင်ဗျားက လည်းဗျာ၊ တော်ကြာ ကျွန်တော့်ကို စိတ်ဆိုးသွားပြီး အပြင်မှာတောင် စကားမပြောတော့ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"

"မင်းကလည်းကွာ ဘာလန့်စရာရှိလို့လဲ လန့် မဲ့လန့် ဝတ်ရည်က လန့်ရမှာ သူက မိန်းခလေး ဆိုတော့ ၊ နောက်သူနဲ့ မင်းနဲ့ ကလည်း တော်တော်လေးကို အတွင်းကျကျ ရင်းနှီး နေပြီ မဟုတ်လား၊ မင်း တခြားလူတွေကို လျှောက်ပြောလိုက်မှာကိုလည်း သူက လန့်မှာပဲလေ"

"တော်ကြာ ရဲတိုင်လိုက်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲဗျ အဟီး"

"ဟာ မင်းကလည်း မဟုတ်တာ တွေးပူနေတယ်၊ မင်း မှာ သူ့ကိုယ်လုံးတီးပုံတွေ အများကြီး သူလည်း စိတ်လာလို့ ပြထားတာကို၊ နှစ်ဦးသဘောတူပဲဟာ သူက လုပ်ရဲပါ့မလား"

မင်းရဲကိုကို နည်းနည်းတွေဝေနေတယ်။ စွန့်စားရမယ်ဆိုတာကို သိပေမဲ့ ဒီကောင်လေး တဏှာစိတ်က ငယ်ထိပ်ရောက်နေပြီ ဆိုတော့ လုပ်တော့မယ်ဆိုတာ ကျွန်တော်သိနေတယ်လေ။

"လုပ်လိုက်ကွာ၊ မင်း ဖွင့်ပြောလိုက်တာကို ဝတ်ရည်က ငါ့ပြန်ပြောမပြော ငါကြည့်မယ်။ ငါ့ကို ပြန်မပြောဘူး ဆိုရင်တော့ မီးစိမ်းပြပြီပဲ၊ မင်း လှုပ်ရှားလို့ရပြီ။ ငါ့အိမ်မှာ ပွဲတခုခု လုပ်ပြီး မင်းတို့ လင်မယားကို ဖိတ်လိုက်မယ်။  စိမ်းကို ငါက တခုခု နဲ့ ဆွဲထားပေးမယ် အဲဒီအချိန်မှာ မင်းလှုပ်ရှားပေါ့"

"ဟာ ခင်ဗျားကလည်း ကျွန်တော်က ဖွင့်ပြောလိုက်လို့ မဝတ်ရည် က ဘယ်လို တုံ့ပြန်မယ်မှန်းတောင် မသိရသေးဘူး အစီစဉ်က ဆွဲနေပြီ အဟီး"

"အေးလေ အစီစဉ် ဆိုတာ ဒီလိုပဲ ကြိုဆွဲထားမှ ကမောက်ကမ မဖြစ်မှာလေ"

"အေးဗျာ ဒီသောကြာနေ့ ည ကျွန်တော်ဖွင့်ပြောကြည့်လိုက်မယ်၊ ခင်ဗျားလည်း အကဲခတ်လို့ရတာပေါ့၊ ရုံးပိတ်ရက်ဆိုတော့ သူလည်းစဉ်းစားချိန်ရအောင်"

"ကောင်းတယ် ဟရောင် အချိန်ဆွဲမနေနဲကတော့၊ ငါအကဲခပ်ထားလိုက်မယ်"

ကျွန်တော့်ခေါင်းထဲမှာတော့ အစီအစဉ် တွေ၊ ဖြစ်လာနိုင်ခြေတွေ မျိုးစုံကို စဉ်းစားနေမိပြီ။ ကျွန်တော်မှန်းသလိုသာ ဖြစ်လာလို့ကတော့ အပီပဲ။ အင်းလေ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် စောင့်ကြည့်ရသေးတာပေါ့။

.........................................

အခန်း ၁၂။ မြတ်ဝတ်ရည် ။

...ဟင် ကိုကို ဟုတ်လား ..မင်းရဲကိုကို .....

ကျမ နားထင်ကို လူတယောက်က  လက်ဖဝါးနဲ့ ရိုက်ထည့်လိုက်သလို နားတွေ အူပြီး ခေါင်းထဲမှာ လည်း ဘာမှ စဉ်းစားလို့ မရတော့ဘူး။ ကျမ ကတော့ နိုင်ငံခြားက ကိုယ်နဲ့ အပြင်မှာ မဆုံဖူး မသိဘူးတဲ့သူ ဆိုပြီး ချပ်နေလိုက်တာ အရမ်းကို ရင်းနှီးတဲ့ သမီးရီးစား ဘဝလည်းရောက်။ ကိုယ့်တကိုယ်လုံးလည်း သူမမြင်ဘူးတဲ့ နေရာ မရှိအောင်ကို ပြပြီးနေပြီ။ ဘယ်သူ့ကို မှ မပြဖူးတဲ့ ကိုယ့်ဘာသာ စိတ်ဖြေတဲ့ ဒီဂျေပွတ်တာတောင် ဗီဒီယို နဲ့ ပြပေးခဲ့တယ်။ ခုတော့ အဲဒီတဖက်က လူစိမ်း က မင်းရဲကိုကို တဲ့၊ မောင် ရဲ့ အလုပ်ထဲက သူငယ်ချင်းလေ။ ကောင်လေးက ချောချောလေး အရပ်မြင့်မြင့် နဲ့ သူ့မိန်းမကလည်း ဖြူဖြူဖွေးဖွေး နုနုချောချော ဆရာဝန်မလေး၊ ကျမ ဘာလုပ်ရမှန်းကို မသိတော့ဘူး။ လက်တွေလည်း တဆတ်ဆတ်တုံနေတယ်။ သူ့ရဲ့ ထွားကျိုင်း တုတ်ခိုင်တဲ့ လိင်တန်ကြီးကိုလည်း ကျမ ခနခန မြင်ဖူးနေပြီးတော့ အဲဒီကောင်ကြီးနဲ့ အလိုးခံချင်နေမိတာ ကြာပေါ့။ ခုတော့ အို ရှက်လိုက်တာ၊ ဒေါသလည်းထွက်မိတယ်။ ကျမ အတော်ကြာကြာကို ခေါင်းနှောက်ရီဝေပြီးတော့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတော့ သူ့ ဆီက မက်ဆေ့လေးတွေက တတောင်တောင် နဲ့ တက်နေတယ်။

...မမ ကျွန်တော့်ကို စိတ်ဆိုးသွားပြီလား...

...... ..... ......

...မမ ကျွန်တော့်ကို စကားလေးတခွန်းလောက်တော့ ပြန်ပြောပါအုံး..

... .. ..

..ကျွန်တော် မမ ကို ချစ်လွန်းလို့ ကြံမိတာပါ...

.... .. ..

..မမ...

.. .. ..

..မမဝတ်ရည်..

.. .. ..

..ချစ် မမ...

.. .. ..

..မမ ဘာဖြစ်စေချင်တာလဲ..

.. .. ..

..မမ တခုခုတော့ ပြောပါမမရယ်..

.. .. ..

...မမ အကို့ ကိုတော့ ပြန်မပြောပါနဲ့နော်..

.. .. ..

..ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်...

.. .. ..

..မမ ကို ချစ်လွန်းလို့ ကြံခဲ့မိတာပါ..

ငါအခုမှ တော့ မောင့်ကို ဘယ်လို ပြန်ပြောရမှာလဲ၊ မောင့်ကို တော့ ချပ်တယ် အွန်လိုင်းဘဲထားတယ်၊ ဟိုဖေါ်ဒီပြ နည်းနည်း လုပ်တယ်လို့ပဲ ပြောထားတယ်။ ကိုယ့်ဘာသာ ဒီဂျေပွတ်တာကို ဒီတေးဗီဒိယိုနဲ့ ပြလိုက်တယ် ဆိုတာကိုတော့ မပြောရဲ လို့ လျိုထားလိုက်တယ်။ အခုမှ တော့ အဲဒီဘဲက မောင့်ရုံးက သူငယ်ချင်းလို့ ပြောရင် မောင် ဘယ်လိုနေမလဲ။ မောင်လည်း ရှက်သွားမှာပေါ့။ ကျမ စိတ်တွေ ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေရပြီ။

..မမ..

.. .. ..

..မမဝတ်ရည်..ရှိသေးလား..

ကျမ လက်တွေက ကီးဘုတ်ဆီကို အလိုလိုရောက်သွားတယ်။

...မင်း..လုပ်ရက်တယ်ကွာ..

..မမ ကို ချစ်လွန်းလို့ပါ မမရယ်.. ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်..

..အင်း..

ကျမ အသံနည်းနည်းပျော့သွားတာကို သူရိပ်မိပုံပဲ။

..မမ ရော ကျွန်တော့်ကို စိတ်မဆိုးဘူး မလား၊ ဟင် ကျွန်တော့်ကို ချစ်သေးတယ်မလား..

ကျမရဲ့ စိတ်တွေ လွန်ဆွဲနေတယ်။ စိတ်ဆိုးတာက တစ်ဖက်။ သူ့ကို တော်တော်လေး တွယ်တာမိနေတာက တစ်ဖက်။

..မရဲ့ စိတ်တွေ ရှုပ်နေတယ်.. နောက်ရက်မှ ဆက်ပြောကြတာပေါ့..TTYL နော်..

ကျမရဲ့ စိတ်တွေငြိမ်အောင်လို့ တစ်ရက်လောက် အချိန်ပေးလိုက်တာ ကောင်းပါတယ်။ ကောင်လေးကို နှုတ်ဆက်ပြီးပေမဲ့ ချက်ဘောက်ကို ချက်ချင်း မပိတ်ဖြစ်သေးဘူး။ ဒီလို သံယောဇဉ်မပြတ်နိုင်တာ ခက်တယ် ကောင်လေးရယ်။

..နေပါအုံး.. မမရယ်..

..ကျွန်တော်စကားပြောလို့ မဝသေးဘူး..

..မမ...

..မမ..

..မမ စိတ်မဆိုးနဲ့နော်.. မမနဲ့ စကားပြောရတာကို ကျွန်တော်အရမ်းကြိုက်တာ..

..မမစိတ်ဆိုးမှာကြောက်တယ်..

..အိုကေ အိုကေ ဂွတ်နို်က်နော် မမ ကျွန်တော့်ကို အိပ်မက်ထဲမှာ ခွင့်လွတ်တယ်လို့မက်နော်..

ကောင်လေး နှုတ်ဆက်တဲ့အထိ ကွန်ပြူတာစခရင်ကို ကျမစိုက်ကြည့်မိနေတယ်။ တော်တော်လေးကြာအောင် တွေဝေနေပြီးမှ ကွန်ပြူတာပိတ်လို့ ကျမအိပ်ရာဝင်ခဲ့ပါတယ်။ မောင်ကတော့ အိပ်ရာပေါ်မှာ အိပ်နေတာ မလှုပ်တော့ဘူး။ ခါတိုင်း သူနှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်သလို အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းမကြားသေးဘူး။ အင်းလေ သူအိပ်ပျော်နေတာပဲ ကောင်းပါတယ်။ နို့မို့ဆို ကျမမျက်နှာကဲကိုခတ်မိလို့ ကောင်လေးနဲ့ အဆင်မပြေဘူးလားမေးရင် ကျမဖြေရခက်နေအုံးမယ်။

....................    ....................

အခန်း ၁၃။ မြတ်ဝတ်ရည် ။

ဒီလိုနဲ့ နောက်တစ်နေ့...

ကောင်လေးနဲ့ ချက်နေကျအချိန်နီးလာပြီ... သူနဲ့ ဆက်ချက်သင့် မချက်သင့် ကျမ ချီတုံချတုံ ဖြစ်တုန်းပဲ

စိတ်အာရုံပြောင်းသွားအောင် အင်တာနက်က ဝတ္ထုတစ်ပုဒ်ကို ဒေါင်းလော့ဆွဲပြီး ဖတ်နေလိုက်တယ်။ သူနဲ့ မချက်တော့ဘူးလို့ ဆုံးဖြတ်ထားပေမဲ့ အချိန်ကျတော့ ကျမ မနေနိုင်ပါဘူး... ကျမရဲ့ လက်တွေက ချက်ဘောက်ကို အလိုလိုဖွင့်မိရက်သားပဲ။

ဒင်ကြီး

နိုးပြီလား မမ

Thiri469

Inn

ဒင်ကြီး

မမ စိတ်ဆိုးတာနဲ့ ကိုယ်လည်း အလုပ်မှာ အဆင်မပြေဘူး အဟိ ဘာမှ တော့ မဆိုင်ဘူး စိတ်က မဖြောင့်တာ

Thiri469

Aww sorry

ဒင်ကြီး

ကို ကဆောရီးရမှာပါ

Thiri469

My bad

ဒင်ကြီး

အသံက စိတ်ဆိုးမပြေသေးပုံပဲ

မွမွ

Thiri469

ဟောတော်

ဒင်ကြီး

ခိခိ

အဲဒီအသံကမှ မမရဲ့ ပုံမှန်အသံ

Thiri469

မှားပါတယ်

ဒင်ကြီး

ကျွန်တော်က မှားချင်နေတာလေ

အမှား တွေ ကျူးလွန်တယ်ဆိုတာ

လူမှုရေးအရသာ မကောင်းသာ လူက အရသာရှိသား ဟဲဟဲ

Thiri469

ခိခိ

ဒင်ကြီး

မရတော့ဘူး အရမ်းချစ်ချင်နေပြီ မမ

ဒီတခါပဲ ချစ်ခွင့်ပေးပါတော့

Thiri469

အတင်းကိုစိတ်မဆိုးတော့အောင်စကားလိုက်ပြောနေတာပဲ

ဒင်ကြီး

နောက်လုံးဝမဖြစ်စေရပါဘူး

ဒီတခါထဲပါ

ခိခိ

Thiri469

တကယ်ပဲတတ်နိုင်လွန်းတယ်

မနေ့က အလုပ်လုပ်တာ မဖြောင့်ဘူးဆိုလို့ ပြန်လျော်ပေးတာ

ဒင်ကြီး

အင်း ကို လုပ်ထားတဲ့ ရီပို့တခုက အမှားကို ခုမှတွေ့လို့

Thiri469

အော်

ဒင်ကြီး

ပြန်ပြင်နေတာ ဒီနေ့ တစ်နေ့လုံး စိတ်နဲ့ ကိုယ်နဲ့ မကပ်ဘူး

ကောင်လေး အလုပ်မှာ အဆင်မပြေဖြစ်တယ်လို့ ကြားရတော့လဲ ကျမတော်တော် စိတ်မကောင်းဖြစ်မိတယ်။ သူ့ကို စိတ်မဆိုးရက်တော့ပါဘူးလေ။ မင်းရဲကိုကိုတွေ သူ့မိန်းမ မြယမုံစိမ်းတွေကို ကျမ သတိမရတော့ဘူး။ ကျမရဲ့ ကောင်လေးက ကျမနဲ့ ညတိုင်းချစ်လာတဲ့ ဒင်ကြီး ဆိုတဲ့ နစ်ပါပဲ။ သူ့ကို အရမ်း သံယောဇဉ် တွယ်မိပြီ။

Thiri469

အင်း မမ တကယ်စိတ်မကောင်းပါဘူး

ကဲ အခု ပြန်လျော်ပေးမယ်လေ...

ဒင်ကြီး

..အား..ပျော်လိုက်တာ မမရယ်..မွမွ နော်မမ..အခု မှပဲ ကျွန်တော် အသက်ရှုလို့ရတော့တယ်မမရယ်..

Thiri469

..သူက အသက်ရှုလို့ ရတယ် လို့ ပြောနေ၊ မမ က အခုထိ ရင်တုန် ပြီး မျက်နှာပူနေတုံးပဲ.. မမ အမျိုးသားကို ဘယ်လို ပြောရမှာလဲ၊ ကိုးလို့ကန့်လန့်ကြီး..

ဒင်ကြီး

..ဘာမှ မပြောနဲကလေ မမ၊ ကျွန်တော်တို့ ဒီအတိုင်းပဲ ချစ်ကြရအောင်လားမမရယ်၊ ခုတောင် မမ ကိုလာလိုးချင်လာပြီ..

စရက်ပေးရတော့မလား... ပေါင်အတွင်းသားလေးတွေကို

မင်းရဲကိုကို ရဲ့ အဲလို ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိင်အသုံးအနှုံးတွေက ကျမ ကို ထုံးစံအတိုင်းပဲ သွေးပူလာစေပါတယ်။ ကျမလက်တွေက လည်း အလိုလို ကီးဘုတ်ပေါ်မှာ ပြေးသွားနေမိတော့တယ်။

Thiri469

ရက်နဲ့

ဒင်ကြီး

ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ပြော

ကို က ရယ်ဒီ ဖြစ်နေပြီ

Thiri469

ဟီး... ဟိုဟာ ခုနပဲ ပြောတာ

ဒင်ကြီး

ဘာလဲ... လိုးရမှာလား

Thiri469

အင်း အလံခိုးမယ်

အဲ့လို ပြောရတာတောင် မမပိပိက အရည်တွေ ထွက်လာပြီ်

ဒင်ကြီး

လာပြီ မိန်းမ

ဟဲဟဲ အောစာအုပ်တွေထဲကလိုပြောတာ

အောဇာတ်လမ်းတွေမှာ အထူးသဖြင့် ဟိုအာကာမင်းတို့ ရေးတဲ့ထဲမှာ တခါလိုးပြီးတာနဲ့ မိန်းမ တို့ လင်ကြီးတို့ ခေါ်ကြတာပဲ

Thiri469

ဟိ

ဒင်ကြီး

အင်း တခါက ကောင်မလေးတယောက်က ပြောဖူးတယ်

Thiri469

အင်း ဘယ်လိုပြောလဲ

ဒင်ကြီး

သူ့သူငယ်ချင်းပေါ့ အဲဒီကောင်မလေးက ကျောင်းတို့ ပင်လယ်တို့ ဝင်ဖူးတယ် တာပေမဲ့ လိုးပရိုဖိုင်းပဲနေတယ်စာဖတ်သူပဲပေါ့

မောင် နဲ့တော့ မသိဘူး

Thiri469

အင်း

ဒင်ကြီး

မောင့်ကောင်မလေးကို ပြောတာ သူနဲ့ ဘဲကြီးတဗွေ အဲလိုပဲ အွန်လိုင်းကတွေ့ပြီး အပြင်မှာ ချိန်းတွေ့ အလုပ်ဖြစ်ကြတယ်တဲ့

Thiri469

အဲ့ဒီတော့

ဒင်ကြီး

အဲဒါ အဲဒီအဖိုးကြီးက စကားကို ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ်ပြောရတာ သဘောကျတယ်တဲ့ တချိန်လုံးအဲလိုပြောနေတာတဲ့

ခိခိ

အပြင်မှာ တကယ်မသုံးတဲ့စကားတွေပေါ့

လိုးမယ်တို့

မိန်းမ တို့

Thiri469

အင်း မင်းရော အဲ့လိုကြိုက်လား

ဒင်ကြီး

တကယ်က ပါးစပ်က ပြောမထွက်ဘူး

စာနဲ့တော့ရေးထွက်တယ် ခိခိ

Thiri469

ခိခိ

ဒင်ကြီး

ဒါပေမဲ့ မမနဲ့ ဆိုရင်တော့ ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ်ရမယ်ထင်တယ် ခိခိ

မမတယောက်ပဲ မောင်နဲ့ စိတ်တူကိုယ်တူ

Thiri469

အင်းနော်

မောင့်ကို မမတော့ ယုံယုံကြည်ကြည်ပွင့်လင်းလိုက်ပြီ

ဒင်ကြီး

အင်းပါ သိပါတယ် ချစ်မမရာ

ချစ်မမ ရဲ့ နို့ကလေးတွေကို စို့ချင်တယ်

Thiri469

အင်း လိုးလဲ လိုးပေး

နို့တစ်မျိုးပဲ စို့မနေနဲ့

ဒင်ကြီး

အင်း ပါ လိုးမှာပေါ့မမ ရာ

လိုးချင်လို့ မမဆီလာနေတာပဲ

အခု ဘာဝတ်ထားလဲ

ချွတ်ဖို့

Thiri469

တီရှပ် အနွမ်းလေးရယ်

Thiri469

ဘောင်းဘီ ပွပွကြီးရယ်

အင်း

ဒင်ကြီး

တီရှပ်နဲ့ ပါဂျားမားလား

အောက်က ဘာမှ ဝတ်မထားဘူးလား

Thiri469

ဝတ်ဘူး

ဒင်ကြီး

ဘရာနဲ့ ပင်တီ

Thiri469

မမက အိမ်နေရင်း ဝတ်လေ့မရှိဘူး

ဒင်ကြီး

အာ့ဆိုရင် နို့သီးခေါင်းကလေးတွေ ထောင်နေပြီပေါ့

တီရှပ်ပေါ်ကတောင်စို့လို့ရမယ်

Thiri469

အင်း

စို့စို့ စိတ်ကြိုက်စို့

မမတကိုယ်လုံး ချစ်အတွက်ပဲ

ဒင်ကြီး

ပထမဆုံးက ဘောင်းဘီပွပွကြီးကို ဆွဲချွတ်မယ်

ခြေသလုံးလောက်ထိမှာ ထားခဲ့ပြီး ပေါင်ခွစုံကို နမ်းမယ်

ချစ်မမက ကိုယ့်ဘာသာ ကန်ချွတ်

Thiri469

အင်း စိုနေပြီ

အောက်က

ဒင်ကြီး

ချစ်မမပေါင်ကြီးတွေ ကားသွားမှ မောင် က ပိပိလေးကို လျှာနဲ့ရက်မယ်

လက်ချောင်းထိပ်ကလေးနဲ့ အစေ့လေးကိုလည်းဖိချေမယ်

နာရင်ပြော

မနာတနာလေးဖိပြီးခြေမယ်

Thiri469

အိုး...

တဆတ်ဆတ်တုန်နေမှာ

ဒင်ကြီး

မမစိမ့်နေတဲ့ အရည်တွေကို စုပ်လိုက်မယ်

မမရဲ့ နူတ်ခမ်းအဖတ်လေးပါပါလာရင် သွားနဲ့ မနာအောင်ကိုက်မယ်

Thiri469

ဟင့်အင်း မစုပ်နဲ့

အနောက်ကို သုတ်လိုက်တော့

လေးဘက်ထောက်ပေးမယ်

ဒင်ကြီး

အာ့ဆိုရင် လျှာကို အထဲထိုးထည့်မယ်

Thiri469

ဖင်ကိုလိုးတော့

ကွန်ဒုံမြန်မြန်သွားယူ

ဒင်ကြီး

လေးဘက်ထောက်ပေးရင်တော့ ဖင်နှစ်လုံးကို ဖြဲပြီး အကွဲကြောင်းတလျှောက်ရက်မယ်

ကွန်ဒုံ က စွတ်ပြီးသားပဲ

တံတွေးထွေးထည့်နေတယ် ခရေပွင့်လေးထဲကို

Thiri469

အင်း နောက်နေ့မှ ဖြေးဖြေး ရက်တော့

ဒီနေ့တော့ မြန်မြန်လုပ်

ဒင်ကြီး

မောင် လိုးတော့မယ် အဲဒါဆိုရင်

Thiri469

အင်း

ဒင်ကြီး

မမ ဖင်ပေါက်မှာ တံတွေးတွေ ထွေးထည့်လိုက်ပြီးပြီ

Thiri469

ဖင်ဝကို လျော့ပေးထားမယ်

ဒင်ကြီး

အား ကောင်းတယ် မမ ကျပ်နေတာပဲ

Thiri469

ဖြည်းဖြည်းအိအိသွင်း

ဒင်ကြီး

မမဖင်ဝလေး နဲ့ ချှုံ့ချည်ပွချည်လုပ်ပေးတာကောင်းတယ်

Thiri469

အင်း

ဒင်ကြီး

အင်း ဝင်သလောက် ဖြည်းဖြည်ချင်းးသွင်းမယ်

မောင့် လီးတန်ပေါ်ကိုလည်း တံတွေးထပ်တွေးချမယ်

Thiri469

ကောင်းလာလို့ ရုံ့ချည်ပွချည်ဖြစ်လာတာ

ဒင်ကြီး

မမဖင်ပေါက်လေးထဲ အဆုံးထိဝင်သွားပြီထင်တယ်

Thiri469

မောင် သွင်းလာရင် မမ လျော့ပေးထားမယ်

ဒင်ကြီး

မမဖင်လုံးးနဲ့ မောင့်ပေါင်ခြံ ကပ်နေပြီ

Thiri469

မောင် ရပ်သွားရင် မမ က ပြန်ညှစ်မယ်

ဒင်ကြီး

မောင် ဆောင့်ရတော့မလား

မမ ခေါင်းအုံးကို ကိုက်ထားတော့ မောင် ဆောင့်တော့မယ်

Thiri469

အင်း ပြန်ထုတ်ကြည့်အုံး

အင်း ဆောင့်သာဆောင့်

ဒင်ကြီး

တော်ကြာ မမအော်သံကို မမ အမျိုးသား ကြားသွားအုံးမယ်

Thiri469

အာ့ ချစ်... ချစ်... ချစ်

ဒင်ကြီး

ဆောင့်နေပြီ ကောင်းလိုက်တာ

Thiri469

အော်ဘူး ကျိတ်ခံမယ်

စိတ်ကြိုက်လိုး

ဒင်ကြီး

မမက ဖင်ကြီးကို အပေါ်ကော့ပေး

Thiri469

အင်င်း ကော့ပေးမယ်

ဒင်ကြီး

မောင် က တင်ပဆုံ နှစ်လုံးကို ဖြဲဖြဲပြီးလိုးမယ်

အဲဒါမှ အဆုံးထိဝင်မှာ

Thiri469

ကောင်းတယ်

ဒင်ကြီး

ဆောင့်လို့ကောင်းလိုက်တာမမရယ်

Thiri469

နာတော့နာတယ်

ဒင်ကြီး

အင်း ဆီနဲ့ဆို ပိုကောင်းတယ်

Thiri469

ချစ်လိုက်တာကွယ်

ဒင်ကြီး

ခုတော့ တံတွေနဲ့ဆိုတော့

ချစ်တယ် မမ

မွမွ

Thiri469

ကောင်းလွန်းလို့ တုန်တက်လာပြီ

ဒင်ကြီး

မမရဲ့ ဖင်လုံးကြိးတုံတုံသွားတာကိုက ကိုက်စားချင်စရာ

မောင်ကော့ပြီး တအားဆောင့်နေပြီ

Thiri469

မမရှေ့ပေါက်က ချောဆီ အများကြီးထွက်နေတာ

အာ့တွေ ယူယူ လိမ်းပြီးဆောင့်

ဒင်ကြီး

မမပေါင်နှစ်လုံးကို ဆွဲဆွဲပြီးဆောင့်နေတာ

အဲဒါတွေကို မောင့် လီးတန်ကြီးမှာ လိမ်းနေတယ်

Thiri469

ခု ပကိလက်အိပ်ရင်းနဲ့တောင် အရည်တွေက အနောက်ပေါက်အထိ ရွှဲနေပြီ

ဟီး

ဒင်ကြီး

ဆွဲထုတ်လိုက်တိုင်းလိမ်းပြီး ပြန်ပြန်ဆောင့်နေတယ်

Thiri469

ခု ဖင်ကို ပွစိစိ ညှစ်နေတယ်

ဒင်ကြီး

ကြိုက်တယ် အဲလို အရည်ရွဲတာ

Thiri469

အရည်တွေ စီးလာတာ သိနေတယ်

ဒင်ကြီး

မောင် ကတော့ ဆောင့်လို့ကောင်းနေတယ်

Thiri469

ရွစ်ရွစိ ချောကျိချောကျိနဲ့

အင်း နောက်တစ်ချီ ထပ်လာပြန်ပြီ

အား....

ဒင်ကြီး

မမ ကုတင်ပေါ်မျာ ကုံးပြီးရိုက်ထားတဲ့ပုံလေး မျက်စေ့ထဲ မြင်ယောင်ပြီးတော့ မှန်းနေတယ်အရမ်းဆောင့်နေတာ မမခံနိုင်ရဲ့လား

Thiri469

မမ အရမ်းတုန်တက်လာပြီး ညှစ်လိုက်တာ

ဒင်ကြီး

ချစ်မမလေး

Thiri469

မောင့် လီးကို အရမ်းညှစ်မိတာ

မောင် တောင် ခန မဆောင့်နိုင်တော့ဘူး

ဒင်ကြီး

ရှေ့က ကျလာတဲ့အရေတွေကို လက်နဲ့ခံပြီး မောင့်လီးတန်ကြီးကို သုတ်နေတယ်

အား ကောင်းတယ်

လက်နဲ့ ဆုပ်လိုက်သလိုပဲ

Thiri469

ကျင်သွားလား ချစ်မောင်လေး

ချောတီး

ဒင်ကြီး

ဝါး ကောင်းလိုက်တာ ချစ်မမရယ်

တကယ်ဆိုရင် ကွန်ဒန်မပါပဲတောင်လိုးချင်တာ

Thiri469

မွမွ

ဒင်ကြီး

အဲဒါမှ ချစ်မမဖင်ပေါက်ထဲ ကို့လရေတွေ ပန်းထည့်လို့ရမယ်

Thiri469

အင်း မမ ဝမ်းနှုတ်ပြီး သန့်ရှင်းရေးသေချာလုပ်ထားမယ်

နောက်တစ်ခေါက်မောင် နဲ့တွေ့တော့

ဒင်ကြီး

အင်း အဲခါကျရင်လုပ်မယ်

ကွန်ဒန်မသုံးပဲနဲ့

လရေတွေကို ဖင်ပေါက်ထဲပန်းထည့်ချင်တယ်

ချစ်မမ

မွမွ

Thiri469

အင်း မောင့် သဘောပဲ

ခုပြီးလိုက်တော့နော်

မွမွ

ဒင်ကြီး

မွမွ

ခုဘလူးဘောဖြစ်နေပီ

ဒင်ကြီး

ချစ်မမလေးရယ်၊

မောင့် ရဲ့ ဗာကျူရယ်ဝေါမှာ ချစ်ရဆုံးသူကတော့ ချစ်မမကြီး ပါပဲ

ဘယ်မိန်းခလေးကမှ မောင့် ကို ဗာကျူရယ်ဝေါမှာတောင်  ချစ်မမကြီး လို အလိုမလိုက်ခဲ့ကြဖူးပါဘူး

ခု ဘလူးဘောဖြစ်နေရင်းနဲ့မောင် ဒီမက်ဆေ့ကို ရိုက်နေတာပါ

မမကို ချစ်လိုက်ရတာ တခါမှ မကြုံဖူးတဲ့ အတွေ့အကြုံ တခုပါပဲ

မွမွ ချစ်မမကြီး ရယ်

သိပ်ချစ်တယ်ကွာ

ချစ်မမကို သိပ်ချစ်သွားမိပြီ

ချစ်မမကို ဖြစ်နိုင်ရင် ညတိုင်းကို လာလာလိုးချင်နေမိတော့တယ်

ချစ်တယ် ချစ်မမရယ်

အခန်း ၁၄။ မြယမုံစိမ်း ။

ဒုက္ခပါပဲ ဒီနေ့ မှ ပဲ မောင်က လည်း နောက်ကျမယ်၊ သူှု့သူငယ်ချင်းတယောက် ရာထူးတိုး လို့ သောက်ပွဲ တခု သွားမလို့တဲ့။ အိမ်မှာလည်း နေ့လည် ဆေခန်းပိတ်ချိန် ထမင်းပြန်စားတော့ မီးပျက်နေတာ၊ တလမ်းလုံးပျက်တယ်မှတ်နေတာ ဆေးခန်းပြန်သွားမလို့ ဆင်းတော့မှ တခြားအိမ်တွေ မီးလာနေတာ သတိထားမိတယ်။ ကက်ဆက်သံ၊ တီဗီသံတွေ ကြားနေရတာကိုး၊ အဲဒါကြောင့် အိမ်က ဖြူ့ တခုခု ပြတ်တာ ကတော့ သေခြာတယ်ပေါ့။ မောင်က လည်း ညဘက်ညနက်မယ်ဆိုတော့ အမှောင်ထဲက ထိုင်စောင့်ရမဲ့ကိန်းပဲ။ ကျမ မှ မလုပ်တတ်တာ။

ညနေ ဆေးခန်းပိတ်ပြီး ပြန်လာတော့ လမ်းထိပ်မှာပဲ အပြင်က ပြန်လာတဲ့ မြတ်သူရ နဲ့တွေ့တယ်။ စိတ်ထဲမှာ ယောက်ျားလေး တွေက တော့ အဲဒါမျိုးတွေ လုပ်တတ်မှာပဲလေ ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့၊ သူ့ကို မေးကြည့်လိုက်တော့ သူသိတယ် လုပ်ပေးမယ်တဲ့ ဆိုပြီး ကျမ အခန်း ကို တခါထည်းလိုက်လာခဲ့တယ်။

ကျမ အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီးတော့ ညနေစောင်းပြီမို့ မှောင်စပြုနေတဲ့ အခန်းထဲကို မြတ်သူရ နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ဝင်လာခဲ့ တော့ စိတ်ထဲမှာ တမျိုး လေးတော့ ဖြစ်လာတယ်။ မောင် နဲ့ တခါတလေ အိပ်ယာထဲမှာ မောင်က မြတ်သူရ ဆိုပြီး ဟန်ဆောင် လုပ်ခဲ့တဲ့ အချိန်တွေကို သွားသတိယ မိပြီး ကျမ ရင်တွေ ခုန် လာခဲ့ရတယ်။ တကယ်သာ ဆိုရင် ဘယ်လိုနေမလဲပေါ့။ ကျမ ပိပိလေးက အကြောလေးတွေ လှုပ်သွားသလိုပဲ။ အတွင်းမှာ အရေစို လာပြီ ဆိုတာ ကျမ သိနေတယ်။

"ဆရာမ ဖြူ့ က ဘယ်နေရာမှာ ရှိလဲ သိလား"

"အင်း အာ့တာလဲ မသိဘူးကွယ်၊ ကိုမြတ်သူရ ရှိတတ်တဲ့ နေရာ ဘယ်နေရာတွေလဲ သိလား အဟင်း ဆောရီးနော်"

"အာ ရပါတယ် ဆရာမ ကလည်း အင်း ကျွန်တော်ရှာကြည့်မယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဖယောင်းတိုင် ဖြစ်ဖြစ် လက်နှပ်ဓါတ်မီး ဖြစ်ဖြစ်တော့ လိုမယ်ထင်တယ်"

"အင်းအင်း လက်နှိပ်ဓါတ်မီးပေးမယ်"

ကောင်လေး က လက်နှိပ်ဓါတ်မီးနဲ့ လိုက်ရှာပြီး တွေ့သွားတယ်၊ အဲဒါနဲ့ သူဘယ်လို လုပ်လိုက်သလဲ မသိ တအိမ်လုံး မီးပြန်လာတယ်။ မီးလာပြီးတာနဲ့ ချက်ချင်းပဲ ဖြတ် ဆို ပြန်ပိတ်သွားတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကောင်လေးက၊

"ဆရာမ ဘရိတ်ကာ ကျကျ သွားတာ ဆရာမတို့ အိမ်ထဲမှာ တနေရာရာမှာ ရှော့ရှိနေပြီ အဲဒါကို ရှာမှ ရမယ်"

"ဟင် ဟုတ်လား ဒုက္ခ ပါပဲ ဆရာမ အမျိုးသားက လည်း ညနက်မှ ပြန်ရောက်မယ်တဲ့၊ မီးပြင်သမား ခေါ်ရမလား မသိပါဘူး"

"ကျွန်တော်တော့ အာမတော့ မခံနိုင်ဘူး ဒါပေမဲ့ ဖြစ်တတ်တဲ့ လျှတ်စစ် ပစ္စည်းတွေကို ပလတ်ခနဖြုတ်ကြည့်ကြည့်ပြီးစမ်းရင်တော့ ဘယ်ဟာ က ဖြစ်မလဲ ဆိုတာ သိမယ်ထင်တယ် ဆရာမ၊ အဲလို စမ်းကြည့်ရအောင်"

"အင်း တို့ တော့ သိပ်နားမလည်ဘူး ကိုမြတ်သူရ စမ်းကြည့်လေ"

"အာ့တာဆိုရင် အဲယားကွန်းတွေက စပြီးစမ်းရအောင်ိ၊ ဆရာမ တို့ အိမ်မှာ အဲယားကွန်း ဘယ်နှစ်ခုရှိလဲ"

"လေးခု ထင်တယ် အိမ်ရှေ့ခန်း ရယ် အိပ်ခန်း ၂ခု ရယ် မီးဖိုခန်းရယ် မှာ"

ကောင်လေးက အိမ်ရှေ့ ခန်းနဲ့ မီးဖို ခန်းက အဲယားကွန်းပလတ်တွေကို သွားချွတ်လိုက်တယ်၊ နောက်တော့

"ကဲ ဆရာမ အခန်းတွေထဲက အဲယားကွန်းပလတ်တွေ ချွတ်ရအောင် ကျွန်တော့်ကို လမ်းပြပေး"

ကျမ လည်း ကောင်လေးကို ကျမ တို့ လင်မယား အိပ်ခန်းထဲကို ဦးဆောင်ပြီးခေါ်သွားမိတယ်။ မှောင်မှောင်မဲမဲ ထဲ ကျမ တို့ လင်မယားအိပ်ခန်းထဲမှာ ကောင်လေးနဲ့ ကျမ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတဲ့ အသိက ကျမ ရင်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး တုံခါစေလို့ သူများ ကြားသွားမလားတောင် စိုးရိမ်မိတယ်။ ကျမ ပင်တီလေးမှာ ရွှဲလာတာကိုတော့ ကျမ ပေါင်ကို တောင် လာစိုနေလို့ သိနေရပြီ။ ဖြစ်ချင်တော့ အဲယားကွန်း ပလတ်ထိုးထားတာက ကျမတို့ကုတင် ခေါင်းရင်း အောက်ဖက်နားမှာ ကုတင်ခေါင်းရင်းက အကာနဲ့ ကွယ်နေတယ်၊ အဲဒါကြောင့် လက်နှိပ်ဓါတ်မီးတွေ ခနချရင်း ကုတင်ကို ကျမတို့ နှစ်ယောက် နည်းနည်းဆွဲလိုက်ရတယ် နံရံနဲ့ ကုတင်ကြားလက်ဝင်လို့ ရမှ ကျမ က ခေါင်းရင်းနားမှာ ဆိုတော့ ကျမပဲ ဆွဲဖြတ်လိုက်မယ်လို့ စိတ်ကူးပြီး မီးပလတ်ရှိရာကို ကုန်းလို့ လက်လျိုပြီး ဆွဲဖြုတ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်တယ်။ အား ကျပ်လိုက်တာ ပလတ်ကလည်း အဲလို ကုန်းပြီး ဆွဲဖြုတ်နေတုန်း ကောင်လေး ကျမ အနောက်မှာ ကပ်ရပ်လိုက်တာ သတိထားမိတယ်။ ကျမ ပြန်ထဖို့ ကြိုးစားလိုက်ပေမဲ့ နောက်ကျသွားပြီ၊

"အ.. အို ..ဟေ့ မင်း မင်း ဘာလုပ်တာလဲ"

ကောင်လေး ရဲ့ မာတောင်နေတဲ့အချောင်းကြီးက ကျမ ဖင်နှစ်လုံးကြားမှာ ထိုးထောက်နေပြီး သူ့လက်နှစ်ဖက်က ကျမ ဂျိုင်းအောက်ကနေ တဖက်တချက်ဆီ လျိုသွင်းရင်း ကျမ ရင်သားတွေကို အကျႌပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင် ဆုပ်ထားလိုက်တယ်။ ကျမ ပြန်ထဖို့ ကြိုးစားပေမဲ့ ကျမကျောကို သူ့ရင်ဘတ်နဲ့ ဖိထားရင်း က ကျမ လည်ကုတ်လေးကို သူ့လျှာကြီးနဲ့ ရက်လာတယ်။ ကျမ တကိုယ်လုံး ကြက်သည်း တွေ ထသွားပြီး ဒူးတွေကလည်း ညွှတ်ခွေ ချင်သလို အားကုန် နုံးနှဲ့ သွားရတယ်။

"လွှတ်.. လွှတ်ပါကွာ.. ငါ့မှာ ယောက်ျား  နဲ့ပါ.. မကောင်းပါဘူး"

သူ့လည့်တွေက ကျမ ရင်သားတွေကို အုပ်ကိုင်ပြီး ဆုပ်နှယ်နေတော့ ကျမ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ မာတောင်ပြီး ထ နေတာ သူ့လက်ဖဝါးတွေက ခံစားသိနေရမှာပေါ့။ သူ့ လီးမာမာ ကြီးကလည်း အောက်ခံဘောင်းဘီမပါဘူးလားမသိဘူး လုံခြည်အောက်ကနေ ကျမ ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို ထိုးပွတ်နေတာ ပူပူနွေးနွေးကြီး ။ ကျမ အသံ ရော ကိုယ်ခန္ဓာကပါ အားမပါ ပဲနဲ့ ဖျော့လျှော့နေတာကို သူကောင်းကောင်းသတိထားမိပုံပါပဲ။

"ဆရာမ ကလည်း ယောက်ျားရှိတော့ရော၊ ကျွန်တော်က ဆရာမ ကို လက်ထပ်ခွင့်တောင်းနေတာမှ မဟုတ်ပဲ.. တခါလောက် ချစ်ခွင့်ရရင် ကျေနပ်ပါပြီဗျာ"

ကောင်လေးက ကျမ နားနား မှာ တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောရင်းက ကျမ နားရွက်ကို သူ့လျှာစိုစိုကြီးနဲ့ ရက်လိုက်တယ်။ ကျမ ကိုယ်လေး တဆတ်ဆတ်တုံသွားတယ်။ သူက ကျမ ကိုယ်ကို ဖိကပ်ထားရင်း ဆွဲပြီး ကုတင်ပေါ် မှောက်ရက်ဖြစ်အောင် အသာတွန်းလိုက်တယ်။ ခုတော့ ကျမတို့ နှစ်ယောက် ကုတင်ဘေးမှာ ရပ်လျှက်က ကိုယ်တပိုင်း ကုတင်ပေါ် မှောက်ရက် ကျ လို့ သူက ကျမအပေါ်က ထပ်ရက်ပေါ့။ ကျမ ရှိသလောက် အားကလေးနဲ့ ရုန်းကြည့်ပါသေးတယ်။ သူက အသာလေး ဖိထားတယ်။ သူ့ရဲ့ လက်ချောင်းတွေက ကျမ နို့သီးခေါင်းတွေကို အကျႌပေါ်ကနေ စမ်းပြီး  ဖိပွတ်ချေနေတယ်။ ကျမ ပါးစပ်က ငြီးသံလေး တောင်ထွက်သွား မိတယ်။ ကျမ ကိုယ်လုံးကို လျှော့ချလိုက်ပြီး မျက်စေ့ကို ပိတ်ထားလိုက်မိတော့တယ်။ သူကျမ ရဲ့ ထမိန်ကို ဖြေချပြီး ကျမ ပင်တီကို ဆွဲချွတ်လိုက်တာတောင် မငြင်းပယ်မိတော့ပါဘူး။ သူ့ရဲ့ လက်ချောင်းကြီးက ကျမ ပိပိလေး နူတ်ခမ်းကို ထိုးဆွရင်း ကျမ စေ့စေ့လေးကို အသာဖိပွတ်ချေလိုက်တယ်။ ကျမ ပိပိလေး မှာ အရည်တွေ ရွဲစိုနေတာ သူသိသွားပြီပေါ့၊ ရှက်လိုက်တာ။ ကျမ အသံထွက်မငြီးမိအောင် နူတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားလိုက်မိတယ်။ သူ့လက်ကြီးက ကျမ ပိပိလေးထဲကို မွှေနှောက် ဆော့နေပြန်ပါပြီ။

"အိုး ရွှဲနေတာပဲ ဆရာမ ရယ်၊ ကျွန်တော် က အဲလို စောက်ရည်ရွဲ တဲ့ စောက်ဖုတ်လေးတွေကို လိုးရတာ ကြိုက်တယ်"

အိုး ကောင်လေး ပါးစပ်က ဘယ်လို စကားတွေ ပြောနေမှန်းမသိပါဘူး နားရှက်လိုက်တာ။ ဟင်၊ သူ့လက်ချောင်းတွေ ကျမ ပိပိလေးထဲက ထွက်သွားတော့ ရင်ထဲမှာ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားမိတယ်။ ခနပါပဲ ပူပူနွေးနွေး အလုံးကြီး အဝမှာ တစ်ပြီး ကျမ ပိပိလေးထဲ တိုးဝင်လာတယ်။ အို သူ့လီးကြီးနဲ့ ကျမ စောက်ဖုတ်လေးထဲ လိုးနေပြီ။ ဒုက္ခပါပဲ။ တစိမ်းယောက်ျား တယောက် လီးကြီးကို အိမ်ထောင်သည် မိန်းမ ကျမ ကဘာလို့ ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ထဲ အဝင်ခံနေရတာလဲ၊ အို၊ တွေးလိုက်တာနဲ့တောင် အရသာ ဆန်းပြီး ပြီးချင်လာတယ်။ သူက ဖြည်းဖြည်းချင်း ဇိမ်ခံသွင်းလာတာ ကျမ အတွင်းထဲမှာ ယားကျိကျိ ဖြစ်လာလို့ ဖင်ကို ကော့ပြီးပေးလိုက်မိတယ်။ သူလည်း ကျမ ခန္ဓာကိုယ်က အချက်ပေးတာကို သိပုံရပါတယ်။ တခါထဲ ဖိဆောင့်ပြစ်လိုက်တယ်။

"အား"

"ဖျစ်..ဗြစ်..ဆွိ..ဖတ်"

"အား ကောင်းလိုက်တာ ဆရာမ ရယ် စေးနေတာပဲ"

ကျမ အသံမထွက်မိတော့ပါဘူး။ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီးဝင်နေမှ တော့ ဘာထူးတော့မှာလဲ လို့ ၊ နောက်ပြီးတော့ ကျမ ယောက်ျားက လွဲပြီး ဘယ်လီး နဲ့မှ မခံဘူးတော့ ကျမ အတွက် တမျိုးဆန်းသလို ဖြစ်နေပြီး အရသာလည်း ကောင်းနေသလိုပဲ။ နောက်ပြီး ကျမ ယောက်ျားနဲ့ လည်း မြတ်သူရ မုဒိန်းကျင့်တယ် ဆိုပြီး ခနခန ရိုးပလေး ကစားဖူးနေတော့ အခုဟာက တကယ်လား ရိုးပလေးကစားတာလားမသိ စိတ်တွေလည်း ယောင်ကြောင်ကုန်ပြီး ကျမ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးရင်း အလိုးခံနေမိပြီ၊

"အိုး ရှီး  ကောင်းကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ် ဆောင့်စမ်းပါကြမ်းကြမ်းလေး"

အို ကျမ ပါးစပ်က တောင် ယောင်ပြီး မောင်လို့ ထွက်သွားမိတယ်။ မောင် ကျမကို ရိုးပလေးကစားနေတာနဲ့ မှားကုန်ပြီ။

"ဖွတ် ဖတ် စွတ် ဖတ်"

ကောင်လေး အားရပါးရကို ဆောင့်နေပြီရှင်၊ ကျမလည်း တအီးအီးငြီးရင်းနဲ့ ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားရတယ်။ အိပ်ယာခင်းတွေကို ဆွဲဆုပ်ကိုင်ရင်း ကျမကိုယ်လေး တောင့်တင်းသွားသလို ကျမ ပိပိအခေါင်းလေးထဲကလည်း သူ့လီးမာမာကြီးကို စောင့်ခေါင်းသားလေးတွေနဲ့ ဆုပ်ညှစ် လိုက်မိတယ်။ သူ့လီးထိပ်ကြီးကလည်း ကျမ စောက်ခေါင်းလေးထဲမှာ ပွယောင်လာသလိုပဲ အတင်းကျပ်ထုတ်လာပြီး လရေပူပူနွေးနွေးတွေ ပန်းထည့်လိုက်တော့တယ်။ အား၊ ကျမ လောက နဲ့ အဆက်ပြတ်သလိုတောင် ဖြစ်သွားရတယ်။ ကောင်းလိုက်တဲ့ လောက စည်းစိမ်ပါလားနော်။

.....

အခန်း ၁၅။ မင်းရဲကိုကို ။

"ခင်ဗျားကို ဘာမှ ကို မပြောဘူးလား"

"မပြောဘူးကွ ဟရောင်ရ။ ဒီတိုင်းဆို အိုကေ နေပြီ မင်းကို သူပေးတော့မှာသေခြာတယ်"

"ဟာ ခင်ဗျားကလည်း ဗျာ မျက်နှာပူစာကြီး"

"အောင်မယ် မျက်နှာပူ မနေနဲ့ မင်းအလှည့် ကျရင်သာ မနွဲ့စတမ်း ငါ့လူ"

ကျွန်တော် စိတ်ထဲမှာ နည်းနည်းပေါ့သလို ဖြစ်သွားပါတယ်။ ကိုကိုကြီး ကလည်း တကယ်စိတ်ပါလက်ပါ ပြောနေတယ်၊ သူ့စိတ်ရင်းအတိုင်း ပြောနေတယ် ဆိုတာ သိရတော့ ပိုပြီးတော့လည်း ဖီးတက်လာပါတယ်။ ကျွန်တော် ဘယ်သူ ဆိုတာကို မမဝတ်ရည်ကို ထုတ်ပြောလိုက်ပြီး တော့ နောက်ပိုင်း မမဝတ်ရည်နဲ့ ဆက်ခ်ချပ် တာ ပိုပြီး ကြမ်းလာခဲ့ပါတယ်။ မမဝတ်ရည်ကလည်း ကျွန်တော် ဘယ်သူဆိုတာကို သိပြီး နောက်ပိုင်းမှာ ပိုတောင် ပွင့်လင်းလာသလိုပဲ ခံစားမိပါတယ်။ ကိုကိုကြီး ကလည်း ပြောထားတာမို့ သူ့ကို ပြန်ပြောသလားမေးကြည့်တော့ သူ့ကို မမဝတ်ရည်က လျိုထားတယ် ဆိုဘဲ၊ အဲဒါသိရတော့ ပိုပြီးတော့ စိတ်လှုပ်ရှားမိပါတယ်။ ကျွန်တော့် စိတ်ထဲ မှာ မမဝတ်ရည်ကို လိုးချင်စိတ်က ဘယ်လောက်ပြင်းပြ နေသလဲ ဆိုတော့ ကိုယ့်မိန်းမ ကို  ကိုကိုကြီးက သူဖန်ပြီး လိုးမယ်ဆိုတဲ့ သဘောတူညီချက်ကိုတောင် အရင်ကလောက် မနာလိုဝန်တိုစိတ် မရှိတော့ပါ။ စိမ်းကို တခြားယောက်ျား လိုးတာကို ကြည့်ချင်စိတ်လည်း ပေါ်လာမိပါတယ်။

အခု ကျွန်တော်နဲ့ မမဝတ်ရည် အဆင်ပြေနေတာသိရတော့ အပြင်မှာ တကယ်ဆုံပြီး လိုးရအောင် ခွင်ဖန်ဖို့ ကိုကိုကြီးက အစီအစဉ် ဆွဲပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ လင်မယားစုံတွဲ နှစ်တွဲ တနေရာ ခရီးထွက်ကြရအောင်တဲ့၊ အဲဒီ အချိန်တွင်းမှာ ကျွန်တော့်ကို လှုပ်ရှားတဲ့၊ ကျွန်တော်လည်း ကောင်းသားပဲလို့ ဆိုတော့ သူက ငွေဆောင် ကို နှစ်ည အိပ်လောက် သွားကြမယ် ဆိုပြီး အစီအစဉ်လုပ်ပါတော့တယ်။

ကျွန်တော်လည်း စိမ်းကို ငွေဆောင်ကိစ္စ ပြောဖို့ တွေး ပြီး အိမ်ပြန်လာတဲ့ နေ့က စိမ်းမျက်နှာ မကောင်းတာ တွေ့လို့၊ ဘာဖြစ်လည်း ဆိုတာကို မေးပေမဲ့ တော်တော်နဲ့ မပြောပါဘူး။ ညနေစာ စားပြီးတော့ တီဗီလည်း မကြည့်တော့ဘဲ အိပ်ယာ စောစော ဝင်ဖြစ်ကြတယ်။ ကုတင်ပေါ်မှာ အတူတူ လှဲလျှောင်းကြရင်းနဲ့ ငွေဆောင်ကို သွားကြရအောင် လို့ ပြောတော့ စိမ်းမျက်လုံးတွေ အရောင်တောက်လာသလိုပဲ သူပျော်သလို ဖြစ်သွားတယ် ဒါပေမဲ့ ချက်ချင်းပဲ မျက်နှာ လေး ငယ်သွားတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျွန်တော် မနေနိုင်တော့ဘူး အတင်းရအောင် မေးတော့တာပေါ့။

"မ ဘာဖြစ်နေလဲ၊ မောင့် ကို ပြောပြလေ၊ မမျက်နှာမကောင်းတာ မောင်ပြန်လာကထဲက ပဲတခုခု ဖြစ်တာလား"

စိမ်း ကျွန်တော့်ကို စူးစိုက်ကြည့်ပြီးတော့ မှ စိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်ထင်တယ်။ ကျွန်တော့်ကို ဖက်ပြီး ငိုပါတော့တယ်။

"မောင်၊ မ မကောင်းဘူး၊ မောင် ခွင့်လွတ်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ မ ကြောက်တယ်၊ မောင့်ကို လည်းချစ်တယ်"

"မောင်လည်း ချစ်ပါတယ်ကွာ၊ မ ကို မောင်ခွင့်မလွတ်နိုင်လောက်အောင် ဆိုးတဲ့ ဟာမျိုး မ လုပ်မှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ မောင်သိပါတယ်။ပြောစရာရှိတာပြောပါ၊ မောင်တို့ မယူခင်ကတည်း က တယောက် ကို တယောက် မလိမ်မညာတမ်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောမယ်လို့ မောင်တို့ ပြောထားကြဘူးတယ်လေ"

"အင်း ဒါပေမဲ့ မ ကြောက်တယ် မောင်စိတ်ဆိုးမှာ မကြောက်တယ်"

"ဟာ မ ကလည်း မောင်ဘယ်တုန်းက စိတ်ဆိုးဘူးလို့တုန်း၊ မကလည်း လူပဲ ဟာ တခါတလေ တော့ အမှားလုပ်မိမှာပေါ့။ ဘာလည်း ဆိုတာလည်း မောင့်ကို အရင် ပြောပြအုံးမှပေါ့"

အဲဒီတော့မှ စိမ်းက သူမနဲ့ အိမ်ရှေ့ အိမ်က ကောင်လေး မြတ်သူရ တို့ အကြောင်းကို ပြောပြတော့တယ်။ ကျွန်တော် အံ့အားသင့် သွားမိပါတယ်။ တချိန်ထဲမှာပဲ ကျွန်တော့် လီးကလည်း မတရားကို တောင်မတ်လာ ပါတယ်။ အရင်တုန်းက သူ့ကို ခေါတောတထောင်အားနဲ့ ငမ်းငမ်း နေတယ်လို့ ဆိုပြီး စောက်မြင်ကပ်နေခဲ့တဲ့ ကောင်လေး ကို အခုတော့ ကျွန်တော်တို့ လင်မယား ကုတင်ပေါ်မှာကို အလိုးခံလိုက်တာပါလား။

"မောင် မကို မုန်းသွားပြီ မလား၊ မကိုယ်က မ....အု.."

ကျွန်တော် စိမ်းစကားဆက် မပြောနိုင်တော့အောင် သူ့နူတ်ခမ်းတွေကို ဆွဲစုပ်နမ်းပြစ်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်လုံခြည်ကိုလည်း ခြေကန်ချွတ်ပြီး စိမ်းညဝတ် အကျႌကိုလည်း လှန်တင်လိုက်ပါတယ်။ စိမ်းရဲ့ ပင်တီ အဖြူလေးကို ဆွဲဖြဲတော့မတတ် အတင်း ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ စိမ်း ရဲ့ အရည်တွေ ရွဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေး က အကွဲကြောင်း ဟတတနဲ့ ပေါ်လာတယ်။ ကျွန်တော့် မာတင်းနေတဲ့ လီးကြီးကိုတရှိန်ထိုး ဆောင့်သွင်း လိုးချလိုက်ပါတယ်။

...ဖွတ်...ဗျိ...စွပ်...

...အ..ရှီး....ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်..

စိမ်းဆီက ငြီးသံလေး ထွက်လာပါတယ်။ ကျွန်တော် ဂရုမစိုက်တော့ပါဘူး။ စိမ်းပေါင်နှစ်လုံးကို ဆွဲမ ပြီး အားကုန် လိုးဆောင့်နေမိပါတယ်။ အတွေးထဲမှာတော့ အိမ်ရှေ့က ကောင်လေး စိမ်းကို ကျွန်တော်တို့ ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်ပက်စက်စက် လိုးနေတာကို မြင်ယောင်နေရင်းနဲ့ပေါ့။ စိမ်းက လည်း စိတ်တွေ ထနေပါတယ်။ ကျွန်တော့်ကိုယ်ကို အတင်း ဆွဲဖက်လို့ သူ့ဖင်ကြီးတွေ ကော့ကော့ပေးရင်းက အလိုးခံနေပါတယ်။ မျက်လုံးလေးလည်း မှေး စင်းလို့ပေါ့။ ကျွန်တော် အချက် နှစ်ဆယ်လောက်ပဲ ဆောင့်ရသေးတယ် စိမ်းတယောက် ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တင်းပြီး အတင်းကုတ်ခြစ်တွယ်ဖက်ထားတော့ သူပြီးသွားတယ်ဆိုတာ သိလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သိပ်မဝေးပါဘူး နောက်ထပ် ဆယ်ချက်လောက်ဆောင့်ပြီး လရည်တွေ စိမ်း အဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်ပြီး ပြီးလိုက်ပါတော့တယ်။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် တယောက်ကို တယောက် တင်းတင်းကျပ်ကျပ်လေး ဖက်ထားကြရင်း အမောဖြေနေကြပါတယ်။

"မောင်.. မ ကို စိတ်မဆိုးဘူးပေါ့နော်.. ဟုတ်လား"

"ဟင့်အင်း၊ မ အဲလို မောင့်ကို ဖွင့်ပြောတာကို မောင် သဘောကျတယ်၊ မကို လည်း မောင် ပိုပြီး ချစ်သွားမိပြီ။ တခုပဲ နောက် အဲကောင်လေးနဲ့ မ လိုးအူးမှာလား"

"ဟင့်အင်း မောင့်သဘော၊ မောင်က နိုး ဆိုရင် မ လှည့်ကို မကြည့်တော့ဘူး"

"အဲဒါက တော့ မောင်သဘောမဟုတ်ဘူး မသဘော မဘာသာ ဆုံးဖြတ်ပြီးတော့ လုပ်၊ တခုပဲ မောင့်ကိုတော့ အသိပေးရမယ် ဒါပဲ။ မ အဲကောင်လေး နဲ့ ဖြစ်ဖြစ် ဘယ်သူနဲ့ ဖြစ်ဖြစ် ဆက်ခ် လုပ်မယ်ဆိုရင် မောင့်ကို အသိပေးရမယ်။ အာ့တာဆို မောင် ခွင့်လွတ်တယ်၊ မောင်မသိအောင် မလုပ်ပါဘူး ဆိုတာ ဂတိပေး"

"အင်း ပါ မောင်ရယ်၊ မောင်ကရော တကယ် စိတ်ထဲ က ခွင့်လွတ်တယ်နော်၊ "

"အင်း ခွင့်လွတ်ပါတယ်၊ မ လည်း မောင်တကယ်လို့ တခြားမိန်းမ တယောက် ကို လိုးဖြစ်ခဲ့ရင်ရော ခွင့်လွတ်မှာလား"

"မောင် ပြောသလိုပဲ လေ မကို ကြို ပြောပေါ့၊ အာ့တာ ဆိုရင် မ လည်း သဘောတူရမှာပေါ့၊ မောင့်ဘက်ကတောင် မ ကို ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ ခွင့်လွတ်သေးတာပဲ"

ကျွန်တော့် စိတ်ထဲမှာ ကျွန်တော်နဲ့ မြတ်ဝတ်ရည် ကိစ္စကို ဖွင့်ပြောလိုက်ရင်ကောင်းမလား ဖြစ်လာသေးတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်က ဖုံးထားတယ်ဆိုပြီးတော့ ပြဿနာ ရှာနိုင်သေးတယ်မဟုတ်လား၊ အဲတော့ ပြီးခဲ့တာတွေကို မေ့လိုက်ပြီး တော့ နောက်ဖြစ်လာမဲ့ဟာကိုပဲ ပြောဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

"အင်း အဲဒါဆိုရင် မောင် ငွေဆောင်ကိစ္စကို အဆင်ပြေတယ်လို့ ကိုကိုကြီး ကို ပြောလိုက်တော့မယ်နော်၊ မ ဆေးခန်းပိတ်ဖို့လည်း စီစဉ်လို့ အဆင်ပြေတယ်မလား"

"ဟုတ် အဆင်ပြေတယ်မောင်"

စိမ်း မျက်နှာလေးက ကျွန်တော့်ကို ဖွင့်ပြောလိုက်ရလို့ တော်တော်စိတ်ပေါ့သွားပုံရတယ်။ ကျွန်တော်အလုပ်က ပြန်လာကာစတုန်းက လို မျက်နှာညိုးညိုးလေး မဟုတ်တော့ဘူး၊ သူ့ပုံလေး ကို ကြည့်ပြီး ကျွန်တော် စချင်စိတ်ပေါ်လာတာနဲ့၊

"ဒါနဲ့ မ က ဟိုကောင်လေးနဲ့ရော ဒီကြားထဲ ချိန်းထားသေးလား၊ မောင်လာချောင်းကြည့်လို့ ရမလား"

စိမ်းမျက်နှာလေး ရဲကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ကျွန်တော့် ရင်ဘတ်ကို လာထုပါတယ်။

"အို မောင်ကလည်း ချိန်းစရာလား၊ ခုနပြောတာတောင် မတော်တဆ ဖြစ်တာပါ ဆို၊သူတော်တော် ကြည့်ချင်နေတယ်မလားဟွန့် ၊ ကိုယ့်မိန်းမ ကို သူများ လိုးတာကို"

စိမ်းရဲ့ အပြော၊ စိမ်းရဲ့ မျက်စောင်းလေး တွေက ကျွန်တော့လီးကြီးကို ဒေါင်ကနဲ မာတောင်တက် လာစေပါတယ်။ လီးကြီးက ပုဆိုးပြန်မဝတ်ရသေးတာကြောင့် စိမ်းပေါင်ကို သွားထိုးမိလေတော့ စိမ်းလည်း ချက်ချင်းသိလိုက်ပါတယ်ိ။

"အို့ အာ့တာလေး ပြောတာနဲ့ တောင် မောင် ကလီးတောင်လာပြီ၊ အဲဒါမျိုးတွေပဲ များများပြောနေမှ ထင်တယ်"

"အင်း ခိခိ၊ မ က ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး အလိုးခံချင်ရင် အဲလို စကားနဲ့ စလေ၊ အဟိ။ ဒါနဲ့ ဟိုကောင်လေး ကိစ္စက မောင် က အတည်ပြောတာနော်၊ နောက်တခါ ဖြစ်မယ် ကြံရင် မောင့် ကို ကြိုပြော မောင် ပြန်လာပြီး ချောင်းမယ်၊ ညီညီ့ အခန်းကနေ ချောင်းမယ် နောက်နေ့ အပေါက်ဖေါက်ထားလိုက်မယ်၊ ညီညီ ပြန်မလာခင်"

"အို မောင်ကလည်းလေ၊ ပြောလေကဲလေပဲ တခါတည်းမှ ပဲ၊ အိုး....ရှီး..ကျွတ်စ် ကျွတ်စ်.. အရမ်းပဲကွာ"

ကျွန်တော်တို့ လင်မယား နှစ်ယောက်ရဲ့ တက်ညီလက်ညီ လိုးပွဲ စပါတော့တယ်ခင်ဗျား။ ကျွန်တော့်စိတ်အတွေးထဲမှာတော့၊ ဟိုကောင်ကလေး ကျွန်တော့်မိန်းမ ကို လိုးနေတဲ့ပုံ၊ ကျွန်တော်က မြတ်ဝတ်ရည်ကို လိုးနေတဲ့ပုံ၊ ကျွန်တော့်မိန်းမ ကို ကိုကိုကြီးက လိုးနေတဲ့ပုံ အဲဒါတွေ အကုန် လျှောက်တွေးနေမိ ပြီး စိမ်းကို အားရအားရကြီး ဆောင့်လိုးနေမိပါတော့တယ်။ စိမ်း ရဲ့ စိတ်အတွေးမှာတော့ ဘာတွေ တွေးနေမလဲ၊ ကျွန်တော့်မှာ တွေးဖို့ နေရာ မရှိတော့ပါ။

..................................

အခန်း ၁၆။ ကိုကိုကြီး ။

ကျွန်တော်တို့ လင်မယားနဲ့ မင်းရဲကိုကို တို့ လင်မယား ၂စုံတွဲ ငွေဆောင်ကို အပျော်ခရီးထွက်ခဲ့ကြပါတယ်။ သားကို တော့ သူ့ အဖိုးအဖွားနဲ့ ထားခဲ့ပါတယ်။ လူကြီးတွေကြီးပဲ သွားတာမို့ သားပျင်းနေမယ် ဘာညာပေါ့။ နောက်မှ သူတို့ ရွယ်တူတွေ ပါတဲ့အဖွဲ့နဲ့ သွားမယ် ဆိုပြီး ထားခဲ့ရတာပေါ့။ သွားမဲ့နေ့ ညနေ ကားဂိတ်ရောက်တော့ မင်းရဲကိုကို နဲ့ သူမိန်းမ ဒေါက်တာ မြယမုံစိမ်း တို့နဲ့ ဆုံကြတယ်။ မြယမုံစိမ်းက တော့ မိုက်ပါ့။ ဘောင်းဘီ အတိုလေး နဲ့ ဖွေးနေတဲ့ ပေါင်တန်လှလှလေး တွေက ကုံးရက်ချင်စရာကြီး။ မျက်နှာလေးကလည်း ချော တရုပ်စပ်ကလေး ဆိုတော့ အသားက ဖွေးပြီး ကိုယ်လုံးသွယ်သွယ်။ ဒါပေမဲ့ ပိန်တာမဟုတ်ဘူး အဖုအဖောင်းလေးတွေက ရှိသင့်တဲ့နေရာမှာ ရှိလို့။ ကျွန်တော့် မိန်းမ အညာသူ ညိုထွားကြီး  နဲ့ ဆန့်ကျင်ဖက် ဖြစ်နေတယ်။ ဝက်ဆီပြန် ကြီးစားနေရတာကြာတော့ ပုဇွန်ကျော့လေးတွေလည်း စားချင်တာပေါ့ အပြောင်းအလဲလေ အဟက်။

ဒီထက် ပို အရေးကြီးတာက မင်းရဲ ကိုကို နဲ့ ကျွန်တော့် မိန်းမ ဝတ်ရည်တို့ ပဲ။ ဒီပွဲက သူတို့ နှစ်ယောက် တကယ်လက်တွေ့ နဖူးတွေ့ ဒူးတွေ့ တွေ့ကြရမဲ့ ပွဲလေ။ နှစ်ယောက်စလုံး ရဲ့ မျက်နှာတွေက စစတွေ့ကြခြင်း မှာ အိုးတိုးအန်းတန်း တွေနဲ့ ကျွန်တော်က မသိချင်ယောင်ဆောင်နေရတယ်။ ကား ပေါ်ရောက်ပြီး ကားစထွက် ကာစ မှာ ကျွန်တော်တို့ လင်မယား နှစ်စုံတွဲ စကားတွေ အလာဘသလာဘ တွေ ပြောဆို နေကြပြီး နောက်တော့ ကိုယ့်ထိုင်ခုံ ကိုယ်ထိုင်ရင်း ငြိမ်လိုက်ပါလာကြတယ်။ ဝတ်ရည်နဲ့ မင်းရဲကိုကို တို့ လိုးနေကြမဲ့ ပုံကို တွေးရင်းက ကျွန်တော့်လီးက မတရားတောင်လာခဲ့တယ်။

ဘတ်စကား ပေါ်မှာ မင်းရဲကိုကို တို့ လင်မယားက ရှေ့ခုံ ကျွန်တော်တို့ လင်မယားက နောက်ခုံ မှာ ထိုင်ကြတယ်။ မိန်းမ တွေက ပြတင်းပေါက် ဘက်မှာ ထိုင်ကြတယ်။ မိန်းမ တွေ က ရှေ့နောက် ယောက်ျားတွေက ရှေ့နောက်ပေါ့။ မင်းရဲကိုကို က သူမိန်းမ ဘက်ကို ကြည့်သလိုလို၊ ပြတင်းပေါက် ကနေ အပြင်ရှုခင်း ကြည့်သလိုလို နဲ့ ကျွန်တော့် မိန်းမ ဝတ်ရည်ကို ရှိုးနေတာ ကို ကျွန်တော်သိရက် နှင့် မမြင်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်တယ်။ ဝတ်ရည်ကလည်း ပထမပိုင်းက သာ ရှက်သလိုုလို၊ မျက်နှာပူသလိုလို ဖြစ်နေတာ နောက်တော့ မျက်လုံးတွေ က အရောင် တောက်နေတာတွေ့ရတယ်။

ညဘက် ခရီးသည်တွေ အိပ်ရအောင် ကားကိုမီးအမှောင်ချပေးလိုက်တော့ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် စောင် ခြုံအောက်မှာ စလှုပ်ရှားတော့တယ်။ ဝတ်ရည်လက်ကို ဆွဲယူပြီး ကျွန်တော့် ကောင်ကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်။ ဝတ်ရည် ပြုံးစေ့စေ့နဲ့ ကျွန်တော့်ကောင်ကြီးကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ညှစ် ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးနေတယ်။ ကျွန်တော် ဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ထဲထိ ရောက်အောင် ထမိန်ဖြည်၊ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအောက်က နေထိုးထည့် ပြီး စမ်းတော့ ဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်က စိုရွဲနေတာပဲ။ သူလည်း တော်တော်ဖီးလာနေပြီထင်တယ်။ ကျွန်တော် ဝတ်ရည်နားနား ကပ်ပြီး ခပ်တိုးတိုးလေး၊

"ငါ့မိန်းမ အောက်မှာ ရွဲလို့ပါလား၊ ဘာတွေ ဖီးလာနေတာလဲ မှန်မှန်ပြောစမ်း"

ဝတ်ရည်မျက်နှာနည်းနည်းလေး ပျက်သွားသလို ဖြစ်ပေမဲ့ ချက်ချင်းကျွန်တော့်ကို မျက်မှောင်ကြုပ်ကြည့်ပြီး လက်တဖက်က လီးကို ညှစ်လိုက်ပြီးနောက်လက်တဖက်နဲ့ ကျွန်တော့် လက်မောင်းကို ဆွဲဆိပ်လိုက်ပါတယ်။

"အောင်မယ် ဘာကို ဖီးလာရမှာလဲ၊ သူကျတော့ရော။ တခါထဲ သံချောင်းကြီးကျနေတာပဲ၊ ဟွန့် မသိဘူးများမှတ်နေလား။ ဟို ဘောင်းဘီတိုနဲ့ ပေါင်လုံးတွေကို တွေ့ရလို့ မဟုတ်လား၊ "

ဝတ်ရည်က မြယမုံစိမ်း ဘက်ကို မသိမသာ မျက်စ တချက်ပြစ်ပြလိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ကို ပြန်တိုက်ခိုက်ပါတယ်။

"ခိခိ ဘာလဲ မိန်းမ က လဲစားကြည့်ချင်တဲ့ သဘောလား"

"ဟင်းနော် သူတော်တော်ကဲနေတယ်။ "

ပါးစပ်က သာ ပြောနေတာ ဝတ်ရည်စောက်ဖုတ်လေးက အရည်ပိုရွဲလာသလိုပဲ။ ကျွန်တော်လည်း စကားဆက်မပြောတော့ပဲနဲ့ လက်ခလည်နဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကို ကရိုင်းပေးနေလိုက်တယ်။ သူလည်း ကျွန်တော့်လီးကို အားရပါးရကို ထုနေတယ်။ စိတ်တွေက တအားထ နေကြတော့ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး မကြာခင်ပဲ တချီစီ ပြီးသွားကြတယ်။ ကျွန်တော့် လီးကိုတော့ ပြီးကာနီးမှာ သူ့လက်ကိုက်ပုဝါလေးနဲ့ အုပ်ပြီး ထုခိုင်းလိုက်တာမို့ လက်ကိုင်ပုဝါလေးထဲ မှာ အလုပ်ဖြစ်သွားတယ်။ သူ့စောက်ဖုတ်ကတော့ ဒီအတိုင်းပဲ ပင်တီ ဆွဲဖုံးပြီး ပြန်ဝတ်ပေးလိုက်တယ်။ နောက်တော့ နှစ်ယောက်သား နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက်ကို အိပ်ပျော်သွားကြတာပါပဲ။

........................

အခန်း ၁၇။ မြယမုံစိမ်း ။

ကျမ မြတ်သူရ နဲ့ ကိစ္စကို မောင့်ကို ဖွင့်ပြောလိုက်ရလို့ ရင်ထဲမှာ တင်းကျပ်နေတာ ပြေလျှော့သွားပြီး မောင်ကလည်း ခွင့်လွှတ်တာကို သိရတော့ ကျမရဲ့ ကာမ ရမက် လှိုင်းထန်မှုတွေက ပိုမြင့်မားလာသလိုပဲရှင်။ အခုလည်း ငွေဆောင်သွားကြတဲ့ ခရီးစဉ်မှာ မောင့် လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဘက် ကိုကိုကြီး ရဲ့ ကျမကို ကြည့်တဲ့ အကြည့်တွေက မရိုးသားဘူး ဆိုတာကို သိနေတဲ့အပြင် အဲဒီအကြည့်ကြောင့်လည်း ကျမ ပိပိလေးမှာ အရည်တွေ စိုစွတ်နေခဲ့ရပါကော။မောင့် မျက်လုံးတွေကလည်း ဦးကိုကိုကြီးမိန်းမ မမမြတ်ဝတ်ရည် အပေါ်မှာ တချိန်လုံး ရစ်ဝဲနေလို့ မောင့်ပေါင်ကို ဆိတ်ဆွဲပြီး မျက်စောင်းထိုးဟန်မူရာပြခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျမ ကျတော့ လုပ်ချင်ရာ လုပ်ပြီး မောင့်ကို တော့ ချူပ်ချယ်လို့ မရဘူး ဆိုတဲ့ အသိစိတ်ကလေးကြောင့် မောင့်ကို နောက်သလို ပြောင်သလိုနဲ့ ပြန်ပြီး နောက်ပြောင် စ ခဲ့မိပါတယ်။ မောင်က အဲဒီ အမကြီးကို လိုးနေတာကိုလည်း စိတ်အတွေးထဲ ဖေါ်ကြည့်တော့ တမျိုးကြီးရယ်။ မနာလိုတာလား၊ စိတ်ပဲ ထလာသလားမသိ၊ ကျမ သွေးတွေ ပူနွေးလာသလိုပါပဲ။ ကျမ တော့ မြတ်သူရနဲ့ လိုးခဲ့တာကို မောင် ခွင့်လွှတ်ပေးခဲ့တာ၊ ကျမလည်း မောင့်ကို တခုခု လုပ်ပေးမှ ရမယ်လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အကြွေးတင်နေတယ်လို့ ခံစားမိနေတဲ့ ကျမ၊ ငွေဆောင် ရောက်တော့ မောင့်ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ ပြောလိုက်ပါတယ်။

"မောင် မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို လိုးချင်နေတယ်မဟုတ်လား၊ ကြိုးစားကြည့်ပါလား"

"ဟာ မ က လည်း သူ့ယောက်ျားကြီး ဘေးမှာ တယောက်လုံး ရှိနေတာ၊ ပြဿနာတက်ကုန်မှာပေါ့လို့"

"ဒီလိုလုပ် ညနေဘိရှ် ကို ဆင်းရင် မောင် အကြောင်းတခုခု ပြပြီးနေခဲ့ သူ့ယောက်ျား ကြီး ဘိရှ်ကို လိုက်ချင်အောင် မ ကြိုးစားကြည့်မယ်"

"ဟင် မမြတ်ဝတ်ရည်က ရော ဘယ်လိုနေခဲ့မလဲလို့"

"ခွိခွိ သိဘူး အဲဒါတော့ မောင့်အစွမ်းပဲ၊ တနေ့ မဖြစ်တနေ့ပေါ့"

"အင်း မောင် ဘိရှ်မှာ ဆိုင်ကယ်ငှားစီး ရင်း လဲလို့ ခြေထောက်နာသွားတယ် ပြောရင်း ချန်နေခဲ့လိုက်မယ်။ မ က မသူငယ်ချင်းတွေ ရောက်နေတယ်ပြောလို့ သွားတွေ့အုံးမယ်ပြောလိုက်၊ အဲဒါဆို မမြတ်ဝတ်ရည် က မနဲ့ လိုက်လာမှာ မဟုတ်တော့ဘူး။ ကိုကိုကြီးကို တော့ မောင် ကြံဖန်ပြီး ပထုတ်လိုက်မယ်"

မောင်က တကယ်ကြီးကို ကြံနေတာပါလား။ ကျမလည်း တွေးကြည့်ရင်းနဲ့ကို ဖီးတက်လာတော့ လုပ်ပေ့စေ ဆိုပြီး မောင့်အကြံကို လက်ခံလိုက်တယ်။

ငွေဆောင်ရောက်ပြီး အထုပ်အပိုးတွေ ချ၊ မောင်က သူ့အကြံနဲ့ ဆိုတော့ ဦးကိုကိုကြီး တို့ကို ကျမတို့ အပြင်ခနသွားမယ် သူငယ်ချင်းတွေလည်းရောက်နေလို့ သွားတွေ့အုံးမယ်ဆိုပြီး ထွက်လာလိုက်တယ်။ နောက်တော့စားသောက်ဆိုင်လေးတခုမှာ စားသောက် ဘီယာလေးဘာလေးသောက်ပြီးတော့ အခန်းပြန်ကြတယ်။ ညနေနေအေးတော့ တိုင်ပင်ထားတဲ့အတိုင်း ကျမ သူငယ်ချင်းတွေ ရှိတဲ့ တည်းခိုဆောင်ဘက်ကို သွားအုံးမယ် မောင်လည်း ခြေထောက်နာနေလို့ နားအုံးမယ်ဆိုပြီးနေခဲ့တယ်။ အော် အခန်းအနေအထားကို မပြောရသေးဘူး၊ ကျမတို့ ငှားထားတဲ့ အခန်းက အိပ်ခန်း၂ခန်းပါတယ်၊ ရှေ့မှာ ဧည့်ခန်းလိုမျိုးတခု ပါတယ်။ ကျမတို့က တခန်း ဦးကိုကိုကြီးတို့ လင်မယားက တခန်းလေ။ ကျမ အခန်းထဲက ထွက်လာတော့ မောင်က အိပ်ခန်းထဲမှာ အိပ်ကျန်ခဲ့တယ်။ ဦးကိုကိုကြီးတို့ လင်မယားက ဧည့်ခန်းထဲမှာ ထိုင်နေကြတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က လည်း ကမ်းခြေ မှာ ဝတ်တဲ့ ဝတ်စုံမျိုး အပျံစား နဲ့ ဦးကိုကိုကြီးက တော့ စာအုပ်တအုပ်ဖတ်နေတယ်။ ကျမထွက်လာတော့ ကျမ ပေါင်လုံးတွေကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်နေတယ်။ ကျမလည်း အကျိုးအကြောင်းပြောပြပြီး အမြန်ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။

တကယ်က သူငယ်ချင်းတွေ ဆီ သွားမယ် ဆိုပြီးထွက်လာတာ သူငယ်ချင်းတွေက တကယ်မရှိတော့ နည်းနည်းတော့ အူကြောင်ကြောင်နိုင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကမ်းခြေမှာ လူတွေ ရေကစားနေကြတာ တွေ့ တော့ လျှောက်သွားလိုက်တယ်။ နေလည်းကျချိန်မို့ ပင်လယ်ပြင်က လည်း ကြည့်လို့ ကောင်း၊ သောင်ပြင်က လည်း လျှောက်လို့ ကောင်းတာနဲ့ ကျမလည်း ကမ်းခြေ အတိုင်းပဲ လျှောက်လာလိုက်တာ လူတွေနဲ့ နည်းနည်းလေး လှမ်း နဲ့ နေရာရောက်လာတယ်။

"အမ တယောက်ထဲလား "

ရုတ်တရက် ဘေးက အသံထွက်လာလို့ ကျမ လန့်သွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကြည့်လိုက်တော့ မြတ်သူရတို့ အရွယ် ကောင်လေးတယောက်၊ တီရှပ် ဂျင်းဘောင်းဘီနဲ့ ဆံပင် နည်းနည်းရှည်ရှည်နဲ့၊ ရုပ်လေး ကတော့ သနားကမား ပုံလေးပါ။ အဲဒါနဲ့ အလန့် ပြေသွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့မျက်လုံးတွေက ကျမ ပေါင်တန်နဲ့ မျက်နှာတွေကို သွားရည် တမြှားမြှား နဲ့ ကြည့်နေတာ တွေ့ရလို့ စချင်စိတ်ပေါက်သွားတယ်။ဒါပေမဲ့ တော်ရုံ အရိုင်းစိတ်မဝင်အောင် ယောက်ျား ရှိကြောင်းတော့ အသိပေးထားမှ ဆိုပြီး ၊

"အင်း အခု ကတော့ တယောက်ထဲ ပဲ အမ အမျိုးသား အနောက် က တည်းခိုဆောင်မှာ ကျန်နေခဲ့လို့ ခနနေ လိုက်လာမှာ"

"အော်၊ ဟုတ်လား၊ ကျွန်တော်တို့ ဒီနားမှာ ပျော်ပွဲစား လုပ်နေကြတာ လိုက်ခဲ့မလား ဒီနားလေးပဲ အမယောက်ျား ရောက်လာရင်လည်း လာဂျိုင်းဖို့ ခေါ်လိုက်မှာပေါ့"

"အင်း ခန လိုက်ကြည့်မယ်လေ"

ကောင်လေး ကြည့်ရတာလည်း အဆင့်ရှိပုံရပြီး ၊ ကျမ စိတ်ကလည်း မောင်နဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည်တို့ အချိန်ပိုရအောင် ဖြုန်းဖို့ အဖေါ်ရပြီ ဆိုပြီး လိုက်သွားလိုက်တယ်။ ကျောက်ဆောင်လေး တခု ကို ကျော်လိုက်တော့ သဲသောင်ပြင်ပေါ်မှာ အခင်းလေးနဲ့ စားစရာ သောက်စရာလေးတွေနဲ့ ကောင်လေး နှစ်ယောက် ထိုင်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ သူတို့ ကသူတို့ သူငယ်ချင်း နဲ့ ပါလာတဲ့ ကျမ ကို စူးစမ်းတဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ကြည့်နေကြတယ်။

"ဟေး ကောင်တွေ ဒီက အမ နဲ့ ကမ်းခြေမှာ အသိဖြစ်လာလို့ ငါဖိတ်လာတာ"

"ဟေး အမ နှာမည်က စိမ်း ပါ"

"ကျနော်က က နိုင်ဇော်နိုင်၊ သူက နောင်နောင်၊ သူက အာကာစိုး ပါ"

ကျမ နဲ့ ပါလာတဲ့ ကောင်လေးက ပဲ သွက်သွက်လက်လက် မိတ်ဆက်ပေးလိုက်ပါတယ်။ တကယ်တော့သူတို့က ဘီယာ သောက်နေကြတာ၊ ယောက်ျားလေး တွေ ဖြစ်ပြီးတော့ လဘက်တွေရော၊ ခရမ်းချင်သီးသုတ်တွေရော၊ ဆတ်သားခြောက်တွေ ရော နဲ့ ဆိုတော့ စားချင်စရာကြီး၊ ဘေးနားက ဘလူးတု ဆောင်းဘောက်စ် ကလေး နဲ့ သီချင်းလေး လည်း ငြိမ့်ငြိမ့်လေး ဖွင့်ထားသေးတယ်။ အဲဒါနဲ့ သူတို့ အခင်းလေး ပေါ်မှာ ကျမလည်း ဝင်ထိုင်ပြီး အမြည်းကောက်စားလိုက်တယ်။

"အမ နည်းနည်း ချပါလား ဘီယာလောက်တော့ ဖြစ်ပါတယ်နော်"

"အင်း နည်းနည်းပဲနော်"

ကျမလည်း သူတို့ အုပ်စုဝင်လို ဖြစ်သွားပြီး စိတ်ကလည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဖြစ်နေတာနဲ့ တခွက်ယူသောက်လိုက်တယ်။ အဲကောင်လေး အုပ်စုနဲ့ စားလိုက် ရောက်ရာပေါက်ရာ လျှောက်ပြောလိုက်နဲ့ နည်းနည်းလေး အရှိန်ရလာသလို ကျမ မျက်နှာလေးလည်း နည်းနည်း နီလာပြီး သွေးလည်း ပူလာပါတယ်။ စိတ်ထဲမှာလည်း မောင် နဲ့ မမြတ်ဝတ်ရည်တို့ အကြောင်းစဉ်းစားရင်း နဲ့ ဖီးတက်လာပါတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ ကောင်လေး နှစ်ယောက်က ရေကုန်နေလို့ ရေသန့်ဘူး နဲ့ နောက်ထပ်စားစရာသွားယူအုံးမယ်ဆိုပြီး ထွက်သွာပါတယ်။ တကယ်တော့ သူတို့ အချင်းချင်း အချက်ပြပြီးတော့ ကျမနဲ့ နိုင်ဇော်နိုင် နှစ်ယောက်ထဲ ထားခဲ့လိုက်တာ နောက်မှ ကျမ ရိပ်မိပါတယ်။ နိုင်ဇော်နိုင် က ကျမ နားအရမ်းကပ်နေပြီးတော့ ကျူနေပါတယ်။

"အမ က အရမ်းလှတာပဲ၊ ဘော်ဒီက လည်း အရမ်းဆက်ဆီ ကျတာ၊ ကျနော် သောင်ပြင်ပေါ် ပထမတွေ့တော့ မော်ဒယ် တယောက်ယောက်များလားလို့ အမြန်ပြေးလိုက်လာပြီး ကြည့်လိုက်တာ"

"နောက်တော့ မျက်နှာမြင်လိုက်ရတော့ စိတ်ပျက်သွားတယ်ပေါ့ ခစ်ခစ်"

"အိုး အမ က မော်ဒယ်တွေ ထက် ဆယ်ဆ မက ပိုချော ပိုလှပါတယ်"

"အမလေး မြှောက်နေပြန်ပါပြီ အစားလည်းကျွေး မြှောက်လည်း မြှောက် ဆိုတော့ ငါ့ဆီက ဘာများ ပြန်တောင်းမလဲ မသိ ခစ်ခစ်"

"အမ ကို တခါလောက်နမ်းခွင့် ရရင် ကျေနပ်ပါပြီ"

"ဟယ် ကဲ ကြည့် စလာပြီ ဇာတိက"

နိုင်ဇော်နိုင် က သူအကဲစမ်းတာ ကျမ စိတ်ဆိုးတဲ့ ပုံမပြတော့ ရဲလာပြီး ကျမ ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲဖက် ပြီး ကစ်ဆင်စပေးပါတော့တယ်။ ကျမကလည်း နဂိုထဲက စိတ်ထ နေတာ ဆိုတော့ အလိုက်သင့် ပါသွားပြီး တော့ သူ့ကို ပြန်နမ်းမိပါတယ်။ အဲကောင်လေး လက်က သွက်လိုက်တာရှင်၊ ကျမ ပိပိ ပေါ်မှာ တခါထဲ ပင်တီပေါ်ကနေ ပွတ်ချေနေတာ၊ ပါးစပ်က လည်း ကျမလျှာလေးကို စုပ်လို့ ၊ ကျမ ပိပိလေးက စောက်ရည်တွေက လည်း ရွဲတာမှ ပင်တီကို ပါစိုနေပြီဆိုတော့ ကျမလည်း အလိုးခံချင်နေပြီ ဆိုတာ မသိသာလွန်းဘူးလား။ ရှက်တော့ ရှက်လိုက်တာရှင်၊ ကျမလို အိမ်ထောင်သည်၊ ဆရာဝန်မ တယောက်က တွေ့တာမှ နာရီပိုင်းလောက် ရှိသေးတဲ့ ကောင်လေးတယောက်ရဲ့ အနမ်းခံ အကိုင်ခံနေရတာကို၊ ကျမ သောင်ပြင်ပေါ်မှာ လွတ်လွတ်လတ်လတ်ဆော့လို့ ရအောင် ဆိုပြီး ဝတ်ထားတဲ့ ဝတ်စုံတွေက ကောင်လေးအတွက် အရမ်းအဆင်ပြေဖို့ ဖြစ်သွားတာပေါ့၊ သူက ဘာမှ တောင် ချွတ်ဖို့ မကျိုးစားပါဘူး။ ကျမရဲ့ပတ်ထားတဲ့ ပတ်စ ပါးပါးတွေကို လှန်တင်ပြီး ပင်တီလေးကို သာ ဆွဲချွတ်ချလိုက်တာ ကျမ ဘာမှန်းတောင် သေခြာမသိခင် သူ့လီးကြီးက ကျမ ပိပိလေးထဲ ဝင်လာပြီလေ။ ညနေစောင်း နေမဝင်တဝင်အချိန် သောင်ပြင်ပေါ်က အခင်းကလေး တခုပေါ်မှာ အခုလို ပေါ်တင်ကြီးအလိုးခံရမယ်လိုက ကျမ ဘယ်တုန်းက မှ မတွေးထားခဲ့တော့ စိတ်အရမ်းကို လှုပ်ရှားရပါတယ်။ သူ့လီးကြီးက လည်း မာတင်းနေလိုက်တာ ကျမ ပိပိလေး အတွင်းသားတွေကို တအားဖိကျိတ်တိုးဝင်လာတော့ အရသာ ကြောတွေကို တဖိန့်ဖိန့် တဖြန်းဖြန်းဖြစ်နေအောင်ခံစားရပါတယ်။ လီးကြီးကပဲ ကျပ်လို့လား၊ နေရာကြောင့်လား၊ လူကြောင့်လား ဘာမှန်းကို မသိတော့ပါဘူးရှင်။

"အား ကောင်းလိုက်တာ မမစိမ်းရယ် ၊မမစိမ်း စောက်ဖုတ် ကြီးက အိနေတာပဲဗျာ"

"အို ဘာတွေ လျှောက်ပြောနေတာလဲ၊ မင်းကွာ"

"ဖွတ်...ဗျိ... ဖတ်..စွိ.. "

"အ...အီး... ကျွတ်စ်... ရှီး..."

"ဖွတ်...ဗျိ... ဖတ်..စွိ.. "

"အ...အ ..အ..အိုး.."

"ဖွတ်...ဗျိ... ဖတ်..စွိ.. "

"အိုး ..ကျွတ်စ်... ကျွတ်စ်... ရှီး..."

ကျမ တကိုယ်လုံး အကြောတွေ တောင့်တင်းပြီးတော့ အရသာ အဆုံး ရောက်သွားတယ်။ ကောင်လေးက မပြီးသေးဘူး ဆက်ဆောင့်နေတုန်းပဲ။ ကျမ စောက်ခေါင်းထဲ မှာ အထိမခံနိုင်တောင်အောင် စန်းစန်းတင့် ဖြစ်နေတော့ သူ့လီးမာမာ ကြီး နဲ့ ပွတ်ပေးနေတာ ကျင်နေအောင် ခံစားနေရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ခနနေတော့ ကျမ ပြန်ကောင်းလာပါတယ်။ ကျမ ဖီးပြန်တော့လာပြီး သူ့လက်မောင်းတွေကို ကိုင်ရက်နဲ့ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးနေတုန်းမှာ သူ့လီးကြီးက လရည်ပူပူနွေးနွေးတွေ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်တာ ခံစားလိုက်ရပါတယ်။

"အား...အီး.. ကျနော်..ပြီးသွားပြီ..မမစိမ်း...အား.."

"အင်း.."

"မမစိမ်းရော ပြီးရဲ့လား"

"အင်း "

"မမ ကျနော့်သူငယ်ချင်း နောင်နောင်လေ သူကလည်း မမစိမ်းကို ချစ်ချင်လို့တဲ့ "

"အို"

အဲတော့ မှ ကျမတို့ ဘေးနားရောက်နေတဲ့ နောင်နောင် ကို သတိထားမိလိုက်ပါတယ်။ ရှက်လိုက်တာရှင် ကျမ စိတ်လွတ်လက်လွတ် အလိုးခံဖီးတက်နေတာကို ဘေးမှာ လူရောက်နေတာတောင် မသိလိုက်ပါလား။ ကျမ ဘာပြောရမှန်းမသိချိန်မှာပဲ နိုင်ဇော်နိုင် က သူ့လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး နေရာက ထလိုက်ပါတယ်။ ကျမလည်း ပက်လက်ကနေ ထလိုက်တော့ နောင်နောင်က ကျမ ကို ဝင်ဖက်ပြီး ကစ်ဆင်ပေးပါတော့တယ်။ ကျမလည်း ခုန ကမှ ဖီးပြန်တက်လာတုန်း တန်းလန်းမို့ နောင်နောင့် အနမ်းက မီးပြန်တောက်လာသလို ဖြစ်မိပါတယ်။ ဘယ်တုန်းကတည်းက အောက်မှာ မှာ အဝတ်မရှိတော့တဲ့ နောင်နောင့်လီးကြီးက ကျမစောက်ရည်တွေရယ်၊ နိုင်ဇော်နိုင် လရည်တွေရယ်နဲ့ လျှံစီးကျနေတဲ့ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲ တိုးဝင်လာပါတော့တယ်။

အခန်း ၁၈။ မြယမုံစိမ်း ။

နှောင်နှောင့် လီးကြီးက ရုတ်တရက် ဆောင့်ထိုးသွင်းလိုက်ပေမဲ့ အရည်တွေနဲ့ အိုင်ထွန်းနေတဲ့ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲကို အလိုက်သင့်ပဲ ဝင်သွားတယ်။ သူ့လီးက လည်း နိုင်ဇော်နိုင် နဲ့ လုံးတူ ပတ်တူ လောက်ပဲ ဆိုတော့ ကျမလည်း ဖီးပြန်တက်လာပါတယ်။ သူ့လျှာကြီးနဲ့ ကျမ ပါးစပ်လေးထဲ ကို အတင်းထိုးသွင်းပြီး ကျမ လျှာလေးကို လာပွတ်နေတာနဲ့ ကျမလည်းသူ့လျှာကြီးကို ပြန်စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ သူ့လက်တွေက ကျမ နိ့တွေကို အကျႌပေါ်ကပဲ ဆုပ်နှယ်နေပြီးတော့ အောက်က တော့ အလိုးမပျက်ဘူးရှင်။ ကျမလည်း အရှိန်ရလာတော့ သူ့ကို အတင်းဖက်တွယ်ပြီး ပြန်ကော့ပေးနေမိတယ်။

ကျမစောက်ဖုတ်ထဲက လည်း အရမ်းကို စန်းစန်းတင့်ဖြစ်နေသလားမသိဘူး ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း သူ့ဒစ်ကြီးက စောက်ဖုတ်နံရံတွေကို ပွတ်ဆွဲနေတာ ခံနေရတယ်။ နောက်တော့ သူက ကျမ ပေါင်နှစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ်တင်ထမ်းဆောင့်တော့ ကျမ အတွင်းထဲက နည်းနည်းအောင့်လို့ အော်ငြီးမိတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ အာကာစိုးဆိုတဲ့ ကောင်လေး ကျမတို့ အနားရောက်လာပါတယ်။ ခုမှ တော့ ဘာမှ မထူးတော့တာမို့ ကျမ မျက်လုံးမှိတ်လိုက်ပါတယ်။ နည်းနည်း မျက်နှာပူတာလဲ ပါတာပေါ့လေ။

ဒါပေမဲ့ ကျမ နူတ်ခမ်းကို တခုခု လာထိတော့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်မိတယ်။ အာကာစိုးပေါ့၊ သူ့လီးကြီးကို ကျမ ပါးစပ်နားမှာ လာတေ့တယ်။ ပါးစပ်က ဘာမှ မပြောပေမဲ့လည်း လီးစုပ်ခိုင်းနေတယ် ဆိုတာ ကျမသိပါတယ်။ ဝက်ဖြစ်မှတော့ မစင်ကြောက်နေနိုင်ပါတော့မလား။ ကျမ နူတ်ခမ်းလေး ဟပေးလိုက်တော့ သူ့လီးကြီး ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာပါတယ်။ အာဂေါင်ကို သွားထိုးမိမှာ စိုးလို့ ကျမလက်ကလေးနဲ့ လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါတယ်။ အဲတော့ သူကျမပါးစပ်ကို လိုးနေလည်း အာဂေါင်ကို မထိုးမိမှာလေ။ နောက်တော့ အသာလေး စုပ်ပေးရင်း လျှာထိပ်ကလေးနဲ့ သူ့လီးဒစ်ဖူးကို ပတ်ရက်လိုက်၊ အပေါက်ကလေးကို ထိုးလိုက်၊ လုပ်ပေးနေမိတယ်။ သူကတော့ မျက်လုံးလေးမှေးရင်း က ဇိမ်ခံနေတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ အားမရဘူးထင်တယ်။ နှောင်နှောင့်ကို ၊

"ဟေ့ကောင်နှောင်နှောင် မပြီးသေးဘူးလားကွာ မင်းက လည်းကြာလိုက်တာ၊ ငါက ထွက်တော့မယ်"

"ထွက်ရင်လည်း ပါးစပ်ထဲ ထုတ်လိုက်ပေါ့ကွ မမစိမ်းက သဘောကောင်းပါတယ်။ သူဘာမှ ပြောမှာ မဟုတ်ပါဘူး"

နှောင်နှောင်က ကျမကို အလိုးမပျက် စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ ပြောလိုက်ပါတယ်။ အာကာစိုးက၊

"ဟာ ငါက စောက်ဖုတ်တော့ လိုးချင်သေးတယ်ကွာ မင်းလာ ပါးစပ်ထဲ ပြီးလိုက် မင်းက လိုးပြီးပြီပဲ"

ကျမကို တော့ သဘောတူလား မတူလားမမေးကြပဲ သူတို့ ဘာသာ နေရာပြောင်းလိုက်ပါတယ်။ ဒီတခါတော့ နောင်နောင်က ပက်လက်လှန်လို့ သူ့ရဲ့ ထောင်မတ်ပြီး နိုင်ဇော်နိုင့်လရည်တွေရည် ကျမစောက်ရည်တွေရယ်၊ သူ့ရဲ့ ရှေ့ပြေးအရည်တွေရယ်နဲ့ ပေပွနေတဲ့ လီးကြီးကို စုပ်ခိုင်းပါတယ်။ သူ့ကို ကုံးစုပ်ပေးတော့ ဒေါ့ကီလို ဖြစ်သွားတဲ့ ကျမကို အာကာစိုးက အနောက်က နေ လိုးပါတော့တယ်။ သူ့လီးက လည်း ဟိုကောင်လေးတွေနဲ့ သိပ်မကွာတာကြောင့် ကျမ အတွက်တော့ ပြည့်ပြည့်ဝဝ ခံစားနေရပါတယ်။ နောင်နောင့်လီးက သာ အနံ့မျိုးစုံ အရသာ မျိုးစုံ ဖြစ်နေတာ၊ပထမ တော့ ရွံ့တွန့်တွန့် ဖြစ်နေပေမဲ့ ခနနေတော့ အသားကျသွားပါတယ်။ အဲတော့ အနောက်က ကောင်လေးက ဆောင့်လိုးလိုက် ရှေ့က လီးကြီးက ကျမ လည်ချောင်းထဲ ထိုးဝင်လာလိုက်နဲ့ တူးအင်ဝမ်း အရသာကို ပထမဆုံး ကျမ ခံစားနေရပါတော့တယ်။ အခုတော့ ကျမလည်း ပြီးချင်လာပါပြီ၊ အဲဒါနဲ့ ဖင်ကြီးကို အနောက်ဖက် ကော့ကော့ပေးရင်း ပါးစပ်ထဲက လီးကိုလည်း အသေစုပ်ပေးလိုက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး သိပ်မကြာပါဘူး လရည်တွေ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲ နဲ့ ပါးစပ်ထဲကို ပန်းထုတ်ပြီးလိုက်ကြပါတော့တယ်။

"အိုး.... ဝိုးးးး... ကောင်းလိုက်တာ မမစိမ်းရယ်"

"အားးးး မမစိမ်း"

"အုးးးး ဝုဝု...."

.............

ကျမ စောက်ဖုတ်ရော ပါးစပ်ရော လရည်တွေ စောက်ရည်တွေ တံတွေးတွေ နဲ့ ပေပွ နေပြီမို့ ကမ်းခြေဘက်ကို ဆင်းပြီပင်လယ်ရေ နဲ့ပဲ ဆေးကြောလိုက်ပါတယ်။ ကောင်လေး နှစ်ကောင်က တော့ သူတို့ အခင်းပေါ်မှာ ပက်လက်လေး မှိန်းနေကြပါတယ်။ အရက်နဲ့ ဆေး က အခု မှ အရှိန်တက်လာကြတယ်ထင်တယ်။ ကျမလည်း သေးပေါက်ချင်လာတာနဲ့ ကျောက်ဆောင်အကွယ်ဝင်ပြီး သေးပေါက်ရင်းက ဟိုက် ဘယ်အချိန်တောင် ရှိပလဲ လတောင် ထွက်နေပြီ၊ ကိုယ့်နေရာကိုယ်ပြန်မှ ရတော့မယ်ဆိုပြီး အသာလေး လစ်ထွက်လာခဲ့တယ်။

ကျမ တို့ တည်းခိုဆောင်နား ရောက်တော့ အရိပ်လေး ကျနေတဲ့ နံရံဘက်မှာ လူတယောက်ရပ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ သစ်ပင်ရိပ် ခြုံ ရိပ် နဲ့ ညဦးပိုင်းလေးမို့ လူလည်းရှင်းပြီး လမ်းမ နေ တော်ရုံ မမြင်ရပါဘူး။ အနားရောက်တော့ ဦးကိုကိုကြီး ဖြစ်နေတာ တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ကျမ လည်း သဲပေါ်က လျှောက်လာတာမို့ သူမကြားပါဘူး၊ အနားရောက်မှ သစ်ကိုင်းတခု တက်နင်းမိလို့ ဖြောက်ကနဲ မြည်သွားမှ သူလှည့်ကြည့်တော့ ကျမ ကို တွေ့သွားပါတယ်။

"အော် ဦးကိုကိုကြီး ပါလား အမရော"

"မြတ်ဝတ်ရည်လား ရှိပါတယ် အထဲမှာ၊ ကျွန်တော်က ဆေးလိပ်သောက်ချင်လို့ ခနထွက်လာတာ"

ဦးကိုကိုကြီးက လက်ထဲကိုင်ထားတဲ့ စီးကရက်ဗူးနဲ့မီးခြစ်ကို ကျမ မြင်ရအောင်ထောင်ပြပါတယ်။ ကျမ လည်း ရုတ်တရက် ပါးစပ်က ထွက်သွားတယ်။

"ခုန က ကုံးကုံး ကုံးကုံး နဲ့ အထဲကို မြင်ရလို့လား ချောင်းနေတာ"

ဦးကိုကိုကြီး မျက်လုံးပြူးသွားပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ချက်ချင်း အိန္ဒြေပြန် ဆည်လိုက်ပြီးတော့။

"အင်း ညီမ ကိုတော့ မျက်နှာပူပူ နဲ့ပဲ ပြောရတော့မှာပဲ။ ကဲလာ ညီမ ဒီအပေါက်က နေ သာ ကြည့်လိုက်တော့"

ကျမ လည်းသူ့အနားကပ်သွားပြီးတော့ သူပြတဲ့ အပေါက်ကနေ အသာကုံးပြီးချောင်းကြည့်လိုက်တော့၊

"ဟင်"

..........................

အခန်း ၁၉။ မြတ်ဝတ်ရည် ။

မောင်လေ ကျမ ကို အရမ်း စိတ်လှုပ်ရှားစေတာပဲ၊ မောင်ဆိုတာကလေ ကျမယောက်ျား မောင်ကို ပြောတာ မဟုတ်ဘူးနော်၊ အို ရှုတ်ကုန်ပါ်ပြီ။ ကျမ ပြောတဲ့ မောင် ဆိုတာက အွန်လိုင်းပေါ်မှာ ဒင်ကြီး ဆိုပြီး ကျမ နဲ့ချပ်နေတဲ့ မင်းရဲ ကိုကို ကို ပြောတာလေ။ ကျမ ယောက်ျားကို အရင်က မောင်လို့ ခေါ်ခဲ့ပေမဲ့ နောက်ပိုင်း သားလေး မွေးပြီးတော့ တခါတလေ လဲ ဒက်ဒီ၊ တခါတလေလဲ မောင်၊ တခါတလေလဲ ယောက်ျား၊ အဲလို အမျိုးမျိုးခေါ်ဖြစ်ခဲ့တယ်။ နောက်ပိုင်း တယောက်နဲ့ တယောက်ကို ယောက်ျား မိန်းမ အဲလို မျိုးပဲ ခေါ်ဖြစ်တော့တယ်။ အဲတော့ မောင် လို့ အခု ကျမ ပြောရင် ဟို ဒင်ကြီးကို ကို ပြောတာဆိုတာသဘောပေါက်နော်။

မောင်က သူ့အပြင် တခြားယောက်ျား တယောက်နဲ့ အတွေ့အကြုံ ရှိစေချင်လို့ ဆိုပြီး အွန်လိုင်း ရီးစားထားခိုင်းတယ်၊ သူကိုယ်တိုင်ပဲ အကောင့်ရှာပေးပြီး အပ်ထားပေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီကောင်လေးက သူ့သူငယ်ချင်းဖြစ်နေတာ သူမသိဘူး၊ ကျမလည်း ဘယ်လို ပြောပြရမှန်းမသိဘူး၊ အဲဒီကောင်လေးကို လည်း စိတ်တိုမိတယ်။ ဒါပေမဲ့ နောက်တော့ ကောင်လေး အချွဲကောင်းတာနဲ့ ငြိသွားရင်းက ဆက်ချပ် တွေလည်း ပြောမိတယ်။ အခု တော့ အဲ့ကောင်လေး လင်မယားနဲ့ အတူတူ ခရီးထွက်လာပြီး အတူတူ နေဖို့ အခွင့်အရေးရနေပြီ။ ခုထိ ယောက်ျားကို ဖွင့်မပြောဖြစ်သေးဘူး၊ ရှက်နေတာလားဘာလားမသိတော့။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီကောင်လေး နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့ရတော့မယ်ဆိုတဲ့အသိက ကျမ ပိပိလေးကို တအားစို နေစေခဲ့တယ်။

တိုက်ဆိုင်ချင်တော့ မောင့်(အဲ့ကောင်လေး) မိန်းမ ကလည်း သူ့သူငယ်ချင်းတွေ ကို သွားတွေ့မလို့တဲ့ဆိုပြီးထွက်သွားတယ်။ မောင်ကလည်း ဆိုင်ကယ်လဲပြီး ခြေထောက်နာသွားလို့ ဆိုပြီး နေခဲ့တယ်။ ယောက်ျား ကလည်း သူတနေရာသွားအုံးမယ် မိန်းမ နားချင် နားအုံး ဆိုပြီး ထွက်သွားတယ်။ ခုတော့ မောင် နဲ့ ကျမ တည်းခိုခန်း မှာ နှစ်ယောက်ထည်း၊

ကျမ စိတ်တွေ အရမ်းလှုပ်ရှားပြီး ပိပိလေး မှာ စိုနေပေမဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ကြီးကျတော့ အရမ်းမျက်နှာပူတာနဲ့ ကိုယ့်အခန်းထဲက မထွက်ပဲ ငြိမ်နေမိတယ်။ ကျမတို့ တည်းခိုဆောင်က အိပ်ခန်း နှစ်ခန်းတွဲလေ။ မောင်က သူ့အိပ်ခန်းထဲမှာ ကျမက ကျမ အိပ်ခန်းထဲမှာ။ ကုတင်ပေါ်အသာလှဲပြီးတော့ ပါလာတဲ့ စာအုပ်တအုပ်ထုတ်ပြီး ဖတ်နေလိုက်မိတယ်။ စိတ်ကတော့ စာအုပ်ထဲမှာ မရှိပါဘူး။

"ဒေါက်ဒေါက်.."

တံခါးကို ဖွဖွလေးခေါက်သံ ကြားတယ်၊ ကျမ ရင်ခုံနေပြီ၊ အသံက ဘယ်လိုပဲ ထိန်းချူပ်ထိန်းချူပ် နည်းနည်းတော့ တုံရီနေတယ်။

"ဘယ်သူလဲ"

"ကျွန်တော်ပါ မမ ခနဝင်ခဲ့မယ်နော်"

"ဟာ"

ကျမ ဘာမှ ပြန်မပြောရသေးခင် သူဝင်လာတယ်။ မောင်ပေါ့၊ မောင် သို့မဟုတ်၊ ဒင်ကြီး သို့မဟုတ် ဟိုကောင်လေး သို့မဟုတ် မင်းရဲကိုကို ရယ်ပေါ့။

"မမ"

"ဟင် ဟို ဟို.. မမ ယောက်ျား ပြန်..ပြန်လာတော့မှာ တော်ကြာ"

"သူတော်တော်နဲ့ ပြန်မလာသေးပါဘူး မမ ရယ် သူ မောင့်ကို ပြောသွားတယ် ကြာမယ်တဲ့ ညနေစောင်းလောက်မှ ပြန်လာခဲ့မယ်တဲ့"

ကျမ မျက်နှာလေးနီသွားတယ်။ သူနဲ့ အခု မှ မျက်နှာချင်းဆိုင် တည့်တည့်ကြီး၊ ပြီးတော့ သူ့ကိုယ်သူ မောင်တဲ့။

"ဟို... ဟို.. သူ့.. အမျိုးသမီးကရော"

"စိမ်း က သူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ သွား တွေ့မှာ ကြာအုံးမှာ သူလည်း ညနေမှ ပြန်ရောက်မှာ"

သူက သူ့မိန်းမ ကို မိန်းမ တို့ အမျိုးသမီးတို့ ဆိုတဲ့ အသုံးအနှုံးကို ရှောင်ပြီးစိမ်းလို့ သုံးတာကို ကျမ သတိထားမိတယ်။ သူက ဆံပင်လေး မတိုမရှည်နဲ့ ရုပ်ချောလေး၊ အသားလတ်လတ် အရပ်မြင့်မြင့်၊ အခုတော့ တီရှပ်နဲ့ ဘောင်းဘီတိုပွပွ လေးဝတ်ထားတယ်။ ကျမလည်း ကမ်းခြေ ဆင်းရင် ဆင်းမှာမို့ အပေါ်ပိုင်းက တီရှပ်လက်တို ၊ အောက်က ဂါဝန်အတို လေးဝတ်ထားတယ်။ ပေါင်လည်လောက်ပဲ ရောက်တဲ့ ဂါဝန်တိုမို့ ကျမပေါင်လုံးတုတ်တုတ်တွေက တော့ ပေါ်နေတာပေါ့။ ပုံမှန်ဆို ထမိန်ကို ခြေမျက်စေ့ထိပဲ အမြဲဝတ်တတ် တဲ့ သူမို့ ကျမ မျက်နှာပူလိုက်တာ။ ငွေဆောင်ရောက်မှတော့ ငွေဆောင် မှာလို ဝတ်မှပေါ့လို့ ယောက်ျားက မြှောက်ပေးတာလဲ ပါတယ်လေ။ ကောင်လေး က ကျမ ကို မျက်လုံးချင်းတည့်တည့် စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေတယ် သူ့မျက်နှာလေး က ပြုံးယောင်ယောင်နဲ့၊ ကျမ ပေါင်လုံးတွေကိုလည်း သူ့မျက်စေ့ ကရောက်သွားတယ်။ ကုတင်ပေါ်ကနေ ခြေချ ထိုင်နေတဲ့ ကျမ မလုံမလဲနဲ့ ပေါင်ကို စေ့လိုက်ပြီး ဂါဝန်အတို လေးကိုလည်း အနားကနေ ရသလောက် ဆွဲချဖုံးနေမိတယ်။ စိတ်ထဲမှာ လည်း စိုးရိမ်သလိုလို၊ ကောင်လေးများ ကျမ ပေါင်လုံးခြေသလုံးကြီးတွေက တုတ်လိုက်တာလို့များ ထင်နေမလားပေါ့။ ကျမ ရင်ထဲ တဒိန်းဒိန်းခုန်နေတာများ သူတောင် ကြားလောက်မယ်ထင်တယ်။ ဘယ်လိုကြီးမှန်းကို မသိပါဘူး။

"မ က သိပ်လှတာပဲဗျာ၊ မျက်နှာ ကလည်း ကျက်သရည်ရှိပြီးချောလိုက်တာ။ ကိုယ်လုံး၊ ခြေထောက်တွေကလည်း အရမ်းလှတာပဲ။ မောင် အခုမှ  သေခြာကြည့်ခွင့်ရတော့တယ်"

"အို မမြှောက်ပါနဲ့ မ က အသက်ကြီးပါပြီ စိမ်းတို့လို အသားလေးဖွေးပြီး မလှပါဘူးနော်"

"မ အသားက ဝင်းနေတာပါမရဲ့၊ အဲဒါကြောင့် ညိုချောလေး ဆိုတာ ပြောလေ့ရှိကြတာပေါ့"

ကောင်လေး က ပြောရင်း အနားကပ်လာတယ်။ ကျမ ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိ၊ ကျမကို ပြုံးစစနဲ့ ငုံ့ကြည့်လာတဲ့ သူ့ကို အလန့်တကြားလိုမျိုးမော့ကြည့်လိုက်မိတယ်။

"ပြွတ်စ်"

"အု"

အို သူ့ပါးစပ် နဲ့ ကျမ နူတ်ခမ်းအစုံကို ငုံပြီးစုပ်တာခံလိုက်ရတယ်။ သူ့လက်တဖက်က ကျမ ခါးကလေးကို ဆွဲဖက်လိုက်တော့ ကျမ ကုတင်ပေါ်ကနေ အလိုလို ကြမ်းပေါ်မှာ မတ်တတ်ရပ်ရက် ဆင်းဖြစ်သွားတယ်။ သူ့နောက်လက်ဝါးကြီးတဖက်က ကျမ တင်သား တဖက်ကို အုပ်ကိုင်လာတယ်။ ကျမ လက်တွေကလည်း သူ့လည်ကုတ်တွေကို တွဲခိုမိလို့။

သူ့ရဲ့ ကျွမ်းကျင်လှတဲ့ အနမ်း အောက်မှာ ကျမ အရည်ပျော်ခဲ့ရပြီပေါ့။ သူ့ရဲ့ လျှာက ကျမ ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာပြီး တော့ ကျမ လျှာကလေးကို တိုးပွတ် ဆော့ကစားနေရင်းက သူ့လက်ဖဝါးကြီးတွေက ကျမ တင်သားတွေကို အားမလို အားမရ ဆုပ်နှယ် ပြီး သူ့ကိုယ်နဲ့ အတင်းဆွဲကပ်ထားတယ်။ သူနဲ့ ကျမ ပေါင်ရင်းချင်းကပ်နေတော့ သူ့ဘောင်းဘီအောက်က မာကြောနွေးထွေးနေတဲ့ ကောင်ကြီးက ကျမ ဘိုက်သားလေးကို လာထောက်နေတာပေါ့။ ဘာလည်းဆိုတာကို ကျမ စိတ်က အလိုလို သိနေတာမို့ ပိပိလေး ကလည်း အရည်တစိုစို ရွစိနေရပါပြီ ရှင်။

သူက အားရပါးရ နမ်းစုပ်ပြီးသွားတော့ ပါးစပ်ချင်းခွာလိုက်ပြီး ကျမ မျက်နှာကို သေခြာ စေ့စေ့ကြည့်တယ်၊ ကျမတို့ မျက်နှာချင်းက လက်လေးငါးလုံးစာလိုက်ပဲ ကွာတာပါ။ ဒီတခါတော့ ကျမလည်း သူ့ကို သေခြာပြန်စိုက်ကြည့်လိုက်တယ်။ ကျမ တင်ပါးတွေကို ဆုပ်နှယ်နေတဲ့ သူ့လက်တွေက ကျမ ကျောပြင်ကို တီရှပ်အောက်က နေ တိုးဝင်လာပြီး ဘရာဇီယာဂျိတ်ကို ဖြုတ်နေတယ်။ ဘရာဇီယာဂျိတ်ပြုတ်သွားတော့ ချောင်သွားတဲ့ ကျမ ရင်သား အရှေ့ပိုင်းကို သူ့လက်တွေက ရောက်လာပြီး ကျမ ရင်သားတွေကို ဖွဖွလေး အုပ်ကိုင်ပြီး ဆုပ်နှယ်နေတယ်။ ကျမ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ထောင်မတ်ပြီး စန်းစန်းတင့် ဖြစ်နေတာ သူ့လက်ဖဝါးပေါ်က အသားကြမ်း နဲ့ ခြစ်မိလို်က်တော့ ကျမ တကိုယ်လုံးတုံတက်သွားတယ်။ သူက ကျမ ကို၊

" မ မောင် ဒီရှပ်ကို ချျွတ်လိုက်တော့မယ်နော်"

ဆိုတော့ ကျမ ရှက်ရှက်လေးနဲ့ ခေါင်းသာ ငြိမ့်ပြမိပါတယ်။ ခုတော့ မောင့်ရှေ့မှာ ကျမ အပေါ်ပိုင်း ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ အောက်ပိုင်းက ဂါဝန်တိုနံ့နံ့လေးသာ ကျန်ခဲ့ပါတော့တယ်။

"လှလိုက်တာ မ ရယ်၊ မနို့တွေက အရမ်းလှတာပဲလုံးပြီး အိနေတာပဲ"

မောင်က ပြောလည်းပြော သူ့ခေါင်းကို ငုံ့ပြီး ကျမ နို့သီးခေါင်းလေး တွေကို တဖက်စီ တပြွတ်ပြွတ် နဲ့ စုပ်ပါလေရော၊

"အ..ဖြည်းဖြည်း မောင်ရယ်၊ မ မနေတတ်ဘူး"

အဟုတ်ပဲ ကျမ နို့သီးခေါင်းလေး တွေက အရမ်းစန်းစန်းတင့်တာရှင့်၊ သူ အဲလို တအားစုပ်တော့ ကျမ တကိုယ်လုံး ကြက်သည်း တဖျဉ်းဖျဉ်း ထ ပြီးတုံတက်သွားရတယ်။ အဲလို နို့တွေကို စို့နေရင်းက သူ့လက်တွေက ကျမပေါင်ကြားက ပိပိလေးကို ပင်တီပေါ်ကနေလာအုပ်ကိုင်နေတာ ပင်တီလေး စိုရွဲနေတာတွေ့သွားပြီပေါ့။ ရှက်စရာကြီး။ သူက ပထမတော့ ပင်တီပေါ်ကနေ လက်ဖဝါးကြီးနဲ့ ပိပိအုံလေးကို အုပ်ကိုင်ခြေမွ နေသေးတယ်။ အဲဒါ အားရသွားမှ ပင်တီလေးကို ဆွဲချွတ်ချတယ်။

"အို့"

ကျမ ပိပိ နူတ်ခမ်းလေးတွေကို သူ့လက်ချောင်းထိပ်လေးနဲ့ တိုးခွေ့ ပွတ်ကစားရင်းက မှ ကျမ ပိပိလေးအပေါ်နားက စေ့စေ့လေးကို သူ့လက်ထိပ်နဲ့ အသာဖိခြေပေးလိုက်တော့ ကျမ ပါးစပ်က အသံပါထွက်ငြီးလိုက်မိတယ်။ အခုတော့ ကျမ နို့တွေကို သူ့ပါးစပ်ကစို့ပေးရင်း သူ့လက်ခလည်က ကျမ ပိပိလေးထဲ ထိုးထည့်ပြီး ဖင်းကားဖတ် လုပ်နေပြီလေ။ ကျမ ခြေဖျားလေးပါ ထောက်ထောက်သွားအောင် အထိနာရတယ်။ သူ့ဆံပင်တွေကို ဆွဲဆုပ်လိုက်မိတယ်။ ကျမ အရမ်းလိုနေပြီ ဆိုတာ သူလည်း ရိပ်မိပုံပါပဲ။

"မ ရယ်ဒီပြီလားဟင်"

လို့ မေးတော့ ကျမ ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်တယ်။ အဲတော့မှ သူက နို့တွေကို ကုံးစုပ်နေရာက မတ်မတ်ပြန်ရပ်လိုက်ရင်း ကျမ ကို ကုတင်ပေါ်ဖင်ချထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့ လီးတန်ကြီးက ထောင်မတ်ပြီး တယမ်းယမ်းနဲ့ ထွက်လာတယ်။ တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် လီးကြီးက ယောက်ျား နဲ့ လုံးပတ် ဆိုက် က သိပ်မကွာပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ မတူတာကတော့ ဘာမတူမှန်းမသိဘူး။ နောက်တော့ သူက ကျမ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဝင်ရပ်ပြီး ကျမ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဘေးကို ကားအောင်တွန်းလိုက်တယ်။ ကျမ ဂါဝန်လေးကို လှန်တင်လိုက်ပြီး ဟတတ အရည်တွေ ရွဲနစ်နေတဲ့ ပိပလေးအဝကို သူ့လိင်တန်ထိပ်ဖူးကြီးနဲ့တေ့ပြီး တဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ လီးကြီး တဖြည်းဖြည်းချင်း ကျမပိပိလေးထဲ နစ်ဝင်လာတာ အရသာ ရှိလွန်းလို့ ကျမ မျက်စေ့လေးကို မှေးပြီး ဖီးခံလိုက်မိတယ်။

"အ.... ရှီးးးးးး..ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်.."

...................................

အခန်း ၂၀။ မင်းရဲကိုကို ။

အား ကောင်းလိုက်တာဗျာ၊ လီးကို စိမ့်သွားတာပဲ။ ဖြူရွဲ ညိုပျစ် မဲနုတ်မရဆိုတဲ့ စကားကြားဖူးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဟုတ်မဟုတ်တော့မသိဘူး။ အခု လောလောဆယ် ကျွန်တော်စိတ်ထဲ နိူင်းယှဉ်မိတာက တော့ ကျွန်တော့်မိန်းမ စိမ်း နဲ့ အခု မမြတ်ဝတ်ရည် နှစ်ယောက်ပဲ။ ကျွန်တော့်မိန်းမ က တရုပ်စပ်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးမိုကလားမသိ အရည်တအားရွဲ တာ အဲတော့ တစွပ်စွပ် နဲ့ လိုးလို့ ကောင်းပေမဲ့၊အခု မမြတ်ဝတ်ရည်ကျတော့ ညိုညိုလေး မို့လားမသိ အရည်တွေ ရွဲနေပေမဲ့ စေးနေတယ်။ အရည်တွေက ဟိုစာဆိုကလိုပဲ ပျစ်လို့ပဲလား၊ ဒါမှ မဟုတ်။ သူ့ယောက်ျား ကိုကိုကြီးကလည်း လုံးပတ်သေးလို့လား၊ ဒါမှ မဟုတ် ကလေးမွေးပြီး ဆရာဝန်ကလက်စွမ်းပြပြီး အပေါက်ကျဉ်းကျဉ်းလေး ဖြစ်သွားအောင် ချူပ်ပေးထားလို့လားမသိ။ စေးထန်းထန်းလေး။ လီးကိုထိုးထည့်လိုက်တာ။ ခပ်ပျစ်ပျစ်ဖျော်ထားတဲ့ ပုန်းရည်ကြီးဖျော်ရည်ထဲ လက်ထိုးထည့်လိုက်သလိုပဲ။ စိမ်းတုန်းကတော့ ထောပတ် အရည်ပျော်ပျော်လေးထဲ လက်ထိုးထည့်လိုက်သလိုပဲ။ တမျိုးစီပေါ့ဗျာ အဟီး။

မမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်း၊ ပါးတဖက်မှာ ပါးချိုင့်ကလေးနဲ့ ရှက်တက်တက် မျက်နှာပေးလေး ကလည်း ချစ်ဖို့ အလွန်ကောင်း။ နို့အုံကြီးတွေကတော့ ခလေးတယောက်အမေ မို့လားမသိ။ ကျွန်တော့်မိန်းမ စိမ်းထက် သိသိသာသာလေး ကြီးတယ်။ နို့သီးခေါင်း ညိုညိုလေးတွေကလည်း တုတ်တယ်။ နူတ်ခမ်းလေးက ထူထူ ထော်ထော်လေး တွေ စုပ်နမ်းလို့ တအားကောင်း။ မမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ ရှက်တက်တက်မျက်နှာလေးကို တချက်ငုံ့နမ်းလိုက် အောက်ကနေ ဖင်ကော့ပြီးလီးကို အဆုံးထိ ဆောင့်သွင်းလိုက်၊ လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေး ကို ငုံ့နမ်းလိုက်၊ အောက်က ဆောင့်သွင်းလိုက်။ အရမ်းကောင်းတာပဲ။ အောက်ကနေ ကော့ပြီးဆောင့်ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်နဲ့ ဖိကတ်နေတဲ့ သူ့နို့ကြီးတွေက အိကနဲ ဆိုဖာလို ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ကို လာလာပွတ်နေတာ လည်း ဇိမ်ကျလိုက်တာ။ နောက်ပိုင်း အရှိန်ရလာတော့ သူကလည်း အောက်ကနေ ပင့်ပြီး ပြန်ကော့ပေးတယ်။ ကျွန်တော့်လီးကြီး သူ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ပွပြိးကြီးလာတော့ ပြီးကာနီးပြီ ဆိုတာ သူလည်းသိပုံရတယ်။ ကျွန်တော့်ပုခုံးကို တွယ်ဖက်ထားပြီး သူ့ပေါင်နှစ်လုံး နဲ့ ကျွန်တော့်ခါးကို ခွ ညှပ်လာတယ်။ ကျွန်တော်လည်းသူ့ ဖင်လုံးကြီးတွေကို လက်ဖဝါးနဲ့ တဖက်တချက်မ ပြီး ဆွဲဆွဲ ဆောင့်တော့ မကြာပါဘူး ကျွန်တော့် လီးကြီးထဲက လရည်တွေ တဖွတ်ဖွတ်နဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထွက်သွားတယ်။ သူလည်း ကိုယ်လုံးလေး တောင့်သွားပြီး  စောက်ခေါင်းထဲက အတွင်းသားလေးတွေနဲ့ ကျွန်တော့်လီးချောင်းကြီးကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ဆုပ်ပေးသလို လုပ်ပေးလာတယ်။ လရည်တွေ လီးချောင်းထဲက ကုန်သလောက်ပန်းထုတ်ပြီးတော့ ကျွန်တော်လည်း မောသွားလို့ သူ့ကို အိပ်ယာပေါ်ကျောချ လှဲစေပြီး ကျွန်တော် က အပေါ်က ထပ်ရက်နဲ့ လှဲချလိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ်ထဲက တော့ လီးကို မချှတ်ချင်သေးဘူးလေ၊ အထဲမှာ နွေးထွေး အရသာရှိနေတာကိုး။ သူလည်း ကျွန်တော့်ကို အတင်းဖက်ထားတုန်းပဲ။

ခနလေး နေကြမှ ကျွန်တော်တို့ လက်တွေ ပြေလျှော့သွားကြပြီး ကျွန်တော် အိပ်ယာပေါ် သူ့ဘေးမှာ လှိမ့်ချပက်လက်လှန်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော့်လီးကြိးလည်း သူ့စောက်ဖုတ်ထဲက ဖလွတ်ကနဲ ထွက်လာတာပေါ့။ မမြတ်ဝတ်ရည်က အို ကနဲ အသံလေးထွက်သွားပြီး သူ့ဂါဝန်တိုလေးကို ဆွဲချ ပြီး စောက်ဖုတ်လေးကို လုံသလောက် ပြန်ဖုံးထားလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်က ဘာမှ မပြောတော့ပဲ ပြုံးပဲ ကြည့်နေလိုက်မိပါတယ်။ မမြတ်ဝတ်ရည်က ကျွန်တော့်ဘက်ကို လှည့်ပြီး ပြုံးရင်းက ကျွန်တော့်ပါးကို ရွတ်ကနဲ သူ့နူတ်ခမ်းလေးနဲ့ လာနမ်းလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်က နောက်သလို ပြောင်သလိုနဲ့၊

"အာ့တာ ဘာဖြစ်လို့ လဲ မ၊ ချစ်လို့ လား ကောင်းလို့လား"

လို့ မေးလိုက်တော့ သူ့ပါးချိုင့်လေးခွက်အောင်ပြုံးရင်းက

"နှစ်ခု စလုံး "

လို့ အဖြေပေးလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်က သူ့ကိုယ်လေးကို လှမ်းဆွဲလိုက်တော့ သူက အလိုလို ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ တယောက်ကို တယောက် ထွေးပွေ့ပြီး အတန်ကြာ နားနေကြပါတယ်။

"မ အရမ်းကြောက်တာပဲ ကွယ် တခါမှ အဲလို မဖြစ်ဖူးဘူး"

"ဘာကို ကြောက်တာလဲ မရဲ့"

"မ က ကိုယ့်ယောက်ျား နဲ့ကလွဲပြီး တခြား သူနဲ့ တခါမှ မနေဖူးဘူးလေ အာ့တာကို ပြောတာ"

"မ ကတော့ မောင်ပြောရင် ရုံမလားမသိဘူး မောင်လည်းအတူတူ ပဲ၊ မောင်လည်း မောင့်မိန်းမ ကလွဲလို့ ဘယ်သူ့ကိုမှ မလိုးဖူးဘူး"

ကျွန်တော့် ရဲ့ လိုး ဆိုတဲ့ စကားကြောင့် မမြတ်ဝတ်ရည်တယောက် ရှက်သွားပြီး ကျွန်တော့်လက်မောင်းကို ဖြတ်ကနဲ ရိုက်လိုက်ပါတယ်။ ချပ်ပေါ်မှာ ဘယ်လို ပဲ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်ပြောခဲ့ပြောခဲ့၊ ခုလို နဖူးတွေ့ ဒူးတွေ့ ကျတော့ ရှက်နေပုံပါပဲ။

"အဲဒါ မောင့်ကိုတောင်လေ ယောက်ျားက စိတ်ချရတဲ့အကောင့်တဲ့ အွန်လိုင်း ရီးစားထားဖို့ ဆိုပြီး အပျော်ဖွင့်ပေးလိုက်တာ၊ နောက်တော့ မောင် မှန်းသိသွားတော့ မ အဆက်ဖြတ်ဖို့ တောင်ကြိုးစားသေးတယ် သိလား၊ ဒါပေမဲ့ မရတော့ ဘူး မောင်က တော်တော် တော်ကီကောင်းတာ မ ဘယ်လို မှ ရုန်းမထွက်နိုင်ဘူး ဟင်း"

"အင်း မောင်ဆိုတာ ကို မယောက်ျား သိသွားတော့ရော ဘာဖြစ်မှာမို့လဲ"

"အင်း သူများ ရှက်မလားလို့ပေါ့။ ကိုယ့်သူငယ်ချင်းက ကိုယ့်မိန်းမ လာပြီးဟိုဟာလုပ်နေတာကို"

"ဘယ်ဟာလုပ်တာလဲ မရဲ့"

"ဟယ် ဘယ်လို ဖြစ်နေလဲ တော်တော်ကြားချင်နေလား၊ ကဲ လိုးတာကို ပြောတာရှင့် လာလိုးတာကို ပြောတာ ကဲ ခစ်ခစ်"

မမြတ်ဝတ်ရည်က သူ့ဘာသာ ပြောပြီး တခစ်ခစ် ရီနေပါတယ်။ ကျွန်တော်က သူ့ယောက်ျား ကိုကိုကြီး က ကျွန်တော်မှန်းအစထဲက သိပြီးသားဆိုတာကို ပြောလိုက်ရင်ကောင်းမလား လို့ တွေးလိုက်သေးသည်။ သို့သော်လည်း မမြတ်ဝတ်ရည်ကိုယ်တိုင် က လျို့ဝှက်ထားတာ၊ အခုသူသိသွားရင် သူ့ယောက်ျားပေါ်မှာ စိတ်ဆိုးသွားမှာတို့ အထင်သေးသွားမှာတို့ကိုလည်း ကျွန်တော်က မဖြစ်စေချင်။ ယောက်ျားချင်းစာနာသည်။ အခုတော့ ကိုယ်ကိုတိုင်လည်း စိမ်းကို ကိုကိုကြီးလိုးချင်လိုးပေစေတော့၊ ကိုယ်ကသိပြီး ချောင်းကြည့်ခွင့်ရရင် ကြည့်ချင်မိသည့်စိတ်ပေါ်မိသည်။ ထို့အတွက် မမြတ်ဝတ်ရည်ကိုလည်း လိမ်သည့်သဘောမရောက်ရအောင် လှည့်ပတ်ပြောရမည်ဟု တွေးလိုက်မိသည်။

"တကယ်လို့ အကိုကြီး သိသွားရင်လည်း စိတ်ဆိုးမှာ မဟုတ်ပါဘူး၊ ထင်တာပဲ။ မောင်တောင် မောင့်မိန်းမ နဲ့ တခြား ယောက်ျား တယောက်လိုးတာကို ချောင်းကြည့်ချင်စိတ်ပေါက်နေတာ။ မချစ်လို့ မဟုတ်ဘူးနော်၊ ဖီးတမျိုးလာလို့"

"အင်း မ ယောက်ျားလည်း အဲလို ပြောဖူးတယ်၊ မောင့် မိန်းမ စိမ်းက ဖြူဖြူနုနုလေး မ တောင် နှမြောတယ် တခြား မဟုတ်မဟတ်တွေနဲ့ ဖြစ်မှာ၊ နောက် မောင်ကရော တကယ် နေနိုင်လို့လား "

"နေနိုင်လား ဆိုတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် မထင်မိဘူး၊ မ ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင် ကိုယ့်မိန်းမ ကို တခြားယောက်ျား တယောက် က လိုးပြီးသွားပြီ"

"ဟင် ဟုတ်လား ဘယ်လို ကနေ ဖြစ်ပြီး မောင်က ဘယ်လိုသိတာလဲ"

ကျွန်တော် က မမြတ်ဝတ်ရည်ကို စိမ်းနဲ့ မြတ်သူရ တို့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့ပုံ ကို စိမ်းပြန်ပြောပြတဲ့ အတိုင်း ပြောပြလိုက်တယ်။ မမြတ်ဝတ်ရည် စိတ်ဝင်တစားနဲ့ နားထောင်နေရှာတယ်။ သူ့မျက်လုံးလေး တွေက အရောင်လက်လို့ သူ့လက်ကလေးတွေနဲ့ ကျွန်တော့် ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ထိုးဖွပြီး ဆော့နေသေးတယ်။ ကျွန်တော်လည်း စိမ်းအကြောင်း နောက်ကြောင်းပြန်ပြောရင်းက လီးတောင်လာတယ်။ တောင်လာတဲ့လီးက မမြတ်ဝတ်ရည် ဘိုက်ကို သွားထောက်နေတယ်။ မမြတ်ဝတ်ရည်လည်း ကျွန်တော်ပြောတာ နားထောင်ပြီး စိတ်တွေ ပြန်ထလာတယ်ထင်တယ်။ မျက်လုံးလေးတွေ အရောင်တောက်လာပြီး နူတ်ခမ်းထူထူလေး က ဟတတ နဲ့၊ သူ့လက်တွေက လည်း ကျွန်တော့် လည်ကုတ်ပေါ်က ဆံပင်တွေကို ကုတ်ခြစ်လို့၊ သူ့နို့ကြီး နှစ်လုံးက နို့သီးခေါင်းတွေကလည်း ကျွန်တော့် ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ ထိုးထောင်ထလာတယ်။

ကျျွန်တော်က သူ့နှာခေါင်လေးကို ကျွန်တော့်နှာခေါင်းလေးနဲ့ ပွတ်ပေးရင်းက သူ့နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ငုံစုပ်လိုက်တယ်။ သူကလည်း ကျွန်တော့် ပါးစပ်ထဲ သူ့လျှာကလေး ထိုးထည့်လာတယ်။ ဒီတခါတော့ သူ့နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနဲ့ ကျွန်တော့်ကို ပြုစုပေးတာကို ခံချင်လာတယ်။ သူ့ကို ဖက်ထားတာလေး ခနဖြည်လိုက်ပြီးတော့ သူ့မျက်နှာကို ကြည့်ရင်းနဲ့ သူ့ပုခုံးလေးကို အသာလေး အောက်ကို ဖိတွန်းပေးပြီး ကျွန်တော့်ကောင်ကြီး ကို မေးထိုးပြတော့ သူလည်းသဘောပေါက်ပါတယ်။ မျက်စောင်းလေးပဲ တချက်ထိုးပြီး ကျွန်တော့် ဝမ်းဘိုက်သားတွေကို သူ့နို့ကြီးနှစ်လုံးနဲ့ ပွတ်တိုက်ရင်းက ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ်ထိ ဆင်းသွားတယ်။ သူ့နို့ကြီးတွေနဲ့ ကျွန်တော့်ပေါင် ပွတ်တိုက်ပြီး အဖိခံနေရာက လွတ်သွားတဲ့ ကျွန်တော့် လီးကြီးက ထိုးထောင်ထလာတာ သူ့မေးစေ့နားကို သွားထိပါတယ် သူက သူ့လက်ကလေးနဲ့ လီးကြီးကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ရင်းက လီးဒစ်ဖူးကို သူ့နူတ်ခမ်းလှလှလေး နဲ့ ငုံစုပ်လိုက်ပါတယ်။ နွေးထွေး အိညက်လှတဲ့ သူ့အာခံတွင်းလေးက ကျွန်တော့် လီးကြီးကို ပိုပြီး မာတောင် ကြီးထွားလာစေပါတယ်။ သူ့နူတ်ခမ်းနှစ်လွှာနဲ့ ကျွန်တော့်လီးတန်ကြီးကို စေ့ထားပြီး သူ့ခေါင်းကို အထက်အောက် မြှင့်နိမ့်နဲ့ လုပ်ပေးရင်းက သူမ လျှာကလေးနဲ့ နဲ့ လီးထိပ်လေးကို ထိုးထိုးကစားပေးပါတယ်။ စုပ်တာကလည်း တကယ် အားပါးတရဆိုတော့ လီးချောင်းထဲ မှာ တစစ်စစ် နဲ့ အတော်ခံလို့ ကောင်းပါတယ်။ သူ့ မျက်နှာ ဝိုင်းဝိုင်းလေး ကလည်း ချစ်စရာကောင်းလွန်းတော့ မမြတ်ဝတ်ရည် ကျွန်တော့်လီးစုပ်ပေးနေတာကို ကြည့်ရတာတောင် အရသာရှိနေပါတယ်။ ကျွန်တော့်လက်တွေနဲ့ သူ့ခေါင်းနောက်ဘက်က ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ပြီးတော့ သူ့ပါးစပ် ကို လည်း ဖင်ကော့ကော့ပြီး လိုးပေးနေမိတယ်။ အရှိန်ရပြီးဖီးတက်လာတော့ ကျွန်တော် တချက်အဆောင့်မှာ လီးထိပ်ဖူး က သူ့လည်ချောင်းအဝ ကို ဝင်သွားလို့ အစ်ကနဲ ဖြစ်တာကို သိလိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့သူက တွန်းမလွတ်ပြစ်ပါဘူး။ စိမ်းဆိုရင် အတင်းတွန်းလွတ်တာကို သိလို့ ကျွန်တော်လည်း လှုပ်ရှားမှုကို ရပ်လိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူက ဖြည်းဖြည်းချင်းသူ့ခေါင်းကို နိမ့်ကာမြင့်ကာနဲ့ ဆက်လုပ်ပေးတော့ ကျွန်တော့်လီး ထိပ်ဖူးက သူ့လည်ချောင်းပေါက်ထဲကို လိုးနေရတယ်ဆိုတာ သိလိုက်ရပါတယ်။ ကျွန်တော့်အတွက်တော့ ပထမဆုံး ဒိသရုပ် အတွေ့အကြုံပါပဲ။ မမြတ်ဝတ်ရည် အဲလောက်ကျွမ်းမယ်မှန်း မထင်မှတ်ထားခဲ့တော့ အတော်အံ့ဩရပါတယ်။ ကောင်းတာကလည်းကောင်းလွန်းတော့ ကျွန်တော်မထိန်းနိုင်တော့ပါဘူး။ လီး ကလရည်တွေ မမြတ်ဝတ်ရည်လည်ချောင်းထဲ ပန်းထည့်ပြီး လိုက်မိပါတော့တယ်။

ကျွန်တော် ပန်းထည့်သမျှ လရည်တွေကို မျိုချလိုက်ပြီး တော့ သူ့နူတ်ခမ်းတွေကို လက်နဲ့ သုတ်လို့ အသက်ကို ပုံမှန်ဖြစ်အောင် ပြန်ရူနေရတဲ့ မမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ပါးလေးကို ရှုတ်ကနဲ့ တချက်နမ်းလိုက်မိပါတယ်။

"ကောင်းလိုက်တာ မ ရယ်။ မောင် မပြောမဆို မပါးစပ်ထဲ ပြီးလိုက်မိတာ ဆောရီးနော်"

"အင်းရပါတယ် မောင်ရယ်၊ အသက်တော့ နည်းနည်းအောင့်ထားလိုက်ရတာပေါ့၊ မောင့်ကို ကောင်းကောင်းပြုစုချင်တာကိုး"

"ချစ်တယ် မ ရယ်"

ကျွန်တော့်ပါးစပ်က အလိုလို ထွက်သွားမိပါတယ်။ မမြတ်ဝတ်ရည်က ပြုံးပြီး၊

"မ လည်း မောင့်ကို ချစ်ပါတယ်ျ။ ဒါပေမဲ့ မတို့က ပိုင်ရှင်ရှိထားပြီးသားလူတွေလေ။ မတို့ အပျော်ချစ်ကလေးကို အပျော်ချစ်အတိုင်းပဲ ထားတာက ပိုပြီးပျော်စရာကောင်းမှာပါနော်၊ မောင်လည်း စိမ်းကို အချစ်မပျက်ရဘူးနော်"

"ဟုတ်မ အဲလို နားလည်မှုရှိတဲ့ မ ကို မောင်က ပိုချစ်ရတာပေါ့"

ကျွန်တော်တို့ တယောက်နဲ့ တယောက် ပြန်ဖက်ပြီး ခနနားလိုက်တာ မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားကြပါတယ်။ တနာရီလောက်မှာ သေးပေါက်ချင်တာနဲ့ ပြန်နိုးလာခဲ့ပါတယ်။ မမြတ်ဝတ်ရည်လည်း တူတူပါပဲ။ နှစ်ယောက်သား ထ ရေချိုးခန်းသွားအပေါ့သွား သန့်ရှင်းလေးလုပ်ပြီးတော့ ဘယ်သူမှ လည်း ပြန်မလာသေးတာနဲ့ ကုတင်ပေါ် ပြန်ရောက်လာကြပြန်ပါတယ်။ တယောက်နဲ့ တယောက် ဟိုအကြောင်းဒီအကြောင်းလေးတွေ စကားစမြီပြောရင်းက စိတ်တွေ ပြန်ထလာကြပြန်ပါတယ်။ ဒီတခါတော့ မမြတ်ဝတ်ရည်အိုးကြီးကို ကြည့်ပြီး အနောက်က ဆွဲချင်တာနဲ့ လေးဘက်ထောက်ခိုင်းပြီး ဒေါ့ကီ ဆွဲကြပါတယ်။ မမြတ်ဝတ်ရည်က လည်း အခုတော့ ရှက်ရွံ့တာ မရှိတော့ပါဘူး။ ဖင်ကြီးကို အနောက်ပြစ်ကော့ကော့ပေးတာ အတော်ဆောင့်လို့ကောင်းပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း နှစ်ခါပြီးထားတာမို့ တော်တာ်နဲ့ မပြီးပါဘူး။ အဲတော့ ပုံစံမျိုးစုံ ပြောင်းပြီး လိုးကြတော့တာပါပဲဗျာ။

................................................

အခန်း ၂၁။ ကိုကိုကြီး ။

ကျွန်တော် တည်းခိုဆောင်က ထွက်လာပြီး စားသောက်ဆိုင်တွေ ရှိရာဘက်သွား မယောင်မလည် ဟိုကြည့်ဒီကြည့် နောက်တော့ အအေးဆိုင်တခုမှာ ထိုင်ပြီး ဘီယာတလုံးဝယ်သောက်ရင်း ခနနှပ်နေလိုက်တယ်။ စိတ်ကတော့ တည်းခိုဆောင်ကို ပြန်သွားချင်စိတ် က မနည်းကို ဖိနှိပ်ထားရတယ်။ ခုလောက်ဆို ဝတ်ရည် နဲ့ မင်းရဲ ကိုကို တို့ ဘယ်လို အခြေအနေရောက်နေပလဲ ဆိုတာ သိချင်နေတယ်လေ။ ဘီယာတလုံးကုန်ပြီးတော့ ကမ်းစပ်ဖက်ကို ခန လမ်းလျှောက်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ မထူးပါဘူးကွာ ဆိုပြီး တည်းခိုဆောင်ဘက်ကို ခြေဦးလှည့်လာခဲလိုက်တော့တယ်။

တည်းခိုဆောင်ရောက်တော့ ကျွန်တော်ကြိုတင်ပြီး နေရာမှတ်ထားခဲ့တဲ့ဆီကို သွားလိုက်တယ်။ အဲဒီနေရာက ကျွန်တော်တို့ အခန်း ထဲကို ချောင်းဖို့ အပေါက်လည်း ရယ်ဒီပဲ၊ ဝတ်ရည်ကိုလည်း ကျွန်တော်တော်တော်နောက်ကျမှ ပြန်ရောက်မယ်လို့ ပြောထားတော့ သူကတော့ ကျွန်တော်ပြန်လာမှာကို စိတ်ပူမှာ မဟုတ်ဘူး။

"ဟိုက်ရှလဘား"

ချောင်းပေါက်ကလေးကနေ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ လားလား မြန်လှခြေလား မိန်းမရေ လို့ တောင် စိတ်ထဲက အော်မိတယ်။ မိန်းမ က တကိုယ်လုံးမှာ အဝတ်အစား ဆိုလို့ တမျှင်တောင်မရှိတော့ဘူး။ မင်းရဲကိုကိုလည်း ဒီအတိုင်းပဲ။ ဘယ်လောက်တောင် ဆော်ထားကြသလဲ မသိဘူး တယောက်နဲ့ တယောက်ဖက်ပြီး အိပ်မောတောင်ကျနေကြပြီ။ ကျွန်တော့်နေရာက ကြည့်လိုက်တော့ မိန်းမ ရဲ့ ညိုဝင်းနေတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေ တွေ့နေရတယ်။ အောင်မယ် မင်းရဲကိုကို ကို သူ့ရီးစား ကျနေတာပဲ၊ အင်းတကယ်တော့လည်း သူ့ရီးစားပါပဲလေ၊ အွန်လိုင်းရီးစားပေါ့။ ဖက်ထားလိုက်တာ သူ့ ခေါင်းကလေး ဟိုကောင့် ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လို့ ဟိုကောင့် ခါးကို ဖက်ထားပြီး အိပ်ပျော်နေတယ်။ ကျွန်တော့်လီးတောင် မာတင်းလာတယ်။ သူတို့ကို ခနချောင်းနေတာတောင် မလှုပ်ကြသေးတော့ ကျွန်တော့်ပတ်ဝန်းကျင် နားတဝိုက်ကို လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်တယ်။ သစ်ပင်တွေ ခြုံဘုတ်တွေနဲ့ ဆိုတော့ ကျွန်တော် ဒီနားက ချောင်းနေတာကို ဘယ်သူမှ မမြင်နိုင်ဘူး ဆိုတာ သိလိုက်တော့ နည်းနည်း အေးဆေးဖြစ်သွားတယ်။

စိတ်ထဲက လည်း စဉ်းစားတယ် ခုနေ ဝင်သွားလိုက်ရင် ဘယ်လို ဖြစ်မလဲ ဆိုပြီး၊ အာ့တာမျိုးလည်း မလုပ်ချင်သေးဘူး။ မိန်းမ  ကို သူ့ဘာသာ သူ ပွင့်လင်းလာတာ မျိုးကို ဖြစ်စေချင်တယ်လေ။ အနားတဝိုက်ကြည့်လိုက်တော့ သစ်ငုတ်တိုလေးတခုတွေ့တာနဲ့အဲဒီမှာ သွားထိုင်နေလိုက်တယ်။ အဲဒီမှာ ထိုင်လိုက် သူတို့ နိုးပြီးလား သွားချောင်းလိုက် နဲ့ အချိန်ဖြုံးနေရတာပေါ့ဗျာ။

အဲ ခနနေတော့ သစ်တုံးလေးပေါ်ထိုင်နေရာက အသံကြားသလိုရှိတယ်ဆိုပြီး သွားချောင်းတော့ သူတို့ နိုးနေကြပုံပဲ ဗျ။ ဖက်ရက်သားက တယောက်နဲ့ တယောက် ကစ်စ် ဆွဲနေလိုက်ကြတာ အမလေး။ တယ်ချစ်နေကြပါလား။ ပြီး တော့ နှစ်ယောက်အတူထသွားကြတယ်။ မင်းရဲ ကိုကို လီးက တောင်မတ်နေပါလား ဘယ်ကို သွားကြတာလဲ။ နောက်ဖေးဘက်ထွက်သွားကြတာဆိုတော့ အပေါ့အပါးသွားကြတာဖြစ်မယ်လို့ တွေးလိုက်မိတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျွန်တော့်လုံခြည်အောက်က နေ ထောင်ထနေတဲ့ လီးကို ကိုယ့်ဘာသာ အသာလေး လက်အုပ်ပြီး ပွတ်ပေးရင်းက အပေါက်ကို မျက်ခြေမပြတ်ကြည့်နေမိတယ်။ ကြာလိုက်တာ နောက်ဖေးမှာ ဘာတွေများလုပ်နေတာလဲ၊ စိတ်တောင်မရှည်ချင်တော့ဘူး။ ဟော လာပါပြီဗျာ။

မင်းရဲကိုကို နဲ့ ဝတ်ရည်တို့ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာကြတယ်။ ဝတ်ရည်က တခစ်ခစ် နဲ့ မြီးကောင်ပေါက်မလေး ကျနေတာပဲ၊ ဟိုကောင့်မျက်နှာကြီး ကလည်း မှိုကို ကွန်တိန်နာ တလုံးစာ ရထားတာ ကျနေတာပဲ။ ဖြီးလို့။ အံမယ်၊ သူတို့ကို သူတို့ များ မင်္ဂလာဦး ပျားရည်ဆမ်း ထွက်လာတာကျနေတာပဲ၊ ဖက်လိုက် နမ်းလိုက် နဲ့ ဟား။ သူတို့ နှစ်ယောက် ဖိုးပလေး နေကြတာကို ကြည့်ရင်းနဲ့ကို ကျွန်တော့်လီးက လရည်တွေ ထွက်ကျပြီး ပြီးချင်လာပြီ။ ဖီးတက်တာ ဘယ်လို အရသာမှန်းကို မသိဘူးဗျာ။ ကိုယ့်မိန်းမ က ကိုယ့်လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် ကောင်လေးနဲ့ ပလူးနေကြတာ၊ အိုး၊ မင်းရဲကိုကို က ဝတ်ရည်နို့တွေကို တအားစို့ နေတာ ဝတ်ရည် မျက်လုံးလေးကို မှေးလို့။ ဟွန်း။ ဝတ်ရည်လက်ကလည်း ဟိုကောင့်လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်ပေးနေတယ်။ ကျွန်တော် လက်က ပုဆိုးပေါ်ကနေပဲ လီးကို ကိုင်ပြီး ဂွင်းတချက်နှစ်ချက် တိုက်ပြစ်လိုက် မိတယ်။ ဟော ကုတင်ပေါ်တက်ပြီ၊ မင်းရဲ ကိုကို တခုခု ပြောနေတယ်။ ဝတ်ရည်က လည်း မျက်နှာက ချိုလို့ ဟော ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး လေးဘက်ထောက်ပေးတယ်။ ဝတ်ရည်က အိုးလှတယ်လေ ပေါင်လုံးလေးတွေကလည်း ညိုဝင်းနေတာ၊ ဒီကောင် ဒေါ့ကီ ဆွဲမို့ထင်တယ် ပြောနေတာ။ အိုး  ချီးမှ ပဲ ငါတော့ ဘောတော့ အောင့်တော့မှာပဲ။ မင်းရဲကိုကို က လေးဖက်ထောက် ဖင်ထောင်ပေးထားတဲ့ ဝတ်ရည်ရဲ့ အနောက်က နေ ဖင်လုံးနှစ်လုံးကို ဖြဲ သူ့မျက်နှာအပ်ပြီး နမ်းတာလား ရက်တာလား လုပ်နေတယ်။ ဝတ်ရည်ဖင်ကြီး ယမ်းနေပြီ။ အား ကျွန်တော့် လီးက အရမ်းကို ယားလာပြီ။ မတတ်နိုင်တော့ဘူး လုံချည်တွေ စိုကုန်လိမ့်မယ်။ ကျွန်တော် ဘေးဘီကြည့်ကမန်းကတမ်း ခြုံအနားကို သွား လုံချည်လှန်ပြီး အားရပါးရ ထုပြစ်လိုက်တာ လေးငါးခါပဲ။ သုတ်ရည်တွေ ချူံပုတ် ထဲ တပြစ်ပြစ်ထွက်သွားတော့တယ်။

အီး၊ ဒူးတောင် ချောင်ချင်သွားတယ်။ ခန သစ်တုံးလေးပေါ် ထိုင်နားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ သူတို့ ဘယ်လို အခြေအနေဖြစ်နေပြီလည်းဆိုတာ သိချင်လာတာနဲ့ ထချောင်းလိုက်တယ်။ ဟ။ မင်းရဲ ကိုကို  ဝတ်ရည်ကို ဒေါ့ကီ ဆွဲနေပြီ။ ဝတ်ရည်ရဲ့ ပေါင်ရင်း နှစ်ဖက်ကို သူ့လက်နဲ့ တဖက်တချက်စီ ဆုပ်ကိုင်ရင်း က အားကောင်းကောင်း နဲ့ မင်းရဲကိုကို ကတော့ ဆောင့်နေပြီ၊ ဝတ်ရည်ကလည်း အောက်က ခေါင်းအုံးပေါ် တတောင်ထောက်လို့ သူမ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးနေတယ်။ အခန်းထဲ ချောင်းနေရင်းနဲ့ လူရိပ်မြင်လိုက်လို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ မြယမုံစိမ်း ဖြစ်နေတယ်။

"အော် ဦးကိုကိုကြီး ပါလား အမရော"

"မြတ်ဝတ်ရည်လား ရှိပါတယ် အထဲမှာ၊ ကျွန်တော်က ဆေးလိပ်သောက်ချင်လို့ ခနထွက်လာတာ"

ကျွန်တော် လက်ထဲကိုင်ထားတဲ့ စီးကရက်ဗူးနဲ့မီးခြစ်ကို မြယမုံစိမ်း  မြင်ရအောင်ထောင်ပြပါတယ်။

"ခုန က ကုံးကုံး ကုံးကုံး နဲ့ အထဲကို မြင်ရလို့လား ချောင်းနေတာ"

ဟိုက် ငါ့ကို တွေ့သွားပဟ လို့ တွေးလိုက်မိပါတယ်။ ခေါင်းထဲမှာ လည်း ဖြစ်နိုင်ခြေတွေ အများကြီး အမြန်ဆုံးစဉ်းစားနေတုန်း မြယမုံစိမ်းက ကျွန်တော့်ကို မေးခွန်းထုတ်တဲ့ အကြည့်နဲ့ ကြည့်နေတယ်။ ခုအချိန် သူအထဲဝင်သွားလို့လည်း မဖြစ်၊ ကျွန်တော်လည်း တချက်ခုတ်နှစ်ချက်ပြတ်ဆိုပြီး သူ့ကို ကျွန်တော်ချောင်းနေတဲ့ အပေါက်လေး ပြလိုက်တော့တယ်။

"အင်း ညီမ ကိုတော့ မျက်နှာပူပူ နဲ့ပဲ ပြောရတော့မှာပဲ။ ကဲလာ ညီမ ဒီအပေါက်က နေ သာ ကြည့်လိုက်တော့"

မြယမုံစိမ်းက အပေါက်ကနေ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့အလွန် စိတ်ဝင်စားပုံတော့ ပြပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အံ့ဩပုံတော့ မပြဘူး။ ဒါဆိုရင်တော့ သူလည်း မင်းရဲကိုကို အကြောင်းသိလို့လား သူကလည်း အတော်ထန်တဲ့ ဟာမလေးမို့လား။ သူ့ယောက်ျားနဲ့ ကျွန်တော့်မိန်းမ လိုးနေတာကို ကုံးချောင်းနေတဲ့ မြယမုံစိမ်းကို ကြည့်လိုက်တော့ အခုန မှ ထုထားတဲ့ ကျွန်တော့်လီး က ပြန်မာလာပါတော့တယ်။ ကျွန်တော့်မိန်းမ လို ညိုတုတ်တုတ်လေး မဟုတ်ပဲ ဖြူဖွေးနေတဲ့ ပေါင်တန်လေး တွေက တမျိုး ဆွဲဆောင်နေတယ်။ ကျွန်တော့်မိန်းမ လို ရေစိမ်ခံ အဆောင့်ခံ မဟုတ်တဲ့ နုနုဖတ်ဖတ် ဖွေးဖွေး ဆရာဝန်မလေးကို လိုးချင်စိတ်က တဖွားဖွား ပေါ်လာခဲ့ရပါတယ်။ ကျွန်တော်သူ့ အနားကပ် သွားလိုက် ပြီး သူမ ခါလေးကို အသာ သိုင်းဖက်လိုက်တယ်။

"ဦးကိုကိုကြီး စိတ်မဆိုးဘူးလား ဟိုမှာ ဦးကိုကိုကြီးမိန်းမ နဲ့ မောင်နဲ့ ဟိုဟာ ဖြစ်နေတာကို"

"မြယမုံစိမ်း ကရော မင်းရဲကိုကို ကို စိတ်မဆိုးဘူးလား"

"အင်း စိမ်းက စိတ်မဆိုးတော့ဘူး၊ မောင်က လည်း စိမ်းကို စိတ်မဆိုးဘူးလေ"

"ဟုတ်လား၊ အင်း စိမ်း အမျိုးသားက ဦးမိန်းမ ကို လုပ်နေတာဆိုတော့ စိမ်းက ပဲ ဦးကို ပြန်အလျှော်ပေးရမယ်နော်"

"ခစ်ခစ် ဦးကိုကိုကြီး ကလည်း ဦးမိန်းမ အလုပ်ခံရလို့ လက်စားခြေတဲ့အနေနဲ့ စိမ်းကို လုပ်ချင်တာလား"

"တကယ်ကတော့ မဟုတ်ပါဘူး၊ စိမ်းကို လုပ်ချင်လို့ ဦးမိန်းမကို ပေးလုပ်တာပါ ခိခိ"

"ဘယ်လို ဘယ်လို"

"ဘယ်လိုတွေက အရေးမကြီးတော့ပါဘူးကွယ်"

ကျွန်တော်က ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ မြယမုံစိမ်းကို ကျွန်တော့်ဖက် ဆွဲလှည့်ပြိး သူမ နူတ်ခမ်းလှလှလေးကို ငုံစုပ်နမ်းလိုက်ပါတော့တယ်။

အခန်း ၂၂။ မြယမုံစိမ်း ။

ကျမ ကို ဖက်နမ်းလိုက်တဲ့ ဦးကိုကိုကြီး ကို ကျမလည်း အလိုက်သင့် ပြန်နမ်းလိုက်ပါတယ်။ ခုနက အမမြတ်ဝတ်ရည် နဲ့ မောင်တို့ လိုးနေကြတာ ကြည့်ပြီး ကျမ ဖီးလည်း တက်နေပြီမဟုတ်လား။ ခုနတင် ကောင်လေး သုံးယောက်နဲ့ ကမ်းခြေမှာ အလိုးခံလာခဲ့ရပြီးတာတောင် မောင်နဲ့ တခြားအမျိုးသမီးတယောက် လိုးနေတာ တွေ့ရတော့ ကျမ ပြန်ဖီးတက်လာတာ အံ့ဩစရာကြီး လို့ ကိုယ့်ကို ကိုယ်တောင်တွေးလိုက်မိတယ်။

ဦးကိုကိုကြီး လီးကြီးက ထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့ သူ့ပုဆိုးအောက်က ထောင်ထ နေပြီး ကျမ ဗိုက်ကို ထောက်နေတယ်။ သူ့လက်တွေကလည်း ကျမ နို့တွေကို မညှာတမ်း ဆုပ်နှယ်နေတယ်။ ကျမ ကို သူနူတ်ခမ်းစုပ်နမ်းနေရာက နည်းနည်းဝသွားတော့မှ ပါးစပ်ချင်း ခွာလိုက်ပြီး၊

"စိမ်း လာ ဟိုနေရာလေး သွားရအောင်"

ဆိုပြီး သစ်ပင်တွေ ကြားထဲက ခုံတန်းလျှားလေး ရှိတဲ့နေရာကို ခေါ်သွားပါတယ်။ ဒီလို အပြင်ကြီးမှာ ဖြတ်သွားဖြတ်လာတွေ ရုတ်တရက် လာနိုင်တာမို့ လိုးဖို့ကတော့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ သူက လည်း အတွေ့အကြုံ ရှိသူမဟုတ်လား။ ကျမ သူခေါ်ရာ လိုက်သွားမိတယ်။

ခုံတန်းလျှားပေါ်မှာ သူက ထိုင်လိုက်ပြီး ကျမကို သူ့ပေါင်ပေါ်မှာ ခေါင်းအုံးပြီး လှဲခိုင်းတယ်။ ကျမမျက်နှာကို သူ့ဘိုက်ဖက်ကို လှည့်ပြီးတော့ပေါ့။ သူ့လုံခြည်ကို ဖြည်ချလိုက်တော့ ကျမ မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်မှာ သူ့လီးကြီးက ထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့ ပေါ်လာတယ်။ မောင့် လီးနဲ့တော့ မတိမ်းမယိမ်းပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ ညိုညို ကြီး ။ မောင်က အသားလတ်တော့ လီးက အဲလောက် မညိုဘူး။ ဦးကိုကိုကြီးက အသားညိုတော့ လီးက ညိုတာအပြင် မဲတဲ့ဘက်တောင် နည်းနည်းရောက်မယ်။ သူ့ဒစ်ဖူးကြိးကလည်း ခရမ်းရောက်လိုမျိုးကြီး ဒစ်ဖူးထိပ်က အကွဲကြောင်းလေးမှာ အရည်ကြည်လေးတွေ စို့နေတယ်။ နောက် ဒစ်ဖူးပတ်လည်မှာလည်း ကပ်စေးစေးနဲ့ ကြည့်ရတာ သူ့ဘာသာ ဂွင်းထုပြီး ပြီးထားတာ မကြာသေးပုံပဲ။ လရည်နံ့လည်း ရတယ်။ ကျမ သူ့ဒစ်ဖူးကို လျှာလေးနဲ့ ရက်လိုက်တော့ အီးကျွတ်စ်ကျွတ်စ် ဆိုပြီး ကျမ ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်လာတယ်။ လက်တဖက်က ကျမ ဖင်လုံးလေးတွေကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်ညှစ်နေတယ်။

ကျမလည်း ကိုယ်လုံးလေးကို အသာလှိမ့်လိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးကို အာခေါင်ထဲ ထည့်ငုံလိုက်တယ်။ ပြွတ်စ်ကနဲ စုပ်လိုက်တယ်။ ဒီနေ့ အဖို့ ကျမအတွက် လေးချောင်းမြှောက်လီး ပဲပေါ့။ ကျမ ကိုယ်ကျမလည်း စိတ်တွေ က အရမ်းလွတ်လပ်နေပြီးလူကလည်း ဟော့နေတယ်။ ကျမ ပိပိလေး ထဲကလည်း အရည်တွေ စိုနေပြီ။ ကျမ ဦးကိုကိုကြီးလီးကို ကောင်းကောင်းစုပ်ပေးလိုက်တယ်။ သူ့လီးကြီးတအားတောင်လာပြီး ကျမ အာဂေါင်ကို လာထောက် မိတယ်။ သူ့လက်တွေကလည်း ကျမ ဖင်လုံးလေးကို တအားဆုပ်ကိုင်လာတော့ သူပြီးချင်နေပြီ ဆိုတာသိလိုက်တယ်။ အဲဒါနဲ့ စုပ်နေတာ အသာလျှော့လိုက်ပြီး သူ့ လီးကြီးကို အရင်းကနေ ညှစ်ကိုင်ပြီးပါးစပ် ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ တွဲကျနေတဲ့ သူ့ဥကြီးတွေ ကို စုပ်ပေးလိုက်တယ်။သူ ပြီးချင်နေပေမဲ့ ကျမ လက်နဲ့ သူ့လီးအရင်းကို ဆုပ်ညှစ်ထားလို့ သူပြီးလို့ မရဖြစ်နေတယ်။ မျက်နှာကြီးရှုံ့မဲ့လို့၊

"စိမ်း  ကို ကို ပြီးချင်နေပြီကွာ ၊ စိမ်းပါးစပ်ထဲမှာ ထုတ်ပါရစေ"

ပထမတော့ ကျမ အချိန်ဆွဲထားမလို့ စိတ်ကူးသေးတယ်၊ နောက်တော့ စိတ်ကူးပြောင်းသွားတယ်၊ လောလောဆယ် သူ့ပြဿနာကို အရင်ရှင်းပေးလိုက်မယ် နောက်မှ ကျမ လိုတာကို သူ့ကို ကျူံးသွင်းတော့မယ် ဆိုပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တယ်။ သူ့လီးကြီးကိုလည်း ကျမ ပါးစပ်ထဲ ပြန်ထည့်လိုက်တယ်။ သူ့လီးတန် အရင်းနားကို ဆုပ်ညှစ်ထားတဲ့ ကျမ လက်တွေကို လျှော့ပေးလိုက်တာနဲ့ သူ့လီးကြီးက တဆပ်ဆပ်တုံခါပြီး ကျမ ပါးစပ်ထဲ လရည်တွေ တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထုတ် ပြစ်လိုက်ပါတယ်။ ကျမလည်း ပါးစပ်က နေ လျှံမထွက်သွားအောင် အကုန်လုံးကို မျိုချပြစ်လိုက်ပါတယ်။ ကျမအတွက် တနေ့တာ လိုအပ်မဲ့ ပရိုတင်းတွေက လိုတာထက်တောင် ပိုနေပြီလို့ တွေးရင်း စိတ်ထဲက ပြုံးလိုက်မိပါတယ်။

ဦးကိုကိုကြီး ညှစ်ထုတ်သမျှ လရည်တွေကို မျိုချလိုက်ပြီးတော့ သူ့လီးတန်ကြီးကို ကျမ လျှာလေးနဲ့ ရက်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ဦးကိုကြိးက ကျမ နဖူးလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်ရင်း၊

"ကောင်းလိုက်တာ စိမ်းရယ်။ စိမ်းက တော်တော်အမှုတ်ကောင်းတာပဲ၊ ကျေးဇူးပဲနော်"

"ခစ်ခစ် မလိုပါဘူး ဦးကိုကိုကြီး ရယ်၊ ကျမကိုလည်း ပြန်ကူညီပေးရမယ်နော်"

"အော် ပြောနေစရာလိုသေးလို့လား စိမ်းရယ် ကျွန်တော် စိမ်းလိုချင်တာ အကုန်လုပ်ပေးပါ့မယ်၊ အခု ဘာဂျာမှုတ်ပေးရမလားပြော"

"ဟင့်အင်း၊ အခု မလိုသေးဘူး ၊ ဦးကိုကိုကြီး ကျမ ကို မောင့် ရှေ့မှာ လိုးပေးရမယ်"

"ဟင် ဖြစ်ပါ့မလား၊ တော်ကြာ စိမ်းတို့ လင်မယား တခုခု ဖြစ်မှာ စိုးတယ်"

"မဖြစ်စေရဘူး စိတ်ချ၊ မောင်တောင်မှ အခု ဦးကိုကိုကြီး မိန်းမ  ကို လိုးနေပြီပဲဟာ"

"အင်း အဲဒါတော့ ဟုတ်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဘယ်လို စကားစကြမလဲ၊ "

"လွယ်ပါတယ်၊ ကျမ တာဝန်ထားလိုက်၊ ခု မောင်တို့ ဘယ်လို အခြေအနေရောက်နေပလဲ သွားကြည့်ရအောင်"

ကျမတို့ နှစ်ယောက် ခုံတန်းလျှားကနေထပြီးတော့ တည်းခိုဆောင်နံရံနားကပ်သွားချောင်းလိုက်ပါတယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်နဲ့ တယောက်ဖက်ပြီး နားနေကြပါတယ်။ ကျမ ဦးကိုကိုကြီးကို တံခါးသွားခေါက်ရအောင်ဟု ပြောပြီးတော့ တည်းခိုခန်းတံခါးကို သွားခေါက်လိုက်ပါတယ်။

အခန်းထဲက အသံတော်တော်နဲ့ မကြားရပါဘူး။ ကျမတို့ တံခါးကို ထပ်တလဲလဲ ခေါက်တော့မှ လာပြီလာပြီ ဆိုတဲ့ မောင့်အသံ ကြားရပါတယ်။ နောက်တော့ မောင်တံခါးလာဖွင့်ပေး ပါတယ်။

"မောင်ကလည်း ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ၊ တံခါးလာဖွင့်ပေးဖို့ကို ကြာလိုက်တာ"

"အော် အိပ်ပျော်သွားလို့ပါ ချစ်လေးရယ်၊ ဆောရီးနော်၊ ဦးကိုကိုကြီး နဲ့ ဘယ်မှာ ဆုံလာကြတာလဲ"

"ဒီအဆောင်နားကျမှ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဆုံကြတာပါ မောင်ရဲ့၊ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရော"

"အိပ်နေတယ် ထင်တာပဲ ချစ်လေးရဲ့ မောင်လည်း အိပ်ပျော်နေတာဆိုတော့ သတိမထားမိဘူး"

"ရပါတယ် ကိုကိုရ ကိုယ့်မိန်းမ ကလည်း အိပ်ပျော်ရင် ဆင်အော်တောင် မနိုးပါဘူး ဟဲဟဲ၊ တခုခု သွားစားရအောင်လေ ဘိုက်မဆာဘူးလား"

အဲလို ပဲ ပြောပြောဆိုဆို နဲ့ ကျမ တို့ ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ဝင်ခဲ့ကြပါတယ်။ မောင့်မျက်နှာက ပြုံးဖြီးဖြီး ဖြစ်နေတာမို့၊ အခန်းထဲ ရောက်တာနှင့် သူ့ကို ဘိုက်ကြောဆွဲလိမ်လိုက်ပါတယ်။

"အာ့ နာတယ် ချစ်လေးရဲ့"

မောင်က စိတ်လိုသလို ချစ်လေးခေါ်လိုက် စိမ်းခေါ်လိုက်လေ၊ ခုအရမ်းကို အူမြူးနေလို့ ချစ်လေး လုပ်နေတာ၊

"မောင် နဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည်တို့ လိုးနေတာကို ချစ်လေး နဲ့ ဦးကိုကိုကြီး တို့ အပြင်ကနေချောင်းနေကြတာ သိလား"

"ဟိုက်"

မောင် ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားပါတယ်။ နောက်တော့ ပြုံးဖြီးဖြီး ပြန်ဖြစ်လာပြီး၊

"အဲဒီတော့ ဦးကိုကိုကြီး စိတ်မဆိုးအောင် ချစ်လေးက ဘယ်လို ဖြောင်းဖြလိုက်တာလဲ"

"သူ့လီး စုပ်ပေးလိုက်ရတာပေါ့"

"ဟင် "

"အင်း သူက လရည်တွေ ချစ်လေး ပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်လို့ အကန်ုမျိုချပြစ်လိုက်ရတယ်"

မောင့် မျက်နှာက အရမ်းတက်ကြွလာပါတယ်။

"နောက်တော့ရော"

"နောက်တော့ မရောတော့ဘူး ချစ်လေးတို့ တံခါးလာခေါက်တယ် ဒါပဲ"

"အော် ဒါဆိုရင် ချစ်လေးနဲ့ ဦးကိုကိုကြီးတို့ ဟိုဟာ မဖြစ်သေးဘူးပေါ့"

"ဟင့် အင်းမဖြစ်သေးပါဘူး တမင်ချန်ထားတာ မောင့်ရှေ့ကျမှ လုပ်ဖို့ ခစ်ခစ်။ ချစ်လေးက ကမ်းစပ် မှာ ကောင်လေး သုံးယောက်နဲ့ အလိုးခံလာပြီးပြီ"

"ဟင်"

မောင့်ကို  ကမ်းစပ်က အဖြစ်အပျက်တွေ ပြောပြလိုက်တယ်။ မောင် အရမ်းကို တက်ကြွနေတယ်။ ဒါပေမဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို တနေ့ကုန် ဘယ်လောက်များ လိုးထားသလဲ မသိဘူး မောင် စိတ်ပဲ ရှိတော့တယ် မလုပ်နိုင်တော့ဘူး၊ ကျမလည်းအတူတူပါပဲ လန်းသွားအောင် ရေမိုးချိုး ပြီးတော့ ဦးကိုကိုကြီးတို့ လင်မယားနဲ့ တခုခု ထွက်စားကြရအောင် ဆိုပြီး အပြင်ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။

အခန်း ၂၃။ မြတ်ဝတ်ရည် ။

ကျမ ယောက်ျား ကို မျက်နှာပူနေမိတယ်။ တခါမှ လည်း သူ့အပြင်ဘယ်သူနဲ့မှ မလုပ်ဖူးဘူး။ အခု မောင်နဲ့ ဖြစ်တာ ကျမ အတွက် ပထမဆုံးပဲ၊ မောင်က လည်း ကဲလိုက်တာ မပြောနဲ့ တော့ တနေကုန်ကို နည်းမျိုးစုံ နဲ့ မမောနိုင် မပန်းနိုင်အောင် လိုးတယ်။ ကျမလည်း အတူတူပါပဲလေ။ အရူးအမဲသား ကျွေးမိသလို ဖြစ်သွားတာ။ အဲဒါ ကျမနဲ့ မောင်နဲ့ ပြိုင်းသွားပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား မောမောနဲ့ နှပ်နေကြတုံး အဆောင်ရှေ့က တံခါးခေါက်သံ ကြားတော့ မောင်လည်း ကမန်းကတန်းထ ပြီး သူ့အခန်းသူပြန်ပြေးသွားတယ်။ သူ့ အဝတ်အစားတွေက နဂိုကတည်းက သူ့အခန်းမှာ ပြန်ထားထားတာ ဆိုတော့ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ပြေးတာပေါ့။ ကျမကတော့ ကမန်းကတန်း ထမိန် ကောက်ဝတ် တီရှပ်တထည် ကောက်စွပ် လိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ်အသာလေးမှေးနေလိုက်တယ်။ အိပ်ပျော်နေတယ်လို့ အကြောင်းပြရအောင်။ အဆောင်ရှေ့က ဘယ်သူလာလာ မျက်နှာပူလို့ ကျမ က ဘယ်လို မှ ဟန်ဆောင်တတ်မှာ မဟုတ်ဘူးလေ။ အဲတော့ အသာပဲ နေလိုက်တယ်။

နောက်တော့ မောင် အိမ်ရှေ့ခန်းလျှောက်သွားသံကြားတယ်။ တံခါးဖွင့်တယ်။ ယောက်ျား နဲ့ မောင်နဲ့ စကားပြောနေကြတာအပြင် မြယမုံစိမ်း ရဲ့ အသံလည်းကြားရတယ်။ အင်း ယောက်ျားနဲ့ မြယမုံစိမ်း နဲ့ အတူတူ ပြန်ရောက်လာကြတာကိုး။ ကျမ ကုတင်ပေါ်မှာပဲ အခန်းဝကို ကျောပေးပြီး မျက်စေ့လေး မှိတ်ထားလိုက်တယ်။

ခနနေတော့ အခန်းထဲ ကို ယောက်ျား ဝင်လာသံကြားတယ်။ နောက်က နေပြီး ကျမ လည်တိုင်လေးကို လာနမ်းတယ်။

"မိန်းမ တော်တော်ပင်ပန်းနေပလား"

ယောက်ျားရဲ့ တိုးတိုးလေး မေးလိုက်သံက ကျမ နားထဲမှာ ဗုံးခွဲလိုက်သလိုပါပဲ။ ရင်တွေလည်းတဒိတ်ဒိတ်ခုန်လို့ ပေါ့၊ ယောက်ျား များ ရိပ်မိသွားပလား၊ ခါတိုင်း ကျမ ဘာမှ မလုပ်ပဲ အိပ်နေရင် သူနောက်နေကျ စတာပြောင်တာမျိုးလား၊ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ရင်ဆိုင်ရတော့မယ် ဆိုတာ ကျမ သိတယ်လေ။ အဲဒါနဲ့ အိပ်ယာက နိုးသလို အပျင်းကြောလေး ဆန့်ရင်းက၊

"ကို အခုမှ ပြန်လာတာလား၊ ဘယ်က ပြန်လာတာလဲ၊ "

"အဟီး ကို ရောက်နေတာ ကြာပြီ၊ ဝတ်ရည်တို့ ပွဲကြမ်းနေတာ နဲ့ အနှောက်အယှက်ဖြစ်မှာ စိုးလို့ တမင်မဝင်လာပဲ အပြင်ကနေ ချောင်းနေတာ၊ ခိခိ"

"ဟင် တကယ်၊ ဟာကွာ၊ သွား ရှက်လိုက်တာ ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး"

ကျမ ရှက်ရှက်နဲ့ စောင်ကို ဆွဲယူပြီး မျက်နှာပေါ် ဆွဲဖုံးလိုက်တယ်။ ယောက်ျားက အတင်းဆွဲမဖယ်ပါဘူး၊ ကျမဘေးမှာ လှဲအိပ်ပြီး ကျမကိုယ်လေးကို ဖက်ထားတယ်။ နောက် မှ စောင်ခြုံထားတဲ့ ကျမ မျက်နှာနား ကပ်ပြီး၊

"ဟွန်း ခုမှ ရှက်နေလိုက်တာ တခါထဲ လုပ်တုန်းကတော့ အိုလံပစ် ပြိုင်ပွဲကျနေတာပဲ မနားတမ်းလုပ်နေပြီး"

"ကိုနော် ပြောလေ ကဲလေပါလား တကထဲ ကဲကဲ ပြောချင်အုံး"

ကျမ သူ့ကို လက်သီးဆုပ်ကလေးတွေနဲ့ ထုနှက် နေမိပါတယ်။ ယောက်ျားက ကျမ လက်တွေကို လှမ်းဖမ်းဆုပ်ရင်းမှ ၊

"ကို နဲ့ အတူတူ ဘယ်သူလည်း ချောင်းနေတယ်ထင်သလဲ"

ကျမ ရုတ်တရက် အံ့အားသင့်သွားပါတယ်။ ဟင် နောက်ထပ်ဘယ်သူတွေများ သိကုန်ပါလိမ့် ဒုက္ခတော့ရောက်ပြီပေါ့။

"ဘယ်သူလဲ ကို ဒုက္ခပါပဲ ဝတ်ရည်တော့ ပြဿနာတက်တော့မယ်ထင်တယ်"

"မတက်ပါဘူးကွာ မြယမုံစိမ်း လေ၊ သူလည်း သူ့ယောက်ျား နဲ့ တခြားမိန်းမ လုပ်နေတာကို စိတ်ဝင်တစား ချောင်းကြည့်နေတာ"

"ဟင်"

ကျမ ပါးစပ်အဟောင်းသား နဲ့ ဘာပြောရမှန်းတောင်မသိဖြစ်သွားရတယ်။ သူတို့ လင်မယားကလည်း အဲလိုမျိုးပဲလား၊ အခုမှ တော့ မထူးတော့ပြီမို့ ယောက်ျားကို ဖွင့်ပြောဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

"ကို ဟို လေ ဝတ်ရည်နဲ့ ချပ်နေတဲ့ ဒင်ကြီး ဆိုတာ.."

ယောက်ျားက ပြုံးပြီး လက်ကာပြလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ခေါင်းညိမ့်ပြီး၊

"မင်းရဲ ကိုကို မဟုတ်လား၊ ကိုသိပြီးပါပြီ။ ဝတ်ရည်ကို ကို ယုံတယ်လေ၊ တနေ့ကတော့ ဝတ်ရည် ကို့ကို ဖွင့်ပြောမှာပဲ ဆိုတာ ကို သိပြီးသား မို့၊"

ကျမ စိတ်ထဲ အရမ်းပျော်သွားပါတယ်။ ဒီလို နားလည်မှုရှိတဲ့ ယောက်ျား ဘယ်မှာ သွားရှာရမလဲလို့။ ယောက်ျားကို ချစ်လည်း အရမ်းချစ်သွားတယ်။ အာ့တာနဲ့ သူ့ကို ဖက်ပြီး သူ့နူတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်တယ်။

"မွမွ ပြွတ်စ်၊ ချစ်တယ် ယောက်ျားရယ်"

"အာကွာ ဝတ်ရည်က ခုနတုံးက မင်းရဲကိုကို ကို မှုတ်ထားတာ ပါးစပ်လည်းမဆေးရသေးပဲနဲ့"

"အိုး ကန်တော့ ကန်တော့"

ကျမ လက်ဖဝါးတွေနဲ့ ပြာပြာသလဲ ယောက်ျား ပါးစပ်ကို လိုက်သုတ်ပေးနေမိတော့ သူက ကျမလက်တွေကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်ရင်း တခိခိရီရင်း၊

"အလကားစတာပါ မိန်းမရာ အဟီးးးး"

ကျမ ရှက်ရှက်နဲ့ သူ့ကျောပြင်ကို ဗျောတင်မိပါတော့တယ်။ ဒီလိုလေးကျတော့လည်း အိမ်ထောင်သည်ဘဝဆိုတာ ပျင်းစရာမကောင်းပါလားရှင်။

"ကဲကဲ ရေမိုးချိုး ကိုတို့ တခုခု အပြင်သွားစားရအောင်"

"အင်း စိမ်းကို မျက်နှာပူစရာကြီးနော်"

"ပူမနေနဲ့ သူက အပြင်ဘက်မှာ ကို့လီးစုပ်ပေးခဲ့တာ ခုနကပဲ"

"ဟင်"

အံအားသင့်သွားတဲ့ ကျမကို ကိ်ုက ကျမနဲ့ မင်းရဲကိုကို တို့ကို  သူချောင်းရင်းက စိမ်းရောက်လာတဲ့အကြောင်း နဲ့ နောက်ဆက်တွဲတွေကို ဆက်ပြောပြပါတယ်။ အင်း ကို့လို ညိုညို မဲမဲ လူကြီးနဲ့ စိမ်းလို ဖွေးဖွေးလေး ဆိုရင် ဘယ်လိုများနေမလဲလို့ တွေးရင်း တောင် ကျမ ဖီးတက်လာရပါတယ်။ အဟီး။ အင်း ကျမ ပိပိလေးတောင် အရည်ကြည်လေးစိုလာရပြီ တော်ပြီတော်ပြီ ဒီနေ့တော့လိုးတဲ့ စခန်းကို ခနရပ်ထားအုံးမှ၊  မောင် တနေ့လုံးလိုးထားတာ ကျမပိပိလေး ကျိမ်းတောင် နေပြီ ဒီနေ့တော့ အနားပေးမှ ရတော့မယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ကို့ကို ရေချိုးတော့မယ် ဆိုပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ပြေးဝင်ခဲ့လိုက်ပါတော့တယ်။

ကျမတို့ နှစ်ယောက်ရေမိုးချိုးပြီးတော့ ကျမ ဘာဝတ်ရမှန်းမသိဘူး၊ ဒီနားဟိုနား ပဲ ခနသွားစားမှာ ညလည်းဖြစ်နေပြီ၊ ဆိုတော့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ဝတ်ရမလား၊ ဒါပေမဲ့ မောင်တို့လင်မယားကလည်း ပါမှာဆိုတော့ စိမ်းက သေခြာဝတ်လာရင် ကျမ က နုံခြာနေအုံးမယ်။ ကိုယ်က အကောင်းကြီးဝတ်သွားပြီးစိမ်းက အိမ်နေရင်းဝတ်လာပြန်ရင် ကိုယ်က အိုဗာဒရက်စ် ဖြစ်နေအုံးမယ်။ ချီတုံ ချတုံ ဖြစ်နေတဲ့ ကျမကို  ယောက်ျားက ဝတ်ရည် ရှော့ပင်နဲ့ တီရှပ်လေးပဲ ဝတ်လိုက်ပါလား။ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးလည်းဖြစ်၊ ဝတ်ရည်ကလည်း တော်ရုံ ဝတ်ချင်တာမဟုတ်ဘူး ညဘက်ဆိုတော့ ပိုကောင်းတာပေါ့။ ဆိုတော့ ဟုတ်သားပဲ ဆိုပြီး ဟိုတလောကမှ သူငယ်ချင်းတယောက် ဝယ်ထားတဲ့ ရှော့ပင် အတို အစိမ်းပုတ်လေးနဲ့ တီရှပ် မြင်းခြေးရောင်လေး ထုတ်ဝတ်လိုက်တယ်။ ရှော့ပင်က နည်းနည်းလေးတိုတယ် ကျမ ပေါင်လုံး တုတ်တုတ်လေးတွေ တအားပေါ်နေလို့ မဝတ်ရဲတာနဲ့ ဒီအတိုင်းထားထားတာ ကြာပြီလေ။ တီရှပ်ကလည်း တန့်တော့ ဆိုတာမျိုး လက်ပြတ်မဟုတ်လက်တိုမဟုတ် ခါးတို အသားက ပါးတော့ အောက်က ဘရာဇီယာ အပျော့ဝတ်ထားတဲ့ ကျမ ရင်သားတွေကတော့ ဖောင်းမို့နေတာပေါ့။ အင်း မောင့်ကို လည်း ကျမ ဘော်ဒီအလှလေးပြချင်သေးတယ်လေ။ စိမ်း ဘယ်လိုများဝတ်လာမလဲ ဆိုတာလည်း တွေးနေမိတယ်။ ကို ကတော့ ဘတ်စကက်ဘောဘောင်းဘီပွပွ ကြီး နဲ့။ တီရှပ်နဲ့ ပဲ။ ကျမ အခန်းပြင်ထွက် ဖို့ကို မျက်နှာပူနေတာနဲ့ တော်တော်အားယူရသေးတယ်။ ယောက်ျား က အတင်းအားပေးတာနဲ့ နောက်ဆုံးတော့ အခန်းပြင်ထွက်လာခဲ့ကြရတော့တယ်။

....................

အခန်း ၂၄။ မြတ်ဝတ်ရည် ။

ကျမတို့ အပြင်ရောက်တော့ ဧည့်ခန်းမှာ မောင် နဲ့ မြယမုံစိမ်း တို့ ထိုင်စောင့်နေကြပြီ။ စိမ်းက တီရှပ်အဖြူ နဲ့ ကာကီရောင်ဘောင်းဘီတိုလေး ဝတ်ထားတယ်။ ပေါင်လုံးလေးတွေက ကျမလို မတုတ်ဘူး၊ ဒါပေမဲ့လှတယ် လုံးလုံးဖြောင့်ဖြောင့်လေး တွေ အသားက ဖြူတော့ဖွေးနေတာပဲ။ ဒီအတိုင်း မြင်လိုက်ရရင် အသားဖွေးဖြူနေတဲ့ တရုပ်မ ဆရာဝန်မ ချောချောလေး၊ သူ့ယောက်ျားနဲ့ တခြားအမျိုးသမီးတယောက် လိုးနေတာကို ချောင်းကြည့်ပြီးတော့ အဲဒီတခြားအမျိုးသမီးရဲ့ ယောက်ျားကို အပြင်ဘက်မှာ လီးစုပ်ပေးမဲ့ သူလို့ ဘယ်သူမှ ထင်စရာမရှိတဲ့ ပုံလေး။ ယောက်ျား သေခြာ ပြောပြထားတာတောင် ကျမ မယုံချင်ဘူး၊

"ဟော မမဝတ်ရည်၊ အရမ်းချောတာပဲ အဲ့ဒိဝတ်စုံလေးနဲ့လိုက်တယ်"

"ဟင့် စိမ်းက မြှောက်နေပြန်ပါပြီ။ စိမ်းလို မလှပါဘူးကွာ၊ ဝတ်ရည်တို့က မဲမဲတူးတူး ပါ အဟီး။ ဒါပေမဲ့ စိတ်ချမ်းသာအောင် ပြောပေးတာ ကျေးဇူးပါ"

"မြှောက်တာမုတ်ပါဘူး မမဝတ်ရည် ကလည်း တကယ်ပြောတာပါ။ ဦးကိုကိုကြီးတို့ ကံကောင်းချက်"

ကျမတို့ အမျိုးသမီး ထုံးစံအတိုင်း တယောက်နဲ့ တယောက် အာလာဝသာလာဝ လုပ်ပြီး တော့ အဆောင်ကနေ စာသောက်ဆိုင်ဘက်ထွက်လာကြပါတယ်။ ယောက်ျား နှစ်ယောက်က တော့ တပြုံးပြုံးပေါ့။ စားသောက်ဆိုင်ရောက်တော့ လူတွေက လည်း အလကားကျွေးနေသလားမှတ်ရတယ် တအုန်းအုန်းနဲ့။ ယောက်ျားက ကိုယ်တို့ အေးဆေးစားရမှာလည်း မဟုတ်ဘူး၊ ပါဆယ်ပဲ ဆွဲသွားပြီး တည်းခိုဆောင် ပြန်သွားစားရအောင် ဆိုတော့ အားလုံးသဘောတူကြတယ်။ အဲဒါနဲ့ စားစရာ သောက်စရာတွေဝယ်ပြီး တည်းခိုဆောင်ကို ပဲ ပြန်လာကြတော့တယ်။

တည်းခိုဆောင်ရောက်တော့ စားစရာတွေ အထုပ်ဖြည် သူတို့ ထည့်ပေးလိုက်တဲ့ ခွက်တွေနဲ့ပဲ ဇွန်းခရင်းတတ်ပြီး နိူက်စားကြ၊ ယောက်ျားတွေက တော့ ဘီယာ နဲ့ အပြင်းနဲ့ ရောသောက်၊ မိန်းမ တွေက တော့ ဝိုင် နဲ့ ပေါ့။ ဘိုက်ဆာဆာ နဲ့၊ စားလိုက်သောက်လိုက် နဲ့ အရက်ရှိန်လေးတွေလည်း တက်လာ ဘိုက်လည်းပြည့်လာတော့ ထုံးစံအတိုင်း ဟိုကိစ္စ တွေ ဆီ လမ်းကြောင်းက အလိုလို ရောက်လာကြတယ်။ တကယ်တော့ စိမ်းက ပဲ စပွင့်လင်းလိုက်တာပါ။

"မမဝတ်ရည်၊ မောင့်ကို ပြုစုပေးတာ စိမ်း အရမ်းကျေးဇူးတင်ပါတယ်"

တဲ့ ကျမ မျက်နှာ ဘယ်လို ထားရမှန်းတောင်မသိပါဘူး။ ယောက်ျား နှစ်ယောက်က တော့ ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ခနပါပဲ၊ ကျမလည်း ဝိုင်အရှိန်လေးနဲ့ ဖြစ်နေပြီလေ။

"စိမ်းကို လည်း မမ ကကျေးဇူးတင်ရမှာ၊ အပြင် မှာ ချောင်းရင်း ညှောင်းနေတဲ့ မမ အမျိုသားကို အကြောလျှော့ပေးလိုက်လို့လေ၊ ခစ်ခစ်"

"ဟားဟား.. ဟားဟား"

အားလုံးက ရီမောလိုက်ကြရင်းက ကျမတို့ လင်မယားနှစ်စုံတွဲရဲ့ ဟန်ဆောင်မှု အလွှာက ကွာကျသွားပါပြီ။ မောင့် ရဲ့ အကြည့်က ကျမ အပေါ်မှာပဲ ရှိနေသလို ကျမယောက်ျား ရဲ့ အကြည့်ကလည်း စိမ်း ကိုယ်ပေါ်မှာ ရှိနေတာပါ။ အဲတော့ ကျမလည်း စ စိမ်ခေါ်လိုက်တာပေါ့။

"အင်း ခုမှ တော့မထူးပါဘူး၊ ဒီည မမတို့ အတွဲ ခနလဲလိုက်ကြရင် ကောင်းမလား၊"

"ကောင်းသား ပဲ မမဝတ်ရည်၊ လာအခုထဲက နေရာပြောင်းထိုင်ထားမယ်"

စိမ်းက ကျမ နဲ့ ယောက်ျားနဲ့ ထိုင်နေတဲ့ သုံးယောက်ထိုင် ဆိုဖာနားကို လျှောက်လာပြီး ကျမ လက်ကို ဆွဲလို့ ထခိုင်းလိုက်ရင်း သူ့ယောက်ျား မင်းရဲကိုကို ထိုင်နေတဲ့ နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာ ဆီကို တွန်းလွှတ်လိုက်ပါတယ်။

ပြီးတော့ ကျမ ယောက်ျားဘေး ဝင်ထိုင်ရင်း ယောက်ျားရဲ့ ရင်ခွင်ကို ခေါင်းလေး မှီ ပြီးထိုင်လိုက်ပါတယ်။ ယောက်ျားကလည်း စိမ်းရဲ့ ခါးလေးကို လှမ်းဖက်လိုက်ပြီးတော့ ကျမကို ပြုံးကြည့်နေပါတယ်။ ကျမလည်း အားကျမခံ မင်းရဲကိုကို ရှိရာကို လျှောက်သွားရင်းက မင်းရဲ ကိုကို ပေါင်ပေါ်ကို တက်ထိုင်ပြစ်လိုက်ပါတယ်။

ကျမ တို့ အဖြစ်အပျက်က အရမ်းကို ဆက်ဆီဖြစ်လွန်းလို့ ကျမ ပိပိလေးထဲမှာ စောက်ရည်တွေ စပြီး စိမ့်ထွက်နေပါပြီ။ မောင့် လီးကြီးကလည်း ကျမ တင်သားအောက်မှာ မာတောင်နေတာ ကို ခံစားသိလိုက်ရပါတယ်။ စိမ်းက လည်း သူ့လက်ကလေး တဖက်နဲ့ ယောက်ျားရဲ့ လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင် ပြီး ပွတ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။

"ဦးကိုကိုကြီး ကောင်လေးက ဆာနေပြီထင်တယ် အရမ်းကို မာနေပြီ ခိခိ"

"ဦးကိုကိုကြီးလို့ ခေါ်မနေပါနဲ့တော့ စိမ်းရယ်၊ နာမည်နဲ့လိုက်အောင် စိမ်းနေသလိုပဲ ဟားဟား"

"ဒါဆို ဦးကိုကိုကြီးက ဘယ်လို ခေါ်စေချင်သလဲ ပြောလေ"

"ကိုကို လို့ ခေါ်ပေါ့ ဟုတ်ဘူးလား ချစ်စိမ်းလေး"

ဟဲတော့ ယောက်ျား က ချွဲပြစ်နေလိုက်တာ သောက်ညှင်ကပ်စာတောင် အတော်ကောင်းနေပြီ။ ကျမလည်း ဘယ်ရမလဲ ချက်ချင်း အစွမ်းပြလိုက်တာပေါ့။

"မောင် ဟိုအတွဲက အရမ်းချွဲတယ်နော်"

"ဟုတ်ပ မ ရယ်၊ သူတို့ကို ကြည့်မနေနဲ့ မောင့်ကိုသာ ပြုစုပေး ဟုတ်လား ဟားဟား"

ကျမ မောင့်နားကို တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောလိုက်မိတယ်။

"မောင် တနေ့လုံး လိုးထားတာ မ စောက်ပတ်ရော ဖင်ရော ကျိမ်းနေပြီ ဒီညတော့ မ မတတ်နိုင်တော့ဘူးထင်တယ်"

"အင်းပါ စိတ်မပူနဲ့ မောင်က မ ကို ဖက်ပဲ အိပ်မှာပါ၊"

ယောက်ျားက  မောင့်ကို လှမ်းပြီးတော့၊

"ဟေ့ ဟို နှစ်ယောက် ဘာ တီးတိုးတီးတိုး သဖန်းပိုးလုပ်နေတာတုံး ၊ ဒိုင်မရှိုကြေးနော်"

ကျမလည်း နည်းနည်းထွေလာတာနဲ့၊

"ဘာမှ ဒိုင်မရှိုဘူး ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ"

ပြောလိုက်ရင်းပဲ မောင့် ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ မောင်က အဆင်ပြေအောင် ဖင်ကြွပေးပါတယ်။ မောင့်လီးကြီးက မတ်မနေပေမဲ့ မာနေပါပြီ။ ကျမ လက်ကလေးနဲ့ မောင့်လီးကြီးကို ဖွဖွလေး ပွတ်ကိုင်ရင်း တချက်နှစ်ချက် ထုပေးလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ဒစ်ဖူးကြီးကို ကျမ နူတ်ခမ်းလေးနဲ့ ငုံစုပ်လိုက်တယ်။

"အား... ရှီး..ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်.."

မောင့်ပါးစပ်က ငြီးသံလေးထွက်လာတယ်။ စိမ်းနဲ့ ယောက်ျား နဲ့ ရှေ့မှာ စိမ်းယောက်ျား လီးကို စုပ်ပြနေရတော့ ကျမ လည်း အတော်ဖီးတက်လာပါတယ်။ ကျမ နူတ်ခမ်းကို မောင့်လီးတန်ကြီးပေါ်မှာ တင်းတင်းစေ့လို့ ခေါင်းကို နှိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေတော့ မောင်က ကျမ ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ထိန်းထားပေးပါတယ်။ ကျမ အာဂေါင်ကို သူ စိတ်လွတ်ပြီး ဆောင့်မိမှာစိုးလို့ထင်ပါတယ်။မောင့်လီးကြီးကို ဘယ်လောက် ကြာအောင် စုပ်ပေးနေမိတယ် မသိပါဘူး အာညှောင်းသွားလို့ လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲက ပလွတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ခေါင်းမော်ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်က ဆိုဖာမှာ စိမ်းက ပက်လက် ဒူးထောင်ပေါင်ကားနဲ့  ဘယ်တုံးကတည်းက သူ့ ဘောင်းဘီရော အတွင်းခံရောက ကြမ်းပေါ်ကျနေသလဲ မသိ။ ကျမယောက်ျားက စိမ်း ပေါင်ခွဆုံမှာ မျက်နှာအပ်လို့ တပြတ်ပြတ် မြည်အောင်ကို ရက်နေသံ ကြားရပါတယ်။ သူ့ကြည့်ရတာ စောက်ပတ်တခါမှ မရက်ဘူးတဲ့သူကျနေတာပဲ လို့ ကျမတောင် သဝန်တိုတိုနဲ့ တွေးလိုက်မိတယ်။ ကျမလည်း ယောက်ျားကို စိတ်တိုသလိုလို မို့ ပြန်ငုံ့ပြီး မောင့်လီးကြီးကို ဖိစုပ်ပေးမိတော့ မောင် ကတော့ တအားကောင်းနေတာပေါ့။

"အား ကောင်းလိုက်တာမရယ်၊ ဘယ်လိုများ စုပ်ပေးနေတာလဲကွာ၊ တော်တော့ တော်ကြာ မောင်ပြီးသွားတော့မယ်"

မောင်က ကျမ ကို ဂျိုင်းနှစ်ဖက်က မထူပြီး တော့ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ 

"ပြီးရင်လည်း ပြီးပစေတော့မောင်ရယ် ၊ မ ပါးစပ်ထဲမှာ ပဲ ပြီးလိုက်တော့ အခု"

"မ သဘော မ သဘော"

မောင့်လီးကြီးက ကျမ ပါးစပ်ထဲမှာ ပိုပြီး ကြီးထွားလာသလိုပဲ ပြီးကာနီးမို့ထင်ပါရဲ့၊ မကြာပါဘူး မောင်က ကျမ ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ရင်းက သူ့လီးကြီးကို ကျမ အာဂေါင်ထဲ တချက်ညှောင့်ထိုးလိုက်တာ လီးထိပ်ဖူးကြီး ကျမ လည်ချောင်းထဲ တိုးဝင်လာပြီး လရည်တွေလည်း တဒုတ်ဒုတ်ပန်းထည့်နေပါတော့တယ်။ ကျမ လည်း အသက်ကို အောင့်ပြီး လည်ချောင်းထဲ ဝင်လာသမျှ တစက်မကျန် မျိုချနေရပါတယ်။ မောင့်လီးကြီးက တဆတ်ဆတ်တုံရင်း လရည်တွေ ပန်းထွက်တာ ရပ်သွားမှ ပဲ ပါးစပ်ထဲက ချွတ်လိုက်ပြီး အသက်ဝအောင် ရှုရပါတော့တယ်။ ဟိုဆိုဖာကလည်း အသံတွေ ထွက်နေပါတယ်။

"အိုး ကိုကို စိမ်း ပြီးတော့မယ် အိုး..... အားးးးးးးး အီးးးးးးး"

ကျမ ယောက်ျား မျက်ခွက်ကြီးတခုလုံးက စိမ်းပေါင်ခွဆုံမှာ ကပ်လို့် စိမ်းက သူ့ခေါင်းကြီးကို ဖိကပ်ထားပြီး ဖင်ကို မြှောက်ပေးနေပါတယ်။  ကျမယောက်ျားရဲ့ လက်ချောင်းတဖက်က စိမ်း ဖင်ပေါက်လေးထဲ ထိုးထည့်ထားတာလည်းတွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျမ နဲ့ မောင်နဲ့ နှစ်ယောက်သား စိမ်း တယောက် ကော့ပျံလူးလွန့်ပြီး ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားတာကို စိတ်ဝင်တစားကြည့်နေမိကြပါတယ်။

ခနအကြာမှာတော့ ကျမတို့ လေးယောက်စလုံး အမောဖြေကြပြီး စားစရာသောက်စရာလေးတွေ ပြန်စားကြပါတယ်။ နေရာတော့ မလဲတော့ပါဘူး။ ဘိုက်လည်း ပြည့် အိပ်လည်း အိပ်ချင်လာတော့ ကျမ က မောင့်လက်ကို ဆွဲပြီး တော့။

"ကဲ မောင် မ တို့ အိပ်ယာဝင်ရအောင်၊ ဘယ်အခန်းကြိုက်လဲ မောင်တို့ အခန်းလား မတို့ အခန်းလား"

မောင်က စိမ်းမျက်နှာကို လှမ်းကြည့်ရင်း၊

"အင်း မ အခန်းကို သွားမယ်လေ၊ စိမ်း လည်း ဦးကိုကိုကြီးကို မောင်တို့ အခန်းခေါ်သွားမှာမလား"

"အင်းပေါ့။ ဂွတ်နိုက်လေ ကိုကို"

"ဂွတ်နိုက်ဝတ်ရည်"

ကျမ နဲ့ မောင်တို့ နှစ်ယောက် လက်ချင်းချိတ်ရင်းက ကျမနဲ့ ယောက်ျား အိပ်တဲ့ အိပ်ခန်းဆီကို ဝင်ခဲ့ကြပါတော့တယ်။

အခန်း ၂၅။ မင်းရဲကိုကို ။

မမမြတ်ဝတ်ရည် ကို တနေ့လုံး လိုးထားတာမို့ သူရော ကျွန်တော်ရောက တကယ်ကို ပန်းနေတာမို့ အိပ်ယာထဲ ရောက်တာနဲ့ တယောက်ကို တယောက် ဖက်ပြီး အိပ်ပျော်သွားပါတယ်။ အိပ်ယာပေါ်မှာ ဖက်ရတဲ့ တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် တင်းတင်းရင်းရင်း နဲ့ အိနေတဲ့ မမ အကိတ်ကြီး မြတ်ဝတ်ရည်ကို ဖက်အိပ်ရတာ ကျွန်တော့် ဇနီး စိမ်း ကို ဖက်အိပ်ရတာနဲ့ တမျိုးတဘာသာ အရသာ ရှိလှပါတယ်။ တရေးနိုးတော့ သေးပေါက်ချင်လာတာနဲ့ နိုးလာပါတယ်။ အဲယားကွန်းဖွင့်ထားလို့ စောင်ခြုံထားပေမဲ့ ကိုယ်လုံးတီး လူနှစ်ယောက်ရဲ့ ကိုယ်ငွေ့တွေကြောင့် စောင်အောက် မှာ အိုက်နေတာမို့ စောင်ကို အသာလေး ခါးပေါ်ထိလှန်ချလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲမှာ အသက်လေး မြှင်းမြှင်း ရှုရင်း နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေတဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ ချစ်စရာ မျက်နှာလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်မိပါတယ်။

"အင်း....ဟင်းးးးးးး....... မောင်..ဘယ်အချိန်ရှိပလဲ မိုးလင်းပလား"

ကျွန်တော်မွေ့ယာပေါ်မှာ လှုပ်ရှားတာနဲ့၊ သူမျက်နှာလေးကို နမ်းလိုက်တာကြောင့် နိုးသွားတဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် က ကိုယ်လေး ကို တွန့်လိမ် အကြောဆန့်ရင်း မျက်လုံးလေး မပွင့်တပွင့် နဲ့ လှမ်းမေးလိုက်ပါတယ်။

"မလင်းသေး ဘူး မ၊ မောင် ရှုးပေါက်ချင်လို့ နိုးလာတာ"

"အင်း မလည်းလိုက်မယ်"

လို့ ပြောပြီး အိပ်ယာပေါ်မှာ ထထိုင်လိုက်ပါတယ်။ မျက်နှာလေး က မေးရိုးကားသလိုလို လေး နဲ့ ပေမဲ့ လေးထောင့်မကျပဲ ဝိုင်းစက် နေပြီး ပါးတဖက်က ပါးချိုင့်လေး နဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို ကြည့်ပြီး မနမ်းပဲ မနေနိုင်တာနဲ့ နူတ်ခမ်းလေး ကို လှမ်းစုပ်နမ်းလိုက်ပါတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က လည်း ကျွန်တော့် လည်ကုတ် ကို သူ့လက်ကလေး တွေနဲ့ သိုင်းဖက်ရင်းက ပြန်ပြီး နမ်းစုပ်ပါတယ်။အသက်အောင့်လို့ ခံနိုင်လောက်တဲ့ အထိ စုပ်နမ်းလိုက်ကြပြီးမှ ပါးစပ်ချင်းခွာ၊ အသက်ကို ဝအောင် ပြန်ရှုရင်း တယောက်မျက်နှာကို တယောက် ပြုံးကြည့် နေမိကြပါတယ်။

"ချစ်တယ် မ ရယ်"

"မ လည်း မောင့်ကို ချစ်ပါတယ်၊ မနေ့ က မောင် တနေ့လုံးကြမ်းထားတော့ ပင်ပန်းပြီး အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာ တုံးကနဲပဲ အခု မှ တရေးနိုးတော့တယ်၊ ခစ်ခစ်။ လူဇိုး..မနက်လေးနာရီတောင် ကျော်နေပြီ၊ လာလာ ရှုးသွားပေါက်ရအောင်"

မမမြတ်ဝတ်ရည် က သူ့ရဲ့ အုပ်ကောင်းလှတဲ့ ဆံပင်နက်ထူထူကြီးကို နောက်ပြန်ဆွဲလိုက်ပြီး အနောက်မှာလက်ပြန်နဲ့ နှစ်ပတ်လောက်လျိုထုံးလိုက်ပါတယ်။ ဖားလျှားချထားရင် တင်ပါးနားရောက်တာမို့ အလွန်ကြည့်လို့ကောင်းပါတယ်။ နောက် ကြမ်းပေါ်က မျက်နှာသုတ်ပုဝါတထည်ကို ကောက်ယူပြီး သူမ ကိုယ်ပေါ်မှာ ရင်လျှားသလို ပတ်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ကြမ်းပေါ်ကျနေတဲ့ပုဆိုးကို ကောက်ယူလိုက်ပြီး ဝတ်လိုက်တယ်။ နည်းနည်းအေးသလို ဖြစ်လာလို့ အဲယားကွန်းကို လည်း တန်ပရေချာ လျှော့လိုက်ပြီး အခန်းတံခါး ဖွင့်လိုက်ပါတယ်။ အိမ်သာ ဘက်မသွားချင် မျက်နှာချင်းဆိုင်က အခန်း က အသံတခုခု ကြားသလို မို့ တံခါးနားကို နားကပ်ပြီး နားထောင်လိုက်ပါတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ပြုံးစေ့စေ့ နဲ့ ကျွန်တော့် လက်မောင်းကို လာပြီး သူ့လက်ဖျားနဲ့ ဆိတ်ဆွဲပြီး အိမ်သာ သွားရအောင် အမူအယာနဲ့ ပြပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ဆီးအိတ် က ပေါက်ထွက်တော့မလောက်တင်းလာလို့ အိမ်သာ ဆီ ပြေးကြရတယ်။ အိမ်သာ ထဲမတော့ ဘိုထိုင်က အိမ်သာ ပေါ်မှာ မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို ထိုင်ပေါက်ခိုင်းပြီး ကျွန်တော်က တော့ ရှာဝါ အတွက်ထားတဲ့ နေရာ က ရေထွက်ပေါက်ကို မှန်းပြီး လီးထိပ်ကို တည်ကာ ပန်းချလိုက်ပါတယ်။ အငွေ့တထောင်းထောင်းနဲ့ ညက ဘီယာတွေကြောင့် ချင်စော်နံနေတဲ့သေးတွေ ပန်းထွက်ကျကုန်တယ်။ ကောင်းလိုက်တာ ကြက်သည်းတောင်ထတယ်။ ပြီးသွားတော့ ရှာဝါဟို့စ် ကို ယူပြီး ရေနဲ့ ဆေးချရတယ် နို့မို့ အနံ့တွေ နံနေမှာစိုးလို့။ မမမြတ်ဝတ်ရည်လည်း ပြီးသွားလို့ ရေဆွဲချရင်း သူ့ အဖုတ်တွေ ဖင်တွေကို ရေပိုက်ကလေး နဲ့ ဆေးနေတယ်။

"မ ဟို နှစ်ယောက်ကို သွားချောင်းရအောင်၊ မနေ့ က သူတို့ နှစ်ယောက် မောင်တို့ကို အပြင်ကနေ ချောင်းနေကြတာ"

"အင်း"

ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် စင်္ကြန်လမ်းကလေးကနေလျှောက်သွားတော့ မမမြတ်ဝတ်ရည်ခါးကလေးကို ဖက်သွားတယ်။ နောက်တော့ အောက်ကို လျှောချပြီး ပတ်ထားတဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါ ပေါ်က ပဲ သူ့ဖင်လုံးကြီးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်မိတယ်။ ကောင်းလိုက်တဲ့ အိုးကြီး။

စိမ်း တို့ အခန်းနား ရောက်တော့ ကျွန်တော်က တံခါးကို ဖြည်းဖြည်းလေး တွန်းမလို့ လုပ်နေတုန်း မမမြတ်ဝတ်ရည် က ခပ်တည်တည်ပဲ တွန်းဖွင့်ပြီး အထဲ ဝင်သွားလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း ရုတ်တရက် ကြောင် သွားသလို အထဲ က လူနှစ်ယောက်လည်း တံခါးက အသံကြောင့် သူတို့ လုပ်နေတာ တွေ ရပ်သွားပြီး တံခါးဝကို ခေါင်းမော့ ကြည့်လိုက်ကြတယ်။

ကျွန်တော်တို့ မှန်းသိသွားတော့ ကိုကိုကြီး က မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို ပြုံးပြလိုက်ပြီး စိမ်းက ကျွန်တော့်ကို လှမ်းပြုံးပြပါတယ်။အခန်းထဲက မီးချောင်းတွေကို ဖွင့်ထားတော့ အခန်းတခုလုံးက ထိန်ထိန်လင်းနေတာပေါ့။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က၊

"ကဲ မနေ့က သူတို့ က မတို့ကို အပြင်က နေ ချောင်းခဲ့ကြတာ အခု မတို့ ပြန်ကြည့်ရမဲ့ အလှည့် ရောက်ပြီ၊ လုပ်စာ ရှိတာ ဆက်လုပ်ကြလေ"

ဟု ပြောပြီး ကုတင်ဘေးက ကုလားထိုင်ကို ဆွဲပြီး ကုတင်ဘေးကို မျက်နှာမူလှည့်ထားလိုက်ပါတယ်။ ကုလားထိုင်က ရှေးခေတ်ပုံစံ အဝိုင်းကြီး အကြီး ကြီး ဖြစ်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ကျွန်တော့်ကို ထိုင်ဖို့ အမူအယာနဲ့ ပြလို့ ကျွန်တော်က ထိုင်ချလိုက်ပြီးတဲ့ အချိန်မှာ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ကျွန်တော့် ပေါင်ပေါ်မှာ လာထိုင်ပါတယ်။ အခုတော့ ကျွန်တော်တို့က ပြဇာတ်တခုကို ရှေ့ဆုံးတန်းက ထိုင်ကြည့်သလို ဖြစ်နေရပါပြီ။ တခုပဲ နည်းနည်း ရှိုးတိုးရှမ်းတန်း ဖြစ်စရာက ကုတင်ပေါ်မှာ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ပက်လက်လှန်နေတဲ့ ပိုးဟတ်ဖြူ မလေးက ကျွန်တော့် မိန်းမ ဖြစ်ပြီး သူ့ပေါင်ခွဆုံ ကို မျက်နှာအပ်ထားရာက ခေါင်းထောင်ကြည့်နေသူက မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ယောက်ျား ၊ ကျွန်တော့် လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် ဖြစ်နေတာပါပဲ။

ကိုကိုကြီးက အိုကေ ဆိုတဲ့ အပြုံးနဲ့ ခေါင်းညိမ့် ပြလိုက်ပြီး မြယမုံစိမ်း ရဲ့ ပေါင်ခွဆုံ မှာ မျက်နှာ ပြန်အပ်ပြီး စောက်မွှေး ပြောင်နေအောင် ရိပ်ထားတဲ့ ကျွန်တော့် မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို တပြတ်ပြတ် ကုံးရက် နေတော့တယ်။ မြယမုံစိမ်း က ကိုကိုကြီးရဲ့ ခေါင်းကို သူ့လက်ကလေး တွေနဲ့ ထိန်းကိုင်လို့၊ ကိုကိုကြီး ဆံပင်တွေကို လက်သည်းကလေး တွေနဲ့ ကုတ်ခြစ်ပေးနေရင်းက ကျွန်တော့်ကို ပြုံးမလို တည်မလို မျက်နှာထားလေးနဲ့ မျက်လုံးချင်းဆိုင်လို့ စေ့စေ့ ကြည့်နေပါတယ်။ တချက်တချက် ကိုကိုကြီးက စောက်စေ့လေးကို လျှာနဲ့ ထိုးလိုက်လို့လား ကိုက်ပဲ ကိုက်လိုက်လို့လားမသိ မျက်နှာလေး မှာ နဖူးကြောလေး တင်းပြီး ကိုယ်လေး ကော့သွားတယ်။ မျက်လုံးလေးလည်း မသိမသာ စင်းကျသွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့် ကို ကြည့်နေတဲ့ အကြည့်ကို တော့ မလွဲဘူး။ ကျွန်တော်ကလည်း စိမ်း သူများ ယောက်ျား တယောက်က သူ့ယောက်ျား ကျွန်တော့် ရှေ့တည့်တည့် မှာ စောက်ဖုတ် ရက်ပေးနေတာကို ခံနေရင်း ကျွန်တော် ဘယ်လိုများခံစား နေရလဲ ဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့ ကြည့်နေတယ်။

ဘယ်လို ခံစားနေရမလဲ၊ လီးက တောင်လာတာပေါ့ဗျာ၊ မတရားကို တောင်လာတာ။ အဲဒီပေါ်မှာ မှ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ဖင်ကြီးက ဖိထိုင်ထားတော့ မခံနိုင်တော့ဘူး၊ မမမြတ်ဝတ်ရည် ကို ခါးလေးက ကိုင်ပြီး ကြွခိုင်းလိုက်ရတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က လည်း သိပါတယ်။ ကျွန်တော်ထိုင်နေတဲ့ ကုလားထိုင်ဘေး ကြမ်းပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့် ပုဆိုးခါးပုံစ ကို ဖြည်ချလိုက်တယ်။ အောက်က အလံတိုင်ကြီး လို ထောင်ထ နေတဲ့ လီးတန်ကြီးကို သူမ လက်ကလေး နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး တော့ ဖွဖွလေး ဂွင်းထုပေးနေတယ်။ မြယမုံစိမ်းကတော့ ကျွန်တော့် မျက်နှာကို ကြည့်လိုက် မမမြတ်ဝတ်ရည် ထုပေးနေတဲ့ ကျွန်တော့် လီးကြီးကို ကြည့်လိုက်နဲ့ ပြုံးစေ့စေ့ နေတယ်။ နောက်တော့ ကိုကိုကြီးကလည်း ပါးစပ်ရော လက်ရော အရှိန်ရလာတယ်ထင်တယ်။ မြယမုံစိမ်း လည်း မပြုံးနိုင်တော့ဘူး မျက်လုံးလေး မှေးစင်းပြီး ကိုကိုကြီးခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လို့ သူ့စောက်ဖုတ်နဲ့ ဆွဲဆွဲဖိပွတ်နေတယ်။

ခနနေတော့ ကိုကိုကြီး လည်း ဇက်ညှောင်းပြီး အသက်ရှု မဝတော့လို့ ထင်တယ် စောက်ဖုတ်ရက်နေရာက နေ ရပ်လိုက်ပြီး ခေါင်းထောင်ထလာတယ်။ ကျွန်တော့်ကို ဂွင်းထိုင်ထုပေးနေတဲ့ သူ့မိန်းမ ကို ကြည့်ရင်း ပြုံးပြလိုက်တယ်။ အခု တော့ သူ့အလှည့်ပေါ့။ သူက ကုတင်ခေါင်းရင်းကို ကျောမှီပြီး ခြေဆင်းထိုင်လိုက်တယ်။ မာတောင်ထနေတဲ့ သူ့လီးကြီးက အခုတော့ မြယမုံစိမ်းရဲ့ နူတ်ခမ်းလှလှလေးက ရစ်ပတ်စုပ်ယူနေတာကို ဖီးခံနေပြီလေ။ စိမ်းက ကိုကိုကြီးရဲ့ လီးညိုညို ကြီးကို စုပ်နေရင်းက ကျွန်တော့် မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်ပြန်တယ်။ ကျွန်တော့် လက်တွေက မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ရင်ဘတ်မှာ ပတ်ထားတဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ဖြည်ချပြစ်လိုက်တယ်။

မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို ငုံ့ပြီး နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းရာက ကုလားထိုင်ပေါ် ဆွဲခေါ်လို့ ကျွန်တော့်ရဲ့ ပေါင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းရင်းက မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ နို့ကြီးတွေကို ငုံ့စို့လိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်ဆီက ငြီးသံလေး ထွက်လာတယ်။ နောက်တော့ မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို ကုတင်ဘက် မျက်နှာမူ ကျွန်တော့်ကို ကျောပေးလို့ ထခိုင်းပြီး ကျွန်တော့် ပေါင်ပေါ် ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချ ခိုင်းလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့် လက်က လီးကို တဖက်က ကိုင်ထိန်းရင်း မမမြတ်ဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ဝ တည့်တည့်မှာ ချိန်ထာလိုက်တယ်။ လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲ တဖြည်းဖြည်းချင်း နစ်ဝင်သွားတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်က လည်း အရည်တွေ တအားရွဲနေပြီလေ။ မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ထ လုပ်ခိုင်းပြီး ကျွန်တော်က အောက်က လိုးနေလိုက်တယ်။ မျက်လုံးကတော့ မြယမုံစိမ်းရဲ့ နူတ်ခမ်းလှလှလေးထဲ ကိုကိုကြီးရဲ့ လီးညိုညိုတုတ်တုတ်ကြီးဝင်ထွက်နေတာကို ကြည့်ရင်းပေါ့။ နောက်တော့ ကျွန်တော်တို့ နှစ်တွဲစလုံး အရှိန်ရလာကြတယ်။ ကိုကိုကြီးရဲ့ လီးကြီးက လရည်တွေ မြယမုံစိမ်း ပါးစပ်ထဲ ပန်းထွက်သွားတဲ့ အချိန်မှာပဲ၊ ကျွန်တော့် လီးကြီးက လရည်တွေက မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို တဖြစ်ဖြစ် ပန်းထုတ်သွင်းလိုက်မိတော့တယ်။

...................

ကျွန်တော်တို့ နှစ်စုံတွဲ ငွေဆောင်က ပြန်လာကြတော့ အလာတုံးက နဲ့ မတူ အစစအရာရာ ပြောင်းလဲ သွားခဲ့ကြပါပြီ။ အဓိက ကတော့ စိတ်နေစိတ်ထားပေါ့။ လင်မယား စုံတွဲချင်း လဲလိုးတဲ့ ဆွင်းကင်း ဆိုတာထက် ပိုမယ်ထင်ပါတယ်။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ကျွန်တော်တို့ က အရင်ကတည်းက ရင်းနှီးပြီးသား လူတွေ၊ အခုတော့ တယောက်နဲ့ တယောက် ပိုပွင့်လင်းလာတယ်။ ဆွင်း တင်မက ကျွန်တော်တို့ ယောက်ျား နှစ်ယောက်စလုံး ကလည်း ကပ်ကိုး ဖီးလေး တွေ ရှိတယ်။ နောက်ပြီး ခန ဆွင်းလုပ်တဲ့ လူတွေလို ဒီစော်ကြီး ငါလိုးရုံပဲ ဆိုတဲ့ ဆန္ဒထက်ပိုတယ်။ ရီစပက်ရှိတယ်၊ သံယောဇဉ်ရှိတယ်။ ချစ်တယ် ဆိုတာတော့ ဒီနေရာမှာ သုံး ရင် တချို့က သဘောတူ ကြမှာ မဟုတ်ပေမဲ့ ကျွန်တော်က တော့ သုံးချင်တယ်။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ မမြတ်ဝတ်ရည် နဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ ချပ်ခဲ့ကြတဲ့ ကာလ ကတည်းက ကျွန်တော်က မမြတ်ဝတ်ရည်ကို ချစ်နေမိလို့ပါပဲ။ တမျိုးတော့ မထင်လိုက်ပါနဲ့ ကျွန်တော့် မိန်းမ မြယမုံစိမ်းကို လည်း ချစ်နေဆဲပါ။ အချစ်ဆိုတာ တဦးတယောက်ထဲ ပေါ်မှာ ပဲ ထားလို့ ရတယ် ဆိုတာကိုတော့ ကျွန်တော် မယုံကြည်ပါဘူး။ မြယမုံစိမ်းကိုလည်း ဒီအတိုင်းပဲ ပြောပြပါတယ်။ မိန်းမ ကို ချစ်တယ်။ တသက်လုံး အရိုးမြေကျထိ ပေါင်းမယ်။ ကလေးတွေလည်း ယူမယ်။ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ မိသားစုလေး ထူထောင်မယ်။ အချစ်တွေကို လည်း မျှဝေခံစားကြမယ်လို့။

.................

အခန်း ၂၆။ မြယမုံစိမ်း ။

ကျမ တို့ ငွေဆောင်က ပြန်လာပြီးကတည်း က ကျမတို့ နှစ်စုံတွဲ ကြုံရင် ကြုံသလို ချိန်းပြီး လိုးဖြစ်ကြတယ်။ တခါတလေ ကျမတို့ အိမ် တခါတလေ ဦးကိုကိုကြီး တို့ အိမ်မှာပေါ့။ များသော အားဖြင့်ကတော့ ကျမ ကို ဦးကိုကိုကြီးက လိုးပြီး မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို မောင်က လိုးတာပေါ့။ လင်မယားချင်းက အိမ်မှာ လည်း လိုးနေကြ ဆိုတော့ ဆွင်းတဲ့ အချိန် သိပ်မလိုး ဖြစ်ဘူး၊ တခုပဲ နှစ်ယောက်တယောက် ဆိုရင်တော့ တမျိုးပေါ့။ ကျမ ကိုလည်း ဦးကိုကိုကြီး နဲ့ မောင်က ညှပ်လိုးသလို မမမြတ်ဝတ်ရည်ကိုလည်း သူတို့ နှစ်ယောက်က ညှပ်လိုး ကြတယ်။ ကျမ နဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် က ဖင်အလိုးခံရတာ အသားကျနေကြပြီ။ မမမြတ်ဝတ်ရည် နဲ့လည်း ညီအမ အရင်းထက်ကို ခင်နေပြီ။ တယောက်နဲ့ တယောက် လည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောဖြစ်လာကြတယ်။ မောင် နဲ့ ဦးကိုကိုကြီး တို့ကို မပြောဖြစ်ကြတဲ့ ဟာတွေတောင် ပြောဖြစ်လာကြတယ်။

ကျမ ကို မမမြတ်ဝတ်ရည်က သူနဲ့ မောင် နဲ့ အွန်လိုင်းမှာ သမီးရီးစား ဖြစ်ကြတာလည်းပြောပြတယ်။ အဲဒီတုန်းက မောင်မှန်း သူက မသိပဲ နဲ့ ချပ်ခဲ့တာ ဆိုတာလည်း ပြောပြတယ်။ ကျမ က မြတ်သူရ နဲ့ ဖြစ်တဲ့ အကြောင်း ပြောတော့ မမမြတ်ဝတ်ရည် အရမ်း စိတ်ဝင်စား သွားတယ်။ စိမ်းက မမထက်တောင် အတွေ့အကြုံ ပိုများတယ် ဆိုရမှာပဲ တဲ့။ မမ ကမှ မောင် နဲ့ ကိုကိုကြီး တို့ လီးနှစ်ချောင်းပဲ ကြုံဖူးတာတဲ့။ စိမ်းက မမ ထက် တချောင်းပို များတယ်တဲ့။ အာ့နဲ့ ငွေဆောင် ကမ်းခြေမှာ ကောင်လေး သုံးယောက် နဲ့ အတွေ့အကြုံကို ပြောပြလိုက်တော့ ပိုဆိုးသွားတယ်။ မမမြတ် တယောက် ဝိုး ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ စိမ်း က ဆရာမကြီးပါပဲတဲ့။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ကလည်း စိတ်လာတဲ့သူ မရှိဘူးလား ဆိုတော့ ရှိတယ်တဲ့၊ သူရုံးက ရုံးအကူ ကောင်လေး တဲ့ သူ့ကို လစ်ရင် ခိုးခိုး ကြည့်တာ စားတော့ ဝါးတော့မလောက်ပဲတဲ့။ ရှေ့မှာ တော့ လုံးဝ မော်မကြည့်ရဲ ဘူးတဲ့။ မောင် နဲ့ သူနဲ့ စချပ်တော့ မောင့်ကို မမြင်ဘူးသေးခင် မောင်ပုံစံကို အဲဒီကောင်လေး လို့ မှန်းပြီး ချပ်တာတဲ့။ ကျမ လည်း တိုက်တွန်းပေးလိုက်တယ်။ စမ်းကြည့်ပေါ့မမ ရယ်။ သက်သေတွေတော့မရစေနဲ့ လူမမြင်စေနဲ့ ဓါတ်ပုံတို့ ဗီဒီယိုတို့ အရိုက်မခံနဲ့ ဘာမှ သက်သေသာယက မရှိရင် အဲဒီကောင်လေး ကိုယ့်ကို အကျပ်ကိုင်လို့ လဲ မရဘူး၊ သူလျှောက်ပြောလည်း ကိုယ့်အခြေအနေ နဲ့ သူ့အခြေအနေ ဘယ်သူမှ ယုံမှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတော့။ အဲဒီကောင်လေးက အဲလို လုပ်မဲ့သူလေး တော့ မဟုတ်ပါဘူးတဲ့။ ဟုတ်ပါတယ် မမ ရယ် ကျမ ကလိုရ မယ်ရ ပြောထားတာပါ၊ ဆိုတော့ ကျေးဇူး စိမ်းရယ် တဲ့။

ကျမ လည်း တကယ်တော့ မြတ်သူရ ကိစ္စကို မောင့်ကို ပြောပြီးကတည်းက မောင်က ပညာပေးထားတာလေ။ အဲလို မျိုးတွေ မလုပ်နဲ့ ဘာညာ ဆိုတာ သူတို့ ယောက်ျားလေး ချင်းက အထာတွေ သိမှာပေါ့။ မြတ်သူရ နဲ့ ကလည်း ပထမဆုံး မတော်တဆ ဖြစ်ပြီးသွားကတည်းက ခွင့်မကြုံ လို့ နောက်တခါမှ ထပ်မဖြစ်သေးပါဘူး။ နောက်တော့ ငွေဆောင်သွား သောင်ခြေမှာ ကောင်လေး တွေနဲ့ ဖြစ်၊ နောက် ဦးကိုကိုကြီး နဲ့ ဖြစ် ဆိုတော့ အတွေ့အကြုံ ရင့်လာပြီ ဆိုရမှာပေါ့လေ။ ခစ်ခစ်။

တနေ့ တော့ ဆေးခန်းပိတ်ကာ နီးလောက်မှာ အကူကောင်မလေး နေမကောင်းလို့ ခွင့်ယူထားတာ သုံးရက်လောက် ရှိပြီ၊ လူလည်း ရှင်းနေတော့ တယောက်ထဲ ပျင်းလာတာနဲ့ စောစော ပိတ်လိုက်မယ်ပေါ့။ ဆိုပြီး တံခါး တခြမ်း ပိတ်နေတုန်း မြတ်သူရ ရောက်လာတယ်။ ဆရာမ ပိတ်တော့မလား ကျနော်ဆေးခန်းပြချင်လို့ တဲ့၊ ဆိုတော့ အင်း လာလေ အခုပဲ ပိတ်တော့မလို့၊ ဝင်ခဲ့။  သူ့ကို အတွင်းခန်းထဲ သွားနှင့် လို့ ပြောလိုက်တယ်။ နောက်လူ ထပ်မဝင်လာအောင် ဘာဂျာတခါးကို သော့ခပ်ပြီး Closed ဆိုင်း ကို အပြင်မှာ ချိတ်ထားလိုက်တယ်။

အခန်းထဲ ရောက်တော့ လူနာ ကုတင်မှာ ခြေတွဲလောင်းချထိုင်နေတဲ့ သူ့အနားကို ရောက်သွားပြီး။

"ဘာဖြစ်လို့လဲ မောင်မြတ်သူရ"

လို့ မေးလိုက်တော့ သူ့ပုဆိုးခါးပုံစကို ဖြည်လိုက်ပြီး

"ကျွန်တော် ဘောအောင့်အောင့်နေလို့ ဆရာမ လို့ ပြောတယ်"

သူ့ပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်တော့ အောက်က အလံတိုင်ကြီးလို ထောင်မတ်နေတဲ့လီး ကြီးက ဒိန် ကနဲ ထောင်ထွက်လာတယ်။ ကျမ က သူနောက်နေသလား အတည်လား ဆိုတာကို သိချင်လို့၊

"ဘယ်လို အောင့်တာလည်း မောင်မြတ်သူရ ဘယ်အချိန် မှာ ဖြစ်တာလည်း  ဘာနဲ့ ခိုက်မိလို့လဲ"

"ဘာနဲ့ မှ ထိမိတာ မဟုတ်ဘူး ဆရာမ သူ့ဘာသာ အောင့်လာတာ၊ ညနေပိုင်း ဆိုလည်း ဖြစ်တယ် တခါတလေ နေ့ခင်းဘက်၊ တခါတလေ မနက်ဖက်"

အဲဒါနဲ့ သူ့ကို သေခြာအောင်မေးကြည့်တော့ သူမနက်ပိုင်း ကျမ ကို ဝရံတာက နေ ကြည့်နေပြီးတဲ့ အချိန်၊ နေ့ခင်းဘက် သူ့စော်နဲ့ ကျောင်းမှာ အတူတူ ပူးပူးကပ်ကပ် ထိုင်ပြီးတဲ့ အချိန်။ ညနေဘက် သူ့ ဦးလေး နဲ့ အဒေါ် အိပ်ခန်းက လိုးနေကြတဲ့ အသံကြားရရင် ၊ အဲလို အချိန်တွေ မှာ လီးက တောင်တောင်လာတယ် အဲဒါကို သူက ဂွင်းထု ပြစ်ရမှာ နှမြောပြီး မထုပဲ နေရင်း ဘောက အောင့်အောင့်တက်လာတတ်ကြောင်း ပြောတော့ ကျမ မှာ အတော်ရီချင်သွားတယ်။ အဲတော့ မှ သူ့ကို အဲဒါ ယောက်ျားလေး တွေ သဘာဝ ဖြစ်ကြောင်း ဘလူးဘော ဖြစ်တယ်လို့ ခေါ်ကြောင်း ရှင်းပြရတယ်။ အဲတော့ မှ သူ က နည်းနည်း ရှက်တက်တက် ဖြစ်နေတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့လီးကြီးက ထောင်မတ်နေတာပဲ မျက်စေ့ရှေ့မှာ ဆိုတော့ ကိုင်ပြီး ပွတ်ပေးမိတယ်။

"အား ကောင်းလိုက်တာ ဆရာမ ရယ်၊ ဆရာမ ကို လွမ်းနေတာ ကြာပါပြီ၊ ဒါကြောင့်လည်း အရဲစွန့် ပြီးလာခဲ့ရတာ"

ဆိုပြီး ကျမ ပုခုံးလေးကို လာကိုင်တယ်။ကျမ လည်း မနေနိုင်တော့တာနဲ့ သူ့လီးကြီးကို ငုံ့ပြီး စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ကျမ လီးစုပ်တဲ့ ပညာက တော်တော် တိုးတက် နေပြီ ဆိုတော့ ကောင်လေး ဖယ်တကြြွကြွ ဖြစ်နေပြီး ကျမ ပုခုံးကိုှဆွဲပြီး လီးကို ပါးစပ်ထဲ အတင်းထိုးထည့်ဖို့ ကြိုးစားတယ်။ ကျမ သူ့ကို အသာတွန်းထားလိုက်ပြီး လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲက ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ သူ့ကို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲစေပြီး ကျမ ဝတ်ထားတဲ့ ထမိန်စကဒ်ကို ပဲ ဇစ်ဖြုတ်ပြီး ချျွတ်ချလိုက်တယ်။ ခွဆုံ မှာ စိုတိုတို ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ ပင်တီလေးကို ပါ ဆွဲခွှတ်ချလိုက်တယ်အပေါ်ပိုင်းတော့ မချွတ်တော့ဘူး ဆေးခန်းကြီးမှာ ဆိုတော့ တခုခု ဆို အမြန်ပြန်ဝတ်ဖို့ မလွယ်ဘူးလေ၊ အပေါ်က ဂျူတီကုတ်လည်း ဒီတိုင်း ဝတ်ထားလိုက်တယ်။ လည်ပင်းမှာ ချိတ်ထားတဲ့ နားကျပ်တောင် ချွတ်မနေတော့ဘူး ကောင်လေး ပေါ်တက်ခွလိုက်တယ်။

ထောင်မတ်နေတဲ့သူ့လီးကြီး ကို ကျမ စောက်ဖုတ်ဝ မှာ တေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချလိုက်တယ်။ အီး ကောင်းလိုက်တာ အီစိမ့်သွားတာပဲ။ လီးသုံးလေး ချောင်း နဲ့ အလိုးခံဘူးတာတောင်မှ နောက်လီး တမျိုးပြောင်းတော့ တမျိုးဆန်းသစ်နေသေးတာပဲ။ အဲဒါမျိုးလည်း လူနာကုတင်ပေါ်မှာ တက်မလိုးဘူးတော့ ဖီလင်က လည်း တမျိုးလေးပေါ့။ သူ့ကို မြင်းတက်စီးပေးလိုက်တာ ကောင်လေး ဘယ်လောက်တောင် အောင့်ထားလဲ မသိဘူး ခနလေး နဲ့ လရည်ပူပူတွေ ကျမ စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထည့်ပြီး တချီပြီးသွားတယ်။ ကျမကတော့ မပြီးသေးဘူး ရှင့်၊ အဲဒါနဲ့ သူအပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး တစ်ရှုးတွေနဲ့ ကျမ စောက်ဖုတ်ရော သူ့လီးကြီးကို ပါ သုတ်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးလိုက်တယ်။

"ဆောရီး ပဲ ဆရာမ ရယ် ကျနော် လိုးချင်နေတာ ကြာလှပြီ ဘယ်သူ့မှ လိုးခွင့် မရလို့ ဂွင်းလည်း မထုပဲ အောင့်ထားရတာ အခု တော့ မထိန်းနိုင်တော့လို့ ထွက်ကုန်တာပါ"

"နားလည်တယ် အာ့ကြောင့် မင်း ဘလူးဘော ဖြစ်နေတာပေါ့ကွ၊ တခါတလေကျတော့လည်း ထုပေးလိုက်တာ ကျန်းမာရေးအတွက် ပိုကောင်းတယ်ကွ"

"ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ နောက်ဆိုရင် ထုပြစ်ပါ့မယ်"

ကျမ က အခု မှ အရှိန်ရတုန်း ဆိုတော့ သူ့လီးကို လက်နဲ့ ပြန်ဆွပေးနေမိတယ်။ အနည်းဆုံး ဒီလီး နဲ့ တချိီတော့ ပြီးအောင် အလိုးခံရမယ်လို့ စိတ်ထဲ တွေးရင်း က လီးကို ဖွဖွလေး ကိုင်ပွတ်ပေးနေမိတယ်။ လီးက အခုလေး တင် လရည်တွေ ထွက်သွားတာဆိုတော့ ပျော့သေးသေးလေး ဖြစ်နေသေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီလို အရွယ်လူငယ်တွေက သိပ်မကြာပါဘူး ပြန်ထမှာ ပါဆိုပြီး လက်က သူ့လီးကို ဆော့ရင်း သူ့ကို ကျမ သိချင်တာလေး တွေမေးနေမိတယ်။

"မောင်မြတ်သူရ မင်း အိမ်မှာ လည်း အဲဒီ အမကြီးကို မင်းလိုးနေတယ်မဟုတ်လား ငါတခါတုန်းက တွေ့လိုက်တယ် အိမ်ထဲကနေ"

"ဟုတ် သုံးလေးခါလောက်ပါ။ အဲဒါ ကျွန်တော့် ဦးလေး မိန်းမပါ။ ဦးလေး မရှိတုန်း သူတခါ ပါတီက မူးပြီး ပြန်လာတော့ ကျနော်နဲ့ ဖြစ်သွားတာ နောက်ပိုင်း ဦးလေး မရှိရင် လိုးဖြစ်တယ်။ ခုက ဦးလေး လည်း ခရီးမထွက်တာ ကြာပြီ ဆိုတော့ မလုပ်ဖြစ်ပဲ နေတာလေ။ အိမ်ထဲမှာ အနီးကပ်နေရင်း စိတ်နဲ့ ပဲ လိုးနေရတာ"

"ခစ်ခစ်။ မင်း ဘလူးဘော ဖြစ်နေတာ နည်းတောင်နည်းသေးတာပေါ့ ဟားဟား"

ကျမ နဲ့ သူ့ဦးလေး မိန်းမ အကြောင်းပြောပြ ရင်း နဲ့ စိတ်ပြန်ထလာတယ်ထင်တယ် ကောင်လေး လီးက တဖြည်းဖြည်း မာလာတယ်။

"အင်း နောက်ပြီးတော့ ဆရာမ ကို လည်း မနက်တိုင်း ဝရံတာ ကနေ ထွက်ထွက်ကြည့်ပြီး လိုးချင်နေတာ မနက်တိုင်းပဲ၊ ဟိုတခါ မီးပျက်တဲ့ ညတုန်းက လိုးလိုက်ရပြီး တခါမှ အခွင့်အရေးမရတော့ဘူးလေ။ ဆရာမ က ကျွန်တော့်ကို မကြိုက်လို့ များလားလို့ တွေးနေမိလို့မစလည်းမစရဲဘူးလေ"

"အေးပါကွာ မစရဲ လို့ ငါ့ဆေးခန်းလာပြီး လီးလှန်ပြတာပေါ့ဟုတ်လား ဟဟ"

ကျမ ပြောရင်း ဆိုရင်းကသူ့လီးကြီးကို ငုံပြီး စုပ်လိုက်တယ်။ လီးကြီး က တဖြည်းဖြည်း နဲ့ ကျမပါးစပ်ထဲ ပြည့်ဖောင်းလာတယ်။ ကျမ နူတ်ခမ်းကို သူ့လိင်တန် မှာ တင်းတင်းကလေး စေ့ထားရင်း ခေါင်းကို နှိမ့်လိုက်မြင့်လိုက် လုပ်ပေးနေတော့ သူ့လီးကြီးက သံချောင်းကြီးလို မာကျောလာခဲ့တယ်။ အဲတော့မှ သူက ကျမ မျက်နှာလေးကို အသာတွန်းပြီး၊

"ဆရာမှ ကျွန်တော် ဆရာမကို ကုတင်စောင်းမှာ အနောက်က လိုးချင်တယ်"

လို့ ပြောတယ်။ ကျမလဲ အင်းလို့ ပြောပြီး သူ့လီးကြီးကို လွှတ်ပေးလို်က်တယ်။ သူကလူနာကုတင် ပေါ်ကနေ ထလာပြိး ကြမ်းပေါ်ကို ဆင်းလိုက်တယ်။ ကျမ ကိုယ်လေးကို တပတ်လှည့်ခိုင်းပြီး ကုတင်စောင်းကို လက်နှစ်ဖက်ထောက်လို့ ကုန်းခိုင်းတယ်။ ကျမလည်း သူလိုးလို့ကောင်းအောင် ပေါင်နှစ်လုံးကို ကား ပြီး ဖင်ကို ကော့ပေးလိုက်တယ်။ သူက ကျမ ခါးလေးကို ကိုင်ပြီး အနောက်က နေ ဆောင့်လိုး ပါတယ်။ ကျမ လည်ပငိးမှာ ချိတ်ထားတဲ့ နားကျပ် က ခါယမ်းနေတာပေါ့။

"ဖွတ်...ဖတ်...ဖတ်...ဖတ်"

"အု....အိ....အိ....အာ"

ဒီတခါတော့ ကောင်လေး ကတော်တော် ကြမ်းကြမ်းကို ဆောင့်လိုးတာရှင်၊ ခုန တချီပြီးထားလို့ တော်တော်နဲ့ ပြီးမဲ့ ပုံ မပေါက်ဘူး ဆက်တိုက်ကို လိုးတော့တာ၊ လူနာ ကုတင်လေး တောင် သိမ့်သိမ့်ခါပြီး နံရံကို သွားသွား ရိုက်မိနေတယ်။ ကျမ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားတွေကို လည်း သူ့ဒစ်ဖူးကြီး က ဟိုထိုးလိုက် ဒီထိုးလိုက်ဆိုတော့ ကျမလည်း အရမ်းကောင်းလာပြီး မကြာဘူး အကြောတွေ တင်းရင်း ဖင်ပါ ရှုံ့ အစေ့လေး ပါ ကျင်ပြီး တချီ ပြီးသွားရတော့သည်။ ကျမလည်း အပြီး သူလည်း ပြီးသွားလို့ လရည်တွေ ကျမ အဖုတ်ထဲ တပြွတ်ပြွတ် နဲ့ ပန်းထည့်နေပါတော့တယ်။

ကျမလည်း ကုတင်စောင်းမှာ ဘိုက်မှောက်ပြီး ကုတင်ပေါ် မျက်နှာ အပ်လို့ နားနေလိုက်တုန်း သူကလည်း လီးကြီး ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားလို့ ကျမကျောပေါ် မှာ မှောက်လျှက် နားနေပါတယ်။ ပြီး မှ သူလည်း ထ ကျမလည်း ထလိုက်တော့ လီးကြီး စောက်ဖုတ်ထဲက ပလွတ်ကနဲ ထွက်သွားပြီး အရည်တချို့ ကျမ ပေါင်ပေါ်နဲ့ တချို့ ကြမ်းပေါ် ကျကုန်ပါတယ်။

"အို ဆောရီး ဆရာမ ကျနော်သုပ်လိုက်မယ်"

သူက ကမန်းကတန်း စားပွဲပေါ်က တစ်ရှုးဗူးကို လှမ်းဆွဲပြီး ကျမ ပေါင်မှာ ပေနေတ့ အရည်တွေကို သုပ်ပေးပြီး ကြမ်းပေါ်ကျနေတဲ့ ဟာတွေပါ တစ်ရှုးနဲ့ သုပ်နေပါတယ်။ ကျမလည်းပင်တီနဲ့ထမိန်စကဒ်ကို ယူပြီး ပြန်ဝတ်၊ အဝတ်အစား တွေကို ဆန့်ဆန့်ရံ့ရံ့ ပြန်လုပ်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ ကျမ တို့ နှစ်ယောက် ဆေးခန်းက ထွက်လာကြပါတယ်။ လမ်းမှာ သူက ကျမ ဖုံးနံပါတ်ကို တောင်းပြီး သူ့ဖုံးနံပတ်ကိုလည်း ပေးသွားပါတယ်။

ကျမ အိမ်ရောက်လို့ ရေမိုးချိုးပြီးတော့ သူ့ဆီက ဖုံးမြည်လာပါတယ်။

"ဆရာမ ကျေးဇူး အများကြီးတင်တယ်နော် အခု ကျွန်တော့် ဘောအောင့်တာလည်း မရှိတော့ဘူး"

"အေးပါ ငါပြောသလို နောက်တခါ ဆိုရင် ဂွင်းထု ပြစ်လိုက် ဟုတ်ပလား"

"ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာမ ကျွန်တော် တခုပဲ နောင်တရနေတယ်"

"ဘာကိုလဲ"

"ဆရာမ ချိုချိုုကို မစို့လိုက်ရတာကိုပေါ့ အဟီး"

"အေးပါကွာ နောက်တခါပေါ့ ဟုတ်လား၊ "

"ဟုတ်ကဲ့"

"ဒါပဲ နော် တို့ အမျိုးသား ပြန်လာတော့မယ် နောက်မှ တွေ့မယ် ဘိုင်"

"ဘိုင် ဆရာမ"

...................

အခန်း ၂၇။- မြတ်ဝတ်ရည်

ကျမလည်း စိမ်း မြှောက်ပေးလို့ မောင်မောင်ထွေး လေးကို ကလိချင်စိတ်ပေါက်နေတာ ကြာပြီ။ စိမ်း တယောက် သူ့အိမ်ရှေ့ ကကောင်လေး နဲ့ ထပ်ဖြစ်တယ် ဆိုလို့ ပိုပြီး လုပ်ချင်စိတ်ပေါက်လာတယ်။ ကျမ ကို တကယ် တော့ လင်ဖြစ်သူ ကလည်း ကပ်ကိုး ဆွင်း ဖီးရှိ သူ ဆိုတော့ မောင် နဲ့တောင် လုပ်ဖြစ်ဖို့ သူပဲ ပလန်ချပြီး လုပ်ခဲ့တာ၊ မောင်မောင်ထွေးလေး ကိစ္စ ကျ သူ့ကို ဖွင့်ပြောဖို့ တမျိုး ဖြစ်နေတယ်၊ အဓိက က ရှက်သလိုလို ဖြစ်နေတာ၊ စိမ်းက တော့ ပြောတယ်၊ ဖွင့်ပြောထားလိုက်ရင် မမဝတ်ရည် အတွက် ဘာမှ မပင်ပန်းတော့ဘူးတဲ့ ခုရှုတ်မှ နောင်ရှင်း ကိုယ့် ယောက်ျား ဖြစ်သူက လည်း သိပြီးသားဆို တခြားက သတင်းတွေ ဘာတွေထွက်လာရင် လည်း ရယ်ဒီ ဖြစ်မှာလေတဲ့။ ကျမ ကိုယ် ကျမ သာ ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေတာ၊ စိမ်းကို ကျမ စိတ်ထဲ ရှိတာ ပြောပြလိုက်တယ်။ ကျမ အဲလို စိတ်ပေါ် နေတာ ယောက်ျား ကပ်ကိုး ဇာတ်လမ်း မစတင်ကတည်းက ဆိုတာရယ်၊ ကျမ အလုပ်ထဲက ကိုယ့် လက်အောက်က ကောင်ကလေး အပေါ် ဖီးလာနေတာတို့ ကို သူသိသွားမှာ ရှက်နေတယ် ဆိုတော့၊ မမဝတ်ရည်ကလည်း အကုန်ပြောစရာမှ မလိုတာ တဲ့၊ ဦးကိုကိုကြီး ကို ရှင်စပေးတဲ့ ဇာတ်လမ်းမို့ ကျမ စိတ်ထဲ ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ဖြစ်နေရတဲ့ အထဲ အဲဒီကောင်လေး အကြည့် တွေ အမူအယာတွေကလည်း ကျမ ကို ဖီးလာစေတယ်လို့၊ ကျမ လှုပ်ရှားလို့ ရမလားလို့ပေါ့ ၊ အဲလို ပြောပေါ့၊ တကယ်ဖြစ်ခဲ့ရင် သို့မဟုတ် မမဝတ်ရည် စိတ်ထဲ သိပ်မပြောချင်တာတွေကို နည်းနည်းပဲ ပြော၊ ဦးကိုကိုကြီး ဖီးလာမဲ့ ဟာတွေကို များများပြောပေ့ါ တဲ့၊ စိမ်းတောင်မှ အိမ်မှာ အတူနေတဲ့ မောင့် ညီလေး၊ ညီညီ့ ကို ဖီးလာနေတာ၊ မောင်ကြိုက်မကြိုက်မသိလို့ ဖြည်းဖြည်း ချင်း စမ်း နေတာတဲ့၊ အဟီး၊ စိမ်းကတော့ တကယ်ပဲ၊

မောင်မောင်ထွေး လေးကလည်း တကယ်ပဲ ကျမ က သူ့ကို နီးနီးကပ်ကပ် ရင်းရင်းနှီးနှီး ဆက်ဆန်နေတော့ သူစိတ်တွေက ကျမ အပေါ် မှာ အရမ်း ဖြစ်နေတာ သိတာတယ်။ သူ့မျက်လုံးတွေ ကို မသိမသာ အကဲခပ်လိုက် ရင် အသိသာ ကြီး ကို။ ဒါပေမဲ့ သူက တော့ ကျမ မစရင် သူကတော့ ဘယ်တော့မှ စမှာ မဟုတ်တာ သေခြာတယ်။ သူ့အလုပ် လည်းပြုတ် အရှက်လဲ ကွဲမှာကိုး။ ကျမ ကာသာ ဘယ်လို စရမလဲ မသိဖြစ်နေတာ။ ကိုယ့်မောင်အရွယ်၊ တူအရွယ်လေးလည်းဖြစ်၊ ကိုယ့် လက်အောက်မှာ အလုပ်လုပ်နေတဲ့ ဝန်ထမ်းလည်း ဖြစ်နေတာလေ။

တနေ့တော့ စိမ်း အကြံပေးတဲ့ အတိုင်း မောင့်ကို စကားစလိုက်မိတယ်။

"ယောက်ျား"

"ဘာလဲ မိန်းမရ"

"ပြောစရာရှိလို့ ဆို"

"ပြောလေ မိန်းမ ကလည်း ၊ အဲလောက်စကားစ နေရင်တော့ တခုခု ထူးပြီထင်တယ် ဟဲဟဲ"

"ဟွန့် ထူးပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ထူးချင်ရင်လည်း ရသလားလို့၊ ယောက်ျား သဘောကို မေးချင်လို့ဟာကို သွား မပြောတော့ဘူး"

ကျမ နည်းနည်းလေး ညှပေးလိုက်တာနဲ့ ယောက်ျား မျက်လုံး တွေ အရောင်တောက်လာတယ်၊ သူအရမ်းသိချင်စိတ် တွေ ပြင်းပျ လာတဲ့သဘော။

"ဟာ မိန်းမ ကလည်း ပြောပါကွ၊ ယောက်ျား ကို လာဆွပြီး တခါထည်း ၊ ဘာလဲ မင်းရဲကိုကို နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ သွားချင်လို့လား၊ သွားလေ ယောက်ျား ပြောထားတာပဲဟာ၊ ပြီးရင် သာ အကုန်ပြန်ပြောပြလို့ ပြောထားပြီး သားဟာ"

"ဟုတ်ပါဘူး.. ဟို ကောင်လေး တယောက်လေ"

"ဘယ်ကောင်လေး တယောက်လည်း မိန်းမ ကလည်း အရင်းမရှိ အဖျား မရှိ"

ကျမ စိတ်ထဲ ကိုယ့်ကိုကိုယ်မလုံလို့ ပါးစပ်က မထွက်ဖြစ်နေလေ၊ ယောက်ျား ရဲ့ စိတ်ဝင်စားမှု ကပိုပိုလာလေ ဖြစ်နေရပြီ။

"ဟာယောက်ျား ကလည်း ရုံးက ရုံးအကူကောင်လေးပါ၊ စာပေးစာယူတက်ရင်း ရုံးမှာ လာလုပ်နေတာလေ"

"အင်း အဲတော့ မိန်းမ က အဲကောင်လေး နဲ့ ဖြစ်နေပြီလား"

"အာ မဖြစ်သေးပါဘူး ယောက်ျားကလည်း"

"မဖြစ်သေးပါဘူး ဆိုတော့ ဖြစ်တော့မဲ့ သဘောပေါ့ ဟုတ်လား"

"ယောက်ျား နော် ပြောမဲ့ စကားကို သေခြာ နားမထောင်ဘူး၊ ဒီမှာ သေခြာနားထောင်ဦး၊ အဲဒီကောင်လေးက လေ မိန်းမ သူ့ကို မမြင်ဘူးထင်ပြီး အလစ်မှာ ခိုးခိုး ပြီး ရှိုးနေတာ၊ မိန်းမ သူ့ကို ကျောပေးထားပြီး ရှေ့က မှန်တခုခု ကနေ မသိမသာကြည့်လိုက်ရင် မိန်းမ အိုးကို မျက်လုံးကြီးပြူးပြီးကို ကြည့်ပြီး တံတွေးတွေ မျိုချနေတာ ခိခိ"

"ဟုတ်လား အဟီး၊ သူ့စိတ်ထဲမှာ မိန်းမ ကို ဒေါ့ကီ ဆွဲနေမှာ သေခြာတာပေါ့ ဟားဟား"

"သူ့စိတ် ထဲ ဘာတွေးနေမယ်ဆိုတာတော့ မိန်းမ ဘယ်သိမှာလဲ၊ ဒါပေမဲ့ ကောင်လေးက သနားကမားလေး အဟိ"

"ကဲ ပါ မိန်းမရယ်၊ ထွေရာလေးပါးတွေ ပြောမနေပါနဲ့၊ မိန်းမ ကောင်လေးအပေါ် စိတ်လာနေတယ်မဟုတ်လား၊ ယောက်ျား ခွင့်ပြုတယ်၊ ဒူးသာဒူး၊ ဒါပေမဲ့ ယောက်ျား ကိုတော့ အကုန်ပြန်ပြောပြရမယ်နော်"

"အင်း ယောက်ျား တကယ်ပြောတာလား၊ ကောင်လေးက ကိုယ့်တူသား အရွယ်လောက်‌လေးရှိတာ မိန်းမ ကို ယောက်ျား အထင်သေးမှာ စိုးလို့"

"အမလေးကွာ အထင်မသေးတဲ့ အပြင် ယောက်ျားကို ခုလို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလို့ ပိုတောင် ဝမ်းသာ အထင်ကြီးမိပါသေးတယ်"

"အင်း ဒါပေမဲ့ မိန်းမ က ဘယ်လို လှုပ်ရှားရမှန်းမသိဘူး၊ အလုပ်ထဲမှာ ကျမကောင်းဘူးလေ"

"မိန်းမ အဆင်ပြေရင် အိမ်သာ ခေါ် လာလှုပ်ရှား ယောက်ျား ရှောင်ပေးမယ်၊ ဟုတ်တယ် အလုပ်ထဲမှာတော့ သွားမလုပ်နဲ့ အကုန်ရှုတ်ကုန်မယ်"

"အင်း"

ကျမ လည်း ယောက်ျား ဆီက ခွင့်ပြုချက်ရပြီး တော့ စိတ်က အရမ်းလွတ်လပ်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ တကယ်က ဘယ်လို စရမှန်းကို မသိသေးတာ၊ ထုံးစံအတိုင်း အရင်က ကောင်လေးကို ရှိုးနေကျ၊ ရင်သားမြှောင်းတို့ အိုးတို့တော့ ဆက်ရှိုးပေးနေလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ တနေ့တော့ အခွင့်အလမ်းပေါ် လာခဲ့တယ်။ ဖြစ်ချင်တော့ သားက ကျောင်းပိတ်ရက်ရှည် သူ့အဖိုးအဖွား ကျမ ယောက်ခမ တွေ အိမ်သွားနေနေတဲ့ ရက်ပိုင်း၊ မောင်က လည်း အိမ်ပြန်နောက်ကျ လေ့ရှိတယ်။ အထူးသဖြင့် သောကြာနေ့ ဆို သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဘီယာဆိုင် သွားထိုင်တတ်တယ်။

အဲဒီနေ့က ကျမ ရုံးမှာအလုပ်တွေ လက်စမသတ်နိုင်၊ တနင်္လာနေ့ ဌာနဆိုင်ရာ အကြီးအကဲတွေ ဘက်ဂျက်မိတင်းရှိ တာ ကိုယ်က အချက်အလက်စုပေးရမှာ ဆိုတော့ စနေ၊တနင်္ဂနွေ ရုံးပိတ်ရက်ကလေး အိမ်မှာ အလုပ်လုပ်မယ် ဆိုပြီး ဖိုင်တွေ ပစ္စည်းတွေ သယ်လာခဲ့တယ်။ အဲလို ကျမ သယ်စရာ ပစ္စည်းတွေ များရင် မောင်မောင်ထွေးက ကျမ ကို လိုက်ကူသယ်ပေးပြီး အိမ်လိုက်ပို့ပေးလေ့ရှိတယ်။ ပြီးမှ သူ ဘတ်စ်နဲ့ သူ့အိမ် ပြန်တယ်။

အဲလို နဲ့ အိမ်ရောက်တော့ ကျမ ပစ္စည်းတွေ သူက ကူသယ်ပေး၊ သူ သွားလေရာ အမြဲလွယ်တတ် တဲ့ လွယ်အိပ် ကြီးကို ဆိုဖာပေါ် ခနချ ပြီးတော့ အပေါ့ သွားမယ်လို့ နောက်ဖေးဘက်ထွက်သွားတယ်။ သူက လည်း အိမ်မှာ ကျမတယောက်ထဲ ဆိုတာ သိရတော့ စိတ်ထဲ သောင်းကျန်း နေပြီထင်တယ် ကျမ ဖင်ကြီးကို အနောက်က စူးစိုက်ကြည့် နေတာ ကျမ ဘီဒိုမှန်ထဲ ကမြင်နေရတယ်။ သူနောက်ဖေးဘက်သွားတုံး သူ့လွယ်အိပ်ကို မသိမသာ အကဲခပ်ကြည့်တော့ စီးကရက် ဘူးလေးတဗူးတွေ့တယ်။ အကြံတခု ရသွားတယ်၊သူ့ကို အချိန် နည်းနည်း ဆွဲထားလိုက် ပြီး ဘယ်လို သူတုံ့ပြန်မလဲ သိချင်လာလို့လေ။ ကျမ အခန်းထဲ ဝင်ပြီး အလုပ်က အဝတ်အစားတွေ ချွတ် အိမ်နေရင်း ထမိန်ပါးပါး တထည် နဲ့ တီရှပ်တထည် ကောက်စွပ် ဝတ်လိုက်တယ်။ ထမိန်ပါးပါးကို တင်းနေအောင် ဆွဲဝတ်လိုက်ပြီး မှန်ထဲ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ကြည့်လိုက်တယ်။ အတွင်းခံဘောင်ဘီ အနားရာက တင်ပါးမှာ ထင်းကနဲ နေတာပဲ။

ကျမ အိမ်ရှေ့ခန်းထွက်လာတော့ မောင်မောင်ထွေး က စောင့်နေပြီ ပြန်မလို့ သူ့လွယ်အိပ်ကို လွယ်ပြီးပေါ့။

"ဟေ ပြန်တော့မလားကွ၊ ညနေစာ စားပြီးမှ သွား၊ ဘာလည်း ချိန်းထားတာ ရှိလို့လား"

"မရှိပါဘူး မမ၊ ကျွန်တော် မစားတော့ပါဘူး အားနာစရာကြီး"

"အို အားနာ မနေနဲံ မင်းကို မမ ရုံးချိန်ထက်ကျော်ပြီး ခိုင်းထားတာ၊ ပြီးတော့ အိမ်မှာ မမ တယောက်ထဲ စားရမှာ ပျင်းစရာကြီး"

"အော် အကိုတို့ က ဘယ်သွားလို့လဲ မမ"

"နင့်အကို က သောကြာညတွေဆို အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ ဘီယာဆိုင်သွားတယ် တခါတလေ ညသန်းခေါင်လောက်မှ ပြန်ရောက်တာ၊ သား က ကျောင်းပိတ်ရက်ရှည်ဆို သူ့အဖိုးအဖွား တွေ က ခေါ်ခေါ် ထားတယ်လေ"

"အင်း မမ တယောက်ထဲ ဆိုရင်တော့ အဖေါ် ရအောင် ကျွန်တော် စောင့်ပေးမယ်လေ၊ စားရမှာတော့ အားနာစရာကြီး"

"အားမနာနဲ့ ဘာမှ တော့ ဖွယ်ဖွယ်ရာရာ မရှိပါဘူး၊ ပုန်းရည်ကြီး၊ ငါးခြောက်ဖုတ် နဲ့ ကြက်ဥလေး ကျော်လိုက်မယ်လေ၊ အခု ဆာပြီလား"

"ဆာတော့ မဆာသေးဘူး မမ၊ မမ စားမယ်ဆိုရင်တော့ လိုက်စားမယ်လေ"

"မမ လည်းမဆာသေးပါဘူး၊ ဒါနဲ့ မောင်ထွေးမှာ စီးကရက် လေးဘာလေးရှိလား"

"ရှိတယ်မမ..အို..နိုး...ဟို..ဟို.."

မောင်မောင်ထွေးက ရုတ်တရက် သူ့စီးကရက်ဗူးကို လွယ်အိပ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးမှ တခုခု သတိရသွားသလို နဲ့ ချက်ခြင်းပြန်ထည့်လိုက်တယ်။

"ဘာဖြစ်လို့လဲ မောင်ထွေးရဲ့ ၊ အိမ်မှာ သား မရှိတုံး မမ တဖွာနှစ်ဖွာလောက် ရှိုက်လိုက်ချင်လို့ပါ"

"အင်း မမ ကျွန်တော့် မှာ ပါတာ က ရိုးရိုး စီးကရက် မဟုတ်ဘူး ၊ အာ့ကြောင့်ပါ"

"ဘာထည့်ထားလို့လဲ"

"ဟိုဟို မာရီဝါးနားထည့်ထားလို့ပါမမ၊ ကျွန်တော်လည်း တခါမှ မလုပ်ဘူးပါဘူး သူငယ်ချင်းတယောက် ပေးလိုက်တာ အခု ပိတ်ရက် စမ်းဖွာကြည့်မလားလို့ ယူထားတာပါ"

"ဟေ ပိုတောင်ကောင်းသေး ဟီဟိ၊ မမ အာ့တာ တခါမှ မစမ်းဖူးလို့ စမ်းသောက်ကြည့်ချင်တာ"

"ဟင် တကယ်လားမမ၊ အာဆိုလည်း စမ်းလေ သူက တခါထဲ ရောပြီး စီးကရက် ထဲ ပြန်ထည့်ပေးထားတာ"

"လာ အာ့ဆို ဝရံတာဘက် သွားရအောင် "

ကျမတို့ အခန်းက အပေါ် ဆုံးထပ်ဆိုတော့ ဝရံတာကနေ ဆို ဘယ်သူမှ အနံ့ မရနိုင်ဘူးလေ၊

အခန်း ၂၈။ - မြတ်ဝတ်ရည်

ဝရံတာ ကို ထွက်လာကြပြီးတော့ မောင်မောင်ထွေးက ကျမကို စီးကရက်လေး တလိပ်ထုတ်ပေးတယ်။ သူလည်း တလိပ်ထုတ်လိုက်တယ်။ ကျမက၊

"ဟေး မောင်ထွေး မမ တလိပ်လုံး ကုန်မယ်မထင်ဘူး တလိပ်ကို ပဲ နှစ်ယောက်ရှဲ ရအောင်ကွာ"

ဆိုတော့ ဟုတ်ကဲ့ မမ ဆိုပြီးတော့ သူထုတ်ထားတဲ့ အလိပ်ကို ဗူးထဲ ပြန်ထည့်လိုက်တယ်။ ကျမက လက်ထဲက စီးကရက်ကို နူတ်ခမ်းမှာ တပ်လိုက်တော့ သူက မီးခြစ်ကို ခြစ်ပြီး လာညှိပေးတယ်။ ကျမလည်း ဖွာလိုက်တာ သည်းပြီး ချောင်းပါဆိုးသွားတယ်။

"အဟွပ်..ဟွပ်..."

"မမ.. ဖြည်းဖြည်း....."

အဲလို နဲ့ သူနဲ့ ကျမ တယောက်တလှည့် စီဖွာရင်း က စကားပြော ကောင်းလာကြတယ်။ တော်ရုံ တန်ရုံ အသေးအမွှား ကလေး တွေက လည်း ရီစရာ မောစရာ ဖြစ်လာကြတယ်။ ကျမ က ရုံးအဝတ်အစား တွေ အခန်းထဲ ဝင်လဲ ကတည်းက မောင့်ဆီကို မက်ဆေ့ ပို့ထားလိုက်တယ်၊ မောင်မောင်ထွေး အိမ်ပါလာတယ် လို့ ညနေစာ ပါ စားရင် စားလိမ့်မယ်လို့၊ ဆိုတော့ မောင်က အိုကေ ဆိုပြီး ရီပလိုင်းလုပ်ထားတယ်။

အခု ကျမ နဲ့ မောင်မောင်ထွေး အရှိန်ရလာတော့ ကျမလည်း အိမ်မှာရှိတဲ့ ကြက်ဥမြေပဲ အထုပ်တွေ ထည့်ထားတဲ့ပလပ်စတစ်ဗူး ထုတ်လာပြီး ဝရံတာ မှာထိုင်လျှက် စားလိုက် ဖွာလိုက် နဲ့  ဒုတိယ အလိပ်လောက်မှာ မောင့်ဆီက မက်ဆေ့ ဝင်လာတယ်။ ကောင်လေး ရှိသေးလား၊ အခြေအနေဘယ်လိုလဲ တဲ့၊ အဲဒါနဲ့ အခြေအနေ ကောင်းတယ် နောက်ကျမှ ပြန်လာမလားဆိုတော့၊ မောင်က သူ မင်းရဲကိုကို တို့ အိမ် လိုက်သွားမယ်တဲ့။ အာ့ ဆိုရင်တော့ စိမ်း ဆီ သွားပြီး သရီးဆမ်းကြတော့မယ်ထင်တယ်။ ကျမ လည်း အိုကေ အဲမှာပဲ အိပ်လိုက်တော့ လို့ ပြောလိုက်တယ်။

မောင်မောင်ထွေးက ကျမ မက်ဆေ့ရိုက်နေတာတွေ့လို့ အမျိုးသားဆီက လားလို့ မေးတယ်၊ ကျမက လည်း အင်း သူ သူ့သူငယ်ချင်း အိမ်မှာ ဒီည သွားအိပ်တော့မလို့ ပြန်မလာတော့ဘူး ဆိုတာ မက်ဆေ့ပို့တာလို့ ပြောလိုက် တယ်။ သူ့မျက်နှာ က တော်တာ်ပျော်သွားပုံပဲ။

"ဟင် ဒါဆို ဒီည မမ တယောက်ထဲ ဖြစ်နေတော့မှာပေါ့ "

"အင်း ရပါတယ်ကွယ် မမ နေတတ်ပါတယ်"

"အင်း ကျွန်တော် မမ အဖေါ် ရအောင် နေပေးမယ်လေ၊ မမ အိပ်ချင်မှ ပဲ ပြန်တော့မယ်၊ ဒါနဲ့ အာ နဲနဲ ခြောက်လာသလိုပဲ ကျွန်တော် လမ်းထိပ်က ဘီယာလေး ပြေးဝယ်လိုက်ဦးမယ် မမ ရော သောက်မယ် မဟုတ်လား"

"အင်း သောက်တာပေါ့၊ မင်း သွားလို့ ဖြစ်ရဲ့လားကွယ့်"

"ဖြစ်ပါတယ်မမ ရဲ့ ဒီနားလေး တင်ပါ"

မောင်မောင်ထွေးက ဘီယာတင်မက ခေါက်ဆွဲကျော်တထုပ်၊ ထမင်းကျော် တထုပ်ပါဝယ်လာတယ်။ စားကြ သောက်ကြ၊ ဆေးခြောက်လေး ရူလိုက် နဲ့ နည်းနည်း ရောလာတော့ လူက အတော် လေး မြှောက်လာတယ်။

ကျမတို့လည်း အိမ်ထဲမှာ ရောက်လာကြပြီး မောင်မောင်ထွေးက ကျမ ဘေးဆိုဖာပေါ် မှာ လာကပ်ထိုင်တယ်၊ ကျမလည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး နေလိုက်တယ်။ ပေါင်ချင်းထိ ပုခုံးချင်း ထိ တိုက်ရင်းက အဲဒီကောင်လေး လက်မသွက် လိုက်တာလို့ ဒေါပွနေမိတယ်။

"မမ ကို မမ ယောက်ျားက တယောက်ထဲ ထားခဲ့ပြီး သူ့သူငယ်ချင်း ဆီ သွားအိပ်တာ တော့ ကျွန်တော် ဘယ်လိုမှ နားမလည် နိုင်ဘူးဗျာ"

"အင်း မမ တို့ အိမ်ထောင်သက်က လည်း ကြာပြီလေ၊ သူ မမ ကို ရိုးသွားလို့နေမှာပေါ့ "

"ဟာ မဖြစ်နိုင်တာကြီးကို"

"ဘာလို့ မဖြစ်နိုင်ရမှာလဲကွယ့်"

"မမလို မျက်နှာပေါက်၊ မမ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် မျိုး ကျွန်တော်သာ ဆို တသက်လုံးကို ရိုးမှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ပြောရဲတယ်"

"ဟင်.. ဖြည်းဖြည်းလည်းပြောပါ ဆရာသမားရယ် ခိခိ"

"ဆောရီး မမ ကျွန်တော် စကားလွန်သွားတယ်၊ စိတ်ဆိုးသွားလားဟင်"

"အင်း လေ မင့်စကားကြီးကလည်း၊ မမ အပေါ် စိတ်တမျိုး ရှိနေသလိုလို"

ကျမ ရဲ့ ညို့မျက်စောင်းနဲ့ ချွဲတဲတဲ အသံက ဘေးနားမှာ တခြားမိန်းခလေး တယောက်ယောက် ရှိနေရင် စောက်မြင်ကပ်လိုက်မဲ့ ဖြစ်ခြင်း၊ ဒါပေမဲ့ ယောက်ျားလေး တွေက တော့ အရည်ပျော်သွားမှာ ခစ်၊

မောင်မောင်ထွေး ကျမ ကို ချက်ခြင်းကြီး သိုင်းဖက်ပြီး နူတ်ခမ်းကို အတင်းနမ်းဖို့ ကြိုးစားတယ်။ ကျမလည်း အရမ်းကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင်လေးတော့ ရုန်းပါတယ်။

"ဟဲ့ အို မောင်မောင်ထွေး မင်း..ဘာလုပ်တာလဲ..အု.."

ကျမ နူတ်ခမ်းတွေကို ဖိကပ်စုပ်ခံရတော့ နဂိုထဲက ငြိချင်လို့ အထာပေးနေတဲ့ ကျမ နွားပြိုလေးရဲ့ ဘရမ်းဘတာ အစုပ်အနမ်းတွေမှာ အလိုက်သင့် လွှင့်မျော သွားရသလို၊ သူ့ကျောပြင်ကြီးကို လည်း သိုင်းဖက်တွယ်ထားမိ ပါတော့တယ်။

ဟိုးအရင် မင်းရဲကိုကို ခေါ် ဒင်ကြီးခေါ် တဲ့ မောင်နဲ့ အွန်လိုင်းမှာ စချပ်ကတည်းက ကျမ စိတ်ကူးထဲ မှာ အလိုးခံခံ နေခဲ့ မိတဲ့ ကောင်ကလေး ရင်ခွင်ထဲ အခု တော့ တကယ်ရောက်ရပြီလေ။ ကျမ ပိပိလေးက ရုံးက အပြန် အိမ်ထဲ စဝင်ကတည်းက စိုစိစိ ဖြစ်နေတာ အခုတော့ ပင်တီလေး မှာ ရွဲနေပြီ။ ကျမ နူတ်ခမ်းတွေကို ဖိကပ်နမ်းနေတဲ့ သူ့ပါးစပ်ထဲ ကျမလျှာကလေး တစ်လစ်ထုတ်လို့ ထိုးပေးလိုက်တယ်။ အို့ စုပ်လိုက်တာ ကျမ အူတောင် ယား သွားရတယ်။

သူ့လက်တွေက ကျမ တီရှပ်အောက်က တိုးဝင်ပြီး ကျောကို သိုင်းဖက်လို့ ဘရာဇီယာဂျိတ်ကို ဖြုတ်နေတယ်။ ဂျိတ်ပြုတ်ပြီး ဘရာဇီယာက ချောင်သွားမှ ရှေ့ဘက်ကို လက်တွေ ရောက်လာပြီး ဘရာအောက်ကတိုးဝင်လို့ ကျမ ရင်သားအစုံကို အုပ်ကိုင်ပြီး ဆုပ်နှယ်တော့တယ်။ ကျမ နို့သိးခေါင်းလေး တွေက မာတောင် လာတာမို့ သူ့လက်ဖဝါးမှာတော့ ထောက်နေမှာ သတိထားမိမှာပဲ။ သူ့လက်ချောင်းထိပ်ကလေး နှစ်ခု နဲ့ ကျမ နို့သီးခေါင်းကို ဖိပွတ်ချေလိုက်တော့ ကျမ အူးကနဲ ဖြစ်ပြီး ကိုယ်လုံးလေး တွန့်လိမ်သွားမိတယ်။ သူ့ကိုယ် နဲ့ လက်နှစ်ဖက်က မသိမသာလေး ဖိတွန်းလာတော့ ကျမ ဆိုဖာပေါ် အလိုလို ပက်လက်ကလေး လန်ကျသွားရတယ်၊ သူက တော့ ကျမအပေါ် ကမိုးပြီးမှောက်ရက် ပါလာတာလေ။

ကျမ ပက်လက်လန်ကျသွားမှ သူက ကျမ နူတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းနေရာက ခွာလိုက်ပြီး ကျမတီရှပ်နဲ့ ဘရာဇီယာကို ပူပြီး လည်ပင်းနားအထိ လှန်တင်လိုက်တယ်။ သူမျက်နှာရှေ့ ဘွားကနဲ ပေါ် လာတဲ့ ကျမ ရွှေရင်အစုံ ကြား သူ့မျက်နှာ အပ်ပြီး ပွတ်တိုက်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ကျမ နို့သီးခေါင်းလေး တွေကို တဖက်စီ လှည့်ပြီး တပြွတ်ပြွတ် မြည်အောင် စို့ ပါတော့တယ်။ ဆေးခြောက် နည်းနည်း ဘီယာနည်းနည်း နဲ့ နဂို အခံ ဖီးလည်း ရှိလို့လားမသိ၊ ကျမ တကိုယ်လုံးက ဘယ်နေရာကို သူထိလိုက်ထိလိုက် အရမ်းကို အရသာရှိ နေသလိုပါပဲ ရှင်။ သူလည်း ကျမ ဟာ သူ့ ဘောစိ ဆိုတာ လည်း မေ့နေပြီ ထင်ပါတယ်။ ကျမ ကို အတက် တက်ခွပြီး သရဲမရဲ စီး ၊ လက်တွေက နို့တွေကို နှယ်၊ ပါးစပ်က လည်း နို့သီးခေါင်းတွေကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စို့၊

ကျမ တို့ နှစ်ယောက်သား လုံးရင်း ထွေးရင်းက အဝတ်အစားတွေလည်း တဖြည်းဖြည်းချင်းကွာကျကုန်ပြီး၊ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်ကုန်ပါတယ်။ သူက ကျမ နို့တွေ စို့နေရာကနေပြီး အောက်ကို တဖြည်းဖြည်းရွေ့သွားတာ အခု တော့ ကျမ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ မျက်နှာအပ်လို့ စောက်ဖုတ်ကို တပြတ်ပြတ်နဲ့ မြိန်ရေရှက်ရေ ကို လျှက်နေတော့တယ်။ သူလည်း သိပ်တော့ မခေဘူး။ ကျမ အစေ့လေးကို သူ့လက်ထိပ်ကလေး နဲ့ ဖိပွတ်ပေးနေရင်းက စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းတွေကို စုပ်ဆွဲလိုက်၊ လျှာကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်နဲ့ လုပ်နေတာ ကျမ တော့ လူးလိမ့်နေအောင် ခံစားနေရတယ်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အားမရတော့ဘူး။ စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးထည့် လိုးတာခံချင်လာတယ်။ အာ့တာနဲ့ သူ့လက်မောင်းကို ဆွဲပြီး ကျမ ကိုယ်ပေါ် တက်လာဖို့ အချက်ပြလိုက်ရတယ်။ ပေါင်နှစ်လုံးလဲ ကားပေးလိုက်တယ်။ အဲတော့မှ ကျမကိုယ်ပေါ် မှောက်ရက် တက်လာပြီး ကျမ မျက်နှာကို လျှာနဲ့ လာလျက်ပြန်ရောရှင့် ကျမ စောက်ရည်တွေက သူ့နူတ်ခမ်း မေးစေ့တွေမှာ ပေပွလို့ပေါ့။ သူ့လီးမာမာ ကြီးက ကျမ ပေါင်အတွင်းသားနဲ့ ဆီးခုံတွေကို ဟိုထိုး ဒီထိုးဖြစ်နေတယ်။

ကျမ ပဲ သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ဝကို တေ့ပေးလိုက်ရတယ်။ အဲတော့မှ ကိုယ်တော်ချော က ဖင်ကော့ ပြီး ဆောင့်ထိုးလိုက်တာ။

"အာ့.....ရှီးးးးးး ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်..."

"အီးးးးးးးး အိုးးးးးးးး"

ကျမ စောက်ခေါင်းထဲ နည်းနည်းလေး အောင့်သလိုတောင် ဖြစ်သွားတယ်၊ လူသာငယ်သာ လီးကတော့ မငယ်ဘူးဆိုတဲ့ ကောင်လေးပဲ။ ကျမ ယောက်ျား တို့ မောင် တို့ နဲ့ သိပ်အကွာကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ လီးက လူငယ်ပီပီ အရမ်းကို မာတောင်နေတာ သံချောင်းကြီးလိုပဲ။ ကျမ ရင်ထဲတောင် နင့်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ သူလည်း အီစိမ့် သွားသလား ဘာလားတော့ မသိဘူး ပါးစပ်က ငြီးသံလေး ထွက်လာတယ်။ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲ အရည်တွေ တအားရွဲနေတော့ လီးကြီး တချောင်းလုံး အဆုံးနီးပါး လျောကနဲ ဝင်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ တော့ ပြည့်ကျပ် လို့ပေါ့။

သူက သူ့လီးကြီးကို တချောင်းလုံး ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲခန စိမ်လိုက်ပြီးမှ ဖင်ကို ကြွကြွ ပြီး အားကုန် ဆောင့်လိုးတော့တယ်။ ကျမ ခေါင်းတောင် ဆိုဖာ လက်ရမ်း နဲ့ သွားသွား ထိနေရတယ်။ ရက်သမ် လည်း မှန်လာတော့ ကျမ လည်း အလိုက်သင့် အောက်က ကော့ ကော့ ပေးတာပေါ့။ ဆေးခြောက် အရှိန်နဲ့ ဆိုတော့ ကျမတို့ နှစ်ယောက် နတ်ပြည်က တိမ်တွေထဲ မျော နေသလိုပေါ့။ နောက်တော့ သူ နည်းနည်း ‌နှေးသလိုဖြစ် သွားရင်တောင် ကျမ မနေနိုင်တော့ဘူး အသွေးအသားတွေ ဆူပွက်လာပြီ။

"အီးးးး မောင်ထွေး...ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆောင့်..အင်း ဆောင့်.....အူးးးးး"

သူက လည်း ဆောင့်ပါတယ် တကယ်က ဆီးခုံခြင်း ထိတဲ့ အသံတောင် တဖန်းဖန်း မြည်နေတာ။ နောက်တော့ တကိုယ်လုံးတုံတက် စောက်စေ့လည်းကျင်ပြီး သူ့ကို တအားဖက်လို့ ကျမ ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားတော့တယ်။ သူကလည်း ကျမ သူ့ကို အတင်းအကျပ် ဖက်တာ‌ရော၊ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲက သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ညှစ်ပေးနေတာရောကြောင့် လီးကြီး ပွထလာပြီး လရည် ပူပူနွေးနွေးတွေ ကျမ စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထည့် ပြီး တချီ ပြီးသွားပါတော့တယ်။

ကျမတို့ နှစ်ယောက်သား ခနတာ တယောက်ကို တယောက်ဖက်ပြီး နားနေကြပြီမှ သူက ခွာပြီး မတ်တတ်ရပ်လိုက်ပါတယ်၊ လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲကနေ ပလွတ်ကနဲ ထွက်သွားသလို ကျမရင်လဲ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားရပါတယ်။ သူ့လီးကြီးက တကယ်တော့ မပျော့သွားသေးပါဘူး။ နောက်မှ သူပြောပြတာ ဘီယာတွေကြောင့် သေးအရမ်းပေါက်ချင်သလို ဖြစ်လာလို့ ထပြီး နောက်ဖေးကို ပြေးတာလို့ ပြောပါတယ်။ သူထွက်သွားမှ ကျမလည်း စားပွဲပေါ် ကတစ်ရူးတွေ ယူပြီး ဆိုဖာပေါ် မှာ မကျကုန်အောင် ကမန်းကတန်း လိုက်သုတ်ရပါတယ်။ ပြီးမှ ကွင်းလုံးကျွတ်ကျနေတဲ့ ထမိန်ကို ကောက်ယူပြီး ရင်လျားလိုက်တယ်။ စာပွဲပေါ် က ကျမ ဖုံးကို လှမ်းယူကြည့်လိုက်တော့ မက်ဆေ့တွေ ရောက်နေတာ တွေ့ရပါတယ်။ ခုန ကျမ အလိုးခံနေတုန်း က ဇောနဲ့ မို့ မက်ဆေ့ နိုတီသံကို မကြားလိုက်ရတာဖြစ်မှာပါ။ ယောက်ျား ဆီက မက်ဆေ့ ပို့ထားတာပါ။

..ဟေး မိန်းမ အဆင်ပြေနေပလား...မပြေဘူး ဆို ယောက်ျား ပြန်လာခဲ့မလို့..

...ပြေတယ်ဆို ယောက်ျား ဒီမှာ ပဲ အိပ်လိုက်တော့မယ်၊ ခုနလေးတင် စိမ်း နဲ့ မောင်တို့ သရီးဆမ်း ကြတယ်..

ကျမ ယောက်ျား က ကျမ မောင်မောင်ထွေး နဲ့ အဆင်မပြေဘူး ဆို ရင် အိမ်မှာ တယောက်ထည်း ဖြစ်နေမှာကို စိုးရိမ်နေတယ်။ အဟီး ၊ အဲဒါလေးတွေကြောင့် သူ့ကို ချစ်နေရတာလေ၊ နားလည်မှုရှိလွန်း၊ မိန်းမ ကို ချစ်လွန်း တဲ့ ယောက်ျား လေ။ သူပို့ထားတာ ဆယ်မိနစ်လောက်ပဲ ရှိသေးတာ ဆိုတော့ သူအိပ်ဦးမှာ မဟုတ်သေးဘူး ဆိုပြီး ကျမ မက်ဆေ့ ပြန်ပေးလိုက်တယ်။

...အဆင်ပြေတယ် ယောက်ျား ခုပဲ တချီပြီးသွားတယ်..အဟိ..

မက်ဆေ့ က ချက်ခြင်းတောင်ကနဲ ပြန်တက်လာတယ်။

..ကွန်ကရက် မိန်းမ.. နောက် ဗီဒီယိုရိုက် ထားပေးယောက်ျား ကြည့်ရအောင်..

..နိုးပါ...ဗီဒီယိုကြီးတော့ မရိုက်ပါဘူး ..ကြည့်ချင်ရင် လူကိုယ်တိုင်လာချောင်း ခစ်..

ကျမ ရိုက်နေတုန်း နောက်ဖေးက မောင်မောင်ထွေး ထွက်လာသံကြားလို့၊

..နောက်မှ ပြောတော့မယ် သူ နောက်ဖေးက ထွက်လာပြီ..ဘိုင်ဘိုင်..

ဆိုပြီး ဖုံးကို ခုံပေါ် ပြန်တင်ထားလိုက်ပါတယ်။

အခန်း ၂၉။ မောင်မောင်ထွေး

အား ကျနော့် ကိုယ် ကျနော် တောင် မယုံနိုင်ဘူး ဖြစ်ရတယ်။ ကိုယ့် ရဲ့ ဂွင်းဘုရင်မ (ထုတိုင်း အမြဲမှန်းမိလို့)၊ ကိုယ့်ဘောစိ မမ ကြီးကို သူ့အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ပယ်ပယ်နှယ်နှယ် လိုးရမယ် ဆိုတာ၊ ကျနော် ရဲ့ အိပ်မက်ထဲမှာ တောင် တခါမှ မမက်ဖူးခဲ့ဘူး။ အဖြစ်အပျက်တွေက မြန်ဆန်လွန်းလို့ ဘယ်က နေ ဘယ်လို ဖြစ်သွားမှန်းတောင် မသိလိုက်ဘူး။ အခု အိမ်သာထဲ သေးပေါက်ရင်း ကိုယ့်လီး ကိုယ်ငုံ့ကြည့် ပြီး တွေးနေမိတာ။ တိုက်ဆိုင်ချက်က မမမြတ်ဝတ်ရည် အိမ်မှာ ဘယ်သူ မှ မရှိဘူး။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ဆေးလိပ်ဖွာချင်တယ်ပြောတယ်၊ကိုယ့်မှာ လည်း ဆေးခြောက်ထည့်လိပ်ထားတဲ့ စီးကရက် ပဲ ရှိတယ်။ အဲဒါကို လည်း သူက စမ်းချင်တယ်တဲ့၊ အဲဒါနဲ့ ရူကြရင်း နည်းနည်း ရီဝေလာတော့ သူ့ယောက်ျားက အိမ်ပြန်လာ မအိပ်ဘူး မက်ဆေ့ပို့လာတယ်။ ဒါနဲ့ စားစရာ ဝယ်မယ်ဆိုပြီး ကျနော်က ထွက်ဝယ်ရင်း ဘီယာထပ်ဝယ်လာတယ် စားကြသောက်ကြ ဘီယာကိုင်လိုက်နဲ့ လိုင်းပူးပြီး ပြူးကုန်တယ်။ ဘယ်ကနေ ဘယ်လို ဖက်နမ်းမိမှန်းမသိ၊ မမမြတ်ဝတ်ရည်က လည်း မငြင်းဆိုတော့ နောက်ဆုံးဆိုဖာပေါ် မှာ ပဲ ပေါင်နှစ်လုံး ပုခုံးပေါ် တင် ပြီး မီးပွင့် မတတ် တအားကုန် ဆောင့်လိုးပြစ်လိုက်မိ တော့တယ်။ ခု အမူးနည်းနည်းပြေစ ပြုလာတော့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် မယုံတော့ဘူး။ ဆေးခြောက်အရှိန်နဲ့ ငါ့ဘာသာ ငါ စိတ်ကူးထဲ ဖြစ်ပျက်နေတာလားလို့ ထင်မိတယ်။ အခု သေးပေါက်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ငုံ့ကြည့်တော့ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး။ လီးမှာလည်း စောက်ရှည်တွေ လရည်တွေနဲ့ ပေကျံလို့ ရေချိုးခန်းထဲ ရှိတဲ့ ဆပ်ပြာ နဲ့ သေခြာ တိုက်ချွတ်ဆေးလိုက်တယ်။ မျက်နှာပါ သစ်လိုက်တော့ လူလည်း လန်းသွားတယ်။ လီးလည်း ပြန်တောင် လာတယ်။ ခုမှတော့ မထူးပါဘူးကွာ ဆိုတဲ့ စိတ်ကူးနဲ့ လီးကြီးက လှန်တံကြီးလို ရှေ့မှာ မတ်မတ်ထောင်လို့ အိမ်ရှေ့ခန်း ပြန်လျှောက်ထွက်လာခဲ့တယ်။

"ဟေ့ အရှက်လည်း မရှိဘူး တန်းလန်းကြီးနဲ့"

မမမြတ်ဝတ်ရည် က ထမိန်ရင်လျား နဲ့ ထိုင်နေရာက ကျနော့်ကို ပြုံးစေ့စေ့ ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်း ၊ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းကြီးကြီး နဲ့ ပါးချိူင့်လေး တဖက်နဲ့ အရမ်းချစ်စရာ ကောင်းတာ။ ဆံပင်အုပ်ကြီးကလည်း ကောင်းတယ် အခုတောင် ဖြစ်သလို တပတ်လျိူထုံးထားတာအနောက်မှာ အုံလိုက်ကြီး။ အသားက လည်း ညိုတယ် ဆိုပေမဲ့ ဝင်းမွတ်နေတာ။ မို့မောက်နေတဲ့ နို့တွေက လည်း မသေးပေမဲ့ အရမ်းအကြီးကြီး မဟုတ်၊ အုန်းသီး တခြမ်းလောက်တော့ ရှိမယ်။ ခါးကသေးတော့ လုံးပြီး ကောက်နေတဲ့ ဖင်ကြီးတွေက ပိုပြီး ကြွရွနေသလိုပဲ။ ကျနော့် မျက်စေ့ထဲမှာ တော့ နတ်သမီး တပါးပါပဲ။

"အင်း မမ ကလည်း ဘယ်သူမှ မရှိတာ"

"မမ ရှိတယ်လေကွာ ဟင့်၊ သူ့ဟာကြီးကလည်း ခုလေးတင်ပြီးထားတာ ပြန်မာနေပြီလား မြန်လိုက်တာ"

"အင်း သေးပေါက်ပြီး ရေဆေးရင်းနဲ့ မမ အကြောင်း စဥ်းစားလိုက်တာ အဲလို ပြန်တောင်လာတော့တာပဲ"

"ခစ်.. ပိုလိုက်တာ"

"တကယ်ပါ မမ ရယ် မမ နဲ့ ဒီလို အခွင့်အရေးမျိုး ရလာလိမ့်မယ် ဆိုတာ ကျနော် အိပ်မက်ထဲ တောင် ထည့်မမက်ဖူးပါဘူး။ မမ က အရမ်း လှတာပဲ၊ ဆက်ဆီ လည်း အရမ်းဖြစ်တယ်"

"အမလေး သိပ်မြှောက်မနေပါနဲ့ ကိုယ်တော်ရယ်၊ လူကို ထင်တိုင်းလဲ ကြဲပြီးပြီ ဘာများထပ်လိုချင်လို့လဲ"

"ဘာမှ လိုချင်လို့ မဟုတ်ပါဘူး မမရယ် အမှန်အတိုင်းပြောတာပါ၊ မမ ကို ကျနော် ဒီအလုပ်စဝင်ကတည်းက တိတ်တခိုး ချစ်နေမိတာပါ"

"ဟေ့ ချစ်လို့ မရဘူးလေ တို့မှာ အိမ်ထောင်ရှိတာ သိတယ်မဟုတ်လား"

"သိပါတယ် မမ ရယ်၊ မမ ကို အိမ်ထောင် မပြိုကွဲစေချင်ပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော် ချစ်တာကိုတော့ ဘယ်လို တားလို့ရမှာလဲ"

ကျနော်က စကား တပြောပြောနဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည်နား ကပ်သွားလိုက်တယ်။ ကျနော့် လီးတန်ကြီးက မမမြတ်ဝတ်ရည် မျက်နှာ နားမှာ တရမ်းရမ်းဖြစ်နေတာပေါ့။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ကလည်း ကျနော် ဘာလုပ်ပေး စေချင်တယ်ဆိုတာ သိပါတယ်၊ မျက်နှာက ပြုံးစေ့စေ့ နဲ့ လီးကြီးကို မမြင်ချင်ယောင် ဆောင်ပြီး တမင် မျက်စေ့လွဲထားတယ်။ ကျနော်က ရှေ့ကို ထပ်တိုးလို်တော့ သူ့ပါးပြင်လေးကို လီးဒစ်ဖူး က ထိုးမိသွားတယ်။

"ဟဲ့ နင့်လီးကြီးက အမ မျက်နှာကို တောင် ထိုးမိနေပြီလေ"

"သူက မမ ရဲ့ အယုယ ခံချင်လို့တဲ့ ပြုစုပေးပါလား မမရယ်"

"ဟွန့် သိသားပဲ ငချွဲလေး သူ့ကို လုပ်ပေးစေချင်တာနဲ့ လူကို လာမြှောက်နေတာ"

"ဟုတ်ပါဘူး မမရယ် မမ က တကယ့် နတ်သမီးလေးပါ..အိုး....ရှီးးးးးးးး"

ကျနော်ပြောနေတုန်းပဲ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ကျနော့် လီးကို သူ့လက်ကလေးနဲ့ ဖမ်းဆုပ်လိုက်ပြီး ဖွဖွလေး ဂွင်းတိုက်ပေးနေရာက သူ့လျှာကလေး ထုပ်ပြီး လီးထိပ်အကွဲကြောင်းလေးကို လျှက်လိုက်လို့ ကျနော် တကိုယ်လုံး တုံတက်သွားရတယ်။ နောက်တော့ မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ နူတ်ခမ်းလှလှ နှစ်လွှာက ကျနော့် လီးဒစ်ဖူးကို ငုံလိုက်တော့ သူ့အာခံတွင်းက နွေးထွေး နူးညံ့မူတွေ က လီးတန်တလျှောက်မှာ အရမ်းကို အရသာရှိနေတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ခေါင်းကလေးကို ကိုင်လို့ ကျနော့် ဖင်ကို ကော့ကော့ ပြီး သူ့ပါးစပ်ကလေးကို လိုးနေမိတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ထုံးထားတဲ့ ဆံထုံးကြီးကို ဖြည်ချလိုက်တော့ နက်မှောင်တဲ့ ဆံပင်အုပ်ကြီးက ထွေးကနဲ ကျသွားတာ တင်ပါးနားအထိပဲ။ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ဆံပင်အုပ်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ပါးစပ်ကို ဇိမ်နဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးပေးနေတာ၊ ကျနော့် ဂွေးဥတွေက သူ့မေးစေ့လေးကို သွားသွားရိုက်မိနေတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က လည်း ကျနော့် လီးတန်ကြီးမှာ သူ့နူတ်ခမ်းအစုံကို တင်းတင်းလေး စေ့ပေးထားလို့ ကျနော်လည်း အရမ်းကို ကောင်းနေရတာပေါ့။ အရသာ ရှိလွန်းလို့ လီးကြီးက ဖောင်းကားလာသလို ကျနော့် ဆောင့်ချက်တွေကလည်း နည်းနည်းလေး အရှိန်မြင့်လာလို့ မမမြတ်ဝတ်ရည်က သူ့လက်ကလေး တဖက်နဲ့ ကျနော့် လီးအရင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်တယ်။ လီးကို အဆုံးထိ မဝင်အောင်ပေါ့။

"အားးးး ရှီးးးး ကောင်းလိုက်တာ မမ ရယ်"

ကျနော် မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ ပါးစပ်လှလှလေး ထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့် ချင်နေပါပြီ။ ဒါပေမဲ့ ခုနက တချီ ပြီးထားတာမို့ တော်တာ် နဲ့ မပြီးနိုင်ပါဘူး၊ အာ့တာနဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ထမိန်ရင်လျားကို ဆွဲဖြည်ချလိုက်တယ်။ လုံးမောက် ဖွံထွား လှတဲ့ နို့အစုံမှာ ထောင်မတ်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေးနဲ့ ညှပ်ပြီး ပွတ်ခြေလိုက်တော့ မမဝတ်ရည် ရဲ့ ပါးစပ်ထဲက စုပ်အားက လည်း ပြင်းလာပါတယ်။ လီးအတွင်း လမ်းကြောင်းထဲက စစ်ကနဲ စစ်ကနဲ ဖြစ်လာပြီး နောက်ဆုံးတော့ လီးထိပ်က လရည်တွေ အရှိန်အဟုတ် ပြင်းစွာ နဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် လည်ချောင်းထဲ ပန်းထွက်ကုန်ပါတော့တယ်။

"အားးးးးး အီးးးးးးးးအူးးးးးးးး"

"ပလွတ် ဖလု..ဖလု..ဂွတ်..."

ထွက်သမျှ လရည်တွေကို လည်းမမမြတ်ဝတ်ရည်က အပြင်ထွက်မကျ အောင် တစက်မကျန် စုပ်ပြစ်နေပါတယ်။ ကျနော့် ဒူးတွေ ညွတ်ခွေယိုင်သွားရအောင်ကို ကောင်းလွန်းလှပါတယ်။

"အားးး ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်..အီးးးး......."

မမမြတ်ဝတ်ရည်က ကျနော့် လီးကို ပြောင်စင် သွားအောင် စုပ် လျှက်ပြီးမှ သူ့လက်က လွှတ် ပေးလိုက်ရင်း ကျနော့်ကို မျက်စောင်းလေး တချက်ထိုးကြည့်ပါတယ်။

"အမလေး လူပျိုကြီးရယ်၊ ခုနကတင် တခါ ထုတ်ပြီးတယ် အခုလည်း နည်းတာမဟုတ်ဘူး ထုတ်ပြစ်လိုက်တာ"

လို့ ပါးချိုင့်ကလေး ခွက်အောင်ပြုံးပြီး ပြောလိုက်ပါတယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ဘေး ဝင်ထိုင်လိုံ ကိုယ်လုံးလေးကို ကျောက နေ သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး အဲဒီ ပါးချိုင့်ခွက်ကလေး ရှိတဲ့ ပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်ပါတယ်။  မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ နူတ်ခမ်းလှလှဖူးဖူးလေးမှာ အရည်တချို့ ရွမ်းစို ပြီး မီးရောင်အောက်မှာ လက်နေပါတယ်။ အဲဒီ နူတ်ခမ်းဖူးဖူး လေးကို ကျနော့် နူတ်ခမ်း နဲ့ ဖိကပ်နမ်းစုပ်လိုက်မိတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် က သူ့လျှာကလေး ထုတ်ပြီး ကျနော့် ပါးစပ်ထဲ ထိုးသွင်းလာလို့ သူ့လျှာကလေး ပါ စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ အတော်ကြာကြာလေး နမ်းစုပ်နေကြပြီးမှ ကျနော်တို့ ပါးစပ်ခြင်း ခွာလိုက်ကြပါတယ်။

မမမြတ်ဝတ်ရည် ထမီက  ခါးပေါ် ပြေကျနေ တုံးပဲမို့၊ သူ့ရဲ့ နို့လုံးလှလှ လေးတွေက ဖောင်းတင်းမို့ထ နေတာမြင်နေရတယ်။ ကျနော့် လက်တွေက အဲဒီနို့တွေကို အလိုလို ရောက်သွားပြီး ဖွဖွလေး ကိုင်ရင်းက မချင့်မရဲ ဆုပ်နှယ်မိပါတယ်။ 

"ခနကွယ် မမရူးသွား ပေါက်ဦးမယ်"

ဟု ပြောပြီး မတ်တပ်ထရပ် ထမီကို ပါ တခါတည်း ဆွဲမရင်လျားလိုက်ပြီး နောက်ဖေးဘက်ကို ထွက်သွားပါတယ်။

ကျနော်လည်း အခုမှ ဘိုက်ဆာသလို ရှိလာတာနဲ့ ခေါက်ဆွဲကျော် ပုဂံကို ဆွဲယူပြီး ခရင်းနဲ့ တလုပ်နှစ်လုပ် စားလိုက်ပါတယ်။ အဲဒီအချိန် ဆိုဖာဘေး စားပွဲလေးပေါ် က ဖုံးက တုံကနဲ ဗိုင်ဗရေးရှင်း ဖြစ်သွားပါတယ်။ ကျနော့် မျက်စေ့ကလည်း တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဖုံးပေါ် မှာ ရောက်နတာမို့ နိုတီမက်ဆေ့ကို မြင်လိုက်ရပါတယ်။

..ကောင်လေးက..ညအိပ်မှာလား..

တဲ့။ ဟိုက်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ယောက်ျား ဆီက မက်ဆေ့ပဲ ဖြစ်မယ်။ ကျနော် က မမမြတ်ဝတ်ရည်ဖုံးကို လက်ချောင်းထိပ်လေးနဲ့ ဆလိုက်လုပ်ကြည့်လိုက်တော့ ဖုံးက လော့ဖြစ်နေတယ်။ ခုန ဟာ နိုတီ လာတာကို ကျနော် တွေ့လိုက်ရတာကိုး။ မမမြတ်ဝတ်ရည်လည်း နောက်ဖေးက ထွက်မလာသေးတော့ ကျနော်လည်း ဖုံးကို မျက်တောင်မခတ် စိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ ဘာများ ထပ်ပေါ် လာဦးမလဲလို့။ ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ၊ ဒိ ကနဲ ဗိုင်ဘရိတ်ဖြစ်သွားပြီး၊

...အိပ်မယ်ဆိုယောက်ျား ပြန်မလာတော့ဘူး..

ဆိုတဲ့ မက်ဆေ့လေးပေါ် လာတယ်။ ပြီးတော့ ပြန်ပျောက်သွားတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ပဲ မမမြတ်ဝတ်ရည် ခြေသံကြားတာနဲ့ ဆိုဖာပေါ် မှာ ဖုံးနဲ့ နည်းနည်းလေး ဝေးအောင် ရွေ့ထိုင်နေလိုက်တယ်။

မမမြတ်ဝတ်ရည် က ထမိန်ရင်လျား နဲ့ပဲ ထွက်လာတယ်။ ဆံပင်ကိုတော့ ဖားလျား ပဲ ချလားတယ်။ ကျနော့် ဘေး လာထိုင်လိုက်တော့ ကျနော် ခေါက်ဆွဲကျော် ပုဂံကိုင်ထားပြီး စားနေတာ တွေ့သွားတယ်။

"ဟော ဘိုက်ဆာနေပြီ မလား ၊ မမ ဘာထပ်လုပ်ပေးရဦးမလဲ"

"ဟင့်အင်း ရပြီ မမ၊ ခေါက်ဆွဲ‌ကျော် ထမင်းကျော် တွေ ရှိတာပဲ မလိုတော့ပါဘူး။ မမရော မဆာဘူးလား"

"ဟင့်အင်း အခုပဲ ပရိုတင်းတွေ အများကြီး သောက်လိုက်တယ်လေ ခစ်ခစ်"

"ဟားဟား မမ ကတော့ တကယ်ပဲ မိုက်တယ်"

အဲဒီအချိန်မှာပဲ ဖုံးက ဒီ ကနဲ တချက်ထပ်တုံသွားတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ဖုံးဆီကို လက်လှမ်းလိုက်တုံး

"မမ ခုန ကတည်းက ဖုံးက တဒီဒီ ဖြစ်နေတယ် မက်ဆေ့တွေ ဝင်နေတယ်ထင်တယ်"

လို့ ခပ်တည်တည် နဲ့ ပြောလိုက်တယ်။မမမြတ်ဝတ်ရည်က ဖုံးကို ပက်တန် နဲ့ ဖွင့်လိုက်ပြီး မက်ဆေ့တွေကို ဖတ်နေတယ်။ ပြီးတော့ ရီပလိုင်းမက်ဆေ့ ပြန်ရိုက်နေတယ်။

"မမ အမျိုးသားဆီကလား မမ"

"အင်း သူက မမ တယောက်ထဲ မို့ စိတ်မချဖြစ်နေတာ၊ အိပ်နေပလားတဲ့ အဆင်ပြေလားလို့ မေးတာ၊ သူဒီည တော့ ပြန်မလာတော့ဘူးလို့ ပြောနေတာ၊ ရတယ် မလာနဲ့ မက်ဆေ့လည်း မပို့နဲ့တော့ မမ အိပ်ချင်နေပြီလို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် အဟိ"

"အာ့ ဆို ဒီည ကျနော် ဒီမှာ အိပ်လို့ ရမလားဟင်"

"ဘာလို့လဲ အိမ်ပြန်ရမှာ မိုးချူပ်သွားလို့လား"

"ဟင့်အင်း ခုမှ ကိုးနာရီပဲ ရှိသေးတာ မမကလည်း မမ တယောက်တည်း မို့ စိတ်မချလို့ပါ ခစ်ခစ်"

"အမယ် နင်စိတ်မချတာ ငါသိပါတယ် ဟွန့် "

"သိရင် ပြီးတာပဲလေ "

"ဘာပြီးတာလဲ သွား မအိပ်ရပါဘူး သူများမှာ ယောက်ျား ရှိတယ်"

"အခုည မှာ ရှိမှ မရှိတာကို"

အခန်း ၃၀။ မောင်မောင်ထွေး

"မရှိတော့ မင်းက ဘာလုပ်ချင်လို့တုန်း"

"မမ ကို လိုးရတာ မဝသေးလို့လေ နော် မမရယ်နော်"

"ဟွန့် ဒီတခါ သနားလို့ခွင့်ပေးလိုက်မယ်၊ နောက်တခါဆို ရင်တော့ မရဘူး"

"ဟေး ဒါမှ တို့မမကွ၊ ရွတ်စ် ပြွတ်စ်..ချစ်လိုက်တာ မမရယ်'

ကျနော် မမမြတ်ဝတ်ရည် ကိုယ်လုံးလေးကို အတင်းဖက်ပြီး မျက်နှာကို တရှုံရှုံနမ်းလိုက်မိတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ကိုယ်လုံးလေးက အိဖောင်းပြီး တင်းနေတာပဲ။

"မင်းလေးဟာလေ မမောသေးဘူးလား၊ နှစ်ခါတောင်ရှိပြီ ဟာကို"

"မမ နဲ့သာ အတူနေရလို့ကတော့ ကျနော် ဘယ်တော့မှ မောမယ်မထင်ဘူး"

"တော်ပါ.. ဒါနဲ့ စကားမစပ် မင်း မမ နဲ့ ရုံးမှာ ကျရင် အနေအထိုင်ဆင်ခြင်နော် မမ တော်ကြာ ပြဿနာတက်လိမ့်မယ်"

"ဟာ အဲဒါစိတ်ချပါမမ ရယ်၊ ကျနော် အဲလောက် တော့ တကိုယ်ကောင်းမဆန်ပါဘူး"

"အင်း မမ လည်း ခုတော့ ဘိုက်ဆာလာပြီကွာ စားစရာတွေက အေးကုန်ပြီ သွားနွေးရအောင်"

မမမြတ်ဝတ်ရည် က စားပွဲ ပေါ်က ခေါက်ဆွဲပန်းကန် ကို ယူပြီးနောက်ဖေးဘက်ထွက်သွားတယ်။ ကျနော်လည်းထမင်းကျော်ပန်းကန်ယူပြီး သူ့နောက်က လိုက်ခဲ့တယ်။ ရှေ့က ထမီရင်လျှားနဲ့ အောက်ခံ ဘာမှ မပါပဲ လျှောက်သွားနေတဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် ဖင်လုံးကြီးတွေက တလုံးတက် တလုံးဆင်း ထမီသားနဲ့ ကပ်ပါ သွားတာ အနောက်က ကြည့်ရင်း လီးက ပြန်တောင်ချင်လာတယ်။ ခုတင် နှစ်ချီပြီးထားတာ ဆိုတော့ တန်းကနဲ တော့ ထောင်မတက်တော့ဘူး လီး က ငေါက်တောက်တောက်လေး တော့ ထလာတယ်။ မီးဖိုထဲ ရောက်တော့ ဒယ်အိုးတလုံး မီးဖိုပေါ် တင် မီးမွှေးပြီးတော့ ခေါက်ဆွဲကျော်တွေ ပုဂံထဲက နေ ဒယ်အိုးထဲ လောင်းထည့် လိုက်တယ်။  ကျနော်လည်း ထမင်းကျော်ပန်းကန်ကို စားပွဲပေါ် တင်ပြီး မမမြတ်ဝတ်ရည်နားကပ်ရပ်ရင်း ဒယ်အိုးထဲကို ကြည့်လိုက်တယ်။ လက်တဖက်က မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ဖင်လုံးတွေပေါ် ရောက်သွားပြီး လက်ဖဝါးနဲ့ ဖင်သား အိတုံတုံ ကြီးကို ပွတ်လိုက် ဆုပ်နှယ်လိုက်လုပ်ပေး နေမိတယ်။

မမမြတ်ဝတ်ရည်က ဒယ်အိုးထဲက ခေါက်ဆွဲကျော်ကို ယောင်းမနဲ့ တချက်နှစ်ချက်မွှေရင်း က သူ့မျက်နှာနားကပ်ပြီး ဒယ်အိုးကို ငုံ့ကြည့်နေတဲ့ ကျနော့် ပါးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်တယ်။ သူ့နူတ်ခမ်းစိုစို လေးက ပါးပြင်ကို လာထိတာနဲ့ ကျနော့် လီးက ဒိုင်းကနဲ ထောင်လာတော့တယ်။ သူ့ဖင်ကို ပွတ်ပြီး ဆုပ်နှယ်နေတဲ့ ကျနော့် လက် က လက်ခလည်နဲ့ သူ့ဖင်ကြားထဲကို ကုတ်လိုက်တော့ သူလည်းတွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။

"ဟဲ့ လက်ကလည်း တချက်မှ မငြိမ်ဘူး လူပျိုလက် ဝက်မြှီး ဆိုတာ အမှန်ပဲ"

"မမ အနားမှာ နေလို့ကတော့ ကျနော် လက်ကို လက်ထိပ်ခပ်ထားမှ ပဲ ငြိမ်တော့မှာ ခစ်ခစ်"

"ကိုပို ခစ်ခစ်"

"ကဲပါ မမ ရယ် အိမ်ထဲ ဘယ်သူမှ မရှိပါဘူး ထမီကြီးရှုတ်ပါတယ်"

ကျနော်က ပြောပြောဆိုဆို နဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် ရင်လျှားထားတဲ့ ထမီကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က လက်တဖက် က ဒယ်အိုးကိုင်းကိုင် တဖက်က ယောင်းမကိုင် ဆိုတော့ လက်က ဘယ်လိုမှ ပြန်ဆွဲဖို့မအားတော့ ထမီက ကြမ်းပေါ် ကွင်းလုံးကျွတ်ကျသွားပါတော့တယ်။

"ဟဲ့ ..အို.."

ကျနော်က သူ့နောက်က ထိုင်ပြီး ပေါင်ခွဆုံကို လက်ဖဝါးနဲ့ ပင့်ကိုင်လိုက်တော့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို တန်းကိုင်မိပါတယ်။ အမွှေးပါးပါးလေးသာ ရှိတဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက နွေးပြီး အိနေပါတယ်။ ကျနော်က တတောင်နဲ့ သူ့ပေါင်လုံးကြီးတွေကို ဘေးတွန်းကားလိုက်တော့ အလိုက်တသင့်ပဲ ကားပေးပြီး ဖင်ကို အနောက်ကော့ပေးလာပါတယ်။ ကျနော်လည်း အနောက်ဖက်ပြူထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အားရပါးရ လျှက်ပေးလိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် က မီးဖိုမီးကို လှမ်းပိတ်လိုက်ပြီး မီးဖို ကောင်တာကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ပါတယ်။ ကျနော်က မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ဖင်နှစ်လုံးကို ဖြဲပြီး ဖင်ပေါက်ဝကလေးကို ပါ လျှာထိပ်နဲ့ ထိုးပြီး ရက်ပေးလိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ကြီးက အရည်ကြည်တွေ စိမ့်ကျလာ ပြီလေ။ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ငြီးသံ သဲ့သဲ့ လေးက ကျနော့် ရဲ့ စိတ်ကို ပိုကြွလာစေခဲ့တယ်။

ကျနော် မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးတန်ကြီးကို မမမြတ်ဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပြီး တော့ ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ နွေးထွေးနူးညံ့တဲ့ စောက်ဖုတ် အတွင်းက အရသာက လီးချောင်း တချောင်းလုံးမှာ စိမ့်သွားတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ခါးကလေးကို ကိုင်ပြီး နောက်က နေ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း တုံခါ သွားတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေက အမြင်အာရုံမှာလည်း အရမ်းကို ကြည့်လို့ ကောင်းနေတယ်။ ဒီတခါ တော့ လီးချောင်းပေါ် မှာ အရသာကို ကောင်းကောင်းခံနိုင်လောက်အောင်ကို ကြာခဲ့တယ်။ လီးက တအားမာတောင် ပြီးတော့ တော်တော် နဲ့ မပြီး နိုင်တော့ မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို အားနာလာတယ်။ လူလည်း နည်းနည်းညှောင်းလာလို့ လီးတန်ကြီးကို ပြွတ်ကနဲ နေအောင် ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ကျနော့်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး။

"ဘာဖြစ်လို့လဲ သူ မပြီးသေးဘူး မဟုတ်လား"

"ဟုတ်မမ မမ အဲလို အကြာကြီး ကုံးထားပေးတာအားနာလို့ ကုလားထိုင်ပေါ် သွားရအောင်"

"အင်း.. ခေါက်ဆွဲကျော်တောင် ပြန်အေးသွားတော့မယ်"

"အင်းလေ မမ အရင် စားလိုက်ပါဦး ဘိုက်ဆာနေတယ်ဆို"

"ရပါတယ်ကွယ် "

ကျနော်က ပုဂံတချပ်ကို ဆွဲယူပြီး ခေါက်ဆွဲကျော် ထည့် ခရင်းတပ်ပြီး စားပွဲပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ် ပြီးမှ အဲဒီရှေ့ ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်လိုက်ပြီး မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို ကျနော့် ပေါင်ပုတ်ပြပြိး ၊

"လာ ကျနော့် ပေါ် လာထိုင်ပြီးစား"

ဆိုတော့ ပြုံးပြီး ကျနော့် ပေါင်ပေါ် ကို ကျောပေးလို့ ခွရပ်လိုက်တယ် ကျနော်က လီးကို ကိုင် ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ရင်း သူ့ခါးလေးကို ဆွဲလို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချခိုင်းလိုက်တယ်။ လီးကြီးကို သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရင်းမှ သူ့ကို၊

"ကဲ မမ စားလိုက်ဦး ကျနော် စောင့်နေမယ်"

ဆိုတော့ တခစ်ခစ်ရီရင်း၊

"မင်းလေးက ကြံကြံဖန်ဖန်ကွယ်"

လို့ ပြောရင်း ခေါက်ဆွဲကို ခပ်စားနေပါတော့တယ်။သူ့ဖင့်ကြီး ကျနော့် ‌ပေါင်ခြံပေါ် လူးလိမ့်နေရင်း စောက်ဖုတ်ကလည်း လှုပ်ရှားနေတာမို့ ကျနော် လုံးဝ မလှုပ်ပဲ ငြိမ်ငြိမ်လေး ထိုင်နေတာတောင် လီးက ယားတက်လာပြီး လရည်တွေ တပြွတ်ပြွတ်ထွက်ကုန်ပါတော့တယ်။

"ဟောတော့ အခုကျမှ ခစ်ခစ်"

မမမြတ်ဝတ်ရည်က ခွိကနဲ ဖြစ်သွားရသလို ကျနော်လည်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် ကျိန်ဆဲမိပါတော့တယ်။

အဲဒီညက မမမြတ်ဝတ်ရည်တို့ လင်မယား အိပ်တဲ့ ကုတင်ကြီးပေါ် မှာ မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို ‌ဒေါ့ကီ ဆွဲလိုက် တရေးအိပ်လိုက်၊ တရေးနိုးတော့ အနောက်ကနေ တပေါင်ကျော် လိုးလိုက်နဲ့ နောက်ထပ် နှစ်ချီ ဆွဲဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။

မိုးလင်းတော့ မမမြတ်ဝတ်ရည် နဲ့ ရေအတူချိုးရင်း ရေချိုးခန်းထဲမှာ သူ့ကို နံရံကို လက်ထောက်ကုန်းခိုင်းပြီး မတ်တပ် တချီ ဆွဲလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ အဝတ်အစား လဲ သနပ်ခါးလိမ်းနေတုန်း ကျနော်က လမ်းမထွက် လဘက်ရည် မလိုင်နံပြား သွားဝယ်၊ ပြန်လာတော့  အတူစား ပြီး တချီ မီးဖိုခန်းက စားပွဲပေါ် မှာ လိုးပြီးမှ နူတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့ပါတော့တယ်။

စိတ်ထဲက မမမြတ်ဝတ်ရည် ယောက်ျားက သူ့မိန်းမ နဲ့ ကျနော် အိပ်မယ် ဆိုတာ သိပြီး တော့ တမင် အိမ်ပြန်မလာခဲ့တာ ဆိုတာကို သိထားတော့ သူတို့ အိမ်မှာ အေးဆေး နေဖြစ်တာလည်းပါပါမယ်။ သူတို့ လင်မယား က အတော်ခေတ်မှီ ကြတာပါလား ဆိုတာလည်း တွေးမိလိုက်ပါတယ်။

အိမ်ရောက်ပြီးတော့ တညလုံး ပင်ပန်းသမျှ ကို အတိုးချပြီး အိပ်လိုက်တာ ဒီစနေ၊ တနင်္ဂနွေ နှစ်ရက်စလုံး၊ အန်တီသူဇာ ကတောင် ကောင်လေး ဘယ်တွေသွားပြီး ဘာလုပ်ထားသလဲ မသိဘူး သူ့ခမျာ တပတ်လောက် အိပ်ရေးပျက်နေတာ ကျနေတာပဲလို့ ၊ ကြီးကြီးသီတာကို ပြောနေသံကြားလိုက်ရပါတယ်။

ရုံးပြန်တက်တော့ ကျနော့် စိတ်ထားက လုံးဝ ပြောင်းနေခဲ့ပါပြီ။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ကို အောဖစ်ဒရက်စ် နဲ့ တွေ့လိုက် ရတာနဲ့ လီးက ချက်ခြင်းတောင်လာခဲ့တယ်။ ငါ သောကြာနေ့တုန်းက ဒီစော်ကြီးကို သူ့အိမ်မှာ ကိုယ်လုံးတီး နဲ့ ပုံစံ မျိုးစုံ ဆော်ခဲ့ ရတာပါလားဆိုတဲ့ အသိ ကြောင့် လူက ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပီတိ တွေ ဖြာနေရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် မှာထားတာ ရှိတော့ မျက်လုံးတို့ အနေအထိုင် တို့ကို သတိထားပြီး ထိန်းနေခဲ့ ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ တခု တိုးတက်သွားတာကတော့ မမမြတ်ဝတ်ရည် နဲ့ ကျနော်တို့ မက်ဆင်ဂျာ ခြင်း ဆက်သွယ်မိသွားတာပါပဲ။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ ဖိတ်အကောင့် က thiri469 တဲ့ ကျနော်လည်း ကျနော့် ဖိတ်အကောင့်ကို thriri_mg လို့ ဖွင့်ပြီး သူ့ကို ပြန်ပေးထားလိုက်တယ်။ သီရိရဲ့ မောင်ပေါ့။ အဟီး။ ဒါပေမဲ့ ကျနော့်ကို ရှေ့က သီရိဆိုတာ ပါလို့ မိန်းခလေးလားဆိုပြီး လာရစ်ကြတဲ့ ကောင်တွေ မနည်းဘူး။ ဆဲတုတ်လွှတ်နေ ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ မတတ်နိုင်ဘူး ပြောင်းမနေတော့ဘူး ဒီတိုင်းထားလိုက်ရတယ်။

အဲဒီ မက်ဆေ့ဂျာလေး ရှိတာက ရုံးမှာ ကျရင် အရမ်း ပျော်ဖို့ ကောင်းတာပဲ။ ဥပမာ မနက်ရုံးရောက်လို့ ကျနော့် စားပွဲရှေ့ က ဖြတ်ပြီး သူ့ရုံးခန်းထဲဝင်ကာနီးကျရင်၊ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ဂွတ်မောနင်း မောင်ထွေး လို့ ပြောနူတ်ဆက်လေ့ ရှိသလို၊ ကျနော်က လည်း ဂွတ်မောနင်းပါ မမဝတ်ရည် လို့ ပြန်ပြောလေ့ရှိတယ်။ မမဝတ်ရည် သူ့အခန်းထဲ ရောက်သွားတာနဲ့ ကျနော်က ဖုံးထုတ်ပြီး၊ မက်ဆေ့ ရိုက်တော့တာပဲ။

"မမ ဒီနေ့ ဝတ်ထားတဲ့ ဝမ်းဆက်လေး နဲ့ အရမ်းလှတာပဲ။ ရင်ဖုံးအင်္ကျီလေးကဖစ်တင်ဆိုတော့ မမ နို့တွေက လုံးကြွနေတာ မောင် အာတောင်ခြောက်တယ်၊ မမ ထမီကို အဲလို တင်းတင်းလေး ဆွဲဝတ်ထားတော့ ဖင်လုံးလေးက ကော့ ကားပြီး ထွက်နေတာ ၊ မောင့် လီး တအားကို တောင်နေမိလို့ အတွင်းခံထဲ မှာ ထိပ်တောင် နာနေပြီ"

အဲဒါမျိုးလေး တွေပေါ့၊ မမမြတ်ဝတ်ရည် နဲ့ စချက်ပြီး သိပ်မကြာခင်ပဲ ကျနော်တို့ အခေါ် အဝေါ် တွေ ပြောင်းခဲ့ကြတာ၊ မောင် နဲ့ မမ လေ ခစ်ခစ်။ ကျနော် အဲလို မက်ဆေ့ပို့လိုက်ပြီး မကြာဘူး မမမြတ်ဝတ်ရည်ဆီက လည်း မက်ဆေ့ပြန်တက်လာတယ်။

"အဲလို တွေ မပြောနဲ့ကွာ မမ ပင်တီတွေ စို ပြီး ထမိန်တွေ ကွက်ကုန်လိမ့်မယ်။ မောင်လည်း ဒီနေ့ အရမ်းချောတာပဲ၊ အဲဒီ စတိတ်ကော်လံ လည်ကတုံးလေး နဲ့ မောင်နဲ့ လိုက်တယ် သိလား"

အဲဒါမျိုးလေး တွေ အပြန်အလှန် ရိုက်ဖြစ်နေတယ်။ အဲလို ရုံးတက်ချိန်က စပြီး တယောက်နဲ့ တယောက်ကျူရင်း က စိတ်တွေက ထန်ထန်လာရော၊ အခြေအနေ မပန်သေးတော့ ချက် မှာပဲ တယောက်နဲ့ တယောက် လုပ်ချင်တာတွေ မက်ဆေ့ပို့ပေးနေကြမိတယ်။ ကျနော်က တော့ ဒီအပတ်ပိတ်ရက် မှာ လိုးခွင့်ရအောင် မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို တောင်းဆိုမယ်လို့ ကြံထားခဲ့တာ ကျနော့် အကြံကတောင် နောက်ကျနေသေးတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ မှာ မက်ဆေ့ပို့လာတယ်။ ဒီနေ့ နေ့လည်စာ မစားခင် တနာရီလောက်ကြိုပြီး ခွင့်လာတိုင်တဲ့၊ အိမ်မှာ ကြီးတော် ဘာဖြစ်လို့ ညာဖြစ်လို့ ဆိုပြီး။ နောက်တော့ ဘယ်လမ်းနဲ့ ဘယ်လမ်းထောင့်မှာစောင့်နေ၊ သူကားနဲ့ လာခေါ် မယ် တဲ့။ အဟီး ရင်ထဲ မှာ တဒိန်းဒိန်း ပေါ့။ ပြီးခဲ့ တဲ့ သောကြာ ကတည်းက တညလုံးလိုးခဲ့ ပြီးတာတောင်မှ စနေ၊တနင်္ဂနွေ နှစ်ရက် လုံးလီးက တောင်နေတာ၊ လက်ကို ထိန်းထားရတယ်၊ တကယ့် စောက်ဖုတ်လိုးခွင့် ရနေမှ တော့ ဘာလို့ ဂွင်းထု ပြီး ဖြုံးပြစ်မှာလဲ ပေါ့။ အဲလို ထိန်းထားတာ ရုံးရောက်ပြီး အာ့လို ချက်တွေလည်း လုပ်မိရော၊ လီးက တောင်တာ မတရားဆိုတော့ ဘောင်းဘီထဲမှာ နာတောင်လာတယ်။ ချက် မလုပ်ဖြစ်ရင်တောင် အော့ဖစ် ဒရက်စ် နဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် ကို တွေ့နေရတာနဲ့တင် တင်းနေပြီလေ။ သောကြာ နေ့ည ကလုပ်ခဲ့သမျှတွေက လည်း မျက်စေ့ထဲက ဘယ်လိုမှ မဖျောက်နိုင်တာကို။

ဆယ်နာရီခွဲလောက်ကျတော့ မနေနိုင်တော့ဘူး။ မမဝတ်ရည်အခန်းကို သွားပြီး မှင်သေသေ နဲ့ အိမ်က ကြီးဒေါ် ကြီး နေမကောင်းတာ ဆေးရုံလိုက်ပို့ပေးမယ့် လူ မရှိလို့ ဒီနေ့ ပြန်ပါရစေဆိုပြီး ခွင့်သွားတင်တယ်။ မမဝတ်ရည်က လည်း လူကြားအောင် အေးအေး သွားသွား လူကြီး တွေကို ဂရုစိုက်ပေးလိုက်ပါ။ ကုသိုလ် ရပါတယ် ဘာညာလုပ်လိုက်သေးတယ်။

ကျနော်လည်း ရုံးက လစ်ထွက်လာပြီးတော့ ဘပ်စ်ကား နှစ်မှတ်တိုင်လောက် ဝေးတဲ့ နေရာကို သွားလိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ချိန်းထားတဲ့ လမ်းထောင့်မှာ လမ်းဘေး လဘက်ရည်ဆိုင်ကလေး တွေ့တာနဲ့ ဝင်ထိုင်ပြီးတော့ လဘက်ရည်တခွက်မှာ စောင့်နေလိုက်တယ်။

နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ ကားလေး ရောက်လာတယ်၊ လဘက်ရည်ဘိုးက ကြိုရှင်းပြီးသားမို့ ကမန်းကတမ်းထပြီး ကားပေါ် ပြေးတက်လိုက်တယ်။

အခန်း ၃၁။ မောင်မောင်ထွေး

ကားပေါ် ကျနော် ရောက်လာပြီး တံခါးပိတ်လိုက်တာနဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ကားလေးကို မောင်းထွက်လာခဲ့တယ်။ သူ့မျက်နှာလေး က ပြုံးစေ့စေ့ မို့ ၊ ကျနော်က ကြည့်လိုက်ရင်း။

"မမ သိပ်လှတာပဲဗျာ၊ "

"ငပိုလေး အရမ်းချွဲတာပဲ"

"တကယ်ပါမမရယ်"

"ဘိုက်ဆာပလား"

"သိပ်မဆာသေးပါဘူး"

"ဒါဆိုလည်း ဟိုရောက်မှ စားကြတာပေါ့"

ကျနော်လည်း ဘယ်သွားမှာလည်း မမေးတော့ပါဘူး။ မမမြတ်ဝတ်ရည်နဲ့ ဆို ဘယ်ဖြစ်ဖြစ်ဗျာ လို့ စိတ်ထဲတွေး ထားပြီးသား။ ကားက ကျနော် နေတဲ့ ရပ်ကွက်ပိုင်းကို နီးလာတော့ နည်းနည်းတော့ လန့်သွားတယ်။

"မမ ဘယ်သွားနေတာလဲ"

"မ သူငယ်ချင်းအိမ်လေ"

အဟီး မမ တောင်မဟုတ်တော့ဘူး မ တဲ့ နားထောင်လို့ ကောင်းလိုက်တာ။

"အင်း"

အန်တီမူယာတို့ လမ်းထိပ်နားရောက်တော့ ကားကို ရပ်လိုက်ပြီး၊

"မောင်ခနလေး နေခဲ့ဦး ခုပြန်လာမယ်"

မမမြတ်ဝတ်ရည် ကားပေါ် က ဆင်းသွားပြီး ကျနော်တခါတလေမျက်စေ့ အစာကျွေးနေကြ ဆရာဝန်မလေး ထိုင်တဲ့ ဆေးခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ ဟင် ဘာများ သွားလုပ်တာလဲပေါ့၊ ခနနေတော့ ထွက်လာတယ်၊ ကားပေါ် ပြန်တက်ပြီး လမ်းထဲကို မောင်းဝင်လာခဲ့တယ်။ အန်တီမူယာ တို့ တိုက်ခန်း ရှေ့တည့်တည့် မှာ ပဲ ရပ်လိုက်တယ်။

"ကဲ သွားစို့ လာ"

ဆိုပြီး ရှေ့က တက်သွားတော့ ကျနော်လည်းအနောက်က ကမန်းကတမ်း လိုက်တက်သွားခဲ့ရတယ်။ တကယ်ပဲ အန်တီမူယာတို့ တိုက်ခန်းနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် အထပ်က ဆရာဝန်မ တရုပ်မလေးရဲ့ အခန်းပဲ။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က အခန်းတံခါး ဖွင့်ပြီး ဝင်သွားတော့ ကျနော်လည်း အနောက်က လိုက်ခဲ့ရတယ်။

"မ ဒါ ဟို ဆရာဝန် တရုပ်မလေး တို့ အခန်းပဲ"

"ဟင် မောင်က သိနေတာလား"

"မောင်နေတာ ဟိုဘက်တလမ်းကျော်ပဲ လေ၊ ခု မျက်နှာချင်းဆိုင်တိုက်ခန်းမှာ နေတာ မောင့် ဝမ်းကွဲ အဒေါ် တယောက်အခန်း"

"ဟဲတော် ဒါဆို မောင်က မြတ်သူရ နဲ့ အမျိုးတော်လား"

"ဟင့် အင်း မြတ်သူရ က မောင့် အန်တီမူယာ့ ယောက်ျား ဘက်က တူ လေ"

"ခစ်ခစ် တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ကွယ်၊ ဒါနဲ့ စိမ်းပြောတယ် အိပ်ယာခင်း အပြာနဲ့ အခန်းတဲ့ သူတို့ အိမ် ဧည့်သည်လာရင် အိပ်ဖို့ ထားတဲ့ အခန်းကိုသုံးတဲ့"

ကျနော်လည်း အခန်းတံခါးတွေ လိုက်ဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်၊ တခန်းက တယောက်အိပ်ကုတင်၊ နောက်တခန်းက ပစ္စည်းတွေ နဲ့ ရှုတ်ပွနေပြီး နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်၊ ဒါပေမဲ့ အိပ်ယာခင်းက ပန်းရောင် ၊ နောက်တခန်းကျတော့ အခန်းက ရှင်းလင်းနေတာပဲ လူနေပုံမရဘူး။ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်၊ အိပ်ယာခင်းက အပြာရောင် ၊

"ဒီအခန်းဖြစ်မယ် မ"

လို့ ပြောလိုက်တော့ နောက်ဖေးသန့်စင်ခန်းသွား ပြီး ပြန်လာတဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည်က အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး အခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်လိုက်တယ်။

မမမြတ်ဝတ်ရည်က အခန်းကို လှည့်ပတ်မျက်လုံးကစားလိုက်ပြီး ကျနော့်ကို အပြုံးစစနဲ့၊

"ကဲ ဘယ်လိုလဲ ဟော်တယ်ထက် ကောင်းတယ်မဟုတ်လား"

"အင်း ဟုတ်တယ် မိုးပရိုက်ဗိတ်ဆီ မ"

လို့ပြောပြီး မမမြတ်ဝတ်ရည်ကိုယ်လုံးကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ကလည်း ပြန်နမ်းပြီး သူ့လျှာကလေး နဲ့ ကျနော့် ပါးစပ်ထဲ ထိုးပေးလို့ စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်သား ရမက် ပြင်းပြင်းနဲ့ နမ်းနေကြပြီး ခနကြာမှ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို အသာတွန်းပြီး၊

"ခနလေးမောင်၊ မ ဒီအင်္ကျီ တွေ ကြေကုန်လို့ မဖြစ်ဘူး ရုံးပြန်သွားရဦးမှာ"

"ဟင် မ က ရုံးပြန်သွားရမှာ မောင်ထင်တာ တခါထဲ အိမ်တန်းပြန်မယ်ထင်နေတာ"

"ဟင့်အင်း မရဘူးလေ၊ နောက်တခါ မှ တနေ့လုံးနေလို့ ရအောင် မကြံပါ့ မယ် အခုတော့ တနာရီ လောက်ပဲ၊ ရုံးမှာ အစည်းအဝေးသွားတက်မယ် နောက်နေ့လည်စာစားပြီးမှ ပြန်လာမယ်လို့ ပြောပြီးထွက်လာတာ"

"အင်း ဟုတ်မ"

ကျနော်လည်းကိုယ့်ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်လိုက်ရင်း ကုတင်ပေါ် စောင်းမှာ ထိုင်ပြီး မမမြတ်ဝတ်ရည် သူ့အော့ဖစ် ယူနီဖေါင်းကို ချွတ်နေတာ ကြည့်နေမိတယ်။

"မ ကို တနေ့လောက်တော့ အဲဒီ အော့ဖစ် ယူနီဖောင်း မချွတ်ပဲ နဲ့ လိုးချင်တယ်မ"

"ခစ်ခစ် ဟုတ်ပါပြီတော်၊ တနေ့ ရုံးက အပြန်တခါ ဆုံရအောင်လုပ်ပေးမယ်၊ ယောက်ျား ခရီးထွက်တဲ့ အခါမျိုး"

မမမြတ်ဝတ်ရည်က သူ့အဝတ်အစားတွေ ကို ချွတ်တော့ ဘရာဇီယာနဲ့ ပင်တီပဲ ကျန်တော့တဲ့ အချိန်၊ လှလိုက်တာ၊ ဆက်ဆီ ဖြစ်လိုက်တာ၊ ဒီလို မျက်နှာ၊ ဒီလို ဘော်ဒီမျိုးကို လိုးခွင့် ရတာ ကံကောင်းလိုက်တဲ့ ကျနော်လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို တွေးလိုက်မိပါတယ်။ ကျနော့် လီးက တော့ သံချောင်းလို မာတောင်နေပါပြီ။

"လှလိုက်တာ မောင့် နတ်သမီးလေးရယ်"

"ခစ်ခစ်  တော်တော်အပြောကောင်းတဲ့ မောင်"

မမမြတ်ဝတ်ရည်က ဘရာဇီယာ ပင်တီနဲ့ ကျနော်ထိုင်နေတဲ့ ကုတင်စောင်းရှိရာကို လျှောက်လာပါတယ်၊ ကျနော့် ကားပေးလိုက်တဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဝင်ရပ်ပြီး  ကျနော့် နူတ်ခမ်းတွေကို ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။ ကျနော်က လည်း မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ နူတ်ခမ်းဖေါင်းဖေါင်းလေးကို စုပ်ပြီး နမ်းလိုက်တယ် လက်တွေက အလိုလို သူ့ကျောဖက်ကို ရောက်သွားပြီး ဘရာဂျိတ်ကို စမ်းဖြုတ်လိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် လက်ကလေးကလည်း ကျနော့် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖွဖွလေးထုပေးနေတယ်၊ ကျနော့် လီးထိပ်က ရှေ့ပြေးအရည်ကြည်လေးတွေ စိမ့်ကျလာလို့ မမမြတ်ဝတ်ရည် လက်ပေါ် မှာပါ ပေကုန်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ကျနော့် ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်တော့ ကျနော်က လည်း သူ့ဘရာဇီယာကို မပြီး ခေါင်းပေါ် ကနေ ဆွဲမချွတ်လိုက်တယ်။ သူကလည်း အလိုက်သင့် လက်မြှောက်ပေးတယ် အခုတော့ သူ့မျက်နှာရှေ့ ရောက်နေတဲ့ ကျနော့်လီးကြီးကို မမမြတ်ဝတ်ရည်က အသာနမ်း လို့ သူ့ နူတ်ခမ်းလေး တလုံးပုံဟရင်း ငုံစုပ်လိုက်တယ်။

"အား..... မ ရယ်.."

မမမြတ်ဝတ်ရည်က ရုံးပြန်သွားရဦးမယ် ဆိုတော့ ကျနော် သူ့ဆံပင်ပုံပျက်မှာစိုးလို့ ခေါင်းကို မထိမကိုင်ရဲပါဘူး၊ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ပုခုံးလေးကိုပဲ ကိုင်ထားမိတယ်။ နောက်တော့ သူက ကျနော့် လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲမှာငုံစုပ် ရင်း ခေါင်းကို အနိမ့်အမြင့် နဲ့ ပုလွေ မှုတ်ပေးတော့ သူ့ နို့ကြီးတွေက ကျနော့် ခြေထောက်တွေကို ပွတ်တိုက်မိ နေပါတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ မျက်နာဝိုင်းဝိုင်းလှလှလေး ပေါ် က နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး ထဲ ကျနော့် လီးကြီး ဝင်ထွက်နေတာ ကြည့်နေရတာနဲ့တင် အတော်ကို ဖီးလာနေတာကလား။ အာခံတွင်းက နူးညံ့တာရယ် တချက်တချက် စူးကနဲ စုပ်ခံရတာရယ်က ကျနော့် လီး ကို မတရား ဖူးယောင် တင်းမာလာစေပါတယ်။

"မ ရယ် အချိန် သိပ်မရဘူး ဆိုရင် မ ပါးစပ်ထဲ ဒီတခါ မပြီးချင်သေးဘူး၊ မ စောက်ပတ်ကလေးကို ပဲ လိုးချင်တယ်"

လို့ ပြောပြီး၊ သူ့မေးစေ့လေးကို မ ကိုင်ပြီး လီးကို ပါးစပ်ထဲက ထုတ်စေလိုက်တယ်၊ မမမြတ်ဝတ်ရည်က မတ်တတ်ထရပ်လိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း ကုတင်ပေါ် နေထရပ်ပြီးတော့ သူ့ကို ကုတင်စောင်းမှာ မှောက်အိပ်ခိုင်း လိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ ပင်တီလေးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ဖင်လုံး ကြီး နှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အုပ်ကိုင် နှယ်ပြီးတော့ သူ့အနောက်က နေ စောက်ဖုတ်လေးကို နမ်း၊ လျှာနဲ့ ရက်၊ ဖင်ပေါက်လေး ကို ပါ လျှာနဲ့ ရက်လိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ဖင်လေး ကော့လာတယ်။ ကျနော် ဖင်လုံး နှစ်လုံးကြားထဲ တံတွေး ထွေးချလိုက်ပြီး ဖင်ပေါက်လေးကို လက်မလေး နဲ့ ထိုးပြီး တံတွေးတွေကို ထည့်ကြည့်တယ်၊ မမမြတ်ဝတ်ရည်က လည်ပြန်လှည့်ကြည့်ပြီး။

"ဟို မမ ဆလင်းဘက်လေးထဲမှာ ကွန်ုဒန်နဲ့ ဂျယ်ဘူးလေး ရှိတယ်မောင်"

တဲ့ ပြောလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း ဝမ်းအရမ်းသာသွားတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ဖင်ဆုံကြီးကို ကြည့်ပြီး အနောက်က ညှောင့်လိုးချင်နေတာ၊ သူ့ကို ဖင်လိုးဖို့ ဘယ်လို စည်းရုံးရမလဲ တွေးနေတာ အခုတော့ သူ့ကြည့်ရတာ ဖင်ခံဖူးပုံပဲ။ သူစိတ်မပြောင်းခင် လုပ်ရအောင်ဆိုပြီး သူ့ဆလင်းဘက်လေးကို ဖွင့်လိုက်တော့ ကွန်ဒန်လေး နှစ်ထုပ်နဲ့ လက်နှစ်လုံးသာသာဗူးလေး တဗူးတွေ့တယ်။ အထဲက ဆီလိုလို ပဲမို့ အဲဒါလေး ထုတ်လိုက်တယ်။

အဲဒီဂျယ်ဘူး အဖုံးလေး ဖွင့်ပြီး သူ့ဖင်ပေါက်လေးပေါ် ညှစ်ချလိုက်တယ်။ ချွဲကျိကျိ အရည်ကြည်လေးတွေ ထွက်ကျလာတော့ ကျနော့် လက်ခလည် ထိပ်လေးနဲ့ ထိုးသွင်းလိုက်တယ်၊ လက်ခလည်နဲ့ ကရိုင်းပေး လိုက် ဂျယ်လေး ထပ်ညှစ်ချလိုက်၊လုပ်ရင်းက လက်ညိုးနဲ့ ပါထပ်သွင်းပြီး လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းစလုံး ချောချောချူချူ အဝင်အထွက်လုပ်လို့ ရတဲ့ အထိ လုပ်ပေးနေလိုက်တယ်။ နောက် အားနေတဲ့ လက်တဖက်ကလည်း ပေါင်ခွဆုံအောက်ကနေလျိူပြီး စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်ပေးနေတော့ မမမြတ်ဝတ်ရည်တယောက် ဖင်ကြီး ကြွကြွလာ ရတယ်။ ငြီးသံလေး က ကျယ်ကျယ်လာတယ်။ သူ့ဖင်ပေါက်လေး အာတာတာ ဖြစ်လာတော့မှ ကျနော့် မာတောင်နေတဲ့ လီးကြီးမှာ ကွန်ုဒန်စွတ်လိုက်တယ်။ ကွန်ဒန်စွတ်ထားတဲ့ လီးထိပ်ဖူးနဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် ဖင်ပေါက်ကလေး ထဲ ထိုးထည့်လိုက်တယ်၊ ဖင်ပေါက်လေးက အရမ်းကို ကျပ်နေပေမဲ့ ဂျယ်တွေ အရှိန်နဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်း တိုးဝင်သွားတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်ဖင်လုံးကြီးတွေနဲ့ ကျနော့် ပေါင်ခြံအိကနဲ ဖိမိတဲ့ အထိ လီးကြီးက ဝင်သွားတယ်။ ကျနော့် လက်တဖက်ကို မမမြတ်ဝတ်ရည် ဘိုက်အောက်က လျိူပြီး စောက်စေ့ကို ဆက်ခြေရင်းမှ ဖင်ကို ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန် တချက်ချင်း စလိုးပေးတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က လည်း ဖင်ကို ကော့ကော့ပြီး အောက်က ပြန်မ ပေးတယ်။ အချက် ၂၀ကျော်လောက်ကျတော့ ကျနော် သူ့ခါးကို ကိုင်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ပေးနေမိသလို သူ့ငြီးသံတွေက လည် တအားကျယ်လာတယ်။ ကျနော်လည်း ပြီးချင်လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကွန်ဒန်ထဲမှာတော့ မပြီးချင်ဘူး အဲဒါနဲ့ ပြီးခါနီးမှာ သူ့ဖင်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ကွန်ဒန်ကို ချွတ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ စောက်ရည်တွေ ရွဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဝကို တေ့ပြီး ဖိသွင်း ဆောင့်လိုးချလိုက်တယ်ိ။

"ဖွတ်..ဖလွတ်...ဖတ်.."

"အ...အု..."

နောက်ထပ် အချက်နှစ်ဆယ်လောက် တဖတ်ဖတ် နဲ့ လိုးထည့်လိုက်တော့ လီးကြီးထိပ်က လရည်တွေ တဖြွတ်ဖြွတ်ထွက်ကုန်ရော။ သူလည်း စောက်ဖုတ်အခေါင်းထဲက ပွစေ့ပွစေ့နဲ့ လီးကြီးကို ညှစ်လာတော့ ပြီးသွားမှန်း သိလိုက်ရတယ်။ သူ့စောက်ခေါင်းထဲ လရည်တွေ ကုန်အောင်ပန်းထည့်လိုက်ပြီးမှ သူ့ကျောပေါ် ကို မှောက်ရင်း မှိန်းနားနေလိုက်မိတော့တယ်။

"ချစ်လိုက်တာ မရယ်"

"အင်း "

ကျနော် မမမြတ်ဝတ်ရည် ကိုယ်ပေါ် မှ ခနနားနေပြီးမှ ထပြီး လီးကို သူ့စောက်ဖုတ် ကနေ ဆွဲထုတ်မယ်ကြံတော့။

"ဟေ့မောင် ခန လေး သူများ အိမ်မှာ သူ့အရည်တွေ လျှောက်ပေကုန်မယ်"

လို့ ပြောလိုက်တော့ ကျနော်လည်း နီးစပ်ရာလိုက်ရာလိုက်တာ၊ လက်လှမ်းမှီတာလည်းမတွေ့၊ အနီးဆုံးက မမမြတ်ဝတ်ရည် ခြေကျင်းဝတ်မှာ ကျနေတဲ့ သူ့ပင်တီလေးပဲတွေ့ တယ် အဲဒါကို ပဲ ခြေမနဲ့ ကုတ်ကောက် ၊ လီးအရင်းမှာ ကပ်ပြီး ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်လီးတန်ကို လည်း သုတ်စောက်ဖုတ်အဝက လျှံထွက်လာတဲ့ အရည်တွေလည်း သုတ်လိုက်တယ်။

နောက်တော့ ခနနားကြပြီး လှေကြီး ထိုး ရိုးရိုး နဲ့ ကုတင်ပေါ် မှာ တချီပဲ ဆွဲဖို့အချိန်ရတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် က အချိန်မရတော့ဘူး ပြန်တော့မယ် ဆိုလို့ အဝတ်အစား တွေ ပြန်ဝတ်ကြတယ်။သူ့ပင်တီက တော့ ပြန်ဝတ်လို့ မကောင်းအောင် ပေပွ နေပြီ ဆိုတော့ ကျနော်ကပဲ ကျနော့် ကို လက်ဆောင်ပေးပါ သိမ်းထားချင်လို့ ဆိုပြီး ယူထားလိုက်တယ်။ သူလည်းသူ့အိပ်ထဲ ဘယ်လို ထည့်သွားရမှန်းမသိဘူးလေ။ နှစ်ယောက်စလုံး လည်း ဘိုက်တွေ ဆာနေကြပြီ ဆိုတော့ တိုက်ခန်းကို တံခါးပိတ်ပြီး ပြန်ထွက်လာခဲ့ကြပါတော့တယ်။

အခန်း ၃၂။ မြယမုံစိမ်း

မမဝတ်ရည် အိမ်ခေါ် လာတဲ့ ကောင်လေး ကို တွေ့ဖူးနေသလိုပဲလို့ထင်တာ၊ သူက ဟိုဘက်လမ်းမှာနေတယ်ဆိုမှ သေခြာသွားတယ်။ အင်း အစကနေပြန်ပြောရဦးမယ်။

တနေ့ မမဝတ်ရည်က ဖုံးခေါ်လာတယ်။ သူပြောထားတဲ့ ကောင်လေး နဲ့ ငြိသွားပြီတဲ့၊ ထင်သားပဲ အဲဒီညက မမဝတ်ရည် ယောက်ျား ဦးကိုကိုကြီး၊ ကျမအခေါ် တော့ ကိုကို ပေါ့။ သူက မောင် နဲ့ အိမ်ကို လိုက်လာတယ်လေ။ မောင်နဲ့ ဘီယာဆိုင်မှာ သောကြာနေ့ ဆိုတော့ အတူထိုင်သောက်ကြရင်းနဲ့ စိမ်းကို သတိရလာလို့ လိုက်လာတာလို့ ပြောတယ်။ မောင်ကလည်း အိမ်မှာ ညီညီ မရှိဘူး ဆိုတော့ ခေါ်လာတာဆိုပဲ။ မမဝတ်ရည်ရော ဆိုတော့ သူဒီနေ့ အိမ်ပြန်မအိပ်ဘူး လို့ မမဝတ်ရည်ကို ပြောထားပြီးပြီတဲ့။ သူများမပြောချင်တဲ့ ဇာတ်လမ်းတော့ ဒီတေးမမေး နေတော့ဘူးလေ။ သူတို့ နှစ်ယောက် ကြား ဆင်းဒဝတ်စ် အလုပ်မခံရတာ ကြာပြီ ဆိုတော့ ကိုယ်အတွက်လည်း ကောင်းဖို့ ဖြစ်လာတာမဟုတ်လား။ သရီးဆမ်း နှစ်ချီလောက်ဆွဲပြီး သွားတော့။ မောင် က သူ့ညီ အခန်းမှာ သွားအိပ်တယ်။ ကိုကို က ကျမ နဲ့ ဖက်အိပ်တယ်။ အာရုံမတက်တတက်ကျတော့ ကိုကို ကနိုးလာပြီးတော့ လင်းဆွဲဆွဲတယ်။ ပြီးတော့ ဖက်ပြီး ခနနား အိပ်မပျော် သေးတော့ စကား စမြီပြော ပြီးတော့ တရေးပြန် အိပ်ပျော်သွားကြ။  ပြန်နိုးလာတော့ တချီထပ်ဆွဲတယ်။ ကိုကို က မတွေ့ရတာကြာလို့တဲ့အတိုးချကို လိုးတာ အားရပါးရပဲ။ ခစ်ခစ်။ မောင်ကလည်း စိမ်းတို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်လိုးရအောင် ဧည့်သည်ဖို့ထားတဲ့အခန်းမှာကို သွားအိပ်ပေးနေတာ။

နောက်တော့ စိမ်းပဲ အိပ်ယာထ ရေမိုးချိုးပြီး မနက်စာကို ပြင်ဆင်ပြီး နှစ်ယောက်စလုံးကို နိုးကျွေးရတယ်။ ကိုကို့ ကြည့်ရတာ တော်တော်နဲ့ ပြန်ချင်သေးပုံမရဘူး ။ နောက်မှ မမဝတ်ရည်ဆီက မက်ဆေ့လာမှ ပြန်သွားတော့တယ်။ အာ့ကြောင့် နောက်နေ့ မမဝတ်ရည်ဆီက မက်ဆေ့လည်းရရော ကိုကို ဘာလို့ အိမ်လိုက်လာသလဲ ဆိုတာ သဘောပေါက်သွားတယ။ ခစ်ခစ်။

တနင်္လာနေ့ကျတော့ မမဝတ်ရည်က ရုံးကနေဖုံးဆက်တယ်။ သူ့ကောင်လေးနဲ့ တနေရာမှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ချင်တယ်တဲ့၊ စိမ်းဆီက အကြံညဏ်တောင်းတယ်။ ခစ်ခစ်။

"မမဝတ်ရည် ကလည်း သောကြာနေ့ ကမှ တညလုံးနေထားသေးတယ် တနင်္လာမှာ လွမ်းနေရပြီလား"

"ခစ်ခစ် စိမ်းပြောရင်လည်း ခံရမှာပဲ၊ အစပိုင်းမို့လဲ နေမှာပါကွယ်။ အဟီး မမ လည်း စိမ်းကို ပြောရတာတောင် နည်းနည်းတော့ ရှက်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ စိမ်းနဲ့က ညီအမထက်တောင်ပိုတဲ့ သူငယ်ချင်းအရင်းဆိုတော့"

"အမလေး မမဝတ်ရည်က လည်းဘာရှက်စရာရှိလို့လဲ၊ ကောင်လေးက တော်တော်လေး ပါဖောင်းမန့် ကောင်းတယ်ထင်တယ် ခစ်ခစ်၊ ဒါနဲ့ ဘယ်ရက်လောက် ဖြစ်ချင်တာလည်း"

"ကြားရက်ထဲ မှာတရက်ရက်ပေါ့၊ အိမ်မှာလည်း ‌မောင့်ကို ရှောင်မပေးစေချင်တော့ဘူး အားနာတယ်လေ၊ နောက်ပြီး ကောင်လေး ပါဖောင်းမန့်က တော့ မဆိုးပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ပါဖောင်းမန့်ကြောင့်တော့ချည်းပဲ မဟုတ်ဘူး၊ မမ စိတ်ထဲ သူနဲ့ ကို အိပ်ချင်နေမိတာအဟိ၊ ချဥ်ခြင်း လိုမျိုးပေါ့လေ နော်၊ စိမ်းလည်း အာ့မျိုး ကြုံဖူးမှာပါ၊ စိမ်းက မမထက် အတွေ့အကြုံ ပိုများတာပဲဟာ"

"ခစ်ခစ် မမဝတ်ရည်က တော့လုပ်ပြီ။ အင်း မမဝတ်ရည်အနေနဲ့ က ဟော်တယ်သွားလို့လည်းမသင့်တော်ဘူး။ ‌ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ ဆို ရင်တော့ စိမ်းအိမ်မှာ ဆို အဆင်ပြေလောက်မယ် ၊ ဘယ်လိုသဘောရလဲ၊  အိမ်မှာ ညီညီကလည်း ဖီးလ်သွားနေတယ်။ မောင်လည်း ရုံးမှာ၊ စိမ်းလည်း ဆေးခန်းတနေ့လုံးထိုင်တဲ့နေ့"

"ဟုတ်လား စိမ်းအိမ်မှာဆို ကောင်းတာပေါ့ အဟီးး၊ အားတော့နာတယ်"

"အမယ်ဒီလူနဲ့ ဒီလူချင်းအားနာစရာလား၊ လာရင် စိမ်းဆေးခန်းမှာသော့လာဝင်ယူလိုက်၊ ပြီးတော့ မောင် ရုံးက ပြန်မလာခင်အထိနေလို့ရတယ်"

"အဲလောက်ကြီးလည်းမနေနိုင်ပါဘူးကွယ် ရုံးက အဲလောက်လစ်လို့မှ မဖြစ်တာ၊ ကျေးဇူးပဲ စိမ်းရယ်"

အဲလိုနဲ့ ဗုဒ္ဓဟူးနေ့မှာ မမမြတ်ဝတ်ရည် ဆေးခန်းရောက်လာပြီး သော့ဝင်ယူသွားတယ်။ စိမ်းလည်း လူနာနဲ့မို့ သော့ပဲ ပေးလိုက်ရတယ်။ ၂ နာရီလောက်ကြာတော့ မမဝတ်ရည် ပြန်လာတယ်၊ ကောင်လေးပါပါလာတယ်။ စိမ်းရုံးခန်းလုပ်ထားတဲ့ နေရာလေးထဲ ဝင်လာကြပြီးတော့ သူ့‌ကောင်လေး နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးတယ်။

"စိမ်း ရေ ဒါ မမ ရဲ့ သူငယ်ချင်းလေးလေ၊ မောင်မောင်ထွေးတဲ့၊"

"အော် ဟုတ် ကျမ စိမ်းပါ၊ မမဝတ်ရည် နဲ့ အရမ်းခင်ပါတယ်။ မမဝတ်ရည် သူငယ်ချင်း ဆို ကျမ သူငယ်ချင်းပဲပေါ့"

"ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ ကျေးဇူးပါ"

"မောင်မောင်ထွေး ကို တို့ မျက်မှန်းတန်းနေသလိုပဲ"

"ဟုတ် ဆရာမ ကျနော် ဟိုဘက်လမ်းမှာ နေပါတယ်။ ဆရာမ တို့ အိမ်ရှေ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် တိုက်ခန်းက ကျနော့် အဒေါ် ဝမ်းကွဲ ရဲ့ အိမ်ပါ"

"အော် ဒါဆိုရင် မြတ်သူရ နဲ့ အမျိုးလား"

"အော် ဆရာမ က မြတ်သူရ ကို သိတာလား။ သူနဲ့ ကျနော် အမျိုးမတော်ပါဘူး ခင်ဗျ၊ သူက ကျနော့် အန်တီမူယာ ရဲ့ ယောက်ျားဘက်က တူပါ "

"အော် အဲလိုလား"

"ဆရာမ ရော မြတ်သူရ နဲ့ သိတာလား"

"အင်း မောင်မြတ်သူရ နဲ့ ခင်ပါတယ်"

အဲလို နဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် တို့ ထွက်သွားကြတယ်။ နောက်တနာရီလောက်ကြာတော့ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ပြန်ခေါ် တယ်။

"ဟေး စိမ်း စကားပြောလို့ ရလား၊ ဘီးဇီးနေလား"

"ရတယ် မမဝတ်ရည်၊ ခု လူနာပါးနေတယ်"

"ကျေးဇူး အထူးတင်တယ်လို့ ထပ်ပြောမလို့ပါ ခစ်ခစ်"

"ဟာ မမဝတ်ရည် ကလည်း လာပြန်ပြီ၊ မလိုပါဘူးဆို တခါတည်း ခစ် မမဝတ်ရည်ကို လည်း မေးရဦးမယ်"

"မေးလေ စိမ်း ကလည်း စကားခံနေစရာမလိုတဲ့သူတွေကို"

"ဒီနေ့ ဘာတွေ လုပ်ကြလဲ ပြောပါဦး စိမ်းကို လည်း ဒီတေးလေးတွေ အဟိ၊ မမမြတ်ဝတ်ရည်တို့ အတွဲကို ကြည့်ပြီး စိမ်းတောင် အရည်စို့လာတယ် အဟိ"

"ခစ်ခစ် သိပ်အထူးခြားကြီးတော့ မဟုတ်ပါဘူးကွယ်၊ မမဝတ်ရည်၊ က ရောက်‌ရောက်ခြင်း သူ့ကို လွေပေးလိုက်တယ်၊ နောက်သူက ပါးစပ်ထဲ မပြီးချင်ဘူးဆိုပြီး မမဝတ်ရည် ကို မှောက်ခိုင်းပြီး ခ‌ရေကို လာဆော့တယ်။ မမလည်း သူခရေကို လိုချင်မှန်းသိတော့ အိပ်ထဲ အသင့်ပါလာတဲ့ အဖေါ် နဲ့ ဂျဘ်ပေးလိုက်တယ်။ သူက ခရေကို လုပ်ပြီးမှ အဖေါ် ချွတ်ပြီး ရှေ့ကို သွားတယ်။ အဲမှာပဲ သူ့ပရိုတိန်းတွေ ထည့်သွားတယ်။ နောက်ခနနားပြီး အိပ်ယာပေါ် မှာပဲ လှေကြီးထိုး တချီဆွဲတယ်။ အဲလောက်ပဲ မမ က ပြန်ရမှာ ဆိုတော့ ထွက်လာခဲ့ကြတာ သူက မဝသေးဘူးလေ ခစ်ခစ်၊ လူငယ်ဆိုတော့သက်လုံ ကတော့ ကောင်းတယ်"

"ခစ် မမဝတ်ရည် ပြောတာ နားထောင်ပြီး စိမ်း တောင် အရမ်းလာနေပြီ၊ ဒီညတော့ မောင့်ကို အမဲဖျက်ရမယ်ထင်တယ် ခစ်ခစ်"

"ခစ်ခစ် ဖျက်ဖျက်။ မောင်ထွေး ကို စိမ်းနဲ့ လှော်ပေးလိုက်မယ်လေ ခုတော့ စောသေးတော့ တို့ကို အထင်တမျိုး ဖြစ်သွားမှာစိုးလို့"

"ဟုတ်မမ လူနာရောက်လာလို့ နောက်တော့ ဆက်ပြောမယ်နော် "

"အိုကေ ဘိုင်စိမ်း"

ကျမ လည်း လူနာ ဆက်တိုက်ကျလာလို့ အလုပ်များသွားတယ်။ ဆေးခန်းမပိတ်ခင် တစ်နာရီလောက် အလိုမှာ မောင့် ဦးလေး ဦးတင်မောင်လတ် ရောက်လာတယ်။

"ဟင်ဦးလတ် ဘယ်တုန်းက ဆင်းလာတာလဲ၊ ကြိုလည်း မပြောဘူး"

"ဟင်းဟင်း ဆင်းလာတာ မဟုတ်ဘူး ကွယ့် တက်လာတာ၊ ဒီလို ထားဝယ်ဖက်မှာ ရောက်နေတဲ့ သူငယ်ချင်း အမျိုးသမီး ဆုံးလို့ နာရေးသွားတာ၊ အရေးပေါ် အဲဒီက မှ ပြန်တက်လာပြီး အိမ်မပြန်ခင် မရောက်တာကြာလို့ သမီးစိမ်းတို့ ဆီ ဝင်လည်လိုက်ဦးမယ် ဆိုပြီး ဝင်လာတာလေ"

"အော် ရတယ် ဦးလတ် မောင်လည်း ပျော်မှာပဲ ဦးလတ် ရောက်နေတာ သိရင်၊ သမီး ဆေးခန်းပိတ်ပြီးမှ ပြန်လာမယ် အိမ်သွားပြီး အေးအေးဆေးဆေး နားလိုက်ဦး၊ မနှင်းရေ ဦးလတ် ကို အခန်းတံခါး လိုက်ဖွင့်ပေးလိုက်ပါဦး"

ကျမလည်း ဆေးခန်းက အကူခန့်ထားတဲ့ ကောင်မလေး ကို သော့လှမ်းပေးပြီး ပြောလိုက်တယ်။ ကောင်မလေးက ဦးလတ်ဆီက အထုပ်တချို့ကို ကူသည်ပြီး သူတို့ နှစ်ယောက် အိမ်ကို သွားဖို့ ပြင်ကြတယ်။

"ဦးလတ် ရေမိုးချိုး ပြီး အေးဆေး နားနေလိုက်ဦးနော် သမီး ဆေးခန်းက နောက် တနာရီလောက်မှ ပိတ်မှာ သမီး ပြန်လာမှ စျေးဝင်ပြီး ချက်ပြုတ်စရာဝင်ဝယ်လာခဲ့မယ် ဦးလတ်ဘာစားချင်လဲ"

"ဘာမှ ဝယ်မနေနဲ့ သမီးစိမ်း၊ မောင်မင်းရဲ ပြန်လာမှ ဦးလတ်တို့ တနေရာ ထွက်စားမယ် ဦးလတ် ကျွေးမယ် ဒီညစာကို"

"အာ မဟုတ်တာ ဦးလတ်ကလည်း အားနာစရာကြီး၊ ခစ်ခစ်"

"နာမနေပါနဲ့ ကိုယ့်ဦးလေးကို များ၊ ဆေးခန်းပိတ်ပြီးတာနဲ့ အိမ်သာ တန်းပြန်လာခဲ့တော့"

ဦးတင်မောင်လတ် ထွက်သွားတော့ သူ့ကျောပြင်ကြီးကို ငေးကြည့်ရင်း ကျမ သူနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ အကြောင်းအရာတွေကို ပြန်တွေးမိလာတယ်။

ဦးတင်မောင်လတ်က မောင့် အဖေ ရဲ့ ညီအငယ်ဆုံးလေ အသက်က ၅၀ ကျော်ကျော်လောက် ရှိမလားပဲ။ လူက‌ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း၊ ဒါပေမဲ့ ဘီယာကြိုက်လို့လားမသိဘူး ဘိုက်ကြီးက တော့ နည်းနည်းလုံးပြီးထွက်နေတယ်။ သူက ရှမ်းအမျိုးသမီးတဦးနဲ့ အိမ်ထောင်ကျပြီး မေမြို့မှာနေတယ် စစ်တပ်က လူဝတ်လဲပြီးဌာနတခုမှာ ညွန်မှုးခနလုပ်၊ ပြီးတော့ သူနဲ့ မကိုက်ပါဘူးဆိုပြီး အလုပ်ကထွက် ခြံစိုက် အရောင်းအဝယ်လုပ်၊စသဖြင့် လုပ်နေတာ၊ အချမ်းသာကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ စီးပွားတော့ ပြေလည်ပါတယ်၊ သားသမီး နှစ်ယောက်ရှိတယ်။ ရန်ကုန်လာရင် တော့ သူ့ရဲ့  တူ ဖြစ်တဲ့ မောင့် အိမ်မှာပဲ တည်းတယ်၊ ဟော်တယ်မှာ တည်းလို့ ရပေမဲ့ ခုလို လာတည်းမှ တူ နဲ့ အေးဆေးတွေ့ရ စကားပြောတာ ဆိုပြီး  အိမ်မှာပဲ တည်းလေ့ရှိတယ်။

အဓိက ပြောချင်တာကတော့ ဦးတင်မောင်လတ် ရဲ့ အကြည့်တွေပဲ ၊ အရင်တုန်းက မောင်နဲ့ ရပြီးကာလ က ကျမ က ဘာမှ မသိနားမလည် သေးတဲ့ ကောင်မလေး သာသာ ရှိတာ၊ ကျောင်းတုန်းကလည်း စာပဲ ကြိုးစားပြီး ဟိုဒီကိစ္စတွေ လည်းနားမလည်၊ မောင်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျပြီးမှ သာ အပျိုရည် ပျက်ပြီး ဆက်ခ် ကို စသိခဲ့ရတာ၊ အဲဒီကာလ တွေတုန်းက ဦးလတ် လာလည်လို့ ရှိရင် သူက ပျော်ပျော် ပါးပါး နေတတ်၊ တော့ ခင်လည်း ခင်ခဲ့တယ်။ သူက လက်ပွန်းတတီး ကိုယ့်အပေါ် ဆက်ဆံခဲ့တာ တွေကလည်း ကိုယ့်စိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှ မနေခဲ့ဘူး။ ယောက်ျား တွေ အကြောင်းလည်း သိပ်မသိ၊ ကိုယ်တိုင်က လည်း ဆရာဝန် ဆိုတော့ ထိတာ ကိုင်တာ တွေက သိပ်မဆန်း သလိုမို့ ဘာမှ ကို သတိမထားမိတာ။ ခု လို အတွေ့အကြုံများလာပြီး ၊ဆက်ခ် ကိစ္စ တွေမှာလည်း ပိုသိလာတော့ အရင် တုန်းက အဖြစ်အပျက်တွေကို ပြန်တွေး ကြည့်မိ ရင် မူမှန်မဟုတ်တာကို သတိထား မိလာတယ်။ အဲဒါက လည်း မောင် နဲ့ ဆို ပြောဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ကိုကို လို့ စိမ်းပြောင်းခေါ် လာခဲ့ရတဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ ယောက်ျား ဦးကိုကိုကြီး ကြောင့်။ ဦးကိုကိုကြီး နဲ့ ဖြစ်လိုက်ပြီး နောက်ပိုင်း တခါတလေ သူနဲ့စကားပြောရတာ က  မောင်နဲ့ ပြောရတာထက်ကို ပိုပြီး ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလို့ ကောင်းတာ တွေ့လာရတယ်။ မောင်နဲ့ လည်း ကျမ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလို့ တော့ ရပါတယ်၊ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်ယောက်ျား ဆိုတော့ တခါတလေ စိတ်ထဲကိုယ့်ကို များ အထင်သေးသွားမလား၊ ငါ့ကို ဘယ်လို ထင်သွားမလဲ ဆိုတဲ့ စိုးရိမ်စိတ်ကလေး တော့ အမြဲ မသိမသာရှိနေတယ်။ ဦးကိုကိုကြီး နဲ့ ကြတော့ အဲလို မရှိတော့ဘူး။ နောက်ပြီး ဦးကိုကိုကြီး ကလည်း ယောက်ျားတွေရဲ့ စိတ်ထားကို အမြဲ ပွင့်ပွင့် လင်းလင်း ပြောပြလေ့ ရှိတယ်၊ သူက နားလည်းထောင်တယ်။ သူနဲ့စကားပြောရတာကိုက စိတ်ထဲ ပေါ့ပါးသွားစေလေ့ရှိတယ်။ အဲဒါ သူ့အရည်အချင်း တ မျိုးခေါ် မလားပဲ။ ခစ်ခစ် ပြောရင်းစကားလမ်းကြောင်း လွဲသွားပြန်ပြီ။ မမဝတ်ရည် မောင်မောင်ထွေး နဲ့ ဖြစ်တဲ့ ညက ဦးကိုကိုကြီးက ကျမ တို့နဲ့ လာအိပ်တယ်လေ။ ထုံးစံအတိုင်း သရီးဆမ်းကြ တယ် ပြီးမှ ကုတင် တလုံးထဲ မှာ သုံးယောက်အိပ်ကြ တာကို မောင်က ကျပ်တယ် ဆိုပြီး ဧည့်သည်တွက်ထားတဲ့ အိပ်ခန်းမှာ သွားအိပ်တယ်။ အဲမှာ ဦးကိုကိုကြီး နဲ့ ကျမ တို့ ဖက် အိပ်လိုက်ကြတယ်။  နောက် အာရုံမတက်ခင် တရေးနိုးလာကြပြီး ကျမ နဲ့ဦးကိုကိုကြီးတို့ လိုးဖြစ်ကြပြန်ရော၊ အဲဒီ အချီပြီးတော့ နှစ်ယောက်စလုံး မျက်လုံးကြောင်နေလို့ ဖက်ထားရင်းက စကားစမြီပြောဖြစ်ကြတယ်။

အဲမှာ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဦးလတ် အကြောင်း ရောက်သွားတယ်။ မောင်ဆိုရင်တော့ အားနာလို့ ပြောဖြစ်မှာ မဟုတ်ပေမဲ့ ဦးကိုကိုကြီး ဆိုတော့ ပြောဖြစ်ခဲ့တယ်။ ဦးလတ် ရဲ့ အကြည့်တွေ ပွတ်သီးပွတ်သတ် စကားပြောရင် ဟိုကိုင် ဒီကိုင်ပြောတာတွေ က အရင်က ရိုးရိုးသားသားပဲ ထင်ခဲ့တာ အခု ပြန်စဥ်းစား ကြည့်တော့ မရိုးဘူး ထင်တယ်လို့ ပြောလိုက်တော့ ဦးကိုကိုကြီးက ပြောတယ်။ ဦးလတ် က စိမ်းကို လိုးချင်နေတာ ဖြစ်မယ်တဲ့၊  စိမ်းကရော ဘယ်လိုနေလဲ ဆိုတော့၊ ဦးလတ် က ရုပ်ကတော့ မောင့်လိုပဲ အချောစားလို့ ခိခိ နောက်ပြီးအခု အတွေ့အကြုံအရ မောင်နဲ့ကစိမ်းနဲ့ အသက်မတိမ်းမယိမ်း၊ ကိုကို ကကိုယ့်ထက် နည်းနည်းကြီး၊ မြတ်သူရ က ကိုယ်ထက် နည်းနည်းငယ်။ ဆိုတော့ ဦးလေးအရွယ် နဲ့ အတွေ့အကြုံတော့ စမ်းကြည့်ချင်သားလို့ ပြောလိုက် တယ် ခစ်ခစ်။ ဦးကိုကိုကြီးက မြှောက်ပေးတယ်။ ဒီတခါလာရင် စိမ်း စမ်းကြည့်လိုက်လေတဲ့။ သိပ်တောင် ကြိုးစားစရာမလိုပဲ ချက်ခြင်းပါလာမှာပါတဲ့။ ခစ်ခစ်။ မင်းရဲကိုကို ကလည်းစိတ်ရှိမှာ မဟုတ်ပါဘူး တဲ့။ သူက ဖီးတောင်တက်ချင်တက်နေဦးမှာ တဲ့။ ကဲ အခုတော့ ဦးတင်မောင်လတ်တယောက် အသက်ရှည်ဦးမယ်လို့ ပြောရမလို ဖြစ်နေပြီ။ ဦးလတ်ကြီးက တပတ်တောင် မခြားဘူး အိမ်ရောက်လာခဲ့ပြီလေ။ ဟဟ။

တွေးရင်းတွေးရင်းကကို နေ့ခင်းက မမမြတ်ဝတ်ရည် အပြောကြောင့် ထကြွခဲ့ရတဲ့ စိတ်တွေက ပြန်ထနိုးလာ ပြန်ပါပြီ။ နေ့ခင်းက စိုနေရာက ခြောက်စပြုလာတဲ့ ပင်တီလေးတောင် ပြန်စိုလာခဲ့ပြီ။ ဦးလတ် ကို ဘယ်လို ကိုယ်က ကိုယ့်ဘက်က စတာမှန်း မသိအောင် ဘယ်လိုဝင်ရမလဲ တွေးရင်း ရင်ဖိုလာခဲ့တယ်။ လူနာက လည်းပါး စိတ်လည်း ဆေးခန်းမှာ သိပ်မရှိတော့တာမို့ ကောင်မလေးကို ဆေးခန်းပိတ်ဖို့ ပြောလိုက်တယ်။ ပုံမှန်ပိတ်နေတဲ့ အချိန် ရောက်ဖို့ နာရီဝက်လောက်လိုတာတောင်မစောင့်နိုင်တော့ဘူး။ ဆေးခန်းပိတ်တာ ကောင်မလေးကို တောင် ကူပြီး သိမ်းဆည်း မပေးခဲ့တော့ဘူး။ အိမ်မှာ လုပ်စာရှိလို့ ဆိုပြီး ကမန်းကတမ်းကို ထပြန်လာခဲ့မိတော့တယ်။

 

အိမ်ရှေ့တံခါးဖွင့် ဝင်လိုက်တော့ အိမ်ထဲမှာ တိတ်ဆိတ်နေတယ်။ ဦးလတ် ခရီးပန်းလာပြီး အိပ်ပျော်များ နေမလားလို့ အသံမထွက်အောင် ခြေဖျားထောက်ပြီး လျှောက်လာမိတယ်။ ဆေးခန်းမှာ ကမန်းကတန်း နဲ့ ရူးပေါက်ခဲ့ဖို့ မေ့သွား တာနဲ့ ရေချိုးခန်း ဘက်ကို အမြန်လျှောက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်း နား ရောက်ကာနီးမှာ အသံတခုကြားလိုက်ရတယ်။ ရေချိုးခန်းတံခါးက တော့ ဟတတ နဲ့ ဆိုတော့ အထဲက အသံထွက်နေတာ ဆိုတာ သိလိုက်တယ်။အဲဒါနဲ့ အနားကပ်သွားပြီး ချောင်းကြည့်လိုက်တော့။ ဦးလတ်ကြီးပေါ့။ အိမ်သာဘိုထိုင် ရှေ့မှာ မတ်တတ်ရပ်လို့ မျက်လုံးစုံမှိတ်လို့ သူ့လက်တဖက်က အဝတ်စတစကို နှာခေါင်းမှာ ဖိကပ်ထားပြီး နောက်လက်တဖက်က သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုနေတာ၊ ပါးစပ်က လည်းငြီးသံလေး ထွက်နေတယ်။ ကျမ လည်း တံခါးကြား အသာတိုးပြီး သူ့လက်ကကိုင်ထားတဲ့ ပိတ်စလေးကို သေခြာကြည့် လိုက်တော့ ကျမ ရဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး ဖြစ်နေတယ်။ မီးခိုရောင်နဲ့ အနက် အကြားကြားနဲ့ ဇီးဘရားလို အဆင်နဲ့ ဗစ်တိုးရီးယားစီးခရက် ပင်တီလေး။ ကျမ နဲ့ မမဝတ်ရည်တို့ကို ဦးကိုကိုကြီးက ဆင်တူ နိုင်ငံခြားမှာ အလုပ်သွားလုပ်နေတဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းကို မှာပြီး ဝယ်‌ပေးထားတာလေ။

ကျမ မျက်လုံးပြူးသွားတာက သူ့လီးကြီး။ သူက လူကောင်ထွားထွားကျိုင်းကျိုင်းကြီးမို့ လားမသိဘူး၊ လီးကြီးကလည်း တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် နဲ့ အရှည်ကြီး။ နဂိုထဲက စစ်သားလူထွက် အသားက ညိုမဲမဲ မို့ လီးကြီးက လည်း ညိုမဲမဲ ၊ ဒစ်ဖူးကြီးက ခရမ်းရောင် သမ်းနေတယ်။ ကျမ ဒူးတွေတောင် ချောင်ချင်လာတယ်။ စောက်ဖုတ်လေးက တော့ ထပ်ပြီးအရည်စိမ့်လာပြန်ပြီ။ ဒီနေ့ သုံးကြိမ်မြောက် အရည်စိမ့်ရခြင်းပေါ့။ အဲလို ကြည့်နေတုန်း လက်က လီးကို ဆောင့်ထုတာ အရှိန်မြန်လာပြီး ကျမပင်တီလေးကို လီးရှေ့မှာ ခံပြီး လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပြစ်နေတာတွေ့လိုက်ရတယ်။ သူအောက်ငုံ့ပြီး ပင်တီလေးထဲ လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပြစ်နေတုန်းပဲ ကျမ အခန်းဝကနေ အမြန်အိမ်ရှေ့ထွက်လာခဲ့လိုက်တော့တယ်။

ခနလောက် ကျမ အသက်ရူတာ ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားမှ အိမ်ရှေ့တံခါးကို အသံမြည်အောင်ဖွင့်ပြီး။

"ဦးလတ် ရေ ဦးလတ်"

လို့ အသံပေးခေါ် လိုက်တယ်။

အခန်း ၃၃။  ဦးတင်မောင်လတ်။

ကျနော်  ဒီကောင်မလေး ကို စိတ်ကူးထဲက လိုးနေတာက အကြိမ်ပေါင်း မရေနိုင်တော့ဘူး။ ရန်ကုန်‌ရောက်တိုင်း တူတော်မောင် မင်းရဲကိုကို အိမ်မှာပဲ တည်တယ်။ တည်းတိုင်းလည်း သူမိန်းမ ဆရာဝန်တရုပ်မ ဖွေးဖွေးဖြူ လေးကို မြင်တိုင်း စိတ်တွေက ထတယ်တယ်။ ဒီတရုပ်မလေးက တခြား ဟော့ရှော့ အကိတ်ကြီးတွေလို ဖင်ကြီး နို့ကြီး ပေါင်လုံးတုတ်တုတ် တွေ မဟုတ်ပဲ ကျနော့် မျက်လုံးထဲမှာ ဆက်ဆီ ဖြစ်နေတယ်။ ရုပ်ရှင်မင်းသမီးတွေ မော်ဒယ်တွေလို အရမ်းချောတဲ့ မျက်နှာ မျိုးမဟုတ်ပေမဲ့ ၊  ပုလင်းဖင် မျက်မှန်ထူထူကြီး အောက်က မျက်လုံးပြူးပြူးလေး နဲ့ နှာခေါင်းလုံးလုံးလေး။ ဖြူဖွေးနုတဲ့ ပါးပြင်နဲ့  နီတာရဲ နူတ်ခမ်းထူထူပြဲပြဲလေး က ချစ်စရာ။ နို့လေးတွေက အနေတော် လုံးမောက်မောက် ကလေးတွေ၊ အိမ်နေရင်း ဘောင်းဘီတို တတ်တာပဲ အမြဲလိုလို တွေ့ရတော့၊ အကြောစိမ်းလေး များပေါ်နေတဲ့  ပေါင်တန် လုံးဖြောင့်‌ဖြောင့် တွေက ချောမွတ်ပြီး အဆစ်အမြစ်မထင် ခြေသလုံးသားအထိက ပန်းနုရောင်လေးပင်သန်းနေတယ်။

ကျနော့်  အနှစ်၂၀ကျော် ပေါင်းလာခဲ့တဲ့ မိန်းမ လည်းရကာစတော့ အဲလို ဘော်ဒီပင်။ အခုတော့ မဘုတ်ဆုံ ဖင်တုံကြီး လှည်းလုပ်လို့ စီး ဆိုသည့် အစားထဲ ပါနေပြီ။ ပြီးတော့ မိန်းမ ကလည်း ဆက်ခ် ကို စိတ်မပါတော့။ ကျနော့် ဘာသာ အင်တာနက် က ပွန်ဆိုက်တွေ သွား ကြည့်၊ စာတွေဖတ်၊ ဂွင်းထုကာ စိတ်ဖြေဖျောက် လေ့ရှိသည်မှာ လေးငါးဆယ်နှစ်မကပြီ။ ဒါကြောင့် မို့လည်း တရုပ်မလေး စိမ်းရဲ့ အပေါ် က နို့ဖောင်းဖောင်းလေး၊ အောက် ပေါင်တန် အသားဖွေးဖွေးလေးတို့ မြင် တိုင်း လီးက မာတောင်လာရတယ်။ မျက်လုံးကို အလိုလို အစာကြွေးနေမိတယ်။ ညကျ မှ ပြန်ပုံဖေါ် ပြီး ဂွင်းတိုက်ရတယ်။ ငယ်စဥ် ကျောင်းသားဘဝတုန်းက လို ပြန်ဖြစ်နေရတယ်။

ရန်ကုန်ကို အကြောင်းတခုခု ကြောင့် လာစရာပေါ်ရင် သို့မဟုတ် ခရီးကြုံလျှင်၊ မင်းရဲကိုကို အိမ်မှာသာ တကူးတက လာအိပ်လေ့ရှိတယ်။ အခုလည်း ထားဝယ်ကနေ မန္တလေး  ကို လေယာဥ်နဲ့ တန်းပြန်လျှင် ဖြစ်နိုင် သော်လည်း တမင်သက်သက် လမ်းကြုံလို့ ဆိုပြီး ဝင်လာခဲ့ လိုက်တယ်။

ဒီနေ့တော့ ကံကောင်း သလားမမေးနဲ့ သူတို့အိမ်မှာ ဘယ်သူ မှ မရှိ။ ညီညီလည်း မရှိ၊ ကိုကို ကလည်း ရုံးက ပြန်မလာသေး။ တရုပ်မလေး ပြန်လာလျှင် ကျနော် နဲ့ တရုပ်မလေး နှစ်ယောက်ထဲ၊ မင်းရဲကိုကို က ရုံးအပြန် နောက်ကျတတ်တာ ကျနော် သိသည်။ အနည်းဆုံး တရုပ်မလေး ဆေးခန်းပိတ်ပြီး တနာရီလောက်ကြာပြီး မှ မင်းရဲကိုကို ရောက်တတ် သည်။ အနည်းဆုံးတနာရီ လောက် ကျနော်နဲ့ တရုပ်မလေး နှစ်ယောက်ထဲ အိမ်မှာ အချိန်ရမည်။

ဆေးခန်းအကူကောင်မလေးက တံခါးဖွင့်ပြီး ကျနော့် အထုပ်တွေကို ကူသယ်လာခဲ့တယ်။ ဧည့်သည်ခန်း ပို့ပေးပြီးတော့မှ ဆေးခန်း ပြန်ထွက်သွားတယ်။ အိမ်ထဲမှာ ကျနော် တယောက်ထဲ ဆိုတော့ ဝါသနာကိုတားမရ၊ မင်းရဲကိုကို တို့ လင်မယား အိပ်တဲ့ အခန်းတံခါးကို အသာတွန်းကြည့်တော့ ပွင့်သွားလို့ အခန်းထဲ ဝင်လိုက်တယ်။ အခန်းခြေရင်းဘက်ထောင့်မှာ အဝတ်ဟောင်းတွေ လျှော်ဖို့ ထည့်ထားတာ တွေ့ရတယ်။ အဲဒီခြင်းကို မွေကြည့်လိုက်တော့ အား တန်သွားပြီ။ မြင်းကျားအဆင် ဘောင်းဘီလေးကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ဗစ်တိုးရီးယားစီးခရက် လို့ စာတမ်းပါတွေ့ တော့ တရုပ်မလေး ဟာမှန်းပိုသေခြာသွားတယ်။ ဒီအိမ်မှာက မိန်းခလေးက သူတယောက်ထဲ ရှိတာကို။ ပင်တီ လေးကို ကောက်ပြီး ခွဆုံကို ကြည့်လိုက်တော့ စိုပြီး ချောက်နေတဲ့အကွက်ကလေး တွေ့တယ်။ စောက်ရည် စိမ့်တာလား၊ သေးရည်စိမ့်တာလားတော့ မသိ။ ကျနော့် နှာခေါင်းနားကို ကပ်ပြီးရူလိုက်တော့ အနံ့ကလေးက ဆက်ဆီ ဖြစ်နေတယ်။ ရေမွှေးလည်း ဖျမ်းထားပုံရသည်။ ညှီစို့စို့ နဲ့ သင်းပျံ့ပျံ့ အနံ့တို့ ရောထွေးနေတယ်၊ ကျနော့် လီးက ချက်ချင်းထောင်လာခဲ့ရတယ်။

ကျနော့် လီးက ငယ်ငယ်ကတည်း ကရော တပ်ထဲမှာရော သူငယ်ချင်းတွေထဲ မှာ အကြီးဆုံးမို့ နာမည်ပြောင် တုတ်ကြီး လို့တောင်ပေးခံရတဲ့ကောင် ဆိုတော့ တော်တော် တုတ် ပြီး တော်တော်ရှည်တယ်။ အင်္ဂလိပ် အောကားက ကောင်တွေနီးပါးလာက်ကို ရှိတာ။ တရုပ်မ လေး ပင်တီနဲ့ လီးကို ပတ်ပြီး ပွတ်နေရင်းက သတိရလိုက်တယ်။ တကယ်လို့ များပြန်လာလို့တွေ့သွား ခဲ့ရင် ဘာများ ဖြစ်မလဲ။

ကျနော့် စိတ်တွေ တအားထန်လာခဲ့တယ်။ ဒါနဲ့ လိုရမယ်ရ ဆိုပြီး ဝရံတာတံခါးကို ဖွင့်လို့ လမ်းမပေါ် ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ ဟိုက် တရုပ်မလေး အိမ်နားတောင် ရောက်နေပါ့လား။ သူ့ဆေးခန်းပိတ် ဖို့ နောက်ထပ် နာရီဝက်လောက်လိုသေးတာကို ဘယ်လို ဖြစ်လို့ စောပြန်လာတာလဲ။ တော်သေးတာပေါ့ ငါသတိတရ ကြည့်မိလို့၊ နို့မို့ သူတို့ အခန်းထဲ ငါ အဲလိုပုံကြီးနဲ့ မိလိုက်ရင် ဒုက္ခပဲလို့ တွေးမိလိုက်တယ်။ အဲဒီအချိန် ကျနော့် လက်ထဲက ပင်တီလေး ရယ် မာတောင်နေတဲ့ လီးရယ်က ကျနော့် ဦးနှောက်ကို ရူးနှမ်းတဲ့ အလုပ်တခု လုပ်ဖို့ တိုက်တွန်းလိုက်တယ်။ သူတို့ အခန်းထဲမှာ မိသွားရင် တော့ မကောင်းဘူး။ ဒါပေမဲ့ ငါ့ဘာသာ ရေချိုးခန်းထဲ ဂွင်းထုနေတာကို သူလာချောင်းလို့ တွေ့သွားရင် ငါ့အပြစ်မဟုတ်ဘူး။ အနည်းဆုံး သူငါ့လီး ဘယ်လောက်ကြီးလဲ ဆိုတာ တွေ့သွားမှာ အမြတ် ပေါ့။ လို့ တွေးပြီး ရေချိုးခန်းကို လျှောက်လာခဲ့လိုက်တယ် တံခါးကို အသာလေးဟထားပြီး တံခါးကို မှန်ကနေတဆင့် ကိုယ့်မျက်စောင်းလေးနဲ့ မြင်နိုင်တဲ့ နေရာယူလိုက်တယ်။ အိမ်သာအိုးပေါ် မှာ လီးကို ချိန်ရင်း စပွတ်နေတုံးပဲအိမ်ရှေ့တံခါးပွင့်သွားသံကြားလိုက်တယ်။ ဟိုက်၊ ခုကျမှသတိရလိုက်တယ်။ ကျနော့် လက်ထဲမှာ တရုပ်မလေး ပင်တီကိုင်ရက် ပါလာတာ။ မတတ်နိုင်တော့ဘူး။ ဖြစ်ပြီး မှတော့၊ လို့ စိတ်ဒုံးဒုံးချလိုက်တယ်။ ပင်တီကို နှာခေါင်းမှာ ရူရင်း လက်က လီးကို ဆုပ်ပြီး ထုအသံထွက် ငြီးနေလိုက်တယ်။

ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ၊ တရုပ်မ‌လေး တံခါးကြား ကနေ ချောင်းနေတာ မှေးထားတဲ့ ကျနော့် မျက်စေ့ကနေ မှန်ထဲက တဆင့်မြင်နေရတယ်။ သူက အသံမထွက်ပဲ ချောင်းနေလေ ကိုယ်က ဖီးတက်လေ ဆိုတော့ ထုရင်းထုရင်း တကယ် အရှိန်တက်လာတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ မထိန်းနိုင်တော့ဘူး။ ပြီးကာနီး မှာ တရုပ်မလေး ပင်တီကို လီးထိပ်မှာ ခံပြီး လရည်တွေကို ပန်းထုတ် ပြီးပြစ်လိုက်ရတော့တယ်။ အဲဒီပင်တီလေး ထဲကို ကျနော့် လရည်တွေ ကုန်စင်တဲ့ အထိ ညှစ်ထည့်နေတုန်း အိမ်ရှေ့   တံခါး ကို အသံကျယ်ကျယ် နဲ့ ဖွင့်သံပိတ်သံ ကြားပြီး၊

"ဦးလတ်ရေ၊ ဦးလတ်.."

လို့ အော်ပြီး တရုပ်မလေး အသံပြုလိုက်တာ ကြားတော့ ပြုံးလိုက်မိတယ်။ ရင်ထဲမှာလည်း အလုံးကြီးကျ သွားရတယ်၊ ငါ့အကြံ အောင်ပြီလို့ပေါ့။ ပုဆိုးကို ကမန်းကတန်း ကောက်ဝတ်၊ လရည်တွေ ရွဲနေတဲ့ သူ့ပင်တီလေးကို ခါးပုံစမှာ လိပ်ထည့်ပြီး မှ အိမ်ရှေ့ခန်းထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။

"ဟင် သမီးစိမ်း အစောကြီး ပြန်လာတာလား၊ ဦးလတ်ထင် တာ ဆေးခန်းက နောက် နာရီဝက် လောက်မှ ပိတ်မှာလားလို့"

"အင်း လူနာလည်းပါး၊ ဦးလတ်လည်း အိမ်မှာ တယောက်ထဲ ပျင်းနေမှာ လည်းအားနာလို့ စောပိတ်ပြီး ပြန်လာခဲ့တာ၊ ဦးလတ် ရေချိုးပြီးပလား"

"ချိုးမလို့ ပြင်တုန်း သမီးစိမ်းရေ ခုပဲ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်မလို့ သမီးစိမ်းအသံကြားလို့ ပြန်ထွက်လာတာ"

"ဟုတ်ချိုးလိုက်လေ ဦးလတ်.. ဦးလတ်ပြီးမှ သမီး ချိုးတော့မယ်၊ ဦးလတ်တူကို လည်း ဖုန်းဆက် လိုက်ဦးမယ် ဦးလတ်ရောက်နေတယ်ဆိုတာ သိအောင်"

"အေးကွယ် အေးအေး"

ကျနော်လည်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး တော့ ရေအေးအေး နဲ့ ချိုးလိုက်တော့မှ လန်းသွားတယ်၊ စိတ်ထဲမှာ လည်း ခုနက လုပ်မိခဲ့တာတွေ နည်းနည်း နောင်တ ရသလို ဖြစ်သွားတယ်၊ တရုပ်မလေးက ငါ့ကို အားနာပြီး ငါအရှက်ရမှာ စိုးလို့ ဘာမှ မပြောပဲ ငြိမ်နေတာလည်း ဖြစ်မှာလို့ တွေးမိတယ်။ ခန က ကျနော့် လရည်တွေ နဲ့ စိုရွဲနေတဲ့ သူ့ပင်တီလေးကိုလည်း ဆပ်ပြာနဲ့ သေခြာလျှော်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ ရေချိုးခန်း တန်းမှာ လွှားထားလိုက်တယ်။ ငါ အဲဒီပင်တီနဲ့ ထုနေတာ သူမြင်ပြီးသား ပဲလေ ဘာမှ မထူးပါဘူး လို့စိတ်ထဲ ထားလိုက်တော့တယ်။

ရေချိုးပြီးတော့ ကိုယ့်အတွက် ပေးထားတဲ့ အိပ်ခန်းထဲ သွား အဝတ်အစား အသစ် ထုတ်လဲ ဝတ်ပြီး တော့ အိမ်ရှေ့ထွက်လာ ပြီး ဝရံတာဘက် တံခါးကို ဖွင့်ပြီး အပြင်ထွက်လို့အောက်က လမ်းသွား လမ်းလာ တွေကို ငေးကြည့်နေလိုက်မိတယ်။

တရုပ်မလေး တခုခု ပြောလိုက်သလားလို့ အသံတခု ကြားတာနဲ့ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာတော့ တရုပ်မလေးက ရေချိုးခနးသွားဖို့ ထမိန်ရင်လျှားကို ပုခုံးပေါ် မှာ သဘက်ပတ်ထားရင်းနဲ့ ကျနော့်ကို ပြုံးပြရင်း၊

"ဦးလတ်တူ က ဒီနေ့ သူ့ရုံးက ကိုဝပ်ကာ တယောက် မွေးနေ့ပွဲ ပါတီ သွားကြမလို့တဲ့ ၊ နောက်ကျမယ် တဲ့၊ စိမ်းတို့ပဲ သွားစားကြပါတဲ့၊ ဦးလတ်ကိုလည်း ဆောရီးပြောပေးပါတဲ့၊ ဒီညသူပြန်လာတာ နောက်ကျ လို့ မတွေ့ဖြစ်လည်း မနက်ဖြန်မနက် ဘရိတ်ဖတ် သွားစားကြမယ်တဲ့ "

"အေးလေ အာ့ဆိုလည်း ဦးလတ် နဲ့ သမီးစိမ်းပဲ သွားစားကြတာပေါ့၊ သမီးစိမ်း ကြိုက်တဲ့   စားသောက်ဆိုင်ပဲ သွားကြတာပေါ့"

"ဟုတ် ဦးလတ် သမီး ရေမြန်မြန်ချိုးလိုက်မယ်"

"အေးဆေးလုပ်ပါ သမီးစိမ်း ဦးလတ် သိပ်မဆာသေးပါဘူး"

ကျနော့် ရင်ထဲ ကုလားဘုရားလှည့်နေပြီလေ၊ အခွင့်အရေးကောင်းပဲ၊ တရုပ်မလေးကလည်း ကိုယ် သူ့ပင်တီနဲ့ ဂွင်းထု နေတာကိုလည်း အစအဆုံး ချောင်းကြည့်ခဲ့ပြီး မသိချင်ယောင် ဆောင်ပေးခဲ့တယ်၊ အခုလည်း နှစ်ယောက်ထဲ ညနေစာ ထွက်စားကြမယ်၊ ကဲ ဘာလိုသေးလဲ၊ ဒီည မင်းရဲကိုကို ပြန်မလာခင် အနည်းဆုံး တခုခု တော့ အကျိုးရှိအောင် လုပ်ထားမှ ဒီည မလိုးရ တောင်  အင်ထရိုလေးတော့ ဝင်ထားမှ လို့ တွေးရင်း ပျော်နေမိတယ်။

ဧည့်ခန်းထဲ မှာ တီဗီ ကလာတဲ့ သတင်းတွေ ကြည့်ပြီး ဒီည ညစာစားသွားရမဲ့ အရေးတွေးပြီး လီးတောင် နေမိတယ်။ တရုပ်မလေးက၊

" ဦးလတ်ဘိုက်ဆာနေပြီလား"

လို့ မေးတဲ့ အသံကြားမှ လှည့်ကြည့်လိုက်မိတယ်။

"အား လှလိုက်တာ သမီးစိမ်းရယ်"

လို့ ပါးစပ်က လွှတ်ကနဲ ထွက်သွားမိတယ်၊ ပြီးမှ နူတ်လွန်သွားတာ သတိရပြီး။

"ဆောရီးနော် သမီးစိမ်း ဦးလတ် ဘာရည်ရွယ်ချက်နဲ့မှ မဟုတ်ဘူး မျက်စေ့ထဲ အရမ်းလှနေလို့ ပါးစပ်က လွှတ်ကနဲ ထွက်သွားမိတာ"

ထပ်ပြောလိုက်မိပြီးမှ ပြောလေ ဆိုးလေ၊ မန်းလေပြဲလေ ဖြစ်နေပါလားဆိုပြီး ကိုယ့်ပါးစပ်ကိုယ် ကျိမ်ဆဲနေမိတယ်။တရုပ်မလေးက သူ့ပါးစပ်ကို လက်ဝါးကလေးနဲ့ အုပ်ပြီး တခစ်ခစ်ရီမောလိုက်ရင်းက၊

"ခစ်ခစ် သိပါတယ် ဦးလတ် ရည်ရွယ်ချက်ကို နော် ဟွန်း၊ ဦးလတ်ကျွေးမယ် ပြောထားပြီးမှ ခု သမီး အစားကြီးတာ သတိရသွားပြီး သမီးကို ပြန်ကျွေးခိုင်းမလို့ မဟုတ်လား ခစ်ခစ်"

တရုပ်မလေး က အဲလို ရီရီမောမော ပြောတော့မှ ကျနော့်မှာ အတော်စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့ရတယ်။

"မဟုတ်ပါဘူးကွာ ဦးလတ်ပဲ ကျွေးမှာပါ ကဲ သွားကြမလား"

ကျနော့် ပါးစပ်က လွတ်ကနဲ ထွက်သွားတာလည်း တကယ်က အပြစ်တင်စရာ မရှိဘူးဗျ။ ခင်‌ဗျားတို့ တွေ့ရင်လည်း အဲလို ပဲ ဖြစ်မှာ၊ ခိခိ၊ တရုပ်မလေး ဝတ်စားထားတာက တကယ့်ကို ဆက်ဆီ၊ သူက မျက်နှာမှာ မိတ်ကပ်ပါးပါးလေး ပဲတင်ထားပြီး နူတ်ခမ်းကို ခရမ်းရောင် မကျ အနီမကျ ကြားထဲ မှာ ဆိုးထားတယ်။ ပုခုံးကျော်ကျော် လေးပဲ ရှည်တဲ့ ဆံပင် ကိုတော့ ဖားလျားချထားပြီးတချို့က ရှေ့ တချို့က အနောက် ခွဲချထားတယ်။ ဆံဖျားလေးတွေ ကို နည်းနည်းကောက်ဖွထားတယ်။ ဒရက်စ်က အဆန်း ယောက်ျားရှပ်အင်္ကျီ လိုမျိုး ကော်လာနဲ့ ရှေ့ကြယ်သီး တပ် လက်စက အရှည်အပြာနု ရောင်လေးက ပေါင်လည်လောက်အရှည်ရှိတယ်။ အဲဒီအပေါ် ကမှ အနက်ရောင် အနားမှာ ဇာသပ်ထားတဲ့ ကိုယ်ကျပ်လေးက ခုန အောက်ခံအင်္ကျီအနားကနေ ခြောက်လက်မလောက် အပေါ် ကနေ သူ့ရင်ညွန့်အထိ ရောက်ပြီး ရင်ညွန့်နေရာ မှာတော့ ဇာအနားသတ် နဲ့ ၊ အောက်က ပေါင်လုံးဖွေးဖွေး‌လေး တွေက ဝင်းနေတာပဲ၊ ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်က လည်း ရှပ်အင်္ကျီအရောင်နဲ့ အတူတူ အပြာနုကလေး ဟီးက လေးငါးလက်မ လောက်ရှိမလားမသိ။ ခြောက်ပေနီးပါးရှိတဲ့ ကျနော့် မေးရိုးနားလောက် သူ့ခေါင်းက ရောက်နေတယ်။

"သွားမယ်လေ၊ သမီးစိမ်းက ဘယ်ဆိုင်သွားချင်သလဲ၊ ဦးလတ် ဂရပ် ခေါ် လိုက်မယ်"

"ဦးလတ် ဘာစာ စားချင်လဲ၊ ထိုင်းလား မြန်မာလား၊ ဂျပန်လား တရုပ် ဟောပေါ့ "

"သမီးစိမ်း စားချင်တာပဲ ပြော၊ ဦးလတ်ကျွေးမှာဘာဖြစ်ဖြစ်"

"အင်း ဂျပန်စာ မစားရတာကြာပြီ Shiro ဆိုတာ ရှိတယ် ဒီနဲ့ သိပ်မဝေးဘူး ၊ သစ္စာလမ်းပေါ် မှာ"

"အိုကေ အော်တွေ့ပြီဂူဂယ်မှာ "

အဲလိုနဲ့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ဂရပ်ဖ ခေါ် လိုက်ပြီး ကားလာတော့ အနောက်ခုံမှာ နှစ်ယောက်ထိုင်လိုက်လာခဲ့ကြတယ်။ ကားထိုင်ခုံ‌ပေါ်ထိုင်လိုက်တော့ အပေါ် ကို မြင့်တက်သွားတဲ့ ဒရက်စ်အနားစကြောင့် တရုပ်မလေးရဲ့ ပေါင်ကလေးက ဖွေးကနဲ ပေါ် လာတယ်။ ကျနော် ကြည့်ချင်စိတ်ကို ထိန်းပြီး လမ်းဘေးကို ငေးနေရပါတယ်။

ဆိုင်ရောက်တော့ တခြားစားပွဲတွေနဲ့ နည်းနည်းလှမ်းပြီး သီးသန့်လို ဖြစ်နေတဲ့ နံရံကပ် စားပွဲလေး တခု ကို တောင်းလိုက်တယ်။ တရုပ်မလေးက မီနူးကို ကြည့် နေတုန်း ကျနော်က ဂျပန်ဘီယာ စပါရို နှစ်လုံးနဲ့ ဆာကေး အသေးတလုံးမှာလိုက်တယ်။ ဖန်ခွက် လည်းနှစ်ခွက်တောင်းလိုက်တယ်။ ဘီယာကို သူ့အတွက် ငှဲ့ပေးတော့ တရုပ်မ‌လေးက မငြင်း ပဲ သိုင်းကျူး ဦးလတ် ဆိုပြီး ယူတယ်။ ဘီယာနဲ့ မြည်းဖို့ အပတိုက်ဇာ လေးတွေ မှာတယ်။  ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်းတွေ စကားပြောဖြစ်ကြတယ်။ မိသားစု အကြောင်း စီးပွားရေး စသဖြင့်၊ ပြောကြတယ်။ ကျနော်က ဆာကေးသောက်ဖူးလားဆိုတော့ မသောက်ဖူးဘူးတဲ့၊ စမ်းကြည့်မလားဆိုတော့ စမ်းမယ်တဲ့။ ကျနော်လည်း ဝမ်းသာအားရပဲ ဆာကေးကို ငှဲ့ပေးလိုက်တယ်။ တခွက်သောက်ပြီးတော့ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ သွားတယ်။ နည်းနည်းခါးတယ်တဲ့၊ ဒါပေမဲ့ မဆိုးပါဘူးတဲ့။ ကျနော်လည်း နောက်တခွက်ထပ်ငှဲ့ ပေးရင်း ဆိုင်ကလည်း ထပ်မှာလိုက်တယ်။ တရုပ်မလေး မျက်နှာ ဖြူဖြူလေးက သွေးရောင်လွှမ်းလို့ နီနီလေး  ဖြစ်နေပြီ။

မှာထားတဲ့ အစားအစာတွေ ရောက်လာတော့ စားကြတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော်ဘီယာထပ်မှာလိုက်တယ်။တရုပ်မလေးလည်းလျှာသွက်နေပြီ။ တရုပ်မလေးက စားပွဲပေါ် ကို ကိုယ်ကို ကိုင်းလို့ ကျနော့်ကို၊

"ဦးလတ်နော်၊ သမီး ကို မူးအောင် တိုက်ပြီး ဘာလုပ်မလို့ကြံနေတာလဲ"

လို့ ပြုံးစစ နဲ့ မေးလိုက်ပါတယ်။ ကျနော့် ရင်ထဲ ဒိန်းကနဲ ခုံသွားသလို လီးကလည်းထန်းကနဲ တင်းသွားပါတယ်။ဒါပေမဲ့ ကိုယ်ထင်တာ ဆွဲတွေးလို့ မဖြစ်သေးဘူးလေ ဆိုပြီး။

"အာ ဘာမှ မကြံပါဘူး သမီးစိမ်းက လည်း ဦးလတ် တို့ ပျော်ပျော်ပါးပါး စားကြ သောက်ကြတပဲဟာ"

"သိဘူး ခုတောင် သမီးက မူးနေပြီ၊ တော်ကြာ တကယ်မူးရင် အိပ်ပျော်သွားမှ ဦးလတ် အိမ်ကို ချီပြီး ခေါ်သွားနေရမယ် ဟွန့်"

အခန်း ၃၄ ။ မြယမုံစိမ်း။

ကျမ တကယ်လည်းမူးနေပြီ။ ဂျပန်ဘီယာကလည်း သောက်ကောင်း၊ ဆာကေးက လည်း ခါးခါးလေး ပေမဲ့ နှစ်ခွက်လောက်ဝင်ပြီး တော့ သိပ်မခါးတော့ဘူး။ လူကလည်း စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ဆိုတော့ ဦးလတ် ထည့်ထည့် ပေးသမျှ သောက်လိုက်တာ တကယ်ကို မူးတဲ့ အခြေအနေ ရောက်သွားတော့တာပဲ။ ဒါပေမဲ့ အသိစိတ်တော့ မပျောက်သေးပါဘူး။ ပိုပြီး ပါးစပ်ရဲလာတယ်။ ရမက်ဆန္ဒတွေက ပိုထလာတယ်ပေါ့။

ညနေက ဦးလတ်ကြီး ကျမပင်တီ နဲ့ ဂွင်းထုနေတာ မြင်လိုက်ရတော့ စိတ်ထဲ တမျိုးကြီး ဖြစ်နေတာ၊ မမမြတ်ဝတ်ရည် သူ့ကောင်လေး နဲ့ အိမ်မှာ လာနေသွားပြီး အဲဒီအကြောင်း ဖုံးဆက် ဒီတေးပြောတာ ကြားပြီးကတည်းက ရွနေတဲ့ စိတ် နဲ့ ဆိုတော့ ဦးလတ် ကို ဆွဲစားလိုက်ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ထနေရတယ်။ အဲဒါနဲ့ ဦးလတ်ကြီးလည်း ရေချိုးခန်း ဝင်နေတုန်း မောင့်ကို ဖုံးဆက်ကြည့်လိုက်တယ်။ နည်းနည်းတော့ မျက်နှာပူပေ မဲ့ ဒီလိုပဲ ကိုယ်လိုချင်ရင်တော့ ဒဲ့ ပြောမှ ရတော့မှာကိုး။

"မောင်....င်.. င်.. င်.. င့် .... မောင့်ကို ပြောစာရှိလို့..လို..လို.."

"ဟဲဟဲ..ငါ့မိန်းမ ထူးထူး ခြားခြား အဲလို ချွဲသံလေး နဲ့ ပြောရင်တော့ တခုခု အကြီးကြီး လိုချင်နေပြီထင်တယ် ခိခိ"

"ဟုတ်တယ် အကြီးကြီးပဲ ခွိ"

"ဟင် ဘာအကြီးကြီးလဲ"

"ဘာမှ မကြီး ဘူး မောင် အဲလို ပြောလို့ တမင်ငေါ့လိုက်တာ ဟွန့်၊ တော်ပြီ မပြောတော့ဘူး တခါထဲ"

"ဟားဟား မ ကလည်းကွာ သိရဲ့သားနဲ့ မောင် ဘယ်တုန်းက နိုးပြောဖူးလို့လဲ  ကဲ ပြော ဘာပြောမှာလဲ"

"ဟွန့်  ဒီမှာ.. အိမ်မှာလေ . ဦးလတ်ကြီး ရောက်နေတယ်"

"ဟင် ဟုတ်လား ဦးလတ် တောင် မရောက်တာ ကြာပြီ အတော်ပဲ မောင် လည်း သူနဲ့  မတွေ့ရတာတောင် ကြာလှပြီ"

"နေပါဦး တခါတည်း အဲဒါ ပြောမလို့ ကို"

ကျမ လည်း တခါတည်း ဦးလတ်ကြီး ကျမ ပင်တီ ကို ရူပြီး ထု၊ နောက်ပင်တီထဲကို လရည်တွေ ပန်းထည့် လိုက်တဲ့အကြောင်းပြောပြ လိုက်တော့ မောင် အတော်အံ့အားသင့် သွားတယ်။

"ဟင် ဟုတ်လား အဟီး ငါ့ ဦးလေး တော့ သူ့မိန်းမ နဲ့ ဟိုဟာ မလုပ်ရတာ ကြာလို့ တင်းနေပြီထင်တယ်"

"အာ့လည်း ပါချင်ပါမှာ ပေါ့ ၊ မောင်က သာ သတိမထားမိတာ ၊ ဦးလတ်ကြီးက အိမ်မှာ လာတိုင်း မ ကို ခိုးခိုး ပြီး ရှိုးတာ၊ မ က အရင်တုန်းက ရိုးရိုးသားသားလေး ဆိုတော့ သတိမထားမိတာ၊ နောက်ပိုင်း ပြန်စဥ်းစားတော့ မှ ဦးလတ်ကြီး မ အပေါ် စိတ်ထား မရိုးဘူး ဆိုတာ သိလာတာ"

"အင်းအဲတော့ မက ဘာလုပ်ချင်သလဲ၊ မောင်က တော့ ကိုယ့် ဦးလေး ကို ပေါ်တင်ဖွင့်ပြောရမှာ အားနာတယ်ကွာ၊ မ က ဘာပြောပေးစေချင်လို့လဲ၊ ဦးလတ် ကတော့ မကို ဘာမှ ကိုယ်ထိလက်ရောက် မလုပ်လောက်ပါဘူး ၊ သူတင်းတာတွေ ဖြေဖျောက်တာလောက်ပဲ နေမှာပါ"

"မောင်ဘာမှ ပြောပေးစရာမလိုဘူး၊ မ ရှင်းလို့ ရတယ်၊ မောင်လုပ်ပေးရမှာက ဒီည နောက်ကျမှ ပြန်လာခဲ့ဖို့ပဲ"

"ဟေ မ ဆိုလိုတဲ့ သဘောက ခွိ. သိပြီ ဟားဟား၊ မောင် တွေးနေတာက ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်နေတာကိုး၊ အခုက  မ ကပါ အလိုတူအလိုပါမဲ့ သဘောပါလား ခိခိ၊ အိုကေလေ၊ ဒါမျိုးကတော့ မောင်က ဝါသနာ မသေးဘူး ဆိုတာ သိတယ်မလား၊ မောင်လာချောင်းလို့ ရမလား"

"ဟာ မောင်က လည်း အလုပ်ဖြစ်မယ် မဖြစ်မယ် မသိသေးပဲနဲ့ဟာကို ၊ မ အဆင်ပြေရင် မက်ဆေ့ပို့လိုက်မယ်"

"အိုကေလေ ဒါဆိုလည်း မောင် ညနက် မှ ပြန်လာခဲ့မယ်"

"အင်း မလည်း မောင် မောင့်ကိုဝပ်ကာ မွေးနေ့ ပါတီသွားမယ်လို့ ဖုံးဆက်တယ်လို့ ရွှီးလိုက်မယ်"

"အိုကီ ဒိုကီ ..ဂွတ်လပ်..မိန်းမရေ"

"အမလေး မ တို့က အဲဒီကိစ္စ မျိုးမှာ လပ်ခ် မလိုပါဘူး ခစ်ခစ်"

"သိပါတယ် မိန်းမရယ်.. ဟီးဟီး ပါးစပ်က အကျင့်ပါလို့ ပြောမိတာပါ"

"အိုကေ ဒါဆိုရင် ဒါပဲမောင်.. မောင့်ကို ချစ်တယ်..ဘိုင်"

"မ ကိုလည်း ချစ်တယ်..ဘိုင် မ"

အဲလိုကနေ ဂျပန်ဆိုင်ရောက်၊ ဦးလတ် ထည့်ပေးသမျှ အရက်တွေ သောက် နဲ့ တကယ်ကို မူးသွားတာ၊ အဲဒါနဲ့ သစ်သီးဖျော်ရည် တခု မှာသောက်ပြီး ခန ထိုင်လိုက်တော့ နည်းနည်း သက်သာသွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ရီဝေဝေလေး တော့ရှိသေးတယ်။ ဦးလတ် ဂရပ် ခေါ် ပြီး ကားဆီ သွားတော့ လိုအပ်တာထက် နည်းနည်း ယိုင်ပေးလိုက်တယ်။ ဦးလတ် အကြိုက်ပေါ့ ကျမကို အသာလေးသိုင်းဖက် ထိန်းရင်း ကားထဲ ဝင်ကြတယ်။

ကားပေါ် ရောက်တော့၊ ကားနောက်ခန်းမှာ ယိုင်သလိုနဲ့ ဦးလတ်ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းမှီလိုက်လာခဲ့တယ်။ ဦးလတ် လက်က ကျမ လက်မောင်းလေးကို ထိန်းကိုင် ထားပေးတယ်။ ကား က တချက်တချက် ချိုင့်ထဲ ကျရင်သူ့ လက်ဖမိုး က ကျမ ရင်သားကို လာလာ ဖိမိတယ်။ သူ့ကိုယ်က မာကျောတဲ့ အထိအတွေ့ရယ်၊ ယောက်ျားကြီး တယောက်ရဲ့ ချွေးနံ့ ဆေးလိပ်နံ့ တွေက ကျမ ရဲ့ ထကြွနေတဲ့ ရမက်ကို ပို နိူးဆွ ပေးနေသလိုပဲ။ စားသောက်ဆိုင် နီးနီးလေးကို ရွေးမိတာတောင် ကျမ ‌ဒေါသ ဖြစ်မိတယ်၊ ကားက ခနလေးနဲ့ ကျမတို့ အခန်းရှေ့ ရောက်လာခဲ့တယ်။

လှေကားအတက်မှာ တော့ ကျမ အတင်းကို ယိုင်ထိုး ပြတော့ သူက စိတ်ပူပြီး ကျမကို ခါးလေးက နေ သိုင်းဖက်ပြီး တက်လာခဲ့တော့တယ်။ ကျမစိတ်ထဲတော့ ဒီလူကြီး သန်လိုက်တာလို့ ၊ အိမ်ထဲကျရင် ဘယ်လို တိုက်စစ် ဆင်ရမလဲ ဆိုတာ တွက်နေမိတယ်။

အိမ်တံခါးဖွင့်ပြီးတော့ ဦးလတ်ကြီးက အတွင်းကနေ သော့ပြန်ပိတ်နေတုံး ကျမက ဧည့်ခန်းကို လျှောက်သွားပြီး ကျမ ဆလင်းဘက်ကို ခုံပေါ် တင်ပြီး၊ ဆိုဖါရှည်ပေါ် မှာ ပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်တယ်။ ဦးလတ်က ကျမ နောက် လိုက်လာပြီး တော့ ကျမကို ငုံ့ကြည့်တယ်။

"သမီးစိမ်း ဖြစ်ရဲ့လား ဒီမှာ အိပ်လို့မရဘူးလေ၊ လာလာ ထ သမီးတို့ အခန်းထဲ ဦးလတ်လိုက်ပို့မယ်"

"မထနိုင်ဘူး ဦးလတ် ချီပေး"

ကျမ ရဲ့ ညှသံ နဲ့ နဂိုကတည်းက လုပ်ပေးချင်နေတဲ့ ဦးလတ် တို့ တွေ့ကြပြီပေါ့ ခစ်၊ ဦးလတ် က ကျမကို ဆွေ့ကနဲ နေအောင်ပွေ့ချီပြီး ကျမတို့ အခန်းခေါ် လာတယ်၊ ကျမတို့ လင်မယား အိပ်တဲ့ ကုတင်ပေါ် ကို အသာ လှဲချပေးလိုက်တယ်။

"ဦးလတ်ကြီး.. သမီး ဒီဒေါက်ဖိနပ်တွေနဲ့ ဘယ်လို အိပ်လို့ရမလဲလို့.."

"ဦးလတ် ချွတ်ပေးမှာပေါ့ကွယ်"

ဦးလတ်က ကျမ ခြေထောက်တွေဖက်ကို သွားပြီး ကျမ ခြေထောက်က ဒေါက်ဖိနပ်လေးကို ချွတ်ဖို့ လုပ်တယ်။ ကျမ ဒေါက်ဖိနပ်က ခြေကျင်းဝတ်မှာ နှစ်ပတ်လောက်ပတ်ပြီးမှ ခါးပတ်ကွင်းလို ထိုးထည့်ထားတာလေးဆိုတော့ မလုပ်ဘူးရင် နည်းနည်းတော့ လက်ဝင်တယ်။ ဦးလတ်လက်တွေက ကျမ ခြေသလုံးပေါ် မှာ ပွတ်သတ်နေပြီး  မျက်လုံးက လည်း ကျမ ပေါင်လုံးတွေပေါ် မှာ တချိန်လုံး ရောက်နေတော့ ဘယ်ချွတ်လို့ ပြီးနိုင်တော့မလဲ၊ ကျမ က အိပ်ယာကနေ ကုံးထပြီး ကိုယ်ဖာသာ ချွတ်ဖို့ လုပ်လိုက်တာ ကျမ ပေါင်လုံးကို ငေးကြည့်နေတဲ့ ဦးလတ် နဲ့ နဖူးချင်း ဝင်တိုက်မိတယ်။

"အား"

"အို ဆောရီး သမီး ဆောရီး နာသွားလား ဖွဖွ"

ဦးလတ်က ကျမ မျက်နှာလေးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ထိန်းကိုင်လိုက်ပြီး နဖူးကို သူနူတ်ခမ်း နဲ့ ဖွဖွ လာလုပ်တယ်။ ကျမ တော့ မနေနိုင်တော့ဘူး တော်ပြီ တခါထဲ ကုလားကားရိုက်မနေချင်တော့ဘူး၊ ဦးလတ် လည်ပင်းကို တွဲခိုပြီး သူ့နူတ်ခမ်းတွေကို ကျမနူတ်ခမ်းတွေနဲ့ ဖိကပ် နမ်းပြစ်လိုက်တော့တယ်။ အဲတော့ သူက လည်း ခေသူ မဟုတ်ပါ ဘူး ပြန်ပြီးတော့ သူ့လျှာကြီး တောင် ကျမ ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်သေးတယ်။ လက်တွေက ကျမ နို့ တွေကို အင်္ကျီပေါ် ကနေ ပြီးတော့ ဆုပ်နှယ်နေပြီ။ ကျမ လည်း စိတ်တွေ အတင်းထလာပြီ ဆိုတော့ သူ့လျှာကြီးကို အတင်း စုပ်နေမိတယ်။ သူ့လက်တွေက ကျမ ဒရက်စ်ကို ခါးပေါ် အထိ လှန်တင်ပြီးတော့ ကျမ ပင်တီလေးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ကျမ စောက်ဖုတ်လေးကို သူ့လက်ချောင်းထိပ်နဲ့ ပွတ်သတ်ပြီး စောက်စေ့လေးကို ပါ ဖိပွတ်နေတယ်။

"အင်း....ရှီးးးးးး ကျွတ်စ်.."

ကျမ ညှသံလေး နဲ့ ငြီးနေတုန်းမှာပဲ သူက ကုတင်ပေါ် တက်ပြီး ကျမ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဒူးထောက်လိုက် တယ်။ ဘယ်အချိန်ထဲက ပုဆိုးနဲ့ အတွင်းခံ ချွတ်ခဲ့လိုက်သလဲ မသိဘူး ၊ ကျမပေါင်ကြား ရောက်တော့ သူ့လီးကြီးက အလံတိုင်ကြီးလို ထောင်နေပြီ။ ဦးလတ်က ကျမ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားသွားအောင်၊ သူ့ဒူးနှစ်လုံးနဲ့  မ ပြီး တွန်းလိုက်တယ်။ ပြီးမှ သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက်နဲ့ ကိုင်ပြီး ကျမ စောက်ဖုတ်ဝလေးကို တေ့ လိုက်တယ်။ ကျမစောက်ဖုတ်လေးက စောက်ရည်တွေ ရွဲအိုင်နေပြီလေ။ ဒါတောင်မှ ဦးလတ် လီးကြီးက တုတ်တော့ ကျမ စောက်ဖုတ်ကို တင်းကျပ်နေအောင်ကို ခံစားရတယ်၊

"အ..ဖြည်းဖြည်း ဦးလတ်..ပြဲ..ပြဲ သွားမယ်..အီးးးးး ရှီးးးးးး ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်.."

"မပြဲ ပါဘူး သမီးစိမ်း ရဲ့ ဦးလတ် လုပ်တတ်ပါတယ်၊ စိတ်ကို လျှော့ထား..အား သမီးစိမ််း စောက်ဖုတ်က လည်း အရည်တွေကို ရွဲအိုင်လို့ပါလား၊ အကောင်းဆုံးပဲ"

ဦးလတ် ကလည်း ကျွမ်းပါတယ်၊ သူ့ဒီလီးကြီး နဲ့ အတွေ့အကြုံ ဘယ်လောက်များနေပလဲ မသိပါဘူး ၊ တလက်မ ချင်းကို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်နဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ချော့သွင်းတယ်။ ကျမ အဖုတ်ထဲ နဲ့ ရင်ထဲမှာတော့ နင့်ကနဲ နင့်ကနဲပဲ၊ ကျမ အသံအကျယ်ကြီး ထွက်ပြီးကို ငြီးမိတယ်။

"ဖျစ်...ဗျစ်...ဖွတ်.."

"အိ..အိ..အီးးးးးးးရှီးးးးးး "

နောက်တော့လည်း သူ့လီးကြီးက တဆုံးထိကို ဝင်လာခဲ့တော့တယ်။ ကျမ အဖုတ်ခေါင်းထဲမှာကို ပြည့်ကျပ်လို့ ပေါ့၊ ဦးလတ် က သူ့လီးကြီးကို ကျမ စောက်ခေါင်းထဲ စိမ်ထားပြီးတော့ ကျမ မျက်နှာ ကို ဇိမ်ခံပြီး ငုံ့ကြည့် ရင်းက ဖရို ဖရဲ ဖြစ်နေတဲ့ ကျမ မျက်မှန်ကို ချွတ်ပြီး ဘေးကို ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျမ ပါးလေးကို လာရက်တယ် နာခေါင်းထိပ်ကို လည်းလာရက်တယ်။ ပြီးမှ နူတ်ခမ်းကို တအားစုပ်တယ်။ ကျမလည်း ပြန်စုပ်ပေးတာပေါ့။ ကျမ စောက်ခေါင်းထဲ ကလည်း အရည်တွေ တစိမ့်စိမ့် ထွက်လာ လို့ သူ့လီးမာမာ ကြီးက စလှုပ်ရှားလာတယ်။ သူက ဖြည်းဖြည်း နဲ့ မှန်မှန်လေး ဆောင့်လိုးပေးတယ်။ အရသာက တော့ ကောင်းလိုက်တာ လို့ပဲ ပြောရတော့ မယ်။ သူ့ဘိုက်ကြီးကတော့ ကျမ ဘိုက်ကလေးကို လာလာ ဖိနေတယ်။ နောက်တော့ သူက ထိုင်ရက် အနေအထားကို ပြောင်းလိုက်ပြီး ကျမ‌ပေါင်နှစ်လုံးကို ကိုင်ပြီး ဆောင့်လိုးတယ်။ လီးကြီးက အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် အရှိန်ရလာတယ်။

"ဖွတ်...ဖတ်..."

"အားးးး အိးးးးး"

သူ့ဆီက လည်း ကျမလိုပဲ ငြီးသံ ထွက်လာတယ်။ ကျမတို့ နှစ်ယောက်စလုံး အရှိန်ရလာကြပြီး တော့ တဖုံးဖုံးဆော်ကြတာ သူ့လီးကြီး ကျမ စောက်ခေါင်းထဲ ဖေါင်းပွလာတာ ခံစားလိုက်ရပြီး လရည်ပူပူနွေးနွေးတွေလည်း ပန်းထည့်လိုက်ရော၊ ကျမ လည်း တကိုယ်လုံးတုံခါပြီး ကာမ ဆန္ဒအထွတ် အထိပ်ကို ‌ရောက်သွားရပါတော့တယ်။

"အားးးးးး ဦးလတ်ပြိးးးးးးးပြီးးးးးပြီ....အိုးး"

"သမီးးးလည်း းးးးပြီးးးးးးပြီးးးးးးးးးး အီးးးးးး"

ကျမတို့ နှစ်ယောက်သား တယောက်ကို တယောက် တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ထားကြရင်းနဲ့ ခေတ္တ ငြိမ်သွားကြပါတယ်။ အခု အချိန်ထိ ဦးလတ် က အင်္ကျီမချွတ်ရသေးပဲ အောက်ပိုင်းမှာသာ ပုဆိုးဘောင်းဘီ မရှိသလို ကျမ လည်း အဝတ်အစား အပြည့်အစုံပဲ ရှိပါသေးတယ်။ ကျမဒရက်စ်ကသာ ခါးအထိလန်တက်နေပြီး ပင်တီကတော့ ဘယ်ရောက်နေပလဲ မသိပါ။ အဝတ်ဗလာဖြစ်နေတဲ့ ကျမတို့ ကိုယ်အောက်ပိုင်း နှစ်ခုကသာ ဆီးခုံ ခြင်း ထိကပ်လို့ နေနေကြတာပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ နှစ်ယောက်စလုံး အသက်ရူတာ ပုံမှန် ဖြစ်သွားတော့မှ ဦးလတ်က၊

"ကောင်းလိုက်တာ သမီးစိမ်းရယ်၊ ဒီတရုပ်မဆရာဝန်မလေးကို ဦးလတ်လိုးချင်နေတာ ကြာလှပါပြီ၊ ခုမှ ပဲ ဦးလတ် ဆန္ဒပြည့် ရတော့တယ်"

"သိသားပဲ ဦးလတ် မျက်လုံး ကြီးတွေက သမီးကို စိတ်ကူးနဲ့ လိုးနေတယ်ဆိုတာကို ဟွန့်"

အခန်း ၃၅။ မြယမုံစိမ်း

ကျမတို့ နှစ်ယောက် တယောက်ကို တယောက် ဖက်ပြီး ပြီးခဲ့တဲ့ အရသာကို ဇိမ်ခံနေတုံး ကျမ ဆလင်းဘက်    ထဲက ဖုံးက တောင် ကနဲ နိုတီသံကြားလိုက်ရတယ်။ ဦးလတ်က ကျမကို ပွေ့ချီလာရင်းက ကျမ အိတ်ကို ပါ ယူလာပြီး ကုတင်ဘေးက စားပွဲလေးပေါ် တင်ထားတာကိုး။ ကျမက ကိုယ်အပေါ် ပိုင်းကို ပဲ လှည့်ပြီး ဆလင်းဘက်ထဲ လက်နိူက်လို့ ဖုံးကို ပွတ်ကြည့်လိုက်တယ်။ မောင့်ဆီက မက်ဆေ့၊

...စားပြီးပြီလား...

တဲ့ ၊ မောင့်ရဲ့ အဓိပ္ပါယ် နှစ်ခွ နဲ့ မေးခွန်းကြောင့် ကျမ ပြုံးလိုက်မိတယ်။ ဦးလတ်ကိုလည်း မောင့်ဆီက လို့ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တော့ ဦးလတ်က ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲက သူ့လီးကို ဆွဲထုတ် ပြီး ကုတင်အောက် ဆင်းလိုက်တယ်။

"မင်းရဲကိုကို ပြန်လာတော့မှာလား"

လို့ မေးတယ်၊ ကျမလည်း မောင့်ကို တယောက်ထဲ အပြင်မှာ မနေစေချင်တာရယ်၊ မောင်ချောင်းခြင်တဲ့ ဆန္ဒလည်းပြည့်သွားအောင်လုပ်ပေးမယ်လို့ တွေးပြီး၊

"အင်း သူလာနေပြီ လမ်းမှာ"

လို့ ပြောလိုက်တယ်။

"သမီးစိမ်းကို လိုးလို့မဝ‌သေးဘူးကွာ"

"မောင် အိပ်ပျော်သွား ရင် သမီး ဦးလတ်အခန်းကို လာခဲ့မယ်၊ ခုတော့ အနံ့အသက်တွေကို နဲ့ ချွေးတွေ ‌ကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်ဦးမယ်၊ မောင်မရောက်ခင်"

"အင်း ကောင်းတယ်၊ ဦးလတ် စောင့်နေမယ်နော် တရုပ်မလေး"

'အင်းပါ ဦးလတ်ကလည်း"

ဦးလတ် ထွက်သွားတော့မှ မောင့်ကို မက်ဆေ့ပြန်ရိုက်ပေးလိုက်တယ်။

"တခါပြီးသွားပြီ၊ မောင်ပြန်လာခဲ့တော့၊ မောင်ပြန်လာပြီးမှ သူ့အခန်း မ သွားလိုက်မယ်၊ မောင် ချောင်းခြင်တယ် ဆိုလို့"

"ကောင်းတယ် မ၊ မောင် ရောက်တော့မယ် "

.....

မောင် ရောက်လာတော့လည်း အရက်မူးလာသည့်ပုံဖြင့် ဦးလတ်နှင့် ခနစကားပြောပြီး အိပ်ချင်ပြီ မနက်ကျ မှ အေးဆေး ပြောရအောင် ဆိုပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ခဲ့ကြတယ်။ မောင်က ဦးလတ် နဲ့ အဖြစ်အပျက်ကို အသေးစိတ် မေးပြီး စိတ်တွေ ကြွလာတော့ ကျမ ကို အတင်း တက်လိုးတော့တာပဲ။ ဦးလတ် ရဲ့ လီးတုတ်တုတ် ကြီး နဲ့ လိုးပြီးကာစ ဆိုတော့ မောင့်လီး က ချောင်တောင်တောင်လို ဖြစ်နေရတယ်။ မောင်က တော့ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးပြီး ခနလေး နှင့် ပြီးသွားတယ်။ ဘယ်အချိန်ထဲက လီးက တောင်နေသလဲ မသိ။ ခစ်ခစ်။ ကျမ တို့ ခနနားနေကြပြီး တော့မှ မောင်က ပြောတယ်။ ဦးလတ်ကို ပေးထားတဲ့ အခန်းက ညီညီ အခန်း နဲ့ ကပ်ရက်၊ သူ ညီညီ့ အခန်းက သွားချောင်းမယ်လို့ ပြောတယ်။ အဲဒါ ကျမတို့ နှစ်ယောက် ခြေဖြားထောက်ပြီး အခန်းထဲက ထွက် ညီညီ့ အခန်းကို ဝင်ကြတယ်။ ဦးလတ် က ခရီးပန်းတာရယ် သူသောက်ထားတဲ့ အရက်တွေရယ်၊ ကျမကို တချီလိုးထားတာရယ်ကြောင့် ထင်တယ် အိပ်ပျော်နေတာ၊ ဟောက်သံတောင် အကျယ်ကြီးကြား နေရတယ် ခစ်။

ညီညီ့အခန်း ထဲ ဝင်လိုက်တော့ ညီညီ့ ကုတင်က ဦးလတ် အိပ်တဲ့ အခန်း နဲ့ ခြားထားတဲ့ နံရံ နဲ့ ကပ်နေတယ်။ နံရံ မှာ အပေါက် ရှာမတွေ့ဘူး။ အဲဒါနဲ့ ချိတ်ထားတဲ့ ပြက္ခဒိန် တခုကို ဖယ်လိုက်တော့မှ တဖက်က အလင်းရောင်  ဝင်လာတာတွေ့တယ်။ ညီညီ တမင်ဖေါက်ထားတာနေမယ်။ တဖက်ခန်းကို ဧည့်သည် စုံတွဲတွေ လာရင် ဒါမှ မဟုတ် ကောင်မလေး တွေ လာတည်းရင် ချောင်းဖို့ ဖေါက်ထားတာပဲ ဖြစ်မယ်လို့ တွေးမိလိုက်တယ်။ အဲဒါနဲ့ တခြား မော်ဒယ်ပိုစတာ တွေ ချိတ်ထားတာတွေပါ လိုက်လှန် ကြည့်လိုက်တော့ အပေါက် သုံးပေါက်လောက်တွေ့  တယ်၊ အဟီး အဲဒီအပေါက် တွေက လျှောက်ကြည့်လိုက်ရင် ဟိုဘက်တခန်းလုံးကို နေရာမလပ် မြင်နိုင်တာပဲ။ ခွေးမသားလေး ငါ့အိမ်ကို ဖျက်ဆီးထားတယ်လို့ မောင်က တိုးတိုးလေး ပြောပေမဲ့ မျက်နှာက တော့ ပြုံးဖြီးဖြီး ပေါ့ ခိခိ၊ ကျမ ကို ပါးကလေး ရွှတ်ကနဲ နမ်း လိုက်ရင်း၊

"ကဲ မ ကြိုက်သလိုသာ သောင်းကျမ်း ပေတော့ မောင်ရှိနေတယ်လို့ သဘောမထားနဲ့တော့"

"ဟွန့် မ က မောင်ချောင်းနေတယ် ဆိုတာ သိရတော့ ပိုတောင် ထန်လာသေးတာကို ခစ်"

"အာ့ ဆိုလည်း မောင့် ကို ရှိုးနေတယ်လို့ သဘောထားလိုက်တော့ ကဲ သွားတော့"

ကျမ လည်း မောင့်ကို ညီညီ့ အခန်းမှာ ထားခဲ့ပြီး အခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်လို့ ဦးလတ် အခန်းတံခါးကို အသာတွန်းဖွင့် ဝင်လာခဲ့လိုက်တယ်။

ကျမ က အခုတော့ ညအိပ် ဂါဝန် ကြိုးတချောင်းပုခုံးပေါ် မျှင်မျှင်လေး ပဲ ရှိပြီး အောက်က အရှည်က ပေါင်လည်  လောက်သာ ရောက်တဲ့ ပိုးသား ပန်းနု ရောက်ကလေး ဝတ်ထားတယ်။ အောက်မှာဘရာ၊ ပင်တီ ဘာမှ မဝတ်ထား ဘူး။ ဦးလတ်အခန်းထဲရောက်တော့ ကုတင်ခေါင်းရင်းက မီးလုံးလေး ပဲ ဖွင့်လိုက်တယ်၊ မီးချောင်းကြီးတော့ ထိန်လင်းအောင် မဖွင့်တော့ဘူး။ ဒီလောက်ဆိုရင် တောင် မောင် ကျမတို့ကို သေခြာ မြင်နေရပါပြီ။

ကုတင်ပေါ် မှာ ပက်လက်ကြီး အိပ်ပျော် ကြီး တခေါခေါ ဟောက်နေတဲ့ ဦးလတ်ရဲ့ ခြေရင်းဘက်က နေ တက်လိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့ ရော့ရိ ရော့ရဲ ဖြစ်ပြီး ပြေနေပြီ ဖြစ်တဲ့ ပုဆိုး ခါးပုံစ ကနေ အောက်ကို အသာဆွဲချလိုက်တယ်။ လမွှေးတွေ အထူကြီးနဲ့ လီးညိုညို ကြီး ပေါ် လာတယ်။ လီးကြီးက ပျော့ နေတာတောင် တော်တော်လေး တုတ်ပြီး ရှည်သေးတယ်။ ဒစ်ဖူးကလည်း ခရမ်းရောင်ကြီး၊ မီးရောင်အောက်မှာ ပြောင်ထနေတယ်။ ဂွေးဥကြီး နှစ်လုံးက လည်း တွဲကျ နေတယ်။ သူ့လီးတန်ကြီးကို ကျမ လက်ကလေးနဲ့ ဖွဖွ‌လေး ကိုင်ပွတ်ပေးရင်း ဂွင်းထုပေးနေတော့ နည်းနည်းချင်း မာလာတယ်။ ကျမ ခေါင်းငုံ့ပြီး သူ့လီးထိပ် အကွဲကြောင်းလေးကို လျှာကလေးနဲ့ ထိုးပြီးဒစ်ဖူး ကားကားကြီးကို ရက်လိုက်တော့ လီးကြီးက လှုပ်လာတယ်။ အသက်ရူသံလည်း နည်းနည်း ပြောင်းလာတယ်။ ဟောက်သံကတော့ ပျောက်သွားပြီ၊ ကျမ ပါးစပ်ကို ဟလို့ သူ့လီးဒစ် ကြီးကို ငုံလိုက်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း သကြားလုံး စုပ်သလို စစုပ် ပေးတော့ သူ့ဆီက ငြီးသံလေး နဲ့ အတူ လှုပ်ရှားလာတယ်။

"ဟင် ..သမီး.. သမီးစိမ်းလား"

"အွန်း"

ကျမ ပါးစပ်ထဲ မှာ သူ့လီးကြီး ငုံထားတာမို့ စကားပြန်ပြောလို့ မရဘူး။ သူ့လီးကြီးကတော့ ချက်ခြင်းမာတောင်လာတယ်။ သူက ကျမ ဆံပင်တွေကို ပွတ်ပေးရင်းနဲ့၊

"အား သမီးစိမ်း က လီးစုပ်တာလည်း ကျွမ်းတာပဲ၊ အဟီး မင်းရဲကိုကို ကိုတောင် မနာလိုတော့ဘူး"

"အွန်းအွန်း..ပြွတ်စ်ပြွတ်စ်"

ကျမက နူတ်ခမ်းကို သူ့လီးတန်ကြီးမှာ တင်းတင်း စေ့လို့ ခေါင်းကို အနိမ့်အမြင့် လုပ်ရင်း ပါးစပ်နဲ့ ဂွင်းထုပေးနေလိုက်တယ်။ သူ့လီးကြီး က တစတစ နဲ့ တဖြည်းဖြည်းဖောင်းကား ကြီးထွားလာလိုက်တာ ကျမပါးစပ်မှာ ပြည့်လျှ့ပြီး အတန်ရဲ့ တဝက်တောင် အထဲ မဝင်တော့ဘူး အာဂေါင်ကို လာထိုးထိုး မိနေလို့။ ဦးလတ်က ထထိုင်လိုက်ပြီး ကျမ ကိုယ်လေးကို ဆွဲထူလိုက်တယ်။ ကျမ ပါးစပ်ထဲက သူ့လီးကြီးက ပလွတ်ကနဲ ထွက်သွားတယ်။

"သမီးစိမ်း ဦးလတ် သမီး ပါးစပ်ထဲ မပြီးချင်သေးဘူး၊ သမီးကို လိုးရတာ မဝသေးဘူး"

ကျမပါးစပ်ထဲက ကျွတ်သွားတဲ့ သူ့လီးကြီးက အလံတိုင်ကြီးလို ထောင်မတ်နေတယ်။ ကျမ ရဲ့ တံတွေးတွေနဲ့ မီးရောက်အောက်မှာ ရောင်ပြန်လက်နေတယ်။ ဦးလတ်က ကျမ နူတ်ခမ်းလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်ပြီး၊

"ဦးလတ် သမီးစိမ်း စောက်ဖုတ်လေးကို ရက်ချင်တယ် .. သမီးစိမ်းရဲ့ စောက်ရည်တွေကို အရသာခံချင်တယ်"

"ရက်ပေါ့ ဦးလတ်ကို ဘယ်သူက မလုပ်နဲ့ ပြောလို့လဲ ခစ်ခစ်၊ သမီးတို့ တ‌ယောက်ဟာ တယောက် တပြိုင်ထဲ လုပ်လို့ရတာပဲ ဆစ်စတီနိုင်းတာပေါ့"

"အင်း ဟုတ်တယ် ကောင်းတယ်လာ ဦးလတ်ပေါ် ပြောင်းပြန်တက်ခွလိုက်"

ကျမ လည်း ဝတ်ထားတဲ့ နိုက်တီကို ဆွဲချွတ် ဘေးကို ပြစ်ချလိုက်ပြီး၊ ဦးလတ်အပေါ် ပြောင်းပြန်ခွတက်လိုက်တယ်၊ ဦးလတ်ရဲ့ နံဘေး တဖက်တချက်မှာ ဒူးထောက်ပြီး ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ငုံ့လိုက်တော့ ဦးလတ် ရဲ့ မာတောင်နေတဲ့ အလံတိုင်လီး ကြီးက ကျမ မျက်နှာ ရှေ့တည့်တည့် မှာ၊ ဦးလတ်က ကျမ ဖင်ကို နည်းနည်း  ဖိချလိုက်တော နွေးစို တဲ့ သူ့လျှာကြီးက ကျမ စောက်ဖုတ်ပေါ် တည့်တည့် ကို ရက်မိတယ်။ ဦးလတ်မျက်နာ က ကျမ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ မှာ မြုတ်နေပြီမို့ ကျမက မောင် ချောင်းနေတဲ့ နံရံကို လှမ်း ပြုံးပြရင်းက ဦးလတ် လီးကြီးကို လက်တဖက် နဲ့ တချက်နှစ်ချက် ဂွင်းတိုက် ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ငုံ့ပြီး အားရပါးရ စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ဦးလတ်က လည်း ကျမ စောက်ဖုတ် တွေ ပေါင်အတွင်းသားတွေ၊ ဖင်ဝလေးပါမကျန် အကုန်ရက်ပေးတယ်။ လျှာကြီးနဲ့ လည်း စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်တယ်။ စောက်စေ့ကို လည်း သူ့လက် နဲ့ ဖိချေတယ်၊ ကျမ တို့ နှစ်ယောက် အရှိန် ရလာကြတော့ မောင် ချောင်းနေတာကို မေ့သွားတယ်။ ဦးလတ်လီးကြီးကို အာဂေါင်ထဲ ဝင်နိုင်သလောက်ထည့်ပြီး စုပ်ပေးတယ်။ နှစ်ယောက်စလုံး အားရပါးရ ပုလွေ၊ဘာဂျာ ဆွဲပြီးကြတော့ သွေးတွေ ဆူလာပြီ တကယ့် လိုးပွဲ ကို စချင်လာပြီ။

ကျမ ဦးလတ်ကိုယ်ပေါ် မိုးပြီး မတ်တပ်ရပ်ရာကနေ ဦးလတ်ဘက်ကို မျက်နှာလှည့်လိုက်တယ်။ ဦးလတ်လီးကြီး ရှိတဲ့ နေရာကို ချိန်ပြီး တဖြည်းဖြည်းထိုင်ချတယ် လီးကြီး ပေါင်နားထိုးမိမှ လက်နဲ့ ထိန်းပြီး စောက်ဖုတ်ဝကို တေ့ ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ တခါထဲ ဖင်ထိုင်ချလိုက်တယ်။

"ဖြွတ်...ဗျစ်..ဖလွတ်"

"အ....."

လီးကြီးက တင်းတင်းကျပ်ကျပ် တိုးဝင်လာလို့ ကျမ နည်းနည်းလေးတော့ လန့်သွားတယ်။ အထဲမှာတောင် နည်းနည်း အောင့်သလို ဖြစ်သွားတယ်၊ လီးကြီးက အဆုံးထိ ဝင်သွားတော့ အသာလေး ငြိမ်ငြိမ် ခနထိုင်နေလိုက်ရတယ်။

"သမီးစိမ်း အောင့် သွားလား"

"အင်း..ဦးလတ် ဟာကြီးက အရမ်းတုတ်ပြီး ရှည်တာကိုး"

"အင်း ဖြည်းဖြည်း ချင်းပေါ့ သမီးစိမ်းရယ်။ အလို တုတ်ပြီး ရှည်တော့ သမီးစိမ်းက မကြိုက်ဘူးလား"

"မပြောတတ်ဘူး။ တခါမှ တော့ အဲလောက်ကြီးတဲ့ လီးနဲ့ မခံဖူးဘူး"

ကျမလည်း စောက်ဖုတ်ထဲက အနာ နည်းနည်း သက်သာတာနဲ့ ဒူးကို မွေ့ယာပေါ် အားပြု ပြီး ဖင်ကို ကြွလိုက်တော့ လီးကြီးက အပြင်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ထွက်လာတယ်၊ ပြန်ထိုင်ချလိုက်တော့ လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲ ပြန်တိုးဝင်လာတယ်။ ကျမ လက်နှစ်ဖက်က ဦးလတ် ရင်ဘတ်ပေါ် ကို ထောက်ထားတယ်။ ဦးလတ်က ကျမ နို့တွေကို သူ့လက်တွေနဲ့ လှမ်း ဆုပ်နှယ်ရင်းက အောက်ကနေလည်း ဖင်ကော့ပြီး ပြန်ဆောင့် တယ်။

"ကောင်းလိုက်တာ စိမ်းရယ် စောက်ဖုတ်သားလေးတွေက နူးညံ့နေတာပဲ"

"အား ..ရှီးးးးး ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်..ဦးလီးးကြီးးကလည်း ကျပ်ထုတ်နေတာပဲ အားးးး"

"အီးးးး ဦးလည်း ကောင်းတယ် အိုးးးးအိုးးးး"

"ဖတ်..ဖတ်...ဖုတ်...ဖုတ်.."

ကျမလည်း အပေါ် ကဆောင့်ရင်းနဲ့ နည်းနည်း ညှောင်းလာတယ်၊ ကျမ နှေးသွားတာ တွေ့လို့ အရှိန်ရနေတဲ့ ဦးလတ်က လီးကို မချွတ်ပဲ ထထိုင်ရင်း ကျမ ကို ပက်လက်ဖြစ်အောင်လှဲပြီး သူက အပေါ် ကမှောက်ရက် ပြန် နေလိုက်တယ် ပြီးမှ သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ကျမ နံဘေးမှာ ထောက်လို့ ကိုယ်အပေါ် ပိုင်းကို ကြွ အောက်ပိုင်း ဒူးမွေ့ယာမှာ ထောက်ပြီး အားပြင်းပြင်း နဲ့ ဆောင့်လိုးတာ၊ အချက်ပေါင်း သုံးလေးဆယ်လောက်မှာ ကျမလည်း အကောင်းဆုံးကို ဖြစ်သွားပြီး အော်ဟစ် ငြီးမိတယ်။

"အားးးးးး ကောင်းးးးးလိုက်တားးးးအီးးးးးးး ဦးးးးးးးး ရယ်းးးးး"

ကျမ ပြီးသွားမှန်းသိလို့ သူလည်း စိတ်လျော့လိုက် သလားမသိ လရည်တွေ ကျမ စောက်ခေါင်းထဲကို တဖြွတ်ဖြွတ်နဲ့ ပန်းဝင်လာပါတော့တယ်။

...........

အခန်း ၃၆။ မြတ်ဝတ်ရည်

"ဟေး စိမ်း လား ပြော ဒီမှာနော် တို့ ကြားထားတယ် စိမ်း လက်နက်ကြီးနဲ့ မိထားတယ် ဆိုတာ ခစ်ခစ်"

"ခစ်ခစ် မမဝတ်ရည် ကလည်း စိမ်းက ပြောမလို့ ဟာကို ဘယ်သူ ပြောလဲ မောင်လား"

"အင်း ပေါ့ ဘယ်သူ ပြောရမလဲ ဟဟ"

"ဟွန်း နော် မောင် က ကိုယ့် မိန်းမ အကြောင်းကို တခါထည်း သူ့ စော် ဆီ ချက်ချင်း သွားသွား သတင်း ပို့တယ်"

"ခစ်ခစ် အိမ်က လူကြီး လည်း အတူတူပါပဲ ကွာ၊ စိမ်း ဆိုရင် တခါထဲ သားမေ့ မယားမေ့"

"ခစ်ခစ်"

"ခစ်ခစ်  အိမ်က လူကြီး မသိသေးတဲ့ ကိစ္စ စိမ်းကို ပြောမလို့ ဒီနေ့ ဆုံမလား"

"ရတယ်လေ မမဝတ်ရည်၊ စိမ်း ဆေးခန်း ဒီနေ့ နေ့တဝက်ပဲ၊ မမဝတ်ရည်တို့ ရုံးပိတ်တယ်မလား၊ ကိုကို ကရော"

"အမလေး စိမ်း ရဲ့ ကိုကို မမဝတ်ရည် ရဲ့ လင်ကြီးကတော့ ဒီနေ့ သူတို့ ချိန်းပွဲရှိလို့တဲ့ ဂေါက်သွားရိုက်နေပြီ၊ ပြီးရင် ဘီယာဝိုင်း ရှိတယ်တဲ့၊"

"ဟုတ်လား မောင်လည်း ပါမယ်ထင်တယ်၊ သူလည်း အဲလိုပဲ ပြောသွားလို့"

"အိုကေ စိမ်း ဆေးခန်း ပြီးတဲ့ အချိန်လောက် မမ လာခဲ့မယ်၊ ပြီးမှ တနေရာ သွားစားတာပေါ့။"

ကျမ လည်း နာရီကြည့်လိုက်တော့ စောသေးတာနဲ့ တီဗီထိုင်ကြည့်ရင်း စိမ်းကို ပြောမယ့် အကြောင်းအရာတွေကို ခေါင်းထဲ ပြန်တွေးနေမိတယ်။ တကယ်တော့ စိမ်းနဲ့ ကျမ နဲ့ဟာ ဘယ်သူနဲ့ မှ မတူတဲ့ ရင်းနှီး မှုတွေ နဲ့ အရမ်းကို စည်းလုံး မိခဲ့ တယ်။ တော်ရုံ သူငယ်ချင်း ထက်လည်း ပို ညီအမ ထက်လည်း ပိုခဲ့ကြတယ် မဟုတ်လား။ သူ့ ယောက်ျား ကိုယ့်ယောက်ျား တောင် အလဲအလှယ်ပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ အတူတူ လေးယောက်သား လည်း ဖြစ်ဖြစ် လိုးကြ ခံကြ နဲ့ တယောက်ကို တယောက် မနာလိုတာတွေ ဝန်တိုတာ တွေ မရှိ။ အဲလောက် အတွင်းကျကျ ခင်မင်ရင်းနှီး တဲ့ လူမျိုး တသက်မှာ တယောက်တောင် တွေ့ဖို့ မလွယ်ဘူး ဆိုတာ ကျမ တို့ သိကြ ပြီးသားလေ။ စိမ်းက သူ့ ယောက်ျားကို ၊ ကျမ က ကျမ လင်ကို တောင် မပြောချင်တဲ့ ကိစ္စ တွေ ကျမတို့ အချင်း ချင်း ပြောလို့ ရကြတယ်လေ။ တဦးကို တဦး အကြံပေး၊ တဦးကို တဦး တိုင်ပင်၊ လုပ်ဖြစ်ခဲ့ကြတာ။ အဲလို ပြောလို့ ကျမတို့ က ယောက်ျားကို ကြောက်တာ၊ သစ္စာ မရှိတာ၊ ကွယ်ရာမှာ မဟုတ်တာ လုပ်တာ တော့ မဟုတ်ဘူး။ တခါတလေ ကျတော့ လည်း အားနာတာ၊ ရှက်သလိုလို ဖြစ်မိတာ၊ သူများ ငါ့ ဘယ်လို ထင်သွားမလဲ တွေးမိတာ။ အဲလို မျိုးတွေ ကျတော့ ကျမ နဲ့ စိမ်း နဲ့ နှစ်ယောက် သား အချင်းချင်း တီးတိုး ပြောကြ တိုင်ပင် ဖြစ်ကြတယ်။

ခု စိမ်းကို ပြောမယ့် အကြောင်းအရာက ကျမ ယောက်ခထီးကြီး ဦးထူးသာ အကြောင်း။ မောင်တို့ ညီအကို မောင်နှမ ထဲမှာ မောင်က အကြီးဆုံး သူ့အောက်မှာ ညီ တယောက် ညီမ တယောက် ရှိတယ်။ ကျမ အဖေ အမေ က အခုထိ ကျမ ညီမတွေ နဲ့ နေနေကြတုန်း။ ကျမတို့ ခရီးသွားစရာ ရှိရင် ဖေဖေ တို့ အိမ် မှာသားကို သွားထားလို့ ရတယ်။ မောင့် ဘက်က ကျတော့ တမျိုး။ မောင့် မေမေ က ဆုံးသွားတော့ ဖေဖေ ဦးထူးသာ က တယောက်ထဲ ၊ သားသမီးတွေက လည်း အိမ်ထောင် တွေနဲ့ ဖြစ်ကုန်ကြပြီ ဆိုတော့ ကိုယ့် အိမ်နဲ့ ကိုယ်နေတယ်။ အငယ်ဆုံး ကျမ ယောင်းမ တယောက်ပဲ အပျိုကြီး ကျောင်းဆရာမ၊ အဲဒီ ယောင်းမ ကလည်း ယောက်ခထီးကြီးကို တောက် လျှောက် မပြုစု နိုင်ဘူး ဆိုတော့၊ အဖိုးကြီးက သားသမီး သုံးယောက်အိမ်ကို တအိမ် လေးလ စီခွဲနေတယ်။ အဲတော့ ကျမ တို့ အိမ် လည်း တနှစ်မှာ လေးလ လောက် သူလာနေတာပေါ့။ ဟိုးအရင် က တော့ ဒီလိုပဲ ဘာမှ မထူးခြား နေလာပေမဲ့ ၊ နောက်ပိုင်း ကျတော့ ကျမ ရဲ့ အနေအထိုင် အလေ့အကျင့် စိတ်ထားတွေက မင်းရဲကိုကို တို့ စိမ်းတို့ လင်မယားနဲ့ တွေ့ပြီးတော့ လုံးဝ ပြောင်းသွားတယ်။ နေတာ ထိုင်တာလည်း ပိုပွင့်လင်း ပြီး အဝတ်အစား ဆိုလည်း အရင်ကလို ထူကြီးထည်ကြီး မဝတ်တော့ဘူး။ အိမ်နေရင်း ဆို ပိုဆိုးတယ်။ အဲလို အစက ရိုးရိုး နေလာပြီးမှ ခု အဝတ်အစား အနေအထိုင်ပြောင်းလဲ သွားလို့များလား။ ဒါမှ မဟုတ် စားရလေ ငတ်လေ ဆိုတဲ့ စကားလို လိင်ကိစ္စ မှာ ပွင့်လင်း သွားတော့ အရာရာကို လိင် မျက်စေ့ နဲ့ ပဲ ကြည့်မိလို့လား မသိ။ နောက် ပိုင်း ဖေဖေဦးထူးသာ ကျမ တို့ အိမ် လာနေတဲ့ အချိန်တွေမှာ အပြောင်းအလဲ လေးတွေ သတိထားမိလာတယ်။

တကယ်တော့ ဖေဖေဦးထူးသာ က အခု  ခြောက်ဆယ် ရှိပြီ ၊ ငယ်ငယ်ကတည်းက အလုပ်လုပ်ခဲ့လို့ လုပ်သက် နဲ့ ပင်စင် ယူခဲ့တာ၊ အသက်ပြည့်အောင် အလုပ်လုပ်ဖို့ စိတ်မပါတော့လို့ လို့ ဆိုတယ်။ နောက် သူများ အဖိုးကြီးတွေလို ချည့်နှဲ့နှဲ့ ယိုင်တိုင်တိုင် ဘိုက်ရွဲ မဟုတ်ဘူး။ သန်သန်မာမာ ကြီး။ ငယ်ငယ်တုန်းက အားကစား လိုက်စား ခဲ့လို့ ဆိုတယ်။ အဲဒါထားပါတော့ ဘာအပြောင်းအလဲ လဲ ဆိုတော့ ကျမ ထမီသား ပျော့ ပျော့ လေး ဝတ်တာတို့ ဘလောက်စ် အောက်မှာ ဘရာ မခံပဲ ဝတ်မိတာတို့ ကျရင် ကျမ ဘော်ဒီ ကို မသိမသာ ခိုးခိုး ကြည့်လာတယ်။ သူ့ ပုဆိုးအောက်က ဖုဖု ဖောင်းဖောင်းလည်း မကြာမကြာ သတိထား မိလာတယ်။ အထူးသဖြင့် ကျမတို့ ခြံထဲ ကျမက ပန်းပင်လေး ဘာလေး ညှပ်ဖြတ်လို့ သူလာကူလုပ်ပေးပြီး တယောက်နဲ့ တယောက် နီးနီး ကပ်ကပ် ဆို သူ ခါးကို ကိုင်းကိုင်း ထားရတာ သတိထားမိတယ်။

မောင့်ကို တော့ ဘယ်ပြောဖြစ်မလဲ သူ့အဖေ ကိစ္စကို ၊ ဒါပေမဲ့ လေ သိတယ်မလား ကျမ က အခု တစွတ်စွတ် စား နေသောက်နေရတော့ တမျိုး ပြီး တမျိုး ပြောင်းစမ်းချင်တဲ့ အာသီသ ချဥ်ချင်း ကလေးကလည်း တပ် ချင်တယ်။ အဲတော့ သူ့ရှေ့ မှာ ပိုပြီး ရှိုး လိုက်တယ်။ တခါတလေ လေ့ကျင့်ခန်း လုပ်မယ် ဆိုပြီး အသားကပ် ဘေင်းဘီ များ ဝတ်လိုက်ရင် နဂိုက ကောက်ပြီး ဖုလုံးနေတဲ့ ကျမ ဖင်လုံးကြီးတွေက ဖေဖေ ဦးထူးသာ မျက်လုံးတွေ ကြမ်းပြင်ပေါ် က လိုက်ကောက်ရတော့မဲ့ အတိုင်းပဲ ခစ်ခစ်။ ကျမ စိတ်ထဲ မှာ စမ်းကြည့်ချင်လိုက်တာ ကျလိကျလိ ပဲ၊ ဒါပေမဲ့ မောင် ဘယ်လို များနေမလဲ ဆိုတာလည်း စဥ်းစား ရသေးတယ်။

အခု နောက်အပတ် ဆို သူ ကျမတို့ အိမ်နေရမဲ့ အလှည့် ရောက်ပြီလေ။ ခု စိမ်းက သူ့ ယောက်ျား ဦးလေး နဲ့ အိပ်လိုက်တယ် ဆိုတော့ ။ စိမ်း အတွေ့အကြုံ ကို သွားရည် ကျချင်တာရယ်။ သူဘယ်လို များ စည်းရုံးလိုက်သလဲ ဆိုတာရယ်ကို မေးကြည့်ဖို့ ပေါ့။ စည်းရုံးတယ် ဆိုတာ နှစ်ဖက်စလုံးပေါ့ သိတယ်မလား။ ကိုယ့်ယောက်ျား ကိုရော၊ ကိုယ်စား ချင်တဲ့ သားကောင်ကိုရောပေါ့၊

..............................

"ဟေး စိမ်း ဘယ်လို လဲ ဒီနေ့ ဘာစား ချင်လဲ"

"ဟော့ပေါ့  ပဲ သွားစား ရအောင် မမဝတ်ရည်"

စိမ်းနဲ့ ကျမ တို့ စားနေကြဆိုင်ကို ပဲ သွားလိုက်ကြတယ်။ အဲမှာ စားကြ သောက်ကြရင်း နဲ့ စိမ်းရဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကို အသေးစိတ် စပ်စု တာပေါ့။ ( အခန်း ၃၂။ မှ အခန်း ၃၅ -ရူ )

"အား မိုက်တာပဲ စိမ်းရယ်၊ ကိုယ်တောင် ဖီးတက်သွားပြီ ခစ်ခစ်"

"ခစ်ခစ်၊ ကဲ မမဝတ်ရည် ပြောမယ် ဆိုတာ ပြောပါဦး ဘာလဲ ဆိုတာ၊ ဘာမှန်း မသိခင်ကတည်းက စိမ်း စိတ်ဝင်စားနေပြီ"

ကျမ လည်း စိမ်းကို ယောက်ခထီး ကြီး အကြောင်း ပြောပြလိုက်တယ်။ စိမ်းက ပြုံးစေ့စေ့ နဲ့၊

"ခစ်ခစ် အဖိုးကြီးတော့ ငါ့ အမ အလှမှာ နစ်မျော နေရုံ မက ၊ ငါ့အမ ပေါင်ကြား မှာ နစ်မွန်း တော့မှာ မြင်ယောင်မိသေးရဲ့ အဟီးး"

"ခစ်ခစ် စိမ်းက လည်း၊ ဖေဖေ ဦးထူးသာ က အဖိုးကြီး မဟုတ်ပါဘူး"

"အမလေး ဟုတ်ကဲ့ပါ၊ ခစ်ခစ် မမဝတ်ရည် ကလည်း ဘာမှ တောင် မဖြစ်သေးဘူး သူ့ဘဲကြီး ဘက်က နာနေပြီ"

"စိမ်းနော် ခစ်ခစ် ကဲ အတည်ပြောနေတာ စိမ်းလို မောင့်ကို အရင် ဖွင့်ပြောပြီးမှ လှုပ်ရှား ရမလား၊ လှုပ်ရှား ပြီးမှ မောင်ရေ အဲလို တော့ ဖြစ်သွားပြီလို့ ပြောရမလား။ အဲဒါ အကြံပေးပါဦး"

"အင်း စိမ်းသာ ဆိုရင်တော့ မမဝတ်ရည် ယောက်ျား ကို အရင် ပြောလိုက်မယ်၊ မောင့်အဖေ က ကျမကို ဟိုစိတ်တွေ လာနေတယ်လို့ ၊ ကျမ ပေးလိုက်ရမလားပေါ့ ခစ်ခစ်"

"ခစ် အင်း အာ့ဆို သူက မအီမလည်ဖြစ်နေမှာစိုးလို့"

"တကယ်က သူ က မအီမလည် ဖြစ်နေရင် မောင်မကြိုက်ရင် ကျမ မလုပ်ပါဘူးပေါ့။ မောင် ခွင့်ပြုမယ်ဆိုရင်တော့ အဟိ ပေါ့၊ အဲလို မမဝတ်ရည် ဖွင့်ပြောလိုက်တော့ မမဝတ်ရည် လှုပ်ရှား လို့ ရအောင် သူလည်း ရှောင်ပေးလို့ ရတာပေါ့၊ "

"အင်း စိမ်းပြောတာတော့ မှန်တယ်ဒါပေမဲ့ မမ မျက်နှာပူနေလို့ ခစ်"

"ဒီလို လုပ် မမ စိမ်းပြောလိုက်မယ်၊ မမ က မျက်နှာပူနေလို့ လို့ စိမ်းက မမကိုယ်စား ပြောပေးတာဆိုပြီး "

"အင်း စိမ်း ပြောရင် စိမ်းရဲ့ ကိုကို က မီးသေ ပြီးသား ပါ ခစ်ခစ်၊ မမသိပါတယ်"

"မမဝတ်ရည်က လည်း အချင်းချင်းကို နောက်နေပြီ အဟီး ၊ ဒါနဲ့ မောင်ထွေး နဲ့ မြတ်သူရ တို့ နဲ့ ဖိုးဆမ်း ဖို့ရော"

"လုပ်မယ်လေ တို့ အဆင်ပြေတဲ့ တနေ့ ပေါ့"

"ငါ့ အမ ကတော့ ပန်းတွေနဲ့ ဝေ နေတာပေါ့လေ ခစ်ခစ်"

"စိမ်းလောက် တော့ မစွံပါဘူးနော် ဟဲဟဲ"

...................................

စိမ်း ဘယ် တုန်းက ဘယ်လို ပြောလိုက်သလဲ မသိပါဘူး မောင် က နောက်တနေ့ ညဘက် အိပ်ယာဝင်တော့ ကျမ ကို ကစ် တွေ ဘာတွေ ဆွဲပြီးတော့၊

"မိန်းမ ကို မေးစရာ ရှိလို့"

"ဟင် ထူးထူး ဆန်းဆန်း မောင် က စကားတွေ ဘာတွေ ခံလို့"

"အင်းလေ မိန်းမ ကလည်း ကိုယ့်ယောက်ျားကို ရှက်နေတာကိုး"

"ဘာရှက်လို့လဲ"

"စိမ်း ကပြောတယ် မိန်းမ ကို မောင့် ဖေဖေ က ချက် နေလို့ဆို"

"ဟာ အဲဒါတော့ ရှက်တာပေါ့၊ မောင့် ဖေဖေ က ဝတ်ရည် ဖေဖေ လိုပဲဟာ"

"အဲတော့ မိန်းမ က ဘာလဲ ဟို စိတ်မလာ ဘူးလို့ ဆိုလိုတာလား"

"အဲလို လည်း ဟုတ်ဘူးလေ ဟိုဟာ"

"ဘာဟိုဟာလဲ မောင့်ကို မျက်နှာပူနေတာလား ဟိုကိစ္စ ဖြစ်ရမှာ"

"ကောင်းပါ့ မလားလို့ မောင်ကလည်း"

"ကောင်းတာပေါ့ မိန်းမ စိတ်ပါရင် ဒူးသာဒူးပါ၊ မောင် ကလည်း မောင့်ဖေဖေ အထီးကျန်နေတာကို မကြည့်ရက် တာနဲ့ အတော်ပဲ၊ သူလည်း စိတ်ပျော် သွားတာပေါ့"

"တကယ်လား မောင် ကလည်း"

"တကယ်ပေါ့၊ ဘာ အကူညီလိုလဲ ပြော၊ မောင် ဘယ်လို ခွင်ဖန်ပေးရမလဲ"

"အာ မောင် ဂွင်ဖန်ပေးစရာ မလိုပါဘူး၊ မဖာသာ လှုပ်ရှားလို့ ရပါတယ်၊ ခစ်  ဟောတော့ မျက်နှာပူစရာကြီး"

"ဘာမှ မျက်နှာ မပူနဲ့ မောင် ဝိုင်း ကူညီပေးမယ် ဟဲဟဲ"

"ဟင် မောင် ဟာကြီးက လည်း မာတောင် နေလိုက်တာ ကြောက်စရာကြီး ဟိဟိ"

"အင်း လေ မိန်းမ နဲ့ ဖေဖေ နဲ့ ဟာတွေးကြည့်ရင်း ဖီးတက်လာတာ၊ ခွိ၊ ယောက်ခမ ကြီးနဲ့ ချွေးမ ဇာတ်လမ်းတွေ ဟိုစာအုပ်တွေ ထဲမှာသာ ဖတ်ဘူးတာ ခုတော့ တကယ်တွေ့ရတော့ မယ် ခိခိ"

"ဟွန့် သူက လေ တကယ့် ကပ်ကိုးပဲ၊ သူ့ အဖေ နဲ့ ဆိုတာ တွေးပြီးတော့ တောင် သူ့ဟာကြီးက တောင်နေလိုက်တာ ပေါက်ကွဲတော့မဲ့ အတိုင်းပဲ"

"အင်း မိန်းမ မြန်မြန် ကုပေးတော့ နို့မို့ ဆို တကယ် ပေါက်ကွဲထွက်သွာမှာ ခိခိ"

"ဘယ်လို ကုပေးရမှာလဲ လိမ်ချိုးပေးရမှာလား ခစ်ခစ် လာခဲ့စမ်း ဒီကောင်ကြီး"

"အား ကောင်းလိုက်တာ မိန်းမရယ်"

အခန်း ၃၇။ မြတ်ဝတ်ရည်

မောင့် ဆီက ခွင့်ပြုချက် ရပြီး တာနဲ့ စိတ်က ပေါ့ သွား ပြီး လူက လည်း တဏှာသွေး တွေ တရှိန်းရှိန်းကို ထလာ သလိုပဲ။ ယောက်ခထီး ကြီးကို ဘယ်လို မြူဆွယ်ရမလဲ ဆိုတာ တချိန်လုံး တွေးရင်း လူက ထန်သထက် ထန် လာရတယ်။ ယောက်ခထီး ကြီး အိမ် မလာခင် ကတည်းက နေ့တိုင်း စိတ်တွေ ထ ပြီး မောင့် အပေါ် ကြမ်းကြမ်း တက်စီး နေမိလို့ မောင် ကတောင် အံ့သြယူရတယ်။

"ငါ့ မိန်းမ ကတော့ စံပဲကွာ၊ ခစ်ခစ်၊ ဖေဖေ့ကို ဟတ်အတက် ဖြစ် ပြီး တုံးကနဲ သေသွားအောင် တော့ မလုပ်လိုက် ပါနဲ့နော် ခိခိ ခု ယောက်ျား တောင် မနိုင်တော့ ဘူး။ မင်းရဲကိုကို  ကို အကူ ခေါ် မှ ရတော့ မယ် "

"ခစ်ခစ်၊ မောင် ကလည်း "

"အင်း ငါ့ မိန်းမ အဲလောက် တောင် တက်ကြွ နေတာ မောင် ဘယ်လို ကူညီရမလဲ"

"အင်း မသိသေးဘူး လိုရင် ပြောမယ်"

မောင့် ကိုတော့ အဲလို ပဲ ပြောထားလိုက်သလို ကျမ ခေါင်းထဲ မှာလည်း ဘယ်လို တိုက်စစ်ဆင် ရမလဲ တွေး နေမိတယ်။ နောက်ဆုံး ကြံရာ မရတော့ စိမ်းကို ပဲ ဖုံးခေါ် မေးမိတယ်။

"စိမ်း ရေ မမ ကို အကြံပေးပါဦး ဦးနှောက်တောင် ပူနေပြီ အဟီး"

"မမဝတ်ရည်က လည်း ခစ်ခစ်၊ မမ ယောက်ျားကို တညလောက် ရှောင်ခိုင်းထားလိုက်၊ ပြီးရင် အဖိုးကြီးကို နည်းနည်း လေး အရှိန်ရအောင် ဘီယာလေး ဘာလေး တိုက်၊ မမ ကလည်း ခပ်ဟော့ဟော့ ဝတ် ပွတ်သီး ပွတ်သတ် သာ နေလိုက်၊ အဖိုးကြီး လီးမတောင်ပဲ မနေဘူး။ အဲတော့ လီးသာ တခါတည်း ကိုင်ပြီး မှုတ်ပေးလိုက် ခစ် လွယ်လိုက်တာ မှ ငှက်ပျောသီး အခွံနွာတာထက် ပိုလွယ်ဦးမယ်"

"ဟာ စိမ်း ကလည်း တော် ကြာ အဖိုးကြီးက ဟေ မင်း ဘာလုပ်တာလဲ ဘာညာ ဆိုပြီး ထပွက်နေရင်"

"မမဝတ်ရည် ကလည်း လုပ်ပြီ၊ မမဝတ်ရည် လို မျက်နှာ ဘော်ဒီ နဲ့ အရွယ်အစား ကို ဆိပ်ကွယ်ရာ မှာ ငြင်းမဲ့သူ ရှိရင် စိမ်း ကျွန်ခံလိုက်မယ် ကဲ ခစ်ခစ်၊ ပိုသေခြာစေချင်ရင် တော့ သူ့ ကို စပါးကပ်ဆူး က အမှုံ့တွေကို သူ စားမဲ့ သောက်မဲ့ ဟာတွေထဲ ထည့်ပေးထားလိုက်။ အဲဒီ ဆေးက စိတ်ကြွတာနဲ့ လီးက တောင်လာတာ၊ သူလီးတောင် နေရင် စိတ်ထနေပြီပဲ"

"အင်း အဲဒါတော့ မဆိုးဘူး ၊ မောင် ဝယ်ထားတဲ့ စပါးကက်ဆူး တွေ ရှိသေးတယ်။ သား ကို ပါ တနေရာပို့ မှ ရမယ် အာ့ဆိုရင်"

"အင်း မမ လင်ကြီးကို တော့ စိမ်းတို့ အိမ် လာအိပ်ခိုင်းလိုက်၊ မမသား ကို တော့ သူ့ အန်တီတွေ နဲ့ သွားထားလိုက် ပေါ့"

"အင်း ဟုတ်ပြီ စိမ်းပြောတဲ့ အတိုင်း စမ်းမယ် ကွာ"

"မမဝတ်ရည် တခုတော့ လုပ်ပေး"

"ဘာလဲ၊ မမ လက်တော့ ကို ဖွင့် ပြီး အိပ်ယာဘေးက စားပွဲပေါ် တင်ထားပေး၊ ပြီးရင် ဖေ့ဘုပ် မက်ဆေ့ဂျာ ကနေ ဗီဒီယိုကော ခေါ်ထားလိုက်၊ စိမ်းဘက်က အသံပိတ်ထားလိုက်မယ် ခိ"

"အဟီး၊ အင်း အဆင်ပြေရင် လုပ်ပေးမယ်"

.................................

အဆင်ပြေချင်တော့ ဖေဖေထူးသာ ကျမတို့ အိမ်‌ရောက်နေပြီး တပတ်လောက် ကြာတဲ့ သောကြာနေ့ မှာ သားကို သူ့ အန်တီတွေ ဖြစ်တဲ့ ကျမ ညီမ တွေက လာခေါ် မယ်တဲ့ ။ သူတို့ စနေ ပဲခူးဘက် သွားကြမလို့ တဲ့၊ တညအိပ်ခရီး တနင်္ဂနွေ နေ့မှ ပြန်ရောက်မယ်တဲ့။ အဲတော့ ကျမ လည်း မောင့် ကို ဖုံးဆက် ပြောလိုက်တယ်။ ကျမ အစီအစဥ် ကို သူ့ကို ကြိုပြောပြီးသား ဆိုတော့ မောင်က အိုကေတဲ့။

သောကြာနေ့ ရုံးက ပြန်ရောက်တော့  သားလည်း ဖေဖေထူးသာ ကျောင်းက ကြိုလာပြီးနေပြီ။ သားကို ပဲ အရင် ထမင်းတွေ ဘာတွေ ကျွေးထားပြီး တော့ ကျမ ညီမ တွေ လာခေါ် သွားကြတယ်။ နောက်တော့ မောင် ပြန်လာတယ်၊ စား စရာ သောက်စရာတွေ ဝယ်လာတယ်။ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ပဲ၊ စားစရာ သောက်စရာ တွေ ပြင်ပေးလိုက် တယ်။ ဖေဖေထူးသာ ရော မောင် ရော ကျမ ရော ဧည့်ခန်းထဲက ဆိုဖာတွေ မှာ ပဲ ထိုင်ရင်း တီဗီကြည့် ရင်း စားကြ သောက်ကြတယ်။ မောင် နဲ့ ဖေဖေထူးသာ က ဝီစကီ နဲ့ ဘီယာရော သောက်ကြတယ်။ ကျမ လည်း ဘီယာ ဝင်သောက်တယ်။ အဝတ်အစား ကလည်း သိပ်ကြီး အလန်းကြီး မဝတ်ပါဘူး။ မောင်လည်း ရှိနေသေးတော့ မျက်နှာလည်း ပူတာနဲ့ လက်ပြတ် တဆက်တည်း အနားက ပေါင်လည်လောက် ရောက်တဲ့ ဒရက် စ် ဝတ်ထားလိုက်တယ်။ အမဲနဲ့ အဖြူ အပွင့် တွေ ပါတယ်။ အပေါ် ပိုင်းက သိပ်မဟိုက်တဟိုက် ဗီရှိတ် ၊ ဆိုတော့ ကုံးလိုက်ရင်တော့ ကျမ ရင်သား မြှောင်းကို မြင်ရတာပေါ့။ အနားက ပေါင်လည်လောက် ပဲ ရှည်တာ ဆိုတော့ ကျမ ပေါင်လုံးသား ကြီးတွေ တော့ အားရပါးရ မြင်ရမှာပေါ့၊ ခစ်။ မောင်က သူ့ အဖေ အတွက် အရက် စပ်ပေးရင်း စပါးကက်ပဆူး အမှုံ့ တွေ လောက်ထည့် လိုက်တာ တွေ့ရတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ အဖေ မမြင်အောင် ကျမကို မျက်လုံး တဖက် မှိတ်ပြရင်း ပြုံးလိုက်သေးတယ်။ တခါထည်း ယောက်ဖ ကြက်ဥတိုက်နေတယ် ဆိုတဲ့ စကားလိုပဲ။

စားနေ သောက်နေကြရင်း မောင့် ဖုံး မြည်လာတယ်။ သူ့ သူငယ်ချင်း ဘိုက်အရမ်းအောင့်လို့တဲ့ မိန်းမ ဖြစ်သူ က ဖုံးဆက်တယ် တဲ့ အဲဒါ ခနသွားလိုက်ဦးမယ် ဆိုပြီး ထွက်သွားတော့တယ်။ အဲမှာ ဖေဖေထူးသာ နဲ့ ကျမ နဲ့ ပဲ ဆက် စား ကြ သောက်ကြတာပေါ့၊ ကျမလည်း နည်းနည်း လေး မူးလာတဲ့ ပုံနဲ့ ထိုင်တာ ပြုတာလေး တွေ ကပိုကရို လုပ်လိုက်တယ်။ နဂိုထဲက ပေါင်လည်လောက် ရောက်နေတဲ့ ဒရက် အနားက ပေါင်အရင်းထိကို တက်လာတော့ ပေါင်လုံးက ဝင်းမွတ်နေတဲ့ အသားတွေ ကို ဖေဖေထူး အကြိုက် ရူစား ခိုင်းထားလိုက်တယ်။ လူက တီဗီ စိတ်ဝင်စား နေသလို ဘာလိုလိုပေါ့။ ဖေဖေထူးလည်း စပါးကက်ဆူး အရှိန်နဲ့ သူ့ပုဆိုးအောက် မှာ ဖုဖေါင်းထ နေပြီ။ ကျမ ပေါင်လုံးကြီးတွေကိုလည်း မကြာခန ခိုးခိုးကြည့်နေတာပေါ့၊ သူကြည့်နေတာ ကို ကျမ ပြန်ကြည့်လိုက်မိလို့ ဆုံသွားရင်၊ သူ့သားကို ဒီကောင်ကလည်း ခန ဆိုပြီး ကြာလိုက်တာ လို့ ပြောသေးတယ်။

ခနနေတော့ မောင့် ဆီက ဖုံးလာတယ်။ ဖေဖေထူးရှေ့မှာပဲ ဟန်ဆောင် ပန်ဆောင် ဖုံးတွေ ပြောပြီး ချလိုက်ရတယ်။ ပြီးမှ ဖေဖေထူးကို သူ့သူငယ်ချင်းက ဆေးရုံ တက်ရလို့ စောင့်ပေးရမဲ့ လူမရှိလို့ ညဘက် စောင့်ပေးရမှာ မို့ ဒီည ပြန်မလာတော့ ဘူး ပြောကြောင်း ပြောလိုက်တယ်။ ဖေဖေထူးသာ မျက်လုံးတွေ အရောင်တောက် သွားတာ သိသိသာသာကြီးရယ်။

"ဖေဖေ ထမင်းယူတော့မလား ကျမ ထမင်းသွားခူးလိုက်မယ်လေ"

"အာ မယူတော့ ဘူး သမီးဝတ်ရည် ဒီအမြည်းတွေ နဲ့ ကို ဖေဖေ ဘိုက်ပြည့်နေပြီ"

"အင်း သမီးလည်း တူတူပဲ၊ သမီး ဝီစကီ နည်းနည်း ရောသောက်ကြည့်မယ် နည်းနည်းပေး"

"အင်း သမီး သောက်ဖူးလား ရော့ နည်းနည်းပဲ ယူစမ်းကြည့်လေ ပြင်းတယ်"

ဖေဖေထူးသာ က ကျမ ဘီယာဖန်ခွက်ထဲ ဝီစကီ နည်းနည်းလောင်းထည့် ပေးလိုက်တယ်။

"အားး ရှီးးးးးးးးးးးး ဟွတ်ဟွတ်"

"အို သမီး ရရဲ့လား ဖြည်းဖြည်းချင်း စုပ်သောက်ရတယ်လေ အဲလို မော့ မချရဘူး"

တခွက် နဲ့ ကျမ တကယ်ကို မူးလာတာ။ စိတ်ကလည်း ရဲလာတယ်။ ဖေဖေထူးသာ ရဲ့ မျက်လုံးကြီးတွေကလည်း ကျမ ပေါင်လုံး တွေက သိပ်မခွာတော့ဘူး။ ကျမလည်း စ ပြီး တိုက်စစ်ဆင်တော့ တာပေါ့။

"ဖေဖေ့ သား ကလေ၊ ကျမ ကို သိပ်ဂရု မစိုက်တော့ ဘူး"

"ဟင် ဘာဖြစ်လို့လည်း သမီးရဲ့"

"သမီးတို့ အိမ်ထောင် သက်လည်း ကြာလာပြီး သမီးက လည်း အရင်က လို မဟုတ်ပဲ ဝလာလို့ ထင်တယ်"

"ဟာ သမီးဝတ်ရည် က မဝ ပါဘူး အနေတော် ပါပဲ "

"ဝပါတယ် သမီး ပေါင်လုံးကြီးတွေ ကြည့်ပါလား၊ လုံးတုတ်နေတာပဲ၊"

"အဲဒါမှ လှတာပါ သမီးရယ်။ မော်ဒယ် တွေ ပေါင်လုံးတွေ က မီးကျစ် ဆံလောက်၊ အရိုးဂေါင်ဂင် က မလှပါဘူး"

"ဖေဖေ က သမီးကို လှတယ်ထင်လို့လား"

ကျမ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်တယ်။ တကယ်လည်း ရီဝေဝေ ဖြစ်နေလို့ လူက ယိုင်လဲ မလို ဖြစ်သွားတာ ဆိုဖာ နောက်မှီကို ကိုင်လိုက်ရတယ်။ ဖေဖေ ထူးသာ ကလည်း လှမ်းဆွဲမလို လုပ်ပြီးမှ သူ့ ကိုယ်သူ အရှိန်သတ်လိုက် တယ်ထင်တယ် ထိုင်မလို ထမလို ကိုးရိုးကားယားနဲ့။

"ဖေဖေ့ သားက ခု ဆို သမီး နဲ့ တောင် ကောင်းကောင်း မအိပ်တာ ကြာပြီ၊ ဒီမှာ ကြည့် ပါဦး သမီး လှရဲ့လားလို့"

အဲလိုလေး အထာပေးရင်း ဖေဖေထူးသာကို ကျောပေးလို့ ဖင်လုံးကြီး တလုံးချင်း လှုပ်အောင် လျှောက်ပြလိုက်တယ် နောက် သူ့ ဆီ ပြန်လျှောက်လာတော့ လည်း မျက်လုံးက ကြာပေးသလို လုပ်ရင်း။

"ကဲ ပြောပါဦးဖေဖေ သမီးက လှသေး ဆက်ဆီ ဖြစ်သေးရဲ့လား"

ဖေဖေထူးသာ နား အရောက် ချောလဲ သလိုနဲ့ သူ့ ရင်ခွင်ထဲ ပြစ်လှဲလိုက်တယ်။ သူက ကျမ ကိုယ်လုံးလေးကို အသာ ထိန်းဖမ်းထားရင်း သူ့ ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲထည့်ထားလိုက်တယ်။ ကျမ တံတောင် အောက်မှ သူ့ ကောင်ကြီး ဖောင်းထ နေတာတဒုတ်ဒုတ် တောင် မြည်နေသလိုပဲ။ ဖေဖေထူးသာ က ကျမ နားသယ်စလေးကို ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်ပြီး။

"သမီးဝတ်ရည်လောက် လှပြီး ဆက်ဆီ ဖြစ်တာ ဖေဖေ့ ဘဝ မှာ ဘယ်သူမှ မရှိသေးပါဘူးကွယ်"

လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ကျမ လည်း မူးနေသလိုလို ရီဝေတဲ့ မျက်လုံးအစုံ နဲ့ သူ့မျက်နှာနားကပ် ကြည့် ပြီး။

"ဖေဖေ တကယ်ပြောတာလား"

လို့ မေးလိုက်တယ်။ အဖိုးကြီး က ဘယ်လောက် အထားကျွမ်းနေပလဲ မသိဘူး ကျမကို စကားတောင် ပြန် မပြောတော့ဘူး ၊ ကျမ ရဲ့ နူတ်ခမ်းအစုံကို သူ့ နူတ်ခမ်းအစုံ နဲ့ ဖိကပ် ပြီး စုပ်နမ်းတော့ တာပါပဲရှင်။ ကစ်ဆင်း ကလည်း ဘယ်လောက် ကျွမ်းလဲ ဆို ကျမ တကိုယ်လုံးတောင် ပျော့ ခွေ ကျသွားရတယ်။ ကျမ လျှာကလေး ကိုလည်း စုပ်နမ်းတယ်။ သူ့လက်ကြီးက လည်း ကျမ ဒရက်စ် အောက် ကနေ တိုးဝင်လာပြီး ပင်တီလေး ပေါ် ကနေ ကျမ စောက်ဖုတ် ကို ဖိပွတ်ချေ ပေးနေတော့တယ်။ ကျမ ပါးစပ်က သွားရည်တွေကို တောင် အကုန်စုပ် ယူ ပြစ်လိုက်သလား မသိဘူး လျှာတောင် ခြောက် သွားသလိုပဲ။ ကျမ တို့ နှစ်ယောက် အတော်ကြာ အောင် ကစ်ဆင် ပေးနေကြပြီးမှ အသက်ရူဖို့ နူတ်ခမ်းချင်း ခွာလိုက်ကြရတယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာ သူ့ လက်ချောင်းတွေက ကျမ ပင်တီ အောက်ကနေ ထိုးပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့လက်ခလည်ကြီးနဲ့ ထိုးပြီး ကရိုင်းနေပြီ။

ကျမ လည်း သူ့ ပုဆိုးကပုံစ ကို ဖြည်ချပြီး အောက်က ထောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင် လိုက်တယ်။ အား မောင်က ဖေဖေ့ သား မှ ဟုတ်ရဲ့လားလို့တောင် သံသယ ဖြစ်သွားရတယ်။ ဖေဖေထူးသာ လီးကြီးက တော်တော် တုတ်တာပဲ ၊ ရှည်လည်း ရှည်တယ်။ အားရ ပါးရကြီး။

"အိုး ကြီးလိုက် တုတ်လိုက်တာ ဖေဖေ ရယ်"

သူက ကျမကို ဆိုဖာပေါ် မှာ လက်တင် ပေါ် ခေါင်းမှီ လှဲစေပြီး သူက ဘေးမှာ မတ်တတ်ရပ်လိုက်တယ်။ ခါးပုံစ ပြည်ပြီးသားမို့ သူ့ လုံခြည်က ကြမ်းပေါ် ကွင်းလုံး ကျွတ်ကျ သွားတယ်။ သူက ကျမ လှဲပြီး ခေါင်းတင်ထားတဲ့ ဆိုဖာလက်ရမ်း နားကို လျှောက်လာတော့ သူ့ လီးတန်ကြီးက ကျမ မျက်နှာနားမှာ ထိပ်ဖူး ကြီး တရမ်းရမ်း နဲ့ ရောက်လာတယ်။

ကျမ လက်တွေက သူ့ လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက် မိတယ်။ သူက ရှေ့တလှမ်းတိုးလိုက်တော့ ကျမ ဆုပ်ကိုင်ထားတော့ သူ့အရည်ပြားကို ဆွဲလိုက်သလို ဖြစ်သွားပြီး ခရမ်းရောင် ဒစ်ဖူးကြီးက ပြူးထွက်လာတယ်။ မှိုပွင့်ကြီးလို ကားစွင့် နေတဲ့ သူ့ဒစ်ဖူး ကြီးက ကျမ နူတ်ခမ်းကို လာထိ တယ်။ ဒစ်ဖူး ထိပ်အကွဲကြောင်းက စိမ့်ကျ နေတဲ့ အရည်ကြည်စက် က ကျမ နူတ်ခမ်းကို လာစို စေတယ်။ ကျမ နူတ်ခမ်းကို ဟ ပြီး လျှာကလေး နဲ့ တို့ လျှက်လိုက် မိတယ်။ သူက ရှေ့ကို ထပ်တိုးလာတော့ ဒစ်ဖူးကြီးက ကျမ ပါးစပ်ထဲကို တိုးဝင်လာတော့တာပေါ့။

အဖိုးကြီးက လုပ်မဲ့ လုပ်တော့ လည်း တခါတည်း ကျမ ပါးစပ်ကို တန်းလိုးတော့တာပဲ လို့ တွေးမိလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျမ နူတ်ခမ်းအစုံကလည်း သူ့ လိင်တန်ကြီးကို တင်းတင်းလေး စေ့ ပြီး အာဂေါင်ထဲ ဝင်လာတဲ့ ဒစ်ဖူးကြီး ကို သကြားလုံး စုပ်သလို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးနေမိပြီလေ။

ဖေဖေထူးသာ ရဲ့ လက်တွေက ကျမ ဆံနွယ်စ တွေကို သိမ်းဖယ် နားနောက် ကို အသာထိုးထည့် ပေးလိုက်တယ်။ သူ့ လီးကြီး တိုးဝင်လာလို့ ဖောင်းထွက်လာတဲ့ ကျမ ပါးကလေးကို သူ့ လက်ဖဝါး‌နဲ့ ပွတ်ပေးနေတယ်။ သူ့လီးကြီး က ကျမ ပါးစပ်ထဲ တဖြည်းဖြည်း တင်းဖေါင်း မာကြောလာလိုက်တာ။ အကြောတွေက တဒုတ်ဒုတ်ခုံနေတာ တောင် ကျမ နူတ်ခမ်းမှာ ခံစား သိနေရတယ်။ ကျမ လက်တဖက်က သူ့ လိင်တန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လို့ ဒစ်ဖူးကြီးကို စုပ်ပေးနေရင်း နောက်တဖက် က သူ့ ဂွေးဥကြီးတွေကို ဆုပ်ကိုင် ဆော့ကစား ပေးနေလိုက်တယ်။

အခန်း ၃၈။ အစကရိုးရိုး

ဦးထူးသာ ဒီအခွင့်အရေးကို စောင့်နေတာ ကြာလှပြီ။ သူ့ ချွေးမချော အသွင်အပြင် အသွေး အမွေး ပြောင်းလာတာ သူ သတိထားမိတာပေါ့။ သား ကိုကိုကြီး နဲ့ ရကာစ က တောသူ ပုံစံ ၊ မျက်နှာ ဝိုင်းစက်စက် မျက်ခုံးထူထူ မျက်လုံးလေး ပြူပြူး လေး ပါးချိူင့်လေး နဲ့ မျက်နှာကတော့ ချောတယ်။ ကိုယ်လုံးလေးက တုတ်တုတ်လေး ၊ အဝတ်အစား က ရင်ဖုံးလက်ရှည်၊ ထမီက လည်း ခြေမျက်စေ့ ထိ။ အနေအထိုင်က လည်း အေးအေး လေး။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ် ကမှ အသွင် ပြောင်းလာခဲ့တာ၊ အဝတ်အစား အသွင် အပြင် တွေ ပြောင်း။ လူကလည်း ခါးသေးရင်ချီ၊ နဂို ကမှ ကောက်တဲ့ ဖင် က လုံးစွင့်ကားထွက်လာ။ ကလေး တယောက်လည်း ရပြီး တော့ နို့တွေက လည်း ဖူးမောက် ထွက်လာ။

ဦးထူးသာ တယောက် သား နှစ်ယောက် သမီး တယောက် အိမ် တွေ လှည့်ပတ် နေလာတာ ကျောင်းအမကြီး ဆုံးပြီးကတည်းက ဆိုတော့ နှစ်နဲ့ ချီနေပြီလေ။ ချွေး မတွေက တယောက်နဲ့ တယောက် ကိတ်တာ တောင့်တာ၊ ဆက်ဆီ ကျတာ အပြိုင် အဆိုင် ဆိုတော့ သူ့ ဒုက္ခ က မသေး။ ကြီးကောင် ကြီးမား ကျမှ ဘလူးဘောဖြစ်၊ ဖြစ်လိုက်လျှင်လည်း မခံမရပ်နိုင်အောင် နာတာ ဆိုတော့ စတုတ္တအရွယ် ကျမှ ဂွေလှိမ့်ရသည့် ဘဝ။

ဂွေလှိမ့်တိုင်းလည်း သူ့ ချွေးမ တွေ ပုံရိပ်တွေသာ စိတ်ထဲမှာ ပေါ်သည်။ ချွေးမ တွေက သူ့ အပေါ် တော်တာ် စိုးမိုးနိုင်နေသည်။ ခုတလော ချွေးမကြီး မြတ်ဝတ်ရည် အချိုးတွေ ပြောင်းလာတာ သူသတိထားမိသည်။ အဝတ်အစား တွေက လည်း ဆက်ဆီ ကျလာသည့် အပြင် အနေအထိုင် ကလည်း အရင်လို ဖုံးဖုံးဖိဖိ မဟုတ်။ ပေါင်ပေါ် ဘိုက်ပေါ်၊ အသား က ညိုပေမဲ့ ပေါင်သား ဘိုက်သား တို့က နေခိုသားမို့ ထင်သည်၊ ဝင်းမွတ်နေသည်။ နောက် သူ နဲ့ နှစ်ဦးထဲ ဆို ကလူ၏ သို့မြူ၏သို့ နေသည်ဟု စိတ်ထဲ ထင်မိသည်။ သူ့လို အသက်အရွယ် အတွေ့ အကြုံရလာခဲ့သူ အဖို့ အမှတ်တမဲ့လား တမင် လုပ်တာလား ဆိုတာ သူ စမ်းလို့ ရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ခိုးကြည့်သလိုလို မျိုးနှင့် ချွေးမ ကြီး မြင်အောင် ရှိုးသည်။ ချွေးမကြီးက သူ့ကို တမြင် ရှိုးနေမှန်း သူသေခြာလာ သည်။ သားမျက်နှာလည်း ရှိတော့ ဘာလုပ်ရမလဲ သူစဥ်းစားသည်။ ဒီလို ရေဆေးငါးကြီး ကို သားက ဂရုမစိုက်လို့ များလား။ သားက ဂရု မစိုက်တာကို သူက ဝင်ပြီး မထိန်းကျောင်းပေးလျှင် သူများ လက်ထဲ ပါသွားမှာ နှမြောစရာ ကောင်းမနေပေဘူးလား။ တွေးရင်း တွေးရင်း နှင့် အခွင့်ကောင်းကြုံပါက သူ ဂရုစိုက် ပေးလိုက်မည်ဟု သာ ခေါင်းထဲ တေးထားလိုက်သည်။

ကဲ ခုတော့ အခွင့်အရေးက ပေါ် လာသည်။ ငါးကြော်မကြိုက် ကြောင်မိုက်ပင် ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ ကြောင်မိုက် တော့ အဖြစ် မခံနိုင် အရိုးအရေ တစမကြံ တီးလိုက်မည်ဟု ကြံလိုက်သည်။ ချွေးမကြီး ဆင်သည့် အကွက်ထဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ ဝင်လိုက်သည်။ ခုတော့ သူ့လီးကြီး ချွေးမကြီး ပါးစပ်ထဲ ဝင်ထွက်နေလေပြီ။

"အား ကောင်းလိုက်တာ သမီးဝတ်ရည် ရယ်..အီးးးးးး"

ချွေးမ ချော ရဲ့ အစုပ်အမှုတ် က ကောင်းလွန်းလို့ ပြီးချင် သွားတာနဲ့ သူ့မျက်နှာလေးကို အသာကိုင်ပြီး ဦးထူးသာ တယောက်သူ့လီးကို သူ ချွေးမ ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်ရသည်။ သူ့လီးကြီးက ချွေးမ ပါးစပ်ထဲမှ တံတွေး များနှင့် စိုရွဲ ပြောင်ချောပြီး ပလွတ်ကနဲ ထွက်လာခဲ့သည်။ သူ့ကို မေးခွန်း ထုတ်သလို မော့ ကြည့်နေသော ချွေးမ မြတ်ဝတ်ရည်ကို ဆိုဖာပေါ်မှ ဆွဲထူ ထစေကာ ဆိုဖာ အနောက်ဖက်သို့ ခေါ်လာလိုက်သည်။ ဆိုဖာအနောက် ရောက် မှ တီဗီကို မျက်နှာမူကာ ချွေးမကြီးကို ဆိုဖာ နောက်မှီပေါ် တတောင် နှစ်ဖက် ထောက်လျှက် ကုံးစေလိုက်သည်။ မြတ်ဝတ်ရည် ဝတ်ထားသော ဒရက်စ် မှာ ပေါင်လည်လောက်သာ မို့ ခါးပေါ် အထိ လှန်တင်လိုက်သည်။ ဦးထူးသာ ချွေးမ ကြီး ပင်တီကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။ ညိုဝင်းမွတ်နေသော ချွေးမ ကြီး မြတ်ဝတ်ရည် ဖင်လုံးနှစ်လုံးမှာ ကားစွင့် နေသည်။ ပေါင်းလုံးကြီး နှစ်လုံး ဆုံရာ မှ ပြူးထွက် နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးက အရည်တွေ ဖြင့် စိုစွတ်နေပြီ။ ဦးထူးသာ သူ့လီးကြီးကို ထိုးထည့်ချင်နေပြီ ဖြစ်သော်လည်း ဖောင်းအိနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးက အရမ်းကို စွဲဆောင် နေသဖြင့် ကြမ်းပေါ် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ သူ့ လျှာ ကြီးဖြင့် ထို စောက်ဖုတ်ကြီးကို လျှက်လိုက်မိသည်။

"အားးးး ဖေဖေ ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ၊ သမီးကို ငရဲ ပေးနေတာလား"

ချွေး မကြီး ၏ ညုတုတု အသံကြားတော့ ပိုလျှက် မိသည်။ ထိုအချိန်မှာ ပင် မြတ်ဝတ်ရည် ဖုံးမှ အသံမြည်လာခဲ့သည်။

"အို မောင်လား မသိ၊ ခန နော် ဖေဖေ"

မြတ်ဝတ်ရည် က ကမန်းကတန်း စားပွဲပေါ် တင်ထားသည့် ဖုံးကို ပြေးကောက်လိုက်သည်။ တဖက်က စိမ်း။ မြတ်ဝတ်ရည်က ဦးထူးသာကို သူ့နူတ်ခမ်းပေါ် မှာ လက်ညိုးထောင်ကာ အသံတိတ်ဖို့ အမူအယာ ပြလိုက်သည်။ ဦးထူးသာ ခေါင်းညိမ့် ပြလိုက်သည်။ မြတ်ဝတ်ရည်က ဖုံးကို နားနား ကပ်ကာ သူမ တို့ အိပ်ခန်း ရှိရာကို လျှောက် သွားလိုက်သည်။

"မမဝတ်ရည် အခြေအနေ ဘယ်လိုလဲ"

မြတ်ဝတ်ရည်က အသံတိုးတိုးလေး ဖြင့်။

"အခြေအနေ ကောင်းတယ်။ ဇာတ်လမ်းစနေပြီ"

"အော် ခစ်ခစ် ဆောရီး ခု တန်းလန်းကြီးလား"

"ဟုတ်တယ် ဒါပေမဲ့ အတော်ပဲ စိမ်းခေါ် လိုက်တာ၊ အခု အိပ်ခန်းထဲမှာ လက်တော့ သွားဖွင့်တော့ မလို၊ ဝက်ကမ် ဖွင့်ထားလိုက်မယ်။  စိမ်းတို့ ဘက်က အသံကို မြု လုပ်ထား"

"အိုကေ မမဝတ်ရည် ခု စိမ်းတို့ သုံးယောက်စလုံး ကြည့်နေမှာနော် ခစ်ခစ်"

"အဟီး၊ မမ တောင် ရင် ပိုခုံလာပြီ ခစ်ခစ် ဒါပဲနော် ဖုံးချလိုက်တော့မယ်"

မြတ်ဝတ်ရည် အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့  ကုတင်ဘေး စားပွဲပေါ် က သူမ လက်တော့ကို ဖွင့်ကာ၊ ကင်မရာကိုဖွင့် ကုတင်ဘက်ကို ချိန်ထားလိုက်သည်။ ပြီး မှ၊ ဧည့်ခန်း ပြန်ထွက်လာကာ၊

"ဖေဖေ မောင် ကဒီည အိမ်ပြန်အိပ်ဖြစ်မှာ မဟုတ်တော့ဘူးတဲ့ အိပ်တော့ တဲ့၊ မနက်ဖြန် နေ့ခင်းလောက်မှ ပြန်လာမယ်တဲ့"

"အော် ဟုတ်လား အာ့ဆို သမီး တယောက်ထဲ အိပ်နေရမှာပေါ့"

"ဟွန့် ဖေဖေ က လာမအိပ်ဘူးလားလို့၊ ခုနတုန်းက တော့ သူပဲ ဟိုဟာကိုသူများ ပါးစပ်ထဲ အတင်းလာထိုးထည့်နေပြီး"

"အိပ်မှာပေါ့၊ သမီးတယောက်ထဲ အိပ်နေရမှာပေါ့ ဆိုတာ တယောက်ထဲ မအိပ်စေချင်လို့လေ။ ဟားဟား"

ဦးထူးသာ က မြတ်ဝတ်ရည် အနား ချက်ခြင်းရောက်လာပြီး မြတ်ဝတ်ရည်ကို ဖက်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း စုတ်နမ်းလိုက်သည်။ ခုနက ပြန်ကောက်ဝတ်ထားသော လုံခြည်အောက်မှ လီးကြီးက ပြန်ထောင်ထ လာပြီး မြတ်ဝတ်ရည် ပေါင်ရင်းကို လာ‌ထောက်မိနေသည်။ မြဝတ်ရည်က ပုဆိုးပေါ် မှ ပင် လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ပွတ်ပေးရင်း နူတ်ခမ်းများကလည်း ဦးထူးသာ အနမ်းများကို တုံ့ပြန် နမ်းနေလေသည်။

"လာပါကွာ ခု တခါထည်း အခန်းထဲ သွားရအောင်"

ဦးထူးသာ က မြတ်ဝတ်ရည်ကို သူမ တို့ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဆွဲခေါ် သွားလေသည်။ အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် မြတ်ဝတ်ရည် ဒရက်စ် နှင့် ဘရာဇီယာကို ချွတ်ပြစ်လိုက်သလို သူ့ကိုယ်မှ အဝတ်အစား တို့ကို လည်း ချွတ် ပြစ်လိုက်လေသည်။

"ကဲ ခုနက ဇာတ်လမ်းလေး ဆက်လိုက်ရအောင်"

...........................

"ဝိုး မမဝတ်ရည် က ဘော်ဒီ တော်တော် လှတာပဲ၊ ခိ၊ "

မြယမုံစိမ်း တို့ အိပ်ခန်းတွင်းမှာ ဖြစ်သည်။ မြယမုံစိမ်း မှာ ကုတင်ပေါ် တွင် မင်းရဲကိုကို နှင့် ကိုကိုကြီး တို့ နှစ်ယောက်ကြားမှာ လှဲလျှောင်းနေရင်း ကုတင်ပေးမှ စားပွဲပေါ် ရှိ သူမ ကွန်ပြူတာ စခရင်ကို ကြည့်ရင်း ပြောလိုက် ခြင်းဖြစ်သည်။ သူတို့ သုံးယောက် သရီးဆမ်း လို့ ပြီးလို့ အိပ်ယာပေါ် နားနေကြရင်းက မြတ်ဝတ်ရည် တို့ အိပ်ခန်းထဲ မှ အဖြစ်အပျက်ကို ကွန်ပြူတာ စခရင် တွင် ကြည့်နေကြခြင်းဖြစ်သည်။

ခုနလေးတင်က မှ သူမ ယောက်ျား မင်းရဲကိုကို လီးကို သူမ စုပ်ပေးနေစဥ် သူမ နောက်မှ ကိုကိုကြီးက လိုးပေးနေ ရာ၊ ကိုကိုကြီးလည်း တချီပြီးလို့ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့ လရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်သလို၊ မင်းရဲကိုကို ကလည်း သူမ ပါးစပ်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်လို့ မျိုချလိုက်ရသည်။ သူတို့ သုံးယောက် ရေချိုးခန်း သွား သန့်စင် ပြီးတော့ သူမက မြတ်ဝတ်ရည်ကို ဖုံးခေါ် လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ အခုတော့ သူမ တို့ သုံးယောက် ကုတင်ပေါ် မှာ လှဲလျောင်းရင်း မြတ်ဝတ်ရည် နှင့် ဦးထူးသာ တို့ အတွဲ လှုပ်ရှားနေကြသည်ကို ကြည့်နေကြခြင်း ဖြစ်လေသည်။

မြတ်ဝတ်ရည် မှာ ကုတင်ဘေး ကြမ်းပြင်ပေါ် မှ ကုတင်ပေါ် ကိုယ်တပိုင်းတင်ကာ မှောက်ကုံးထားပြီး ဦးထူးသာ က အနောက်ဖက်မှ မြတ်ဝတ်ရည် ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ရပ်ရင်း ဆောင့်လိုးနေလေသည်။ ကွန်ပြူတာ ကင်မရာ နှင့် နီးကပ် နေသဖြင့် ဦးထူးသာ ဆောင့်လိုက်လိုက် မြတ်ဝတ်ရည် ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးမှာ လှိုင်းလုံးလို တုံခါ သွားသည်ကို မြင်နေရသည်။ ဦးထူးသာ မာန်သွင်း ဆောင့်သည့် အသံ၊ ဦးထူးသာ ပေါင်ခြံနှင့် မြတ်ဝတ်ရည် ဖင်လုံး အသားချင်း ရိုက်မိသံ၊ စောက်ဖုတ်အတွင်းလီးကြီး ဆောင့်ဝင်သည့် အားကြောင့် အီးကနဲ ငြီးလိုက်သည့် မြတ်ဝတ်ရည် အသံတို့ကို မြယမုံစိမ်း တို့ ဘက်မှ ပီပီသသ ကြီးကြားနေရလေသည်။

သူ့ မိန်းမ ကို သူ့အဖေ ဖြစ်သူ က သူတို့ လင်မယား အိပ်ခန်းထဲတွင် အားရပါးရ လိုးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း ကိုကိုကြီး လီး က ပြန်မာတောင် လာလေသည်။ သူ့အနားမှာ ကပ်အိပ်နေသည့် မြယမုံစိမ်း ပေါင်လုံးကို သွားထိမိသဖြင့် မြယမုံစိမ်းက ပြုံးကာ သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ကိုကိုကြီး လီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အသာအယာ ထုပေးနေလိုက်သည်။

မင်းရဲကိုကို လည်း မြတ်ဝတ်ရည်ကို သူမ ယောက်ခထီးကြီး အားရပါးရ လိုးနေတာ ကြည့်ရင်း လီးပြန်တောင် လာရသည်။ မြယမုံစိမ်း က သူမ နောက်လက်တဖက် ဖြင့် သူမ ယောက်ျား လီးကို ပါ ဆုပ်ကိုင် ထုပေးနေလိုက်လေသည်။

မြတ်ဝတ်ရည် နှင့် ဦးထူးသာ တို့မှာ ပုံစံ ပြောင်း သည့် အနေဖြင့် ကုတင်ပေါ် တက်ကာ လှေကြီးထိုး ရိုးရိုး လိုးနေကြပြန်သည်။ နောက်တော့ ဦးထူးသာကို ပက်လက် လှန်အိပ်စေပြီး မြတ်ဝတ်ရည်က အပေါ် မှ ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်က စီးလိုးပြန်သည်။ မြတ်ဝတ်ရည်က ကွန်ပြူတာ ကင်မရာကို လှမ်းကြည့်ကာ လျှာထုတ်ပြ လိုက်သည်။

ကိုကို ကြီးမှာ အီးကနဲ ငြိးရင်း မြယမုံစိမ်း ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဝင်ကာ သူ့လီးကို မြယမုံစိမ်း စောက်ဖုတ်ဝ တွင် တေ့ကာ ထိုးသွင်း လိုက်လေသည်။ ပြီးတော့။

"ငါ့ မိန်းမ က အစတုန်းက တကယ့်ကို ရိုးရိုးလေးပါကွာ အခုတော့ ငါ့ကြောင့် တော်တော့် ကို အထန်မ လေး ဖြစ်နေပြီ အဟီး"

ဟု မင်းရဲကိုကို ကို လှမ်းပြောလိုက်လေသည်။  မင်းရဲကိုကို က လည်း တဟဲဟဲ ရီရင်း။

"အင်း ခင်ဗျား ကြောင့်ပဲ ကျနော့် မိန်းမ လည်း ကြည့်ပါဦး။ အစက ရိုးရိုး လေးပါ။ အခုတော့ သူ့ ယောက်ျားကို ဘေးမှာ ထားလို့၊ ယောက်ျား သူငယ်ချင်း အလိုးကို ခံနေတာ ကျ တော့ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"

ထိုအချိန်မှာ ပင် တိုက်တိုက် ဆိုင်ဆိုင် မြယမုံစိမ်း တို့ အိမ်ရှေ့မှ ထီရောင်းသည့် တွန်းလှည်း လော်စပီကာ က သီချင်း အကျယ်ကြီးဖွင့်ကာ ဖြတ်သွားလေသည်။

......အစက ရိုးရိုး နောက်တော့ တမျိုးတိုး လို့...ချစ်ပြန် ဆိုပဲ...ဒီလူ ခက်ရချည်..   ....ငရဲကြီးတတ်တယ်ရှင့်...မတော်ဘူး မောင်ရယ်....

..ပြီးပါပြီ....